** HHOOLLYY DDIICCTTAATTOORR **

ΑΑΝΝΑΑΤΤΟΟΛΛΙΙΚΚΑΑ ΤΤΗΗΣΣ ΑΑΡΡΜΜΟΟΝΝΙΙΑΑΣΣ

Οι πολύχρονες εκκλήσεις και ικεσίες των θνητών, απολύτως φυ-

σιολογικά, εξελίχθηκαν σε έντονες διαμαρτυρίες και στην συνέ-

χεια σε εξεγέρσεις, εξ αιτίας της συνεχώς αυξανόμενης αδικίας

σε βάρος τους. Η κατάσταση αυτή τελικώς ανάγκασε τους θεούς

& τις θεές του ΣΣΥΥΜΜΠΠΑΑΝΝΤΤΟΟΣΣ ΚΚΟΟΣΣΜΜΟΟΥΥ να συγκαλέσουν την

πρώτη, στα Παγκόσμια χρονικά, Γενική Συνέλευση θεοτήτων.

Τόπος της συνεδρίασης θεοτήτων, ορίσθηκε το Μέσον της Γης

και συγκεκριμένα η νοτιότερη νήσος, νοτίως της νήσου Κρήτης.

Κατά την διάρκεια της συνεδρίασης ελέχθησαν πολλά, αλλά οι

κυρίαρχες απόψεις, μετά από διαβουλεύσεις ωρών, ήσαν τρεις.

Η πρώτη άποψη ήταν υπέρ της καταστροφής του ανθρώπινου γέ-

νους και της πλάσης κάποιου άλλου γένους, πάλι με ανθρώπινη

όψη, αλλά χωρίς ανθρώπινη νόηση, ώστε αυτό το νέο γένος να

μην απασχολεί τους θεούς με τα όποια προβλήματά του, όπως

δεν τους απασχολούν & τα υπόλοιπα είδη του ζωϊκού βασιλείου.

Η δεύτερη άποψη ήταν ακριβώς αντίθετη. Με το σκεπτικό ότι η

καταστροφή αυτού του ανθρώπινου γένους θα ισοδυναμούσε με

την παραδοχή ότι οι θεοί καταφεύγουν σε προχειρότητες ωσάν

να είναι ανίκανοι να δημιουργήσουν ευθύς εξ αρχής κάτι τέλειο,

προτάθηκε να διερευνηθεί μία άλλη λύση κι όχι η εύκολη -και

ανεπίτρεπτη για θεούς- λύση του αφανισμού δικαίων & αδίκων.

Τέλος, η τρίτη άποψη ήταν υπέρ μίας επαναληπτικής συνέλευ-

σης προκειμένου να παραστούν και εκπρόσωποι των θνητών,

έτσι ώστε η όποια τελική απόφαση να μην ληφθεί ερήμην τους.

Το Προεδρείο της Γενικής Συνέλευσης πρότεινε να τεθούν σε

ψηφοφορία οι τρεις απόψεις και συζητούσαν για την εφορευτική

επιτροπή, όμως, καθώς εφάνη ο χάλκινος γίγας Τάλως, οι πάσης

φύσεως απορίες και τα επαινετικά σχόλια για αυτό το τεχνολο-

γικό επίτευγμα, έγιναν αιτία να διακοπεί η συνεδρίαση. Ο χρόνος

κυλούσε, άρχισε να νυχτώνει και επειδή έπρεπε να αναχωρήσουν

για τα μέρη τους οι θεότητες, το Προεδρείο της Γενικής Συνέ-

λευσης, πρότεινε να ανατεθεί η εξεύρεση κάποιας λύσης στον

θεό Ήφαιστο, τον δημιουργό του χάλκινου γίγαντα. Σε αυτή την

πρόταση συμφώνησαν όλες οι θεότητες εκτός από τον ίδιο τον

θεό Ήφαιστο, ο οποίος κοιτάζοντας την σύντροφό του, την θεά

Αφροδίτη, προέβαλλε σαν δικαιολογία ότι, για μεγάλο χρονικό

διάστημα θα είναι απασχολημένος με ένα πολύ σοβαρό προσω-

πικό του πρόβλημα δίχως βέβαια να αναφέρει πως το προσωπικό

πρόβλημα ήταν σχετικό με τις βάσιμες υποψίες του ότι η θεά του

Έρωτα τον απατούσε με τον θεό του Πολέμου. Ωστόσο, η

έντονη επιμονή του συνόλου των παρευρισκομένων τον ανάγκα-

σε, παρά τις διαμαρτυρίες του, να αποδεχθεί την πρόταση.

Εν συνεχεία, προτάθηκε από το Προεδρείο -και έγινε αποδεκτό

ομοφώνως- αφ’ ενός, να ονομάσουν ΑΡΜΟΝΙΑ την μικρά νήσο

όπου συναντήθηκαν, σε ανάμνηση αυτής της Αρμονικής Συνέ-

λευσης θεοτήτων, τιμώντας παράλληλα με τον τρόπο αυτόν και

την κατακλείδα του κειμένου της ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΑΡΜΟΝΙΑΣ

και, αφ’ ετέρου, ως έσχατη ευκαιρία προς τους θνητούς, να δια-

δώσουν δύο νέοι, ο Εύπεος και η Καλλαιδοία, το κείμενο της

αρχήθεν υπό Κρητών φυλασσόμενης ανάγλυφης σε βράχο εντός

σπηλαίου της νήσου επιγραφής της ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΑΡΜΟΝΙΑΣ,

της οποίας το περιεχόμενο, κατά λέξη, είχε και έχει ως κάτωθι :

ΝΝΟΟΥΥΣΣ ΘΘΕΕΙΙΟΟΣΣ ΤΤΟΟ ΠΠΑΑΝΝ

ΚΚΑΑΙΙ ΑΑΥΥΤΤΟΟΥΥ ΠΠΟΟΙΙΗΗΣΣΙΙΣΣ ΑΑΡΡΙΙΘΘΜΜΟΟΙΙ ΤΤΕΕ ΚΚΑΑΙΙ ΧΧΡΡΟΟΝΝΟΟΣΣ

ΤΤΟΟΥΥΤΤΩΩΝΝ ΑΑΠΠΟΟΛΛΑΑΥΥΣΣΙΙΣΣ ΕΕΝΝΕΕΡΡΓΓΕΕΙΙΑΑ

ΚΚΑΑΙΙ ΕΕΝΝΕΕΡΡΓΓΕΕΙΙΑΑΣΣ ΘΘΑΑΥΥΜΜΑΑΣΣΙΙΟΟΝΝ ΥΥΛΛΗΗ ΔΔΡΡΩΩΣΣΑΑ

ΚΚΑΑΙΙ ΔΔΡΡΑΑΣΣΙΙΣΣ ΑΑΝΝΕΕΥΥ ΓΓΝΝΩΩΣΣΕΕΩΩΣΣ ΤΤΟΟ ΤΤΩΩΝΝ ΑΑΨΨΥΥΧΧΩΩΝΝ ΚΚΟΟΙΙΝΝΟΟΝΝ

ΤΤΩΩΝΝ ΔΔΕΕ ΕΕΜΜΨΨΥΥΧΧΩΩΝΝ ΑΑΥΥΤΤΟΟΣΣΥΥΝΝΤΤΗΗΡΡΗΗΣΣΙΙΣΣ ΚΚΑΑΙΙ ΔΔΙΙΑΑΙΙΩΩΝΝΙΙΣΣΙΙΣΣ

ΚΚΑΑΙΙ ΠΠΡΡΟΟΣΣ ΓΓΑΑΡΡ ΤΤΟΟ ΤΤΕΕΛΛΕΕΥΥΤΤΑΑΙΙΟΟΝΝ ΕΕΚΚΒΒΑΑΝΝ

ΓΓΝΝΩΩΣΣΙΙΣΣ -- ΣΣΥΥΓΓΚΚΡΡΙΙΣΣΙΙΣΣ -- ΚΚΡΡΙΙΣΣΙΙΣΣ

ΚΚΑΑΙΙ ΤΤΩΩΝΝ ΦΦΥΥΤΤΩΩΝΝ ΕΕΚΚ ΦΦΥΥΣΣΕΕΩΩΝΝ ΤΤΩΩΝΝ ΖΖΩΩΩΩΝΝ ΕΕΞΞ ΕΕΝΝΣΣΤΤΙΙΚΚΤΤΟΟΥΥ

ΚΚΑΑΙΙ ΕΕΞΞ ΑΑΥΥΤΤΩΩΝΝ ΟΟ ΑΑΝΝΘΘΡΡΩΩΠΠΟΟΣΣ ΕΕΚΚ ΣΣΟΟΦΦΙΙΑΑΣΣ

ΚΚΑΑΙΙ ΧΧΑΑΡΡΙΙΤΤΙΙ ΘΘΕΕΙΙΑΑ ΝΝΟΟΕΕΙΙ ΤΤΗΗΝΝ ΓΓΝΝΩΩΣΣΙΙΝΝ

ΑΑΛΛΛΛΑΑ ΤΤΩΩΝΝ ΠΠΑΑΝΝΤΤΩΩΝΝ ΝΝΟΟΗΗΣΣΙΙΣΣ ΟΟΥΥ ΔΔΥΥΝΝΑΑΤΤΟΟΝΝ

ΤΤΟΟΥΥΤΤΟΟ ΕΕΣΣΤΤΙΙ ΤΤΟΟ ΑΑΛΛΗΗΘΘΕΕΣΣ ΝΝΟΟΜΜΙΙΜΜΟΟΝΝ ΚΚΑΑΙΙ ΟΟΥΥΔΔΑΑΜΜΟΟΥΥ ΦΦΟΟΒΒΟΟΣΣ

ΙΙΔΔΟΟΥΥ ΕΕΙΙΣΣ ΤΤΟΟ ΣΣΥΥΜΜΠΠΑΑΝΝ ΔΔΟΟΥΥΛΛΟΟΣΣ ΟΟΥΥΔΔΕΕΙΙΣΣ

ΚΚΑΑΙΙ ΗΗ ΑΑΡΡΜΜΟΟΝΝΙΙΑΑ ΙΙΔΔΟΟΥΥ

Η συνεδρίαση έληξε μέσα σε γενικό κλίμα ευφορίας και οι θεό-

τητες, αφού αλληλοασπάζονταν, αναχωρούσαν για τα μέρη τους.

Μόνος και στενοχωρημένος ήταν ο Ήφαιστος ο οποίος αμέσως

μετά την λήξη της συνεδρίασης έφυγε με προορισμό, όχι τον

Όλυμπο, αλλά την νήσο Λήμνο όπου ήταν το εργαστήριό του.

Γεμάτος θυμό άνοιγε κι έκλεινε ρολούς με κατασκευαστικά σχέ-

δια και πετούσε δεξιά κι αριστερά τα εργαλεία του, μονολογών-

τας συνεχώς, πότε για τους θεούς που ενδιαφέρονται μόνο για

την καλοπέρασή τους και πότε για τις θεές, που με τις απιστίες

τους, κατάντησαν και από τις θνητές χειρότερες. Μ’ αυτά και μ’

αυτά περνούσε ο χρόνος, μέχρι την στιγμή που αναφώνησε:

-- «εύρηκα, εύρηκα»! κι ευθύς όρμισε προς στην αποθήκη. Ένα

χάλκινο ομοίωμα ίππου, ένα ασημένιο ομοίωμα παιδιού και

δύο ζεύγη τροχών, συνδεδεμένων με άξονες, ήσαν τα αντικεί-

μενα που περιεργαζόταν με επιμονή. Και μετά, εργαζόταν μέρα-

νύχτα, μέχρις ότου υλοποιήσει την κοινωφελή ιδέα του. Στα

ομοιώματα, αφού τελειοποιήθηκαν, προστέθηκαν ολόλευκα φτε-

ρά, ενώ στο όχημα τοποθετήθηκε μία μεταλλική κυλινδρική δε-

ξαμενή, στην οποία προσάρμοσε, στο πίσω μέρος, έναν τηλεχει-

ριζόμενο πτυσσόμενο σωλήνα. Η μεγάλη στιγμή είχε φθάσει.

