Ο ΧΡΟΝΟΣ

Ο χρόνος, είπε κάποιος κάποτε, είναι ο τρόπος που η φύση εμποδίζει να συμβαίνουν όλα ταυτόχρονα. Και χρόνος είναι επίσης η ανθρώπινη προσέγγιση μας, στον τρόπο με τον οποίο χωρίζει κανείς μεταξύ τους τις διάφορες δραστηριότητες, έτσι ώστε να μην μας καταπλακώνουν, αλλά ούτε και να μας κάνουν να πλήττουμε. Ο Θεός μας δίνει την νύχτα και την μέρα. Η εκκλησία μας δίνει τα Χριστούγεννα και το Πάσχα. Η κοινωνία μας δίνει την εργασία και τον ελεύθερο χρόνο.

Όλοι μας φτιάχνουμε τον δικό μας προσωπικό ρυθμό, σύμφωνα με τα οικογενειακά μας καθήκοντα και τις κοινωνικές μας υποχρεώσεις. Μόνον μια ώρα είναι ορισμένη θεϊκά (Ματ. 26, 40). Το υπόλοιπο ανήκει σε μας.

Κάποια μέρα θα τελειώσει για μας ο χρόνος και η ζωή μας θα γίνει αιώνια. Τώρα, που ακόμη μπορούμε να αλλάξουμε τον εαυτό μας, ο χρόνος μπορεί να είναι ένα παράθυρο στην αιωνιότητα. Αυτό που πράττουμε μέσα στον χρόνο της ζωής μας, καθορίζει την αιωνιότητα μας.

Η γαλήνη της ψυχής

Η νευρικότητα της εποχής μας, απειλεί να μας φθείρει. Σ’ ένα τραγούδι του Gerhard Schöne ρωτά ένας αγχωμένος νεαρός κάποιον έμπειρο γηραιότερο άνδρα: «Από πού έχεις αυτήν την ηρεμία;» Και ο έμπειρος ηλικιωμένος άνδρας του απαντά: «Αγαπητέ μου, άκουσε με προσεκτικά. Το κάνω ως εξής, είναι πολύ απλό: Όταν κοιμάμαι, κοιμάμαι. Όταν σηκώνομαι, σηκώνομαι. Όταν πηγαίνω, πηγαίνω. Όταν τρώω, τρώω. Όταν σχεδιάζω, σχεδιάζω. Όταν μιλώ, μιλώ. Όταν ακούω, ακούω.» Ο νεαρός άνδρας του λέει κάπως εκνευρισμένος: «Τι είναι αυτές οι ανοησίες! Αυτά τα κάνω κι εγώ. Και παρόλα αυτά δεν έχω γαλήνη στην ψυχή μου». Ο γέρος, ξύνει το αριστερό αυτί του και του απαντά: «Αγαπητέ μου, άκουσε με προσεκτικά! Εσύ όλα αυτά τα κάνεις λίγο διαφορετικά: Όταν κοιμάσαι, ήδη σηκώνεσαι. Όταν σηκώνεσαι, ήδη πηγαίνεις. Όταν πηγαίνεις, ήδη τρως. Όταν τρως, ήδη δουλεύεις. Όταν δουλεύεις, ήδη σχεδιάζεις. Όταν σχεδιάζεις, ήδη μιλάς. Όταν μιλάς, ήδη ακούς. Όταν ακούς, ήδη κοιμάσαι».

Εάν θέλεις να κάνεις τα πράγματα καλά, τότε σταμάτα κάπου – κάπου να τα κάνεις! (Άγιος Αμβρόσιος)

Τίποτε δεν κάνει την ψυχή να υποφέρει τόσο, όσο η αγωνιώδης μέριμνα και η

φροντίδα. (Ιωάννης Χρυσόστομος)