Γε.Λ.ΑΓενικό Λύκειο Νέας Αλικαρνασσού

Απρίλιος 2013 / Τεύχος 6

Σχολικό περιοδικό

2 EditorialΜια μέρα θα είμαστε λίγο καλύτεροι από την «καλή» μας εκδοχή.Και λίγο χειρότεροι από τη «μέτρια» εκδοχή. Ταυτόχρονα. Ένα πακέτο εκδοχών ταυτόχρονα. Αυτές που πιστεύεις, αυτές που θα ήθελες, αυτές που μπορείς, αυτές που δεν μπορείς.Δεν έχει σημασία ποιον δρόμο θα διαλέξεις. Σημασία έχεις πώς θα τον διανύσεις. Σημασία έχει ότι στον δρόμο για το νόημα έχασα τον δρόμο. Ενίοτε και το νόημα. Σημασία έχει να υπάρχει σημασία. Όχι χεράκι που σε παίρνει από το χέρι. Χεράκι που το παίρνεις από το χέρι. Όχι δρόμος που ακολουθείς. Δρόμος που σε ακολουθεί.

Δεν είμαστε αρκετά γενναίοι. Μια μέρα δεν θα υπάρχει ούτε χώρος, ούτε χρόνος. Μια μέρα θα ανακαλύψουμε νέες υποθέσεις, νέες αιτίες. Νέα τραγούδια. Νέες αλήθειες. Ή παλιές. Αλήθειες. Κανονικές. Που δεν θα χωράνε τίποτα παλιό. Πάλιωσες.

Να απενοχοποιήσουμε τη σιωπή. Δεν έχουμε πάντα λέξεις. Δεν έχουμε πάντα προσδοκίες. Προσοχή στο κενό. Σκέτο. Χωρίς ενδιάμεσα. Όταν μάθουμε να διαχειριζόμαστε κενά, παύουμε να διαχειριζόμαστε λέξεις. Αρχίζουμε να διαχειριζόμαστε σιωπές.

Σαχίνη Κων/να

3ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΚΔΟΣΗΣ

ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΑΝΤΙΓΟΝΟΣ Α’1

ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ

ΖΕΑΚΗ ΚΛΕΟΠΑΤΡΑΨΑΡΟΥΔΑΚΗΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

ΑΝΔΡΙΚΑΚΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ Α’1ΒΑΚΑΛΟΓΛΟΥ ΣΤΥΛΙΑΝΗ Α’1ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ ΑΝΤΙΓΟΝΟΣ Α’1ΚΥΡΛΑΚΗ ΜΑΡΙΑ Α’2ΛΙΛΗ ΓΕΩΡΓΙΑ Α’2ΜΗΛΙΑΡΑΚΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ Α’3ΡΑΥΤΟΠΟΥΛΟΥ ΙΩΑΝΝΑ Α’3ΒΑΡΒΑΡΕΣΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ Β’1ΒΑΤΣΙΝΑ ΑΝΝΑ Β’1ΓΕΩΡΓΟΠΟΥΛΟΥ ΑΘΗΝΑ Β’1ΘΕΟΦΑΝΟΥΣ ΕΙΡΗΝΗ Β’1ΠΑΠΑΚΩΣΤΑ ΝΙΚΑΝΔΡΑ Β’3ΠΛΕΥΡΙΔΗ ΣΟΦΙΑ Β’3ΣΑΧΙΝΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ Β’3ΔΑΚΑΝΑΛΗ ΑΙΜΙΛΙΑ Γ’2ΚΑΓΙΑΜΠΑΚΗ ΕΙΡΗΝΗ Γ’2ΚΑΓΙΑΜΠΑΚΗ ΕΛΕΝΗ Γ’2ΒΟΥΙΔΑΣΚΗ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ Γ’4ΒΕΡΙΓΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ Γ’4

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Κοινωνία Απόψεις Συνέντευξη Διατροφή Περιβάλλον Παιδεία Τέχνη Οδοιπορικό Τηλεοπτικά Σινεφίλ Βιβλίο

4 - 78 - 910 - 1112 - 1314 - 1516 - 1718 - 202122 - 232425 - 27

4 Κοινωνία

ΔΕΝ;)Είμαι ρατσιστήςΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ.Έχω φίλο ένα μαύρο παιδί που ζει λίγο πιο κάτω από το σπίτι μου. Μερικές φορές παίζουμε μαζί, αλλά δεν τον αφήνω να παίξει με τα καινούρια μου παιχνίδια. Άσε που η μαμά δε θέλει να τρώει μαζί μας. ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ.Με το Ραμόν πάμε Β’ Λυκείου. Καθόμαστε στο ίδιο θρανίο κι είμαστε οι καλύτεροι φίλοι.Συμπαραστέκομαι στα προβλήματα του, προσπαθώ να τον κάνω να χαμογελάσει. Προχθές, τσακωθήκαμε και τον είπα “αραπόμαυρο της κακιάς ώρας”.ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ.Με το Ραμόν δε μιλάμε πια. Η κοινωνική μου εικόνα δεν επιτρέπει τη συναναστροφή με έγχρωμους δευτεροκλασσάτους ανθρώπους. Όχι πως με πειράζει ή με ενοχλεί. Τον αγαπάω το Ραμόν. Με βοήθησε να ξεριζώσω από μέσα μου τις προκαταλήψεις και να αποδεχτώ τη διαφορετικότητα.-διάβολε, δε σου είπα να μη μου πλύνεις το τζάμι; Άχρηστοι Αλβανοί..

Ειρωνεία. Ναι, είναι πράγματι δύσκολο να αντιληφθούμε μερικές φορές πόσο υποκριτές μπορεί να είμαστε ακόμα και μου τις ίδιους μας τους εαυτούς. Να νομίζουμε πως έχουμε αλλάξει τον τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα, κι όμως στην ουσία να έχουμε βάλλει μια ασπίδα για να μην αποδεχόμαστε την πικρή αλήθεια. ΕΙΜΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ και ας μην το συνειδητοποιώ πάντα. Από το ‘καλημέρα’ που θα πω με μισή καρδιά στο Βούλγαρο ενοικιαστή του διπλανού σπιτιού, μέχρι το ‘τον καημένο, πώς του τα έφερε έτσι η ζωή’, που θα σκεφτείς για τον τυφλό συνομήλικό σου που περπατούσε στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Εγώ όμως το καλημέρα το είπα και τον τυφλό άμα ήθελε βοήθεια θα τον βοηθούσα. Αυτή είναι όμως η ουσία; Να δημιουργήσουμε έναν κόσμο κοινωνικών συμβιβασμών και καθωσπρεπισμών που θα επικαλύπτει τη μη αποδοχή του διαφορετικού, αλλά αντιθέτως θα τη ντύνει με τα στολίδια της κοινωνικής-κατά τα άλλα- βοήθειας, της αναγνώρισης της διαφορετικότητας με κάποιο εσάνς λύπησης και της ισότητας μεταξύ των ανθρώπων-μόνο που άμα αρχίσουμε να βλέπουμε και πολλούς ομοφυλόφιλους στις δημόσιες υπηρεσίες, θα σοκαριστούμε δέοντος!;Όχι εγώ δεν ονειρεύομαι αυτό! Θέλω να κοιτάζω εσένα που είσαι διαφορετικού χρώματος, εσένα που πιστεύεις σε άλλο Θεό, εσένα που είσαι μετανάστης οικονομικός ή πολιτικός, με την ίδια καθαρή ματιά που χαρίζω στους ανθρώπους που αγαπάω. Απαλλαγμένη από βαθιά ριζωμένες σκέψεις, που αβίαστα έρχονται στην επιφάνεια. Γιατί έτσι με μεγάλωσαν, έτσι μεγάλωσαν γενιές γενεών σε όλο τον κόσμο. Γιατί ακόμα και η λέξη ‘διαφορετικός’ προδικάζει μια σύγκριση. Είναι από εκείνες τις λέξεις στο συντακτικό που δεν είναι επίθετα συγκριτικού βαθμού κι όμως δηλώνουν σύγκριση. Λες: έχει διαφορετικό δέρμα από το δικό μου, δε λες: το δέρμα του είναι διαφορετικό.

