2015-16

3ο ΓΕΛ ΘΗΒΑΣ

ΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΣΤΗΝ

ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΚΟΠΟΣ

Γενικά ,σκοπός της ερευνητικής εργασίας είναι η μύηση των μαθητών στον επιστημονικό τρόπο έρευνας και σκέψης. Να μάθουν επίσης να χειρίζονται τις γνώσεις αλλά και τα μέσα που μπορούν να την προσφέρουν. Σκοπός της ερευνητικής εργασίας είναι να ασκηθούν οι μαθητές στην αυτενέργεια αλλά και στην συλλογική εργασία. Ειδικότερα να κατανοήσουν την σημασία των Ολυμπιακών αγώνων για το κοινωνικό και αθλητικό γίγνεσθαι , τα πρότυπα και τις αξίες του σύγχρονου οργανωμένου αθλητισμού αλλά και τα φαινόμενα αλλοίωσης του ολυμπιακού ιδεώδους. Βασικότερο κριτήριο για την επιλογή του θέματος αποτέλεσε το

αναμενόμενο αυξημένο ενδιαφέρον από την πλευρά των μαθητών {

δημιουργώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο τις προϋποθέσεις για την

βαθύτερη κατανόηση του θέματος).

Επίσης κριτήριο επιλογής του θέματος αποτέλεσαν οι υπάρχουσες υποδομές αλλά και οι διαθέσιμοι πόροι του σχολείου για την διερεύνηση του θέματος . Τέλος η διαχρονικότητα αλλά και η επικαιρότητα του θέματος αποτέλεσε κριτήριο επιλογής του θέματος .

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ 1850………………………………………………………………………… ΖΑΠΠΕΙΕΣ ΟΛΥΜΠΙΑΔΕΣ……………………………………………… ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ………………… ΤΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΤΟΥ 1896………………………….. ΑΘΛΗΤΕΣ ΜΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΜΕΤΑΛΛΙΑ,1896………………………. ΣΠΥΡΟΣ ΛΟΥΗΣ………………………………………………………….. ΠΟΛΕΙΣ ΠΟΥ ΔΙΕΞΗΧΘΗΣΑΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ……………. ΑΘΛΗΜΑΤΑ -ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ……………… ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ…………………………………………………………………… ΔΙΚΤΥΟΓΡΑΦΙΑ-ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ………………………………………..

Η ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ Εισαγωγή

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν πάντοτε σημείο αναφοράς για όλο τον κόσμο. Η σημασία τους είναι πολύ μεγάλη ειδικά σε εποχές, όπως η σημερινή εφόσον οι λαοί έχουν ανάγκη για κοινή αντιμετώπιση των προβλημάτων τα οποία τους απασχολούν. 1850

Στα μέσα του 19ου, κατά το 1850, έγιναν οι πρώτες προσπάθειες για ανασύσταση των Ολυμπιακών Αγώνων. Η συμβολή τους για την εποχή ήταν πολύ σημαντική καθώς θεωρούνταν κορυφαίο αθλητικό γεγονός στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η πρώτη προσπάθεια έγινε από το Δήμο Λετρινών το 1838. Αναφορά για τους συγκεκριμένους αγώνες γίνεται από τον Ιωάννη Χρυσάφη , ο οποίος τονίζει την πρωτοβουλία του Δήμου να τελεί τους αγώνες κάθε 4 χρόνια στον Πύργο της Ηλείας. Ένας άλλος Έλληνας που ήταν εγκατεστημένος στο Παρίσι, ο Μηνάς Μινωίδης, πρότεινε το 1850 την ανασύσταση των αγώνων δημοσιεύοντας το «Γυμναστικόν» του Φιλόστρατου, το οποίο ήταν σύγγραμμα που συντάχθηκε στο Άγιον Όρος. Οι αξιέπαινες αυτές πρωτοβουλίες για ανασύσταση των αγώνων συνεχίστηκαν και με τις Ζάππειες Ολυμπιάδες. ΖΑΠΠΕΙΕΣ ΟΛΥΜΠΙΑΔΕΣ Στη βόρεια Ελλάδα, ένας Έλληνας εύπορος , μεγαλοκτηματίας που ονομαζόταν Ευαγγέλης Ζάππας, συνέβαλε στην ιδέα και τον σκοπό της ανασύστασης των ολυμπιακών αγώνων. Αρχικά, πήρε την απόφαση και πρότεινε στην ελληνική κυβέρνηση να χρηματοδοτήσει την ίδρυση των σύγχρονων Αγώνων. Μετά την πρόταση αυτή του Ζάππα, Ο βασιλιάς Όθων μεταβίβασε την επιστολή του προς τον υπουργό των εσωτερικών Ραγκαβή. Ο Ραγκαβής ήταν κορυφαίος λόγιος και αρχαιολόγος στην εποχή του, ο όποιος προέβαλλε αντιρρήσεις στην ιδέα του Ζάππα και έτσι μετέβαλε την αρχική πρόθεση και επιθυμία του μεγάλου χορηγού άρα σύγχρονος και την τύχη της φυσικής αγωγής στον ελληνικό χώρο. Σύμφωνα με το Ραγκαβή, οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί έπρεπε να εστιάσουν στην αγροτική και βιομηχανική πρόοδο και όχι στον αθλητισμό. Παρόλα αυτά ο Ζάππας αποδέχθηκε την πρόταση του Ραγκαβή και έτσι εκδόθηκε στα 1858 βασιλικό διάταγμα που καθιέρωνε διαγωνισμούς με την επωνυμία Ολύμπια. Λίγα χρόνια αργότερα, μετά το θάνατό του, ο Ε. Ζάππας άφησε όλη του την περιουσία για τη συνέχισή των αγώνων.

Α’ Ολύμπια 1859

Πλατεία Λουδοβίκου ή Κοτζιά. Στο κέντρο της εικόνας διακρίνουμε τα ταχυδρομεία της εποχής ενώ αριστερά της εικόνας την τράπεζα Ελλάδας και δεξιά το δημοτικό θέατρο.

Τα πρώτα Ολύμπια διεξήχθηκαν το 1859, στην πλατεία Λουδοβίκου (ή αλλιώς τη σημερινή πλατεία Κοτζιά , στο κέντρο της Αθήνας). Αυτό συνέβη λόγω ανακαίνισης του Παναθηναϊκού Σταδίου, η οποία δεν είχε ακόμα ολοκληρωθεί την περίοδο εκείνη.

Η ειδική επιτροπή που διεύθυνε τους αγώνες αποτελούνταν από τους ελλανοδίκες Ραγκαβή, Σπηλιωτάκη, Βουλαντζέ, Λάνδερερ και από τον γυμναστή Γεώργιο Παγών. Επίσης , τα αγωνίσματα που υπήρχαν ήταν ο δρόμος, ύστερα ο δίσκος, το πήδημα, το ακόντιο και τελευταίο ο ιστός. Το θεαματικότερο απ’ όλα τα αγωνίσματα κατά τα δεδομένα της εποχής ήταν ο ασκωλιασμός.

O ασκωλιασμός αποτελούσε παιχνίδι των αρχαίων. Κατά τη διάρκεια του αγωνίσματος έβαζαν στη μέση ενός αλωνιού ένα φουσκωμένο ασκί, αλειμμένο απ' έξω με λάδι, για να γλιστρά. Όσοι έπαιρναν μέρος στο παιχνίδι, έπρεπε να πάρουν φόρα ν' ανέβουν στο ασκί, να ισορροπήσουν και να χορέψουν με το ένα πόδι πάνω σ' αυτό. Οι περισσότεροι από αυτούς όμως έχαναν την ισορροπία τους και έπεφταν με αποτέλεσμα το κοινό να τους αποδοκιμάζει. Εκείνος που κατάφερνε να ισορροπήσει, έπαιρνε για δώρο το ασκί γεμάτο κρασί.

Τα Ολύμπια παρακολούθησαν σημαντικοί άνθρωποι της εποχής. Πρώτη από

όλους έδωσε το παρόν, η βασιλική οικογένεια. Ύστερα τα μέλη της κυβέρνησης, οι στρατιωτικές και οι δημοτικές αρχές καθώς επίσης και πολλές χιλιάδες κόσμος. Ο χαρακτήρας τον αγώνων ήταν καθαρά εθνικός και οι αθλητές ήταν αποκλειστικά ελληνικής εθνικότητας, είτε υπήκοοι του ελληνικού κράτους είτε μέλη της ελληνικής διασποράς του εξωτερικού. Παρόλα αυτά, αντίθετα με όσα προέβλεπαν οι παλαιότεροι Ολυμπιακοί Αγώνες, κατά τα ‘Ολύμπια’ του 1859 η οργανωτική επιτροπή επέτρεψε τη συμμετοχή εργατών, μεταφορέων, αγροτών και άλλων ανδρών

οι οποίοι προέρχονταν από κατώτερες κοινωνικές τάξεις προσελκύοντας τους με χρηματικά έπαθλα. Αυτό συνέβη λόγω του ότι δεν υπήρχε η απαραίτητη συμμετοχή έμπειρων αθλητών καθώς εκείνη την εποχή ο αθλητισμός, ως φαινόμενο, δεν ήταν τμήμα της καθημερινότητας.

Καθώς λοιπόν τα Ολύμπια αποτελούσαν μια μαζική συγκέντρωση κόσμου, υπήρξαν διάφορα προβλήματα που έκαναν δύσκολη την διεξαγωγή τους. Πρώτα απ’ όλα, ο χώρος δεν ήταν κατάλληλα διαμορφωμένος ώστε να υπάρχουν οι απαραίτητες θέσεις για όλους τους θεατές. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να δημιουργηθούν εντάσεις αλλά και να μην υπάρχει η απαραίτητη ορατότητα ώστε να μπορούν όλοι να απολαύσουν το θέαμα των αγώνων. Όλα αυτά, σε συνδυασμό με την έλλειψη πείρας και κατάλληλης κρίσης των Ελλανοδικών, οδήγησαν στο να μην γίνεται αντιληπτό το θέαμα και να κυριαρχεί αταξία και συνωστισμός στο χώρο του σταδίου. Πρόβλημα επίσης αποτελούσε και η ακαταλληλότητα του καιρού διότι οι αγώνες τελέστηκαν Νοέμβριο μήνα. Συνοψίζοντας τα γεγονότα, Οι πρώτοι Ζάππειοι αγώνες τελικά είχαν πλήρη αποτυχία. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να δημιουργηθεί ένα γενικά αρνητικό κλίμα για τη γυμναστική και τον αθλητισμό. Ωστόσο, η ιδέα της αναβίωσης των Ολυμπιακών Αγώνων εξακολούθησε να απασχολεί τόσο τους υπεύθυνους όσο και το ευρύ κοινό.

.

Β’ ‘Ολύμπια’ 1870:

Παναθηναϊκό Στάδιο

Η έναρξη Δεύτερων Ζάππειων αγώνων έγινε στις 15 Νοεμβρίου του 1870. Το κοινό που τους παρακολούθησε έφτασε τις τριάντα χιλιάδες, σχεδόν το σύνολο του πληθυσμού της Αθήνας. Οι αγώνες του 1870 πραγματοποιήθηκαν στο ανακαινισμένο Παναθηναϊκό Στάδιο το οποίο διαρρυθμίστηκε, ώστε να δεχτεί το κοινό και τους επισήμους. Αυτή τη φορά η προετοιμασία και η οργάνωση ήταν πολύ καλύτερες διότι το πρόγραμμα και οι κανόνες των αγωνισμάτων δημοσιεύτηκαν έγκαιρα. Έτσι, οι αθλητές ακολούθησαν ειδική προπόνηση ως απαιτούμενη προετοιμασία για τους αγώνες. Τελικά, 31 αθλητές επιλέχτηκαν για να συμμετάσχουν σε αυτούς. Οι αθλητές ήταν ομοιόμορφα ντυμένοι. Φορούσαν αθλητική περιβολή και σανδάλια.

Στα Ολύμπια του 1870 διεξήχθησαν εννέα αγωνίσματα, από τα οποία, επτά προϋπήρχαν από τους αρχαίους Ολυμπιακούς Αγώνες και δύο ήταν σύγχρονα. Στους αγώνες αυτούς δόθηκαν τόσο χρηματικά όσο και συμβολικά βραβεία. Επίσης, υπήρχε μια φιλαρμονική που έπαιξε τον πρώτο ολυμπιακό ύμνο, ειδικά γραμμένο για την περίσταση από το Γεώργιο Ορφανίδη. Για πρώτη φορά επίσης οι αθλητές έδωσαν όρκο μπροστά στην επιτροπή που θα έκρινε τους αγώνες. Οι κριτές ήταν καθηγητές του Πανεπιστημίου και υπήρχε κήρυκας για την αναγγελία των νικητών. Ο βασιλιάς έδινε το έπαθλο στο νικητή με τη συνοδεία μουσικής. Οι αγώνες του 1870 είχαν εξαιρετικά μεγάλη επιτυχία και ο Τύπος αφιέρωσε διθυραμβικά άρθρα τόσο για τη διοργάνωση όσο και για τη διεξαγωγή τους. Με την επιτυχία αυτή δόθηκε αφορμή για την εκκίνηση συζητήσεων σχετικά με τη γυμναστική και την ανάγκη δημιουργίας αθλητικών θεσμών με κρατικό χαρακτήρα.

Γ’ ‘Ολύμπια’ 1875:

Αθήνα, Παναθηναϊκό στάδιο

Τα τρίτα Ολύμπια διοργανώθηκαν από τον Ιωάννη Φωκιανό, ο οποίος ανέλαβε διευθυντής στο Δημόσιο Γυμναστήριο. Ο Φωκιανός υποστήριζε με πάθος ότι το ιδεώδες της γυμναστικής θα εξαπλωνόταν ανώτερα, από τις υψηλές κοινωνικές τάξεις, τις μορφωμένες και καλλιεργημένες. Γι' αυτό ενδιαφέρθηκε για την προετοιμασία των μαθητών και των φοιτητών του Γυμναστηρίου του. Έτσι λοιπόν πολλοί ήταν αυτοί που προτιμούσαν να εκπαιδεύονται στο δημοτικό γυμναστήριο της Αθήνας. Ο Φωκιανός εισήγαγε μια σειρά από γυμναστικές ασκήσεις, εμπνευσμένες από το γερμανικό γυμναστικό σύστημα.

Οι αγώνες διεξήχθησαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο στις 18 Μαΐου 1875. Παρά το μεγάλο αριθμό αθλητών που προετοιμάζονταν στο Δημόσιο Γυμναστήριο για τους αγώνες, τελικά μόνο είκοσι τέσσερις έλαβαν μέρος. Κάποιοι από αυτούς διακρίθηκαν αργότερα τόσο στην αθλητική όσο και στην κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου. Η ένδυση των αθλητών αποτελούνταν από ένα μακρύ παντελόνι και ένα λευκό πουκάμισο με μια μεγάλη μπλε ρίγα. Μέχρι το 1896, αυτή ήταν η επίσημη στολή γυμναστικής.

Παρά τη μεγάλη προετοιμασία και τις υψηλές προσδοκίες, οι αγώνες δεν είχαν επιτυχία. Η βασιλική οικογένεια δεν τους παρακολούθησε, ενώ δεν υπήρξε αρκετός χώρος για το πλήθος των θεατών που προσήλθε.. Επιπλέον, η συμμετοχή των αθλητών ήταν περιορισμένη. Συνέπεια των παραπάνω ήταν να διατυπωθεί δυσαρέσκεια και να θεωρηθεί υπεύθυνος ο Φωκιανός, παρά την αξιοσημείωτη προσπάθεια που κατέβαλε και την πολύ καλή προετοιμασία των αθλητών.

Δ΄ ‘Ολυμπία’ 1889: Η διεξαγωγή των τέταρτων και τελευταίων Ζάππειων Ολυμπιακών Αγώνων είχε αρχικά οριστεί για το 1885, ωστόσο ύστερα από επανειλημμένες αναβολές η Ζάππειος Επιτροπή εγκατέλειψε την ευθύνη για την τέλεσή τους το 1888. Τον

επόμενο χρόνο ο Ιωάννης Φωκιανός ανέλαβε προσωπικά τη διοργάνωσή τους και οι αγώνες διεξήχθησαν το Μάιο του 1889 στο νεόδμητο Κεντρικό Γυμναστήριο του Φωκιανού με τη συμμετοχή 30 αθλητών. Την πρώτη ημέρα η μεγάλη προσέλευση του κοινού και η αταξία που επικράτησε δυσχέραναν τη διεξαγωγή των αγωνισμάτων και οι αγώνες αναβλήθηκαν για λίγες μέρες. Ωστόσο, λίγο αργότερα επαναλήφθηκαν χωρίς απρόοπτα.

Δώδεκα αγωνίσματα διεξήχθησαν συνολικά, τα οποία ήταν ο δρόμος ταχύτητας, η δισκοβολία, το άλμα επί κοντό, η άρση βαρών, το άλμα εφαλτηρίων, η λιθοβολία, το δίζυγο, το άλμα εις ύψος και η αναρρίχηση

ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ. ΑΘΗΝΑ 1896

Έγχρωμη λιθογραφία Γ. Ροϊλού

Οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες τελέστηκαν στην Αθήνα το 1896

ΣΠΥΡΟΣ ΛΟΥΗΣ Αθλητής αγώνων,1896.

Βίγκο Γιένσεν,ο πρώτος Δανός αθλητής με

Ολυμπιακό μετάλλιο.

Ολυμπιονίκης Μιλτιάδης Γούσκος.

Σφαιροβολία,1896.

Αθλητής Χαρίλαος Βασιλάκος.Ο Βασιλάκος πήρε την δεύτερη

θέση στον μαραθώνιο μετά τον Σπύρο Λούη

Ο Αμερικανός Ρόμπερτ Γκάρετ.

Pierre de Coubertin

Στις 25 Νοεμβρίου 1892, σε ομιλία του στη Σορβόννη, ο Pierre de

Coubertin πρότεινε την άμεση αναβίωση των Ολυμπιακών αγώνων . Ο Coubertin ήταν ιδιαίτερα ιδεαλιστής με φιλελληνικά αισθήματα, γι αυτό και πρότεινε την τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα. Με την άποψή του αυτή συμφωνούσαν και άλλοι Φιλέλληνες της εποχής. Γι αυτό λοιπόν τον Ιούνιο του 1894 στο Παρίσι, ο de Coubertin οργάνωσε το Διεθνές Αθλητικό Συνέδριο που έγινε στη Σορβόννη. Το συνέδριο είχε στόχο του δύο θέματα: τον ερασιτεχνισμό καθώς και τη δυνατότητα που υπήρχε να τελεσθούν διεθνείς αγώνες.

Δημήτριος Βικέλας.

Ο Έλληνας Δημήτριος Βικέλας είχε ενθουσιαστεί με τις παραπάνω ιδέες.

Παρ’ όλη την αρχικά αδιάφορη αντιμετώπιση των άλλων συνέδρων, τελικά αποφασίσθηκε η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων, και η δημιουργία του διεθνούς οργανισμού, που εξελίχθηκε αργότερα στην Ολυμπιακή Επιτροπή - ΔΟΕ, η οποία θα ήταν υπεύθυνη για τη διοργάνωση και τον έλεγχο των Ολυμπιακών αγώνων. Με πρόεδρο το Δημήτριο Βικέλα και γενικό γραμματέα τον de Coubertin, συγκροτήθηκε στο Παρίσι η δεκατετραμελής επιτροπή των Αγώνων. Ο Δημήτριος Βικέλας, ως πρόεδρος της επιτροπής που προήλθε από το συνέδριο, αγωνίστηκε να πείσει την ελληνική κυβέρνηση και τους υπεύθυνους , για την υψίστη σημασία που θα είχε η τέλεση των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα. Στη συνέχεια, συνεστήθη συμβούλιο με γενικό γραμματέα τον Τιμολέοντα Φιλήμονα, ο οποίος επέδειξε αληθινό ενθουσιασμό για την ιδέα της τέλεσης των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ελλάδα.

Η πρώτη Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή. Διακρίνονται από αριστερά: ο W.Gebhardt (Γερμανία), Pierre de Coubertin (Γαλλία), J. Jarkovsky (Τσεχοσλοβακία), Δ. Βικέλας (Ελλάδα), Α. de Boutovsky ( Ρωσία), Ferenz (Ουγγαρία), Victor Black (Σουηδία).

Το ιστορικό τηλεγράφημα της 23-6-1894 με το οποίο ο Δημήτριος Βικέλας γνωστοποιεί από το Παρίσι ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1896 ανατέθηκαν από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή στην Αθήνα.

`Οι Αγώνες του 1896 έγιναν σε δύσκολες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες, παρόλα αυτά στις 25 Μαρτίου, ημέρα έναρξης των αγώνων, όλοι μιλούσαν για μία “λαμπρή επιτυχία”. Αυτό συνέβη κυρίως λόγω της καλής δουλειάς που επιτέλεσε η οργανωτική επιτροπή αλλά και της σημαντικής βοήθειας των φιλελλήνων και των Ελλήνων των ΗΠΑ. Όμως, υπήρξαν και φιλελληνικές απόψεις που διατυπώθηκαν σε άρθρα, όπως αυτό που δημοσιεύτηκε πρώτα στα “Ημερήσια Νέα” του Λονδίνου και στη συνέχεια στην εφημερίδα “Σφαίρα”. Στο άρθρο αυτό ο αρθρογράφος επεσήμαινε: “Αι αναβιώσασαι Ολυμπιάδες δυνατόν να την καταστήσωσιν

ικανήν, όπως αναλάβη την υπόθεσιν εις τας ιδίας χείρας της. Αδύ- νατον τοσούτοι Έλληνες να συρρέωσι πανταχόθεν εις τας Αθήνας χωρίς να αισθανθώσι και πάλιν την συνέχειαν της παραδόσεως, και, μεθ’ όσα και αν λέγωσιν οι εθνολόγοι, την συνέχειαν της φυ- λής.”

Δημοσίευμα από την εφημερίδα ‘ Φιλιππούπολης’, άρθρο της οποίας αναφέρεται στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων.

Η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων το 1896, κινούμενη μέσα στο πνεύμα του διεθνισμού, αφύπνισε την ελληνικότητα, προβάλλοντάς την μέσα από ειρηνικά σύμβολα και αγώνες. Η Ολυμπιάδα του 1896 έγινε σύμβολο ελπίδας για τους Έλληνες οι οποίοι είχαν στερηθεί την ταυτότητά τους για εκατοντάδες χρόνια και αγωνιούσαν να ξανακερδίσουν την παλιά δόξα. Επίσης οι ενέργειες αυτές έδειχναν τη συμπαράσταση της Ευρώπης στην Ελλάδα και στην προσπάθεια επίλυσης των μεγάλων προβλημάτων που αντιμετώπιζε η χώρα, σε οικονομικό και εδαφικό επίπεδο. Έτσι, οι Έλληνες άρχισαν να αισιοδοξούν και να δραστηριοποιούνται για την επιτυχή έκβαση των Αγώνων. Στις 28 Μαρτίου 1896, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα “Ηράκλειον” ο “Ολυμπιακός Ύμνος” του Κωστή Παλαμά.

“Ο Ολυμπιακός ύμνος” Ποίησης Κ. Παλαμά - Μουσική Σ. Σαμάρα

Αρχαίον πνεύμα αθάνατον, αγνέ πατέρα Του ωραίου, του μεγάλου και τ’ αληθινού, Κατέβα, φανερώσου κι’ άστραψ’ εδώ πέρα ‘στη δόξα της δικής σου γης και τ’ ουρανού. ‘Στο δρόμο και ‘στο πάλεμα και στο λιθάρι, ‘στων ευγενών αγώνων λάμψε την ορμή, και

με τ’ αμάραντο στεφάνωσε κλωνάρι, και σιδερένιο πλάσε το άξιο κορμί.

Κάμποι, βουνά και θάλασσες φέγγουν μαζύ σου, ‘σαν ένας λευκοπόρφυρος μέγας ναός

και τρέχει ‘στον ναόν εδώ προσκυνητής σου, αρχαίον πνεύμ’ αθάνατον, κάθε λαός.

ΤΑ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ΤΟΥ 1896.

Το 1894, στο συνέδριο του Παρισιού, είχε προταθεί ένας μεγάλος αριθμός αθλημάτων τα οποία θα αποτελούσαν το πρόγραμμα των αγώνων. Κάποια αθλήματα όμως δεν πραγματοποιήθηκαν ποτέ, όπως το ποδόσφαιρο και το κρίκετ, ενώ κάποια άλλα όπως η κωπηλασία και η ιστιοπλοΐα που ήταν προγραμματισμένα να διεξαχθούν, ματαιώθηκαν λόγω κακών καιρικών συνθηκών κατά την προγραμματισμένη ημέρα του αγώνα. Τα αθλήματα που διεξήχθηκαν ήταν: Η ΑΡΣΗ ΒΑΡΩΝ

Στο άθλημα της άρσης βαρών που διεξήχθη στο Παναθηναϊκό Στάδιο δεν υπήρχαν κατηγορίες βάρους για τους αθλητές και οι κανόνες διέφεραν πολύ από τους σημερινούς. Στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 διεξήχθησαν δύο αγωνίσματα άρσης βαρών, με ένα χέρι και με δύο χέρια. Συνολικά στο αγώνισμα αυτό έλαβαν μέρος επτά αθλητές από πέντε χώρες. Αξιοπρόσεκτο είναι ότι τις δύο πρώτες θέσεις και των δύο αγωνισμάτων κέρδισαν οι ίδιοι δύο αθλητές, οι οποίοι μοιράστηκαν ένα χρυσό και ένα ασημένιο μετάλλιο. Τα χάλκινα μετάλλια κατέκτησαν δύο έλληνες. Η ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ

Στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 διεξήχθησαν οκτώ αγωνίσματα γυμναστικής ανδρών. Τα αγωνίσματα αυτά διοργανώθηκαν από την επιτροπή Πάλης και Γυμναστικής στο Παναθηναϊκό Στάδιο. Συνολικά 71 αθλητές από εννέα χώρες έλαβαν μέρος στους αγώνες, εκ των οποίων οι 52 ήταν Έλληνες. Επίσης, η Γερμανία είχε στείλει 11 αθλητές, οι οποίοι κέρδισαν τα πέντε από τα οκτώ αγωνίσματα. Ο Ελβετός γυμναστής Λουδοβίκος Σούτερ κέρδισε στον πλάγιο ίππο, ενώ οι Έλληνες Ιωάννης Μητρόπουλος και Νικόλαος Ανδριακόπουλος πήραν τη νίκη στους κρίκους και στην αναρρίχηση επί κάλω αντίστοιχα Η ΚΟΛΥΜΒΗΣΗ

Στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 διεξήχθησαν τέσσερα αγωνίσματα κολύμβησης ανδρών. Διοργανώθηκαν από την επιτροπή των Ναυτικών Σπορ. Συνολικά 19 αθλητές από τέσσερις χώρες έλαβαν μέρος. Το άθλημα της κολύμβησης διεξήχθη στην ανοιχτή θάλασσα επειδή οι διοργανωτές αρνήθηκαν να δαπανήσουν και άλλα χρήματα για να χτιστεί κολυμβητήριο. Διεξήχθησαν τρία αγωνίσματα ελεύθερου (100 μέτρα ανδρών, 500 μέτρα ανδρών και 1200 μέτρα ανδρών) και ένα ειδικό αγώνισμα για ναύτες. Περισσότεροι από 20.000 θεατές παρακολούθησαν από την παραλία, από βάρκες και από πλοία, που βρισκόταν στο λιμάνι της Ζέας, τα τέσσερα αγωνίσματα του προγράμματος. Η ΞΙΦΑΣΚΙΑ

Ξιφασκία στο Ζάππειο Μέγαρο.

