ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΝΟΡΙΑΣ ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΗΣ ΣΤΡΟΒΟΛΟΥ

ΕΤΟΣ 7ο, ΤΕΥΧΟΣ 5ο, ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2019

2

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΗΣ

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΣΟΦΙΑΣ

Εἰκόνα ἐξωφύλλου: Παναγία δεομένη, 16ος αἰ., προσκυνηματικὴ εἰκόνα

τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ Παναγίας Χρυσελεούσης Στροβόλου.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΝΟΡΙΑΣΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΗΣΣΤΡΟΒΟΛΟΥ

Ἔτος 7ο, Τεῦχος 5ο,Σεπτέμβριος - Ὀκτώβριος 2019

ΙΕΡΟΙ ΝΑΟΙ:Παναγίας ΧρυσελεούσηςΤῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας

ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ

Ἐκδότης/Ἰδιοκτήτης:Ἐκκλησιαστικὴ ἘπιτροπὴἘνορίας ΠαναγίαςΧρυσελεούσης Στροβόλου

Ὑπεύθυνος σύνταξης:Πρωτ. Μαρῖνος Παπαχριστοδούλου(τηλ. 99793228)

Συνεργάτες:Οἰκ. Ἀνδρέας ΖορπᾶςΠρωτ. Κωνσταντῖνος ΧριστοδούλουΠρωτ. Ἰωάννης UliniucΠρωτ. Ἀντρέας ΧρίστουΠρεσβ. Νικόλαος MarchΔιάκ. Θεόδωρος ΠιτταρᾶςΜαρία ΟὐλινιούκΓιάγκος ΕὐθυμιάδηςΘωμᾶς Ἀν. ΠαπαθωμᾶςE-mail ἐπικοινωνίας:enoriako.deltio@gmail.com

Παράλληλη δημοσίευση:www.agiasofia.org.cy

ΕΠΙΚΑΙΡΑ 4 Διήγηση γιὰ τὸ νόημα τοῦ Σταυροῦ

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ 7Τοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Προφήτου ΖαχαρίουΠατρὸς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου5 Σεπτεμβρίου

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ 11Βοηθητικὰ καὶ ὑπηρετικὰ μέσα τῆς Λατρείας 11Γ ́ Τὰ Λειτουργικὰ ΒιβλίαἩ Λειτουργία τῶν πιστῶν 14

ΔΟΓΜΑ ΚΑΙ ΖΩΗ 18Ἡ Θεοτόκος καὶ τὸ ἔργο τῆς Θείας ΟἰκονομίαςΜέρος Β΄

ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ 20ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ - ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

ΥΜΝΟΛΟΓΙΑ 24Οἱ καταβασίες τῆς Θεοτόκου (δ΄)

ΠΟΡΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ 27ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ Οἱ γονεῖς νὰ ἔχουν ταπείνωση καὶ ἀγάπη

ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ 31Εἰς τὴν Ὕψωσιν τοῦ τιμίου Σταυροῦ

A MESSAGE OF FAITH 32If the Blind lead the Blind

ΕΙΚΟΝΕΣ ΚΑΙ ΙΕΡΑ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΑ 36ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΔΩΡΗΤΕΣ

ΕΝΟΡΙΑΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ 37

ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΕΝΟΡΙΑΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ 39

facebook.com/inagiassofias 3

ΕΠΙΚΑΙΡΑΔιήγηση γιὰ τὸ νόημα τοῦ Σταυροῦ

Μητροπολίτου Anthony Bloom

Ἐπιμέλεια: Πρωτ. Μαρίνου Παπαχριστοδούλου

4

Εἶναι ὁ σταυρικὸς θάνατος τοῦ Χριστοῦ ποὺ μᾶς ἔχει σώσει ἀπὸ τὸν αἰώνιο θάνατο, ποὺ μᾶς ἔχει δώσει τὴν δύναμη νὰ ὑπερνικοῦμε τὴν ἁμαρτία καὶ ν’ ἀρχίζουμε ἀπὸ τώρα πάνω στὴν γῆ μιὰ καινούργια ζωή, τὴν ζωὴ τοῦ Θεοῦ. Πῶς νὰ φανταστοῦμε ὅμως τὴν δολοφονία τοῦ Θεοῦ ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους νὰ φέρνει τὴν συμφιλίωση τῶν δύο μερῶν; Θὰ ἤθελα νὰ σᾶς τὸ ἐξηγήσω αὐτὸ μὲ ἕνα παράδειγμα παρμένο ἀπὸ τὴν ἱστορία μας, τὴν Ρωσσικὴ ἱστορία, ποὺ δείχνει τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ἡ ἀγάπη ποὺ ἐκφράζεται ὡς θυσία τῆς ζωῆς μας ἔχει τὴν δύναμη νὰ φέρνει τὴν συμφιλίωση.

Τὸ 1192, τὸν δωδέκατο δηλαδὴ αἰώνα, ἕνας ἀπὸ τοὺς πρίγκηπές μας, ὁ πρίγκηπας τοῦ Μοῦρομ ἦταν σὲ πόλεμο μ’ ἕνα μικρὸ πριγκηπάτο τὸ ὁποῖο δὲν εἶχε ἀκόμα ἀσπαστεῖ τὸν Χριστιανισμό. Μ’ ἕνα γρήγορο πόλεμο κατάφερε νὰ περικυκλώσει τοὺς ἀντιπάλους του μέσα στὸ κάστρο τους. Αὐτὸ ποὺ ἀπέμενε, ἂν ἤθελε νὰ κερδίσει μία εὔκολη καὶ ἀποφασιστικὴ νίκη, ἦταν νὰ ἀποκλείσει τὴν μικρὴ πόλη καὶ νὰ περιμένει μέχρις ὅτου ἡ πείνα καὶ ἡ μιζέρια τοὺς σκοτώσουν ἢ διαφορετικὰ τοὺς ὑποχρεώσουν νὰ παραδοθοῦν.

Ὁ πρίγκηπας ὅμως ἦταν Χριστιανὸς καὶ δὲν μποροῦσε οὔτε νὰ διανοηθεῖ πὼς θὰ γινόταν αἴτιος ἑνὸς τέτοιου βασανισμοῦ, μιᾶς τέτοιας κακομεταχείρισης καὶ τοῦ θανάτου τόσων ἀνθρώπων τοὺς

ὁποίους ὁ Θεὸς εἶχε δημιουργήσει μὲ ἀγάπη κι ἐλπίδα, κι ἔτσι τοὺς πρόσφερε εἰρήνη, εἰρήνη χωρὶς κανένα ὅρο, εἰρήνη γιὰ χάρη τοῦ Θεοῦ. Ὅμως ἐκεῖνοι ἦταν εἰδωλολάτρες, δὲν πίστευαν στὸν Θεὸ τῶν Χριστιανῶν. Δὲν μποροῦσαν νὰ πιστέψουν πὼς δὲν ὑπῆρχε κάποιο στρατήγημα, κάποιο ὕπουλο παιγνίδι κρυμμένο πίσω ἀπὸ τὴν εἰσήγηση αὐτή, καὶ ἀφοῦ ἔκαναν μία συνεδρίαση ἀποφάσισαν νὰ δεχτοῦν τὴν προσφορὰ τοῦ πρίγκηπα μὲ τὸν ὅρο ὅτι θὰ τοὺς ἔστελνε γιὰ ὅμηρο στὸ κάστρο τους ἕναν ἀπὸ τοὺς γιούς του ὥστε, ἂν ἐκεῖνος τοὺς πρόδωνε, νὰ πάρουν ἐκδίκηση μὲ τὸ νὰ σκοτώσουν τὸ παιδὶ μπροστὰ στὰ ἴδια του τὰ μάτια.

Μπορεῖτε νὰ φανταστεῖτε τὸ πῶς ἔνιωσε ὁ πατέρας: δὲν ἐμπιστευόταν τὴν τιμὴ καὶ τὸν λόγο τῶν ἀνδρῶν ἐκείνων κι ὅμως ἔνιωθε πὼς εἶχε καθῆκον νὰ κάνει ὅ,τι περνοῦσε ἀπὸ τὶς δυνάμεις του γιὰ νὰ φέρει τὴν εἰρήνη καὶ τὴν συμφιλίωση ἐν ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ, χωρὶς ὅρους, γιὰ χατήρι τῆς ἀγάπης. Ὁ βίος τοῦ Ἁγίου Μιχαὴλ τοῦ Μοῦρομ μᾶς λέει ὅτι ὁ πατέρας του βημάτιζε τὴν νύχτα πάνω καὶ κάτω μέσα στὴν σκηνή του ἄυπνος, ὅλος ἀγωνία. Τὸ ἕνα ἀπὸ τὰ παιδιά του ποὺ ἦταν γύρω στὰ δεκατέσσερα κοιμόταν βαθειά, τὸ μικρότερο ὅμως, ποὺ ἦταν ἐννιὰ χρόνων, παρακολουθοῦσε τὸν πατέρα του κι ὕστερα τὸν φώναξε καὶ κάνοντας τὴν μία ἐρώτηση ὕστερα ἀπὸ τὴν ἄλλη τὸν κατάφερε μὲ πολὺ κόπο νὰ τοῦ πεῖ τὴν ἀλήθεια.

Ὅταν ἔγινε αὐτὸ κάθισε καλὰ στὴν θέση του καὶ εἶπε στὸν πατέρα του: «Πατέρα μου, δὲν τὸ βλέπεις πὼς μποροῦμε τώρα κι ἐμεῖς νὰ κάνουμε αὐτὸ ποὺ εἶχαν κάνει ὁ Θεὸς Πατέρας καὶ ὁ Ἰησοῦς Χριστός; Ἂν μὲ στείλεις σ’ ἐκείνη τὴν πόλη, ἀκόμη κι ἂν μὲ σκοτώσουν, ἐσὺ θὰ ἔχεις μιμηθεῖ τὸν Θεὸ Πατέρα κι ἐγὼ τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό· ἐσὺ δὲν μ’ ἔχεις μάθει πὼς πρέπει νὰ μιμούμαστε ὅλες τὶς πράξεις τοῦ Ἰησοῦ τοῦ Σωτήρα μας;»

Ὕστερα ἀπ’ αὐτὸ ὁ πατέρας δέχτηκε τὴν ἀπόφαση τοῦ παιδιοῦ. Τὴν ἑπόμενη μέρα μὲ τὴν ἀνατολὴ τοῦ ἥλιου μποροῦσες νὰ δεῖς αὐτὸ τὸ ἐννιάχρονο ἀγόρι, μόνο του, ὅλο ἐμπιστοσύνη, προετοιμασμένο γιὰ νὰ θυσιαστεῖ ὅπως καὶ ὁ Χριστός, ν’ ἀφήνει τὸ σκοτεινὸ δάσος στὸ ὁποῖο καθόταν ὁ πολιορκητὴς στρατὸς καὶ νὰ

5

6

κατευθύνεται πρὸς τὸ εἰδωλολατρικὸ φρούριο. Μεγάλη γαλήνη βασίλευε στὸ δάσος καὶ οἱ ματιὲς ὅλων ἦταν καρφωμένες στὸν μικρὸ πρίγκηπα. Οἱ ἄνθρωποι εἶχαν συγκινηθεῖ ἀπὸ τὴν ὀμορφιὰ καὶ ἀπὸ τὴν ἁπλοχωριὰ τῆς καρδιᾶς του.

Ἦταν ὅμως καὶ κάποιος ποὺ δὲν εἶχε συγκινηθεῖ, ποὺ εἶχε μίσος στὴν καρδιά. Πῆρε τὸ τόξο του, ἔρριξε ἕνα βέλος καὶ τὸ παιδὶ ἔπεσε, πληγωμένο θανάσιμα. Τὴν στιγμὴ ἐκείνη ὅλοι οἱ ἄνδρες τοῦ πρίγκηπα κι ὁλόκληρος ὁ λαὸς τῆς πόλης, ξεχνώντας τὸν κίνδυνο, ξεχνώντας πὼς ἦταν ἐχθροὶ ἔτρεξαν γιὰ νὰ δοῦν ἂν τὸ παιδὶ εἶχε πεθάνει ἢ ἂν ὑπῆρχε ἀκόμα ἐλπίδα. Τὸ παιδὶ πέθαινε.

