Ουρανός από χώμα, Γη από σύννεφα
15
ΜΑΡΙΑ ΓΕΩΡΓΑΛΑ ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ ΜΥ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ Υ ΥΘ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Θ Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Ι Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Σ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ Τ ΤΟ Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο Ο ΟΡ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Ρ Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η Η ΗΜ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ Μ ΜΑ Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Α Ουρανός από Χώµα Γη από Σύννεφα ΕΚ∆ΟΣΕΙΣ οσελότος Ε ο
-
Upload
ocelotos-editions -
Category
Documents
-
view
239 -
download
4
description
Με φόντο τη Θεσσαλονίκη της μεταπολίτευσης, ο Αλέξανδρος, μισός άνθρωπος μισός ξωτικό, αφηγείται τη ζωή του εκπληρώνοντας την αποστολή που του ανέθεσαν τα ξωτικά χρίζοντάς τον “Πρεσβευτή” τους: να ξαναφέρει, μ’ ένα βιβλίο, στους ανθρώπους τον ξεχασμένο κόσμο της φαντασίας, των Μύθων και των παραμυθιών. Μέσα σε πλημμυρίδα πολύχρωμων εικόνων και συναισθημάτων, συνθέτει το παζλ της ιστορίας του. Ο ανεκπλήρωτος έρωτάς του για τη μοναχική Ελένη, η σκληρότητα της φοβισμένης μητέρας του, σχέσεις στοργής και τρυφερές φιλίες, τα φοιτητικά χρόνια και οι θάνατοι
Transcript of Ουρανός από χώμα, Γη από σύννεφα
ΜΑΡΙΑ ΓΕΩΡΓΑΛΑ
ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ
Ουρανός από ΧώμαΓη από Σύννεφα
ΕΚΔΟΣΕΙΣοσελότος
ΜΑΡΙΑ ΓΕΩΡΓΑΛΑ
ΜΑ
ΡΙΑ
ΓΕΩ
ΡΓΑ
ΛΑ
ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
Ουρανός από ΧώµαΓη από Σύννεφα
Ουρα
νός
από
Χώµα
Γη
από
Σύνν
εφαΈνας ολόκληρος κόσμος
από ξωτικά που βρίσκο-νται γύρω, αλλά και μέ-σα μας, ξεπροβάλλει (αν ανοίξουμε τα μάτια της καρ διάς και της φαντασί-ας μας) από τις σελίδες αυ-τού του βιβλίου. Αέρινης φιγούρας και ο χορός της συγγραφέως που με τό-ση άνεση αφήνει το λόγο της να περιπλανηθεί ανά-λαφρα, πατώντας κι η ίδια σαν ξωτικό από τον δύ-σκολο κι επίπονο κάποτε, στον όμορφο και διασκε-δαστικό άλλοτε χορό της ζωής, αποκαλύπτοντας τη σκληρότητα και την ομορ-φιά αυτού του κόσμου. Ένα βιβλίο διαφορετικό, τόσο παραμυθένιο όσο και ρεαλιστικό, γεμάτο συ-ναισθήματα και όμορφα μηνύματα που αφορούν όλους μας.
Αριστέα Βουγέση, ζωγράφος
Υπέροχο!!! Μαρία, δεν κα-τάφερα να γράψω κάτι που να ανταποκρίνεται σε αυτά που νιώθω κάθε φο-ρά που έρχομαι σε επαφή με τα γραπτά σου. Υποκλί-νομαι... Μου αρέσει πολύ η παράκληση αντί προλό-γου. Το σκίτσο, οι γραμμα-τοσειρές, όλα καταπληκτι-κά! Από την πρώτη σελίδα μπαίνει κανείς στο πνεύ-μα και στο συναίσθημα του βιβλίου. Νομίζω ότι θα έπρεπε να γράφεις περισ-σότερο. Είμαι σίγουρη ότι θα πάει περίφημα.
Ιωάννα Kυριοπούλουαναγνώστρια
Η Μαρία Γεωργαλά γεννήθηκε στην Καβάλα. Σπού δασε Φιλοσοφία και Αρχαιολογία στο ΑΠΘ. Ασχολείται με τη συγγραφή και τη ζωγραφική και έχει εκθέσει έργα της στην Ελλάδα και τη Γερμανία. Παράλληλα, είναι συνεργάτιδα ελληνικών περιοδικών και του ομογενειακού Τύπου στο Ντύσσελντορφ. Εκπαιδεύτηκε στο σύστημα Γιόγκα του Πανεπιστημίου “Yoga Bharati” της Ινδίας.Έχει συγγράψει μυθιστορήματα, παιδική λογοτεχνία και ποίηση.«Το Δάσος των Χρωμάτων», μια ιστορία εμπνευσμένη από το έπος της Μαχαμπαράτα, είναι το πρώτο της βιβλίο (Eκδόσεις Κ.Μ. Ζαχαράκης, 2006).
Με το νέο της μυθιστό ρη μα ΟΥΡΑΝΟΣ ΑΠΟ ΧΩΜΑ ΓΗ ΑΠΟ ΣΥΝΝΕΦΑ, η συγγραφέας, ακροβατώντας με αριστοτεχνικό τρόπο μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, αγγίζει το αινιγματικό ερώτημα της ύπαρξής μας.
ΦΩ
ΤΟ:
ΠΑΤ
ΡΟΚΛ
ΟΣ
ΣΤΕΛ
ΛΑΚΗ
Σ
Μ ε φόντο τη Θεσσαλονίκη της μεταπολίτευσης, ο Αλέξαν-δρος, μισός άνθρωπος μισός ξωτικό, αφηγείται τη ζωή του εκπληρώνοντας την αποστολή που του ανέθεσαν τα ξω-
τικά χρίζοντάς τον Πρεσβευτή τους: να ξαναφέρει, μ’ ένα βιβλίο, στους ανθρώπους τον ξεχασμένο κόσμο της φαντασίας, των Μύ-θων και των παραμυθιών.
Η συγγραφέας μάς μεταφέρει, με αριστουργηματικό τρόπο, σε μια ατμόσφαιρα μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Το κείμενο είναι αισιόδοξο κι αέρινο, «σαν παζλ που στροβιλίζεται». Ο ήρωας μάς καλεί, μέσ’ απ’ τον έρωτα και τη Φαντασία, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και την αληθινή ζωή.
(«Πώς γίνεται κανείς ξωτικό;», είχα ρωτήσει παιδί ακόμη το γέρικο τελώνιο μιας βελανιδιάς. «Να παραμείνεις παιδί.
Ν’ αποφύγεις την παραμόρφωση που παθαίνουν τα παιδιά σαν μεγαλώνουν», με είχε συμβουλέψει με ξύλινη φωνή
που μύριζε υγρασία.)
Με λόγια δεν περιγράφεται αυτό το αριστούργημα. Μόνο με μια τεράστια ξωτική παλέτα γεμάτη φως, αρώματα και χρώματα…
Ντέμη Κοζαδίνου,ζωγράφος
«Αν ήμουν ξωτικό θα ‘θελα να ζω μέσα σ’ αυτό το βιβλίο. Επειδή κι εγώ τη ζωή την γνώρισα μέσα σ’ έναν κάλυκα και θεωρώ πως ένα χέρι έγραψε και τη δική μου μοίρα, προτείνω σε όλους όσοι θέλουν να ταξιδέψουν σε μια άλλη διάσταση να ρουφήξουν κι όχι απλώς να διαβάσουν αυτό το αριστούργημα. Το διάβασα κά-τω από το φως του φεγγαριού, ένα αυγουστιάτικο φεγγάρι κάπου στο Αιγαίο, και ταξίδεψα μαγεμένος στον κόσμο που η Μαρία έπλασε για μας». Μένανδρος Μιχαηλίδης, GR4URadio, Polis Magazine, Nτύσσελντορφ
ε ε ε ε φόφόφόόόόντντο ο τητη Θεσσαλονίκη της μεταπολίτευσης, ο Αλέξαν-δρδρροος, , μιμ σός άνθρωπος μισός ξωτικό, αφηγείται τη ζωή του
ηρ ς τη ή ξεκπλπληρώνοντας την αποστολή που του ανέθεσαν τα ξω-τικάκά χ χρίζοοντν άς τον Πρεσβευτή τους: να ξαναφέρει, μ’ ένα βιβλίο, σττουους αννθθρώπους τον ξεχασμένο κόσμο της φαντασίας, των Μύ-θωθων κααι ι των παραραμυμυθιών.
