Ασασίνοι 1

Ασασίνοι

Κοντά στο κέντρο διακρίνονται μεάσπρο τα εδάφη των Ασασίνων στη

Συρία, γύρω στα 1100

Οι Ασασίνοι (περσ.: حشیشیون Hašišiyun, αραβ.: الحشاشين Ḥashāshīn) υπήρξετάγμα Νιζαρί Ισμαηλιτών περίπου από το 1092 μέχρι το 1265. Δεν είναιγνωστές οι ακριβείς θρησκευτικές τους δοξασίες, αλλά είναι βέβαιο ότιείχαν τυφλή υπακοή στον αρχηγό τους. Κύρια προπύργιά τους υπήρχανστην Περσία και τη Συρία, ενώ ήταν κύριοι εχθροί των Σουνιτώνηγεμόνων, τους οποίους θεωρούσαν εχθρούς χειρότερους και από τουςχριστιανούς Σταυροφόρους.[1]

Ετυμολογία

Ο όρος "ασασίνοι" (αγγλ. assassins) προήλθε από παραφθορά της λέξης"χασασίν" ή "χασισίν", δηλαδή "αυτός που τρώει χασίς",[2] από τουςΣταυροφόρους.[3] Οι δολοφόνοι εκτελούσαν τις πράξεις τους υπό τηνεπήρεια χασισιού, το οποίο τους δινόταν, ως μια πρόγευση για τιςαπολαύσεις που θα γεύονταν στους ουράνιους κήπους, που περιγράφει τοΚοράνιο, μετά την εκτέλεση της αποστολής τους.[2]

Στις λατινογενείς γλώσσες και στα αγγλικά, από την παραφθορά τουόρου, προήλθαν οι λέξεις για το "δολοφόνο".[3][4]

Ασασίνοι 2

Ιστορία

Ο Χασάν-ι-Σαμπάχ

Ιδρυτής του τάγματος ήταν ο Χασάν-ι-Σαμπάχ, άνθρωπος μεεντυπωσιακή καλλιέργεια και ανελέητο χαρακτήρα.[3]

Απογοητευμένος από ευνουχισμό του σιιτικού κινήματος απότους Φατιμίδες χαλίφες της Αιγύπτου, ίδρυσε το τάγμα, μεσκοπό την προώθηση της υπόθεσης των σιιτών με ταυπάρχοντα μέσα. Συγκρότησε ένα μικρό στρατό απόφανατικούς οπαδούς, με στόχο την εξαπόλυση μιαςτρομοκρατικής εκστρατείας κατά των Σουνιτών Σελτζούκων,τους οποίους και θεωρούσε τους πιο επικίνδυνους εχθρούς τουσιισμού. Τα μέλη του τάγματος, που ανέλαβαν να εκτελούνπολιτικές δολοφονίες, ονομάστηκαν "αυτοθυσιαζόμενοι" (فدائي

fidā'ī).[3]

Το 1090 οι Ασασίνοι κατέλαβαν το φρούριο Αλαμούτ, στα όρηΕλμπούρζ, νότια της Κασπίας Θάλασσας, το οποίο έγινε κύριοορμητήριό τους. Δύο χρόνια αργότερα είχαν το πρώτοσπουδαίο θύμα τους: τον ισχυρό Σελτζούκο βεζίρη Νιζάμαλ-Μουλκ.

Στις αρχές του 12ου αιώνα, οι Ασασίνοι εγκαταστάθηκαν σε κάστρα ανάμεσα στους λόφους της βόρειαςΣυρίας, όπου και είχαν την υποστήριξη της τοπικής σιιτικής μειονότητας. Η ύπαρξή τους έγινε γνωστή στουςΣταυροφόρους το 1103, όταν ο άρχοντας της συριακής Έμεσας μαχαιρώθηκε καθώς αποχωρούσε από τέμενοςτης πόλης.