--Μικροαστροναύτη, ...Χάλκιππε, ...ζωήν λάβετε!

είπε ο θεός Ήφαιστος, κι ευθύς ο Μικροαστροναύτης, από την

θέση του ηνίοχου, τράβηξε τα ηνία, ενώ ο Χάλκιππος άρχισε να

φτερουγίζει και να καλπάζει μέχρι που απογειώθηκαν, κι αυτοί

και το όχημα. Η αποστολή με τον κωδικό «γεωΚάθαρσις» είχε

ξεκινήσει. Μοναδικός σκοπός, ο απανταχού της Γης εντοπισμός

και η αυτόματη αναρρόφηση των άταφων -ακόμη- πτωμάτων ή

των κοπράνων όλων των ανήθικων ανθρώπων, που έχτιζαν την

δική τους ευτυχία, πάνω στη δυστυχία των συνανθρώπων τους.

Τελικός προορισμός η Συμπανόπη. Η τεράστια σκοτεινή τρύπα

του Σύμπαντος, όπου και άδειαζαν το φόρτωμα της δεξαμενής.

Αυτό γινόταν μέρα και νύκτα, και τα θετικά αποτελέσματα, δεν

άργησαν να φανούν. Με οδηγό την ΚΟΣΜΙΚΗ ΑΡΜΟΝΙΑ και,

αφού πλέον έγινε κατανοητό από όλους τους θνητούς ότι, ...

πολύ μικρή απόσταση χωρίζει τον αφέντη από τον δούλο,

άρχισαν οι άνθρωποι να θεσπίζουν δίκαιους νόμους, με επακό-

λουθο, για πρώτη φορά στην Ιστορία της Ανθρωπότητας, να κα-

ταγραφεί η έννοια της Ψυχαγωγίας. Η Χαρά και ο Γέλως -δώρο

στους ανθρώπους, από την θεά Αφροδίτη- απλώνονταν παντού,

όπως από παντού έφθαναν στην Λήμνο αγγελιαφόροι με συγχα-

ρητήρια μηνύματα, θεών & θνητών προς τον Ήφαιστο, για την

επιτυχία & αυτού του κοινωφελούς τεχνολογικού επιτεύγματος.

Περιχαρής ο θεός Ήφαιστος, καλωσόριζε τους αγγελιαφόρους,

ωστόσο, ελέγχοντας τηλεοπτικώς τις κινήσεις όλων των αξιο-

θαύμαστων αυτόματων κατασκευών του, εξέφραζε συνεχώς την

λύπη του, επειδή λόγω μεγάλου φόρτου εργασίας -καθώς έλεγε-

δέν μπορούσε να τους τιμήσει με την δέουσα θεϊκή φιλοξενία.

Έτσι λοιπόν, δείχνοντας κατανόηση οι αγγελιαφόροι, ύστερα

από λίγο αναχωρούσαν για τα μέρη τους, ενώ ο θεός Ήφαιστος,

αφού ασφάλιζε την εξώθυρα του εργαστηρίου, άνοιγε τα σχέδια

κι άρχιζε πάλι να εργάζεται. Κινούσε με επιδεξιότητα τα χέρια

του, άλλαζε εργαλεία, κτυπούσε με σφυριά, αλλά αυτό που

κατασκεύαζε δεν φαινόταν. Και δεν φαινόταν διότι το νέο του

τεχνούργημα, ήτανε δίχτυα μεταλλικά με νήμα λεπτό, αόρατο

σχεδόν, σαν τον ιστό της αράχνης, που ήθελε με αυτά την

μοιχαλίδα θεά να παγιδεύσει. Κι αυτό, δεν άργησε να γίνει.

Πήγε στον Όλυμπο και, δίχως να γίνει αντιληπτός, έζωσε με τα

αόρατα δίχτυα την συζυγική κλίνη. Ύστερα, είπε στην θεά

Αφροδίτη ότι θα πήγαινε πάλι στο εργαστήριό του και, αφού την

αποχαιρέτησε, έφυγε. Όμως, προτού φθάσει στην Λήμνο, ο

Ήλιος που όλα τα βλέπει, του μαρτύρησε πως η θεά Αφροδίτη

και ο θεός Άρης στα δίχτυα του βρίσκονται μπλεγμένοι, κι

αυτός, δίχως χρονοτριβή, στα δώματα του Ολύμπου επέστρεψε.

Μόλις δε, τους μοιχούς αντίκρισε γυμνούς, άρχισε να φωνάζει:

-- Αιδώς αχρείοι. Τώρα, μάτια να έχουν οι θεές και οι θεοί να

δούνε την ντροπή σας και αυτιά ν’ ακούσουν τις αδικαιολόγητες

δικαιολογίες σας! κι ευθύς αμέσως, με ακόμη πιο δυνατή φωνή,

φώναζε ασταμάτητα:

-- Τρέξτε θεές και θεοί, τρέξτε. Ο Άρης ο πολεμοχαρής και η

φιλήδονη Αφροδίτη, γυμνοί και αγκαλιασμένοι, στα δίχτυα τα

αόρατα πιαστήκαν!

Με τις φωνές του Ηφαίστου άρχισαν να μαζεύονται οι θεές και

οι θεοί, όμως από σεμνότητα οι θεές παρέμειναν στον διάδρομο,

ενώ οι θεοί με ορμή στο δωμάτιο μπήκαν. Μάλιστα, καταπώς

γράφει ο θείος Όμηρος, μέσα σ’ εκείνο το πανδαιμόνιο, χαμο-

γελώντας πονηρά ο θεός Απόλλων, ρώτησε τον θεό Ερμή:

-- Θα ήθελες, Ερμή, στην τραγική θέση του Άρη να βρισκόσουν;

-- Αν ήτανε το σώμα μου και το πολυπόθητο της Αφροδίτης

σώμα, να γίνουν ένα, διόλου δεν θα με πείραζαν τα δίχτυα τα

μεταλλικά, μήτε τα σχόλια και οι συνέπειες! έτσι αποκρίθηκε ο

Ερμής και άρχισαν να γελούν όλοι οι θεοί, εκτός από τον θεό

Ποσειδώνα, ο οποίος απευθυνόμενος προς τον Άρη, τον ρώτησε:

-- Το φταίξιμο, δικό σου είναι ή της Αφροδίτης; και ο Άρης του

απάντησε:

-- Αν και σαν αίτιο της κάθε ορισθείσης ως παράνομης πράξης

άνανδρα τις γυναίκες κατηγορούν, όπως οι βάρβαροι το έχουνε

συνήθειο, αυτό εγώ δεν θα το κάνω. Τι κι αν η Αφροδίτη με οδή-

γησε σε αυτή την πράξη; Το γεγονός αυτό, ανήκει σε εκείνες τις

περιπτώσεις, που πολύ ορθώς σκέπτονται οι θνητοί, ότι: ...

«Αν μετανιώσεις, είναι προτιμότερο να μετανιώσεις για

το καλό που έκανες, παρά για το καλό που δέν έχεις κάνει».

Όσο για την θεά του Έρωτα, μάθετέ το λοιπόν πως, δεν είναι

μόνο των θνητών θεά, αλλά και της θεϊκής ζωής μου, θεά είναι.

-- Άρη, είναι τιμή για σε, αντρίκια και θεϊκά να υπερασπίζεσαι

μία γυναίκα. Δεν είπες όμως το κυριότερο. Σε αυτήν την παρά-

νομη πράξη, την πράξη της μοιχείας, για να σε παρασύρει σαν τί

σού έλεγε; τον ξαναρώτησε ο Ποσειδών.

-- «Έρωτα κάνε, όχι πόλεμο». Αυτό μού έλεγε. Τίποτ’ άλλο!

απάντησε ο Άρης κι ευθύς άρχισαν τα σχετικά πειράγματα προς

την θεά του Έρωτα και του πολέμου τον θεό, μέχρι που μπήκε

στο δωμάτιο η θεά Αθηνά. Τότε, μέσα σε απόλυτη σιωπή, της

Σοφίας η θεά, την θεά του Έρωτα πλησίασε και, αφού με ένα

λευκό ύφασμα σκέπασε πρόχειρα από την μέση και κάτω το

γυμνό της σώμα, της έπιασε το χέρι, αλλά καθώς την οδηγούσε

προς του δωματίου την έξοδο, ο θεός Ποσειδών ρώτησε:

-- Ειπέ μου Αθηνά, η παρέμβασή σου, προς τί;

-- Δια το «άριστον»! του απάντησε η θεά της Σοφίας.

-- Ποιο «άριστον»; ρώτησε πάλι ο Ποσειδών, αλλά απάντηση

δεν πήρε.

Η Αθηνά, ενημέρωσε μοναχά τις άλλες θεές που ήτανε στον

διάδρομο, ότι θα συνόδευε την Αφροδίτη ως την γενέτειρά της,

κι ύστερα έφυγαν οι δυο θεές πιασμένες χέρι-χέρι. Στην Κύπρο

όμως, πιο γρήγορα έφθασε η Φήμη κι έτσι, σαν έφθασαν οι δύο

θεές, κόσμος πολύς είχε συγκεντρωθεί, που επίμονα ζητούσε απ’

της Σοφίας την θεά, το «άριστον» να εξηγήσει.

-- Στους θνητούς, το «άριστον» θα φανεί με κωμωδία! είπε η

θεά Αθηνά, όμως ζητούσαν οι θνητοί τα λόγια της να εξηγήσει.

-- Στους θνητούς, το «άριστον» θα φανεί με κωμωδία! επανέ-

λαβε δύο φορές ακόμη η Αθηνά, και μετά, αφού έκοψε από τον

κήπο του Ναού και πρόσφερε στην θεά του Έρωτα ένα κόκκινο

ρόδο, έφυγε για την δική της πόλη. Και πέρασαν χρόνια πολλά,

δίχως κανείς να δώσει εξήγηση σ’ εκείνη την προφητεία. Όμως,

αμφιβολία δεν είχαν καμμία, ούτε για της προφητείας το νόημα,

ούτε για την πηγή της έμπνευσης, όταν στο θέατρο του Διονύ-

σου, μετά την παράσταση της κωμωδίας «ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ»

έβλεπαν τον Αριστο - φάνη μαζί με τους ηθοποιούς, τις Ιέρειες

και τις ολόγυμνες εταίρες, να προσφέρουν στους θεατές κόκκινα

ρόδα από την πολυζήλευτη Κύπρο, που είναι, καθώς έλεγαν:

-- Δώρο από τις θεές, ...του Έρωτα και της Σοφίας!

Κι’ αφού το «άριστον» της Αθηνάς, κτήμα της Γνώσης έγινε,

ωσάν να ένοιωθαν οι θεατές ότι του πόλεμου ο θεός, αθέατος

μα, κάπου εκεί κοντά βρισκόταν, τα χέρια ύψωσαν και με όλη

την δύναμη της φωνής τους, επαναλάμβαναν χωρίς σταματημό

της θεάς Αφροδίτης τα λόγια:

-- Έρωτα κάνε, όχι πόλεμο! ελπίζοντας ότι ο θεός Άρης θα σε-

βαστεί, επιτέλους, την διαχρονική επιθυμία των θνητών.