Η σσυυγγραφφέαέαέέ ς ς μάμάμάμάμάμάς ςς μεταφέρει, με αριστουργηματικό τρόπο, σε μια ατττμμόμ σφσφαιαιραρ μετετε αξαξύ ονείρου και πραγματικότητας. Το κείμενο είναι αια σισιόδό οξοξο ο κικι αέρινο, «σαν παζλ που στροβιλίζεται». Ο ήρωας μάς κααλελεεί,ί,ίίί μ μέσέσ’ ’ απαπ’ τον έρωτα και τη Φαντασία, να γνωρίσουμε τον εαυτό μαμαμμ ς ς κακαααααι ιιιιι τητηηηηην ν αλαληθινή ζωή.
(«(«ΠώΠώώώώς ς ςς γίγίίνενεταται κανείς ξωτικό;», είχα ρωτήσει παιδί ακόμη η η τοτο γ γέρέρικικι ο ο οο τετττεττ λώλώώώώώνινινννν ο ο μιας βελανιδιάς. «Να παραμείνεις παιδί.
Ν’ αποποοφύφύφύγεγεγγ ιςις τ ηνην π ππαραραραραραραμαμαμαμαμμόρφωση που παθαίνουν τα παιδιά σαν μεμεγαγαλώλώνονοουνυν»,»,»» μ μμμμ με εε εε ε εείχε συμβουλέψει με ξύλινη φωνή
ποποποποποπου μύριζε υγρασία.)
ΜεΜεΜεΜεΜεΜε λ λ λ λ λ λόγια δδενν π περερρριγγράράφεφεταται αυτό το αριστούργημα. Μόνο με μια τεράστια ξωξωτικήκή π παλα έτα γεμάτηηη φ φ φ φ φ φωςωςωςωςωςως, ,, αρώματα και χρώματα……
Ντέμη Κοζαζαδίδίνονου,υ,ζωζζωζ γρράφάφάφφοςος
«Αν ήμουυν ν ξωωτιτιτιτιτικόκόκόκόκό θθθ θθθαα ‘θελλλλλλα α αα α ναναναναναα ζ ζζζζω ω μέμέμμμμ σασα σ’ αυτό το βιβιβλβλίοίο. ΕπΕππειειδήδήήή κκκκκιιιι ι εγεγεεεγε ώ τη ζζ ζζζζωήωή την γνώρισα μέμέέέέέσασασαασασα σ’ ένανν κ κκκάλάλλυκυκυκυκυκυκα α ααα α κακακακακακαι ι θεθεθεθεθεθεωρωρωρωρωρώ ώ ώ ώ ώ πωπωπωπωπωως ς ένναα ααα α χέχέχχ ριριι έέέγραψεε ε κακακακακακαι τητητηττητ δικκκκκκήή ήήήή μομομομομομου μοίρα, προτείνω σεσεσεσεσεσε όλουςυςυςυςςς ό ό ό όό όσοι θέθέθέθέθέθέλλολολολολ υνυνυνυνυνυν νν ννν ναααααα ταααατααξξιξιξξ δέδέέέέέψοψοψοψψψ υνυννν σ σσσσσε ε εε μιμ α άλάλλλλάλληληλληλλ δδδιάιάιάιάάστασσσσηη ναναν ρουφήξουν κι όχιχι απλώς να διαβάσσουοουν ν αυαυαυαα τότό το αραριστούρύρύρύργηγηγηηγηγημαααααα. . . . . ΤοΤοΤοΤοΤο δδ δ δ δδιάιάιάάιάιάβαβ σα κκκκκκά-άά-ά-άά
ό ύ έ ά άά ά ΑΑΑΑΑ ίτω από το φως του φεγγαριού, ένα αυγυγουουυστστιάτικοο φ φφφεγεγγγάγάρι κάπποουουουουου σ σ σ τοτοτοτοτο ΑΑΑΑ Α Αιγαίο, κκκ κκκαιαιαιαα ταξίδεψα μαγεμένος στον κόσμο που η Μαρία έπέπλαλασεσσεσεσεσε γγγγγγιια μας». Μένανδρος Μιχαηλίδης, GR4URadio, Polis Magagazazinine, Nτύύύύσσσσσσσσσσσ ελελελελελλντνννντν ορφ
ΕΚ∆ΟΣΕΙΣοσελότοςΕοΕΚ∆ΟΣΕΙΣ
οσελότοςΕο
ISBN 978-960-98931-3-8
ΤιΤλος: Ουρανός από χώμα Γη από σύννεφα
ςυγγραφεας: Μαρία Γεωργαλά ([email protected])
ςειρα: Ελληνική Λογοτεχνία [093]
Copyright© 2009 Εκδόσεις οσελότος
και Μαρία Γεωργαλά
Πρώτη έκδοση: Αθήνα, Νοέμβριος 2009
ISBN 978-960-98931-3-8
Η γενική επιμέλεια της έκδοσης έγινε από το επιτελείο των εκδόσεων οσελότος
Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται κατά τις διατάξεις της ελληνικής νο-μοθεσία (Ν.2121/1993 όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει σήμερα) και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η κατ’ οποιονδήποτε τρόπο ή μέσο (ηλεκτρονι-κό, μηχανικό ή άλλο) αντιγραφή, φωτοανατύπωση και γενικώς αναπαραγωγή, μετάφραση, διασκευή, αναμετάδοση στο κοινό σε οποιαδήποτε μορφή και η εν γένει εκμετάλλευση του συνόλου ή μέρους του έργου χωρίς τη γραπτή άδεια του δικαιούχου συγγραφέα.
Βατατζη 55, 114 73 Αθήνα • Τηλ.: 210 6431108 • e-mail: [email protected] • www.ocelotos.gr
ΕΚΔΟΣΕΙΣοσελότος
Εξώφυλλο: Η Τρικέρατη Κυρία των Λεοντόκαρδων, ακουαρέλα με μολύβια της Μαρίας Γεωργαλά.
Αφιερωμένο με μεγάλη αγάπη
στους φωτεινούς αγγέλους της ζωής μου, τα παιδιά μου,
Βενέτη και Άννα, και στον πατέρα τους Γιάννη
(—Από εμάς, τα ξωτικά και πνεύματα των «πολλαπλών κόσμων», παρακαλείται ο αναγνώστης της «γρήγορης εποχής» να
μη βιαστεί να καταλάβει... —Το βιβλίο μας είναι γραμμένο σαν παζλ που
στροβιλίζεται... — Ας αφεθεί, όλα συμβαίνουν στην ώρα τους... και... μακάρι ν’ αναληφθεί μαζί μας στους Ουρανούς
της Φαντασίας..., στις αιθέριες χώρες της Άγνωστης, της Τρικέρατης Κυρίας των
Λεοντόκαρδων, του Αγί...
—Ε, φτάνει πια, μη τον ζαλίζεις τον άνθρωπο και σηκωθεί και φύγει... Δρόμο τώρα, πάμε να καταπιούμε γυάλινους βώλους και καλαμάκια από
πορτοκαλάδες...)
Παράκληση αντί προλόγου...
«Επειδή η Ζωή είναι αλλού, αποφάσισα να πέσω για ύπνο νωρίς», εί-πα χτυπώντας τις παλάμες μου.
Με κοίταξε αποκαμωμένη, χωρίς να μιλάει. «Με ξύπνησε κατά το χάραμα η βροχή – τι λέω, καταιγίδα ήταν,
κατακλυσμός...»«Μου τα ’χετε διηγηθεί αυτά˙ είναι η τρίτη φορά», μουρμούρισε
χωρίς να κινηθεί.«Μάλιστα..., μάλιστα», είπα αφηρημένα. «Ας ανακεφαλαιώσουμε
λοιπόν. Είχαμε μείνει στο σημείο που..., α, ναι. Ήταν σχεδόν χαράμα-τα˙ εκείνη την ώρα, ο ύπνος των ανθρώπων μπορεί να διακοπεί από το σφίξιμο κάποιας σωματικής ανάγκης ή από ξαφνική νεροποντή – σ’ εμένα συνέβη το δεύτερο. Ξύπνησα και οι αισθήσεις μου απέκτη-σαν μεμιάς τρομερή διαύγεια και απορροφητικότητα. Αφουγκραζό-μουν και οσφραινόμουν τη βροχή που ανάδινε από το χώμα, τα δέντρα και τις κοιμισμένες καπνοδόχους ένα αψύ άρωμα».