Τα αγωνίσματα της ξιφασκίας διεξήχθησαν στο Ζάππειο Μέγαρο το οποίο

είχε χτιστεί με χρήματα του Ευάγγελου Ζάππα για την αναβίωση των αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων, αλλά δεν είχε χρησιμοποιηθεί για κάποια αθλητική διοργάνωση έως τότε. Στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 διεξήχθησαν τρία αγωνίσματα ξιφασκίας ανδρών διότι το αγώνισμα του ξίφους μονομαχίας ματαιώθηκε. Συνολικά 15 αθλητές από τέσσερις χώρες έλαβαν μέρος, από τους οποίους οι οκτώ κέρδισαν μετάλλιο. Αντίθετα με τα υπόλοιπα αθλήματα όπου λάμβαναν μέρος μόνο ερασιτέχνες, στη ξιφασκία επιτρεπόταν να συμμετάσχουν και επαγγελματίες αλλά σε ξεχωριστό αγώνισμα.

Η ΠΑΛΗ

Στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 διεξήχθη ένα αγώνισμα πάλης. Συνολικά πέντε αθλητές από τέσσερις χώρες έλαβαν μέρος. Στο άθλημα της πάλης που διεξήχθη στο Παναθηναϊκό Στάδιο, δεν υπήρχαν κατηγορίες κιλών άρα θα προέκυπτε ένας νικητής ανάμεσα σε συμμετέχοντες όλων των μεγεθών. Οι κανόνες που χρησιμοποιήθηκαν ήταν παρόμοιοι με αυτούς της μοντέρνας ελληνορωμαϊκής πάλης. Η ΠΟΔΗΛΑΣΙΑ

Η εκκίνηση της ποδηλατοδρομίας.

Όλα τα αγωνίσματα της ποδηλασίας πίστας διεξήχθησαν στο νεόκτιστο ποδηλατοδρόμιο του Νέου Φαλήρου. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 διεξήχθησαν έξι αγωνίσματα ποδηλασίας ανδρών. Συνολικά 19 αθλητές από πέντε χώρες έλαβαν μέρος στους αγώνες. Το ακριβότερο εισιτήριο των Ολυμπιακών Αγώνων κόστιζε 3 δραχμές και προοριζόταν για όσους φιλάθλους ήθελαν να παρακολουθήσουν από καλή θέση τα αγωνίσματα της ποδηλασίας. Μόνο ένα αγώνισμα διεξήχθη στην ποδηλασία δρόμου: ένας αγώνας από την Αθήνα έως τον Μαραθώνα και πίσω, ο οποίος ήταν 87 χιλιόμετρα. Στα αγωνίσματα πίστας, καλύτερος ποδηλάτης αναδείχθηκε ο Γάλλος Πολ Μασσόν που κέρδισε στην ατομική χρονομέτρηση, στο σπριντ και στον αγώνα 10 χιλιομέτρων. Στον αγώνα των 100 χιλιομέτρων, ο Γάλλος Λεόν Φλαμένγκ τερμάτισε πρώτος με διαφορά 11 γύρων από τον δεύτερο, τον Έλληνα Γεώργιο Κωλέττη.

Η ΣΚΟΠΟΒΟΛΗ

Στο πρώτο χρονολογικά αγώνισμα νικητής αναδείχθηκε ο Παντελής Καρασεβδάς, ο μοναδικός από τους συμμετέχοντες που πέτυχε το στόχο σε όλες του τις βολές. Στο αγώνισμα με πιστόλι ταχείας βολής τη νίκη πήρε ο Ιωάννης Φραγκούλης. Στο τελευταίο αγώνισμα, το οποίο γινόταν με ελεύθερο τουφέκι, νικητής στέφτηκε ο Γεώργιος Ορφανίδης.

Οι σκοπευτές Καρασεβδάς,Φραγκούλης και Ορφανίδης.

Ο ΣΤΙΒΟΣ

Η εκκίνηση των 100 μέτρων.

Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896 διεξήχθησαν 12

αγωνίσματα στίβου ανδρών. Έκτος από τον μαραθώνιο, όλα τα υπόλοιπα αγωνίσματα έλαβαν χώρα στο Παναθηναϊκό Στάδιο, το οποίο ήταν και ο τόπος τερματισμού του μαραθωνίου. Χρονολογικά, ο πρώτος σύγχρονος Ολυμπιονίκης είναι ο Αμερικανός Τζέιμς Κόνολι, νικητής στο άλμα τριπλούν. Η θεαματικότερη, όμως, στιγμή του αθλήματος, ήταν η νίκη του Σπύρου Λούη στον μαραθώνιο. Ο νερουλάς από το Μαρούσι τερμάτισε πρώτος μεταξύ 18 ακόμα αθλητών στο Παναθηναϊκό Στάδιο, μπροστά σε 60.000 θεατές και έγινε ένας από τους ήρωες των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Ο χρόνος του ήταν 2 ώρες 58 λεπτά και 50 δεύτερα. Συνολικά, συμμετείχαν 64 αθλητές από δέκα χώρες και αυτό έκανε τον στίβο το πιο πολυεθνές άθλημα της 1ης Ολυμπιάδας. Δόθηκαν 25 μετάλλια στο σύνολο, από τα οποία 12 ασημένια για τους νικητές και 13 χάλκινα για τους δεύτερους. Αργότερα, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή αποφάσισε να απονείμει χρυσά, ασημένια και χάλκινα μετάλλια στους τρεις πρώτους αθλητές κάθε αγωνίσματος ώστε να συμβαδίζουν με τις πιο πρόσφατες παραδόσεις.

Αθλητές με Ολυμπιακά μετάλλια,1896.

Λούης Σπύρος Χρυσό Αθήνα 1896 ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

Ορφανίδης Γεώργιος Χρυσό Αθήνα 1896 ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΟΠΛΟ 300Μ.

Φραγκούδης Ιωάννης Χρυσό Αθήνα 1896 ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΟ 25ΜΕΤΡΑ

Μαλοκίνης Ιωάννης Χρυσό Αθήνα 1896 100 ΜΕΤΡΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΝΑΥΤΩΝ

Γεωργιάδης Ιωάννης Χρυσό Αθήνα 1896 Σπαθασκία

Πύργος Λέων Χρυσό Αθήνα 1896 Ξιφασκία

Ανδριακόπουλος Νικόλαος

Χρυσό Αθήνα 1896 ΑΝΑΡΡΙΧΗΣΗ ΕΠΙ ΚΑΛΩ

Μητρόπουλος Ιωάννης Χρυσό Αθήνα 1896 ΚΡΙΚΟΙ

Καρασεβδάς Παντελής Χρυσό Αθήνα 1896 ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΟΠΛΟ 200Μ.

Τσίτας Γεώργιος Αργυρό Αθήνα 1896 100 ΚΙΛΑ

Ξενάκης Θωμάς Αργυρό Αθήνα 1896 ΑΝΑΡΡΙΧΗΣΗ ΕΠΙ ΚΑΛΩ

Τουφερής Αλέξανδρος Αργυρό Αθήνα 1896 ΤΡΙΠΛΟΥΝ

Πεπανός Αντώνιος Αργυρό Αθήνα 1896 500 ΜΕΤΡΑ

Χαζάπης Σπύρος Αργυρό Αθήνα 1896 100 ΜΕΤΡΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟ (ΝΑΥΤΩΝ)

Χωραφάς Ευστάθιος Αργυρό Αθήνα 1896 100 ΜΕΤΡΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟ

Κάσδαγλης Δημήτριος Αργυρό Αθήνα 1896 ΑΠΛΟΥΣ ΑΝΔΡΩΝ

Πετροκόκκινος Δημήτριος

Αργυρό Αθήνα 1896 ΔΙΠΛΟΥΣ ΑΝΔΡΩΝ

Ανδρέου Ιωάννης Αργυρό Αθήνα 1896 1200 ΜΕΤΡΑ

Παρασκευόπουλος Παναγιώτης

Αργυρό Αθήνα 1896 ΔΙΣΚΟΒΟΛΙΑ

Φραγκούδης Ιωάννης Αργυρό Αθήνα 1896 ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΟΠΛΟ 300ΜΕΤΡΑ

Ορφανίδης Γεώργιος Αργυρό Αθήνα 1896 ΠΙΣΤΟΛΙ 25Μ.

Παυλίδης Παύλος Αργυρό Αθήνα 1896 ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΟΠΛΟ 200Μ.

Βασιλάκος Χαρίλαος Αργυρό Αθήνα 1896 ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ 3:06:03

Γούσκος Μιλτιάδης Αργυρό Αθήνα 1896 ΣΦΑΙΡΟΒΟΛΙΑ

Δαμάσκος Ευάγγελος Χάλκινο Αθήνα 1896 ΑΛΜΑ ΕΠΙ ΚΟΝΤΩ

Βερσής Σωτήριος Χάλκινο Αθήνα 1896 ΔΙΣΚΟΣ 28:78

Βερσής Σωτήριος Χάλκινο Αθήνα 1896 ΑΡΣΗ ΒΑΡΩΝ 100:00

Γολέμης Δημήτριος Χάλκινο Αθήνα 1896 800 ΜΕΤΡΑ

Παπασιδέρης Γεώργιος Χάλκινο Αθήνα 1896 ΣΦΑΙΡΟΒΟΛΙΑ

Μωράκης Νικόλαος Χάλκινο Αθήνα 1896 ΠΕΡΙΣΤΡΟΦΟ 25Μ.

Τρικούπης Νικόλαος Χάλκινο Αθήνα 1896 ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΟΠΛΟ 200Μ.

Νικολόπουλος Αλέξανδρος

Χάλκινο Αθήνα 1896 ΑΡΣΗ ΒΑΡΩΝ

Δρίβας Δημήτριος Χάλκινο Αθήνα 1896 100 ΜΕΤΡΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟ

Κάσδαγλης Δημήτριος Χάλκινο Αθήνα 1896 ΔΙΠΛΟΥΣ ΑΝΔΡΩΝ

Περσάκης Ιωάννης Χάλκινο Αθήνα 1896 ΑΛΜΑ ΤΡΙΠΛΟΥΝ

Περσάκης Πέτρος Χάλκινο Αθήνα 1896 ΚΡΙΚΟΙ

Χωραφάς Ευστάθιος Χάλκινο Αθήνα 1896 500 ΜΕΤΡΑ

Χωραφάς Ευστάθιος Χάλκινο Αθήνα 1896 1200 ΜΕΤΡΑ

Καρβελάς Φίλιππος Χάλκινο Αθήνα 1896 ΔΙΖΥΓΟ ΚΑΤΆ ΟΜΑΔΕΣ

Λούνδρας Δημήτριος Χάλκινο Αθήνα 1896 ΔΙΖΥΓΟ ΚΑΤΆ ΟΜΑΔΕΣ

Μετάλλια Ολυμπιονικών του 1896.

Συμμετοχές χωρών στους αγώνες του 1896. Συνολικά, 241 αθλητές αθλητές από 14 χώρες έλαβαν μέρος σε 43 αγωνίσματα των 9 αθλημάτων που πραγματοποιήθηκαν στην Αθήνα. Δέκα από τις 14 συμμετέχουσες χώρες κέρδισαν μετάλλια στους Αγώνες, ενώ τρία μετάλλια κέρδισε η ομάδα που περιελάμβανε αθλητές από διαφορετικά κράτη. Οι Η.Π.Α. κέρδισαν τα περισσότερα χρυσά μετάλλια (11), ενώ η Ελλάδα κέρδισε τα περισσότερα ασημένια (17) και χάλκινα (19) .

Αναλυτικό πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων, Αθήνα 1896

ΣΠΥΡΟΣ ΛΟΥΗΣ

Ο Σπύρος Λούης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο. Ο Σπύρος Λούης γεννήθηκε το 1872 στο Μαρούσι, χωριό τότε κοντά στην Αθήνα. Η δουλειά του ήταν νερουλάς στα γύρω χωριά. Κατά τη στρατιωτική του θητεία, διακρίθηκε για την ικανότητά του να τρέχει. Ο Σπύρος Λούης, υπήρξε ένας απλός άνθρωπος χωρίς ιδιαίτερη μόρφωση και ειδική εκπαίδευση, Πολλοί συγγραφείς τού αφιέρωσαν ποιήματα και ύμνους και ο Τύπος τον ανακήρυξε ήρωα.

Παρά τη δόξα που απέκτησε μετά τους Αγώνες, η ζωή του ήταν δύσκολη. Δούλευε σκληρά για να κερδίσει τα προς το ζην και αντιμετώπιζε πολλά προβλήματα με την υγεία της γυναίκας του. Οδηγήθηκε ακόμη και στη φυλακή, καταδικασμένος άδικα για πλαστογραφία, αλλά το ευρύ κοινό συνέχισε να τον υποστηρίζει. Σύντομα, η δικαιοσύνη αναγνώρισε το λάθος της και τον απελευθέρωσε.

Ο Λούης πήγε στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 στο Βερολίνο ως επίσημος αντιπρόσωπος της Ελλάδας, μεταφέροντας το Ολυμπιακό σύμβολο της χώρας του, τον κότινο, ένα στεφάνι αγριελιάς. Αυτή ήταν και η τελευταία του δημόσια εμφάνιση. Πέθανε το 1940, αφήνοντας πίσω του έναν ισχυρό μύθο που ξεπέρασε την εν ζωή του φήμη.

ΠΟΛΕΙΣ ΠΟΥΔΙΕΞΗΧΘΗΣΑΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

ΛΟΝΔΙΝΟ 1900 Οι δεύτεροι Ολυμπιακοί Αγώνες της σύγχρονης ιστορίας διεξήχθησαν στη γαλλική

πρωτεύουσα από τις 14 Μαΐου έως τις 28 Οκτωβρίου. Η μεγάλη διάρκειά τους

οφείλεται στη σύνδεσή τους με την 3η Διεθνή Έκθεση των Παρισίων. Η

εμπορευματοποίηση των Ολυμπιακών Αγώνων ήταν γεγονός, μόλις τέσσερα χρόνια

μετά την αναβίωσή τους στην Αθήνα.

Το επίσημο σήμα των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού το 1900

Η Ελλάδα επέμεινε στη μόνιμη τέλεση των αγώνων στην Αθήνα, όμως ο ατυχής

πόλεμος με την Τουρκία το 1897 και τα συνακόλουθα οικονομικά προβλήματα

(βρισκόμαστε στην εποχή του «Δυστυχώς επτωχεύσαμεν» ήταν μια επαρκής αιτία για

τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή να αναθέσει τους αγώνες στην πατρίδα του Βαρόνου

Ντε Κουμπερτέν.

Ο γάλλος παράγοντας είχε μεγάλα σχέδια για τους αγώνες και δήλωνε ότι θα

ξεπερνούσαν σε λάμψη τους Ολυμπιακούς της Αθήνας. Σκόπευε, μάλιστα, να κτίσει

στην καρδιά του Παρισιού ένα πιστό αντίγραφο του αρχαίου σταδίου της Ολυμπίας.

Τον προσγείωσε ανώμαλα ο επικεφαλής της Διεθνούς Έκθεσης, Αλφρέντ Πικάρ, που

του τόνισε ότι ο αθλητισμός είναι «μια άχρηστη και γελοία δραστηριότητα για να

δαπανηθούν τόσα πολλά χρήματα».

Η απόφαση των διοργανωτών να συνδέσουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες με την

Εμπορική Έκθεση αποδείχθηκε ατυχέστατη. Η οργάνωση ήταν χαοτική, οι αγώνες

έχασαν το αθλητικό τους περιεχόμενο και οι θεατές σε πολλές περιπτώσεις

αντιμετώπιζαν τους αθλητές ως ακροβάτες τσίρκου. «Είναι θαύμα που οι Ολυμπιακοί

Αγώνες επέζησαν μετά από αυτό το φιάσκο» έλεγε αργότερα σε φίλους του ο

Βαρόνος Ντε Κουμπερτέν.

Τελετή έναρξης δεν υπήρξε και οι αθλητικές δραστηριότητες ξεκίνησαν στις 20

Μαΐου στο Ποδηλατοδρόμιο της Βενσέν και σε άλλα σημεία των Παρισίων. Ως τις 28

Οκτωβρίου που ολοκληρώθηκαν, πήραν μέρος 997 αθλητές από 29 χώρες

(Αργεντινή, Αϊτή, Αυστραλία, Αυστρία, Βέλγιο, Βοημία, Γαλλία, Γερμανία, Δανία,

Ελβετία, Ελλάδα, ΗΠΑ, Περσία (Ιράν), Ινδία, Ισπανία, Ιταλία, Καναδάς Κούβα,

Λουξεμβούργο, Μεγάλη Βρετανία , Μεξικό, Νορβηγία, Ολλανδία, Ουγγαρία, Περού,

Ρουμανία, Ρωσία, Σουηδία), που διαγωνίσθηκαν σε 19 αθλήματα (Στίβος, Τοξοβολία,

Γυμναστική, Κρίκετ, Κροκέ, Πελότα, Πόλο, Διελκυστίνδα, Ποδηλασία, Ιππασία,

Ξιφασκία, Γκολφ, Κωπηλασία, Ποδόσφαιρο, Σκοποβολή, Κολύμβηση,

Υδατοσφαίριση, Ράγκμπι, Τένις).

Φωτογραφία που απεικονίζει έναν αγώνα water polo από τους Ολυμπιακούς του Παρισιού το 1900. Η

φωτογραφία βρέθηκε στο βιβλίο Les Sports Illustres το οποίο εκδόθηκε το 1905.

Ανάμεσά τους για πρώτη φορά και 20 γυναίκες, που διαγωνίσθηκαν στο γκολφ και

το τένις. Ακριβή στατιστικά στοιχεία για τους αγώνες (μετάλλια, συμμετοχές,

εθνικότητες αθλητών κλπ.) δεν κρατήθηκαν, γι' αυτό μέχρι πρόσφατα η ΔΟΕ

προέβαινε σε αλλεπάλληλες διορθώσεις.

Εκτός των ανωτέρω επισήμων αθλημάτων έγιναν και πολλά άλλα, που δεν

αναγνωρίσθηκαν από τη ΔΟΕ, όπως: Άλμα εις ύψος και μήκος με άλογα, Σκοποβολή

κατά περιστεριού, Κολύμβηση μετ' εμποδίων, Αγώνες με αερόστατα, Σκοποβολή με

κανόνι, Πέταγμα Χαρταετού, Αγώνες Ναυαγοσωστών, Μηχανοκίνητοι Αγώνες με

αυτοκίνητα, ταξί, φορτηγά μοτοσυκλέτες και σκάφη, Αγώνες πυρόσβεσης, Μπίλιες,

Αγώνες Ψαρέματος και Τένις χωρίς ρακέτες.

Όπως και στην Αθήνα, μετάλλια απονέμονταν μόνο στους δύο πρώτους. Στον πρώτο

αργυρό και στον δεύτερο χάλκινο. Μορφή των αγώνων αναδείχθηκε ο αμερικανός

Άλβιν Κρενζλάιν, ο οποίος κατέκτησε 4 αργυρά στον στίβο (60 μ., 110 μ. και 200 μ.

μετ' εμποδίων, άλμα εις μήκος) και ο Ρέι Γιούρι με 3 αργυρά (άλμα εις ύψος άνευ

φοράς, άλμα εις μήκος άνευ φοράς, άλμα τριπλούν άνευ φοράς), αν και ήταν

παράλυτος. Η Γαλλία κυριάρχησε με 24 αργυρά και 33 χάλκινα και ακολούθησαν οι

ΗΠΑ (19-15) και η Μεγάλη Βρετανία (13-7).

Αθλητές διαγωνίζονται στην Κολύμβηση στην Β’ Ολυμπιάδα στο Παρίσι το 1900

Η ελληνική αποστολή, σε αντίθεση με τα 49 των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας

(1896), έμεινε χωρίς μετάλλιο. Ήταν τετραμελής και μετέβη στο Παρίσι με έξοδα των

σωματείων Πανελλήνιος και Εθνικός Γ.Σ., στους οποίους ανήκαν οι αθλητές. Ο

Παναγιώτης Παρασκευόπουλος ήταν 4ος στη δισκοβολία με 34,04 και 5ος στη

σφαιροβολία με 11,52. Στα δύο αυτά αγωνίσματα πήρε μέρος και ο Σωτήριος

Βερσής, που αποκλείστηκε στα προκριματικά. Στην ξιφασκία, ο Τηλέμαχος

Καράκαλος και ο Ιωάννης Γεωργιάδης ακυρώθηκαν, λόγω αντικανονικών

χτυπημάτων. Ο αρχηγός της ελληνικής αποστολής Αλέξανδρος Μερκάτης

(“αθάνατος” από το 1897 έως το 1925) αγωνίσθηκε στο γκολφ με τα γαλλικά

χρώματα, ξεσηκώνοντας θύελλα διαμαρτυριών στην Ελλάδα.

Αθλητής στο κροκέ που εντάχθηκε στο πρόγραμμα των αγώνων μόνο στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο

Παρίσι το 1900

ΣΑΙΝΤ ΛΟΥΙΣ 1904

Στις 21 Μαΐου 1901, η Δ.Ο.Ε συνεδρίασε ώστε να διαλέξει ποια πόλη των Η.Π.Α θα

διεξαγάγει τους τρίτους Ολυμπιακούς Αγώνες. Πριν την έναρξη των πρώτων

σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων είχε αποφασιστεί ότι η Τρίτη Ολυμπιάδα θα

γινόταν στις Η.Π.Α. Ως πόλη διεξαγωγής των αγώνων ορίστηκε το Σικάγο, ωστόσο, η

διεθνής Έκθεση θα λάμβανε χώρα το 1904 στο Σαιντ Λούις. Οι ιθύνοντες της

Έκθεσης σε καμία περίπτωση δεν θα ήθελαν να συμπέσουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες με

την Έκθεση. Τότε, το Σικάγο ζήτησε να γίνουν οι αγώνες το 1905, πρόταση που

απορρίφθηκε καθώς ήταν αντίθετη με την Ολυμπιακή ιδέα του Κουμπερτέν. Έτσι

αποφασίστηκε, μέσω και του Προέδρου Θεόδωρου Ρούζβελτ, το Σαιντ Λούις ως

τόπος διεξαγωγής της Τρίτης Ολυμπιάδας.

Ορισμένα λάθη που έγιναν το 1900 στους Ολυμπιακούς του Παρισιού

επαναλήφθηκαν καθώς οι αγώνες έγιναν στη σκιά της Παγκόσμιας Έκθεσης. Σε

γενικές γραμμές οι αγώνες ήταν σωστά οργανωμένοι. Οι Ευρωπαίοι ήταν πολύ

αδιάφοροι για τους Αγώνες, γεγονός που φαίνεται από τον αριθμό των αθλητών που

πήγαν στο Σαιντ Λούις. Ήταν λιγότεροι από πενήντα αυτοί που τελικά έκαναν το

ταξίδι. Οι αθλητές που πήραν μέρος ήταν λιγότεροι από τους μισούς που

αγωνίστηκαν στο Παρίσι.

Tο επίσημο σήμα της τρίτης Ολυμπιάδας το 1904 στο Σαιντ Λούις

Τα αθλήματα των Ολυμπιακών Αγώνων είναι περίπου τα ίδια με αυτά της δεύτερης

Ολυμπιάδας, καθώς άλλα αθλήματα έχουν προσθεθεί και άλλα έχουν αφαιρεθεί.

Πράγματι, στους Ολυμπιακούς του Σαιντ Λούις υπήρχαν τα ακόλουθα αθλήματα:

κολύμβηση, καταδύσεις, πόλο, τοξοβολία, γυμναστική, πάλη, ποδηλασία, ξιφασκία,

ποδόσφαιρο, γκολφ, στίβος, λακρός, ροκέ, κωπηλασία, τένις, άρση βαρών, πυγμαχία

και tug of war( σχοινί). Το μπάσκετ και το μπέιζμπολ ήταν αγωνίσματα επίδειξης σ’

αυτή την Ολυμπιάδα.

