μέσ' από τα μάτια του πολέμου ροδανθη γραμματικακη

Μέσα απ’ τα μάτια του πολέμου

Ροδάνθη Γραμματικάκη ΣΤ’1

2015-2016

Εκδόσεις 2ο δημοτικό σχολείο Βουτών

ΡΟΔΑΝΘΗ ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑΚΗ Μέσα απ’ τα μάτια του πολέμου 2

Στις αθώες ψυχές των μικρών

προσφύγων που χάθηκαν τόσο άδικα ,

μα και σε όλους τους μετανάστες που

εγκαταλείπουν οριστικά τις πατρίδες

τους για ένα…

καλύτερο μέλλον!


Σύντομο βιογραφικό της συγγραφέως

Η Ροδάνθη Γραμματικάκη, γεννήθηκε στην Βοστόνη

στης 2 Φεβρουαρίου το 2004. Απο πολύ μικρή της

άρεσε η μουσική αλλά και να της διαβάζει η μητέρα της

πολλά βιβλία . Στην πρώτη δημοτικού δοκίμασε να

γράψει το πρώτο της βιβλίο , τελικά δεν πέτυχε

ιδιαίτερα αυτό το βιβλίο, γιατί είχε μόνο εικόνες . Μετά

στην Τρίτη δημοτικού δοκίμασε να γράψει άλλο ένα

βιβλίο , βέβαια βαρέθηκε και έτσι το παράτησε . Τώρα

πλέον είναι 12 ετών και κατάλαβε πόσο ενδιαφέρον

είναι να γράφεις ένα βιβλίο .


Ήρωες βιβλίου :

Άιντα

- Όνομα : Άιντα

- Ηλικία : 12 ετών

- Ύψος : 1 , 52

- Βάρος : 33 κιλά

- Αγαπημένο φαγητό : Χουρμάδες απο τον κήπο της

μητέρας της .

- Αγαπημένο χρώμα : πορτοκαλί

- Χρώμα ματιών : καφέ

- Χρώμα μαλλιών : βαθύ καφέ

- Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά : Ένα καλόκαρδο και

θαρραλέο κορίτσι που ενδιαφέρεται περισσότερο για

την ζωή των άλλων παρά την δική της . Της αρέσει πολύ

να χαρίζει και να δίνει . Είναι αδερφή του Άλλαν και

κόρη της Αμπύρ.

Άλλαν

- Όνομα : Άλλαν



- Ύψος : 1 , 37


- Αγαπημένο φαγητό : Ρύζι με λαγό στον φούρνο

- Αγαπημένο χρώμα : Πράσινο

- Χρώμα ματιών : Καφέ

- Χρώμα μαλλιών : Καφέ

- Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά : φοράει συνέχεια

φόρμες και καπελάκια . Είναι ένα καλό και

υπάκουο αγόρι που λατρεύει το κηνυγιτό και το

κρυφτό . Είναι αδερφός της Άιντα και γιός της

Αμπύρ .

Αμπύρ

- Όνομα : Αμπύρ


- Ύψος : 1 , 62


- Αγαπημένο φαγητό : Σχεδόν όλα εκτός απο μερικά

όσπρια .

- Αγαπημένο χρώμα : Κίτρινο

- Χρώμα ματιών : Πράσινο

- Χρώμα μαλλιών : Μαύρα

- Ιδιαίτερα χαρατηριστικά : Λατρεύει την κηπουρική ,

έχει τα γαρύφαλλα σχεδόν σαν παιδιά της . Βέβαια

δεν αγαπάει περισσότερο τα γαρύφαλλα απο την


Άιντα και τον Άλλαν . Της αρέσει πολύ επίσης η

μαγειρική.

Αλμύρα

- Όνομα : Αλμύρα


- Ύψος : 1 , 65


- Αγαπημένο φαγητό : Θαλασσινά

- Αγαπημένο χρώμα : Μπλέ

- Χρώμμα ματιών : Καφέ

- Χρώμμα μαλιών : Μελί

- Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά : Είναι πολύ ξυνή μετά

τον θάνατο του μεγάλου της αδερφού . Όταν

ντρέπεται για κάτι σκύβει ελαφρά το κεφάλι της

κάτω προσπαθόντας να κρύψει το πρόσωπό της.

Αλμπέρ

- Όνομα : Αλμπέρ


- Ύψος : 1 , 60


- Αγαπημένο φαγητό : Λατρεύει το κοτόπουλο

- Αγαπημένο χρώμα : Κόκκινο


- Χρώμμα μαλλιών : Μαύρα


- Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά : Του αρέσει ο

αθλητισμός και η ιατρική , θέλει πολύ να μιάσει

στους γονείς του οι οποίοι ήταν γιατροί και

πέθαναν σόζωντας κόσμο . Η καλύτερη του φίλη

είναι η Άιντα , γνωρίστηκαν στο ταξίδι της

προσφυγιάς .

Άκου

- Όνομα : Άκου



- Αγαπημένο φαγητό : Του αρέσουν σχεδόν όλα τα

φαγητά εκτός απο τις μπάμιες .

- Αγαπημένο χρώμα : Γκρί

- Χρώμα ματιών : μαύρα

- Χρώμα μαλλιών : βαθύ καφέ

- Ιδαίτερα χαρακτηριστικά :Δεν είναι πολύ φιλικός ,

δύσκολα έχει σχέσεις με άλλους ανθρώπους . Του

αρέσει να κοιμάται και να κάνει οροιβασεία .

Συνέχεια τσακώκεται με τον Αλμπέρ τον μικρό του

αδερφό .

Κ . Μπρίντλς

- Όνομα : Αρθούρ Μπρίντλς




- Αγαπημένο φαγητό : Νερόβραστα μακαρόνια

- Αγαπημένο χρώμα : λευκό

- Χρώμα ματιών : πράσινα

- Χρώμα μαλλιών : γκριζο – καφέ

- Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά : Είναι πολύ πλούσιος ,

ευγενικός και καλόκαρδος με όλους τους

ανθρώπους . Συνέχεια κρατάει μια μαγκούρα , όχι

ότι την χρειάζεται μα του αρέσει να την κρατάει .

Αγαπάει πολύ την κα. Μπρίντλς και την μικρή του

κόρη . Είναι θείος του Αλμπέρ και του Άκου .

Κα . Μπρίντλς

- Όνομα : Τζέιν Μπριντλς


- Ύψος : 1 , 62


- Αγαπημένο φαγητό : Γλυκά και τσάϊ

- Αγαπημένο χρώμα : Κίτρινο

- Χρώμα ματιών : Γαλάζια

- Χρώμα μαλλιών : Μελί

- Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά : Είναι πολύ καλόκαρδη

και φιλόξενη με όλους . Λατρεύειτην μουσική , το

τσάι και την μαγειρική . Συνήθως πιάνει τα μαλλιά

της αλλογοουρά και φοράει μεταξωτές κορδέλες .

Όπως πάντα παραμένει κλασική και ψύχραιμη .


Έμμα Μπρίντλς

Όνομα : Έμμα Μπρίντλς


- Ύψος : 1 , 57


- Αγαπημένο φαγητό : Γαλοπούλα με κάστανα

- Αγαπημένο χρώμμα : φούξια

- Χρώμμα ματιών : Πράσινο

- Χρώμμα μαλλιών : Καφέ

- Ιδιαίτεραρα χαρακτηριστικά : Είναι καλόκαρδη και

λογική , είναι εφυής και πανέμορφη . Είναι η

μοναχοκόρη του κ. Άρθουρ Μπρίντλς και ξαδέρφη

του Αλμπέρ και του Άκου . Έχει πολύ καλές σχέσεις

με όλους και συχνά φοράει ακριβά και όμορφα

φορέματα.

Ένταγκαρντ

- Όνομα : Ένταγκαρντ


- Ύψος : 1 , 82


- Αγαπημένο φαγητό : Γαριδομακαρονάδα

- Αγαπημένο χρώμα : Μαύρο


- Χρώμμα ματιών : Ξανθά


- Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά : Ο Ένταγκαρντ είναι ο

μπάτλερ της οικογένειας Μπρίντλς . Είναι πολύ

ευγενικός , καλόκαρδος και υπομονετικός, όπως

πρέπει να είναι ένας μπάτλερ .

Μέσα απ’ τα μάτια του πολέμου

Περίληψη ή Εισαγωγή (αντί Ανακεφαλαίωση)

Η Άιντα ενα δωδεκάχρονο κορίτσι , ζεί ευτυχισμένη μαζί

με την μικρή οικογένειά της στην Συρία . Αλλά ενα

συνηθησμένο βράδυ ξέσπασε ο φρικτός πόλεμος της

Συρίας . Η Άιντα τώρα πλέον ζεί στην δυστυχία, αφού

χάνει τον αδερφό της και την μητέρα της. Η θεία της

ευτυχώς την βρίσκει και την παίρνει μαζί της στο

μεγάλο ταξίδι της προσφυγιάς , όπου γνωρίζει τον


Αλμπέρ, που γίνονται κολλητοί, καθώς και τον Άκου τον

μεγάλο του αδερφό .

Θα καταφέρουν όλοι να φτάσουν σώοι και αβλαβείς

στην Ουγγαρία ; Αυτό θα το ανακαλύψετε μόνοι σας .

Καλό σας διάβασμα !

<<Μαμά θα αργήσουμε, έλα!!!>> φώναξε η

δωδεκάχρονη Άιντα , καθώς κατέβαινε τρέχοντας με τον

μικρό της αδερφό στον καταπράσιννο λόφο.Η μητέρα

της περιποιόταν τα γαρύφαλα του κήπου , όταν εκείνη

την στιγμη γύρισε το όμορφο κεφάλι της για να

κοιτάξει.

<<Βάζω το σάλι μου και έρχομαι, περιμένετε με στην

εξόπορτα!>>. Η Αμπύρ έβγαλε βιαστικά τα γάντια της

κυπουρικής και έτρεξε μέσα στο σπίτι για να φορέσει το

σάλι της και να πάνε στην αγορά για να αγοράσουν λίγα

λαχανικά.

Η αγορά ήταν γεμάτη κόσμο. Είχε πάρα πολλα

πράγματα για να αγοράσει κάποιος , όπως: λαχανικά,

φρούτα, κρέας, γαλακτοκομικά προιόντα και πολλά

άλλα. Εκείνη η αγορά ήταν ακουστή και ώς η

μεγαλύτερη του κόσμου!

Αμέσως γύρισαν σπίτι γιατί, ήταν όλοι τους πάρα πολύ

κουρασμένοι. Ο πατέρας της Άιντα και του Άλλαν , ήταν

νεκρός απο ένα ατύχημα απο τότε που η Άιντα ήταν

μόλις τριών χρόνων. Ξαφνικά κάποιος χτύπησε την


πόρτα. Ήταν η θεία Αλμύρα , είχε έρθει για μια

επίσκεψη. Η Αλμύρα ήταν πάντα συνοφρυωμένη μετά

απο τον θάνατο του αδελφού της.

<<Θεία Αλμύρα!!! Χαιρόμαι τόσο πολύ που ήρθες!>>

είπε όλο χαρά η Άιντα. Η Αλμύρα φυσικά απαντάει με

τον συνηθισμένο της (ίδιο ακριβώς) τρόπο.

<<Κλείσε το στόμα σου, θα χάψεις καμιά μύγα.>>

Η Άιντα είχε συνηθίσει αυτήν την συμπεριφορά ούτως ή

άλλως την ίδια απάντηση θα έπαιρνε.

<<Άιντα , Άλλαν σας παρακαλώ πηγαίνετε στο δωμάτιο

σας! Θα ήθελα να συζητήσω με την θεία Αλμύρα.>>

είπε η Αμπύρ.

<<Εγώ με τον Άλλαν; Να το ξεχάσεις!!! Με ενοχλεί

συνέχεια , δεν με αφήνει στην ησυχία μου ούτε μια

στιγμή μαμά!>> είπε εξαγριωμένη η Άιντα.

<<Ε τότε Άιντα πήγαινε να ετοιμάσεις δύο κρύα

ροφήματα.>> είπε με άχτι η μητέρα.

<<Λοιπόν, Αμπύρ έχω ακούσει κάτι τραγικές φήμες.

Λένε οτι θα γίνει πόλεμος.>> είπε η Αλμύρα.

<<Πόλεμος; απο που και ως που;>> φώναξε η Αμπύρ.

<<Μα εσύ δεν ξέρεις τίποτα έτσι; Δεν έχεις ακουστά για

μια τρομακτική ομάδα ανθρώπων που σκοτώνει ... ότι

έχει την αντίθετη θρησκεία με εκείνους ;>> είπε

πεισματάρικα η Αλμύρα.


<<Δεν τους έχω ακουστά.>> είπε με δυσπιστία η Αμπύρ.

