Μην μου μιλάς για γραφειοκρατία,ασφάλεια και εθνική ομοψυχία,πες μου μόνο πως διεξάγεις πόλεμο κοινωνικό...

Περιεχόμενα:Όταν οι δολοφονίες βαφτίζονται ατυχήματα - 2

Σχετικά με το κατηλειμμένο φυτώριο Φλαμουρίου - 3Άμεσες δράσεις - 4

Μαθήματα σκληρού ρεαλισμού - 5Κυριαρχική Βαρβαρότητα και αγώνες σε όλο τον κόσμο - 5

Εργατικά ατυχήματα - 7Για την Κερατέα - 8

Ευρώπη: Ένα καζάνι που βράζει! - 9Φοβού το παρακράτος -12

Νέα απο τους αγώνες στα κάτεργα της δημοκρατίας - 15Νέα από τις καταλήψεις σε όλο τον κόσμο - 18

Σχετικά με τις υποθέσεις των τελευταίων μηνών - 19Τυποεκδοτική Α.Ε. - 22

Earth Liberation Front - 23

Τεύχος 6, Γενάρης ‘11

ντες και κάθε λογής «καλοθελητές» οι οποίοι φροντίζουν να τις φτάνουν στα όρια. Στη περιοχή υπάρχει ρατσισμός, αστυνομοκρατία, καταστολή και απαξίωση της ζωής. Έτσι τουλάχιστον φάνηκε.Σε αυτή την περιοχή λοιπόν, στις 5 Γενάρη, μπάτσος της ομάδας Δίας παρέσυρε με τη μηχανή του 2 παιδιά που είχαν βγει να πουν τα κάλαντα. Το ένα από αυτά το παρέσυρε για 150μ. και το παράτησε στη μέση του δρόμου, σύμφωνα και με τις μαρτυρίες κατοί-κων που έτυχε να είναι παρόντες στο σκηνικό.. Λίγο αργότερα το ένα από τα δυο παιδιά, η 7χρονη Έρρικα, οδηγήθηκε στο ΚΑΤ όπου επιβεβαιώθηκε ο θάνατός της. Αμέσως ξεσπούν συγκρούσεις ανάμεσα στους Ρομά, από τον καταυλισμό όπου ζούσε η Έρρικα, και τις ομάδες καταστολής. Το νέο διαδίδεται και πορείες οργανώνονται σε πολλές πόλεις ανά την ελληνική επικράτεια, την ίδια ,αλλά και τις επόμενες μέρες.

Το καθόλου τυχαίο αυτό περιστατικό έρχεται να προστεθεί στον κατάλογο με τα ανδρα-γαθήματα της ελ.ας. . Η αυλαία ανοίγει και κάθε λογής κασσάνδρες , από τους ρουφιά-νους των ΜΜΕ(που συγκάλυψαν το γεγονός) μέχρι το τέλος του πάτου, που ονομάζεται πολιτική σκηνή, μιλάν για ένα τροχαίο ατύχημα και εκφράζουν τη λύπη τους για το νεκρό κορίτσι που θα μπορούσε να είναι το οποιοδήποτε, οπουδήποτε. Και μετά από τα τρία λεπτά ενασχόλησης τους με το θέμα η αυλαία πέφτει. Ούτε χειροκρότημα όμως ούτε επευφημίες, στους οποιασδήποτε ταυτότητας, λακέδες του κράτους. Μόνο η οργή αυτών που δεν έχουν μάθει να μιλάνε με όρους ¨ατυχήματος» και «παράπλευρων απωλειών». Και δεν πρόκειται να το κάνουν μέσα στη δεδομένη πολιτική και οικονομική συγκυρία.Και για να αντιλαμβανόμαστε και να δικαιολογούμε τα γραφόμενά μας ορίστε μερικά ση-μεία: Καθημερινά παρατηρούμε τα σουλάτσα των καουμπόηδων της Δίας (αλλά και των φίλων τους δ,ζ) μέσα στις πόλεις με σούζες και καγκουριές και απορούμε πως αυτά τα «ατυχήματα» δεν συνέβησαν νωρίτερα. Ο ρόλος τους ,που δεν είναι άλλος από την κα-ταστολή στου δημόσιους χώρους, τους δρόμους, τις πορείες , είναι αυτός που τους έχει ανατεθεί από το κράτος για την τρομοκράτηση του εσωτερικού εχθρού όπως και να ορί-ζεται αυτός, όσες ταυτότητες και να του δίνουν. Όσον αφορά το μέρος όπου διαδραμα-τίστηκε η δολοφονία, το Μενίδι, αλλά και το συγκεκριμένο χώρο (ένας πολυσύχναστος δρόμος, που λίγα μέτρα πιο πέρα υπάρχει σχολείο και επίσης αποτελεί πέρασμα για τον καταυλισμό των τσιγγάνων, ή δεν ήξερε ο μπάτσος της γειτονιάς αυτή τη λεπτομέρεια;), τα λόγια περισσεύουν. Επίσης έχουμε κάνει αναφορά και παλαιότερα για τη σύσταση και τη δημιουργία των ομάδων αυτών. Επανδρωμένες από ακροδεξιούς(χαρακτηριστικές είναι φωτογραφίες από τα κράνη τους ,που ανά ομάδες φαίνεται να έχουν, με φασιστικά -αρχαιοελληνικά σύμβολα) και κάθε καρυδιάς καρύδι που επιβάλλει την εξουσία που έχει στο να κυνηγά τους πάντες, οι ομάδες αυτές δεν είναι τίποτε άλλο πέρα από υπηρέτες του κράτους και των καταπιεστών. Τους αξίζει μόνο ξύλο, χλευασμός και φάπες.

Εν κατακλείδι, και ο δόλος να μην υπήρχε εξαρχής η εγκατάλειψη του κορι-τσιού, η ελευθερία της οποίας χαίρει ο μπάτσος αυτή τη στιγμή, η συγκάλυψη από τα media αλλά και η καταστολή των οργισμένων ανθρώπων του καταυλι-σμού είναι στοιχεία που μπορούν να πουν πολλά σε όσους θέλουν να δουν και να κατανοήσουν τη δολοφονική φύση της αστυνομίας, εν γένει.Μπάτσοι είστε μπάτσοι! Φτου σας βόδια!

14 Οκτωβρίου 2010-Χανιά. Ο νεαρός Στράτος Π. αρνείται να σταματήσει με το μηχανάκι του σε σχετικό σήμα που του κάνουν μπάτσοι της ομάδας ΔΙ.ΑΣ. Αμέσως, οι δολοφόνοι με τα δίκυκλα αρχίζουν μια άγρια καταδίωξη μέσα στους δρόμους της πόλης, που ως αποτέλεσμα έχει να συγκρουστεί ο νεαρός με επερχόμενο αυτοκίνητο στην διασταύρωση των οδών 8ης Δεκεμ-βρίου και Τσόντου Βάρδα. Ο Σ.Π. θα ξεψυχήσει μετά από μια βδομάδα στην εντατική, όντας ήδη κλινικά νεκρός από την ημέρα της σύγκρουσης Η ομάδα ΔΙ.ΑΣ έχει ξαναχτυπήσει. Άλλη μία αστυνομική-κρατική δολοφονία έχει λάβει χώρα και οι αναφορές που συντάσσουν οι μπάτσοι περί θυμάτων της ασφάλτου δεν πείθουν κανέναν. Ούτε κι όταν αναλαμβάνουν δράση τα σκυλιά των ΜΜΕ, θολώνοντας τα νερά και αναπαράγοντας την επίσημη θέση της αστυνομίας. Γι’ αυτούς, ποτέ καμία καταδίωξη δεν έλαβε χώρα εκείνη την ημέρα στην πόλη.Οι μπάτσοι μάλιστα, φαίνεται να ζητούν από τους γονείς του νεκρού νεαρού να υπογράψουν ένα χαρτί με το οποίο δεσμεύονται να μην κινηθούν νομικά εναντίων της αστυνομίας! Φυσικά, οι τελευταίοι αρνούνται και μερικές μέρες μετά δηλώνουν πλέον ανοιχτά πως το παιδί τους το σκότωσε η αστυνομία.Αμέσως οργανώνεται πορεία η οποία καλείται τέσσερις ημέρες μετά στο κέντρο της πόλης, από συντρόφους του Α/Α χώρου και λοιπό κόσμο.Το γιατί ο νεαρός Σ.Π. δεν σταμάτησε στον έλεγχο των χοιρινών, μπορεί να απαντηθεί μόνο με εικασίες. Πιο πιθανός λόγος, όπως αναφέρει ο πατέρας του, είναι το γεγονός ότι δεν είχε δίπλωμα.Αυτό που φαίνεται πλέον ξεκάθαρα, είναι πως ο θάνατος, ως τιμωρία για ένα «έγκλημα» όπως η οδήγηση εν απουσία διπλώματος, δεν ανήκει πλέον στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας, αλλά είναι μια ρεαλιστική πιθανότητα. Αντίθετα η συγκάλυψη μιας δολοφονίας, όταν αυτή εκτελείται από τα «όργανα της τάξεως», μπορεί και είναι μια απτή επιλογή για το κράτος, εφόσον είναι πραγματοποιήσιμη και αληθοφανής.

Μισό μήνα περίπου αργότερα, στις 2 Νοεμβρίου και μερικές εκατο-ντάδες χιλιόμετρα βορειότερα, στον Βόλο, αντίστοιχο περιστατικό καταδίωξης δεν στέλνει αυτή τη φορά τον νεαρό μαθητή- που δεν σταμάτησε ούτε αυτός στο σήμα των ΔΙ.ΑΣ.- στον θάνατο, αλλά στα χέρια των μπάτσων, οι οποίοι τον ξυλοκοπούν για αρκετές ώρες χρησιμοποιώντας ακόμη και τα κράνη και τα κλομπ τους, προκαλώντας του σημαντικές σωματικές βλάβες και ίσως την ολική κώφωση από το ένα αυτί.

ΜΕΝΙΔΙ

Μια περιοχή που συγκεντρώνει πολλές από τις αντιθέσεις μιας ολόκληρης κοινωνίας. Σε αυτό βρίσκονται μέρη όπου κατοικούν μικροαστοί κ αστοί, υπάρχουν πολλές βιομηχανίες και εμπορικές επιχειρήσεις. Οι ντόπιοι είναι αρβανίτικης καταγωγής και από τα τέλη του 1960 ζουν πόντιοι παλιννοστού-ντες από την πρώην ΕΣΣΔ. Επίσης υπάρχει και ένα κομμάτι όπου ζουν Ρομά. Από ότι ήδη φαίνεται οι αντιθέσεις είναι ,έτσι και αλλιώς,πολλές. Οξύνονται ακόμη περισσότερο από τους μπάτσους, τους τοπικούς παράγο-

ΟΤΑ

Ν ΟΙ

ΔΟΛ

ΟΦΟΝ

ΙΕΣ Β

ΑΦΤΙ

ΖΟΝΤ

ΑΙ ΤΡ

ΟΧΑΙ

Α ΑΤ

ΥΧΗΜ

ΑΤΑ

2

Αυτό το τεύχος που κρατάτε είναι λίγο “αργοπορημένο”, κάτι που συνέβει για διάφορους λόγους, από τους οποίους οι δύο κυριότεροι ήταν οι εξής: Από την μια αλλάξαμε το μέγεθος κάτι που σήμαινε πως αντιμετπίσαμε κάποιες δυσκολίες στο στήσιμο και από την άλλη είχαμε να αντιμετωπίσουμε, όπως όλοι μια πολύ δύσκολη περίοδο από την άποψη του “τρεξίματος” για διάφορα πράγματα. Ελπίζουμε λοιπόν στην κατανόηση σας :)

Το έντυπο αυτό αποτελεί μία περιοδική έκδοση, που κυκλοφορεί περίπου κάθε δύο μήνες και έχει σαν στόχο τη δημιουργία μίας ανοιχτής δομής για την αυτοδιαχείριση της πληροφόρησης μας, για να δοκιμάσουμε να πούμε όλα τα σημαντικά πράγματα που ποτέ δεν θα ακουστούν μέσα από ένα δελτίο ειδήσεων, να δώσουμε τα δικά μας περιεχόμενα στα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω μας. Η προσπάθεια αυτή γίνεται από άτομα που γνωρίστηκαν και δραστηριοποιούνται στην κατάληψη Δέλτα. Tο μεγαλύτερο μέρος του εντύπου συγγράφεται και στήνεται σε κοινή συμφωνία όλων μας, αλλά μας αρέσει επίσης να δημοσιεύουμε κείμενα και άλλων ανθρώπων ή/και ομάδων, με την προϋπόθεση ότι πληρούν ορισμένα κριτήρια, τα οποία ορίζονται απ’ το χαρακτήρα του εντύπου

Κοινές μας επιθυμίες είναι αφενός να αποκτήσουμε εμπειρίες σε σχέση με τη λειτουργία μιας τέτοιας δομής που θα μας επιτρέψουν, σε μελλοντικές καταστάσεις και συγκυρίες, να λειτουργήσουμε αυτόματα εκεί που η πληροφόρηση θα κρίνεται αναγκαία, και αφετέρου αυτό να γίνει μέσα από διαδικασίες συλλογικής αυτομόρφωσης. Θα θέλαμε να δούμε αυτό το έντυπο να μοιράζεται χέρι χέρι και γιαυτό το λόγο δεν έχει αντίτιμο. Θεωρούμε πως οι σχέσεις πληροφόρησης, όπως άλλωστε και κάθε είδους σχέσεις, δεν λειτουργούν ουσιαστικά όταν ορίζονται από το κέρδος. Επιθυμητή είναι η ανατύπωση του, όπως επιθυμητή είναι και η επικοινωνία με όποια ή όποιον θεωρεί πως μπορεί με κάποιο τρόπο να συνεισφέρει σε αυτήν την προσπάθεια.

Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας ηλεκτρονικά στοkakamantata@lists.espiv.net καθώς και στην κατάληψη Δέλτα. Η ηλεκτρονική διεύθυνση του περιοδικού είναι: kakamantata.squat.gr

Σελίδες Αντιπληροφόρησης:

Indymedia Αθήνας:Athens.Indymedia.org

Δελτίο αντιπληροφόρησης του 98 Fm:http://deltio.radio98fm.org/

Αναρχικό Δελτίο- Μαύρη σημαία:http://anarxikodeltio.squat.gr/

Anarchy Press :http://www.anarchypress.gr/

Ελεύθερα ραδιόφωνα:

1431 AM: http://www.1431am.org/

98 fm:http://www.radio98fm.org/

Radio Revolt:http://www.radio-revolt.org

Ένταση FM:http://entasifm.org/

Ράδιο Κατάληψη 93,7 FM:http://radiokatalipsi.espiv.net/

Ραδιουργία 88FM:http://radiourgia.squat.gr/

105FM Μυτιλήνα:http://www.105fm.org/105fm/

3

Το εγχείρημα του Φλαμουρίου ξεκίνησε τον Ιούνιο του 2008. Πρόκειται για ένα πρώην δασικό φυτώριο. Ο χώρος αυτός καταλήφθηκε με σκοπό την εξερεύνηση της ζωής μέσα στη φύση και τη διερεύνηση ενός νέου κοινωνικού πεδίου - αυτού της υπαίθρου - και τη δρα-στηριοποίηση μέσα σε αυτό. Το πρώην δασικό φυτώριο Φλαμουρίου βρίσκεται στο βουνό Βερτίσκος, 50 χλμ. έξω από τη Θεσσαλονίκη. Είναι μια περιφραγμένη έκταση που περιλαμβάνει 2 κτίρια ( εγκαταλελειμμένα εδώ και κάποιες δεκαετίες ), και αρκετή καλλιεργήσιμη γη.

Από τους πρώτους κιόλας μήνες της κατάληψης, στο φυτώριο έσπευσε ένα επιτελείο απαρτιζόμενο από την διεύθυνση δασών, το δασαρχείο και την αστυνομία για να ελέγξουν τα όσα αξιοπερίεργα συνέβαιναν στην περιοχή. Μετά από τις πρώτες απειλές και εξακριβώσεις, και αφού οι πιστολέρο αποχωρούν, γίνεται μια άτυπη συμφωνία με πρωτοβουλία της διεύθυνσης δασών, για την δημιουργία ενός νομικού προσώπου ( σωματείο) από τα άτομα που δραστηριοποιούνται στο χώρο. Σε αυτό το καθεστώς κύλησαν τα επόμενα δύο χρόνια, αφού συστάθηκε το σωματείο και κατατέθηκε το χαρτί στο αρμόδιο δασαρχείο Λαγκαδά.

Ύστερα από αυτά τα δύο χρόνια το δασαρχείο αποφασί-ζει να ανακινήσει το ζήτημα που αφορούσε το «τσιφλίκι του», και με διάφορες μεθοδεύσεις παίρνει το πράσινο φως ( από τους ανωτέρους ) για την εκκένωση του. Έτσι, στα μέσα του περασμένου Οκτώβρη ο δασάρχης καταφθά-νει για να καταγράψει την περιουσία του κάνοντας λόγο για μηνύσεις και διοικητικά πρόστιμα. Έπειτα από μερικές μέρες παραδίδεται το πρωτόκολλο διοικητικής αποβο-λής όπου γίνεται λόγος για κατάληψη δημόσιας δασικής έκτασης 3,5 στρεμμάτων « με σκοπό την απόκτηση δικαι-ωμάτων κατοχής, νομής και κυριότητας». Το πρωτόκολλο αυτό προσβάλλεται νομικά από τα άτομα που απαρτίζουν το εγχείρημα.

Έπειτα από τις προσπάθειες δημοσιοποίησης του ζητήμα-τος, τις δράσεις που πραγματοποιήθηκαν στο χώρο του φυτωρίου, στα γύρω χωριά και σε κοντινές πόλεις καθώς και τις παρεμβάσεις αλληλεγγύης που έγιναν σε δασαρ-χεία σε Ηράκλειο, Αθήνα, Θεσ/νίκη, Ιωάννινα και Κοζάνη, η διαδικασία απομάκρυνσης από το φυτώριο παγώνει μέχρι της 14/4, ημερομηνία διεξαγωγής του εφετείου για την προσβολή του πρωτοκόλλου διοικητικής αποβολής.

Το μόνο σίγουρο είναι πως τίποτα δεν έχει τελειώσει. Το φυτώριο Φλαμουρίου παραμένει ένας ανοιχτός χώρος, μια αυτοοργανωμένη αντιδομή στην οποία επαναδιαπραγ-ματευόμαστε τις ζωές μας και τη σχέση μας με τη φύση. Ως τέτοιο θα διεκδικεί συνεχώς την ύπαρξή του, ως τέτοιο θα το υπερασπιζόμαστε.

Το παρακάτω κείμενο αποτελεί μια πρώτη απάντηση στην απειλή εκκένωσης της κατάληψης του Φλαμουρίου το φθινόπωρο που πέρασε. Η επιστροφή στα βασικά στην παρούσα συγκυρία αποκτά μια ιδιαίτερη σημασία καθώς οι κάτοικοι του πλανήτη (με ελάχιστες εξαιρέσεις) βλέπουν τα όνειρά τους για ευημε-ρία, με κιάλια. Ο σύγχρονος παράδεισος των μητροπόλε-ων μετατρέπεται αργά και σταθερά σε κόλαση επιβίωσης. Τα αδιέξοδα στοιβάζονται, και η πίεση μοιάζει να είναι ασφυκτική.

Μπροστά σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα που κα-λούμαστε να αντιμετωπίσουμε, είτε θα αποφασίσουμε να δράσουμε συλλογικά, είτε θα απομονωθούμε. Εμείς επι-λέξαμε καταρχάς το πρώτο. Κατά δεύτερον επικεντρωθή-καμε στη λογική μιας φυγόκεντρης επιλογής, εκτιμώντας πως η κατάσταση στις πόλεις βρίθει δυναμικής. Το κέντρο ασκεί μια έλξη ακαταμάχητη, η επικαιρότητα και ο παλμός της καρδιάς του “τέρατος” συναρπάζουν, αφήνοντας απέξω ένα τεράστιο κενό χώρο (και χρόνο). Αναζητή-σαμε στη φύση ένα τέτοιο χώρο υποσχόμενο να δώσει

υπονοώντας ότι αυτοί -οι ειδικοί- θα αποφασίζουν πότε και πώς θα το καταστρέψουν, υποσχόμενοι πως οι αριθ-μοί σε στρέμματα θα παραμείνουν οι ίδιοι (γιατί το δάσος διατηρείται!). Ποιοτικά βέβαια δεν διευκρινίζεται αν το δάσος οξιάς είναι ίδιο με μια περιοχή αναδασωμένη με κυπαρίσ-σια. Ούτως ή άλλως για τον περισσότερο κόσμο το δάσος είναι απλά πράσινο...

Μας είναι ξεκάθαρο ότι ο φυσικός πλούτος προστατεύεται και διατηρείται μέχρι να θεωρηθεί απαραίτητη η εκμετάλλευσή του ως κερδοφόρα πηγή. Έτσι και το δάσος μπορεί να αντιμετωπίζεται άλλοτε σαν μια απέραντη δεξαμενή ξύλων, άλλοτε σαν πεδίο εξορύξεων ή σαν τουριστική επιχείρη-ση. Αυτοί που επισήμως το “προστατεύουν”, απλά εφαρμόζουν νόμους, κι αν τους ξεφεύγει και κανένα φι-λετάκι κάτω από το τραπέζι δεν τους κρατάμε κακία, για κάποιων άλλων την τσέ-πη το κάνουν. Ούτως ή άλλως υπάρχει και το δικό μας παράδειγμα για να κάνουν το καθήκον τους με περίσσιο ζήλο.

Αντί λοιπόν να μπει κάποιος στη διαδικασία να προστατεύσει κάτι -το δάσος ας πούμε- θα έπρεπε πρώτα να μπει στη διαδικασία να το γνωρί-σει, να το εκτιμήσει (όχι σαν απόδοση κέρδους), να συνδεθεί με αυτό, να το αγαπήσει. Έχουμε κάθε λόγο να πιστεύουμε πως το εγχείρημα που εξελίσσεται στο πρώην δασι-κό φυτώριο Φλαμουρίου κινείται προς αυτή την κατεύθυνση.

Η ανθρώπινη παρουσία στα δάση δεν είναι εξ ορισμού συνώνυμη της εκμετάλ-λευσης, της αλλοίωσης και της καταστρο-φής. Διαφορετικά θα αναγκαζόμασταν να παραδεχτούμε ότι οι άνθρωποι πρέπει να αυτοεξοριστούνε στο τσιμε-ντένιο τους οικοσύστημα και να αφήσουν το δάσος στην ησυχία του.

Όχι μόνο δε συναινούμε σε αυτή τη λογική αλλά συνεχί-ζουμε να υπερασπιζόμαστε όσα έχουμε κάνει αναζητώ-ντας και άλλους συνοδοιπόρους στην πορεία μας. Γιατί αντιλαμβανόμαστε το παρόν εγχείρημα σαν ζωντανό οργανισμό που λειτουργεί διαδραστικά με το δάσος μέσα από μια σχέση συμβίωσης και διαμορφώνεται από τους ανθρώπους που έρχονται σε αλληλεπίδραση μαζί του, προάγοντας σχέσεις συντροφικότητας, συνεργασίας και αλληλεγγύης. Γιατί το δάσος δεν είναι μουσείο να πληρώ-νουμε εισιτήριο για να μπαίνουμε κάθε σαββατοκύριακο χωρίς να αγγίζουμε τα εκθέματα . Γιατί απορρίπτουμε τους προκαθορισμένους τρόπους ζωής και τις προδιαγε-γραμμένες από άλλους για εμάς πορείες και παίρνοντας τη ζωή στα χέρια μας, δημιουργούμε καταστάσεις και σχέσεις που αξίζει να βιωθούν. Σε αυτόν τον αγώνα για ζωή και όχι για επιβίωση προσδοκούμε να συναντηθούμε και με άλλους.

υπόσταση σε ιδέες και πρακτικές, που ως τότε στροβιλί-ζονταν στα όρια της φαντασίας. Παράλληλα η διερεύνηση ενός ευρύτερου κοινωνικού πεδίου, αυτού που συνιστούν οι κάτοικοι της υπαίθρου, και η δραστηριοποίηση εντός αυτού τέθηκε σαν προϋπόθεση, λειτουργώντας ως αντί-βαρο σε μια φαινομενική απομόνωση.

Το πρώην δασικό φυτώριο Φλαμουρίου ήταν ένα σημείο εκκίνησης για τα παραπάνω. Ένας δημόσιος χώρος εγκα-ταλειμμένος για χρόνια, μέσα στο επίσης δημόσιο (και εξίσου εγκαταλειμμένο) δάσος Φλαμουρίου, στο βουνό Βερτίσκος.

Η κατάληψη του συγκεκριμένου τμήματος γης προσέ-φερε το κατάλληλο έδαφος για τη δημιουργία του νέου μας ζωτικού χώρου. Σε ένα πεδίο ανεξερεύνητο όπου τίποτα δεν ήταν πια αυτονόητο, καταπιαστήκαμε στην πράξη με το θέμα της τροφής, της στέγης της ενέργει-ας, επαναδιαπραγματευτήκαμε την σχέση μας με όλα τα βασικά. Χωρίς καμία λογική απόκτησης τίτλων ιδιοκτησίας αλλά με τη διάθεση αυτή η προσπάθεια να καταλήξει να αφορά κι άλλους ανθρώπους, ξεκινήσαμε σχεδόν από το μηδέν. Το σκεπτικό ήταν η δημιουργία μίας δομής ικανής να λειτουργεί ανεξάρτητα από τη δική μας παρουσία, ένα σημείο αναφοράς για όσους θέλουν να γνωρίσουν, να μοιραστούν την εμπειρία ή να εμπλακούν σε παρόμοιες περιπέτειες. Τα χαρακτηριστικά που τέθηκαν εξαρχής ήταν η αμεσοδημοκρατική λήψη αποφάσεων, η συλλογι-κή οργάνωση της καθημερινότητας και η οργάνωση των οικονομικών στη βάση ενός κοινού ταμείου. Το εγχείρημα παραμένει ανοιχτό στη συμμετοχή οποιουδήποτε επιθυμεί να εμπλακεί στις διαδικασίες με την προϋπόθεση ότι θα σέβεται την ιδιαιτερότητα του μέρους καθώς και τη διαφο-ρετικότητα των ανθρώπων που συνευρίσκονται σε αυτό.

Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, τα χρόνια που ακολούθησαν επιδιορθώθηκαν τα κτίρια που μας στεγάζουν, οι δεξα-μενές και το δίκτυο νερού, εφαρμόστηκαν βιολογικές μέθοδοι καλλιέργειας, καταγράφθηκαν και μελετήθηκαν στοιχεία της οικολογίας της περιοχής, δημιουργήθηκε μια βιβλιοθήκη, τράπεζα σπόρων και δοκιμάστηκαν μια πληθώρα πρακτικών με γνώμονα μια συμβιωτική σχέση ανθρώπου-φύσης.

Συγχρόνως, θεωρώντας τους εαυτούς μας κομμάτι της τοπικής κοινωνίας επιχειρήσαμε να δραστηριοποιηθούμε και εκτός των ορίων της συγκεκριμένης δασικής έκτασης πραγματοποιώντας θερινές προβολές στο χωριό Βερτί-σκος καθώς και μια εκδήλωση-παρουσίαση της ζωής στην αυτοδιαχειριζόμενη κοινότητα της Lakabe.

Κι ενώ όλα αυτά συνέβαιναν σπάζοντας λίγο-πολύ την μο-νοτονία αυτού του γερασμένου κόσμου, κάπου πιο μακριά από δω, κάποιοι πασχίζουν να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Το δασαρχείο έπειτα από δυόμιση χρόνια, αδυνα-τώντας να εντάξει την παρουσία μας σε κάποιο νομότυπο πλαίσιο, αποφασίζει να κινηθεί επιθετικά, μεθοδεύοντας την απομάκρυνσή μας από το δάσος με πρόσχημα την προστασία του. Αυτός ο ξάγρυπνος δημόσιος υπηρέτης, έχοντας αναπτύξει το σύστημα τηλεπαθητικής προστασίας των δασών (κατευθείαν από το γραφείο) έχει την εξουσία να αποφασίζει για τον τρόπο και την έκταση επέμβασης σε ένα οικοσύστημα καθώς και να διώκει όποιον έχει δια-φορετική άποψη επιβεβαιώνοντας τον αστυνομευτικό του ρόλο. Είναι κατανοητό ότι σε συνθήκες πλήρους απουσίας ελέγχου η ανθρώπινη δραστηριότητα θα είχε πιθανότατα ισοπεδώσει κάθε έννοια οικοσυστήματος. Το παραπάνω επιχείρημα ωστόσο ενισχύει το ρόλο των μηχανισμών ελέγχου γεγονός που δε φαίνεται να ασκεί κάποια θετική επίδραση στο φυσικό περιβάλλον. Η λογική του συστή-ματος “διατήρησης-προστασίας” του δάσους που εφαρ-μόζεται από τις κατά τόπους δασικές υπηρεσίες, βρίσκει έδαφος επειδή “οι καταπατητές το απειλούν, επειδή οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να το προφυλάξουν, επειδή το δάσος δε ξέρει από μόνο του, χρειάζεται ειδικούς”,

ΤΟ ΔΑΣΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΥΣΕΙΟ...

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΦΥΤΩΡΙΟ ΦΛΑΜΟΥΡΙΟΥ!

4

28/8:Επίθεση με μπογιές και σπρέι στο Ει-ρηνοδικείο Θήρας σε ένδειξη αλληλεγγύης σε 20 μετανάστες που συνελήφθησαν στη Σαντορίνη και ετοιμάζονταν για απέλαση.

2/9: Κατάληψη του κρατικού ωδείου Θεσσαλονίκης από σπουδαστές του τμή-ματος. Η κατάληψη έγινε με αφορμή τις νέες διατάξεις για τη δημόσια και δωρεάν παιδεία αλλά και για συγκεκριμένα μέτρα που πάρθηκαν στη σχολή τους.

10/9:Εμπρησμός γραφείων της εφορίας στα Εξάρχεια. Ενέργεια αφιερωμένη στον Β. Πάλλη.

14/9: Κατάληψη των γραφείων του ΟΣΕ από εργαζόμενους ως αντίδραση στην κα-τάργηση των συλλογικών συμβάσεων και την ιδιωτικοποίηση του οργανισμού.

15/9: Ματαίωση της ομιλίας του υπ. Οι-κονομίας, στο λεκανοπέδιο Δ. Μακεδονίας από εργάτες της ΔΕΗ.

22/9: Απεργία πείνας ξεκίνησαν μετανά-στες κρατούμενοι στα κρατητήρια Χανιών ζητώντας την ελευθερία τους.

9/10:Κατάληψη πραγματοποιήθηκε από περίπου 30 αναρχικούς/ές ,στο προξενείο της Γαλλίας στην Πάτρα, σε μια ένδειξη δι-εθνιστικής αλληλεγγύης στους αγωνιζόμε-νους εργάτες και εργάτριες στη Γαλλία που εδώ και αρκετό καιρό βρίσκονταν στους δρόμους, καταλαμβάναν εργοστάσια, σα-μποτάραν την παραγωγή και τις μεταφορές μαχόμενοι ενάντια στη νέα αναδιάρθρωση του καπιταλισμού στον τομέα της εργασίας και της ασφάλισης.

18/9:Επίθεση με μολότωφ και έναν εμπρηστικό μηχανισμό στο φυλάκιο του τούρκικου προξενείου στη Θεσ/νίκη, καθώς και σε δυο σταθμευμένα αυτοκίνητα της αστυνομίας. Ανάληψη ευθύνης από ‘κομάντο νυχτερινής σύγχυσης’.

1/10;Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό στο εστιατόριο “Κρεωνίδης” στην Θεσ/νίκη όπου θα πραγματοποιούνταν συγκέ-ντρωση μπάτσων. Ανάληψη ευθύνης από ‘Εμπρηστικούς κύκλους αταξίας´.

4/10:Στην κατάληψη του κτιρίου όπου στεγάζεται το ΠΕΚΑ Πτολεμαΐδας προ-χώρησε το συνδικάτο των εργαζόμενων «Εργατική Αλληλεγγύη», διαμαρτυρόμενο για την υποβάθμιση και τη διάλυση των πολυϊατρείων της ΔΕΗ σε Κοζάνη και Πτολεμαΐδα.

6/10:Κατάληψη του παραρτήματος του Ι.Κ.Α. στα Άνω Λιόσια πραγματοποίησαν κάτοικοι της περιοχής, διαμαρτυρόμενοι τόσο για την υπολειτουργία του καταστή-ματος όσο και για τις ελλείψεις σε προσω-πικό, με αποτέλεσμα να μην καλύπτονται διάφορες ιατρικές ειδικότητες.

7/10: Επίθεση σε: μηχανή μπάτσου στην Ν. Σμύρνη στην οδό Ραιδεστού, μηχανή

μπάτσου στην Δάφνη, στην οδό Εθνάρ-χου Μακαρίου. Αντιπροσωπεία Scoda στην Αργυρούπολη, στην πάροδο λεωφ. Βουλιαγμένης .

7/10: Περιπολικό τζιπ του Α.Τ. Βραχατίου που βρισκόταν σε συνεργείο στην παλιά εθνική Κορίνθου-Πατρών. 13/10: Αντιπροσωπεία Scoda στην λεωφ. Μεσογείων

14/10: Αυτοκίνητο μπάτσου στην Αγ.Πα-ρασκευή στην οδό Καραολή-ΔημητρίουΟι παραπάνω ενέργειες είναι αφιερωμένες σε όλους τους φυλακισμένους επαναστά-τες.

13/10: Εμπρησμός οχημάτων σε χώρο στάθμευσης της ΔΕΗ στη Θεσσαλονίκη. Ανάληψη ευθύνης από τον Γ. Σκουλούδη, που προφυλακίστηκε για την υπόθεση.

25/10:Επίθεση με σπρέι στο δεύτερο γυμνάσιο Παπάγου στην Αθήνα. Η επίθεση έγινε ως ένδειξη αντίδρασης στην σχολική καταπίεση αλλά και στην αυταρχική συ-μπεριφορά της διευθύντριας του σχολεί-ου. Ανάληψη ευθύνης από «Σπόρο της αμφιβολίας».

27/10:Κατάληψη στην ένωση ξένων ανταποκριτών, στην Αθήνα σε ένδειξη αλληλεγγύης στους διωκόμενους αγωνι-στές του Ε.Α.

29/10: Επανακατάληψη του κρατικού ωδείου θεσ/κης από τους σπουδαστές του τμήματος.

1/11: Κατάληψη στον ιατρικό σύλλογο Θεσ/κης σε ένδειξη αλληλεγγύης σε Κ. Γουρνά και Ν. Μαζιώτη που βρίσκονταν σε απεργία πείνας καθώς και στη Μ. Μπεραχά και Ν. Μαλαπάνη. Η κατάληψη πραγματο-ποιήθηκε από την ‘Ανοιχτή συνέλευση για την προώθηση της αλληλεγγύης’.

-Αποστολή 14 δεμάτων-βομβών στις πρε-σβείες Χιλής, Μεξικού,Βελγίου,Γερμανί-ας,Γαλλίας, Ελβετίας, Βουλγαρίας, Ρωσσίας καθώς και Στην Γερμανίδα Καγκελάριο Angela Merkel, στον Ιταλό πρωθυπουρ-γό Silvio Berlusconi ,στο Γάλλο πρόεδρο Nicola Sarcozi στο ευρωπαϊκό δικαστήριο, στη διεύθυνση της Euro-just και στα κε-ντρικά της Euro-pol. Ανάληψη ευθύνης από ‘Συνωμοσία πυρήνων της φωτιάς’.

3/11:Απαλλοτρίωση σουπερμάρκετ στην Αθήνα,στην περιοχή των Άνω Πατησίων-Λαμπρινής. Τα προϊόντα μοιράστηκαν σε κοντινή λαϊκή αγορά. Ανάληψη ευθύνης από ‘Οργάνωση Βάσης Απαλλοτριωτών περισσού’.

6/11:Παραδόθηκαν στις φλόγες 10 οχήματα του ΟΤΕ, στην Αγία Παρασκευή. Η ενέργεια έγινε σε ένδειξη αλληλεγγύης στο Γ. Τσάκαλο και τον Π. Αργυρού. Ανάληψη ευθύνης από ‘συναυτουργία τερροριστών - μαχητές της αβύσσου’

10/11:Κατάληψη πραγματοποιήθηκε στην ΕΣΗΕ Μακεδονίας Θράκης ως ένδειξη αλληλεγγύης στους Γεράσιμο Τσάκαλο και Παναγιώτη Αργυρού καθώς και στους 5 καταζητούμενους της υπόθεσης της συνω-μοσίας πυρήνων της φωτιάς.

11/11:Κατάληψη στα κεντρικά της ΔΕΗ ,στην Αθήνα, από συνδικαλιστές που δια-μαρτύρονταν για την αύξηση στα τιμολόγια της ΔΕΗ, στο ΟΑΕΕ όπου συμβασιούχοι ζητούσαν τη μονιμοποίησή τους καθώς στα γραφεία του ΟΑΣΑ όπου εργαζόμενοι δια-μαρτύρονταν για τις απολύσεις στο μετρό.

15/11:Μπαράζ εκρήξεων στο εργαστήρι επαγγελματικής δημοσιογραφίας στο Κολω-νάκι. Ανάληψη ευθύνης από ‘Συναυτουργία τερροριστών - Μαχητές της αβύσσου.’

16/11:Τοποθέτηση εμπρηστικών μη-χανισμών σε τρία σημεία στη Θεσ/νίκη. Στα γραφεία της δημοτικής αστυνομίας στη Μενεμένη, στη τοπική οργάνωση της ΝΔ στην Άνω τούμπα και σε υπηρεσιακό φορτηγάκι του δήμου Συκεών, στις Συκιές. Ανάληψη ευθύνης από ‘Σχηματισμό αστικού πολέμου’.

22/11:Κατάληψη στα γραφεία της “Αττικό μετρό” από εργαζομένους και συμβασιού-χους με στόχο την επαναπρόσληψη 280 συμβασιούχων,τη μείωση των εισιτηρίων και την καλύτερη λειτουργία του μετρό.

23/11:Επίθεση με εμπρηστικό μηχανισμό στην πλαϊνή είσοδο του ξενοδοχείου divani caravel. Ανάληψη ευθύνης από ‘αντάρτικο σχηματισμό Λ. Φούντας’.

-Εμπρηστικό μπαράζ: Οχημάτων της ΔΕΗ στη Ν. Ιωνία, δύο προσωπικών αυτοκι-νήτων μπάτσων στην Ν. Ιωνία και στους Αμπελόκηπους, ενός βαν UPS στην περιοχή του Ζωγράφου και της εταιρείας ISI Hellas S.A. στην Αργυρούπολη. Κίνηση αφιερω-μένη στους Χατζημιχελάκη, Τσάκαλο και Αργυρού που έχουν αναλάβει την ευθύνη για συμμετοχή στη ΣΠΦ. Ανάληψη ευθύνης απο ‘Αποκλίνουσες Συμπεριφορές για την διάδοση του επαναστατικού τερρορισμού- Πυρήνας αναρχικής δράσης’.

26/11:Κατάληψη στο 1ο ΕΠΑΛ Αιγάλεω με αιτήματα σχετικά με την παιδεία και ανάγκες του σχολείου.

30/11:Τοποθέτηση εμπρηστικών μηχανι-σμών από γκαζάκια στις τοπικές οργανώ-σεις Πασοκ και ΝΔ του δήμου Τριανδρίας Θεσσαλονίκης. Ενέργεια αφιερωμένη στο Γ. Σκουλούδη και τους 4 (πρώην πλέον) κατα-ζητούμενους για την ίδια υπόθεση αλλά και στους κατηγορούμενους για τη ΣΠΦ. Ανάληψη ευθύνης από ‘Λυσσαλέοι πυρομα-νείς με συνείδηση’.

2/12: Τοποθέτηση αυτοσχέδιου εμπρη-στικού μηχανισμού, από γκαζάκια, στο Δημαρχείο Νεάπολης και συγκεκριμένα στα γραφεία της Δημοτικής Αστυνομίας. Ενέρ-γεια αφιερωμένη σε όλους τους αγωνιστές.

Ανάληψη ευθύνης από ‘Μαχητές για την νυχτερινή ανησυχία’.

5/12:Κατάληψη θεολογικής σχολής Θεσσα-λονίκης με στόχο την ενημέρωση για την “αρπαγή” κόσμου που είχε προηγηθεί το προηγούμενο βράδυ από μπάτσους καθώς και την έμπρακτη αλληλεγγύη σε κατειλημ-μένους χώρους όπως το στέκι ναδίρ που δέχτηκε εισβολή από μπάτσους την ίδια μέρα.

3/12:Αποκλεισμός της Εθνικής τράπεζας στο κέντρο της Θεσσαλονίκης, εν όψει του εφετείου του Γ. Δημητράκη.

-Σαμποτάζ σε 34 ΑΤΜ στην περιοχή του κέντρου, της Τούμπας, της Τριανδρίας και της Καλαμαριάς, στη Θεσσαλονίκη. Η ενέργεια έγινε σε ένδειξη αλληλεγγύης στο Γ. Δημητράκη.

7/12:Κατάληψη στη σχολή θεάτρου στη Θεσσαλονίκη για τη δημιουργία χώρου αντιπληροφόρησης για τους φυλακισμένους αγωνιστές.

8/12:Κατάληψη της διεύθυνσης της Β’ εστί-ας Θεσσαλονίκης, όπου και είχε προηγηθεί η εισβολή στο στέκι ΝΑΔΙΡ. Η κατάληψη πραγματοποιήθηκε ως ένδειξη διαμαρτυ-ρίας στην τρομοκρατία των μπάτσων που εισέβαλαν το Σάββατο στην εστία και το ΝΑΔΙΡ. Η κατάληψη έγινε με απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Συλλόγου Οικότρο-φων Φοιτητικών Εστιών Θεσσαλονίκης.

9/12:Κατάληψη στο τμήμα ιστορίας-εθνο-λογίας στην Κομοτηνή σε ένδειξη αλλη-λεγγύης στους 11 συλληφθέντες μετά από εισβολή μπάτσων στο στέκι Ναδίρ.

10/12:Παρέμβαση στα ΜΜΜ έγινε το κέντρο της Αθήνας και στα Πετράλωνα σε Καισαριανή, Βύρωνα και Παγκράτι, στα πλαίσια συντονισμού δράσεων στα ΜΜΜ .Σύντροφοι/ισες έμπαιναν σε λεωφορεία, μοίραζαν κείμενα στους επιβάτες και τους οδηγούς, και έκλειναν τις υποδοχές των ακυρωτικών μηχανημάτων με χαρτοταινία. Παρόμοια δράση έγινε και στον Πειραιά, στο σταθμό του ηλεκτρικού.

13/12:Απεργοί καταλαμβάνουν 4 από τα 7 αμαξοστάσια της ΕΘΕΛ. Ενάντια στα νέα μέτρα στο κλάδο τους.

14/12:Κατάληψη στα γραφεία της ΔΕΗ στην Θεσσαλονίκη ενάντια στις αυξήσεις στα τι-μολόγια από την ‘αντιεξουσιαστική κίνηση’.

17/12:Κατάληψη στο υπ. Υγείας από ια-τρούς ενάντια στα νέα μέτρα στην υγεία και τα νοσοκομεία.

18/12:Κυνηγήθηκε ο γνωστός αλήτης και ρουφιάνος της εφημερίδας ΒΗΜΑ Β. Λαμπρόπουλος, από συντρόφους που πραγματοποιούσαν μαζική αφισοκόλληση, στην Αθήνα.