Ωστόσο, στον Όλυμπο, σαν έφυγαν για την Κύπρο οι δύο θεές,

και οι άλλες στον γυναικωνίτη επήγαν, μεγάλο πρόβλημα είχε

προκύψει από του Ηφαίστου την απαίτηση να του επιστραφούν

όλα τα δώρα, που είχε προσφέρει, για να του δοθεί ως γυναίκα,

παρά την θέλησή της, η κατά πολύ νεότερή του Αφροδίτη. Αλλά

και από τον Άρη απαιτούσε να αποζημιωθεί για την ηθική βλάβη

που υπέστη. Τότε, για να βρεθεί λύση στο πρόβλημα, μεσολάβη-

σε ο θεός Ποσειδών, όμως, λύση στο πρόβλημα δεν βρισκόταν,

ενώ οι Ώρες & οι Ημέρες άκαρπες διαδέχονταν η μία την άλλη,

μέχρι που σείστηκαν συθέμελα τα θεϊκά δώματα του Ολύμπου,

σαν σε σεισμό, από του παντογνώστη Δία την βροντερή φωνή:

-- Ήφαιστεεε, ...στην Λήμνο κομίζου!

-- Γιατί; ρώτησε ο Ήφαιστος, με φανερή έκπληξη.

-- Φθάνουν καταστροφής μηνύματα! ακούστηκε ξανά του Δία

η φωνή, και αμέσως ο Ήφαιστος αναχώρησε, δίχως να πει λέξη.

Στην Λήμνο δε, σαν έφθασε, οι αγγελιαφόροι τον εκύκλωσαν κι

ανάμεσα σε άλλα πολλά, του είπανε σε έξαλλη κατάσταση:

-- Ανάποδα ο κόσμος ξαναγύρισε!

-- Το Γέλιο κλάμα έγινε, και θρήνος η Χαρά!

-- Ο Φόνος πήρε στα χέρια του τον Άδικο νόμο!

-- Κι ο Φόβος απλώνεται παντού!

-- Αυτά, πολέμου πράγματα είναι, κι ο Άρης, στα δώματα του

Ολύμπου βρίσκεται. Μάλλον της φαντασίας σας γεννήματα είναι

όσα ακούω! παρατήρησε με αυστηρό ύφος ο Ήφαιστος, αλλά οι

αγγελιαφόροι, έντονα διαμαρτυρόμενοι, διευκρίνισαν:

-- Για πόλεμο κανείς δεν μίλησε!

-- Πεδία μαχών δεν υπάρχουν!

-- Ανδρεία και ηρωϊσμός από ποιητές, δεν υμνούνται!

-- Κι όμως, σωροί τα πτώματα!

-- Ναι, σωροί πτωμάτων, και οι άνανδροι δολοφόνοι, πουθενά!

-- Νεκροί κείτονται παντού, δούλοι και αφέντες, γέροι και νέοι,

γυναίκες έγκυες και παιδιά ξεκοιλιασμένα!

-- Γυναίκες έγκυες, παιδιά ξεκοιλιασμένα; διερωτήθηκε μεγαλο-

φώνως ο Ήφαιστος, κι ύστερα από μικρή παύση, συμπλήρωσε:

-- Πρωτόγνωρο φαινόμενο καταστροφής, που ακόμη και τους

θεούς θλίψη βαθιά γεμίζουν των θνητών τα παθήματα. Ωστόσο,

τους λόγους, που σας οδήγησαν στο νησί μου, δέν κατανοώ!

-- Ξακουστέ για την άφθαστη τέχνη σου θεέ, και των αυτόματων

δημιουργέ, ο Μικροαστροναύτης & ο Χάλκιππος, ημέρες πολλές

έχουν να φανούν και .....! μα, πρίν τελειώσει ο αγγελιαφόρος την

φράση του, ο Ήφαιστος απώθησε όσους βρίσκονταν μπροστά κι

αμέσως βρέθηκε στου εργαστηρίου την είσοδο. Ανοίγοντας την

εξώθυρα ανήσυχος, ένας επαναλαμβανόμενος μονότονος ΗΧΟΣ

ακουγόταν και ο Ήφαιστος κατευθύνθηκε στο Κέντρο Ελέγχου

Κινήσεως Αυτόματων Μηχανών. Έστριβε κουμπιά δεξιά και

αριστερά, ανεβοκατέβαζε διακόπτες και οι αυτόματες μεταλλικές

κατασκευές εμφανίζονταν στην οθόνη, μία-μία, συνοδευόμενες

από τα χαμηλόφωνα σχόλια των αγγελιαφόρων, που στο μεταξύ

μπήκαν στο εργαστήριο, μέχρι που ακούστηκε ένα μακρόσυρτο

επιφώνημα απογοήτευσης: «ω,ω,ω»! ενώ ο Ήφαιστος, βουβός

κι ακίνητος κοίταζε την εικόνα στην μικρή οθόνη. Το γεωκαθα-

ριστικό όχημα πεσμένο στο πλάϊ. Το ίδιο και ο Χάλκιππος, αλλά

ακίνητος, όπως οι αληθινοί νεκροί ίπποι, ενώ καθισμένος κοντά

του ο Μικροαστροναύτης τον χάϊδευε.

-- Τι συνέβη; ρώτησε κάποιος αγγελιαφόρος.

-- Δεν γνωρίζω! του απάντησε ο Ήφαιστος.

-- Σε ποιο μέρος βρίσκονται; ρώτησε κάποιος άλλος.

-- ΑΑννααττοολλιικκάά ττηηςς ΑΑρρμμοοννίίααςς! ήταν η απάντηση του Ηφαίστου.

-- Ανατολικά; Ανατολικά; Τί σημαίνει «Ανατολικά»; ρωτούσαν

οι αγγελιαφόροι, ό ένας μετά τον άλλον, ενώ ο Ήφαιστος δείχ-

νοντας στον χάρτη της ΥδροΓείου που ήταν χαραγμένος στο κά-

τω μέρος του αντιγράφου της ΚΟΣΜΙΚΗΣ ΑΡΜΟΝΙΑΣ, είπε:

-- Επειδή το αρχέτυπο χαράχθηκε, όχι αναίτια στην μικρά νήσο,

ορίσθηκε η νήσος Αρμονία, πολύ πριν από τον αφανισμό της

ΑΤΛΑΝΤΙΔΟΣ, ως το ΚΕΝΤΡΟ των τεσσάρων σημείων του

Ορίζοντα : Ανατολή, Δύση, Βορράς, Νότος. Γεγονός που σημαί-

νει ότι, με βάση το στίγμα, ο Μικροαστροναύτης κι ο Χάλκιππος

βρίσκονται περίπου σε αυτή την περιοχή. Αρκετά είπαμε. Πρέπει

να αναχωρήσω. Πηγαίνετε κι εσείς, για να καθησυχάσετε θεούς

και θνητούς, και να τους διαβεβαιώσετε εκ μέρους μου ...

ότι ΘΑ διενεργήσω έρευνα σε βάθος

για να βρεθούν οι υπεύθυνοι της κοσμοκαταστροφής και

ότι ΘΑ εισηγηθώ στο δικαστήριο την παραδειγματική

τιμωρία τους.

-- Ωω, πολύ όμορφα λόγια! είπε κάποιος αγγελιαφόρος, και κά-

ποιος άλλος σχολίασε:

-- Ναι, όμορφα λόγια, που θαρρείς ότι ακούγονται από το στόμα

πολιτικών του μακρινού μέλλοντος!

-- Ας αφεθούν στους ποιητές τα όμορφα τα λόγια, και στους προ-

φήτες τα προφητικά, και ας κινήσουμε εμείς, για τον προορισμό

του ο καθένας! είπε ο θεός Ήφαιστος και άρχισαν όλοι να ανα-

χωρούν από την Λήμνο, το Παγκόσμιο Κέντρο Τεχνολογίας.

Έτσι λοιπόν, ξεκίνησαν οι αγγελιαφόροι για τα μέρη τους, και ο

Ήφαιστος για τα ΑΑννααττοολλιικκάά ττηηςς ΑΑρρμμοοννίίααςς, συνοδευόμενος και

βοηθούμενος, όπως πάντα, από τις χρυσές θεραπαινίδες. Γοργό

το θεϊκό άρμα, δεν άργησε να φθάσει και, καθώς το αντιλήφθηκε

ο Μικροαστροναύτης, σηκώθηκε και άρχισε να κουνάει τα χέρια

του, όπως οι ναυαγοί μεσοπέλαγα, πηγαίνοντας ταυτόχρονα προς

το μέρος των απρόσμενων επισκεπτών. Το θεϊκό άρμα προσγει-

ώθηκε, αλλά πριν πατήσει στην Γη ο Ήφαιστος, ρώτησε:

-- Τί έγινε;

-- Ο Τάλως ...! άρχισε να μιλάει ο Μικροαστροναύτης, αλλά

ανυπόμονος ο θεός Ήφαιστος, τον διέκοψε με νέα ερώτηση.

-- Ο Τάλως, ...τί;

-- Καθώς πετούσαμε πάνω από την Κρήτη, άρχισε να εκτοξεύει

εναντίον μας πύρινα βέλη. Όσες φορές οι ανάγκες της αποστο-

λής, μας είχαν υποχρεώσει την Κρήτη να πλησιάσουμε, πύρινα

βέλη ο Τάλως, ποτέ δεν είχε εκτοξεύσει. Μονάχα, ακίνητος στε-

κόταν, αλλά η ματιά του η φοβερή, πάνω μας συνεχώς. Βέβαιον

είναι ότι η τελευταία του αντίδραση, ...πολλές απορίες γεννά.

-- Να λείπουν τα δικά σου συμπεράσματα και ν’ απαντάς στις

ερωτήσεις μου με λίγα λόγια. Δεν έμαθες ότι τα λίγα λόγια, δη-

λαδή ...«το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν»;

-- Τώρα το έμαθα και ήδη κατεγράφη στην μνήμη μου!

-- Απάντησε, λοιπόν, λακωνικώς. Τί έπληξαν τα πύρινα βέλη;

-- Το ένα φτερό του Χάλκιππου!

-- Και μετά, τι έγινε;

-- Αρχίσαμε να γέρνουμε μονόπατα όλοι μαζί, επειδή η δεξαμενή

ήταν σχεδόν γεμάτη!

-- Κι εσύ, τι έκανες;

-- Προσπαθούσα να ισορροπήσω τα πράγματα με τα φτερά μου!

-- Γιατί δεν αποσύνδεσες από την βάση της την δεξαμενή για να

πέσει στην ΜεσόΓειο θάλασσα, ώστε να ελαφρύνει το φορτίο;

-- Δέν γνώριζα ότι αποσυνδέεται η δεξαμενή. Τώρα το έμαθα,

που το είπες, άρα δέν γνωρίζω και τον τρόπο της αποσύνδεσης!

-- Και μετά, τι έγινε;

-- Ανώμαλη προσγείωση, απαγκίστρωση πώματος ελέγχου δεξα-

μενής και μερική διάχυση του δυσώδους παχύρευστου υλικού!

-- Και μετά;

-- Μόλις το δυσώδες παχύρευστο υλικό ήρθε σε επαφή με τον

ατμοσφαιρικό αέρα, άρχισε να φουσκώνει!

-- Να φουσκώνει; ...Περίεργο! ...Και μετά;

-- Φούσκωνε, μέχρι που πήρε αλλόκοτη ανθρώπινη μορφή!