5

Η σύγκριση σαν να επιζητά να βγει στην επιφάνεια ακριβώς τη στιγμή που της έχουν μάθει να ξεπετάγεται. Και δε λέω πως μόνο στη γλώσσα μας η διαφορετικότητα συνεπάγεται κριτική. Κάθε γλώσσα, κάθε πολιτισμός, κάθε ιστορία με άλλα λόγια συσχετίζει εκείνο το παράξενο, το απρόσιτο, το άπιαστο με μια εχθρική διάθεση και μια επιβουλή εκ μέρους του. Η ίδια η ψυχιατρική μόλις πριν μερικές δεκαετίες θεωρούσε πως οι μαύροι λαοί ήταν άρρωστοι για αυτό και η οποιαδήποτε επαφή ή ανάμειξη τους με λευκούς θα προκαλούσε την εξαφάνιση του ανώτερου είδους! Αν όντως θέλω, λοιπόν, να διαγράψω τη λέξη ‘ρατσισμός’ θα πρέπει να την τοποθετήσω στο ίδιο τσουβάλι με λέξεις και φράσεις όπως: εκμετάλλευση υποανάπτυκτων κρατών, παγκοσμιοποίηση, πλουτοκρατία.. Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα και κάπως έτσι θα τελειώσουν. Γιατί ένας κόσμος μακριά από προκαταλήψεις, κοινωνικές διακρίσεις και ανισότητες δεν ανήκει σε σουρεαλιστικό πίνακα ζωγραφικής. ΜΠΟΡΕΙ να πάρει σάρκα και οστά φτάνει να αλλάξουν νοοτροπία οι κοινωνίες. Η συνεχής ενημέρωση, η δια βίου μάθηση, η προσπάθεια να γνωρίσουμε όλο και περισσότερο κομμάτι της αλήθειας αυτού εδώ του κόσμου θα μπορέσουν να φέρουν τούμπα το σκηνικό στο οποίο τοποθετημένοι από άλλους, παίζουμε. Όλοι πρέπει να αναλάβουμε ευθύνες. Πολιτικοί, κοινωνικοί φορείς, κάθε άτομο ξεχωριστά. Μέσα από τη συλλογική προσπάθεια τα αποτελέσματα θα είναι ριζικά. Δεν είναι εύκολο επίτευγμα και η συνειδητοποίηση της αλλαγής χρειάζεται κόπο, επιμονή και συνέπεια. Ο αγώνας για την εξάλειψη των ανισοτήτων και των διακρίσεων ξεκινάει τη στιγμή που συναισθάνεσαι ποιος είσαι και τι θες. ΕΙΜΑΙ ΡΑΤΣΙΣΤΗΣ και προσπαθώ να σταματήσω να είμαι. Ίσως να μην είμαι φανατισμένο ή προσκολλημένο άτομο αλλά αυτή η έρμη η σκέψη θα μου περάσει από το μυαλό. Θέλω να απαλλαγώ από αυτήν, να μην περνάει από το μυαλό μου ούτε στιγμή. Και θα τα καταφέρω γιατί υπάρχουν κι άλλοι γύρω μου που θέλουν το ίδιο.

Βουιδάσκη Αλεξάνδρα, Γ4

6

Η μάστιγα του αναλφαβητισμού

Ο αναλφαβητισμός εξακολουθεί και να είναι μια μάστιγα που διαρκώς αναπαράγεται με νέες μορφές, πλήττοντας όχι μόνο τις φτωχές, αλλά και τις ανεπτυγμένες χώρες.Η εκπαιδευτική βαρβαρότητα αποτυπώνεται στους πίνακες της ντροπής: περίπου 793 εκατομμύρια ενήλικες στον κόσμο, στην πλειονότητά τους νεαρά κορίτσια και γυναίκες, δεν ξέρουν να διαβάζουν ούτε να γράφουν. Περίπου 67 εκατομμύρια παιδιά σχολικής ηλικίας δεν παρακολουθούν μαθήματα στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ παράλληλα 72 εκατομμύρια έφηβοι, που θα πρέπει κανονικά να φοιτούν στον πρώτο κύκλο της δευτεροβάθμιας, δεν μπορούν να ασκήσουν το δικαίωμά τους στην παιδεία. Καταθλιπτική είναι η κυριαρχία του αναλφαβητισμού στις ασθενέστερες τάξεις και στρώματα που ζουν σε συνθήκες φτώχειας και κοινωνικού αποκλεισμού. Η εγκατάλειψη του σχολείου είναι μια από τις πιο επώδυνες μορφές που παίρνει η ανισότητα, η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός αντανακλώντας τη διαίρεση της κοινωνίας σε τάξεις. Παρ’ολο που έχει κατοχυρωθεί συνταγματικά 9χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, περίπου 8.000 παιδιά «αποκλείονται» κάθε χρόνο από το γυμνάσιο! Ο τρόπος ζωής που είχε το παρελθόν κληροδοτήσει από γενιά σε γενιά – τιμιότητα, ντροπή, αξιοπρέπεια και κοινωνική συνεργασία – κινδυνεύει και αναιρείται καθημερινά από την πρακτική της εποχής μας! Αναλφαβητισμός δεν σημαίνει μόνο άγνοια ανάγνωσης, γραφής και αρίθμησης. Ο οργανικός αναλφαβητισμός, η άγνοια ανάγνωσης, γραφής και αρίθμησης είναι η κορυφή του παγόβουνου. Σήμερα αναλφάβητος θεωρείται ο άνθρωπος που δεν μπορεί να κατανοήσει μια απλή παρουσίαση γεγονότων, τα οποία αναφέρονται στην καθημερινή του ζωή. Διαπιστώνεται ότι στις αναπτυγμένες χώρες ένας στους τέσσερις ενηλίκους δεν διαθέτει αυτές τις ικανότητες!. Ωστόσο τα τελευταία χρόνια μια «άλλη» μορφή αναλφαβητισμού έρχεται να πυκνώσει τις παλιές στρατιές των αναλφάβητων. Σε χιλιάδες μαθητές, οι οποίοι ολοκληρώνουν τις γυμνασιακές και λυκειακές σπουδές τους, παρατηρούνται σοβαρά προβλήματα κατανόησης ενός κειμένου, αδυναμία έκφρασης, σύνταξης μιας ολοκληρωμένης πρότασης, συνδυασμού των γνώσεων που έχουν λάβει επιδιώκοντας εξηγήσουν ένα απλό φυσικό φαινόμενο ή ένα κοινωνικό ή ιστορικό γεγονός. Επιπλέον, όλο και πιο έντονος παρουσιάζεται ο νέος «ψηφιακός αναλφαβητισμός», που συνδέεται με τη δυνατότητα χρήσης των ηλεκτρονικών μέσων επικοινωνίας και πληροφόρησης. Τα δύο τρίτα του πληθυσμού της χώρας μας είναι «ψηφιακά αναλφάβητοι», ποσοστό σχεδόν διπλάσιο από τον μέσο όρο της Ευρώπης. Αυτές οι σύγχρονες μορφές αναλφαβητισμού συνδέονται άρρηκτα με την κυρίαρχη σύγχρονη πολιτική που γκρεμίζει τη δημόσια εκπαίδευση καταργώντας σχολεία, ακόμα και τη δωρεάν διανομή σχολικών βιβλίων, θυσιάζοντας έτσι το δικαίωμα μόρφωσης. Ωστόσο, η βασική αιτία του αναλφαβητισμού βρίσκεται στη δομή και στην οργάνωση των σύγχρονων κοινωνιών. Οι κοινωνικές ανισότητες καθιστούν αδύνατη την κατοχύρωση του κοινωνικού δικαιώματος για ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση, ανεξάρτητα από την κοινωνική προέλευση, το φύλο, την ηλικία και το θρήσκευμα.

7

Η εξάλειψη του αναλφαβητισμού προϋποθέτει τη συλλογική δράση ενάντια στις κοινωνικές ανισότητες και στον κοινωνικό αποκλεισμό. Επιβάλλονται κοινωνικοί αγώνες για την πλήρη κατοχύρωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και την οικοδόμηση μιας «ανθρωποκεντρικής κοινωνίας». Απαιτούνται εκπαιδευτικοί, οι οποίοι θα πιστεύουν στο έργο τους, θα έχουν συνείδηση της κοινωνικής του αξίας, κι θα έχουν τον τρόπο να κερδίσουν τον σεβασμό των μαθητών τους. Ευχής έργο θα ήταν να πιστεύουν πως το σχολείο είναι σχολείο, πως η εκπαίδευση είναι φτιαγμένη για να φτιάχνει πολίτες, για να δίνει ευκαιρίες στους μελλοντικούς πολίτες, για να τους ανοίγει δρόμους, για να τους εξοπλίζει με την κοινωνική παιδεία χωρίς την οποία η λέξη δημοκρατία θα ακούγεται μια ουτοπική ιδέα. Μολονότι, σύμφωνα με την Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, “Η εκπαίδευση είναι δικαίωμα όλων... Τα κράτη είναι υποχρεωμένα να την εξασφαλίζουν στον πληθυσμό τους χωρίς διακρίσεις”.