Οι αγώνες Στίβου διήρκησαν έξι ημέρες από τις 29 Αυγούστου ως τις 3 Σεπτεμβρίου

στο Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον. Ο στίβος είχε περιφέρεια 536μ. Και μια επίπεδη

ευθεία διαδρομής 200μ. Για τους αγώνες ταχύτητας. Γίνεται άμεσα αντιληπτό πως

αυτός ο στίβος ήταν πολύ καλύτερος από τον αντίστοιχο Παριζιάνικο.

Σ’ αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες υπήρχαν πολλά ενδιαφέροντα γεγονότα στα

αθλήματα του Στίβου. Ο σπρίντερ που κέρδισε της εντυπώσεις ήταν ο Άρτσι Χαν, ο

επονομαζόμενος «μετεωρίτης του Μιλουόκι», καθώς ήταν ο απόλυτος νικητής στα

60, 100 και 200 μέτρα. Στο τελευταίο αγώνισμα έγινε κάτι που αξίζει να αναφερθεί.

Λέγεται ο Χαν έκανε ότι ξεκινούσε χωρίς να φύγει ώστε να παρασύρονται οι

αντίπαλοι του και να κάνουν λανθασμένες εκκινήσεις. Μ’ αυτό κατάφερε οι

αντίπαλοι του να ξεκινήσουν με ένα μέτρο ποινή ο καθένας. Ένας άλλος Αμερικάνος

ο Τζέιμς Λαϊτμπόντι στέφθηκε Χρυσός Ολυμπιονίκης στους δρόμους ημιαντοχής,

στα 800μ., στα 1500μ. Και στα 2500μ. Στηπλ, αγώνισμα που οι αθλητές πηδούσαν

στα νερά μιας τεχνητής Λίμνης και το έβλεπαν για πρώτη φορά στη Λουιζιάνα. Στο

τελικό των 800μ. Ένας Γερμανός και ένας Αμερικάνος έπεσαν εξαντλημένοι στο

έδαφος μόλις τερμάτισαν. Ο Τζωρτζ Πόουτζ με τη Τρίτη θέση που κατέλαβε στους

δύο δρόμους μετ’ εμποδίων έγινε ο πρώτος μαύρος που ανέβηκε στο βάθρο των

Ολυμπιακών Αγώνων.

O τερματισμός των 60΄μ. Στο στίβο με νικητή τον Άρτσι Χαν στους Ολυμπιακούς Του Σαιντ Λούις το

1904

Στα αγωνίσματα ρίψεων υπήρξαν και εκεί ενδιαφέροντα στοιχεία. Ο Μάρτιν

Σέρινταν νίκησε τον Ν. Γεωργαντά που ήταν ο κύριος αντίπαλος και έκανε νέο

παγκόσμιο ρεκόρ στο δίσκο με βολή 39, 28 μ. Ο Ετιέν Ντεμαρτό, Καναδός

αστυφύλακας, νίκησε τον δύο φορές Ολυμπιονίκη Τζων Φλάναγκαν στη ρίψη ενός

βάρους 25 κιλών. Ο Τόμας Κίλι, Ιρλανδός από τον Αθλητικό Σύλλογο της Ν. Υόρκης

που αγωνιζόταν με τα χρώματα της Μ. Βρετανίας, κέρδισε το πρώτο αθλητικό

πένταθλο. Συμμετείχε μέσα σε μια ημέρα σε δέκα αγωνίσματα και σε τέσσερα απ’

αυτά βγήκε νικητής. Το όνομα του γράφτηκε μ’ αυτό των άλλων Ολυμπιονικών το

1954, δηλαδή μετά από μισό αιώνα.

Tug of War. Ολυμπιακοί Αγώνες Σαιντ Λούις 1904

Ο μαραθώνιος δρόμος, για τρίτη συνεχή διοργάνωση, αποτέλεσε το κέντρο του

ενδιαφέροντος με τα απρόοπτα, τα παράξενα, αλλά και την πρώτη απάτη. Μεγάλος

πρωταγωνιστής δεν ήταν ο νικητής του αγωνίσματος αλλά ένας ταχυδρόμος από την

Κούβα που η ιστορία του συγκίνησε τους φιλάθλους και αποτέλεσε μέγα θέμα στις

αμερικανικές εφημερίδες. Ο Φέλιξ Καρβαγιάλ, από την Αβάνα, δεν είχε τρέξει ποτέ

στη ζωή του σε ένα μαραθώνιο, ούτε γνώριζε καλά-καλά πόσα χιλιόμετρα είναι η

απόσταση. Αποφάσισε να πάρει μέρος επειδή πίσω στην πατρίδα του όλοι του έλεγαν

ότι πρέπει να μετάσχει αφού πότε δεν έδειχνε κουρασμένος όταν τρέχοντας μοίραζε

τα γράμματα. Δεν είχε, όμως, χρήματα για το μεγάλο ταξίδι και άρχισε να δίνει

παραστάσεις με αστεία στις κεντρικές πλατείες της Αβάνας για να μαζέψει κάποιο

ποσό. Τελικά τα κατάφερε. Στο πλοίο που τον μετέφερε στις ΗΠΑ έχασε όλα του τα

χρήματα στα χαρτιά και στα στοιχήματα με αποτέλεσμα όταν αποβιβάστηκε στη Νέα

Ορλεάνη να μείνει μόνο με τα ρούχα του. Μια μπλούζα, ένα μακρύ παντελόνι και τον

μπερέ του. Περπάτησε περίπου 500 χλμ. Για να φτάσει στο Σεντ Λούις και εκεί,

ευτυχώς για τον ίδιο, βρήκε βοήθεια από τον Ολυμπιονίκη της δισκοβολίας Μάρτιν

Σέρινταν που μάλιστα λίγο πριν την εκκίνηση του έκοψε τα μπατζάκια για να

μπορέσει να μοιάζει με αθλητική. Ομως τα παράξενα δεν είχαν τελειώσει ακόμα.

Είχαν περάσει 3 ώρες και 13 λεπτά χωρίς να φανεί κανείς δρομέας στο στάδιο. Οι

φίλαθλοι περίμεναν με μεγάλη αγωνία όταν ξαφνικά είδαν να εισέρχεται ο

αμερικανός Φρεντ Λορτζ πανηγυρίζοντας, όπως και θεατές που αντελήφθησαν ότι

είναι συμπατριώτης τους. Ο Λορτζ άρχισε τις δηλώσεις, βγήκε φωτογραφία με την

κόρη του προέδρου των ΗΠΑ, Αλις Ρούζφελτ και έκανε το γύρο του θριάμβου. Ο

Λορτζ έτρεξε στην αρχή 16 χλμ. και στη συνέχεια ανέβηκε σε ένα αυτοκίνητο και 12

χλμ πριν το τέλος κατέβηκε και άρχισε να τρέχει προς τη νίκη. Ο ίδιος είπε ότι όλα

ήταν ένα αστείο αλλά η τιμωρία του ήταν ισόβιος αποκλεισμός. Νικητής τελικά

αναδείχθηκε ο αμερικανός Τόμας Χικς που όμως αν ίσχυαν οι σημερινοί κανονισμοί

θα είχε ακυρωθεί, αφού ο ίδιος αποκάλυψε ότι είχε πάρει δόσεις στρυχνίνης και

κονιάκ στη διάρκεια της κούρσας. Ο Χικς δήλωσε μετά τον αγώνα: «Πιο εύκολο ήταν

να γίνω πρόεδρος των ΗΠΑ παρά να κερδίσω το μαραθώνιο αυτό».

Ο Χικς στο Μαραθώνιο των Ολυμπιακών Αγώνων του Σαιντ Λούις το 1904

Σ’ αυτούς τους Σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες έκανε την εμφάνιση της η

πυγμαχία. Οι Η.Π.Α θριάμβευσαν και στην πάλη και στην πυγμαχία, οι Γερμανοί σε

κολυμβητικά αγωνίσματα ενώ η Κούβα κέρδισε όλους τους αγώνες ξιφασκίας. Τέλος,

ο Έλληνας αθλητής Περικλής Κακούσης ήταν ο απόλυτος νικητής στην άρση βαρών

με τα δύο χέρια, σηκώνοντας 37 κιλά περισσότερα από τον δεύτερο.

ΛΟΝΔΙΝΟ 1908

Η τέταρτη Ολυμπιάδα, μιας και οι εκδηλώσει το 1906 δεν θεωρούταν Ολυμπιακοί,

ορίστηκε να λάβει χώρα στη Ρώμη. Ωστόσο, το 1906, ανακοίνωσαν στους

Ενδιάμεσους στην Αθήνα πως δεν μπορούν να διοργανώσουν τους αγώνες εξαιτίας

των πολλών θανάτων και της οικονομικής καταστροφής που επέφερε η έκρηξη του

Βεζούβιου. Τελικά πόλη διεξαγωγής ορίστηκε το Λονδίνο της Αγγλίας. Σ’ αυτή τη

γιορτή συμμετείχαν 2008 αθλητές, από τους οποίους οι 37 ήταν γυναίκες. Τα

αθλήματα ήταν 22 και τα αγωνίσματα του στίβου και τα θερινά έγιναν τον Ιούνιο,

ενώ, η πυγμαχία και το ποδόσφαιρο διεξήχθησαν το φθινόπωρο. Η τελετή έναρξης

έγινε στις 27 Απριλίου από τον Βασιλιά Εδουάρδο τον 7ο και η τελετή λήξης 6 μήνες

και 4 ημέρες αργότερα στις 31 Οκτωβρίου. Τέλος, το μέρος διεξαγωγής ήταν το

White City Stadium και για πρώτη απονέμονταν χρυσά μετάλλια στην

πραγματικότητα.

Το στάδιο χτίστηκε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα για τη διεξαγωγή των Αγώνων.

Μπορούσε να φιλοξενήσει 68.000 ανθρώπους και είχε ορισμένα τεχνολογικά

επιτεύγματα., που οφείλεται στην πείρα των Βρετανών στην οργάνωση αθλητικών

εκδηλώσεων. Το στάδιο αυτό πιστοποιούσε ότι αυτοί οι αγώνες θα έμεναν στην

ιστορία ως οι καλύτεροι απ’ όλους τους προηγούμενους, ωστόσο, δεν ήταν τέλειοι.

Στο στάδιο υπήρχε το κομμάτι όπου οι αθλητές θα διαγωνίζονταν φυσικά στο στίβο.

Υπήρχαν πισίνα για την κολύμβηση και τις καταδύσεις και τερέν για την πάλη, την

πυγμαχία και την γυμναστική.

Ο συναγωνισμός της Μ. Βρετανίας και των Η.Π.Α. Ήταν πολύ μεγάλος εξ ‘αρχής.

Αυτό οφείλεται σε δύο παράγοντες. Πρώτον, και οι δύο πίστευαν στην ανωτερότητα

τους και τότε ήταν ο καιρός για να το αποδείξουν. Δεύτερον, ο Κουμπερτέν

θαυμαστής των Βρετανών υποστήριξε πως οι κριτές πρέπει να είναι Βρετανοί. Οι

Αμερικάνοι θεώρησαν πως αδικούνται γιατί έτσι θα είναι ευνοϊκοί προς τους αθλητές

της χώρας που διεξάγονται οι αγώνες.

Ο Τζων Φλάναγκαν σ’ αυτούς τους Αγώνες θα κέρδιζε τις εντυπώσεις, καθώς με το χρυσό του στους

Αγώνες, κατάφερε να έχει τρία συνεχόμενα χρυσά μετάλλια.

Τα αγωνίσματα του στίβου φούντωσαν την έχθρα που υπήρχε ανάμεσα στις δύο

χώρες. Στα 100 και στα 200 μ. Νίκησαν ένας Νότιο αφρικανός και ένας Καναδός

αντίστοιχα με τους αθλητές των ΗΠΑ να έρχονται δεύτεροι και το πλήθος να

ζητωκραυγάζει γι’ αυτό. Στο τελικό των 400μ. Ήταν τρεις αμερικάνοι και ένας

Βρετανός. Στη τελική ευθεία ένας Αμερικάνος ανάγκασε το Βρετανό να βγει έξω,

αυτό ώθησε έναν κριτή να σταματήσει τον αγώνα και να ακυρώσει τον αθλητή που

πήγε με παράνομο τρόπο να νικήσει. Οι τρεις, πλέον, αθλητές ενημερώθηκαν πως θα

τρέξουν λίγο αργότερα, οι δύο ομοεθνείς αρνήθηκαν να συμμετάσχουν ως ένδειξη

διαμαρτυρίας και ο υπολοχαγός του Βρετανικού Στρατού, Ουίντχαμ Χάλζουελ

στέφθηκε χρυσός Ολυμπιονίκης. Οι Αμερικάνοι, όμως, κέρδισαν τους δύο δρόμους

μετ’ εμποδίων και στα αγωνίσματα ημιαντοχής. Ο Μελ Σέπαρντ νίκησε στα 800μ.

Κάνοντας παγκόσμιο ρεκόρ και πήρε το δεύτερο χρυσό στα 1.500μ. Στις μεγάλες

αποστάσεις οι Βρετανοί ήταν οι Απόλυτοι Νικητές.

Η κολύμβηση παρουσίασε ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Ο Χένρι Τέιλορ που είχε αποδείξει

στους Ενδιάμεσους της Αθήνας ότι το μέλλον του ανήκει στους Ολυμπιακούς του

Λονδίνου τα κατάφερε καθώς κέρδισε τρία χρυσά μετάλλια στα 400 και 1500μ.

Ελεύθερο και στη σκυταλοδρομία. Ωστόσο, ο Αμερικάνος Τσαρλς Ντάνιελς έκανε

παγκόσμιο ρεκόρ στα 100μ. Ελεύθερο.

Η Μ. Βρετανία πέτυχε σπουδαίες νίκες στην πυγμαχία, το τένις, την κωπηλασία, την

ιστιοπλοΐα, τοξοβολία, ποδηλασία και αγώνες σκαφών με κινητήρα. Έγιναν αγώνες

γυναικών στη τοξοβολία, το τένις και το καλλιτεχνικό πατινάζ, πρώτη φορά που ένα

χειμερινό άθλημα κάνει την εμφάνιση του στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Στο

καλλιτεχνικό πατινάζ των ανδρών νίκησε ο διάσημος Σουηδός Ούλριχ Σάλκοου, που

είχε κερδίσει δέκα φορές το τίτλο του παγκόσμιου πρωταθλητή. Στις καταδύσεις

έγινε μια χειρονομία που δείχνει το ήθος που προβάλλει το Ολυμπιακό ιδεώδες. Ένας

Βρετανός Αθλητής έμεινε αναίσθητος στην πισίνα από εσωτερική αιμορραγία που

προκλήθηκε από μια δύσκολη βουτιά, ο Σουηδός Χρυσός Ολυμπιονίκης του

αγωνίσματος τον έσωσε.

Χρυσό μετάλλιο, από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 1908.

ΣΤΟΚΧΟΛΜΗ 1912

Το επίσημο σήμα των αγώνων

Στους θερινούς ολυμπιακούς αγώνες της Στοκχόλμης το 1912 η Σουηδία

συγκέντρωσε τα περισσότερα μετάλλια σύνολο 65. Στους αγώνες πήραν μέρος για

πρώτη φορά αθλητές και από τις πέντε ηπείρους. Συμμετείχαν 2.406 αθλητές (3.559

άνδρες και 47 γυναίκες) από 28 χώρες. Η Ελλάδα κατέκτησε δύο μετάλλια με τον

Κώστα Τσικλητήρα, χρυσό στο μήκος άνευ φοράς και χάλκινο στο ύψος άνευ

φοράς. Παρόλο που επέστρεψε νικητής και τροπαιούχος από τη Στοκχόλμη. Μορφή

των αγώνων ήταν ο Φιλανδός Χάνες Κολεμάινεν, που κυριάρχησε στους δρόμους

αντοχής, με σύνολο τρία χρυσά και ένα αργυρό. Οι ΗΠΑ και Σουηδία έδωσαν

σκληρή μάχη στην κατάταξη των μεταλλίων. Οι Σουηδοί επικράτησαν με διαφορά

δύο μεταλλίων (65 έναντι 63).Η πιο περίεργη ιστορία των αγώνων σημειώθηκε στο

Μαραθώνιο. Ο Ιάπωνας Σίσο Κανακούρι όχι μόνο δεν έφθασε στη γραμμή του

τερματισμού, αλλά τα ίχνη του χάθηκαν. Το μυστήριο λύθηκε πενήντα χρόνια

αργότερα από ένα σουηδό ρεπόρτερ. Τι είχε συμβεί; Ο Κανακούρι κουράστηκε στα

μισά της διαδρομής και σταμάτησε να πάρει μια ανάσα στην αυλή ενός σπιτιού. Η

οικογένεια που έμενε εκεί διαπίστωσε ότι ήταν αρκετά καταβεβλημένος. Του έδωσε

να πιει υγρά και τον έβαλε να κοιμηθεί. Όταν ξύπνησε την επομένη και

συνειδητοποίησε τι είχε συμβεί πήρε το τρένο για τη Στοκχόλμη και από εκεί το

πλοίο της επιστροφής στην πατρίδα του. Όταν έφθασε στην Ιαπωνία κράτησε καλά

φυλαγμένο το μυστικό, γιατί δεν ήθελε να ντροπιαστεί. Το 1967 επέστρεψε στη

Στοκχόλμη, σε ηλικία 76 ετών, για να τερματίσει τον μαραθώνιο που είχε ξεκινήσει

πριν από 55 χρόνια. Για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε το ηλεκτρονικό χρονόμετρο

ενώ οι δρομείς για πρώτη φορά έτρεξαν σε διαδρόμους. Στους ολυμπιακούς αγώνες

της Στοκχόλμης έγινε η εισαγωγή ενός νέου αθλήματος, του μοντέρνου πένταθλου

και ενός νέου αγωνίσματος του στίβου, των 5000μ. Στο αγωνιστικό μέρος

εντυπωσίασαν οι Αμερικάνοι στην κολύμβηση και οι Φιλανδοί στους δρόμους

μεγάλων αποστάσεων. Στην τελική κατάταξη των μεταλλίων πρώτη ήταν οι Η.Π.Α.

ακολουθούμενοι από τους Σουηδούς και τους Άγγλους.

ΑΜΒΕΡΣΑ 1920

Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 1920 ή αλλιώς Αγώνες της 7ης

Ολυμπιάδας, ήταν μία διεθνής διοργάνωση αθλητικού περιεχομένου που διεξήχθη το

1920 στην Αμβέρσα του Βελγίου. Μετά από μια οκτάχρονη παύση οι Ολυμπιακοί

Αγώνες φιλοξενούνται στην Αμβέρσα. Όπου είναι οι πρώτοι μεσοπολεμικοί αγώνες

Στους αγώνες αυτούς δεν προσκλήθηκαν η Γερμανία, η Αυστρία, η Βουλγαρία ,η

Ουγγαρία και η Τουρκία, οι ηττημένες του πολέμου. Απούσα και η Ρωσία που δεν

ξαναπήρε μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες μέχρι το 1952.

Οι αγώνες κράτησαν 5 μήνες (από τέλη Απριλίου μέχρι μέσα Οκτωβρίου) και

συμμετοχή δήλωσαν 2.700 αθλητές και αθλήτριες από 29 χώρες σε 161 αγωνίσματα,

η μεγαλύτερη μέχρι τότε συμμετοχή. Οι Η.Π.Α συγκέντρωσαν τα περισσότερα

μετάλλια σε σύνολο 95. Στην Αμβέρσα απαγγέλθηκε για πρώτη φορά ο Ολυμπιακός

όρκος ενώ εμφανίστηκε για πρώτη φορά η Ολυμπιακή σημαία με τους πολύχρωμους

κρίκους, σε μια προσπάθεια να σταλεί, μέσω των Ολυμπιακών Αγώνων, το μήνυμα

της ειρήνης. Η Ολυμπιακή σημαία χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα και παραδίδεται

από τη μία διοργανώτρια πόλη στην επόμενη. Ο Ιταλός Νέντο Νάντι, στους Αγώνες

του 1920 εξασκημένος στο πεδίο των μαχών, κατέκτησε πέντε χρυσά μετάλλια στην

ξιφασκία και δίκαια θεωρείται ως, ίσως, ο καλύτερος ξιφομάχος όλων των εποχών. Ο

Φιλανδός Πάβο Νούρμι αναδείχθηκε σε μορφή των αγώνων κερδίζοντας τρία χρυσά

μετάλλια, στα 10 χ λ μ. δρόμου, στα 8 χ λ μ. κρος κάντρι και στον ομαδικό αγώνα

κρος κάντρι ενώ πήρε και ένα αργυρό στα 5 χ λ μ. δρόμου. Το 1920 ήταν και η

πρώτη φορά που η Φινλανδία παρέλασε με τη σημαία της, κάτι που είχε απαγορευτεί

στις προηγούμενες διοργανώσεις επειδή βρισκόταν υπό Ρωσική κατοχή… Ο Ντουκ

το 1912 στη Στοκχόλμη κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 100 μέτρα, κατόρθωμα

που επανέλαβε οκτώ χρόνια αργότερα στην Αμβέρσα. Η Σουζάν Λεγκλέν, μια από τις

καλύτερες τενίστριες όλων των εποχών και η πρώτη διεθνής διασημότητα του

γυναικείου αθλητισμού, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο τένις γυναικών χάνοντας

μόλις τέσσερα games. Η Εθέλντα Μπλαϊμπτρέι ξεκίνησε να κολυμπά με σκοπό να

αντιμετωπίσει την πολιομυελίτιδά της. Στους Αγώνες του 1920 η ασθενής

κολυμβήτρια κατέκτησε τρία χρυσά μετάλλια, σπάζοντας πέντε φορές το παγκόσμιο

ρεκόρ κατά τη διάρκεια των προκριματικών και των τελικών.

Η επίσημη αφίσα των ολυμπιακών αγώνων του 1920 στην Αμβέρσα

ΠΑΡΙΣΙ 1924 Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 1924 ή αλλιώς Αγώνες τις 8ης

Ολυμπιάδας, επιστρέφουν στο Παρίσι. Οι αγώνες κράτησαν λιγότερο από τρείς

μήνες αυτή τη φορά, από τις αρχές Μαΐου μέχρι τα τέλη Ιουλίου. Πήραν μέρος 3.100

αθλητές και αθλήτριες από 44 χώρες σε 140 αγωνίσματα, ένα νέο ρεκόρ συμμετοχής.

Στο Παρίσι εισάχθηκε το τελετουργικό της τελετής λήξης της ανύψωσης των τριών

σημαιών: τη σημαία της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, τη σημαία της

διοργανώτριας χώρας και τη σημαία της διοργανώτριας χώρας των επόμενων

Ολυμπιακών Αγώνων. Στους Αγώνες του Παρισιού χρησιμοποιήθηκε για πρώτη

φορά το ολυμπιακό ρητό «citius, altius, fortius», «πιο γρήγορα, πιο ψηλά, πιο

δυνατά».

Στο Παρίσι έκανε την πρώτη του εμφάνιση ο κολυμβητής Τζόνι Βαισμίλερ,

κερδίζοντας τρία χρυσά μετάλλια. Η μεγάλη μορφή των αγώνων όμως ήταν για μια

ακόμη φορά ο Φιλανδός Πάβο Νούρμι που κατέκτησε 5 χρυσά μετάλλια. Στο

αγώνισμα των 10 χ λ μ. "κρος κάντρι" η κυριαρχία του ήταν απόλυτη, αφήνοντας

πολύ πίσω του τους άλλους αγωνιζόμενους σε έναν αγώνα που το δύσκολο τερέν και

η ζέστη ανάγκασε πάνω από τους μισούς αθλητές να εγκαταλείψουν. Στους

Ολυμπιακούς του 1924 βασίστηκε ή ταινία «Οι δρόμοι της φωτιάς», που περιγράφει

την ιστορία δύο Βρετανών αθλητών, του Χάρολντ Άμπρααμς και του Ερικ Λιντέλ

που κέρδισαν χρυσά μετάλλια στα 100 και τα 400 μέτρα αντίστοιχα. Η ταινία

βραβεύτηκε με 4 Όσκαρ: Καλύτερης ταινίας, σεναρίου, κοστουμιών και μουσικής για

την ομώνυμη σύνθεση του Βαγγέλη Παπαθανασίου. Ο Φιλανδός Βίλλε Ρίτολα

κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 10.000 μέτρα, καταρρίπτοντας το δικό του

παγκόσμιο ρεκόρ και ακολούθως κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στα 3.000 μέτρα στίπλ.

Κατέκτησε επίσης δύο χρυσά ομαδικά μετάλλια και δύο αργυρά. Η Χέλεν Γουίλς

Μούντυ, κάτοχος δεκαοκτώ τίτλων σε τουρνουά Grand Slam στο τένις και μια από

τις σημαντικότερες τενίστριες όλων των εποχών, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο τόσο

στο απλό, όσο και στο διπλό γυναικών.

Η επίσημη αφίσα των ολυμπιακών αγώνων του 1924 στο Παρίσι.

ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ 1928 Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 1928 ή αλλιώς Αγώνες τις 9ης

Ολυμπιάδας. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1928 διήρκεσαν από τις 17 Μαΐου μέχρι τις

12 Αυγούστου και συνολικά έλαβαν μέρος 3014 αθλητές από 46 χώρες οι οποίοι

διαγωνίστηκαν σε 109 αγωνίσματα. Στους αγώνες αυτούς για πρώτη φορά

προστέθηκαν και αγωνίσματα γυναικών παρά την αντίθετη γνώμη του Pierre de

Couberten. Παρ όλες τις αρχικές επιφυλάξεις τα αγωνίσματα των γυναικών

σημείωσαν επιτυχία. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες είχαν αρχίσει σιγά-σιγά να

καθιερώνονται σαν το μεγαλύτερο παγκόσμιο αθλητικό γεγονός και το πρόγραμμα

των αγώνων πήρε μια μορφή όχι πολύ διαφορετική από την σημερινή. Για πρώτη

φορά, η παρέλαση των εθνών που ξεκίνησε με την Ελλάδα, η οποία κατέχει την

προέλευση των Ολυμπιακών Αγώνων, και έληξε με τη χώρα υποδοχής, μια παράδοση

που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Ήταν η πρώτη φορά που η ελληνική αποστολή

παρέλασε πρώτη καθώς και η πρώτη φορά που έγινε αφή της ολυμπιακής φλόγας.

