ECUMENICAL PATRIARCHATEARCHDIOCESE OF

THYATEIRA & GREAT BRITAIN

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΝ ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ

ΘΥΑΤΕΙΡΩΝ & Μ. ΒΡΕΤΑΝΝΙΑΣ

ΛΟΓΟΣ ΚΥΡΙΟΥTHE WORD OF OUR LORD

3rd SUNDAY OF MATTHEW28 June 2020

2nd Mode. No. 26

ΚΥΡΙΑΚΗ Γ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ28 Ἰουνίου 2020

Ἦχος β΄. Ἀριθμ. 26

Κύρου & Ἰωάννου τῶν Ἀναργύρων (εὕρεσις λειψάνων), Σεργίου ὁσίου Μαγίστρου, Παππίου μάρτυροςCyrus & John the Unmercenaries (Translation of relics), Sergius the Magister, Pappius Martyr

AΠΟΣΤΟΛΙΚΟΝ AΝΑΓΝΩΣΜΑΡωμ. ε΄, 1-10

Ἀδελφοί, δικαιωθέντες οὖν ἐκ πίστεως, εἰρήνην ἔχομεν πρὸς τὸν θεὸν διὰ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, διʼ οὗ καὶ τὴν προσαγωγὴν ἐσχήκαμεν τῇ πίστει εἰς τὴν χάριν ταύτην ἐν ᾗ ἑστήκαμεν, καὶ καυχώμεθα ἐπʼ ἐλπίδι τῆς δόξης τοῦ θεοῦ. Οὐ μόνον δέ, ἀλλὰ καὶ καυχώμεθα ἐν ταῖς θλίψεσιν, εἰδότες ὅτι ἡ θλῖψις ὑπομονὴν κατεργάζεται, ἡ δὲ ὑπομονὴ δοκιμήν, ἡ δὲ δοκιμὴ ἐλπίδα· ἡ δὲ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διὰ πνεύματος ἁγίου τοῦ δοθέντος ἡμῖν. Ἔτι γὰρ Χριστός, ὄντων ἡμῶν ἀσθενῶν, κατὰ καιρὸν ὑπὲρ ἀσεβῶν ἀπέθανεν. Μόλις γὰρ ὑπὲρ δικαίου τις ἀποθανεῖται· ὑπὲρ γὰρ τοῦ ἀγαθοῦ τάχα τις καὶ τολμᾷ ἀποθανεῖν. Συνίστησιν δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ θεός, ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανεν. Πολλῷ οὖν μᾶλλον, δικαιωθέντες νῦν ἐν τῷ αἵματι αὐτοῦ, σωθησόμεθα διʼ αὐτοῦ ἀπὸ τῆς ὀργῆς. Εἰ γὰρ ἐχθροὶ ὄντες κατηλλάγημεν τῷ θεῷ διὰ τοῦ θανάτου τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, πολλῷ μᾶλλον καταλλαγέντες σωθησόμεθα ἐν τῇ ζωῇ αὐτοῦ.

EPISTLE READINGRom. 5: 1-10

Brethren, since we are justifi ed by faith, we have peace with God through our Lord Jesus Christ. Through him we have obtained access by faith to this grace in which we stand, and we rejoice in our hope of sharing the glory of God. More than that, we rejoice in our suff erings, knowing that suff ering produces endurance, and endurance produces character, and character produces hope, and hope does not disappoint us, because God’s love has been poured into our hearts through the Holy Spirit which has been given to us. While we were still weak, at the right time Christ died for the ungodly. Why, one will hardly die for a righteous man -- though perhaps for a good man one will dare even to die. But God shows his love for us in that while we were yet sinners Christ died for us. Since, therefore, we are now justifi ed by his blood, much more shall we be saved by him from the wrath of God. For if while we were enemies we were reconciled to God by the death of his Son, much more, now that we are reconciled, shall we be saved by his life.

ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΜατθ. στ ΄, 22-33

Εἶπεν ὁ Κύριος· ῾Ο λύχνος τοῦ σώματός ἐστιν ὁ ὀφθαλμός· ἐὰν οὖν ὁ ὀφθαλμός σου ἁπλοῦς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου φωτεινόν ἔσται· ἐὰν δὲ ὁ ὀφθαλμός σου πονηρὸς ᾖ, ὅλον τὸ σῶμά σου σκοτεινὸν ἔσται. εἰ οὖν τὸ φῶς τὸ ἐν σοὶ σκότος ἐστί, τὸ σκότος πόσον; Οὐδεὶς δύναται δυσὶ κυρίοις δουλεύειν· ἢ γὰρ τὸν ἕνα μισήσει καὶ τὸν ἕτερον ἀγαπήσει, ἢ ἑνὸς ἀνθέξεται καὶ τοῦ ἑτέρου καταφρονήσει. οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμωνᾷ. Διὰ τοῦτο λέγω ὑμῖν, μὴ μεριμνᾶτε τῇ ψυχῇ ὑμῶν τί φάγητε καὶ τί πίητε, μηδὲ τῷ σώματι ὑμῶν τί ἐνδύσησθε· οὐχὶ ἡ ψυχὴ πλεῖόν ἐστι τῆς τροφῆς καὶ τὸ σῶμα τοῦ ἐνδύματος; ἐμβλέψατε εἰς τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδὲ θερίζουσιν οὐδὲ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καὶ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὐχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν; τίς δὲ ἐξ ὑμῶν μεριμνῶν δύναται προσθεῖναι ἐπὶ τὴν ἡλικίαν αὐτοῦ πῆχυν ἕνα; καὶ περὶ ἐνδύματος τί μεριμνᾶτε; καταμάθετε τὰ κρίνα τοῦ ἀγροῦ πῶς αὐξάνει· οὐ κοπιᾷ οὐδὲ νήθει· λέγω δὲ ὑμῖν ὅτι οὐδὲ Σολομὼν ἐν πάσῃ τῇ δόξῃ αὐτοῦ περιεβάλετο ὡς ἓν τούτων. Εἰ δὲ τὸν χόρτον τοῦ ἀγροῦ, σήμερον ὄντα καὶ αὔριον εἰς κλίβανον βαλλόμενον, ὁ Θεὸς οὕτως ἀμφιέννυσιν, οὐ πολλῷ μᾶλλον ὑμᾶς, ὀλιγόπιστοι; μὴ οὖν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἢ τί πίωμεν ἢ τί περιβαλώμεθα; πάντα γὰρ ταῦτα τὰ ἔθνη ἐπιζητεῖ· οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρῄζετε τούτων ἁπάντων. ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν.

GOSPEL READINGMatt. 6: 22-33

The Lord said, «The eye is the lamp of the body. So, if your eye is sound, your whole body will be full of light; but if your eye is not sound, your whole body will be full of darkness. If then the light in you is darkness, how great is the darkness! No one can serve two masters; for either he will hate the one and love the other, or he will be devoted to the one and despise the other. You cannot serve God and mammon. Therefore I tell you, do not be anxious about your life, what you shall eat or what you shall drink, nor about your body, what you shall put on. Is not life more than food, and the body more than clothing? Look at the birds of the air: they neither sow nor reap nor gather into barns, and yet your heavenly Father feeds them. Are you not of more value than they? And which of you by being anxious can add one cubit to his span of life? And why are you anxious about clothing? Consider the lilies of the field, how they grow; they neither toil nor spin; yet I tell you, even Solomon in all his glory was not arrayed like one of these. But if God so clothes the grass of the field, which today is alive and tomorrow is thrown into the oven, will he not much more clothe you, O men of little faith? Therefore do not be anxious, saying, ‘What shall we eat?’ or ‘What shall we drink?’ or ‘What shall we wear? For the Gentiles seek all these things; and your heavenly Father knows you need them all. But seek first his kingdom and his righteousness, and all these things shall be yours as well.»

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΟΣ

Η εποχή μας χαρακτηρίζεται ως προβληματική. Αυτό σημαίνει ότι ολοένα και περισσότερο, τα τελευταία χρόνια, ανησυχούμε για προβλήματα που καταδυναστεύουν το είναι μας και απειλούν την ύπαρξή μας. Προβλήματα και ουσιαστικοί προβληματισμοί όπως, οι πόλεμοι και οι συγκρούσεις μεταξύ των κρατών, η αυξανόμενη ρύπανση του περιβάλλοντος, που εξαπλώνεται καθημερινά σε όλο τον πλανήτη, οι κλιματικές αλλαγές και η επιτάχυνση του ρυθμού με τον οποίο λιώνουν οι πάγοι στους δυο πόλους της γης, η φτώχεια, η έλλειψη τροφής, νερού, στέγης, και εργασίας, τα ναρκωτικά που σκοτώνουν καθημερινά πολλούς νέους ανθρώπους, ο ρατσισμός που οδηγεί σε συγκρούσεις, οι επιδημικές ασθένειες που αφανίζουν πολλούς. Τελευταία, η πανδημία της ασθένειας του κορωνοϊού, που έπληξε τόσο πολύ τον τόπο μας αλλά και τον κόσμο ολόκληρο, και τόσα άλλα θέματα.