-- Μάλλον αλλόκοτα πράγματα ακούω. ...Και μετά;

-- Αυτή η δυσώδης και αλλόκοτη ανθρώπινη μορφή άρχισε να

παραμιλάει!

-- Να παραμιλάει; Και τι έλεγε;

-- «Τώρα θα νοιώσουν την δύναμη του επιστημονικού δεσπο-

τισμού, όχι οι άνθρωποι μοναχά, αλλά και οι θεοί συνάμα»!

-- Αν ήσουν άνθρωπος, μικρέ μου αστροναύτη, θα πίστευα πως

μεθυσμένος είσαι και μεθυσμένα λόγια λαλείς. Γνωρίζω όμως

πολύ καλά ότι χαρά των μηχανών είναι η ενέργεια και όχι τα

μεθυστικά ποτά. Όσο όμως κι αν διατηρώ επιφυλάξεις γι’ αυτά

που ακούω, έχοντας κατά νου την ρήση κάποιου μελλοντικού

θνητού: «νάφε και μέμνησο απιστείν», ειπέ μου την συνέχεια,

έχοντας βέβαια κι εσύ κατά νου, μαζί με το «λακωνίζειν εστί

φιλοσοφείν», και το «Μηδέν Άγαν», δηλαδή με περισσότερα

λόγια για να σου γίνει απολύτως κατανοητό: σε σκέψεις & πρά-

ξεις να μην κυριαρχεί η υπερβολή, αλλά να υπάρχει «μέτρον»!

είπε ο Ήφαιστος & άρχισε να βαδίζει αργά-αργά προς το όχημα.

-- Άκουσε λοιπόν, τεχνίτη μέγιστε & των αυτόματων δημιουργέ.

Αυτή η δυσώδης & αλλόκοτη μορφή, παίρνοντας υλικό από την

δεξαμενή, έπλασε δύο, το ίδιο αλλόκοτα ανθρωπόμορφα πλάσ-

ματα. Ένα αρσενικό κι ένα θηλυκό. Κι αφού τους έδωσε ζωή,

τους είπε: «Εγώ είμαι ο HHOOLLYY DDIICCTTAATTOORR, ο ιεροΒάρβαρος

Κύριος και θεός σας, κι εσείς πλάσματα, κατ’ εικόνα & καθ’

ομοίωση του εαυτού μου. Σάρκα από την σάρκα μου και πνεύμα

από το δικό μου πνεύμα. Εξ όνυχος τον λέοντα και εκ του καρ-

πού το δένδρο, κι εσείς, δικοί μου κλώνοι. Ευλογημένη γενιά

των ιερών σκατόψυχων κλώνων αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και

κατακυριεύσετε την γην, όπως η ευλογημένη Αρρώστια κατά-

κυριεύει την Υγεία. Τον Φόβο και τον Τρόμο να σκορπάτε επί

του προσώπου της γης, αλλά για να κατακυριεύσετε την γην,

όπως και τα ευλογημένα μικρόβια της κάθε ευλογημένης νόσου

καταπολεμούν την Υγεία μονιασμένα, έτσι κι εσείς, θέλετε

αγαπάτε τους πλησίον σας, δηλαδή τους ομοίους σας, όπως τον

εαυτό σας. Μη κλέβετε & Μη δανείζετε με τόκο τους ομοίους

σας, αλλά να κλέβετε και να τοκίζετε τους αλλόθρησκους για

να γίνουν δούλοι σας, και τα παιδιά τους δούλοι των δικών σας

παιδιών. Μη επιθυμήσετε την περιουσία του πλησίον σας και

Μη φονεύεστε μεταξύ σας, αλλά να φονεύετε τους αλλόδοξους,

που δεν θα σας προσφέρουν απλόχερα τις περιουσίες τους και

δεν θα παρακαλούν να γίνουν δούλοι σας. Μη μοιχεύσετε, Μη

πορνεύσετε και Μη ψευδομαρτυρήσετε άνευ Δίκαιου λόγου και

Ιεράς αιτίας. Προπάντων όμως, Μη έχετε άλλους θεούς πλην

εμού, επειδή ζηλεύω πολύ και στον παροξυσμό της ζήλιας μου,

τιμωρώ ανεπανόρθωτα. Και τα ιερά παιδιά σας να τιμούν τους

γονείς που κλέβουν και τοκογδέρνουν, φονεύουν και μοιχεύουν,

πορνεύονται και ψευδομαρτυρούν κατά αλλογενών, προς δόξα

του σκατόψυχου ανθρωπόμορφου γένους της Προόδου και της

Ανάπτυξης. Αυτή είναι η ουσία των θεϊκών εντολών μου, αυτός

είναι ο υπέρτατος νόμος, αυτή είναι και η σοφία μου. Και με

ευλάβεια να βαδίζετε τον δρόμο του ιεροΒάρβαρου Κυρίου και

θεού σας. Και ακαταπαύστως να καταπολεμάτε τον Συντηρητικό

Δεσποτισμό, την Συντηρητική Τυραννία και τον Συντηρητικό

Ολοκληρωτισμό, και να υπεραμύνεσθε μετά ζήλου υπέρ των

Προοδευτικών Ελευθεριών της Ανάπτυξης. Πηγαίνετε τώρα

σκατόψυχοι κλώνοι μου, για να πάω κι εγώ ν’ αναπαυθώ, ύστε-

ρα από τόσο μόχθο, για να σας πλάσω. Πηγαίνετε και να έχετε

πάντοτε στην Άγια σκέψη σας ότι στον Ιερό & Δίκαιο αγώνα για

την επικράτηση, παντού, της ιεροΒαρβαρικής θρησκείας μας,

όποιος δεν είναι μαζί μας, είναι εναντίον μας! Και βεβαίως, πρωτόπλαστοι & πιστοί σκατόψυχοι κλώνοι μου,

με ασίγαστο ιερό φανατισμό να βροντοφωνάζετε τα συνθήματα

της απόλυτης θρησκοΒαρβαρικής επανάστασης:

Κάτω η Τυραννία της Λογικής, ο Δεσποτισμός του

Ανοσοποιητικού Συστήματος & ο Ολοκληρωτισμός της Υγείας.

Επαναστατική Ελευθερία στην Προοδευτική Σήψη και

Ανάπτυξη στις Εγκεφαλικές Ιώσεις. Ευλογημένοι σκατόψυ...».

-- Πάψεεεε. Πάψε. Φτάνει πια. Φτάνει! διέκοψε τον Μικρό-

αστροναύτη, γεμάτος οργή ο θεός Ήφαιστος και, αφού κοντοσ-

τάθηκε για λίγο, το ίδιο οργισμένος συνέχισε:

-- Απ’τους καρπούς της σχιζοφρένειάς σου, εχόρτασα. Δεν αντέ-

χω άλλο τα παρανοϊκά σου λόγια. Τι κι αν δεν είσαι μεθυσμένος.

Χωρίς αμφιβολία, κάποιος ιός των μηχανών έπληξε την τεχνητή

νοημοσύνη σου και μάλλον χρειάζεσαι μία καλή επισκευή. Αυ-

τή η διαστροφή των εννοιών, είναι πρωτόγνωρη!

-- Άδικος είσαι θεέ Ήφαιστε. Αυτά που κατεγράφησαν στη μνή-

μη μου είπα, δίχως να αφαιρέσω ή να προσθέσω το παραμικρό!

διαμαρτυρήθηκε ο Μικροαστροναύτης, μα ο ΄Ήφαιστος δεν του

έδωσε σημασία και συνέχισε:

-- Αυτή η διαστροφή της έννοιας βασικών λέξεων, για την επι-

κοινωνία θεών & ανθρώπων, αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο!

-- Άδικος είσαι θεέ Ήφαιστε! επέμεινε ο Μικροαστροναύτης.

-- Γιατί είμαι άδικος; Πες μου, γιατί;

-- Εσύ, που λίγο πριν μου έμαθες το «μέτρον», χωρίς «μέτρον»,

εναντίον μου, καταφέρεσαι!

-- Και τί θα ήθελες λοιπόν, να πιστέψω άκριτα αυτά που λες και

να γίνω ακόλουθος ή δεκανίκι της δικής σου παράνοιας;

-- Μα, και της απιστίας τα όρια, κι αυτά έχουνε «μέτρον». Κι αν

γίνει διαφορετικά, τότε η άμετρη απιστία, άμετρη πίστη και μα-

νία στο τέλος καταντά!

-- Σαν λογικά μού φαίνονται τα τελευταία σου λόγια. Ωστόσο,

ετούτες οι δοξολογίες σου, τελείως ανορθόδοξες είναι. Όμως, για

να μην λες ότι σε αδικώ, ορίστε, πες μου. Αυτοί οι σκατόψυχοι

κλώνοι, τώρα πού είναι;

-- Αφού οι δύο σκατόψυχοι κλώνοι σύρθηκαν σαν τα σκουλή-

κια και ασπάζονταν τα πόδια του καθοδηγητή τους, φωνάζοντας:

«Holy Dictator, Kύριε και θεέ μας, δούλοι σου, δούλοι σου».

ύστερα σηκώθηκαν κι έφυγαν!

-- Κι ύστερα λες, πως είμαι άδικος. Αλλά δεν φταις εσύ, φταίω

εγώ, που σαν τους ηλίθιους θνητούς συμπεριφέρομαι, συνεχίζον-

τας να ακούω τα αποκυήματα της νοσηρής φαντασίας σου!

-- Άδικος είσαι θεέ Ήφαιστε!

-- Επιμένεις, και αυτό δεν είναι αρεστό μήτε και στους θνητούς.

Λοιπόν, άκου αυτό που θα σου πω και βάλε το καλά στο τεχνητό

μυαλό σου. Εάν στην τελευταία μου ερώτηση, θα ακούσουνε τα

αυτιά μου σαν απάντηση, παρόμοιες φαντασιώσεις παρανοϊκές,

να ξέρεις ότι, με μία μόνο λέξη μου, αλείτουργος θα μείνεις,

όπως και ο Χάλκιππος. Άντε λοιπόν και να πιστέψω ότι εκείνοι

οι σκατόψυχοι κλώνοι, οι κατ’ εικόνα & καθ’ ομοίωση του

πλάστη τους, έφυγαν, αυτός, ο Holy Dictator, πού είναι;

-- Αφού οι κλώνοι οι σκατόψυχοι έφυγαν προς την περιοχή

«ΔΩΝ», ανατολικά από εδώ, απ’ όπου και θα ξεκινούσαν να

πραγματοποιούν τις εντολές του θεού τους, αυτός αφού περιμά-

ζεψε κάποια υπολείμματα του δυσώδους υλικού, που είχαν

παραπέσει και τα έφαγε, μετά μπήκε πάλι στην δεξαμενή για να

αναπαυθεί, καθώς τους είπε. Τότε, πλησίασα γρήγορα-γρήγορα,

έκλεισα το πώμα και το αγκίστρωσα με όλη μου την δύναμη.

Αυτός, τότε, …

άρχισε να μου λέει διάφορα, αλλά εγώ απέφυγα να συνομιλήσω

μαζί του, επειδή υπήρχε κίνδυνος να αποσυντονιστεί η τεχνητή

σκέψη μου από την δική του, παράλογη σκέψη. Κι αν ακόμη δεν

πιστεύεις τα λόγια μου, τώρα που φθάσαμε, έλα κοντά να ακού-

σεις με τα θεϊκά αυτιά σου τον ίδιο! κι επιταχύνοντας το βήμα

του ο Μικρόαστροναύτης, χτυπώντας την δεξαμενή, φώναξε:

-- Holy Dictator, θεέ των σκατόψυχων κλώνων, ζεις ή πέθανες;

-- Άνοιξέ μου, διότι θα σκάσω εδώ μέσα από τις αναθυμιάσεις.