Και τα δύο αυτά έθιμα διατηρούνται μέχρι και σήμερα. Υπήρχε ακόμα ένας μεγάλος

πίνακας αναγραφής των αποτελεσμάτων και ένα πολύ καλό σύστημα πληροφόρησης

του κοινού με μεγάφωνα. Δύο

Καναδοί, ο Πέρσι Ουίλιαμς και η Έθελ Κάθεργουντ, αναδείχθηκαν σε

πρωταγωνιστές στο στίβο. Ο Ουίλιαμς κατέκτησε τα χρυσά μετάλλια στα 100 και 200

μέτρα, ενώ η Κάθεργουντ κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο ύψος. Η Κάθεργουντ, η

οποία είχε χαρακτηριστεί ως η ομορφότερη αθλήτρια των Αγώνων, απέρριψε

πρόταση να γίνει ηθοποιός, λέγοντας ότι δεν έβρισκε οποιοδήποτε νόημα στο να

κουνά άσκοπα τα χέρια της σε ταινίες. Η Ινδία κέρδισε το πρώτο της χρυσό μετάλλιο

στο χόκεϊ επί χόρτου. Μέχρι το 1960 θα παρέμενε αήττητη με συνολικό σκορ 197 – 8.

Η επίσημη αφίσα των ολυμπιακών αγώνων του 1928 στο Άμστερνταμ.

ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ 1932 Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 1932, ή αλλιώς Αγώνες της 10ης

Ολυμπιάδας της σύγχρονης εποχής, διοργανώθηκαν στο Λος

Άντζελες των Ηνωμένων Πολιτειών και κράτησαν δύο εβδομάδες από τις 30

Ιουλίου έως και τις 14 Αυγούστου, κάτι που καθιερώθηκε μέχρι σήμερα. Πέτυχαν τη

διοργάνωση μιας ιστορικής Ολυμπιάδας. Με σπουδαίες και εντυπωσιακές τελετές

έναρξης αλλά και λήξης, με έξοχες εγκαταστάσεις, με άρτια τεχνική οργάνωση και

με υπέροχο κοινό μετέτρεψαν τους αγώνες σε μια αληθινή φιέστα με καταπληκτικό

θέαμα και έντονο και σκληρό τον συναγωνισμό και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να

εντυπωσιάσουν. Για πρώτη φορά λειτούργησε το ολυμπιακό χωριό κανονικά και

έκτοτε είναι ένα αναπόσπαστο μέρος κάθε Ολυμπιάδας. Βοήθησε πολύ στην

βελτίωση του πνεύματος του φιλάθλου. Συμμετείχαν 38 χώρες, με 1.300 αθλητές και

130 αθλήτριες. Αιτία της αποχής τα μεγάλα έξοδα εκείνη την εποχή για να

ταξιδέψουν στις ΗΠΑ. Ο κόσμος μόλις έχει αρχίσει να συνέρχεται από την

παγκόσμια οικονομική ύφεση που ακολούθησε το χρηματιστηριακό κραχ του 1929.

Μόλις έξι μήνες πριν από τη διοργάνωση καμία χώρα δεν είχε δεσμευτεί να πάρει

μέρος. Τελικά έλαβαν μέρος 1.300 αθλητές και αθλήτριες από 37 χώρες με τη

βοήθεια ιδιωτικής χρηματοδότησης σε πολλές περιπτώσεις, όπως της Νορβηγικής

αποστολής. Η αίγλη των Αγώνων όμως δεν μπορούσε να κρύψει την παγκόσμια

φτώχεια.

Η Μίλτρεντ Έλλα Ντίντρικσεν ξεκινώντας την καριέρα της στο άθλημα του

μπέιζμπολ απέκτησε το προσωνύμιο «Μπέιμπι» (Babe) από τον μεγάλο αθλητή του

μπέιζμπολ Μπέιμπ Ρουθ. Ακόμα η Ντίντρικσεν διέπρεψε στην καλαθοσφαίριση, τις

καταδύσεις και το μπόουλινγκ, προτού εμφανιστεί στους Αγώνες του Λος Άντζελες

ως αθλήτρια του στίβου. Η Ντίντρικσεν απέκτησε το χρυσό στα 80 μέτρα μετ’

εμποδίων όπως και στον ακοντισμό, ενώ κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στο άλμα εις

ύψος, παρά το γεγονός ότι είχε υπερβεί το ίδιο ύψος όσο και η χρυσή ολυμπιονίκης

Τζην Σήλεϋ. Η Ντίντρικσεν θα είχε κατακτήσει ακόμα περισσότερα μετάλλια στους

Αγώνες, αν δεν της είχε απαγορευθεί από τους διοργανωτές να λάβει μέρος σε

περισσότερα από τρία αθλήματα. Αξιοθαύμαστο είναι πως κανένας από τους αθλητές

της ιστορία δεν έχει πρωταγωνιστήσει σε τόσο διαφορετικά αθλήματα, όπως ο

δρόμος μετ’ εμποδίων, οι ρίψεις και τα άλματα. Μετά τους Αγώνες η Ντίντρικσεν

αφοσιώθηκε στο γκολφ και έγινε η πρώτη γυναίκα σταρ του αθλήματος και η

κορυφαία γκόλφερ για δεκαπέντε χρόνια, μέχρι τον θάνατό της από καρκίνο σε

ηλικία μόλις 45 ετών. Στο χόκεϊ επί χόρτου συμμετείχαν τρεις μόνο ομάδες. Η ομάδα

των ΗΠΑ, παρόλο που έχασε από την Ινδία με διαφορά 23ων πόντων(24 – 1) και από

την Ιαπωνία με διαφορά 7 πόντων (9 – 2), εντούτοις εξασφάλισε το χάλκινο

μετάλλιο. Η Πολωνή αθλήτρια Στανισλάβα Βαλασίεβιτς κατέκτησε το χρυσό

μετάλλιο στα 100 μέτρα, ενώ τέσσερα χρόνια αργότερα κατέκτησε το ασημένιο

μετάλλιο ως αμερικανίδα Στέλλα Γουόλς. Όταν 44 χρόνια αργότερα η Γουόλς

σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια ληστείας η νεκροψία απέδειξε πως η χρυσή

ολυμπιονίκης ήταν άντρας και είχε γεννηθεί με το όνομα Στεφάν Βαλασίεβιτς. Οι

Γάλλοι κατέθεσαν αίτημα σύμφωνα με το οποίο το κρασί ήταν αναγκαίο για τη

διατροφή τους, σύμφωνα με τα έθιμα και την παράδοση της πατρίδας και επιπλέον

συστατικό της δίαιτας των αθλητών τους, αίτημα που έγινε αποδεκτό, με αποτέλεσμα

οι Γάλλοι να είναι οι μόνοι που να πίνουν νόμιμα αλκοόλ κατά τη διάρκεια των

Αγώνων και παρά την ποτοαπαγόρευση που κυριαρχούσε τις ΗΠΑ. Οι Φινλανδοί

φημίζονται για την οικογενειακή τους παράδοση στα σπορ. Έτσι λοιπόν, ο χρυσός

νικητής στο ακόντιο και ο αργυρός στο δέκαθλο ήταν γιοι του Βέρνερ Γιάρβινεν,

Ολυμπιονίκη το 1906 στην δισκοβολία. Στο ακοντισμό οι Φινλανδοί είχαν τριπλή

επιτυχία. Από τη διοργάνωση έλλειπε ο «ιπτάμενος» Φιλανδός Πάβο Νούρμι που

αποκλείστηκε για την μεγάλη αμοιβή που είχε λάβει σε μια επίσκεψη του στη

Γερμανία. Από τις μεγάλες μορφές των Αγώνων ήταν ο αμερικανός αθλητής William

Arthur Carr, που αν και είχε μεγάλα κατάγματα στους αστραγάλους του από την

εφηβική ηλικία, κέρδισε τα 400μ. με νέο παγκόσμιο ρεκόρ. Ένα χρόνο αργότερα,

έμεινε ανάπηρος στα πόδια από ένα ατύχημα με τραμ. Ένας αργεντινός

εφημεριδοπώλης κέρδισε τον μαραθώνιο δρόμο.

Η επίσημη αφίσα των ολυμπιακών αγώνων του 1932 στο Λος Άντζελες.

ΒΕΡΟΛΙΝΟ 1936

Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1936 ή αλλιώς Αγώνες της 11ης Ολυμπιάδας,

ήταν μία διεθνής αθλητική διοργάνωση πολλών αγωνισμάτων που πραγματοποιήθηκε

στο Βερολίνο (Γερμανία) από την 1 Αυγούστου έως τις 16 Αυγούστου 1936.

Συμμετείχαν 4.000 αθλητές και αθλήτριές από 49 χώρες σε 148 αγωνίσματα όπου

αποτέλεσε νέο ρεκόρ συμμετοχής. Ο Χίτλερ ήθελε να χρησιμοποιήσει τους Αγώνες

ως μέσο προπαγάνδας για την προβολή των ναζιστικών ιδεωδών, αν και υπήρξαν

έντονες αντιδράσεις και κυρίως από εβραϊκές οργανώσεις και πολλές χώρες

απείλησαν με μποϋκοτάζ, το Βερολίνο φιλοξένησε στο τέλος τους Ολυμπιακούς. Στη

τελετή έναρξης πήρε μέρος και ο δικός μας Ολυμπιονίκης Σπύρος Λούης, που κατά

τη διάρκειά της προσέφερε ένα στεφάνι ελιάς στον Χίτλερ. Το 1931 αποφασίστηκε η

ανάθεση αυτής της Ολυμπιάδας στο Βερολίνο. Η οργάνωση των αγώνων ήταν

καταπληκτική και άφησε εποχή. Για πρώτη φορά έγινε λαμπαδηδρομία με πρώτο

λαμπαδηδρόμο τον έλληνα Κώστα Κονδύλη. Το ολυμπιακό φως προσήλθε στο

στάδιο του Βερολίνου στις 1 Αυγούστου 1936. Η κάλυψη των αγώνων από άποψη

τεχνολογική και πολιτιστική ήταν εκπληκτική. Ήταν οι πρώτοι αγώνες που

καλύφθηκαν από την τηλεόραση, είχαν άρτια δημοσιογραφική κάλυψη επίσης

δόθηκαν πολλές παραστάσεις και συναυλίες στην διάρκεια των αγώνων. Το

ολυμπιακό χωριό επιπρόσθετα ήταν καλύτερο και από εκείνο του Λος Άντζελες. Η

Γερμανία πήγε σε αυτούς τους αγώνες με απόφαση να αποδείξει την υπεροχή της

φυλής της, τόσο διοργανωτικά όσο και αγωνιστικά. Έκανε μεγάλες οικονομικές

επενδύσεις για εξοπλισμό και για την προετοιμασία των αθλητών. Αμερικανοί,

βρετανοί και Φινλανδοί κυριάρχησαν και πάλι στα αγωνίσματα του στίβου, ενώ

μικρή παρουσία είχε και η διοργανώτρια Γερμανία και πολύ καλή ήταν γενικά η

παρουσία της Ουγγαρίας. Στα μετάλλια πήρε την πρώτη θέση η Γερμανία και

ακολούθησαν ΗΠΑ, Ουγγαρία, Ιταλία και τέλος Φινλανδία. Ελληνικές επιτυχίες ήταν

η 6η θέση του Χρήστου Μάντικα στα 400 εμπόδια, η επίσης 6η θέση του Νίκου

Σύλλα στη δισκοβολία και η 4η του Παπαδήμα στη σκοποβολή.

Ο Τζέσι Όουενς ήταν αμερικανός αθλητής του στίβου, ήταν μαύρος και

γεννημένος στην Αλαμπάμα. Στις 2/5/1935 είχε πετύχει το μεγαλύτερο ίσως αθλητικό

κατόρθωμα όλων των εποχών, όταν σε χρονικό διάστημα 45 λεπτών κατέρριψε

τέσσερα παγκόσμια ρεκόρ σε τέσσερα διαφορετικά αθλήματα: τα 100 μέτρα, τα 200

μέτρα, τα 200 μέτρα με εμπόδια και το άλμα εις μήκος. Υπήρξε ο πρωταγωνιστής των

Αγώνων του 1936, διαλύοντας τις ελπίδες του Χίτλερ να αποδειχθεί η ανωτερότητα

των λευκών αθλητών του απέναντι στους αφροαμερικάνους, όταν κατέκτησε τέσσερα

χρυσά μετάλλια. Τον άθλο του Όουενς επανέλαβε μισό αιώνα αργότερα ένας άλλος

νέγρος, ο Καρλ Λιούις, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες. Στους

Αγώνες του 1936 προστέθηκε στο πρόγραμμα για πρώτη φορά η καλαθόσφαιρα. Το

γήπεδο όμως ήταν από χώμα, ενώ λόγω της βροχής οι ομάδες δυσκολεύονταν να

σκοράρουν. Στον τελικό οι ΗΠΑ κέρδισαν τον Καναδά με διαφορά 11 πόντων (19 –

8). Η Ιταλία, η οποία κατέκτησε δύο τα Παγκόσμια Πρωταθλήματα ποδοσφαίρου του

1934 και του 1938, κατέκτησε και το χρυσό μετάλλιο στους Αγώνες του 1936. Ο

Ούγγρος κολυμβητής Φερντς Τσικ, νικητής στα 100 μέτρα ελεύθερο, τον βρήκε ο

θάνατος το 1945 στη διάρκεια ενός βομβαρδισμού και ενώ παρείχε πρώτες τις

βοήθειες σαν νοσοκόμος κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Η επίσημη αφίσα των ολυμπιακών αγώνων του 1936 στο Βερολίνο.

Ελσίνκι 1952

Η 15η Ολυμπιάδα, του 1952, ορίστηκε να λάβει χώρα στη Φιλανδία και

συγκεκριμένα στην πρωτεύουσα της, το Ελσίνκι. Το Ελσίνκι είχε επιλεχθεί να

διεξάγει τους Ολυμπιακούς του 1940, ωστόσο, αυτοί ακυρώθηκαν εξαιτίας του

Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου, που συντάραξε όλον τον Κόσμο. Σ’ αυτούς τους

αγώνες καταρρίφτηκαν τα περισσότερα παγκόσμια ρεκόρ. Ο Πάαβο Νούρμι, γνωστός

και ως ο δρομέας φάντασμα, μετέφερε τη Ολυμπιακή φλόγα στο Στάδιο και

καταχειροκροτήθηκε από τους 72.000 θεατές που παρακολούθησαν την τελετή

έναρξης υπό καταρρακτώδης βροχή. Αν και οι συνέπειες του Πολέμου ήταν ακόμη

εμφανής οι αγώνες αποτέλεσαν ένα πολύ καλό έσο για συμφιλίωση και

συναδέλφωση. Πήραν μέρος και οι Ιάπωνες και οι Αμερικάνοι, δίχως να τις

αντιμετωπίσει κανένας εχθρικά.

Ο θρυλικός Φιλανδός δρομέας, Πάαβο Νούρμι, ανάβει την Ολυμπιακή Φωτιά στο στάδιο

Σ’ αυτούς τους Ολυμπιακούς έλαβαν χώρα πολλά ενδιαφέροντα γεγονότα. Πήραν

μέρος για πρώτη φορά η Σοβιετική Ένωση, η Δημοκρατία της Κίνας και το Ισραήλ.

Μάλιστα, η πρώτη επέστρεψε με 22 χρυσά, 30 ασημένια και 19 χάλκινα και

προκάλεσαν την περιέργεια όλων οι επιδόσεις των αθλητών. Ο Τσεχοσλοβάκος Εμίλ

Ζάτοπεκ, ο άνθρωπος ατμομηχανή, κατέκτησε τρία χρυσά μετάλλια στους δρόμους

αντοχής, κάνοντας παγκόσμια ρεκόρ. Αλλά και η σύζυγος του Ντάνα Ζατοπέκοβα

έριξε το ακόντιο 50,47μ. Και κατέκτησε και εκείνη το χρυσό. Ένας καθηγητής

θεολογίας, εν ονόματι Μπομπ Ρίτσαρντς, στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας νίκησε

στο άλμα επί κοντώ με άλμα 4.55μ. Ο Μπομπ καθημερινά αγωνιζόταν για τη σύσφιξη

των σχέσεων μεταξύ Αμερικάνων και Σοβιετικών Αθλητών. Οι Αμερικάνοι ήταν και

πάλι οι απόλυτοι νικητές στα άλματα και στις ρίψεις αφού έχασαν μόνο στο τριπλούν

και στη σφύρα. Ένας ακόμα Αμερικάνος κέρδισε τις εντυπώσεις, ο σφαιροβόλος

Πάρι Ο'Μπράιεν, που εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε Ολυμπιακούς, επειδή

εφάρμοζε μια νέα τεχνική που πήρε το όνομα του. Το ποδόσφαιρο στους

Ολυμπιακούς του Ελσίνκι είχε τη τύχη να γνωρίσει σπουδαίους ποδοσφαιριστές που

ακόμα και στις μέρες μας τα ονόματα τους μας είναι γνωστά. Για την ιστορία η

Ουγγαρία του Πούσκας νίκησε τη Γιουγκοσλαβία του Στάνκοβιτς. Σ’ αυτή την

Ολυμπιάδα το Λουξεμβούργο κατέκτησε το πρώτο μετάλλιο με τον Τζόσι Μπαρτέλ

στα 1500μ. Η εθνική ομάδα της Ινδίας κέρδισε το πέμπτο συνεχόμενο χρυσό στο

χόκεϊ. Τέλος, Ο Μπομπ Ματίας έγινε ο πρώτος Ολυμπιονίκης ο οποίος έκανε την

πλήρη συγκομιδή βαθμών στο Δέκαθλο με 7.887 βαθμούς.

Η μορφή των αγώνων, ο Τσεχοσλοβάκος Εμίλ Ζάτοπεκ.

Οι αθλητές διαγωνίστηκαν στα εξής αθλήματα. Στίβος, Κολύμβηση, Καταδύσεις,

Πόλο, Μπάσκετ, Χόκεϊ, Ποδόσφαιρο, Πυγμαχία, Κανόε Καγιάκ, Ποδηλασία,

Ιππασία, Ξιφασκία, Γυμναστική, Κωπηλασία, Σκοποβολή, Άρση Βαρών, Μοντέρνο

πένταθλο, Ελευθέρα Πάλη, Ιστιοπλοΐα και Ελληνορωμαϊκή Πάλη.

Φωτογραφία που απεικονίζει ποδοσφαιριστή να σκοράρει

Στη μάχη των μεταλλίων πρώτες ήρθαν οι ΗΠΑ, ακολούθησε η Σοβιετική Ένωση

ενώ Τρίτη αναδείχθηκε η Ουγγαρία, μια χώρα με 9εκατομμύρια κατοίκους και 42

μετάλλια. Οι Έλληνες αθλητές δεν πέτυχαν κάτι αξιόλογο σ’ αυτήν την Ολυμπιάδα.

ΜΕΛΒΟΥΡΝΗ 1956

Η Μελβούρνη κέρδισε το Μπουένο Άιρες στη διεκδίκηση για το που θα διεξαχθεί η

16η Ολυμπιάδα. Σ’ αυτούς τους Ολυμπιακούς αγώνες οι αγώνες ιππασίας έγιναν στη

Στοκχόλμη, εξαιτίας του φόβου των Αυστραλών για μεταφορά κάποιας ασθένειας

από τα άλογα. Έτσι αυτοί ήταν οι δεύτεροι αγώνες που δεν γίνονται αποκλειστικά

μόνο σε μια πόλη. Ήταν και η πρώτη φορά που θα διεξάγονταν Ολυμπιακοί στην

Ωκεανία. Η ολυμπιακή φλόγα άναψε στην Αρχαία Ολυμπία και μέσω 2.830 δρομέων

που έτρεχαν μέρα νύχτα έφτασε στα χέρια του Ρον Κλαρκ που άναψε τη φωτιά και

σηματοδότησε την αρχή των αγώνων.

Ο Ρον Κλαρκ στη τελετή έναρξης σηματοδοτεί την έναρξη των αγώνων

Αυτοί οι Ολυμπιακοί αγώνες συγκλονίστηκαν από πολιτικές σκοπιμότητες. Ως

ένδειξη διαμαρτυρίας για το κλείσιμο της διώρυγας του Σουέζ η Αίγυπτος, το Ιράκ

και το Λίβανο δεν κατεβαίνουν στους Αγώνες. Επίσης, η Σοβιετική ένωση έκανε

εισβολή στην Ουγγαρία. Για αυτούς και για άλλους λόγους αρνείται και η Ολλανδία

και η Ισπανία να πάρουν μέρος σε αυτούς τους Ολυμπιακούς. Τέλος, επειδή γίνεται

δεκτή η αίτηση συμμετοχής της Ταϊβάν δεν κατεβαίνει ούτε η Κίνα στους Αγώνες.

Ωστόσο, οι αγώνες στέφθηκαν με απόλυτη επιτυχία αφού καταρρίφθηκαν 11

παγκόσμια και 36 ολυμπιακά ρεκόρ.

Δύο Αμερικάνοι και ένας Σοβιετικός διεκδικούν το τίτλο του κορυφαίου της

διοργάνωσης. Ο χρυσός ολυμπιονίκης των ΗΠΑ Μπόμπι Τζο Μόροου στα 100μ., στα

200μ. Και στα 4Χ100μ. Ο οποίος απέδωσε τη νίκη του στις πολλές ώρες ύπνου που

έκανε την προηγούμενη νύχτα με αποτέλεσμα οι μυς του να είναι γεμάτοι ενέργεια,

όπως είπε. Τότε εμφανίστηκε ένα σπουδαίο ταλέντο ο 20χρονος Αμερικάνος

γίγαντας, Αλ Έρτερ που νίκησε το κάτοχο του παγκοσμίου ρεκόρ, Γκόρντιεν. Επίσης,

εμφανίστηκε ο Σοβιετικός Βλαντιμίτ Κουτς, αθλητής στους δρόμους αντοχής. Είχε

υποστεί άμεσα τις συνέπειες της κατοχής από τους Γερμανούς, γεγονός που τον

βοήθησε να γίνει πιο σκληρός.

Ο Μεξικανός χρυσός Ολυμπιονίκης στις Καταδύσεις Γιόακιμ Καπίλα Πέρες είχε μια

υποδοχή που έχει μείνει στην ιστορία, καθώς, κατά την επιστροφή του τον

υποδέχτηκαν 50.000 φίλαθλοι, μέσα σ’ αυτούς ο πρόεδρος της χώρας του. Στο

μπάσκετ οι ΗΠΑ συνέτριψαν τη Σοβιετική Ένωση με 89-55, που όμως νίκησε τη

Γιουγκοσλαβία στο τελικό του ποδοσφαίρου. Οι Έλληνες δεν έφυγαν τελείως

απογοητευμένοι από τους Ολυμπιακούς αυτούς αγώνες καθώς ο Γιώργος Ρουμπάνης

πήρε το χάλκινο μετάλλιο στο άλμα επί κοντώ. Νίκη που γιορτάστηκε δεόντως καθώς

τελευταίο μετάλλιο σε αγώνισμα του στίβου ήταν πριν 44 χρόνια με τον Κώστα

Τσικλητήρα το 1912. Νικητής αναδείχθηκε και πάλι ο ιπτάμενος ιερέας, ο Ρόμπερτ

Ρίτσαρντς, καθηγητής Θεολογίας. Που ήταν χρυσός Ολυμπιονίκης και το 1952 στο

Ελσίνκι. Ο Αλέν Μιμούν έπειτα από τρεις χαμένες ολυμπιάδες και δύο ευρωπαϊκά

πρωταθλήματα από τον Ζάτοπεκ πήρε την εκδίκηση του καθώς τον νίκησε για πρώτη

φορά. O μεγάλος παλαιστής Λάζλο Παπ κατέκτησε το τρίτο χρυσό.

Το όνειρο του Αλαίν Μιμούν γίνεται πραγματικότητα. Νικά τον Εμίλ Ζάτοπεκ και αναδεικνύεται

χρυσός Ολυμπιονίκης.

Στη μάχη των μεταλλίων κυριάρχησε η Σοβιετική ένωση, ακολούθησαν οι ΗΠΑ και

Τρίτη η διοργανώτρια Αυστραλία.

ΡΩΜΗ 1960

Η Ιταλία οργάνωσε για πρώτη φορά Ολυμπιακούς Αγώνες και μάλιστα με μεγάλη

επιτυχία, κατορθώνοντας να ισορροπήσει το αρχαίο και το σύγχρονο πνεύμα.

Διεξήχθησαν 25 Αυγούστου έως τις 11 Σεπτεμβρίου. Για πρώτη φορά υπήρξε και

τηλεοπτική κάλυψη μέσω Eurovision.

Ο Giancarlo Peris, τελικός αποδέκτης της Ολυμπιακής φλόγας, πηγαίνει τη δάδα στο στάδιο.

