Το βιβλίο αυτό συγγράφηκε στις 5 Φεβρουαρίου του 2013 από τις μαθήτριες του ΣΤ 1 :Αλεξάνδρα ΝάκεΑναστασία ΚαϊταλίδουΔέσποινα ΓκέγκαΘεοδοσία ΚεραμιδοπούλουΠαρασκευή ΓεωργάκηΣοφία Καρανικολοπούλου

για το μάθημα της Νεοελληνικής Γλώσσας στα πλαίσια δραστηριότητας με θέμα: «Μια εκδρομή στην ύπαιθροΗ συγγραφή και η εικονογράφηση ήταν πρωτοβουλία των ιδίων των μαθητριών. Την ηλεκτρονική μορφή ανέλαβε να ετοιμάσει η δασκάλα τους Ελένη Μπόλκη.

2

Μια ηλιόλουστη καλοκαιρινή ημέρα με τις φίλες μου τη Θεοδοσία, τη Δέσποινα, τη Βιβή, την Αναστασία και την Αλεξάνδρα κατευθυνθήκαμε προς το δασάκι με τα ποδήλατά μας.

Στη διαδρομή η μια πείραζε την άλλη γελούσαμε και τρέχαμε ώστε όλα ήταν τόσο όμορφα λες και η φύση η ίδια έπαιζε μαζί μας. Με τις κουβέντες λοιπόν φτάσαμε στο υπέροχο δάσος.

Ήταν γεμάτο καταπράσινα ψηλά δέντρα και πολύχρωμα λουλούδια. Ακούγαμε τη γλυκιά μελωδία των πουλιών, και το γάργαρο νερό του ποταμού να κελαρύζει. Όλα ήταν τόσο γαλήνια. Παίζαμε και περνούσαμε τόσο ωραία που … δεν καταλάβαμε πόσο γρήγορα πέρασε η ώρα.

3

Και πάνω στην ανεμελιά μας, ξαφνικά εντελώς ακούσαμε ένα θόρυβο που μας τρόμαξε τόσο πολύ! Η περιέργειά μας όμως ήταν πολύ μεγαλύτερη! Έτσι κατευθυνθήκαμε προς τα εκεί. Ξαφνικά, εκεί που περπατώ, αρχίζω να νιώθω

ένα κενό κάτω από τα πόδια μου και αρχίζω να πέφτω και να τσιρίζω δυνατά! Ταυτόχρονα ακούω και τις φίλες μου να με ακολουθούν, αισθάνομαι την καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή. Τότε με μιας σταματώ και οι φίλες μου πέφτουν όλες πάνω μου. Είχαμε μείνει όλες άφωνες! Αυτό όμως, που αντικρύζουν τα μάτια μας

είναι κάτι παραμυθένιο! Ένα μέρος καταπράσινο με χιλιάδες πανέμορφα λουλούδια! Έναν πανέμορφο γαλάζιο ...

4

καταρράκτη και κάποια μικρά σπιτάκια διάσπαρτα από εδώ κι από εκεί!Η περιέργειά μας φούντωσε και χωρίς να

χάσουμε καιρό πλησιάσαμε τα σπιτάκια για να δούμε ποιος έμενε μέσα. Όταν κοντέψαμε αρκετά ακούσαμε μουσικές και τραγούδια. Τότε ήταν που είδαμε κάτι μικρά ανθρωπάκια να χορεύουν και να διασκεδάζουν. Ήταν νάνοι! Την ίδια στιγμή μας είδαν κι αυτοί! Τότε παγώσαμε! Δεν ξέραμε τι να κάνουμε! Φοβηθήκαμε! Ένας από τους νάνους μας πλησίασε. Τον

έλεγαν Αντιαρντό και ήταν ο αρχηγός τους. Μας καλωσόρισαν και μας κάλεσαν να καθήσουμε μαζί τους στο τραπέζι. Μας πρόσφεραν πολλές περίεργες λιχουδιές, νοστιμότατες!

5

Διασκεδάσαμε ως αργά παρέα με τους νάνους. Όταν τελικά ξαπλώσαμε δεν καταλάβαμε για πότε κοιμηθήκαμε.