Ὅταν οἱ εἰδωλολάτρες καὶ οἱ Χριστιανοὶ ξαφνικὰ θυμήθηκαν πὼς ἦταν σὲ πόλεμο εἶδαν τοὺς στρατούς τους ἀναμιγμένους καὶ κατάλαβαν τότε πὼς δὲν ἦταν πιὰ ἐχθροί: ἦταν ἁπλῶς ἄνθρωποι, βαθειὰ συγκινημένοι, μὲ δάκρυα στὰ μάτια καὶ πόνο στὴν καρδιά, ποὺ στεκόντουσαν μὲ φρίκη μπροστὰ στὴν ἀσπλαχνία καὶ τὸ μίσος. Τὸ παιδὶ μὲ τὸν θάνατό του τοὺς εἶχε ἑνώσει, τοὺς εἶχε φέρει τὴν εἰρήνη.

Κάτι παρόμοιο μποροῦμε ὅλοι νὰ κάνουμε, ἀπὸ τὸν μικρότερο στὸν μεγαλύτερο. Ὅταν γίνονται τσακώματα καὶ συζητήσεις, στὸ σχολεῖο ἢ τὸ σπίτι, δὲν μπορεῖ τὸ παιδὶ νὰ πεῖ στὸν πατέρα του, τὴν μητέρα, τὸν μεγαλύτερο ἀδελφό: «Μὴν τὸ κάνετε αὐτό. Ἐγὼ ἀγαπῶ καὶ τοὺς δυό σας, κι ὅμως ἐσεῖς μὲ πληγώνετε, μὲ σκοτώνετε»; Ἡ ἀγάπη φέρνει τὴν συμφιλίωση, τὴν εἰρήνη, τὴν ἀγάπη κι εἶναι δυνατότερη ἀπὸ ὁ,τιδήποτε ἄλλο στὸν κόσμο. Αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος ποὺ ἡ ἐκκλησία μᾶς δείχνει τὸν Σταυρό: εἶναι ἡ ἐλπίδα μας, ἡ μόνη ἀληθινή μας ἐλπίδα, εἶναι ἡ χαρά μας, εἶναι ἡ ἀπόδειξη πὼς ὁ Θεὸς μᾶς ἀγαπᾶ καὶ πὼς τὰ πάντα εἶναι δυνατὰ μὲ τὴν δύναμη τοῦ Χριστοῦ.

Ἅγιος Μιχαὴλτοῦ Μοῦρομ

ΑΓΙΟΛΟΓΙΟΤοῦ Ἁγίου Ἐνδόξου Προφήτου Ζαχαρίου

Πατρὸς τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου

5 Σεπτεμβρίου

Πηγές: Ἱερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, «Νέος Συναξαριστὴς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, Τόμος πρῶτος, Σεπτέμβριος». Διασκευὴ ἐκ τοῦ Γαλλικοῦ: Ἱερὸν Κοινόβιον Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου, Ὀρμύλια Χαλκιδικῆς. Ἔκδ. Ἴνδικτος, Ἀθῆναι, 2011. Ἰωάννας Δ. Κατσούλα, «Μορφὲς ἀπὸ τὸ Συναξάρι», Ἔκδ. Κυπρῆς, Ἀθήνα 2014. Χρίστου Δ. Τσολακίδη, «Ἁγιολόγιο τῆς Ὀρθοδοξίας», Ἔκδ. Χ. Δ. Τσολακίδη, Ἀθήνα.

Οἰκονόμου π. Ἀνδρέα Ζορπᾶ

Ὁ Προφήτης Ζαχαρίας, μεγάλη βιβλικὴ μορφή, καταγόταν ἀπὸ τὸν οἶκο τοῦ Ἀρχιερέως Ἀβιά, ἀπογόνου τοῦ Ἀαρών, καὶ ἔμενε στὰ Ἱεροσόλυμα μὲ τὴν γυναίκα του τὴν Ἐλισάβετ, ἀπόγονο καὶ αὐτὴ τοῦ Ἀαρών. Ζοῦσαν καὶ οἱ δύο σύμφωνα μὲ τὶς θεῖες ἐντολὲς καὶ ἦσαν δίκαιοι καὶ ἄμεμπτοι ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Εἶχαν ὅμως μείνει ἄτεκνοι καὶ ἡ ἡλικία τους εἶχε περάσει.

Ἦταν ἡ μεγάλη γιορτὴ τοῦ Ἐξιλασμοῦ

7

Προφήτης ΖαχαρίαςἹερὰ Μονὴ Ὁσίου Λουκᾶ,

Βοιωτία (11ος αἰώνας)

καὶ ὁ Ζαχαρίας ὡς ἐφημερεύων Ἀρχιερέας εἰσῆλθε μόνος του στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων τοῦ Ναοῦ, γιὰ νὰ προσφέρει τὸ θυμίαμα στὸν Θεό. Πλῆθος κόσμου εἶχε συγκεντρωθεῖ καὶ προσευχόταν ἔξω ἀπὸ τὸ θυσιαστήριο. Τὴν ὥρα ὅμως ποὺ τὸ θυμίαμα ἄρχισε πυκνό-πυκνὸ νὰ ἀνεβαίνει καὶ νὰ εὐωδιάζει ὅλος ὁ Ναός, ὁ Ζαχαρίας βλέπει στὰ δεξιὰ τοῦ θυσιαστηρίου νὰ στέκεται ἕνας ὁλοφώτεινος Ἄγγελος τοῦ Κυρίου. Ταραχὴ καὶ φόβος κατέλαβε τὸν Ζαχαρία. «Μὴ φοβοῦ, Ζαχαρία, τοῦ λέγει ὁ Ἄγγελος, διότι εἰσηκούσθη ἡ δέησίς σου, καὶ ἡ γυνή σου Ἐλισάβετ γεννήσει υἱόν σοι».

Ὁ Ζαχαρίας ξαφνιάζεται, γιατὶ χρόνια τώρα εἶχε παύσει νὰ ἐλπίζει ὅτι θὰ ἀποκτοῦσε παιδί. Τώρα στὰ γεράματα ἔρχεται ὁ Κύριος νὰ ἱκανοποιήσει τὸν μεγάλο πόθο τῆς ζωῆς του καὶ μὲ θαυμασμὸ ἀκούει ὅσα ὁ Ἄγγελος τοῦ ἀποκαλύπτει γιὰ τὸ παιδί του. Καθὼς ὅμως ἀναλογίζεται τὴν γεροντικὴ ἡλικία ἀλλὰ καὶ τὴν στειρότητα τῆς Ἐλισάβετ, ρώτησε μὲ κάποια δυσπιστία. «Μὲ ποιὸ τρόπο, μὲ ποιὸ σημάδι μπορῶ νὰ βεβαιωθῶ γι’ αὐτὸ ποὺ μοῦ λέγεις; Ἐγὼ εἶμαι γέροντας καὶ ἡ γυναίκα μου περασμένη στὰ χρόνια. Πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ γίνει αὐτὸ τὸ παράδοξο ποὺ μοῦ λές;» Καὶ ὁ Ἄγγελος ἀποκαλύπτεται. «Ἐγὼ εἶμαι ὁ Γαβριήλ, ὁ Ἀρχάγγελος ποὺ στέκομαι δίπλα στὸν θρόνο τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ τὸν ὑπηρετῶ. Ἦλθα ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ νὰ σοῦ φανερώσω αὐτὴ τὴν χαρούμενη εἴδηση. Ἀφοῦ θέλεις σημάδι γιὰ νὰ πιστέψεις, “ἰδοὺ ἔσῃ σιωπῶν”. Ἀπὸ τώρα καὶ μέχρι νὰ γεννηθεῖ τὸ παιδὶ θὰ εἶσαι ἄφωνος, χωρὶς φωνή». Ὁ λαὸς ποὺ περίμενε τὸν Ζαχαρία ἄρχισε νὰ ἀνησυχεῖ. Ἐκεῖνος προσπαθεῖ νὰ τοὺς μιλήσει μὰ δὲν μπορεῖ καὶ ὅλοι κατάλαβαν ὅτι κάποιο ὅραμα εἶδε μέσα στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων. Πράγματι σὲ λίγο ἡ Ἐλισάβετ συνέλαβε παιδὶ καὶ ὅταν συμπληρώθηκε ὁ χρόνος τῆς κύησης γεννήθηκε ὁ υἱὸς τοῦ Ζαχαρία καὶ τῆς Ἐλισάβετ.

Τὴν ὄγδοη ἡμέρα ἀπὸ τὴν γέννηση τοῦ παιδιοῦ, κατὰ τὴν περιτομή του, οἱ συγγενεῖς ρώτησαν τὸν πατέρα του πῶς θὰ τὸ ὀνομάσει καὶ ἐκεῖνος πῆρε ἕνα πινακίδιο καὶ ἔγραψε: «Ἰωάννης ἐστὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ» καὶ ἀμέσως λύθηκε ἡ ἀφωνία του καὶ ἄρχισε νὰ μιλάει εὐχαριστώντας καὶ δοξάζοντας τὸν Θεὸ καὶ ἀποκαλύπτοντας τὸ μέλλον τοῦ παιδιοῦ, λέγοντας τὴν προφητικὴ ὠδή: «Εὐλογητὸς

8

Κύριος, ὁ Θεὸς τοῦ Ἰσραήλ, ὅτι ἐπεσκέψατο καὶ ἐποίησε λύτρωσιν τῷ λαῷ αὐτοῦ, καὶ ἤγειρε κέρας σωτηρίας ἡμῖν ἐν τῷ οἴκῳ Δαυῒδ τοῦ παιδὸς αὐτοῦ, καθὼς ἐλάλησε διὰ στόματος τῶν ἁγίων, τῶν ἀπ’ αἰῶνος προφητῶν αὐτοῦ… Καὶ σύ, παιδίον, προφήτης ὑψίστου κληθήση· προπορεύσῃ γὰρ πρὸ προσώπου Κυρίου ἐτοιμάσαι ὁδοὺς αὐτοῦ… ἐπιφᾶναι τοῖς ἐν σκότει καὶ σκιᾷ θανάτου καθημένοις, τοῦ κατευθῦναι τοὺς πόδας ἡμῶν εἰς ὁδὸν εἰρήνης» (Λουκᾶ 1, 5-25, 57-80).

Μετὰ τὴν γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ὁ Ζαχαρίας, σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση, κήρυττε μὲ παρρησία ὅτι ἡ Μαριὰμ γέννησε ὄντως τὸν Θεὸ καὶ ὅτι ἔμεινε μετὰ τὸν θεῖο τοκετὸ πάλι παρθένος. Ἐπειδὴ δὲ τῆς ὑπέδειξε νὰ στέκεται στὸν Ναὸ ἐκεῖ ποὺ στέκονταν οἱ παρθένοι διήγειρε ἐναντίον του τὸ μίσος τῶν Ἑβραίων. Ἔτσι, ὅταν κατὰ τὴν βρεφοκτονία τῆς Βηθλεὲμ ἔκρυψε τὴν Ἐλισάβετ μαζὶ μὲ τὸν Ἰωάννη -νήπιο τότε δυόμιση ἐτῶν- σὲ σπήλαιο πέραν τοῦ Ἰορδάνου, τὸν κατήγγειλαν στὸν θηριώδη Ἡρώδη καὶ τὸν κατεδίωξαν ὣς τὸ ἐσωτερικὸ τοῦ ναοῦ. Ἐκεῖ τὸν ἐφόνευσαν μεταξὺ τοῦ ναοῦ καὶ τοῦ θυσιαστηρίου, στὸν τόπο ὅπου εἶχε ὁρίσει νὰ στέκεται ἡ παρθένος Μαριὰμ μετὰ τὴν Θεοτοκία της. Τὸ αἷμα του κύλησε μέχρι τὸ ἐσωτερικὸ τοῦ ναοῦ.

Ἀπὸ αὐτὸ τὸ γεγονὸς καὶ μετά, στὸν ναὸ τῶν Ἱεροσολύμων ἔλαβαν χώρα σημεῖα καὶ τέρατα ποὺ προμήνυαν τὴν ἐπερχόμενη κατάργηση τοῦ Νόμου. Οἱ ἱερεῖς ἔπαυσαν νὰ ἔχουν ὀπτασίες Θεοπέμπτων Ἀγγέλων, τοὺς ἀφαιρέθηκε τὸ χάρισμα τῆς προφητείας καὶ δὲν μποροῦσαν πιὰ νὰ δώσουν χρησμὸ ἀπὸ τὸ Δαβίρ (τὸ ἄδυτο τοῦ ναοῦ), οὔτε νὰ ρωτήσουν στὸ ἐφούδ (ἄμφιο τοῦ Ἀαρών) καὶ νὰ ἐξηγήσουν στὸν λαὸ τὰ δυσνόητα σημεῖα τῆς Ἁγίας Γραφῆς.