Σ’ αυτούς τους Ολυμπιακούς υπήρξαν πολλοί σπουδαίοι αθλητές. Πρωταγωνιστής

των Αγώνων ο έγχρωμος Αιθίοπας, Αμπέμπε Μπεκίλα, που νίκησε στον Μαραθώνιο

κάνοντας νέο Παγκόσμιο ρεκόρ. Αυτό που συγκλόνισε τον κόσμο είναι ότι ο αθλητής

έτρεχε ξυπόλυτος. Ο Γερμανός Αρμίν Χάρι έκανε τα 100μ. Σε 10.2 και όπως είναι

φυσικό αναδείχθηκε νικητής κάνοντας και Ολυμπιακό ρεκόρ. Ήταν η σημαντικότερη

στιγμή της καριέρας του αθλητή που είχε ως προπονητή τον ίδιο του τον εαυτό καθώς

λίγο αργότερα εγκατέλειψε την ενεργό δράση έπειτα από σοβαρό τραυματισμό. Ο

Αυστραλός Χερμπ Έλιοτ έσπασε το δικό του παγκόσμιο στα 1500μ. Και αναδείχθηκε

χρυσός Ολυμπιονίκης. Δύο αθλητές ο Ότις Ντέιβις και ο Καρλ Κάουφμαν έκοψαν

μαζί το νήμα στα 400μ. Οι κριτές βρήκαν ότι για 0,2 δευτερόλεπτα νικητής ήταν ο

πρώτος καταρρίπτοντας και το μέχρι τότε παγκόσμιο ρεκόρ. Ο Σοβιετικός Ρόμπερτ

Σαβλακάτζε χάλασε το πάρτι που είχαν στήσει οι Αμερικάνοι στο άλμα εις ύψος,

καθώς θεωρούσαν ότι νικητής θα ήταν ο μέχρι τότε κάτοχος του ρεκόρ Τζον Τόμας.

Ο Σοβιετικός έσπασε το ρεκόρ του με επίδοση 2.16. Στην πυγμαχία έλαμψε το αστέρι

του μετέπειτα καλύτερου μποξέρ της ιστορίας Κάσους Κλέι( Μοχάμεντ Αλί). Η

Βίλμα Ρούντολφ ήταν η σημαντικότερη αθλήτρια των αγώνων, με τα τρία χρυσά που

κατέκτησε . Αυτό που επισκίασε αυτή την Ολυμπιάδα ήταν ο αιφνίδιος θάνατος του

Δανού ποδηλάτη Κνουντ Γιάνσεν, που αργότερα αποδείχθηκε πως οφειλόταν σε

ντόπινγκ.

Η μορφή των αγώνων, ο Αιθίοπας δρομέας, Αμπέμπε Μπεκίλα

Η Ελλάδα κατέκτησε ένα χρυσό μετάλλιο στην Ιστιοπλοΐα με τον διάδοχο Κων/νο.

Η Βασίλισσα Φρειδερίκη, μητέρα του Κων/νου, τον πέταξε από τη χαρά της στη

θάλασσα μετά τη νίκη του.

H διοργανώτρια Ιταλία ήρθε Τρίτη στη μάχη των μεταλλίων, πίσω από ΗΠΑ και

Σοβιετική ένωση, που για δεύτερη συνεχόμενη διοργάνωση πήρε τα περισσότερα

μετάλλια.

ΤΟΚΙΟ 1964

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1964 ορίστηκε να διεξαχθούν πρώτη φορά σε χώρα της

Ασίας και συγκεκριμένα στο Τόκιο. Ξοδεύτηκαν δύο δισεκατομμύρια δολάρια για

την κατασκευή διαφόρων κτιρίων. Σ’ αυτή την Ολυμπιάδα παρουσιάστηκαν όλα

επιτεύγματα της τεχνολογίας, με αποτέλεσμα να αρθούν οι κακές απόψεις που είχε ο

υπόλοιπος κόσμος εξαιτίας του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Οι αγώνες που έλαβαν

χώρα από τις 10 έως τις 24 Οκτωβρίου και συμμετείχαν 5.151 αθλητές από 93 χώρες

ήταν οι τελειότεροι που είχαν υπάρξει μέχρι αυτή τη στιγμή, και μάλιστα έφτασε τα

όρια της φαντασίας.

Το επίσημο σήμα των αγώνων της Ολυμπιάδας του 1964 στο Τόκιο

Την Ολυμπιακή Φλόγα στο στάδιο «Μέι Τζι» άναψε ο 19χρονος Γιοσινόρι Σακάι, ο

οποίος είχε γεννηθεί στη Χιροσίμα στις 6 Αυγούστου 1945, την ημέρα που έπεσε η

ατομική βόμβα στην πόλη. Η επιλογή του Σακάι συμβόλιζε τη μεταπολεμική ειρηνική

πορεία της Ιαπωνίας και την έναρξη μιας άλλης εποχής.

Ο Ιάπωνας φοιτητής με την Ολυμπιακή φωτιά

Από μία τέτοια επιτυχημένη διοργάνωση δεν θα μπορούσαν ν’ απουσιάζουν και

κορυφαία αθλητικά επιτεύγματα. Ο Αιθίοπας Αμπέμπε Μπεκίλα έγινε ο πρώτος

αθλητής που ανακηρύσσεται νικητής σε δύο συνεχόμενους Μαραθώνιους Δρόμους.

Στα 10.000μ. έγινε η πλήρης έκπληξη, ένας Αμερικάνος, εν ονόματι Μπίλι Μιλς, από

τη Ινδιάνικη φυλή Σιού νίκησε το φαβορί τον Αυστραλό Κλαρκ και κατέκτησε το

χρυσό, όταν γύρισε στην πατρίδα του ονομάστηκε από τη φυλή του «Πολεμιστής». Ο

Νεοζηλανδός Πίτερ Σνελ πήρε το χρυσό στα 800 και 1500μ. Οι Σοβιετικές αδερφές

Ταμάρα και Ιρίνα Πρες, γύρισαν στην πατρίδα τους με τρία χρυσά στις αποσκευές

τους. Ο Αμερικάνος Αλ Έρτερ κέρδισε για Τρίτη συνεχόμενη Ολυμπιάδα το χρυσό

στη Δισκοβολία, αν και εξαιτίας ατυχήματος ήταν αναγκασμένος να φοράει νάρθηκα

στο λαιμό, ενώ είχε και σπασμένα πλευρά. Κάτι παρόμοιο με τον Αλ Έρτερ κατάφερε

και η Αυστραλέζα Ντον Φρέιζερ, στην κολύμβηση. Στο ζετέ 217,5 κιλά ο Σοβιετικός

Λεονίντ Ζαμποτίνσκι κατέρριψε το παγκόσμιο ρεκόρ και βγήκε χρυσός

Ολυμπιονίκης. Ο Ντον Σόλαντερ, κατέκτησε τέσσερα χρυσά μετάλλια στην

κολύμβηση για λογαριασμό των ΗΠΑ.

Ο Αιθίοπας Αμπέμπε Μπεκίλα

Οι ΗΠΑ υπερίσχυσαν στη μάχη των μεταλλίων έναντι των Σοβιετικών. Η παράδοση

που θέλει τη διοργανώτρια χώρα να έρχεται Τρίτη στην κατανομή μεταλλίων ίσχυσε

και στο Τόκιο με την Ιαπωνία να έρχεται πίσω από τις δύο μεγάλες δυνάμεις.

ΜΕΞΙΚΟ 1968

Ήταν οι 16οι Ολυμπιακοί Αγώνες της σύγχρονης ιστορίας και διεξήχθησαν από τις

12 έως τις 27 Οκτωβρίου στην Πόλη του Μεξικού. Πήραν μέρος 5.530 αθλητές από

112 χώρες, που διαγωνίσθηκαν σε 172 αγωνίσματα 19 αθλημάτων. Στα μετάλλια

κυρίαρχη δύναμη αναδείχθηκε για μία ακόμη φορά η ομάδα των ΗΠΑ. Η ελληνική

αποστολή με 61 αθλητές κατέκτησε ένα χάλκινο μετάλλιο με τον Πέτρο

Γαλακτόπουλο στην ελληνορωμαϊκή πάλη. Στην πόλη του Μεξικού αυτή την περίοδο

γίνονταν αιματηρές διαδηλώσεις από νεαρούς φοιτητές. Οι αγώνες ωστόσο έγιναν

κανονικά, γεγονός που δείχνει πως οι Ολυμπιακοί δεν έχουν καμία σχέση με την

πολιτική.

Το επίσημο σήμα των αγώνων

Στους Ολυμπιακούς του Μεξικού καταγράφηκαν τρομερές, έως, τρομακτικά υψηλές

επιδόσεις. Αυτό οφείλεται,εκτός των άλλων, στο μεγάλο υψόμετρο και ελαστικό

τάπητα. Μορφή των αγώνων ήταν, αδιαμφισβήτητα, ο Μπομπ Μπίμαν, αθλητής στο

άλμα εις μήκος. Το άλμα του χαρακτηρίστηκε ως "άλμα στο άπειρο" αφού έκανε το

εξωπραγματικό ρεκόρ 8.90μ. Το ρεκόρ αυτό παρέμεινε στοιχειωμένο για πολλά

χρόνια. Μάλιστα, όταν προσγειώθηκε πολύ μακριά μέσα στο σκάμμα όλοι έμειναν

άφωνοι μέχρι να καταλάβουν τι έγινε. Ο Οβανεσιάν, φαβορί στο αγώνισμα, είπε πως

μπροστά σ'αυτό το άλμα όλοι φαινόμαστε παιδάκια. Ο Μπίμαν μόλις το έμαθε άρχισε

να χορεύει. Ο Αμερικάνος Αλ Έρτερ κατάφερε για ακόμη μια Ολυμπιάδα να

θαυμαστεί από τον κόσμο αφού κατέκτησε το τέταρτο συνεχόμενο χρυσό μετάλλιο.

Ο νικητής του ύψους Ντι Φόσμπερι κατάφερε να μείνει το όνομα του στην ιστορία.

Λάνσαρε ένα νέο παλμό στο αγώνισμα καθώς πέρασε το πήχυ με την πλάτη, που

έκτοτε καθιερώθηκε και πήρε το όνομά του Φόσμπερι Φλοπ.

Ο Αμερικάνος Άλτης Μπομπ Μπίμαν, που κατόρθωσε ένα σπουδαίο επίτευγμα σ’ αυτούς τους Αγώνες

Παρά τις προσπάθειες της ΔΟΕ, η πολιτική έκανε την εμφάνισή της στους Αγώνες,

σε μια χρονιά που είχε σημαδευτεί από τις δολοφονίες του Ρόμπερτ Κένεντι και του

Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, αλλά και τον συνεχιζόμενο πόλεμο στο Βιετνάμ. Οι

αμερικανοί αθλητές Τόμι Σμιθ και Τζον Κάρλος -1ος και 3ος αντίστοιχα στα 200

μέτρα- ήταν μέλη των «Μαύρων Πανθήρων» και κατά την ανάκρουση του εθνικού

ύμνου των ΗΠΑ στην τελετή απονομής στάθηκαν με υψωμένη τη γροθιά και

κατεβασμένο το κεφάλι, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις φυλετικές διακρίσεις στις

ΗΠΑ. Αμέσως αποπέμφθηκαν από το Ολυμπιακό Χωριό, χωρίς καμία άλλη

συνέπεια.

Αμερικάνοι αθλητές υψώνουν τις γροθιές τους ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τα επεισόδια στο Βιετνάμ.

Για τους Έλληνες ελπίδα ήταν ο Χρήστος Παπανικολάου στο άλμα επί κοντώ, ο

οποίος λίγο αργότερα έσπασε το ρεκόρ στο συγκεκριμένο αγώνισμα. Ο άλτης μας

έμεινε μέχρι τέλος στη μάχη των μεταλλίων αλλά κατετάγη τέταρτος. Στους έλληνες

φιλάθλους αποζημίωσε, τελικά, ο παλαιστής Πέτρος Γαλακτόπουλος, που κατέκτησε

το χάλκινο μετάλλιο στην κατηγορία των 70 κιλών της Ελληνορωμαϊκής. Στους

διακριθέντες συμπεριλαμβάνονται και οι Όθων Μοσχίδης (4ος στα 57 κιλά της

ελληνορωμαϊκής), Νίκος Καρυπίδης (63 κιλά ελευθέρας πάλης) και ο ιστιοπλόος

Τάκης Κουλιγκάς (5ος στα σκάφη τύπου Φιν).

Ο Χρήστος Παπανικολάου πήρε την τέταρτη θέση στους Αγώνες

ΜΟΝΑΧΟ 1972

Οι Αγώνες έλαβαν χώρα από τις 26 Αυγούστου έως τις 10 Σεπτεμβρίου 1972 και

σημαδεύτηκαν από την τρομοκρατική επίθεση μελών της παλαιστινιακής οργάνωσης

Μαύρος Σεπτέμβρης κατά μελών της ομάδας του Ισραήλ στο Ολυμπιακό Χωριό. 11

Ισραηλινοί σκοτώθηκαν, 5 Παλαιστίνιοι και 1 Γερμανός αστυνομικός. Οι Ολυμπιακοί

Αγώνες δεν θα είναι ποτέ οι ίδιοι από εδώ και πέρα και τα αυστηρά μέτρα ασφαλείας

θα δίνουν τον τόνο κάθε διοργάνωσης. Στους αγώνες πήραν μέρος 7.170 αθλητές από

121 χώρες. Στη μάχη των μεταλλίων επικράτησε η ΕΣΣΔ με 99, έναντι 94 των ΗΠΑ.

Το σήμα των αγώνων

Μορφή των αγώνων υπήρξε ο Σοβιετικός Βαλέρι Μπορζόφ που κέρδισε στα 100 και

200 μ. κάνοντας παγκόσμια ρεκόρ. Στάθηκε τυχερός γιατί ο κύριος αντίπαλος του ο

Έλληνας Βασίλης Παπαγεωργόπουλος, ο οποίος στον ημιτελικό των 100μ. έκανε τον

καλύτερο χρόνο αλλά στο δεύτερο γύρο τραυματίστηκε και δεν μπόρεσε να

αγωνιστεί. Πολλοί ισχυρίζονται πως σίγουρα θα καταλάμβανε μία θέση στο βάθρο. Ο

χαμηλοεμποδιστής στα 400μ. Τζον Άκι Μπούα έδωσε για πρώτη φορά το χρυσό στην

Ουγκάντα κάνοντας νέο παγκόσμιο ρεκόρ, παρότι έτρεχε στον πρώτο και πιο

δύσκολο διάδρομο. ο αμερικανός κολυμβητής Μαρκ Σπιτς, με ένα μοναδικό

επίτευγμα 7 χρυσά και ισάριθμα παγκόσμια ρεκόρ.

Ο Βαλέρι Μπορζόφ κέρδισε τις εντυπώσεις στους Αγώνες

Η Ελλάδα πήρε δύο ασημένια μετάλλια, με τους Πέτρο Γαλακτόπουλο στα 74 κιλά

της ελληνορωμαϊκής πάλης και με τον Ηλία Χατζηπαυλή στην κατηγορία Φιν της

ιστιοπλοίας.

Μεγάλη μάχη μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων έγινε στο μπάσκετ. Η ΕΣΣΔ νίκησε τις

αήττητες σε Ολυμπιακούς Αγώνες ΗΠΑ με 51-50, με καλάθι του Μπέλοφ στο

τελευταίο δευτερόλεπτο. Ήταν ένας αγώνας που έμεινε στην ιστορία.

ΜΟΝΤΡΕΑΛ 1976

Οι Αγώνες σημείωσαν μεγάλη οικονομική αποτυχία (ο προϋπολογισμός τους

εκτινάχθηκε στα ύψη από κακή εκτίμηση των εξόδων, λόγω αυξημένων μέτρων

ασφαλείας, διαφθοράς και πετρελαϊκής κρίσης) και σημαδεύτηκε από την αποχή των

αφρικανικών χωρών, που θέλησαν να διαμαρτυρηθούν για την περιοδεία μιας ομάδας

ράγκμπι του Καναδά στη ρατσιστική Νότια Αφρική.

Το επίσημο σήμα των αγώνων

Διεξήχθησαν από τις 17 Ιουλίου έως την 1η Αυγούστου 1976 και πήραν μέρος 6.026

αθλητές από 92 χώρες. Στα μετάλλια κυριάρχησε η ΕΣΣΔ με 125 έναντι 94 των

ΗΠΑ. Η Ελλάδα έμεινε χωρίς μετάλλιο. Χωρίς χρυσό έμεινε ο Καναδάς (0-5-6),

σημειώνοντας αρνητικό ρεκόρ στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων για

διοργανώτρια χώρα.

Στους αγώνες αυτούς χρησιμοποιήθηκαν δρακόντεια μέτρα προκειμένου να μην

λάβουν φόρα τα περιστατικά που διαδραματίστηκαν στη προηγούμενη Ολυμπιάδα

του Μονάχου. Το ολυμπιακό χωριό είχε μετατραπεί σε στρατόπεδο, αλλά αυτό μόνο

καλό έκανε καθώς αισθάνονταν ασφάλεια.

Σ' αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες υπήρχαν πολλοί αθλητές που διακρίθηκαν.

Αρχικά, ο Χέιζλι Κρόφορντ από το Τρινιντάντ νίκησε στα 100μ. καταρρίπτοντας το

παγκόσμιο ρεκόρ. Ο Φιλανδός Λάσε Βίρεν νίκησε για δεύτερη συνεχόμενη

Ολυμπιάδα στα 1000 και 5000μ. Ωστόσο, οι φήμες για ντόπιγκ τον ακολουθούν μέχρι

και σήμερα. Στα 400μ. με εμπόδια ο Αμερικάνος Έντουιν Μόουζες εκμεταλλεύτηκε

την απουσία του χρυσού Ολυμπιονίκη του Μονάχου και κέρδισε με άνεση το χρυσό

κάνοντας και παγκόσμιο ρεκόρ.Σταρ των αγώνων, η 14χρονη γυμνάστρια Νάντια

Κομανέντσι, με 3 χρυσά, 1 αργυρό και 1 χάλκινο, αλλά και η πρώτη αθλήτρια της

γυμναστικής που βαθμολογήθηκε με 10. Ο σοβιετικός τριπλουνίστας Βίκτορ Σανέγεφ

και ο ιταλός καταδύτης Κλάους Ντιμπιάζι κέρδισαν το τρίτο συνεχόμενο χρυσό

μετάλλιό τους, ενώ ο κουβανός δρομέας Αλμπέρτο Χουαντορένα έγινε ο πρώτος

αθλητής που κέρδισε τα 400 μ. και 800 μ. Ο Γκι Ντρι αναδείχθηκε νικητής και με

παγκόσμιο ρεκόρ στα 110μ. με εμπόδια, αλλά το αξιοσημείωτο είναι πως ένα χρόνο

πριν όχι μόνο είχε προβλέψει τη νίκη του αλλά και την επίδοση του.

Οι Έλληνες αθλητές δεν πέτυχαν κάτι αξιόλογο. Ο Νίκος Ηλιάδης άγγιξε το βάθρο

στην άρση βαρών αλλά τελικά κατετάγει τέταρτος.

ΜΟΣΧΑ 1980 Παρά τις επίπονες προσπάθειες της ΔΟΕ να αποφευχθεί η εισαγωγή της πολιτικής

στους Ολυμπιακούς Αγώνες, στην Ολυμπιάδα της Μόσχας η πολιτική χτύπησε

θανάσιμα τους το κύρος των αγώνων. Σοβιετική Ένωση του Λεονίντ Μπρέζνιεφ είχε

επενδύσει πολλά στους αγώνες για να προβάλλει τα επιτεύγματα του κομμουνιστικού

στρατοπέδου. Όμως, οι Δυτικές χώρες, με προεξάρχουσες τις ΗΠΑ, είχαν

διαφορετική γνώμη. Στις 21 Μαρτίου 1980 ο αμερικανός πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ

ανακοίνωσε ότι η χώρα του θα μποϊκοτάρει του Αγώνες, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για

την εισβολή των Σοβιετικών στο Αφγανιστάν. Στο μποϊκοτάζ πήραν μέρος 65 χώρες,

όχι όμως και η Ελλάδα, που με απόφαση της κυβέρνησης Ράλλη δεν

ευθυγραμμίστηκε με τους συμμάχους της και αποφάσισε να στείλει τους αθλητές της

στη Μόσχα. Ενδιάμεση στάση τήρησαν μεγάλες Δυτικές χώρες, όπως η Γαλλία, η

Μεγάλη Βρετανία και η Αυστραλία, οι οποίες δεν πήραν επισήμως μέρος στους

Αγώνες, αλλά επέτρεψαν στους αθλητές τους να συμμετάσχουν μεμονωμένα.

Το επίσημο σήμα των αγώνων

Το βράδυ της 19ης Ιουλίου 1980, στην τελετή έναρξης στο στάδιο Λένιν της

Μόσχας παρατάχθηκαν μόλις 80 χώρες, οι λιγότερες από τους Ολυμπιακούς του

1956. Την παράσταση έκλεψε η μασκότ των αγώνων, το αρκουδάκι Μίσα, που

δάκρυσε στην τελετή λήξης. Παραμένει ακόμη και σήμερα η πιο επιτυχημένη μασκότ

στην ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων. Η ελληνική αποστολή με 42 αθλητές,

παρέλασε, όπως πάντα πρώτη, με σημαιοφόρο τον ιστιοπλόο Τάσο Μπουντούρη.

Ακόμα και σε αυτή την Ολυμπιάδα που έγινε στη σκιά των πολιτικών επεισοδίων

υπήρχαν αστέρια που έλαμψαν. Σούπερ-σταρ των αγώνων αναδείχθηκε ο σοβιετικός

γυμναστής Αλεξάντρ Ντιτιάτιν με οκτώ μετάλλια (3-4-1). Ξεχώρισαν ο σοβιετικός

κολυμβητής Βλαντιμίρ Σαλνίκοφ με τρία χρυσά και ο Αιθίοπας δρομέας Μίρουτς

Γίφτερ με δύο χρυσά στα 5 και 10 χιλιόμετρα. Ο σοβιετικός άλτης Βίκτορ Σανέγιεφ

κατέκτησε το τέταρτο συνεχόμενο μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες στο άλμα

τριπλούν και ο περίφημος κουβανός πυγμάχος Τεόφιλο Στίβενσον το τρίτο

συνεχόμενο χρυσό.

Η Ελλάδα με 3 μετάλλια (ένα χρυσό και δύο χάλκινα) είχε την καλύτερη παρουσία

από τους Ολυμπιακούς του 1912. Χρυσό στα 62 κιλά της ελληνορωμαϊκής πάλης

κατέκτησε ο Στέλιος Μηγιάκης και χάλκινα ο Γιώργος Χατζηωαννίδης στα 63 κιλά

της ελευθέρας πάλης και ο ιστιοπλόος Τάσος Μπουντούρης στα Σόλινγκ (πλήρωμα ο

Τάσος Γαβρίλης και ο Άρης Ρεπανάκης).

1984 Λος Άντζελες

Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1984 ή αλλιώς Αγώνες της 23ης

Ολυμπιάδας, διοργανώθηκαν στο Λος Άντζελες των Ηνωμένων Πολιτειών από

τις 28 Ιουλίου έως και τις 12 Αυγούστου. Πήραν μέρος 141 χώρες με 6.829 αθλητές,

σε 221 αγωνίσματα των 21 αθλημάτων. Ήταν οι τρίτοι συνεχόμενοι Ολυμπιακοί

Αγώνες που σημαδεύτηκαν από μποϋκοτάζ. Η ΕΣΣΔ αποφάσισε με τη σειρά της να

απέχει από τους Αγώνες του 1984, επικαλούμενη λόγους ασφάλειας των αθλητών

της. Από τους Αγώνες απείχαν και άλλα κράτη που ήταν φίλα προσκείμενα προς τη

Σοβιετική Ένωση, όπως η Ανατολική Γερμανία, η Τσεχοσλοβακία, η Ουγγαρία και η

Κούβα, όμως όχι η Ρουμανία. Για πρώτη φορά οι Αγώνες έγιναν χωρίς κρατική

οικονομική ενίσχυση και παρουσίασαν μεγάλα κέρδη. Για πρώτη φορά

η Κίνα συμμετέχει στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Οι Ολυμπιακοί του 1984

ήταν και οι πρώτοι που διοργανώθηκαν από εταιρία και όχι από πόλη ή κράτος. Οι

Αγώνες του Λος Άντζελες πάντως αποδείχθηκαν επιτυχημένοι, ιδιαίτερα στον

οικονομικό τομέα, εφόσον οι Αμερικανοί κατόρθωσαν να έχουν κέρδος πέραν των

200 εκατομμυρίων δολαρίων, ενθαρρύνοντας και άλλα κράτη να αναλάβουν στο

μέλλον τους Αγώνες και βοηθώντας στο να λησμονηθεί η τεράστια οικονομική

αποτυχία των Αγώνων του Μόντρεαλ.

Μεγάλη μορφή των αγώνων ήταν ο Αμερικανός Καρλ Λιούις, ο

αποκαλούμενος "γιος του ανέμου" χρυσός νικητής στα 100 μ., 200 μ., άλμα εις μήκος

και 4Χ100 μ. Επανέλαβε τον άθλο του συμπατριώτη του Τζέσι Όουενς που έγινε το

1936 στο Βερολίνο. Ο Λιούις ήταν ένας από τους μεγαλύτερους αθλητές όλων των

εποχών, κατόρθωσε να ισοφαρίσει στην πρώτη του εμφάνιση σε Ολυμπιακούς

Αγώνες στο Λος Άντζελες, το ρεκόρ που ο Τζέσι Όουενς είχε πετύχει στους Αγώνες

του 1936. Τέσσερα χρόνια αργότερα στη Σεούλ ο Λιούις έγινε ο πρώτος αθλητής

στην ιστορία που κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο δύο συνεχόμενες φορές στα 100

μέτρα. Κατέκτησε επίσης για δεύτερη φορά το χρυσό μετάλλιο στο άλμα σε μήκος,

ενώ κατέκτησε και το αργυρό μετάλλιο στα 200 μέτρα. Ο Λιούις κατέκτησε το χρυσό

μετάλλιο στο άλμα σε μήκος δύο ακόμα φορές, το 1992 και το 1996, νικώντας τον

μεγάλο του αντίπαλο Μάικ Πάουελ και είναι μαζί με τον Αλ Έρτερ οι μόνοι αθλητές

στίβου που κατέκτησαν χρυσό μετάλλιο στο ίδιο άθλημα σε τέσσερις συνεχόμενες

Ολυμπιάδες. Το 1992 εξάλλου ο Λιούις κατέκτησε και χρυσό μετάλλιο στη

σκυταλοδρομία 4 Χ 100.