Περισσότερο από ποτέ είναι λοιπόν ανάγκη να εντρυφήσουμε στα λόγια του Κυρίου μας για να πάρουμε δύναμη και επιπλέον να διδαχθούμε τον τρόπο διαφυγής και επιβίωσης από όλα αυτά, που μας κατακλύζουν και μας προκαλούν. Βάση μας είναι το σημερινό Ευαγγέλιο, η σημερινή ευαγγελική περικοπή του ευαγγελιστή Ματθαίου, ένα απόσπασμα από την Επί του Όρους ομιλία του Κυρίου μας. Ένα ευαγγελικό κείμενο, που αξίζει να προσέξουμε τη θεολογία του και να αφυπνιστούμε, που μπορεί να μας προσφέρει ένα σωστό πλαίσιο υπαρξιακού προβληματισμού και σωτηρίας, να γίνει «σηματωρός και κήρυκας» στη λυτρωτική πορεία μας.

Στην αγχωτική μέριμνα που συνθλίβει την ύπαρξή μας, σε όλα όσα μας ταλαιπωρούν, ο λόγος του Κυρίου, η κατηγορηματική επιταγή, είναι σαφέστατη: «μη μεριμνάτε… τι φάγητε ή τι πίητε», δηλ. για τις υλικές ανάγκες. Δεν αρνείται την εργασία, αλλά την μέριμνα. Δεν περιφρονεί τη σοβαρή, δημιουργική και υπεύθυνη προσφοράς εργασίας. Δεν απορρίπτει τα υλικά αγαθά: «και ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» διαβεβαιώνει. Είναι γεγονός ότι οι φροντίδες και οι περισπασμοί του κόσμου μας αποπροσανατολίζουν και μας απομακρύνουν από το Θεό. «Σε νου γεμάτο άγχη και θορύβους, ούτε απλή σκέψη των καλών, ούτε χάρις Θεού μπορεί να υπάρξει» λέγει ο άγιος Κύριλλος. Ο Θεός που μας έφερε στο κόσμο θα δώσει όλα όσα είναι ανάγκη για τη ζωή μας. Όχι όλα όσα θέλουμε, αλλά όσα χρειαζόμαστε. «Δεν γίναμε για να φάμε και να πιούμε και να ντυθούμε, αλλά για να αρέσουμε στο Θεό και να κερδίσουμε τα μελλοντικά αγαθά», μας υπενθυμίζει ο ιερός Χρυσόστομος.

Που στηρίζεται αυτό; Στο κύρος των λόγων του Θεανθρώπου: «εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού… καταμάθετε τα κρίνα του αγρού». Στον απέραντο κόσμο του Θεού, όπου όλα «διηγούνται την δόξαν» Του, μας πείθουν ότι η Πρόνοιά Του, αφού φροντίζει γι αυτά, τότε πολύ περισσότερο νοιάζεται για τις ζωντανές εικόνες Του. Απαραίτητη προϋπόθεση γι αυτό είναι όμως να έχουμε ως κέντρο της ζωής μας τον Θεάνθρωπο και όχι τον άνθρωπο. Όπως το πλανητικό μας σύστημα αποδείχτηκε ηλιοκεντρικό και όχι γεωκεντρικό, αντίστοιχα κι εμείς πρέπει να κινηθούμε κεντρομόλως ‒ και όχι φυγοκέντρως ‒ από τον εαυτό μας στο Χριστό, όχι ανθρωποκεντρικά, αλλά θεοκεντρικά.

Άλλωστε, τι κατάφερε η ανθρωπότητα με την τόση πολυπραγμοσύνη; Για να δώσουμε στο παρόν την ψευδαίσθηση της ευημερίας, φάγαμε το ψωμί του μέλλοντος. Δυστυχώς, ο πολιτισμός μας χαρακτηρίζεται από τη μηχανοποίηση της εργασίας και του τρόπου ζωής, το άγχος και τις νευρώσεις, το πνεύμα του καταναλωτισμού, την απομόνωση και τη μοναξιά και γενικά κάναμε αρχή μας το «do ut des» (δίνω για να μου δίνεις). Όλο όμως αυτό είναι άχρηστο, ατελέσφορο. «Ποιος από σας, όσο κι αν φροντίσει, μπορεί να προσθέσει στο ανάστημά του ένα πήχυ;».

Για να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά τα προβλήματα και γενικά την ψυχοπαθολογία της εποχής μας ένας είναι ο ασφαλής δρόμος: η απόλυτη εμπιστοσύνη στο Θεό. Άλλωστε πιστεύω σημαίνει εμπιστεύομαι. Πίστη σημαίνει εμπιστοσύνη. Αυτή είναι η λύση που προτείνει η Εκκλησία μας: «ζητείται πρώτον την βασιλείαν του Θεού». Ο Κύριος θέλει να μας βοηθήσει να βιώσουμε την αλήθεια της ζωής. Να γνωρίσουμε τον Αληθινό Θεό. Δεν λέγει αιτείτε, αλλά ζητείτε. Όχι δηλ. περιμένετε να πάρετε, αλλά αναζητείτε, επιδιώξτε! Και τότε όπως παρατηρεί ο Ψαλμωδός «Κύριος ου στερήσει τα αγαθά τοις πορευομένοις εν ακακία» (Ψαλμ. 83, 11).