Σαμποτάζ: η επιθετική ενέργεια που διακόπτει -σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, για λιγότερο ή περισσότερο χρονικό διάστημα την κανονική/προγραμματισμένη ροή μιας

κατάστασης. Αν μιλάμε π.χ. για την καπιταλιστική παραγωγή “αγαθών”, το πιο αποτελεσματικό σαμποτάζ θα ήταν αναμφίβολα η επ’ αόριστον γενική απεργία. Η κανονικότητα της καθεστωτικής εκπαιδευτικής διαδικασίας, αντίστοιχα, εκτρέπεται υπέροχα με την κατάληψη.Οι άμεσες δράσεις, από τις εντελώς συμβολικές, μέχρι τις ημι-συμβολικές, έως και τις χρηματικά έντονα “ζημιογόνες”, από τη μπογιά σε ένα κρατικό κτίριο, μέχρι ένα καμένο ΑΤΜ ή καφάο κάμερας, μέχρι την ολοκληρωτική καταστροφή μιας τράπεζας, αποτελούν κομμάτι του σαμποτάζ που επιθυμούμε να δούμε να πραγματώνεται ολοκληρωτικά μια μέρα, με στόχο οποιαδήποτε σχέση εξουσίας και εκμετάλλευσης, εργασιακής, πολιτικής, έμφυλης... έχοντας πάντα τη συνείδηση ότι πρωταρχικό μας μέλημα θα πρέπει

να είναι η ακύρωση των “αξιών” που επιτρέπουν στον κάθε τραπεζικό οργανισμό, μπάτσο ή σεξιστή να στέκεται ακόμη στα πόδια του.

5

18/12:Παραδόθηκε στις φλόγες αντιπροσωπεία αυτοκινήτων σε κεντρικό σημείο του Αμαρουσίου. Η ενέργεια είναι αφιερωμένη στους Χατζημιχελάκη, Αργυρού, Τσάκαλο μέλη του τομέα φυλακισμένων της ΣΠΦ. Ανάληψη ευθύνης από ‘Πολεμι-στές επαναστατικής συνείδησης’.

19/12: Επίθεση σε συγκέντρωση φασιστών στη Πάτρα από 100 περί-που άτομα.

-Αντιφασιστική πορεία στο κέντρο της Κομοτηνής μετά από πορεία φασιστών.

22/12:Κατάληψη του δημαρχείου Ιωαννίνων από εργαζόμενους στο δήμο.

-Τοποθέτηση εμπρηστικού μηχα-νισμού στο εστιατόριο Πυροφάνια στην περιοχή Σταυρούπολη Θεσσα-λονίκης, σε στέκι μπάτσων όπου και απολαμβάνουν το 15% έκπτωση. Ανάληψη ευθύνης από ‘Εμπρηστικοί κύκλοι αταξίας’.

26/12: Συμβολικός αποκλεισμός του Ελευθέριος Βενιζέλος από κατοίκους της Κερατέας που αντι-δρούν στην παράνομη κατασκευή ΧΥΤΑ στον αρχαιολογικό χώρο του Οβριόκαστρου.

26/12:Εμπρησμός της Αγροτικής τράπεζας στην Αγ. Μελετίου, του ταχυδρομικού ταμιευτηρίου στο Μα-ρούσι και πολυτελούς αυτοκινήτου στην Αργυρούπολη, στην Αθήνα.

31/12:Τοποθέτηση δυο εμπρηστι-κών μηχανισμών σε κατάστημα της GAP Ψυχικού. Ανάληψη ευθύνης από ‘Κομάντο για την έμπρακτη αλληλεγγύη’.

Προσπαθώντας να βρω φρέσκες ιστορίες τρέλας για αυτό το τεύχος προβληματίστηκα αρκετά. Ο λόγος είναι πως ενώ είχα στο νου μου ορισμέ-νες, αισθανόμουν πως τελικά δεν είναι και τόσο τρελές, καθώς ήμουνα σε θέση να εντοπίσω πολύ συγκεκριμένα λογικά πλαίσια πίσω απο αυτές. Αυτό ίσχυε και για τα δύο προηγούμενα τεύχη. Αυτές οι ιστορίες τελικά δεν αποτελούν κάτι το εξωπραγματικό, το απίθανο, το παράλο-γο· Η επιφανειακή κοινωνική ομαλότητα και η βολεμένη μας θέση τις κάνουν να φαντάζουν ως τέτοιες. Τώρα όμως που τα πράγματα ζορίζουν όλοι μας αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε πως θα μπορούσαμε να βρεθούμε -κυριολεκτικά- σε οποιαδήποτε θέση, να ζήσουμε και την πιο αλ-λοπρόσαλλη κατάσταση. Αυτές οι ιστορίες λοιπόν είναι προϊόντα αυτής της πραγματικότητας και μάλιστα πολύ καλοί οδηγοί για να αντιληφθεί κανείς το τι έχουν να δουν τα ματάκια μας μέσα στα επόμενα χρόνια. Συνεπώς αυτή η στήλη αλλάζει όνομα και στόχευση ενώ η θεματολογία παραμένει ουσιαστικά η ίδια. Μαθήματα σκληρού ρεαλισμού.

Νωρίς το φθινόπωρο, ένας νεαρός προλετάριος, που είχε βγει στο κυνήγι εργασίας, έκανε μια αίτηση μεταξύ άλλων και σε ένα λουλουδάδικο. Η δουλειά του θα ήταν να μεταφέρει εδώ και εκεί λουλούδια με το μηχανάκι του. Έξι ώρες την ημέρα, έξι ημέρες την εβδομάδα αλλά και εκτά-κτως, όποτε τον καλεί το αφεντικό, σε αργίες και γιορτές, χωρίς όμως να αμείβεται για υπερωρίες αλλά η έξτρα δουλειά να υπολογίζεται μέσα στην προβλεπόμενη αμοιβή. Και ποια είναι αυτή; 400 ευρώ και ανασφάλιστος. Στην ερώτηση του αφε-ντικού αν ενδιαφέρεται για τη θέση, ο νεαρός προλετάριος, που χαρακτηρίζεται από τον έντονο ταξικό του προσανατολισμό, απάντησε αρνητικά καθώς οι παραπάνω όροι είναι ομολογουμένως εξευτελιστικοί για τον οποιονδήποτε. Βέβαια ο αφεντικός δε σκιάχτηκε. Με αέρα στελέχους πο-λυεθνικής, απλά τσαλάκωσε και πέταξε στο πά-τωμα το χαρτάκι που αντιστοιχούσε σε κάποιον που αρνήθηκε την εξαγορά του, που δε δέχτηκε να παίξει το ρόλο του σκλάβου, και χαιρέτησε κυνικά το νεαρό προλετάριο λέγοντάς του πως έχει ούτως ή άλλως πολλές αιτήσεις για αυτή τη

θέση. Πράγματι, τα χαρτάκια μπροστά του ήταν καμιά τριανταριά. Στο πέρα-σμα απο τον καταναγκασμό της εργασίας στον εκβιασμό της ανεργίας τα αφεντικά ξέρουν να παίζουν πολύ καλά το ρόλο τους. Αλίμονο, επωφελούνται άλλωστε απο αυτόν. Και τώρα που ακόμα και τα επονομαζόμενα “μικρά” αφεντικά αποθρα-σύνονται εντελώς και ασκούν ξεκάθαρη τρομοκρατία στους εργαζόμενους ποιός θέλει πραγ-ματικά να συνυπάρξει ειρηνικά μαζί με ανθρώπους που η εκμετάλλευση γεμίζει τις τσέπες τους λεφτά;

Τέλη Οκτώβρη, σε ένα νοσοκομείο στον Πύργο, η διοικήτρια μαζί με την προϊσταμένη επι-στασίας έκαναν τσακωτή μια εργαζόμενη, βοηθό μάγειρα, να παίρνει κρυφά μεγάλη ποσότητα τροφίμων. Το πλέον χαρακτηρι-στικό όμως ήταν οτι ο σύζυγός της, ιερέας στο επάγγελμα, την βοηθούσε φιλώντας τσίλιες. Το προφίλ του παναγιότατου πατέρα έκανε τη δουλειά πολύ πιο εύκολη καθώς τον έθετε υπεράνω πάσης υποψίας. Το μυστήριο της απουσίας τροφίμων βέβαια λύθηκε μετά από παρακολούθηση της εργαζόμενης από την αργόσχολη διοικήτρια του νοσοκομείου. Ας κρατήσουμε όμως ένα πράγμα, το ότι η πείνα δε γνωρίζει ούτε ιερό ούτε όσιο, πόσο μάλλον ιεραρχία.

Κάπου στις αρχές Νοέμβρη στην Αθήνα ένα σκουπιδιάρικο μάζεψε και άλεσε σαν σκουπίδι έναν άνθρωπο ο οποίος, κατά τα φαινόμενα, κοιμόταν μέσα σε έναν κάδο σκουπιδιών. Πρόκειται για ένα άστεγο που ήταν γνωστός στον κόσμο της περιοχής μόνο με αυτή του την ιδιότητα. Οι σκου-πιδιάρηδες δεν τον αντιλήφθηκαν έγκαιρα καθώς λειτούργησαν, όπως προβλέπει η δουλειά τους και στα πλαίσια

της σκληρότητας των ρυθμών που επιβάλ-λει αυτή η καθημερινότητα, αυτόματα. Η ίδια πραγματικότητα που παράγει άστε-γους και που αποδεικνύεται τόσο σκληρή για τους αδύναμους.

Στα τέλη του ίδιου μήνα στο Κιλκίς, ένας 39χρονος ρουμάνος εργάτης ήρθε σε σύ-γκρουση με τον 51χρονο έλληνα εργοδότη του, καθώς ο τελευταίος δεν του έδινε χρήματα που του χρωστούσε. Με τα λίγα με τα πολλά, ήρθαν στα χέρια. Ο εργάτης φάνηκε ιδιαίτερα αποφασισμένος καθώς έλουσε το αφεντικό του με βενζίνη και του έβαλε φωτιά, μια κίνηση που τον καθιστά έναν απο τους πιο καίριους εκφραστές του ταξικού μίσους, χωρίς βέ-βαια αυτό να συνεπάγεται -υποθέτω- μια ανάλογη συνειδητότητα η οποία στην προ-κειμένη κάνει στην άκρη καθώς μπροστά μπαίνει η ανάγκη. Η τελευταία πληροφορία ήταν πως η αστυνομία έκανε έρευνες για να εντοπίσει τον εξαφανισμένο εργάτη. Αν η βία ήταν απο την πλευρά του αφεντι-κού -που παρεμπιπτόντως τη γλίτωσε με εγκαύματα 2ου βαθμού- τότε θα είχαμε να κάνουμε με άλλο ένα “νορμάλ” σκηνικό σαν αυτά που κομμάτια απο διάφορες το-πικές κοινωνίες δέχονται εδώ και χρόνια. Αυτή η βία όμως είναι δανεική.

Μαθήματα σ

κληρ

ού ρ

εαλι

σμ

ού.

κυριαρχική

βαρβαρότη

τα και αγώ

νες

για την ελευ

θερία στις

4 γωνιές του κό

σμου

Αργεντινή

Στις 20 Οκτώβρη δολοφονήθηκε εν ψυ-χρώ από τις σφαίρες μιας συμμορίας, μέλη της οποίας ήταν γνωστά άτομα του συνδι-κάτου των Σιδηροδρομικών, ο 23άχρονος αριστερός αγωνιστής Mariano Ferreyra. Όλα ξεκίνησαν όταν μια πορεία αποτελούμενη από ακροαριστερούς και αλληλέγγυους, επιχείρησε να καταλάβει και να αποκλείσει κομμάτια των σιδηροδρομικών γραμμών κοντά στο σταθμό Hipolito Irrigoyen. Τότε η 120μελής συμμορία επιτέθηκε με πέτρες στους διαδηλωτές με την κάλυψη των μπά-τσων οι οποίοι έριχναν πλαστικές σφαίρες. Οι διαδηλωτές εφόσον δεν μπορούσαν να προβούν στην κατάληψη έκαναν έκτακτη συνέλευση επιτόπου. Τότε η συμμορία επιτέθηκε ξανά, οι διαδηλωτές όμως τους απέκρουσαν και τους κυνήγησαν, με αποτέ-λεσμα οι συμμορίτες να διαλυθούν ανάμεσα στους μπάτσους. Εκείνη τη στιγμή τουλάχι-στον 2 ή 3 άτομα πυροβόλησαν στο ψαχνό με αποτέλεσμα να σκοτωθεί ο Ferreyra και να τραυματιστούν άλλα 3 άτομα. Οι τραυματίες μεταφέρθηκαν σε νοσοκομείο με πρωτοβουλία του κόσμου, αφού οι μπά-τσοι ήταν απασχολημένοι με την κάλυψη των φονιάδων. Μέλη του συνδικάτου UF είχαν ουσιαστικά προειδοποιήσει γι’ αυτήν τους την πράξη, μέσω αυτοκόλλητων και δηλώσεων του τύπου “Όσο είμαστε εμείς, δε θα επιτρέψουμε κανένα αποκλεισμό των γραμμών” και “θα επιληφθούμε όλων όσα δεν επιλαμβάνεται η αστυνομία”... Περίπου 1.000 μετανάστες κυρίως από Βολιβία, Περού και Παραγουάη είχαν στήσει σκηνές και άλλα πρόχειρα καταλύματα στο 2ο μεγαλύτερο πάρκο του Μπουένος Άιρες. Στις αρχές Δεκέμβρη οι μπάτσοι επιχείρη-

σαν να ξηλώσουν τον καταυλισμό και σκότωσαν 3 άτομα, δεν τα κατάφεραν όμως, όποτε τη σκυτάλη πήραν οι ‘αγανακτισμένοι πολίτες’ της πρωτεύουσας οι οποίοι οπλίστηκαν με καραμπίνες και δολοφόνησαν τουλάχιστον 5 αστέ-γους, τραυματίζοντας παράλληλα δεκάδες. Η πρόεδρος της χώρας Cristina Fernandez διέταξε την ανάπτυξη 6.000 μπάτσων στην περιοχή, ενώ λίγο αργότερα 3 συνοριοφύλακες δέχθηκαν επίθεση με πυροβολισμούς. Στην Αργεντινή σημειώθηκαν επίσης αρκετές επιθέσεις με εκρηκτι-κά και εμπρηστικούς μηχανισμούς σε τράπεζες, σε διάφορες πόλεις, ενώ η ‘Tαξιαρχία Luciano Arruga’ ανέλαβε την ευθύνη για την ενέδρα σε κομβόι μπάτσων, στην οποία σκότωσαν 2, τραυμάτισαν άλλους 2 μπάτσους και τους πήραν τον οπλισμό. Σε προκύρηξή τους ανέφεραν ότι η επίθεση ήταν αντίποινα για τις δολοφονί-ες ιθαγενών και άλλων αγωνιστών απ’ την αστυνομία σε διάφορες περιοχές της χώρας. Στις 30 Δεκέμβρη η ελληνική πρεσβεία στο Μπουένος Άιρες έγινε στόχος επίθε-σης με μολότοφ για 2η φορά φέτος. Αυτή τη φορά η επίθεση αφιερώθηκε σε όλους όσους δικάζονται για την υπόθεση της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς, ενώ εκείνη του Απρίλη στον Γιάννη Δημητράκη.

Γερμανία

Διήμερο συγκρούσεων ήταν η 7η και η 8η Νοέμβρη μεταξύ άπειρων μπάτσων και 60.000 διαδηλωτών που συγκεντρώθηκαν για να αποκλείσουν και να σαμποτάρουν τμήματα των σιδηροδρομικών γραμμών από όπου θα πέρναγαν 11 βαγόνια που μετέφεραν πυρηνι-κά απόβλητα. Τα βαγόνια είχαν ξεκινήσει από τη Χάγη και θα κατέληγαν στη γερμανική πόλη Gorleben, ενώ η ραδιενεργός ισχύς των αποβλήτων ήταν 9 με 10 φορές μεγαλύτερη από αυτήν της βόμβας της Χιροσίμα. Στην επιχείρηση απομάκρυνσης των διαδηλωτών χρησιμοποιήθηκαν τεθωρακισμένες αύρες αλλά και μπάτσοι από Γαλλία, Πολώνία και Κροατία. Ο συρμός έφτασε τελικά στον προο-ρισμό του με κάποια καθυστέρηση, ενώ 2 βδομάδες αργότερα ανακαλύφθηκε πτώμα νεαρού άνδρα, ο οποίος κατά πάσα πιθανότητα έπεσε σε χαράδρα και σκοτώθηκε όταν οι μπάτσοι ψέκαζαν με αντλίες νερού τους διαδηλωτές. Βίντεο από τις κινητοποιήσεις στο http://tinyurl.com/39pnd57 Το ίδιο διάστημα σε διάφορες πόλεις σημειώθηκαν εμπρησμοί πολυτελών και εταιρικών αυτοκινήτων αλλά και εμπρηστική επίθεση στο υπουργείο εσωτερικών στο Βερολίνο.

Κασμίρ

Η κοιλάδα του Κασμίρ είναι μια περιοχή την οποία διεκδικούν Ινδία και Πακιστάν εδώ και δεκαετίες και για την οποία έχουν κάνει ανοιχτό πόλεμο 3 φορές. Στις μέρες μας το μεγαλύτερο κομμάτι (8 εκατομμύρια) είναι υπό ινδική κατοχή ενώ τα υπόλοιπα 3 εκατομ-μύρια υπό πακιστανική. Μεταξύ Ιούλη και Σεπτέμβρη, ωστόσο, οι σποραδικές διαμάχες των ντόπιων που επιθυμούν ελευθερία και αυτοδιάθεση οι οποίες τα τελευταία 20 χρόνια έχουν αφήσει πίσω τους 70.000 νεκρούς, δεκάδες χιλιάδες εξασθενημένους από τα βασανιστήρια και χιλιάδες εξαφανισθέντες απέκτησαν χαρακτήρα ‘ιντιφάντας’ -όπως χαρακτηρίστηκε από δυτικά media- όταν 17χρο-νος σκοτώθηκε από δακρυγόνο που έριξαν ινδοί μπάτσοι σε κάποια σύγκρουση. Για τους επόμενους 3 μήνες χιλιάδες εξαγριωμένοι νέοι επιτίθονταν καθημερινά όπως μπορούσαν εναντίον των βαριά οπλισμένων ινδών στρατιωτών, με απολογισμό 111 νεκρούς, 3.000 τραυματίες και πάνω από 1.000 συλληφθέντες. Ιδιαίτερα ενθαρρυντικά, είναι ωστόσο ορισμένα από τα ποιοτικά χαρακτηριστι-

6

κά των συγκρούσεων, όπως σκιαγραφούνται ακόμη και από καθεστωτικά MME, καθώς όπως αναφέρεται «η νεολαία του Κασμίρ δεν υπακούει πλέον σε διαταγές, είναι αυτή που τις δίνει». Και συμπληρώνει: «Η καλοκαιρινή εξέγερση τύπου Ιντιφάντα είναι ουσιαστικά χωρίς ηγεσία, καθοδηγούμενη από τεράστι-ους αριθμούς εξαγριωμένων, ανέργων και πιθανά ασταθών νεολαίων που δεν ζουν καμία άλλη πραγματικότητα παρά ένα κράτος πολέμου» (India Times). Τον Αύγουστο, οι αρχές απελευθέρωσαν έναν ισλαμιστή ηγέτη, ο οποίος υποτίθεται πως είχε επιρροή πάνω στη νεολαία, με σκοπό να την κατευνάσει κι αυτός προέβη σε τηλεοπτικό διάγγελμα, στο οποίο καταδίκαζε τις βίαιες διαμαρτυρίες και ανακοίνωνε το τέλος του κινήματος. Η απά-ντηση ήρθε άμεσα από πλήθη νεαρών που προέβησαν σε συγκρούσεις ξεκαθαρίζοντας πως η οργή τους δε μπορεί να αντιπροσω-πευθεί από κανέναν. Πριν λίγες μέρες, η ινδική κυβέρνηση, σε μια προσπάθεια να εκτονώσει την κρίση στην περιοχή, ανακοίνωσε πως θα μειώσει κατά 25% τις δυνάμεις της στην περιοχή, οι οποίες ξεπερνούν τις 500.000 στρατιωτών.

Αφρική

Η Μοζαμβίκη είναι ένα ‘φτωχό’ κράτος στο νοτιοανατολικό άκρο της Αφρικής. Στις αρχές Σεπτέμβρη ξέσπασε λαϊκή εξέγερση όταν ανακοινώθηκε μεγάλη αύξηση στις τιμές του ψωμιού, του νερού, του ηλεκτρικού και του πετρελαίου. Οι κινητοποιήσεις οργανώθηκαν από τα κάτω, αφού τα συνδικάτα παρέμειναν πιστά στον προδοτικό τους ρόλο και δεν κύρηξαν απεργία, ωστόσο μεγάλο μέρος του κόσμου στην πρωτεύουσα Maputo, αντί να πάει στη δουλειά οργανώθηκε με βάση τα sms και βγαίνοντας για μέρες στους δρόμους, απέκλεισε με φλεγόμενα οδοφράγ-ματα τις εισόδους και εξόδους της πόλης, συγκρούστηκε με τους μπάτσους, λεηλάτησε super market και πολυκαταστήματα, ενώ επιχειρήθηκε να γίνει μαζική επίθεση στις συνοικίες όπου διαμένουν οι λίγοι πλούσιοι. Η αστυνομία απάντησε με αληθινές σφαίρες

σκοτώνοντας συνολικά 16 άτομα και τραυ-ματίζοντας πάνω από 700, καταφέρνοντας τελικά να καταστείλει την εξέγερση. Αμερι-κάνοι διπλωμάτες φέρονται -σε πρόσφατη διαρροή μέσω wikileaks- να αναφέρουν πως ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός της Μοζαμ-βίκης δεν είναι τίποτα άλλο από μια οργανω-μένη μαφία που έχει μετατρέψει τη χώρα σε διαμετακομιστικό κόμβο όλων των ειδών των ναρκωτικών, μεταξύ Λατινικής Αμερικής και Ευρώπης. Τι περίεργο... Στη Νιγηρία, ένοπλοι αντάρτες επιτίθενται συστηματικά τα τελευταία χρόνια εναντίον στόχων που έχουν να κάνουν με άντληση πετρελαίου από το Δέλτα του ποταμού Νί-γηρα, προβαίνοντας ακόμα και σε απαγωγές προσώπων σχετικών με αυτά τα συμφέ-ροντα, που ανήκουν κυρίως στη Shell. Στο αποκορύφωμα της δράσης τους είχαν φτάσει

να περιορίσουν κατά 25% την παραγωγή πετρελαίου. Στις αρχές Δεκέμβρη ωστό-σο, μια συντονισμένη επίθεση κρατικών δυνάμεων από ξηράς, αέρος και θαλάσσης εναντίον των ανταρτών, άφησε πάνω από 150 άσχετους χωρικούς νεκρούς, καθώς οι κυβερνητικοί βομβάρδισαν περιοχές στις οποίες θεωρούσαν ότι κρύβεται ο αρχηγός των ανταρτών John Togo, καταφέρνοντας να αφανίσουν, σχεδόν, 3 ολόκληρα χωριά μέσα στην άγρια ζούγκλα των παραπότα-μων του Νίγηρα. Σε αμερικανικό έγγραφο που διέρρευσε μέσω Wikileaks, το κο-ρυφαίο στέλεχος της Shell στη χώρα, Αν Πικάρντ, αναφέρει ότι η ολλανδική εταιρεία έχει ανθρώπους της σε όλα τα υπουργεία και τους θεσμούς του νιγηριανού κράτους, αποκτώντας πρόσβαση σε πληροφορίες όπως ‘μυστικές’ διαπραγματεύσεις με την Κίνα για εκμετάλλευση κοιτασμάτων, αλλά και τον πιθανό εξοπλισμό των ανταρτών με πυραύλους εδάφους-αέρος (SAMs). Αντίστοιχη ένοπλη επίθεση εναντίον πετρελαϊκών εγκαταστάσεων στο Καμερούν έκανε το Νοέμβρη και η αντάρτικη ομάδα ‘Κομάντο Αφρικανών Πεζοναυτών’, στην οποία σύμφωνα με τα καθεστωτικά media σκοτώθηκαν ένας επιτιθέμενος, 3 στρατιω-τικοί και 2 ‘πολίτες’.

άλλες χώρες

Στο Περού, ιθαγενείς της κοινότητας Recuay συγκρούστηκαν βίαια με τους μπάτσους της Εθνικής Αστυνομίας του Περού, όταν οι τελευταίοι επιχείρησαν να διαλύσουν 24ωρο μπλόκο που είχαν στήσει οι ιθαγενείς από 3 χωριά πάνω σε αυτοκινητόδρομο, με αποτέλεσμα να αποκλειστεί η κυκλοφορία. Η διαμαρτυρία των χωρικών, που είχαν καλύψει μια από-σταση 187 χλμ. για να πραγματοποιήσουν τον αποκλεισμό, ήταν ενάντια στην άδεια εξόρυξης που είχε χορηγηθεί στην εταιρεία Centaur για εργασίες σε 800 εκτάρια γης στην περιοχή Huambo, καθώς όπως υποστήριζαν θα προκαλούνταν μόλυνση

στη λίμνη Conococha, την οποία και θεωρούν πηγή ζωής. Από τις συγκρούσεις σκοτώθηκε ο 33χρονος ιθαγενής Willy Vergara, δεχόμενος τα πυρά των μπάτσων.(φωτ)

Στην Ταϊλάνδη, ένας άνδρας και μια γυναίκα αντισυνταγματάρχες της αστυνομίας, καθώς και μια υπαστυνόμος κατηγορούνται ότι συνωμότησαν και οργάνωσαν τον ομαδικό βιασμό από τους ίδιους, φίλους και συναδέλφους τους, μιας άλλης μπατσίνας, η οποία επιμένει ότι οι γαλονάδες πρώτα τη μέθυσαν και έπειτα την μετέφεραν σε μέρος όπου υπέστη ομαδικό βιασμό. Το υπο-ψιαζόμασταν ότι το ‘σώμα’ αυτό διαθέτει φοβερή αλληλεγγύη,

αλλά οι ταϊλανδομπατσίνες ξεπέρασαν κάθε προσδοκία...

Ένα απερίγραπτο κάθαρμα που ακούει στο όνομα Ζενγκ Λινγκιουάν, διευθυντής ‘κλινικής ατόμων με διανοητικά προβλή-ματα’ είχε πουλήσει 70 ανθρώπους σε εργοστάσια στο Πεκίνο και σε άλλες πόλεις της Κίνας, όπου ουσιαστικά δούλευαν ως σκλάβοι, χωρίς καμία αμοιβή και κάτω από άθλιες και επικίνδυνες συνθήκες, ενώ τους έδιναν σκυλοτροφή για να επιβιώ-σουν. Όσο πιο ‘θαύμα’ είναι μια οικονομία τελικά, τόσο πιο έντονη και η μυρωδιά της ανθρώπινης σάρκας. Στο http://tinyurl.com/6k4ftn7 του εξαιρετικού rioter.info θα βρείτε μια ενδιαφέρουσα λίστα με 10 από τις πιο σημαντικές μαζικές ταραχές που κλόνισαν μέσα στο 2010 την Κίνα, έναν γίγαντα 1.3 δισεκατομμυρίων ανθρώπων,

όπου οι ανταρσίες, οι εξεγέρσεις και γε-νικότερα κάθε αντίσταση αντιμετωπίζει μια ωμή καταστολή αλλά και έναν ακόμη πιο αμείλικτο μηχανισμό λογοκρισίας Σφοδρές ταξικές συγκρούσεις και στο Μπαγκλαντές. Δεκάδες χιλιάδες εργά-τες ρούχων βγήκαν στους δρόμους 3 μεγάλων πόλεων το Δεκέμβρη (Ντά-κα, Τσιταγκόνγκ, Ναράγιανγκανζ) και επιτέθηκαν σε εργοστάσια, αστυνομικά τμήματα και αυτοκίνητα, ενώ παρέμειναν αποκλεισμένοι για ώρες οι δρόμοι που οδηγούν στα αεροδρόμια λόγω των συ-γκρούσεων, οι οποίες ξέσπασαν καθώς η εργοδοσία είχε αργήσει να καταβάλλει τις προκαθορισμένες αυξήσεις μισθών. Ολόκληρη η βι-ομηχανική ζώνη της Τσιταγκόνγκ παρέμεινε κλειστή, ενώ άλλες 4 μονάδες παραγωγής στις άλλες πόλεις ανέστειλαν προσωρινά τη λειτουργία τους. Τα σκυλιά των αφεντικών έριξαν πάνω από 600 πλαστικές σφαίρες και 150 δακρυγόνα, ενώ συνέλαβαν περίπου 60 άτομα. Ο τελικός απολογισμός μέτρησε 4 νεκρούς και 135 τραυματίες διαδηλωτές, ενώ τραυματίστηκαν επίσης 50 μπάτσοι και 3 δημοσιογράφοι.

Στη Λευκορωσία του -παλαιάς κοπής- σκληρού δικτάτορα Λουκασένκο, η αναρχική ομάδα ‘Φίλοι της Ελευθερίας’ επιτέθηκε με μολότοφ σε κέντρο κράτη-σης, ως ένδειξη αλληλεγγύης σε 7 άτομα που είχαν συλληφθεί για επίθεση με μολότοφ στη ρώσικη πρεσβεία, η οποία με τη σειρά της είχε γίνει σε ένδειξη αλληλεγγύης με τους ρώσους συντρό-φους που είχαν συλληφθεί κατά τους αγώνες για την προστασία του δάσους Χίμκι, στα περίχωρα της Μόσχας. Στη Βουλγαρία έγινε παρέμβαση έξω από τη λευκορώσικη πρεσβεία και στη Ρωσία ομάδα αναρχικών μπλόκαρε για κάποια ώρα έναν μεγάλο αυτοκινητόδρομο σε μια κίνηση ανάδειξης της φυλάκισης των αναρχικών Nikolai Dedok και Aleksandr Frantskevitch. Στην πρωτεύουσα Μινσκ, το Δεκέμβρη, πραγματοποιήθηκαν συγκρούσεις χιλιάδων ανθρώπων με τους μπάτσους, αμέσως μετά τη επανε-κλογή του δικτάτορα με ποσοστό 80%. Η αστυνομία συνέλαβε πάνω από 1.000 οπαδούς της αντιπλίτευσης και 7 από τους 9 υποψηφίους της, με αποτέλεσμα ο πρόεδρος της ευρωβουλής να δηλώ-σει ‘σοκαρισμένος’, και κάπως έτσι το καθεστώς ξεμπέρδεψε προς το παρόν με μια ενδεχόμενη εξέγερση. Άλλες ειδήσεις από Ιταλία: μετά την ανεύρεση μικροφώνου πάνω σε ένα ηλεκτρονικό μέτρο στην κατάληψη Panetteria του Μιλάνου, το Νοέμβρη, είχαμε την ανακάλυψη ολόκληρου συστήματος παρακολούθησης τοποθε-τημένου μέσα στα σπίτια αναρχικών. Συγκεκριμένα βρέθηκαν συσκευές με μι-κρόφωνο 300 MHz και πομπός με ακτίνα 300 μέτρων, ενώ σε μια περίπτωση υπήρχε και τηλεκοντρόλ ενεργοποίησης με δυνατότητα εκατοντάδων μέτρων και σε μια άλλη μια μικροκάμερα συνδεδε-μένη με πομπό UHF. Όλα αυτά βρίσκο-νταν μέσα σε ντουλάπια, εξαερισμούς κουζίνας και στην τηλεόραση. Το Νοέμβρη διοργανώθηκε διαδήλω-ση έξω από το Κέντρο Ταυτοποίησης & Απέλασης (CIE) στη Μπολώνια, σε ένδειξη αλληλεγγύης με τους μετανάστες που κρατούνται εκεί. Όπως σε πολλές παρόμοιες περιπτώσεις, οι διαδηλω-τές προσπάθησαν να επικοινωνήσουν με τους έγκλειστους με μεγάφωνα. Οι μπάτσοι χρησιμοποίησαν κανονάκια

νερού για να διώξουν τους μετανάστες που πλησίαζαν την πύλη, αλλά και τους διαδηλωτές.Κινητοποιήσεις αλληλεγγύης τόσο έξω όσο και μέσα στα κέντρα κρά-τησης, σημειώθηκαν σε 4 ακόμη πόλεις. Για τον ίδιο λόγο αλλά και τη χρηματοδό-τηση ιταλικών στρατιωτικών αποστολών στο εξωτερικό πραγματοποιήθηκε και σαμποτάζ με κόλλα σε τραπεζικά μηχα-νήματα ανάληψης στο Ροβερέτο. Στα τέλη Δεκέμβρη έγινε αποστολή δεμάτων παγιδευμένων με εκρηκτικά στις πρεσβείες της Ελβετίας, της Χιλής (αρχικά) και της Ελλάδας. Τα 2 πρώτα δέματα εξερράγησαν τραυματίζοντας

τους υπαλλήλους- υπεύθυνους για την αλληλογραφία- που τα άνοιξαν. Το πακέ-το που εστάλη στην ελληνική πρεσβεία εξουδετερώθηκε. Την ευθύνη ανέλαβε η FAI (Άτυπη Αναρχική Ομοσπονδία) με προκήρυξή της στην οποία μεταξύ άλλων δηλώνει την αλληλεγγύη της στην οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς.

Άλλες ειδήσεις από Γαλλία: ένα υπό κατασκευή Α.Τ. στη La Deveze έχει δε-χτεί τρεις εμπρηστικές επιθέσεις μέσα σε 20 μέρες από κατοίκους που προφανώς δε θέλουν ούτε να το σκέφτονται ότι θα αποκτήσουν μπάτσους για γείτονες. 2 φορές πετάχτηκε μέσα αναμμένος κάδος σκουπιδιών ενώ μια άλλη φορά, οι ευφάνταστοι σαμποτέρ κάρφωσαν ένα αυτοκίνητο στην πρόσοψή του κτιρίου! Στάχτη έγιναν 10 οχήματα που χρη-σιμοποιούν οι ελεγκτές της TCL, του οργανισμού αστικών συγκοινωνιών της Λυών στις 6 Δεκέμβρη. Λίγες μέρες νωρίτερα, ωστόσο, ένας αφρικανός μετανάστης από το Μάλι δολοφονήθηκε από μπάτσους που του έριξαν με tazer 2 φορές. Οι μπάτσοι ισχυρίζονται ότι το θύμα τους είχε επιτεθεί με σφυρί κατά τη διάρκεια ελέγχου των χαρτιών του. Σύμφωνα με τη Διεθνή Αμνηστία, μόνο στις ΗΠΑ έχουν δολοφονηθεί με tazer (που προκαλεί συχνά ανακοπή καρδιάς) 351 άτομα, από τον Ιούνη του 2001 και μετά.

Τμήμα της εγκατάστασης παρακολούθησης που βρέθηκε μέσα σε σπίτι.

7

5 Αυγούστου: Ελικόπτερο που εκτελού-σε υπηρεσίες καθαρισμού πυλώνων της ΔΕΗ κατέπεσε, στην περιοχή Καστελλάκι έξω από το Ρέθυμνο με αποτέλεσμα να τραυματιστούν 2 από τους επιβαίνοντες εργαζόμενους. 29 Αυγούστου: Σοβαρά τραυματίστηκε Αλ-βανός εργάτης όταν έπεσε από σκαλωσιά στο ύψος του πρώτου ορόφου σε οικοδο-μή στη Κυρά Βρύση Κορινθίας.

Σεπτέμβρης

1:ο 40χρονος οικοδόμος Νίκος Ζαχουλίτης έχασε την ζωή του όταν κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης του οδοστρώματος της Περιμετρικής Οδού της Πάτρας - την ευθύνη των οποίων έχει αναλάβει η εταιρεία J&P ΑΒΑΞ - ήταν ξαπλωμένος στο δρόμο και τοποθετούσε σημάδια για το πού θα περάσει το ασφαλτικό μηχάνη-μα, έκανε όπισθεν ένα φορτηγό και τον πάτησε.

2: Τραυματίστηκε στο εργοτάξιο της «Vinci» στην Πάτρα, ο Θοδωρής Κίτσος, καθώς δεν έπιασαν τα φρένα του κλαρκ που οδηγούσε

και ανατράπηκε σε μια κατηφόρα. Ο εργάτης δεν είχε σχέση με οδήγηση τέτοιων μηχανημάτων καθώς ήταν οικοδόμος.

4:Τραυματίστηκε σοβαρά ο 36χρονος Δημήτρης Σαλαμούρας, ο οποίος εργάζεται ως κηπουρός στο Δήμο Παλαιού Φαλήρου. Ο 36χρονος εργαζόμενος πήγε να κόψει κλαδιά δέντρου για να απεγκλωβίσει ένα απορριμματοφόρο του δήμου. Όταν τον χτύπησε ένα κλαδί στο κεφάλι του, έχασε τις αισθήσεις του και έπεσε στο έδαφος. - Δύο εργαζόμενοι στην καθαριότητα, ένιωσαν ξαφνική αδιαθεσία και έχασαν τις αισθήσεις τους κατά το άδειασμα κάδου στους Αμπελόκηπους στην Αθήνα .

7: Από ηλεκτροπληξία την ώρα της δουλειάς πέθανε ο 36χρονος Γιώργος Καλαϊτζής, που εργαζόταν στην τεχνική εταιρεία «Μπιάλας - Κουτλιάμπας ΟΕ» που έχει αναλάβει έργο επέκτασης του δικτύου μεταφοράς ηλεκτρικού ρεύματος της ΔΕΗ στο Βελβεντό Κοζάνης.

22:Τραγικό θάνατο βρήκε στη Γερακινή Χαλκιδικής ο Kapaj Novrus, αλβανικής

καταγωγής, 44 ετών, ο οποίος έπεσε από ύψος 7 μέτρων κατά τη διάρκεια κλαδέμα-τος δέντρων.

23:Ο 44χρονος ναύτης Γιώργος Χάλαρης έπεσε στη θάλασσα του Θερμαϊκού Κόλπου από το ρυμουλκό «ΠΟΛΙΚΟΣ» και ήταν αγνοούμενος για 4 ώρες. Αυτός όπως και οι υπόλοιποι εργαζόμενοι είχαν “χτυπή-σει” 24ωρό δουλειάς.25: Το 21χρονο δεξαμενόπλοιο «ΕΚΟ IV», καθώς έβγαινε από τις εγκαταστάσεις φορτοεκφόρτωσης πετρελαιοειδών στη Θεσσαλονίκη, προσέκρουσε στην προβλή-τα των εγκαταστάσεων, με αποτέλεσμα ήταν να τραυματιστεί ευτυχώς ελαφρά ο 55χρονος Α’ μηχανικός του πλοίου, ενώ προκλήθηκαν υλικές ζημιές και στο καράβι και στις εγκαταστάσεις.

Οκτώβρης

13:Tραγικό θάνατο από ηλεκτροπληξία ο 36χρονος Ιωάννης Φίλιας, ο οποίος εργα-ζόταν ως καθαριστής χαλιών σε επιχείρη-ση του Κ. Διονυσοπούλου στο Περιστέρι .Φρικτές σκηνές διαδραμαστήκαν στην “Ελ-ληνική Χαλυβδουργία” του Μάνεση στον Ασπρόπυργο, όταν έσπασε φθαρμένο συρματόσχοινο με αποτέλεσμα να ελευθε-ρωθούν 70 τόνοι λιωμένου μετάλλου. Ο Γιώργος Τσακαράκης, 54 ετών και ο Πάρης Ιμανούμ 35 ετών “λαμπάδιασαν” και δύο ακόμα εργαζόμενοι, ο Νίκος Κωστόπου-λος 45 ετών και Στέλιος Μέξης 30 ετών

τραυματίστηκαν ελαφρότερα. Ο Τσαγκα-ράκης άφησε την τελευταία του πνοή 2 βδομάδες αργότερα.

14:Σοβαρά τραυματίστηκε αλλοδαπός εργάτης,πιθανόν από το Πακιστανικής, όταν την ώρα που εργαζόταν στα ψυγεία του Ιωάννη Κυλερτζή στην περιοχή Γλύφα Χαλκίδας μηχανή του κιμά του μάγκωσε το χέρι με αποτέλεσα να κοπεί από τον αγκώνα και κάτω.

25: Ο 41χρονος εργάτης Κούρτι Λαβντριμ και ο Κόσι Εμρουλα, 42 ετών, έχασαν την ζωή τους στο Βαρόσι της Έδεσσας όταν τους καταπλάκωσε τοίχος στον οποίο έκαναν εργασίες συντήρησης.

Σοβαρό ατύχημα έπαθε 35χρονο εργάτης, βοηθός χειριστή πρέσας της εταιρείας «ΛΑΦΑΡΓΚ», σε οικοδομή όπου και έριχνε μπετά στην περιοχή Κορώνη Μαγαρά του Ηρακλείου, όταν χτυπήθηκε από τη μάνικα της πρέσας με αποτέλεσμα να χάσει την ισορροπία του και να πέσει από τον πρώτο όροφο.29:Στη ράμπα του καταστήματος που εργαζόταν στη λαχαναγορά της Θεσσαλονί-κης έχασε τηνζωή του, ο 30χρονος Fasko Leonard, 30 ετών, αλβανικής καταγωγής όταν τον χτύπησε καρότσα την ώρα που

προσπαθούσε να την συνδέσει με φορτη-γό.

Νοέμβρης

9:Από ύψος 4 μέτρων έπεσε, σε έργα του λιμανιού της Ηγουμενίτσας, ο οικοδόμος από την Αλβανία Ελλις Σούλας. Ο άνθρω-πός μεταφέρθηκε, με σπασμένη μέση, με φορτηγάκι στο νοσοκομείο ώστε να μην δηλωθεί το ατύχημα καθώς δεν ήταν “δηλωμένος”.

10:Ένας 46χρονος εργάτης έχασε τη ζωή του, κατά τη διάρκεια κατασκευής τοιχίου αντιστήριξης το οποίο κατέρευσε.

17: 40χρονος οικοδόμος, οικονομικός μετανάστης, από την Αλβανία, κατά τη διάρ-κεια εργασιών σε νεοανεγειρόμενη οικοδο-μή στο Ρέθυμνο, έχασε την ισορροπία του ενώ βρισκόταν σε ύψος 6 περίπου μέτρων, με αποτέλεσμα να πέσει στο έδαφος και να τραυματιστεί στα χέρια.

24:Για την κατασκευή της ξύλινης στέ-γης του χριστουγεννιάτικου χωριού στο Ολυμπιακό χωριό, στους Θρακομακεδόνες, εργαζόταν ο 39χρονος Βασίλης Γεωργίου, ο οποίος έχασε τη ζωή του όταν έπεσε.

25: Εργατικό “ατύχημα” έγινε στο εργοτά-ξιο της εταιρείας «J&P ABAΞ ΑΕ», στο ύψος του Πλαταμώνα. Δύο εργάτες τραυματίστη-καν ελαφρά όταν την ώρα που τοποθετού-σαν μεταλλικά πλέγματα, αποκολλήθηκαν τα πλαϊνά τοιχώματα της υπό κατασκευής σήραγγας και καταπλακώθηκαν από πέτρες και χώματα.

29: Συρματόσχοινο που έσπασε χτύπησε 39χρόνο εργάτη στην επιχείρηση με ζωο-τροφές Νιτσιάκος στα Ιωάννινα: συγκεκρι-μένα του έκοψε ένα δάχτυλο και τραυμάτισε σοβαρά άλλα δύο.

Τραυματίστηκαν δύο εργάτες, ο Δημήτρης Κάσορας 28 ετών και ο Τζετγιόρ Ζοτάζ 35 ετών, αλβανικής καταγωγής που εγκαθι-στούσαν φωτοβολταϊκά σε ταράτσα σπιτιού στον Κάμπο Δύστου, στη Νότια Εύβοια,. Οι δύο άντρες χτυπήθηκαν από ρεύμα όταν προσπάθησαν να μετακινήσουν βάση φωτοβολταϊκών κοντά σε ηλεκτροφόρα καλώδια μέσης τάσης της ΔΕΗ.

Δεκέμβρης

6:Ο 49χρόνος Λάζαρος Δουράκης βρισκό-ταν στο δεύτερο όροφο της οικοδομής στην Ηράκλεια Σερρών. Έχασε την ισορροπία του την ώρα που αποσύνδεε τον πλαστικό κώνο απόρριψης μπαζών και βρέθηκε στο κενό με αποτέλεσμα να τραυματιστεί θανάσιμα.