Άνοιξέ μου ή τουλάχιστον εξήγησέ μου τους λόγους που δεν με

ελευθερώνεις για να εξετάσουμε το ζήτημα. Άνοιξέ μου και θα

σου δώσω ό,τι μου ζητήσεις. Μη φέρεσαι σαν ανόητος. Σκέψου

το συμφέρον σου. Όπου νά ’ναι, θα έρθουν οι ευλογημένοι

σκατόψυχοι κλώνοι μου και θα φέρουν το μερτικό μου από τις

λεηλασίες. Χρυσάφια, ασήμια, πολύτιμα πετράδια και ό,τι άλλο

μπορείς να φανταστείς. Άνοιξέ μου, και θα σε κάνω άρχοντα!

-- Εσύ λοιπόν είσαι ο αίτιος της πρωτόγνωρης κοσμοκαταστρο-

φής; ρώτησε οργισμένος ο Ήφαιστος μετά το αρχικό ξάφνιασμα.

-- Σου το είπα και πριν. Ανάλογα με τον τρόπο που θα εξετάσεις

το ζήτημα. Για τους άλλους θα είναι καταστροφή, αλλά για μας,

θα είναι μεγάλη απόλαυση. Πες μου όμως, άλλαξε η φωνή σου,

μήπως έχω παραισθήσεις από την κλεισούρα και την ακούω τε-

λείως διαφορετική ή είσαι άλλος, που τώρα δα, μου μίλησε;

-- Ναι, άλλος είμαι!

-- Ααα, πολύ χαίρομαι που είσαι άλλος, επειδή με τον προηγού-

μενο δεν μπορούσα να συνεννοηθώ. Μάλλον, πολύ ανόητος πρέ-

πει να είναι. Ειπέ μου σε παρακαλώ, ποιος είσαι εσύ;

-- Ο θεός Ήφαιστος!

-- Γνωρίζω πολλά ονόματα θεών, αλλά το δικό σου, πρώτη φορά

το ακούω. Ωστόσο, αγαπητέ συνάδελφε δεν μπορείς να φαντασ-

τείς την χαρά μου που θα γνωριστούμε. Να συστηθώ όμως. Εγώ

είμαι ο Holy Dictator, Kύριος & θεός. Αλλά άνοιξε, επειδή αυ-

τός ο κακούργος είναι μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης και με

έκλεισε εδώ στερώντας την ελευθερία μου. Με κατέστησε όμηρο

και τούτο, καθώς γνωρίζεις είναι έγκλημα. Σύμφωνα με τον αντι-

τρομοκρατικό νόμο πρέπει να τον τιμωρήσουμε παραδειγματικά

για τα αδικήματα της συμμετοχής σε τρομοκρατική οργάνωση

και για παράνομη κατακράτηση θεού. Εεε, συνάδελφε, μ’ακούς;

-- Δεν γίνεται διαφορετικά, κι έτσι, προς το παρόν είμαι αναγκα-

σμένος να σε ακούω! αποκρίθηκε ο θεός Ήφαιστος, κι ευθύς

αμέσως συμπλήρωσε:

-- Χρυσές μου θεραπαινίδες, οδηγείστε το τέθριππο σε αυτή την

πλευρά του γεωκαθαριστικού οχήματος, κι εσύ Μικροαστροναύ-

τη, φέρε από την θήκη το συρματόσχοινο!

Κι ενώ ο Ήφαιστος επέβλεπε αν εκτελούνται σωστά οι εντολές

του, ο πλάστης των σκατόψυχων κλώνων, με επιμονή εμπόρου

που διαλαλεί την πραμάτεια του συνέχισε να μιλάει ασταμάτητα:

-- Συνάδελφε, άνοιξέ μου κι έχω μια πολύ καλή προσφορά για

σένα. Θα σε κάνω συνεταίρο σε υπερκέρδη. Πρέπει να γνωρίζεις

ότι είμαι προικισμένος με συμπυκνωμένη γνώση και πολύ

προσοδοφόρες ιδέες. Άκου λοιπόν μία ιδέα βασισμένη στην

συμπεριφορά των ποντικών που βλέπουν το τυρί, αλλά δεν αντι-

λαμβάνονται την φάκα. Η θεόπνευστη αυτή ιδέα με την κωδική

ονομασία «επτά ευτραφείς ποντικοί & επτά ισχνοί ποντικοί»,

στα νόμιμα πλαίσια του BarbaroCodex Alimentarius, μπορεί να

πραγματοποιηθεί με έναν πολύ απλό τρόπο. Παραβιάζοντας την

φύση θα μεταλλάξουμε τους σπόρους βασικής διατροφής. Αυτοί

οι σπόροι θα δίνουν καλύτερη & περισσότερη σοδειά πλην όμως,

όλα αυτά αποτελούν το «τυρί». Ο ανταγωνισμός των γεωργών

για περισσότερη σοδειά που σημαίνει πιο πολλά κέρδη, θα παρα-

κινήσει τους πρώτους να αγοράσουν από τους τεχνόσπορους. Η

μεγάλη ποσότητα σύμφωνα με τους κανόνες της φιλελεύθερης

αγοράς, θα συμπιέσει τις τιμές των συγκεκριμένων προϊόντων,

αναγκάζοντας και τους υπόλοιπους γεωργούς, που θα έχουν

κοστολόγιο μεγαλύτερο από την τιμή πώλησης, να αγοράσουν

από τους σπόρους της δικής μας τεχνογνωσίας, προκειμένου να

ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του ελεύθερου εμπορίου που θα

επιβληθεί δια νόμου. Και όλα αυτά σε συνδυασμό με κατάρες

του τύπου: οι γεωργοί που σπέρνουν με φυσικούς σπόρους είναι

καταραμένοι & η γη τους καταραμένη & οι καρποί της σοδειάς

τους καταραμένοι, και οι κτηνοτρόφοι που ταΐζουν με φυσικές

τροφές τα ζώα τους καταραμένοι, καταραμένα και τα ζώα τους.

Έτσι, αφού η προσφορά των προϊόντων θα είναι μεγαλύτερη από

την ζήτηση, οι τιμές των καρπών θα συμπιεστούν ακόμη περισ-

σότερο. Ωστόσο, για επτά χρόνια θα τους αφήσουμε να κερδί-

ζουν κάτι, αφού είναι βέβαιον ότι, άλλοι για να επιδείξουν τα

πλούτη τους και άλλοι για να επενδύσουν τα κέρδη τους θα

σπεύσουν να αγοράσουν χρυσό, άργυρο και κοσμήματα, γεγονός

που θα μας επιτρέψει λόγω μεγάλης ζήτησης να πουλήσουμε σε

καλή τιμή το χρυσίον, το αργύριον και τους πολύτιμους λίθους

που θα φέρνουν από τις λεηλασίες οι ευλογημένοι σκατόψυχοι

κλώνοι μου. Αυτή η περίοδος θα είναι η περίοδος των «επτά

ευτραφών ποντικών», κατά την οποίαν εμείς οι καλοί συνεταί-

ροι, σταθερά και μεθοδικά, θα αγοράζουμε σε χαμηλή τιμή το

πλεόνασμα των καρπών & θα γεμίζουμε τις βασιλικές αποθήκες

κάποιου αφελή βασιλοδεσπότη, τον οποίον θα έχουν πείσει με

διάφορες θεόπνευστες ψευδολογίες & θαύματα ισχύος, δικοί μας

πράκτορες ότι δήθεν εξυπηρετούνται τα δικά του συμφέροντα,

και με δικούς του φύλακες θα φυλάει το δικό μας εμπόρευμα.

Τότε, θα θέσουμε σε εφαρμογή το δεύτερο μέρος του σχεδίου,

δηλαδή την περίοδο των «επτά ισχνών ποντικών». Αφού πλέον

θα έχουν αποξενωθεί από την φυσική γεωργία οι γεωργοί, εμείς

που θα έχουμε το μονοπώλιο των σπόρων, θα πουλήσουμε τους

θαυματουργούς, άρρωστους & ευλογημένους σπόρους, που δεν

θα δίνουν καρπό, ούτε για δείγμα, για να πεινάσουν ζώα και

άνθρωποι. Κι όταν πλέον δεν θα έχουν άλλα υλικά αγαθά και θα

είναι για τους παγιδευμένους, η πείνα βαρεία σφόδρα, θα έρχο-

νται οι πεινασμένοι, θα σέρνονται και θα εκλιπαρούν λέγοντας:

«Σου εδώσαμε το χρυσίον, σου εδώσαμε το αργύριον, σου

εδώσαμε και τους πολυτίμους λίθους. Δεν έχουμε πλέον παρά

τα σώματα ημών, τας συζύγους ημών, τα τέκνα ημών, τα

κτήνη ημών και την γη ημών. Θεέ και Κύριε της πείνας,

αγόρασον έναντι τροφής, ημάς, τας συζύγους, τα τέκνα, τα

κτήνη και την γην ημών & θέλομεν είσθαι ημείς, οι σύζυγοι

και τα τέκνα ημών, τα κτήνη και η γη ημών, δικοί σου

ΔΟΥΛΟΙ»

Και όταν όλα θα έχουν συντελεσθεί κατά την θεϊκήν Ευλογίαν,

θα εφαρμόσουμε το δεύτερο θεόπνευστο σχέδιο με την κωδική

ονομασία ...«Τρία Θεϊκά & Ευλογημένα (Θ)ήτα», που σημαίνει:

(Θ)εόπνευστα (Θ)ανατηφόρα (Θ)αύματα. Τρία (Θ) που θα μας

επιτρέψουν αφ’ ενός μεν, να μαζέψουμε το χρυσίον, το αργύριον

και τους πολύτιμους λίθους, που τυχόν απέμειναν στα χέρια των

αλλόδοξων, αφ’ ετέρου δε, να διαφύγουμε με ασφάλεια. Τί λες

συνάδελφε, δεν είναι εκπληκτικές αυτές οι θεόπνευστες ιδέες?

-- Κατά την τροφή τα κόπρανα και κατά τον νουν οι λόγοι!

του αποκρίθηκε ο θεός Ήφαιστος, καθώς ήλεγχε τα δύο ακροδε-

σίματα του συρματόσχοινου.

-- Αυτό που είπες ακούγεται ευφυές, ωστόσο, δυσκολεύομαι να

αντιληφθώ εάν το είπες για να επαινέσεις τις θεόπνευστες ιδέες

μου ή για να θίξεις την τιμή και την υπόληψή μου!

-- Έχω ακούσει πολλά στην θεϊκή ζωή μου, όμως, ...

πρώτη φορά ακούω ότι η Αρρώστια έχει τιμή και υπόληψη! παρατήρησε ο θεός Ήφαιστος καθώς στεκόταν με υψωμένα τα

χέρια του, μπροστά στους ίππους του θεϊκού άρματος.

-- Από τα λόγια σου αυτά, τί να υποθέσω συνάδελφε; Ότι είσαι

υπέρμαχος του ρατσισμού, των φυλετικών διακρίσεων και της

μισαλλοδοξίας ή θύμα της ανεπίτρεπτης για θεούς, ξενοφοβίας;

-- Μόνο δύο βήματα μπροστά! είπε ο θεός Ήφαιστος, κι ευθύς οι

ίπποι του θεϊκού άρματος εκτέλεσαν επακριβώς την εντολή του.