Ἄρχισε ὅμως τὸ μυστήριο τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, καὶ ὁ Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος προετοίμασε τὴν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ κηρύττοντας τὴν μετάνοια καὶ ὁ Κύριος μὲ τὴν Σταυρική του θυσία ἄνοιξε τὶς πύλες τοῦ Οὐρανοῦ γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ Ἀνθρώπου.

9

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ΄. Κατεπλάγη Ἰωσήφ.

Ἱερωσύνης στολισμόν, περιβαλλόμενος σοφέ,κατὰ τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ, ὁλοκαυτώματα δεκτά,

ἱεροπρεπῶς προσενήνοχας Ζαχαρία·καὶ γέγονας φωστήρ, καὶ θεατὴς μυστικῶν,

τὰ σύμβολα ἐν σοί, τὰ τῆς χάριτος,φέρων ἐκδήλως πάνσοφε,

καὶ ξίφει ἀναιρεθεὶς ἐν τῷ ναῷ τοῦ Θεοῦ·Χριστοῦ Προφῆτα, σὺν τῷ Προδρόμῳ,

πρέσβευε σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Ἐξήγηση: Περιβαλλόμενος, σοφὲ Ζαχαρία, τὸν στολισμὸν τῆς ἱερωσύνης, σύμφωνα μὲ τὸν νόμον τοῦ Θεοῦ, προσέφερες ἱεροπρεπῶς ὁλοκαυτώματα δεκτά. Καὶ ἔγινες φωστήρας καὶ θεατὴς τῶν μυστηρίων, φέροντας μέσα σου, φανερά, πάνσοφε, τὰ σύμβολα τῆς χάριτος, καὶ μὲ ξίφος φονεύθηκες μέσα στὸν ναὸ τοῦ Θεοῦ. Προφήτη τοῦ Χριστοῦ, μαζὶ μὲ τὸν Πρόδρομο, πρέσβευε νὰ σωθοῦν οἱ ψυχές μας.

10

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗΒοηθητικὰ καὶ ὑπηρετικὰ μέσα τῆς Λατρείας

Γ ́ Τὰ Λειτουργικὰ Βιβλία(Συνέχεια ἀπὸ τὸ προηγούμενο)

Πηγή: π. Γεωργίου Σ. Κουγιουμτζόγλου, Πρεσβυτέρου, «Λατρευτικὸ Ἐγχειρίδιο - Στοιχεῖα Ἀγωγῆς γιὰ τὴν Τάξη καὶ τὴ Λατρεία τῆς Ἐκκλησίας», Στ΄ ἔκδοση, Θεσσαλονίκη 2014.

Ἐπιμέλεια: Πρωτ. Κωνσταντίνου Χριστοδούλου

δ. Τὸ Μέγα ὩρολόγιοΒιβλίο γιὰ ὅλους τοὺς Χριστιανούς· Ἱερεῖς, Ψάλτες, Λαϊκούς.

Περιλαμβάνει τὶς Ἀκολουθίες τοῦ νυχθημέρου, Ἑορτολόγιο, σύντομο Συναξάριο, Ἀπολυτίκια, Κοντάκια, Παρακλητικοὺς Κανόνες. Ἀκολουθία τῆς Θείας Μεταλήψεως καὶ λοιπὰ χρήσιμα στοιχεῖα.

ε. Τὰ ΜηναῖαΕἶναι δώδεκα βιβλία, ἕνα γιὰ κάθε μήνα τοῦ ἔτους, ποὺ

περιέχουν τὶς Ἀκολουθίες τῶν ἑορταζομένων κάθε ἡμέρα Ἁγίων. Περιλαμβάνουν τὸ ὑμνολογικὸ ὑλικὸ τοῦ Ἑσπερινοῦ καὶ τοῦ Ὄρθρου κάθε ἡμέρας.

Τὰ Μηναῖα περιλαμβάνουν Ἁγίους κυρίως μέχρι τὸ τέλος τῆς Βυζαντινῆς περιόδου, δηλαδὴ ὁρισμένους Ἁγίους μέχρι τὸν 16ο αἰώνα. Οἱ λατρευτικὲς ἀνάγκες τιμῆς καὶ ἄλλων νεωτέρων Ἁγίων ἐξυπηρετοῦνται μὲ Ἀκολουθίες μεταγενεστέρων καὶ συγχρόνων ὑμνογράφων, οἱ ὁποῖες περιέχονται στὶς λεγόμενες Φυλλάδες. Εὐχῆς ἔργον εἶναι κάποτε οἱ φυλλάδες αὐτὲς νὰ συμπεριληφθοῦν σὲ νέα σύγχρονα Μηναῖα.

στ. Ἡ ΠαρακλητικήΤὸ βιβλίο αὐτὸ ἔχει ἀκολουθίες πλήρεις στοὺς ὀκτὼ ἤχους

(Ὀκτώηχος), ποὺ ἐπαναλαμβάνονται κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ἔτους 11

καὶ ψάλλονται κατὰ τὸν Ἑσπερινὸ καὶ τὸν Ὄρθρο ἐκ παραλλήλου μὲ τὸ Μηναῖο, τὸ Τριώδιο ἢ τὸ Πεντηκοστάριο κατὰ τὶς ὁδηγίες τοῦ Τυπικοῦ. Κάθε ἑβδομάδα καθορίζεται ὁ ἦχος τῆς ἑβδομάδας καὶ σὲ κάθε ἦχο ὑπάρχουν ἀκολουθίες γιὰ ὅλες τὶς ἡμέρες.

Ὅταν ὁ Ἅγιος τῆς ἡμέρας δὲν ἔχει πλήρη Ἀκολουθία στὸ Μηναῖο, συμπληρώνεται ἀπὸ τὴν Ἀκολουθία ποὺ ὑπάρχει στὴν Παρακλητική.

Τὰ ἀναστάσιμα, ποὺ ψάλλονται στὸν Ἑσπερινὸ τοῦ Σαββάτου καὶ στὸν Ὄρθρο τῆς Κυριακῆς, ὑπάρχουν σ’ αὐτὸ τὸ βιβλίο.

ζ. Τὸ ΤριώδιοΕἶναι τὸ πρωτεῦον βιβλίο τῆς ὁμωνύμου περιόδου καὶ

ἀκολουθεῖται ἡ τάξη ποὺ σ’ αὐτὸ καθορίζεται. Περιλαμβάνει τὶς Ἀκολουθίες τῆς περιόδου αὐτῆς. Περιέχει ὑμνολογικὸ ὑλικὸ κυρίως τοῦ Ἑσπερινοῦ καὶ τοῦ Ὄρθρου καὶ χρησιμοποιεῖται μαζὶ μὲ τὸ Μηναῖο καὶ τὴν Παρακλητικὴ στὶς ἱερὲς Ἀκολουθίες τῆς περιόδου ἀπὸ Κυριακῆς τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου μέχρι τὸ Μεγάλο Σάββατο. Ὀνομάζεται Τριώδιο, γιατὶ πολλοὶ ἀπὸ τοὺς λεγόμενους Κανόνες (σειρὲς ὕμνων) ποὺ περιλαμβάνει, δὲν περιέχουν 9 ἢ 8 ὠδὲς ἀλλὰ τρεῖς ὠδές (Τρι-ώδιον).

η. Τὸ ΠεντηκοστάριοΠαλαιότερα ὀνομαζόταν «Χαρμόσυνο Τριώδιον» ἢ «Τριώδιον

τῶν Ρόδων». Περιέχει ὑμνολογικὸ ὑλικὸ κυρίως τοῦ Ἑσπερινοῦ καὶ τοῦ Ὄρθρου καὶ χρησιμοποιεῖται μαζὶ μὲ τὸ Μηναῖο στὶς ἱερὲς Ἀκολουθίες τῆς περιόδου ἀπὸ Κυριακῆς τοῦ Πάσχα μέχρι Κυριακῆς τῶν Ἁγίων Πάντων. Στὴν ὁμώνυμη περίοδο ἀκολουθεῖται ὅ,τι καθορίζεται (συνήθως μὲ κόκκινα γράμματα) στὸ Πεντηκοστάριο, στὸ ὁποῖο περιλαμβάνονται καὶ τὰ ἀναστάσιμα.

θ. Τὸ ΨαλτήριοΠεριλαμβάνει τοὺς 150 ψαλμοὺς τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης

χωρισμένους σὲ 20 Καθίσματα, μὲ τρεῖς στάσεις τὸ καθένα. Κάθε

12

στάση περιλαμβάνει ἕνα ἢ περισσότερους ψαλμούς. Ὁ ριη΄ (118) ψαλμός – ὁ Ἄμωμος ἀποτελεῖ ὁλόκληρο τὸ ΙΖ΄ Κάθισμα.

Στὶς Ἱερὲς Μονὲς κάθε ἑβδομάδα διαβάζεται ὁλόκληρο τὸ Ψαλτήρι, ἐνῶ στοὺς ἐνοριακοὺς Ναοὺς συνήθως παραλείπεται.

ι. Ὁ ΣυναξαριστήςΒιβλίο ποὺ περιέχει τοὺς βίους τῶν Ἁγίων κάθε ἡμέρας

ὁλόκληρο τὸν χρόνο ἐπίτομο, ἑξάτομο ἢ δωδεκάτομο.Εἶναι βιβλίο ποὺ δὲν πρέπει νὰ λείπει ἀπὸ τὸ σπίτι μας, γιὰ νὰ

διαβάζεται κάθε ἡμέρα ὁ βίος τοῦ ἑορταζομένου Ἁγίου. Μαζὶ μὲ τὸ Εὐαγγέλιο εἶναι ὁ καθρέπτης τῶν Χριστιανῶν, μέσα στὸν ὁποῖο καθρεπτίζεται ἡ ζωή μας καὶ ἔτσι ἀποφεύγονται ἄλλα ἐπιβλαβῆ θεάματα ἢ ἀκροάματα…

13

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτηςΤοὺς ἐν Κύπρῳ Ἁγίους, Ἀποστόλους καὶ Μάρτυρας,

καὶ σὺν Ἱεράρχαις Ὁσίους κατὰ χρέος οἱ Κύπριοι,χορείαν συγκροτήσαντες καινὴν τιμήσωμεν ᾠδαῖς πνευματικαῖς,ὡς τῆς νήσου καλλωπίσματα εὐκλεῆ καὶ ἀρωγοὺς κραυγάζοντες.

Δόξᾳ τῷ ἐνισχύσαντι ὑμᾶς· δόξᾳ τῷ στεφανώσαντι· δόξᾳ τῷ χορηγοῦντι δι’ ὑμῶν ἡμῖν θεῖα δωρήματα.

6 Ὀκτωβρίου 2019 Πάντων τῶν ἐν τῇ Νήσῳ Κύπρῳ διαλαμψάντων Ἁγίων

ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ

Ἡ Λειτουργία τῶν πιστῶν

Πρωτ. Ἀνδρέα Χρίστου

Στὰ παλιὰ χρόνια, ποὺ οἱ Χριστιανοὶ βαπτίζονταν σὲ μεγάλη ἡλικία, ὅσοι δὲν εἶχαν βαπτισθεῖ ἀκόμη, ἀλλὰ πήγαιναν στὴν Θεία Λειτουργία γιὰ νὰ ἀκούσουν τὸν Λόγο τοῦ Θεοῦ –οἱ Κατηχούμενοι- ἔφευγαν ἀπὸ τὸν ναὸ μετὰ τὸ Εὐαγγέλιο, μόλις τελείωνε ὁ Ἱερέας τὸ κήρυγμα. Ἔμεναν τότε μόνο οἱ βαπτισμένοι Χριστιανοί, οἱ Πιστοί. Αὐτοὶ μόνο μποροῦσαν νὰ συμμετέχουν στὴν Θεία Λειτουργία καὶ ὅταν θὰ ἐρχόταν ἡ ὥρα, νὰ κοινωνοῦν.

Ἔτσι, μετὰ τὸ Εὐαγγέλιο ἀρχίζει τὸ μέρος τῆς Θείας Λειτουργίας, ποὺ ὀνομάζεται Λειτουργία τῶν Πιστῶν.

Ἀπὸ τὸ σημεῖο αὐτὸ δὲν ἐπιτρέπεται νὰ φεύγει κανεὶς ἀπὸ τὸν ναό. Ὅλοι θὰ μείνουν μέχρι τὸ τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας!