Βακάλογλου Στελλίνα, Α1

8 Απόψεις

Ομορφιά

Όλοι Είμαστε Όμορφοι!Ναι.Όλοι.Όχι μόνο σε διαφορετικά μάτια.Απλά είμαστε όμορφοι.Ο καθένας έχει τη δική του ομορφιά...Όμορφα μάτια..Όμορφα χείλη..Όμορφο χαμόγελο..Μα ακόμα και αν η ομορφιά μας δεν είναι τόσο έντονη όσο άλλων, ακόμα και αν δεν φαίνεται με μια πρώτη ματιά, συνεχίζει να υπάρχει..Στο χέρι μας είναι να την αναδείξουμε, και να την κάνουμε να φανεί..Ναι.Δεν έχω ωραία μάτια..Δεν έχω ωραία χείλη..Δεν έχω ωραία μαλλιά.Αλλά σίγουρα κάτι έχω.Ακόμα κ αν δεν το έχω βρει ακόμα, σίγουρα υπάρχει.Είναι αυτό που βλέπουν οι άλλοι πάνω μου..Είναι αυτό που τους κάνει να θέλουν να είναι μαζί μου..Είναι αυτό που τους κάνει να με αγαπούν.Το έχεις και συ.Μπορεί όχι το ίδιο με μένα..Αλλά σίγουρα το έχεις.Είσαι όμορφος, ακόμα κ αν δεν είσαι ωραίος!Μη σε παίρνει από κάτω όταν καποιος σου λέει ότι δεν είσαι.Σκέψου ότι αυτός, απλά δεν μπορεί να δει..Κάποιοι όμως βλέπουν.Και να χαίρεσαι που έχεις κάποιους σαν κι αυτούς.Σημαίνει ότι δεν είσαι μόνος.Σημαίνει ότι ποτέ δε θα’σαι.

Βατσινά Άννα, Β1

9

Αδυσώπητο

Έγιναν τα απίστευτα πιστευτάκαι η αγάπη πόνος.

~~το κύμα αλλοιώνει τον βράχο

και στέκομαι εκεί.βράχος-θάλασσα,

ένα βήμα μπρος,ένα πίσω.σύνορο.

~~έγιναν τα απίστευτα πιστευτάκαι η αγκαλιά δίχως ασφάλεια.

~~ έλλειψη φωτός,σκοτάδι

έλλειψη οξυγόνου,κόμπος.~~

χαραγμένα σε ματωμένα πανιά προδομένα σ’αγαπώκαι ο χρόνος κυλά αμείλικτα.

τίποτα,μιλάει η δύση με την ανατολή,απέραντο κενό στον ουρανό

~~έγιναν τα απίστευτα πιστευτά

και τα ματόκλαδα υγρά τρεμοπαίζουν στο λιγοστό φως της σελήνης.

Πλευρίδη Σοφία, Β3

10 Συνέντευξη

Συνέντευξη με τη Νίκη Τρουλινού

Στα πλαίσια του μαθήματος των ΝεοελληνικώνΚειμένων, οι μαθητές της Α’ τάξης του σχολείου μας κάλεσαν την συγγραφέα διηγημάτων κυρία Νίκη Τρουλλινού να μας μιλήσει για τη δουλειά της και όχι μόνο. Αφού την καλωσορίσαμε μ’ ένα θερμό χειροκρότημα, μας είπε ότι της αρέσει να βρίσκεται με παιδιά γιατί θυμάται πώς είναινα ‘σαι παιδί. Όταν κάποιος από εμάς την ρώτησε για τη δουλειά της και τι μπορεί να την εμπνεύσει, εκείνηαπάντησε: «Δεν είχα ονειρευτεί να γίνω συγγραφέ-ας, προέκυψε… Νομική Αθηνών έχω τελειώσει. Δεναγάπησα ποτέ την δουλειά μου. Ξεκίνησα από το διάβασμα, μου άρεσε πολύ. Το διάβασμα ανοίγει ορίζοντες. Μέσα απ’ αυτό μαθαίνεις να ζεις και να καταλαβαίνεις. Βοηθάει να δούμε αλλιώς τα πράγματα και επηρεάζει θετικά. Παρόλα αυτά, δεν ζω από την λογοτεχνία. Είμαστε μια μικρή χώρα, μια μικρή γλώσσα. Βέβαια, όταν γράφω με απασχολεί πολύ το ζήτημα της γλώσσας. Θέλω τα έργα μου να είναι καλογραμμένα. Κανείς δεν γράφει για να το έχει στο συρτάρι, είναι ωραία η περιπέτεια της γραφής. Η έκδοση αυτών που γράφω είναι μοίρασμα χαράς, της δικής μου χαράς. Το προσωπικό βίωμα γίνεται συλλογικό. Μπορεί να με εμπνεύσει το οτιδήποτε. Μπορεί να εμπνευστώ από κάτι και να μην το καταλάβω καν. Όμως δεν αρκεί μόνο η έμπνευση, χρειάζεται δουλειά. Αν δεν δουλέψεις η έμπνευση πάει στα αζήτητα».

Αργότερα, η συζήτηση πέρασε στην πολιτική και στα χρόνια της χούντας, τότε που η συγγραφέας ήταν νέα, και θυμάται τι γινόταν.«Λάθη της δικής μου γενιάς έχουν κάνει τους νέους να τα θεωρούν όλα αυτονόητα. Σήμερα είστε τα κορίτσια με στενά μπουτζίν και τα μαλλιά σας όπως θέλετε. Τα σκουλαρίκια σας αγόρια και κορίτσια και το κινητό στην τσέπη. Εγώ σας χαίρομαι που σας βλέπω έτσι αλλά πρέπει να κατλάβαιτε ότι δεν ήταν πάντα έτσι. Οι νέοι δεν καταλαβαίνουν τι είναι φασισμός. Μας πλασάρουν το παραμύθι ότι η χούντα έλυσε προβλήματα, χαϊδεύουν τα αφτιά. Δεν ζούμε σε εποχή καλής δημοκρατίας. Καταργούμε θεσμούς… καταργούμε τη ζωή! Μα δεν κατηγορώ τα παιδιά που αρέσκονται από τη Χρυσή Αυγή. Παντού υπάρχει αγάπη και έρωτας για τη βία! Ταινίες με αίμα και βία. Εμείς μεγαλώσαμε με πολλές δυσκολίες. Πηγαίναμε στο θέατρο και ήταν ο μπάτσος απ’ έξω. Και αν η αστυνομία δεν ενέκρινε την παράσταση, μας πήγαιναν στο τμήμα και κατακράτηση στοιχείων και μας έφτιαχναν φάκελο. Ρουφιάνευε ο κόσμος τον

11

κόσμο».

Όταν τέθηκε η ερώτηση αν γράφει κάτι αυτή την εποχή εκείνη γελώντας μας απάντησε: «Νομίζω πως ναι! Θα συνεχίσω να γράφω. Τώρα που το άρχισα, δεν το αφήνω!»Κλείνοντας, η κυρία Τρουλινού μας έδωσε μια συμβουλή: «Πρέπει να προσπαθείτε γι’ αυτό που αγαπάτε. Δεν είναι πάντα εύκολο αλλά αξίζει τον κόπο να προσπαθήσετε».

Ραυτοπούλου Ιωάννα. Α3

Κρητική κουζίνα... σε χρειαζόμαστε... Στη σημερινή εποχή, όταν βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από το γρήγορο φαγητό ( junk food) και τριγύρω μας ανοίγουν όλο και περισσότερα ταχυφαγεία, έρχεται η κρητική διατροφή ως πρότυπο πλήρους και υγειινής διατροφής για να τα κάνει όλα πέρα. Η κρητική και γενικά η μεσογειακή διατροφή είναι ιδιαίτερα δημοφιλής σε ολόκληρο στον κόσμο ως φορέας υγείας και μακροζωίας. Η διατροφή παίζει ιδιαίτερο ρόλο στη ζωή μας, καθώς είναι κομμάτι της καθημερινότητάς μας. Η έκθεσή μας, επομένως, σε κακής ποιότητας τροφές μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην υγεία μας. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ‘60 έγιναν έρευνες που έδειξαν ότι στην Κρήτη τα ποσοστά της θνησιμότητας, καθώς επίσης και των καρδιαγγειακών νοσημάτων ήταν πολύ χαμηλά. Αυτό σημαίνει πως οι Κρήτες διέθεταν μια πολύ καλή κατάσταση υγείας. Τι, όμως, είναι αυτό που κάνει την κρητική κουζίνα να ξεχωρίζει; Καταρχήν, στηριζόταν κυρίως σε τρόφιμα φυτικής προέλευσης, όπως τα δημητριακά, τα όσπρια, τα αποξηραμένα φρούτα, τα λαχανικά, τα άγρια χόρτα, οι ξηροί καρποί, καθώς επίσης και τα αρωματικά φυτά. Σε καθημερινή βάση, αλλά σε μέτριες ποσότητες, κατανάλωναν γαλακτοκομικά προϊόντα, ενώ τα πουλερικά και τα ψάρια σε εβδομαδιαία βάση. Τέλος, το κόκκινο κρέας σπάνια αποτελούσε μέρος του μενού και καταναλωνόταν μόνο λίγες φορές το μήνα. Όσον αφορά το ποτό, αυτό περιοριζόταν κυρίως σε κόκκινο κρασί το οποίο κατανάλωναν σε μέτριες ποσότητες και για επιδόρπιο προτιμούσαν τα φρούτα της εποχής και διάφορα γλυκά με βασικό συστατικό το μέλι.