Με άκουγε από τα όρια της υπομονής. Πήρα ανάσα και συνέχισα:«Σηκώθηκα λοιπόν και προχώρησα ζαλισμένος προς την ανοιχτή
μπαλκονόπορτα. Κάποια επιθυμία μ’ έσπρωχνε προς τη μυστηριώδη υγρή Συμφωνία. Και πριν καλά καλά νιώσω την πρώτη ψιχαλιστή ανάσα πάνω μου, ποιον αντικρίζουν τα μάτια μου; Εσάς, στο μπαλκόνι μου».
«Έτσι είναι, όπως τα λέτε», σκίρτησε ανυπόμονα.
«Μουσκεμένη από τη βροχή – τι λέω, καταιγίδα ήτανε, κα-τα-κλυ-σμός... Κι εγώ, σαστισμένος, σας ρωτάω πώς βρεθήκατε ’δω πάνω, τέ-τοιαν ώρα μάλιστα και με τέτοια βροχή... Κι εσείς, τι μου απαντήσατε, ε;... “Ε καλά, από πού θέλατε ν’ ανέβω; Από την υδρορροή βέβαια”».
«Καταλαβαίνετε τι κάνετε τόσην ώρα;», φώναξε με ξαφνικό θυμό. «Τι ατυχία για ένα ναυαγό της βροχής να βγαίνει στο νησί κάποιου ιδιότροπου και περίεργου Κυρίου...», μονολόγησε λυπημένα.
6
MΑρίΑ ΓεωρΓΑλά
Τινάχτηκα. Την κοίταξα με υποψία. Πώς γνώριζε το παραμύθι που πάνω του με είχε πάρει ο ύπνος το προηγούμενο βράδυ;
«Ποια είσαι;», ρώτησα βραχνά.
Με κοίταξε με βλέμμα αιολικό: «Πήγαινα στα ορυχεία του Φα-ραώ», είπε με βαθιά φωνή. «Κατέβηκα στη θάλασσα. Μπαρκάρη-σα σ’ ένα καράβι μαζί με εκατόν πενήντα ναύτες από τους καλύτε-ρους που έχει η Αίγυπτος. Όλοι τους είχαν δει τον Ουρανό και τη Γη. Η καρδιά τους ήταν σαν του λιονταριού. Έλεγαν πως ο άνεμος δεν θα ήταν αντίθετος. Πως δε θα φύσαγε καθόλου. Καθώς όμως πλησιάζαμε στη Γη, ο αγέρας δυνάμωσε. Σήκωσε κύματα που έφτα-ναν τις οκτώ πήχεις. Το καράβι βούλιαξε. Εκείνοι που βρίσκονταν μέσα, χάθηκαν, ούτε ένας δε σώθηκε. ΄Οσο για μένα, άρπαξα ένα κομμάτι ξύλο. Ύστερα από τρεις μέρες που πάλεψα χωρίς κανένα σύντροφο παρά μόνο την καρδιά μου, ένα μεγάλο κύμα μ’ έριξε πά-νω σε ένα νησί*».
Απίστευτο... Απάγγελλε το παραμύθι χωρίς κανένα λάθος. «Κι εγώ, ποιος θα είμαι στο παραμύθι;», ρώτησα.«Θα είσαι το Ζαφειρόχρυσο Φίδι, ο Πρίγκιπας της Πουντ που
έχει πολλά αρώματα. Ο άρχοντας του νησιού που βρίσκεται μέσα στη θάλασσα και που οι ακτές του βρέχονται από τα κύματα. Μου είπες: “Τι σε έφερε εδώ; Τι σε έφερε εδώ, μικρούλη; Αν δε μου πεις γρήγορα τι σε έφερε εδώ, θα σε κάνω να καταλάβεις τον εαυτό σου. Θα χαθείς όπως σβήνει μια φλόγα αν δε μου πεις κάτι που δεν έχω ξανακούσει, που δεν έχω γνωρίσει πριν από σένα”».
Σαν από ένστικτο έπεσα στα γόνατα. «Ποια είστε λοιπόν;», διατύ-*«Λαϊκά Παραμύθια και Τραγούδια της Φαραωνικής Εποχής», Τρύφωνα Μαραγκού, Εκδόσεις Θουκυδίδης (1983)
7
OυρΑΝΟΣ ΑπΟ ΧωMa Γη ΑπΟ ΣυΝΝεφΑ
πωσα τη βιβλική ερώτηση με δέος. Μπροστά μου η Άγνωστη στε-κόταν μέσα σε μια λίμνη νερών που έσταζαν από τα μαλλιά και τα ρούχα της.
Ανασηκώθηκα σκυφτά και, καθώς ύψωνα υποταγμένα το βλέμμα μου, ένα ρεύμα θερμού και φωτεινού αέρα στροβιλίστηκε γύρω από τα σώματά μας κι η Άγνωστη αναδύθηκε από μέσα του στεγνή και άψογη.
Κάτι σαν κούραση τύλιξε το μυαλό μου και παρέλυσε το σκίρτημα ενός φόβου στην ψυχή μου.
y0t
Τ ι λες λοιπόν; Αρχίζουμε από την αρχή; Μη με τραβάς απ’ το μανίκι: «Πού πας;» Δεν πάω πουθενά. Θυμήθηκα μόνο την
Άγνωστη που ήρθε προς το τέλος της ιστορίας μου, την καταπλη-κτική αίσθηση παιχνιδιού... Εκείνο το βράδυ ήμουν στα κέφια μου˙ στις δόξες μιας εμπνευστικής μοναξιάς.
Πώς θα μπορούσα να μην θυμηθώ πρώτο αυτό το πυροτέχνημα;Τη σπαρταριστή εκείνη βραδιά πιάνω και ζωντανεύω˙ η ουδέτερη
γεύση της –ούτε πόνος ούτε χαρά, μόνο παιχνίδι και κατάπληξη– ζε-σταίνει την καρδιά μου.
Μέσα στη ροή των γεγονότων ήρθε αργά˙ μα τώρα πια που έχω μπροστά μου όλες τις ψηφίδες, δεν έχει «νωρίς» και «αργά», δεν έχει «πριν» και «μετά». Όλα είναι αραδιασμένα και μπορούν να «ξανα-διαβαστούν» μέσα στο παρόν. Αυτό το απόσταγμα του χρόνου ή, κα-λύτερα, αυτούς τους σταλακτίτες, το πετρωμένο νερό θαυμάζω μέσα στη σπηλιά του νου. Σε μερικούς ανθρώπους υπάρχουν σαν ακατέρ-γαστες πέτρες. Μπορεί να τις χρησιμοποιήσει κανείς για να φτιάξει φράχτες ή εστίες φωτιάς ή ακόμη και για να λιθοβολήσει τον αδελφό του. Κι αν τύχει και γνωρίζει την τέχνη του γλυπτού και του ανάγλυ-
8
MΑρίΑ ΓεωρΓΑλά
φου, καμιά φορά επεξεργάζεται αυτές τις πέτρες. Οι εμπειρίες είναι ένα υλικό που μπορεί να μεταμορφωθεί και να μεταμορφώσει. Αρκεί να ξέ-ρεις να φτιάχνεις αγάλματα...Αγάλματα... Έχω μπροστά μου ένα τόσο δα γλυπτό που έφτιαξα πριν από καιρό, όταν συγκατοικούσα με μια ζωγράφο. Είχα πλά-σει αλατισμένη ζύμη και της έδωσα τη μορφή ενός άνθους λωτού. Ανάμεσα στα πέταλά του έκλεινε ένα μωρό με τέσσερα κεφάλια. Έτσι έδωσα μορφή σε μια μυθολογική εικόνα που μ’ είχε εντυπω-σιάσει βαθιά.
y0t
Ο λωτός ήταν το παιδικό λίκνο του Βράχμα. Κουρνιασμένος στον κάλυκα του λουλουδιού ο θεός, μάταια άνοιγε τα μά-
τια των τεσσάρων κεφαλιών του μέσα σ’ ένα απόλυτο σκοτάδι. Δεν ήξερε ακόμη ότι είχε γεννηθεί κι αυτή η γεμάτη μυστήριο εικόνα τον κρατούσε απορροφημένο σε διαλογισμό κι ονειροπόληση για πολύ καιρό.