Στα 3.000 μέτρα γυναικών όλοι ανέμεναν τη μονομαχία μεταξύ της

Βρετανίδας Ζόλα Μπαντ και της Αμερικανίδας Μαίρη Ντέκερ. Στα μισά της

διαδρομής όμως η πρωτοπόρος Μπαντ συγκρούστηκε με την Ντέκερ, με αποτέλεσμα

η Ντέκερ να τραυματιστεί και να μην μπορέσει να συνεχίσει τον αγώνα. Το κοινό

γιούχαρε την Μπαντ η οποία ψυχικά καταβεβλημένη τερμάτισε μόλις έβδομη.

Στην κολύμβηση μεγάλη μορφή ήταν ο Δυτικογερμανός Μίκαελ Γκρος, ο

αποκαλούμενος "Αλμπατρος" που κέρδισε δύο χρυσά και δύο αργυρά μετάλλια. Στην

τοξοβολία επικράτησαν οι αμερικανοί στους άνδρες και οι κορεάτισσες στις γυναίκες.

Μεγάλη μορφή και ο ελληνοαμερικανός Λουγκάνις, νικητής στις καταδύσεις. Η

ελληνική αποστολή πήρε ένα αργυρό μετάλλιο στην ελληνορωμαϊκή με τον Δημήτρη

Θανόπουλο και ένα χάλκινο στην πάλη με τον Μπάμπη Χολίδη. Πολλοί άλλοι

αθλητές μας πλασαρίστηκαν στην οκτάδα.

Η επίσημη αφίσα των ολυμπιακών αγώνων του 1984 στο Λος Άντζελες.

1988 ΣΕΟΥΛ

Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1988 ή αλλιώς Αγώνες της 24ης Ολυμπιάδας

διοργανώθηκαν στην Σεούλ (Νότια Κορέα) από τις 17 Σεπτεμβρίου έως τις 2

Οκτωβρίου 1988. Συμμετείχαν 13.600 αθλητές και αθλήτριες από 160 χώρες. Και σε

αυτούς τους Ολυμπιακούς Αγώνες, η αντιπτέριση υπήρξε άθλημα επίδειξης και

δόθηκαν μετάλλια για πρώτη φορά. Οι αγώνες αυτοί έμειναν στην ιστορία σαν οι

αγώνες των ρεκόρ του ντόπινγκ. Καταρρίφθηκαν 117 ολυμπιακά ρεκόρ και 30

παγκόσμια, αλλά βρέθηκαν και 10 αθλητές ντοπαρισμένοι με πιο σημαντικό γεγονός

αυτό του Καναδού σπρίντερ Μπεν Τζόνσον ο Καναδός ο οποίος κατέρριψε στον

τελικό το παγκόσμιο ρεκόρ με το εκπληκτικό 9.79΄΄, ήταν ντοπαρισμένος. Έκτοτε οι

επιδόσεις στο στίβο, την άρση βαρών, την κολύμβηση και άλλα ολυμπιακά

αθλήματα, βρίσκονται υπό συνεχή αμφισβήτηση.

Ο Ελληνικής καταγωγής Λουγκάνις, ο σημαντικότερος καταδύτης όλων των

εποχών, κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο με τα χρώματα των ΗΠΑ το 1976, στις

καταδύσεις από πλατφόρμα 10 μέτρων. Το 1980 στη Μόσχα, αν και ήταν φαβορί, δεν

μπορούσε να αγωνιστεί λόγω του μποϋκοτάζ. Το 1984 όμως στο Λος Άντζελες

κατέκτησε δύο χρυσά μετάλλια στις καταδύσεις από βατήρα 3 μέτρων, όσο και από

πλατφόρμα 10 μέτρων. Στη Σεούλ ήθελε να επαναλάβει τις επιτυχίες του. Όμως κατά

τη διάρκεια μιας κατάδυσης κτύπησε το κεφάλι του στον βατήρα. Παρά τον

τραυματισμό ο Λουγκάνις συνέχισε να αγωνίζεται και μετά από μια εξαιρετική

εμφάνιση κατάφερε να επαναλάβει τον θρίαμβο του 1984 και να κατακτήσει δύο

ακόμα χρυσά μετάλλια. Η επιστροφή του Λουγκάνις μετά τον τραυματισμό του στο

κεφάλι, συνιστά μια από τις πλέον συγκλονιστικές στιγμές στην ιστορία των Αγώνων.

Ο θρύλος του άλματος επί κοντώ Σεργκέι Μπούμπκα κατέκτησε το πρώτο και

τελευταίο του χρυσό μετάλλιο στους Αγώνες της Σεούλ. Ο Αμερικανός κολυμβητής

Ματ Μπιόντι κατέκτησε επτά μετάλλια, εκ των οποίων τα πέντε χρυσά (τρία σε

σκυταλοδρομίες), το ένα αργυρό και το ένα χάλκινο.

Η Αμερικανίδα κολυμβήτρια Τζάνετ Έβανς, ίσως η κορυφαία κολυμβήτρια

μεγάλων αποστάσεων όλων των εποχών, κατέκτησε τρία χρυσά μετάλλια στα 400 και

800 μέτρα ελεύθερο και στα 400 μέτρα μικτή ατομική. Τέσσερα χρόνια αργότερα θα

ξανακέρδιζε το χρυσό μετάλλιο στα 800 μέτρα ελεύθερο και αργυρό στα 400 μέτρα

ελεύθερο.

Το 1984 το τένις ήταν άθλημα επίδειξης, αφού είχε αφαιρεθεί από το

ολυμπιακό πρόγραμμα μετά τους Αγώνες του 1924 στο Παρίσι. Η δεκατετράχρονη

Στέφι Γκραφ είχε τότε κερδίσει το αγώνισμα. Το 1988, την χρονιά που η Γκραφ

κατέκτησε και τα τέσσερα μεγάλα τουρνουά του τένις (Γουίμπλεντον, αμερικανικό,

γαλλικό και αυστραλιανό όπεν), η Γκραφ κατέκτησε και το χρυσό μετάλλιο,

πετυχαίνοντας το μοναδικό «χρυσό σλαμ» στην ιστορία του αθλήματος.

Ο τσάρος των αιθέρων, ο μεγαλύτερος όλων των εποχών στο άλμα επί κοντώ,

ο Σοβιετικός Σεργκέι Μπούμπκα κέρδισε το πρώτο του και μοναδικό χρυσό του

μετάλλιο. Αφρικανοί αθλητές κέρδισαν τις κούρσες στα 800 μ., 1.500 μ., 5.000 μ.,

10.000 μ. και 3.000 στηπλ.

Το επίσημο λογότυπο

1992 ΒΑΡΚΕΛΩΝΗ

Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 1992 ή αλλιώς Αγώνες της 25ης

Ολυμπιάδας, διοργανώθηκαν το 1992 στη Βαρκελώνη. Η Βαρκελώνη, γενέτειρα του

πρώην προέδρου της ΔΟΕ Χουάν Αντόνιο Σάμαρανκ, επιλέχθηκε ανάμεσα στις

Άμστερνταμ, Βελιγράδι, Μπέρμιγχαμ, Μπρισμπέιν και Παρίσι στη Σύνοδο της

Λωζάνης τον Οκτώβριο του 1986. Πάνω από 10.000 αθλητές και αθλήτριες πήραν

μέρος από 172 χώρες σε 284 αγωνίσματα, νέο ρεκόρ αγώνων. Η Γερμανία

συμμετείχε ενωμένη στους Αγώνες για πρώτη φορά μετά το 1960, ενώ τα νέα

βαλτικά κράτη της Λιθουανίας, Λετονίας και Εσθονίας συμμετείχαν ως ανεξάρτητα

για πρώτη φορά μετά το 1936. Οι υπόλοιπες πρώην σοβιετικές δημοκρατίες

κατέβηκαν με την αποκαλούμενη Ενωμένη Ομάδα, η οποία επικράτησε των ΗΠΑ

στα μετάλλια. Το σημαντικότερο ήταν ότι η αμερικανική ομάδα καλαθοσφαίρισης για

πρώτη φορά επιτράπηκε να συμμετάσχουν στους Αγώνες επαγγελματίες

καλαθοσφαιριστές που αγωνίζονταν στο NBA και η αμερικανική ομάδα συνέτριψε

τους αντιπάλους της με διαφορές μεγαλύτερες των 30 πόντων ανά αγώνα. Στην

αμερικανική ομάδα συμμετείχαν ζωντανοί θρύλοι του αθλήματος, όπως ο κορυφαίος

παίκτης όλων των εποχών, Μάικλ Τζόρνταν και οι Μαλόουν, Μπάρκλεϊ, Ρόμπινσον,

Γιούιν, Στόκτον, Πίπεν, Ντρέξλερ, αλλά το σημαντικότερο γεγονός των Αγώνων

υπήρξε η αποχαιρετιστήρια εμφάνιση του διδύμου που έκανε διάσημη την

καλαθόσφαιρα στη δεκαετία του 1980, δηλαδή του Έρβιν Μάτζικ Τζόνσον και του

Λάρι Μπερντ. Το χαμόγελο του Μάτζικ, ο οποίος ένα χρόνο προηγουμένως είχε

σοκάρει την οικουμένη, όταν ανακοίνωσε την αποχώρηση του από το άθλημα λόγω

έιτζ, σημάδεψε όσο τίποτα άλλο τους Αγώνες.

Στο στίβο η Βούλα Πατουλίδου έγινε η πρώτη Ελληνίδα στη ιστορία

που κατέκτησε χρυσό μετάλλιο. Τερμάτισε πρώτη στο αγώνισμα των 100 μέτρων με

εμπόδια, με χρόνο 12,64". Ο Αμερικανός Καρλ Λιούις ήταν παρών για μια ακόμη

φορά, κατακτώντας το χρυσό στο μήκος και στη σκυταλοδρομία 4x100 με παγκόσμιο

ρεκόρ. Στα 100 μέτρα γυναικών, η Αμερικανίδα Γκέιλ Ντίβερς πήρε το χρυσό ενώ

μόλις δυο χρόνια πριν είχε κινδυνέψει να χάσει και τα δυο της πόδια, λόγω ασθένειας.

πολύ μεγάλη ελληνική επιτυχία ήταν η πρώτη νίκη του Πύρρου Δήμα στην άρση

βαρών. Ένας αθλητής που συνέχισε και μετά τις επιτυχείς εμφανίσεις του.

Εντυπωσιακή και η 6η θέση του Κώστα Κουκοδήμου στο άλμα εις μήκος, που ήταν

και ο καλύτερος λευκός αθλητής. Άλλες ελληνικές επιτυχίες είχαμε από τις

γυμνάστριες Μαρία Σανσαρίδου και Αρετή Σιναπίδου, από την Χριστίνα

Θαλασσινίδου στην συγχρονισμένη κολύμβηση, από την Τόνια Σβάιερ στην

κωπηλασία και από τον Παύλο Σαλτσίδη στην άρση βαρών.

Στη Βαρκελώνη κέρδισε και για πρώτη φορά μετάλλιο το Ισραήλ, με την

Γιαέλ Αραντ στο τζούντο. Νικητής στα 100 μέτρα αναδείχθηκε ο Βρετανός Λίνφορντ

Κρίστι, στην ηλικία των 32 ετών. Ακόμα η Ντετάρτου Τούλου έγινε η πρώτη μαύρη

αφρικανή χρυσή ολυμπιονίκης στην ιστορία των Αγώνων. Ο γύρος του θριάμβου με

την λευκή Νοτιοαφρικανή Ελάνα Μέγιερ έγινε σύμβολο ειρήνης και ελπίδας για το

μέλλον.

Το 1992 η δεκατετράχρονη Ουγγαρέζα κολυμβήτρια Κριστίνα Εγκερσέγκι

κατέκτησε τρία χρυσά μετάλλια στα 100 και 200 μέτρα ύπτιο και στα 400 μέτρα

μικτής ατομικής, η Εγκερσέγκι ήταν η αδιαφιλονίκητη πρωταγωνίστρια. Τέσσερα

χρόνια αργότερα στην Ατλάντα, η Εγκερσέγκι κατέκτησε για τρίτη συνεχόμενη

Ολυμπιάδα το χρυσό μετάλλιο στα 200 μέτρα ύπτιο, ενώ κατέκτησε και το χάλκινο

μετάλλιο στη μικτή ατομική. Θα πρέπει να σημειωθεί πως, αν και η Εγκερσέγκι δεν

είχε αγωνιστεί στα 100 μέτρα ύπτιο, εντούτοις ο χρόνος που σημείωσε στο πρώτο

εκατοστάρι της μικτής ατομικής, ήταν πιο ταχύς από τον χρόνο της νικήτριας στα 100

μέτρα ύπτιο. Κανένας κολυμβητής ή κολυμβήτρια δεν έχει μέχρι σήμερα κατακτήσει

πέντε χρυσά μετάλλια σε ατομικά αγωνίσματα κολύμβησης, εκτός από την

Εγκερσέγκι, ενώ μόνο η Ντον Φρέιζερ έχει κατακτήσει τρία συνεχόμενα χρυσά

μετάλλια στο ίδιο αγώνισμα. Η Εγκερσέγκι έχει επίσης κατακτήσει δύο χρυσά

μετάλλια και ένα αργυρό σε παγκόσμια πρωταθλήματα και εννιά χρυσά και τέσσερα

αργυρά μετάλλια σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα.

Το επίσημο λογότυπο

1996 ΑΤΛΑΝΤΑ

Οι θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 1996 ή αλλιώς Αγώνες της 26ης

Ολυμπιάδας έγιναν στην Ατλάντα των Η.Π.Α. από τις 19 Ιούλιου έως τις 4

Αύγουστου 1996. Με τη συμμετοχή 10.300 αθλητών και αθλητριών από 197 κράτη

σε 271 αγωνίσματα, η Ατλάντα ήταν έτοιμη να διοργανώσει μια Ολυμπιάδα εξίσου

καλή με της Βαρκελώνης. Πολλοί πίστευαν ότι η Αθήνα θα έπρεπε να είχε τύχει της

τιμής να διοργανώσει τους Αγώνες του 1996, με τους οποίους συμπληρώνονταν τα

εκατοντάχρονα της νεώτερης ιστορίας των Αγώνων. Εξάλλου, οι σύγχρονοι

Ολυμπιακοί Αγώνες είχαν ξεκινήσει στην Αθήνα, η οποία δεν είχε έκτοτε, πέραν της

μη αναγνωρισμένης επίσημα μέσο ολυμπιάδας του 1906, διοργανώσει Ολυμπιακούς

Αγώνες. Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή όμως ψήφισε Ατλάντα, προκαλώντας

έντονες διαμαρτυρίες, για εμπορευματοποίηση της ολυμπιακής ιδέας. Οι Ολυμπιακοί

Αγώνες της Ατλάντα θεωρούνται οι πλέον εμπορευματοποιημένοι στην ιστορία του

θεσμού. Για μια ακόμη φορά λοιπόν, οι ΗΠΑ φιλοξενούν μια Ολυμπιάδα.

Η Ελλάδα κέρδισε 4 χρυσά και 4 αργυρά μετάλλια. Οι χρυσοί Ολυμπιονίκες

ήταν ο Πύρρος Δήμας, ο Κάχι Καχιασβίλι, ο Νίκος Κακλαμανάκης και ο Ιωάννης

Μελισσανίδης. Τα αργυρά μετάλλια κατέκτησαν οι εξής: Λεωνίδας Κόκκας,

Βαλέριος Λεωνίδης, Λεωνίδας Σαμπάνης και Νίκη Μπακογιάννη.

Το 1992 ο Μάικλ Τζόνσον είχε περιοριστεί στο χρυσό μετάλλιο στην

σκυταλοδρομία 4 Χ 400, λόγω μιας τροφικής δηλητηρίασης που τον είχε εμποδίσει

να πρωταγωνιστήσει. Στην Ατλάντα το 1996 όμως, ο Τζόνσον ήταν ο μεγάλος

πρωταγωνιστής, κατακτώντας δύο χρυσά μετάλλια στα 200 και 400 μέτρα. Στην

πορεία ο Τζόνσον συνέτριψε το παγκόσμιο ρεκόρ στα 200 μέτρα, με τον εκπληκτικό

χρόνο 19.32, 34 ολόκληρα εκατοστά κάτω από το προηγούμενο ρεκόρ που είχε

πετύχει στους αγώνες επιλογής της ολυμπιακής ομάδας των ΗΠΑ την ίδια χρονιά. Με

δεδομένο ότι το προηγούμενο ρεκόρ (19.72) του Πιέτρο Μενέα είχε παραμείνει

ακατάληπτο για 17 ολόκληρα χρόνια, μπορεί να καταστεί αντιληπτό ότι το ρεκόρ του

Τζόνσον μπορεί να συγκριθεί με το ρεκόρ του Μπίμον στους Αγώνες του Μεξικού.

Τέσσερα χρόνια αργότερα ο Τζόνσον έγινε ο πρώτος αθλητής που υπερασπίστηκε τον

τίτλο του στα 400 μέτρα, ενώ κατέκτησε και το χρυσό μετάλλιο στην σκυταλοδρομία

4 Χ 400 ανεβάζοντας τον αριθμό των χρυσών του μεταλλίων στα πέντε. Ο Τζόνσον

εξακολουθεί να κατέχει μέχρι σήμερα το παγκόσμιο ρεκόρ τόσο στα 200, όσο και στα

400 μέτρα, ενώ κατά τη διάρκεια της καριέρας του κατέκτησε εννιά τίτλους σε

παγκόσμια πρωταθλήματα.

Η δεκατριάχρονη Φου Μινξιά κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στις καταδύσεις.

Τέσσερα χρόνια αργότερα στην Ατλάντα κατέκτησε δύο ακόμα χρυσά μετάλλια, ενώ

στο Σίδνεϋ κατέκτησε ακόμα ένα χρυσό και ένα αργυρό μετάλλιο.

Ο Ναίμ Σουλεϊμάνογλου έγινε ο πρώτος αρσιβαρίστας που κατέκτησε τρία

χρυσά μετάλλια. Ο Καναδός Ντόνοβαν Μπέιλι κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στα 100

μέτρα, καταρρίπτοντας το παγκόσμιο ρεκόρ στο αγώνισμα. Ο Αντρέ Άγκασι γίνεται ο

μόνος αθλητής που κερδίζει το χρυσό σλαμ καριέρας, κατακτώντας το χρυσό

μετάλλιο στο τένις.

Το επίσημο λογότυπο

2000 ΣΥΔΝΕΥ

Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 2000 ή αλλιώς Αγώνες της 27ης

Ολυμπιάδας, διοργανώθηκαν στην Σύδνεϋ στην Αυστραλία από τις 15

Σεπτεμβρίου έως τις 1 Οκτωβρίου 2000. Συμμετείχαν περίπου 10.651 αθλητές μαζί

με 5.500 προπονητές και συνοδούς από 199 χώρες. Υπήρξαν συνολικά 300 τελετές

απονομής μεταλλίων από 28 διαφορετικά αθλήματα. Η Αυστραλή – Αβοριγίνας –

δρομέας Κάθι Φρήμαν άναψε την ολυμπιακή φλόγα κατά την τελετή έναρξης των

Αγώνων, συμβολίζοντας την επιθυμία για επανένωση του λευκού πληθυσμού της

Αυστραλίας και των Αβοριγίνων. Δέκα μέρες μετά η Φρήμαν κατέκτησε το χρυσό

μετάλλιο στα 400 μέτρα, ενώπιον ενός εκστατικού κοινού που την αποθέωνε. Άλλος

Αυστραλός ήρωας ήταν ο δεκαεπτάχρονος Ίαν Θορπ, ο οποίος κατέκτησε το χρυσό

μετάλλιο στα 400 μέτρα ελεύθερο, καταρρίπτοντας το παγκόσμιο ρεκόρ. Η

Αυστραλία με 16 χρυσά μετάλλια και 58 στο σύνολο κατέλαβε την τέταρτη θέση

στον πίνακα των μεταλλίων μπροστά από τη Γερμανία, αλλά πίσω από την

ανερχόμενη δύναμη Κίνα, η οποία με 59 μετάλλια, εκ των οποίων τα 28 χρυσά,

έστειλε μηνύματα για το μέλλον. Στην κορυφή του πίνακα των μεταλλίων, η Ρωσία.

Η Ελλάδα κατέκτησε 4 χρυσά, 6 αργυρά και 3 χάλκινα μετάλλια.

Αυτή η Ολυμπιάδα ήταν με τη μεγαλύτερη συγκομιδή μεταλλίων για τη χώρα

μας από το 1896, με αποκορύφωμα τη νίκη του εκπληκτικού Κώστα Κεντέρη στα 200

μέτρα στίβου. Ήταν η πρώτη φορά που Έλληνας δρομέας έπαιρνε μετάλλιο από το

1896. Ο Κεντέρης τερμάτισε πρώτος με χρόνο 20,09 δευτ. (πανελλήνιο ρεκόρ)

μπροστά από τους Κάμπελ (Μ. Βρετανία) και Μπόλτον (Τρινιντάντ). Από τις

γυναίκες η Κατερίνα Θάνου μας χάρισε στα 100 μέτρα ένα αργυρό ενώ η Τζελίλη

κέρδισε αργυρό μετάλλιο στον ακοντισμό και η Κελεσίδου στη δισκοβολία γυναικών.

Η Ολλανδέζα Ίνγκε Ντε Μπρούιν κατέκτησε τρία χρυσά μετάλλια στα 50 και

100 μέτρα ελεύθερο και στα 100 μέτρα πεταλούδα, καταρρίπτοντας το παγκόσμιο

ρεκόρ και στα τρία αγωνίσματα. Κατέκτησε επίσης ένα αργυρό στην σκυταλοδρομία

4 Χ 100 ελεύθερο. Τέσσερα χρόνια αργότερα θα κατακτούσε ένα ακόμα χρυσό, ένα

αργυρό και δύο χάλκινα. Η αθλήτρια του τζούντο Ριόκο Τάνι είχε περιοριστεί στο

αργυρό μετάλλιο σε δύο συνεχόμενες Ολυμπιάδες, αλλά στο Σίδνεϋ επιτέλους τα

κατάφερε να κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο. Επανέλαβε την επιτυχία της τέσσερα

χρόνια αργότερα στην Αθήνα Στην άρση βαρών η ελληνική αποστολή σάρωσε για

μια ακόμη φορά, με 5 μετάλλια. Οι Πύρρος Δήμας και Ακάκιος Κακιασβίλι

επανέλαβαν τις χρυσές επιτυχίες του 1996 ενώ οι Λεωνίδας Σαμπάνης και Βίκτωρας

Μήτρου μας χάρισαν από ένα αργυρό. Την πεντάδα ήρθε να συμπληρώσει η Ιωάννα

Χατζηιωάννου, κερδίζοντας το χάλκινο στην πρώτη εμφάνιση της άρσης βαρών

γυναικών σε Ολυμπιάδα. Άλλο ένα χρυσό μετάλλιο μας χάρισε το τάε-κβον-ντο με

το Μιχάλη Μουρούτσο ενώ αργυρό πήρε ο Δημοσθένης Ταμπάκος στην ενόργανη

γυμναστική (κρίκοι) και χάλκινο ο Αμιράν Καρντάνοφ στην ελεύθερη πάλη και η

εθνική ομάδα γυναικών στη ρυθμική γυμναστική.

Το επίσημο λογότυπο

2008 ΠΕΚΙΝΟ

Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 2008 ή αλλιώς Αγώνες της 29ης

Ολυμπιάδας, διεξήχθησαν στο Πεκίνο, την πρωτεύουσα της Λαϊκής Δημοκρατίας

της Κίνας από τις 8 (τελετή έναρξης) έως τις 24 Αυγούστου 2008. Συνολικά 10.942

αθλητές και αθλήτριες από 204 χώρες διαγωνίστηκαν σε 28 αθλήματα και 302

εκδηλώσεις. Μια άνευ προηγουμένου κατάσταση 86 χώρες κέρδισαν τουλάχιστον

ένα μετάλλιο κατά τη διάρκεια των Αγώνων. Υπήρχαν 43 παγκόσμια ρεκόρ και 132

ολυμπιακά ρεκόρ στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 2008. Κινέζοι αθλητές

κέρδισαν τα περισσότερα χρυσά μετάλλια, με 51, και 100 μετάλλια συνολικά, ενώ οι

Ηνωμένες Πολιτείες είχαν την πιο συνολικά μετάλλια με 110. Αμερικανός

κολυμβητής Μάικλ Φελπς έσπασε τα αρχεία για τα περισσότερα χρυσά μετάλλια σε

μία Ολυμπιάδα και για τα περισσότερα χρυσά μετάλλια η καριέρα του κερδίζοντας

οκτώ αγωνίσματα της κολύμβησης.

Το επίσημο λογότυπο

2012 ΛΟΝΔΙΝΟ

Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες του 2012 ή αλλιώς Αγώνες της 30ης

Ολυμπιάδας, ήταν μία διεθνής αθλητική διοργάνωση που διοργανώθηκε

στο Λονδίνο, πρωτεύουσα του Ηνωμένου Βασιλείου, από τις 27 Ιουλίου ως τις 12

Αυγούστου 2012. Το Λονδίνο είχε ήδη φιλοξενήσει τις διοργανώσεις

του 1908 και 1948. Έγινε έτσι η πρώτη πόλη που διοργανώνει τρεις Ολυμπιακούς

Αγώνες. Η πρώτη εκδήλωση, η φάση των ομίλων στο ποδόσφαιρο των γυναικών, δύο

ημέρες νωρίτερα, στις 25 Ιουλίου στο Millennium Stadium του Κάρντιφ.

Περισσότερες από 10.000 αθλητές από 204 χώρες συμμετείχαν. Η τελετή έναρξης, σε

σκηνοθεσία Ντάνι Μπόιλ, έλαβε τη διαδεδομένη αναγνώριση σε όλο τον κόσμο με

ιδιαίτερο έπαινο από το βρετανικό κοινό παρά την κάποια κριτική που ασκείται

διεθνώς σε ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Η πυγμαχία Γυναικών περιλήφθηκε

για πρώτη φορά, στους αγώνες. Οι αγώνες έλαβαν ευρεία αναγνώριση για την

οργάνωσή τους, με τους εθελοντές, και τη βρετανική στρατιωτική όπως και τον

ενθουσιασμό του κόσμου.