<<Καλά, ας μην τα πολυλογώ. Εγώ απλά σε ενημερώνω

(έδωσα μια συμβουλή), όπως κάνω πάντα δηλαδή! Και

τώρα πρέπει να φύγω, έχει περάσει η ώρα>> είπε με

περηφάνεια η Αλμύρα.

Όλοι έπεσαν για ύπνο μετά από λίγο κι ήταν όλα τόσο

ήρεμα! Ξαφνικά όμως απο όχι και πολύ μακριά,

ακούστηκε ενας δυνατός κρότος. Σηκώθηκαν

αναστατωμένοι , πετάχτηκαν στην ουσία απ’ τα

κρεββάτια τους (Δεν άργησαν να σηκωθούν) , καθώς ο

ήχος πλησίαζε. Ήταν ακόμα με τις πυτζάμες τους. Δεν

πρόλαβαν να πάρουν πολλά πράγματα μέσα στο

μεγάλο τους πανικό, ούτε καν χρήματα. Μόνο κάτι

ρούχα ο καθένας, όχι πολλά. Ο μικρός Άλλαν δεν

άργησε να βάλει τα κλάματα. Τότε ήταν που κατάλαβαν

οτι έπρεπε να αφήσουν το πολυαγαπημένο τους σπίτι ,

και ποιός ξέρει ενα καινούριο μέλλον θα τους περίμενε.

Το πρώτο συναίσθημα που ένιωσε η Άιντα ήταν ένας

μεγάλος φόβος που φώλιασε στην καρδιά της.

Κουρασμένοι και τρομαγμένοι περπάτησαν μέχρι την

αγορά, που ήταν το πιο κοντινό μέρος που μπορούσαν

πλέον να πάνε.

Οι ήχοι που πλημύριζαν την ατμόσφαιρα ήταν μικρά

παιδιά που έκλαιγαν , αναφηλητά, αεροπλάνα και

βόμβες. Με το ξημέρωμα, συνέχισαν να πέφτουν και

άλλες αλλά με δηλητηριώδη αέρια, που εάν τα


ανέπνεαν για πάνω απο δύο ώρες τότε θα έπρεπε να

αποχερετήσουν τους αγαπημένους τους για έναν άλλο

κόσμο..... Υπήρχαν κι’ όλας χιλιάδες νεκροί απο

διάφορες αιτίες , οι περισσότεροι απο βόμβες ή

κατεδαφίσεις. Η Άιντα δεν άντεχε άλλο αυτο το

τρομακτικό θέαμα. Πιο πέρα έβλεπε κόσμο να

απομακρύνεται όλο και πιο πολύ.

<<Μαμά που πάνε αυτοί οι άνθρωποι;>> είπε με ενα

θλυμένο ύφος η Άιντα.

<<Πάνε να βρούν ενα καλύτερο μέλλον, δεν θα

αργήσουμε να πάμε και εμείς.>> είπε με δάκρυα στα

μάτια η Αμπύρ.

<<Μαμά μην κλαίς σε παρακαλώ!>>είπαν με μια φωνή

ο Άλλαν και η Άιντα , που και εκείνοι γέμισαν με

δάκρυα στα μάτια.

<<Δεν θέλω να αφήσω την Συρία μαμά!>> είπε η Άιντα

με περισσότερα δάκρυα αυτήν την φορά.

<<Ούτε και εγώ θέλω καρδούλα μου , αλλά εκεί θα

βρούμε ενα καλλύτερο μέλλον. >> είπε η Αμπύρ , με τα

δάκρυα να πληθαίνουν στα μάγουλα της. Τότε

μπλέχτηκαν κι οι τρεις σε μια μεγάλη , γλυκιά, γεμάτη

ανακούφηση αγκαλιά.

Η Αμπύρ σκούπισε τα δάκρυα απο το πρόσωπό της .

<<Άχ...καλύτερα , σε ευχαριστώ πολλύ Άιντα .>>


Δέν είχαν προσέξει όμως οτι, μέχρι να σκουπίσουν τα

δάκρυα τους, ο Άλλαν ξαφνικά είχε φύγει. <<Άλλαν !

Άλλαν....>> φώναζαν η Άιντα και η Αμπύρ.

Τότε σηκώθηκε η Αμπύρ και είπε. <<Τρέχω να βρώ τον

Άλλαν . Εσύ να μήνεις εδώ και αν γίνει κάτι τότε να

τρέξεις όσο πιο γρήγορα μπορείς.>>

Η Άιντα έγνεψε καταφατικά . Τότε η Αμπύρ άρχισε να

τρέχει μεσα στο σκοτεινό και άγριο πλήθος , μέχρι που

χάθηκε απο τα μάτια της Άιντα. Ξαφνικά η Άιντα

άκουσε μια τροχαχτική , βροντερή βόμβα απο την

αγορά . <<Ω! Θεέ μου! η μητέρα της είχε μόλις

εξαφανιστεί προς την κατεύθηνση αυτή ψάχνοντας τον

αδελφό της . Η Άιντα άρχισε να φωνάζει . <<Μαμά ,

μαμάάά! >>

Όλος ο κόσμος που ήταν στην αγορά , άρχισε να

φωνάζει. Απο αυτούς θα ήταν και η μητέρα της....

Ξαφνικά η Άιντα ένιωσε ενα δέος , ενα δέος που δεν

είχε ξανά νιώσει . Αμέσως σκέφτηκε οτι εάν τρέξει στην

αγορά τότε θα την δούν τα αεροπλάνα και θα αρχίσουν

να πετάνε βόμβες , άρα θα έπρεπε να πάει σιγά σιγά,

να δεί αν είναι καλά η μητέρα της . Το κόλπο πέτυχε.

Όμως η άγορα είχε ισοπεδοθεί ολόκληρη.Η Άιντα απο

το φόβο της τραύλιζε, δεν μπόρουσε να μηλίσει.Της

έβγαιναν κάτι ήχοι , αλλά όχι λέξεις. Η Άιντα γονάτισε

κάτω και άρχισε να φωνάζει . Γύρισε να κειτάξει πίσω


της , ήταν η θεία Αλμύρα που την κείταζε με το

συνηθησμένο βλέμα της.

<<Λοιπόν , που είναι η μητέρα σου;>> ρώτησε η

Αλμύρα. Η Άιντα πάλι δεν μπορούσε να βγάλει λέξη , το

μόνο που έβγαζε ήταν περίεργοι ήχοι. Τίποτα άλλο!

<<Κατάλαβα....>> είπε με πόνο η Αλμύρα.

<<Ο Άλλαν που είναι;>>ρώτησε πάλι η Αλμύρα. Η Άιντα

μπορεσε να βγάλει μερικές λέξεις .

<<Δ-δεν τον έχω βρεί ακόμα ....>> είπε με στενάχωρο

βλέμα η Άιντα.

<<Τα ορφανά σαν εσένα πρέπει να τα λυπούνται.>>

είπε με ευχαρίστηση η θεία Αλμύρα. Η Άιντα γούρλωσε

τα μάτια της.

<<Δεν θελω λύπηση απο κανέναν!>> άρχισε να φωνάζει

με δάκρυα στα μάτια η Άιντα. Η θεία της την κείταξε με

ευχαρίστηση.

<<Έτσι σε θέλω κοριτσακι μου!>> είπε η Αλμύρα κι

έδωσε ενα γλυκό φιλί στην Άιντα για να της δώσει

κουράγιο.

Η Άιντα σάστισε ...

<<Ξέρω πως νιώθεις.>> είπε η Αλμύρα , που και εκεινη

αρχισε να κλαίει.


<<Όταν ήμουν στην ηλικία σου έχασα και τους δύο μου

γονείς να , όπως εσένα.>> είπε χαμογελόντας

<<Έτσι, εγώ και ο πατέρας σου μείναμε με τη γιαγιά

μας.>> συνέχισε η Αλμύρα.

<<Ξέρεις Άιντα....σκέφτεικα να σε πάρω μαζί μου στην

Ουγγαρία μιας και που δεν έχεις να πάς κάπου , ειδικά

τώρα που έχει και πόλεμο.>> είπε η Αλμύρα. Η Άιντα

την κείταξε με φθόνο.

<<Δέν αφήνω την Συρία!>> είπε με θυμό η Άιντα. Η θεία

Αλμύρα την κείταξε με ενα γλυκό βλέμμα (Έτσι η

Αλμύρα) και την έπιασε απαλά απο το χέρι.

<<Έλα λοιπόν! έχουμε δρόμο μπροστά μας.>> φώναξε

δήθεν με χαρά η θεία Αλμύρα. Η Άιντα κείταξε στα

μάτια την θεία της , της χαμογέλασε και αμέσως

σηκώθηκε. Έτσι άρχισαν ενα μεγάλο ταξίδι. Ποιός ξέρει

πόσο θα έπρεπε να περπατήσουν!

Η Άιντα ήταν πολύ στενοχωρημένη. Σκεφτόταν, τι

ανθρώπους θα συναντούσαν και πώς θα τους

φερόντουσαν . Όσο για τον Άλλαν , είχε τύψεις ακόμα

και ας μην έφτεγαι εκείνη . Στο δρόμο της είδε πολλά

τρομαχτικά σκηνικά.Τα πάντα είχαν καταστραφεί. Τα

μνημεία , οι πλατείες, αμέτρητα κτήρια, αλλά και οι

κατοικείες των ανθρώπων. Στην αρχή η Άιντα νόμιζε

πως ήταν όλα ένας εφιάλτης , οτι εαν προσπαθούσε να

ανοίξει τα μάτια της θα ήταν στο λαχταριστό και


μαλακό μαξιλάρι της. Δοκίμασε τα πάντα αλλά δεν

έλεγε να ξυπνήσει.

Το όνειρο της Άιντα ήταν να ταξειδέψει τον κόσμο,

αλλά σίγουρα οχι με αυτόν τον τρόπο.

<<Θεία Αλμύρα , μπορώ να πάω λίγο πιο πέρα να δώ τι

γίνεται;>> ρώτησε με απορία η Άιντα.

<<Να πάς , αλλά σε πέντε λεπτά να ξαναγυρίσεις για να

μου πεις οτι είσαι καλα, ενταξει;>> είπε η Αλμύρα. Η

Άιντα κούνισε καταφατικά το κεφαλάκι της. Έτσι η Άιντα

προχώρησε λίγο πιο μπροστά , για να δεί τι γίνεται.

Θλυμένα πρώσοπα προσφύγων την κειτούσαν με λύπη

και φόβο. Πίο δίπλα της ήταν μια ηλικιωμένη γυναίκα ,

όπου με δυσκολία περπατούσε η καημένη. Φυσικά η

Άιντα προσφέρθηκε να βοηθήσει. Η γριά την κείταξε με

φθόνο και έφυγε με ενα κουτσό βήμα όσο πιο μακριά

μπορούσε. Η Άιντα προσβλήθηκε λίγο αλλά, ήξερε οτι

οι ηλικιωμένοι ήταν μερικές φορές πολύ περίεργοι. Έτσι

προχώρησε ξανά πίσω μαζί με την θεία της.

Όλοι είχαν κουραστεί .Κάθισαν στο καθάριο χώμα

για να συζητήσουν και να ξεκουραστούν.Η Άιντα πήγε

δίπλα στην θεία της , γιατί ήθελε να της πεί οτι είχε

αρχίσει να πεινάει. Η Αλμύρα φυσικά δεν μπορούσε να

βοηθήσει κάπως.


<<Ξέρεις Άιντα , πάντα ήθελα να σου πώ κατι. Ζητάω

συγνώμη για την άσχημη συμπεριφορά μου. >> είπε με

ενα γλυκό χαμογελάκι η Άλμύρα.

<<Δεν πειράζει θεία , τώρα καταλαβαίνω πως ένιωθες

και σε δικαιολογώ. Ίσως κι εγώ κάπως έτσι να

φερόμουν>> είπε η Άιντα. Η Αλμύρα φυσικά της έκανε

μια μεγάλη αγγαλιά.

<<Σου υπόσχομαι οτι θα σε προστατεύω σαν παιδί

μου.>> είπε η Αλμύρα. (Φυσικά η Άιντα ήξερε οτι η θεία

της δεν μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο γιατί , ποτέ δεν

μπόρεσε να αποκτήσει ενα παιδί.) Η Άιντα

αναρωτήθηκε αν η θεία της θα μπορούσε να κρατήσει

την υπόσχεση της. Ποτέ δεν μπόρεσε να αποκτήσει ενα

παιδί. Έπειτα όλοι σηκώθηκαν για να συνεχίσουν το

μεγάλο τους ταξίδι . Τα πόδια της Άιντα πονούσαν τόσο

πολύ που ήταν έτοιμη να βάλει τα κλάματα.

<<Θεία Αλμύρα πονάω πάρα πολυ>>είπε με θυμό η

Άιντα. Η Αλμύρα το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν

να την πάρει στους ώμους της. Έτσι την πήρε ο ύπνος

γλυκά πάνω στους ώμους της θείας της.