Ὁ ψάλτης ἀρχίζει τὸν Χερουβικὸ Ὕμνο, ποὺ καλεῖ τοὺς πιστοὺς νὰ ξεχάσουν κάθε φροντίδα τὴν ὥρα ἐκείνη, γιατὶ θὰ ὑποδεχθοῦν τὸν Βασιλιὰ τῶν Ὅλων, μαζὶ μὲ στρατιὲς Ἀγγέλων.

Τὴν ὥρα ἐκείνη ὁ Ἱερέας ἁπλώνει πάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα τὸ Εἰλητό, ἕνα μεταξωτὸ πανί, ποὺ εἰκονίζει τὴν ταφὴ τοῦ Κυρίου. Πάνω σ’ αὐτὸ τὸ πανὶ θὰ τοποθετηθοῦν, μετὰ τὴν Μεγάλη Εἴσοδο, ὁ ἅγιος Δίσκος (ποὺ περιέχει τὸν Ἀμνὸ καὶ τὶς μερίδες τῆς Παναγίας, τῶν Ἁγίων καὶ ὅλων τῶν πιστῶν) καὶ τὸ Ἅγιο Ποτήριο (ποὺ περιέχει κρασὶ καὶ λίγο νερό).

Ὕστερα, βγαίνει στὴν Ὡραία Πύλη καὶ θυμιάζει ὅλους τοὺς πιστοὺς γιὰ νὰ θυμίσει σὲ ὅλους πὼς πρέπει νὰ κατευθύνουν τὴν προσευχή τους σὰν θυμίαμα μπροστὰ στὸν Κύριο, λέγοντας τὸν 50ὸ ψαλμὸ τοῦ Δαυΐδ, δηλαδὴ τὸν ψαλμὸ τῆς μετανοίας. Τὸ θυμίαμα αὐτὸ συμβολίζει τὴν σμυρναλόη τοῦ Νικοδήμου. Πρὶν πάρει στὰ χέρια του ὁ Λειτουργὸς τὰ τίμια Δῶρα, ζητᾶ συγγνώμη ἀπὸ τοὺς τυχὸν συλλειτουργούς του Ἱερεῖς, καὶ κατόπιν βγαίνει στὴν Ὡραία Πύλη καὶ ζητᾶ συγγνώμη ἀπὸ τὸν λαό.

14

Ἀκολουθεῖ ἡ Μεγάλη Εἴσοδος.Ὁ Ἱερέας ξεκινάει ἀπὸ τὴν Προσκομιδὴ καί, κρατώντας

τὸν Ἅγιο Δίσκο καὶ τὸ Ἅγιο Ποτήριο, περνάει ἀνάμεσα ἀπὸ τοὺς πιστοὺς καὶ ἀπὸ τὴν Ὡραία Πύλη μπαίνει στὸ Ἱερὸ Βῆμα, γιὰ νὰ τὰ τοποθετήσει πάνω στὴν Ἁγία Τράπεζα καὶ νὰ τὰ σκεπάσει μὲ ἕνα τετράγωνο ὕφασμα, τὸν «Ἀέρα», ποὺ συμβολίζει τὸν λίθο ποὺ σφράγισε τὸν Πανάγιο Τάφο.

Ἡ λιτανεία αὐτὴ συμβολίζει τὴν εἴσοδο τοῦ Κυρίου στὰ Ἱεροσόλυμα γιὰ τὸ πάθος καὶ τὴν πορεία τοῦ Κυρίου πρὸς τὸν Γολγοθᾶ καὶ τὸν Πανάγιο Τάφο (δηλαδὴ τὴν ἐναπόθεσή Του στὴν Ἁγία Τράπεζα). Λέγεται «Μεγάλη Εἴσοδος» διότι πλησιάζει ἡ τέλεση τοῦ μεγάλου Μυστηρίου. Τὸ θυμίαμα κατὰ τὴν Μεγάλη Εἴσοδο συμβολίζει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μὲ τὴν φωτιὰ τοῦ θυμιατοῦ καὶ τὸν εὐωδιαστὸ καπνὸ τοῦ θυμιάματος. Τὸ θυμίαμα μετὰ τὴν ἀπόθεση τῶν τιμίων Δώρων ἐπάνω στὸ Ἀντιμήνσιο καὶ τὴν κάλυψή τους μὲ τὸν Ἀέρα, ὑποδηλώνει τὰ ἀρώματα τῶν Μυροφόρων. Σὲ ὁρισμένους ναοὺς καὶ στὰ μοναστήρια, μετὰ τὴν Μεγάλη Εἴσοδο, κλείνονται πρῶτα τὰ Βημόθυρα (οἱ ξύλινες μικρὲς πόρτες τῆς Ὡραίας Πύλης), ποὺ σημαίνουν τὴν κάθοδο στὸν Ἅδη, καὶ κατόπιν τὸ καταπέτασμα (ἡ κουρτίνα τῆς Ὡραίας Πύλης), ποὺ ὑποδηλώνει τὴν ἐγκατάσταση τῆς κουστωδίας.

Συναπτὴ Τιμίων Δώρων – Σύμβολο Πίστεως – Ἁγία ἈναφοράὝστερα ἀπὸ τὴν Μεγάλη Εἴσοδο ἀκολουθοῦν οἱ «Αἰτήσεις».

Μὲ αὐτὲς ὁ Ἱερέας μᾶς καλεῖ νὰ ζητήσουμε ἀπὸ τὸν Κύριο εἰρηνικὴ καὶ χωρὶς ἁμαρτίες τὴν ἡμέρα μας, Ἄγγελο φύλακα ἀπὸ κάθε κακό, συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν μας, τὰ καλὰ καὶ ὠφέλιμα γιὰ τὶς ψυχές μας καὶ εἰρήνη στὸν κόσμο καὶ ἄλλα πνευματικὰ ἀγαθά. Κι ἐμεῖς, σὲ κάθε αἴτηση, ἀπαντᾶμε: «Παράσχου, Κύριε» (δηλαδή, «Χάρισέ μας, Κύριε»).

Κατόπιν μᾶς προτρέπει νὰ ἀγαπήσουμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο. Στηρίζεται στὰ λόγια τοῦ Χριστοῦ, σύμφωνα μὲ τὰ ὁποῖα δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ προσφέρει κανεὶς τὸ δῶρο του στὸν Θεό, ἂν προηγουμένως δὲν ἔχει συγχωρεθεῖ μὲ τὸν ἀδελφό του.

15

Πλησιάζει μετὰ ἡ ὁμολογία τῆς πίστεως, ὅταν δηλαδὴ ὅλοι μαζὶ θὰ ποῦμε τὸ «Πιστεύω». Γι’ αὐτὸ ἀκολουθεῖ τὸ παράγγελμα τοῦ διακόνου: «Τὰς θύρας, τὰς θύρας! Ἐν σοφίᾳ πρόσχωμεν». Στὰ παλιὰ χρόνια οἱ θυρωροὶ ἔπρεπε νὰ προσέχουν τὶς πόρτες, μήπως μπεῖ στὸν ναὸ κάποιος κατηχούμενος ἢ ἄπιστος.

Ἐνῶ ἀπαγγέλλουμε τὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, ὁ Ἱερέας ξεσκεπάζει τὰ τίμια Δῶρα καὶ ἀνακινεῖ πάνω τους τὸν «Ἀέρα». Αὐτὸ συμβολίζει τὴν πνοὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ποὺ σὲ λίγο θὰ τὰ καθαγιάσει.

Μετὰ καλούμαστε νὰ σταθοῦμε μὲ εὐλάβεια καὶ σεβασμό: «Στῶμεν καλῶς, στῶμεν μετὰ φόβου…». Τώρα θὰ προσφέρουμε στὸν Θεὸ τὸ μεγάλο Μυστήριο, δεῖγμα λατρείας καὶ ἀφοσίωσης.

Ὁ Ἱερέας ἀρχίζει νὰ ἀπαγγέλλει τὴν μεγάλη εὐχὴ τοῦ Καθαγιασμοῦ τῶν τιμίων Δώρων. Μὲ αὐτὴν εὐχαριστεῖ τὸν Θεὸ γιὰ ὅσα μᾶς ἔχει δώσει καὶ ἰδίως, γιατὶ ἔστειλε τὸν Μονογενῆ Υἱό Του ποὺ μᾶς παρέδωσε τὸ μεγάλο Μυστήριο.

Στὸ σημεῖο αὐτὸ ἐκφωνεῖ τὰ λόγια μὲ τὰ ὁποῖα ὁ Κύριος συνέστησε τὸ Μυστήριο στὴν διάρκεια τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου:

«Λάβετε, φάγετε, τοῦτό μού ἐστι τὸ Σῶμα, τὸ ὑπὲρ ὑμῶν κλώμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» -δηλαδή, «Λάβετε καὶ φάγετε, αὐτὸ εἶναι τὸ Σῶμα μου, ποὺ γιὰ χάρη σας κομματιάζεται, γιὰ τὴ συγχώρεση τῶν ἁμαρτιῶν σας». Τὴν ὥρα αὐτὴ ὁ Ἱερέας δείχνει τὸ ψωμί, ποὺ σὲ λίγο θὰ γίνει Σῶμα Χριστοῦ.

Καὶ μετὰ ἀπὸ λίγο, δείχνει τὸ Ἅγιο Ποτήριο μὲ τὸ κρασὶ καὶ λέει:

«Πίετε ἐξ αὐτοῦ πάντες, τοῦτό ἐστι τὸ Αἷμά μου, τὸ τῆς Καινῆς Διαθήκης, τὸ ὑπὲρ ὑμῶν καὶ πολλῶν ἐκχυνόμενον εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν» -δηλαδή, «Πιεῖτε ἀπ’ αὐτὸ ὅλοι, αὐτὸ εἶναι τὸ Αἷμα μου, τὸ αἷμα τῆς Καινῆς Διαθήκης, ποὺ χύνεται γιὰ σᾶς καὶ γιὰ ὅλους, γιὰ τὴν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν σας».

Καὶ καταλήγει ὁ Ἱερέας, ὑψώνοντας μαζὶ τὸν Ἅγιο Δίσκο καὶ τὸ Ἅγιο Ποτήριο: «Τὰ σὰ ἐκ τῶν σῶν σοὶ προσφέρομεν κατὰ πάντα καὶ διὰ πάντα» -δηλαδή, «αὐτὰ τὰ δικά Σου Δῶρα προσφέρουμε σ’ Ἐσένα σὲ κάθε καιρὸ καὶ γιὰ ὅλες τὶς εὐεργεσίες Σου».

16

Καὶ ἀκολουθεῖ ἡ μεγάλη στιγμή. Ὁ Ἱερέας παρακαλεῖ τὸν Θεὸ νὰ στείλει τὸ Ἅγιο Πνεῦμα στὰ τίμια Δῶρα καὶ νὰ τὰ μεταβάλει σὲ Σῶμα καὶ Αἷμα Χριστοῦ.

Ὁ Ἱερέας εὐλογεῖ μὲ τὸ σημεῖο τοῦ Σταυροῦ πάνω ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἄρτο, λέγοντας: «Καὶ ποίησον τὸν μὲν ἄρτον τοῦτον τίμιον σῶμα τοῦ Χριστοῦ σου. Ἀμήν» -δηλαδή, «Καὶ κάνε αὐτὸν τὸν Ἄρτο, τὸ ἴδιο τὸ τίμιο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ Σου. Ἀμήν».

Καὶ μετὰ εὐλογεῖ πάνω ἀπὸ τὸ Ἅγιο Ποτήριο, λέγοντας: «Τὸ δὲ ἐν τῷ Ποτηρίῳ τούτῳ τίμιον αἷμα τοῦ Χριστοῦ σου. Ἀμήν» -ποὺ σημαίνει: «Κι αὐτὸ ποὺ εἶναι μέσα σὲ τοῦτο τὸ Ποτήριο, (κάνε το) τὸ ἴδιο τὸ τίμιο Αἷμα τοῦ Χριστοῦ Σου. Ἀμήν».

Καὶ στὴ συνέχεια, εὐλογώντας σταυρωτὰ τὸν Ἅγιο Ἄρτο καὶ τὸ Ἅγιο Ποτήριο, ὁ Ἱερέας λέει: «Μεταβαλὼν τῷ Πνεύματί Σου τῷ Ἁγίῳ. Ἀμήν, ἀμήν, ἀμήν» -δηλαδή, «Ἀφοῦ τὰ μεταβάλεις μὲ τὸ Πνεῦμα Σου τὸ Ἅγιο. Ἀμήν, ἀμήν, ἀμήν».