Το επόμενο πρωινό ήταν αναπάντεχο! Μας ξύπνησαν φωνές και ουρλιαχτά! Μόλις βγήκαμε έξω από τα σπιτάκια το πρώτο που αντικρύσαμε ήταν κάτι πελώριοι και τρομεροί … δράκοι να πετούν φωτιές παντού και να καίνε μεμιάς τα πάντα! Το τοπίο ήταν κατεστραμμένο! Κι εμείς οι ίδιες κινδυνεύαμε! Οι νάνοι μας φώναξαν. Τρέξαμε και κρυφτήκαμε σε μια μεγάλη σπηλιά και μείναμε εκεί ώσπου να ηρεμήσουν και να φύγουν οι δράκοι!

Οι νάνοι ήταν απαρηγόρητοι! Το μόνο καλό ήταν ότι δεν είχε χαθεί κανένας τους. Τότε ήταν που αποφάσισαν να …

6

…πάνε να βρούνε το φίλο τους το Λούθυρντο, το μάγο, για να τους βοηθήσει. Μας πρότειναν να πάμε κι εμείς μαζί τους. Στην αρχή διστάσαμε, όταν όμως το ξανασκεφτήκαμε και ξανακοιτάξαμε το μέρος και τις καταστροφές που είχαν γίνει, καταλάβαμε πως δεν είχαμε άλλη επιλογή.

Πριν ξεκινήσουμε οι νάνοι φρόντισαν να μας εφοδιάσουν. Μας έδωσαν έξι τόξα και μας είπαν πως είναι για την προστασία μας. Μας προειδοποίησαν πως το ταξίδι θα ήταν μεγάλο και μάλιστα επικίνδυνο.

Στο δρόμο μας περνούσαμε από ποτάμια, λόφους, πεδιάδες και μαγευτικά τοπία, ώσπου είδαμε μπροστά μας ένα καταπράσινο δάσος. Οι νάνοι τότε …

7

… πρόφεραν κάποιες πολύ περίεργες λέξεις και το δάσος μεμιάς χωρίστηκε στη μέση! Μπροστά μας παρουσιάστηκε ένα ολόλαμπρο κάστρο φτιαγμένο από πολύχρωμα λουλούδια! Εκεί πηγαινοέρχονταν πανέμορφες νεράιδες με τα μαλλιά τους ανθοστολισμένα και ολόλαμπρα! Ανάμεσά τους ξεχώριζε η αρχηγός τους η Άνοιξη. Μας τη σύστησαν οι νάνοι και όλοι μαζί φρόντισαν να μας περιποιηθούν άψογα. Μας πρόσφεραν άφθονο φαγητό, όμορφα ρούχα για να αλλάξουμε, μας τραγούδησαν για να μας ηρεμήσουν και να μας κάνουν να χαλαρώσουμε. Νιώθαμε σαν να ζούμε ένα όνειρο από το οποίο δε θέλαμε να ξυπνήσουμε.

Τότε ήταν που πρόσεξα πως η Άνοιξη

8

ήταν μελαγχολική, κάτι την απασχολούσε. Δεν μπόρεσα να συγκρατηθώ και τη ρώτησα όσο πιο διακριτικά μπορούσα τι της συνέβαινε. Εκείνη ξαφνιάστηκε στην αρχή. Στη συνέχεια όμως μου εξήγησε πως είχαν ένα πρόβλημα με το νερό του ποταμού. Όσο πήγαινε και λιγόστευε. Το πανέμορφο αυτό μέρος κινδύνευε να ξεραθεί. Χωρίς να χάσω καιρό το είπα στις φίλες μου

και αποφασίσαμε να ανακαλύψουμε τι συμβαίνει. Ψάχναμε ώρες ολόκληρες ώσπου η Αναστασία είπε πως ίσως κάτι εμπόδιζε το νερό πάνω από την πηγή. Όλες βρήκαμε καλή την ιδέα της και όταν τελικά φτάσαμε στην πηγή ανακαλύψαμε ότι είχε δίκιο. Είχαν μαζευτεί πολλά ξύλα, φύλλα και χώματα …

9

νάτη και χαρούμενη. Μας φέρθηκε πολύ φιλικά και μας βοηθήσουμε να συνεχίσουμε το ταξίδι μας, προσφέροντάς μας βάρκες. Τις βάρκες τραβούσαν γιγάντιες πεταλούδες και με αυτές περάσαμε τη θάλασσα.