7: Σκοτώθηκε 31χρονος εργαζόμενος στην εταιρεία θαλάσσιων καλλιεργειών «ΚΑΛΥΨΩ» στη Χάλκη Δωδεκανήσου. Πρόκειται για τον Εl Sabbach Haysan, ο οποίος τραυματίστηκε θανάσιμα όταν ανατράπηκε το μηχάνημα έργου κατά τη διάρκεια της εργασίας του στις θαλάσσι-ες καλλιέργειες .

9: Σοβαρά τραυματίστηκε από ηλεκτρο-πληξία 48χρονος εναερίτης της ΔΕΗ, στην Κερασία Βόλου.

14: Εργατικό “ατύχημα”, με δύο τραυ-ματίες ναυτικούς, σημειώθηκε στο Βαθύ της Σάμου, κατά τη διαδικασία του από-πλου του «Νήσος Μύκονος». Σύμφωνα με τις πληροφορίες, οι δύο ναυτικοί τραυματίστηκαν όταν έσπασε ο κάβος ο οποίος στη συνέχεια τους χτύπησε.

-Πέντε εργάτες τραυματίστηκαν ελαφρά και τουλάχιστον 10 κινδύνεψαν όταν εκρήχθηκε αγωγός μαζούτ στο εργοστά-σιο της ΔΕΗ στο Λαύριο.

17: Στο εργοτάξιο κατασκευής του νέου λιμανιού στην Ηγουμενίτσα ο 35χρονος εργάτης Κώστας Μπουρίμης τραυμα-τίστηκε σοβαρά στο χέρι την ώρα που προσπαθούσε να επιδιορθώσει μηχά-νημα.

18:ΙΧ αυτοκίνητο έπεσε πάνω σε απορ-ριμματοφόρο στα Γιάννενα, στο οποίο βρισκόταν εν ώρα εργασίας, με αποτέλε-σμα ένας 50χρονος εργάτης να χάσει το ένα του πόδι.

19:Μια 39χρονη συμβασιούχος που απασχολείται στον τομέα καθαριότητας του δήμου Χαλκιδέων, μετά από ατύχημα κατά τη διάρκεια αποκομιδής των απορ-ριμμάτων, κατέληξε στο χειρουργείο γιατί το πόδι της πιάστηκε στο απορριμ-ματοφόρο.

19: Ο Al Ahmad Samer, 21 ετών από το Ιράν, πέθανε από ηλεκτροπληξία όταν ακούμπησε σε φορτηγό, του οποίου η καρότσα κατά το ανέβασμά της πλησίασε εναέριους αγωγούς της ΔΕΗ στη λεωφό-ρο Αθηνών - Λαυρίου .

26: Ο 36χρονος εργαζόμενος σε εταιρεία φύλαξης Πέτρος Βαϊναλής βρέθηκε νεκρός κατά την αλλαγή της βάρδιας από το συνάδελφό του. Τα αίτια του θανάτου δεν έχουν ακόμα δημοσιευτεί.

Εργατικά «Ατυχήματα»από Σεπτέμβρη εως τον Δεκέμβρη

8

Στις 11 Δεκέμβρη ακούσαμε για πρώτη φορά για μια μικρή πόλη κοντά στο Λαύριο, την Κερατέα: Οι κάτοικοι εκεί πέρα συγκρούστηκαν με ένα μεγάλο αριθμό ματατζήδων, στην προσπάθεια τους να αποτρέψουν ερ-γασίες κατασκευής ΧΥΤΑ στην κοντινή στην πόλη, τοποθεσία του Οβριόκα-στρου.Αυτός όμως ο αγώνας δεν είναι κάτι καινούργιο: υπάρχει περίπου μια δεκαπενταετία από τότε που πάρ-θηκε η απόφαση για την δημιουργία της χωματερής, συμπτωματικά (;) την ίδια μέρα που η τοποθεσία του Οβριόκαστρου στην οποία υπάρχουν τα απομεινάρια από ένα αρχαίο οχυρό, κηρύχθηκε προστατευόμενος αρχαι-ολογικός χώρος. Εσκεμμένα επίσης παρουσιάζετε αυτός ο αγώνας ξεκομ-μένος και τοπικιστικός. Μια γρήγορη βέβαια αναζήτηση στο ίντερνετ πείθει για το αντίστροφο: Κόσμος από την κερατέα έχει σταθεί αλληλέγγυος στους αντίστοιχους αγώνες που έγιναν στην Λευκίμμη στην Κέρκυρα, στο Γραμματι-κό κοντά στην Αθήνα και στο Ελληνικό στα Ιωάννινα και με τον λόγο του και φυσικά.

Αν είναι να μιλήσου-με για σκουπίδια ας μιλήσουμε πρώτα

για το σύστημα τους!Για να καταφέρουμε να κατανοήσουμε καλύτερα το ζήτημα πρέπει να ανα-λύσουμε το ζήτημα των απορριμάτων και κυρίως της διαχείρισης τους. Με την καπιταλιστική λογική της συνεχής παραγωγής κέρδους τίποτα δεν είναι άχρηστο και αυτό περιλαμβάνει και τα σκουπίδια. Τα κέρδη (και) σε αυτόν τον τομέα δεν είναι καθόλου αμελητέα: Από την κατασκευή των διάφορων μονάδων οι εργολάβοι έπαιρναν μέχρι τώρα απίστευτα ποσά τόσο από το κράτος όσο και από διάφορες επι-δοτήσεις, κερδοφόρα η μετακίνηση λυμάτων όπως στην περίπτωση της Ψυττάλειας όπου τα επεξεργασμένα στερεά λύματα μετακινού-νται με φορτηγά στην χωματερή των Λιοσίων, κερδοφόρα επίσης είναι και η αγορά παραγωγής καύσιμης βιομάζας καθώς και διαλογής υλικών από ιδι-ωτικές εταιρίες όπως το πλαστικό, το χαρτί και το μέταλλο και η μεταπώληση τους σε εργοστάσια κυρίως σε Βουλ-γαρία και Τουρκία. Για τις συνθήκες εργασίας εκεί δεν χρειάζεται να πούμε

και πολλά, αν κάποιος δεν θυμάται μπορεί να ανατρέξει στις παλιότερες στήλες με τα εργατικά ατυχήματα. Επειδή όμως τα πράγματα εδώ δεν είναι και τόσο “διαφανή”, ας δούμε τα καθαρά κέρδη της μεγαλύτερης εταιρίας διαχείρισης απορριμάτων στις ΗΠΑ: 2.81 δισεκατομμύρια δολάρια το 2009 και 3.27 δις το 2008. Όχι άσχημα έτσι; Όλη η καραμέλα “περί ορθολογι-κού σχεδιασμού για τη διαχείριση των απορριμμάτων” , μιλάει και για ένα κερδοφόρο σχεδιασμό.

Από εκεί και πέρα όντως υπάρχει πρό-βλημα με τον αριθμό των σκουπιδιών, με τους κάτοικους της Θεσσαλονίκης πχ. να “παράγουν” 700 τόνους κάθε μέρα και δεν χρειάζεται να πάμε πέρα από την τελευταία απεργία των εργα-ζομένων στα απορριμματοφόρα για να αντιληφθούμε αυτό το νούμερο.Το πρόβλημα όμως δεν θα λυθεί αν δεν σταματήσει να υπάρχει και η γενεσιουργός αιτία του, που για εμάς δεν είναι άλλη από το σύγχρονο τρόπο ζωής που προβάλλεται και επιβάλλεται από το καπιταλιστικό σύστημα, στο οποίο ζούμε και είμαστε κομμάτι όλοι του: Αγόρασε όσα περισσότερο “αγα-θά” μπορείς, αν βγει καμιά καινούργια συσκευή τρέξε να την αποκτήσεις και ξεφορτώσου την παλιά, ζήσε την καπιταλιστική ευτυχία χωρίς να έχεις την παραμικρή έννοια!Θα είμαστε εμείς πίσω σου να μαζεύουμε ότι πετάς και να τα ξεφορτωνόμαστε ώστε οι πόλεις που μένεις να παραμένουν καθαρές και γυαλιστερές. Αυτό το ξεφόρτωμα γίνεται βέβαια με πλήρως ταξικά κριτήρια: Φυσικά και ο καινούργιος (διετίας) ΧΥΤΑ της Θεσ-σαλονίκης έγινε προς τα δυτικά στην Μαυροράχη και όχι λόγου χάρη κοντά στο Πανόραμα.

Ας το βάλουμε όμως καλά στο μυαλό μας: το πρόβλημα αυτό δεν είναι κάτι που θα λύσουμε με καλύτερη διαχείρι-ση, είναι δομικό πρόβλημα της εξου-σιαστικής και εκμεταλλευτικής κοινω-νικής οργάνωσης που συμπεριφέρεται και του μοντέλου που εφαρμόζεται στην παραγωγή και την κατανάλωση. Οι ρητορείες για πράσινη ανάπτυξη και καπιταλισμό δεν είναι παρά προπέ-τασμα για να συνεχίσει να κινείται το καπιταλιστικό αδηφάγο κτήνος.

Κερατέα-Κερατάδες 2-0

«Τότε οι Κερατιώτες πήγαν και έκαναν χάλια το Αστυνομικό τμήμα

της Κερατέας. Τώρα τελευταία γίνονται πολλά επεισόδια με και-νούργιες μολότοφ που έχουν μέσα και μπαρούτι»

(από έκθεση 9χρονού μαθητή που ζει στην Κερατέα)

Λίγο παραπάνω από δυο μήνες έχουν περάσει από την στιγμή που έχει ξεκινήσει ο ανυποχώρητος αγώνας των κατοίκων της Κερατέας. Πέρα από την υπόθεση της διαχείρισης απορριμμάτων, μπορεί κάποιος να εντοπίσει κάποια στοιχεία για το πως διαμορφώνεται το δίπολο της καταστο-λής και της αντίστασης σχετικά με τους μελλοντικούς μαζικούς αγώνες. Από την μια πλευρά τα ματ χρησιμοποι-ούνται ξεκάθαρα ενάντια στο σύνολο του πληθυσμού ενός τόπου με την ασυδοσία που έχουμε πολλές φορές να επαναλαμβάνεται στις ποιο μεγάλες πόλεις: δακρυγόνα που εκτός του ότι χρησιμοποιούνται σε απίστευτες πο-σότητες ρίχνονται σε ευθεία βολή μπας και χτυπήσει και κάποιος στο κεφάλι, ξύλο σε όποιον μπορούν ανεξαρτήτως ηλικίας και λοιπές αλητείες. Βέβαια χρησιμοποιήθηκαν στην Κερατέα και καινούργια “παιχνίδια” και μέθοδοι όπως το τεθωρακισμένο κανόνι νερού που έχει ειπωθεί πως θα κατέβει σύντομα και στις μεγάλες πόλεις, θερ-μικές κάμερες σε ελικόπτερο για τον εντοπισμό αντιστεκόμενων (εργαλείο που σημείωσε την τεράστια επιτυχία του έγκαιρου εντοπισμού ενός τσοπά-νη και του κοπαδιού ζώων που είχε), εισβολές σε σπίτια με σκοπό συλλή-ψεις αλλά και τρομο-κράτηση. Ταυτόχρονα από την άλλη δραστηριοποιήθηκε ανάλογα και το σύνολο των καθεστω-τικών μέσων ενημέρωσης που είτε θα προσπαθήσει να θάψει εντελώς το θέμα υποβιβάζοντας πχ. μαζικές ολονύχτιες συγκρούσεις σε μια απλή αναφορά για “ένταση στην Κερατέα” είτε θα προχωρήσει σε επίθεση λασπολόγησης περιγράφοντας τα γεγονότα ως τυφλές συγκρούσεις και κατηγορώντας τους Κερατιώτες πως το μόνο για το οποίο ενδιαφέρονται είναι τα σκουπίδια να μην καταλήξουν στον τόπο τους.

Απέναντι σε όλα αυτά προτάσσεται η στάση των κατοίκων, ντόπιων και μεταναστών έως τώρα: Μέσα σε δυο μήνες και παρά τις παραπάνω από τις δεκαπέντε συλλήψεις, έχουν καταφέρει ουσιαστικά να πετύχουν ένα κομμάτι από αυτό που θέλουν,

Ο πολιτισμός της μόλυνσης,

δεν καθαρίζεται,ανατρέπεται!

δηλαδή την μη έναρξη των εργασιών για την κατασκευή του ΧΥΤΑ, με στόχο πάντα την ακύρωση της κατασκευής τους. Για να το πετύχουν αυτό έχουν χρησιμοποιήσει μια πληθώρα από μέσα: δελτία τύπου σε “πεσίματα” μέχρι μολότοφ στα ΜΑΤ, συναυλίες στο μπλόκο δίπλα στο εργοτάξιο μέχρι “καταδρομικές” επιθέσεις στα μηχανή-ματα που βρίσκονται εκεί, δικαστικές κινήσεις μέχρι ενέδρα στα οχήματα για την τροφοδοσία των μπάτσων.

Στις ρητορείες όπου οι κάτοικοι της Κερατέας είναι απλά γραφικοί που δεν θέλουν σκουπίδια στην αυλή τους, οι αναρχικοί είναι τρομοκράτες, όσοι αρνούνται να πληρώνουν χαράτσι στα διόδια και στα μέσα μαζικής μεταφοράς είναι τζαμπατζήδες, οι μετανάστες είναι βδελυροί, οι απεργοί απλά τα-λαιπωρούν τον “κοσμάκη”, εμείς λέμε πως η αλληλεγγύη ανάμεσα στους καταπιεσμένους όχι απλά αναγκαία αλλά μπορεί να γίνει και όπλο ενάντια στα αφεντικά και τα τσιράκια τους.

Αλληλεγγύη στον αγώνα της Κερατέας...

Στιγμιότυπο από την επίθεση στον Κάρολο και την Καμίλα:

Πονάει όταν είσαι σίγουρος για την

παντοδυναμία σου και σε χτυπήσουν...

Στιγμιότυπό από τις μαζικές συγκρούσεις στην Ιταλία.

9

Στιγμιότυπο από την επίθεση στον Κάρολο και την Καμίλα:

Πονάει όταν είσαι σίγουρος για την

παντοδυναμία σου και σε χτυπήσουν...

Στιγμιότυπό από τις μαζικές συγκρούσεις στην Ιταλία.

θινού κοινωνικού πολέμου στη Γαλλία, μεταξύ 12 και 29 Οκτώβρη, μπορούμε άνετα να πούμε πως δοκίμασαν πραγμα-τικά τις αντοχές και τα όρια των κρατικών μηχανισμών στο επίπεδο της καταστολής και της στρατηγικής εκτόνωσης κρίσε-ων. Επειδή ακόμη και η συμπυκνωμένη σύνοψη των γεγονότων απαιτεί σελίδες ολόκληρες, παρακάτω ακολουθεί ένα ενδεικτικό χρονικό με προσπάθεια να δο-θεί μια έμφαση στο είδος και την ποικιλία των διαφόρων δράσεων που έλαβαν χώρα. Με αφορμή νομοσχέδιο που αύξανε τα όρια συνταξιοδότησης απ’ τα 60 στα 62 έτη, είχαν πραγματοποιηθεί μέχρι τα τέλη Σεπτέμβρη 5 μεγάλες διαδηλώσεις που κυμαίνονταν μεταξύ 800.000 και 3.000.000 συμμετεχόντων, καλεσμέ-νες από συνδικάτα όλου του πολιτικού φάσματος. Σταδιακά, ωστόσο, και μέχρι τις αρχές Οκτώβρη, είχαν μπει στο παιχνίδι άνεργοι, επισφαλείς, μαθητές και φοιτητές, ενώ παράλληλα οι φορτη-γατζήδες ξεκίνησαν τα μπλόκα με στόχο να μπλοκάρουν την οικονομία. Έτσι, με ουσιαστική εκκίνηση τη 12η Οκτώβρη, ξεκίνησαν καθημερινές συγκρούσεις σε πολλές πόλεις, στις οποίες έδιναν τον τόνο κυρίως μαθητές, φοιτητές και νεολαίοι των προαστίων. Στην κυλιόμενη γενική απεργία συμμετέχουν αρχικά -και σε διάφορα ποσοστά- σιδη-ροδρομικοί, λιμενεργάτες, εργάτες διυ-λιστηρίων, μεταλλεργάτες, εργοστασίων ενέργειας και στη συνέχεια προστίθενται νοσηλευτές, οδοκαθαριστές, άλλοι βιο-μηχανικοί εργάτες, κάποιοι λίγοι οδηγοί λεωφορείων και δημόσιοι υπάλληλοι. Οι μπάτσοι έφτασαν να εγκατασταθούν δίπλα ή και μέσα σε σχολεία, εκκένωσαν μαθητική κατάληψη με πολύ ξύλο ενώ από πλαστική τους σφαίρα έχασε το μάτι του 16χρονος. Γίνονται μπλόκα σε διυλιστήρια και αποθήκες καυσίμων, ορισμένα απ’ τα οποία επανακτώνται απ’ τους μπάτσους βίαια. Το κίνημα οργα-νώνεται μέσα από διεπαγγελματικές ανοι-χτές συνελεύσεις, ανοιχτές συνελεύσεις σε σχολεία και σχολές και σε γειτονιές. Σημειώθηκε απόπειρα κατάληψης όπερας στη Βαστίλλη, ενώ το γεωγραφικό εύρος της αναταραχής εκτείνεται από τη Μασσα-λία και τη Ναντ ως τις ακτές του Ατλαντι-κού και την Κορσική. Μέχρι τις 20 Οκτώβρη είχαν σημειωθεί σε διαφορετικές πόλεις πορείες αλληλεγ-γύης καθηγητών προς τους μαθητές τους, νυχτερινές επιθέσεις με μολότοφ σε Α.Τ., τράπεζες, γραφεία ευρέσεως εργασίας και ένα κολλέγιο, πεσίματα σε αστυνο-μικές περιπόλους, λεηλασίες πολυκατα-στημάτων, ενώ τα κάθε είδους μπλόκα, καταλήψεις και οι αποκλεισμοί σε μεγάλα διυλιστήρια, εθνικές οδούς, λιμάνια, σχολεία και πανεπιστήμια αυξάνονται. Άπαντα τα 12 διυλιστήρια της χώρας απεργούν, τα μισά βενζινάδικα ή έχουν στερέψει τελείως ή κοντεύουν, 40% των αεροπορικών πτήσεων αναβάλλονται ή καθυστερούν, δεκάδες καράβια μένουν

τοδοτήστε το μέλλον μας. Δώστε μας τα λεφτά!” και τραγουδώντας, κάλυψε την πρόσοψη του Palazzo Mezzanotte μοιράζοντας τρικάκια “Join the resistance of the new Europe”(Ενωθείτε με την αντίσταση της Νέας Ευρώπης) , “Δώστε μας τα λεφτά”. Δυστυχώς ο χώρος μας δε μας επιτρέπει πιο αναλυτική περιγραφή των γεγονότων, όμως σε πολλές ακόμη πόλεις (Torino, Genoa, Cagliari, Bologna, Cosenza, Savona, Siena) το σκηνικό αποτελούνταν από καταλήψεις οποιου-δήποτε μεταφορικού μέσου μπορεί να καταληφθεί (λιμάνια, τρένα, λεωφορεία) συγκρούσεις με τους μπάτσους, πα-ρεμβάσεις σε εργοστάσια, επιθέσεις σε υπουργεία, περιφέρειες, γραφεία δεξιών κομμάτων και άλλα πολλά (εκτενές χρονικό της 14ης Δεκέμβρη εδώ http://tinyurl.com/3ygce9o).

ΑΓΓΛΙΑ Το Λονδίνο των 500.000 καμερών (αληθινός αριθμός) και γενικότερα η Αγγλία δεν είναι το μέρος όπου θα στοιχημάτιζε κανείς για την εμφάνιση δυναμικών εστιών αντίδρασης. Κι όμως, ένα φοιτητικό-νεολαιίστικο κίνημα ήρθε να ταράξει τα βαλτωμένα νερά και σ’ αυτή τη γωνιά της Ευρώπης, με αφορμή -και αιτία- τον τριπλασιασμό των διδά-κτρων και την περικοπή των δαπανών από τη νέα κυβέρνηση των συντηρητι-κών, μετατρέποντας τις πανεπιστημιακές σπουδές σε ένα σπορ για πλούσιους και την ελπίδα για κοινωνική ανέλιξη και απόκτηση ιδιοκτησίας, χίμαιρα. Ογκώδεις διαδηλώσεις σε πάρα πολλές πόλεις, πρωτοφανείς για το νησί συγκρούσεις με τους μπάτσους, δεκάδες κατειλημμένα πανεπιστήμια και σχολές, αποκλεισμοί και παρεμβάσεις σε διάφορους χώρους, εισβολή και κατάληψη στα κεντρικά γραφεία του συντηρητικού κόμματος και διάλυσή τους καθώς και παρόμοιες επιθέσεις σε άλλες πόλεις, εκατοντάδες συλλήψεις και αρκετοί τραυματισμοί συνέθεσαν το σκηνικό, με κερασάκι στην τούρτα την επίθεση με μπογιές και γιαούρτια στην πριγκιπική άμαξα την ώρα που ετοιμαζόταν να αποβιβαστεί ο Κάρολος και η Καμίλα (ιιιχχχχ).

Ένα κίνημα που, όπως και το αντί-στοιχο στην Ιταλία, μένει να φανεί αν θα καταφέρει να ξεπεράσει τον εαυτό του θέτοντας πιο συνολικά ζητήματα και αποτελώντας έναν ‘προάγγελο’ μιας εξέγερσης όπως ίσως λειτούργησαν τα ‘φοιτητικά’ στην Ελλάδα λίγα χρόνια πριν, ή θα επιτρέψει στους επαγγελματίες φοιτητοπατέρες να καναλιζάρουν την οργή προς μια κατεύθυνση αιτημάτων και συνδιαλλαγής. Μια γενικότερη αποτίμηση ακολουθεί μετά το χρονικό της εξέγερσης του Οκτώβρη στη Γαλλία.

ΓΑΛΛΙΑ Οι δυο πιο θερμές εβδομάδες ενός αλη-

ΙΤΑΛΙΑ Ο μήνας Δεκέμβριος και ο Δρόμος φαίνεται πως έχουν τελικά μια ιδι-αίτερη μεταξύ τους σχέση. Παγκο-σμίως.

Οι διαδηλώσεις, οι συγκρούσεις και οι δράσεις που πραγματοποιήθηκαν σε ολόκληρη την Ιταλία στις 14 Δεκέμβρη, δεν είχαν προηγούμενο για πολλά πολλά χρόνια στο...βασίλειο του Μπερλου-σκόνι. Έχοντας ήδη την εμπειρία των φοιτητικών διαδηλώσεων στις 17 και 24 Νοέμβρη όπου σημειώθηκαν συ-γκρούσεις, οι μπάτσοι είχαν αποκλείσει

ολόκληρο το ρωμαϊκό ιστορικό κέντρο, ενόψει της ψηφοφορίας για την πρόταση μομφής εναντίον της κυβέρνησης Σίλβιο, όμως η οργή του κόσμου σε ολόκληρη τη χώρα ξεπέρασε κατά πολύ τα όποια κατασταλτικά σχέδια: στη Ρώμη οι διάφο-ρες προ-συγκεντρώσεις κατέληξαν σε μια μεγάλη ενιαία πορεία με δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτές. Τότε ξεκίνησαν συγκρούσεις

σε αρκετά σημεία, στις οποίες διαδηλω-τές επιτίθονταν εναντίον των πολυάριθ-μων μπάτσων, τραπεζών, ακόμη και της Γερουσίας με μπογιές, πέτρες, μπου-

κάλια, καπνογόνα και...κοπριά (σε ένα δρόμο δίπλα απ την κατοικία του Μπερ-λουσκόνι) με τους μπάτσους να απαντούν με ξύλο και άπειρα χημικά. Ένα κομμάτι της πορείας με περίπου 100 άτομα, φεύγει από την πορεία και αφού σπάει μερικές βιτρίνες, κατευθύνεται προς το Κοινοβούλιο χωρίς επιτήρηση από την αστυνομία, ουρλιάζοντας “Μπερλουσκόνι μπάσταρδε!”. Λίγο αργότερα και ενώ η κυβέρνηση έχει σωθεί για 3 ψήφους, οι εξαγριωμένοι φοιτητές, μαθητές, νέοι, γέροι και παιδιά πολιορκούν κυριολε-κτικά τη βουλή με ό,τι βρουν μπροστά τους, ξηλώνουν λιθόστρωτα, στήνουν οδοφράγματα, καταστρέφουν ΑΤΜ,

πυρπολούν κρατικά και πολυτελή αμάξια και μά-χονται σώμα με σώμα με τους μπάτσους, οι οποίοι συλλαμβάνουν κόσμο εν μέσω χημικού πολέμου. Ένας, τουλάχιστον, τρά-βηξε το περίστροφό του. Ο ανταρτοπόλεμος στην ‘αιώνια πόλη’ συνεχίστηκε μέχρι το απόγευμα με πυρπολημένα οχήματα της οικονομικής αστυνομίας, επιθέσεις και αποκλει-σμούς σε κρατικά κτίρια,

τη βουλή και το παλάτι Chigi, ενώ πραγματο-ποιήθηκαν 23 συλλή-ψεις. Οι βουλευτές παρέμειναν αποκλει-

σμένοι μέχρι το βράδυ.

Κι όλα αυτά μόνο στη Ρώμη (βίντεο των συγκρούσεων στο http://tinyurl.com/3a3pahb και). Εντελώς ενδεικτικά, στο Παλέρμο έγινε κατάληψη του σιδηρο-δρομικού σταθμού και λίγο αργότερα και του αεροδρομίου, αφού 500 φοιτητές κατάφεραν να φτάσουν ως την πίστα αναχώρησης. 2 συνελήφθησαν αλλά αφέθηκαν ελεύθεροι μετά από λίγο όταν

το πλήθος αποχώρησε από την πίστα. Ταυτόχρο-να 10.000 διαδηλωτές κατέλαβαν το λιμάνι και στη συνέχεια η πορεία με συνολικό αριθμό 30.000 ατόμων πια, απέκλεισε το παλάτι Ars. Τελικά οι διαδηλωτές ξαναπήγαν στο μετρό του αεροδρομί-ου για να διαμαρτυρηθούν ενάντια στην Trenitalia, ενώ χιλιάδες άνθρωποι κατευθύνονταν εκ νέου στον κεντρικό σταθμό μπλοκάροντας τα γραφεία έκδοσης εισιτηρίων.

Στο Μιλάνο πορεία 5.000 ατόμων, αφού διέλυσε μια τράπεζα

και απέκλεισε για λίγο το σιδηροδρομικό σταθμό, εισέβαλε στο Χρηματιστήριο (Palazzo Mezzanotte) και ύψωσε ένα πανό που έγραφε: “Επιχειρηματίες, ρατσιστές, κλέφτες, μαφιόζοι. Χρημα-

Ευρώπη: Ένα καζάνι που βράζει!

10

‘απο-κλεισμένα’ στη θάλασσα, γίνεται κατά-ληψη αεροδρομίου στο Bordeaux και την Toulouse, ενώ στην πλούσια Λυών σημειώνονται πρωτοφανή επεισόδια, με αποτέλεσμα 150 αγανακτισμένοι εθνι-κιστές να διαδηλώσουν φρουρούμενοι απ’ τα CRS (γαλλικά ΜΑΤ), φωνάζοντας ‘κάτω τα χέρια απ’ την πόλη μου’ και ‘ενάντια στους σπάστες και τη μετανά-στευση’. Ο δήμαρχος βάζει φαντάρους

να μαζέψουν τα σκουπίδια, όμως οι απεργοί οδοκαθαριστές αποκλείουν τις χωματερές στη Μασσαλία. Ήδη έχουν δημιουργηθεί ταμεία αλληλοϋποστήρι-ξης μεταξύ των απεργών. Σύμφωνα με γκάλοπ 77% των Γάλλων συμφωνεί με τις κινητοποιήσεις, όμως οι συλλήψεις έχουν φτάσει ήδη τις 2.000 συνολικά, εκ των οποίων ορισμένοι (νεολαίοι και ένας λιμενεργάτης) έχουν προφυλακιστεί. Οι μπάτσοι μετράνε 72 τραυματίες.

«Η Γαλλία δεν ανήκει σ’ αυτούς που σπάνε, καίνε και κλέβουν, αλλά στους τίμιους ανθρώπους που θέλουν να παν στις δουλειές τους ανενόχλητοι» (τι μας θυμίζει άρα-γε...) δηλώνει απ’ την εμπόλεμη Λυών

ο υπουργός εσωτερικών Hortefeux (Ορτφέ) και φυγα-δεύεται υπό τις απειλητικές διαθέσεις μιας 15ριάς πιτσιρι-κάδων. Σαμποτάζ σε γραμμές τρένου αντιμετώπισε την αποδοκιμα-σία των επίσημων συνδικάτων που δήλωσαν ότι στηρίζουν μόνο συμβολικές δράσεις και καταδικάζουν ‘κάθε κατάχρηση ή στέρηση των μέσων εργασί-ας’, ενώ μερικοί εργατοπατέ-ρες επιτίθενται σε αναρχικούς που φώναζαν συνθήματα κατά της εργασίας. Ξεκινούν ομα-

δικές δίκες συλληφθέ-ντων με την πλειονό-τητα να είναι ανήλικοι,

τα μπάχαλα συνεχίζονται αμείωτα ενώ οι φασίστες μαζεύονται 250 όλοι κι όλοι στο Παρίσι.

Μέχρι τις 29 Οκτώβρη, η κατάσταση είχε διαμορφωθεί ως εξής: Οι μπάτσοι έκαναν όλο και δριμύτερες επιθέσεις στα κατειλημμένα διυλιστήρια όπου, όμως, έβρισκαν αντίσταση, ενώ σημειώθηκαν και απόπειρες επανακατάληψης. Τα βέλ-

γικα συνδικάτα απείλησαν και αυτά με καταλήψεις σε περίπτωση που το Βέλγιο διέθετε πετρέλαιο στη Γαλλία, με αποτέλεσμα ο Σαρκοζύ να ανα-γκαστεί να ανοίξει τα στρατηγικά αποθέματα της χώρας. Στήνονται πύρινα οδοφράγματα στις κεντρικές εισόδους της επιχείρησης μεταφορών Sopitra της Ναντ, μπλο-κάροντας την τροφοδοσία αρκετών αγορών με προϊόντα, ενώ παράλ-ληλα μπλοκάρονται και εργοστάσια των Peugeot και Renault. Στις 26 οι

εργαζόμενοι 2 διυλιστηρίων ψηφίζουν επιστροφή στη δουλειά, όμως με τις μεταφορές παραλυμένες δεν μεταφέρεται πετρέλαιο. Κλείνει, έτσι, και διυλιστήριο στην Ελβετία, καθώς η τροφοδοσία του βασίζονταν στη Γαλλία. Πολλά διόδια είναι ελεύθερα όπως και μετακινήσεις με λεωφορεία και άλλα μέσα. Κατά τ’ άλλα, και αυτή η βδομάδα ήταν γεμάτη από συγκρούσεις σε πολλές πόλεις, σπασίματα των γραφείων της

MEDEF (γαλλικός ΣΕΒ), του δεξιού κόμματος UMP και πολυτελών καταστημάτων, σημειώνονται επιθέσεις σε Α.Τ., πυρπολούνται ολο-σχερώς super market DIA ενώ γίνεται αποκλεισμός σε άλλα. Εμπορικό κέντρο στο Rouvray πυρπολείται ολοκληρωτικά, όπως και ένα δημαρχείο, ενώ στη Σαβοΐα, ομάδα ατόμων εκ-μεταλλευόμενη εκδήλωση βουλευτή του κυβερνώ-ντος κόμματος, κλείδωσε τις πόρτες της σάλας όπου

ήταν συγκεντρωμένα 300 άτομα για την εκδή-λωση και κατέβασε το διακόπτη του ρεύματος,

βυθίζοντάς τους στο σκοτάδι, ενώ στη συνέχεια άνοιξε τις πόρτες και άρχισε να τους «βομβαρδίζει» με αυγά, φρούτα και πέτρες. Φεύγοντας, οι άγνωστοι προκά-λεσαν ζημιές σε μερικά αυτοκίνητα των συγκεντρωμένων.

Επίσης, εργάτες της CGT (μεγάλο ρε-

φορμιστικό συνδικάτο) κατέβασαν τους διακόπτες σε 2 πόλεις, βυθίζοντάς τες στο σκοτάδι (όχι τις οικιακές παροχές) ενώ μπλόκαραν προσωρινά την ανέγερ-ση του σταδίου της Lille, συγκρουόμενοι με τα CRS. Μέχρι τις 28 Οκτώβρη, πάρα πολλοί μπάτσοι είχαν στρατοπεδεύσει κοντά σε συνοικισμούς Roma, καθώς και κοντά στη Sorbonne. Με τον νόμο πια να έχει περάσει, 2.000.000 βρίσκονταν στους δρό-μους, σε μπλόκα και αποκλεισμούς σε όλη τη χώρα, ενώ έγινε και βαν-δαλισμός της κεραίας τηλεοπτικού καναλιού, με αποτέλεσμα να διακο-πεί η μετάδοσή του στη Lille. Οι συλ-λήψεις έχουν ξεπεράσει τις 2.500, αλλά οι κοινοβουλευτικές τάσεις του κινήματος μιλάνε ήδη για ‘ήττα’ καθώς ‘πέρασε ο νόμος’ και μεταθέτουν τον αγώνα για τις εκλογές του 2012, προσδοκώντας σε εξαργύρωση...ο λογαριασμός για τους καπιταλιστές ανήλθε στα 4 δισεκα-τομμύρια ευρώ. Όσο για τις δράσεις αλληλεγγύης στον ελλαδικό χώρο, περι-ορίστηκαν στη συμβολική κατάληψη του γαλλικού προξενείου της Πάτρας, ενώ έγινε και μια παρέμβαση στην Αθήνα, όπου 100 αναρχικοί απέκλεισαν για 2 ώρες ένα κατάστημα Carrefour.

σκέψεις και συμπερά-σματα

Από μια τόσο σφοδρή και ευρεία, υπό την έννοια της ποικιλίας των κοινωνικών ομάδων που συμμετείχαν, σύγκρουση, τα συμπεράσματα δε μπορεί παρά να είναι πολύ ενδιαφέροντα.

Ξεκινώντας από τη θετική αποτίμηση (και σημειώνοντας πως παρά το γενικό ξεφούσκωμα κατά τόπους συμβαίνουν ακόμη δυναμικές δράσεις), αρκετοί σύντροφοι στη Γαλλία επισημαίνουν ότι για πρώτη φορά, άρχισε να παρατη-ρείται μια διαδικασία ενοποίησης της νεολαίας των γκέτο με φοιτητές και μαθητές. Ενώ μέχρι πρότινος υπήρχε μια κατάσταση σχεδόν ανταγωνιστική, τώρα πια πολλοί νέοι των προαστίων συμμετείχαν ενεργά σε μαθητικές και φοιτητικές καταλήψεις, ενώ η προηγού-μενη παρουσία τους στη σχολική κανονι-κότητα ήταν ανύπαρκτη. Όλος αυτός ο κόσμος, ήταν που σήκωσε άλλωστε και το μεγάλο βάρος των δεκάδων συγκρούσεων στις περισσότερες πόλεις. Η παρακαταθήκη αυτή, σε συνδυασμό με τα ανείπωτα συναισθήμα-τα της άγριας χαράς της ελευθερίας που βιώνονται σε συνθήκες εξέγερσης, είναι ένας θησαυρός που πρέπει να φυλαχθεί καλά και να κατεργαστεί περαιτέρω. Ακόμη και πέρα απ’ την κάθε νεολαία, όταν η παραγωγή βραχυκυκλώνει σε τόσο μεγάλο βαθμό έστω και για μικρό χρονικό διάστημα, όταν ένοπλα ΕΚΑΜ επιστρατεύονται για να παρθούν πίσω τα διυλιστήρια, τότε γίνεται αντιληπτό ότι αυτό που διακυβεύεται είναι μεγάλο. Ότι το πεδίο του εφικτού μπορεί να διευρυν-θεί στο άπειρο.

Το γεγονός ότι όταν τα πράγματα ‘χοντραίνουν’ και η κατάσταση φεύγει ή τείνει να φύγει εκτός ελέγχου η δημο-κρατία απαλλάσσει τον εαυτό της απ’ τη μάσκα της διαλλακτικότητας και γίνεται όλο και πιο ωμή, είναι πια κάτι που δε μπορεί να εκπλήσσει πραγμα-τικά κανέναν. Άλλο τόσο δεν μπορεί να εκπλήσσει και ο όχι απλά πυροσβε-στικός, αλλά ουσιαστικά κατασταλτικός ρόλος των επίσημων και ρεφορμιστικών

συνδικάτων, που στις 20 Οκτώβρη και με την φωτιά να έχει φουντώσει μετέθεσαν την επόμενη ‘ημέρα δράσης’ στις 28, ενώ έσπευσαν να μιλήσουν για ήττα επειδή πέρασε το νομοσχέδιο και να παραπέμ-ψουν στις εκλογές μετά από 1,5 χρόνο, ενώ νωρίτερα είχαν εναντιωθεί και έμπρακτα σε σαμποτάζ, σπασίματα και γενικά οτιδήποτε ξέφευγε από την άμεση επιρροή τους. Απόλυτα αναμενόμενο. Αυτός είναι ο ρόλος τους στη δημοκρατία, να κάνουν το μεσάζοντα, να διαπραγμα-τεύονται με την κυριαρχία τους όρους της συλλογικής ήττας. Χωρίς να έχει κάποιον να διαπραγματευτεί, η εξου-σία πανικοβάλλεται κι αυτό φάνηκε και στον εδώ Δεκέμβρη.

Παρ’ όλα αυτά...η εξέλιξη των πραγμά-των δείχνει πια ξεκάθαρα και κάτι ακόμα. Πως εν έτει 2011 και ενώ για δεκαετίες ολόκληρες βλέπουμε το ίδιο έργο τόσο με τα συνδικάτα όσο και με τα αφεντικά τους, οι εξεγέρσεις αποτυγχάνουν να εξελιχθούν σε επαναστάσεις, γιατί, κατά τη γνώμη μας, απουσιάζουν οι αυτόνομες επαναστατικές δομές και υποδομές, οι συνεκτικές προτάσεις οργάνωσης εδώ και τώρα, τα περιε-χόμενα, τα όνειρα. Τι να τις κάνουμε τις ‘ημέρες δράσης’, τις συμβολικές καταλή-ψεις, τους περιπάτους εκατοντάδων χι-λιάδων, τη ‘δουλειά για όλους’, όταν είναι ολοφάνερο πως τα στημένα ραντεβού απλά βρίσκουν καλύτερα προετοιμασμέ-νους τους εχθρούς μας, οι συμβολικές πράξεις, όταν μιλάμε για τόσο μεγάλα πλήθη είναι σκέτη ηττοπάθεια, ενώ η ‘μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους’ δε μπορεί παρά να αναφέρεται στα πλαί-σια μιας οικονομικής ‘ανάπτυξης’, η οποία έχει φέρει τον πλανήτη και τα νεύρα μας στα όριά τους;

Ή θα καταφέρουμε να αρνηθούμε ολοκληρωτικά αυτόν τον κόσμο, ξεπερνώντας τις όποιες ταυτότητες του εργάτη, του φοιτητή και οποια-δήποτε άλλη, ή θα αλλοτριωθούμε σε τέτοιο βαθμό που θα φτάσουμε να γουστάρουμε την ψηφιακή και απομονωμένη ύπαρξη στην οποία θα έχουμε μετατραπεί. Κι αν μπορού-σαμε να πούμε κάτι και στα τσακαλάκια που εισέβαλαν στο χρηματιστήριο του Μιλάνου ζητώντας απ’ τους πλούσιους ‘να τους δώσουν τα λεφτά και να ‘χρηματο-δοτήσουν το μέλλον τους’, μάλλον αυτό θα ήταν. Είναι κρίμα όταν -επιτέλους- συ-νειδητοποιούμε ότι έχουμε δύναμη, να διαπραγματευόμαστε καλύτερους όρους αλλοτρίωσης.

Τέλος, ένας ακόμη παράγοντας που αναμφισβήτητα συνέβαλλε στο να γείρει η ζυγαριά υπέρ της τελικής καταστολής, ήταν η καταφανώς ανεπαρκής διεθνιστι-κή αλληλεγγύη που απουσίασε εκκωφα-ντικά, και αυτό δε μπορεί παρά να είναι ένα σημείο -και- αυτο-κριτικής.

Χωρίς να υπάρχει καμιά διάθεση να υποτιμήσουμε το αίσθημα αλληλεγγύης των ανθρώπων που πραγματοποίησαν τις συμβολικές παρεμβάσεις σε γαλλικές πρεσβείες διαφόρων χωρών, πιστεύ-ουμε πως τα ταμεία υποστήριξης και η απεργία κάποιων βέλγων εργατών ήταν μια σταγόνα μόνο, απτής υποστήριξης του ευρωπαϊκού προλεταριάτου σε έναν αγώνα που, βάζοντας το εργατικό ζήτημα σε πρώτο πλάνο θα έπρεπε να ‘καίει’ τον κάθε εργαζόμενο. Κι όταν οι σχέσεις μεταξύ των εξουσιαζόμενων κοινωνικών ομάδων έχουν φτάσει στο επίπεδο της ξηρασίας, λίγες σταγόνες δεν μπορούν να είναι αρκετές. Όπως και στον αγώνα των ανθρώπων στην Τυνησία, την Αλγερία

“Εκτός Λειτουργίας” πρατήριο καυσίμων, Γαλλία.

Εκτός από την αντίσταση παγκόσμια είναι και μερικές φορές η

βλακεία:Άγγλοι φοιτητές προστατεύουν αστυνομικό βαν, για να μην

γίνει λαμπόγυαλο...

Οδόφραγμά εργατών στα διυληστήρια, Sen Pier, Γαλλία.

και την Αίγυπτο (με τους οποίους θα ασχολοηθούμε σε επόμενο τεύχος), αυτό που χρειάζεται -αλλά δυστυχώς απου-σιάζει- είναι μια έμπρακτη και πιεστική καταιγίδα αλληλεγγύης, που θα σαρώσει τα αφεντικά και τα τσιράκια τους. Η επανάσταση θα είναι διεθνής, ή δε θα είναι τίποτα.

Αντί για κλείσιμο, παραθέτουμε από-σπασμα από κείμενο που κυκλοφόρησε στους δρόμους του Παρισιού εκείνες τις μέρες ‘Μια σπασμένη βιτρίνα, ή ένα αναπο-δογυρισμένο αυτοκίνητο ούτε άλλαξαν ποτέ, ούτε πρόκειται ν’ αλλάξουν -ως τέτοια- τον κόσμο, αυτό είναι σίγουρο...Όμως όλο και περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν τίποτα να χάσουν και πολλά να κερδίσουν βλέποντας αυτόν τον κόσμο να πεθαίνει. Κι όταν οι περισσότεροι άνθρωποι στο δρόμο θα δρομολο-γήσουν μια σειρά πράξεων πέρα απ’ τις οποίες δε θα υπάρχει επιστροφή, τότε όλα θα είναι δυνατά. Όταν δε θα μιλάμε για 10, αλλά για 1000 κατεβασμέ-νες βιτρίνες αιφνιδιαστικά και ταυτόχρο-να. Όλα θα ξεκινήσουν.