Περπατούσαν μέχρι το ξημέρωμα . Όλοι ήταν

κουρασμένοι. Κάθησαν να ξεκουραστούν , οι μόνοι που

δεν ξεκουράζονταν ήταν αυτοί που είχαν ξεκουραστεί

είδη δηλαδή τα παιδιά όπως την Άιντα.


Ήταν ήδη εννέα το πρωί όταν αποφάσισαν να

συνεχίσουν το κουραστικό ταξίδι τους.Τα παπούτσια

της Αλμύρα είχαν σχεδόν λίωσει απο το περπάτημα. Η

Άιντα αμέσως έβγαλε τα παπούτσια της και τα έδωσε

στην θεία της.

<<Πάρτα. Δεν τα χρειάζομαι, ούτες η άλλως καποιος

πάντα θα με σηκώνει, άρα δεν θα περπατάω.>> είπε με

ενα χαμόγελο η Άιντα.

<<Σε ευχαριστώ πολύ Άιντα!>> είπε η Αλμύρα και πήρε

τα παπούτσια που της έδωσε η Άιντα . Ήταν ακριβώς

στο νούμερο της Αλμύρα και αυτό γιατί η Αμπύρ της τα

είχε πάρει ενα νούμερο μεγαλύτερα για να της κανουν

και του χρόνου. Η Άιντα ήταν πλέον ξηπώλητη. Πάντα

σκεφτόταν το καλό τον άλλων και μετά το δικό της. Τα

πλέον κουρασμένα ποδαράκια της γέμισαν με αίμα και

πληγές.

Όλοι θαύμαζαν το κουράγιο της γιατί ,αυτήν την

φορά δεν την είχε πάρει κανείς στους ώμους του. Απο

τότε που άρχισε το ταξίδι έχουν περάσει έξι μέρες.

Είχαν πεθάνει ήδη απο την πείνα δύο μικρά

παιδιά…

Η Άιντα δεν άντεχε άλλο. Πόσο θα ήθελε όλα να

γίνονταν έτσι όπως ήταν παλιά! Όπως τον καιρό που

ήταν στην αγκαλιά της μητέρας της , τον καιρό που ήταν

με τον αγαπημένο της αδερφούλη , τον καιρό που δεν


υπήρχε ο πόλεμος στην Συρία και όλα ήταν ειρηνικά .

Λαχταρούσε τα παλιά της όνειρα που είχαν γίνει χίλια

κομμάτια μαζί με την ζωή της . Η Άιντα άρχισε να

θυμάτε παλιές αναμνήσεις , είτε όμορφες είτε άσχημες.

Για παράδειγμα θυμήθηκε όταν τσακωνόταν με τον

αδερφό της, ή τότε που έκανε δώρο μια ανθοδέσμη

απο αγριολούλουδα στην μητέρα της . Η Άιντα άρχισε

να κλαίει .Τότε κατάλαβε οτι , αυτά που είχε παλιότερα

δεν τα εκτιμούσε ιδιέταιρα . Τώρα της έλειπαν τα

πάντα, μέχρι και τα αγριόχορτα του κήπου που

ξερήζωνε η μητέρα της . Εκείνη την στιγμή της ήρθαν

διάφορες ερωτήσεις στο μυαλό της . Που να είναι

άραγε ο Άλλαν τώρα; Είναι καλά; Η μητέρα είναι

ζωντανή; Πόσο θα κρατήσει ο πόλεμος; Όλα αυτά είχαν

γίνει ένας μεγάλος κόμπος . Η Άιντα εκείνη την στιγμή

είδε την θεία της να έρχεται τρέχοντας.

<<Άιντα , θα ήθελα να σου γνωρίσω κάποιον . >> είπε

με θαυμασμό η θεία Αλμύρα .

<<Ποιόν ;>> είπε με θυμό η Άιντα. Αμέσως πίσω απο

την Αλμύρα πετάχτηκε ενα λυγνό αγόρι, αρκετά ψηλό

με μαύρα μαλλιά .

<<Θέλω να σου γνωρίσω τον Αλμπέρ , είναι ενα αγόρι

κοντά στην ηλικία σου. Πιστεύω πως θα κάνετε πολύ

καλή παρέα.>> είπε η Αλμύρα με ένα γλυκό χαμόγελο .

Η Άιντα δεν είχε όρεξη για φιλείες . Η Αλμύρα πήγε πιο

πέρα να βοηθήσει μια γυναίκα. Έμεινε μόνο ο Αλμπέρ


και η Άιντα να κειτάνε ο ένας τον άλλο με περιέργεια .

Δεν έλεγε κανείς τους να βγάλει λέξη . Η Άντα πήρε

θάρρος και μήλισε .

<<Εκ ...χέμ ... , με λένε Άιντα κ-και είμαι δώδεκα

ετών.>> είπε με ανακούφιση η Άιντα , που ένιωθε ένα

βάρος να φαίυγει απο πάνω της . Ο Αλμπέρ

χαμογέλασε, έπειτα την κείταξε στα μάτια .

<<Είμαι ο Αλμπέρ και έχω παρόμοια ηλικία με εσένα

Άιντα .>> είπε ο Αλμπέρ . Η Άιντα ένιωθε λες και δεν

υπήρχε κανένας άλλος γύρω της , μόνο ο Αλμπέρ και

εκείνη . Πρώτη φορά ένιωθε έτσι , ίσως γιατί κατάφερε

να κάνει ενα φίλο για πρώτη φορά στην ζωή της .

Ο Αλμπέρ κείταξε τα ματωμένα ποδαράκια της Άιντα .

<< Τί έχουν τα πόδια σου Άιντα; >> είπε με απωρία ο

Αλμέρ.

<<Σκίστηκαν απο το πολύ περπάτημα.>> είπε με πόνο η

Άιντα . Ο Άλμπερ την κείταξε λές και πονούσε και

εκείνος μαζί της . Η Άιντα ήταν πολύ χαρούμενη για τον

νέο της φίλο . Τόσο χαρούμενη που σχεδόν δεν ένειωθε

τον πόνο!

<<Λοιπόν Αλμπέρ. Πές μου λίγα πράγματα για εσένα

.>>είπε η Άιντα στον καινούργειο της φίλο.

<<Είμαι δεκατεσάρων χρονών , έχω έναν μέγαλο

αδερφό , με περνάει δύο χρόνια . Οι γονείς μου ήταν


γιατροί , όμως έπεσε μια βόμβα στο νοσοκομείο

και....>> Ο Αλμπέρ δεν φαινόταν να είναι καλά , κείταξε

τα σύνεφα και σαν να άρχισαν δάκρυα να τρέχουν απο

τα μάτια του . Η Άιντα τον κείταξε στα μάτια .

<<Ξέρω ακριβώς πως νιώθεις.Ο πατέρας μου παίθανε

απο ένα ατύχημα όταν εγώ ήμουν μόλις τριών ετών . Η

μητέρα μου παίθανε πρίν λίγες μέρες . Ο αδερφός μου

εξαφανίστηκε λίγο πρίν παιθάνει η μητέρα>> είπε η

Άιντα . ο Αλμπέρ φαινόταν να είναι καλύτερα .

<<Σε ευχαριστώ Άιντα.>> είπε προσπαθόντας να

χαμογελάσει ο Αλμπέρ .

<<Έλα Αλμπέρ!Πρέπει να πρωχορήσουμε λίγο δεν

νομίζεις; Έχουμε μήνει πίσω βρέ κουτέ!>>είπε με χαρά

η Άιντα.Ο Αλμπέρ πήρε θάρρος και σηκώθηκε αμέσως

.Τα δύο παιδιά άρχισαν να τρέχουν μέσα στο

πλήθος.Τέλος βρήκε ο καθένας τους δικούς του και

καληνυχτηστηκαν.

<<Καληνύχτα Άιντα!Θα τα πούμε αύριο.>>είπε ο

Αλμπέρ με θαυμασμό!

<<Καληνύχτα!>>φώναξε η Άιντα.Φώναξε τόσο δυνατά

που όλοι γύρισαν και την κείταξαν.

<<Λοιπόν πώς σου φάνηκε ο Αλμπέρ Άιντα;>>είπε με

ενα απο τα γνωστά βλέματα η Αλμύρα.

<<Είναι πολύ καλός!>>είπε με χαρά η Άιντα .


<<Χαίρομαι πολύ για εσένα Άιντα.>>είπε με ένα

χαμόγελο η θεία Αλμύρα .

Στον ορίζοντα φαινόταν ένα κομμάτι της Συρίας ώπου

φαινόταν να μην έχουν ακουμπήσει οι βόμβες.

Αποφάσισαν να πάνε εκεί να βρούν τροφή, γιατί δεν

είχε φάει κανείς για μια εβδομάδα.Περπατούσαν

περίπου τρείς ώρες μέχρι που έφτασαν . Απο ότι

φαινόταν εκεί κοιλούσαν όλα ωμαλά .Τους δέχτηκαν

και τους έδωσαν οτι μπορούσαν να τους δώσουν . Η

Άιντα επιτέλους γεύφτηκε λίγο χουρμά , ο χουρμάς της

θύμιζε όταν η μητέρα της ξαίρενε λίγους χουρμάδες . Η

γεύση όμως δεν είχε καμία σχέση με αυτούς που

ξαίρενε η μητέρα της . Η μητέρα της Άιντα είχε τους

τρόπους της με την φύση όπως και με τα γαρύφαλα

του κήπου . Η Άιντα αντίκρησε ακόμα για μια φορά τον

Αλμπέρ.

<<Γειά σου και πάλι Άιντα.>>είπε με ένα νυσταγμένο

βλέμα ο Αλμπέρ .

<<Γειά σου Αλμπέρ , σου αρέσουν εσένα αυτοί οι

χουρμάδες;>>είπε η Άιντα.

<<ποιοί χουρμάδες;>>είπε με θαυμασμό ο Αλμπέρ.

Μόλις άκουσε χουρμάδες γούρλωσε τα μάτια

του.Πεινούσε και αυτός ο καημένος όπως η Άιντα.

<<Μα εσένα δεν σου έδωσαν χουρμα;>>είπε η Άιντα.Ο

Αλμπέρ δεν πρόλαβε να πάρει χουρμά.Ευτυχώς όμως


εκίνη την στιγμή ένα καλάθι με χαλβά πέρασε για να

κεράσει όλους τους πρόσφυγες.Φυσικά η Άιντα και ο

Αλμπέρ πήραν ένα κομμάτι.Το έφαγαν με ευχαρίστηση.

Αμέσως όλοι οι πρόσφυγες αφού χόρτασαν , άρχισαν

να στύνουν κάτι κουβέρτες στα πεζοδρόμια για να

κοιμηθούν.

<<Άιντα , έλα σου έστρωσα για να

κοιμηθείς.>>ψυθιροφώναξε η θεία Αλμύρα

<<Εντάξει , περίμαινέ με για δύο λεπτά σε

παρακαλώ.>>είπε η Άιντα . Αμέσως έτρεξε προς το

μέρος του Αλμπέρ .

<<Καλή νύχτα Αλμπέρ .>>είπε κουρασμένη η Άιντα .

<<Τι καληνύχτα βρε χαζούλα , αφού σε δύο ώρες θα

βγεί το φώς στον ουρανό!Τέλος πάντων , καλό

ξημέρωμα Άιντα.>>είπε χασκογελόντας ο Αλμπέρ .

Αμέσως η Άιντα ξαναπήγε στην θεία της γιατί , εκείνη

την στιγμή είχε φύγει ο Αλμπέρ και ένιωθε τόσο μόνη .

<<Επιτέλους ήρθες!>>είπε με άχτι η Αλμύρα . Η Άιντα

την κείταξε με τα θλυμμένα της μάτια , σαν της

έλεγε:Σου θυμίζω πως δεν θέλω να αφήσω την Συρία!Η

Αλμύρα την κοίταξε με πόνο.Μόλις η θεία Αλμύρα είχε

αποκοιμήθεί , τότε η Άιντα άρχισε να ψάχνει μες΄ την

σάκα της . Τα μόνα πράγματα που κρατούσε ήταν δύο

μικρού μεγέθους κουβέρτες , ένα σημειοματάρειο και

ένα πακέτο χαρτομάντηλα . Έβγαλε μια κουβέρτα


σκεπάστηκε και κειτούσε τους αστερισμους . Τότε

ανασηκώσε λιγάκι το κεφάλι της .

<<Ξέχασα να κάνω προσευχή!>>είπε η Άιντα με θυμό .

Αμέσως ξεσκεπάστηκε λιγάκι και στάθηκε στα

κουρασμένα της γόνατα .