Το γεωκαθαριστικό όχημα και ο Χάλκιππος πήραν την κανονική

θέση, ενώ ο Holy Dictator φώναζε υστερικά:

-- Συνάδελφεεεεε, άνοιξε γρήγορα. Μετά το φοβερό τράνταγμα

και την βίαιη μετακίνησή μου, ψάχνω να βρώ τα πόδια μου και

δεν τα βρίσκω. Χάνω σιγά-σιγά την μορφή μου και γίνομαι όπως

πριν, ...ένα με το υλικό της ύπαρξής μου. Εάν πάθω κάποιο κακό

εγώ, θα χάσεις τα κέρδη που σου προσφέρω με τις θεόπνευστες

ιδέες μου. Σκέψου θεϊκά. Σκέψου το συμφέρον σου. Με ακούς;

-- Μικροαστροναύτη, φέρε την εργαλειοθήκη για να εξετάσω τον

Χάλκιππο κι εσείς κόρες μου, φέρτε ένα ανταλλακτικό φτερό!

-- Συνάδελφε, ακούω για εργαλειοθήκες & ανταλλακτικά φτερά.

Μήπως η θεϊκή σου ειδικότητα έχει σχέση με την τεχνογνωσία;

Ειπέ μου σε παρακαλώ, είσαι επιστήμων;

-- Ναι, επιστήμων είμαι! του απάντησε ο θεός Ήφαιστος.

-- Αγαπητέ συνάδελφε, τώρα είναι διπλή η χαρά μου που θα

συνεργαστώ με έναν τεχνογνώστη θεό. Είσαι ό,τι μου χρειάζε-

ται. Άνοιξέ μου λοιπόν, προκειμένου να σου εκθέσω στα καθορι-

σμένα πλαίσια του διαθρησκειακού διαλόγου, της θρησκευτικής

αλληλεγγύης, της αμοιβαίας θρησκευτικής κατανοήσεως και του

polyπολιτισμού, εν πάση δε περιπτώσει, χάριν του οικονομικού

συμφέροντος, κάποιες λεπτομέρειες του θεόπνευστου σχεδίου

για την απόλυτη δουλοποίηση των ανθρώπων, στην οποία θα

συμβάλλουν και οι ίδιοι δίχως να το αντιλαμβάνονται. Να έχεις

υπ’ όψιν ότι η Ιερά Βίβλος Του Καλού Εγκληματία, βάσει της

οποίας θα ολοκληρώνεται η Ευλογημένη Μύηση των Ευλογη-

μένων Μισάνθρωπων Εξουσιαστών της Νέας Τάξης Πραγμά-

των, σε συνδυασμό με τις Ευλογημένες Θεϊκές Εντολές, που

θα επιβληθούν δια Πυρός και Σιδήρου, από τους Αδίστακτους

Εκτελεστές του Θεϊκού Νόμου, στους τρομοκρατημένους θνη-

τούς των οποίων θα υποτιμούμε τις ικανότητες, μειώνοντας συ-

νεχώς την νοημοσύνη τους ώστε να νοιώθουν ένοχοι για όλα, εί-

ναι τα ιερά όπλα, προκειμένου να επιτευχθεί ο ιερός σκοπός της

ιεροΒαρβαρικής θρησκείας. Οι ιεροΒάρβαροι πιστοί, αυτοί οι

ΚΑΤ’ ΕΙΚΟΝΑ άνθρωποι, με προσταγή θα σηκώνονται και

με προσταγή δέν θα σηκώνονται. Μα πάνω και πριν από όλα,...

θα ΣΥΓΧύΣΩΜΕΝ την ΓΛώΣΣΑΝ αυτών,

δια να μη εννοή ο εις του άλλου την γλώσσαν.

Δηλαδή, για να είναι εγκεφαλοΑποσυντονισμένα τα ανθρωπό-

μορφα ZOMBIES, θα προκαλούμε διαρκώς ΤΕΧΝΗΤΗ κρίση

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ βασικών λέξεων. Εεε, συνάδελφε, με ακούς;

-- Σου το είπα και πριν. Αναγκαστικά σε ακούω!

-- Με ακούς συνάδελφε θεέ, αλλά δεν με ελευθερώνεις!

-- Χάλκιππε, ...ζωήν λάβε! είπε ο θεός Ήφαιστος και αμέσως ο

επισκευασμένος χάλκινος ίππος άρχισε να λειτουργεί.

-- Εύγε Ήφαιστε. Εύγε τεχνίτη μέγα. Εύγε μεγάλε επιστήμονα!

φώναζε συνεχώς, με έκδηλη χαρά ο Μικροαστροναύτης, αλλά

καθώς ο Χάλκιππος ανεβοκατέβαζε τις φτερούγες του και χτυ-

πούσε με δύναμη τα πόδια του, ακούστηκαν οι διαμαρτυρίες του

Holy Dictator.

-- Συνάδελφεεε, τί συμβαίνει; Κουνιέμαι συνεχώς και ζαλίζομαι.

Ελευθέρωσέ με, και υπόσχομαι να σε κάνω συνεταίρο, όχι μόνον

στα κέρδη, αλλά και στις όμορφες παρθένες που θα φέρνουν οι

σκατόψυχοι κλώνοι μου, μετά από κάθε ολική καταστροφή!

-- Ξέχνα τα κέρδη και τις όμορφες παρθένες, διότι σε λίγο θα

βρίσκεσαι στην Συμπανόπη! του αποκρίθηκε ο θεός Ήφαιστος.

-- Στην Συμπανόπη; Συνάδελφε θεέ, τί είναι η Συμπανόπη; ρώ-

τησε ο Holy Dictator.

-- Κέντρο Φυσικής Αποσύνθεσης Κοσμικών Λυμάτων, όπου

από το δυσώδες υλικό της ύπαρξής σου και από εσένα, αυτό που

θα απομείνει τελικά θα είναι το «ΤΙΠΟΤΑ» της ύλης. Μονάχα η

μνήμη σου θα διαιωνιστεί για να σε θυμούνται με πόνο κι οργή,

άνθρωποι και θεοί ! τον ενημέρωσε ο θεός Ήφαιστος.

-- Ωω, τί δυσάρεστα λόγια είναι αυτά που ακούω. Εσύ, υπέροχο

πνεύμα της καταστροφής, κι εσύ, της διαστροφής καλλίστη

ιδέα, που πλάσμα δικό σας είμαι και για σας υπάρχω, ...γιατί με

εγκαταλείπετε; Γιατίίί;;; αναφώνησε ο Ηoly Dictator, κι ευ-

θύς, με φωνή τόσο δυνατή που σείονταν η Γη, συμπλήρωσε:

-- Δουλικέ επιστήμονα, εσύ, που με τα άλυτα δεσμά της άφθα-

στης τέχνης σου, καθήλωσες στον Καύκασο, καταπώς άξιζε στον

άμυαλο επαναστάτη κατά της θεϊκής Εξουσίας, τον φιλάνθρωπο

Προμηθέα, εσύ, πανάσχημε, κουτσέ, αλλά ιδανικέ τεχνοκράτη,

φανερώσου. Αυτός ο ανόητος θεός, ο Ήφαιστος, βούλεται να με

εξαφανίσει. Άξιε τεχνογνώστη, ακούραστε υπηρέτη της εξου-

σιαστικής σοφίας και άρχοντα του κοσμοδρόμιου της Λήμνου,

πέμπω προς σέ, βοή θεία. Βοήθειααα. Βοήθειααα. Βοήθειααα!

Στο άκουσμα των τελευταίων λόγων του ιεροΒάρβαρου Κύριου

& θεού των σκατόψυχων κλώνων, φάνηκε ότι ο Ήφαιστος κυ-

ριεύθηκε από αμηχανία, ενώ ο Μικροαστροναύτης, αφού σταμά-

τησε τα επαινετικά λόγια & τον κοίταξε στα μάτια, μετά εστάθη

καταντίκρυ του, ως ίσος προς ίσον, και του είπε με οργίλο ύφος:

-- Αιδώς σχιζοφρενή επιστήμονα. Με το ένα σου χέρι φτιάχνεις

έργα ωφέλιμα για τους ανθρώπους & με τ’άλλο άλυτα δεσμά για

τον ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗ, τον φιλάνθρωπο Προμηθέα. Αιδώς, θεέ

Ήφαιστε, εκτός κι αν η αιδώς είναι μονάχα για τους ανθρώπους.

-- Ό,τι κι αν έπραξα, το έπραξα παρά την θέλησή μου. Ο τραχύς

και ανελέητος Δίας είχε διατάξει το Κράτος & την Βία μαζί μου

να έρθουν, για να επιστατούν στην καθήλωση. Πίστεψέ με, δεν

μπορούσα να πράξω διαφορετικά. Στέναζα μοναχά για τον πόνο

του υπερήφανου & ασυμβίβαστου Προμηθέα, καθώς εκάρφωνα

τους σφιχτούς κρίκους πάνω στα βράχια του Καυκάσου, και συ-

νεχώς μονολογούσα: Ω, τέχνη των χεριών μου, πόσο σε μισώ!

-- Αν και θεός, σε κενολογίες ανόητων ανθρώπων καταφεύγεις

για να δικαιολογήσεις την αποτρόπαια πράξη σου. Και μεταθέ-

τεις την δική σου ευθύνη στην τέχνη των χεριών σου, ωσάν η

τέχνη σου να εκδηλώνεται χωρίς τα χέρια σου, και τα χέρια σου

να τεχνουργούν ξέχωρα από το μυαλό σου. Αυτά θεέ Ήφαιστε,

να τα λες σε αφελείς θνητούς, που τα πιστεύουν, κι όχι σε μένα!

-- Είσαι θρασύτατος. Αν και σου δίδαξα το «μέτρον», το θράσος

σου είναι άμετρο και τολμάς με άπρεπο τρόπο να απευθύνεις τον

λόγο σου, εσύ, ένα μηχάνημα, σε εμένα, έναν θεό!

-- Αν & μου δίδαξες το «μέτρον», η υποκρισία σου άμετρη είναι.

Τολμάς, θεέ Ήφαιστε να κάνεις λόγο για θράσος και για άπρεπη

συμπεριφορά, όταν αυτά που είπα, είναι τα ίδια, που εσύ λίγο πιο

πριν, αβίαστα ομολόγησες. Καθήλωσες, ναι ή όχι, στα βράχια

του Καυκάσου τον φιλάνθρωπο Προμηθέα; Πού είναι λοιπόν το

θράσος μου και η άπρεπη συμπεριφορά μου; Αν φταίει ο καθρέ-

φτης γι’ αυτά που δείχνει, τότε ναι, φταίω κι εγώ που λέω, αυτά

που κατεγράφησαν στην μνήμη μου. Άφησε λοιπόν κατά μέρος

την υποκρισία σου για το δήθεν θράσος μου & τον δήθεν άπρεπο

τρόπο μου, και ομολόγησε το κίνητρο της ανόσιας πράξης σου!

-- Δεν πρόκειται να καταλάβεις!

-- Αυτό, δεν θα το κρίνεις εσύ. Εκ του αποτελέσματος θα κριθεί!

-- Ορίστε λοιπόν, αφού επιμένεις θα σου πω το κίνητρο της πρά-

ξης μου. Ήταν ο Έρωτας!

-- Βέβαιον είναι ότι από την θεϊκή σκέψη σου, χάθηκε κάθε ίχνος

σοβαρότητας. Στην αρχή, έκανες λόγο για τον τραχύ και ανε-

λέητο Δία, ενώ στην συνέχεια, αναφέρθηκες στο Κράτος και στη

Βία. Αμέσως μετά, μετέθεσες την ευθύνη της εγκληματικής πρά-

ξης σου, στην τέχνη των χεριών σου, και τώρα, την μεταθέτεις

στον Έρωτα. Τελικώς, θεέ, ...εσύ, δέν έχεις καμμία ευθύνη;

-- Σου το είπα ότι δεν πρόκειται να καταλάβεις και δεν είχα άδι-

κο. Και τούτο διότι, εσύ, είσαι ένα μηχάνημα. Εσύ, δεν μπορείς

να νοιώσεις τον Έρωτα!