Ἔτσι γίνεται τὸ θαῦμα τῆς μεταβολῆς τοῦ ψωμιοῦ καὶ τοῦ κρασιοῦ, ποὺ προσέφεραν οἱ Χριστιανοί, στὸ ἴδιο τὸ Σῶμα καὶ τὸ ἴδιο τὸ Αἷμα τοῦ Χριστοῦ. Πόσο μεγάλη εἶναι ἡ τιμὴ ποὺ μᾶς γίνεται, νὰ παρευρισκόμαστε στὸ μεγάλο αὐτὸ θαῦμα!

Τὴν ἴδια ὥρα οἱ πιστοὶ ψάλλουν: «Σὲ ὑμνοῦμεν, Σὲ εὐλογοῦμεν, Σοὶ εὐχαριστοῦμεν, Κύριε, καὶ δεόμεθά σου, ὁ Θεὸς ἡμῶν» -ποὺ σημαίνει: «Ἐσένα ὑμνοῦμε, Ἐσένα εὐλογοῦμε, Ἐσένα εὐχαριστοῦμε, Κύριε, καὶ Σὲ παρακαλοῦμε, Θεέ μας».

Μετὰ τὸν Καθαγιασμὸ τῶν τιμίων Δώρων, ὁ Ἱερέας μνημονεύει ὅλα τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Πρῶτα τοὺς Ἁγίους –καὶ ἐξαιρετικὰ τὴν Θεοτόκο. Ὕστερα τοὺς κεκοιμημένους Χριστιανούς. Τέλος, τοὺς ζωντανούς, μὲ πρῶτον τὸν Ἀρχιεπίσκοπο. Καὶ γιὰ νὰ μὴ μείνει κανεὶς ἔξω ἀπὸ τὸ μεγάλο Δεῖπνο, στὸ τέλος ζητάει ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ θυμηθεῖ: «καὶ ὧν ἕκαστος κατὰ διάνοιαν ἔχει καὶ πάντων καὶ πασῶν» -δηλαδή, «καὶ ὅλους ὅσους ἔχει στὸν νοῦ του ὁ καθένας, ἄντρες καὶ γυναῖκες».

Σὲ λίγο, ἀρχίζει ἡ προετοιμασία γιὰ τὴν Θεία Κοινωνία.

(Συνεχίζεται)17

ΔΟΓΜΑ ΚΑΙ ΖΩΗἩ Θεοτόκος καὶ τὸ ἔργο τῆς Θείας Οἰκονομίας

Μέρος Β΄

π. Ἰωάννη Uliniuc

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει ἐξαρχῆς παραλάβει καὶ διαφυλάσσει ἀκαινοτόμητη, ἑρμηνεύει αὐθεντικὰ καὶ βιώνει ἀδιαλείπτως μία ἀληθινὴ περὶ Θεοτόκου Μαρίας δογματικὴ παράδοση καὶ διδασκαλία, ὅπως αὐτὴ ἔχει ἐκφρασθεῖ διὰ τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων καὶ τῶν πολυπληθῶν συγγραμμάτων τῶν θεοφόρων Πατέρων της. Ἡ ὀρθόδοξη διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας περὶ τῆς Παρθένου Μαρίας ὡς Θεοτόκου συνδέεται μὲ ἀκατάλυτο δεσμὸ καὶ ὀργανική, ἀμφίδρομη σχέση μὲ τὴν ὀρθόδοξη Χριστολογία καὶ Σωτηριολογία καὶ γι’ αὐτὸ ἀποτελεῖ ἕνα μόνο, πλὴν ὅμως, ἀναπόσπαστο κεφάλαιο στὴν διαπραγμάτευση τοῦ δόγματος τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ Λόγου.

Ἡ ὀρθόδοξη ἀλήθεια γιὰ τὸ πρόσωπο τῆς Παρθένου Μαρίας μπορεῖ νὰ κατανοηθεῖ σωστὰ καὶ νὰ περιγραφεῖ μὲ ἀκρίβεια μόνο μέσα σ’ ἕνα χριστολογικὸ πλαίσιο, μέσα στὸ κλίμα τῆς Χριστολογίας. Ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ ἀληθινὸς καὶ τέλειος Θεὸς καὶ ὁ πρῶτος ἀληθινὸς καὶ τέλειος ἄνθρωπος. Οἱ δύο φύσεις τοῦ Χριστοῦ εἶναι “ἀσυγχύτως” ἑνωμένες στὸ ἴδιο καὶ τὸ αὐτὸ πρόσωπο, σὲ μία ἄρρητη ὑποστατικὴ ἕνωση. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔγινε κατὰ πάντα τέλειος ἄνθρωπος ὁμοούσιος μὲ ἐμᾶς καὶ γι’ αὐτὸ καὶ ἡ μητέρα ποὺ τὸν γέννησε εἶναι ἀληθινὰ Θεοτόκος.

Οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, θέλοντας νὰ διασφαλίσουν τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως, τόνιζαν ἐμφαντικὰ τὴν δογματικὴ

18

ἀναγκαιότητα τοῦ ὅρου “Θεοτόκος” στὴν λειτουργία τοῦ μυστηρίου τῆς σωτηριώδους θείας Οἰκονομίας. Ἄλλωστε, ἡ πλήρωση τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Οἰκονομίας δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἐπιτευχθεῖ χωρὶς τὴν συμβολὴ τοῦ κτίσματος, δηλαδὴ χωρὶς τὴν ἐλεύθερη κατάφαση τοῦ ἀνθρώπου. Κεντρικὴ θέση σὲ αὐτὴ τὴν διαδικασία οἰκείωσης τοῦ Φωτὸς κατέχει στὴν Ὀρθόδοξη Θεολογία καὶ Ἐκκλησία τὸ πρόσωπο τῆς Μητέρας τοῦ σαρκωθέντος Λόγου, τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας Θεοτόκου. Καὶ ἐὰν τὸ πρόσωπο τοῦ Υἱοῦ κάνει φανερὴ τὴν θεία πραγματικότητα, τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας φανερώνει τὴν ἀλήθεια τῆς ἀνθρώπινης πραγματικότητας. Θεία καὶ ἀνθρώπινη πραγματικότητα κάνουν τὴν Σωτηρία νὰ ἀληθεύει. Γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο, ἡ Θεομήτωρ βρίσκεται στὴν καρδιὰ τῆς ἐκκλησιαστικῆς κοινότητας.

Ἡ Παρθένος Μαρία εἶναι ὁ ναὸς ὁ ἀκατάλυτος καὶ ἅγιος, στὸν ὁποῖο σκήνωσε ὁ Λόγος. Εἶναι τὸ χωρίον τοῦ ἀχωρήτου. Εἶναι ἀκόμη ἡ χωρήσασα τὸν ἀχώρητον «ἐν μήτρᾳ ἁγίᾳ παρθενικῇ». Εἶναι τὸ “χάραγμα καὶ τὸ σκῆπτρον” τῆς Ὀρθοδοξίας.

Οἱ πιστοί, ἀναγνωρίζοντας τὴν παρρησία τῆς Θεοτόκου πρὸς τὸν Υἱό της, ζητοῦν τὴν ἐπίμονη καὶ ἀδιάλειπτη παράκλησή της πρὸς αὐτὸν γιὰ τὴν σωτηρία τους, τὴν ὁποία πραγματώνει κυριολεκτικὰ μόνον ὁ ἴδιος ὁ Χριστός. Ἡ συμβολὴ τῆς Θεοτόκου στὸ ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων ἦταν πολὺ σημαντική, ἀφοῦ ἡ ἴδια ἔγινε «σκηνὴ τῆς πρὸς Θεὸν καταλλαγῆς» τῶν ἀνθρώπων μὲ τὴν σύλληψη τοῦ Θεανθρώπου στὴν μήτρα της. Προσλαμβάνοντας ὁ Θεὸς Λόγος τὴν ἀνθρώπινη φύση ἀπὸ τὴν Θεοτόκο ἔδωσε τὴν ὀντολογικὴ δυνατότητα στὸν ἄνθρωπο νὰ μετέχει χαρισματικῶς στὴν ἄκτιστη ζωὴ τοῦ Θεοῦ.

Κλείνουμε τὸ ἄρθρο μας μὲ ἕνα πανέμορφο λόγο τοῦ ὁσίου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτη, ὁ ὁποῖος μᾶς διδάσκει ὅτι “ἀληθινά, ἡ Παναγία εἶναι ἡ βοήθειά μας ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καὶ μόνο τ’ ὄνομά της χαροποιεῖ τὴν ψυχή. Ἀλλὰ κι ὅλος ὁ οὐρανὸς κι ὅλη ἡ γῆ χαίρονται μὲ τὴν ἀγάπη της. Ἀξιοθαύμαστο κι ἀκατανόητο πράγμα. Ζεῖ στοὺς οὐρανοὺς καὶ βλέπει ἀδιάκοπα τὴν δόξα τοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ δὲν λησμονεῖ κι ἐμᾶς τοὺς φτωχοὺς κι ἀγκαλιάζει μὲ τὴν εὐσπλαγχνία της ὅλη τὴν γῆ κι ὅλους τοὺς λαούς”. 19

ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

20

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ ΑΓΙΟΙΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ

ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΑ ΑΓ. ΣΟΦΙΑ

1ΚΥΡΙΑΚΗ

Ἀρχὴ τῆς Ἰνδίκτου,ἤτοι τοῦ Νέου Ἔτους,

Συμεὼν τοῦ Στυλίτου, τῶν Ἁγίων 40 Γυναικῶν, Ἀμμοῦν Διακόνου

06:30-09:45 06:30-09:30

2Δευτέρα

Μάμαντος Μεγαλομάρτυρος,Ἰωάννου Πατριάρχου

Κωνσταντινουπόλεως τοῦ ΝηστευτοῦἉγίας Ἑρμιόνης (ἐκ μεταθέσεως)

06:30-08:45 06:30-08:30

6Παρασκευή

Ἀνάμνησις τοῦ ἐν Χώναις θαύματος τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ 06:30-08:45 06:30-08:30

7Σάββατο

Προεόρτια τῆς Γεννήσεωςτῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου 06:30-08:45

Πανηγυρικὸς Ἑσπερινός 18:00-19:30 18:00-19:00

8ΚΥΡΙΑΚΗ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΡΟ ΤΗΣ ΥΨΩΣΕΩΣΤΟ ΓΕΝΕΘΛΙΟΝ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ

ΘΕΟΤΟΚΟΥ*06:30-09:45 06:30-09:30

Πανηγυρικὴ Δοξολογία πρὸς τιμὴν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου** 11:00

9Δευτέρα

Τῶν ἁγίων καὶ δικαίων Θεοπατόρων Ἰωακεὶμ καὶ Ἄννης 06:30-08:45

12 Πέμπτη Παράκληση πρὸς τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο 18:00-18:4514

ΣάββατονΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΥΨΩΣΙΣ ΤΟΥ

ΤΙΜΙΟΥ ΚΑΙ ΖΩΟΠΟΙΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ 06:30-09:15 06:30-09:00

15ΚΥΡΙΑΚΗ ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΥΨΩΣΙΝ 06:30-09:45 06:30-09:30

16Δευτέρα

Εὐφημίας ΜεγαλομάρτυροςΚασσιανοῦ τοῦ Κυπρίου 06:30-08:45

17Τρίτη

Σοφίας καὶ τῶν τριῶν θυγατέρων αὐτῆς, Πίστεως, Ἐλπίδος καὶ Ἀγάπης Μαρτύρων,

Ἡρακλειδίου Ἐπισκόπου ΤαμασέωνΑὐξιβίου Ἐπισκόπου Σόλων

06:30-08:45 06:30-08:30

* Τῆς Θείας Λειτουργίας στὸν ἱερὸ Ναὸ Χρυσελεούσης θὰ προστεῖ ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου, κ. Χρυσόστομος

** Πανηγυρικὴ Δοξολογία πρὸς τιμὴν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου,ὡς Ὑπερμάχου Στρατηγοῦ καὶ Προστάτιδος

τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων τῆς Κύπρου

ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ ΑΓΙΟΙΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΑ ΑΓ. ΣΟΦΙΑ