Πότε θα πυρποληθεί ένα διυλιστήριο; ‘Le Front Commun des Casseurs’

(Κοινό Μέτωπο των Σπαστών)

για πιο αναλυτική παρουσίαση των δράσεων στη Γαλλία στο http:/inyurlc.om/6gtlfhx Κείμενα από ομάδες και συλλογικότητες στο http://tinyurl.com/624q7sv

Στη γειτονική Ισπανία, ένας -σημαντικός για το κεφάλαιο- εργασιακός κλάδος, αποφάσισε στις αρχές Δεκέμβρη να απεργήσει απροειδοποίητα. Η απάντηση του ισπανικού κράτους δεν αφήνει και πολλά περιθώρια παρερμηνειών: λίγες ώρες αργότερα η χώρα κυρήχθηκε σε ‘κατάσταση εκτάκτου ανάγκης’ (συνα-γερμού) για πρώτη φορά μετά από 40 χρόνια, οι απεργοί τέθηκαν υπό στρατι-ωτική εξουσία και προειδοποιήθηκαν ότι τυχόν άρνηση της επιστράτευσης τους θα αποτελεί κακούργημα. Τελικά το 1/3 προσήλθε στην εργασία του και οι υπό-λοιποι προφασίστηκαν λόγους υγείας, όμως η απάντηση ήταν ήδη έτοιμη καθώς ανακοινώθηκαν άμεσες ιατρικές εξετά-σεις για να διαπιστωθεί η δυνατότητα εργασίας τους. Όλα αυτά θα μπορούσαν να είχαν γίνει άνετα επί Φράνκο, έγιναν όμως επί (σοσιαλιστή) Θαπατέρο.

Η απεργία αφορούσε τους ελεγκτές εναέριας κυκλοφορίας, στους οποίους ανακοινώθηκε ότι στα πλαίσια ιδιωτικο-ποίησης του 30% των αεροδρομίων θα πρέπει να εργάζονται 500 ώρες το χρόνο επιπλέον, χάνοντας παράλληλα το 40% των αποδοχών τους. Τα media πλημμύ-ρισαν τον κόσμο με εικόνες ‘αγανακτι-σμένων επιβατών’, προσθέτοντας πως η κυβέρνηση δεν ήθελε αυτά τα μέτρα άλλα ‘υποχρεώθηκε’ (κάθε ομοιότης τυχαία), την ώρα που όλα τα μεγάλα αεροδρόμια της χώρας λειτουργούσαν υπό τις οδηγίες στρατιωτικών συνταγματαρχών και τα στρατιωτικά αεροδρόμια συμπλήρωναν όσα δρομολόγια δε μπορούσαν να διεξα-χθούν με άλλο τρόπο...

Ακόμη ένα συμβάν που επιβεβαιώνει τη θέση πως η ολοκληρωτική δημοκρατία νιώθει ως επικίνδυνο αυτό που μπορεί να της προκαλέσει το μεγαλύτερο δυνατό βραχυκύκλωμα, ανεξαρτήτως μέσου πάλης.

Στρατιωτικοί που πήγαν για την επιβολή της επιστράτευσης στην Ισπάνία.

Λίγο πριν να πάει το έντυπο στο τυπο-γραφείο ξεκίνησαν απεργία πείνας 300 μετανάστες με αίτημα την νομιμοποίηση όλων των μεταναστών χωρίς χαρτιά. Το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αναδημοσιεύσουμε το κείμενο που έγραψαν στην αρχή της απεργίας:

Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πα-νελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη.

Είμαστε μετανάστες και μετανάστριες από όλη την Ελλάδα. Ήρθαμε εδώ διωγμένοι από τη φτώχια, την ανεργία, τους πο-λέμους, τις δικτατορίες. Οι πολυεθνικές της Δύσης και οι πολιτικοί υπηρέτες τους στις πατρίδες μας, δεν μας άφησαν άλλη επιλογή από το να ρισκάρουμε τις ζωές μας 10 φορές για να έρθουμε μέχρι την πόρτα της Ευρώπης. Η Δύση που κατα-ληστεύει τον τόπο μας, με το απείρως καλύτερο βιοτικό επίπεδο από εκεί, είναι για μας η μοναδική ελπίδα να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Ήρθαμε (με κανονική ή όχι είσοδο) στην Ελλάδα και δουλεύουμε για να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Βρισκόμαστε στην αναξιοπρέπεια και στο σκοτάδι της παρανομίας για να ωφελού-νται οι εργοδότες και οι υπηρεσίες του κράτους από την άγρια εκμετάλλευση της εργασίας μας. Ζούμε από τον ιδρώτα μας και με το όνειρο κάποια στιγμή να απο-

κτήσουμε ίσα δικαιώματα με τους έλληνες συναδέλφους.Το τελευταίο καιρό τα πράγματα έχουν γίνει πολύ δύσκολα για εμάς. Όσο κόβονται οι μισθοί και οι συντάξεις, όσο ακριβαίνουν τα πάντα, τόσο ο μετανάστης παρουσιάζεται ως φταίχτης, ως ο υπαίτι-ος για την εξαθλίωση και την άγρια εκμε-τάλλευση των ελλήνων εργαζομένων και μικροεπιχειρηματιών. Η προπαγάνδα φα-σιστικών και ρατσιστικών κομμάτων και οργανώσεων έχει πλέον γίνει η επίσημη γλώσσα του κράτους για το μεταναστευ-τικό. Η φρασεολογία τους αναπαράγεται πλέον αυτούσια από τα ΜΜΕ όταν μιλάνε για εμάς. Οι «προτάσεις» τους πλέον εξαγγέλλονται ως κυβερνητικές πολιτι-κές. Τείχος στον Έβρο, πλωτά στρατόπε-δα και ευρωστρατός στο Αιγαίο, πογκρόμ και τάγματα εφόδου στις πόλεις, μαζικές απελάσεις. Πάνε να πείσουν τους έλληνες εργαζόμενους, πως συνιστούμε ξαφνικά απειλή για αυτούς, πως εμείς φταίμε για την πρωτοφανή επίθεση που δέχονται από τις ίδιες τους τις κυβερνήσεις.

Η απάντηση στο ψέμα και στη βαρβαρό-τητα πρέπει να δοθεί τώρα και θα την δώσουμε εμείς οι μετανάστες και μετα-νάστριες. Μπαίνουμε μπροστά με τη ζωή μας για να σταματήσουμε τώρα την αδικία σε βάρος μας. Ζητάμε την νομιμοποίηση όλων των μεταναστών/τριών, ζητάμε ίσα πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα και υποχρεώσεις με τους έλληνες εργαζο-

μένους και εργαζόμενες. Ζητάμε από τους έλληνες συναδέλφους μας εργαζο-μένους, από κάθε άνθρωπο που τώρα υποφέρει κι αυτός από την εκμετάλλευση του ιδρώτα του, να σταθεί δίπλα μας. Να στηρίξει τον αγώνα μας, για να μην αφήσει να επικρατήσει και στο δικό του τόπο το ψέμα και η αδικία, ο φασισμός και η απολυταρχία των πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Αυτό δηλαδή που έχει επικρατήσει και στις δικές μας πατρίδες και μας ανάγκασε να ξενιτευτούμε για να μπορέσουμε να ζήσουμε με αξιοπρέπεια, εμείς και τα παιδιά μας.

Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη. Βάζουμε την ζωή μας σε κίνδυνο, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είναι ζωή αυτή για ένα αξιοπρεπή άνθρωπο. Προτιμούμε να πεθάνουμε εδώ, παρά τα παιδιά μας να ζήσουν αυτά που περάσαμε εμείς.

Ιανουάριος 2011Η Συνέλευση των μεταναστών απεργών πείνας

Είχαμε παλιότερα γράψει πως οι μετα-νάστες αποτελούν το πιο καταπιεσμένο κομμάτι των πρωτοκοσμικών δυτικών πολιτισμών. Ο διάχυτος ρατσισμός τους ορίζει σαν κοινωνικά όντα, σαν σώματα,

ως τους πιο βρώμικους, τους πιο αδύνα-μους, ως τα μιάσματα αυτής της κοινωνί-ας. Ως τους υποτελείς. Τους πιο απομο-νωμένους κοινωνικά λόγω της ιδιότητάς τους. Αυτούς πάνω στους οποίους θα ξε-σπάσει ακόμα και ο κάθε μικροαστός που τον πνίγει η εθνική του υπερηφάνεια, που τον τρελαίνει η επιθυμία να εξουσι-άσει και αυτός κάποιον άνθρωπο για να νοιώσει πιο ολοκληρωμένος. Εργασιακή εκμετάλλευση, δημόσιοι εξευτελισμοί, ξυλοδαρμοί, μαχαιρώματα, εμπρησμοί σπιτιών, πογκρόμ, βιασμοί και δολοφο-νίες μέσα σε αστυνομικά τμήματα… Ο κατάλογος είναι μεγάλος.

Αλληλεγγύη στον αγώνα τους!

Επί του πιεστηρίου: Απεργία πείνας από 300 μετανάστες.

11

12

Φοβού το παρακράτος

“Όταν το μίσος των ανθρώπων είναι δίχως ρίσκο, η βλακεία τους πείθεται εύκολα,

οι αφορμές προσφέρονται από μόνες τους”

Ας μπούμε κατευθείαν στο ψητό. Δεν πιστεύουμε πως τα άτομα που απαρτίζουν τις παρακρατικές στρατιές αποτελούνται από συνειδητούς ιδεολόγους, εθνικιστές και νεοναζί οι οποίοι συγκροτούν ένα κίνημα με κάποια αδιαμεσολάβητη πολιτική στόχευση. Για να μην ξεχνιόμαστε, η Χρυσή Αυγή, η πιο κοινωνική από όλες τις παρακρατικές οργανώσεις, οργανώ-θηκε για να χειραγωγήσει τον εθνικιστι-κό πολιτικό χώρο στη μεταπολιτευτική Ελλάδα. Ο Μιχαλολιάκος -ναι, αυτός που εξελέγη δημοτικός σύμβουλος στο δήμο Αθήνας- τσέπωνε, σύμφωνα με απόρρητα έγγραφα της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφο-ριών που βγήκαν στη φόρα, χαρτζηλικάκι από την υπηρεσία για να οργανώνει την ανεξέλεγκτη τότε νεολαία που κινούταν τέρμα δεξιά, σε μια κρατικά ελεγχόμε-νη οργάνωση. Το ζήτημα είναι ιστορικά ξεκάθαρο στον ελλαδικό πολιτικό κόσμο και θεωρούμε πως δεν υπάρχουν οι αθώοι που δε γνωρίζουν την ύπαρξή του. Το παρακράτος είναι ένα σώμα, με ανύπαρκτη ή ενίοτε λανθάνουσα νομική υπόσταση, χρηματοδοτούμενο και οργανωμένο από το κράτος. Ομάδες κρούσης που αναλαμ-βάνουν το έργο να κρατάνε τους δρόμους ελεγχόμενους με πολύ μικρότερο κόστος απ’ ότι αν ενεργούσαν ανάλογα οι αστυνο-μικές δυνάμεις. Υιοθετούν το προφίλ των αγανακτισμένων πολιτών που παίρνουν τα πράγματα στα χέρια τους ώστε να φρο-ντίσουν για το καλό της πατρίδας τους και έρχονται με αυτό τον τρόπο τόσο κοντά στον “απλό πολίτη”, ή οικειοποιούνται πιο επιθετικές και υπόγειες μεθόδους. Χτίζουν παράλληλα και μια εικόνα για την κοινωνι-κή βία και τα χαρακτηριστικά που μπορεί να πάρει. Ο οχετός του παρακράτους απο-τελεί μια δομή πολιτικής σημασίας για το κράτος. Τα άτομα που μπλέκονται σε αυτό είναι άτομα μισθωτά που ψαρεύονται απο γήπεδα, ή αφελείς ιδεολόγοι που τρώνε το παραμύθι του εθνικιστικού παραληρή-ματος και ακολουθούν τις προσταγές των διορισμένων καθοδηγητών τους.

Οι επιθέσεις και η κοινωνική δρα-στηριοποίηση των παρακρατικών αποτελούν ένα από τα πιο δυνατά ατού της κυριαρχίας στα πλαίσια του κοινωνικοταξικού πολέμου. Το γεγονός ότι ορισμένα άτομα πράττουν ντύνοντας αυτές τους τις πράξεις με την ιδέα του έθνους, έχει σαν αποτέλεσμα τη διεύρυνση της απήχησης αυτής της ιδέας. Αυτό γιατί βρίσκονται άνθρωποι που είναι διατεθειμένοι να πολεμήσουν για αυτή, τη νομιμοποιούν κοινωνικά, την αναπαρά-γουν ούτως ώστε να συσπειρώσουν όλα τα συντηρητικά κοινωνικά κομμάτια γύρω από αυτήν και να χτίσουν το εθνικό μέτω-πο. Η ιδέα αυτή λοιπόν παρουσιάζεται

εν συνεχεία και σαν λύση, σαν τρόπος πολιτικής ανάγνωσης των κοινωνικών εξε-λίξεων, σαν τρόπος δράσης, σαν κριτήριο ανάπτυξης “καθαρών” λαϊκών σχέσεων, σα βάση ιδεολογίας και συλλογικής συνείδησης. Έτσι, το λεγόμενο εθνικό συμφέρον, το συμφέρον των αφεντικών κατά τη δικιά μας ανάλυση, επιδιώκεται να γίνεται αντιληπτό σαν υποχρέωση για την επίτευξη της “σωτήριας” εθνικής συσπεί-ρωσης κάτω από μία και μοναδική σημαία. Έτσι, οι κυρίαρχοι σε μια προσπάθεια τους να μας πείσουν πως μιλάμε όλοι απο την ίδια θέση χειρίζονται αυτό το ιδεολόγημα για να παρουσιάσουν τις πολιτικές τους αποφάσεις σαν αναμφισβήτητα σωστές καθώς έχουν σαν οδηγό τις φιλεύσπλαχνες πατριωτικές τους προθέσεις.

Οι δράσεις των παρακρατικών ανατρο-φοδοτούνται από όλον αυτό τον κόσμο που ενώ αντιλαμβάνεται ξεκάθαρα το πλαίσιο στο οποίο κινούνται, εξακολουθεί να ανέχεται ή και να στηρίζει τα πογκρόμ μεταναστών, τα μαχαιρώματα, τη δημόσια παρουσία των σκουληκιών της χρυσής αυγής αλλά και την πολιτική γραμμή της -με κάθε κόστος- εθνικής σταθερότητας, που έχει σαν κύριους -αλλά όχι και μοναδι-κούς- εκφραστές της, την θεσμική άκρα δεξιά. Για να τεθεί και πιο ξεκάθαρα, κάθε παρακρατική επίθεση δε βαραίνει μόνο όσους την πραγματοποιούν, βαραίνει και την κάθε τελευταία χουντικιά που ψηφίζει Καρατζαφέρη, τον κάθε υστερικό πατριώ-τη που δε θέλει το παιδί του να πηγαίνει στο ίδιο σχολείο με “ξένους”, που θα πουν “καλά τους κάνουνε”.

Από τη στιγμή που η στρατηγική τους γραμμή χαράζεται από την ΕΥΠ και την αστυνομία έτσι ώστε να εξυπηρετεί τα συμφέροντα της κυριαρχίας, θα προσπα-θήσουμε να την αναλύσουμε, πάνω στη βάση των τακτικών τους κινήσεων κατά τους τελευταίους μήνες και ως προς το τι εξυπηρετεί. Ποια είναι η στόχευση της, τι καταστάσεις θέλει να δημιουργήσει και τι συσχετισμούς προσπαθεί να μπλοκά-ρει. Από τη στιγμή που ο πόλεμος με τα αφεντικά μαίνεται, να εκθέσουμε τους τρόπους με τους οποίους χρησιμοποιούν τα όπλα τους για να συμβάλλουμε στην ακύρωσή τους αλλά και να κατανοήσουμε βαθύτερα τις βλέψεις τους όπως και το ποιόν της θέσης που κατέχουν μέσα στο κοινωνικό πεδίο.

-επιθέσεις σε αυτοδιαχειριζόμενους χώρους

Το βράδυ του Σαββάτου 23/10 προς ξημερώματα Κυριακής, ημέρα της μεγάλης συγκρουσιακής διαδήλωσης ενάντια στη σύνοδο των πρυτάνεων στο Ρέθυμνο,

γύρω στις 12:30πμ. και ενώ το πανεπι-στήμιο βρίσκονταν υπό κατάληψη ενάντια στο νέο νόμο πλαίσιο για την τριτοβάθμια εκπαίδευση, ομάδα ατόμων πραγματοποί-ησε εμπρηστική επίθεση στο κοινωνικό χώρο του αυτοδιαχειριζόμενου στεκιού. Στο χώρο βρέθηκαν υπογραφές από την τοπική φασιστική οργάνωση ΟΕΡ. 3 ημέρες αργότερα πραγματοποιήθηκε αντιφασιστική πορεία. Την τρίτη 9/11 στις 11 το βράδυ ομάδα 20-25 φασιστών επιτίθεται με μο-λότοφ στο βαγόνι του αυτοδιαχειριζόμενου σταθμού Radio Revolt μέσα στο χώρο του ΑΠΘ και ενώ 5 άτομα βρισκόντουσαν μέσα πραγματοποιώντας εκπομπή. Το βαγόνι κά-ηκε ολοσχερώς αλλά ο σταθμός συνέχισε να εκπέμπει μετά απο μια 20λεπτη διακοπή. Η αστυνομικές δυνάμεις γύρω από το χώρο του πανεπιστημίου ήταν πολλές και σε ετοι-μότητα για να επέμβουν σε περίπτωση που χρειαζόταν. Τα οχήματα της πυροσβεστικής (σύμφωνα με ανακοίνωση της υπηρεσί-ας) μπλοκαρίστηκαν από την αστυνομία καθώς υπήρχε οδηγία να τους επιτραπεί η είσοδος στο χώρο τους ασύλου μόνο με τη συνοδεία αστυνομικών δυνάμεων. Την τετάρτη 1/12 ο Αγρός, το αυτοδιαχειρι-ζόμενο κατειλημμένο έδαφος στο πάρκο Τρίτση στην Αθήνα, δέχτηκε για τρίτη φορά μέσα σε έναν χρόνο εμπρηστική επίθεση απο φασίστες οι οποίοι δεν παρέλειψαν και εδώ να αφήσουν την υπογραφή τους με σύμβολα και συνθήματα στους τοίχους. Οι ζημιές ωστόσο που υπέστη ο χώρος ήταν μικρές και έχουν διορθωθεί. Τέλος, στις 21/12 ο ελεύθερος κοινωνικός χώρος δυ-τικών συνοικιών δέχτηκε για πέμπτη φορά επίθεση. Αυτή τη φορά οι παρακρατικοί τοποθέτησαν μέσα δύο μπιτόνια με βενζίνη και προσπάθησαν να τα πυροδοτήσουν με βεγγαλικά. Καήκανε μόνο τα έπιπλα κοντά στην πρόσοψη του στεκιού και η φωτιά δεν επεκτάθηκε. Στην αντίθετη περίπτωση θα υπήρχε κίνδυνος και για τα σπίτια τα οποία βρίσκονται στην ίδια πολυκατοικία με το στέκι.

Η τακτική αυτή σε ένα πρώτο επίπεδο είναι άμεσα κατασταλτική, καθώς οι υλικές ζημιές κάνουν αυτούς τους κοινωνικούς χώρους μη λειτουργικούς για κάποιο διάστημα. Λειτουργεί επίσης και ερευνητικά σε σχέση με το τι δυναμική μπορούν να έχουν οι ορ-γανωμένες απαντήσεις του ανταγωνιστικού κινήματος, το πόσο μπορούν οι συμμετέχο-ντες σε αυτό να ανταποκριθούν σε προκλή-σεις. Στοχεύει επίσης στην απονομιμοποί-ηση τέτοιων εγχειρημάτων σε δημόσιους χώρους και γειτονιές, καθώς με αυτό τον τρόπο, παρουσιάζοντάς τα σαν εστίες βίας στα πλαίσια του γνωστού “καταδικαστέου” μοντέλου της αντιπαράθεσης ακροκινού-μενων ομάδων, ρίχνει σκιά στην πολιτική και κοινωνική δράση που ξεκινά μέσα από

αυτά τα μέρη. Ο τρόπος τέλος που γίνονται αυτές οι επιθέσεις, με πιο χαρακτηριστική την καταδρομικού τύπου επίθεση στο Radio Revolt, είναι μέσο στρατιωτικής εκπαίδευ-σης των παρακρατικών που αποσκοπεί στη δημιουργία οργανωμένων και έμπειρων ομάδων επίθεσης που σίγουρα στο μέλλον του ελλαδικού χώρου, που προβλέπεται καυτό, θα φανούν ιδιαίτερα χρήσιμες για επιθέσεις σε ανάλογους χώρους ή πχ. για το σπάσιμο απεργιών, για απαγωγές και δολοφονίες αγωνιστών και άλλα τέτοια ωραία.

-Ρουφιάνοι

Το βράδυ της 7-12-10, στο χώρο της κατει-λημμένης σχολής θεάτρου στη Θεσσαλονίκη πιάστηκε στα πράσα ρουφιάνος, μισθωτός από την ΕΥΠ, μέρος ενός κύκλου ατόμων τα οποία τον τελευταίο καιρό παρακο-λουθούσαν ανοιχτές συνελεύσεις, συμμετείχαν σε δημόσιες δράσεις, καθόταν δίπλα σε κόσμο σε πλατείες και έμπαιναν μέσα σε κοινωνικούς αλλά και προσωπικούς χώρους, ορ-γανωμένα σε ομαδοποιήσεις και καθοδη-γούμενα από άτομα της ασφάλειας. Αυτές οι πληροφορίες αποσπάστηκαν από τον εν λόγω ρουφιάνο, ο οποίος αφού πιάστηκε να βγάζει φωτογραφίες χώρους και άτομα που πλαισίωναν την κατάληψη, έλυσε τη γλώσσα του χωρίς πολλά πολλά και έδωσε πληροφορίες για άτομα και καταστάσεις. Η στρατολόγηση των ρουφιάνων δε γίνεται μόνο μέσα από τα γήπεδα. Απευθύνεται και σε νεαρά άτομα με νομικά μπλεξίματα, για ναρκωτικά λόγου χάρη, που εξαγο-ράζουν τις ποινές τους προσφέροντας τις υπηρεσίες τους. Απευθύνεται τέλος σε άστεγους και εξαρτημένους ανθρώ-πους των οποίων η ανάγκη φαίνεται να προσπερνά τους όποιους ηθικούς ενδοι-ασμούς μπορεί να έχουν. Τα παραπάνω αποτελούν επιβεβαιωμένες και πραγματικές πληροφορίες και τις δημοσιοποιούμε, όχι θέλοντας να προκαλέσουμε ένα αβέβαιο κυνήγι μαγισσών αλλά να προϊδεάσουμε όλα τα άτομα που ενδεχομένως να βρεθούν στο στόχαστρο αυτών των μηχανισμών σε σχέση με το από πού μπορεί να τους έρθει.

Το κόστος των ρουφιάνων, σε σύγκριση με το μέγεθος του έργου που παράγουν, είναι πάρα πολύ μικρό. Η αναλώσιμη φύση τους, διευκολύνει το έργο της συλλογής πληρο-φοριών καθώς υπάρχει πολύ μικρότερος κίνδυνος “πολιτικού φάουλ” στο ενδεχό-μενο που γίνουν αντιληπτοί. Στην ελληνική κινηματική συνείδηση η ύπαρξη ρουφιάνων είναι κάτι σαν ένα άσχημο όνειρο, ένας κοινός φόβος ο οποίος, θέλαμε να πιστεύ-ουμε, δεν μετουσιώνεται σε πραγματικότη-τα. Μέχρι να αντιληφθούμε πως άτομα που

13

κινούνταν ανάμεσά μας, είχαν αυτό το ρόλο, δεν είμασταν σε θέση να αντιληφθούμε πραγματικά τη σοβαρότητα της κατάστασης. Έτσι, για να επιστρέψουμε στην αρχή του συλλογισμού, θεωρούμε πως δύσκολα θα καταφέρουμε μέσα από αυτό το κείμενο να μεταδώσουμε το βάρος της υπόθεσης σε ανθρώπους που δεν έχουν μια επαφή με τη δικιά μας πραγματικότητα. Οι ρουφιάνοι είναι φαντάσματα, δεν είναι κομμά-τι ενός επίσημου θεσμού τον οποίο μπορεί κανείς να καταγγείλει ή να στοχοποιήσει και αυτό προκαλεί αμηχανία στο χειρισμό μιας τέτοιας υπόθεσης. Αν για παράδειγμα ο ρουφιάνος που πιάστηκε στη σχολή θεάτρου είχε αστυνομική ταυτότητα, το γεγονός αυτό θα είχε ξεσηκώσει θύελλα αντιδράσεων από διάφορους πολιτικούς χώρους, επιφανειακών ίσως αλλά αντιδρά-σεων, καθώς αυτές θα απευθύνονταν σε έναν εχθρό γνωστό και με νομική υπόστα-ση.

Πέρα από τις πληροφορίες που συλλέγουν αυτά τα άτομα για λογαριασμό των διωκτι-κών μηχανισμών, δημιουργούν σύγχυση στο εσωτερικό μας. Καλλιεργείται μία πολύ έντονη καχυποψία, απόλυτα δικαιολογη-μένη στα πλαίσια της αυτοπροστασίας, η οποία όμως μπορεί να είναι καταστροφική για την κοινωνικότητα, τη δύναμη δηλαδή, ανοιχτών εγχειρημάτων και κοινωνικών κέντρων, επικίνδυνη για τη διανοητική μας υγεία καθώς η αναζήτηση ρουφιάνων μπορεί να εξελιχθεί σε εμμονή, να οδηγή-σει σε παραγωγή συμπερασμάτων που θα υπονομεύσουν συντροφικές σχέσεις, και θα προκαλέσουν την κατάρρευση ή την απο-στασιοποίηση λόγω φόβου.

-νυχτοπερπατήματα

Μία άλλη τακτική των παρακρατικών είναι να βγαίνουν για “περιπολίες”, είτε με οχήματα είτε, με μεγαλύτερο αριθμό ατόμων, πεζοί και να μαχαιρώνουν ή να ξυλοφορτώνουν κόσμο που δεν τους γεμίζει το μάτι λόγω του χρώματος του δέρματος του, της διαλέκτου που μιλά, της εμφάνισής του ή μιας αφίσας που μπορεί να κολλάει της οποίας η υπογραφή -το περιεχόμενο δε φαίνεται να τους απασχολεί ιδιαίτερα- τους θίγει. Έτσι προσπαθούν να σπείρουν τον τρόμο εκμεταλλευόμενοι τη νύχτα που αναμφίβολα μπορεί να τους προσφέρει κάποια κάλυψη, αλλά και φιλοδοξώντας να συνδράμουν στην αστυνόμευση της νύχτας ούτως ώστε να μην αφήσουν σε άλλους ανθρώπους το περιθώριο να κινούνται σε αυτήν. Μια ιδιότυπη, αν και γενικά όχι τόσο αποτελεσματική απ’ ότι φαίνεται, μορφή απαγόρευσης κυκλοφορίας.

-επιτροπές πολιτών

Η τακτική της δημιουργίας επιτροπών κατοίκων ελεγχόμενες από τη Χρυσή Αυγή είναι μια τακτική που έχει εφαρμοστεί, μέχρι τώρα τουλάχιστον, μόνο στην Αθήνα. Η κατάσταση στο κέντρο της πόλης είναι τεταμένη, καθώς ο μεγάλος αριθμός των μεταναστών αλλά και η έντονη αστυνόμευ-ση της περιοχής συνθέτουν μια κατάσταση κατοχική με την ανάλυση της οποίας θα ξε-κινήσουμε. Από τη στιγμή που δεν είμαστε μόνιμοι κάτοικοι αυτής της πόλης ώστε να νοιώθουμε την βία και την ένταση που παί-ζει σε καθημερινό επίπεδο, αυτή η ανάλυσή μας βασίζεται σε κουβέντες με συντρόφους που μένουν εκεί, στη μελέτη κειμένων και εντύπων από αθηναϊκές πολιτικές ομάδες αλλά και απο τις δικές μας ολιγοήμερες περιπλανήσεις στη ζοφερή μητρόπολη.

Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού με-ταναστών βρίσκεται συγκεντρωμένο όπως είπαμε στο κέντρο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι το παραεμπόριο, η μαύρη αγο-ρά, η διακίνηση ναρκωτικών και η πορνεία

λαμβάνουν χώρα σε αυτές τις περιοχές. Η παραοικονομία είναι ο κλάδος στον οποίο απασχολούνται και οι περισσότεροι μετανάστες καθώς αποτελούν το πιο υπο-τιμημένο εργατικό δυναμικό, πράγμα που συμφέρει τα μεγαλοαφεντικά τους -ελληνι-κά και μη, κρατικοδίαιτα ή ανεξέλεγκτα- τα οποία φροντίζουν να τους κρατάνε παρά-νομους και επισφαλείς με κάθε τρόπο. Οι μετανάστες εγκαθίστανται σε περιοχές του κέντρου όχι τόσο από επιλογή όσο από ανάγκη καθώς εκεί θα βγάλουν τα ψίχουλα που τους αναλογούν για την παράνομη εργασία τους. Δουλειές δεν υπάρχουν σε άλλες περιοχές και η καθημερινή μετα-κίνηση μέσα στην πόλη είναι γι’ αυτούς, από άποψη οικονομικής δυνατότητας αλλά και διαθέσιμου χρόνου, απαγορευτική. Οι ιδιοκτήτες κατοικιών, μάλιστα, σε περιοχές του κέντρου πλουτίζουν από τα εξοντω-τικά ενοίκια που τους επιβάλλουν, που σε ορισμένες περιπτώσεις δεν πάνε με το σπίτι αλλά με το κεφάλι, εκμεταλλευόμενοι τις ανάγκες τους στο έπακρο. Οι περιοχές αυτές σιγά σιγά υποβαθμίζονται, σύμφωνα με κριτήρια της αγοράς και του κεφαλαίου, και η εγκληματικότητα, σαν ξεκάθαρο απο-τέλεσμα της εξαθλίωσης και των ανισοτή-των, εκτινάζεται σε δυσθεώρητα ύψη.

Η αστυνόμευση έρχεται σα μέσο ρύθμισης της κατάστασης. Πέραν του ελέγχου που εξασφαλίζει, η αστυνομία υπάρχει εμφα-νέστατα στο κέντρο, προσδίδοντας μία πολιτική αίγλη στην κυριαρχία στα μάτια και τα μυαλά όσων εμπιστεύονται την αστυνομία Η συγκέντρωσή επιπλέον των μεταναστών σε συγκεκριμένους πολεο-δομικούς τομείς διευκολύνει τον έλεγχό τους. Ο αστυνομικός κλοιός που κινείται καθημερινά περιφερειακά του κέντρου και που πραγματοποιεί εφόδους-πογκρόμ στο εσωτερικό του λειτουργεί σαν ένας φρά-χτης, τόσο στρατιωτικά όσο και εικονικά, που χωρίζει τους μετανάστες από τον “έξω κόσμο”. Ένας φράχτης ενός ανοιχτού στρα-τοπέδου συγκέντρωσης, ο οποίος φαίνεται να μην έχει ενισχυθεί για την ώρα όσο γίνεται, υπάρχει σοβαρά το ενδεχόμενο να γίνει μελλοντικά το περιβάλλον ακόμα πιο ασφυκτικό.

Υπάρχει όμως και η ανάγκη, για λόγους επικοινωνιακούς, αυτή η αστυνόμευση να ιδεολογικοποιηθεί, να μην νοείται ως κατασταλτική στρατηγική, αλλά ως κοινωνικά αναγκαίο φαινόμενο και από μια σκοπιά πολιτική. Κάπως έτσι ξεκίνησε και η παρακρατική επιτροπή κατοίκων του Αγίου Παντελεήμονα. Το έργο της είναι λίγο πολύ γνωστό σε όλους καθώς από τη μία τα μίντια δεν παραλείπουν να το προβάλλουν με κάθε ευκαιρία και από την άλλη, πολιτικοί χώροι έχουν φροντίσει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να αναδείξουν τη σοβαρότητα του ζητήματος.Απώτερος σκοπός είναι να πέσει το βάρος στους μετανάστες για την υποβάθμιση της περιοχής και την χωρίς προηγούμενο βιαι-ότητα που χαρακτηρίζει την καθημερινό-τητα εκεί. Η προπαγάνδα που ξεκινάει από εκεί είναι λυσσαλέα, και πως θα μπορούσε να είναι άλλωστε από τη στιγμή που αυτοί και αυτές που τη φέρουν εις πέρας, νοι-ώθουν ευγνωμοσύνη για τους εργοδότες τους οι οποίοι, μέσα σε καιρούς κρίσης, τους προσφέρουν μια καλά αμειβόμενη full time απασχόληση.

Και για του λόγου το αληθές, μετά την επίθεση των χρυσαυγιτών κατά του Αλέκου Αλαβάνου στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα, δημοσιεύτηκαν φωτογρα-φίες και πληροφορίες για τα άτομα που συμμετέχουν στην παρακρατική επιτροπή κατοίκων. Δημοσιεύουμε κάποιες από αυ-τές γιατί περιμένουμε αυτά τα ονόματα να ξανακούσουμε στο μέλλον. Ένας από τους πιο ενεργούς, και σταθερά εμφανιζόμενος

στα τηλεοπτικά παράθυρα, όπου και επιδίδε-ται στη ρατσιστική προπαγάνδα, είναι ο έφε-δρος λοχίας πεζοναυτών και πρόεδρος του στρατιωτικού συνδέσμου ελλήνων εφέδρων Δημήτρης Πιπίκιος. Σε κείμενο που δημο-σίευσε η “ομάδα τραπεζικών υπαλλήλων με συμπτώματα απελευθέρωσης” σχετικά με τον τελευταίο αναφέρει πως “μόνο και μόνο τους τελευταίους έξι μήνες, έχει προχωρήσει σε κινήσεις μετρητών από διάφορα τραπεζι-κά υποκαταστήματα, ύψους πολλών χιλιάδων ευρώ κάθε φορά, από και προς τραπεζικούς λογαριασμούς, οι οποίοι είτε έχουν τον ίδιο ως δικαιούχο (όχι πάντοτε πρώτο) είτε έχουν δικαιούχους εν ενεργεία και απόστρα-τους αξιωματικούς του Ελληνικού Στρατού, δικαιούχοι που βρίσκονται εντός και εκτός της ελληνικής επικράτειας και δε συνδέονται συγγενικά μαζί του. [...] Παρόλο δε που είναι ο ίδιος δικαιούχος σε λογαριασμούς, ποτέ δεν του έχει ζητηθεί από οποιαδή-ποτε ελληνική τράπεζα να προσκομίσει τα δικαιολογητικά που προβλέπονται από το νόμο, για τέτοιου ύψους ποσά, ούτε τα έχει προσκομίσει μέχρι σήμερα”. Επιπλέον άτομα που έχουν αναγνωριστεί για τη συμμετοχή τους στην επιτροπή είναι ο Ηλίας Πανα-γιώταρος, μέλος του πολιτικού συμβουλίου της Χρυσής Αυγής καθώς και πρόεδρος της γαλάζιας στρατιάς μιας οργάνωσης οπαδών της εθνικής ομάδας ξεκάθαρα βιτρίνας της Χρυσής Αυγής , ο οποίος για ένα φεγγάρι υπήρξε και υποψήφιος με το ΛΑΟΣ, η Θέμις Σκορδέλη η οποία επίσης συχνάζει σε τηλε-οπτικά παράθυρα και τριγυρίζει σε πλατείες συμμετέχοντας σε πογκρόμ, και η Χριστίνα Σιδέρη, η οποία έχει αποτελέσει νομαρχιακή σύμβουλος Αθηνών και Τομεάρχης Οργανω-τικού της Νέας Δημοκρατίας. Στα μέσα Γενάρη τέλος κατά τη διάρκεια αντιρατσιστικής πορείας, ανάμεσα στους φασίστες του Αγίου Παντελεήμονα που κινήθηκαν εναντίον της διακρίθηκε κρατώντας λοστάρι και φορώ-ντας κράνος και ο Νίκος Τούτουζας μέλος του ΛΑΟΣ, μέχρι πρότινος, που είχε κατέβει υποψήφιος δήμαρχος στη Θήβα. Παιδιά από τζάκι.

Η σχολή του Αγίου Παντελεήμονα βγαίνει παγανιά στις πλατείες όλης της Αθήνας με τις πιο “καθαρές” προθέσεις. Σταθερά συνοδευ-όμενοι απο αστυνομικές δυνάμεις, οι μισθω-τοί αγανακτισμένοι τηλεμαϊντανοί μεταφέ-ρουν το έργο τους και σε όλες τις πλατείες της μητρόπολης. Ο στόχος ξεκάθαρος. Η όλη τακτική που εφαρμόζεται στον άγιο παντε-λεήμονα να διαχυθεί σε ολόκληρη την πόλη, κάτοικοι περιοχών που χαρακτηρίζονται από την έντονη παρουσία των μεταναστών να αρχίζουν να οικειοποιούνται τη φασιστική ρητορική καθώς την βλέπουν να αναπαράγε-ται σε πραγματικό χρόνο και όχι μόνο μέσω της τηλεόρασης. Καταγεγραμμένα γεγονότα που αποδεικνύουν την ανοιχτή συνεργασία της αστυνομίας και αυτών των παρακρατικών συμμοριών, δε φαίνεται να έχουν κάποια πρακτική χρήση πέραν του να επιβεβαιώ-νουν αυτό που σε καμία περίπτωση δεν είναι μυστικό, χρόνια τώρα, πως αποτελούν το ίδιο μαγαζί . Έτσι λοιπόν δε μας εξέπληξε το γεγονός ότι κλούβες της αστυνομίας λειτουρ-γούν σαν τουριστικά βανάκια και μεταφέ-ρουν τη χαρούμενη παρέα τους από πλατεία σε πλατεία, ούτε και η αδιάκριτη παρουσία των μπάτσων. Η καταγγελία όμως δεν αρκεί για να εμποδίσει τη φυσική παρουσία των παρακρατικών στις πλατείες ούτε και τις επιθέσεις που εξαπολύουν.

Σε ένα βίντεο που κυκλοφόρησε στο διαδί-κτυο που αποτελεί ρεπορτάζ ενός νορβηγι-κού καναλιού πάνω στο ζήτημα του μετανα-στευτικού στην Ελλάδα είδαμε μεταξύ άλλων έναν από τους τραμπούκους, ένα βράδυ στην πλατεία Αττικής, να επιτίθεται και να διαλύει μόνος του ομάδα των 30 περίπου μεταναστών και φουσκωμένος από περη-φάνια για το κατόρθωμά του να παροτρύνει

Από πάνω προς τα κάτω, όλα τα καλά παιδιά: Ηλίας Παναγιώταρος, Δημήτρης Πιπίκιος, Θέμις Σκορδέλη, Νίκος Τουτουζάς, Χριστίνα Σιδέρη. Δημοκρατικοί,μοντέρνοι, κοινωνικοί, πατριωτικοί όπως έλεγε και ένα προεκλογικό φυλλάδιο του Τουτουζά...

14

τους υπόλοιπους να συνεχίσουν σε άλλη πλατεία. Η δυνατότητά του να προχωρήσει σε μια τέτοια πράξη δεν οφείλεται στο ακλόνητο των επιχειρημάτων του ή στο φαντασιακό της ελληνικής του λεβεντιάς αλλά στη δυσχερή θέση των μεταναστών. Όσο παράλογο και να φαίνεται το ότι 30 άνθρωποι δε μπορούν να υπερασπιστούν τους εαυτούς τους απέναντι σε έναν, το βλέπουμε να συμβαίνει. Όταν το να διαφυ-λάξεις την αξιοπρέπειά σου μπορεί να σου κοστίσει την ελευθερία σου και δεν έχεις τους τρόπους να στηρίξεις μια ανάλογη επιλογή, όταν για την πλειονότητα του κόσμου πρόκειται να αποτελέσεις ακόμα έναν μετανάστη έγκλειστο σε στρατόπεδο συγκέντρωσης και ξέρεις πως αυτό θα σημάνει την απέλασή σου, την ακύρωση δηλαδή της ζωής που επιδιώκεις να χτίσεις και όταν όλα αυτά τα σκέφτεσαι υπό το βλέμμα της αστυνομίας που κάνει πλάτες σε αυτούς που σου επιτίθενται δεν έχεις και πολλά περιθώρια να αντισταθείς.

Η διάθεση αντίστασης βέβαια υπάρχει και αυτό εκφράστηκε ξεκάθαρα όταν σύντρο-φοι απο την Αθήνα πραγματοποίησαν κάλεσμα για συγκέντρωση αλληλεγγύης στους μετανάστες στην πλατεία αττικής, που βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας και σε μια από τις πρώτες θέσεις στον κατάλο-γο των παρακρατικών, “κατά την οποία η πλατεία κατακλύστηκε από κόσμο που στη συνέχεια διαδήλωσε στους δρόμους της περιοχής μέχρι το σταθμό του Αγ. Νικο-λάου. Το πλήθος ξεπερνούσε τα 1.000 άτομα με χαρακτηριστική τη μαζική και ενθουσιώδη παρουσία Αφγανών κυρίως μεταναστών. Αξιοσημείωτα ήταν επίσης, μια κάποια συμμετοχή ντόπιων κατοίκων της περιοχής, η πλατιά ανταπόκριση από διάφορα κομμάτια αναρχικών και αντι-εξουσιαστών καθώς η παρουσία ενός ευρύτερου κόσμου που παρακολουθεί πιο περιστασιακά τις αντιεξουσιαστικές πρωτοβουλίες και τα εγχειρήματα. Στην πραγματικότητα η μαζική και πολύπλευ-ρη αυτή ανταπόκριση στο κάλεσμα της συγκέντρωσης, την ανέδειξε σε κεντρικό γεγονός για τους καταπιεσμένους μέσα στη μητρόπολη, σε σημείο αναφοράς για τις αυξημένες αυτή την περίοδο αγωνί-ες και διαθέσεις τους για αγώνα και για συνάντηση και επικοινωνία ανάμεσα τους. Γι αυτό και μετά το τέλος της πορείας οι διμοιρίες των ΜΑΤ πήραν την εντολή να ασκήσουν τον τρομοκρατικό τους ρόλο και να χτυπήσουν εν ψυχρώ και απροκάλυπτα τους μετανάστες που επέλεξαν να επιστρέ-ψουν ομαδικά στις γειτονιές και τα σπίτια τους” αντιγράφουμε από ιστοσελίδα που διατηρούν σύντροφοι από Αθήνα.

-καταστήματα, κοινωνικοί χώροι και σπίτια μεταναστών

Επι χρόνια γίνονται αναλύσεις για τον κοινωνικό ρόλο που επιτελούν οι λα-θραία εισαγόμενοι μετανάστες, άνθρωποι που απέκτησαν αυτή την ιδιότητα λόγω των επεκτατικών πολέμων της δυτικής κυριαρχίας (στρατιωτικών ή οικονομικών) στα μέρη της γης από τα οποία εκδιώχθη-καν. Είναι οι αποδέκτες της πιο στυγνής εκμετάλλευσης από τα αφεντικά αλλά και της πιο παράλογης ρατσιστικής βίας για το ξόρκισμα των συμπλεγμάτων κατωτε-ρότητας του κάθε περήφανου έλληνα και την άστοχη εκτόνωση της συσσωρευμέ-νης καταπίεσης. Αποτελούν ένα εργατικό δυναμικό χωρίς κανένα δικαίωμα, μια σύγχρονη μορφή δούλων. Η υποτίμη-ση της ανθρώπινης εργασίας, δηλαδή η αύξηση των κερδών για τα αφεντικά, βασί-ζεται πάνω στην υπερεκμετάλλευση των δικών τους άμεσων αναγκών αλλά και στο διάχυτο ρατσισμό που νομιμοποιεί αυτή τη διαδικασία άνισης μεταχείρισης.

Οι παρακρατικοί απεναντίας προσπαθούν να μας πείσουν πως “κάθε μετανάστης εργάτης, ένας άνεργος έλληνας”. Σκοπός αυτής της παιδαριώδους επιχειρηματο-λογίας είναι να αποπροσανατολίσει το ταξικό μίσος και να το στρέψει, σαν ξερό και τυφλό πια μίσος, στους μετανάστες. Ωστόσο δεν προσπαθούν να πείσουν μόνο με λόγια. Μια από τις πιο συνήθεις τους τακτικές είναι οι έφοδοι σε καταστήματα μεταναστών, οι καταστροφές εμπορευ-μάτων, ο ξυλοδαρμός των ιδιοκτητών και ενίοτε η ληστεία του ταμείου. Πέρα από τη ζημιά και τη βία που ακούν σε βάρος συγκεκριμένων ανθρώπων, προσπαθή-σουν να χτυπήσουν την εργατική ιδιότητα των μεταναστών.