-- Εε, συνάδελφε, τί είναι ο Έρωτας; Μέταλλο όπως ο χρυσός &

ο άργυρος, πολύτιμος λίθος, θαυματουργό δηλητήριο ή κάποιος

νέος τρόπος μετάλλαξης σπόρων που δεν γνωρίζω; ρώτησε,

επεμβαίνοντας στον διάλογο ο Holy Dictator.

-- Ανέραστο σίχαμα, πάψε. Μιλάμε για την ομορφιά της Ζωής!

τον αποπήρε ο Ήφαιστος και ο Holy Dictator σιώπησε. Αλλά ο

Μικροαστροναύτης, συνέχισε να ασκεί κριτική σε ό,τι άκουγε:

-- Δηλαδή, σύμφωνα με τα τωρινά λεγόμενά σου, για της δικής

σου πράξης την ασχήμια, ευθύνεται η … ομορφιά της Ζωής;

-- Όχι, δεν εννοούσα αυτό!

-- Τότε, τί εννοούσες;

-- Εννοούσα ότι ο Έρωτας, είναι η ομορφιά της Ζωής. Κι όσο

για μένα, αν θέλεις να μάθεις, Έρωτας και ομορφιά της Ζωής,

είναι η θεσπέσια Αφροδίτη. Η Αφροδίτη μου!

-- Δηλαδή, σύμφωνα με τον τελευταίο ισχυρισμό σου, για την

απεχθή πράξη σου, ευθύνεται η Αφροδίτη σου, μία γυναίκα;

-- Όχι, δεν εννοούσα αυτό!

-- Δεν εννοούσες αυτό, δεν εννοούσες εκείνο, δεν εννοούσες το

άλλο, επιτέλους, θεέ, γνωρίζεις τον πρωταίτιο της αξιοκατάκρι-

της πράξης σου; Διότι, εάν δεν τον γνωρίζεις εσύ, τον γνωρίζω

εγώ. Ήταν το «ΕΓΩ» σου, θεέ Ήφαιστε. Ναι, το «ΕΓΩ» σου.

Κι αυτό το λέω εγώ, που δέν έχω «ΕΓΩ», παρά μονάχα κρίση.

Ωστόσο, εκείνο που δεν γνωρίζω, είναι οι σκέψεις, που δεν σε

εμπόδισαν να πράξεις κάτι, που καταπώς φαίνεται, μάλλον ήταν

αντίθετο προς την θέλησή σου. Ανδρίζου, λοιπόν, θεέ Ήφαιστε

και την ΑΛΗΘΕΙΑ φανέρωσε, με τρόπο λακωνικό. ...Ανδρίζου!

-- Φοβήθηκα. Ναι, ομολογώ ότι φοβήθηκα. Με κυρίεψε ο φόβος

πως, εάν δεν εκτελούσα την απόφαση του τυραννικού Δία, θα

έχανα για πάντα αυτήν που όσο & να με πικραίνει με τις απιστίες

της, είναι αυτή, που με ένα και μόνο χάδι της, γεμίζει χαρά την

άχαρη θεϊκή ζωή μου. Και για να καταλάβεις, που δεν θα κατά-

λάβεις, την θέση που βρισκόμουν, ένα μόνο σου λέω. Ο αυταρχι-

κός πατέρας μου, για να με τιμωρήσει, θα με χώριζε από την

Αφροδίτη, για να μου στερήσει την χαρά και τον αγιάτρευτο

πόνο του Έρωτά μου γι’ αυτήν. Κι αυτό, επειδή με την δική του

θέληση, έγινε & παραμένει σύζυγός μου! ξέσπασε απολογούμε-

νος, ο θεός Ηφαιστος, και ο Μικροαστροναύτης παρατήρησε:

-- Ότι φοβήθηκες μήπως στερηθείς την χαρά, το καταλαβαίνω.

Αλλά ότι φοβήθηκες μήπως στερηθείς τον αγιάτρευτο πόνο του

Έρωτά σου για την θεά Αφροδίτη, αυτό μάλλον υποψίες προ-

καλεί για την διανοητική σου κατάσταση, θεέ Ήφαιστε!

-- Εσύ, ως μηχάνημα με τεχνητή νοημοσύνη, καλώς κρίνεις τα

πράγματα. Μάθε όμως ότι, αυτό που ισχύει, όχι μονάχα για τους

ανθρώπους, αλλά και για τους θεούς, είναι πως: ...

Εκεί που σταματάει η Λογική, αρχίζει

η Αλήθεια του παράφορου Έρωτα

& το Ψέμα της Δεσποτικής θρησκείας!

-- Για να το λές εσύ, που είσαι θεός, κάτι θα ξέρεις!

-- Θαρρώ ότι ειπώθηκαν αρκετά! είπε ο θεός Ήφαιστος και,

αφού πλησίασε το γεωκαθαριστικό όχημα, στηριζόμενος με το

ένα χέρι του στο μπροστινό μέρος της δεξαμενής, συμπλήρωσε :

-- Έλα, τώρα, κοντά μου, να σου δείξω τον τρόπο για ν’ αποσυν-

δέσεις την δεξαμενή!

-- ΟΧΙ, θεέ Ήφαιστε. Αρνούμαι να εκτελέσω την εντολή σου!

-- Είπα, έλα κοντά μου για να σου δείξω τον τρόπο αποσύνδεσης.

-- Κι εγώ ξαναλέω: ...ΟΧΙ, θεέ Ήφαιστε!

-- Αν είναι δυνατόν!!! Πέφτω από τα σύννεφα με αυτό που άκου-

σαν τ’ αυτιά μου. Εσύ, ένα μηχάνημα, που με έναν λόγο μου, θα

καταντήσεις ανακυκλώσιμο υλικό, τολμάς να εναντιωθείς στην

εντολή μου; Αλλά, μα την αλήθεια, πες μου. Μήπως το τεχνητό

μυαλό σου, πήρε αέρα, επειδή είσαι του Κόσμου ο ξακουστός

«Μικροαστροναύτης»; Ή μήπως, είσαι τόσο χαζομηχάνημα, που

δεν γνωρίζεις ότι απ’ τη δική μου βούληση εξαρτάται η ζωή σου;

-- Εάν όλα αυτά που ξεστόμισες θεέ Ήφαιστε, οφείλονται στην

πονηρία του θεϊκού μυαλού σου, με σκοπό να προκαλέσεις

εντυπώσεις, βέβαιον είναι ότι ανάμεσα στους θνητούς, θε νά

’βρεις πάμπολλους καταναλωτές εντυπώσεων. Να ξέρεις πάντως

αν και το γνωρίζεις πως, ούτε το τεχνητό μυαλό μου πήρε αέρα,

ούτε αγνοώ ότι από τη δική σου βούληση εξαρτάται η ζωή μου!

-- Τότε, προς τι η άρνησή σου να εκτελέσεις την εντολή μου;

-- Κάποιος, προφήτευσε την ρήση ενός μελλοντικού θνητού!

-- Και αυτό, τι σημαίνει;

-- Σημαίνει ότι η ρήση αυτή, είναι ό,τι πιο σημαντικό έχει καταγ-

ραφεί στην τεχνητή μνήμη μου, μέχρι σήμερα!

-- Κι είναι τόσο σημαντική η ρήση, που σε ωθεί στην ανυπακοή;

-- Ναι, τόση σημαντική είναι!

-- Ακούω λοιπόν, για να μάθω κι εγώ. Ποια είναι αυτή η ρήση;

-- «Το μη γαρ είναι κρείσσον ή το ζην κακώς». Αυτή είναι!

-- Για να είμαι ειλικρινής μικρέ μου αστροναύτη, δεν σφάλεις. Κι

εγώ την θεωρώ σημαντική. Μάλλον έτσι θα σκέπτονταν όσοι, ...

δέν θέλησαν να ζουν για τον Θάνατο,

αλλά πέθαναν για την Ζωή.

Πράγματι, είναι προτιμότερος ο θάνατος από μία ζωή άθλια,

χωρίς Αξίες, χωρίς Ιδανικά, χωρίς Αξιοπρέπεια. Ωστόσο, πρέ-

πει να αντιληφθείς ότι αυτή η ρήση του μελλοντικού θνητού,

αφορά τους θνητούς κι όχι τα άψυχα μηχανήματα σαν κι εσένα!

-- Θεέ Ήφαιστε, δεν ξέρω και δεν κατανοώ την λέξη «άψυχα»!

-- Για να κατανοήσεις την λέξη «άψυχα», θα πρέπει να λάβεις

υπόψη σου ότι, εν αντιθέσει προς τους Ανθρώπους, τα υπόλοιπα

Ζώα και τα Φυτά, όλα τα υπόλοιπα ονομάζονται «άψυχα», αφού

ούτε αυτοσυντηρούνται, ούτε διαιωνίζουν το είδος τους, όπως

παραδείγματος χάριν, τα έπιπλα, τα εργαλεία ή τα μηχανήματα

σαν εσένα. Πάντως, «ΨΥΧΗ», είναι η Συμπαντική Ενέργεια!

-- Λανθάνεις, κι ας είσαι θεός. Και τούτο διότι, αυτό που είπες,

είναι ένας λόγος παραπάνω για να γίνει αυτή η ρήση, ακόμα πιο

σημαντική για τα άψυχα μηχανήματα σαν κι εμένα!

-- Αδυνατώ να παρακολουθήσω τον συλλογισμό σου. Τί εννοείς;

-- Εννοώ ότι, αφού ο θάνατος των μηχανών με τεχνητή νοημοσύ-

νη, διαφέρει από τον θάνατο των ανθρώπων, τότε, είναι απολύ-

τως βέβαιον ότι, κανείς δεν πρόκειται να κλάψει για ένα άψυχο

αντικείμενο σαν κι εμένα. Για τον θάνατο ενός ανθρώπου όμως,

δίχως αμφιβολία, θα υπάρχουν πολλοί για να θρηνήσουν: Μάνα,

Πατέρας, Αδέλφια, Παιδιά, συνΑγωνιστές, Φίλοι, Έρως!

-- Έτσι όπως εξετάζεις το ζήτημα, δεν έχεις άδικο. Συμφωνώ κι

εγώ. Θα πρέπει όμως να κατανοήσεις ότι, έτσι είναι η ζωή. Άλλη

η μοίρα των ανθρώπων, άλλη η μοίρα των μηχανών. Συνεπώς,

μάλλον διαπράττεις Ύβριν, εσύ, ένα μηχάνημα, να καμώνεσαι

τους ανθρώπους!

-- Και πάλι λανθάνεις, θεέ Ήφαιστε. Ούτε στιγμή δεν πέρασε

από το τεχνητό μυαλό μου να καμωθώ τους ανθρώπους. Απλώς,

επισημαίνω την Αξία τους!

-- Τώρα που το καλοσκέφτομαι, μάλλον έχεις δίκιο. Δεν καμώνε-

σαι τους ανθρώπους. Τους θεούς καμώνεσαι. Και νομίζεις, εσύ,

ένα παλιομηχάνημα, ότι θα συνεχίσεις να με εμπαίζεις!

-- Εκ νέου λανθάνεις, θεέ Ήφαιστε!