Αργότερα αποκαλύφθηκε στη Μάγια, τη δύναμη της αυταπάτης, της ζωής.
Τη Ζωή τη γνώρισα την εποχή που κοιμόμουν κι εγώ μέσα σ’ έναν κάλυκα – γιατί δεν ήξερα ακόμη ότι είχα γεννηθεί.
(Ευτυχώς, δεν είχα παρά ένα κεφάλι κι έτσι, νομίζω, δεν άργησα πολύ να ξυπνήσω – ή μήπως είχα τέσσερα;)
Η Ζωή, η Αθηνά, η Ελένη...Μήπως είναι καλύτερα ν’ αρχίσουμε από την αρχή;
9
Στην κατάφωτη αίθουσα δεσπόζει η Αθηνά. Ποιος θα μπορού-σε να το αρνηθεί; Δεν είναι απλώς ωραία, είναι η ίδια η αρ-
χαία θεά, με ξέπλεκα μαλλιά (χωρίς περικεφαλαία) και με μάλλινο άσπρο πουλόβερ. Η μύτη είναι της θεάς, όπως και η καθαρή μαρ-μάρινη επιδερμίδα και το σχήμα των ματιών. Τα μαλλιά; Ένας χρυ-σοκάστανος χείμαρρος. Και τα μάτια... Τούτης εδώ της σύγχρονης είναι μελιά – θα της πήγαιναν πολύ και της αρχαίας! Και τ’ άσπρα δόντια και τα όμορφα χείλη...
Όλα, σου λέω, όλα..., ένα έργο κλασικής τέχνης.Την πρωτοείδα από τα νώτα. Καθόταν δυο σειρές μπροστά από
μένα σε μια παράδοση για τη ζωγραφική του 19ου αιώνα.Παρατηρούσα τα όμορφα πλούσια μαλλιά της όταν γύρισε και
κάτι ψιθύρισε σε κάποιον πίσω της. Αισθάνθηκα σαν αρχαιολόγος που βλέπει να ξεπροβάλει, άφωνος από χαρά, μέσ’ από τα χώματα, ένα λαμπρό άγαλμα.
Το κλασικό προφίλ χάνεται στρέφοντας πάλι προς το μέρος μου την πλούσια κόμη. Η παράδοση προχωράει από το ρομαντισμό στο ρεαλισμό. Στην αίθουσα μπαίνει με αργό βήμα ο Κουρμπέ με μια ντουζίνα τελάρα τυλιγμένα σε άσπρα πανιά. Κάθε φορά στήνει από ένα τελάρο στο καβαλέτο και τραβάει σαν ταχυδακτυλουργός το σεντόνι.
Κεφάλαιο πρώτο και μοναδικό
10
MΑρίΑ ΓεωρΓΑλά
«Το εργαστήρι του ζωγράφου», κι ύστερα «Καλημέρα, κύριε Κουρμπέ», και μετά «Οι εργάτες που σπάνε την πέτρα», και «Η ταφή στο Ορνάν»...
Ο Κουρμπέ... Ο γιος των αμπελουργών, ο αγρότης διανοούμε-νος.
Μια φυσική δύναμη, ένας ρωμαλέος νους.Δέκα χρόνια αργότερα θα μαλώναμε για χάρη του με την Αθη-
νά, επειδή θα τον αγαπούσαμε κι οι δύο – για διαφορετικούς όμως λόγους.
Ταπ ταπ, με βήμα σοβαρό και πνεύμα λαμπερό, ο κύριος Κουρ-μπέ φεύγει από τη σκηνή με τους πίνακές του παραμάσχαλα.
«Παρακαλώ, κύριε Ντωμιέ», ακούγεται η βαθιά φωνή του κα-θηγητή που απλώνει το χέρι με μια ελαφρά υπόκλιση στο πλάι. Νευρικός ανήσυχος και μικροκαμωμένος, μπαίνει με μερικά ρολά στο ένα χέρι και στο άλλο δυο τρία τελάρα ο ζωγράφος. «Ο κύρι-ος Ονορέ Ντωμιέ είναι δεινός σχεδιαστής και πολύ ευαίσθητος άν-θρωπος», συστήνει ο καθηγητής με σεβασμό.
«Δείξτε μας λοιπόν», κάνει μια ευγενική χειρονομία. Κατακόκκινος από αμηχανία ο κύριος Ντωμιέ ξετυλίγει τα ρο-
λά με τα σκίτσα του και τα στρέφει προς τις πτέρυγες των θρανί-ων. Δυο τρεις σχολιάζουν μεταξύ τους χαμηλόφωνα, ένας πνίγει το βήχα του κι ένας άλλος ξύνει το κεφάλι του, αλλά οι άλλοι παρατη-ρούν ακίνητοι.
Ο ζωγράφος τυλίγει τα ρολά και τ’ απιθώνει πάνω στο τραπέζι. Παίρνει από κάτω τα λιγοστά τελάρα και τ’ αραδιάζει με τη σει-
ρά στο καβαλέτο. «Η παρέλαση των θαυματοποιών», «Το Δρά-μα», «ο Δον Κιχώτης»... Ένα από τα δαιμονικά πορτρέτα του ιπ-πότη.
Ποιο χέρι έγραφε εκείνη τη στιγμή τη μοίρα μου; Ποιος κοίτα-
11
OυρΑΝΟΣ ΑπΟ ΧωMa Γη ΑπΟ ΣυΝΝεφΑ
ξε βαθιά μες στην ψυχή μου και είδε αυτό που εγώ αγνοούσα γιατί δεν είχε φανερωθεί ακόμη;
Εγώ, ο μελλοντικός γιος του Θερβάντες, δέκα χρόνια αργότε-ρα θα φορούσα την πανοπλία μου και θα κυνηγούσα το άπιαστο. Ο ανυποψίαστος ακόμη Δον Κιχώτης, θα έκανα τα πάντα για μια Δουλτσινέα που δεν θα μου ανήκε ποτέ.
Και λίγους μήνες αργότερα από κείνη την παράδοση, σε μια πα-ραισθητική απόπειρα, ερωτική κι «αναχωρητική», θα ντυνόμουν φαντασμαγορικό πουλί στον αποκριάτικο χορό των φοιτητών «πο-λεμώντας» για την καρδιά της Αθηνάς. (Πώς δεν μου ήρθε στο νου να ντυθώ Δον Κιχώτης;)
Μου φαίνεται τώρα, χρόνια μετά, ότι όλα παίχτηκαν, όλα προαπο-φασίστηκαν σ’ εκείνη την παράδοση του κοκκινομάλλη φινετσάτου καθηγητή. Ο Κουρμπέ και η «Ταφή στο Ορνάν», ο «Δον Κιχώ-της» του Ντωμιέ τότε..., την ημέρα που πρωτοείδα την Αθηνά.
Και δέκα χρόνια αργότερα η διαφωνία μας για τον Κουρμπέ, κι ο φόβος της Αθηνάς για το μη ρεαλιστικό, κι ο Δον Κιχώτης, που ήμουν εγώ.
Ως σιβυλλική σύνοψη των μελλοντικών μου βασάνων φανερώ-θηκαν τα σημάδια που θα καταλάβαινα αργά˙ όταν θα είχαν χάσει την προειδοποιητική τους αξία.
Την ώρα που διδασκόταν η Ιστορία της Τέχνης ερωτεύτηκα την κλασική κατατομή μιας γυναίκας στο μεταίχμιο του γαλλικού ρο-μαντισμού και ρεαλισμού.
Εκείνο το χειμωνιάτικο απόγευμα, μέσα στη ζεστή αίθουσα, ένα ρίγος διέτρεξε το κορμί μου. Ο Κουρμπέ μ’ έκανε να ριγήσω με τη ρωμαλέα του ευφυΐα. Ήταν ένα ανατρίχιασμα ευφορίας.