Το θέμα λοιπόν είναι τι θα προτάξουμε, ποιο θα είναι το κέντρο των επιδιώξεών μας: η υποδούλωση στην ύλη, οι βιοτικές μέριμνες, η μοιρολατρική αδράνεια ή η απόλυτη εμπιστοσύνη στη θεία Πρόνοια του Δημιουργού μας; Ας απαντήσουμε ο καθένας μας μέσα του. Καλή φώτιση! Ἀρχιμ. Ἰάκωβος Σάββα

Archdiocese of Thyateira & Great Britain, 5 Craven Hill, London W2 3ENTel.: 020 7723 4787. Fax: 020 7224 9301. E-mail: mail@thyateira.org.uk . Website: www.thyateira.org.uk

SERMON ON THE GOSPEL READING‘Take no thought... O ye of little faith’

As Christians living in a world that seeks to make God irrelevant, Christ’s word to us today is a calling to vigilance. Christians have no part in conventional secular society that ranks pleasure, power and possessions above all things. And yet the temptation to fit in, seek after a comfortable life, and negligently to fall into worshipping false gods instead of seeking first God’s Kingdom and righteousness, is murderously close to our hearts.

The broken reality of life is that a person often stubbornly and unrepentantly tries to serve more than one master. Their loyalties are tragically divided as they convince themselves they can at the same time cherish all kinds of thoughts and desires that are impure, behave in ways contrary to the Christian life, take the gifts that come to them ‘from above’ as their own belongings, and still be reckoned Christians because they fulfil some external Christian duties which tick a box but do not change their idolatrous hearts.

But how tragic to allow life to go by in the darkness of a divided existence in the cold embrace of the world while professing a faith that rather than saving, is wavering. Let not a double minded man, says St James, ‘think he shall receive any thing of the Lord’ (Jam. 1, 7). No, we Christians should be looking up, steadfastly lifting up our eyes to heaven for our bodies to be ‘full of light’ because ‘help comes from the Lord, who made heaven and earth’ (Psal. 121, 2). As sunflowers turn to the light of the sun to open into their fullness, so faith turns us to the light of God which shines in our hearts ‘to give the light of the knowledge of the glory of God in the face of Jesus Christ’ (2 Cor. 4, 6) . The Hebrew word for repentance, teshuvah, means to turn our life towards God, and to know God is the true glory of the human being.

The truth is we cannot be looking in two directions, at once above and below, just as darkness is incompatible with light. As Christians we have to make a stand and choose where to pitch our tent: unspotted from the world beside quiet waters in the land of hope, or where doubt and fear reign and where moth and rust corrupt.

We can live as Christians because Christ has taken away fear and doubt from our life. The fear of death is the source of all our anxiety to secure our material existence so that this purpose becomes the idol we serve. The fear of death extinguishes love between people as the other becomes a threat to our existence. But we have been delivered from the fear of death by Christ’s death and resurrection, the devil has been destroyed, and we no longer need to live “all [our] lifetime subject to bondage” (Heb. 2, 15). We have no enemies who can threaten us because “God demonstrates His own love toward us in that while we were still sinners, Christ died for us.” (Rom. 5, 8) Instead of destroying us in our sins ‘we are reconciled with God through the death of His Son’ (Rom. 5, 10). His inexhaustible life is our inheritance.

Even when tribulations and temptations come, our thought and our peace should be undisturbed for ‘whom the Lord loves he chastens’ (Heb. 12, 6). Moreover, such is Christ’s victory over sin and death that we are to ‘glory in tribulations’ says St Paul in today’s epistle, which ultimately produce hope in us. And our hope will not fail ‘because the love of God has been poured out in our hearts by the Holy Spirit who was given to us’ (5, 5). Christ says to us in the storms of our life as he did to the disciples in the storm on the lake ‘be of good cheer; it is I; do not be afraid’. (Matt. 14, 27) and ‘my peace I give to you… let not your heart be troubled, neither let it be afraid’ (Joh. 14, 27).

May we live, therefore, not as our fallen thoughts and worries, but as our faith dictates. Let us use our worries and fears as a springboard to lift up our hearts in prayer for the grace to turn back to God and put Christ and his kingdom at the centre of our life. His light will flood into our hearts and peace and joy will overcome the darkness and disorder within us if, St Theophan the Recluse says, we struggle to think, act and desire that alone which is pleasing to God, coupled with the action of God’s grace within us from our participation in the divine mysteries. Our only concern is for union with Christ. But as the Divine Liturgy teaches us we can only receive the King of all, if we lay aside every earthly care.

Printed by Athina Press

Oeconomos John Hookway