Το επίσημο λογότυπο

ΑΘΛΗΜΑΤΑ - ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΑ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ

ΟΛΥΜΠΙΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ

ΞΙΦΑΣΚΙΑ Τα αγωνίσματα περιλαμβάνουν τρεις τύπους ξίφους:

• Ξίφος ασκήσεως (φλερέ) • Ξίφος μονομαχίας (επέ)

• Σπάθη (σαμπρ) Στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων περιλαμβάνονται έξι κατηγορίες της Ξιφασκίας: 1. Ξίφος ασκήσεως ανδρών ατομικό και ομαδικό 2. Ξίφος ασκήσεως γυναικών ατομικό και ομαδικό 3. Ξίφος μονομαχίας ανδρών ατομικό 4. Ξίφος μονομαχίας γυναικών ατομικό και ομαδικό 5. Σπάθη ανδρών ατομικό και ομαδικό 6. Σπάθη γυναικών ατομικό

Εικόνα από ξιφασκία

ΑΡΣΗ ΒΑΡΩΝ

Η Άρση βαρών διεξάγεται σε δυο κινήσεις, που εκτελούνται με την ακόλουθη σειρά:

• αρασέ • επολέ ζετέ

ΙΣΤΙΟΠΛΟΙΑ

Η ιστιοπλοΐα είναι ένα από τα παλιότερα ολυμπιακά αθλήματα Η εξάπλωση του αθλήματος όπως ιστιοπλοΐας όπως τελευταίες δεκαετίες είναι αναπάντεχα τρομακτική, γι’ αυτό και οι ειδικοί έχουν φτιάξει όπως κατηγορίες σκαφών.

• Σκαφών μεγάλων που είναι για αγώνες ανοικτής θάλασσας • Σκαφών που είναι για αγώνες τριγώνου.

.

ΑΝΤΙΠΤΕΡΙΣΗ Το άθλημα όπως Αντιπτέρισης περιλαμβάνει πέντε αγωνίσματα: 1. Απλό ανδρών 2. Απλό γυναικών 3. Διπλό ανδρών 4. Διπλό γυναικών 5.διπλό μικτό

ΕΠΙΤΡΑΠΕΖΙΑ ΑΝΤΙΣΦΑΙΡΙΣΗ . Στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων το άθλημα όπως Επιτραπέζιας

Αντισφαίρισης περιλαμβάνει τα εξής τέσσερα αγωνίσματα: • τα απλά ανδρών • τα απλά γυναικών • τα διπλά ανδρών • τα διπλά γυναικών

.

ΜΟΝΤΕΡΝΟ ΠΕΝΤΑΘΛΟ Οι πενταθλητές διαγωνίζονται στη διάρκεια μιας ημέρας στα πέντε αθλήματα:

• σκοποβολή, • ξιφασκία, • κολύμβηση, • ιππασία • και ανώμαλο δρόμο.

Μοντέρνο πένταθλο

ΚΑΝΟΕ-ΚΑΓΙΑΚ

ΠΑΛΗ Στους άνδρες υπάρχουν διαφορετικά στυλ πάλης. Πρώτον, η ελληνορωμαϊκή, στην οποία επιτρέπονται λαβές μόνο πάνω από τη μέση και η ελεύθερη, στην οποία επιτρέπονται λαβές και στα πόδια. Οι αθλητές αγωνίζονται σε επτά κατηγορίες στο κάθε στυλ ανάλογα με το βάρος τους. Αξίζει να αναφερθεί πως στη γυναικεία πάλη γίνεται μόνο στο ελεύθερο στυλ και οι αθλήτριες χωρίζονται σε τέσσερις κατηγορίες βάρους.

Σκηνή αγώνα ελληνορωμαϊκής πάλης.

Αθλητές στην ελεύθερη πάλη

ΠΟΔΗΛΑΣΙΑ

Η ποδηλασία στο Ολυμπιακό Αγωνιστικό Πρόγραμμα περιλαμβάνει τέσσερα αγωνίσματα:

• την ποδηλασία δρόμου

• την ποδηλασία πίστας

• την ορεινή ποδηλασία

• το ΒΜΧ

Ποδηλάτες στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 1896

Φωτογραφία από τους ολυμπιακούς αγώνες της Αθήνας το 2004 που απεικονιζεί αθλητή στο αγώνισμα

της ατομικής χρονομέτρησης ανδρών.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ 2012 ΛΟΝΔΙΝΟ - Αθλητής αγωνίζεται σε αγώνισμα της ποδηλασίας πίστας

Αθλητής της ορεινής ποδηλασίας

αγωνιζόμενος στο ΒΜΧ

ΠΥΓΜΑΧΙΑ

Αθλητές αγωνίζονται στην πυγμαχία στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου.

ΤΑΕΚΒΟΝΤΟ Το Ταεκβοντό είναι μια πολεμική τέχνη αυτοάμυνας. Ως άθλημα αποτελεί ένα συνδυασμό φιλοσοφίας, πνευματικής πειθαρχίας, σωματικής εξάσκησης και ικανότητας..Το 1980 αποτέλεσε σημαντικό έτος για την ιστορία του Taekwondo, καθώς το άθλημα αναγνωρίστηκε από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) ως Ολυμπιακό άθλημα. Το Taekwondo συμπεριλήφθηκε ως άθλημα επίδειξης στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988 και της Βαρκελώνης το 1992. Ορόσημο στην πορεία του αθλήματος αποτέλεσαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2000 στο Σύδνεϋ, καθώς συμπεριλήφθηκε στο αγωνιστικό τους πρόγραμμα.

Ο Έλληνας αργυρός Ολυμπιονίκης Αλέξανδρος Νικολαϊδης στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου.

ΥΓΡΟΣ ΣΤΙΒΟΣ Ο Υγρός Στίβος, όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα, περιλαμβάνει τέσσερα Ολυμπιακά αγωνίσματα: την Κολύμβηση, την Υδατοσφαίριση, τις Καταδύσεις και τη Συγχρονισμένη κολύμβηση.

Ο σπουδαιότερος κολυμβητής στου Ολυμπιακούς του Πεκίνο.

Παίκτης της ελληνικής ομάδας στους Ολυμπιακούς του 2012 στο Λονδίνο.

Συγχρονισμένη κολύμβηση στους Ολυμπιακούς Αγώνες

Ζεύγος αθλητριών στην κατάδυση

ΧΟΚΕΙ Το χόκεϊ σε χόρτο είναι από τα παλιότερα Ολυμπιακά Αθλήματα, αφού εντάχθηκε στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων το 1908. Από το 1980 διεξάγεται και τουρνουά γυναικών. Ένας αγώνας Χόκεϊ διεξάγεται μεταξύ δύο 11μελών ομάδων σε δύο ημίχρονα διάρκειας 35 λεπτών το καθένα με ενδιάμεσο διάλειμμα δέκα λεπτών. Σκοπός κάθε ομάδας είναι, χρησιμοποιώντας το ειδικό μπαστούνι, να στείλει τη μπάλα στην εστία της αντίπαλης ομάδας. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες περιλαμβάνεται στο αγωνιστικό πρόγραμμα το Χόκεϊ ανοιχτού χώρου,

ΤΟΞΟΒΟΛΙΑ Στις πρώτες Ολυμπιάδες ο τρόπος διεξαγωγής του αθλήματος και ο αριθμός των αγωνισμάτων δεν ήταν σταθερός. Το 1900 στο Παρίσι διεξήχθησαν έξι αγωνίσματα τοξοβολίας από διάφορες αποστάσεις. Το 1904 στο Σεντ Λούις των ΗΠΑ έγιναν έξι αγωνίσματα μόνο με αθλητές των ΗΠΑ αλλά πήραν μέρος για πρώτη φορά και γυναίκες. Το 1908 στο Λονδίνο έγιναν τρία αγωνίσματα, από τα οποία ένα γυναικείο. Το 1912 στη Στοκχόλμη δεν έγινε κανένα αλλά το 1920 στην Αμβέρσα έγιναν δέκα μόνο για άνδρες. Η αδυναμία δημιουργίας σταθερών κανονισμών διεξαγωγής του αθλήματος οδήγησε τη ΔΟΕ στην αφαίρεσή του από το ολυμπιακό πρόγραμμα. Επανήλθε το 1972 στο Μόναχο αρχικά με ατομικά αγωνίσματα ανδρών και γυναικών και από το 1988 και με ομαδικά. Πριν από την έναρξη του Ολυμπιακού γύρου, πραγματοποιείται ένας γύρος κατάταξης διάρκειας μίας ημέρας, στον οποίο κατατάσσονται οι αθλητές και οι αθλήτριες, σύμφωνα με τις επιτυχίες τους, στις θέσεις από την 1η έως την 64η. Οι αθλητές ρίχνουν με το τόξο τους στο στόχο 12 σειρές των έξι βελών, δηλαδή ένα σύνολο 72 βολών. Η βαθμολογία που συγκεντρώνουν μετά τη ρίψη των βολών καθορίζει και τη θέση που θα καταλάβουν στο γύρο κατάταξης. Η βαθμολογία αυτή χρησιμεύει επίσης και στην κατάταξη των ομάδων, οι οποίες αποτελούνται από τρεις ομοεθνείς αθλητές. Αφού ολοκληρωθεί ο γύρος κατάταξης, αρχίζει ο αγώνας ένας - εναντίον - ενός.

Ο κάτοχος του Ολυμπιακού και Παγκόσμιου ρεκόρ, Dong Hyun Im

Αθλήτρια στη τοξοβολία. Ολυμπιακοί Αγώνες Πεκίνου 2008

ΣΤΙΒΟΣ

O Στίβος στους Ολυμπιακούς Αγώνες αποτελεί βασικό άθλημα. Διεξάγεται από την Α΄ Ολυμπιάδα του 1896 της Αθήνας και είναι άμεσα συνδεδεμένος με την ίδια την αναβίωση και την τέλεση των αγώνων. Ουσιαστικά χωρίς το στίβο ολυμπιάδες δεν νοούνται. Στην μακρόχρονη πορεία του στίβου στις Ολυμπιάδες τα αγωνίσματα έχουν αλλάξει πολλές φορές. Όμως, μερικά είναι κλασικά και διεξάγονται συνεχώς από το 1896. Ανδρικά αγωνίσματα Σήμερα διεξάγονται 24 ανδρικά αγωνίσματα ενώ συνολικά έχουν διεξαχθεί 52. Όσα έχουν καταργηθεί στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν παρόμοια με τα σημερινά με μικροδιαφορές. Π.χ. δρόμοι σε διαφορετικές αποστάσεις, άλματα με ιδιαίτερο στυλ, ομαδικά αγωνίσματα κ.ά. Συγκεκριμένα: 100 μ. 200 μ. 400 μ. 800 μ. 1500 μ. 5000 μ. 10000 μ. Μαραθώνιος 110 μ. εμπ. 400 μ. εμπ. 3000 μ. στιπλ

4 x 100 4 x 400 20 χλμ βάδην 50 χλμ βάδην Μήκος Τριπλούν Ύψος Επί κοντώ Σφαίρα Δίσκος Σφύρα Ακόντιο Δέκαθλο Γυναικεία αγωνίσματα Τα γυναικεία αγωνίσματα στίβου εντάχθηκαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 1928. Ο αριθμός τους αρχικά ήταν μόνο πέντε ενώ σήμερα είναι 23. Στο παρελθόν υπήρξαν άλλα τέσσερα που έχουν αντικατασταθεί από νεώτερα παρόμοια (π.χ. μεγαλύτερες αποστάσεις, έπταθλο αντί πένταθλο. Συγκεκριμένα:

100 μ. 200 μ. 400 μ. 800 μ 1500 μ 5000 μ. 10000 μ Μαραθώνιος 100 μ. εμπ. 400 μ. εμπ. 3000 μ. στιπλ 4 x 100 4 x 400 20 χλμ βάδην Ύψος Κοντώ Μήκος Τριλπούν Σφαίρα Δίσκος Σφύρα Ακόντιο Έπταθλο

ΠΕΤΟΣΦΑΙΡΙΣΗ

Aγώνας ποδοσφαίρισης

Το 1964 αποτέλεσε σημαντική χρονιά για το βόλεϊ, αφού εντάχθηκε στο πρόγραμμα της Ολυμπιάδας του Τόκιο, τόσο για τους άνδρες όσο και για τις γυναίκες.

ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ

Γήπεδο ποδοσφαίρου

Το πρώτο ολυμπιακό ποδοσφαιρικό τουρνουά έγινε το 1900 στο Παρίσι στη συνέχεια σε όλους τους μετέπειτα Ολυμπιακούς Αγώνες.

ΣΚΟΠΟΒΟΛΗ

Η Αμερικανίδα σκοπεύτρια Hattie Johnson

. Στην σύγχρονη μορφή του αθλήματος, αποκλειστικό ρόλο για την μετέπειτα εξέλιξή του έπαιξε το γεγονός ότι η σκοποβολή μπήκε στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών αγώνων το 1896.

ΤΖΟΥΝΤΟ

Αγώνας Τζούντο

Το τζούντο γεννήθηκε στην Ιαπωνία. «Πατέρας» του αθλήματος θεωρείται ο Τζιγκόρο Κάνο (28 Οκτωβρίου 1860, Μικάγκε-Χιόγκο) πτυχιούχος πολιτικών και οικονομικών επιστημών αλλά και άριστος γνώστης της παιδαγωγικής της φυσικής αγωγής και των πολεμικών τεχνών, οι οποίες στο τέλος του 19ου αιώνα ήταν μια συλλογή διαφόρων τεχνικών χωρίς αληθινό νόημα.

ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ

ο έλληνας αθλητής στους ολυμπιακούς αγώνες του Λονδίνου

. Στους Ολυμπιακούς Αγώνες επιτρεπόταν η συμμετοχή μόνο σε άνδρες μέχρι τούς Αγώνες του Άμστερνταμ το 1928 που συμμετείχαν και γυναίκες. Χωρίζεται στην ενόργανη, στην ρυθμική και στο τραμπολίνο. ΕΝΟΡΓΑΝΗ ΓΥΜΝΑΣΤΙΚΗ

Ατομικό Ομαδικό .

ΤΡΑΜΠΟΛΙΝΟ Το άθλημα συμπεριλήφθηκε για πρώτη φορά στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών του Σίδνεϊ το 2000 και έκτοτε διεξάγεται μόνο το ατομικό τόσο για τους άνδρες όσο και τις γυναίκες

ΙΠΠΑΣΙΑ

Ολυμπιακοί Αγώνες 2012 αθλητής Ιππασίας

Η Ιππασία είναι ένα από τα αρχαιότερα αθλήματα. Τα τρία αγωνίσματα της ιππασίας αποτελούν πλέον τα μοναδικά αγωνίσματα στους Αγώνες στα οποία επιτρέπεται σε άντρες και γυναίκες να αγωνίζονται με τους ίδιους όρους ο ένας ενάντια στον άλλο. Τα Ολυμπιακά ιππικά αγωνίσματα είναι: Ιππική δεξιοτεχνία, Υπερπήδηση εμποδίων και Ιππικό τρίαθλο και στους Ολυμπιακούς Αγώνες ιππασίας απονέμεται μετάλλιο στον αναβάτη και στο άλογό του.

ΑΝΤΙΣΦΑΙΡΙΣH

Φωτογραφία από τον τελικό του αγωνίσματος

. Οι άνδρες και γυναίκες αγωνίζονται στο μονό και το διπλό, ενώ το αγώνισμα του μικτού διπλού υπήρχε στο πρόγραμμα των Ολυμπιακών του Λονδίνου 2012 για πρώτη φορά μετά το 1924.

ΧΕΙΡΟΣΦΑΙΡΙΣΗ

Τυπική σκηνή σε αγώνα χειροσφαίρισης

. Η πρώτη εμφάνιση του αθλήματος σε Ολυμπιακούς Αγώνες έγινε επίσημα το 1972, στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων του Μονάχου.

ΚΑΛΑΘΟΣΦΑΙΡΙΣΗ

Στιγμιότυπο από τον ημιτελικό ΕΣΣΔ-ΗΠΑ των Ολυμπιακών της Σεούλ 1988

Η καλαθοσφαίριση εντάχθηκε στα ολυμπιακά αθλήματα της ανδρικής κατηγορίας κατά τους Αγώνες του Βερολίνου (1936) και από τότε βρίσκεται μόνιμα στο πρόγραμμα των θερινών ολυμπιακών αγώνων . . Το γυναικείο τουρνουά προστέθηκε στους Αγώνες του Μόντρεαλ(1976).

ΜΠΕΙΖΜΠΟΛ

ομάδα μπέιζμπολ στους ολυμπιακούς αγώνες

Η πρώτη ανεπίσημη παρουσία του μπέιζμπολ σε Ολυμπιάδα αναφέρεται το 1904 στο Σεντ Λούις των ΗΠΑ, ως άθλημα επίδειξης μεταξύ αμερικανικών συλλόγων. Από τους αγώνες του 1992 στη Βαρκελώνη εντάχθηκε στο κανονικό πρόγραμμα των αγώνων. Συμμετέχουν οκτώ ομάδες, που προκρίνονται έπειτα από προολυμπιακό τουρνουά. Όμως, το 2012 αποφασίστηκε να μη συμπεριληφθεί στην Ολυμπιάδα του Λονδίνου.

ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΣΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

Η ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι στα πλαίσια των Ολυμπιακών Αγώνων διακινούνται τεράστια χρηματικά ποσά. Συνήθως, οι αγώνες συγκεντρώνουν μεγάλα ποσοστά τηλεθέασης και δημιουργούν πολύ αποδοτικά διαφημιστικά πακέτα, πράγμα που καθιστά τις χορηγίες των αγώνων ισχυρότατο εμπορικό εργαλείο. Αυτό ωφελεί πολλούς παράγοντες, που ως στόχο δεν έχουν τη διοργάνωση μιας σπουδαίας γιορτής του αθλητισμού, αλλά μια εμποροπανήγυρη, με στόχο το κέρδος. No one can deny, that in the context of the Olympic Games a lot of money is being moved. Often many people watch the games and create promotional packages, a thing that makes the sponsorships of the games a very powerful tool. This benefits many factors, who have as a target money and not the organization of a great athletic event. Στη σύγχρονη εποχή το ολυμπιακό ιδεώδες έχει εκφυλιστεί. Παλιότερα, οι ολυμπιακοί αγώνες συντελούσαν στον παραμερισμό των διαφορών, στην ανάπτυξη

κοινής εθνικής συνείδησης, στην κήρυξη ανακωχής. Σήμερα η ολυμπιακή ιδέα βιάζεται και εκφυλίζεται. Επειδή για την ανάληψη των ολυμπιακών αγώνων χρειάζεται κατάλληλη υλικοτεχνική υποδομή, οι αγώνες αναλαμβάνονται από χώρες οικονομικά ανθηρές, οι οποίες τους μονοπωλούν, υπηρετώντας μέσα απ' αυτούς τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις τους. Η ανάπτυξη του “Ολυμπιακού Κινήματος” αν αντιπαραβληθεί στο κοινωνικό και ιστορικό πλαίσιο της εποχής μάς δίνει χρήσιμα συμπεράσματα για το ρόλο των Ολυμπιακών Αγώνων όχι μόνο ως εργαλείο διευρυμένης αναπαραγωγής κεφαλαίου αλλά και ως τμήμα της συνολικής αστικής προπαγάνδας. Πέρα από τις ιδεαλιστικές διακηρύξεις διαφόρων εκπροσώπων του “Ολυμπιακού Κινήματος” στην πραγματικότητα οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν εξελιχτεί σε ένα πανάκριβο πανηγύρι των τεράστιων πολυεθνικών κολοσσών και οι “αθάνατοι” της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής είναι οι μεσίτες που κλείνουν τις μπίζνες. Η μεγάλη εμπορευματοποίηση των Ολυμπιακών Αγώνων ξεκίνησε την περίοδο μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, όπου Ολυμπιάδα με Ολυμπιάδα αυξάνονταν τα έξοδα. Όμως τα παραδείγματα που έχουμε ξεκινούν από το 1984 στο Λος Άντζελες… ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ 1984 (ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑ/Η.Π.Α): Όταν ανακοινώθηκε το γεγονός ότι οι αγώνες θα διεξαχθούν στο Λος Άντζελες ο Peter Ueberroth είπε ότι δεν ήθελε να επιβαρύνει τους φορολογούμενους (ως τότε το κράτος χρηματοδοτούσε τους Ο.Α.). Οι αγώνες προσέλκυσαν πολλούς επενδυτές-χορηγούς και εξασφαλίστηκαν τόσα πολλά χρήματα ώστε δημιουργήθηκε πλεόνασμα 64,5 δισεκατομμυρίων. Η επιτυχία των αγώνων έκανε τον τότε πρόεδρο της Δ.Ο.Ε Juan Antonio Samaranch να ενθαρρύνει τους επόμενους διοργανωτές να στηρίζονται σε τέτοια έσοδα. ΣΕΟΥΛ 1988 (ΝΟΤΙΑ ΚΟΡΕΑ): Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988, εννιά πολυεθνικές εταιρίες κατέβαλαν στη ΔΟΕ συνολικά πάνω από 100 εκατομμύρια δολάρια για τα παγκόσμια εμπορικά δικαιώματα. ΑΤΛΑΝΤΑ 1996 (ΤΖΟΡΤΖΙΑ/Η.Π.Α): Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 1996, που έγιναν στην Ατλάντα, απέφεραν συνολικά κέρδη 400 εκατομμυρίων δολαρίων από τα παγκόσμια εμπορικά δικαιώματα. Μέλος δε της ΔΟΕ που είχε επισκεφθεί την Ατλάντα λίγους μήνες πριν από την ψηφοφορία – για τους «Χρυσούς» Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996 – περιγράφει ανώνυμα αλλά γλαφυρά: «Το δωμάτιό μου έμοιαζε με κατάστημα αφορολογήτων ειδών. Ακόμη και ένα σπανιότατο βιβλίο που έψαχνα για χρόνια ήταν τοποθετημένο πάνω στο κρεβάτι». ΝΑΓΚΑΝΟ 1998 ( ΙΑΠΩΝΙΑ): Το 1998 οι Χειμερινοί Αγώνες έγιναν στο Ναγκάνο. Όπως είχε δημοσιοποιήσει η ιαπωνική εφημερίδα «Mainichi», την πόλη είχαν επισκεφτεί 62 μέλη της ΔΟΕ. Για την ικανοποίηση των… αναγκών τους δαπανήθηκαν, κατ’ άτομο, 22.000 δολάρια. Ο αναπληρωτής γενικός γραμματέας της Επιτροπής Διεκδίκησης, Σουμικάζου Γιαμαγκούτσι, αντέτεινε ότι «δεν ξοδεύτηκαν πάνω από 5.000 δολάρια ανά καλεσμένο». ΣΙΔΝΕΥ 2000 (ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ): Όσο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2000 στην Αυστραλία, όλες οι προσπάθειες που έγιναν για να διατηρηθεί η καλή εικόνα εξανεμίστηκαν όταν ο πρόεδρος της Αυστραλιανής Ολυμπιακής Επιτροπής ομολόγησε: «Δεν κερδίσαμε [το διαγωνισμό] μόνο με βάση την ομορφιά της πόλης και τις αθλητικές εγκαταστάσεις που θα

προσφέραμε, αλλά γιατί παίξαμε σωστά τους κανόνες του παιχνιδιού». Το 1992 έγινε γνωστό ότι οι Γερμανοί (το Βερολίνο διεκδικούσε τους ΟΑ του 2000) είχαν καταχωρίσει σε ηλεκτρονικό υπολογιστή τις «αδυναμίες» (ερωτικές, γαστριμαργικές, οικονομικές κ.α.) των «αθανάτων». Ο υπεύθυνος για την ταξινόμηση, Νίκολαους Φουξ, δήλωσε τότε ότι, σύμφωνα με την έρευνά του, μόνον οι 7 από τους 94 τότε «αθανάτους» δεν ήταν εξαγοράσιμοι. ΣΟΛΤ ΛΕ΄Ι΄Κ ΣΙΤΙ 2002 ( ΓΙΟΥΤΑ/ Η.Π.Α) : Εφόσον είναι λίγες οι πόλεις που μπορούν να διεκδικήσουν τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, μερικές από αυτές κάνουν το παν για να διασφαλίσουν την ανάθεση της διοργάνωσης. Πριν από λίγα χρόνια, η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) βρέθηκε αναμειγμένη σε ένα σκάνδαλο. Οι καταγγελίες για δωροδοκίες συνολικού ύψους 400.000 δολαρίων, σε μέλη της ΔΟΕ κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού ανάθεσης των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 2002, τον οποίο κέρδισε το Σολτ Λέικ Σίτι, έθεσαν υπό αμφισβήτηση το ήθος των ατόμων που περιλαμβάνονται στη διαδικασία επιλογής. Περίπου 20 μέλη της ΔΟΕ ενέχονταν στο σκάνδαλο του Σολτ Λέικ Σίτι, και 6 από αυτά τελικά διαγράφηκαν. Άλλη πηγή, υποστηρίζει, πως για την ανάληψη των αγώνων τους βοήθησε καθοριστικά το περίπου 1 εκατ. δολάρια σε δωροδοκίες «αθανάτων» ( μελών της ΔΟΕ) με αντάλλαγμα τις ψήφους τους. Μετά τις αποκαλύψεις η «Park Record» της Γιούτα έγραψε: «Έχετε πρόχειρο κανένα κομπιουτεράκι; Αν υποθέσουμε ότι έρχονται 60 μέλη και το ποσό είναι 1 εκατ. δολάρια, τότε το κόστος για κάθε μέλος της ΔΟΕ είναι 16.666 δολάρια. Ας αφαιρέσουμε 1.666 για εισιτήρια πρώτης θέσης. Μας μένουν καθαρά 15.000 δολάρια. Ας αφαιρέσουμε άλλα 100 για διάφορα μικροέξοδα της πόλης και 700 για μια βδομάδα σε ξενοδοχεία πολυτελείας. Πάλι μας μένουν 14.200 δολάρια κατ’ άτομο, κάτι που γεννάει δύο ερωτήματα: Τι τρώνε τα μέλη της ΔΟΕ; Και πώς μπορούμε να γίνουμε κι εμείς μέλη αυτής της Επιτροπής;». Στις αρχές Δεκέμβρη του 1998, ο Ελβετός, Μαρκ Χόντλερ (μέλος του Εκτελεστικού Συμβουλίου της ΔΟΕ και επικεφαλής του οργάνου για την επιτήρηση της διοργάνωσης) ανέφερε: «Στην περίπτωση του Σολτ Λέικ αλλά και παλαιότερα ακολουθήθηκαν αθέμιτες πρακτικές για την προώθηση των υποψηφιοτήτων». ΑΘΗΝΑ 2004: Στην Ελλάδα το γαϊτανάκι των αποκαλύψεων σχετικά με την υπόθεση μονοπωλιακής εταιρίας Siemens (Zίμενς), η οποία είχε αναλάβει και τα συστήματα ασφαλείας των αγώνων το 2004 έχει χαρακτηριστεί ως κορυφαίο πολιτικό σκάνδαλο στη «μητρική χώρα» του πολυεθνικού κολοσσού, τη Γερμανία. Επίσης εκπρόσωποι της επιτροπής Διεκδίκησης του Κέιπ Τάουν για τους ΟΑ του 2004, παραδέχτηκαν το 1997 ότι προσπάθησαν να δελεάσουν με ταξίδια και δώρα 19 «αθανάτους» και τις συζύγους τους. ΛΟΝΔΙΝΟ 2012 ( ΑΓΓΛΙΑ): Η οργανωτική επιτροπή των αγώνων έδωσε μία συνέντευξη τύπου παρουσιάζοντας το πρόγραμμα μάρκετινγκ της διοργάνωσης. Η οργανωτική επιτροπή έθεσε σαν στόχο το 1 δις δολάρια, που σκόπευε να συγκεντρώσει από χορηγίες και εισιτήρια και άλλες συμφωνίες με επιχειρήσεις, κυρίως από το εσωτερικό της χώρας. Το πρόγραμμα, που αποτελούσε και ένα είδος δεσμευτικής συμφωνίας ανάμεσα στην ΔΟΕ και την οργανωτική επιτροπή, επαίνεσε δημόσια και ο επικεφαλής της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής Ζακ Ρογκ, που ανέφερε ότι το χορηγικό πρόγραμμα έχει αποδειχθεί αμοιβαία επωφελές για τους αγώνες και τους χορηγούς.