Όμως ο Ντωμιέ ξύπνησε μέσα μου ένα ρίγος λύπης που με την
12
MΑρίΑ ΓεωρΓΑλά
ώρα γινόταν τρυφερή συμπόνια. Αυτός ο ντελικάτος ανθρωπάκος είχε πάνω του κάτι σπαραχτικό. Το κλάμα και το γέλιο.
Και ξαφνικά, βγαίνοντας ο Ντωμιέ από την αίθουσα, μπήκε, μό-νο για μένα, χωρίς να τον αντιληφθεί κανείς άλλος, ο Άλκης!...
Κάπου τρία χρόνια μετά το θάνατό του, ξεχασμένος, θαμμένος για τα καλά μέσα μου, κι όμως ήρθε και στάθηκε μπροστά μου χρι-σμένος με χώμα.
Τον κοίταξα πανικόβλητος και χωρίς να πω λέξη γλίστρησα έξω από την αίθουσα. Κι έτσι έχασα την πρώτη ευκαιρία να γνωρίσω την Αθηνά.
y0t
Δεν παρακολουθούσε κανονικά τα μαθήματα. Ήμουν στο τρί-το έτος κι εκείνη στο τέταρτο, όμως δεν μου είχε τύχει να την
ξαναδώ. Ρώτησα τον Ζιάντ, τον Ιορδανό, για κείνη την κοπέλα με το προφίλ αρχαίας θεάς κι όταν κατάλαβε με ρώτησε: «Ατηνά;» Σήκωσα τους ώμους: «Ξέρω γω..., Ατηνά». Και σκέφτηκα πως μό-νο Αθηνά θα μπορούσε να τη λένε.
Ο Ζιάντ έκανε μμμ... με νόημα σκύβοντας πάνω στο βιβλίο του και ρουφώντας τον καφέ του. Περιμέναμε κι οι δυο τη Χάντρα, μια Λιβανέζα που μάθαινε ελληνικά στη Φιλοσοφική.
Η Χάντρα ήταν απροσδιόριστα μεγαλύτερή μας. Είχε βαμμένα τα μαλλιά της κόκκινα, μα όταν υποχωρούσε η βαφή οι ρίζες έδειχναν σχεδόν κάτασπρες. Τα χαρακτηριστικά της ήταν σουβλερά και το δέρμα της σπασμένο.
Έλεγε ότι ήταν είκοσι πέντε, όμως την ακούγαμε με μεγάλη κα-χυποψία και της προσθέταμε νοερά από δέκα μέχρι και δεκαπέντε χρόνια.
13
OυρΑΝΟΣ ΑπΟ ΧωMa Γη ΑπΟ ΣυΝΝεφΑ
Ένα αξιολύπητο μυστήριο, κάτι αντιφατικό που με αναστάτωνε απέπνεε η κοπέλα εκείνη καθώς προσπαθούσε να κρύψει τα χρόνια της με πολύ αέρα. Μαγνήτιζε το βλέμμα μου η παράξενη μορφή της, όμως το αίνιγμα έχανε τη δύναμή του –και την άλλη στιγμή την ξανακέρδιζε– από τα μεγάλα, ζωηρά, μαύρα μάτια της.
Ήταν ο τύπος της σουβλερής μάγισσας που είχε ξεπέσει με τα χρόνια από το καζάνι με τα βοτάνια και τα μαγικά δεσίματα σε μια αποβάθρα λιμανιού. Δεν είχα την εμπειρία των γυναικών του λι-μανιού, όμως η Χάντρα μ’ έκανε να τις φαντάζομαι κάπως έτσι κι ομολογώ πως μάγεψε μέσα μου την εικόνα τους και την τύλιξε με συμπάθεια.
Είχα πλαγιάσει μαζί της κάμποσες φορές όπως και ο Ζιάντ κι οι μισοί περίπου απ’ όσους τη χαιρετούσαν στο κυλικείο της Σχολής. Ήταν η μόνη γυναίκα που έκανα έρωτα στα τέσσερα χρόνια του πα-νεπιστημίου κι αυτό, επειδή εκείνη με κάλεσε στο σπίτι της κι εκείνη πήρε την πρωτοβουλία να μου ξεκουμπώσει το πουκάμισο.
«Λένε για σένα ότι σου αρέσουν τ’ αγόρια», είχε πει χαμογε-λώντας.
Χαμογέλασα κι εγώ χωρίς να ξαφνιάζομαι. «Το ξέρω», είπα κά-πως δειλά.
«Και λοιπόν; Σου αρέσουν;», με ξαναρώτησε.«Δεν ξέρω», αποκρίθηκα. «Θα πρέπει να μου αρέσουν, όπως
αρέσουν τα όμοια κρυφά από τον εαυτό του στον καθένα. Πάντως, δεν ένιωσα ποτέ μου την επιθυμία...»
Με κοίταξε προσπαθώντας να κάνει το βλέμμα της παιχνιδιάρι-κο και το πρόσωπό της πήρε μια καταπληκτική έκφραση, αλλόκοτη – άλλος θα την έβρισκε γελοία, όμως ξαφνικά είχαν ενωθεί όλα μα-ζί, το κρυφτό με τα χρόνια της, οι άσπρες τρίχες που την πρόδιδαν, τα κόκκινα λιμανίσια μαλλιά της και τα μαύρα ζωηρά της μάτια, η
14
MΑρίΑ ΓεωρΓΑλά
προσπάθειά της να μεταμορφωθεί σε μοιραία γυναίκα, να σαγηνέ-ψει, και η συγκλονιστική αποτυχία της..., όλ’ αυτά ζυμωμένα έδιναν ένα αποτέλεσμα που δεν είναι εύκολο να περιγράψω με λόγια και που συνάρπαζε το βλέμμα μου.
Τη φίλησα γρήγορα στην άκρη της μύτης μην προλάβει να δια-βάσει την κατάπληξή μου. «Και με τις γυναίκες;», με ρώτησε ενώ ξεθύμαινε το αλλόκοτο βλέμμα της.
«Τις ονειρεύομαι αλλά δεν τις κυνηγώ», αποκρίθηκα κοιτάζο-ντας τον απέναντι τοίχο.
«Προτιμάς να σε κυνηγάν’ εκείνες;», συνέχισε ξαναπαίρνοντας ελαφρώς την ίδια έκφραση.
Κούνησα το κεφάλι. «Αλλά, όπως βλέπεις, μέχρι τώρα δε με κυ-νήγησε καμιά – εκτός από σένα».
Το πρόσωπό της έλαμψε. Κι ενώ ξαφνικά συνειδητοποιούσα την γκάφα μου, έμενα εμβρόντητος από τον ενθουσιασμό της. Δεν θα έπρεπε κανονικά να νιώσει παρακατιανή πιάνοντας ένα θήραμα για το οποίο κανένας κυνηγός δεν είχε χαλαλίσει ούτε μία σφαίρα;
Όμως η Χάντρα έδειχνε να πανηγυρίζει. «Δηλαδή, είσαι παρθέ-νος;», με ρώτησε στ’ αγγλικά.
Είπα ναι κουνώντας το κεφάλι. Γι’ αυτή λοιπόν την εμπειρία, την εκπόρθηση ενός απάτητου οχυρού, ξεπουλούσε τόσο φθηνά το γό-ητρό της; Θ’ αργούσα να την καταλάβω.
Η Χάντρα δεν είχε το συνηθισμένο είδος υπερηφάνειας. Έδει-χνε να μην την ενοχλεί το κόστος της ζωής της, η φήμη που έσερνε σαν ουρά μαζεύοντας ειρωνικά χαμόγελα πίσω από την πλάτη της. Για την ξεπεσμένη μάγισσα ο έρωτας συνέχιζε να κρύβει κάτι από τις μαγγανείες της νεότητάς της που αρνιόταν ότι είχε περάσει. Κι ανάμεσα σ’ αυτούς τους μύθους ήταν κι η αποπλάνηση ενός παρ-θένου.