20Παρασκευή

Εὐσταθίου Μεγαλομάρτυρος, Θεοπίστης τῆς συμβίας αὐτοῦ καὶ Ἀγαπίου καὶ Θεοπίστου τῶν υἱῶν

αὐτῶν

06:30-08:30

21Σάββατο

Εὐσταθίου Μεγαλομάρτυρος, Θεοπίστης τῆς συμβίας αὐτοῦ καὶ Ἀγαπίου καὶ Θεοπίστου τῶν υἱῶν

αὐτῶν (ἐκ μεταθέσεως)

ΑΓΡΥΠΝΙΑΠαρασκευή-

Σάββατο20:00-1:00

22ΚΥΡΙΑΚΗ Α΄ ΛΟΥΚΑ 06:30-09:45 06:30-09:30

23Δευτέρα Σύλληψις τοῦ Τιμίου Προδρόμου 06:30-08:45 06:30-08:30

24Τρίτη

Θέκλης Μεγαλομάρτυρος καὶ Ἰσαποστόλου,

Σιλουανοῦ ὁσίου τοῦ Ἀθωνίτου06:30-08:45 06:30-08:30

25Τετάρτη Εὐφροσύνης ὁσίας 06:30-08:45 06:30-08:30

26Πέμπτη

Ἡ Μετάστασις τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἰωάννου τοῦ Θεολόγου

καὶ Εὐαγγελιστοῦ06:30-08:45 06:30-08:30

Παράκληση πρὸς τὴν Ἁγία Σοφία 18:00-18:45

28Σάββατο

Ἡ εὕρεσις καὶ ἀνακομιδὴ τοῦ Λειψάνου Νεοφύτου ὁσίου τοῦ

Ἐγκλείστου

ΣΤΕΓΗΑΓ.ΜΑΡΙΝΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ

Παρασκευή-Σάββατο

20:30-1:00Ἑσπερινός (Παρασκευὴ 27

Σεπτεμβρίου) 16:00-17:00

Ὄρθρος – Θεία Λειτουργία 06:30-08:45

29ΚΥΡΙΑΚΗ

Β΄ ΛΟΥΚΑΚυριακοῦ Ὁσίου τοῦ Ἀναχωρητοῦ

5ο ἐτήσιο μνημόσυνο†Οἰκ. Κωνσταντίνου Γ. Κούκου

06:30-09:45 06:30-09:30

- Τὸν μήνα Σεπτέμβριο ὁ Ἑσπερινὸς ἀρχίζει στὶς 18:00. Σημειώνεται ὅτι Ἑσπερινὸς τελεῖται στὸν ἱερὸ Ναὸ ποὺ τελεῖται Θεία Λειτουργία τὴν ἑπομένη. Ὁ Ὄρθρος ἀρχίζει

στὶς 6:30.

21

ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

ΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ ΑΓΙΟΙΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΧΡΥΣΕΛΕΟΥΣΑ ΑΓ. ΣΟΦΙΑ

2Τετάρτη

Κυπριανοῦ Ἱερομάρτυρος καὶ Ἰουστίνης Παρθενομάρτυρος 06:30-08:45 06:30-08:30

4Παρασκευή Ἰωάννου ὁσίου τοῦ Λαμπαδιστοῦ 06:30-08:45 06:30-08:30

5Σάββατο

Ἁγίου Εὐδοκίμου τοῦ Βατοπαιδινοῦ, Χαριτίνης μ., Ἑρμογένους ἱερομ. 06:30-08:30

6ΚΥΡΙΑΚΗ

Γ΄ ΛΟΥΚΑΚενδέου ὁσίου

Πάντων τῶν ἐν τῇ Νήσῳ Κύπρῳ διαλαμψάντων Ἁγίων

06:30-09:45 06:30-09:30

7Δευτέρα Σεργίου καὶ Βάκχου μεγαλομαρτύρων 06:30-08:45

9Τετάρτη

Ὁσίων Ἀνδρονίκου καὶ Ἀθανασίας τῆς συμβίας αὐτοῦ

ΑΓ. ΜΑΡΙΝΑ06:30-08:45 06:30-08:30

10 Πέμπτη Παράκληση στὸν Ἅγιο Στυλιανό 17:30-18:15

13ΚΥΡΙΑΚΗ

Δ΄ ΛΟΥΚΑ. Τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς ἐν Νικαίᾳ Ζ΄ Οἰκ. Συνόδου

Χρυσῆς νεομάρτυρος06:30-09:45 06:30-09:30

18Παρασκευή

Λουκᾶ τοῦ Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ 06:30-08:45 06:30-08:30

19Σάββατο

Μνάσωνος Ἐπισκόπου ΤαμασοῦἸωὴλ Προφήτου, Οὐάρου Μάρτυρος

ΣΤΕΓΗΑΓ.ΜΑΡΙΝΑ ΑΓΡΥΠΝΙΑ

Παρασκευή-Σάββατο

20:30-1:00

Ἑσπερινός (Παρασκευὴ 18 Ὀκτωβρίου) 16:00-17:00

Ὄρθρος – Θεία Λειτουργία 06:30-08:45

20ΚΥΡΙΑΚΗ

ΣΤ΄ ΛΟΥΚΑ.Ἀρτεμίου Μεγαλομάρτυρος,

Γερασίμου ὁσίου τοῦ ἐν Κεφαλληνίᾳ06:30-09:45 06:30-09:30

23Τετάρτη

ΙΑΚΩΒΟΥ ΑΠ. ΤΟΥ ΑΔΕΛΦΟΘΕΟΥὌρθρος – Θεία Λειτουργία τοῦ

Ἁγίου Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου

ΑΓΙΟΣΓΕΩΡΓΙΟΣ06:30-08:45

22

ΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑΕΟΡΤΑΖΟΝΤΕΣ ΑΓΙΟΙΙΕΡΕΣ ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΑΓ. ΣΟΦΙΑ

24Πέμπτη Παράκληση στὸν Ἅγιο Φώτιο 17:30-18:15

26Σάββατο

Δημητρίου Μεγαλομάρτυρος τοῦ Μυροβλύτου,

Ταβιθᾶς τῆς φιλανθρώπου (ἐκ μεταθέσεως)

06:30-08:45 06:30-08:30

27ΚΥΡΙΑΚΗ

Ζ΄ ΛΟΥΚΑ.Νέστορος μάρτυρος 06:30-09:45 06:30-09:30

28Δευτέρα

Ἁγίας ΣκέπηςΕὐνίκης μάρτυρος 06:30-08:45

29 Τρίτη Ἁγίας Ἀναστασίας τῆς Ρωμαίας 06:30-08:45

30Τετάρτη

Θεράποντος ἐν Λυθροδόντᾳ, Ζηνοβίου καὶ Ζηνοβίας τῶν μαρτύρων 06:30-08:45 06:30-08:30

31Πέμπτη Παράκληση πρὸς τὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο 16:30-17:15

- Ἀπὸ 1-26 Ὀκτωβρίου ὁ Ἑσπερινὸς ἀρχίζει στὶς 17:30 καὶ ἀπὸ 27-31 Ὀκτωβρίου ὁ Ἑσπερινὸς ἀρχίζει στὶς 16:30. Σημειώνεται ὅτι Ἑσπερινὸς τελεῖται στὸν ἱερὸ Ναὸ ποὺ τελεῖται Θεία Λειτουργία τὴν ἑπομένη.

23

ΑΚΟΛΟΥΘΙΕΣ ΣΤΟ ΠΑΡΕΚΚΛΗΣΙΟΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΚΡΙΜΑΙΑΣ

(ΑΠΟΛΛΩΝΕΙΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ)

Σεπτέμβριος: Πέμπτη 5/9/2019 Παράκληση 18:00Παρασκ. - Σάββατο 13-14/9/2019 ΑΓΡΥΠΝΙΑ 21:00Σάββατο 28/9/2019 Θεία Λειτουργία 06:00

Ὀκτώβριος: Πέμπτη 3/10/2019 Παράκληση 18:00Παρασκευή 18/10/2019 Θεία Λειτουργία 06:00Τετάρτη 23/10/2019 Θεία Λειτουργία 06:00

24

ΥΜΝΟΛΟΓΙΑΟἱ καταβασίες τῆς Θεοτόκου

(δ΄)

Πηγή: Συμεὼν Μητροπολίτου Νέας Σμύρνης «Ἀφθαρσίας πηγή» Καταβασίες Δεσποτικῶν καὶ Θεομητορικῶν ἑορτῶν, Ἐκδόσεις «Ἐν πλῷ», Β΄ ἔκδοση: Ἀθῆναι, Δεκέμβριος 2012.

Ἐπιμέλεια: Πρωτ. Κωνσταντίνου Χριστοδούλου

ᾨδὴ θ ΄. Ἅπας γηγενὴςσκιρτάτω τῷ πνεύματιλαμπαδουχούμενος·πανηγυριζέτω δὲἀΰλων νόων φύσις γεραίρουσατὰ ἱερὰ θαυμάσια τῆς Θεομήτοροςκαὶ βοάτω·χαίροις, παμμακάριστεΘεοτόκε, ἁγνή, ἀειπάρθενε.

Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τῆς γῆς,φωτιζόμενοι ἄνωθεν,

ἂς σκιρτήσουν πνευματικὰ ἀπὸ χαρά.Ἀλλὰ καὶ οἱ τάξεις τῶν ἀύλων πνευμάτων

ἂς πανηγυρίζουν, τιμώνταςτὰ ἱερὰ καὶ θαυμαστὰ γεγονότα τῆς Θεομήτορος,

καὶ ἂς φωνάζουν δυνατά:Χαῖρε, ἁγνὴ καὶ ἀειπάρθενε Θεοτόκε,

ποὺ εἶσαι ἄξια κάθε μακαρισμοῦ.

«Γηγενὴς» εἶναι ὁ γεννημένος ἐκ τῆς γῆς· κι ἐδῶ «ἅπας γηγενὴς» σημαίνει ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, τὸ «γένος τῶν ἀνθρώπων», σύμφωνα μὲ τὸν γνωστότατο ὕμνο τὸν ἀφιερωμένο στὴν Θεοτόκο «Ἐπὶ σοὶ χαίρει, Κεχαριτωμένη…».

25

Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι -χριστιανοὶ προφανῶς- «λαμπαδουχούμενοι», καταυγαζόμενοι ἀπὸ τὸν ἄνωθεν φωτισμό, σκιρτοῦν πνευματικὰ ἀπὸ χαρά, καθὼς τιμοῦν τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας καὶ ἑορτάζουν τὶς διάφορες ἑορτές της. Ἡ χαρὰ αὐτὴ πηγάζει ἀπὸ τὴν βεβαιότητα τῆς ἐν Χριστῷ σωτηρίας, στὴν ὁποία ἡ Θεοτόκος διαδραμάτισε σημαντικότατο ρόλο.

Μαζὶ μὲ τοὺς ἀνθρώπους στὴν γῆ πανηγυρίζουν στὸν οὐρανὸ καὶ οἱ τάξεις τῶν «ἀΰλων» νόων, δηλαδὴ τῶν ἀγγελικῶν δυνάμεων, οἱ ὁποῖες «γεραίρουν» τὰ θαυμαστὰ γεγονότα ποὺ συνετελέσθησαν στὸ πρόσωπο τῆς Θεομήτορος.

Ἄνθρωποι καὶ ἄγγελοι, λοιπόν, γῆ καὶ οὐρανός, τιμοῦμε τὴν Παρθένο Μαρία «ὡς κυρίως καὶ ἀληθῶς Θεοῦ μητέρα»· γιὰ τὴν κεντρικὴ θέση δηλαδὴ ποὺ κατέχει στὸ μυστήριο τῆς ἐν Χριστῷ Οἰκονομίας. Καὶ ἡ τιμὴ καὶ ὁ μακαρισμὸς καὶ ἡ προσκύνηση ποὺ τῆς προσφέρουμε οἱ χριστιανοὶ ἀναφέρεται τελικὰ στὸ πρόσωπο τοῦ Υἱοῦ καὶ Λόγου τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος σαρκώθηκε «ἐξ αὐτῆς». Αὐτὸ διδάσκει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνὸς διερμηνεύοντας τὴν ὀρθόδοξη πίστη: «Ἡ εἰς αὐτὴν τιμή, εἰς τὸν ἐξ αὐτῆς σαρκωθέντα Υἱὸν ἀνάγεται».

