ΤεΤάρΤη 10 Δεκεμβρίου 201414

ΤΟΥ δημητρη χαντζοπουλου

Πριν από σχεδόν δύο μή-νες η δημοσιοποίηση των σχεδίων της κυβέρ-νησης για την έξοδο από το Μνημόνιο προκάλε-

σε πτώση του Χρηματιστηρίου κατά 5,70% και άνοδο των επιτοκίων των δεκαετών ομολόγων στο 7,02%. Εκείνο το φιάσκο είχε ερμηνευτεί από άλλους ως ήττα του Σαμαρά, αφού εκείνος είχε την ευθύνη για τις βεβιασμένες κινή-σεις της κυβέρνησης, και από άλλους ως ήττα του ΣΥΡΙΖΑ, αφού οι δυνάμει ψηφοφόροι του συνειδητοποιούσαν πώς τιμωρούν οι αγορές.Χθες, η απόφαση της κυβέρνησης να επισπεύσει τις διαδικασίες για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας προκάλεσε πτώση του Χρηματιστηρίου κατά 12,78%, τη μεγαλύτερη βουτιά από το 1987, και άνοδο των επιτοκίων των δεκαετών ομολόγων στο 7,76%. Οι ερμηνείες για τα αποτελέσματα αυτού του νέου φιάσκου ήταν και πάλι διι-στάμενες. Αλλοι είπαν ότι λειτουργεί υπέρ της κυβέρνησης, αφού δείχνει τις καταστροφικές επιπτώσεις της αστάθειας, και άλλοι ότι συνηγορεί υπέρ της απαίτησης του ΣΥΡΙΖΑ να δι-εξαχθούν το ταχύτερο εκλογές που θα δώσουν μια καθαρή λύση.

Υ πάρχει όμως και μια διαφορετι-κή εκτίμηση: ότι οι διαδοχικές αποτυχίες στις οποίες οδηγούν

οι καβγάδες, οι τσαμπουκάδες, οι απειλές και οι κινήσεις πανικού δεν βλάπτουν (μόνο) την κυβέρνηση ούτε (μόνο) την αντιπολίτευση, αλλά τη χώρα ως σύνολο. Και αυτό επειδή δεί-χνουν τόσο τα στενά περιθώρια κινή-σεών της, όποια κυβέρνηση κι αν έχει, όσο και την πιθανότητα «ατυχήματος» σε περίπτωση που αυτή η κυβέρνη-ση απομονωθεί από τους εταίρους και τους συμμάχους της. Σε μια πρό-σφατη συνέντευξή του ο επικεφαλής του EuroWorking Group Τόμας Βίζερ είχε υπενθυμίσει ότι στο μετρό του Λονδίνου υπάρχει μια πινακίδα που γράφει «Mind the gap» (Προσοχή στο κενό). Ο αυστριακός οικονομολόγος εννοούσε τότε τον κίνδυνο να μείνει η χώρα με κενό προγράμματος. Εκτοτε καταφέραμε να πολλαπλασιάσoυμε τους κινδύνους. Τώρα πια είναι ορατό το ενδεχόμενο να μείνουμε ακόμη με κενό Προέδρου, κενό κυβέρνησης, κε-νό πολιτικής, κενό ευαισθησίας, κενό λογικής.Η ειρωνεία είναι ότι όσο μεγαλύτερο είναι το κενό τόσο μεγαλύτερη φόρα παίρνουμε. Ποιος θα μας σταματήσει;

Προσοχή στο κενό

ΔιαστάσειςΤΟΥ μιχαλη μητσου

Επισκέπτης

Για γέλια και για κλάματαΕξωφρενικές καταστάσεις στα πανεπιστήμια ενώ το κράτος αδιαφορεί

Από το πρωί της περα-σμένης Παρασκευής και για τέσσερις ημέ-ρες το Πανεπιστήμιο Αθηνών αποκόπηκε

από τον κόσμο. Καμία ηλεκτρονική υπηρεσία δεν λειτουργούσε, δεν είχαμε πρόσβαση στην ηλεκτρο-νική αλληλογραφία και φυσικά οι φοιτήτριες και οι φοιτητές μας δεν μπορούσαν να επικοινωνήσουν μα-ζί μας, να παραδώσουν εργασίες, να δουν τους βαθμούς τους ή να έχουν πρόσβαση στο εκπαιδευτικό υλικό. Η διακοπή αυτή δεν οφείλεται σε βλάβη αλλά στη βίαιη κατάληψη του Κέντρου Δικτύου από μια ομά-δα τραμπούκων, οι οποίοι μάλιστα απειλούσαν να καταστρέψουν τον εξοπλισμό αν επιχειρούσε κανείς να τους βγάλει έξω από τον χώρο που κατέλαβαν παράνομα. Ο λόγος που αναγκάστηκαν να διακόψουν την κατάληψη ήταν για να αποφύ-γουν σοβαρές ποινικές ευθύνες σε περίπτωση κάποιου «ατυχήματος» σε ένα από τα πανεπιστημιακά νο-σοκομεία – που βέβαια κι αυτά απο-κόπηκαν από το Διαδίκτυο. Ομως μας «υποσχέθηκαν» ότι η πρόσβαση που έχουμε από την Τρίτη το πρωί είναι προσωρινή. Θα επανέλθουν...