ΜΑΡΙΑ ΓΕΩΡΓΑΛΑ
ΜΑ
ΡΙΑ
ΓΕΩ
ΡΓΑ
ΛΑ
ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
Ουρανός από ΧώµαΓη από Σύννεφα
Ουρα
νός
από
Χώµα
Γη
από
Σύνν
εφαΈνας ολόκληρος κόσμος
από ξωτικά που βρίσκο-νται γύρω, αλλά και μέ-σα μας, ξεπροβάλλει (αν ανοίξουμε τα μάτια της καρ διάς και της φαντασί-ας μας) από τις σελίδες αυ-τού του βιβλίου. Αέρινης φιγούρας και ο χορός της συγγραφέως που με τό-ση άνεση αφήνει το λόγο της να περιπλανηθεί ανά-λαφρα, πατώντας κι η ίδια σαν ξωτικό από τον δύ-σκολο κι επίπονο κάποτε, στον όμορφο και διασκε-δαστικό άλλοτε χορό της ζωής, αποκαλύπτοντας τη σκληρότητα και την ομορ-φιά αυτού του κόσμου. Ένα βιβλίο διαφορετικό, τόσο παραμυθένιο όσο και ρεαλιστικό, γεμάτο συ-ναισθήματα και όμορφα μηνύματα που αφορούν όλους μας.
Αριστέα Βουγέση, ζωγράφος
Υπέροχο!!! Μαρία, δεν κα-τάφερα να γράψω κάτι που να ανταποκρίνεται σε αυτά που νιώθω κάθε φο-ρά που έρχομαι σε επαφή με τα γραπτά σου. Υποκλί-νομαι... Μου αρέσει πολύ η παράκληση αντί προλό-γου. Το σκίτσο, οι γραμμα-τοσειρές, όλα καταπληκτι-κά! Από την πρώτη σελίδα μπαίνει κανείς στο πνεύ-μα και στο συναίσθημα του βιβλίου. Νομίζω ότι θα έπρεπε να γράφεις περισ-σότερο. Είμαι σίγουρη ότι θα πάει περίφημα.
Ιωάννα Kυριοπούλουαναγνώστρια
Η Μαρία Γεωργαλά γεννήθηκε στην Καβάλα. Σπού δασε Φιλοσοφία και Αρχαιολογία στο ΑΠΘ. Ασχολείται με τη συγγραφή και τη ζωγραφική και έχει εκθέσει έργα της στην Ελλάδα και τη Γερμανία. Παράλληλα, είναι συνεργάτιδα ελληνικών περιοδικών και του ομογενειακού Τύπου στο Ντύσσελντορφ. Εκπαιδεύτηκε στο σύστημα Γιόγκα του Πανεπιστημίου “Yoga Bharati” της Ινδίας.Έχει συγγράψει μυθιστορήματα, παιδική λογοτεχνία και ποίηση.«Το Δάσος των Χρωμάτων», μια ιστορία εμπνευσμένη από το έπος της Μαχαμπαράτα, είναι το πρώτο της βιβλίο (Eκδόσεις Κ.Μ. Ζαχαράκης, 2006).
Με το νέο της μυθιστό ρη μα ΟΥΡΑΝΟΣ ΑΠΟ ΧΩΜΑ ΓΗ ΑΠΟ ΣΥΝΝΕΦΑ, η συγγραφέας, ακροβατώντας με αριστοτεχνικό τρόπο μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, αγγίζει το αινιγματικό ερώτημα της ύπαρξής μας.
ΦΩ
ΤΟ:
ΠΑΤ
ΡΟΚΛ
ΟΣ
ΣΤΕΛ
ΛΑΚΗ
Σ
Μ ε φόντο τη Θεσσαλονίκη της μεταπολίτευσης, ο Αλέξαν-δρος, μισός άνθρωπος μισός ξωτικό, αφηγείται τη ζωή του εκπληρώνοντας την αποστολή που του ανέθεσαν τα ξω-
τικά χρίζοντάς τον Πρεσβευτή τους: να ξαναφέρει, μ’ ένα βιβλίο, στους ανθρώπους τον ξεχασμένο κόσμο της φαντασίας, των Μύ-θων και των παραμυθιών.
Η συγγραφέας μάς μεταφέρει, με αριστουργηματικό τρόπο, σε μια ατμόσφαιρα μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Το κείμενο είναι αισιόδοξο κι αέρινο, «σαν παζλ που στροβιλίζεται». Ο ήρωας μάς καλεί, μέσ’ απ’ τον έρωτα και τη Φαντασία, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και την αληθινή ζωή.
(«Πώς γίνεται κανείς ξωτικό;», είχα ρωτήσει παιδί ακόμη το γέρικο τελώνιο μιας βελανιδιάς. «Να παραμείνεις παιδί.
Ν’ αποφύγεις την παραμόρφωση που παθαίνουν τα παιδιά σαν μεγαλώνουν», με είχε συμβουλέψει με ξύλινη φωνή
που μύριζε υγρασία.)
Με λόγια δεν περιγράφεται αυτό το αριστούργημα. Μόνο με μια τεράστια ξωτική παλέτα γεμάτη φως, αρώματα και χρώματα…
Ντέμη Κοζαδίνου,ζωγράφος
«Αν ήμουν ξωτικό θα ‘θελα να ζω μέσα σ’ αυτό το βιβλίο. Επειδή κι εγώ τη ζωή την γνώρισα μέσα σ’ έναν κάλυκα και θεωρώ πως ένα χέρι έγραψε και τη δική μου μοίρα, προτείνω σε όλους όσοι θέλουν να ταξιδέψουν σε μια άλλη διάσταση να ρουφήξουν κι όχι απλώς να διαβάσουν αυτό το αριστούργημα. Το διάβασα κά-τω από το φως του φεγγαριού, ένα αυγουστιάτικο φεγγάρι κάπου στο Αιγαίο, και ταξίδεψα μαγεμένος στον κόσμο που η Μαρία έπλασε για μας». Μένανδρος Μιχαηλίδης, GR4URadio, Polis Magazine, Nτύσσελντορφ
ε ε ε ε φόφόφόόόόντντο ο τητη Θεσσαλονίκη της μεταπολίτευσης, ο Αλέξαν-δρδρροος, , μιμ σός άνθρωπος μισός ξωτικό, αφηγείται τη ζωή του
ηρ ς τη ή ξεκπλπληρώνοντας την αποστολή που του ανέθεσαν τα ξω-τικάκά χ χρίζοοντν άς τον Πρεσβευτή τους: να ξαναφέρει, μ’ ένα βιβλίο, σττουους αννθθρώπους τον ξεχασμένο κόσμο της φαντασίας, των Μύ-θωθων κααι ι των παραραμυμυθιών.
Η σσυυγγραφφέαέαέέ ς ς μάμάμάμάμάμάς ςς μεταφέρει, με αριστουργηματικό τρόπο, σε μια ατττμμόμ σφσφαιαιραρ μετετε αξαξύ ονείρου και πραγματικότητας. Το κείμενο είναι αια σισιόδό οξοξο ο κικι αέρινο, «σαν παζλ που στροβιλίζεται». Ο ήρωας μάς κααλελεεί,ί,ίίί μ μέσέσ’ ’ απαπ’ τον έρωτα και τη Φαντασία, να γνωρίσουμε τον εαυτό μαμαμμ ς ς κακαααααι ιιιιι τητηηηηην ν αλαληθινή ζωή.
(«(«ΠώΠώώώώς ς ςς γίγίίνενεταται κανείς ξωτικό;», είχα ρωτήσει παιδί ακόμη η η τοτο γ γέρέρικικι ο ο οο τετττεττ λώλώώώώώνινινννν ο ο μιας βελανιδιάς. «Να παραμείνεις παιδί.
Ν’ αποποοφύφύφύγεγεγγ ιςις τ ηνην π ππαραραραραραραμαμαμαμαμμόρφωση που παθαίνουν τα παιδιά σαν μεμεγαγαλώλώνονοουνυν»,»,»» μ μμμμ με εε εε ε εείχε συμβουλέψει με ξύλινη φωνή
ποποποποποπου μύριζε υγρασία.)
