Γεννήθηκε στο Κάτω Ζάλογγο Ιωαννίνων μέσα σε καλύβα στον πόλεμο του ’40, ενώ ο πατέρας του πολεμούσε στα Αλβανικά βουνά.

Μεγάλωσε στα βουνά, στα λαγκάδια και στα ποτάμια, βόσκοντας τα γιδοπρόβατα, καλλιεργώντας τα λιγοστά χωράφια και το μικρό αμπέλι, βιώνοντας τα ήθη και έθιμα της πατρίδας του κι έτσι οι δεσμοί του είναι άρρηκτα δεμένοι με την παράδοση.

Η κατοχή, ύστερα ο εμφύλιος και μετά στην Αθήνα η μετεμφυλιοπολεμική περίοδο που βρέθηκε δεκαεξάχρονος ολομόναχος αναζητώντας να ζωντανέψει το όνειρο, σφράγισαν βαθιά τη μνήμη του.

Πέρασε από δεκάδες εργασίες και τέχνες ψάχνοντας κάτι να τον εκφράζει και κατέληξε στην κομμωτική όπου διακρίθηκε στην τέχνη: χρυσά, αργυρά και χάλκινο μετάλλιο.

Πανελλήνιες πρώτες και δεύτερες νίκες, κύπελλα, τιμητική πλακέτα για την προσφορά του στον κλάδο.

Παράλληλα ξεκίνησε να γράφει για ότι έζησε και να συλλέγει όσα αντικείμενα απέμειναν.

Έτσι μετά από πολύχρονη προσπάθεια δημιούργησε Λαογραφικό Μουσείο στη Βουλιαγμένη που ζει, βοηθούμενος από την γυναίκα του Βίκη. Συνεργάστηκε με το Φάρο των Τυφλών μαζί με τον Πολιτισμικό Οργανισμό του Δήμου Αθηναίων και διοργάνωσαν έκθεση της λαογραφικής του συλλογής, στο Κέντρο Λαϊκής Τέχνης και Παράδοσης στην Πλάκα (Σπίτι της Λαογράφου Αγγελικής Χατζημιχάλη), ώστε τα αντικείμενα για πρώτη φορά στην Ελλάδα να εκτίθενται και να μπορούν με τη γραφή Braille να τα αντιληφθούν και άτομα με απώλεια όρασης. Βρίσκεται σε αναζήτηση Δημόσιου Χώρου να παραχωρήσει τη Λαογραφική του Συλλογή για παράδειγμα προς μίμηση.

Έχει ασχοληθεί με την ποίηση τη λογοτεχνία και το θέατρο και έγραψε 14 βιβλία πάνω σε όλα τα είδη, ποίηση, μυθιστόρημα, διήγημα, θέατρο.

Παρουσίασε μελέτες πάνω στους παραδοσιακούς χορούς της Ηπείρου το 2004 στο Άργος, στην Αθήνα το 2006 και το 2007.

ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

 

1. «2+2 = ΕΠΤΑ» (μυθιστόρημα),1998 2. «Αναστασία» (μυθιστόρημα), 2ΟΟ5.

3. «Τα παιδάκια τής Απείρου Χώρας» (διήγημα), 2005.

4. «Στα σύννεφα του Πολύδροσου» (διήγημα), 2005.

5. «Αγριοτριαντάφυλλα Το ημερολόγιο ενός ασθενή»� (διήγημα), 2005.

6. «Κυανός Σταυρός Ο κοιμώμενος γίγας του Χαλεπά. Κρυφό προπονητήριο� ολυμπιονικών» (διήγημα), 2007.

7. «Η Μάνα» (θεατρικό), 2ΟΟ2

8. «Στο μαχαλά της Γιαννούλας» (θεατρικά δρώμενα), 2ΟΟ3.

9. «Το πάντρεμα της Ροδούλας» (θεατρικά δρώμενα), 2ΟΟ3.

ΠΟΙΗΣΗ

1. «Ο ενδέκατος» (1997, Β έκδοση 2Ο03).� 2. «3Β» (1997, Β έκδοση 2Ο03).� 3. «Η Ροδιά» (1999, Β έκδοση 2Ο03). �4. «Ο Φεντερίκος», (2ΟΟ1). 5. «Κρυφό Σχολείο Το περιστέρι της Ειρήνης»� (2ΟΟ3).

 

Λίγες ακόμα πληροφορίες………

Το θεατρικό δρώμενο «Στο Μαχαλά της Γιαννούλας» παίχτηκε από την ομοσπονδία Μουργκάνας στο θέατρο Δόρα Στράτου το 2005, στο θέατρο Βράχων στο Βύρωνα, στις Φιλιάτες και χωριά της Ηπείρου.

