Ας κάνουµε τη νέα γενιά ν’ ανθίσει

του Γιάννη Μελιόπουλου αντιπρόεδρου του Συλλόγου εκπ/κων Π.Ε Βέροιας-Αλεξάνδρειας email:jmeliop@msn.com

Εικόνες της σύγχρονης πραγµατικότητας που απασχολούν τον καθένα µας, λίγο ως πολύ. Εικόνες που µέσα απ’ αυτές ερµηνεύουµε τον κόσµο γύρω µας και µέσα απ’ τις ερµηνείες και εξηγήσεις που δίνουµε καθορίζουµε τις αξίες και τις στάσεις µας. Εικόνα 1η :Μαθήτρια σε Λύκειο του Πύργου, στον πρόσφατο γιορτασµό της 28ης Οκτωβρίου, υψώνει τη γροθιά της σε ένδειξη διαµαρτυρίας. Και η κατάληξη-«διότι δε συνεµορφώθη προς τας υποδείξεις»- η αποβολή της ως τιµωρία για το «παράπτωµα». Θεωρήθηκε από τη σιδερόφρακτα εορτάζουσα κοινωνία µας(δείτε τα κάγκελα σε κάθε πόλη) ύψιστη προσβολή στα «ιδεώδη του έθνους»,προσβολή προς τους ταγούς της εξουσίας και της κοινωνίας µας ή κάτι άλλο ; Ας µην το απαντήσουµε , ας το σκεφτούµε. Το γεγονός της αποβολής-κι αυτό είναι ενδιαφέρον-προκάλεσε τις αντιδράσεις των συµµαθητών της , ως ένδειξη αλληλεγγύης και πολύ σωστά κατά τη γνώµη µας. Προχώρησαν σε κατάληψη του Λυκείου τους για να εκφράσουν έµπρακτα στην άδικη τιµωρία της µαθήτριας, η οποία άλλωστε δεν έκανε και έγκληµα καθοσίωσης! Για µια ακόµη φορά η επίσηµη πολιτεία-δια της διεύθυνσης του σχολείου-απάντησε µε την καθιερωµένη απειλή της απώλειας των καθιερωµένων µαθητικών εκδροµών(πενθήµερης). Η µαθητική αντίσταση κι αλληλεγγύη λύγισε. Κι αυτό είναι πρόβληµα. Πολλοί θα µιλήσουν-το έχουν κάνει ήδη- για καθαρό ξεπούληµα. Θα πουν-ελαφρά τη καρδία-ότι αυτά τα παιδιά που συµπεριφέρονται κατ’ αυτόν τον τρόπο απέναντι στη διωκόµενη συµµαθήτριά τους δεν είναι κι ό, τι καλύτερο για το αύριο του τόπου! ∆εν αποτελούν ελπίδα για το µέλλον, αποτελούν αντίθετα απελπισία, ξεκάθαρο προµήνυµα ενός χειρότερου αύριο γι αυτόν τον τόπο, που τόσες δύσκολες στιγµές περνά. Κι όλα τα παραπάνω ακούγονται αληθινά. Ιδιαίτερα αν σταθεί κανείς σε εικόνες της καθηµερινότητας-σαν και την παραπάνω-που συναντά σε οποιοδήποτε µέρος της πατρίδας µας , µικρό ή µεγάλο. Εικόνες και διαµορφωµένες «γνώµες» που τις βρίσκεις παντού. Που παρουσιάζουν τη νεολαία, µαθητές και φοιτητές καθαρούς ατοµιστές, νωθρούς, τεµπέληδες, αδιάφορους για όσα σοβαρά συµβαίνουν γύρω τους και τους αφορούν, ανώριµους βολεψάκηδες που περνούν την ώρα τους µε τα λεφτά του µπαµπά από καφέ σε καφέ κι από διασκέδαση σε διασκέδαση.