ΜεΜεΜεΜεΜεΜε λ λ λ λ λ λόγια δδενν π περερρριγγράράφεφεταται αυτό το αριστούργημα. Μόνο με μια τεράστια ξωξωτικήκή π παλα έτα γεμάτηηη φ φ φ φ φ φωςωςωςωςωςως, ,, αρώματα και χρώματα……
Ντέμη Κοζαζαδίδίνονου,υ,ζωζζωζ γρράφάφάφφοςος
«Αν ήμουυν ν ξωωτιτιτιτιτικόκόκόκόκό θθθ θθθαα ‘θελλλλλλα α αα α ναναναναναα ζ ζζζζω ω μέμέμμμμ σασα σ’ αυτό το βιβιβλβλίοίο. ΕπΕππειειδήδήήή κκκκκιιιι ι εγεγεεεγε ώ τη ζζ ζζζζωήωή την γνώρισα μέμέέέέέσασασαασασα σ’ ένανν κ κκκάλάλλυκυκυκυκυκυκα α ααα α κακακακακακαι ι θεθεθεθεθεθεωρωρωρωρωρώ ώ ώ ώ ώ πωπωπωπωπωως ς ένναα ααα α χέχέχχ ριριι έέέγραψεε ε κακακακακακαι τητητηττητ δικκκκκκήή ήήήή μομομομομομου μοίρα, προτείνω σεσεσεσεσεσε όλουςυςυςυςςς ό ό ό όό όσοι θέθέθέθέθέθέλλολολολολ υνυνυνυνυνυν νν ννν ναααααα ταααατααξξιξιξξ δέδέέέέέψοψοψοψψψ υνυννν σ σσσσσε ε εε μιμ α άλάλλλλάλληληλληλλ δδδιάιάιάιάάστασσσσηη ναναν ρουφήξουν κι όχιχι απλώς να διαβάσσουοουν ν αυαυαυαα τότό το αραριστούρύρύρύργηγηγηηγηγημαααααα. . . . . ΤοΤοΤοΤοΤο δδ δ δ δδιάιάιάάιάιάβαβ σα κκκκκκά-άά-ά-άά
ό ύ έ ά άά ά ΑΑΑΑΑ ίτω από το φως του φεγγαριού, ένα αυγυγουουυστστιάτικοο φ φφφεγεγγγάγάρι κάπποουουουουου σ σ σ τοτοτοτοτο ΑΑΑΑ Α Αιγαίο, κκκ κκκαιαιαιαα ταξίδεψα μαγεμένος στον κόσμο που η Μαρία έπέπλαλασεσσεσεσεσε γγγγγγιια μας». Μένανδρος Μιχαηλίδης, GR4URadio, Polis Magagazazinine, Nτύύύύσσσσσσσσσσσ ελελελελελλντνννντν ορφ
ΕΚ∆ΟΣΕΙΣοσελότοςΕοΕΚ∆ΟΣΕΙΣ
οσελότοςΕο
ISBN 978-960-98931-3-8
15
OυρΑΝΟΣ ΑπΟ ΧωMa Γη ΑπΟ ΣυΝΝεφΑ
Ξαφνικά λοιπόν, η αποχή μου από τα μυστήρια του έρωτα γινό-ταν για μένα προνόμιο και μ’ έμπαζε στο άδυτο του ναού. Η παρ-θενιά μου, στα χέρια μιας έμπειρης γυναίκας, έγινε κομματάκια και το βαρύ άρωμα με το οποίο είχε τυλίξει το κορμί της η Χάντρα δεν ήταν παρά το λιβάνι αυτής της τελετουργίας. Σφάδαζα στο ντιβά-νι της για ώρες και το λιβάνι πάνω στα σώματά μας ανακατεύτηκε τόσο με το αλάτι που στο τέλος εξατμίστηκε. Το τελετουργικό της μύησης είχε ολοκληρωθεί κι αυτό που συνεχίζαμε να κάνουμε είχε ξεφύγει πια από τα όρια του ιερού.
Το βράδυ είχε τρυπώσει απ’ το παράθυρο κι έκρυβε από τα μάτια
μας τα πράγματα του δωματίου˙ μέσα στο σκοτάδι η Χάντρα μπο-ρούσε να συνειδητοποιήσει καλύτερα την έκπληξή της.
«Φαίνεσαι αρχάριος αλλά..., καλά τα κατάφερες για πρώτη φο-ρά», μου είπε στ’ αγγλικά. Κι ύστερα, ψάχνοντας τα μάτια μου στα σκοτεινά, «μήπως με δουλεύεις;»
«Καθόλου», αποκρίθηκα. «Δεν είχα λόγο να σου πω ψέματα. Όμως, κάτι ήξερα από πριν – κι ας μην το είχα κάνει... όπως σήμερα».
Ήταν αλήθεια. Κάτι ήξερα από καιρό, από αναρίθμητα ταξίδια μου στις πιο παθητικές ερωτικές χώρες. Αμέτρητες Ξωτικές και Σα-λαμάντρες μού είχαν διδάξει τα μυστικά του έρωτα πάνω στο κορ-μί τους. Κι ακόμη, το προηγούμενο βράδυ, νιώθοντας πως θα μου δινόταν το χρίσμα του έρωτα πάνω σε γήινο γυναικείο κορμί, είχα φροντίσει να καλέσω τις αόρατες φίλες μου για ένα τελευταίο σε-μινάριο. Το απόγευμα, στο κυλικείο της Σχολής, η Χάντρα με είχε καλέσει στο σπίτι της κοιτάζοντάς με στα μάτια μ’ έναν τρόπο τόσο εκφραστικό που δεν είχα δει σε καμιά Σαλαμάντρα ως τότε. Συνή-θως στα πνεύματα αρέσουν περισσότερο οι υπαινιγμοί και τα υπο-
ΜΑΡΙΑ ΓΕΩΡΓΑΛΑΜ
ΑΡ
ΙΑ Γ
ΕΩΡ
ΓΑΛ
Α
ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΥΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΘΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΣΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΤΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΗΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΜΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ
Ουρανός από ΧώµαΓη από Σύννεφα
Ουρα
νός
από
Χώµα
Γη
από
Σύνν
εφαΈνας ολόκληρος κόσμος
από ξωτικά που βρίσκο-νται γύρω, αλλά και μέ-σα μας, ξεπροβάλλει (αν ανοίξουμε τα μάτια της καρ διάς και της φαντασί-ας μας) από τις σελίδες αυ-τού του βιβλίου. Αέρινης φιγούρας και ο χορός της συγγραφέως που με τό-ση άνεση αφήνει το λόγο της να περιπλανηθεί ανά-λαφρα, πατώντας κι η ίδια σαν ξωτικό από τον δύ-σκολο κι επίπονο κάποτε, στον όμορφο και διασκε-δαστικό άλλοτε χορό της ζωής, αποκαλύπτοντας τη σκληρότητα και την ομορ-φιά αυτού του κόσμου. Ένα βιβλίο διαφορετικό, τόσο παραμυθένιο όσο και ρεαλιστικό, γεμάτο συ-ναισθήματα και όμορφα μηνύματα που αφορούν όλους μας.
Αριστέα Βουγέση, ζωγράφος
Υπέροχο!!! Μαρία, δεν κα-τάφερα να γράψω κάτι που να ανταποκρίνεται σε αυτά που νιώθω κάθε φο-ρά που έρχομαι σε επαφή με τα γραπτά σου. Υποκλί-νομαι... Μου αρέσει πολύ η παράκληση αντί προλό-γου. Το σκίτσο, οι γραμμα-τοσειρές, όλα καταπληκτι-κά! Από την πρώτη σελίδα μπαίνει κανείς στο πνεύ-μα και στο συναίσθημα του βιβλίου. Νομίζω ότι θα έπρεπε να γράφεις περισ-σότερο. Είμαι σίγουρη ότι θα πάει περίφημα.
Ιωάννα Kυριοπούλουαναγνώστρια
Η Μαρία Γεωργαλά γεννήθηκε στην Καβάλα. Σπού δασε Φιλοσοφία και Αρχαιολογία στο ΑΠΘ. Ασχολείται με τη συγγραφή και τη ζωγραφική και έχει εκθέσει έργα της στην Ελλάδα και τη Γερμανία. Παράλληλα, είναι συνεργάτιδα ελληνικών περιοδικών και του ομογενειακού Τύπου στο Ντύσσελντορφ. Εκπαιδεύτηκε στο σύστημα Γιόγκα του Πανεπιστημίου “Yoga Bharati” της Ινδίας.Έχει συγγράψει μυθιστορήματα, παιδική λογοτεχνία και ποίηση.«Το Δάσος των Χρωμάτων», μια ιστορία εμπνευσμένη από το έπος της Μαχαμπαράτα, είναι το πρώτο της βιβλίο (Eκδόσεις Κ.Μ. Ζαχαράκης, 2006).
