ΝΑΠΗ

Στην αρχαιότητα η λέξη νάπη σήμαινε τη δασώδη κοιλάδα ή τηχαράδρα, που διεσχιζε ποταμός. Οι αρχαίες φιλολογικές μαρτυ-ρίες αναφέρονται με αυτό το όνομα σε κώμη της Λέσβου. Συγκε-κριμένα ο Έλληνας γεωγράφος Στράβωνας γράφει: «απόγαρ τοϋδρυμώδους ώνόμασται 6μωνύμως, ώσπερ και Νάπη εν τω Μηθύ-μνη; πεδίω, ην 'Ελλάνυω; αγνοών, Λάπην ονομάζει), ...» (9.4. 5),όταν παρομοιάζει τη Βήσσα, πόλη της Λοκρίδας με τη Νάπη.Μάλιστα δίνει τη γεωγραφική θέση της πόλης στην πεδιάδα τηςΜήθυμνας και αναφέρει ότι η κώμη αυτή ήταν γνωστή και στονΕλλάνικο τον Μυτιληναίο, ο οποίος λανθασμένα την ονομάζει Λά-πην. Αργότερα ο Στέφανος Βυζάντιος και το Λεξικό της Σούδα α-ναφέρουν στη λέξη Νάπη: πόλις Λέσβου και μαρτυρούν λατρείαΝαπαίου Απόλλωνα. Στον θεό με το ίδιο επίθετο αναφέρονται ο

Macrobius, Saturnalia, Ι 17, 45 «(ΑροlΙο) colitur, et apudLesbiosΝα-παϊος», ο οποίος μαρτυρεί τη λατρεία του ως θεού των κοπα-διών και ο Σχολιαστής των Νεφελών του Αριστοφάνη, 144, ο ο-ποίος αναφέρεται στη μαντική ιδιότητα του Ναπαίου Απόλλωνααπό τον χρησμό που έδωσε στον Πέλοπα. Την εικόνα του θεούμε μακριά κόμη και δάφνινο στεφάνι στο κεφάλι διαπιστώνουμεστον εμπροσθότυπο χάλκινου νομίσματος του 40υ αι. π .Χ. μετην επιγραφή [Ν]ΑΠΑΙΩΝ, το οποίο αποδίδεται στην κώμη τηςΝάπης.

Από το 1.950 το όνομα Νάπη έχει δοθεί στον οικισμό τουΚλωμηδάδου (Κουλουμδάδου).

Λίλ/ιαν Αχειλαρά