<<Ξέρεις θεούλη , θέλω πολύ να μηλίσω με την μαμά

μου . Ναί είμαι σίγουρη , σε παρακαλώ όμως κάνε λίγο

γρήγορα είμαι αγχωμένη!Ναι μαμά; Εσύ είσαι; Γειά σου

μαμά , θέλω πολύ να ξέρεις οτι μου έχεις λύψει αρκετά

τελευταία . Τα έμαθες; Έκανα έναν καινούργειο φίλο ,

τον λένε Αλμπέρ και είναι δεκατεσσάρων ετών . Ναί

μαμά , είναι πολύ καλός και ευγενικός μαζί μου . Έχω να

σου κάνω εδώ και καιρό μια ερώτηση γιατί με άφησες

έτσι; Χωρίς καν να μου πείς αντίο , είναι απο τις λίγες

φορές που είσαι τόσο αγενής . Άντε έλα σε συγχορώ

μην στεναχωριέσαι! Θυμάσε όταν μου έλεγες οτι μια

μέρα θα σε χάσω είτε θέλω είτε οχι; Έ τώρα δεν θέλω

να σε χάσω , όχι οτι ήθελα αλλά.... εσύ έφυγες.Άχ....έχω

αρχίσει να νυστάζω υπερβολικά ......>>Χωρίς να το

καταλάβει η Άιντα είχε αποκυμηθεί .

Το πρωί ξύπνησε γιτί ο ήλιος την ενοχλούσε

υπερβολικά . Η Αλμύρα την κείταξε με ένα γλυκό

χαμόγελο.

<<Παραμηλούσες το βράδυ ! >>είπε η Αλμύρα στην

Άιντα.


<<Και τι έλεγα δηλαδή;>>είπε με απωρία η Άιντα

<<Φώναζες : Μαμά , μαμά και μαμά!>>είπε με θυμό η

Αλμύρα . Η Άιντα την κείταξε με ενα βλέμα πολύ

πονεμένο . Τα καφέ κουρασμένα μάτια της Άιντα , απο

κάτω είχαν βγάλει μαύρους κύκλους . Οι πληγές στα

ποδαράκια της , φαινόταν σαν να είχαν πιάσει κάποια

μόλυνση . Φαινόταν σαν να πονούσε , να έκλαιγε μέσα

της , μα εκείνη δεν έβγαζε λέξη .

Τότε απο λίγο πιο πέρα , η Άιντα είδε τον Άλμπερ να την

χαιρετά . Η Άιντα του χαμογέλασε και του έκανε σήμα

να έρθει προς τα εκεί . Ο Άλμπερ της χαμογέλασε και

εκείνος , αμέσως σηκώθηκε και άρχισε να τρέχει προς

το μέρος της .

<< Καλημέρα Αλμπέρ , ελπίζω να είσια καλά και

σήμερα. >> είπε η Άιντα με ενα χασμουριτό στον

Αλμπέρ

<<Καλά είμαι , άλοι όμως απο ότι φαίνεται δεν είναι

καλά .>> είπε ο Αλμπέρ στην Άιντα πηράζωντας ελαφρά

την μύτη της .

<< Ενοείς μήπως εμένα Αλμπέρ ; Εγώ μια χαρά είμαι

απλά πονάω κάπως....>> Η Άιντα εκείνη κείταξε τις

ματωμένες πατουσες της , αμέσως κείταξε τον Αλμπέρ .

<<Απο οτι θυμάμαι έγιναν έτσι απο το πολύ περπάτημα

έτσι δεν είναι ; >> είπε ο Αλμπέρ κείτόντας με απώλητη


κατανόηση τα πόδια της Άιντα . Η Άιντα έγνεψε

καταφατηκά .

<<Ξέρω πως νιώθεις .>> είπε ο Αλμπερ στην Άιντα .

Αμέσως σήκωσε με δυσκολία μέχρι το μπράτσο το δεξι

μανίκι της μπλούζας του . Η Άιντα είδε κάτι τρομαχτικό

σε αυτό το χέρι . Είχε μια μεγάλη , βαθιά ουλή που

απλωνόταν απο το μπράτσο του μέχρι και τον αγκώνα

του .

<<Την έπαθα όταν ήμουν στην ηλικία σου . >> είπε ο

Αλμπέρ στην Άιντα κειτόντας την με τα κατάμαυρα

μάτια του τα μάτια της .

<<Πως το έπαθες αυτο ;! >> είπε η Άιντα τρομαγμένη

καλύβοντας ελαφρά τα μάτια της για να μην κοιτάει

εκείνη την τρομαχτική πλυγή .

<<Ήταν ένα ατύχημα όταν προσπάθησα να σόσω την

μικρή μου αδερφή απο ένα φορτηγό . >> είπε

θλυμμένος ο Αλμπέρ καθώς άρχισε να κατευάζει σιγά ,

σιγά το μανήκι του .

<<Δεν ήξερα οτι έχεις μικρή αδερφή!>> είπε η Άιντα .

<<Δεν σου είχα μηλίσει για εκείνη επειδή , έχω να την

δώ δύο ολόκληρα χρόνια . Την είχαμε αφήσει στην

γιαγιά . Δεν έχω ιδέα τι κάνει τώρα ή αν είναι ασφαλής

.>> είπε ο Αλμπέρ κάπως θλυμμένος .


<<Σου έχω μηλίσει για τον μικρό μου αδερφό έτσι ;>>

είπε με το χαρακτηριστικό της βλέμμα η Άιντα στον

Αλμπέρ .

<<Νομίζω....Ά , λες εκείνο το παιδί που χάθηκε λίγο πριν

παιθάνει η μητέρα σου!>>είπε ο Αλμπέρ στην Άιντα .

<<Έχω να τον δω περίπου δύο εβδομάδες και δεν ξέρω

καν αν είναι καλά , αν είναι ασφαλής ή αν

κρυώνει.>>είπε η Άιντα στον Αλμπέρ για να νιώσει

καλύτερα . Εκείνη την στιγμή πέρασε ένα καλάθι με

χουρμάδες όπως και χθες , για να φάνε κάτι για πρωινό

οι πρόσφυγες . Η Άιντα και ο Αλμπέρ πήραν τρείς ο

καθένας τόσο πολύ πηνούσαν , οι κοπέλα που

κρατουσε το καλάθι τους κοίταξε σαν να τους λυπόταν .

Ο Αλμπέρ και η Άιντα κοιτάχτηκαν .

<<Γιατί μας κοιτάει έτσι Αλμπέρ ; >> είπε με θυμό η

Άιντα .

<<Νομίζω οτι μας λυπάτε ..... >>είπε με θλύψη ο

Αλμπέρ .

<<Δεν θέλω να με λυπούνται! Δεν θέλω να με λυπηθεί

κανείς ποτέ ξανά στην ζωή μου! Πές μου Αλμπέρ , τι

αντυπαθητικό έχουμε πάνω μας , γιατί μας λυπούνται ,

μηπώς είναι το παρελθόν που περάσαμε παλιά , για

αυτό μας λυπούνται ;!>>είπε η Άιντα ξεσπάζοντας σε

λυγμούς .


<<Όχι Άιντα δεν έχουμε τίποτα αντιπαθητικό πάνω μας ,

αυτοί οι άνθρωποι έχουν κάτι αντιπαθητικό πάνω τους

να το θυμάσε αυτό....>>είπε ο Αλμπέρ στην Άιντα .

Χωρίς να το καταλάβει κανένας απο τους δύο , είχαν

αγκαλιαστεί . Η Άιντα μόλις το κατάλαβε ντράπηκε

πάρα πολύ . Απο την ντροπή της άρχισε να φεύγει με

αργά βήματα όσο πιο μακριά μπορούσε . Μόλις είδε

οτι είχε απομακρυνθεί απο τον Αλμπέρ άρχισε να

τρέχει . Ο Αλμπέρ είχε ντραπεί και εκείνος , οχι όμως

τόσο όσο η Άιντα . Μόλις είδε οτι η Άιντα έφυγε ,τότε

έφυγε και εκείνος με ενα αργό βήμα με τα χέρια στις

τσέπες της μπλούζας του , καθώς πήγαινε προς το

μέρος του μεγάλου του αδερφού .

Ο ήλιος είχε πέσει . Έφτασε το απόγευμα , οι ανέμοι

ήταν φρικτοί . Ο αέρας παρέσερνε μέχρι και μικρά

φυτά. Η άμμος έμπαινε στα μάτια όλων . Οι κάτοικοι

της πόλης είχαν κλειστεί στα σπίτια τους , όως οι

πρόσφυγες δεν μπορούσαν να προστατευτούν με

κάποιο ιδιαίτερο τρόπο . Προστατευόντουσαν με

κουβέρτες και πανιά .Τότε ήταν που οι πρόσφυγες

αποφάσισαν να συνεχίσουν το μακρύ τους δρόμο . Η

Άιντα έπιασε απο το χέρι την θεία της και έπειτα την

αγκάλιασε . Ο Αλμπέρ είχε πάει μπροστά ενώ η Άιντα

στο τέλος . Τα βλέμματα όλων ήταν κουρασμένα και

πολύ θλυμένα . Περπατούσαν σχεδόν όλο το βράδυ

καθώς ο αέρας δεν είχε σταματήσει ακόμα . Η Άιντα δεν

άντεξε , κοιμήθηκε μέσα σε ενα κάρο ενός γεωργού


πρόσφυγα . Είχε ξεχάσει όμως να κάνει προσευχή , έτσι

ξαναξύπνησε . Μόλις άνοιξε τα ματάκια της ήταν

ξημερώματα .

<< Συγνώμη θεούλη όμως δεν μπόρεσα να κάνω

προσευχή σήμερα . Σε παρακαλώ μπορώ να μηλίσω

λίγο στην μαμά μου ; Τί ; Λύπει ; Σε παρακαλώ φώναξε

την είναι κάτι πολύ σημαντικό που πρέπει να της πώ !

Εντάξει , σε ευχαριστώ .Μαμά είδες , είδες ; Με

αγκάλιασε ! Όχι μαμά δεν τον αγαπάω , απλώς είναι

ένας πολύ καλός μου φίλος . Αμάν βρε μαμά , πάντα

εκεί πάει το μυαλό σου . Τέλως πάντων , αυτή η

αγκαλιά πάντως ήταν πολύ γεμάτη , γέμισε σχεδόν όλη

μου την ψυχή , για να γεμίσει όμως περισσότερο θέλω

εσένα και τον Άλλαν ! Θέλω να σε ρωρίσω κάτι σε

παρακαλώ . Τι κάνει ο Άλλαν ; Είναι καλά ; Ναί μαμά

άρχισα να ενδιαφέρομαι και για τον Άλλαν ! ΕΊΝΑΙ

ΚΑΛΆ, αλήθεια μου λές τώρα ; Τι ωραία ! Χαίρομαι

πολύ , πολύ και σε ευχαριστώ . Καλη νύχτα μαμά . >>

Αυτά ήταν τα λόγια που είπε η Άιντα στην μητέρα της

λίγο πρίν ξανακλείσει τα μάτια της για να κοιμηθεί .

Έτσι το κάρο συνέχισε να προχωράει μαζί με όλους τους

πρόσφυγες .

Ήταν πρωί . Ο ήλιος αυτήν την φορά ήταν πορτοκαλί ,

θα είχε ανέμους και πάλι αυτό σήμαινε . Οι πρόσφυγες

έκατσαν σε αυτήν την μεγάλη σχεδόν έρημο να

ξεκουραστούν . Ο Αλμπέρ μόλις είχε ανοίξει τα μάτια


του , έπειτα ο αδερφός του , του έγαιρνε λίγο νερό για

να πλύνει το πρώσοπό του . Η Άιντα έβγαλε έναν

χουρμά απο την τσέπη της , ήταν οι χουρμάδες απο

τότε που πήρε τέσσερις μαζί με τον Αλμπέρ . Αυτός

ήταν ο τελευταίος που της είχε απομείνει . Τότε τα

βλέματα του Αλμπέρ και της Άιντα συναντήθηκαν . Τότε

ήταν που ο Αλμπέρ έκανε σήμα στην Άιντα να έρθει

προς τα εκεί . Η Άιντα χαμογέλασε και άρχισε να βαδίζει

προς το μέρος του .

<<Καλημέρα Αλμπέρ .....>>είπε η Άιντα λίγο αγχωμένη .

<<Καλημέρα Άιντα ! Είσαι καλά σήμερα ; >> είπε ο

Αλμπέρ βάζοντας τα χέρια στις τσέπες .

<<Μια χαρά είμαι απλά πεινάω κάπως . >> είπε η Άιντα

τρύβοντας το στομάχι της . Τότε ο Αλμπέρ άρχισε να

ψάχνει λίγο στις τσέπες του , έβγαλε έναν πατηκομένο

χουρμά .

<< Είναι λίγο πατηκομένος αλλά δεν πειράζει έτσι ;>>

Είπε ο Αλμπέρ δίνοτας τον χουρμά στην Άιντα .