Μέσα σε αυτές τις κοινωνικές συνθήκες, οι μετανάστες, προσπαθώντας να μειώσουν τα έξοδα αυτοσυντήρησης αλλά και να εξασφαλίσουν ένα επίπεδο ασφάλειας για τις ζωές τους οργανώνονται κοινοτιστικά. Αυτό βέβαια δεν αποτελεί μια ιδεολογική ή πολιτική επιλογή, αλλά έχει περισσότερο να κάνει με τις πολιτισμικές τους συνήθειες αλλά και την τωρινή οικονομική τους δυνα-τότητα Περισσότερες απο μια οικογένειες μοιράζονται το ίδιο σπίτι, προχωρούν σε καταλήψεις κτηρίων, δραστηριοποιούνται σε κοινωνικά κέντρα. Αυτή είναι και η μόνη λύση άλλωστε πέρα απο το εξατομι-κευμένο μοντέλο διαβίωσης, το οποίο θα τους καθιστούσε εξαιρετικά ευάλωτους σε μια τόσο εχθρική πραγματικότητα. Όπως και να’ χει, αυτό το γεγονός ανοί-γει δρόμους για τη χειραφέτησή τους και ισχυροποιεί τους δεσμούς μεταξύ τους κάνοντάς τους δυνητικά επικίνδυνους για τις βλέψεις των αφεντικών. Μαχαιρώμα-τα έξω από κοινωνικά κέντρα που κατά περίπτωση έχουν σαν αποτέλεσμα νεκρούς μετανάστες, έφοδοι ή και εμπρησμοί σε σπίτια μεταναστών, έχουν σαν σκοπό να σκορπίσουν τον τρόμο σε μέρη που τους είναι οικεία και να πλήξουν τις προοπτικές της συλλογικής τους οργάνωσης.

Οι μουσουλμάνοι μετανάστες που προσεύ-χονται σε πλατείες της Αθήνας παρουσιά-ζονται σαν φανατισμένοι, σύμφωνα με τα πρότυπα ρητορικής του πολέμου της δύ-σης κατά της παγκόσμιας τρομοκρατίας, και η πολιτισμική τους ταυτότητα λειτουργεί συνειδησιακά για τους πειθήνιους σαν ένα ιδιώνυμο εγκληματικότητας. Η κατασκευή χώρων προσευχής για τους μετανάστες αποτελεί, κατα τα λεγόμενα των αυτοα-ποκαλούμενων πατριωτών, τη σύγχρονη απειλή που έρχεται προκλητικά να αλλοι-ώσει τις ορθόδοξες αξίες του ελληνισμού και να επιβληθεί, μέσω της δημόσιας τους ύπαρξης και μόνο. Δεν ξεχνιούνται εύκολα τα εξώφυλλα χριστιανοχουντικών φυλλά-δων που κάνουν λόγο για εθνική απειλή και για θρησκευτικό φανατισμό ενόψει του Κουρμπάν Μπαϊράμ, μουσουλμανι-κής θρησκευτικής γιορτής, την παρουσία των χρυσαυγιτών κατα τη διάρκεια των προσευχών και την αναπαραγωγή του συνηθισμένου τους τροπαρίου, όπως και τις επερωτήσεις του Καρατζαφέρη στη βουλή περί ενδεχόμενης σύνδεσης μεταναστών στην Ελλάδα με την Αλ Κάϊντα. Το που το πάνε είναι κάτι παραπάνω από προφανές. Σα πρακτική συνέχεια αυτής της προπαγάνδας, στις 23/11 πραγματο-ποιείται εμπρηστική επίθεση σε χώρο που προοριζόταν για την ανέγερση τζαμιού στο βοτανικό ενώ τα ξημερώματα της 24/11 συλλαμβάνονται δύο άτομα, 25 και 26 χρονών που κουβαλούσαν πάνω τους υλικά για την κατασκευή μολότοφ. Οι ίδιοι δήλωσαν αυτόνομοι εθνικιστές στο δικα-στήριο και παραδέχτηκαν πως είχαν σκοπό να προχωρήσουν σε εμπρηστικές επιθέ-σεις σε τζαμιά και συναγωγές υποκινούμε-νοι από τον πατριωτικό τους ενθουσιασμό.

Προφανώς η υπόθεση θάφτηκε για λόγους συγκάλυψης των ίδιων.

Τα πράγματα δεν είναι πάντα ρόδινα

Στις 16 Δεκέμβρη στους δρόμους της Πά-τρας σημειώθηκαν πολύωρες συγκρούσεις ανάμεσα σε διαφορετικές εθνοτικές ομάδες μεταναστών (κατά κύριο λόγο Αφγανών και Αλγερινών) για το ποιος θα έχει τον έλεγχο της κεντρικής πύλης του λιμανιού και ακο-λούθως για το ποιος θα έχει μια καλύτερη τύχη στην προσπάθεια τους να περάσουν κρυφά στην Ιταλία και τη Δυτική Ευρώπη. Η κατάσταση αυτή συνεχίστηκε για μερικές μέρες. Σε αυτή την περίπτωση εντοπίζου-με και ένα χαρακτηριστικό που αποτελεί τροχοπέδη στη συνολικότερη οργάνωση των μεταναστών, το ότι δηλαδή συσπει-ρώνονται σε κοινωνικούς κύκλους με βάση την εθνικότητα και όχι με βάση την ιδιότητα και την ταξική τους θέση. Από μια σκο-πιά κάτι τέτοιο είναι λογικό καθώς έτσι η οργάνωσή τους διευκολύνεται λόγω κοινής γλώσσας και συνηθειών, ουσιαστικά όμως αναπαράγονται αυτές οι ταυτότητες που θα τους απομονώσουν μέσα σε ένα πολυπολι-τισμικό περιβάλλον, μέσω της δημιουργίας μειονοτήτων με πολύ σφιχτούς πυρήνες που δε συνδιαλέγονται με άλλα κοινωνικά κομμάτια.

Βασικός λόγος για αυτή τη βίαιη έκρηξη θεωρούμε πως είναι το ιδιαίτερα επιθετι-κό περιβάλλον μέσα στο οποίο καλούνται να ανταγωνιστούν οι μεν τους δε καθώς οι ευκαιρίες για την επίτευξη του στόχου τους είναι πραγματικά ελάχιστες και όλοι τους είναι διατεθειμένοι να τις αρπάξουν με κάθε κόστος. Αναμφισβήτητα δεν έχουν περάσει και λίγα για να φτάσουν μέχρι εδώ πράγμα που καθιστά τέτοιες καταστάσεις βίας αναμενό-μενες. Χωρίς όμως να θεωρούμε πως είναι σωστές. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, δηλαδή από την πολεμική κατάσταση που επικράτησε μεταξύ τους και από τους τραυ-ματισμούς που σημειώθηκαν, λέμε πως είναι λάθος στοχευμένες.

Και εδώ μπαίνουν στο παρασκήνιο και οι παρακρατικοί, βούτυρο στο ψωμί τους εδώ που τα λέμε... “Την Κυριακή 19 Δεκέμβρη το απόγευμα, ομάδα αποτελούμενη από 15 νεοναζί της χρυσής αυγής εμφανίστηκε στην πλατεία του Αγ. Διονυσίου, επιχειρώ-ντας να εκμεταλλευτεί την κατάσταση που έχουν δημιουργήσει οι πολύωρες συγκρού-σεις των μεταναστών στους κατοίκους της περιοχής αυτής και να ξεδιπλώσει υπό την προστασία της αστυνομίας τα ξενοφοβικά της αισθήματα και το ρατσιστικό της μένος. Περίπου 60 σύντροφοι και συντρόφισσες συγκεντρώθηκαν άμεσα στο σημείο και τους έδωσαν να καταλάβουν πως είναι ανεπιθύμητοι, τρέποντας τους σε άτακτη φυγή.” αναφέρουν συντρόφισσες/οι σε κείμενο τους με το οποίο ανέλαβαν δημόσια την ευθύνη της συμμετοχής τους σε αυτή την επίθεση ενάντια στους παρακρατικούς και τα σχέδια για τη δημόσια παρουσία τους. Καίρια η απάντηση το δίχως άλλο, το γεγονός όμως των συγκρούσεων παραμέ-νει και καταστά-σεις σαν και αυτές δεν οδηγούν σε κανένα θετικό αποτέλεσμα για την οργάνωση και τη συλλογική συνειδητοποίηση των μεταναστών, είναι αυτοκατα-στροφικές.

Όταν οι νοικοκυραίοι βγαίνουν για μπάχαλα

Ας πιάσουμε βέβαια και ένα θέμα το οποίο δεν έχει πάρει και τόσο μεγάλη έκταση. Στις 20 Σεπτέμβρη στα Άνω Λιόσια στην Αθήνα, πραγματοποιήθηκε ληστεία σε τοπικό κατά-στημα ΕΛ.ΤΑ. Ο ληστής ήταν ένας αθίγγανος ο οποίος διέφυγε με ένα αυτοκίνητο και ενώ τον καταδίωκε ένα περιπολικό, χτύπησε ένα μηχανάκι με αποτέλεσμα να τραυματιστούν σοβαρά δύο ανήλικοι. Το βράδυ στην περιο-χή πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση 500 πε-ρίπου κατοίκων που βγήκαν στους δρόμους για να δηλώσουν την αγανάκτησή τους για την κατάσταση που επικρατεί στην περιοχή. Η πορεία μάλιστα που πραγματοποίησαν έφτασε σε σημείο να συγκρουστεί με τους μπάτσους. Σε δηλώσεις που κάνανε κάτοικοι σε δημοσιογράφους, δεν είχαμε και ιδιαίτε-ρες εκπλήξεις... “Τα ματ προστατεύουν τους τσιγγάνους”, “είμαστε φιλήσυχοι και θέλου-με να είναι και αυτοί”, “να πληρώνουν τις άδειες τους και να βγάζουν διπλώματα”, ενώ και ο δήμαρχος της περιοχής δήλωνε πως θα ζητήσει την μόνιμη παρουσία αστυνομικών δυνάμεων για να αποφευχθούν στο μέλλον τέτοια περιστατικά.

Τι βγάζουμε από όλο αυτό; Η ένταση και η βία που χαρακτηρίζει την εποχή που ζούμε έχει φτάσει σε επίπεδα που πριν απο λίγα χρόνια δυσκολευόμασταν να συλλάβουμε σαν μία κανονική κοινωνική κατάσταση. 500 νοικοκυραίοι να κάνουν μπάχαλα σε μια συνοικία δεν είναι κάτι που σε αφήνει αδιάφορο. Σίγουρα τέτοια περιστατικά θα επαναλαμβάνονται με διαρκώς αυξανόμενη συμμετοχή κόσμου, η ποιοτική τους όμως εξέλιξη (όσον αφορά τη στόχευση και το λόγο που τις συνοδεύει) θα είναι αντιστρό-φως ανάλογη του ποσοτικού τους παράγο-ντα. Για να το θέσουμε και αλλιώς. Όσο ο κόσμος βουλιάζει στη βεβαιότητα ότι οι παράνομοι, οι φτωχοί και οι βρώμι-κοι είναι η αιτία της “υποβάθμισης του βιοτικού του επιπέδου” τόσο, συνειδητά ή μή, θα κάνει τα στραβά μάτια στο φα-σισμό των ανισοτήτων και στον ολοκλη-ρωτικό χαρακτήρα του παρόντος μοντέ-λου κοινωνικής οργάνωσης. Σίγουρα δεν θα μπούμε στη διαδικασία να δικαιολογή-σουμε τον συγκεκριμένο ληστή που χτύπησε το μηχανάκι, ούτε θα καταφύγουμε σε μια πρόχειρη επιχειρηματολογία για την ένταση της στιγμής της καταδίωξης. Το γεγονός αυτό καθ’ αυτό είναι στεγνός ρεαλισμός και σαν τέτοιο μας νοιάζει να το παρουσιάσουμε. Είναι αποτέλεσμα της πολεμικής στρατη-γικής των αφεντικών. Μας βάζουν, όλους και όλες που δεν ανήκουμε στην τάξη τους, να σφαχτούμε μεταξύ μας. Και ποιος ο λόγος που κλείνουμε ένα κείμενο για τη δράση των παρακρατικών συμμοριών με την αναφορά σε αυτό; Γιατί υποψιαζόμαστε πως όσοι και όσες συμμετέχουν (για παράδειγμα) στη παρακρατική επιτροπή κατοίκων του Αγίου Παντελεήμονα με κάτι τέτοια θα τρίβουν τα χεράκια τους. Είναι εν μέρει αποτέλεσμα της δικής τους δουλειάς.

15

Στις αρχές Σεπτέμβρη γίνεται δεκτό το αίτημα του Νίκου Τσουβαλάκη ο οποίος πραγματοποίησε απεργία πείνας 20/8, για την μεταγωγή του στις φυλακές της Αγιάς στην Κρήτη, όπου κρατείται ο αδερφός του Θοδωρής με σοβαρό πρόβλημα υγείας. Πέ-ραν αυτού του αιτήματος ο Νίκος σε αυτό του τον αγώνα έβαλε κεντρικά το ζήτημα των απάνθρωπων συνθηκών κράτησης στα ελληνικά κολαστήρια.

Στις 7/9 ο αγωνιστής Βαγγέλης Πάλλης έχοντας διαφύγει τον κίνδυνο μετά από τον σοβαρό αυτοτραυματισμό του παίρνει εξιτήριο από την εντατική. Ο Παναγιώτης Μασούρας γράφει την επόμενη μέρα ένα γράμμα στο οποίο αναλύει τον ρόλο του θεσμού των φυλακών αλλά και την αξία των αγώνων ακόμη και μέσα στα κάτεργα και εκφράζει τη συμπαράστασή του στο Βαγγέλη λέγοντας πως “το αίμα που χύνε-ται από κάθε αγωνιστή είναι και αίμα δικό μας”. Κείμενο συμπαράστασης δημοσιεύει και η κρατούμενη στις γυναικείες φυλακές Ελαιώνα Θήβας Όλγα Μάνη στις 21/9

Στις 16/9 Οι κρατούμενοι των φυλακών Αλικαρνασσού εξεγέρθηκαν αρνούμενοι να μπουν στα κελιά τους μέχρι την ικανοποίη-ση των αιτημάτων τους τα οποία αφορούν στη κατάργηση των εξοντωτικών και αναξιοπρεπών ελέγχων που γίνονται κα-θημερινά στον προσωπικό τους χώρο με έρευνες μπορεί και 3 φορές την εβδομάδα στα ίδια άτομα και αφού οι προηγούμενες προέβησαν άκαρπες, το ανεπαρκές συσ-σίτιο το οποίο διανέμεται τις ίδιες ώρες αλλά με μειωμένες τις ποσότητες κατά τα 2/3(δηλαδή μισό πιάτο μακαρόνια) , τις αποκρουστικές συνθήκες υγιεινής με κατσαρίδες που ξεπηδούν από παντού, τα αναιτιολόγητα στημένα πειθαρχεία ως μέτρα καταστολής που εδώ και ένα μήνα εφαρμόζει ο υπαρχιφύλακας Τέγκας και ως μοναδικό στόχο έχουν την φυσική και ηθι-κή εξόντωση των έγκλειστων σε αυτές. Οι επίορκοι σωφρονιστικοί που υποδούλως εκτελούν εκδικητικές εντολές, εισβάλλουν με την πρόφαση της έρευνας στα κελιά ρίχνοντας κάτω και πατώντας τα σεντόνια , αδειάζοντας τους καφέδες και τα υπάρ-χοντα τρόφιμα στο πάτωμα. Η εξέγερση ενισχύθηκε από τη στήριξη 50 περίπου αλληλέγγυων που πήγαν στη φυλακή με μια αυθόρμητη μηχανοκίνητη πορεία.

Στις 20/9 και μετά την απόρριψη της αίτη-σης αποφυλάκισης του, ο Σαράντος Νικη-τόπουλος, κρατούμενος για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα, τοποθετείται πάνω στη φύση της δίωξής του λέγοντας πως είναι καθαρά πολιτική και εντελώς φρονηματικού τύπου και βασίζεται στο γεγονός ότι είναι αναρχικός-αντιεξουσια-στής με συνεχή παρουσία

στους κοινωνικούς αγώνες καθώς και ότι διατηρούσε φιλικές σχέσεις με τον αγω-νιστή Λάμπρο Φούντα. Στις 25/10 οπότε και καλείται ενώπιον του ειδικού εφέτη ανακριτή για συμπληρωματική κατάθεση στα πλαίσια της υπόθεσης του επαναστα-τικού αγώνα, αναλύει και πάλι της θέσεις του καταλήγοντας: “Το ποιος τρομοκρατεί μαζικά τμήματα του πληθυσμού της χώρας με τα εξοντωτικά οικονομικά μέτρα που λαμβάνει και τη συνεπακόλουθη καταστολή που εξαπολύει κατά πάντων, το γνωρίζει πλέον καλά η κοινωνία…Το μόνο σίγουρο είναι ότι δε λέγεται Σάραντος Νικητόπου-λος.”

Ο Χριστόφορος Κορτέσης παρουσιάζει κάποιες ιδέες του επιδιώκοντας την επικοινωνία με το ταμείο αλληλεγγύης και οικονομικής υποστήριξης των φυλακισμέ-νων με γράμμα του στις 27/9.

Με αίτημα την μεταγωγή του στις φυλα-κές κορυδαλλού ώστε να βρίσκεται κοντά στην οικογένειά του, ο Κώστας Γουρνάς ξεκινάει απεργία πείνας στις 9/10. 6 μήνες μετά τον βασανισμό και την προφυλάκισή του και πέντε μήνες μετά την κατάθεση αίτησης για το ίδιο αίτημα, κρατούνταν στις Φυλακές Τρικάλων χωρίς να παίρνει καμία απάντηση. Απεργία πείνας για να στηρίξει το αίτημα του συντρόφου του ξεκινά και ο Νίκος Μαζιώτης ενώ κρατούμενοι στις φυλακές Κορυδαλλού δείχνουν τη συμπα-ράστασή τους προχωρώντας σε αποχή συσσιτίου. Το βράδυ της 27/10 οι δυο απεργοί πείνας μεταφέρονται στο λαϊκό νοσοκομείο απ’ όπου τελικά στέλνονται ξανά πίσω στις φυλακές κορυδαλλού μετά από εντολή του διευθυντή ο οποί-ος αρνήθηκε να ικανοποιήσει το αίτημά τους για την έξοδο των αστυνομικών από την αίθουσα νοσηλείας κατά την ώρα της εξέτασης. Στις 1/11 ο αγώνας κρίνεται νικηφόρος καθώς το αίτημα του Γουρνά για τη μεταγωγή του γίνεται δεκτό.

Από ανακοίνωση στο indymedia στις 12/10 αντιγράφουμε: “Φασιστικές μέθοδοι στο Γενικό Κατάστημα Κράτησης Μαλανδρίνου ακολουθούνται από τον διευθυντή Γκόρτζια Βασίλειο και τους εντολοδόχους του, οι οποίοι δεν παραδί-δουν τις επιστολές στους κρατούμενους, επιστρέφοντας αυτές χωρίς να ειδοποιή-σουν τους κρατούμενους με πρόσχημα την ασφάλεια όταν αυτός θεωρείται “επικίνδυ-νος”. Προφασίζονται πως ο ίδιος πρέπει να κάνει αίτηση κάποιες μέρες νωρίτερα με τα πλήρη στοιχεία του αποστολέα , ακόμα και το τηλέφωνό του στο Συμβού-λιο της Φυλακής και να λάβει την σχετική άδεια, πράγμα που σημαίνει πως είναι υποχρεωμένος να γνωρίζει πότε , ποιος και τι ακριβώς του στέλνει.”

Η δίκη κρατούμενων στις φυλακές κορυδαλλού για τη συμμετοχή τους

στην εξέγερση του 2007 που ήρθε σαν απάντηση στον ξυλοδαρμό του Γιάννη Δημητράκη, είχε οριστεί για τις 19/10. Η δίκη διακόπηκε

-χωρίς καν να έχει ξεκινήσει- για τις 14/1/11. Αυτό προκάλεσε την

οργή κάποιων κρατουμένων που

επιτέθηκαν φραστικά στην πρόεδρο και προκάλεσαν κάποιες φθορές στα εδώλια ενώ όσοι σύντροφοι βρίσκονταν εντός της αίθουσας συμπαραστάθηκαν με συνθήματα. Η ισχυρότατη παρουσία των μπάτσων είχε σαν αποτέλεσμα να εκκενωθεί η αίθουσα πάραυτα. Να σημειωθεί ότι η πρόεδρος επιχείρησε να προχωρήσει στη δίκη κεκλει-σμένων των θυρών κάτι που αποτράπηκε από τις παρεμβάσεις συντρόφων που είχαν συγκεντρωθεί για να συμπαρασταθούν στους υπόδικους κρατούμενους. Αποφα-σίστηκε η αναβολή της για τις 14/1/11, οπότε και αναβλήθηκε ξανά για τις 31 του μήνα μετά απο τηλεφώνημα που έγινε για βόμβα στα δικαστήρια.

Ο Αλέξανδρος Κόσσυβας και ο Μιχάλης Τραϊκάπης, προφυλακισμένοι στην Α’ Πτέρυγα Φυλακών κορυδαλλού, και η συγκατηγορούμενή τους Μαρία Οικονό-μου για την υπόθεση της ληστείας στα Ψαχνά Εύβοιας γράφουν ένα κείμενο στις 19/10 στο οποίο, μετά από μια ανάλυση της κοινωνικής και οικονομικής πραγμα-τικότητας, κάνουν λόγω για τις επιλογές που μπορεί να κάνει ο καθένας σε αυτή τη συγκυρία και για τη συνείδηση αγώνα που τους χαρακτηρίζει. Με αυτά σαν δεδομένα και αρνούμενοι να παρουσιάσουν τους εαυτούς τους σαν θύματα παρά το γεγονός οτι μπαίνουν στο στόχαστρο της εξουσίας, παρουσιάζουν, από την πλευρά τους, την ανυπόστατη φύση του κατηγορητηρίου που τους βαραίνει.

Στις 23/10 κρατούμενοι της φυλακής Κέρκυρας μεταφέρθηκαν μαζικά στο νοσοκομείο προς διαπίστωση της πιθανής μόλυνσης τους από τη νόσο της φυματί-ωσης δεδομένου πως συγκρατούμενος τους τώρα διαγνώστηκε πως φέρει εδώ και έναν χρόνο τη συγκεκριμένη ασθένεια. Σημειωτέον πως η φυματίωση είναι νόσος μεταδοτική, μπορεί να προσβάλει όλα τα όργανα του ανθρώπου και είναι υπεύ-θυνη για το μεγαλύτερο αριθμό θανάτων ετησίως, μεταξύ των μεταδοτικών νοσημά-των. Εκείνο που προκαλεί τη μεγαλύτερη ντροπή είναι πως οι κρατούμενοι φόρεσαν επαναχρησιμοποιημένες μάσκες κατά την έξοδο τους από τη φυλακή προκειμένου να μη μολύνουν τους υπόλοιπους - χωρίς κανείς να νοιαστεί εάν με τον τρόπο αυτό θα μεταδώσουν μεταξύ τους την επικίνδυνη νόσο.” καταγγέλει συντρόφισσα μετά απο επικοινωνία με κρατούμενο.

Στις 2/11 πραγματοποιείται εξέγερση στις φυλακές της Άμφισσας με αίτημα την αποσυμφόρυση των φυλακών. Η φυλακή διαθέτει 180 κρεβάτια και οι κρατούμενοι είναι 290, οι μισοί δεν έχουν ούτε στρώ-ματα και κοιμούνται στο πάτωμα. Το αίτημά τους δεν ικανοποιήθηκε και δυο μέρες αργότερα η ένταση είχε σαν αποτέλεσμα συμπλοκές μεταξύ των κρατουμένων με μήλον της έριδος ορισμένα στρώματα για να κοιμηθούν. Αποτέλεσμα ήταν κρατούμε-νοι μεταφέρθηκαν σοβαρά τραυματισμένοι στο νοσοκομείο.

Άλλος ένας άνθρωπος προστέθηκε το βράδυ της 3/11 στη λίστα των νεκρών των κελιών της δημοκρατίας, στις φυλακές Κέρ-

κυρας από ανακοπή. Το όνομά του είναι Μελλισουργός Κυριάκος. Όπως πάντα οι ανθρωποφύλακες άργησαν να ανοίξουν το κελί παρά τις διαμαρτυρίες των συ-γκρατουμένων του. Το ασθενοφόρο κα-θυστέρησε και όταν έφτασε δεν είχε την απαιτούμενη περίθαλψη προκειμένου να σωθεί. Οι κρατούμενοι των φυλακών Μαλανδρίνου (πτέρυγες Α Ε), Διαβατών, Κομοτηνής, Γρεβενών, Δομοκού, Τρικά-λων, Λάρισας και Αλικαρνασσού έστειλαν τα συλλυπητήρια τους στην οικογένεια και τους συντρόφους του.

Στις 6/11 ο Γιάννης Σκουλούδης με γράμμα του από τις φυλακές ανηλίκων Αυλών αναλαμβάνει την επίθεση για την εμπρηστική επίθεση σε βανάκι της ΔΕΗ για την οποία συνελήφθη και δηλώνει πως τάσσεται στην πλευρά του επανα-στατικού πολέμου.

Την ίδια μέρα, οι Μαζιώτης, Ρούπα και Γουρνάς, φυλακισμένα μέλη της οργά-νωσης “επαναστατικός αγώνας” παραθέ-τουν μέσω επιστολής τους τους λόγους για τους οποίους ανέλαβαν την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής τους στην οργά-νωση καθώς τους παρέχει τον απαραί-τητο βαθμό πολιτικής ελευθερίας για να συνεχίσουν να αρθρώνουν τον λόγο του Επαναστατικού Αγώνα στην κοινωνία μέσα από τη φυλακή και να προωθούν χωρίς πολιτικές αναστολές τον πόλεμο με τη σύγχρονη χούντα του κράτους και του κεφαλαίου. Τοποθετούνται επίσης πάνω στο ζήτημα της αλληλεγγύης και της συντροφικότητας έχοντας σα βάση τις κινήσεις αλληλεγγύης που έγιναν για τη δική τους υπόθεση, όπως και της ταυτότητας των πολιτικών κρατουμένων, την οποία και υπερασπίζονται χαρακτη-ρίζοντάς την αναπόσπαστο μέρος του αγώνα τους μέσα απο τη φυλακή.

7/11, έξι μέρες μετά τη σύλληψη των Γ. Τσάκαλου και Π. Αργυρού οι κρα-τούμενοι της υπόθεσης Χαλανδρίου Χ. Χατζημιχελάκης, Π. Μασούρας και Κ. Καρακατσάνη δημοσιεύουν κείμενο στή-ριξης στους συληφθένετες. Στις 22 του μήνα ο Χατζημιχελάκης αναλαμβάνει με επιστολή του την ευθύνη για τη συμμε-τοχή του στην οργάνωση “συνωμοσία πυρήνων της φωτιάς” και αναφέρει τους λόγους για τους οποίους δεν είχε προβεί σε μια ανάλογη ενέργεια έως τώρα. Την ίδια μέρα, οι Τσάκαλος και Αργυρού δηλώνουν και αυτοί μέλη της ίδιας οργάνωσης. Στις 25 Δεκέμβρη ο Τσάκαλος δημοσιεύει ακόμα ένα γράμμα το οποίο περιγράφει πιο αναλυτικά τα όσα συνέβησαν κατα τη σύλληψη τους και προωθεί τη δημιουργία ενός επαναστατικού δικτύου “αποτελούμενου από δεκάδες παράνομες οργανώσεις και άτομα, που με συνεχείς επιθέσεις και κινήσεις θα στηρίζει το νέο διάχυτο επαναστατικό αντάρτικο.”

Στις 16/11, μια ημέρα πριν την επέτειο της ημέρας καταστολής της εξέγερσης του πολυτεχνείου το 1973 ο Σαράντος Νικητόπουλος δημοσιεύει την επιστολή με τίτλο “37 χρόνια μετά...” στην οποία

Νέα απο τους αγώνες στα κάτεργα της δημοκρατίαςΌσο οι κυρίαρχοι φοβούνται για τη σταθερότητα του σαθρού τους συστήματος, τόσο θα πασχίζουν να έχουν τον ολοκληρωτικό έλεγχο της ανθρώπινης δραστηριότητας και τόσο περισσότερο κόσμο θα κλείνουν στις φυλακές. Τίποτα όμως δεν τελειώνει εκεί. Οι αγώνες των κρατουμένων μας γεμίζουν δύναμη καθώς δείχνουν ότι ακόμα και κάτω από τις πιο αντίξοες συνθήκες η ζωή δε σταματά και πως το πάθος για την ελευθερία, κάνει τα αδύνατα, δυνατά.Σε αυτή τη στήλη θα γίνεται αναφορά σε όλους τους αγώνες των κρατουμένων, από τις εξεγέρσεις μέχρι και την παραγωγή γραπτού και δημόσιου λόγου, όπως και σε όλα τα περιστατικά βίας των ανθρωποφυλάκων που στοχεύουν στο να ισοπεδώσουν τη νοητική και σωματική

ακεραιότητα των εγκλείστων. Οι επιστολές των κρατουμένων όπως και οι διευθύνσεις τους για επικοινωνία μπορούν να βρεθούν στον ιστιοχώρο του περιοδικού.

16

παραθέτει χαρακτηριστικά του σύγχρονου ολοκληρωτικού πολιτεύματος στην Ελλάδα μέσω ορισμένων ερωτημάτων και της διε-ρεύνησης των ομοιοτήτων με το καθεστώς της δικτατορίας των συνταγματαρχών.

Έχοντας συμπληρώσει 7 μήνες προ-φυλακισμένος για την υπόθεση του “επαναστατικού αγώνα”, στις18/11 ο Χριστόφορος Κορτέσης αναφέρει μεταξύ άλλων σε γράμμα του: “είμαι πεπεισμένος ότι η δίωξή μου έχει καθαρά φρονηματικό χαρακτήρα με προφανή στόχο την ποινι-κοποίηση του πολιτικού χώρου στον οποίο ανήκω, των συντροφικών και φιλικών μου σχέσεων και ταυτόχρονα τον παραδειγμα-τισμό και την τρομοκράτηση ευρύτερων κομματιών της κοινωνίας, που ήδη αγω-νίζονται -ή θα επιλέξουν να αντισταθούν- στις σημερινές οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες καταπίεσης, που επιβάλλονται με ολοένα εντονότερους ρυθμούς”. Τα τρία μέλη του επαναστατικού αγώνα κάνουν στις 9/12 διεθνές κάλεσμα για αλληλεγ-γύη εν’ όψει του δικαστηρίου τους σε άτομα που έχουν υπάρξει μέλη ένοπλων οργανώσεων, με σκοπό να μετατρέψουν την διαδικασία της δίκης σε δημόσιο βήμα για την πολιτική υπεράσπιση του ένοπλου αγώνα και την ανάδειξη της σημασίας του ζητήματος της κοινωνικής επανάστασης. Ο προφυλακισμένος για την ίδια υπόθεση Βαγγέλης Σταθόπουλος αναλύει και αυτός τη πολιτική φύση της προφυλάκισής του στο κείμενο “Από την υπόθεση του Ε.Α. στην κρίση & αντίστροφα” το οποίο συνένταξε στις 21/12 ξεκαθαρίζοντας πως δεν πρόκειται να αποκυρρήξει τις επιλογές των συντρόφων του που έχουν αναλάβει την ευθύνη για συμμετοχή στην οργάνωση, να προδώσει τις σχέσεις που τον έδεναν μαζί τους δίνοντας πληροφο-ρίες για τις ζωές τους ωστε να ελαφρύνει τη θέση του. Όσον αφορά την άρνησή του να υποβληθεί σε εξέταση DNA ξεκαθαρίζει πως είναι μια στάση πολιτική και πως δεν πρόκειται να συνεισφέρει σε κανένα μη-χανισμό φακελώματος που διαχειρίζεται η κυριαρχία. Θεωρεί επίσης πως η αντίληψη πως χτυπώντας τους επαναστάτες η αστυ-νομία χτυπά το έγκλημα και προστατεύει την κοινωνία είναι γελοία.

20/11 και ο Άρης Σειρηνίδης καταγγέλ-λει τον “ρόλο της δικαστικής εξουσίας ως εντολοδόχου της αστυνομίας και του κατεξοχήν ολοκληρωτικού πυρήνα της αστικής δημοκρατίας” καθώς κατά την εξέταση της αίτησης αποφυλάκισης του στις 4 του μήνα ο πρόεδρος του συμβου-λίου πλημμελειοδικών αποδέχτηκε τους όρους της αστυνομίας για την φρούρησή του εντός του χώρου του συμβουλίου, που τέθηκαν με κείμενο το οποίο ανέφερε πως είναι “αναρχικός και ως τέτοιος ιδιαίτερα επικίνδυνος για τη δημόσια ασφάλεια” χω-ρίς ωστόσο το εν λόγω κείμενο

να καταχωρηθεί στα πρακτικά.

Την ίδια μέρα σε γράμμα του ο Π. Γιάν-νος ο οποίος συνελήφθη με εμπρηστικό μηχανισμό μικρής ισχύος στην κατοχή του, περιγράφει την σύλληψή του και δηλώνει: “διεκδικώ ενεργά και θα διατηρήσω μέχρι τέλους τον προσωπική μου βάση αξιών στην οποία τοποθετούμαι ως αγωνιστής κι όχι ως παραβάτης κάποιων παραγράφων της “από τα πάνω”επιβεβλημένης νόρ-μας συμπεριφορών που αποκαλείται και Ποινικός Κώδικας”ενώ προχωρά και σε μια ανάλυση της κοινωνικής συγκυρίας εν μέσω της οποίας συνελήφθη.

Το Σάββατο 27/11 και την Κυριακή ο αρχιφύλακας των φυλακών Κασσαβέτειας Βόλου, Γ. Βλαχογιάννης σε κατάσταση μέ-θης ξυλοκόπησε ανήλικους κρατούμενους. Τέσσερις από αυτούς τον κατήγγειλαν επώνυμα. Ο συγκεκριμένος αρχιφύλακας έχει βεβαρυμένο ιστορικό καθώς έχει περάσει από πειθαρχικά για άσκηση βίας σε κρατούμενους.

Στις 29/11 ξεκινά μαζική αποχή συσσιτίου σε φυλακές σε όλη την χώρα με αιτήματα που αφορούν τις καλύτερες συνθήκες διαβίωσης, την αποσυμφόρηση των φυ-λακών. Οι κρατούμενοι που συμμετέχουν φτάνουν μέχρι και τους 9.000 σε αριθμό από τους 12.600 της χώρας, σε 26 από τις 33 φυλακές ενώ 1000 από αυτούς κλιμα-κώνουν τον αγώνα ξεκινώντας στις 6/12 απεργία πείνας, ενώ το πρωί της 4/12 ένας 38χρονος κρατούμενος στις φυλακές Κορυδαλλού που είχε ξεκιν’ησει σε απερ-γία πείνας έχασε τη ζωή του. Στις 10/12 υπουργός δικαιοσύνης Χάρης Καστανίδης, επισκέφθηκε με περισσό θράσος τις φυλα-κές κορυδαλλού στην προσπάθειά του να χτίσει μια ανθρώπινη εικόνα για τον εαυτό του αλλά και να χειριστεί τον αγώνα των κρατουμένων μέσω αυτού του επικοινωνι-ακού τρικ. Στην Α’ πτέρυγα των φυλακών δέχτηκε λεκτική επίθεση από συντρόφους με αποτέλεσμα να γιουχαριστεί από όλη τη φυλακή. Επιπλέον κρατούμενοι στην ειδική πτέρυγα ΣΤ’ των φυλακών αρνή-θηκαν να μπουν στα κελιά τους καθώς, νωρίτερα την ίδια ημέρα, είχαν διαμαρ-τυρηθεί στον αρχιφύλακα της βάρδιας για το συνωστισμό που επικρατούσε σε αυτή, ζητώντας να κατέβει ο υπουργός εκείνη τη στιγμή να δει την κατάσταση. Το αίτημά τους δεν έγινε δεκτό και αποφάσισαν να συνεχίσουν την κινητοποίησή τους η οποία έληξε αργά το βράδυ με την ικανοποίηση του αρχικού τους αιτήματος. Οι πολιτικοί κρατούμενοι Κ. Γουρνάς, Σ. Νικητόπουλος και Ν. Μαζιώτης αναφέρονται αναλυτικά στα παραπάνω με επιστολή τους στις 10/12. Ο αγώνας έληξε στις 17/12 λίγο πριν την ψήφιση ενός νομοσχεδίου του υπουργείου δικαιοσύνης, όμως σύμφωνα με τους κρατούμενους Ντάν Καραμπουλέα,

Ηλία Καραντουμάν, Σπύρου Στρατούλη δε μπορεί να χαρακτηριστεί νικηφό-

ρος. Σε επιστολή τους γράφουν: “εν τέλει τίποτε δεν επιτεύχθη-κε όπως εμείς επιθυμούσαμε,

καμία σωστή ενημέρωση των κρατουμένων, οργά-

νωση και συντονισμός οδήγησαν

εμάς στην παθητική μας συμμετοχή, ενώ το περιεχόμενο του αγώνα δεν σταμάτησε ουδέποτε να μας απασχολεί και να το επιδι-ώκουμε”. Αναφέρονται και σε μια πρωτο-βουλία ατόμων που επέβαλλε την κρίση της εκκινώντας αυθαίρετα την κινητοποίηση η οποία “είχε ανασταλεί για τον μήνα Ιανουάριο – όπως εμείς καταλήξαμε - αλλά οι επιβαλλόμενες εξελίξεις μας προλάβα-νε. Η δύναμη όμως των φυλακισμένων και το πάθος για ελευθερία θα ξεπεράσει σύντομα κάθε εγώ και θα εκδηλωθεί όπως πράγματι μπορεί να είναι, ένας αγώνας δηλαδή, μαζικός, συλλογικός και για πάντα ακηδεμόνευτος. Οι κρατούμενοι έχουν την ικανότητα για οργάνωση, αγώνα και αντίσταση. Σε τούτο, η αλληλεγγύη όσων την εκφράζετε τίμια, είναι το όπλο μας και το χρειαζόμαστε”.

Στις 4/12 πραγματοποιείται βίαιη εξέγερση στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του φυλα-κίου Κυπρίνου στον Έβρο. Τραγελαφικές είναι οι πληροφορίες που προβάλουν τα μίντια λέγοντας πως οι φύλακες κινδύνεψαν γιατί οι μετανάστες τους πέταγαν χλωρίνες.

Την επόμενη της εφόδου της αστυνομίας στο αναρχικό στέκι ναδίρ στη Θεσσαλονίκη, ένας από τους 11 κρατούμενους γράφει ένα κείμενο στο οποίο παρουσιάζει τις συνθή-κες κράτησής τους στα κρατητήρια της ΓΑΔΘ και γνωστοποιεί πως ξεκινάνε όλοι και όλες μαζί αποχή συσσιτίου σε ένδειξη συμπαρά-στασης στον αγώνα των κρατουμένων. Δυο μέρες μετά και τα 11 άτομα υπογράφουν ένα κείμενο όπου περιγράφουν τον τρόπο με τον οποίο έγινε η εισβολή και αναλύουν τους λόγους για τους οποίους συνέβη. Στις 18 του μήνα οι δύο εκ των τριών προφυλακισμένων ανακοινώνουν πως “οι σκέψεις και οι πράξεις μας δεν πρόκειται να σταματήσουν ακόμα και πίσω από τα τείχη των φυλακών ως πολιτικοί εχθροί του καθεστώτος σε αιχμαλωσία”.

Μία ημέρα πριν την γενική απεργία της 15ης Δεκέμβρη ο Χριστόφορος Κορτέσης στέλνει ξεκάθαρο μήνυμα λέγοντας “ή εμείς ή αυτοί” και αναλύει με αφετηρία τη ρη-τορική της κυριαρχίας τις βλέψεις και τους σχεδιασμούς της ενώ προτείνει τον αγώνα με κάθε μέσο για την οργάνωση της ταξικής αυτοάμυνας και αντεπίθεσης στον αγώνα για την κοινωνική απελευθέρωση.

“Γιατί ποιος θα αμφισβητήσει, χωρίς να γε-λοιοποιηθεί τελείως, πως αν μας αρκούσε το τίποτα, αν ήμασταν αναρχικοί μέχρι να πάμε πενταήμερη, αν είχαμε «ανακουφι-στεί» μετά την υπογραφή του μνημονίου, αν μισούσαμε τους μετανάστες, αν αγανα-κτούσαμε με τους κουκουλοφόρους, αν φο-βόμασταν τους «τρομοκράτες», καμία από τις συνέπειες της καταστολής δε θα είχα υποστεί ούτε εγώ ούτε πολλοί άλλοι που αντιστέκονται” γράφει μεταξύ άλλων στο κείμενό του “πολύ πρώτες σκέψεις σχετικά με την προφυλάκισή μου” στις 16/12 ο Χρήστος Πολίτης, προφυλακισμένος στις φυλακές Γρεβενών.

Ο Δημήτρης Κουφοντίνας με επι-στολή του στο περιοδικό

επίκαιρα με

τίτλο “Σπέρνουν κοινωνικό τρόμο και ανατρέπουν τα πάντα” στις 21/12 τοποθετείται ενάντια στο μνημόνιο και τους σχεδιασμούς της πολιτικής κυριαρ-χίας στην Ελλάδα και κάνει μία κριτική σε σχέση με τη στάση εργαζόμενων και νεολαίας μέσα σε αυτή τη συγκυρία αλλά και για τη σιωπή των διανοούμενων.

Στις 27/12, τα τρία φυλακισμένα μέλη του επαναστατικού αγώνα απευθύνουν κάλεσμα ώστε να γίνει στην Ελλάδα η αρχή για μια παγκόσμια κοινωνική επανάσταση. Αναλύουν τη σύγχρονη μορφή του φασισμού η οποία έχει εκ-φραστεί στην Ελλάδα με τον πιο έντονο τρόπο, μέσω της οικονομικής πολιτικής που ακολουθούν οι εξουσιαστές με της οδηγίες της Ε.Ε του ΔΝΤ και της ΕΚΤ, και τα καθεστωτικά της εργαλεία για τη χει-ραγώγηση των αγώνων, τον ελεγχόμενο συνδικαλισμό και τα ΜΜΕ. Απαντούν στο δίλημμα χρεωκοπία ή λιτότητα λέγοντας ναι στη χρεοκοπία του συστήματος θε-ωρώντας πως η πολιτική λιτότητας που ακολουθείται επισπεύδει την οικονομική ύφεση και εντείνει την υποβάθμιση των ζωών των καταπιεσμένων, και το πως αυτές οι πολιτικές εφαρμόζονται με σκοπό τη δημιουργία του μηχανισμού ελεγχόμενης πτώχευσης για τα κράτη της ΕΕ. Αναφέρουν τέλος πως η μόνη ρεαλιστική πρόταση για την έξοδο από την ολοένα και εντεινόμενη οικονομική κρίση είναι η κοινωνική επανάσταση και η οργάνωση στις βάσεις της οικονομικής ισότητας και της πολιτικής ελευθερίας για όλους.

Την επόμενη μέρα με επιστολή τους ζητάνε να μη γίνονται χτυπήματα από ένοπλες οργανώσεις τα οποία βάζουν σε κίνδυνο τις ζωές τυχαίων ανθρώπων, πέρα αυτούς που αποτελούν πολιτικό στόχο, στο όνομα του Λάμπρου Φούντα, δολοφονημένου μέλους του επανα-στατικού αγώνα, καθώς η οργάνωσή τους είχε το παραπάνω σα βασική αρχή δράσης.