Νέα µέλη της κοινωνίας που δεν µπορούν να στρώσουν µία πρόταση µε περισσότερες από 5 λέξεις κι αυτές ακατανόητες στ’ αυτιά άλλων µη µυηµένων, να βάλουν δυο λέξεις τη µια δίπλα στην άλλη µε σωστό τρόπο, για να εκφράσουν και να εκφραστούν. Χωµένοι διαρκώς σε µια online πραγµατικότητα που τους έχει ποτίσει τη νεανική τους ψυχή, την έχει σαπίσει πριν αυτή προλάβει ν’ ανθίσει, πριν προλάβει να δώσει καρπούς. ∆εν είναι λίγες οι φορές µάλιστα που γίνονται και συγκρίσεις µε περασµένες γενιές, σε µια προσπάθεια εξωραϊσµού των παλιότερων! Κι όλα αυτά αναπαράγονται διαρκώς, ασύνειδα ή συνειδητά από πολλές πλευρές, είτε από την πλευρά αυτή που συνηθίζουµε να ονοµάζουµε «κοινή γνώµη» είτε από επιτήδειους διαµορφωτές της ίδιας αυτής «κοινής γνώµης» σε media ή και αλλού. Όµως αυτή είναι µονάχα η µια όψη του νοµίσµατος. Αν ξύσουµε προσεκτικά τη σκουριά που κατατρώει το µέταλλο κι απλώνεται µε µαεστρία πάνω του, αν γκρεµίσουµε , γόνιµα και κριτικά, τα «Τείχη» ορθολογικής άγνοιας που στήνονται σα δόκανα της σκέψης και της κρίσης µας µε ποικίλους τρόπους , θα αντικρίσουµε και µιαν άλλη πραγµατικότητα. Πραγµατικότητα που τη σκοτεινιάζει η βαριά σκιά που ρίχνουν τα «Τείχη» της ακρισίας. Και εξηγούµαι µε µια δεύτερη εικόνα. Εικόνα 2η:Ηµέρες της 48ωρης γενικής απεργίας , 6 & 7 Νοέµβρη. Ηµέρες παλλαϊκής προσπάθειας για να φρενάρουν τα βάρβαρα, αντιλαϊκά µέτρα που θερίζουν αδιακρίτως ζωές εργαζόµενων. Ηµέρες αγωνιστικής ανάτασης σε πόλη της περιφέρειας, τη Βέροια. Στη µικρή µας πόλη έχουν από ηµέρες προγραµµατιστεί-όπως είθισται- δύο συγκεντρώσεις, µία των δυνάµεων του ΠΑΜΕ και µία των δασκάλων και καθηγητών καθώς και εργαζόµενων στην αντιπεριφέρεια. Περιµένοντας σε κεντρικό σηµείο της πόλης, τον ερχοµό της ώρας για την πραγµατοποίηση της συγκέντρωσης δασκάλων και καθηγητών, µε έκδηλη την ανησυχία γιατί γινόταν ορατό πως η συµµετοχή των εργαζόµενων δεν ήταν η αναµενόµενη, µε αυξανόµενη την αγωνία και την προσµονή για τον αριθµό των εργαζόµενων που θ’ ανταποκρίνονταν στο απεργιακό κάλεσµα και την προγραµµατισµένη συγκέντρωση και διαδήλωση, έρχεται η πρώτη έκπληξη! Περίπου 200 µέτρα από το σηµείο της συγκέντρωσης, ακούγονται δυνατές , νεανικές φωνές. Φωνές όχι σκόρπιες αλλά συντονισµένες στο ρυθµό συνθηµάτων και χειροκροτηµάτων. Φωνές που όλο δυναµώνουν, ξεκαθαρίζουν στ’ αυτιά του καθενός που βρίσκεται εκεί κοντά. Τώρα είναι ορατοί οι φορείς των συνθηµάτων. Σε λιγότερο από δύο λεπτά εµφανίζονται στο τρίστρατο της πόλης περίπου 400 µαθητές. Πρόκειται για µαθητές που συγκεντρώθηκαν από τα πιο πολλά Λύκεια της πόλης κι ανεβαίνουν µε πορεία τους δρόµους της!