Κρητική διατροφή και υγεία

Όπως αναφέρθηκε παραπάνω, η διατροφή που ακολουθούμε είναι άμεσα συνδεδεμένη με την υγεία μας. Μάλιστα η υιοθέτηση ενός υγειινού τρόπου ζωής μπορεί να μειώσει κατά 83% την εμφάνιση καρδιαγγειακών νοσημάτων. Επιπλέον, είναι δυνατόν να μειωθεί κατά 91% η εμφάνιση διαβήτη στις γυναίκες αλλά και κατά 71% η συχνότητα εμφάνισης του καρκίνου του παχέος εντέρου στους άνδρες. Είναι, επομένως, επιτακτική ανάγκη να γυρίσουμε πίσω στις παλιές μας διατροφικές συνήθειες, όπου η απλότητα και η ποιότητα συνδυάζονταν άριστα.

12 Διατροφή

13ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΗ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΗ ΣΥΝΤΑΓΗ: ΧΟΧΛΙΟΙ ΜΠΟΥΜΠΟΥΡΙΣΤΟΙ

Υλικά

• 1/2 κιλό σαλιγκάρια• 1 ποτ. τ. κρ. ξίδι• 1 ποτ. τ. κρ. λάδι • 2-3 κλωναράκια δεντρολίβανο• αλάτι Πλένουμε πολύ καλα τα σαλιγκάρια και με ένα μαχαίρι αφαιρούμε τη μεμβράνη από το καβούκι τους. Τοποθετούμε το τηγάνι στη φωτιά και ρίχνουμε μπόλικο αλάτι σε όλη την επιφάνειά του. Στη συνέχεια βάζουμε τα σαλιγκάρια και μετά από λίγο ρίχνουμε το λάδι. Όταν είναι σχεδόν ψημένα, προσθέτουμε το δεντρολίβανο και όταν είναι έτοιμα ρίχνουμε το ξίδι. Ανακατεύουμε καλά και κατεβάζουμε το φαγητό από τη φωτιά και....ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΟΡΕΞΗ!!!

Ειρήνη Καγιαμπάκη, Γ2

14 Περιβάλλον

Παράνομες χωματερές… έχουν κλείσει στα.... χαρτιά

Με ημερήσιο πρόστιμο 71.193 Ευρώ κινδυνεύει η χώρα μας εξαιτίας της αδυναμίας της πολιτικής ηγεσίας και των περιφερειακών διοικήσεων να λύσουν το θέμα των παράνομων χωματερών επί σειρά ετών.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε ότι η χώρα μας δεν έχει λάβει επαρκή μέτρα για την παύση λειτουργίας και την αποκατάσταση των παράνομων ΧΥΤΑ και προτείνει την επιβολή ημερήσιας χρηματικής ποινής ύψους 71.193 ευρώ για κάθε ημέρα που μεσολαβεί από τη δεύτερη απόφαση του δικαστηρίου (το 2005) μέχρις ότου η Ελλάδα συμμορφωθεί.

Η Κομισιόν ζητά να επιβληθεί και αναδρομικά ημερήσιο πρόστιμο ύψους 7.786 ευρώ ανά ημέρα για κάθε μια από τις χωματερές που παρέμειναν ενεργές μετά την πρώτη καταδικαστική απόφαση του 2005, καθώς παρήλθαν 8 χρόνια από την πρώτη καταδίκη της Ελλάδας για το ίδιο θέμα και μέχρι σήμερα η χώρα δεν συμμορφώθηκε.

Στην αρχική παραπομπή η Ελλάδα καταδικάστηκε για τη λειτουργία 1125 χωματερών και στη συνεχεία έδωσε χρονοδιάγραμμα παύσης λειτουργίας όλων των παράνομων χωρών ταφής έως τον Ιούνιο του 2011, δέσμευση την οποία δεν τήρησε. Σύμφωνα με το αρχικό χρονοδιάγραμμα, μέχρι το τέλος του 2008 έπρεπε να έχουν τεθεί εκτός λειτουργίας και να έχουν αποκατασταθεί όλοι οι παράνομοι χώροι υγειονομικής ταφής.

Ωστόσο, στη χώρα μας εξακολουθούν να λειτουργούν 78 παράνομοι ΧΥΤΑ, ενώ 318 βρίσκονται ακόμα σε διαδικασία αποκατάστασης καθώς καθυστερεί η κατασκευή νέων, σύγχρονων μονάδων διαχείρισης απορριμμάτων.

Πηγή: http://www.skai.gr/news/folders/paranomes-homateres/ econews

15

16 Παιδεία

Τελικά μιλάμε σωστά Ελληνικά;ΤΑ 10 ΣΥΧΝΟΤΕΡΑ ΛΑΘΗ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΤΑΝ

ΕΚΦΡΑΖΟΜΑΣΤΕ

1. Πολύ συχνά σε τύπους της προστακτικής, ενώ δε χρειάζεται, προσθέτουμε αύξηση.Πρέπει, λοιπόν, να λέμε: Επανάλαβε και όχι Επανέλαβε.

2. Η λέξη επικεφαλής, παρ’ ότι μοιάζει με επίθετο, είναι επίρρημα και γι’ αυτό δεν κλίνεται. Επομένως, θα λέμε π.χ.: Ο πρωθυπουργός συναντήθηκε με τον επικεφαλής του Δ.Ν.Τ. και όχι με τον επικεφαλή του Δ.Ν.Τ.

3.Τα επίθετα εκτός από κλίσεις και γένη έχουν και βαθμούς (θετικό, συγκριτικό, υπερθετικό). Ο θετικός ενός επιθέτου δείχνει την ιδιότητα ενός ουσιαστικού π.χ.: ο όμορφος άνδρας. Ο υπερθετικός είναι ο βαθμός που μας δείχνει την υπεροχή που έχει το ουσιαστικό σε σχέση με κάποια άλλα. Π.χ.: το πιο ψηλό βουνό ή το ψηλότερο βουνό. Όσον αφορά, τώρα το συγκριτικό βαθμό είναι αυτός που χρησιμοποιούμε συνήθως λανθασμένα. Μας προσδιορίζει την ιδιότητα ενός ουσιαστικού σε σχέση με ένα άλλο. Π.χ.: Ο Γιάννης είναι καλύτερος μαθητής από το Δημήτρη. Ή : Ο Γιάννης είναι πιο καλός μαθητής από το Δημήτρη. Αλλά είναι λάθος να πούμε : Ο Γιάννης είναι πιο καλύτερος μαθητής από το Δημήτρη. Πρέπει, δηλαδή, να διαλέξουμε τον τρόπο που θα εκφραστούμε : ή μονολεκτικά (καλύτερος, μικρότερος, ομορφότερος) ή περιφραστικά πιο + θετικός βαθμός (πιο καλός, πιο μικρός, πιο όμορφος) και σε καμία περίπτωση πιο + συγκριτικός βαθμός.

4. Όταν αναφερόμαστε στη 1 ώρα σωστό είναι να λέμε π.χ. Περίμενέ με εκεί στη μία/μία και μισή και όχι στις μία/μία και μισή, αφού μιλάμε για τη μία ώρα, άρα χρησιμοποιούμε μόνο τον ενικό αριθμό.

5.Οι ιερείς ως γνωστόν αποκαλούνται «πατέρες» και όταν προσφωνούμε έναν ιερέα λέμε π.χ.: Πάτερ Νικόλαε...(στην κλιτική δηλαδή). Ενώ όταν μιλάμε στην ονομαστική είναι λάθος να λέμε π.χ.: Ο πάτερ Γεώργιος είναι ο ιερέας της ενορίας μας. Αλλά σωστό είναι: Ο πατήρ/πατέρας (ονομαστική) Γεώργιος είναι ο ιερέας της ενορίας μας.

17

6. Ένα συχνό λάθος είναι η σύγχυση των ουσιαστικών που λήγουν σε -πόλη. Πολλές φορές συγχέουμε π.χ. την Κωνσταντινούπολη με την πανεπιστημιόπολη και έτσι δημιουργούνται λανθασμένα ουσιαστικά όπως π.χ. πανεπιστημιούπολη. Αυτό το -ού όπως στη λέξη Κωνσταντινούπολη προέρχεται από τη γενική “Κωνσταντίνου” που είναι κύριο όνομα, για να δηλώσουμε ότι μιλάμε για την πόλη του Κωνσταντίνου (Κωνσταντινούπολη). Αντίθετα η πανεπιστημιόπολη δεν έχει αυτή τη γενική καθώς το πρώτο συνθετικό της (πανεπιστήμιο) δεν είναι κύριο όνομα.

7. Τα αρκτικόλεξα όπως π.χ. Δ.Ε.Η., Ο.Τ.Ε. δεν παίρνουν γενική, αφού δεν κλίνονται, επειδή ακριβώς δεν είναι ουσιαστικά αλλά απλά αρχικά λέξεων. Άρα είναι λάθος να πούμε π.χ. ο λογαριασμός της Δ.Ε.Η.ς αλλά σωστό είναι ο λογαριασμός της Δ.Ε.Η.

