8/18/2019 03.04.16 - Κυρ. Γ΄ Νηστ. Σταυροπροσκυνήσεως.Ταπεινοὶ στὸ θρόνο.

1/2

Ὁἄνθρωπος, ἀγαπητοί μου, εἶνε ὑπερήφα-

 νος, πολὺ ὑπερήφανος. Ἰδίως ὁ ἄνθρω-πος τοῦ αἰῶνος μας. Καυχᾶται γιὰ τὴ δύναμίτου, γιὰ τὰ πλούτη, τὴν τέχνη, τὴν εὐφυΐα του,καὶ πρὸ παντὸς γιὰ τὴν ἐπιστήμη του. Ἄντετώρα σ᾿ ἕνα τέτοιο ἄνθρωπο νὰ μιλήσῃς γιὰ τὸΘεό. Σήμερα, σοῦ λέει, ποὺ πετᾶμε στὸ διά-στημα, δὲν ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ τὸ Θεό.

Ἀλλὰ πόσο πλανᾶται! Ὅσο κι ἂν προοδεύσῃἡ ἐπιστήμη, ὁ ἄνθρωπος εἶνε ἕνα ἀσθενικὸ πλά- σμα. Ὅπως λέει ὁ ψαλμῳδός, «ὡς ἄνθος μαραί- νεται καὶ ὡς ὄναρ παρέρ χεται καὶ διαλύεται πᾶς ἄνθρωπος» (Ἐξόδ. ἀκολ.· βλ. Ψαλμ. 102,15. Ἰὼβ 14,2· 15,30. Ἠσ. 40,6-8 =Α΄ Πέτρ. 1,24). Μία σταγόνα αἷμα στὸν ἐγκέφαλο, ἕ-να μικρόβιο, καὶ νά ὁ θάνατος.

Κι αὐτὰ τὰ μηχανήματα, γιὰ τὰ ὁποῖα καυχᾶ- ται ἡ τεχνολογία, ἔγιναν ὁ μεγαλύτερος φόβοςτοῦ ἀνθρώπου. Παράδειγμα τὰ αὐτοκίνητα. Κιαὐτὴ τὴν ὥρα ἴσως κάποιος κάπου σκοτώνε-ται κάτω ἀπ᾿ τοὺς τροχούς… Καὶ ἀπὸ διαστη-μόπλοιο ἀκόμη διὰ τοῦ ῥαδιοτηλεφώνου ἀ-κούστηκε κάποτε σπαρακτικὴ φωνή. Ἕνας ἀ-στροναύτης, ὄχι ἀπ᾽ αὐτοὺς ποὺ σῴζονται κ᾽ ἐ- πιστρέφουν ἀλλ᾽ ἀπὸ ἐκείνους ποὺ χάνονται,

ἀκούστηκε νὰ φωνάζῃ· «Ἄχ! σκοτάδι, ἄβυσ-σος, Θεέ μου…», κ᾽ ἡ φωνή του ἔσβησε.

Ἔλα λοιπόν, ἄνθρωπε, μὲ τὰ μηχανήματακαὶ ὅλα τὰ ἐπιτεύγματά σου, καὶ δὲς ὅτι δὲνεἶσαι τίποτε. Ἀναγνώρισε τὴν ἀδυ ναμία, τὴν ἀ-σθένεια, τὴν ἐξάρτησί σου, καὶ ταπεινώσου.Δὲν ἔχεις ἀνάγκη τὸ Θεό; Τί λόγος εἶν᾽ αὐτός;

Δὲν ζῇ τὸ λουλούδι χωρὶς νερό, τὸ πουλὶχωρὶς ἀέρα, τὸ ψάρι ἔξω ἀπ᾽ τὴ θάλασσα· καὶ ὁἄνθρωπος δὲν ζῇ χωρὶς Θεό. Εἶνε μία ἀνάγκηβαθυτάτη, ἀνεκρίζωτη ἀπὸ τὰ στήθη κάθε ἀν-

θρώπου, εἴτε κατοικεῖ στὰ σπήλαια εἴτε στοὺςοὐρανοξύστες, εἴτε φωτίζεται μὲ δᾳδὶ εἴτε ἀ-νάβει ἠλεκτρικὲς λάμπες. Ἔχει ἀνάγκη τὸ Θεό.