Με το νέο της μυθιστό ρη μα ΟΥΡΑΝΟΣ ΑΠΟ ΧΩΜΑ ΓΗ ΑΠΟ ΣΥΝΝΕΦΑ, η συγγραφέας, ακροβατώντας με αριστοτεχνικό τρόπο μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας, αγγίζει το αινιγματικό ερώτημα της ύπαρξής μας.
ΦΩ
ΤΟ:
ΠΑΤ
ΡΟΚΛ
ΟΣ
ΣΤΕΛ
ΛΑΚΗ
Σ
Μ ε φόντο τη Θεσσαλονίκη της μεταπολίτευσης, ο Αλέξαν-δρος, μισός άνθρωπος μισός ξωτικό, αφηγείται τη ζωή του εκπληρώνοντας την αποστολή που του ανέθεσαν τα ξω-
τικά χρίζοντάς τον Πρεσβευτή τους: να ξαναφέρει, μ’ ένα βιβλίο, στους ανθρώπους τον ξεχασμένο κόσμο της φαντασίας, των Μύ-θων και των παραμυθιών.
Η συγγραφέας μάς μεταφέρει, με αριστουργηματικό τρόπο, σε μια ατμόσφαιρα μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Το κείμενο είναι αισιόδοξο κι αέρινο, «σαν παζλ που στροβιλίζεται». Ο ήρωας μάς καλεί, μέσ’ απ’ τον έρωτα και τη Φαντασία, να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και την αληθινή ζωή.
(«Πώς γίνεται κανείς ξωτικό;», είχα ρωτήσει παιδί ακόμη το γέρικο τελώνιο μιας βελανιδιάς. «Να παραμείνεις παιδί.
Ν’ αποφύγεις την παραμόρφωση που παθαίνουν τα παιδιά σαν μεγαλώνουν», με είχε συμβουλέψει με ξύλινη φωνή
που μύριζε υγρασία.)
Με λόγια δεν περιγράφεται αυτό το αριστούργημα. Μόνο με μια τεράστια ξωτική παλέτα γεμάτη φως, αρώματα και χρώματα…
Ντέμη Κοζαδίνου,ζωγράφος
«Αν ήμουν ξωτικό θα ‘θελα να ζω μέσα σ’ αυτό το βιβλίο. Επειδή κι εγώ τη ζωή την γνώρισα μέσα σ’ έναν κάλυκα και θεωρώ πως ένα χέρι έγραψε και τη δική μου μοίρα, προτείνω σε όλους όσοι θέλουν να ταξιδέψουν σε μια άλλη διάσταση να ρουφήξουν κι όχι απλώς να διαβάσουν αυτό το αριστούργημα. Το διάβασα κά-τω από το φως του φεγγαριού, ένα αυγουστιάτικο φεγγάρι κάπου στο Αιγαίο, και ταξίδεψα μαγεμένος στον κόσμο που η Μαρία έπλασε για μας». Μένανδρος Μιχαηλίδης, GR4URadio, Polis Magazine, Nτύσσελντορφ
ε ε ε ε φόφόφόόόόντντο ο τητη Θεσσαλονίκη της μεταπολίτευσης, ο Αλέξαν-δρδρροος, , μιμ σός άνθρωπος μισός ξωτικό, αφηγείται τη ζωή του
ηρ ς τη ή ξεκπλπληρώνοντας την αποστολή που του ανέθεσαν τα ξω-τικάκά χ χρίζοοντν άς τον Πρεσβευτή τους: να ξαναφέρει, μ’ ένα βιβλίο, σττουους αννθθρώπους τον ξεχασμένο κόσμο της φαντασίας, των Μύ-θωθων κααι ι των παραραμυμυθιών.
Η σσυυγγραφφέαέαέέ ς ς μάμάμάμάμάμάς ςς μεταφέρει, με αριστουργηματικό τρόπο, σε μια ατττμμόμ σφσφαιαιραρ μετετε αξαξύ ονείρου και πραγματικότητας. Το κείμενο είναι αια σισιόδό οξοξο ο κικι αέρινο, «σαν παζλ που στροβιλίζεται». Ο ήρωας μάς κααλελεεί,ί,ίίί μ μέσέσ’ ’ απαπ’ τον έρωτα και τη Φαντασία, να γνωρίσουμε τον εαυτό μαμαμμ ς ς κακαααααι ιιιιι τητηηηηην ν αλαληθινή ζωή.
(«(«ΠώΠώώώώς ς ςς γίγίίνενεταται κανείς ξωτικό;», είχα ρωτήσει παιδί ακόμη η η τοτο γ γέρέρικικι ο ο οο τετττεττ λώλώώώώώνινινννν ο ο μιας βελανιδιάς. «Να παραμείνεις παιδί.
Ν’ αποποοφύφύφύγεγεγγ ιςις τ ηνην π ππαραραραραραραμαμαμαμαμμόρφωση που παθαίνουν τα παιδιά σαν μεμεγαγαλώλώνονοουνυν»,»,»» μ μμμμ με εε εε ε εείχε συμβουλέψει με ξύλινη φωνή
ποποποποποπου μύριζε υγρασία.)
ΜεΜεΜεΜεΜεΜε λ λ λ λ λ λόγια δδενν π περερρριγγράράφεφεταται αυτό το αριστούργημα. Μόνο με μια τεράστια ξωξωτικήκή π παλα έτα γεμάτηηη φ φ φ φ φ φωςωςωςωςωςως, ,, αρώματα και χρώματα……
Ντέμη Κοζαζαδίδίνονου,υ,ζωζζωζ γρράφάφάφφοςος
«Αν ήμουυν ν ξωωτιτιτιτιτικόκόκόκόκό θθθ θθθαα ‘θελλλλλλα α αα α ναναναναναα ζ ζζζζω ω μέμέμμμμ σασα σ’ αυτό το βιβιβλβλίοίο. ΕπΕππειειδήδήήή κκκκκιιιι ι εγεγεεεγε ώ τη ζζ ζζζζωήωή την γνώρισα μέμέέέέέσασασαασασα σ’ ένανν κ κκκάλάλλυκυκυκυκυκυκα α ααα α κακακακακακαι ι θεθεθεθεθεθεωρωρωρωρωρώ ώ ώ ώ ώ πωπωπωπωπωως ς ένναα ααα α χέχέχχ ριριι έέέγραψεε ε κακακακακακαι τητητηττητ δικκκκκκήή ήήήή μομομομομομου μοίρα, προτείνω σεσεσεσεσεσε όλουςυςυςυςςς ό ό ό όό όσοι θέθέθέθέθέθέλλολολολολ υνυνυνυνυνυν νν ννν ναααααα ταααατααξξιξιξξ δέδέέέέέψοψοψοψψψ υνυννν σ σσσσσε ε εε μιμ α άλάλλλλάλληληλληλλ δδδιάιάιάιάάστασσσσηη ναναν ρουφήξουν κι όχιχι απλώς να διαβάσσουοουν ν αυαυαυαα τότό το αραριστούρύρύρύργηγηγηηγηγημαααααα. . . . . ΤοΤοΤοΤοΤο δδ δ δ δδιάιάιάάιάιάβαβ σα κκκκκκά-άά-ά-άά
ό ύ έ ά άά ά ΑΑΑΑΑ ίτω από το φως του φεγγαριού, ένα αυγυγουουυστστιάτικοο φ φφφεγεγγγάγάρι κάπποουουουουου σ σ σ τοτοτοτοτο ΑΑΑΑ Α Αιγαίο, κκκ κκκαιαιαιαα ταξίδεψα μαγεμένος στον κόσμο που η Μαρία έπέπλαλασεσσεσεσεσε γγγγγγιια μας». Μένανδρος Μιχαηλίδης, GR4URadio, Polis Magagazazinine, Nτύύύύσσσσσσσσσσσ ελελελελελλντνννντν ορφ
ΕΚ∆ΟΣΕΙΣοσελότοςΕοΕΚ∆ΟΣΕΙΣ
οσελότοςΕο
ISBN 978-960-98931-3-8