Μετά από μέρες κουρασμένες και εξαντλημένες φτάσαμε σε ένα διαφορετικό τοπίο. Μουντό, στενάχωρο και γκρίζο. Με ένα γκρίζο κάστρο όπου από μέσα ο βασιλιάς φθινοπωρένιος και οι στρατιώτες του μας κοιτούσαν με μισό μάτι. Στην αρχή ο βασιλιάς νόμισε πως ήμασταν κατάσκοποι αλλά οι νάνοι του εξήγησαν ότι είμαστε φίλοι τους. Εκείνος μας ζήτησε συγγνώμη και μας εξήγησε πως υπάρχει έχθρα ανάμεσα σε αυτόν και τον α-

που εμπόδιζαν το νερό να τρέχει κανονικά. Μείναμε εκεί, βάλαμε όλες τα δυνατά μας, καθαρίσαμε το μέρος κι έτσι λύθηκε το πρόβλημα.

Η Άνοιξε πλέον έλαμπε από τη χαρά της. Μας ευχαρίστησε πολύ και μας έδωσε τρόφιμα για το γυρισμό. Συγκινημένη και ξαλαφρωμένη μας αποχαιρέτησε.

Το ταξίδι συνεχίστηκε κανονικά. Περπατούσαμε για μέρες. Πόσες δεν ξέρω ακριβώς, ώσπου αντικρίσαμε τελικά κάτι που ποτέ μου δεν είχα ξαναδεί. Το λαμπρότερο παλάτι του κόσμου! Λαμποκοπούσε σε μεγάλη απόσταση και το ίδιο το κτίριο αλλά και η βασίλισσά του ήταν το ίδιο αστραφτερή. Ήταν η Καλοκαιρένια! Ήταν όμορφη, καλοσυ-

10

δερφό του το Χειμώνα. Ο Χειμώνας μας είπε πως είχε γίνει αλαζόνας και τα ήθελε όλα δικά του. Δεν ήθελε δηλαδή να είναι μόνο για τρεις μήνες στην εξουσία αλλά ήθελε όλο το χρόνο αυτός μονάχα να κυβερνά τη φύση. Μας προειδοποίησε μάλιστα να μην περάσουμε από τα μέρη του.

Δυστυχώς όμως οι νάνοι μας διαβεβαίωσαν πως δεν υπήρχε άλλος δρόμος για το μάγο Λούθυρντο. Ο Φθινοπωρένιος μας έδωσε ζεστά ρούχα και μπότες και μας αποχαιρέτησε. Το ταξίδι μας τώρα ήταν ακόμη πιο δύσκολο. Το μέρος ήταν κρύο, αφιλόξενο και παγωμένο.

Ένιωσα ένα σφίξιμο στο στομάχι μου σαν να ήταν ένα κακό προαίσθημα όταν

άρχισε εντελώς ξαφνικά μια έντονη χιονοθύελλα. Ένα δυνατό βουητό ακουγόταν γύρω από τα βουνά και ξαφνικά ένας δυνατός κρότος μας έκανε να κοιτάξουμε ψηλά. Αυτό που είδαμε μας τρομοκράτησε. Ένιωσα την καρδιά μου να σταματάει. Πίστεψα πως αυτό ήταν το τέλος! Όλοι μας οι κόποι θα πήγαιναν χαμένοι! Ένα πελώριο κομμάτι χιονιού είχε κοπεί από το βουνό και κατέβαινε με μεγάλη ταχύτητα κατά πάνω μας. Πάνω στην τρομάρα μου φώναξα σε όλους «χιονοστοιβάδα, τρέξτε!» Αρχίσαμε να τρέχουμε με όλη μας τη δύναμη! Και πάνω που θα σκορπιζόμασταν και θα χανόμασταν στο χιόνι είδαμε μια σπηλιά στο βάθος αριστερά. Για καλή μας τύχη προλάβαμε και κρυφτήκαμε.