<< Σε ευχαριστώ πολύ Αλμπέρ . >> είπε η Άιντα

βάζοντας στο στόμα της τον χουμά . Ο Αλμπέρ έβαλε

ξανά τα χέρια στις τσέπες .

<< Θέλεις να σου γνωρίσω τον αδερφό μου ; >> είπε ο

Αλμπέρ στην Άιντα .


<< Γιατί όχι ; >> είπε η Άιντα στον Αλμπέρ .Τότε άρχισαν

να πρωχοράνε με αργά βήματα πρός το μέρος του

μεγάλου του αδερφού .

<< Λοιπόν Αλμπέρ , εσύ που έχεις σκοπό να φτάσεις ; >>

είπε η Άιντα στον Αλμπέρ βάζοντας και κείνη τα χέρια

στις τσέπες της .

<< Σκοπεύουμε να πάμε στην Ουγκαρία , μιας και που

εκεί έχουμε συγγενείς .... >> είπε ο Αλμπέρ κάπως

θλυμμένα . Τότε το πρώσοπο της Άιντα έλαμψε απο

χαρά .

<< Και εμείς εκεί σκοπεύουμε να πάμε Αλμπέρ ! >> είπε

η Άιντα φωνάζοντας απο χαρά . Ο Αλμπέρ χαμογέλασε

και εκείνος .

<< Χαίρομαι πολύ , αυτό σημαίνει οτι θα συνεχίσουμε

να κάνουμε παρέα έτσι δεν είναι ; >> είπε ο Αλμπέρ με

ένα χαμόγελο ως τα αυτιά . Η Άιντα του χαμογέλασε .

<< Ενωείται ! >> είπε η Άιντα στον Αλμπέρ . Είχαν

φτάσει εώς τότε στον αδερφό του Αλμπέρ .

<< Άκου , θέλω να σου γνωρίσω μια φίλη μου ! >> είπε

ο Αλμπέρ στον μεγάλο του αδερφό .

<<Μπά , έχεις και φίλη τώρα ; Χμ.... άντε να δώ αυτή τη

φορά τι θα μου γνωρίσεις , κανένα σκύλο η μήπως

καμία κότα ; >> είπε ο Άκου στον Αλμπέρ καρφόνωντάς

τον με το βλέματα του . Η Αίντα προσβλήθηκε λίγο .


<< Δεν θα σχολειάσω την άσχημη συμπεριφορά σου ,

λοιπόν απο εδώ είναι η Άιντα μια πολύ καλή φίλη που

γνώρισα πρίν περίπου μια εβδομάδα . είπε κάπως

θυμωμένα ο Αλμπέρ . Τότε η Άιντα βγήκε μπροστά και

τον χαιρέτησε νευρικά .

<< Γειά σου Άιντα .....>> είπε βαριεστημένα ο Άκου . Η

Άιντα τον κείταξε με ένα ελαφρύ χαμόγελο . Αμέσως

ξέσπασε σε γέλια .

<< Γιατί γελάει αυτή ; >> ρώτησε θυμωμένα τον

Αλμπέρ.

<<Γελάει για τα χάλια σου . >> Τότε ο Αλμπέρ του

γύρισε την πλάτη θυμωμένα . Αμέσως έπιασε απο τον

ώμο την Άιντα και της έκανε νόημα να φύγουν .

<< Μάλλον η γνωριμία μας δεν πήγε και πολύ

καλά.....>> είπε η Άιντα νευρικά .

<< Μην του δίνεις σημασία . >> είπε ο Αλμπέρ στην

Άιντα . Η θεία Αλμύρα βοηθούσε μια ηλικιωμένη

γυναίκα να αναίβει στο κάρο , εκείνη την στιγμή ήταν

που θα συνέχιζαν το μεγάλο τους ταξίδι . Εκείνη την

στιγμή όμως άρχισαν να ακούγονται απο πίσω τους

βόμβες . Τότε όλοι γύρισαν να κείτάξουν. Βοβμάδιζαν

την πόλη που είχαν μείνει παλιότερα . Αυτός ο ήχως

θύμιζε στην Άιντα τότε που χάθηκε η μητέρα της . Η

Άιντα άρχισε να κλαίει .


<< Όχι άλλες βόμβες , δεν αντέχω τον πόλεμο , δεν

αντέχω άλλους θανάτους , σταμτήστε ! >> είπε

ουρλιάζοντας η Άιντα . Ο Αλμπέρ και η θεία της

προσπαθούσαν να την καθησιχάσουν . Ο Αλμπέρ και η

θεία Αλμύρα , στενοχωριόντουσαν και εκείνοι . Τότε

έπρεπε να βιαστούν , δεν έπρεπε να έρθει ο πόλεμος

και σε εκείνους . Αμέσως όλοι άρχισαν να βαδίζουν όσο

πιο γρήγορα μπορούσαν . Ο θυμός και η λύπη , είχε

σχηματιστεί στα πρώσοπα όλων .Πέρασαν περίπου δύο

μέρες , καθώς έπρεπε να διασχήσουν την μεγάλη

έρημο. Η κούραση , η λύπη , ο θυμός είχαν γίνει ένα .

Καθώς διέσχηζαν την έρημο παίθαναν δύο μικρά

παιδάκια , ωστόσο η θεία Αλμύρα είχε πάθει

φυματίωση . Απο τότε που μήκαν σε εκείνη την

τρομαχτική έρημο η Αλμύρα δεν έχει σταματήσει να

βωγκάει και να φτύνει αίμα . Η Άιντα φοβάται ,

φοβάται μήπως χάσει και την θεία της , μετά θα ήταν

σχεδόν μόνη σε αυτό το κόσμο , τουλάχιστον έτσι θα

ένιωθε . Η Άιντα και ο Άλλαν είναι όλη την ώρα μαζί , ο

Άλλαν συμπωνούσε την Άιντα και η Άιντα τον Άλλαν .

Λέγανε ξεκαρδιστηκές ιστορίες τους , περιπέτειές που

είχε περάσει ο καθένας τους . Περνούσαν πολύ ωραία

μαζί . Στην αρχή η Άιντα νόμιζε πως θα είναι κανένας

χαζός , αλλά τελικά είναι ένα πανέξυπνο και φιλικό

παιδί , στο τέλος κατέληξαν και κολλητοί . Η Άιντα εως

τώρα του είχε πεί όλα της τα μυστικά , ο Αλμπέρ επίσης.


Η Άιντα είχε σχεδόν ξεπεράσει τον πόνο απο τον

θάνατο της μητέρας της , δεν είχε ξεπεράσει όμως τον

πόνο απο τα πόδια της ώπου γινόταν ολό ένα και

χειρότερος . Τα γεμάτα πληγές ποδαράκια της , είχαν

μελανιάσει και είχαν πρηστεί . Ο πόνος ήταν

αφάνταστος και δεν είχαν διασχίσει ακόμα ολόκληρη

την έρημο . Ωστόσο η Αλμύρα ήταν σχεδόν

ετοιμοθάνατη , αλλά αυτό το τρομαχτικο ταξίδι έπρεπε

να συνεχιστεί . Τα περισσότερα παιδιά έκλαιγαν απο

την πείνα , καθώς οι άδειες κοιλιές τους ήταν άδειες

εδώ και περίπου μία εβδομάδα .

<< Μπαίνουμε στα σύνορα της Τουρκίας ! >> άρχισαν

όλοι να ζητοκραυγάζουν . Αμέσως συνέχισαν να

προχωράνε πρός την πόλη ώπου ήταν πιο κοντά τους .

Όλοι οι κάτικοι τους κειτούσαν με λύπη και φόβο και

κάτι σιγοψηθήριζαν . Αμέσως κατεύφτασαν : η

αστυνομία και γιατροί . Η Άιντα και η Αλμύρα

μεταφέρθηκαν στο γενικό νοσοκομείο της Τουρκίας . Η

Άιντα χωρίς να ξέρει ούτε εκείνη τον λόγο άρχισε να

κλαίει . Όλοι οι γιατροί την κειατούσαν με μια μεγάλη

απωρία . Η Αλμύρα της έριξε ενα γλυκό χαμόγελο ,

μόλις είδε η Άιντα εκείνο το φωτεινό χαμόγελο σαν

όλος ο κόσμος να έσβηνε γύρω της και να υπήρχε μόνο

εκείνη και η θεία της . Εκείνο το χαμόγελο της έδεινε

μια μεγάλη ελπίδα . Αμέσως η Άιντα σταμάτησε να

κλαίει . Οι γιατροι την κοίταξαν με μια χαρά στο

πρόσωπό της και της έκαναν νόημα να καθήσει στο


ιατρικό κρεβάτι . Η Άιντα έφτασε με αργά και απαλά

βήματα φόβου και κούρασης .

<< Σήκωσε σε παρακαλώ την φόρμα σου . >> είπε

τρομαγμένα ένας απο τους γιατρούς . Η Άιντα άρχισε να

σηκώνει αργά , αργά την γκρί λερομένη φόρμα της .

Μόλις είδαν οι γιατροί τα πόδια της γούρλωσαν τα

μάτια τους . Αμέσως όλοι έστρεψαν πρός την άλλη

πλευρά και άχισαν κάτι να ψυθιρίζουν . Η Άιντα είχε

μεγάλη αγωνία να δεί τι θα ακούσει . Αμέσως η πόρτα

άνοιξε απότομα και βγήκε ένας περίεργος ηλικιωμένος

άντρας. Δεν φορούσε στολή γιατρού ή κ΄τι ανάλογο , μα

απλά καθημερινά ρουχα . Όλοι οι γιατροί μόλις τον

είδαν απο την άκρη του ματιού τους έκανα στην άκρη

για να περάσει . Απο οτι φενόταν ήταν ένας γιατρός

ανώτερος απο τους υπόλειπους . Η Άιντα τώρα

φοβόταν περισσότερο .

<< Για να δώ , τι έχεις κοριτσάκι μου . >> ο γιατρός την

κείταξε με ενα βλλέμα γεμάτο αγάπη .Η Άιντα σήκωσε

πάλι την φόρμα της . Ο γιατρός μόλις είδε εκείνα τα

πληγιασμένα πόδια , έβγαλε απο την τσέπη του τα

γυαλιά του .

<< Πώς το έπαθες αυτό ; >> ρώτησε τρομαγμένα ο

γιατρός .

<< Απο το περπάτημα είναι .... Η θεία μου τα

χρειαζόταν περισσότερο απο εμένα . >> είπε θλυμμένη

η Άιντα .


<< Νομίζω πως πρόκειται για κάποια σοβαρή

μόλυνση!>> είπε ο γιατρός .

<< Τι μόλυνση ; Πως θα εξελιχθεί ; θα γίνω καλά ; >>

είπε η Άιντα βουρκώνοντας .

<< Δεν ξέρω καλό μου . Αλλά προσορινά θα σε

μεταφέρουμε με αναπηρικό καροτσάκι . Αυτή η

μόλυνση που άρπαξες είναι πολύ επικίνδινη . >> είπε ο

γιατρός βγάζοντας τα γυαλιά του , κουνόντας το κεφάλι

του καταφατικά . Τότε οι γιατροί πήραν μια μεγάλη

γάζα και άρχισαν να τυλίγουν τα πλυγομένα πόδια της

Άιντα . Η Άιντα πονούσε αλλά δεν ήθελε να το δίχνει .

Καθώς έβλεπε τα πόδια της να τυλίγονται απο την

μεγάλη αυτή γάζα ένιωθε όλο και μεγαλύτερο τον πόνο.

<< Θα πρέπει να διανυχτερεύσεις στο νοσοκομείο

σήμερα .... >> είπε σοβαρά ο γιατρός . Τότε οι γιατροί

έβγαλαν έξω απο το ιατρείο την Άιντα αφήνοντάς την

δίπλα απο τον Αλμπέρ που καθόταν και την περίμενε

υπομονετικός . Μόλις την κείταξε απο το βάθος του

διαδρόμου το πρόσωπό του έλαμψε . Τότε σηκώθηκε

απότωμα και έτρξε πρός το μέρος της . Η Άιντα ήταν

θλυμμένη , πονεμένη και πολύ θυμωμένη .

<< Λοιπόν ; Πώς πήγε η εξέταση ; >> είπε κλείνοντας της

το δεξί του μάτι .

<< Λέει ο γιατρός πως έχω αρπάξει κάποια απικίνδηνη

μόλυνση ! Φοβάμαι , φοβάμαι πολύ . Έχω ακούσει πως


μπορείς να χάσεις και τα πόδια σου απο τέτειες

μολύνσεις ! >> είπε πανυκοβλημένη η Άιντα

<< Πφφφφ..... Βλακείες λένε οι γιατροί μερικές φορές .