Πορεύονται, αλλά µε κείνο το γοργό, λίγο πηδηχτό βήµα που ταιριάζει στα νιάτα, κοντά ο ένας µε τον άλλον, αγόρια και κορίτσια, χειροκροτώντας και χαµογελώντας ένα καθάριο χαµόγελο, φωνάζοντας ρυθµικά συνθήµατα. Σε ελάχιστο χρόνο διασχίζουν, σαν ένα σώµα ,τα ελάχιστα µέτρα ως την Περιφέρεια και σταµατούν εκεί, χωρίς να σταµατήσουν τη φωνή και τα παλαµάκια. Ο κόσµος που περπατά κείνη την ώρα στους δρόµους της πόλης και µεις οι λίγοι συγκεντρωµένοι εκπαιδευτικοί, αποµένουµε να χαζεύουµε µε θαυµασµό, µε την έκπληξη ζωγραφισµένη στο πρόσωπο τους νέους αυτούς, τα παιδιά µας. ∆εν µπορώ να ξέρω τι σκεφτόταν ο καθένας µας, αν και πολύ θα το’ θελα. Να όµως τι σκέφτοµαι εγώ. Με την ορµή που διαθέτουν τα νιάτα ήρθαν και γκρέµισαν, σώριασαν σε ερείπια σε µια στιγµή σκιές και τείχη, βαριές σκέψεις κυνικές και πολλές φορές καταδικαστικές για τους σηµερινούς «καλοµαθηµένους» νέους. Ιδέες και σκέψεις που τόσο εύκολα διαδίδονται στις ηµέρες µας από στόµα σε στόµα κι από συνείδηση σε συνείδηση. Όχι!! Αυτά τα παιδιά καταλαβαίνουν πολλά περισσότερα από την πάρτη τους, όπως πολλοί εύκολα και βιαστικά τα κατηγορούν πολλοί. Αυτά τα παιδιά δεν είναι καθόλου νωθρά και τεµπέληδες. Αυτά τα παιδιά έδειξαν στον καθένα, που έχει µάτια και ψυχή να δει, πως ναι!! Είναι το µέλλον το καλό µέλλον αυτού του τόπου και του λαού. Αυτά τα παιδιά , αυτή η νέα γενιά που της έλαχε να ζήσει πολλά, µπορεί να ανθίσει και να δώσει όµορφους καρπούς, αρκεί όπως κάθε λουλούδι να δεχτεί το κατάλληλο «λίπασµα» απ’ τους κατάλληλους ανθρώπους .Ανθρώπους που ξέρουν να εκτιµούν τη νέα γενιά κάθε εποχής , που δε θα τη χαϊδεύουν σε κάθε της πράξη, µα ούτε και θα την καταδικάζουν πριν αυτή βλαστήσει και δούµε τον καρπό της. Έχουν πολλή δουλειά να κάνουν όσοι ερµηνεύουν σωστά τα πράγµατα κι όσοι αφού τα ερµηνεύσουν προσπαθήσουν να τ’ αλλάξουν. Κι αυτό θα γίνει µαζί µε τη Νέα Γενιά του σήµερα! Κατακλείδα: Τι όµορφα που ακούγονταν απ’ το στόµα τους τα συνθήµατα και πόσο πιο πολιτικοποιηµένα από τα συνθήµατα πολλών ενήλικων και ώριµων διαδηλωτών! Βασικό σύνθηµα της διαδήλωσης τους, που κράτησε τρεις τουλάχιστον ώρες χωρίς σταµατηµό στους δρόµους της πόλης

«Η νεολαία δε σκύβει το κεφάλι, παλεύει κι αγωνίζεται για κοινωνία άλλη!!»

Βέροια 8-11-2012