8. Ένα ακόμη λάθος που λίγο-πολύ όλοι μας κάνουμε είναι να προσθέτουμε στη γενική θηλυκών επωνύμων ένα -ς ,για να δηλώσουμε κτήση π.χ. το βιβλίο της Κατερίνας της Παπαδάκης, το οποίο, φυσικά, είναι λάθος. Θα έπρεπε να πούμε το βιβλίο της Κατερίνας της Παπαδάκη, αν θέλαμε να είμαστε σωστοί.

9. Πολύ συχνά οι λέξεις συνίσταται και συνιστάται χρησιμοποιούνται λανθασμένα. Το ρήμα συνίσταται σημαίνει αποτελείται, ενώ το συνιστάται σημαίνει προτείνεται. Οι σωστές, λοιπόν εκφράσεις είναι: Το διάλυμα συνίσταται (αποτελείται) από Η2Ο και NaCl. Ενώ π.χ. Συνιστάται (προτείνεται) από τους γιατρούς η κατανάλωση άφθονου νερού.

10. Η λέξη ανέκαθεν είναι χρονικό επίρρημα και σημαίνει από πάντα. Έτσι είναι λάθος αν λέμε π.χ.: Εγώ αγαπάω τον αθλητισμό από ανέκαθεν ,γιατί είναι σαν να λέμε από-από πάντα. Το σωστό, λοιπόν, είναι: Εγώ αγαπάω τον αθλητισμό ανέκαθεν.

Ειρήνη Καγιαμπάκη, Γ2

18 Τέχνη

Μικρές συμβουλές για καλύτερες φωτογραφίες!!!Συμβουλή 1: Διαβάστε το βιβλίο χρήσης της μηχανής.Παράξενο όμως αληθινό. Κάθε φωτογραφική μηχανή χρησιμοποιείται και διαφορετικά! Κάθε νέο μοντέλο διαθέτει αλλαγές σε σχέση με το προηγούμενο έστω και μικρές. Αν θέλετε να γνωρίζετε με ακρίβεια τι μπορεί να κάνει η μηχανή σας σε κάθε περίπτωση, είστε υποχρεωμένοι να διαβάσετε αυτό το με μικρό σε μέγεθος αλλά θαυματουργό εγχειρίδιο.

Συμβουλή 2: Μάθετε τα μυστικά της σύνθεσης και του φωτισμούΥπάρχουν πάρα πολλά βιβλία και ιστοσελίδες στο ίντερνετ που μπορούν να σας μάθουν τα μυστικά σύνθεσης και του φωτισμού σε μια φωτογραφία. Κατανοώντας αυτά τα μικρά μυστικά να είστε σίγουροι οτι οι φωτογραφίες σας θα αρχίσουν να γίνονται πιο καλές και θα μπορείτε να καταλαβαίνετε και τις φωτογραφίες άλλων μεγάλων φωτογράφων. Μερικά πρώτα πράγματα που θα σας έλεγα είναι τα εξής:

Α) Σύνθεση: προσπαθήστε να μην βάζετε το θέμα σας ή τον ορίζοντα ακριβώς στο κέντρο της φωτογραφίας σας. Με αυτό τον τρόπο η φωτογραφία θα δείχνει στατική. Αντιθέτως, προσπαθήστε να βάλετε το θέμα εκτός κέντρου. Για παράδειγμα, αν φωτογραφίζετε ενα τοπίο, προσπαθήστε το τοπίο να καταλαμβάνει το 1/3 της σκηνής και τα 2/3 να καταλαμβάνονται απο τον ουρανό. Είναι ο λεγόμενος κανόνας των τρίτων. Να είστε σίγουροι οτι μόλις καταλάβετε τους γενικούς κανόνες της σύνθεσης θα μπορείτε να περάσετε στο επόμενο στάδιο που είναι η μη χρήση τους!!!

Β)Φωτισμός: Το φως αλλάζει συνεχώς κατά την διάρκεια μιας μέρας. Συνήθως είναι πιο γλυκό και ζεστό το πρωί και κατά την δύση του ήλιου και πολύ πιο σκληρό και έντονο κατά το μεσημέρι. Τέτοια ώρα συνήθως αποφεύγεται για φωτογραφίσεις σε εξωτερικό χώρο λόγω και των έντονων σκιών που υπάρχουν. Το φως αναλύεται σε 3 βασικούς παράγοντες για τους φωτογράφους: στο χρώμα, στην φωτεινότητα και στην αντίθεση (contrast). Το χρώμα το χειριζόμαστε κυρίως με το σωστό έλεγχο του white balance της μηχανής μας, η φωτεινότητα

19

αναφέρεται στην ποσότητα του φωτός που έχουμε και η αντίθεση αναφέρεται στην σκληρότητα του φωτός. Στην φωτογραφία ο μαλακός φωτισμός είναι πάντα καλύτερος και αναδεικνύει καλύτερα τα θέματα. Βρείτε ενα μέρος στην περιοχή σας, φωτογραφίστε το σε διαφορετικές ώρες της ημέρας και δείτε πώς αλλάζει η εικόνα ανάλογα με το που βρίσκεται ο ήλιος. Είναι μια πολύ καλή άσκηση που θα την θυμάστε για πάντα!

Γ)Σημείο λήψης: Υπάρχουν περιπτώσεις οπου το σημείο απο το οποίο τραβάμε μια φωτογραφία έχει μεγάλη σημασία και αλλάζοντας το μπορούμε να βελτιώσουμε κατα πολύ μια εικόνα. Ενα παράδειγμα αποτελεί η φωτογράφηση παιδιών. Αποφύγετε να τραβάτε φωτογραφίες απο το ύψος του ματιού σας. Απεναντίας, γονατίστε, σκύφτε, κατεβείτε στο επίπεδο των ματιών των παιδιών και τραβήξτε την φωτογραφία. Θα δείτε μεγάλη διαφορά και στην προοπτική αλλά και τα παιδιά θα νιώθουν πιο άνετα μια και θα είστε στο ίδιο ύψος!

Συμβουλή 3: Μάθετε να επεξεργάζεστε τις φωτογραφίες σαςΑπο τα πρώτα πράγματα που πρέπει να κάνετε μόλις ασχοληθείτε με την ψηφιακή φωτογραφία είναι να μάθετε να μετατρέπετε και να επεξεργάζεστε σωστά τις φωτογραφίες σας. Υπάρχουν επαγγελματίες φωτογράφοι που δεν γνωρίζουν πώς να αναδείξουν σωστά τις φωτογραφίες τους με αποτέλεσμα να δείχνουν φτωχές. Αν τραβάτε RAW ένας καλός μετατροπέας ( όπως το Adobe Lightroom) και η γνώση του θεωρείται απαραίτητος για την σωστή μετατροπή των αρχείων. Η γνώση βασικών εργαλείων και τρόπων επεξεργασίας των φωτογραφιών μας με το Photoshop είναι απαραίτητη, αν μάλιστα σκοπεύουμε να ανεβάζουμε τις φωτογραφίες μας στο διαδίκτυο. Το οποίο διαδίκτυο είναι γεμάτο με ιστοσελίδες με κόλπα και τεχνικές για επεξεργασία φωτογραφιών. Ασχοληθείτε μισή ώρα την ημέρα με το Photoshop και σε λίγο καιρό οι φωτογραφίες σας θα δείχνουν πολύ καλύτερες.

Συμβουλή 4: Εγγραφείτε σε φωτογραφικά φόρουμςΟ καλύτερος τρόπος για να βελτιώσετε την φωτογραφική σας τεχνική και γνώση είναι να εγγραφείτε σε φωτογραφικά φόρουμς. Δείτε φωτογραφίες άλλων φωτογράφων, διαβάστε τα άρθρα που έχουν και τέλος ανεβάστε φωτογραφίες και ζητήστε να τις κρίνουν. Μελετήστε τις απαντήσεις και τις επισημάνσεις του κάθε φωτογράφου και να είστε σίγουροι οτι σιγά σιγά θα γίνεστε καλύτεροι. Το διαδίκτυο είναι ενα εξαιρετικό μέρος γνώσης και γνωριμίας με άλλους φωτογράφους.

Ανδρικάκης Αντώνιος, Α1Πηγή: dpgr.gr

20

J.S.Bach (1685-1750) εποχή του ΜπαρόκΌταν ακούμε αυτό το όνομα, το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό είναι αυτό (http://www.youtube.com/watch?v=IVJD3dL4diY) όμως τι κρύβεται πίσω απ’αυτό;

Ο J. S. Bach γεννήθηκε το 1685 στο Άιζεναχ της Γερμανίας. Καταγόταν από μουσική οικογένεια, ο πατέρας του ήταν βιολιστής στην πόλη ενώ ο αδελφός του (με τον οποίο μεγάλωσε ο Bach μετά τον θάνατο των γονιών του) έπαιζε εκλησιαστικό όργανο.