Καταβασίες τῆς Θεοτόκου ὀνομάζουμε τοὺς εἱρμοὺς τοῦ κανόνος τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου ἤ, ὅπως ἐπικράτησε νὰ τὶς ἀποκαλοῦμε στὴν ἐκκλησιαστικὴ γλώσσα, τὶς καταβασίες «Ἀνοίξω τὸ στόμα μου».

Ὁ κανὼν τοῦ Εὐαγγελισμοῦ - καὶ κατὰ συνέπειαν καὶ οἱ καταβασίες - εἶναι ἔργο τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Δαμασκηνοῦ.

Οἱ καταβασίες τῆς Θεοτόκου ψάλλονται:1) Στὶς 14 Αὐγούστου μὲ τὰ χαρακτηριστικὰ τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου.2) Ἀπὸ τὶς 22 Σεπτεμβρίου μέχρι καὶ τὶς 7 Νοεμβρίου.3) Ἀπὸ τὶς 8 ὣς καὶ τὶς 20 Νοεμβρίου μὲ τὰ χαρακτηριστικὰ τῆς ἑορτῆς τῶν Εἰσοδίων.

4) Ἀπὸ τὶς 10 Φεβρουαρίου μέχρι καὶ τὸ Σάββατο πρὸ τῆς Κυριακῆς τοῦ Τελώνου καὶ Φαρισαίου.5) Τὴν Β΄, Δ΄ καὶ Ε΄ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν.6) Τὴν 25η Μαρτίου, ὁποιαδήποτε ἡμέρα κι ἂν τύχει (ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Γ΄ Κυριακὴ τῶν Νηστειῶν), μὲ τὰ χαρακτηριστικὰ τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ καὶ7) Ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πάντων ὣς καὶ τὶς 26 Ἰουλίου.

Λέγοντας χαρακτηριστικὰ ἐννοοῦμε τὶς ἑόρτιες λέξεις ποὺ συνδέουν τὶς καταβασίες μὲ τὴν ἑορτὴ πρὸς τιμὴν τῆς ὁποίας ψάλλονται.

Συγκεκριμένα:

1) Γιὰ τὴν α΄ ὠδὴ τὶς λέξεις: τὴν κοίμησιν, τὴν εἴσοδον καὶ τὴν σύλληψιν, οἱ ὁποῖες ἀντικαθιστοῦν τὴν λέξη «τὰ θαύματα».2) Γιὰ τὴν ε΄ ὠδὴ τὶς ἐκφράσεις: ἐν τῇ σεπτῇ Κοιμήσει σου καὶ ἐν τῇ σεπτῇ Εἰσόδῳ σου, οἱ ὁποῖες ἀντικαθιστοῦν τὴν ἔκφραση «ἐπὶ τῇ θείᾳ δόξῃ σου».3) Γιὰ τὴν θ΄ ὠδὴ τὶς ἐκφράσεις: τὴν ἱερὰν Μετάστασιν καὶ τὰ ἱερὰ Εἰσόδια, οἱ ὁποῖες ἀντικαθιστοῦν τὴν ἔκφραση «τὰ ἱερὰ θαυμάσια».

26

Ἀπολυτίκιον - Ἦχος δ΄.

Ἡ γέννησίς σου Θεοτόκε, χαρὰν ἐμήνυσε πάσῃ τῇ οἰκουμένῃ,

ἐκ σοῦ γὰρ ἀνέτειλεν ὁ Ἥλιος τῆς δικαιοσύνης, Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν,

καὶ λύσας τὴν κατάραν, ἔδωκε τὴν εὐλογίαν,καὶ καταργήσας τὸν θάνατον,

ἐδωρήσατο ἡμῖν ζωὴν τὴν αἰώνιον.

Λέει ὁ ὅσιος Πορφύριος: «Ἐκεῖνο ποὺ σώζει καὶ φτιάχνει καλὰ παιδιὰ εἶναι ἡ ζωὴ τῶν γονέων μέσα στὸ σπίτι. Οἱ γονεῖς πρέπει νὰ δοθοῦνε στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Πρέπει νὰ γίνουν ἅγιοι κοντὰ στὰ παιδιὰ μὲ τὴν πραότητά τους, τὴν ὑπομονή τους, τὴν ἀγάπη τους. Νὰ βάζουνε κάθε μέρα νέα σειρά, νέα διάθεση, ἐνθουσιασμὸ κι ἀγάπη στὰ παιδιά. Καὶ ἡ χαρὰ ποὺ θὰ τοὺς ἔλθει, ἡ ἁγιοσύνη ποὺ θὰ τοὺς ἔχει ἐπισκεφθεῖ, θὰ ἐξακοντίσει στὰ παιδιὰ τὴν χάρη».

«Γιὰ τὴν κακὴ συμπεριφορὰ τῶν παιδιῶν φταῖνε γενικὰ οἱ γονεῖς. Δὲν τὰ σώζουν οὔτε οἱ συμβουλές, οὔτε ἡ πειθαρχία, οὔτε ἡ αὐστηρότητα. Ἂν δὲν ἁγιάζονται οἱ γονεῖς, ἂν δὲν ἀγωνίζονται, κάνουν μεγάλα λάθη καὶ μεταδίδουν τὸ κακὸ ποὺ ἔχουν μέσα τους. Ἂν οἱ γονεῖς δὲν ζοῦν ζωὴ ἅγια, ἂν δὲν μιλοῦν μὲ ἀγάπη, ὁ διάβολος ταλαιπωρεῖ τοὺς γονεῖς μὲ τὶς ἀντιδράσεις τῶν παιδιῶν. Ἡ ἀγάπη, ἡ ὁμοψυχία, ἡ καλὴ συνεννόηση τῶν γονέων εἶναι ὅ,τι πρέπει γιὰ τὰ παιδιά. Μεγάλη ἀσφάλεια καὶ σιγουριά».

ΠΟΡΕΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ

Οἱ γονεῖς νὰ ἔχουν ταπείνωση καὶ ἀγάπη

Μοναχοῦ Μωυσέως Ἁγιορείτου, «Οἰκογένεια, Γονεῖς καὶ Παιδιά». Ἱερὰ Μητρόπολις Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας, Μεσολόγγι 2009, σελ. 109.

Πηγή: http://www.koinoniaorthodoxias.org

Ἐπιμέλεια: Μαρία Οὐλινιούκ

27 28

Νομίζετε πὼς εἶναι ὑπερβολικὸς ὁ Γέροντας; Δὲν νομίζω. Εἶναι εἰλικρινής, σαφὴς καὶ ρεαλιστής.

Ἔχουν ἀνάγκη οἱ γονεῖς ἀπὸ τὴν ἰσορροπία τῆς ταπεινώσεως, τῆς ἁπλότητος, τοῦ μέτρου, τῆς διακρίσεως. Ἡ μεγάλη πίεση, ἀκόμη καὶ γιὰ τὸ καλό, δὲν θὰ βγεῖ σὲ καλό. Συχνὲς ἐκφράσεις: «Παιδί μου, νὰ εἶσαι πάντα πρῶτος», «ποτὲ νὰ μὴ μᾶς ντροπιάσεις, παιδάκι μου», «ν’ ἀποκτήσεις αὔριο ἕνα καλὸ ὄνομα στὴν κοινωνία» φαίνονται καλὲς ἀλλὰ δὲν εἶναι καλές. Δὲν ἔχουν τόσο ἀνωτερότητα ὑγιῆ, ἀρχοντιὰ ἐλευθερίας κι ἀξιοπρέπεια εὐγενῆ, ἀλλὰ ἰσχυρογνωμοσύνη, μεγάλη αὐτοπεποίθηση, μεγάλη ἰδέα ἐγωισμοῦ. Καταπιεσμένα τὰ παιδιά, ἀντιδροῦν κουρασμένα κι ἀγανακτισμένα καὶ τὰ κλωτσοῦν ὅλα πέρα.

Ὑπάρχει ἀγάπη κι ἀγάπη. Ἀγάπη ἱερή, ἁγία, θυσιαστική, ταπεινή. Ἀγάπη νοσηρή, συναισθηματική, ἐγωιστική, ἀποκλειστική, ζηλόφθονη. Ὅσο ἡ ἀγάπη τῶν γονέων πρὸς τὰ παιδιὰ θὰ εἶναι παθολογική, ὑπερβολική, θὰ κάνει τὰ παιδιὰ ἐξαρτήματα, ἐλατήρια τῶν γονέων, ποὺ θὰ μπερδεύει τὴ συμπεριφορά τους καὶ θὰ κάνει τὴν στάση τους ἀρνητική.

Μὴ ζαλίζουμε τὰ παιδιὰ μὲ τὴν πολυλογία, ὅλο τὰ ἴδια καὶ τὰ ἴδια, καὶ τὰ κουράζουμε. Ἂς λέμε πιὸ λίγα κι ἂς κάνουμε πιὸ πολλά. Θὰ τὰ βοηθήσουμε καλύτερα μὲ τὸ παράδειγμά μας καὶ τὴν προσευχή μας. Ἡ προσευχὴ θὰ μιλήσει κατευθείαν στὴν καρδιά τους. Θὰ τοὺς μιλήσει ὁ Θεὸς καὶ θὰ μᾶς μιλήσουν ὕστερα στοργικά, μετανοιωμένα, ταπεινά.

Ἡ καταπίεση σίγουρα κάποτε θὰ φέρει ἀντίδραση. Μὲ τὸ στανιό, μὲ τὸ κακό, δὲν ἔρχεται ποτὲ καλό. Οὔτε ἡ κολακεία βοηθάει. Μᾶλλον τρέφει τὸν ἐγωισμὸ καὶ γίνονται τὰ παιδιὰ ἀτίθασα, σκληρά, ἄπονα, ἀσεβῆ καὶ κενόδοξα.

Ἡ οἰκογένεια καὶ ἡ κοινωνία διαλύεται ἀπὸ τὴν ἀσθένεια τῆς ὑπερηφάνειας. Ἡ ὑγεία εἶναι ἡ ταπείνωση. Δὲν θέλουμε νὰ τὸ παραδεχτοῦμε. Μιλᾶμε ἔτσι γιὰ λαθεμένες διαπροσωπικὲς σχέσεις, γιὰ ἀσυμφωνία χαρακτήρων, γιὰ σύγκρουση πολιτισμῶν καὶ ἐποχῶν, γιὰ νευρώσεις καὶ γιὰ ἄγχη. Ἡ βάση ὅλων αὐτῶν εἶναι τὸ ἀταπείνωτο φρόνημα, ἡ δαιμονοκίνητη ἔπαρση. Νὰ εἴμαστε

28

λοιπὸν ταπεινοὶ καὶ νὰ διδάσκει ἡ ἴδια ἡ ζωή μας τὴν ταπείνωση στὰ παιδιά μας.

Ὁ ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης χαριτωμένα ἔλεγε: «Τὰ παιδιὰ ποὺ ἔχουν ποτιστεῖ ἀπὸ μικρὰ στὴν εὐσέβεια, μὴν τὰ φοβᾶστε. Καὶ νὰ ξεφύγουν λίγο, λόγω ἡλικίας, λόγω πειρασμῶν, θὰ ἐπανέλθουν. Τὰ παιδιά σας νὰ τὰ μάθετε, ἀπὸ πολὺ μικρά, νὰ ψήνονται, νὰ δουλεύουν, νὰ γίνονται ἄντρες. Καὶ τὰ ἀγόρια καὶ τὰ κορίτσια. Καὶ τὰ κορίτσια πρέπει νὰ ἔχουν γενναῖο φρόνημα, νὰ εἶναι παλληκάρια. Νὰ κάνουνε τὶς δουλειὲς τοῦ σπιτιοῦ ἀπὸ πολὺ μικρά, γιατὶ οἱ πιὸ πολλοὶ γονεῖς τὰ ἔχουν κακομάθει καὶ στὴν ζωή τους, μετά, γίνονται δυστυχισμένα…».