Οι χριστιανοί ηγεμόνες θεωρούσαν τους Ασασίνους θανάσιμη απειλή, αλλά και ενδεχόμενο σύμμαχο. Ωστόσο,για να διαφυλάξουν τη ζωή τους, πλήρωναν ετήσιο φόρο στους Ασασίνους.[1] Μονάχα οι Ναΐτες και οιΙωαννίτες αρνήθηκαν, καθώς δεν τους ήταν επιτρεπτό να υποκύψουν σε τέτοιο εκβιασμό. Όταν απέκτησανδύο μεγάλες εκτάσεις γης στη νότια Συρία, που γειτόνευαν με το οχυρό των Ασασίνων, τότε ήταν οι Ασασίνοιπου κατέβαλλαν του Ναΐτες και τους Ιωαννίτες.[1]

Για ενάμιση αιώνα και πλέον, το τάγμα των Ασασίνων σκόρπιζε το φόβο στη Μέση Ανατολή. Ανάμεσα σταθύματά της ήταν θρησκευτικοί και πολιτικοί ηγέτες των εχθρών τους.

Ασασίνοι 3

Το Αλαμούτ πολιορκείται

Στα μέσα του 13ου αιώνα, οι επιδρομές των Μογγόλων,εξολόθρευσαν τους Ασασίνους της Περσίας. Πάνω από εκατόκάστρα τους καταστράφηκαν, ενώ το φρούριο Αλαμούτ έπεσεστα χέρια του Χουλαγκού Χαν και λεηλατήθηκε τη διετία1256-1257.[5] Οι βιβλιοθήκες των Ασασίνων καταστράφηκανκαι μαζί τους χάθηκαν πολλές σημαντικές πηγές πληροφοριώνγια αυτούς.

Αργότερα, ο Μαμελούκος σουλτάνος Μπαϊμπάρ κήρυξετζιχάντ, ανάμεσα στους Μογγόλους εισβολείς καιΣταυροφόρους, και στους Ασασίνους. Τελικά, γύρω στο 1265,υπέταξε τους Ασασίνους. Ωστόσο, δε διέλυσε ολοκληρωτικά τοτάγμα τους: εφεξής θα προσέφεραν σε αυτόν τις υπηρεσίεςτους.[6]

Στρατιωτικές τακτικές

Οι Ασασίνοι πολεμούσαν κατά προτίμηση, όχι στο πεδίο τηςμάχης, αλλά με την επιμελώς σχεδιασμένη δολοφονία τωνηγετών των εχθρών τους. Ποτέ τους δε στόχευσαν πολίτες.Δολοφονίες σχεδιάζονταν κατά εκείνων που είχαν διαπράξεισφαγές κατά των Ισμαηλιτών ή γενικότερα κατά αυτών τωνοποίων η εξάλειψη θα μείωνε την εχθρότητα προς την κοινότητα. Κατείχαν την τέχνη παρασκευήςναρκωτικών και δηλητηρίων. Οι Ασασίνοι οργάνωναν τις δολοφονίες συνήθως σε δημόσιους χώρους, μεσκοπό τον εκφοβισμό των εχθρών τους.

Σημαντικότερα Θύματα• 1092: Νιζάμ αλ-Μουλκ (Σελτζούκος βεζίρης)• 1123: Ιμπν αλ-Χασάμπ (Καδής του Χαλεπιού)•• 1124: Αμπού Σαάντ αλ-Χαραουί (Καδής)• 1126: Πορσούκι (Άρχοντας του Χαλεπιού και της Μοσούλης)

ΑπόπειρεςΟι Ασασίνοι αποπειράθηκαν δύο φορές να δολοφονήσουν τον Σαλαντίν. Η πρώτη φορά ήταν το χειμώνα του1175, κατά την πολιορκία του Χαλεπιού. Οι επίδοξοι δολοφόνοι εισχώρησαν στο στρατό του, αλλάσυνελήφθησαν πριν προφτάσουν να τον βλάψουν. Η δεύτερη απόπειρα έγινε το 1176 στη διάρκεια μιαςεκστρατείας στη Συρία. Μεταμφιεσμένοι σε στρατιώτες του Σαλαντίν, του επιτέθηκαν με μαχαίρια, αλλά δενμπόρεσαν να τρυπήσουν την πανοπλία του. Σε μια άλλη περίπτωση, ο Σαλαντίν που είχε εφιάλτες ξύπνησε καιβρήκε ένα δηλητηριασμένο στιλέτο στο προσκέφαλό του, σαφή προειδοποίηση για επικείμενο φόνο.[7] Ωστόσο,φαίνεται πως αργότερα, ο Σαλαντίν, ήλθε σε μυστική συμφωνία με τους Ασασίνους και δεν ξανακινδύνευσε.[7]

Επίσης, εκατοντάδες Ασασίνοι στάλθηκαν να φονεύσουν τον Ουλεγκού Χαν, μέσα στο παλάτι του.[8] Αυτόεξόργισε το Μογγόλο πολέμαρχο, που αποφάσισε να εξολοθρεύσει το τάγμα τους, όπως και τελικά έκανε.