11

Είχαμε καταφέρει και είχαμε προφυλαχτεί από τη μανία του χιονιού.

Όταν με το καλό ηρέμησαν τα πράγματα και βγήκαμε έξω είδαμε ένα κάτασπρο κάστρο και μέσα ο άρχοντάς του ο Κατσούφης. Ήταν θυμωμένος κι έδινε διαταγές στους στρατιώτες του να μας πιάσουν αμέσως και να μας κλείσουν στη φυλακή. Τρομάξαμε πάρα πολύ!

Μόνο η Θεοδοσία κράτησε την ψυχραιμία της και άρχισε να σιγοτραγουδά για να μας δώσει θάρρος. Πιάσαμε αμέσως το ρυθμό και αρχίσαμε να τραγουδάμε μαζί της. Για μια στιγμή ο άρχοντας Χειμώνας – Κατσούφης μας κοίταξε απορημένος και σαστισμένος. Και ναι! Το βλέμμα του είχε γαληνέψει!

Τότε κι εμείς βρήκαμε την ευκαιρία να τον ρωτήσουμε γιατί φερόταν με αυτό τον τρόπο και γιατί προσπαθούσε να κάνει κακό στα αδέρφια του. Η απάντησή του ήταν αποστομωτική! Μας είπε με πολύ μεγάλη πίκρα παρά με κακία πως η αιτία ήταν η ζήλεια! Ζήλευε πολύ γιατί οι άνθρωποι αγαπούν την Άνοιξη, την Καλοκαιρένια και το Φθινοπωρένιο αλλά όλοι μισούν το Χειμώνα.

Δεν περιμέναμε με τίποτα τέτοια εξέλιξη! Αρχίσαμε λοιπόν κι εμείς να τους εξηγούμε πως οι άνθρωποι αγαπούν και τους τέσσερις εξίσου. Του λέγαμε πως ο καθένας τους είναι πραγματικά ξεχωριστός κι έχει τη δική του ομορφιά και χρησιμότητα.

12

Του λέγαμε πόσο διασκεδάζουν τα παιδιά με το χιονοπόλεμο, τους χιονάνθρωπους και αμέσως άλλαξε η διάθεσή του. Μας κοίταξε χαρούμενος, ήταν πλέον ευτυχισμένος. Δεν ένιωθε μόνος και πικραμένος αλλά ίσα ίσα που θέλησε να μας ανταποδώσει το καλό που του κάναμε. Έτσι, μας βοήθησε να φτάσουμε στο μάγο Λούθυρντο με το άρμα του.

Ο μάγος Λούθυρντο από την αρχή του ταξιδιού μας, παρακολουθούσε τις περιπέτειές μας από τη γυάλινη σφαίρα του. Μας υποδέχτηκε με τιμές και υποσχέθηκε να βοηθήσει να διορθωθεί το χωριό των νάνων και να γίνει ωραιότερο από ότι ήταν πριν το κάψουν οι δράκοι. Για εμάς φρόντισε να ετοιμάσει την

Σε εμάς φρόντισε να ετοιμάσει

την επιστροφή στα σπίτια μας. Είπε πως θα μας έστελνε πίσω σώες. Ήταν μεγάλη η χαρά κι η ανακούφιση που ένιωσα εκείνη τη στιγμή! Ταυτόχρονα όμως ένιωσα και μεγάλη λύπη! Θα έφευγα από εκεί και δε θα ξαναέβλεπα του φίλους μου τους νάνους, με τους οποίους πέρασα τόσο ενδιαφέρουσες στιγμές! Κοιταχτήκαμε με τις φίλες μου… η νοσταλγία που νιώθαμε ήταν απίστευτη! Από την άλλη όμως η εκδρομή με τα ποδήλατα στο δασάκι της Μεσοποταμίας είχε πάρει άλλη τροπή.

Όταν ήμασταν έτοιμες ο Λούθυρντο χρησιμοποιώντας τη μαγική του δύναμη μας έστειλε στα σπίτια μας όπως μας είχε υποσχεθεί. Μια αναπάντεχη περιπέτεια μόλις είχε τελειώσει………

13

14

15

16

17

18