Αφού ξέρεις οτι δεν θα σου κόψουν τα πόδια τότε γιατί

κάνεις έτσι ; ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ ΠΕΡΊΠΤΩΣΗ ΝΑ ΣΟΥ ΚΏΨΟΥΝ

ΤΑ ΠΌΔΙΑ , ξύπνα ! >> είπε ο Αλμπέρ προσπαθόντας να

καθησιχάσει την Άιντα . Η Άιντα έσκασε ενα γλυκό

χαμόγελο και του έκλεισε ελαφρα τα μάτια , σαν να τον

ευχαριστούσε . Η Άιντα πλέον είχε καθησηχάσει .

Ωστόσο η Αλμύρα είχε ξεκινήσει την εξέταση της . Η

Άιντα και ο Αλμπέρ περίμεναν ώρες ολόκληρες έξω απο

το ιατρείο . Περνούσαν το χρόνο τους με χαζά

πράγματα όπως : Η Αίντα έπαιζε όλη την ώρα με τα

δαχτυλά της , ο Αλμπέρ συγοτραγουδούσε ενα

τραγούδι και κουνούσε τα πόδια του. Έτσι περνούσαν

αυτή τη βαρετή ώρα , δεν μιλούσαν πολύ , ουτε κάν

κοιτειόντουσαν . Ξαφνικά άκουσαν την πόρτα του

ιατρείου να ανοίγει . Ο γιατρός ήταν θλυμένος , έκανε

Νόημα στην Άιντα να έρθει λίγο να της πεί κάτι που

ήθελε . Το μόνο που της είπε ήταν : Κουράγιο ..... . Η

Άιντα τον κοίταξε περίεργα , τι να ενωούσε με το

κουράγιο ο γιατρός ; Η θεία της ήταν καλά ; Τότε ζήτησε

να δεί την θεία της . Ο γιατρός της αρνήθηκε . Της είπε

οτι δεν ήταν ώρα να την δεί και να προσέχει να περάσει

ωραία τις τελυταίες της στιγμές μαζί με την θεία της . Η

Άιντα σωκαρήστηκε , τότε ο γιατρός έφυγε βιαστικά


κρατόντας τα βιβλία του με ενα θλυμένο ύφος . Η Αίντα

έφυγε με αργά βήματα .

<< Αλμπέρ ..... νομίζω , πως η θεία μου θα παιθάνει . >>

είπε αρχίζοντας να κλαίει η Άιντα . Ο Αλμπέρ

σωκαρίστηκε . Ήταν έτειμος να κλάψει και εκείνος μα

φαινόταν να συγκρατεί τα δάκρυα του , το μόνο που

έκανε ήταν που αγκάλιασε ελαφρά την Άιντα . Αυτή τη

φορά κανείς απο τους δυό τους δεν ντράπηκε . Απλά

έκατσαν ξανά στις θέσεις τους χωρίς να πούνε τίποτα .

Είχε έρθει το βράδυ , είχε έρθει μια νοσοκόμα και την

πήγε στο δωμάτιο με τα άρρωστα παιδιά , μαζί της ήρθε

και ο Αλμπέρ για να της κ΄νει παρέα το βράδυ .

Δυστηχώς η Αλμύρα δεν θα μπορούσε σήμερα να είναι

μαζί με την Άιντα , ήταν στην εντατική και παύλευε με

την ζωή της . Η Άιντα έλπιζε να κρατηθεί γερά η θεία

της εστώ και με για μία μέρα . Τότε σηκώθηκε στα

γόνατά της και άρχισε να κάνει την προσευχή της .

<< Αγαπητέ θεούλη σε παρακαλώ πολύ προστάτεψέ

μας όλους μας , πιο πολύ όμως την θεία Αλμύρα σε

παρακαλώ πολύ . Η θεία είναι ετοιμοθάνατη και εγώ

δεν μπορώ να κάνω τίποτα . Οι γιατροί συνέχεια μου

λένε να κάνω υπομονή , όμως εσύ ξέρεις καλά οτι δεν

μπορώ εγώ να κάνω υπομονή για αυτό τον λόγο σε

παρακαλώ πολύ άστην ακόμα μια μέρα τουλάχιστον

στην ζωή . Ξέχασα , σε παρακαλώ πες χερετίσματα στην

μητέρα ..... Καληνύχτα ελπίζω να μην σε ενόχλησα ! >>


είπε η Άιντα . Ξαφικά ο Αλμπέρ πετάχτηκε δίπλα της με

την οδοντόβουρτσα στο χέρι .

<< Με πχοιόν μηλούχεχ ; >> είπε ο Αλμπέρ ενώ έπλενε

τα δόντια του . Η Άιντα χασκογέλασε λίγο και μετά πήρε

ενα σοβαρό ύφος .

<< Μηλούσα με τον θεούλη και τον παρακαλούσα όλοι

να ήμαστε καλά . >> είπε η Άιντα αγκαλιάζοντας

ελαφρά το μαξιλάρι της . Ο Αλμπέρ της χαμογέλασε .

<< Φχτού ! Μπλιάχ αυτή η οδοντόκρεμα είναι χάλια !

Μην την δοκιμάσεις ποτέ οδοντόκρεμα νοσοκομείου!>>

είπε ο Αλμπέρ με αηδία ενώ άρχισε να τρέχει προς το

μπάνιο για να φτύσει αυτήν την απαίσια όδοντόκρε με

γεύση μέντα . Αμέσως γύρισε γεμάτος νερά , επειδή

καθώς προσπαθούσε να βγάλει αυτήν την απαίσια ,

κολλώδη οδοντόκρεμα απο τα δόντια του, απο το ζόρι

του μπέρδεψε τα πόδια του και έπεσε κάτω .

<< Εμ ...χρειάζομαι λίγη βοήθεια σε παρακαλώ ! Αυτή η

γάζα που μου έχουν βάλει στα πόδια δεν με αφήνει να

κουνήσω .>> είπε η Άιντα στον Αλμπέρ ενώ του έδειχνε

με τα μάτια της το κρεβάτι . Ο Αλμπέρ πονούσε και

έτριβε τον πυσινό του απο εκείνη την γλυστριά ,

ξεφήσηξε και έπειτα την έπειασε απο τους ώμους και

την άφησε πάνω στο κρεβάτι της . Η Άιντα με την ματιά

της τον ευχαριστούσε θερμά .


<< Αχ .... καιρό έχω να νιόσω πως είναι να κοιμάσε σε

κρεβάτι . >> είπε η Άιντα γεμάτη χαρά ενώ τριβόταν σαν

μια γάτα πάνω στο στρόμα . Ο Αλμπέρ της έριξε ενα

γλυκό χαμόγελο και την καληνύστησε .

Το πρωί ένας γιατρός πήγε και ξύπνησε την Άιντα για

εκείνη την εξέταση που της είχε πεί το βράδυ . Η Άιντα

έτριψε λίγο τα μάτια της και έκανε νόημα στον γιατρό

να την βοηθήσει να μπεί σε αυτό το ενοχλητικό

αναπηρικό καροτσάκι . Ο γιατρός την σήκωσε και

άρχισε να την σέρνει με το καροτσάκι , έπειτα την πήγε

μέσα σε ενα δωμάτιο με κάτι τρομαχτικά εργαλεία . Η

Άιντα τρόμαξε και αγκάλιασε την πλάτη απο το

αναπηρικό καρτοτσάκι της , έπειτα έκλεισε σφηκτά τα

μάτια της , δεν μπορούσε να βλέπει εκείνα τα εργαλεία.

<< Γιά σήκωσε σε παρακαλώ την πυτζάμα σου. >> είπε

σοβαρά ο γιατρός . Η Αίντα σήκωσε την πυτζάμα της και

του έδειξε της γάζες που είχε τυλιγμένες στα πόδια της .

Ο γιατρόε άρχισε να της ξετυλίγει αργά , αρά για να μην

την πονέσει , μόλις είδε το θέαμα έσφηξε τα χείλια του .

<< Πρόκειτε για μια σοβαρή μόλυνση που μπορεί και να

σε σκωτόσει .... συγνώμη εαν σε τρόμαξα όμως αυτή

είναι η αλήθεια . Θα πρέπει να σου κάνουμε θεραπεία

διαφοετικά να σου κόψουμε τα πόδια . >> είπε ο

γιατρός λυπημένος . Η Άιντα άρχισε να κλαίει .


<< Δεν θέλω να μου κόψετε τα πόδια ! Προτειμώ την

θεραπεία ! >> είπε η Άιντα φωναζοντας . Τότε ο γιατρός

πήρε ενα νυστέρι και ....

<< ΌΧΙ μην μου κόψετε τα πόδια σας παρακαλώ ! >>

φώναζε η Άιντα ενώ παραμηλούσε . Ο Αλμπέρ την

κοίταξε τρομαγμένος . Η Άιντα τότε ξύπνησε και άρχισε

να κλαίει .

<< Αίντα ... Άιντα έλα εγώ είμαι , μην ανυσηχείς δεν θα

γίνει τίποτα τέτειο ! >> είπε ψυθηριστά ο Αλμπέρ στην

Άιντα αγκαλιάζοντάς την . Τότε η Άιντα βεβαιόθηκε οτι

ήταν εκεί τα ποδαράκια της ή μήπως να της τα είχε

πάρει κανένας γιατρός σαν αυτόν τον ψυχάκια στο

όνειρό της . Ευτηχώς ήταν εκεί τυλιγμένα έτσι όπως

ήταν πρίν . Τότε άρχισε να κάνει προσευχές και

ευχαριστεί τον θεό που ήταν ακόμα εκεί τα πόδια της .

Ο Αλμπέρ προσπαθούσε να την καθυσηχάσει . Ήταν

εφτάμισι το πρωί , μια νοσοκόμ τότε πήγε και άνοιξε

της κουρτίνες του δωματίου . Τότε μέσα στο δωμάτιο

μπήκαν και άλλες νοσοκόμες που κρατούσαν κάτι

καροτσάκια γεμάτα φαγητό για όλα τα παιδιά . Η Άιντα

σκούπισε ελαφρά τα δάκρυά της και άρχισε να τρώει το

πιάτο που της είχε αφήσει μια ευγενική νοσοκόμα .

Αμέσως μια νοσοκόμα έδωσε φαγητό και στον Αλμπέρ .

Τα παιδιά άρχισαν να τρώνε με ευχαρίστηση καθώς το

πρωινό που τους είχαν δωσει θεωρούταν αρκετά

πλούσιο για ταξίδι προσφυγιάς . Περιλάμβανε : ένα


αγελαδινό γιαούρτι , δύο κεκάκια , λίγα δημητριακά ,

λίγη φρουτοσαλάτα και τρία μπισκότα . Τέλος δεν

άφησαν τίποτα σχεδόν , μόνο η Άιντα δεν έφαγε ένα

μπισκότο που της είχε μείνει . Αμέσως μέσα στο

δωμάτιο μπήκε ο γιατρός που την είχε εξετάσει και

εχθές .

<< Έλα χρυσούλι μου έχουμε να δούμε πως πάνε τα

ποδαράκια σου ! >> είπε ευγενικά ο γιατρός κλοινοντάς

της το δεξί του μάτι .

<< Υποσχεθείτε μου σας παρακαλώ πολύ οτι δεν θα ου

κόψετε τα πόδια ! >> είπε η Άιντα ψηλοφωνάζοντας . ο

γιατρός άρχισε να γελάει .

<< Μα γιατί να σου κόψουμε τα πόδια σου καλό μου;>>

είπε χαρούμενα ο γιατρός βοηθόντας την να κάτσει στο

αναπηρικό καροτσάκι .

<< Καλή εξέταση Άιντα !!! >> φώναξε ο Αλμπέρ απο την

άκρη του διαδρόμου . Η Αίντα γύρισε , τον κοίταξε και

του χαμογέλασε . Έπειτα μπήκαν σε αυτό ακριβώς το

δωμάτιο που είχε ονειρευτεί . Η Άιντα τρόμαξε .

<< Έλα κοριτσάκι μου . >> της είπε ο γιατρός

χαμογελόντας της ενώ της έδειχνε το ιατρικό κρεβάτι .

Τότε ο γιατρός την βοήθησε να ανέβει στο κρεβάτι .

<< Για να δούμε πως είναι τα ποδαράκια σου . >> είπε ο

γιατρός στην Άιντα . Τότε άρχισε να της βγάζει αργά την

γάζα απο τα πληγιασμένα πόδια της . Ο γιατρός δεν


μπορούσε να πηστέψει στα μάτια του , αμέσως ξανά

κείταξε και άρχισε να τα τρίβει . Οι πληγές είχαν

εξαφανιστεί και είχν μείνει παρά μόνο κάτι γρατζουνιές

στις πατούσες της . Ο γιατρός έκανε νόημα στην Άιντα

να κοιτάξει τα πόδια της . Η Αίντα έμεινε έκπληκτη δεν

μπορούσε ούτε εκείνη να πηστέψει στα μάτια της

<< Γιούχουχου , είναι αλήθεια αυτό που βλέπω γιατρέ ή

μήπως είναι πάλι κανένα όνειρο ; Δεν πονάω πλέον

γιατρέ , το πηστέυετε ; >> είπε η Άιντα ουρλιάζοντας

απο την χαρά της .