Ασασίνοι 4

Στη σύγχρονη κουλτούρα• Στη σειρά βιντεοπαιχνιδιών Assassin's Creed, ο παίκτης παίρνει το ρόλο διάφορων Ασασίνων και

εναντιώνονται στους Ιππότες του Ναού.• Το τάγμα των Ασασίνων εμφανίζεται στο βιβλίο του Ουμπέρτο Έκο, Το Εκκρεμές του Φουκώ.• Στο βιβλίο του Νταν Μπράουν, Πεφωτισμένοι, ο δολοφόνος των υποψηφίων Παπών είναι Ασασίνος.

Πηγές• Time-Life Παγκόσμια Ιστορία, Τόμοι 8/9/10/20, Εκδόσεις Κ. Καπόπουλος

Σημειώσεις-παραπομπές[1] Time-Life Παγκόσμια Ιστορία, Τόμος 9, σ. 79.[2] Time-Life Παγκόσμια Ιστορία, Τόμος 20, σ. 112.[3] Time-Life Παγκόσμια Ιστορία, Τόμος 8, σ. 67.[4] αγγλ.: assassin, ιταλ.: assassino, γαλλ.: assassin, ισπ.: asesino, πορτ.: assassino[5][5] Άτλας Παγκόσμιος Ιστορικός, Τεύχος 8, Εκδόσεις: Ελεύθερος Τύπος/Dorling Kindersley, ISBN 960-6610-74-5, σ. 229.[6] Time-Life Παγκόσμια Ιστορία, Τόμος 10, σ. 69.[7][7] Time-Life Παγκόσμια Ιστορία, Τόμος 9, Εκδόσεις Κ. Καπόπουλος, σ. 86.[8] Jack Weatherford, Genghis Khan and the Making of the Modern World, Crown Publishing Group, 2004, ISBN 0-609-80964-4, σ. 179.

Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Assassins (http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ Assassins) της ΑγγλόγλωσσηςΒικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 3.0 (http:/ / creativecommons. org/ licenses/ by-sa/ 3. 0/ ). (ιστορικό/συντάκτες (http:/ / en. wikipedia. org/ wiki/ Assassins)).

Πηγές άρθρων και Συνεισφέροντες 5

Πηγές άρθρων και ΣυνεισφέροντεςΑσασίνοι  Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?oldid=3023171  Συνεισφέροντες: CHE, GeoTrou

Πηγές Εικόνων, Άδειες και ΣυνεισφέροντεςΑρχείο:Crusaderstates.jpeg  Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Crusaderstates.jpeg  Άδεια: Public Domain  Συνεισφέροντες: Basg97, Cplakidas, Dejvid, Electionworld,Helix84, HenkvD, Martin H., Mayhem, Ms2ger, Odejea, Stannered, Zubosud 89, 2 ανώνυμες επεξεργασίεςΑρχείο:Asabah2.jpg  Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Asabah2.jpg  Άδεια: Public Domain  Συνεισφέροντες: Bahatur, Copydays, FunkMonk, Wst, 1 ανώνυμεςεπεξεργασίεςΑρχείο:Assassins2-alamut.jpg  Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Assassins2-alamut.jpg  Άδεια: Public Domain  Συνεισφέροντες: FunkMonk, Sir Gawain, Zereshk,ZxxZxxZ, 1 ανώνυμες επεξεργασίεςΑρχείο:Wikipedia-logo.png  Πηγή: http://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αρχείο:Wikipedia-logo.png  Άδεια: logo  Συνεισφέροντες: version 1 by Nohat (concept by Paullusmagnus);

ΆδειαCreative Commons Attribution-Share Alike 3.0 Unported//creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/