Μά, θὰ μοῦ πῆτε, μᾶς ἀκούει ὁ Θεός; ἐκεῖ-

νος εἶνε τόσο ψηλά… Τί εἴπατε, ἀδελφοί μου;

Ἐμεῖς δὲν πιστεύουμε σ᾽ ἕνα Θεὸ ποὺ βρίσκε- ται σὲ κάποια γωνία τοῦ ἀπείρου σύμπαντος καὶβλέπει ἀπαθῶς τὴν κατάστασί μας· δὲν πιστεύ-ουμε ὅπως οἱ Γιαπωνέζοι καὶ οἱ Κινέζοι καὶ οἱἸνδοὶ ἢ οἱ ἀρχαῖοι εἰδωλολάτρες πρόγονοί μας.Ἐμεῖς πιστεύουμε σ᾿ ἕνα Θεό –«τίς Θεὸς μέ- γας ὡς ὁ Θεὸς ἡμῶν;» (Ψαλμ. 76,14) – ποὺ ἀπὸ τὰ ὕ-ψη τοῦ οὐρανοῦ κατέβηκε ἐδῶ στὴ Γῆ κ᾽ ἔγι-νε ἄνθρωπος· ἔκλαψε, πείνασε, δίψασε, πόνε- σε, ὑπέστη ὅλα τὰ ἀνθρώπινα καὶ στὴ Γεθση- μανῆ ἔσταξε «ὁ ἱδρὼς αὐτοῦ ὡσεὶ θρόμβοι αἵ- ματος» (Λουκ. 22, 44)· πάλεψε μὲ τὸ κακό, συκοφαντή-θηκε καὶ σταυρώθηκε, γνώρισε ὅλη τὴν τραγῳ-δία τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς, κ᾽ εἶνε συμπαθὴς σ᾽ἐμᾶς. Ἂς τρέξουμε λοιπὸν κοντά του, ἂς προσ-πέσουμε στὰ ματωμένα πόδια τοῦ Ἐσταυρω-μένου, κι ἂς ποῦμε σ᾿ αὐτὸν τὰ βάσανα καὶ τὶςθλίψεις μας, γιὰ νὰ βροῦμε «εὔκαιρον βοήθει-  αν», ὅπως λέει σήμερα ὁ ἀπόστολος (Ἑβρ. 4,16).

* * *Ἀφοῦ σᾶς ἔδειξα, ἀγαπητοί μου, τὴν ἀδυνα-

μία τοῦ ἀνθρώπου, θὰ σᾶς δείξω τώρα μερι-κὲς περιπτώσεις ποὺ ὁ ἀδύναμος ἄνθρωπος

καταφεύγει στὸ Θεό καὶ ζητάει βοήθεια.⃝ Ἀρρώστησες; ἔχεις πέσει στὸ κρεβάτι κ᾽ οἱγιατροὶ σ᾽ ἔχουν ξεγράψει; Μὴν ἀπελπισθῇς.Πάνω ἀπὸ γιατροὺς καὶ νοσοκομεῖα εἶνε ὁ Ἰη-σοῦς ὁ Ναζωραῖος. Σ᾿ αὐτὸν νὰ καταφύγῃς.Κι ὅπως ὅταν ἦταν ἐδῶ στὴ Γῆ θεράπευσε τό-σους ἀρρώστους, ἔτσι καὶ σήμερα θεραπεύει·ἀρκεῖ νὰ τὸ ζητήσῃς. Δὲν εἶνε παραμύθι αὐ-τό – ἂς φωνάζουν οἱ ἄπιστοι· εἶνε ἀλήθεια. Κ᾽ἐδῶ τώρα ὑπάρχουν κάποιοι πού, ἐνῷ ἀπογο-ητεύθηκαν ἀπὸ τοὺς γιατρούς, ξαφνικὰ μιὰ

προσευχὴ τῆς μάνας κ᾽ ἕνα δάκρυ στάθηκαν ἡαἰτία νὰ θεραπευθοῦν. Ἀμέτρητα εἶνε τὰ πα-ραδείγματα ποὺ φωνάζουν, ὅτι παραπάνω ἀπ᾽ὅλα εἶνε ὁ Χριστός. Ἂς τρέξουμε κοντὰ σ᾽