17

Ο αγώνας των ανθρώπων που έχουν υποχρεωθεί να ζουν πίσω απ’ τα κάγκελα, δεν περιορίζεται, φυσικά, στον ελλαδικό χώρο. Απ’ την Ελβετία και την Ταϊλάνδη ως τη Βραζιλία και τα κελιά του θανάτου στη Χιλή, με εξεγέρσεις και δυναμικές διαμαρ-τυρίες, πολλοί φυλακισμένοι αποπειρώ-νται να σπάσουν τη συνθήκη του εγκλει-σμού -που σαν στόχο δεν έχει κανένα δήθεν σωφρονισμό και καμιά ‘επανένταξη’ αλλά την παραδειγματική τιμωρία και την πλήρη υποταγή των καταδικασμένων- αποδεικνύοντας πως το μαχητικό πνεύμα που αναζητά σε κάθε στιγμή την ελευθερία δεν μπορεί ούτε να διωχθεί, ούτε να μπει πίσω από κανένα σίδερο.

Απεργία πείνας πραγματοποίησαν 4 όμηροι του ελβετικού κράτους στις αρχές Σεπτέμβρη, οι οικο-αναρχικοί επαναστά-τες όπως αυτοπροσδιορίζονται Marco Camenisch, Luca Bernasconi, Costantino Ragusa και Silvia Guerini. Αντίθετα με τη συνήθη πρακτική των απεργιών που είναι αιτηματικές, η πράξη αυτή ήταν -σύμφω-να με γράμμα που δημοσιοποίησαν- μια ακόμη ενέργεια καταγγελίας εναντίον κάθε μορφής κυριαρχίας αυτού του κόσμου. ‘Μια ριζοσπαστική κριτική και αγώνας ενάντια στις ρίζες του συστήματος -την καταστροφική έκφραση ενός χιλιετούς ανθρωποκεντρικού πολιτισμού, βασισμέ-νου στην τεχνολογική και βιομηχανική κυριαρχία (παραγωγή/κατανάλωση), την πατριαρχία, τον κοινωνικό έλεγχο και τους ταξικούς διαχωρισμούς, τη μαζικοποίηση των πόλεών μας που έγιναν φυλακές, την εκμετάλλευση, την οργανωμένη βία και τον πόλεμο ανθρώπου απέναντι σε άνθρωπο, ανδρών εναντίον γυναικών, ανθρώπων εναντίον άλλων ειδών, της φύσης και του σύμπαντος ολάκερου...’ αναφέρεται σε απόσπασμα απ’ το γράμμα με το οποίο δημοσιοποίησαν την κίνησή τους.

Μαζική απεργία πείνας πραγματοποίη-σαν στη Χιλή δεκάδες πολιτικοί κρατού-μενοι mapuche. Μετά από 82 μέρες, 23 κρατούμενοι σταμάτησαν την απεργία, αφού το χιλιανό κράτος δεσμεύτηκε να προχωρήσει σε αλλαγή 5 σημείων που αφορούσαν κυρίως τον αντιτρομοκρατι-κό νόμο (ο οποίος χρησιμοποιείται κατά κόρον εναντίον των ιθαγενών αγωνι-στών). Ωστόσο, 10 εκ των απεργών ανακοίνωσαν πως οι μεταρρυθμίσεις αυτές ήταν ‘παγίδα’ και δεν κινούνταν στην επιθυμητή κατεύθυνση, οπότε συνέχισαν την απεργία πείνας για 8 ακόμη ημέρες. Στις 22 Νοέμβρη 12 κρατούμενοι mapuche ξαναξεκίνησαν απεργία πείνας, ισχυριζό-μενοι πως η κυβέρνηση δεν είχε τηρήσει τις υποσχέσεις της. Άγνωστη παραμένει ως τώρα η κατάληξη.

Στη Brugges του φλαμανδόφωνου Βελ-γίου, ένας κρατούμενος έβαλε φωτιά στο κελί της απομόνωσης στο οποίο κρατού-νταν, με αποτέλεσμα να καταστραφεί αυτό και μερικά ακόμη, τα οποία είχαν ανακα-τασκευαστεί πέρσι μετά από μια ανάλογη καταστροφή τους. Σε άλλη φυλακή, στη Mons, πετάχτηκαν εκρηκτικά στην εξω-τερική πλευρά του τοίχους την ώρα του προαυλισμού, οπότε βρήκαν την ευκαιρία να αποδράσουν 3 άτομα. Οι δεσμοφύλακες έκαναν απεργία διαμαρτυρόμενοι για την απόδραση και οι κρατούμενοι απάντησαν σπάζοντας ό,τι έβρισκαν πρόχειρο και προσπαθώντας να βάλουν φωτιά σε ένα κτίριο. Εκτεταμένες ζημιές έγιναν από

κρατούμενους και στη φυλακή Tournais, όπου οι δεσμοφύλακες έκαναν απεργία με αποτέλεσμα να διακοπούν οι προαυλισμοί και τα επισκεπτήρια των φυλακισμένων.

18 κρατούμενοι σκοτώθηκαν από τους ένστολους δολοφόνους της περίφημης ομοσπονδιακής στρατιωτικής αστυνομίας της Βραζιλίας στο Sao Luis στις 10 Νοέμ-βρη, καταπνίγοντας έτσι μια εξέγερση που κράτησε πάνω από 27 ώρες. Οι εξεγερ-μένοι κρατούμενοι πήραν ομήρους πέντε δεσμοφύλακες, ζητώντας την αντικατά-σταση του διευθυντή, την αναβάθμιση του συστήματος υδροδότησης και την ταχύτερη εξέταση των υποθέσεων τους, καθώς πολλοί σαπίζουν στα κελιά για χρόνια περιμένοντας μια έφεση...

Εξεγέρσεις σημειώθηκαν επίσης σε φυλακές στην Παπούα-Νέα Γουινέα, στην Ταϊλάνδη, στο Λίβανο και στη Γαλλία. Στην πρώτη περίπτωση, εκατοντάδες κρατού-μενοι έσπασαν παράθυρα και κατέστρεψαν καρέκλες, τραπέζια και άλλο εξοπλισμό, αφού οι αρχές των φυλακών αρνήθηκαν να καταδείξουν ποιος σκότωσε το Hiron Wetipo, ο οποίος είχε δραπετεύσει νωρίτερα την ίδια μέρα, στις 3 Δεκέμβρη. Πολλοί μπάτσοι χρειάστηκε να επέμβουν για να αποκαταστήσουν την τάξη, ενώ 4 μέρες αργότερα το σπίτι του αξιωματικού του στρατού J.B. Jatmiko δέχθηκε επίθεση με μολότοφ. Στην Ταϊλάνδη, ο ξεσηκωμός ξεκίνησε όταν φύλακες κατέσχεσαν 4 κινητά τηλέφωνα που πέρασαν μέσα κά-ποιοι κρατούμενοι στις κεντρικές φυλακές της επαρχίας Lop Buri. Έτσι 200 απ’ τους 1500 περίπου κρατούμενους εξαγριώ-θηκαν και άρχισαν να σπάνε και να καίνε τις εγκαταστάσεις των φυλακών, ώσπου οι αρχές κάλεσαν τις ειδικές δυνάμεις. Η εξέγερση τελικά καταπνίγηκε με πλαστι-κές σφαίρες και ξύλο, αφήνοντας πίσω 3 τραυματίες κρατούμενους, τον έναν σοβαρά. Στο Λίβανο, στα τέλη Σεπτέμβρη, κρατούμενοι της φυλακής Qobbeh που είναι η μεγαλύτερη της χώρας, έκαψαν κελιά και πήραν ομήρους 7 δεσμοφύ-λακες απαιτώντας καλύτερες συνθήκες κράτησης και μείωση ποινών, όμως οι ειδικές δυνάμεις διέλυσαν την εξέγερση αφήνοντας πίσω έναν τραυματία. Τέλος, στις 15 Νοέμβρη, στη μεγαλύτερη φυλακή της Γαλλίας Fleury-Merogis εκατοντάδες κρατούμενοι έβαλαν φωτιά στα κρεβάτια τους και σε εγκαταστάσεις των φυλακών διαμαρτυρόμενοι για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης (δεν υπάρχουν ούτε παράθυρα ενώ τα προαύλια είναι μικροσκοπικά), με τα γαλλικά ΜΑΤ να αποκαθιστούν την τάξη ρίχνοντας άπειρο ξύλο και δακρυγόνα. Αναταραχές ξέσπασαν άμεσα σε ακόμη 3 φυλακές της χώρας. Μέσα στο 2009 σημειώθηκαν 115 αυτοκτονίες και 1200 απόπειρες στα γαλλικά κάτεργα, τα οποία διάφορες οργανώσεις αναφέρουν ως από τα χειρότερα στον κόσμο.

Μέσα σ’ αυτό το Δεκέμβρη, οι φυλακές της Χιλής γνώρισαν σχεδόν ταυτόχρονα τη μεγαλύτερη τραγωδία τους αλλά και μια απ’ τις δυναμικότερες, ίσως απαντήσεις από πλευράς εγκλείστων. Τα ξημερώματα της 8ης Δεκέμβρη, ξέσπασε μια μεγάλη φωτιά στον 4οό-ροφο του 5ου πύργου της φυλακής San Miguel του Santiago. Οι αρχές και όλα τα καθεστωτικά μέσα ανά τον κόσμο μίλησαν για καβγά μεταξύ κρατουμένων, όμως οι φυλακισμένοι κάνουν λόγο για βραχυ-

κύκλωμα. Η πυροσβεστική (αποκλειστικά εθελοντικό σώμα στη Χιλή, που ζει κυρίως από εράνους) κλήθηκε άμεσα και έδρασε ανενόχλητη σύμφωνα με τους μπάτσους, οι κρατούμενοι όμως είπαν ότι τηλεφώνησαν οι ίδιοι, ότι άργησε να φτάσει, εμποδίστηκε αρχικά να τοποθετηθεί στο προαύλιο, κι ότι πρώτα επενέβησαν οι USEP (Ειδικές Μονά-δες Σωφρονιστικών Ιδρυμάτων) χτυπώντας τους κρατούμενους. Συνολικά κάηκαν ζωντανοί 81 άνθρωποι και τραυματίστηκαν σοβαρά άλλοι 14. Σχεδόν το σύνολο των νεκρών ήταν κάτω των 30 ετών, βρισκόμε-νοι στο κολαστήριο αυτό για μικροκλοπές, με πιο χαρακτηριστικό τραγικό παράδειγμα τον Bastian Arragiada που εξέτιε ποινή 61 ημερών για πώληση πειρατικών CD...Κά-ποιες μαρτυρίες από μέσα ανέφεραν ότι οι δεσμοφύλακες δεν άνοιγαν τις πόρτες των κελιών απλά διότι ήταν μονάχα 4 σε βάρδια για 300 κρατούμενους , οπότε φοβήθηκαν ότι θα χαθεί ο έλεγχος της φυλακής. Στα 300 άτομα του 5ου τομέα του San Miguel αναλογούσαν 2 μπάνια, 3 λεκάνες τουαλέ-τας και 2 ντουζιέρες.

Οι συγκεντρωμένοι συγγενείς των κρα-τουμένων (που βρίσκονταν για το καθι-ερωμένο επισκεπτήριο) επιτέθηκαν στη φυλακή με ό,τι μπορούσαν να βρουν και τη σκυτάλη πήραν οι ίδιοι οι φυλακισμένοι σε πολλά μέρη της χώρας: συνολικά 88 φυ-λακές στη Χιλή κηρύχτηκαν σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης μετά τις συντονισμένες κινητοποιήσεις και απεργίες πείνας των κρατούμενων. Στο ίδιο το San Miguel, 3 μέρες μετά τη φωτιά οι κρατούμενοι του πύργου 3 ξεκίνησαν απεργία πείνας ζη-τώντας καλύτερες συνθήκης κράτησης και διαμαρτυρόμενοι για το θάνατο των 81. Οι δεσμοφύλακες τους συγκέντρωσαν όλους σε ένα μέρος και τότε όσοι είχαν απομείνει άρχισαν μια εξέγερση καίγοντας στρώματα και φτιάχνοντας οδοφράγματα μέσα στη φυλακή με ό,τι μπορούσαν. Οι USEP κατέ-στειλαν βίαια τους εξεγερμένους και τους ξανακλείδωσαν στα κελιά τους, ενώ αυτούς που είχαν συγκεντρώσει πρωτύτερα τους πήγαν στο γυμναστήριο, τους έγδυσαν, τους έδειραν και τους βασάνισαν με ρίψη δακρυγόνων, ενώ ταυτόχρονα συγγενείς και αλληλέγγυοι συγκρούονταν απέξω με τους μπάτσους. Η άφιξη 4 ασθενοφόρων μέσα στη φυλακή ήταν ενδεικτική των τραυματιών. Εξέγερση, καταστολή και σύγκρουση απέξω σημειώθηκε και στις 16 Δεκέμ-βρη σε άλλη φυλακή του Santiago. Οι αρχές ανέφεραν 54 κρατούμενους και 12 καραμπινιέρους τραυματίες, οι ίδιοι οι κρατούμενοι, όμως μιλάνε για πολύ περισσότερους τραυματίες φυλακισμένους. Σύμφωνα με μαρτυρία κρατούμενου 15 άτομα τραυματίστηκαν σοβαρά από κοψίμα-τα και δαγκώματα σκυλιών. Πολλοί έχασαν πολύ αίμα, άλλοι έχασαν τις αισθήσεις τους, ενώ αρκετοί, ανέφερε, άρχισαν απεργία πείνας. Μια μέρα πριν, την Τετάρτη 15/12, σύντροφοι και αλληλέγγυοι των κρατούμε-νων για την υπόθεση των “βομβών”, που βρίσκονται κρατούμενοι εδώ και 4 μήνες, συναντήθηκαν στο κέντρο του Σαντιάγκο και αφού έκλεισαν έναν κεντρικό δρόμο, επιτέθηκαν σε πολυτελή μαγαζιά και τράπε-ζες, σπάζοντας, απαλλοτριώνοντάς τα και στήνοντας οδοφράγματα. Στις 21 Δεκέμβρη ξέσπασε νέα εξέγερση στις φυλακές Antofagasta, όταν 100 κρα-τούμενοι έφτασαν μέχρι την ταράτσα των φυλακών, έκαψαν στρώματα και πέταξαν

πέτρες στους ανθρωποφύλακες ζητώ-ντας να γίνονται δεκτές οι επισκέψεις των συζύγων, που απαγορεύτηκαν μετά τη μεγάλη φωτιά στις φυλακές Σαν Μι-γκέλ.Μετά από 3 ώρες οι μπάτσοι πήραν τον έλεγχο της φυλακής με τον απολο-γισμό να φτάνει τους 36 κρατούμενους, 6 ανθρωποφύλακες και έναν μπάτσο τραυματίες. 800 κρατούμενοι πραγματο-ποιούν απεργία πείνας. ‘Μέσα σε πολλές φυλακές, πολλοί έχουν αποφασίσει να αντιμετωπίσουν τους μελλοντικούς τους δήμιους και να αναλάβουν δράση. Εδώ, στο Κέ-ντρο Κράτησης Γυναικών, κάθε μέρα ο αριθμός των γυναικών που συμμετέχουν στην απεργία πείνας χιλιάδων κρατου-μένων αυξάνεται σε όλη την επικράτεια που κυριαρχείται από το κράτος της Χιλής. Πολλές έχουν επίσης ράψει τα στόματά τους και είναι στην απομόνωση. Αν κάποιος που τολμά να αμφισβητήσει τους νόμους των ισχυρών είναι εγκλημα-τίας, τότε υιοθετώ αυτήν την ονομασία’ γράφει η αναρχική κρατούμενη για την ‘υπόθεση με τις βόμβες’ Monica Caballero από την Ειδική Πτέρυγα Υψί-στης Ασφαλείας του Κέντρου Εξόντωσης Γυναικών στο Santiago. Ο δισεκατομμυριούχος δεξιός πρόε-δρος της Χιλής Pinera, σε μια επικοινω-νιακή κίνηση για σεμινάριο κυριαρχικής προπαγάνδας έσπευσε πρώτος να καταγγείλει το σωφρονιστικό σύστημα της χώρας του ως ‘απάνθρωπο’ και ‘ντροπιαστικό για τη χώρα’. Και φύλαξε το καλύτερο για το τέλος, τοποθετώ-ντας τον Alejandro Pena, τον υπεύθυ-νο διεφθαρμένο εισαγγελέα για την ‘υπόθεση με τις βόμβες’ να ερευνήσει το συμβάν της φωτιάς στο San Miguel. Στη Χιλή των 17 εκατομμυρίων ανθρώπων, οι έγκλειστοι ανέρχονται σε 53.000 (στην ελλάδα, ενδεικτικά, είναι περίπου 13.000 για 11 εκατομμύρια), μοιρασμέ-νοι σε περίπου 90 κολαστήρια-φυλακές, με τα προβλήματα του υπερπληθυσμού, της απουσίας οποιασδήποτε υγιεινής και της βίας των μπάτσων να είναι φρικτά. Πλάνα από τη φωτιά εδώ http://tinyurl.com/2uhdupm

Η παγκόσμια κρίση επελαύνει, όλο και περισσότερα στρώματα ωθούνται προς την εξαθλίωση, η παραβατικότητα κάθε ‘επιπέδου’ αυξάνεται γεωμετρικά και μαζί της η καταστολή και η μέθοδος του εγκλεισμού, που πια δε φορά καν τη γελοία στολή του σωφρονισμού, αλλά αποτελεί ξεκάθαρα ένα φόβητρο για όποιον -από τα κάτω- σκέφτεται να παραβεί το νόμο με οποιονδήποτε τρόπο και για οποιοδήποτε λόγο. Κι αν δεν υπάρχουν πια λεφτά ούτε για να χτι-στούν καινούριες φυλακές και να ‘απο-συμφορηθεί’ κάπως η κατάσταση ενώ οι νόμοι γίνονται ολοένα και πιο αυστηροί, ποινικοποιώντας όλο και περισσότερες πτυχές της ζωής; Τα αποβράσματα που απαρτίζουν τον χιλιανό κρατικό μηχανισμό έδωσαν ‘ιδέες’...

Πολύ σκληρό video από τη φωτιά στο San Miguel στο http://tinyurl.

com/3xdxkcv

ΖΩΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΣ ΠΙΣΩ ΑΠ’ ΤΑ ΣΙΔΕΡΑ,ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

18

Στις 14 Οκτώβρη η κατάληψη Bottiliegria στο Μιλάνο δέχτηκε την επίθεση εκατο-ντάδων μπάτσων συνοδευόμενων από μπουλντόζες. 5 άτομα ανέβηκαν ως τη στέγη και παρέμειναν εκεί για τουλά-χιστον 3 μέρες. Η περιοχή ολόκληρη είχε αποκλειστεί εντελώς έτσι ώστε να αποκοπεί η επικοινωνία των αποκλεισμέ-νων καταληψιών με τον υπόλοιπο κόσμο και τη γειτονιά, μεγάλο μέρος της οποίας υποστήριζε το εγχείρημα της κατάληψης. Πραγματοποιήθηκαν 2 πορείες αλληλεγ-γύης, δράσεις σε Μαδρίτη και Βερολίνο ενώ από το πρώτο βράδυ της απόπειρας εκκένωσης είχαν σημειωθεί εμπρησμοί πολυτελών αυτοκινήτων, μιας τράπεζας, σπάσιμο 2 περιπολικών, καθώς και η βραχυκύκλωση γεννήτριας του μετρό με αποτέλεσμα την πολύωρη αναστολή της λειτουργίας αρκετών δρομολογίων. Ορισμένα από αυτά τα ενδιαφέροντα σε βίντεο στο http://tinyurl.com/2uqz97j

Από την 1η Οκτώβρη, οι καταλήψεις στην Ολλανδία ποινικοποιήθηκαν βάσει νόμου. Αρχικά οι μεγάλες πόλεις φάνηκαν απρόθυμες να τον εφαρμόσουν, ωστόσο ο δήμαρχος του Amsterdam δήλωσε πως θέλει να εκκενώσει τις 300 καταλήψεις της πόλης το συντομότερο. Ως απάντη-ση, ήρθε μια μαχητικότατη πορεία 800 καταληψιών και αλληλέγγυων την 1η Οκτώβρη, η οποία αφού κατέλαβε ένα κτίριο, σπάζοντας το νέο νόμο επί τόπου, κατάφερε αρχικά να αμυνθεί με οδοφράγ-ματα στις επιθέσεις πεζών και έφιππων μπάτσων, οι οποίοι στη συνέχεια διέλυ-σαν με πολλή βία τη διαδήλωση, χρησι-μοποιώντας χημικά για πρώτη φορά μετά από 10 χρόνια! Έγιναν 11 συλλήψεις, ενώ ένας διαδηλωτής υπέστη κάταγμα κρανίου, με αποτέλεσμα το νοσοκομείο και ο ίδιος να μηνύσουν τους μπάτσους για απόπειρα ανθρωποκτονίας (βίντεο στο http://tinyurl.com/384cpfs). Συ-γκρουσιακή πορεία με συλλήψεις έγινε και στο Nijmegen. Τις επόμενες μέρες ένα Α.Τ. στο Amsterdam δέχθηκε επίθεση με μολότοφ, ενώ ο αρμόδιος εισαγγελέας για τις καταλήψεις και ο επικεφαλής της ‘ειδικής μονάδας εκκενώσεων’ δέχθηκαν απειλές, οπότε και τέθηκαν υπό 24ωρη προστασία. Ο...αστειάτορας δήμαρχος δήλωσε πως σκοπεύει να στείλει το λογα-ριασμό με τις ζημιές στους καταληψίες,

προσθέτοντας πως «παρ’ όλα αυτά, δε νομίζω πως έχουν και πολλά να μου δώσουν». Οι καταληψίες του Amsterdam, μιας πόλης 750.000 κατοίκων, υπολογί-ζονται περίπου σε 1.500, ωστόσο ο μέχρι πρότινος νόμος προέβλεπε πως αρκούσε ένα σπίτι να παραμείνει άδειο για ένα χρόνο και στη συνέχεια κάποιος να τοπο-θετήσει εκεί ένα κρεβάτι, μια καρέκλα κι ένα τραπέζι ώστε να θεωρηθεί επίσημα ‘κατάληψη’ από τις αρχές. Το Σεπτέμβρη η αστυνομία επιχείρησε να εκκενώσει το κατειλημμένο κοινω-νικό κέντρο ‘La vieja Escuela’ (το παλιό σχολείο) στη Θαραγόθα της Ισπανίας, όμως η άμεση συγκέντρωση γειτόνων και αλληλέγγυων απέτρεψε την κατα-στολή. Ωστόσο, ένα μήνα αργότερα και 3 μόλις μέρες πριν τη διοργάνωση εκεί του HackMeeting, μιας συνάντησης 300 ατόμων με θέμα την ελεύθερη ανταλλαγή πληροφοριών και την κοινωνική χρήση της τεχνολογίας, οι μπάτσοι επέστρεψαν δριμύτεροι, έχοντας εισαγγελική εντολή στο όνομα της ιδιοκτήτριας εταιρείας του κτιρίου, η οποία ήθελε να το πουλήσει και εκκένωσαν βίαια την κατάληψη, σπάζο-ντας πόρτες και παράθυρα και σφραγίζο-ντας κάθε πιθανή είσοδο. Κατά την επι-χείρηση που έγινε στις 06:00 συνελήφθη μόνο μια γειτόνισσα που υπερασπίστηκε δυναμικά το χώρο, ενώ όταν στις 08:00 μαζεύτηκαν 50 αλληλέγγυοι, η αστυνομία επιτέθηκε με πλαστικές σφαίρες. Ακολού-θησε διαδήλωση γειτονιάς ενάντια στην εκκένωση.

Στις 26 Σεπτέμβρη πραγματοποιήθηκε επεισοδιακή εκκένωση κατάληψης στη Μπογκοτά της Κολομβίας, με τους αμυνό-μενους να πετάνε στα κολομβιανά ΕΚΑΜ πέτρες, ξύλα και...στρώματα. Βίντεο στο http://tinyurl.com/3y8pgdt

40 ATM και 10 κλειδαριές μεσιτικών γραφείων σαμποταρίστηκαν στη Μαδρίτη, μεταξύ 16&17 Δεκέμβρη, ως απάντηση στην απειλή εκκένωσης της κατάληψης Mercado Puerta Bonita.

Το Σάββατο 20 Νοεμβρίου, τις πρωινές ώρες, καταλαμβάνεται κενός δημόσιος χώρος στο Περιστέρι, απέναντι ακριβώς από το δημαρχείο, από συντρόφους-συντρόφισσες του Α/Α χώρου. Σε αυτή την υποβαθμισμένη περιοχή, της οποίας ο δήμαρχος, ο «κύριος» Παχατουρίδης, είναι ένας wannabe Μπερλουσκόνι που κάνει ρουσφέτια σε

φίλους και γνωστούς χαρίζοντας τέτοιους δημόσιους χώρους

προς εκμετάλλευση ενώ οι σχέσεις του με

τους μπάτσους είναι από φιλικές έως και αδερφικές,

είχε προηγηθεί λίγο καιρό πριν στο

τοπικό Α.Τ, ο βασανισμός ενός μετανάστη, από

τους πολλούς που ζουν στην περιοχή, αναζητώντας

καθημερινά ένα κομμάτι ψωμί,.Υπό αυτές λοιπόν τις συνθήκες οι

σύντροφοι /ες αποφάσισαν να δημιουργήσουν

έναν νέο απελευθερωμένο χώρο αντίστασης και δράσης με την κατάληψη κοντά στα παλιά ψαράδικα. Η αντίδραση των αρχών έρχεται με μερικές μόλις ώρες καθυστέρηση: Αργά το απόγευμα και έπειτα από απαίτηση του δημάρχου, σκάνε οι μπάτσοι και αρχίζουν να μαζεύουν κόσμο μέσα από την κατάληψη αλλά και απέξω, όχι μόνο συντρόφους αλλά και Πακιστανούς μετανάστες, οι οποίοι, χτυπημένοι από το κράτος και το σύστημα έχουν καταλήξει ρακοσυλλέκτες και είχαν βοηθήσει προηγουμένως στον καθαρισμό του χώρου. Γίνεται γνωστό αργότερα δε, ότι τους τελευταίους τους έβγαλαν μέσα από τα σπίτια τους εκδικητικά. Συνολικά προσάγονται 55 άτομα.Αμέσως μαζεύεται στο σημείο αλληλέγγυος κόσμος, ο οποίος όμως απωθείται από τα χοιρινά που έχουν κυκλώσει τον χώρο. Γίνεται γνωστό ότι οι προσαχθέντες έχουν μεταφερθεί στην ΓΑΔΑ, ενώ ταυτόχρονα οργανώνεται μικροφωνική αλληλεγγύης με αίτημα την άμεση απελευθέρωση όλων των προαχθέντων καθώς και την αποχώρηση των μπάτσων, οι οποίοι έχουν μπαστακωθεί και φυλάνε τον άδειο πια χώρο.Ενώ το ίδιο βράδυ αρχίζει σιγά-σιγά να αφήνεται κόσμος από την ΓΑΔΑ, αλληλέγγυος κόσμος καλεί σε πορεία την επόμενη μέρα. Τους μετανάστες τους κρατάνε περισσότερο μιας και δεν γνωρίζουν τα στοιχεία τους ούτε οι δικηγόροι και τους προσάπτουν κατηγορίες για κατοχή δημόσιας περιουσίας που ανήκει σε χώρο που τελούσε υπό κατάληψη.Εν τέλει η πορεία πραγματοποιείται στις γειτονιές του Περιστερίου, πλαισιωμένη από τους καταληψίες, αρκετό αλληλέγγυο κόσμο αλλά και κατοίκους της περιοχής.

Στις 28/12/10 στις 7:30 το πρωί περίπου 40 μπάτσοι και ασφαλίτες με τη συνοδεία μιας κλούβας με διμοιρία των ΜΑΤ επιχείρησαν την εκκένωση του κατειλημμένου Μαραγκοπουλείου (Γούναρη 102) στην Πάτρα. Εκείνη τη στιγμή στο κτίριο βρίσκονταν 11 σύντροφοι και συντρόφισσες. Μετά την άρνησή τους να εγκαταλείψουν το κτίριο ξεκίνησε η εκκένωση από τους μπάτσους με τη βοήθεια της Πυροσβεστικής, η οποία έσπευσε να κόψει τα λουκέτα της πλαϊνής πόρτας που εν τέλει ξηλώθηκε. Αφού αντιστάθηκαν σθεναρά μέχρι τέλους στην επέλαση των μπάτσων, οδηγήθηκαν στο τμήμα. Εκεί αρνήθηκαν να υπογράψουν τη φόρμα με τα βιομετρικά τους στοιχεία και να δώσουν τα δακτυλικά τους αποτυπώματα, αν και τους ζητήθηκε επίμονα. Παράλληλα σύντροφοι-συντρόφισσες που ενημερώθηκαν για το συμβάν κατευθύνθηκαν αρχικά προς την κατάληψη όπου φωνάχθηκαν πολλά συνθήματα και οι μπάτσοι διαπομπεύτηκαν ενώ στη συνέχεια ακολούθησε συγκέντρωση έξω από την Αστυνομική Διεύθυνση. Υπό την πίεση των συντρόφων-συντροφισσών μετά από 3 ώρες οι 11 αφήνονται ελεύθεροι-ελεύθερες. Σε βάρος των 9 (8 από το Πέρασμα και 1 σύντροφος) εκκρεμεί κατηγορία για «διατάραξη οικιακής

ειρήνης» ενώ οι άλλοι 2 αφήνονται χωρίς κατηγορίες. Συνειδητά και από επιλογή ανέλαβαν συλλογικά την ευθύνη της κατάληψης παρά την επιλογή που οι μπάτσοι πρότειναν «να δοθεί ένα όνομα για να ξεμπερδεύουν».Η απάντηση των καταληψιών ήταν άμεση και ο χώρος ανακαταλήφθηκε μόλις 3 μέρες μετά. Όπως αναφέρουν και οι ίδιοι σε κείμενο τους, κομμάτι του οποίου είναι και το παραπάνω απόσπασμα: «Προς τον «κύριο» Λοβέρδο και τους ιθύνοντες του υπουργείου υγείας , υπεύθυνους για την μήνυση που κατατέθηκε ενάντια στο Μαραγκοπούλειο: Είναι κάτι παραπάνω από προκλητικό να σας πιάνει ο πόνος για εγκαταλελειμμένα από εσάς, εδώ και δεκαετίες κτίρια, την ίδια στιγμή που όλα τα νοσοκομεία της χώρας βρίσκονται υπό την ομηρία των φαρμακοβιομηχανιών, κάθε είδους μεσολαβητή, που κόσμος περιμένει βδομάδες να χειρουργηθεί, που δεν υπάρχουν υλικά, γιατροί και όλοι δουλεύουν χωρίς να αμείβονται ή προχωρούν σε επισχέσεις εργασίας, που οι ίδιοι οι εργαζόμενοι χαρακτηρίζουν ως Γκουαντάναμο νοσοκομεία όπως το «Παναγιά Βοήθεια», δηλαδή το Γ.Π.Ν.Π όπου οι ασθενείς κοιμούνται σε ράντζα. Το ποτήρι ξεχείλισε, η λαϊκή οργή θα σας καταπνίξει.»

Όλα αυτά, πλαισιωμένα από τον οχετό ψεμάτων και λάσπης που προμηθεύουν με τους τόνους τα καθεστωτικά ΜΜΕ, συγκροτούν τον πόλεμο της ολοκληρωτικής δημοκρατίας ενάντια στις εστίες αντίστασης, αυτοδιαχείρισης και αυτό-οργάνωσης, που πέρα από το γεγονός ότι ενοχλούν πολιτικά και αισθητικά την άρχουσα τάξη, αντιπροτείνουν και έναν άλλο τρόπο ζωής, με δομές οριζόντιες, αντί-ιεραρχικές, συντροφικές. Δομές που το κράτος επιθυμεί λυσσαλέα να πατάξει γιατί γνωρίζει ότι μπορούν να αποτελέσουν βάση πάνω στην οποία θα στηριχτεί μία μελλοντική κοινωνικοταξική επανάσταση.

ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

ΔΕΧΟΝΤΑΙ ΕΠΙΘΕΣΗ...

...ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΟΥΝ ΑΝΑΛΟΓΩΣ.

19

Οι εξελίξεις του τελευταίου τετραμήνου δεν ήταν και ιδιαίτερα ευχάριστες. Απανω-τές συλλήψεις, διώξεις και στοχοποιήσεις αγωνιστών από το ευρύτερο φάσμα του ριζοσπαστικού χώρου. Προφανώς αυτές οι εξελίξεις δεν είναι αποκομμένες από την κοινωνική πραγματικότητα. Η τάξη των αφεντικών διεξάγει την πιο σφοδρή επίθεση στην ιστορία της μεταπολίτευσης σε όλα τα μέτωπα της κοινωνικής δραστη-ριότητας. Από τους καταστροφικούς οικο-νομικούς σχεδιασμούς εις βάρος όσων δεν έχουν μερίδιο δύναμης και την κατάργηση όλων των ταξικών παραχωρήσεων και κε-κτημένων δεκαετιών, μέχρι την ολοφάνερα κατοχική στρατηγική της αστυνομίας σε συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, σε πορείες, στην καθημερινότητα. Η αναβάθμιση του νομικού οπλοστασίου και οι “αντι”-τρομο-κρατικές εφαρμογές του διευρύνονται αφ’ ενός σε περισσότερες μορφές αντίστασης, ακόμα και στις πιο κοινωνικά νομιμο-ποιημένες, ενώ αφ’ ετέρου αποκτούν μια προληπτική χροιά καθώς, βάσει ενός σκεπτικού επίδειξης δύναμης, στοχεύουν στο να εξασφαλίσουν μια παρακαταθήκη φόβου από την πλευρά όλων όσων αγωνί-ζονται ώστε να μη βρεθούν, οι κυρίαρχοι, αντιμέτωποι με ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Αυτό ωστόσο θα το κρίνουν οι αγωνιστές, γιατί όσο μεγάλο και να είναι το κόστος, οι κάθε είδους αγώνες παραμένουν απόλυτα αναγκαίοι, τώρα περισσότερο από ποτέ.

Η παραπάνω σκέψη, μαζί με τους φρενή-ρεις ρυθμούς των εξελίξεων, την ακατά-παυστη καταιγίδα πληροφοριών αλλά και το έντονο αίσθημα της απώλειας, τόσο σε συναισθηματικό όσο και σε πολιτικό επίπεδο, δε μας αφήνουν περιθώρια να αμφισβητούμε για την αναγκαιότητα του να συνεχίσουμε. Υψώνουμε τείχη άμυνας, αναπτύσσοντας μια κυνική ψυχραιμία και κάνοντας σκληρή αυτοκριτική, και προε-τοιμαζόμαστε για τις επόμενες αναμετρή-σεις με την τάξη των αφεντικών και τους υπερασπιστές της που κατά τα φαινόμενα έχουν αρχίσει να αποκτούν διαστάσεις εμφυλιοπολεμικές. Πείσμα και συνείδηση λοιπόν, γιατί το βάρος των απωλειών, μας υπενθυμίζει το βάρος που μπορούν να αποκτήσουν οι επιλογές μας αν κινούμαστε σοβαρά και υπεύθυνα. Η απώλεια όμως δε συνεπάγεται της ήττας αλλά πυροδοτεί την εξέλιξη.

Και δυο λόγια για την αλληλεγγύη και το πώς την αντιλαμβανόμαστε εμείς από τη θέση που βρισκόμαστε, δουλεύοντας αυτή τη δομή αντιπληροφόρησης, για να συνεχίσουμε μια συζήτηση που ξεκίνησαν ορισμένοι έγκλειστοι σύντροφοι αλλά και να επικοινωνήσουμε τις σκέψεις μας με όλους όσους πιάνουν στα χέρια τους αυτό το έντυπο. Δεν αντιλαμβανόμαστε την αλληλεγγύη σαν ένα πρότυπο συμπεριφο-ράς ή σαν κάποιο χρέος απέναντι στους έγκλειστους συντρόφους, όπως άλλωστε σκεφτόμαστε και για τη δράση μας. Θεω-ρούμε πως η αλληλεγγύη είναι χαρακτηρι-στικό των σχέσεων που δημιουργούμε και όχι ένας πολιτικός στόχος. Έχει περισ-σότερο να κάνει με το τώρα παρά με μια μελλοντική κατάσταση. Όταν οι σχέσεις δομούνται σε μια κοινή βάση, είτε αυτή είναι μια ιδεολογία, ένα μέσο αγώνα, ένα εγχείρημα, όταν δηλαδή δημιουργείται ένα σώμα συλλογικό, μια κοινότητα, ενάντια στα πρότυπα της εξατομικευμένης επιβίω-σης και της ιδιώτευσης τότε η αλληλεγγύη προκύπτει σαν αποτέλεσμα των δεσμών,

δεν υιοθετείται σαν τακτική. Συνεπώς πιστεύουμε πως η κοινή βάση και οι γενι-κότεροι λόγοι που συνθέτουν αυτούς τους δεσμούς, διαλεκτικά θα ορίσουν τη μορφή με την οποία θα εκφραστεί η αλληλεγγύη αλλά και θα οριστούν απο αυτή.

Αντικείμενό μας είναι η αντιπληροφόρηση σε σχέση με ζητήματα ταξικού και κοι-νωνικού ανταγωνισμού και η προώθηση όλων των, κατά την κρίση μας, πολιτικά εύστοχων μορφών αντίστασης στους σχεδιασμούς της κυριαρχίας. Το τελευταίο διάστημα οι αγωνιστές που έχουν συλ-ληφθεί βρίσκονται πίσω από τα κελιά για αρκετά διαφορετικούς λόγους και τα σκε-πτικά αλλά και η στρατηγική δράσης τους διαφέρουν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, πράγμα που είναι, απο μια σκοπιά θετικής ανάλυσης των πραγμάτων, απόδει-ξη της πολυμορφίας του ανταγωνιστικού κινήματος. Σπάει επίσης και η στερεότυπη αντιμετώπιση των φυλακισμένων αγωνι-στών που συνιστούσε είτε τον άνευ όρων εκθειασμό των θέσεων και των απόψεών τους λόγω της δεινότητας της θέσης τους είτε την πολιτική εγκατάλειψη προς τα πρόσωπά τους λόγω της αναγωγής τους σε έναν παράνομο ή ακραίο πόλο. Θέλουμε να δούμε όλα αυτά τα διαφορετικά σκεπτι-κά, ανεξάρτητα από το αν μας καλύπτουν απόλυτα ή όχι, να επικοινωνούνται με όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο για να βο-ηθήσουμε να φανεί πως η πραγματικότητα δεν ταυτίζεται με την μηντιακή της εικόνα. Και αυτό επιδιώκουμε στην προκειμένη, να σταθούμε αλληλέγγυοι απ’ αυτή τη θέση μέσω της προώθησης του λόγου των αγωνιστών και της αδιαμεσολάβητης παρουσίασης των συνθηκών κάτω από τις οποίες συνελήφθησαν ή διώκονται. Οι τρόποι με τους οποίους στεκόμαστε δίπλα τους ωστόσο δε σταματάνε εδώ καθώς συμμετέχουμε και σε άλλες ομαδοποιήσεις και συλλογικότητες.

Νεότερες εξελίξεις για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα

Μέσα σε περίοδο οικονομικής και κοινω-νικής κρίσης, έπειτα από τις θεαματικές συλλήψεις αγωνιστών, τις εισβολές σε σπί-τια, την έντονη καταστολή και το γνωστό πλέον «πείραμα της Φιλαδέλφειας», ένα κράτος που βογκά τον επιθανάτιο ρόγχο του και που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να καταστείλει όποια μορφή κοινω-νικής-ταξικής αντίστασης που θα το στείλει μια και καλή στο διάολο, αποφασίζει να περάσει σε νέα επίθεση. Πως; Προωθώ-ντας τη ρουφιανιά, την υποταγή αλλά και ποινικοποιώντας προσωπικές, συντροφι-κές, φιλικές και πολιτικές σχέσεις.

Τουλάχιστον 24 νέες κλήσεις παρουσί-ασης στον ειδικό ανακριτή, ως μάρτυρες για την υπόθεση του Ε.Α, έχουν εκδοθεί από τα μέσα Οκτώβρη, σε βάρος αγωνι-στών, φίλων και συγγενών των μελών του Επαναστατικού Αγώνα. Ανάμεσα σε αυτούς και η Μ. Μπεραχά ,σύζυγος του Κ. Γουρνά, ο Ν. Μαλαπάνης, κουμπάρος των παραπάνω, στους οποίους είχε αποδοθεί κατηγορία για συμμετοχή στον Ε.Α., αλλά και η Λ. Σοφιανού, η Κ. Σοφιανού και η Ε. Βλάχου. Οι κλήσεις αυτών αναφέρουν πως θα πρέπει να εμφανιστούν και να «κατα-θέσουν ως μάρτυρες για την παράβαση άρθρου 187 Α. Π.Κ» σε σχέση με την «υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα». Όλες τους αρνούνται την παρουσία τους στον ανακριτή καθώς και να καταθέσουν

οτιδήποτε αφορά τις προσωπικές, φιλικές και συντροφικές τους σχέσεις. Η στάση όσων «μαρτύρων» αρνήθηκαν να παρουσιαστούν στον ανακριτή είναι το λιγότερο αξιοπρεπής καθώς κανείς τους δε δέχτηκε να προσβάλουν τη νοημοσύ-νη του, να τον στοχοποιούν βάσει της πολιτικής του στάσης και της παρουσίας του σε χώρους αντίστασης και εν τέλει δε δέχτηκαν να νομιμοποιήσουν διαδικασίες που θα μπορούσαν να ποινικοποιήσουν έναν ολόκληρο χώρο, που περιλαμβάνει όσους καθημερινά αντιστέκονται στα σχέδια των εχθρών της ελευθερίας. Στο σημείο αυτό, και με δεδομένη την έναρξη της δίκης της ένοπλης οργάνωσης Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, για την οποία λόγω χρονικής εγγύτητας με την έκδοση του τεύχους θα αναφερθούμε εκτενέστερα σε επόμενο, θα θέλαμε να προσθέσουμε πως η -με οποιοδήποτε τρόπο- παρακώλυση της δικονομικής διαδικασίας που μπορεί να φτάσει μέχρι και στην ολική άρνηση αναγνώρισης του δικαστηρίου και των υπαλλήλων του, αναδεικνύει δύο καινούρια σημεία στον αγώνα για την άρνηση κάθε εξουσίας: πρώτον, δείχνει πως η μάχη για αυτά που πιστεύουμε αλλά και για την έμπρακτη εφαρμογή τους, είναι δυνατόν να διεξαχθεί κάτω και από τις πλέον αντίξοες συνθήκες, όπως είναι αυτή του εγκλεισμού. Και δεύτερον, δημιουργεί τις προϋποθέσεις για ένα ‘καινούριο’ πεδίο αντιπαράθεσης με τους μηχανισμούς της κυριαρχίας, το οποίο ξεκινά αμέσως μετά από μια σύλληψη, μια προφυλάκιση ή και μια κλήση για κατάθε-ση. Λέμε ‘καινούριο’ σε εισαγωγικά γιατί η μη αναγνώριση του δικαστηρίου ως θεσμού έχει γίνει περιστασιακά από διάφορους αγωνιστές στην ιστορία των κινημάτων, όμως στην υπάρχουσα συγκυρία στον ελ-λαδικό χώρο διαφαίνεται η δυνατότητα της προοπτικής για μια μαζική απαξίωση της δικαστικής εξουσίας και το άνοιγμα αυτής της άρνησης ως έμπρακτου προτάγματος. Ήδη στις 10 Φλεβάρη, 5 από τους κατηγο-ρούμενους για συμμετοχή στη Σ.Π.Φ. έχουν συμπληρώσει 8 μέρες σε απεργία πείνας, ζητώντας την ικανοποίηση των βασικών τους αιτημάτων, που είναι η μαγνητοφώ-νηση των πρακτικών της δίκης και η μη καταγραφή στοιχείω των ανθρώπων που θέλουν να παρακολουθήσουν τη δίκη. Η Μ. Μπεραχά και ο Ν. Μαλαπάνης εμφα-νίστηκαν ενώπιον των εισαγγελέων. Οι απολογίες τους ήταν πολύ σύντομες καθώς αρνήθηκαν οποιαδήποτε σχέση με τον Επαναστατικό Αγώνα. Και οι δύο αφέθηκαν ελεύθεροι με περιοριστικούς όρους όπως απαγόρευση εξόδου από τη χώρα και στη Μ.Μ πρόσθετη υποχρέωση εμφάνισης μια φορά το μήνα σε Α.Τ. Και όλα αυτά χωρίς κανένα αποδεικτικό στοιχείο πέρα από τις προσωπικές και φιλικές τους σχέσεις με τα μέλη του Ε.Α. Κλείνοντας αυτό το κομμάτι ας μην ξεχνιόμαστε: τα κράτη είναι οι μόνοι τρομοκράτες.