Σε ηλικία 15 ετών, ο νεαρός Bach προσλαμβάνεται ως χορωδός στην σχολή του Αγίου Μιχαήλ στο Λύνενμπουργκ. Επίσης, ταξιδεύει πολύ για να ακούσει μεγάλους μουσικούς της εποχής. Θρύλος λέει μάλιστα ότι περπάτησε 2 χλμ για να ακούσει διάσημο μουσικό της εποχής, τον Buxtehade που τον θαύμαζε.

Το 1703 προσλαμβάνεται ως βιολιστής στην αυλή του πρίγκιπα της Σαξωνίας. Εκεί παντρεύτηκε την ξαδέλφη του Μαρία-Βαρβάρα Μπαχ. Μετά τον θάνατό της παντρεύτηκε την τραγουδίστρια Anna-Mangalena Wulken. Από τότε ως το θάνατό του εργαζόταν στον Άγιο Θωμά της Λειψίας, όπου έγραφε μία λειτουργία κάθε Κυριακή επί 5 συνεχόμενα χρόνια..

Ο Bach στην εποχή του θεωρούταν παλιομοδίτης γιατί έγραφε με ένα μουσικό στυλ που ήταν πλέον ξεπερασμένο, η αξία του αναγνωρίστηκε χρόνια μετά τον θάνατό του. Τα περισσότερα έργα του ήταν ανέκδοτα όσο ζούσε, διότι έγραφε είτε εκκλησιαστική μουσική για τον Άγιο Θωμά της Λειψίας είτε έργα με σκοπό να μάθει στα παιδιά του να παίζουν εκκλησιαστικό όργανο. Άλλα έργα του πάλι ξεχάστηκαν μετά τον θάνατο του και ανασύρθηκαν από τη λήθη αρκετά χρόνια μετά. Ένα τέτοιο παράδειγμα ήταν τα <<Κατά Ματθαίον Πάθη>> τα οποία παρουσίασε το 1829 ο Μέντελσον. http://www.youtube.com/watch?v=d35xOAu-qhw4

Συνολικά κι από τους δύο του γάμους απέκτησε 20 παιδιά εκ των οποίων τέσσερις διακρίθηκαν στον χώρο της μουσικής. Φήμες λένε ότι ο Bach άφηνε σχεδόν τα πάντα για την τελευταία στιγμή και συχνά οι οργανοπαίχτες της εκκλησίας έπρεπε να παίξουν χωρίς να έχουν προλάβει να μελετήσουν πρώτα, γιατί ο Bach δεν τους είχε φέρει έγκαιρα τις παρτιτούρες. Ακούγεται ,επίσης, ότι ξενυχτούσε γράφοντας και υποχρεώνοντας τα παιδιά του να ξαγρυπνούν κι αυτά για να αντιγράφουν παρτιτούρες ώστε να είναι έτοιμε στην ώρα τους.

Οδοιπορικό 21

ΕΝΑΣ ΔΡΟΜΟΣ, ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ… Η οδός 25ης Αυγούστου ίσως εμφανίστηκε πρώτη φορά στον οδικό χάρτη της πόλης του Rabdh el Khandak (ονομασία του Ηρακλείου) την εποχή της Αραβοκρατίας. Η κατασκευή της χρονολογείται τον 9ο-10ο αιώνα. Ήταν ο σημαντικότερος δρόμος της πόλης, ο οποίος ένωνε το λιμάνι με την πόλη του Ηρακλείου. Λίγα είναι γνωστά για τη χρήση και τη μορφή του δρόμου εκείνη την εποχή μιας και δεν υπάρχουν πολλά αρχεία με αυτά τα στοιχεία. Με την έλευση των Ενετών στην Κρήτη το 13ο αιώνα ο δρόμος παίρνει το όνομα Ruga Maistra, που σημαίνει κύριος δρόμος, και διατηρείται μέχρι το τέλος της ενετικής κατοχής στην Κρήτη το 17ο αιώνα. Πράγματι, εκείνη την εποχή η Ruga Maistra ήταν βασική οδική αρτηρία της πόλης κι εκεί δέσποζαν τα εμπορικότερα καταστήματα της πόλης της Candia. Η σπουδαιότητά του φαίνεται και από το γεγονός ότι το παλάτι του Δούκα στεγαζόταν σε αυτό το δρόμο. Την εποχή της Τουρκικής κυριαρχίας η Ruga Maistra, μετονομάζεται σε Βεζίρ Τσαρσί, λόγω της ύπαρξης του Βεζίρ Τζαμί στην αρχή του δρόμου. Συνεχίζει να φιλοξενεί εμπορικά καταστήματα και να έχει έναν σημαντικό ρόλο στην οικονομική ζωή της πόλης του Χάνδακα. Στις 25 Αυγούστου 1898, ημέρα της γιορτής του Αγίου Τίτου, ένας ανεξέλεγκτος όχλος Μουσουλμάνων κατέσφαξε πλήθος Χριστιανών που γιόρταζαν τον Άγιο. Ανάμεσα τους και δεκαεπτά Άγγλοι, όπως και ο πρόξενος της Αγγλίας, Λυσίμαχος Καλοκαιρινός. Τα περισσότερα κτίρια του δρόμου πυρπολήθηκαν και οι καταστροφές ήταν ολοσχερείς. Το 1902 αρχίζει η ανακατασκευή του δρόμου ο οποίος γέμισε με μεγαλοπρεπή, νεοκλασσικά κτίρια, ενώ η υπόλοιπη πόλη παρέμενε με τον παλιό χαρακτήρα της, με πενιχρά, παλιά οικοδομήματα. Γι’αυτό το λόγο ήταν γνωστή με το όνομα <<Οδός Πλάνης>> ή <<Οδός Απάτης>>. Στην οδό συχνά έκανε ομιλίες ο Ελευθέριος Βενιζέλος στο νεόδμητο, πολυτελές ξενοδοχείο <<Κνωσσός>> Αργότερα, ο δρόμος μετονομάστηκε σε 25ης Αυγούστου Μαρτύρων προς τιμήν των αδίκως σφαγιασμένων Χριστιανών της 25ης Αυγούστου 1898. <<Η προς τας Ανατολάς της οδού Μαρτύρων πάροδος, εν η εύρηται η Καθολική Εκκλησία ωνομάσθη <<25ης Αυγούστου Μαρτύρων>> προς μνήμην της αυτόθι διαστάσεως εν τη εκκλησία αρκετών Χριστιανών κατά τη σφαγή.>>

22 Τηλεοπτικά

Βραβεία OscarΤα Όσκαρ λέγονται αλλιώς και Βραβεία Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (Academy Awards). Είναι από τα πιο γνωστά και σημαντικά κινηματογραφικά βραβεία. Η πρώτη απονομή τους έγινε στις 16 Μαΐου του 1929 στο ξενοδοχείο “Ρούσβελτ” στο Χόλλυγουντ. Την ιδέα για την δημιουργία αυτών των βραβείων είχε ο Λούις Μπ. Μάγερ το 1927, λόγω του ότι ήθελε να προκαλέσει τον κόσμο και το κοινό να έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τις κινηματογραφικές ταινίες. Μια ταινία, για να είναι υποψήφια, θα πρέπει να έχει αρχίσει να προβάλλεται μεταξύ 1ης Ιανουαρίου και 31ης Δεκεμβρίου του προηγούμενου ημερολογιακού έτους, Θα πρέπει , επίσης, να έχει διάρκεια τουλάχιστον 40 λεπτά και να έχει γυριστεί σε φιλμ 35mm ή 70mm ή σε ψηφιακό φιλμ προοδευτικής σάρωσης με 24 ή 48 καρέ και ανάλυση τουλάχιστον 1280x720.

Οι κατηγορίες είναι: Καλύτερη ταινία, Α’-Β’ Ανδρικός ρόλος, Α’-Β’ Γυναικείος ρόλος, Καλύτερη σκηνοθεσία, Καλύτερο διασκευασμένο σενάριο, Καλύτερο πρωτότυπο σενάριο, Καλύτερη ξενόγλωσση ταινία, Καλύτερα σκηνικά, Καλύτερη φωτογραφία, Καλύτερα κοστούμια, Καλύτερο ντοκιμαντέρ, Καλύτερο ντοκιμαντέρ μικρού μήκους, Καλύτερο μοντάζ, Καλύτερο μακιγιάζ, Καλύτερη μουσική επένδυση, Καλύτερο πρωτότυπο τραγούδι, Καλύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων, Καλύτερη ταινία κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους, Καλύτερη ταινία μικρού μήκους, Καλύτερος ήχος, Καλύτερα ηχητικά εφέ, Καλύτερα οπτικά εφέ, Τιμητικό Όσκαρ.Η βραδιά των Όσκαρ είναι η πιο λαμπερή και μαγική βραδιά του Χόλυγουντ. Όλοι οι προσκεκλημένοι «παρελαύνουν» στο κόκκινο χαλί φορώντας δημιουργίες που έχουν εξασφαλίσει από διάσημους σχεδιαστές μόδας. Άντρες και γυναίκες ετοιμάζονται μέχρι και την τελευταία στιγμή για να είναι όμορφη και για να φαίνονται λαμπεροί. Αρκετοί από αυτούς καταφεύγουν στους πλαστικούς χειρούργους τους για επεμβάσεις κτλ., και αυτό είναι όλο και πιο συχνό στις μέρες, λόγω της καλής ανάλυσης του φωτογραφικού φακού, ο όποιος μπορεί να ‘δείξει’ και την πιο μικρή ατέλεια.