Αποκαλύψεις είχαμε – και από την εκπομπή «Πανόραμα» (BBC) –για τη διοργάνωση των αγώνων του 2012. Δημοσιογράφοι ήρθαν σε επαφή με κάποιους μεσολαβητές, που υποστήριξαν πως έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν την ψήφο 54 από τα 124 μέλη της ΔΟΕ. Οι ερευνητές παρουσιάστηκαν ως αντιπρόσωποι μιας οργάνωσης, που βαφτίστηκε «New London Ventures», η οποία υποτίθεται ότι εκπροσωπούσε τα συμφέροντα Βρετανών επιχειρηματιών, που ήθελαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2012 να διεξαχθούν στο Λονδίνο. Ο Γκόραν Τάκατς, ένας από τους μεσολαβητές με βάση το Βελιγράδι, τους υποσχέθηκε έως και 20 θετικές ψήφους για το Λονδίνο, με αντάλλαγμα πολλά εκατομμύρια ευρώ. «Όλα είναι υπόθεση χρημάτων, τελεία και παύλα. Μετρητών, φυσικά», τόνισε ο εν λόγω «ατζέντης» στους δημοσιογράφους. Ένας άλλος «συνάδελφός» του, ο Γκάμπορ Κομιάτιν, από τη Βουδαπέστη, υποσχέθηκε από την πλευρά του 20 ψήφους έναντι 200.000 ευρώ την καθεμία. Ένας άλλος υποσχόταν 14 ψήφους με ανάλογο τίμημα. Οι δημοσιογράφοι προσέγγισαν κι ένα μέλος της ΔΟΕ, τον Ιβάν Σλάβκοφ, πρόεδρο της Βουλγαρικής Ολυμπιακής Επιτροπής, ο οποίος παραδέχτηκε πως μπορούν να εξαγοραστούν ψήφοι. «Ορισμένοι εξ αυτών είναι επιχειρηματίες κι έχουν συμφέροντα. Ναι, θέλουν εξυπηρετήσεις», τόνισε ο Σλάβκοφ. ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ ΑΛΛΟΙΩΣΗΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ: Ο Τομ Γουέλς (‘’), χαρακτήρισε (για την απληστία του) τον «αθάνατο» από το Κονγκό, Ζαν Κλοντ Κανγκά, «ανθρώπινη ηλεκτρική σκούπα». Όταν ο Κανγκά αποβλήθηκε από τη ΔΟΕ, δήλωσε: «Οι Ολυμπιακοί Αγώνες διοργανώνονται από ανθρώπους και όχι από αγγέλους ή αγίους. Αν θέλετε τέτοιους, να οργανώσετε Αγώνες στον Παράδεισο, όχι στη Γη». Μέχρι το τέλος του 1991 ο Χέλμικ – που ήταν πρόεδρος της πανίσχυρης Ο.Ε. των ΗΠΑ και μέλος του ΔΣ της ΔΟΕ – υπέγραφε συμβόλαια πολλών εκατομμυρίων δολαρίων με τους χορηγούς των Αγώνων. Αναγκάστηκε να παραιτηθεί και από τις δύο θέσεις όταν αποκαλύφθηκε ότι είχε δωροδοκηθεί. Μεταξύ άλλων «είχε πάρει 37.500 δολάρια από την τηλεοπτική εταιρεία “Turner” στην Ατλάντα, στις μισθοδοτικές καταστάσεις της οποίας ήταν από το 1987. Είχε πάρει 75.000 δολάρια για συμβουλές προς αθλητικές ομοσπονδίες που επιδίωκαν να αναγνωριστούν από τη ΔΟΕ». ΕΝΑ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ (2012): «Απογοητευμένος» και «θυμωμένος» δήλωσε ο υφυπουργός αθλητισμού Γιάννης Ιωαννίδης για τις ενέργειες της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, που προσπάθησε να αποκλείσει το αγώνισμα της πάλης από το πρόγραμμα των Ολυμπιακών Αγώνων, και να εντάξει το ράγκμπι και το γκολφ, με το σκεπτικό ότι με τη μεγαλύτερη τηλεθέαση θα κερδίσουν περισσότερα χρήματα. Ο υφυπουργός απαντώντας σε σχετική ερώτηση βουλευτή, εξήγησε ότι «Αντιλαμβάνομαι ότι υπήρξαν κάποια κριτήρια. Δεν αποδέχομαι όμως το επιχείρημα της τηλεθέασης. Η πάλη αξίζει πολλά περισσότερα. Στην συνείδησή μας δεν έχει θέση η εμπορευματοποίηση των Ολυμπιακών Αγώνων». Πέραν αυτών ο κ. Ιωαννίδης σημείωσε ότι το υπουργείο θα δώσει μάχη ώστε να πείσει την ΔΟΕ να αποσύρει «αυτό το ανιστόρητο λάθος». «Η τελική απόφαση θα ληφθεί το Σεπτέμβριο 2013 στο Μπουένος Άιρες και θα κάνουμε τα πάντα για να μην περάσει».

Από τα παραπάνω παραδείγματα συμπεραίνουμε ότι η διαχωριστική γραμμή μεταξύ φιλοξενίας και απροκάλυπτης δωροδοκίας συχνά είναι δυσδιάκριτη, καθώς οι υποψήφιες πόλεις προσφέρουν πανάκριβα δώρα στα άτομα που επιλέγουν την τοποθεσία διεξαγωγής των αγώνων. Η χλιδή μέσα στην οποία ζουν μερικά εξέχοντα μέλη της ΔΟΕ έχει κάνει ακόμη πιο έντονα τα ερωτηματικά. Ο εκλιπών Ελβετός επικεφαλής της Διεθνούς Κωπηλατικής Ομοσπονδίας, ο Τόμι Κέλερ, είπε κάποτε ότι, κατά την άποψή του, μερικοί παράγοντες του αθλητισμού βλέπουν τους Ολυμπιακούς Αγώνες ως μέσο για να «ικανοποιήσουν την προσωπική τους υπερηφάνεια», και πρόσθεσε πως η κινητήρια δύναμη φαίνεται να είναι «το κυνήγι του χρήματος και η υλοποίηση προσωπικών φιλοδοξιών». Ένα αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο κατέβαλε πάνω από 3,5 δισεκατομμύρια δολάρια για τα δικαιώματα μετάδοσης των Ολυμπιακών Αγώνων από το 2000 ως το 2008, ενώ ακούστηκε, ότι σε διάστημα τεσσάρων ετών 11 χορηγοί από όλο τον κόσμο θα έπρεπε να καταβάλουν 84 εκατομμύρια δολάρια ο καθένας. Γι’ αυτό, μερικοί έχουν υποστηρίξει ότι, μολονότι στο παρελθόν οι Ολυμπιακοί Αγώνες συμβόλιζαν το ιδεώδες της ανθρώπινης υπεροχής, σήμερα αποτελούν πρωτίστως μια ευκαιρία για οικονομικό κέρδος και συμβολίζουν την ανθρώπινη απληστία. Έτσι σήμερα οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν είναι πλέον πραγματικοί Ολυμπιακοί Αγώνες. Είναι ένα πολυεθνικό Φεστιβάλ Διαφημιζομένων Εταιρειών που εμφανίζονται με την απατηλή προσωνυμία των «Χορηγών», μια διεθνής εμποροπανήγυρη από την οποία το ολυμπιακό πνεύμα είναι φυσικό να απουσιάζει. Με τη μετάλλαξη των αθλητών σε διαφημιστές εμπορικών προϊόντων και με την πλήρη και επίσημη παράδοση του αθλητισμού στις επιδιώξεις του εμπορικού κυκλώματος, αθλητισμός και χρηματικό κέρδος πλέον ταυτίζονται. «Το όραμά μας είναι κοινό με το όραμα των αθλητών», μας γνωστοποιούσε το 2004 με τεράστια και πολλαπλώς και συνεχώς προσβαλλόμενη διαφήμισή της η «χορηγός» Jet Oil. Μετά τις αποκαλύψεις σχετικά με τα σκάνδαλα χρηματισμού, στελέχη της Οργανωτικής Επιτροπής τοποθετούνταν: «Εφόσον το σύστημα λειτουργεί έτσι, κατά βάθος είμαστε τα θύματα. Το καταλάβαμε όμως αργά, γι’ αυτό και παλαιότερα, όπως το 1985, χάσαμε τη μάχη»… Οι Ολυμπιακοί Αγώνες αποτελούν μια θλιβερή ιστορία εμπορευματοποίησης, ανταγωνισμού συμφερόντων, αλισβερισιού. Είναι δηλαδή κομμάτι του καπιταλισμού και των «αρχών» του. Και αυτοί, όπως κάθε τι στο εκμεταλλευτικό σύστημα, αντιμετωπίζονται ως μέσο κερδοφορίας, διέπονται από τους κανόνες της αγοράς. Ο κυνισμός δεν πρέπει να σοκάρει κανέναν. Αποτελεί φυσικό στοιχείο του παιχνιδιού. Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή, το «προϊόν» της (Ολυμπιακοί Αγώνες) και οι ενοικιαστές του – ως γνήσια τέκνα του καπιταλισμού – δεν ντρέπονται για την αγοραία αντίληψη και συμπεριφορά τους. Απλά – για λόγους εντυπώσεων – αναγκάζονται να υποδύονται τους ηθικούς, με αρχές και υψηλά ιδανικά. Και όταν τα

προσχήματα καταρρέουν αναγκάζονται να διαχειρίζονται τις καταστάσεις, «θυσιάζοντας» αποδιοπομπαίους τράγους, για να μη θιχτεί το οικοδόμημα. Όπως έχουν δείξει τα παραδείγματα μέχρι σήμερα, η επιλογή της διοργανώτριας πόλης Ολυμπιακών Αγώνων δεν είναι αποτέλεσμα μόνο της σχετικής ψηφοφορίας.

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ Ο ΓΙΓΑΝΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΑΓΩΝΩΝ:

Μετά από εκατόχρονη πορεία ο θεσμός των σύγχρονων αγώνων καλείται να αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα. Άμεσο αποτέλεσμα της εμπορευματοποίησης αποτελεί ο γιγαντισμός των αγώνων. Η υπερβολική έκταση του προγράμματος με πολλά αθλήματα αγωνισμάτων οδήγησε σήμερα στην αύξηση του αριθμού των αθλητών και στην αύξηση του κόστους των αγώνων. Πιο συγκεκριμένα, το κόστος των αγώνων, όπως και η συμμετοχή σε αυτούς αυξάνονται συνέχεια φτάνοντας σε πολύ υψηλά επίπεδα. Ενδεικτικά η διοργάνωση των Ο.Α, το 1896 διήρκησε 5 ημέρες, τα αθλήματα ήταν 9 και τα αγωνίσματα 43. Οι αθλητές ήταν 311 από 13 χώρες. Τα εισιτήρια ήταν περίπου 60.000 . Στους αγώνες που ακολούθησαν οι ημέρες διεξαγωγής αυξήθηκαν και έφτασαν τελικά στους Ολυμπιακούς της Ατλάντα το 1996, τις 17. Τα αθλήματα έφτασαν τα 26, ενώ τα αγωνίσματα που διεξήχθησαν ήταν 271. Συνολικά 10.500 αθλητές από 200 χώρες έλαβαν μέρος. Ο αριθμός των εισιτηρίων έφτασε σχεδόν τα 11 εκατομμύρια. Ο γιγαντισμός όμως πολλαπλασίασε και το κόστος των αγώνων. Αποτελεί γεγονός το ότι σε κάθε διοργάνωση αυξάνονταν τα έξοδα. Ενδεικτικά, στους αγώνες της Βαρκελώνης ,το 1992, δαπανήθηκαν περίπου 1,1 δισεκατομμύρια δολάρια. Μόλις τέσσερα χρόνια αργότερα στην Ατλάντα, το 1996, το κόστος ανέβηκε στα 1,5 δισεκατομμύρια δολάρια, μία τεράστια αύξηση. Βέβαια εκτός από τα έξοδα αυξήθηκαν και τα έσοδα. Οι χορηγοί εμφανίζουν τα τελευταία χρόνια μεγάλο ενδιαφέρον για τους αγώνες. Αν ψάξουμε τους λόγους του φαινομένου του γιγαντισμού θα δούμε ότι μεγάλη ευθύνη έχουν από τη μια οι διοργανώτριες χώρες και από την άλλη οι ομοσπονδίες των αγώνων και η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή. Επίσης οι διάφορες χώρες που έπαιρναν τους αγώνες πίεζαν την επιτροπή να συμπεριλάβει πολλά αγωνίσματα ώστε οι αγώνες να διαρκέσουν πολλές ημέρες, να επιδείξει η χώρα τη δύναμή της να διαφημιστεί, να προσελκύσει τουρίστες και γενικά να αυξήσει τα έσοδά της. Από την άλλη οι διάφορες ομοσπονδίες πίεζαν να συμπεριληφθεί το άθλημά τους στους ολυμπιακούς αγώνες γιατί έτσι αυτό αναβαθμιζόταν και αποκτούσε αίγλη και φήμη. Για τους παραπάνω λόγους οδηγηθήκαμε στον γιγαντισμό των αγώνων με αποτέλεσμα να αυξηθεί το κόστος των αγώνων και η διοργάνωση αυτών να είναι δύσκολη για πολλές χώρες έως απαγορευτική για τις φτωχότερες χώρες. Παρατηρείται λοιπόν στα ολυμπιακά συνέδρια που έγιναν από το 1973 και μετά ότι αναγνωρίστηκε το πρόβλημα του γιγαντισμού των αγώνων ως πολύ σοβαρό και άρχισαν να συζητούνται λύσεις του προβλήματος αυτού. Προτάθηκε περιορισμός των αγωνισμάτων και καθορίστηκαν τα κριτήρια για να εξαιρεθούν κάποια αγωνίσματα. Όλοι συμφώνησαν ότι τα βίαια αγωνίσματα όπως η πυγμαχία , η σκοποβολή δεν ταιριάζουν με τις ιδέες του Ολυμπισμού και πρέπει να αποκλεισθούν από τους αγώνες. Επίσης πρέπει να αποκλεισθούν αγωνίσματα που είναι πολύ ακριβά καθώς και αυτά που ο νικητής καθορίζεται με υποκειμενικό τρόπο και δεν είναι

αντικειμενικά μετρήσιμα. Δυστυχώς οι διάφορες προσπάθειες δεν απέδωσαν και το πρόβλημα του γιγαντισμού των αγώνων παραμένει και σήμερα. Γενικά πρέπει να γίνει προσπάθεια ώστε να επιλεγούν με τα παραπάνω κριτήρια ποια αγωνίσματα θα παραμείνουν και ποια θα αποκλεισθούν από τους αγώνες ώστε να εφαρμοστεί ένα αναβαθμισμένο πρόγραμμα αγώνων, ποιοτικό και όχι ποσοτικό. ΑΛΛΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Πολλά παιδιά που εργάζονται σε εταιρείες-χορηγούς των Ο.Α πεθαίνουν κατά τη διάρκεια της εργασίας τους ή εργάζονται κάτω από απάνθρωπες συνθήκες, αλλά οι θεατές το μόνο που βλέπουν είναι τη χώρα τους να «νικά» και δε βλέπουν πως η νίκη είναι της Adidas, της Coca-Cola, της Nike, του ιμπεριαλισμού, του κέρδους. Για ποιο λόγο λοιπόν; Για ποιον τρέχουν οι αθλητές, για ποιον ίπτανται, για ποιον σηκώνουν τα βάρη; Για κανέναν. Για κανέναν άνθρωπο. Οι μπάλες και τα παπούτσια τους φτιαγμένα από χεράκια παιδιών ενός αθέατου (Τρίτου) κόσμου, μπάλες και παπούτσια ραμμένα από δαχτυλάκια που αντί να κρατούν βιβλίο, να σφίγγουν το μολύβι, τρυπούν το πετσί και βελονιάζουν την ψυχούλα τους. 22.000 παιδιά πεθαίνουν κάθε χρόνο στο μεροκάματο. Νεκροταφείο ανθρώπων, πραγμάτων και ιδεών. Και χώροι «αποθήκευσης ψυχών» παντού για τους ανέστιους (άστεγους), τους πένητες, τα κουρέλια της ζωής… Να τους κρύψουνε, να μη φαίνονται, μη τους χαλάσουν τη μόστρα, τη βιτρίνα. Είναι δεδομένο ότι οι αγώνες σήμερα καλούνται να υπηρετήσουν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα μονοπωλιακών κολοσσών, που καλύπτουν ένα τεράστιο φάσμα δραστηριοτήτων που περιλαμβάνει κατασκευές, στρατιωτικό υλικό, ΜΜΕ κλπ. Γι αυτό πίσω από τα αθλητικά ιδεώδη κρύβονται τα αναβολικά, η καταστολή και η χειραγώγηση. Ένα πλέγμα συμφερόντων κινείται εκβιάζοντας και πιέζοντας κυβερνήσεις με στόχο να επιβάλουν πολιτικές, να ανατρέψουν συμμαχίες, να πουλήσουν προϊόντα στα πλαίσια ενός ξέφρενου παγκόσμιου ανταγωνισμού, αυτού που σε άλλες περιπτώσεις φέρνει την πείνα και τον πόλεμο. To συμπέρασμα νέας έρευνας της εταιρείας Brand Finance (‘’) δείχνει το οικονομικό γιγάντωμα του θεσμού, ο οποίος μπορεί να ξεκίνησε από το αθλητικό ιδεώδες των Αγώνων της Αρχαιότητας, αλλά έφτασε σήμερα να αποτελεί τη δεύτερη μεγαλύτερη «επιχείρηση» μετά την Apple, αφήνοντας πίσω της ακόμα και τον κολοσσό της Google. Σύμφωνα με την έρευνα, η εμπορική αξία των Ολυμπιακών Αγώνων ανέρχεται σε 47,5 δισ. δολάρια, ενώ της Apple, που βρίσκεται στην πρώτη θέση, είναι 70,6 δισ. και της Google σε 47,4 δισ. Τα ποσά αυτά, που προέρχονται από τις οικονομικές εκθέσεις της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, θέτουν το όραμα του Pierre de Coubertin, του Γάλλου που πίστεψε στο δικαίωμα συμμετοχής για όλους, ψηλότερα από τους μεγαλύτερους χορηγούς, όπως η Samsung (38,2 δισ.), η General Electric (32,2 δισ.) και η Coca Cola (31,1 δισ.). Σύμφωνα πάντα με το δημοσίευμα της έρευνας, υπολογίζεται ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες σήμερα αξίζουν 134 φορές περισσότερο από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος (354 εκατ. δολάρια)!Οι αριθμοί από μόνοι τους επαληθεύουν όσους επικρίνουν το σημερινό status των Αγώνων, οι οποίοι κάνουν λόγο για απόλυτη εμπορευματοποίηση του θεσμού που καμία σχέση δεν έχει με την αρχική του μορφή, δηλαδή την αφιέρωσή τους στους Ολύμπιους Θεούς. Σε κάθε ολυμπιάδα τα κέρδη αυξάνονται, όπως επίσης αυξάνονται και οι δαπάνες. Για να βρεθούν σε πλεονεκτική θέση, τις τελευταίες δεκαετίες, πολλοί αθλητές χρησιμοποιούν διάφορες μεθόδους που βελτιώνουν την απόδοση. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν έχουν γλιτώσει από αυτή την πληγή. Πράγματι, σήμερα, 25 χρόνια μετά τη θέσπιση υποτιθέμενων εντατικών ελέγχων αντιντόπινγκ, η χρήση απαγορευμένων ουσιών από αθλητές που μετέχουν σε Ολυμπιακούς Αγώνες εξακολουθεί να αποτελεί πρόβλημα. Αξιοσημείωτο αποτελεί και το γεγονός ότι μερικοί αθλητές έχουν

καταφέρει να βρουν φάρμακα που ακόμα δεν μπορούν να ανιχνεύσουν οι αντιντόπινγκ έλεγχοι. Μερικοί αθλητές καταφεύγουν στα στεροειδή για να βρεθούν σε πλεονεκτικότερη θέση έναντι των συναθλητών τους. Άλλοι χρησιμοποιούν διεγερτικά. Οι ανθρώπινες αυξητικές ορμόνες είναι δημοφιλείς μεταξύ των συμμετεχόντων σε αγώνες ταχύτητας και σε άλλα δυναμικά αθλήματα, επειδή βοηθούν τους αθλητές να συνέρχονται γρήγορα από τις εντατικές προπονήσεις και δυναμώνουν τους μυς. Ταυτόχρονα, πολλοί δρομείς μεγάλων αποστάσεων, ανώμαλων δρόμων , κολυμβητές και σκιέρ προτιμούν ένα είδος ερυθροποιητίνης που παράγεται με τη βοήθεια της γενετικής μηχανικής, διότι αυξάνει την αντοχή τους διεγείροντας την παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων. Επίσης είχε παρατηρηθεί στις γυναίκες, ότι πολλές έμεναν έγκυοι για μικρό διάστημα, έτσι ώστε αυξάνοντας την παραγωγή μερικών ορμονών, να καταφέρουν να πετύχουν μεγαλύτερη απόδοση. Γύρω από τους Ολυμπιακούς Αγώνες τζιράρονται δισεκατομμύρια. Ο καθένας λοιπόν από τους εμπλεκόμενους – και ανάλογα τη θέση του – διεκδικεί μερίδιο της πίτας. Η διεκδίκηση αυτή προκαλεί ανταγωνισμούς συμφερόντων και μάχες, εντός και εκτός προσκηνίου. Στο πλαίσιο αυτό αλλά και στον πόλεμο εξουσίας (η οποία σχετίζεται άμεσα με το μοίρασμα) εντάσσονται οι κατά καιρούς αποκαλύψεις, επιλησμόνων «ταγών». Ακόμα και οι ρομαντικοί ή αφελείς (είναι ζήτημα εκτίμησης) θεατές τού δούναι και λαβείν δυσκολεύονται πολύ –πλέον- να αρνηθούν, με επιχειρήματα, την πραγματικότητα. Βιβλιογραφία: Εγκυκλοπαίδεια Επιστήμη και ζωή ΑΡΘΡΑ: (17/12/11, «Καθημερινή»). («Το Βήμα», 24/1/1999). («Αδέσμευτος Τύπος», 27/1/1999). Βιβλίο: Ολυμπιακοί Αγώνες Αναφορές προσεγγίσεις Βιβλίο του Ευάγγελου Αλμπανίδη,λέκτορα ΤΕΦΑΑ Εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ 6/7/12

Εργασία <<Η Ελλάδα πάντα μπορεί.\ Αθήνα 1896. Οι ολυμπιακοί αγώνες και ο τύπος της εποχής>>. Dr Ελισάβετ Γράψα.

Εργασία Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης <<Προσφορά του Βικέλα στην αναβίωση των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων στην παιδεία και τον πολιτισμό>>. Παναγιώτα Τόκα.

Ιστορία των Ολυμπιακών Αγώνων, Α’ τόμος.

Διαδικτυακές πηγές :

http://www.olympics.segas.gr http://www.tovima.gr

http://news.kathimerini.gr

http://el.wikipedia.org