-- Πάψεεε. Πάψε. Και μην ξαναπείς: «λανθάνεις, θεέ Ήφαιστε,

λανθάνεις, θεέ Ήφαιστε». Εγώ, είμαι θεός. ...Δέν λανθάνω!

-- Έτσι είναι. Έχεις απόλυτο δίκιο συνάδελφε. Εμείς οι θεοί, δέν

λανθάνουμε! ακούστηκε η φωνή του Holy Dictator.

-- Βούλωστο εσύ από κει μέσα, θεϊκό περίττωμα. Δεν ζήτησα

συνήγορο! φώναξε νευριασμένος ο θεός Ήφαιστος χτυπώντας με

δύναμη την παλάμη του στην δεξαμενή, κι ευθύς αμέσως, απευ-

θυνόμενος πάλι στον Μικροαστροναύτη, είπε με θυμό:

-- Λοιπόν, για να τελειώνουμε. Έλα να μάθεις την αποσύνδεση!

-- ΟΧΙ, θεέ Ήφαιστε. Αρνούμαι να εκτελέσω την εντολή σου!

-- Πάλι τα ίδια άρχισες; Επιτέλους, ποιος νομίζεις ότι είσαι; Μην

θαρρείς πως είναι πράξη ηρωϊκή, αυτή η άπρεπη ανυπακοή σου;

-- Ένα μηχάνημα είμαι, με τεχνητή νοημοσύνη. Τίποτα παραπά-

νω και τίποτα λιγότερο. Το γνωρίζω, όπως γνωρίζω πολύ καλά

ότι, οι πράξεις οι ηρωϊκές, των ενάρετων θεών και ανθρώπων

είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα, και όχι των άψυχων μηχανών!

-- Τότε, αφού τα γνωρίζεις όλα αυτά, γιατί παίζεις με τα θεϊκά

νεύρα μου; Γιατί δεν υπακούς; Τί θέλεις, τέλος πάντων; Τί;

-- Να πάμε πρώτα στον Καύκασο, για να ΕΛΕΥΘΕΡΩΣΟΥΜΕ

τον φιλάνθρωπο Προμηθέα!

-- Αχα, χα, χα, χα, χα. Τί είπες; Αχα, χα, χα, χα. Για ξαναπές το.

Αχα, χα, χα, αχα, χα, χα.

-- Να ελευθερώσουμε τον Προμηθέα. Να αποκαθηλώσουμε την

ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ θεών και ανθρώπων, που καθήλωσες ΕΣΥ, ο

επιστήμων, και ύστερα τα άλλα! επανέλαβε ο Μικρόαστροναύ-

της, ενώ ο θεός Ήφαιστος, μέσα σε ξέφρενα γέλια, είπε:

-- Ο φιλάνθρωπος Προμηθέας, είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ. Αχα, χα,

χα, και συνεχίζει ακούραστος το έργο του. Αχα, χα, χα, αχα, χα!

-- Και αυτό, αυτό ...πώς συνέβη; ρώτησε με φανερή έκπληξη ο

Μικροαστροναύτης.

-- Στον Ηρακλή έδωσα όπλα & σύνεργα, αχα, χα, χα, χα, χα, και,

αφού σκότωσε το όρνιο του Δία, αχα, χα, χα, χα, χα, τα άλυτα

δεσμά έγιναν παιχνιδάκι για τον μέγα Ήρωα. Αχα, χα, χα, χα!

αποκρίθηκε ο θεός Ήφαιστος καθώς γελούσε ασυγκράτητα, ενώ

ο Μικροαστροναύτης, απευθυνόμενος στον Χάλκιππο, είπε:

-- Χάλκιππε, ... άβυσσος είναι ο νους,

όχι μονάχα των ανθρώπων, αλλά και των θεών.

Κι αυτό το λέω εγώ, που δέν έχω «ΕΓΩ», παρά μονάχα κρίση!

Ο Χάλκιππος κούνησε το κεφάλι του, ωσάν να συμφωνούσε με

την κρίση του Μικροαστροναύτη, ενώ ο θεός Ήφαιστος, είπε:

-- Δέν είναι άδικη η κρίση σου, καλέ μου Μικροαστροναύτη.

Κι αυτό το λέω ΕΓΩ, ο θεός, παραμερίζοντας το «ΕΓΩ» μου!

-- Για να παραμερίζεις το «ΕΓΩ» σου, εσύ, ένας θεός, δείχνει

ότι είσαι καλός θεός. Φαντάζομαι ότι οι κάτοικοι της πανώριας

Λήμνου θα αισθάνονται μεγάλη υπερηφάνεια που έχουν στον

τόπο τους έναν τόσο καλό θεό, όπως εσύ. Εύγε, θεέ Ήφαιστε!

-- Σε ευχαριστώ για τον φιλόφρονα λόγο, αλλά το «Εύγε» σου,

στο γένος των ανθρώπων πρέπει να απευθύνεται, όχι σε εμένα!

-- Γιατί το λες αυτό;

-- Επειδή ο ανθρωπος έπλασε τους θεούς κατά την νοοτροπία

του. Και αυτό σημαίνει ότι οι θεοί είναι το καθολικό «ΕΓΩ» του

ανθρώπου. Με άλλα λόγια, όταν οι άνθρωποι είναι καλοί, είναι

καλοί και οι θεοί που μυθοποιούν, ενώ όταν είναι κακοί,

μυθοποιούν κακούς θεούς, σαν αυτό το θεϊκό περίττωμα!

-- Ακούω με προσοχή τα λόγια σου, θεέ Ήφαιστε, καταγράφον-

ται στην μνήμη μου, αλλά η τεχνητή νοημοσύνη μου, δεν επιτρέ-

πει να κατανοήσω τα λόγια σου αυτά. Βοήθησέ με να καταλάβω!

-- Μην έχεις απαιτήσεις πάνω από τις τεχνικές σου δυνατότητες.

Τα θέματα του ΕΡΩΤΑ και της ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ, μονάχα αυτοί οι

άνθρωποι που δέν φοβούνται να ερευνήσουν την ΑΛΗΘΕΙΑ, μα

ούτε & θέλουν να την κρύψουν από τον εαυτό τους, μπορούν να

τα κατανοήσουν. Μην έχεις αυταπάτες, Αυτά τα θέματα, δεν εί-

ναι για μηχανήματα, όπως είσαι εσύ. Πολλά, όμως, είπαμε και

πρέπει να αναχωρήσετε για την Συμπανόπη. Αρκετά ταλαιπωρη-

θήκαμε εξ αιτίας αυτού του Βαρβαροθεού. Πλησίασε τώρα, να

μάθεις τον τρόπο αποσύνδεσης, για να πετάξεις την δεξαμενή

στην Συμπανόπη μαζί μ’ αυτό το ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟ περίττωμα.

-- Ο Προμηθέας, που πρόδωσε την καθεστηκυία τάξη των θεών,

είναι ελεύθερος, και ΕΓΩ, που με τις θεόπνευστες ιδέες μου

πασχίζω για τα συμφέροντα της θεοΤυραννίας, σε βάρος των

ανόητων θνητών, από θεούς προδίδομαι. Παρασυρμένος από τα

ΑΝΤΙβαρβαρικά σου αισθήματα, αυτό που προτίθεσαι να πρά-

ξεις, συνάδελφε θεέ, είναι έγκλημα κατά του θεοΔεσποτισμού,

μαζί και αγνωμοσύνη στο πρόσωπό μου! ακούστηκαν με ύφος

καταγγελτικό τα λόγια του Holy Dictator.

-- Άρρωστε, Αγέλαστε, Μισάνθρωπε & εξουσιοΜανιακέ θεέ,

πάψε επιτέλους! τον απoπήρε ο θεός Ήφαιστος και αμέσως μετά

δείχνοντας κάποιο σημείο στο κάτω μέρος της δεξαμενής, είπε:

-- Μικροαστροναύτη, πρόσεξε. Αφού απασφαλίσεις την περόνη,

θα την τραβήξεις από την χειρολαβή & η δεξαμενή, με μία μικρή

ώθηση, να … έτσι, θα αποχωριστεί από το όχημα!

-- Κατεγράφη στην τεχνητή μνήμη μου! διαβεβαίωσε τον θεό ο

Μικροαστροναύτης, και ανέβηκε στο γεωκαθαριστικό όχημα.

-- Και μετά, κατ’ ευθείαν στην Λήμνο! πρόσθεσε ο Ήφαιστος.

-- Χάλκιππε, ολοταχώς στην Συμπανόπη! φώναξε ο Μικρο-

αστροναύτης τραβώντας τα ηνία κι ευθύς ο Χάλκιππος άρχισε να

καλπάζει και να φτερουγίζει, ενώ ο θεός Ήφαιστος, ευχήθηκε:

-- Καλό ταξείδι αυτόματα παιδιά μου!

Έτσι αφού η δεξαμενή με τον πλάστη των σκατόψυχων κλώνων

απορρίφθηκαν στην Συμπανόπη, ο Μικροαστροναύτης & ο Χάλ-

κιππος πήραν τον αερόδρομο του γυρισμού, ενώ στην Λήμνο,

την ίδια ώρα, αμέτρητοι αγγελιαφόροι συνωστίζονταν έξω από

το εργαστήριο του Ηφαίστου, που παρακολουθώντας από την μι-

κρή οθόνη την πορεία του γεωκαθαριστικού οχήματος, ταυτοχ-

ρόνως, έγραφε στον έναν πάπυρο μετά τον άλλον. Σε λίγο, βγήκε

από το εργαστήριο και λοξοκοιτάζοντας προς το όχημα που πλη-

σίαζε για προσγείωση, άρχισε να μοιράζει στους αγγελιαφόρους

από έναν πάπυρο, βιαστικά-βιαστικά. Καθώς δε, προσγειωνόταν

το όχημα, έφευγε ο τελευταίος αγγελιαφόρος, αφού προηγουμέ-

νως διάβασε το κείμενο της θεϊκής επιστολής, που είχε ως εξής:

ΠΟΡΙΣΜΑ ΘΕΪΚΗΣ ΕΡΕΥΝΑΣ

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΚΟΣΜΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

HOLY DICTATOR

ΘΕΟΣ ΣΚΑΤΟΨΥΧΩΝ ΚΛΩΝΩΝ

- ΑΠΕΡΡΙΦΘΗ ΣΤΗΝ ΣΥΜΠΑΝΟΠΗ -

ΑΙΤΙΑ ΚΟΣΜΟΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ

ΥΠΕΡΒΑΛΛΩΝ ΖΗΛΟΣ ΧΑΛΚΙΝΟΥ ΓΙΓΑΝΤΑ ΤΑΛΩ

- ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΙ -

ΘΕΟΣ ΗΦΑΙΣΤΟΣ

.........................................................................................................

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

Αντιγραφή θεατρικού μέρους,

(νέας έκδοσης) από εκδοθέν βιβλίο, το έτος 0004, με τίτλο:

ΚΚΟΟΣΣΜΜΙΙΚΚΑΑ ΚΚΑΑΤΤΑΑ ΦΦΙΙΛΛΟΟΔΔΗΗΜΜΩΩΝΝΑΑ

ΗΗΟΟΜΜΟΟ SSCCAATTόόPPSSYYCCHHUUSS

ΗΗ ΔΔΙΙΚΚΗΗ ΤΤΩΩΝΝ ΑΑΘΘΗΗΝΝΩΩΝΝ

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

ΑΘΕΪΑ είναι:

ασέβεια προς το Θείον,

αγνωμοσύνη προς την Ζωή

& ύβρις προς την οντογένεση του Ανθρώπου!!!

<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>