Συλλήψεις σε δράση της συνομωσίας των πυρήνων της φωτιάς

Στις 1/11/10 η υπάλληλος μιας εταιρίας κούριερ θεώρησε ένα δέμα αλλά και τις κινήσεις των ατόμων που το παρέδωσαν ύποπτες οπότε και το άνοιξε με αποτέλεσμα να αναφλεγεί στα χέρια της προκαλώντας της ελαφριά εγκάυματα. Το συγκεκριμένο δέμα ήταν ένα απο τα 14 συνολικά δέματα που στάλθηκαν μέσω διάφορων εταιρι-ών κούριερ στο πλαίσιο της καμπάνιας

για διεθνή αλληλεγγύη σε ξένες οργανώσεις και φυλακισμένους αγωνιστές της οργάνω-σης “Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς”. Τα δέματα περιείχαν μικρή ποσότητα βαμβακοδυναμίτιδας (υλικού που μπορεί να βρεθεί ακόμα και σε δυναμιτάκια της αγοράς) και ήταν πολύ μικρής εμπρηστικής -και όχι εκρηκτικής- ισχύος. Προορισμοί των εμπρηστικών δεμάτων ήταν οι πρεσβείες Βελγίου, Μεξικού, Χιλής, Γερμανίας, Γαλλίας, Ελβετίας, Βουλγαρίας, Ρωσίας, η γερμανί-δα καγκελάριος Angela Merkel, ο Ιταλός πρωθυπουργός Silvio Berlusconi, ο Γάλλος πρόεδρος Nicola Sarcozi, το ευρωπαϊκό δικαστή-ριο, η διεύθυνση της Euro-just και τέλος τα κεντρικά της Euro-pol.

Το περιστατικό κινητοποίησε αστυνομι-κές δυνάμεις στην περιοχή με αποτέλε-σμα τον εντοπισμό και τη σύλληψη δύο ατόμων, των Γεράσιμου Τσάκαλου και Παναγιώτη Αργυρού οι οποίοι ανέλαβαν με κείμενό τους την πολιτική ευθύνη συμμετοχής τους στην οργάνωση. Στην προσπάθεια για την εξουδετέρωση της επίθεσης, απαγορεύτηκαν για τις επόμενες μέρες οι αποστολές δεμάτων και έγιναν ελεγχόμενες εκρήξεις σε μεγάλο αριθμό πακέτων, ορισμένα εκ των οποίων περιείχαν ύποπτες κάλτσες και παράνομα εσώρουχα.

Πέρα από το συνηθισμένο παραλήρημα των ΜΜΕ, πέρα και απο το γεγονός της σύλληψης δύο ατόμων θα σταθούμε στον τρόπο που η αντιτρομοκρατική χει-ρίστηκε την όλη υπόθεση και την κίνησή της να δημοσιεύσει φωτογραφίες των καταζητούμενων τις οποίες αναπαρή-γαγαν ακόμα και ΜΜΕ του εξωτερικού. Μιλάμε για ξεκάθαρες επικυρήξεις υπόπτων οι οποίες είναι πλέον αντιλη-πτές σαν η κανονική και αναμενόμενη κίνηση από την πλευρά της αστυνομίας. Χαρακτηριστική είναι και η περίπτωση του Χρήστου Τσάκαλου, αδελφό του συλληφθέντα Γεράσιμου, για τον οποίο είχε παλιότερα εκδοθεί ένταλμα σύλλη-ψης για την υπόθεση Χαλανδρίου που βασιζόταν σε ένα και μοναδικό στοιχείο, το δαχτυλικό του αποτύπωμα σε ένα έντυπο στο σπίτι του Παναγιώτη Μασού-ρα, προφυλακισμένου ενάμιση χρόνο τώρα για την υπόθεση του Χαλανδρίου και πάλι με ένα μόνο στοιχείο, το γεγο-νός οτι είχε παρκαρισμένη τη χαλασμένη του μηχανή στην αυλή του σπιτιού του Χατζιμιχελάκη. Το ένταλμα για τον Χ. Τσάκαλο είχε αποσυρθεί πριν λίγους μήνες από την εισαγγελέα, αφού δεν προέκυπτε κανένα στοιχείο εις βάρος του αλλά επανεκδόθηκε μετά τη σύλλη-ψη του αδελφού του, χωρίς ωστόσο και πάλι να έχει προκύψει κάποιο στοιχείο. Ο Χρήστος Τσάκαλος έχει ήδη καταδικα-στεί τηλεοπτικά σαν ο αρχηγός της “Συ-νωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς” και της “Σέχτας Επαναστατών”, και έχει χτιστεί για αυτόν η εικόνα του υπερτρομοκράτη που κινεί τα νήματα όλων των ομάδων που υιοθετούν αντάρτικες πρακτικές. Δε θα μιλήσουμε για αυθαιρεσία, το γεγο-

20

νός ότι η αντιτρομοκρατική, οι τηλερου-φιάνοι και η δικαστική εξουσία στοχοποι-ούν και φυλακίζουν με το παραμικρό το ξέρουμε πια τόσο καλά, όσο ήξεραν και οι δύο συλληφθέντες ότι υπήρχε το ενδεχό-μενο να βρεθούν στη θέση που βρίσκονται τώρα. Το ξέρουμε γιατί έχουμε πόλεμο με αυτά τα καθάρματα και γι’ αυτό είμαστε πια προετοιμασμένοι για κάθε ενδεχόμενο. Οι κυρίαρχοι στοχεύουν στην εξόντωση όλων όσων έχουν ανατρεπτικές προθέσεις, να γίνουμε και εμείς αμείλικτοι εναντίον τους και να κινηθούμε προσεκτικά, με όποιον τρόπο περνάει απ’ το χέρι μας και κρίνεται αποτελεσματικός κατά περίσταση, μέσα στη διαρκή πολεμική διαδικασία.

Σχετικά με την υπόθεση του Π. Γιάννου

Το βράδυ της 7 Οκτώβρη συλλαμβάνεται μετά από καταδίωξη από μπάτσους της ΔΙ.ΑΣ στο Μπουρνάζι στην Αθή-να ο Π. Γιάννος και στην κατοχή

του βρίσκεται εμπρηστι-κός μηχανισμός μικρής ισχύος. Αφού, όπως γράφει και ο ίδιος,

αρνείται τις “προτάσεις” που του έγιναν για να συνεργαστεί με τους

αστυνομικούς και να ρουφιανέψει σε

αντάλλαγμα την ελευθερία του, γίνεται έρευνα στο πα-τρικό του και λίγο αργότερα του ανακοινώνεται η σύλληψη του. Την επόμενη μέρα θα αφεθεί ελεύ-θερος λόγω διχο-

γνωμίας του εισαγγελέα

και ανακριτή και η απόφαση για προφυλά-

κιση του ή μη παραπέμπεται σε τριμελές δικαστικό συμβούλιο.

Ένα περίπου μήνα μετά, το τριμελές αυτό συμβούλιο θα αποφασίσει την προφυ-λάκιση του στον Κορυδαλλό με το λόγο της επικινδυνότητας για την δημόσια ασφάλεια, κάτι που ο ίδιος λέει πως είναι αποτέλεσμα της μακροχρόνιας συμμε-τοχής του στον αντιεξουσιαστικό χώρο: Διεκδικώ ενεργά και θα διατηρήσω μέχρι τέλους την προσωπική μου βάση αξιών στην οποία τοποθετούμαι ως αγωνιστής κι όχι ως παραβάτης κάποιων παραγράφων της “από τα πάνω” επιβεβλημένης νόρμας συμπεριφορών που αποκαλείται και Ποι-νικός Κώδικας. Δε νομιμοποιώ κανέναν να με κρίνει με Δίκαιο διαφορετικό από αυτό που υπαγορεύει η διαχρονική επαναστα-τική πάλη,κι αυτό δεν είναι άλλο από το δίκιο του Αγώνα ενάντια στην καπιτα-λιστική γάγγραινα,το δίκιο όλων αυτών που συμβάλλουν με τον τρόπο τους στην κατεύθυνση της κατάργησης της εξουσι-αστικής υποδούλωσης και δρουν για την λαϊκή χειραφέτηση.

Σχετικά με την υπόθεση του Χ. Πουζιαρίτη

Λίγο ο ρατσισμός που βιώνει ο ίδιος λόγω της παρελθοντικής του τοξικοεξάρτισης, λίγο το γεγονός ;oτι έτυχε πολύ μικρής πολιτικής στήριξης καθώς ο ίδιος δεν ήταν ποτέ ενεργό μέρος κάποιου πολιτικού χώρου και λίγο το γεγονός ότι στη συ-γκυρία που συνελήφθη υπήρχε η ανάγκη για επίδειξη πυγμής από την πλευρά των κρατικών μηχανισμών και της δικαστικής εξουσίας συνέβαλαν στην εξοντωτική ποινή του Βεροιώτη Χρυσοβαλάντη Πουζι-

αρίτη. Τα γεγονότα έχουν ως εξής: την πα-ραμονή της 6ης Δεκέμβρη του 2009 ο Χ.Π. Καθόταν μαζί με άλλο κόσμο στα σκαλιά του πολυτεχνείου του ΑΠΘ όταν εισέβαλε η αστυνομία μετά από συγκρούσεις που εί-χαν προηγηθεί. Απ’ όλους τους προσαχθέ-ντες συνελήφθη μόνο ο τελευταίος με την κατηγορία πως ήταν επικεφαλής ομάδας κουκουλοφόρων, παρά το γεγονός οτι δεν είχε πάνω του κάποια κουκούλα και πως οι αστυνομικοί τον αναγνώρισαν λόγω του κουρέματός του. Κατηγορήθηκε επίσης και για κατοχή εκρηκτικών υλών παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε κανένα απολύτως στοιχείο για κάτι τέτοιο. Ο ίδιος βρισκόταν στο χώρο μαζί με δυο φίλες του, φοιτήτρι-ες στο ΑΠΘ, οι οποίες ήταν και οι βασικοί μάρτυρες υπεράσπισής του. Προφυλακί-στηκε καθώς θεωρήθηκε ύποπτος φυγής και μετά την απόρριψη και της 2ης αίτησης αποφυλάκισής του είχε γράψει ένα γράμμα στο οποίο παρουσίαζε την υπόθεσή του. Στα μέσα του Δεκέμβρη που μας πέρασε, η υπόθεσή του εκδικάστηκε και ο Χ.Π κατα-δικάστηκε αρχικά σε 12 χρόνια και 4 μήνες και λόγω πρότερου έντιμου βίου κατέληξε στα 9 χρόνια και 3 μήνες φυλάκισης.

Το πρωτοφανές βάρος της ποινής είναι ζήτημα βαθύτατα πολιτικό. Είναι η πρώτη φορά που άτομο το οποίο κατηγορείται για συμμετοχή σε επεισόδια τρώει τόσα χρό-νια και μάλιστα χωρίς σοβαρά αποδεικτικά στοιχεία. Αυτή την περίπτωση βέβαια δεν την αντιλαμβανόμαστε σαν μια ένδειξη της ασυνέπειας ή της αναξιοπιστίας μιας δικαιοσύνης λειψής και αντιδημοκρατικής, αλλά σαν σημείο αναφοράς για το μέχρι πού έχει ανέβει ο πήχης του πολιτικού θράσους των δικαστικών υπαλλήλων. Ήταν μια ξεκάθαρη επίδειξη πολιτικής δύναμης στα πλαίσια της γενικότερης διαχείρισης τέτοιου είδους υποθέσεων. Στο ενδεχό-μενο που ο Χ.Π. ωστόσο, είχε τύχει μιας ευρείας πολιτικής στήριξης, πιθανότατα η ποινή του να ήταν αρκετά ελαφρύτερη. Και εδώ μπαίνει ένα ζήτημα σε σχέση με τα κριτήρια βάσει των οποίων θα στεκόμαστε δίπλα σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν την αστική δικαιοσύνη. Στην προκειμένη για παράδειγμα, η σύλληψη έγινε για λό-γους πίεσης προς όλους όσους σκόπευαν να κατέβουν την επόμενη μέρα στο δρόμο.

Από τα 5.000 άτομα που συμπορεύτηκαν, αντιμετώπισαν την αστυνομία στους δρό-μους και πήγαν μετά τη λήξη της έξω από τη ΓΑΔΘ για να ζητήσουν την απελευθέρω-ση των προσαχθέντων, κανένα δεν ασχο-λήθηκε με την υπόθεση του Πουζιαρίτη. Ας μην εκληφθεί ωστόσο αυτή η συλλογιστική σαν αποτέλεσμα ενοχικών συνδρόμων για τη μη στήριξή μας στο πρόσωπο του Χ.Π., αυτό που κρίνεται πιο σημαντικό στην προκειμένη είναι να αντιληφθούμε ότι η αστική δικαιοσύνη δεν πρόκειται να δείξει καμιά επιείκια σε κανέναν κατηγορούμενο για πράξεις που διαταράσσουν την τάξη. Ο μόνος τρόπος να εξασφαλίσει ο εκάστοτε κατηγορούμενος μια αξιοπρεπή υπεράσπι-ση είναι μέσω της πολιτικής στήριξης που θα εκδηλωθεί στο πρόσωπό του την οποία και θα διεκδικήσει με τη στάση του. Μόνο μέσω της πολιτικής αντιπαράθεσης με τα δικαστικά καθάρματα μπορεί κανείς να κερδίσει το δίκιο του καθώς η δικαιοσύνη τους είναι δομημένη για να εξυπηρετεί τα συμφέροντα αυτών που την επιβάλλουν.

Σχετικά με τις συλλήψεις στις 4 Δεκεμβρίου

Το Σαββάτο 4 Δεκέμβρη έκανε την πρεμιέ-ρα της ακόμη μια χολιγουντιανή υπερπα-ραγωγή της αντιτρομοκρατικής : Σχεδόν ταυτόχρονα συλλαμβάνονται, στην Νέα Σμύρνη ο Κ. Σακκάς και ο Α. Μητρούσιας, στα Εξάρχεια ο Χ. Πολίτης και ο Κ. Μπαρ-

λής, στον Πειραιά ο Γ. Καραγιαννίδης, στην Καλλιθέα η Σ. Αντωνίου και στην Σητεία ο Δ. Μιχαήλ. Στην κατοχή των Σακκά και Μητρούσια βρίσκεται βαρύ οπλισμό και έτσι άμεσα βγαίνει το πόρισμα : εξαρθρώθηκε τρομοκρατική οργάνωση. Τις επόμενες στιγμές παρακολουθήσα-με κάτι που τείνει να γίνει ο κανόνας σε τέτοιες υποθέσεις: Από την μια, στα “φανερά”, ξεσάλωσαν οι δημοσιόκαφροι με “ψυχολογικά” προφίλ που θα ζήλευε και ο πιο γλαφυρός λογοτέχνης, σεναριολογία που δεν βασιζόταν πουθενά για το σε ποια οργάνωση ανήκαν και που θα χτυπούσαν οι συλληφθέντες, τρομολαγνεία και ποινικο-ποιήση συντροφικών και φιλικών σχέσε-ων. Περισσότερο “υπόγεια” τα σαΐνια της ΕΛΑΣ, μπουκάρουν σε μια σειρά από σπίτια από όπου για ακόμα μια φορά, παίρνουν δείγματα DNA αλλά και μια ακόμα σειρά από “ενοχοποιητικά” στοιχεία: μπροσούρες και κείμενα του αναρχικού χώρου, προσωπικές φωτογραφίες, σημειώσεις και ηλεκτρο-νικούς υπολογιστές, ενώ ταυτόχρονα με απειλές και ψυχολογική πίεση προσπαθούν να στρέψουν τους κατηγορούμενους τον ένα ενάντια στον άλλο.

Όλοι οι συλληφθέντες, εκτός από τον Κώστα Μπαρλή ο οποίος δεν αντιμετωπίζει κατηγορίες και αφέθηκε, προφυλακίζο-νται ασχέτως της ύπαρξης ενοχοποιητικών στοιχείων, ενώ για τον Μητρούσια και για τον Καραγιαννίδη ανακοινώνεται πως εκκρεμούσαν εντάλματα σύλληψης για την υπόθεση των πυρήνων της φωτιάς. Για εμάς τα πράγματα είναι ξεκάθαρα: Για ακόμα μια φορά μπάτσοι και δημοσιογρά-φοι, στην πρεμούρα τους να παράγουν “αντιτρομοκρατικό θέαμα”, τσουβάλιασαν ανθρώπους: Οι μόνοι για τους οποίους υπάρχουν “στοιχεία”, δηλαδή οι Σακκάς και Μητρούσιας, σε γράμμα που συνυπο-γράφουν με τον Καραγιαννίδη, ουσιαστικά παίρνοντας την ευθύνη για όσα βρήκε η αστυνομία, δηλώνουν πως η Αντωνίου και ο Μιχαήλ διώκονται καθαρά για τις φιλικές και προσωπικές σχέσεις που διατηρούσαν μαζί τους καθώς και το γεγονός πως δεν είχαν καμία απολύτως σχέση με τον Πολίτη. Ο Χ. Πολίτης δεν είναι άγνωστος : Έχει κατ’ εξακολούθηση αναφερθεί και στοχοποιηθεί τόσο από τα ΜΜΕ όσο και από τους μπά-τσους. Όπως αναφέρει και ο ίδιος σε γράμ-μα του: “Είναι γεγονός πως βρίσκομαι στη φυλακή ακριβώς επειδή είμαι αναρχικός. Επειδή εδώ και 15 χρόνια διαρκώς δρα-στηριοποιούμαι μέσα από αυτό το ριζοσπα-στικό πολιτικό κομμάτι. Μια ανάγνωση της δικογραφίας, μα και η κυνική δήλωση του αρχηγού της ελληνικής αστυνομίας -πως με συνέλαβαν επειδή αφέθηκα ελεύθερος για την υπόθεση του εφετείου- το αποδεικνύ-ουν περίτρανα“. Στις 21 Μαίου του 2008 είχαν καεί κάποια οχήματα στο χώρο του εφετείου στην Αθήνα και την επόμενη μέρα προσάγεται για λίγες ώρες ο Πολίτης για να του γίνουν ερωτήσεις για τον εμπρησμό. Από αυτή την μέρα αρχίζουν μια σειρά από δημοσιεύματα που τοποθετούν αυτόν και τον κοντινό του κύκλο σε διάφορες ένοπλες οργανώσεις, με κορυφαίες τις ψευδείς δημοσιεύσεις που ανέφεραν ονομαστικά για τον Πολίτη πως δήθεν υπήρχε ένταλμα σύλληψης εις βάρος του για τους πυρήνες. Δυόμιση χρόνια μετά λαμβάνει κλήση για να εμφανιστεί σε ως κατηγορούμενος σε δίκη για τους εμπρησμούς στο εφετείο, δίκη στην οποία φυσικά αθωώνεται μιας και δεν υπάρχει τίποτα εναντίον του. για να συλληφθεί ξανά μόλις δύο μέρες μετά!

Όπως λέει βέβαια και ο ίδιος δεν είναι μόνο προσωπικής σημασίας η δίωξη αυτή και θα ήταν λάθος να την δούμε μόνο έτσι:Οι κατασκευασμένες και κατευθυνόμενες διώξεις με βάση τα σενάρια και τις εμμονές

της αντιτρομοκρατικής θυμίζουν βόμβες διασποράς. Στοχεύουν κάπου για να πλήξουν σε μεγάλη ακτίνα γύρω τους, να καταστρέψουν μια ευρύτερη περι-οχή. Αυτή η δίωξη δεν αφορά μονάχα εμένα προσωπικά. Αυτή η δίωξη θέλει να φοβίσει τον καθένα. Να προσέχουμε με ποιους μιλάμε. Με ποιους αφισοκολ-λούμε. Με ποιους βγάζουμε έντυπα. Με ποιους συμπορευόμαστε στις διαδηλώ-σεις. Με ποιους ανταλλάσσουμε απόψεις στις εκδηλώσεις. Και φυσικά πού πηγαί-νουμε. Να εμποτίσουν την καθημερινό-τητά μας με καχυποψία και φόβο. Να μην τους αφήσουμε!

Σχετικά με την υπόθεση του Α.Σ. Ναδίρ

Το Σάββατο στις 4 Δεκέμβρη, νωρίς το απόγευμα, μια ομάδα μπάτσων ενισχυ-μένη με χοιρινά της αντιτρομοκρατικής, οπλισμένη με λοστούς και σφυριά, εισβάλει στο Αναρχικό Στέκι Ναδίρ το οποίο στεγάζεται στις ‘Β φοιτητικές εστί-ες στην περιοχή των 40 εκκλησιών.Ως αφορμή παρουσιάζεται μια μήνυση κατά αγνώστων από το νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ για κάποια απαλλοτρίωση εξο-πλισμού που είχε γίνει το προηγούμενο βράδυ από άγνωστα άτομα.Οι μπάτσοι τα κάνουν γυαλιά καρφιά Ανοίγουν και βανδαλίζουν όλους τους χώρους του στεκιού, από τους κοινό-χρηστους (δανειστική εργαλειοθήκη, δωμάτιο Η/Υ, στούντιο μουσικής) μέχρι τα δωμάτια των παιδιών.Οι σύντροφοι προσπαθούν να απαντή-σουν στα χτυπήματα που δέχονται από τους μπάτσους και απαντούν σε κάποια από αυτά. Τα γουρούνια όμως είναι υπε-ράριθμα και καταβάλουν την αντίστασή τους, προσάγοντας 9 άτομα.Ταυτόχρονα, ομάδα φοιτητών που μένει στις εστίες έχει προσέλθει έξω από τον χώρο του στεκιού και κράζει τους μπάτσους απαιτώντας να φύγουν, με αποτέλεσμα να προσαχθεί για λίγη ώρα ένας από αυτούς, που στη συνέχεια όμως αφέθηκε ελεύθερος πριν καν φτάσει στην ΓΑΔΘ, όπου μετέφεραν τους υπόλοιπους.Αφού απαλλάχθηκαν από τους συντρό-φους, οι μπάτσοι έκαναν άνω κάτω το στέκι, παραμένοντας εκεί για αρκετή ώρα, ψάχνοντας για «κλοπιμαία»και κατάσχοντας μεγάλο όγκο υλικοτεχνικού εξοπλισμού του στεκιού. Την ίδια ώρα κόσμος άρχισε να συρρέει στο σημείο απαιτώντας από τους μπάτσους να φύγουν, αλλά αυτοί απλά χαμογελούσαν ειρωνικά και συνέχιζαν το ξεψάχνισμα του στεκιού.Σχεδόν παράλληλα με την επιχείρηση των μπάτσων μέσα στο στέκι, συλλαμ-βάνονται με κινηματογραφικό τρόπο από μηχανοκίνητους ένστολους, άλλα τρία άτομα που επέβαιναν σε ένα αυτοκίνητο προσπαθώντας να προσεγγίσουν το σημείο.Οι δυο θα κρατηθούν, ο ένας θα αφεθεί μετά από λίγες ώρες.Η αντίδραση του αλληλέγγυου κόσμου ήταν άμεση. Το ίδιο βράδυ μεταβαίνουν έξω από την ΓΑΔΘ για συμπαράσταση, ενώ σχεδόν αμέσως καταλαμβάνεται και η Θεολογική Σχολή του ΑΠΘ με σκοπό να γίνει κέντρο αντιπληροφόρησης, το οποίο θα μεταφερθεί έπειτα από δυο μέρες στη σχολή Θεάτρου που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης.

Μετά από λίγες μέρες και αφού περά-σουν τη διαδικασία του ανακριτή, γίνεται γνωστό ότι θα προφυλακιστούν οι 3 εξ αυτών. Οι δυο που είχαν συλληφθεί μέσα στο αμάξι, στο σπίτι των οποίων μπούκαρε η αστυνομία την ίδια ημέρα

21

και ένας σύντροφος που πιάστηκε στο Στέκι, είναι αλλοδαπός και δεν έχει μόνιμη κατοικία. Ο μοναδικός λόγος που κρατείται είναι πως οι μπάτσοι φοβούνται μήπως το σκάσει ως δια μαγείας για τη χώρα του. Οι υπόλοιποι αφήνονται ελεύθεροι μέχρι τη δίκη.

Μέσα στα κρατητήρια και κατά την διάρ-κεια της εξέτασης, τα παιδιά στέκονται στο ύψος τους και υπερασπίζονται τις ιδέες και τις θέσεις τους ως αναρχικοί.Βγάζουν μάλιστα και ένα σχετικό κείμενο υπογράφοντας ως μέλη του Αναρχικού Στεκιού Ναδίρ.Οι κατηγορίες που απαγγέλλονται στους συντρόφους ποικίλουν: από πρόκληση διακεκριμένης σωματικής βλάβης μέχρι και σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης.Είδαμε εδώ, για ακόμη μια φορά, την αδυναμία του κράτους να κατανοήσει ορι-ζόντιες μορφές οργάνωσης, αρνούμενο να παραδεχτεί πως σε μια τόσο μεγάλη «τρο-μοκρατική οργάνωση», όπως θέλουν να παρουσιάσουν τους προσαχθέντες, μπορεί να μην υπάρχουν και οι… «αρχηγοί».Γρήγορα- γρήγορα λοιπόν, 3 άτομα βαφτίζονται ως «αρχηγοί τρομοκρατικής οργάνωσης» και αντιμετωπίζουν και αυτήν την κατηγορία, τακτική που εκτός των άλλων χρησιμοποιούν οι μπάτσοι ως μέσω πίεσης σε αυτά τα άτομα, ούτως ώστε να συνεργαστούν.Φυσικά κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει και οι γελοίες κατηγορίες τους παραβλέπονται ακόμη και από τον ανακριτή, αφού κανένας από τους 3 αυτούς συντρόφους δεν βρί-σκεται μέσα στους προφυλακισθέντες.

Αναφέραμε πιο πριν την αφορμή που βρήκαν οι μπάτσοι για να μπουκάρουν στο στέκι. Οι αιτίες, τώρα, είναι πολλές και διάφορες, αλλά συνοψίζονται σε μία γενικότερη: Στην ολομέτωπη επίθεση του κράτους ενάντια στα ριζοσπαστικά κομμά-τια της κοινωνίας, τρέμουν την διάχυση των αναρχικών προταγμάτων, όπως αυτά της αυτο-οργάνωσης και της αλληλεγγύης, ανάμεσα στα κομμάτια της κοινωνίας που βιώνουν εντονότερα την καταπίεση και συνάμα αποτελούν το μεγαλύτερο κομμάτι της. Οι συνιστώσες που δημιουργούν αυ-τήν την επίθεση είναι αρκετές.Το συγκε-κριμένο περιστατικό έλαβε χώρα μόλις 2 μέρες πριν την επέτειο της κρατικής δολο-φονίας του Α. Γρηγορόπουλου το 2008.Είναι γνωστό ότι το κράτος καταβάλει μια τεραστία προσπάθεια να θέσει τις κινητο-ποιήσεις για την επέτειο αυτή υπό θεσμικά πλαίσια και νομιμοποιημένες διαδικασίες, ενώ ταυτόχρονα επιθυμεί να διαλύσει οποιαδήποτε εκδήλωση διαμαρτυρίας και οργής που ξεφεύγει από τις αυτές τις νόρμες.

Μαζί με το πιστό τσιράκι του, τα ΜΜΕ, καταπιάνεται σε μια προσπάθεια δημιουρ-γίας κλίματος τρομοϋστερίας, φόβου και πανικού για κάποιους αόρατους νίντζα με κουκούλες που θα κατέβουν στον δρόμο με όπλα και βόμβες και θα τα κάνουν όλα γυαλιά καρφιά. Με αυτόν τον τρόπο προ-σπαθούν να φοβίσουν την κοινωνία και να την στρέψουν στις προαναφερθείσες νόρμες.Το κλίμα αυτό λοιπόν, που ήθελαν να δη-μιουργήσουν εν όψει του Δεκέμβρη, είναι κομμάτι μιας ευρύτερης στρατηγικής του κρατικού πολέμου ενάντια στον Α/Α χώρο και τις Καταλήψεις γενικότερα.Ταυτόχρονα, έτσι για να δοθεί ακόμη πιο μεγάλο κύρος στην υπόθεση και να μπλέ-ξουν τα γεγονότα ακόμη περισσότερο στο μυαλό του τηλεθεατή, τα μήντια προβαί-νουν και σε μια εντελώς αυθαίρετη σύνδε-ση της «υπόθεσης Ναδίρ» με τις συλλήψεις συντρόφων που έγιναν τις μέρες εκείνες στην Αθήνα και οι δυο «γιάφκες» που

βρέθηκαν κοτσάρονται δίπλα-δίπλα με τις εικόνες από το Στέκι. Παράλληλα, ήταν ξεκάθαρη η ενόχληση που είχε προκαλέσει στον κρατικό μηχανι-σμό η ύπαρξη του Ελεύθερου Αναρχικού Ραδιοφώνου Radio-Revolt 88.7 και το γεγονός ότι αυτό εξέπεμπε στα FM. Ο πανικός που τους είχε δημιουργήσει το γεγονός ότι ο αναρχικός λόγος θα ακουγό-ταν σε ένα μέσο τόσο ευρείας χρήσης όσο το ραδιόφωνο και θα έφτανε στα αυτιά χιλιάδων ανθρώπων, είχε ήδη οδηγήσει στον εμπρησμό του στούντιο του σταθμού, που βρισκόταν στο υπό κατάληψη βαγόνι του ΟΣΕ μέσα στο ΑΠΘ, μέσω της αγαστής συνεργασίας κράτους – παρακράτους -πρυτανικών αρχών. Η μεταφορά, λοιπόν, τις τελευταίες εβδομάδες, του στούντιο του σταθμού στο Αναρχικό Στέκι Ναδίρ καθώς και το γεγο-νός ότι εκεί φιλοξενούνταν ο server του, έδωσαν ακόμη ένα κίνητρο στα σκυλιά του κράτους, ούτως ώστε να μπουκάρουν στον χώρο.

Τέλος, για να κλείσουμε αυτό το κομμά-τι, σε κάθε πετυχημένη επιχείρηση των μπάτσων πρέπει να υπάρχει και ένας, τουλάχιστον, ρουφιάνος.Και δεν μιλάμε για τους ρουφιάνους της ασφάλειας. Μιλάμε για τους πραγματι-κούς δοσίλογους των μπάτσων. «Απλούς πολίτες», που αισθάνονται ότι κάνουν το καθήκον τους προς την κοινωνία, υποβοη-θώντας αστυνομικές επιχειρήσεις, το περι-εχόμενο των οποίων ίσως και να αγνοούν, αλλά ίσως και να μην τους νοιάζει.Σε αυτή λοιπόν την περίπτωση υπήρχε το λαμπρό παράδειγμα της επιστάτριας-υπεύ-θυνης των εστιών.Η «κυρία» αυτή, όχι μόνο επέτρεψε την παρουσία των μπάτσων στον χώρο, αυτό άλλωστε θα μπορούσε να το δικαιολο-γήσει λέγοντας ότι αναγκάστηκε από το νόμο, αλλά είχε και συζητήσεις μαζί τους δίνοντας πληροφορίες για τα παιδιά που έμεναν μέσα. Μάλιστα, στους εξαγριωμέ-νους φοιτητές που την έκραζαν ροτόντας γιατί δεν λέει στους μπάτσους να φύγουν, απαντούσε πως αυτή κάνει τη δουλειά της και πως «Σας χτύπησαν οι αστυνομικοί; Αν όχι, τι φωνάζετε». Τέτοια παραδείγματα ανθρώπων υπάρχουν παντού γύρω μας και είναι η απόδειξη πως ο εχθρός μπορεί να πάρει πολλά πρόσωπα και ιδιότητες και δεν κρύβεται πάντα πίσω από θεσμικούς φορείς και τίτλους.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ ΕΜΠΡΗΣΜΟΥ ΟΧΗΜΑΤΟΣ ΤΗΣ Δ.Ε.Η. ΣΤΗ ΘΕΣΣΑ-ΛΟΝΙΚΗ

Ας κοιτάξουμε τα γεγονότα ως τέτοια: ο 19χρονος Γιάννης Σκουλούδης συνελήφθη στις 13 Οκτώβρη κατηγορούμενος για εμπρησμό οχημάτων της Δ.Ε.Η. στη Θεσ-σαλονίκη, ανέλαβε την πολιτική ευθύνη της πράξης αυτής και προφυλακίστηκε 5 μέρες αργότερα στο Ειδικό Κατάστημα Κράτησης Νέων Αυλώνα. Ένας νεαρός επαναστάτης, μερικά καμμένα oχήματα της Δ.Ε.Η. και η φυλακή ανηλίκων, συνθέτουν την εξίσωση.

Με λίγο περισσότερα λόγια, η εξίσωση αυτή μπορεί να γραφεί και ως εξής: το κράτος, μέσω των μηχανισμών του, στερεί το ύψιστο αγαθό της ελευθερίας από έναν νέο άνθρωπο, ο οποίος αψηφώντας το κόστος της επιλογής του βρήκε το θάρρος να κάνει πράξη, κάτι που πολλοί από ‘μας έχουν ακούσει να σιγομουρμουρίζεται μέσα στα σπίτια ή να κραυγάζεται στους δρόμους από χιλιάδες μητροπολιτάνους και μη: να προσφέρει τη φωτιά στη σαπίλα που απαρτίζει τη Δ.Ε.Η. και την κάθε Δ.Ε.Η., είτε πρόκειται για κάποια ΔΕΚΟ, είτε για οποιαδήποτε εταιρεία ή ‘υπηρε-

σία’ που με τη βιτρίνα της ‘κοινωφελούς επιχείρησης’ λεηλατεί και προσβάλλει τις ζωές μας.

Σίγουρα, δεν είναι ότι προτιμούμε τη Δ.Ε.Η. ‘δημόσια’ ή ‘ιδιωτική’. Ελάχιστα ενδι-αφέρει το όνομα κάτω απ’ το οποίο διεξά-γεται η κονόμα. Άλλωστε κι ο ίδιος ο Γ.Σ., που ανέλαβε το βάρος για την ευθύνη της πράξης του σε μια συγκυρία κατά την οποία οι περισσότεροι εμπλεκόμενοι σε αυτό που αποκαλείται ‘δημόσια σφαίρα’ κάνουν ό,τι μπορούν για να ρίξουν τις ευθύνες τους ο ένας πάνω στον άλλον, συμπεριέλαβε αυτήν την επίθεση1 μέσα στα πλαίσια της ‘πολύμορφης επαναστατικής διαδικασίας και εξέλιξης κύρια εφόδια της οποίας είναι η άρνηση για το υπάρχον, η επαναστατική συνείδηση και η ανάγκη για δράση, που στοχεύει στην ολική ρήξη και αποδόμηση κάθε συστήματος, σχέσης και ηθικής που καταπιέζει τον ελεύθερο άνθρωπο’.Ας ρίξουμε όμως και μια πιο προσεκτική ματιά στο μέρος της εξίσωσης που δέχτηκε την επίθεση: τη Δ.Ε.Η. Μια πτυχή της κυριαρχίας που όσα μαρκετίστικα κόλπα κι αν επιστρατεύσει, αδυνατεί να κρύψει το αληθινό της πρόσω-πο. 4.577 εργατικά ‘ατυχήματα’, μόνο την περίοδο 1991-2003, εκ των οποίων τα 91 θανατηφόρα και τα υπόλοιπα ‘απλοί’ ακρω-τηριασμοί, βαρείς τραυματισμοί, μόνιμες και ελαφριές βλάβες, χωρίς φυσικά σε αυτά τα νούμερα να υπολογίζονται οι εκατοντά-δες (ή μήπως χιλιάδες;) που έχουν πάθει καρκίνο από την κάθε είδους δραστηριό-τητα μιας απ’ τις μεγαλύτερες επιχειρήσεις στην ελλάδα, τα κέρδη της οποίας ανήλθαν πέρσι στα 693.3 εκατομμύρια ευρώ. Κι όλα αυτά είναι μοναχά η μια πτυχή της εκμετάλ-λευσης. Η οποία ξεφεύγει απ’ τους ανθρώ-πους και επεκτείνεται πάνω σε ολόκληρο το φάσμα της έμβιας και άβιας ύλης, στη γη, τα ποτάμια, τις θάλασσες και κάθε υδροφόρο ορίζοντα, όπως επίσης και τα ζώα που η Δ.Ε.Η., μολύνει και εξοντώνει με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο. Σε τελική ανάλυση και μέσα στην περίοδο της γενικευμένης λεηλα-σίας οποιασδήποτε ‘κατάκτησης’ είχε μείνει όρθια, η Δ.Ε.Η. ανεβάζει κατακόρυφα τα τιμολόγια για τα σπίτια που κάνουν χαμηλή κατανάλωση και την χαρίζει, σχεδόν, στις μεγάλες επιχειρήσεις.

Με δεδομένη, λοιπόν, την εγκληματική υπόσταση της Δ.Ε.Η., ποιος είναι, όχι μόνο ο επαναστάτης, η αναρχική, η αντιεξουσι-άστρια, ο εξεγερμένος, αλλά ο οποιοσδή-ποτε πιστεύει στην άμεση ανάγκη ανατρο-πής αυτού του κόσμου, που αρνείται να υποστηρίξει έμπρακτα μια πράξη καταστρο-φής εναντίον αυτού του κολοσσού και να σταθεί δίπλα σ’ αυτόν που πραγματοποίησε τη φαντασίωση χιλιάδων, ίσως, υπερχρε-ωμένων νοικοκυραίων (χωρίς, φυσικά, να εννοείται πως ο Σκουλούδης έδρασε ‘αντιπροσωπευτικά’ εκ μέρους κάποιων τρίτων, αλλά πως απλά έκανε πράξη κάτι που πάρα πολλοί θέλουν να κάνουν, ακόμα και στο ‘α-πολίτικο’ επίπεδο της εκδίκησης εναντίον αυτών που βάζουν βαθιά το χέρι στις τσέπες όλων, αλλά διστάζουν);

Γνωρίζουμε πως χιλιάδες κρατούμενοι σαπίζουν για χρόνια στις φυλακές περι-μένοντας να πέσει μια τζίφρα από τους κρατικούς ‘λειτουργούς’ για να εκδικαστεί κάποια έφεση ή να γίνει ένα δικαστικό συμβούλιο. Στην περίπτωση αυτή, ωστό-σο, δεν χρειάστηκαν παρά ελάχιστες ώρες στους διωκτικούς μηχανισμούς για να εντοπιστούν εισαγγελείς, να βγουν εντάλματα ερεύνης και να ακολουθήσουν θεαματικές έφοδοι της αντιτρομοκρατικής σε 8 συνολικά σπίτια, ανθρώπων του συντροφικού, φιλικού και οικογενειακού κύκλου του Γιάννη Σκουλούδη, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να προσαγάγουν στη

ΓΑΔΘ μια συντρόφισσα κυριολεκτικά με τις πυτζάμες. Η στοχοποίηση ανθρώπων που αποτελούν το ευρύτερο περιβάλ-λον οποιουδήποτε μπει στο μάτι των αρχών δεν είναι μια καινούρια τακτική, τείνει όμως τελευταία, να αναβαθμιστεί σε κεντρική κατασταλτική στρατηγική. Σπέρνουν το φόβο και περιμένουν να θερίσουν παραίτηση. Παρ’ όλα αυτά, θέλουμε να συμπλη-ρώσουμε πως η στοχοποίηση αυτή δεν αφορά γενικά κι αφηρημένα οποιαδήπο-τε φιλική σχέση αλλά στοχεύει και χτυπά σε ανθρώπους και δεσμούς πολιτικά ενεργούς, με τον έναν ή τον άλλο τρό-πο. Οι αόριστες γενικεύσεις που δημι-ουργούν ένα κλίμα κατασταλτικής ασφυ-ξίας, το μόνο που κάνουν είναι να μας ρίχνουν στην παγίδα της θυματοποίησης και να εμφυσούν μέσα μας το αίσθημα της αδυναμίας, σε μια συνθήκη η οποία απαιτεί αυτοπεποίθηση, ψυχραιμία και σχέδιο (αλλά και αυτοκριτική, για να μην ξεχνιόμαστε). Εκτός από την προφυλάκιση του Γιάννη Σκουλούδη, εκδόθηκαν εντάλμα-τα σύλληψης (με μοναδικό ‘στοιχείο’ τις καταθέσεις των ίδιων των μπάτσων ότι τους είδαν να

περνάνε κάποια στιγμή κοντά απ’ το σημείο!) και για 4 ακόμα άτομα, τους Μπάμπη Τσι-λιανίδη, Σωκράτη Τζίφκα, Δημήτρη Δημτσιάδη και Δημήτρη Φεσσά]. Οι 4 σύντροφοι αρνήθηκαν να υποκύψουν στον εκδικητικό εκβιασμό των μπάτσων και επέλεξαν τον επίπονο δρόμο της φυγοδικίας, πιάνοντας κι αυτοί με τη σειρά τους το νήμα που εδώ και χρόνια συνδέει ανθρώπους απ’ όλον τον κόσμο σε μια πορεία που έχει μια πολύ συγκε-κριμένη στόχευση: την ελευθερία. Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μια αόριστη φυγή από έναν τόπο ή από μια κατά-σταση, λόγω αμηχανίας ή δειλίας, αλλά με τη συνειδητή επιλογή του να μείνεις μόνος σου απέναντι σε έναν κρατικό διωκτικό μηχανισμό και τους κάθε λογής καλοθελητές-ρουφιάνους να περιμένουν ξεδιάντροπα τα ψίχουλα της εξουσίας με αντάλλαγμα το τομάρι σου. Στις 12 Νοέμβρη οι 4 καταζητούμενοι δημοσίευσαν ένα γράμμα με το οποίο περιγράφουν αναλυτικά τους λόγους για τους οποίους επέλεξαν τη φυγή, το συμβάν του εμπρησμού και της αιχ-μαλωσίας του Γιάννη Σκουλούδη, τις επιθυμίες και τις προτάσεις τους για τη συνέχιση της επαναστατικής υπόθεσης. Ολόκληρο το κείμενο στο http://tinyurl.

22

com/38yr3gt. Το αμέσως επόμενο διάστημα που ακο-λούθησε τα παραπάνω γεγονότα, έλαβαν χώρα διάφορες κινήσεις αλληλεγγύης και αντιπληροφόρησης, όπως μικροφωνικές σε πολλές περιοχές της Θεσσαλονίκης, συ-γκεντρώσεις στη ΓΑΔΘ και στα δικαστήρια, ενώ το Νοέμβρη πραγματοποιήθηκε συ-γκέντρωση έξω από τις φυλακές Αυλώνα όπου ο Γιάννης Σκουλούδης, ο Παναγιώτης Μασούρας αλλά και άλλοι κρατούμενοι είχαν την ευκαιρία να ανταλλάξουν κραυ-γές ελευθερίας με αλληλέγγυο κόσμο από Θεσσαλονίκη.