Κυρ. Γ΄ Νηστ. Σταυρ/σεως (Ἑβρ. 4,14 – 5,6)3 Ἀπριλίου 2016

Περίοδος Δ΄ - Ἔτος ΛΓ΄Φλώρινα - ἀριθμ. φύλλου 1939

Συντάκτης (†) ἐπίσκοποςΑὐγουστῖνος Ν. Καντιώτης

Ταπεινοὶ στὸ θρόνο«Προσερχώμεθα οὖν μετὰ παρρησίας τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν» (Ἑβρ. 4,16)

«Ἐγενόμην ἐν Πνεύματι ἐν τῇ Κυριακῇ ἡμέρᾳ καὶ ἤκουσα φωνὴν ὀπίσω μου μεγάλην ὡς σάλπιγγος» (Ἀπ. 1,10)

8/18/2019 03.04.16 - Κυρ. Γ΄ Νηστ. Σταυροπροσκυνήσεως.Ταπεινοὶ στὸ θρόνο.

2/2

αὐτόν, ποὺ εἶνε «ὁ ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων ἡμῶν» (θ. Λειτ. μετὰ τὸ Πάτερ ἡμῶν).⃝ Δὲν ἔχεις χρήματα, δὲν εἶσαι πλούσιος, δὲνἔχεις καράβια, δὲν εἶσαι ἕνας ἐκμεταλλευτὴςποὺ θησαυρίζει, ἀλλὰ εἶσαι ἕνας φτωχὸς ἐργά- της ποὺ δουλεύει σκληρὰ ἀπ᾽ τὸ πρωὶ μέχρι τὸβράδυ καὶ ποτίζει τὴ γῆ μὲ ἱδρῶτα καὶ δάκρυ;Νά ̓ χῃς χαρὰ κ᾽ ἐλπίδα. Ἔλα κοντὰ στὸ Χριστό·αὐτὸς ἦταν ὁ πρῶτος ἐργάτης τοῦ κόσμου.⃝ Εἶσαι οἰκογενειάρχης; παλεύεις μὲ μύρια ἐμ-πόδια (ἰδιοτροπία συζύγου, αὐθάδεια παιδιῶν,προπέτεια τῆς κόρης, σκάνδαλα τῆς κοινωνίας);ἀγωνιᾷς πῶς θὰ κρατήσῃς τὴν τιμὴ τοῦ σπι-τιοῦ, πῶς θ᾽ ἀναστήσῃς τὰ παιδιά σου, πῶς θὰπαντρέψῃς τὰ κορίτσια σου, πῶς θ᾽ ἀνταποκρι-θῇς στὰ χρέη σου; – μόνο ἕνας πατέρας ξέρειτί ἀγώνας γίνεται σήμερα μέσα στὸ χάος ποὺδημιούργησε μία γενεὰ ἀποστάτις καὶ «μοιχα- 

λίς» (Ματθ. 12,39. Μᾶρκ. 8,38). Τρέξε λοιπὸν στὸ Χριστό, ποὺεἶνε ὁ ἀληθινὸς φίλος τῆς οἰκογενείας. Γράψ-τε το· ὅπου πατήσῃ τὸ πόδι του ὁ Χριστός, ἐ-κεῖ καὶ ἡ καλύβα γίνεται παράδεισος· ὅπουλείπει ὁ Χριστός, ἐκεῖ καὶ τὰ παλάτια γίνονταικολάσεις. Τρέξε κοντά του μὲ πίστι. Δὲν ὑ-πάρχει ἄλλο στήριγμα στὸν κόσμο.⃝ Δὲν εἶπα ὅμως ἀκόμη τίποτα, ἀδέρφια μου.Τὴν ἅγια αὐτὴ ἡμέρα τῆς Σταυροπροσκυνήσε- ως, θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε ν᾽ ἀπευθύνω τὸ σπου-δαιότερο ἐρώτημα. Δὲν σὲ ρωτῶ τώρα ἂν εἶσαι