<< Χμ.... ώστε δούλεψε ! >> είπε χαρούμενα ο γιατρός .

Η Άιντα τον κοίταξε απωρημένη .

<< Για δοκίμασε να περπατήσεις σε παρακαλώ πολύ

χρυσούλι μου . >> είπε χαρούμενα ο γατρός . Η Άιντα

πήρε μια βαθιά ανάσα και σήκωσε τα χέερια της απο το

ιατρικό κρεβάτι του γιατρού . Έπειτα έβαλε πρώτα το

ένα πόδι και μετά το άλλο , πρώτα το ένα και μετά το

άλλο . Η Άιντα πετούσε απο την χαρά της αφού

μπορούσε πλέον να ξανα περπατήσει . Η Άιντα άρχισε

να χοροπηδάει μεσα στο ιατρείο , ο γιατρός γελούσε .

Ήταν πολύ περήφανος για την Άιντα αφού έκανε

κουράγιο με μια τόσο επικύνδινη μόλυνση που θα

μπορούσε να είχε πεθάνει . Τότε άρχισε να ψάχνει κάτι

μέσα σε ενα συστάρι . Αμέσως έβγαλε ένα πακέτο

πολύχρωμμα ζαχαρωτά . Μετά άρχισε να ψάχνει κάτι

και μέσα στο σακίδιό του , τοτε έβγαλε ενα κουτί σε


σχήμα καρδιάς τυλιγμένο με ενα σατέν φιόγκο . Είχε

πάνω και πολλά πολύχρωμμα στράς είτε σε σχήμα

καρδιάς , είτε σε σχήμα αστεριού . Τότε έβγαλε απο το

σακίδιό του ενα καλάθι με φρούτα και δύο μπουκάλια

νερό . Μετά έβγαλε και τρείς σοκολάτες , όλα αυτά που

έβγαλε απο το σακίδιό του και το συρτάρι τα έβαλε

μέσα σε μια μεγάλη χάρτινη κούτα . Έπειτα έβγαλε απο

την τσέπη του σακακιού του έναν ανεξίτιλο κόκκινο

στυλό και άρχισε να γράφει κάτι πάνω στην κούτα .

Έπειτα την άφησε δίπλα του , αμέσως γονάτισε κάτω

και κοίταξε την Άιντα με ενα πολύ σοβαρό ύφος .

Αμέσως της έδωσε εκείνη την κούτα .

<< Θέλω να μου υποσχεθείς οτι θα ανοίξεις αυτήν την

κούτα μόλις βγείς απο το νοσοκομείο , εντάξει χρυσούλι

μου ; >> είπε χαμογελόντας ο γιατρός . Η Άιντα δεν

μπορούσε να πηστέψει οτι όλα αυτά τα πράγματα

προωρίζονταν για εκείνη ! Τότε η Άιντα κούνισε το

κεφάλι της καταφατικά . Αμέσως του χαμογέλασε και

έπειτα τον αγκάλιασε . Ο γιατρός άρχισε να γελάει , την

αγκάλιασε και εκείνος .

<< Ωχ , ξέχασα κάτι μικρή μου μισό λεπτό ! >> είπε

κάπως θυμένα ο γιατρός . Τότε σηκώθηκε άρχισε να

ψάχνει πάλι κα΄τι μέσα στο σακίδιό του , τότε έβγαλε

ενα μεγάλο μαύρο πορτοφόλι και άρχισε να βγάζει

μερικά χαρτονομίσματα . Αμέσως πήρε τα

χαρτονομίσματα στο χέρι του και τα έβαλε μέσα σε μια


μεγάλη σακούλα στολισμένη με κάτι καραμέλες . Πήρε

την σακούλα και την έβαλε μέσα στην κούτα .

<< Τώρα δεν νομίζω να ξέχασα να βάλω κάτι μέσα . >>

είπε ο γιατρός στην Άιντα . Η Άιντα ήταν τόσο

χαρούμενη , αυτός ο γιατρός είχε κάνει τόσα πολλά για

εκείνη .

<< Καλύτερα όμως τώρα να πάς να δείς την θεία σου

δεν νομίζεις ; Άκουσα οτι είναι στις τελευτείες της

στιγμές ξέρεις.... >> είπε ο γιατρός στην Άιντα

θλυμένος. Η Άιντα αποχαιρέτησε τον γιατρό πήρε την

κούτα και έτρξε πρός το δωμάτιο της θείας της . Ήταν

πολύ χαρούμενη που μπορούσε τώρα να τρέχει κι ΄όλας

, αλλά πολύ λυπημένη για την θεία της . Έτσι όπως ήταν

έτειμη να στρίψει την αριστερή στροφή που οδηγεί στο

δωμάτιο της θείας της έπεσε πάνω στον Αλμπέρ .

<< Άου .... ωχ ! Μα εσύ περπατάς συγχαρηστήρια , εμ...

τί είναι αυτή η κούτα που κρατάς ; >> είπε με χαρά ο

Αλμπέρ .

<< Θα σου εξηγήσω αργότερα όμως , η θεία Αλμύρα

πεθαίνει ! >> είπε τρομαγμένη και λαχανιασμένη η

Άιντα .

<< Τί ; Τότε δεν έχουμε να χάσουμε καιρό ....! >>είπε

τρομαγμένος ο Αλμπέρ . Τα δύο παιδιά άρχισαν να

τρέχουν για να προλάβουν την θεία της Άιντα . Μόλις


φτάσανε επιτέλους στο δωμάτιο της Αλμύρα είχαν

μαζευτεί έξω ενα σωρό γιατροί .

<< Αργήσατε .... >> είπε λυπημένα μια γιατρός . Αμέσως

η Άιντα άρχισε να χώνεται μέσα στο πλύθος απο

γιατρούς για να μπεί μέσα , απο πίσω ακολουθούσε και

ο Αλμπέρ . Μόλις με το καλό επιτέλους μπήκαν είδαν

την Αλμύρα να φτύνει μια μεγάλη ποσότητα αίματος σε

μια μεταλλική λεκάνη .

<< Θεία ! >> ούρλιαξε η Άιντα τρομαγμένη . Η Αλμύρα

γύρισε αργά το κεφάλι της για να κοιτάξει , μόλις είδε

τα δύο παιδιά προσπάθησε να χαμογελάσει όμως δεν

μπορούσε . Η Άιντα άρχισε να κλαίει , πριν καλά καλά

το σκεφτεί έπιασε το χέρι της θείας της και το χάιδεψε .

Η Αλμύρα κατάφερε να χαμογελάσει .

<< Θεία , αγαπημένη μου θεία είσαι καλά ; >> είπε η

Άιντα ψηλο ουρλιάζοντας .

<< Ναι .... είμαι καλ – γκούαχουγκούχου ..... ! >> η

Αλμύρα δεν είχε προλάβει να τελειώσει την πρότασή

της . Τα δύο παιδιά είχαν κατααγχοθεί .

<< Άιντα , δεν θέλω να σε ξανά δώ να κλαίς .... , αντίο

χρυσούλια μου .... >> αυτά ήταν τα τελευταία λόγια της

Αλμύρα , μετά τα μάτια της έκλισαν απωτελειότικά ,

έγινε άσπρη σαν το χιόνι , οι σφυγμοί της δεν

χτυπούσαν καθόλου . Η Άιντα το μόνο πόυ έκανε ήταν


να ουρλιάζει και να κλαίει . Ο Αλμπέρ την κοίταξε στα

μάτια και της είπε :

<< Θυμάσε τί σου είπε η θεία σου ; Δέν θέλει να σε

ξανα δεί να κλαίς .... Αυτό να το θυμάσε . >> είπε ο

Αλμπέρ στην Άιντα προσπαθόντας να χαμογελάσει . Η

Άιντα το μόνο που είπε ήταν : << Στο καλό να πάς θεία ,

θα μου λύψεις .... >> έπειτα σκούπισε τα δάκρυά της

και υποσχέθηκε στον Αλμπέρ οτι θα προσπαθήσει να

μην ξανα κλάψει στην ζωή της . Αν και δύσκολη

αποφάση θα έπρεπε να προσπαθήσει να την τυρήσει .

Ο Αλμπέρ απλά σκούπισε τα δάκρυά του και της

χαμογέλασε .

<< Νομίζω οτι είναι ώρα να φύγουμε απο το

νοσοκομείο , δεν νομίζεις ; Έχουμε δρόμο μπροστά

μας!>> είπε ο Αλμπέρ στην Άιντα . Η Άιντα τον κοίταξε

περίεργα .

<< Και πού να πάμε δηλαδή ; >> είπε η Άιντα

<< Μα στην ουγγαρία φυσικά , εκεί μας περιμένει ο

θείος μου , η θεία μου και η ξαδέρφη μου ! Θέλω να

έρθεις και εσύ μαζί μας , σίγουρα θα σε συμπαθήσουν

πολύ ! >> είπε ο Αλμπέρ στην Άιντα με πολύ σιγουριά .

Μετά συνέχισε την πρότασή του .

<< Τέλος πάντων , ο Άκου έχει βαρεθεί να μας περιμένει

για αυτ- >> Ξαφνικά είδαν τον γιατρό που είχε εξετάσει

την Άιντα να τρέχει προς το μέρος τους . Τα παιδιά τον


κοίταξαν με περιέργεια . Η Άιντα θυμήθηκε οτι αυτός

ήταν ο γιατρός που της έδωσε την κούτα , έπειτα

χαμογέλασε . Ο γιατρός άρχισε να τους αποχερετάει με

δάκρυα και να τους λέει : << Καλό ταξίδι παιδιά μου !>>

Τα παιδιά χαμογέλασαν και τον αγκάλιασαν με

ευχαρίστηση . Αμέσως πήγαν να φωνάξουν τον Άκου

που είχε μυσοκοιμηθεί σε μια πράσινη καρέκλα του

νοσοκομείου . Μόλις ο Αλμπέρ εξήγησε στον Άκου τι

είχε γίνει ο Άκου στρυφογύρισε τα μάτια του

βαριεστημένα .

<< Δηλαδή θα πάρουμε και αυτή μαζί μας ; Αχ έλεος

Αλμπέρ , σου έχω πεί να σταματήσεις να κάνεις παρέα

με σκύλους ! >> είπε ενοχλημένα ο Άκου . Ο Αλμπέρ και

η Άιντα απλά τον αγνόησαν . Τα παιδία άρχισαν να του

μιλάνε με μια ομόηχη φωνή .

<< Θα έρθεις Άκου ή βολεύτηκες στο νοσοκομείο ; Καλά

αν θές να μείνεις εδώ για πάντ- >>

<< Καλά , καλά αντε με πήσατε . Πάμε ! >> είπε

διακόπτοντας ο Άκου . Τα δύο παιδιά κοιτάχτηκαν,

Έπειτα η Άιντα κάθησε σε ένα παγκάκι και άνοιξε την

κούτα . Και τί δεν είχε δηλαδή ! Ρούχα , ζαχαρωτά ,

φρούτα , νερά ενά κουτί σε σχήμα καρδιάς τυλιγμένο

με έναν κόκκινο σατέν φιόγκο και .... χρήματα . Αμέσως

έβγαλε και μια κάρτα στολισμένη με κάτι πολύχρωμα

τριαντάφυλλα και κάτι γράμματα στολισμένα με

γκλίτερ. Τα παιδιά κοιτάχτηκαν περίεργα .


<< Γειά σου Άιντα ελπίζω να σου άρεσαν τα

πράγματα που σου πήρα . Άν σε γαργα΄λησα το βράδυ ,

συγχώρεσέ με απλά σου έβαζα την αλοιφή που σου έχω

βάλει στο κουτί με τον κόκκινο σατέν φιόγκο . Είσαι το

μόνο άτομο που μέχρι τώρα σου έχω δείξει αυτήν την

θαυματουργή αλοιφή . Ελπίζω να φτάσεις όσο πιο

γρήγορα μπορείς στον προρισμό σου , άν πρόσεξες σου

άφησα αρκετά χρήματα για να πάρεις το τρένο και να

πάς στην Ουγγαρία με τους φίλους σου . Θα μου λύψεις

πολύ , θα σε σκέφτομαι πάντα .

Άν χρειαστείς κάτι πάρε με τηλέφωνο στο 567349 και άν

δεν με βρείς εκεί τηλεφώνησέ μου στο 564574 .