Κι ενώ τα Κακά Μαντάτα βρίσκονταν σχεδόν επί του πιεστηρίου, ανακοινώθηκε από τα έντυπα, ηλεκτρονικά και τηλεοπτικά γραφεία τύπου της αστυνομίας, δηλαδή το σύνολο των καθεστωτικών καναλιών και εφημερίδων η σύλληψη των 4 καταζητού-μενων συντρόφων, αλλά και της αναρχικής Φαίης Μάγιερ, με κατηγορίες που άπτονται του τρομονόμου. Σε σχέση με τους 4, οι οποίοι προφυλακίστηκαν το πρωινό της Δευτέρας 17 Γενάρη, λέγοντας στους ανα-κριτές πως είναι ‘αναρχικοί επαναστάτες και δεν πρόκειται να απολογηθούν στους δικαστές, παρά μόνο να δηλώσουν πως η Φαίη Μάγιερ δεν έχει καμία σχέση με την υπόθεσή τους’ επιφυλασσόμαστε για το επόμενο τεύχος, αναμένοντας τις δικές τους τοποθετήσεις σχετικά με την υπόθε-ση, καθώς δεν έχουμε σκοπό να αναπαρά-γουμε καμιά καθεστωτική ‘αλήθεια’. Όσον αφορά την περίπτωση της αναρχι-κής συντρόφισσας Φαίης Μάγιερ, τελικά προφυλακίστηκε στις 9 Φλεβάρη. Παρα-θέτουμε, την παρακάτω ανακοίνωση από δημοσιογράφο του δελτίου ειδήσεων του star της 16ης Γενάρη (η οποία με ελάχι-στες παραλλαγές έπαιξε στο σύνολο των καναλιών), όταν πια είχε γίνει γνωστό το μέγεθος της ‘πατάτας’ την οποία είχαν μαγειρέψει και σερβίρει στο φιλοθεάμον κοινό για λογαριασμό της αστυνομίας, περί

των γονιών της, δήθεν μελών της RAF:

«Θέλουμε να ενημερώσουμε τους πολί-τες ότι για το φιάσκο αυτό δεν φταίει το κανάλι ούτε εμείς οι δημοσιογράφοι που εκτιθέμεθα χωρίς να φταίμε. Εμείς απλά αναπαράγουμε ό,τι μας λέει η αστυνομία. Η οποία λέγοντας μας αυτές τις ανακρίβειες μας εκθέτει χωρίς να φταίμε με αποτέ-λεσμα να λέμε πράγματα που δεν ειναι αληθινά. Φταίει λοιπόν η αστυνομία και όχι εμείς.»

Στην εποχή της ολοκληρωτικής δημοκρα-τίας, οι δημοσιογράφοι είναι λογικό να διατείνονται πως ‘δε φταίνε’. Κάνουν απλά τη δουλειά τους και το ομολογούν χωρίς να ντρέπονται. Σ’ αυτήν, λοιπόν, την εποχή του σκοτα-δισμού, το ερώτημα τίθεται επίμονα: πώς περιμένουμε να είμαστε ενήμεροι για το τι συμβαίνει γύρω μας και να παρεμβαίνουμε αναλόγως, αν δε φτιάξουμε οι ίδιοι τις δικές μας αυτόνομες και οριζόντιες δομές και υποδομές αντιπληροφόρησης;

Στην εποχή της πληροφοριακής καταιγί-δας σκουπιδιών που επιχειρεί να πολτο-ποιήσει τα μυαλά μας, το μεγάλο στοίχημα είναι η ανάπτυξη και δικτύωση των δικών μας μέσων πληροφόρησης, που θα μπο-ρούν να διακρίνουν τις χρήσιμες από τις άχρηστες πληροφορίες και να καταδείξουν με ακρίβεια και σαφήνεια τους εχθρούς της ελευθερίας αλλά και τους τρόπους για να νικηθούν. Τ ώ ρ α, πριν να είναι αργά.

Γράμμα της Φαίης Μάγερ http://tinyurl.com/65sur4cΓράμμα της Μπάρμπαρα Μάγερ http://tinyurl.com/62r4yuqΑνοιχτή επιστολή των αδελφών Φίλιπ-που και Πέπε Μάγερ http://tinyurl.com/4hkyxuo

Ίδια είναι τα αφεντικά

λέμε!Το ακόλουθο κείμενο έχει ως κύριο σκοπό του να αναδείξει και να ξεμπροστιάσει τον άθλιο ρόλο του «Κ»ΚΕ ως τυπικό αφεντικό, μέσω

της εκδοτικής επιχείρησης του κόμματος, υπό την επωνυμία «Τυποεκδοτική Α.Ε.». Στην περίπτωση λοιπόν αυτή, φαίνεται ξεκάθαρα-ίσως περισσότερο από ποτέ- το αληθές του συνθήματος «ίδια είναι τ’ αφεντικά, δεξιά κι αριστερά».Αν και δεν μας νοιάζει πάρα πολύ να χαρακτηριστούμε ως αντικομουνιστές (κλασική ταμπέλα των ΚΚΕδων για όποιον σώ-φρονα άνθρωπο απεχθάνεται το κόμμα), τουλάχιστον όχι από τον συγκεκριμένο κομματι-κό χώρο, θα θέλαμε να ξεκινήσουμε με κάποιες διευκρινίσεις.

Το «Κομμουνιστικό» Κόμμα Ελλάδος ήταν κάποτε ένα κόμμα προοδευτικό και αγωνιστικό, τουλάχιστον στη βάση του, αν όχι στα υψηλά ιστάμενα στελέχη. Άνθρωποι που πίστευαν πραγματικά σε μια κοινωνικοταξική επανάσταση είχαν συνδέσει τη ζωή και τη δράση τους με αυτό.Η άρνηση ή παράβλεψη του παραπάνω γεγονότος θα αποτελούσε ιστορική ανακρίβεια και δεν θα είχε λόγο ύπαρξης σε ένα μέσο αντιπληροφόρησης.Παρ’ όλα αυτά, τον τελευταίο μισό αιώνα, η ιστορία του κόμματος έχει χτιστεί επάνω στις αντιφάσεις. Από τη μία ο επαναστατικός-προοδευτικός λόγος(πάντα βέβαια στα στενά όρια του ορθόδοξου σοβιετικού μοντέλου) και από την άλλη η ταξικά προδοτική του στάση απέναντι στους εργατικούς αγώνες και διεκδικήσεις που δεν μπορούσε ή δεν επιθυμούσε να καπελώσει. Από τα εργατικά κινήματα των δεκαετιών του 50’-60’μέχρι το Πολυτεχνείο και από τα αντίστοιχα φοιτητικά μέχρι την Εξέγερση του Δεκέμβρη, όλοι οι μη ελεγχόμενοι από το κόμμα χαρακτηρίζονταν ως προβοκάτορες.

Εσχάτως, μια ακόμη λαμπρή σελίδα ήρθε να κοσμήσει το «κόκκινο βιβλίο» του δοξασμέ-νου κόμματος.Η ηγεσία του ΚΚΕ, με πρωτοστατούσα την Γ.Γ. του, Αλεκάρα, αποφάσισε, εν μέσω μάλιστα της κρίσης του συστήματος, που κατά τα άλλα φλέγεται να ρίξει, πως είναι η κατάλληλη ώρα να ανακοινώσει περικοπές προσωπικού (ΑΚΑ απολύσεις)στην εκδοτική επιχείρηση του Κόμματος, την «Τυποεκδοτική Α.Ε.».Μην ρωτήσετε πόσο παράλογο είναι ένα κομμουνιστικό κόμμα να είναι ιδιοκτήτης επι-χείρησης. Μην ρωτήσετε επίσης πόσο παράλογο είναι η εν λόγω «κόκκινη» επιχείρηση

να αποφασίζει να πετάξει στον δρόμο 60-το λιγότερο- εργαζόμενους(τόσοι ήταν μέχρι τα Χριστούγεννα).Εμείς αντί για απαντήσεις στις ρητορικές αυτές ερωτήσεις θα σας δώσουμε μερικές επιπλέον πληροφορίες για το θέμα.

Η «Τυποεκδοτική Α.Ε.» είναι μια ιδιωτική επιχείρηση η οποία όμως επωφελούνταν(μέχρι πέρσι) από ένα ιδιότυπο καθεστώς ετήσιας κρατικής επιχορήγησης που ανερχόταν σε αρκετά εκατομμύρια ευρώ(άλλο αντιφατικό και παράδοξο εδώ, να παίρνει λεφτά μια ιδιω-τική επιχείρηση από το κράτος όταν μάλιστα οι ιδιοκτήτες έχουν, τουλάχιστον στα χαρτιά, συγκρουόμενα ταξικά συμφέροντα με το σύστημα που τους επιχορηγεί). Οι μπίζνες της εξαπλώνονται σε δεκάδες έντυπα και εφημερίδες, οι οποίες μπορεί ακόμη και να ανήκουν σε εντελώς αντίθετους με το ΚΚΕ πολιτικούς χώρους. Στο βωμό βέβαια του κέρδους αυτό δεν φαίνεται να έχει καμία σημασία για τους… «συντρόφους». Ενδεικτικά αναφέρουμε πως ο τζίρος το 2008 ανήλθε στα 80.000.000 ζεστά ευρώπουλα, σε μια επιχείρηση που έχει τα χαμηλότερα μεροκάματα στον χώρο της (την ίδια ώρα που το ΚΚΕ κάνει προγραμματικές δηλώσεις για βασικό μισθό 1.400 ευρώ), που επωφελείται από δωρεές μελών του κόμματος καθώς και από το πάθος των…νεαρών ΚΝιτών να προσφέ-ρουν εθελοντική εργασία στο Κόμμα.Και εδώ δεν μιλάμε βέβαια για κάποια οριζόντια δομή στην οργάνωση, που θα δικαιολογούσε την ιδεολογική ταύτιση και πώρωση των μελών του κόμματος, αλλά για μια επιχείρηση με τυπική, καπιταλιστική δομή.Μια επιχείρηση της οποίας οι υπάλληλοι δεν έχουν απεργήσει ούτε μία μέρα και δεν έχουν σταματήσει ποτέ την παραγωγή της.Όλα μοιάζουν ρόδινα λοιπόν για το μαγαζάκι του Περισσού.

Κι αν απορείτε ακόμη γιατί το ΚΚΕ έφτασε στη δυσάρεστη αυτή θέση να απολύσει τόσο κόσμο, η κυρία Αλέκα Παπαρήγα είναι και πάλι εδώ για να σας δώσει την απάντηση που ζητάτε.Στις σχετικές κατηγορίες για αντεργατική πολιτική που απαγγέλθηκαν στην Τυποεκ-δοτική και αφού αναφέρθηκε σε κάποια μείωση τον εσόδων της , καθώς και στην διακοπή της κρατικής επιδότησης, έκανε επίδειξη των πρακτικότατων γνώσεων που φαίνεται να αποκόμισε από τις τελευταίες μελέτες της, οι οποίες πρέπει να περιστρέφονται κυρίως γύρω από τους πασίγνωστους οικονομολόγους του φιλελευθερισμού Ντέιβιντ Ρικάρντο και Άνταμ Σμιθ, λέγοντας λίγο-πολύ τα εξής: «Η “Τυποεκδοτική” δρα μέσα στον καπιταλισμό» καθώς επίσης πως: «΄Όταν πέφτει η παραγωγή, η λύση είναι να νοικοκυρέψεις τα πράγμα-τα». Αντιφάσεις επί αντιφάσεων λοιπόν από το κόμμα που γέννησε τον Άρη Βελουχιώτη, αλλά και τον Ζαχαριάδη και τον Ανδρουλάκη.Κατηγορίες ενάντιων κυβέρνησης και κεφαλαίου για την πλήρη υποταγή στην Τρόικα, τις περικοπές στους μισθούς και τα βασικά αγαθά, την ίδια ώρα που τα εργατικά δικαιώματα καταπατούνται σωρηδόν από το ίδιο το Κόμμα και την επιχείρησή του. Εμάς βέβαια δεν μας προκαλεί και τόσο μεγάλη έκπληξη όλο αυτό το φιάσκο, καθώς γνωρί-ζουμε πως οι πρώτοι που θα σκύψουν το κεφάλι σαν δαρμένα σκυλιά και θα υπακούσουν δουλικά στις προσταγές των μεγάλων αφεντικών και του κεφαλαίου, εγχώριου ή διεθνούς, είναι αυτοί που βρίσκονται κλεισμένοι μέσα στη βουλή. Όποιας απόχρωσης και αν είναι. Όσα «Κ» και αν κοτσάρουν μπροστά από το όνομα του κόμματος τους.

ΤΥΠΟΕΚ

ΔΟΤΙΚΗ

ΚάρολοςΜάρξ

=$

23

Σε συνέχεια του προηγούμενου τεύχους φιλοξενείται στα Κακά Μαντάτα η μετάφραση της μπροσού-ρας του Earth Liberation Front (Μέτωπο Απελευθέρωσης της Γης). Η μπροσούρα αυτή κυκλοφόρη-σε το 2001 στις ΗΠΑ από το North American ELF Press Office (Γραφείο τύπου του ELF Β. Αμερικής) με τη μορφή ερωταπαντήσεων (FAQs) και αποτελεί μια παρουσίαση της οργάνωσης. Η μετάφραση εδώ και πέντε χρόνια σκονίζονταν σε κάποιο συρτάρι και δε διαφαίνονταν κάποια προοπτική έκδο-σής της στο εγγύς μέλλον. Έτσι, αποφασίστηκε να δημοσιευθεί τμηματικά μέσα από το περιοδικό. Επειδή η μπροσούρα έχει γραφτεί κοντά μια δεκαετία πριν και λόγω της δομής της οργάνωσης δεν αποτελεί το συλλογικό συγγραφικό έργο της, κρίθηκε απαραίτητο η παρούσα μετάφραση να συ-νοδεύεται από κάποιες υποσημειώσεις που σκοπό έχουν είτε να επεξηγήσουν κάποιες ασάφειες, είτε να συμπληρώσουν κάποιες ελλείψεις, ή και να διορθώσουν ακόμη κάποιες ανακρίβειες. Το περιεχόμενό της δεν αποτελεί κάποιο θεωρητικό μαργαριτάρι αλλά παρέχει μια καλή ευκαιρία να γνωρίσει κάποιος ένα από τα πιο ενεργά κομμάτια του ριζοσπαστικού κινήματος στις ΗΠΑ τα τελευ-ταία 15 χρόνια (το FBI έχει χαρακτηρίσει το ELF ως το νούμερο ένα εσωτερικό εχθρό). Ακόμη, αν και απλοϊκά γραμμένη, θέτει αρκετά ζητήματα σε σχέση με την άμεση δράση, τους σκοπούς και τα μέσα της, δίνοντας αφορμή για κριτικές συζητήσεις που στην ελλαδική πραγματικότητα μπορεί να φανούν εξαιρετικά χρήσιμες.

1 Ο όρος που χρησιμοποιείται στο πρωτότυπο είναι ‘urban sprawl’ που στα λεξικά μεταφράζεται ως ‘άναρχη αστική δόμηση’. Οι συγγραφείς ανα-φέρονται στην επέκταση του αστικού ιστού, εντός δασικών, κυρίως, εκτά-σεων που συνορεύουν με τα όρια της πόλης και που συνεπάγεται την κατα-στροφή τους (βλέπε Πάρνηθα, Σέιχ Σου, κτλ.). Ο όρος ‘αστική καταπάτηση’ που χρησιμοποιείται εδώ όπως και στη συνέχεια του κειμένου επιλέχθηκε έναντι του ‘αστική επέκταση’ ή ‘αστική εξάπλωση’ ώστε να αποδώσει καταλ-ληλότερα την αρνητική χροιά που έχει το πρωτότυπο. 2 Κάποιες ακόμα θεματικές στις οποί-ες έχουν στοχεύσει διάφοροι πυρήνες του ELF είναι η χρήση ενεργοβόρρων αυτοκίνητων SUV, ο πόλεμος στο Ιράκ και η επίθεση του μεξικάνικου κράτους και παρακράτους στις κοινότητες της Τσιάπας.3 Canadian Lynx: πρόκειται για ένα από τα τέσσερα είδη λύγκα που υπάρ-χουν στον κόσμο. Οι λύγκας είναι με-σαίου μεγέθους αιλουροειδή που ανή-κουν στην οικογένεια των αγριόγατων. Γνωστοί για τη σπανιότητα, ακόμη και οπτικής, επαφής με ανθρώπους επιβι-ώνουν σε παρθένες εκτάσεις.4 Στο πρωτότυπο (ELFs) γίνεται λογο-παίγνιο με το ακρωνύμιο της οργάνω-σης αφού στα αγγλικά η λέξη elf ση-μαίνει ξωτικό.5 Στο πρωτότυπο χρησιμοποιείται η λέξη permaculture που δεν μπο-ρεί να αποδοθεί στα ελληνικά παρά μόνο περιφραστικά αφού πρόκειται για σύνθετο όρο που συντίθεται από τις λέξεις permanent (μόνιμο)και culture (πολιτισμός, κουλτούρα) ή agriculture (γεωργία, καλλιέργεια). Χρησιμοποιείται για να δηλώσει μία ολόκληρη φιλοσοφία με πρακτικές όμως εφαρμογές. Πρόκειται για μια προσέγγιση σχεδιασμού τόσο αρχιτε-κτονικών προτάσεων κατοικίας όσο και γεωργικών συστημάτων όπου το μοντέλο που ακολουθείται βασίζεται στις σχέσεις που ενυπάρχουν στην οικολογία της φύσης. Ακολουθώντας οικολογικές, βιολογικές και βιώσιμες αρχές προτείνει σταθερά, παραγωγικά συστήματα που αλληλεπιδρούν αρμο-νικά με τη γη και τους πληθυσμούς της. Η λέξη ‘εναλλακτική’ επιλέχθηκε ως η πιο κοντινή, αδυνατώντας όμως σίγουρα να αποδώσει τη σημασία του πρωτότυπου.

Ποιες είναι οι διάφορες θεματικές στις οποίες έχει στοχεύσει το ELF;

Κάποιες από τις δράσεις που πραγματοποιήθηκαν από το ELF στη Β. Αμερική;

Τα συγκεκριμένα πεδία στόχευσης του ELF διαρκώς αυξάνονται και θα συνεχίσουν να αυξάνονται ώστε να συμπεριλάβουν κάθε απειλή για τη ζωή σε αυτόν τον πλανήτη που προκαλείται από τις άπληστες αναζη-τήσεις για οικονομικό κέρδος. Στους στόχους του ELF έχουν συμπερι-ληφθεί ζητήματα όπως η αποψίλωση των δασών (είτε πραγματοποιεί-

Η πιο περιβόητη δράση που πραγματοποιήθηκε από το ELF στη Β. Αμερική μέχρι σήμερα ήταν οι εμπρησμοί που έγιναν στις 18 Οκτω-βρίου του 1998 στο Vail Resorts Inc. Το Vail, γνωστό ως ένα από τα κορυφαία χιονοδρομικά θέρετρα ανά τον κόσμο, είχε αναγγείλει μία επέκταση της τάξης των 3.600 στρεμμάτων εντός ενός από τους τε-λευταίους εναπομείναντες βιότοπους για τον Καναδικό λύγκα3 στις ΗΠΑ. Παρόλη την ξεκάθαρη εναντίωση της συντριπτικής πλειοψηφί-ας της τοπικής κοινωνίας και μιας δεκαετούς νομικής μάχης ντόπιων οικολόγων, η Vail συνέχιζε ακόμα να προωθεί τα σχέδια επέκτασης. Μέλη του ELF ένιωσαν ότι ήταν και-ρός να εντείνουν την εναντίωση. Η δράση προκάλεσε στο Vail ζημιές που υπολογίστηκαν μεταξύ των 12 με 26 εκατομμυρίων δολαρίων και επανέφερε το ζήτημα της επέ-κτασης εντός των αγριότοπων στο διεθνές προσκήνιο. Η προκήρυξη που αποστάλθηκε από το ELF προ-κειμένου να αναλάβει την ευθύνη για τη δράση είχε ως εξής:

“Για λογαριασμό του λύγκα, πέντε κτίρια και τέσσερα χιονοδρο-μικά αναβατόρια στο Vail έγιναν στάχτες τη νύχτα της Κυριακής, 18 Οκτώβρη. Το Vail, Inc. είναι ήδη η μεγαλύτερη χιονοδρομική επιχείρηση της Β. Αμερικής και τώρα θέλει να επεκταθεί ακόμα περισσότερο. Τα 12 μίλια δρόμων και τα 3.600 στρέμματα αποψίλωσης θα καταστρέψουν το τελευταίο αξιόλογο κατα-φύγιο του λύγκα στη χώρα. Δεν θα ανεχθούμε να μπαίνουν τα κέρδη πάνω από την άγρια πανίδα και χλωρίδα του Κολοράντο. Η δράση αυτή είναι απλώς μια προειδοποίηση. Θα επιστρέψουμε εάν αυτή η άπληστη εταιρεία συνεχίσει να καταπατάει τις άγριες και παρθένες περιοχές. Για τη δική σας ασφάλεια και διευκόλυνση, συμβουλεύουμε επίμονα τους σκιέρ να επιλέξουν άλλους προορισμούς έως ότου το Vail ακυρώσει τα ασυγχώρητα σχέδια του για επέκταση. – Earth Liberation Front”

Στις 27 Δεκεμβρίου του 1998, το ELF έκαψε ολοσχερώς την εταιρι-κή έδρα των US Forest Industries (Δασικές Βιομηχανίες των ΗΠΑ) στο Medford του Όρεγκον. Αυτός ο συγκεκριμένος στόχος λειτουργούσε ως η εταιρική έδρα για τέσσερις βιομηχανίες ξύλου: του εργοστασίου καπλαμά White City και του εργοστασίου κοντραπλακέ Grants Pass στο Όρεγκον, ενός πριονιστηρίου στη Φλόριντα και ενός εργοστασίου ξυ-λείας στο Κολοράντο. Η δράση προκάλεσε καταστροφές της τάξης των 500 με 800 χιλιάδων δολαρίων στις US Forest Industries. Η προκήρυξη που στάλθηκε από το ELF αναλαμβάνοντας την ευθύνη για την δράση δήλωνε:

“Για να γιορτάσουμε τις διακοπές επιλέξαμε μια μεγάλη φωτιά ‘ξύ-λων’.

Δυστυχώς για τις US Forest Industries ήταν στην εταιρική έδρα του συνεταιρισμού τους…

Την ομιχλώδη νύχτα μετά τα Χριστούγεννα, όταν όλοι χώνευαν τη γαλοπούλα και την πίτα τους, τα ξωτικά4 του Αϊ Βασίλη άφησαν δυο

εικοσάλιτρους κουβάδες με μείγμα πετρελαίου/αμόλυβδης και ένα τε-τράλιτρο μπιτόνι με χρονοκαθυστέρηση από τσιγάρα, κάτι το οποίο αποδείχθηκε περισσότερο από αρκετό για να αρχίσει αυτό το πάρτι.

Αυτό ήρθε ως θεία δίκη για όλα τα άγρια δάση και ζώα που χάθηκαν για να γεμίσουν τα πορτοφόλια άπληστων γαμημένων όπως ο Jerry Bramwell, πρόεδρος του U.S.F.I. … και αποτελεί προειδοποίηση σε όλους τους υπόλοιπους υπαίτιους, δε κοιμόμαστε και δεν παραιτού-

μαστε.”

Ελάχιστα λιγότερο από ένα χρόνο μετά, στις 25 Δεκεμβρίου του 1999, το ELF χτύπησε τη βορειοδυτική περιφερειακή έδρα της Boise Cascade στο Monmouth του Oregon. Η φωτιά αξίας ενός εκατομμυρίου δολαρίων που προκλήθηκε από το ELF έκα-ψε ολοσχερώς τα 750 τετραγωνικά μέτρα του κτιρίου. Λίγες μέρες μετά τον εμπρησμό, το ELF έστειλε την εξής προκήρυξη:

“Η Boise Cascade έχει υπάρξει πολύ άτακτη. Αφού ρήμαξε τα δάση της Βορειοδυτικής Ακτής, η Boise Cascade εποφθαλμιά τώρα τα παρθένα δάση της Χιλής. Νωρίς το πρωί των Χριστου-γέννων, τα ξωτικά άφησαν κάρβουνο στην κάλτσα της Boise Cascade. Τέσσερα μπιτόνια με πετρέλαιο και βενζίνη μαζί με ένα ρολόι μαγειρικής για χρονοκαθυστέρηση, κατέστρεψαν τα περιφερειακά διοικητικά της γραφεία στο Monmouth του Όρε-γκον. Αυτό ας γίνει μάθημα για όλες τις άπληστες πολυεθνικές εταιρίες που δε σέβονται τα οικοσυστήματά τους. Τα ξωτικά πα-

ρακολουθούν. – Earth Liberation Front”

Η Boise Cascade ξεκίνησε πρόσφατα τη συνεργασία με τη Χιλια-νή εταιρία Maderas Condor για να συνεχίσουν τις διευρυμένες τους πρακτικές αποψίλωσης στην περιοχή του Puerto Montt της Χιλής, μίας από τις λίγες εναπομείνασες περιοχές στον κόσμο που έχει παραμείνει άθικτη από την μαζική υλοτόμηση.

Μόλις έξι μέρες αργότερα, το βράδυ της πρωτοχρονιάς του 2000, το ELF για πρώτη φορά στράφηκε στο ζήτημα της γενετικής μηχανι-κής. Η Catherine Ives δούλευε ως ερευνήτρια στο πανεπιστήμιο του Michigan (Michigan State University) για να βοηθήσει, σύμφωνα με τα λεγόμενά της, τη σίτιση των πεινασμένων του κόσμου μέσω της βιοτεχνολογίας. Ένα από τα προγράμματά της, χρηματοδοτούμενο εν μέρει από τη Monsanto και από την Υπηρεσία Διεθνούς Ανάπτυξης των ΗΠΑ (U.S. Agency for International Development), περιελάμβανε απόπειρες εξαναγκασμού αγροτών σε λιγότερο δυτικοποιημένες χώρες ώστε να σταματήσουν τις βιώσιμες αγροτικές τεχνικές με σκοπό την εξάρτησή τους από την βιοτεχνολογική βιομηχανία, και συγκεκριμένα τη Monsanto η οποία ανάμεσα σε μία πληθώρα άλλων ευρεσιτεχνι-ών δημιούργησε και το σπόρο εξολοθρευτή. Αυτοί οι σπόροι που δεν αναπαράγονται απαιτούν από τους αγρότες να προμηθεύονται ετησίως νέους σπόρους από τη Monsanto.

Η θεωρία ότι απλά δεν υπάρχει αρκετή τροφή στον κόσμο για τη σίτιση του σημερινού πληθυσμού είναι ένας απόλυτος μύθος που χρησιμοποιείται από τη βιομηχανία της βιοτεχνολογίας ως ένας από τους λόγους για να συνεχίζει στον τομέα γονιδιακής τροποποίησης. Τα τμήματα δημοσίων σχέσεων της Monsanto και άλλων εταιριών της βιοτεχνολογικής βιομηχανίας απέχουν πολύ από την ειλικρίνεια όταν παρουσιάζουν την αλτρουιστική εικόνα ότι δήθεν βοηθούν ανθρώπους στις, όπως τις αποκαλούν, “αναπτυσσόμενες χώρες” να βελτιώσουν τις

ται για έργα ανάπτυξης όπως οι αυτοκινητόδρομοι, είτε για πολυτελείς κατοικίες και/ή χώρους αναψυχής, είτε για άμεσο κέρδος από το εμπό-ριο ή τη χρήση της ξυλείας, είτε…), η αστική καταπάτηση1, η γενετική μηχανική, η καταστροφή φυσικών βιότοπων και οικοσυστημάτων, η εκμετάλλευση εργασίας σκλάβων από εταιρείες και άλλα.2

Ένα από τα κτίρια στο Vail ενώ ακόμα βρί-σκεται σε εξέλιξη ο εμπρησμός που προκλή-

θηκε από την επισκεψη του ELF

συνθήκες διαβίωσης τους. Δεν είναι τίποτα άλλο από μία ακόμα προσπάθεια του αμερικάνικου κυρίως ιμπεριαλισμού να ελέγξει και να καταστρέψει μη δυτικοποιημένους πολιτισμούς για χάρη του οικονομι-κού κέρδους. Είναι μήπως απλά μια αθώα σύμπτωση ότι η Monsanto, η U.S. Agency for International Development και η Catherine Ives δε διδάσκουν και δεν προωθούν τις οργανικές, εναλλακτικές τεχνικές5 στις λιγότερο δυτικοποιημένες χώρες; Και μήπως είναι απλά μία ακόμα σύμπτωση ότι αντί για αυτό κατασκευάζουν την επιθυμία για τους γε-νετικά τροποποιημένους σπόρους που η Monsanto πουλάει με ευκολία;

Ως απάντηση σε αυτό το πρόγραμμα και τη δουλειά της Catherine Ives, το ELF έβαλε φωτιά στο γραφείο της, στο Michigan State University, προκαλώντας καταστροφές υπολογισμένες σε 400.000-900.000 δολάρια. Η Ives παραδέχτηκε αυτοπροσώπως ότι η φωτιά της κατέστρεψε δουλειά χρόνων. Η προκήρυξη που στάλθηκε από το ELF δήλωνε:

“Το ELF αναλαμβάνει την ευθύνη για το χτύπημα στο γραφείο της Catherine Ives, Rm. 324 Agricultural Hall (Αγροτικό Κολλέγιο) στο Michigan State University στις 31 Δεκεμβρίου του 1999. Τα γραφεία περιλούστηκαν με βενζίνη και πυρπολήθηκαν. Αυτό έγινε ως απάντηση στην προσπάθεια που γίνεται ώστε να αναγκάσουν τις αναπτυσσόμενες χώρες στην Ασία, τη Λατινική Αμερική και την Αφρική να αλλάξουν τις φυσικές καλλιέργειες με γενετικά τροποποιημένες γλυκοπατάτες, καλα-μπόκι, μπανάνες και ανανάδες. Η Monsanto και η USAID είναι βασικοί χρηματοδότες της ερευνητικής και διαφημιστικής δουλειάς που γίνεται μέσω του Michigan State University. Σύμφωνα με τοπικές εφημερίδες, ο εμπρησμός κόστισε 400.000 δολάρια σε καταστροφές. Αποτεφρώ-στε τη Monsanto, Ζήτω το ELF. Εμπρός για τον επόμενο Γ.Τ. στόχο!”

Πριν περάσει ούτε ένας μήνας, στις 23 Ιανουαρίου του 2000, το ELF έβαλε φωτιά σε ένα υπό κατασκευή πολυτελές σπίτι στο Bloomington στην περιοχή Ιντιάνα. Αυτό το σπίτι, το οποίο θα κοστολογούνταν με-ταξύ 750.000 και 1.500.000 δολάρια με το πέρας της ολοκλήρωσής του, απειλούσε τον υδροκρίτη Lake Monroe ο οποίος τροφοδοτεί με καθαρό, φρέσκο, πόσιμο νερό την περιοχή του Bloomington. Η ζημιά από τη φωτιά αποτιμήθηκε πάνω από 200.000 δολάρια και σήμανε την πρώτη φορά που το ELF στόχευσε αυτό που η ομάδα επιλέγει να αποκαλεί αστική καταπάτηση. Η προκήρυξη που στάλθηκε από το ELF

Το ELF δεν έχει κάποιο είδος χειροπιαστής λίστας μελών ούτε συνε-λεύσεις που θα μπορούσες να παρευρεθείς ώστε να αρχίσεις να εμπλέ-κεσαι με αυτό. Θυμήσου, το ELF δε περιστρέφεται γύρω από κάποια υλική βάση ή κλασσικά οργανωμένη δομή, αλλά αντιθέτως γύρω από μία ιδεολογία. Εάν πιστεύεις στην ιδεολογία του ELF και ακολουθείς μια συγκεκριμένη σειρά ευρέως δημοσιοποιημένων κατευθυντήριων γραμμών, μπορείς να πραγματοποιήσεις δράσεις και να γίνεις κομμάτι του ELF.

Οι κατευθυντήριες γραμμές του ELF έχουν ως εξής:

1) Πρόκληση όσο το δυνατόν μεγαλύτερης οικονομικής ζημιάς σε οποιονδήποτε επωφελείται της καταστροφής του φυσικού περιβάλλο-ντος και της πλάσης, για ικανοποίηση της εγωιστικής του απληστίας και αναζήτηση κέρδους,

2) Δημόσια ενημέρωση για τις θηριωδίες που διαπράττονται εις βάρος του περιβάλλοντος και της πλάσης,

3) Λήψη όλων των απαραίτητων προφυλάξεων ώστε να μην βλα-φθεί έμβιο όν.

Πιθανόν η σημαντικότερη και πιο λογική ερώτηση που χρειάζεται να γίνει είναι αν οι δράσεις του ELF είναι επιτυχημένες. Ακόμα και αν η ομάδα δε αποτρέψει εντελώς κάποιον με μια δράση, αυτό δε σημαίνει ότι η δράση ήταν αποτυχημένη. Οι δράσεις του ELF έχουν τουλάχιστον τρεις κύριους στόχους κατά νου:

1) Να προκαλέσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη οικονομική ζημιά σε οποιονδήποτε επωφελείται της καταστροφής του φυσικού περιβάλ-λοντος και της πλάσης, για ικανοποίηση της εγωιστικής του απληστίας και αναζήτηση κέρδους,

2) Να ενημερώσουν για τις θηριωδίες που διαπράττονται εις βάρος του περιβάλλοντος και της πλάσης,

3) Να καταστήσουν σαφές ότι όποιος προωθεί την καταστροφή της πλάσης για το κέρδος μπορεί να θεωρηθεί ο επόμενος στόχος.

Έχοντας αυτούς τους τρεις στόχους κατά νου, κάθε δράση που έχει πραγματοποιηθεί από το ELF έχει επιτυχώς εκπληρώσει τουλάχιστον έναν ή περισσότερους από αυτούς τους στόχους.

Ένα συνηθισμένο επιχείρημα εναντίον των δράσεων του ELF είναι ότι κάθε στόχος καλύπτεται από ασφάλεια με αποτέλεσμα να μην υπο-στεί εντέλει ούτε ελάχιστη οικονομική ζημιά. Αν και είναι σε μεγάλο βαθμό αλήθεια ότι οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, από τους στόχους του ELF έχουν αποζημιωθεί, είναι γελοίο να πιστεύει κανείς ότι οι ασφα-λιστικές εταιρείες μπορούν να αντέξουν χασούρα από εκατοντάδες χιλιάδες μέχρι εκατομμύρια δολαρίων χωρίς να αυξήσουν υπέρογκα

τα ασφάλιστρα. Εάν ένας ιδιώτης ή ακόμη και μια βιομηχανία δεχόταν επανειλημμένα χτυπήματα από το ELF, οι ασφαλιστικές εταιρείες είτε θα σταματούσαν την κάλυψη τους είτε θα ανέβαζαν το κόστος σε επίπεδα πολύ υψηλά για μια επικερδή επιχείρηση.

Το μόνο πρόβλημα με τις δράσεις του ELF, σε αυτό το σημείο, είναι ότι δεν συμβαίνουν αρκετές.

Όπως βλέπεις οι κατευθυντήριες γραμμές βρίσκο-νται σε αντιστοιχία με τους στόχους του ELF με μία ση-μαντικότατη εξαίρεση. Η τρίτη από τις τρείς κατευθυντήριες γραμμές δηλώνει ότι πρέπει να ληφθούν όλες οι απαραίτητες προφυλάξεις ώστε να μην βλαφθεί έμβιο όν. Το ELF θεωρεί τον εαυτό του μια μη βίαιη οργάνωση από τη στιγμή που δεν έχει υπάρξει κανένας τραυματισμός σε άνθρωπο ως αποτέλεσμα των δράσεων της οργάνωσης. Αυτό δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση απλή σύμπτωση αλλά για την ακρίβεια μία αφοσίωση στις κατευθυντήριες γραμμές.

Άτομα που ενδιαφέρονται να γίνουν ενεργό κομμάτι του ELF χρει-άζεται να ακολουθήσουν τις παραπάνω κατευθυντήριες γραμμές και να δημιουργήσουν το δικό τους κλειστό, ανώνυμο πυρήνα συνάφει-ας, αποτελούμενο από έμπιστους και ειλικρινείς ανθρώπους. Θυμήσου ότι το ELF και κάθε πυρήνας εντός του, διατηρούν την ανωνυμία τους όχι μόνο αναμεταξύ τους αλλά και σε σχέση με τον υπόλοιπο κόσμο. Άρα, δεν υπάρχει ρεαλιστική περίπτωση να γίνεις ενεργό μέλος σε ήδη υπάρχοντα πυρήνα. Πάρε πρωτοβουλία, σχημάτισε τον δικό σου πυρή-να και κάνε αυτό που χρειάζεται να γίνει!

αναλαμβάνοντας την ευθύνη για τη δράση δήλωνε:

“Χαιρετίσματα από το Bloomington, IN:Το Earth Liberation Front θα ήθελε να αναλάβει την ευθύνη για

την μεταμεσονύκτια επίσκεψη στην κατασκευαστική Sterling Woods το βράδυ της 23ης Γενάρη. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας, λαμπα-διάσαμε ένα σπίτι που βρισκόταν υπό κατασκευή. Καταστράφηκε ολο-σχερώς. Οι τοίχοι είχαν ήδη καταρρεύσει όταν έφτασε η πυροσβεστική. Η ζημιά αποτιμήθηκε στα 200.000 δολάρια. Τελειωμένο το σπίτι θα άξιζε 700.000. ‘No Sprawl, ELF’ γράφτηκε με σπρέι στην ταμπέλα των κατασκευαστών. Το σπίτι χτυπήθηκε επειδή η περιοχή αστικής ανοι-κοδόμησης-καταπάτησης στην οποία ανήκει βρίσκεται στον υδροκρίτη Lake Monroe. Αυτός είναι που τροφοδοτεί με πόσιμο νερό την πόλη του Bloomington, IN και τη γύρω περιοχή. Έχει ήδη τεθεί σε κίνδυνο από προϋπάρχουσα ανοικοδόμηση και δρόμους. Για μια ακόμη φορά οι πλούσιοι του κόσμου καταστρέφουν ότι λίγο μας έχει απομείνει όσων αφορά τις φυσικές εκτάσεις και τα συλλογικά αγαθά(το νερό). Ας ελπί-σουμε ότι θα λάβουν το μήνυμα πως δε θα το ανεχτούμε άλλο.”

Επιπρόσθετα στις δράσεις που καταγράφονται παραπάνω, το ELF έχει αναλάβει την ευθύνη για την τοποθέτηση καρφιών σε δέντρα6 στο Eugene του Όρεγκον και στο Bloomington, IN. Έχει κάψει και προ-καλέσει σοβαρές καταστροφές μια σειρά από σπίτια στο Long Island της Νέας Υόρκης και έχει λαμπαδιάσει την Superior Lumber Company στο Glendale του Όρεγκον. Επιπλέον το ELF έχει συνεχίσει με την ενα-σχόληση του εναντίον της γενετικής μηχανικής κτυπώντας την Delta & Pine Land Company Research Cotton Gin στην Visalia της Καλιφόρνια (θυγατρική της Monsanto) και το Πανεπιστήμιο της Μινεσότα στο St. Paul. Πιο πρόσφατα το ELF συνέχισε να διευρύνει τη στοχοθεσία του με δράσεις εναντίον του καταστήματος Nike Outlet στο Albertville της Μινεσότας, εναντίον ενός Old Navy Outlet Center στο Long Island και άλλα.

Η ιδεολογία του ELF αφήνει να διαφανεί ότι οποιοσ-δήποτε (ανεξάρτητα από το αν είναι ιδιώτης, εταιρία, κυβερνητική ή μη-κυβερνητική υπηρεσία) συνεχίζει να καταστρέφει το φυσικό περιβάλλον μπορεί να θεωρη-θεί ο επόμενος στόχος της οργάνωσης.7

Πως γίνεται κανείς μέλος του ELF;

Δεν καλύπτονται οι στόχοι του ELF από ασφαλιστικές;

συνεχίζεται στο επόμενο τεύχος...

Όχημα SUV μετά από εμπρησμό του ELF

Είναι επιτυχημένες οι δράσεις του ELF;

6 Πρόκειται για ένα είδος σαμποτάζ (tree spiking) κατά το οποίο καρ-φώνονται μεγάλα καρφιά κάτω από την φλούδα του δέντρου παράλληλα με τον άξονα ανάπτυξης του ώστε να καταστρέφονται τα αλυσοπρίονα. Σύμφωνα με το πρωτόκολλο ορθής χρήσης του συγκεκριμένου τύπου σαμποτάζ, στις περιοχές όπου γίνεται χρήση του, οι δράστες τοποθετούν εμφανείς ταμπέλες που ενημερώνουν για τη δράση τους ώστε να αποφευ-χθεί ο τραυματισμός των ξυλοκόπων. Έτσι, στην ουσία εξαναγκάζουν συ-χνά τις εταιρίες να εγκαταλείψουν το σχέδιο τους αφού ο εντοπισμός και η αφαίρεση των καρφιών είναι μια δια-δικασία χρονοβόρα, με υψηλό κόστος και με αβέβαια επιτυχία ως προς τον πλήρη εντοπισμό τους. Η χρήση της συγκεκριμένης πρακτικής ξεκίνησε το 1984 από ακτιβιστές της Earth First! ως μία λύση για την αντιμετώπιση της υλοτόμησης αιωνόβιων δασών. Αν και στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε από την ίδια μετά τον προσανατολισμό της ορ-γάνωσης σε νόμιμες μόνο διαδικασίες, η πρακτική παρέμεινε διαδεδομένη ανάμεσα σε ριζοσπάστες οικολόγους και αναρχικούς.

7 Έπειτα από έρευνα στο διαδίκτυο παραθέτονται στη συνέχεια μερικές από τις πιο δυναμικές δράσεις του ELF που έλαβαν χώρα στη Β. Αμερική από το 2001 μέχρι και σήμερα:

• 21 Μαΐου 2001, εμπρησμός στο Κέντρο Αστικής Φυτοκομίας του Πανε-πιστημίου της Ουάσινγκτον με το ύψος των καταστροφών να ανέρχεται στα 7 εκατομμύρια δολάρια.

• 1 Αυγούστου 2003, η πιο ζημι-ογόνα, με διαφορά, δράση στην ιστο-ρία του ELF πραγματοποιείται στο San Diego της Καλιφόρνια. Ένα συγκρότη-μα 206 διαμερισμάτων υπό ανέγερση καταστρέφεται ολοσχερώς. Το κόστος υπολογίστηκε στα 50 εκατομμύρια δο-λάρια ενώ πλησίον του χώρου εντοπί-στηκε ένα πανό 3,7 μέτρων όπου ανα-γράφονταν τo σύνθημα “Αν το κτίσετε, θα το κάψουμε” με την υπογραφή “Τα ELF’s είναι θυμωμένα”.

• 22 Αυγούστου 2003, ακριβώς τρεις εβδομάδες μετά από τον εμπρη-σμό στο San Diego το ELF κτυπά και πάλι στην Καλιφόρνια στοχεύοντας αρκετές αντιπροσωπείες αυτοκινή-των στο ανατολικό προάστιο του Λος Άντζελες, West Covina. Μία αποθήκη καίγεται ολοσχερώς ενώ αρκετά ακόμα αυτοκίνητα καταστρέφονται με απο-λογισμό περισσότερα από 125 SUV ή Hummer που συνολικά κοστίζουν 2,3 εκατομμύρια δολάρια.

• 17 Ιανουαρίου 2006, μία σχεδόν ετοιμοπαράδοτη βίλλα 890 m2 και αξί-ας 3 εκατομμυρίων δολαρίων καίγεται ολοσχερώς από το ELF στο Camano Island της Ουάσινγκτον.

• 3 Μαρτίου 2008, εμπρηστικοί μηχανισμοί τοποθετούνται και κα-ταστρέφουν τέσσερα υπερπολυτελή σπίτια συνολικής αξίας 7 εκατομμυ-ρίων δολαρίων που βρίσκονταν στο ‘Δρόμο των Ονείρων’ στο Woodinville της Ουάσινγκτον. Στο σημείο εντοπίζε-ται η υπογραφή της ομάδας με κόκκι-νο σπρέι και ένα πανό με το σύνθημα ‘Κτισμένα Πράσινα; Μπα, ΜΑΥΡΑ’.

• 4 Σεπτεμβρίου 2009, τελευταία γνωστή δράση του ELF στο Everett της Ουάσινγκτον όπου καταστρέφονται δύο ραδιοφωνικοί αναμεταδότες.