Η Ακαδημία αποτελείται πάνω από 6.500 μέλη και είναι αρκετά δύσκολο να ενταχθεί κάποιος σε αυτήν. Συνήθως, για να γίνει κάποιος μέλος πρέπει να προταθεί από τουλάχιστον δύο άλλα μέλη. Τα ονόματα των μελών δεν αποκαλύπτονται, αν και κάποια ονόματα έχουν δει το φως της δημοσιότητας.

Λιλή Γεωργία, Α2

23

EurovisionΟ Διαγωνισμός Τραγουδιού της Eurovision είναι ετήσιος διαγωνισμός που διοργανώνεται ανάμεσα στα μέλη της Ευρωπαϊκής Ραδιοτηλεοπτικής Ένωσης, στον οποίο κάθε χώρα συμμετέχει με ένα τραγούδι που πρέπει να ερμηνευτεί ζωντανά. Στην συνέχεια γίνεται ψηφοφορία από την οποία προκύπτει το δημοφιλέστερο τραγούδι. Κάθε χώρα συμμετέχει μέσω της κρατικής της τηλεόρασης και αποστολή της είναι να επιλέξει το τραγούδι και τον ερμηνευτή που θα εκπροσωπήσει την χώρα στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό.

O πρώτος διαγωνισμός διοργανώθηκε στην πόλη Λουγκάνο της Ελβετίας στις 24 Μαΐου 1956. Επτά χώρες συμμετείχαν, κάθε μία με δύο τραγούδια, σύνολο 14. Ήταν η πρώτη (και τελευταία) φορά που επιτράπηκε κάθε χώρα να στείλει πάνω από ένα τραγούδι. Από το 1957 και έπειτα και συμμετέχουσα εκπροσωπείται με ένα τραγούδι. Ο πρώτος διαγωνισμός κερδήθηκε από την …Ελβετία

Ο διαγωνισμός διεξάγεται ανελλιπώς κάθε χρόνο από το 1956 και αποτελεί έναν από τους μακροβιότερους τηλεοπτικούς θεσμούς. Εκτός αυτού, αποτελεί το δημοφιλέστερο διαγωνισμό του είδους του ανά τον κόσμο: ο αριθμός των τηλεθεατών που τον παρακολουθούν ετησίως εκτιμάται μεταξύ 100 και 600 εκατομμυρίων. Στον διαγωνισμό συνήθως συμμετέχουν τραγούδια που εκπροσωπούν την ποπ μουσική. Εν τούτοις πολλές χώρες έχουν πειραματιστεί και με άλλα είδη μουσικής όπως η έθνικ, παραδοσιακές μουσικές από όλα τα μέρη του κόσμου, Λατινική αλλά και Ροκ, Ραπ και Χέβη Μέταλ (Heavy Metal).Στην ιστορία της Eurovision, την πρωτιά έχουν κερδίσει πολλές χώρες, άλλες μια και μόνο φορά και άλλες για περισσότερες. Πολλές είναι και οι χώρες που δεν έχουν κερδίσει ποτέ στον διαγωνισμό.Το ρεκόρ μέχρι σήμερα έχει η Ιρλανδία που έχει κερδίσει στον διαγωνισμό 7 φορές, τρεις εκ των οποίων ήταν και συνεχόμενες! Η Γαλλία, το Λουξεμβούργο και το Ηνωμένο Βασίλειο έχουν κερδίσει την πρωτιά 5 φορές. Με 4 νίκες είναι η Ολλανδία και η Σουηδία ενώ ακολουθεί το Ισραήλ με 3 νίκες. Η Δανία, η Ελβετία, η Ισπανία, η Ιταλία και η Νορβηγία έχουν από 2 νίκες. Τέλος από μια νίκη έχουν η Αυστρία, το Βέλγιο, η Γερμανία, η Γιουγκοσλαβία, η Ελλάδα, η Εσθονία, η Λετονία, το Μονακό, η Ουκρανία, η Τουρκία και η Φιλανδία.

Η Ελλάδα, εμφανίστηκε για πρώτη φορά στον διαγωνισμό το 1974 (19η Eurovision) με το τραγούδι των Κατσαρού/Πυθαγόρα «Κρασί, Θάλασσα Και Τ’ Αγόρι Μου», με ερμηνεύτρια τη Μαρινέλλα, που κατέλαβε την 11η θέση

Μαρία Κυρλάκη, Α2

24 Σινεφίλ

Καζαμπλάνκα (αγγλ. Casablanca)Θρυλική ασπρόμαυρη ταινία, παραγωγής 1942. Είναι ένα ρομαντικό φιλμ με φόντο τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που σκηνοθέτησε ο Μάικλ Κέρτιζ, με πρωταγωνιστές τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και την Ίνγκριντ Μπέργκμαν. Θεωρείται από τις κορυφαίες στιγμές της έβδομης τέχνης, σύμφωνα με τους ειδικούς.

Στις αρχές της δεκαετίας του ‘40, η Καζαμπλάνκα (παραθαλάσσια πόλη του Μαρόκου) βρισκόταν υπό τον έλεγχο του γαλλικού καθεστώτος του Βισύ, το οποίο με τη σειρά του ήταν υπό την επιρροή του Άξονα. Ο Ρικ (Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ), ιδιοκτήτης ενός δημοφιλούς νυκτερινού κέντρου, ξανασυναντά μια παλιά του αγάπη. Όμως, η Ίλσα (Ίνγκριντ Μπέργκμαν), όπως είναι το όνομά της, συνοδεύεται από τον άντρα της, ο οποίος είναι ο ηγέτης της τσέχικης αντίστασης και καταζητείται από τους Ναζί. Το ζευγάρι θέλει να φύγει από τη χώρα και ο Ρικ είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να τους βοηθήσει.

Η πρεμιέρα της Καζαμπλάνκα δόθηκε με επισημότητα στις 26 Νοεμβρίου 1942 στη Νέα Υόρκη, προκειμένου να συμπέσει με την απόβαση των Συμμάχων στη γαλλοκρατούμενη Βόρειο Αφρική και την κατάληψη της Καζαμπλάνκα. Σε γενική προβολή βγήκε στις 23 Ιανουαρίου 1943 για να εκμεταλλευτεί τη Διάσκεψη της Καζαμπλάνκα μεταξύ Τσόρτσιλ και Ρούσβελτ. Στην Ελλάδα έκανε πρεμιέρα στις 11 Οκτωβρίου 1943.

Με τη διαδρομή του χρόνου, η Καζαμπλάνκα απέκτησε διάρκεια και αντοχή, για να τη χαρακτηρίζουμε σήμερα κλασική ταινία. Θεωρείται από τις κορυφαίες στιγμές της έβδομης τέχνης, σύμφωνα με τους ειδικούς. Μπορεί ο Πολίτης Κέιν του Όρσον Ουέλς, που κυκλοφόρησε σχεδόν την ίδια περίοδο, να θεωρείται η καλύτερη ταινία όλων των εποχών, αλλά η Καζαμπλάνκα είναι σίγουρα η πιο αγαπητή.

Παπακώστα Νικάνδρα, Β3

25 Βιβλίο

THE HUNGER GAMES(ΑΓΩΝΕΣ ΠΕΙΝΑΣ)

Η Suzanne Collins μας παρουσιάζει μέσα από το βιβλίο Αγώνες Πείνας ένα μέλλον από τα ερείπια μιας περιοχής που κάποτε ήταν γνωστή ως Βόρεια Αμερική. Σε αυτό το μέρος έχει αναδυθεί το έθνος της Πάνεμ με την λαμπερή πρωτεύουσα Κάπιλοτ που περιβάλλεται από δώδεκα απομακρυσμένες επαρχίες και ο μόνος τρόπος ένωσής της με αυτές είναι ένα τρένο που περνάει από όλες τις επαρχίες όπου μέσα από ένα τούνελ καταλήγει στην πρωτεύουσα. Η Κάπιλοτ είναι σκληρή και αμείλικτη με τις επαρχίες, και τις κρατά υπό τον έλεγχο της αναγκάζοντας τις να στέλνουν από ένα αγόρι και ένα κορίτσι ηλικία από δώδεκα μέχρι δεκαοχτώ ετών για να συμμετάσχουν στους ετήσιους Αγώνες Πείνας, έναν αγώνα θανάτου που μεταδίδεται ζωντανά από την τηλεόραση, όπου από τους 24 συμμετέχοντες ένας θα βγει ζωντανός. Οι Αγώνες γίνονται για να θυμίζει η Κάπιλοτ την αποτυχημένη επανάσταση των επαρχιών.