ἄρρωστος ἢ ἐργάτης φτωχὸς ἢ οἰκογενειάρ-χης. Ἐνώπιον τοῦ Ἐσταυρωμένου καὶ τοῦ τι-μίου Σταυροῦ, ἐρωτῶ· εἶσαι ἁμαρτωλός; Πρέ-πει ν᾿ ἀπαντήσῃς σήμερα· σὲ ὑποχρεώνει ὁ σταυ-ρὸς νὰ πῇς ἂν εἶσαι ἁμαρτωλός. Ἂν πῇς «ὄχι»,λὲς ψέματα· γιατὶ ἡ Γραφὴ λέει ὅτι, καὶ μιὰ μέ- ρα ἀκόμα ἂν ζήσῃ ὁ ἄνθρωπος πάνω στὴ γῆ,εἶνε ἀδύνατον νὰ μείνῃ καθαρὸς καὶ ἀναμάρτη- τος (βλ. Ἰὼβ 14,4-5· βλ. καὶ 4,17. Παροιμ. 20,9). Ἕνας μόνο εἶνε ὁ ἅ-γιος καὶ ἀναμάρτητος, ὁ Κύριος ἡμῶν ἸησοῦςΧριστός· ἐμεῖς οἱ ἄλλοι εἴμαστε ἁμαρτωλοί.

Ποιές εἶνε οἱ ἁμαρτίες μας; Πάρε σήμερα

τὴ ζυγαριὰ τοῦ σταυροῦ καὶ ζύγισε τὰ ἁμαρτή-ματά σου. Δὲν ἐννοῶ μόνο τὶς ἐξωτερικὲς πρά- ξεις (μοιχεῖες, πορνεῖες, ἐγκλήματα)· ἁμαρτή- ματα εἶνε καὶ τὰ λόγια, ἁμαρτήματα εἶνε καὶ οἱλογισμοί, οἱ κινήσεις τῆς ψυχῆς, ὅλου τοῦ συν-αισθηματικοῦ καὶ νοητικοῦ κόσμου μας. Κά-θε ἁμαρτία, ὅπως εἶπε κάποιος, εἶνε μιὰ μαύ-ρη πέτρα τῆς κολάσεως. Κι ἂν μαζέψῃς ὅλεςαὐτὲς τὶς μαῦρες πέτρες, ἀπὸ τὴν παιδικὴ ἡ-λικία καὶ τὰ νιᾶτα σου μέχρι σήμερα, θὰ φτειά-ξῃς ἕναν Ὄλυμπο κατάμαυρο. Ποιός μπορεῖ 

νὰ μετακινήσῃ αὐτὸ τὸ βουνό, τὸ μαῦρο καὶγρανιτῶδες ὄρος τῆς ἁμαρτίας;

Ὁ Ἀρχιμήδης ἔλεγε «Δός μοι πᾶ στῶ καὶ τὰν γᾶν κινάσω» (βλ. Μιχ. Ἰατροῦ, Πόθεν καὶ διατί, σ. 149)· δῶσ᾿ μουποῦ νὰ σταθῶ, δῶσ᾿ μου ὑπομόχλιο, καὶ θὰ κι-νήσω ὁλόκληρη τὴ Γῆ. Κ᾽ ἐγὼ λέω· δὲν ἔχου-με ἀνάγκη ἀπὸ ὑπομόχλιο. Βουνὸ ἀπέναντίμας, ποὺ πλακώνει τὰ στήθη, εἶνε οἱ ἁμαρτίεςμας. Ἀνεβαίνω στὸ Γολγοθᾶ. Κ᾽ ἐκεῖ ὁ Χριστός,

μὲ μοχλὸ τὸ σταυρὸ καὶ ὑπομόχλιο τὸ Γολγο-θᾶ, σηκώνει τὸ βουνό, τὸ ἀνατρέπει καὶ τὸ ῥί-χνει στὴν ἄβυσσο τοῦ θείου ἐλέους καὶ τῶν οἰ-κτιρμῶν. Μὴν ἀπελπίζεσαι λοιπόν, ἁμαρτωλέ,ὅσο πολλὰ καὶ μεγάλα κι ἂν εἶνε τ᾽ ἁμαρτή-ματά σου. Ὁ Χριστὸς εἶνε «ὁ αἴρων τὴν ἁμαρ-  τίαν τοῦ κόσμου» (Ἰω. 1,29).