Με πολλή αγάπη και εκτίμηση

Ο γιατρός σου . >>

…

Η Αίντα ήταν πολύ χαρούμενη με αυτό το γράμμα και

τα χαρμόσινα νέα με τα χρήματα και την Ουγγαρία . Τα

τρία παιδιά κοιτάχτηκαν χαρούμενα. Αμέσως ξεχύθηκαν

στην πόλη για να ρωτήσουν που έχει στάση τρένου μα

κανείς δεν τους απαντούσε . Μέχρι που ένας καλός και

ευγενικός ταξιτζής τους πήγε μέχρι την στάση . Δεν

είχαν δεί ποτέ τους ξανά τρένο.


Η Άιντα ένιωθε πολύ μόνη τώρα χωρίς την θεία της.

Θυμήθηκε όταν δεν υπήρχε πόλεμος και η θεία της, της

έλεγε συνέχεια να κλείσει το στόμα της, γιατί θα χάψει

καμία μύγα . Η Άιντα απλά χαμογέλασε και κοίταξε τον

ουρανό . Τότε ο Αλμπέρ την << ξύπνησε >> απο τις

σκέψεις της και της είπε οτι θα χάνανε το τρένο.

Αμέσως κοίταξε μπροστά της και είδε μια θεώρατη

μηχανή . Η Άιντα είχε μείνει με ανοιχτό το στόμα .

Αμέσως τα παιδιά επικύρωσαν τα εισητήριά τους και

έκατσαν σε κάτι θέσεις που τους έδειξε ένας

σταθμάρχης . Το τρένο ξεκίνησε και τα παιδιά ήταν

κατα ενθουσιασμένα , μέχρι και ο Άκου ενθουσιάστηκε.

<< Αλμπέρ , ήθελα να σε ρωτήσω κάτι εδώ και πολύ

καιρό . >> είπε η Άιντα στον Αλμπέρ .

<< Τί ήθελες να με ρωτήσεις ; >> ρώτησε με απωρία ο

Αλμπέρ .

<< Είχες πάει ποτέ σχολείο ; >> ρώτησε η Άιντα .

<< Ναί πήγα .... αν και τώρα έχει καταστραφεί .... >>

είπε λυπημένα ο Αλμπέρ

<< Και γιά πές , πώς είναι ; Εγώ δεν είχα ποτέ την τύχη

να μπορέσω να παώ στο σχολείο ξέρεις ....>> είπε

λυπημένα η Άιντα καθώς έβλεπε απο το παράθυρο τα

δέντρα να φεύγουν σαν αστραπή . Ο Αλμπέρ της

χαμογέλασε .


<< Έχει πολλές αίθουσες διδασκαλίας , πολύ καλούς

καθηγητές μια μεγάλη αυλή για να παίζουν τα παιδιά

.... Κατάλαβες έτσι ; >> είπε χαρούμενα ο Αλμπέρ

κοιτόντας την Άιντα στα μάτια . Η Άιντα απλά ξεφύσηξε

και κούνησε το κεφάλι της καταφατικά .

<< Μην ανυσηχείς ο θείος μου είναι πλούσιος και θα

πάμε όλοι μας σε ιδιωτικό σχολείο μαζί με την Έμμα . >>

είπε χαρούμενα ο Αλμπέρ κλοίνοντας το μάτι στην

Άιντα .

<< Μου ακούγονται όλα αυτά πολύ ωραία μα .... ποιά

στο καλό είναι η Έμμα θέλω πολύ να την γνωρίσω! >>

είπε η Άιντα χαμογελόντας .

<< Είναι πάρα πολύ καλή και ευγενική με τους πάντες ,

σου το υπόσχομαι θα γίνεται αδερφές ψυχές . >> είπε ο

Αλμπέρ στην Άιντα . Οστώσο ο Άκου είχε κοιμηθεί και

τα δύο παιδιά γελούσαν , γιατί ροχάλιζε . Πέρασαν

τουλάχιστον πέντε ώρες είτε που συζητούσαν μεταξύ

τους , είτε που έτρωγαν πολύχρωμα ζαχαρωτά .Την

περισσότερη ώρα την πέρασαν τρώγοντας ζαχαρωτά ,

με αποτέλεσμα να πονέσει η κοιλιά τους . ο Άκου δεν

είχε ξυπνήσει ακόμα , αμέσως κοιμήθηκε και η Άιντα

τέλος και ο Αλμπέρ μόλις ξύπνησαν ήταν πρωί , το

ταξίδι με το τρένο δεν είχε τελειώσει ακόμα . Όλοι οι

επιβάτες είχαν πιαστεί .

Η Άιντα σηκώθηκε λίγο απο την θέση της και πήγε να

δεί στον ηλεκτρονικό πινακα που έφτανε το τρένο .


Είχαν κάνει ήδει την μισή διαδρομή και παραπάνω .

Αυτό έκανε την Άιντα να ανυπομονεί όλο και

περισσότερο . Αλλά αυτό που την άγχωνε ήταν αν θα

ξανα βρισκόταν με τον Άλλαν , τον μικρό της αδερφό .

Μόλις άνοιξαν τα μάτια τους ο Αλμπέρ και ο Άκου , η

Άιντα άνοιξε το καλάθι με τα φρούτα και τους

πρόσφερε να φάνε . Ενοείται οτι πήραν και οι δύο τους

απο δύο μήλα , τέλος έμεινε ένα αχλάδι . Ο Άκου και ο

Αλμπέρ κοιτάχτηκαν εκθρικά και άρχισαν να

τσακώνονται για το ποιός θα πάρει το αχλάδι . Άρχιζαν

να δέρνωνται και να κλωτσάνε ο ένας τον άλλον μόνο

και μόνο για ένα αχλάδι . Η Άιντα βαρέθηκε να τους

βλέπει να τσακώνονται και έτσι δανείστηκε το μαχαίρι

απο την δίπλα κυρία που καθάριζε και αυτή φρούτα και

έκοψε το αχλάδι στην μέση. Ο Αλμπέρ πήρε γρήγορα το

αχλάδι και το χλαπάκιασε. Τα παιδιά περνούσαν καλά

και δεν κατάλαβαν πόσο γρήγορα περνούσε ο χρόνος .

Ο σταθμάρχης μπήκε μέσα στο τρένο και άρχισε να

φωνάζει οτι το τρένο έφτασε και όλοι οι επιβάτες

έπρεπε να κατέβουν . Τα παιδιά ήταν ενθουσιασμένα

και έτσι κατέληξαν να τσακώνονται για το ποιός θα βγεί

πρώτος απο την πόρτα του τρένου . Μετά απο πολύ

σπρώξιμο πρώτη βγήκε η Άιντα , δεύτερος ο Άκου και

τρίτος ο Αλμπέρ . Μόλις κοίταξαν πόσο μεγάλος ήταν ο

σταθμός έμειναν με ανοιχτό το στόμα .


<< Από οτι θυμάμαι ο θείος είχε πεί οτι θα μας

περιμένει ο Έντγκαρντ στα κόκκινα καθίσματα ! >> είπε

ενθουσιασμένος ο Αλμπέρ στον Άκου και την Άιντα .

Όντως εκεί τους περίμενε ένας πολύ ψηλός άντρας με

ξανθά μαλλιά και κάτι μαύρα ρούχα . Τα παιδιά έτρεξαν

και τον αγκάλιασαν .

<< Κύριε Αλμπέρ , κύριε Άκου έχετε μεγαλώσει και οι

δύο σας πάρα πολύ ! Ακολουθήστε με σας παρακαλώ

παιδιά και εσείς δεσποινής Άιντα . >> είπε ο Έντγκαρντ .

Η Άιντα παραξενεύτηκε πώς και ήξερε το όνομά της .

Τότε είδε τον Αλμπέρ να της χαμογελάει . Η Άιντα ήταν

πάρα πολύ χαρούμενη που επιτέλους έφτασε στον

προορισμό που ονειρευόταν η θεία της , μα πολύ

λυπημένη που ήταν μίλια μακριά απο την Συρία .

Αμέσως ο Έντγκαρντ τους οδήγησε σε μια μεγάλη ,

μαύρη λιμουζίνα . Τα παιδιά είχαν μείνει με ανοιχτό το

στόμα , αμέσως ο Έντγκαρντ άνοιξε ευγενικά την πόρτα

για να περάσουν , τα παιδιά άρχισαν να τσακώνονται

για το ποιός θα μπεί πρώτος.

Πρώτη φυσικά μπήκε η Άιντα , δεύτερος ο Αλμπέρ

αυτήν την φορά και τρίτος ο Άκου . Μέσα στην

λιμουζίνα ήταν σχεδόν σαν ενα μεγάλο δωμάτιο . Μέχρι

να φτάσουνε στο σπίτι των Μπρίντλς , πέρασε αρκετή

ώρα . Ξαφνικά ο Έντγκαντ άνοιξε το μαύρο παραθυράκι

πίσω απο το κάθισμα του οδηγού και ειδοποίησε τα

παιδιά οτι έφτασαν . Ο Αλμπέρ , η Άιντα και ο Άκου


κοιτάχτηκαν με ανυπομονησία . Ο Έντγκαρντ βγήκε έξω

για να ανοίξει την πόρτα στα παιδιά και να τα οδηγήσει

στο σπίτι των Μπρίντλς . Η Άιντα ήταν έτοιμη να

ουρλιάξει απο την πολύ χαρά της . Ξαφνικά τα παιδιά

κοίταξαν έκπληκτα το σπίτι που δεν ήταν απλά σπίτι

αλλά σπιταρόνα .

<< Βλέπω κύριε Αλμπέρ οτι δεν θυμάστε πολύ καλά το

σπίτι του θείου σας , έτσι δεν είναι ; >> είπε με ενα

χαμόγελο ο Ένταγκαρντ .

<< Ε φυσικά και δεν θα το θυμάμαι Ένταγκαρντ , αφού

τελευταία φορά είχα έρθει εδώ στα τρεία μου ! >> είπε

με λίγο άχτι ο Αλμπέρ . Η Άιντα τον κοίταξε περίεργα .

Τότε ο Ένταγκαρντ προχώρησε λίγο πιο μπροστά απο τα

παιδιά για να ανοίξει τις τεράστιες πόρτες για να μπούν

στο σπίτι . Μόλις άνοιξε το σπίτι μπροστά τους

ξεδιπλώθηκε ολόκληρος κόσμος , τόσο μεγάλο ήταν !

Τότε ο Άκου και ο Αλμπέρ άκουσαν μια γνωστή φωνή .

Ήταν η φωνή του θείου Άρθουρ που τους περίμενε μαζί

με την γυναίκα του και την κόρη του σε εναν μεγάλο

καναπέ . Αμέσως η Έμμα άρχισε να τρέχει για να

αγκαλιάσει τον Άκου και τον Αλμπέρ .

<< Αλμπέρ , Άκου επιτέλους ήρθατε ! Έχετε μεγαλώσει

τόσο και οι δύο σας ! >> είπε ουρλιάζοντας απο την

χαρά της η Έμμα η μικρή ξαδέρφη του Αλμπέρ και του

Άκου . Μόλις αγκάλιασε τα δύο αγόρια πρόσεξε την

Άιντα και έδωσε το χέρι της για μια θερμή χειραψία .


<< Εσείς πρέπει να είστε η Άιντα , χαίρομαι πολύ που

σας γνωρίζω δεσποινής Άιντα . Είμαι η Έμμα Μπρίντλς

και αυτό είναι το σπίτι μου , θα χαρώ πολύ να μένουμε

στο ίδιο δωμάτιο ! >> είπε κάνοντας μια θερμή

υπόκληση η Έμμα . Η Άιντα χαμογέλασε .

<< Ελάτε παιδιά , ο μπαμπάς και η μαμά μου σας δούν

σας έχουν πεθυμίσει . Όσο για εσάς δεσποινής Άιντα

θέλουν και οι δυό τους να σας γνωρίσουν πάρα πολύ .

Ανυπομονούμε όλοι μας να μπείτε και εσείς στην

οικογένειά μας . >> είπε με πολύ χαρά η Έμμα .

<< Καταρχάς σε παρακαλώ Έμμα μην με ξανα πείς

δεσποινής και μην μου μιλάς στον πληθυντικό .

Χαίρομαι πολύ που σε γνώρισα και ανυπομονώ και εγώ

να γνωρίσω τους γονείς σου ! >> είπε χαμογελώντας

θερμά η Άιντα .


Μικρή μου Σοφούλα, είμαι τόσο

περήφανη για σένα! Τα κατάφερες! Έγινες

συγγραφέας!!!

Τελικά τα πάντα μπορούν να συμβούν, αρκεί να το

πιστέψουμε… Αρκεί να έχουμε φτερά και τη δύναμη να

ονειρευόμαστε. Σού εύχομαι να είσαι πάντα

δημιουργική και να πετάς όλο και πιο ψηλά!

Με πολλή αγάπη

Η κυρία Μαρίνα


Υπογραφή συγγραφέα:

μέσ' από τα μάτια του πολέμου ροδανθη γραμματικακη

Education

Transcript of μέσ' από τα μάτια του πολέμου ροδανθη γραμματικακη