Η πρωταγωνίστρια μας, η δεκαεξάχρονη Κάτνις Έβερντιν, που ζει με την μητέρα της και την μικρή της αδελφή στην περιοχή δώδεκα αναγκάζεται από ορισμένες συνθήκες να πάρει μέρος εθελοντικά στους εβδομηκοστούς τετάρτους Αγώνες Πείνας. Οι Αγώνες δεν διαφέρουν και πολύ από θανατική καταδίκη αλλά η Κάτνις έχει ξαναβρεθεί αντιμέτωπη με τον θάνατο. Όμως για να νικήσει, θα πρέπει να αρχίσει να κάνει επιλογές που φέρνουν σε σύγκρουση την επιβίωση με την ανθρωπιά.

Μηλιαράκης Ελευθέριος, Α3

26

Jo Nesbø [Ο συγγραφέας του απόλυτου αστυνομικού]

Γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου 1960 στο Όσλο. Σπούδασε οικονομικά και εργά-στηκε ως δημοσιογράφος. Το 1997 κυ-κλοφόρησε το πρώτο μυθιστόρημα με τίτλο The Bat Man, το οποίο ήταν και το πρώτο της σειράς με πρωταγωνι-στή τον ντετέκτιβ Χάρι Χόλε. Διάσημος σήμερα όσο και ο καλτ ντετέκτιβ του, βλέπει τα βιβλία του να ξεπερνούν τα 14.000.000 αντίτυπα παγκοσμίως σε πωλήσεις και να εκδίδονται σε περισ-σότερες από 40 χώρες.

Είναι ο πιο επιτυχημένος συγγραφέας αστυνομικού στη Νορβηγία και κάτοχος ενός εντυπωσιακού ρεκόρ στη Μ. Βρετανία: τα βιβλία του έχουν ξεπεράσει σε πωλήσεις τα 717.000 αντίτυπα μέσα στο 2011, που σημαίνει ότι ένα βιβλίο του πωλείται ανά 27 δευτερόλεπτα! Το ρεκόρ αυτό τον κατατάσσει στη δεύτερη θέση της λίστας των πιο ευπώλητων συγγραφέων στη Μ. Βρετανία πιο ψηλά και από τον Stieg Larsson.

Η σειρά περιστρέφεται γύρω από ένα σκληρό ντετέκτιβ, τον Χάρι Χόλε, ο οποίος προσπαθεί να επιλύσει δύσκολα εγκλήματα στους δρόμους του Όσλο. Η έξυπνα γραμμένη και συγχρόνως βίαια πλοκή του κάθε βιβλίου του παγιδεύει τους αναγνώστες και τους κρατά έτσι μέχρι το τέλος. Επευφημήθηκε και επαινέθηκε κατά πολύ για την σε βάθος γνώση και την ψυχολογική οξυδέρκεια του, κάτι που καθιστά τον Nesbø κορυφαίο μυθιστοριογράφο εγκλήματος και θρίλερ στην Ευρώπη. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε περισσότερες από 40 γλώσσες σε όλο τον κόσμο.

Το έβδομο βιβλίο της σειράς Χάρι Χόλε με τίτλο Ο χιονάνθρωπος (ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ, φθινόπωρο 2012) θα μεταφερθεί στον κινηματογράφο από τον Μάρτιν Σκορσέζε.

Έχει τιμηθεί με τα πιο έγκυρα βραβεία, όπως τα The Riverton Prize (1997), The Glass Key (1998), The Bookseller’s Prize (2000 και 2007), καθώς και με τις υψηλότερες διακρίσεις στη χώρα του. Το μυθιστόρημά του Νέμεσις ήταν υποψήφιο για το βραβείο Edgar Allan Poe (2010). Ζει μόνιμα στο Όσλο.

27

Κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Μεταίχμιο: Νέμεσις (2011), Το αστέρι του διαβόλου (2011), Ο λυτρωτής (2012), Ο χιονάνθρωπος (2012), Ο κοκκινολαίμης (2013), Η λεοπάρδαλη (Μάιος 2013).

Αποσπάσματα Το σχέδιο

Θα πεθάνω. Και δεν έχει νόημα. Δεν ήταν αυτό το σχέδιο, όχι το δικό μου πάντως. Ίσως, όμως, να τραβούσα καταδώ από την αρχή χωρίς να το καταλαβαίνω. Δεν ήταν αυτό το σχέδιο. Το δικό μου σχέδιο ήταν καλύτερο. Το δικό μου σχέδιο είχε νόημα. Κοιτάζω την μπούκα μιας κάννης και ξέρω ότι αποκεί θα έρθει. Ο αγγελιαφόρος του θανάτου. Ο βαρκάρης. Ώρα για ένα τελευταίο αστείο. Όταν δεις τελικά φως στην άκρη του τούνελ, μπορεί να είναι η φλόγα της σφαίρας. Ώρα για ένα τελευταίο δάκρυ. Θα μπορούσαμε να είχαμε αλλάξει αυτή τη ζωή σε κάτι καλό εσύ και εγώ. Αν είχαμε ακολουθήσει το σχέδιο. Μια τελευταία σκέψη. Όλοι ρωτάνε ποιο είναι το νόημα της ζωής, αλλά κανένας δεν ρωτά για το νόημα του θανάτου.

(Νέμεσις)Δευτέρα. Το αστέρι του διαβόλου.

…Ο Τομ άφησε τα μαλλιά του Όλεγκ και προσπάθησε να ελευθερώσει το χέρι του. Όμως ο Χάρι ήταν πολύ βαρύς. Ο Βόλερ πανικοβλήθηκε. Έκανε άλλη μια απελπισμένη προσπάθεια να ελευθερωθεί. Κι άλλη. Ένιωθε τις σόλες του να γλιστρούν στο λείο δάπεδο του διαδρόμου. Κι ύστερα ένιωσε την κόχη της οροφής του ασανσέρ να συνθλίβει τον ώμο του. Η λογική τον εγκατέλειψε.<<Χάρι, μη! Σταμάτα>>.Ήθελε να φωνάξει, αλλά λυγμοί έπνιγαν τα λόγια του.<<Έλεος…>>

(Το αστέρι του διαβόλου) Οι κύκνοι

…Μια σκιά πέρασε φευγαλέα από πάνω τους και πάνω από το γκριζοκίτρινο χαλί των φύλλων μπροστά στα πόδια τους. Κοίταξαν και οι δύο ψηλά. Ο ένας κύκνος είχε πετάξει.<<Τι έγινε τελικά στην ταινία;>> ρώτησε η Ράκελ. <<Ξαναβρέθηκαν;>><<Φυσικά>>.<<Πότε θα γυρίσεις;>><<Ποτέ>> απάντησε ο Χάρι. <<Δεν θα ξαναγυρίσω ποτέ>>.

(Ο χιονάνθρωπος) Θεοδωράκης Αντίγονος,Α1

Το ΜονόγραμμαΠοιός μιλεί στα νερά και ποιός κλαίει, ακούς;

Ποιός γυρεύει τον άλλο, ποιός φωνάζει, ακούς;Είμ’εγώ που φωνάζω, κι είμ’εγώ που κλαίω, μ’ακούς;

Σ’αγαπάω, σ’αγαπώ, μ’ακούς;Έτσι μιλώ για σένα και για μένα...

Επειδή σ’αγαπώ και στην αγάπη ξέρωΝα μπαίνω σαν Πανσέληνος

Από παντού, για το μικρό σου πόδι μες στ’αχανή σεντόνιαΝα μαδάω γιασεμιά κι έχω την δύναμη

Αποκοιμισμένη, να φυσώ να σε πηγαίνωΜες από φεγγαρά περάσματα και κρυφές της θάλασσας στοές

Υπνωτισμένα δέντρα με αράχνες που ασημίζουμε

Ακουστά σ’έχουν τα κύμματαΠώς χαϊδεύεις, πώς φιλάς

Πώς λες ψυθιριστά το “τι” και το “ε”Τριγύρω στον λαιμό στον όρμοΠάντα εμείς το φως και η σκιά

Να μυρίζω από σένα και ν’αγριεύουν οι άνθρωποιΝα φωνάζω από σένα και να με χτυπά η φωνή μουΔεν τ’αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς μ’ακούς;

Να μιλώ για σένα και για μένα...!

Σ’αγαπάω μ’ακούς;

Πού πας, που μ’αφήνεις μ’ακούς;Θα ‘ρθει μέρα μ’ακούς, για μας μ’ακούς;

Πουθενά δεν πάω! Μ’ακούς;

Οδυσσέας Ελύτης