Μόνο μὴ ἀναβάλλεις· τρέξε σήμερα, μὴ χά-σῃς τὴν εὐκαιρία. Τὸ «σήμερον» τονίζει ὁ ἀ-πόστολος (Ἑβρ. 3,7,15· 4,7). Τὸ σήμερα εἶνε δικό μας, ὄχιτὸ αὔριο. Ἂν ἀκούσῃς τὴ φωνή του, νὰ ὑπα-

κούσῃς ἀμέσως. Σήμερα ποὺ ζῇς, ποὺ ἡ σκέψισου λειτουργεῖ, ποὺ τὰ χέρια σου κινοῦνται,ποὺ τὰ πόδια σου τρέχουν, ποὺ ἡ γλῶσσα σουμιλάει. Ἄντε στὸ σπιτάκι σου, κλείσου στὸ δω- μάτιό σου, πάρε ζυγαριὰ καὶ μέτρησε τ᾿ ἁμαρ-τήματά σου καὶ γονάτισε μπροστὰ στὸν Ἐ-σταυρωμένο μὲ μετάνοια. Ὅπως εἶπε ὁ ἀπό-στολος Παῦλος, «προσερχώμεθα …τῷ θρόνῳ τῆς χάριτος, ἵνα λάβωμεν ἔλεον καὶ χάριν εὕ- ρωμεν εἰς εὔκαιρον βοήθειαν» (Ἑβρ. 4,16).

* * *Ἀδελφοί μου, τελείωσα. Σφραγίζω τὰ λόγια

μου μ᾿ ἕνα παράδειγμα. Τὰ καράβια εἶνε ἀπα-ραίτητο νὰ ἔχουν ἀσύρματο. Σὲ ὥρα κινδύνουἐκπέμπουν τὸ σῆμα ΣΟΣ (S.O.S.) κι ἀμέσως πλοῖακι ἀεροπλάνα σπεύδουν νὰ βοηθήσουν.

Μὲ ἐννοήσατε; Θάλασσα εἶνε κι ὁ κόσμοςαὐτός. Καὶ μακάρι νὰ εἴχαμε μπουνάτσα. Δὲνζοῦμε σὲ καιρὸ μπουνάτσας – νὰ φύγῃ ἀπὸ τὸμυαλό μας αὐτό. Μέσα στὰ ἄγρια κύματα σὰνμικρὰ σκάφη πλέουμε κ᾽ ἐμεῖς, καὶ ὡς ἄτομακαὶ ὡς οἰκογένειες καὶ ὡς ἔθνος. Ἡ πατρίδαμας δὲν γνώρισε μπουνάτσες· τρικυμίες γνώ-

ρισε. Ἄλλα ἔθνη πνίγηκαν, καταποντίστηκαν,χάθηκαν. Ἀλλὰ τὸ μικρὸ σκάφος ποὺ λέγεταιἙλλὰς ἔχει ἀσύρματο· καὶ ὁ ἀσύρματός του εἶ-νε ἡ προσευχὴ «Κύριε τῶν δυνάμεων μεθ᾿ ἡ- μῶν γενοῦ…» (Μέγ. Ἀπόδ.). Αὐτὸ πιστεύουμε. Στὴ γῆαὐτὴ τοῦ μαρτυρίου καὶ τοῦ πόνου –δὲν εἶνε πα- ραμύθια αὐτά–, στὰ ψηλά μας βουνά, στοὺςκάμπους καὶ στὶς θάλασσές μας, ἀκούγεται ἡπροχευχή τῶν ἡρώων μας – μυριάδες τάφοι! Ὄ-χι, δὲν θὰ νικήσῃ ἡ ἀπιστία κ᾽ ἡ ἀθεΐα. Θὰ νική-σῃ ὁ Χριστός, ἡ ἁγία του πίστις. Αὐτὸς εἶπε καὶἐλάλησε, καὶ ἡ μαρτυρία του εἶνε ἀληθινή.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος 

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, ἡ ὁποία ἔγινε στὸν ἱ. ναὸ Ἁγ. Ἐλευθερίου Γκύζη [Ἄρεως] - Ἀθηνῶν τὴν Κυριακὴ 28-3-1965. Καταγραφὴ καὶ σύντμησις 10-3-2016.Τὴν ὁμιλία αὐτὴ μπορεῖτε νὰ τὴν ἀκούσετε χω ρὶς περικοπὲς στὸ cd 113β΄Α τῆς σειρᾶς «ΦΩΝΗ ΒΟΩΝΤΟΣ» (πληροφορίες στὸ τηλέφωνο 23850-28868).

2