«Μὴν πιέζετε τὰ παιδιά σας χωρὶς διάκριση. Ἐγὼ τὶς τομάτες μου τὶς δένω μὲ πανί. Ἂν τὶς ἔδενα μὲ σύρμα θὰ κόβονταν. Χρειάζεται προσοχή. Τὰ παιδιὰ σήμερα ἔχουν γερὴ μηχανή, ἀλλὰ τετράγωνες ρόδες. Γι’ αὐτὸ θέλουν βοήθεια γιὰ νὰ ξεκινήσουν…»

«Μερικοὶ γονεῖς κάνουν μεγάλο στρίμωγμα στὰ παιδιά τους, καὶ μάλιστα μπροστὰ σὲ ἄλλους! Σήμερα μικροί – μεγάλοι στὸν κόσμο ζοῦν σὰν σὲ τρελοκομεῖο, γι’ αὐτὸ χρειάζεται πολλὴ ὑπομονὴ καὶ πολλὴ προσευχή. Ἕνα σωρὸ παιδιὰ παθαίνουν ἐγκεφαλικό. Εἶναι λίγο χαλασμένο τὸ ρολόι, τὸ κουράζουν καὶ οἱ γονεῖς λίγο παραπάνω καὶ σπάζει τὸ ἐλατήριο. Χρειάζεται διάκριση. Ἄλλο παιδὶ θέλει περισσότερο κούρδισμα καὶ ἄλλο λιγότερο…»

* * *Ἴσως μὲ ὅσα εἶπα φάνηκε νὰ εἶμαι περισσότερο μὲ τὸ μέρος

τῶν παιδιῶν κι ὄχι τῶν γονέων. Ἀπὸ ποιούς, πέστε μου, θὰ πρέπει νὰ εἴμαστε πιὸ ἀπαιτητικοί, ἀπὸ τοὺς γονεῖς ἢ ἀπὸ τὰ παιδιά; Βλέπετε καὶ οἱ ἅγιοι Πατέρες κι οἱ ἐνάρετοι Γέροντες ἔχουν μεγαλύτερες ἀπαιτήσεις ἀπὸ τοὺς γονεῖς. Θὰ βοηθήσουν πολὺ περισσότερο μὲ τὸ βιωμένο τους παράδειγμα, τὴν ταπεινὴ καὶ θερμὴ προσευχή τους, τὴν ἁγιότητα τοῦ βίου τους, παρὰ μὲ τὶς συνεχεῖς θυμωμένες συμβουλές, τὶς ἐπαναλαμβανόμενες ἐγωιστικὲς ἀπειλές, τὶς ὑπερβολικὲς αὐστηρότητες, τὶς κουραστικὲς φλύαρες ἐπαναλήψεις.

Ὁ καλὸς Θεὸς βλέποντας τὸν ταπεινό μας ἀγώνα θὰ μᾶς ἐνισχύει καὶ θὰ μᾶς ἐνδυναμώνει. Τὴν καλή μας διάθεση θὰ τὴν

29

εὐλογήσει καὶ τὶς παραλείψεις μας θὰ τὶς παραβλέψει. Δὲν εἶναι οἱ γονεῖς ὅλοι σπουδαγμένοι, παιδαγωγοί, θεολόγοι καὶ εἰδικοὶ ψυχολόγοι. Ἡ γλώσσα ὅμως τῆς ἀγάπης καὶ τῆς ταπεινώσεως θαυματουργεῖ διδασκόμενη κυρίως ἀπὸ τὴν καθαρότητα τοῦ βίου κι ἐπηρεάζει τ’ ἀγαπητὰ παιδιά μας γιὰ νὰ ἀκολουθήσουν τὸν δρόμο τῆς ἀληθινῆς προόδου μὲ τὴν ζωντανὴ σχέση τους μὲ τὸν ζῶντα Χριστό.

Ἐγκάρδια εὔχομαι ὁ Κύριος διὰ πρεσβειῶν τῆς Θεοτόκου νὰ σᾶς ἐνισχύει πλούσια στὸν ἀγώνα σας.

30

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος α΄.Σῶσον, Κύριε, τὸν λαόν σου καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου,

νίκας τοῖς βασιλεῦσι κατὰ βαρβάρων δωρούμενοςκαὶ τὸ σὸν φυλάττων διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα.

Κοντάκιον. Ἦχος δ΄. Αὐτόμελον.Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ ἑκουσίως,

τῇ ἐπωνύμῳ σου καινῇ πολιτείᾳ, τοὺς οἰκτιρμούς σου δώρησαι, Χριστὲ ὁ Θεός·

Εὔφρανον ἐν τῇ δυνάμει σου τοὺς πιστοὺς βασιλεῖς ἡμῶν, νίκας χορηγῶν αὐτοῖς κατὰ τῶν πολεμίων,

τὴν συμμαχίαν ἔχοιεν τὴν σήν,ὅπλον εἰρήνης, ἀήττητον τρόπαιον.

Ἁγίου Ἰωάννη τοῦ Χρυσοστόμου Εἰς τὴν Ὕψωσιν τοῦ τιμίου Σταυροῦ

Τί γὰρ καλὸν ἡμῖν οὐκ ἀπὸ σταυροῦ δεδώρηται; τί δὲ ἀγαθὸν οὐ διὰ σταυροῦ ἡμῖν κατώρθωται; Διὰ σταυροῦ εὐσεβεῖν ἐδιδάχθημεν, καὶ τῆς θείας φύσεως τὴν δύναμιν ἐπέγνωμεν· διὰ σταυροῦ δικαιοσύνην Θεοῦ παιδευόμεθα, καὶ σωφροσύνης ἀρετὴν μεταδιώκομεν· διὰ σταυροῦ ἀλλήλους γνωρίζομεν, καὶ οἱ μακρὰν ὄντες Χριστῷ συνήφθημεν, καὶ τῆς χάριτος τοῦ ἁγίου Πνεύματος ἠξιώθημεν· διὰ σταυροῦ ἀγάπης τὴν δύναμιν ἔγνωμεν, καὶ ὑπὲρ ἀλλήλων ἀποθανεῖν οὐ παραιτούμεθα· διὰ σταυροῦ πάντων τῶν ἐν τῷ κόσμῳ καταπεφρονήκαμεν, καὶ ὡς οὐδὲν αὐτὰ εἶναι ἡγησάμεθα, τῶν μελλόντων ἀγαθῶν ὀρεγόμενοι, καὶ τῶν ἀοράτων ὡς ὁρωμένων ἀντιποιούμενοι.

Σταυρὸς κηρύττεται, καὶ πίστις ἡ εἰς Θεὸν ὁμολογεῖται, καὶ ἀλήθεια εἰς ἅπασαν τὴν οἰκουμένην πολιτεύεται· σταυρὸς κηρύττεται, καὶ μάρτυρες ἀναδείκνυνται, καὶ ἡ εἰς Χριστὸν ὁμολογία κρατύνεται· σταυρὸς κηρύττεται, καὶ ἡ ἀνάστασις ἀναδείκνυται, καὶ ἡ ζωὴ πεφανέρωται, καὶ ἡ τῶν οὐρανῶν βασιλεία καταπιστεύεται, καὶ οἱ ἄπιστοι τῷ σταυρῷ πιστεύουσι, καὶ σωτηρίας τυγχάνουσιν οἱ τὸν σταυρὸν κατὰ τῆς ζωῆς ἐπινοήσαντες. Σταυρὸς τούτων ἁπάντων ἡμῖν πρόξενος γέγονε, καὶ διὰ σταυροῦ ᾄδειν ἐδιδάχθημεν. Τί τοίνυν σταυροῦ τιμιώτερον; τί δὲ τούτου ταῖς ἡμετέραις ψυχαῖς ὠφελιμώτερον; Μὴ οὖν ἐπαισχυνθῶμεν σταυρὸν ὀνομάζοντες, ἀλλὰ μετὰ πάσης παῤῥησίας αὐτὸν ὁμολογήσωμεν, δι᾿ οὗ εἰς σωτηρίαν ἀνεκλήθημεν, καὶ εἰς αἰώνιον ζωὴν παραπεμπόμεθα. Ὁρᾷς πόσην ὁ σταυρὸς οὗτος οἰκονομίαν τῷ κόσμῳ κατειργάσατο; Μετέβαλεν αὐτοῦ τὰ ἄνομα πράγματα, καὶ ἠλλοίωσε τὰ ἄθεα δόγματα, οὐκ ἔτι νόμοις διαβολικοῖς ἐμπολιτεύεται, οὐ θεσμοῖς θανατικοῖς ἀναστρέφεται. Θεὸς γὰρ ἐπεδήμησε, καὶ τῆς οἰστρηλασίας τὰ πάθη ἐξέτεμε, τὰ ἴδια ἐνομοθέτησε, καὶ τὰ συμφέροντα καὶ ἐπωφελῆ ἐδογμάτισε· δόγματα σωφροσύνης ἐθέσπισε, καὶ τὴν ἡδυπάθειαν ἐξέκοψεν· ὅρους ἁγιωσύνης ἐνέθηκε, καὶ νόμον ἁγνείας ἥρμοσε, καὶ ἄνομον πορνείαν ἐκποδὼν ἐποίησε· τοὺς τῆς ἐγκρατείας ἐνομοθέτησε κανόνας, καὶ τὰς τῶν ἡδονῶν ἐπικρατείας ἀνέτρεψε· δόγματι θεϊκῷ τὰ τῶν ἐπιθυμιῶν ὄργανα κατέσπασε, καὶ πᾶσαν τὴν δι᾿ ἡδονῆς ἐντικτομένην ἁμαρτίαν ἐμείωσεν.

31

A MESSAGE OF FAITHIf the Blind lead the Blind

Πρεσβ. Νικολάου March

S u n d a y September 29th is the Second Sunday of Luke. The readings for this Sunday and for the following three days contain excerpts from a sermon that Jesus gave to the multitudes of people following Him. In His sermon, Jesus offers to those gathered around Him various teachings for the improvement of their daily lives. He starts by pronouncing blessings, Beatitudes, and woes upon the different life expressions of His contemporary audience and to the audiences of all times. Jesus then commands His listeners, and therefore us, to love our enemies, give to everyone who asks of us and do unto others what we expect for ourselves (Luke 6:27-31). Jesus contrasts His calling towards a perfect way of life to the lifestyles of most in His audience. He declares that if we love only those who love us, or give to only those whom we trust that they will repay us, we are no different from sinners, because even they will do the same. If we seek a Heavenly reward we must go beyond mere human ways of living and seek to emulate God’s ways of interacting with humans. He is kind to the unthankful and evil, and He is merciful on all humans.

Jesus offers these various teachings to His audience; however, in no way does He want to condemn them for their failure to live up to their full potential as beings created in the image and likeness of God. He aims at constituting His listeners doers of His divine instructions. During His speech, Jesus provides a simple parable to

32

the crowd in order to strengthen His intention. He states, “Can the blind lead the blind? Will they not both fall into the ditch?” (Luke 6:39). This parable is just as important to us today as it was for those gathered around Jesus to hear His words at that time.

Our world is blind to God’s Divine Light. It no longer cares to listen to the teachings of our Lord, God, and Savior Jesus Christ. Humans of our times have cut themselves off from God and seek another path independent of God. The leaders and thinkers of our modern world are people who have accepted a way of life depended only on our material existence. They preach that by seeking fulfillment in material things alone, one can find joy, peace, and contentment in life. They declare that everything we need is here on earth, right before our eyes, in the material world we live in. The highest ideals in this earthly life are founded on obtaining more self knowledge and preserving our rights. All that matters is each and everyone’s self, because within ourselves “meaning” and “truth” can be found. These notions do not exist anywhere else in our randomly generated purposeless universe. There is no desire or reason to move beyond our reality into the spiritual world that God has offered to us. Modern leaders, thinkers, philosophers, professors, and their followers are all blindly walking down this self-centered materialistic path; they are calling after the rest of humanity to follow them.

What have we gained by reducing ourselves to material objects whose energies are devoted exclusively towards material gains? Do we have more joy, peace, contentment, or have we found salvation for ourselves? We have only gained more anxiety, jealousy, and greed. We have no salvation because we have created our own Hell on Earth.

For years these “enlightened” intellectuals had been encouraging us to strive towards the acquisition of more material things in order to achieve happiness. Now, these same “enlightened” intellectuals are inducing panic by proclaiming that we must stop our consumption of material things because these material conveniences are destroying our material world and our environment. According to these

33

“enlightened” intellectuals, this world is our only reality; therefore, we must change our ways of acting or risk extinction. These modern intellectuals and world leaders are now openly discussing “meat taxes”. They encourage“veganism” as the new trendy lifestyle. They disparage marriage as outdated and encourage couples to have one child or even better no children, in order to reduce waste production and minimize human impact on the environment. “Why would you want to bring a child into a dying world?”, is their argument. Nowadays, humans are also said to be no better than other material beings, or are even worse than other animals. Materialism is a failing ideology that will only lead to the slavery of humans under an oppressive materialistic world view, imprisoned in a cage from which