Ασφαλώς όλα αυτά ακούγονται εξωφρενικά στους φυσιολογικούς ανθρώπους και τερατώδη στους συναδέλφους μας στο εξωτερικό. Οταν χρησιμοποίησα εναλλακτική διεύθυνση για να έρθω σε επαφή

με τους τελευταίους, μου έκαναν μερικές απλές, αφελείς ερωτήσεις: «Γιατί δεν επενέβη ο εισαγγελέας; Η παράνομη βία δεν είναι αυτόφωρο έγκλημα; Το πανεπιστημιακό άσυ-λο δεν προστατεύει την ελευθερία επικοινωνίας και την ακαδημαϊκή ελευθερία;».

Η πανεπιστημιακή κοινότητα τι έκανε; Με λίγες εξαιρέσεις, τίπο-τα απολύτως. Πάσχουμε άλλωστε από βαριά μορφή μιθριδατισμού. Εχουμε συνηθίσει ακόμα και τις πιο ακραίες πράξεις βίας, αυθαιρεσίας και αυταρχισμού. Εχουμε μάθει να ζούμε μέσα σε ένα άθλιο περιβάλ-λον, να εργαζόμαστε με μισθούς εξευτελιστικούς και να σκύβουμε το κεφάλι σε κάθε τραμπούκο. Μην περιμένετε πολλά από εμάς.

Οι φοιτήτριες και οι φοιτητές; Την προηγούμενη εβδομάδα κατάφεραν να σπάσουν την παράνομη κατά-ληψη της Νομικής. Στη συνέλευση του φοιτητικού συλλόγου ανεξάρ-τητοι φοιτητές/τριες πέρασαν ένα δικό τους ψήφισμα υπέρ των ανοι-κτών σχολών απομονώνοντας τις κομματικές παρατάξεις. Αυτό δεν εμπόδισε τους τραμπούκους να καταλάβουν τη σχολή την Τρίτη και να την κρατούν κλειστή με τη βία. Ομως και πάλι φοιτήτριες και φοιτητές έκαναν ό,τι μπορούσαν για να ανοίξει, δυστυχώς χωρίς αποτέλεσμα.

Ζούμε σε ένα κράτος το οποίο αδιαφορεί για την παιδεία, ιδιαίτερα

την ανώτατη, εκτός αν μπορεί να αποκομίσει πολιτικά οφέλη. Με ένα υπουργείο Παιδείας που κουρεύει ερευνητικά προγράμματα για να αναδιανείμει το ποσό σε δραστη-ριότητες περισσότερο επικερδείς πολιτικά. Το πανεπιστήμιο έχει γίνει ένας τεράστιος άθλιος σκου-πιδότοπος, χωρίς φύλαξη, γεμάτος άσχημα graffiti, αφίσες και ιπτάμενα κουρέλια.

Η μόνη παρηγοριά είναι το μάθημα, η επαφή με τις φοιτήτριες και τους φοι-

τητές. Και η έρευνα, η ανάπηρη έστω επαφή μας με τον κόσμο της επιστήμης. Μας τα αφαιρούν κι αυ-τά. Κάθε τραμπούκος μπορεί να μας απαγορεύσει να κάνουμε μάθημα, κάθε θρασύδειλος νταής μπορεί να μας εμποδίσει να επικοινωνούμε ηλεκτρονικά με τον έξω κόσμο.

Αναρωτιέμαι λοιπόν... Τι μας απομένει; Δεν μπορούμε να προ-στατεύσουμε τους εαυτούς μας, δεν μπορούμε να προστατεύσουμε τους φοιτητές μας, δεν μπορούμε να προστατεύσουμε την εκπαι-δευτική διαδικασία. Απουσιάζουν ακόμα και οι βασικές προϋποθέσεις στοιχειώδους λειτουργίας. Ποιον κοροϊδεύουμε παριστάνοντας ότι αυτό είναι πανεπιστήμιο;

Ο Αριστείδης Χατζής είναι αναπληρωτής καθηγητής Φιλοσοφίας Δικαίου και Θεωρίας Θεσμών στο Πανεπιστήμιο Αθηνών

ΤΟΥ αριστειδη χατζη

Ζούμε σε ένα κράτος το οποίο αδιαφορεί για την παιδεία, ιδιαίτερα την ανώτατη, εκτός αν μπορεί να αποκομίσει πολιτικά οφέλη