Το διήγημα «Αγριοτριαντάφυλλα» παίχτηκε το 2007 στις εκδηλώσεις για τα 170 χρόνια λειτουργίας του Πανεπιστημίου της Αθήνας, στη Θεσσαλονίκη και στα Αισχύλεια στην Ελευσίνα. «Η ερευνητική καλλιτεχνική ομάδα δρΥος τοΠοι παρουσίασε ακόμα μία χοροθεατρική παράσταση στις 4, 5 και 6 Ιουλίου στο Μουσείο Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, αποτελούμενη από δύο αυτοτελείς ενότητες, "Αγριοτριαντάφυλλα" και "Νέκυια 3: Μυστήριον", στο Μουσείο Ιστορίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τα "Αγριοτριαντάφυλλα" είναι εμπνευσμένα από το ομότιτλο διήγημα του Ηπειρώτη συγγραφέα Δ. Μήτση, και δραματοποιεί με τις τεχνικές του σύγχρονου χορού και θεάτρου την ιστορία του μικρού Θοδωρή, ενός 11 χρόνου αγοριού το οποίο ανακαλύπτει το χορό, τον έρωτα και τη δύναμη της φύσης αντιμέτωπο με την μικρή κοινωνία ενός Ηπειρώτικου χωριού τη δεκαετία του '50. Το μήνυμα του έργου απευθυνόταν κατεξοχήν στη νέα γενιά και επιχειρούσε τη σύνδεση της παραδοσιακής κληρονομιάς με τα σύγχρονα ενδιαφέροντα της τέχνης πέρα από την ηθογραφία και το καθαρά λαογραφικό ενδιαφέρον στην κατεύθυνση μιας πρωτότυπης αναβίωσης.»

Το βιβλίο, «ΚΥΑΝΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ», είναι μια συλλογή κειμένων και ποιημάτων, χωρισμένων σε τέσσερις ενότητες, που γράφτηκαν τα περισσότερα κατά την παραμονή του για λόγους υγείας σε νοσοκομεία.

Η πρώτη ενότητα είναι ένα χρονικό της άφιξης και παραμονής του ήρωά μας σε δυο θαλάμους Κρατικού Νοσοκομείου. Οι περιγραφές του είναι σπαρακτικές, παρ � όλη την προσπάθεια που κάνει να διακωμωδήσει τα γεγονότα, στο τέλος κάθε κομματιού αφήνει μια πίκρα και μια βαθιά μελαγχολία, στιγμή όμως δεν χάνεται η ελπίδα και το μήνυμα αισιοδοξίας που κυριαρχούν σε όλη την ενότητα. Κανένας δεν του ξεφεύγει. Νοσηλευτές,

γιατροί, επισκέπτες, ασθενείς, ειδικοί θάλαμοι νοσηλείας, όλοι περνάνε από το φίλτρο της τέχνης του Μήτση.

Στη δεύτερη ενότητα, πάντα κατά την παραμονή του στο νοσοκομείο, καταπιάνεται με έντεκα τύπους, που γνώρισε. Είτε κατ’� ιδίαν είτε μέσα από περιγραφές. Τους θυμάται και τους ζωγραφίζει απολαυστικά. Δεν έχει σημασία αν είναι άνθρωποι, ζώα ή βατράχια!

Στην Τρίτη ενότητα καταπιάνεται με τα της Εκκλησίας. Έξι κείμενα, το ένα καλύτερο από το άλλο, εκπληκτικές περιγραφές, απίθανες φιγούρες βγαλμένες από τα απόκρυφα κατακάθια της μνήμης. Φιγούρες και ιστορίες που δεν υπάρχουν πια, αλλά σίγουρα υπήρξαν, αποτυπώνονται από τη γραφίδα του Μήτση.

Στην τελευταία ενότητα αναπτύσσει το ποιητικό του ένστικτο με έντεκα ποιήματα, δυο εκ των οποίων είναι αφιερωμένα στην Κύπρο και τα οποία καλό θα ήταν να τα διαβάσουν όλοι αυτοί οι σοφοί που μας εκπροσωπούν στις υποθέσεις της Μεγαλονήσου. Επίσης ξεχωριστή θέση κατέχει το ποίημα τα Περιστέρια της Μάνας. Αργά ή γρήγορα οι ανθολόγοι του μέλλοντος θα σκύψουν επάνω του.

Ο Δ.Μήτσης, εξέδωσε το 2009 το έργο του με τίτλο «Ο δάσκαλος του Δευκαλίωνα»που κυκλοφόρησε από το Κέντρο Ευρωπαϊκών Εκδόσεων ΧΑΡΗ ΤΖΟ ΠΑΤΣΗ.

Για το έργο και την προσφορά του έχει τιμηθεί από δεκάδες πολιτιστικούς Συλλόγους όπως Πανηπειρωτική Συνομοσπονδία Ελλάδος, Ομοσπονδία Μουργκάνας, Πολιτιστικός Οργανισμός του Δήμου Ελευσίνας, Πολιτιστικός Οργανισμός της Νομαρχίας Θεσπρωτίας και συλλόγους του νομού, τη Μ.Κ.Ο. Ευρωπαϊκή Έκφραση και τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό στρατηγικού σχεδιασμού για το λαϊκό πολιτισμό. Στην Κύπρο από Πολιτιστικούς Συλλόγους και στη Γερμανία από την πρωτοβουλία προώθησης Ελληνικού Πολιτισμού Χαϊδελβέργης και Στουτγκάρδης.