ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ

2013

Σκέψεις, απόψεις, θέσεις. Συμπληρωματικές προτάσεις

Γιώργος Δημητρίου

οικονομία είναι για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για

την οικονομία.

Αυτήν την απλή, θεωρητικώς αυτονόητη μα σήμερα ξεχασμένη

αρχή ξαναφέρνει στην επιφάνεια ο «πόλεμος των αγορών» που

διεξάγεται σήμερα.. Έτσι, το μόνο που σχετικώς μπορεί να

διαβεβαιώσει κανείς είναι ότι όσα σε αυτό περιέχονται έχουνε

σήμερα σημασία μεγαλύτερη από οποτεδήποτε άλλοτε. Και

είναι ακριβώς η επικαιρότητα αυτή που καταδεικνύει ότι, πέρα

από τα γενικώς γνωστά, βασικό αίτιο της σύρραξης των ετών

1939-1945 υπήρξε η οικονομία.

Όπως εύκολα καταλαβαίνει κανείς, το βασισμένο στον χρυσό

νομισματικό και, ευρύτερα, οικονομικό σύστημα δεν είναι

συμβατό με την έννοια της ανεξαρτησίας και της κοινωνικής

δικαιοσύνης όπου θεμελιώνεται το κίνημα μας. Ο χρυσός είναι

το κατεξοχήν άχρηστο μέταλλο. Το μόνο του πλεονέκτημα

έγκειται στην πολύ μεγάλη δυσκολία με την οποία

οξειδώνεται. Προξενεί, κατά συνέπεια, μεγάλα ερωτηματικά

ως προς τη λογική ευστάθεια του ανθρωπίνου πνεύματος η

αναγωγή αυτού του όχι μόνο άχρηστου μα και δυσεύρετου

μέταλλου σε βάση της ευημερίας των λαών. Και τούτο, γιατί,

έστω και βάζοντας κανείς κατά μέρος τους λόγους για τους

οποίους η κατοχή χρυσού εξελίχθηκε σε προϋπόθεση της

υλικής ευτυχίας των ανθρώπων, η έλλειψη οποιασδήποτε

σχέσης μεταξύ της συσσώρευσης αυτού του ‘πολύτιμου’

μέταλλου και της ικανότητας για αποδοτική εργασία είναι

εξώφθαλμη. Η κτήση του χρυσού, πράγματι, είναι αποτέλεσμα

τύχης, απάτης, κλοπής, αρπαγής και ποτέ αποδοτικής

εργασίας. Κατά συνέπεια, κανένας που συστηματικώς

εργάζεται δεν είναι καταρχήν σε θέση να μαζέψει σημαντικές

ποσότητες χρυσού – με αποτέλεσμα οι κοινωνίες να άγονται

Η

και να φέρονται από εκείνους ακριβώς που συστηματικώς

αποφεύγουνε την εργασία.

Τι είναι όμως η εργασία; Την απάντηση έδωσε ήδη κατά τον

19ο αιώνα ο ημέτερος Απόστολος Αρσάκης: «Η εργασία»,

έγραψε ο εθνικός μας ευεργέτης, αποτελεί «την πρώτη, την

ιερότερη, την κατεξοχήν απαράγραπτη» ιδιοκτησία του

ανθρώπου, η οποία, μάλιστα, επιφέρει όχι μόνο πλούτο αλλά

και ηθικό εξευγενισμό. Συνεπώς μία και μόνη είναι η

κοινωνικού και οικονομικού χαρακτήρα αποστολή του

Κράτους: η προστασία της εργασίας. Όλα τα άλλα δεν είναι

παρά αερολογίες, που απλώς αποσκοπούν στην εξαπάτηση

των αφελών, όπως θα έλεγε και ο Δημήτριος Γούναρης. Και

τούτο, διότι η, σε απλά ελληνικά, εξαθλίωση των ανθρώπων

αποτελεί παταγώδη και δραματική αποτυχία του Κράτους.

Μόνο σε αυτό πρέπει, λοιπόν, να επιρρίπτεται η σχετική

ευθύνη και μόνο όσοι διοικούν, κατά τη συγκεκριμένη στιγμή,

την κρατική μηχανή πρέπει να υφίστανται τις ποινικές

επιπτώσεις της ευθύνης αυτής.

«Πολιτική», είχε πει και πάλι ο Δημήτριος Γούναρης, «είναι η

ενεργός διεύθυνση του πραγματικού βίου της κοινωνίας.

Εκτελεί [η πολιτική] το έργο της όχι [μόνο] βρίσκοντας και

διακηρύσσοντας τις αρχές που την εμπνέουν, αλλά μέσω τής

βάσει των αρχών αυτών πραγματικής μεταβολής της

κοινωνίας». Το δικαίωμα κάθε ανθρώπου στην εργασία είναι

ταυτόσημο με την αξιοπρέπεια και την ανεξαρτησία. Υπό την

κυριαρχία του βασισμένου στον χρυσό χρήματος, στην

πλειοψηφία τους οι άνθρωποι είναι «δειλοί και ανόητοι» και,

κατά κανόνα, «ανίκανοι να σκεφτούν κάτι μεγάλο». Προτιμούν

ακόμα και να πεθάνουνε παρά να κάνουνε μια γενναία πράξη

– ή, με διατύπωση διαφορετική: Είναι έτοιμοι να υποστούν και

να κάνουνε τα πάντα, αρκεί να μη χαλάσει η

«κακομοιριασμένη τους ζωή» λυσσαλέα να παλέψουνε

προκειμένου να κρατήσουνε τις αλυσίδες με τις οποίες

διασφαλίζεται η υποδούλωσή τους. Μόνο η απελευθέρωση

από τη δουλεία του χρυσού/χρήματος επιφέρει την εκδήλωση

των μεγάλων ικανοτήτων που περικλείονται στην ανθρώπινη

ψυχή.

Η αλλαγή που καλό θα είναι να υπάρξει είναι ο εξοβελισμός

του χρυσού και η συνακόλουθη αναγωγή της εργασίας σε

πηγή και μέτρο του πλούτου του Ελληνικού Λαού. Ευθέως

συνδέεται έτσι, το μέγεθος του πλούτου και, συνακολούθως,

της ευημερίας που μπορούν να απολαμβάνουνε οι κοινωνίες

και τα άτομα με την ικανότητά τους να παράγουν και να

δημιουργούν..

Εδώ προτείνεται η ιδαίτερα υψηλή φορολόγηση των

ενεχειροδανειστηρίων και μικρομάγαζων αγοράς τιμαλφών,

αργυρών και άλλων αντικειμένων, εφόσον ακριβώς δεν

παράγουν τίποτε, παρά μόνο αισχροκερδούν στις πλάτες όσων

πολιτών βρίσκονται σε αδυναμία πληρωμών.

Εκείνη η κατηγορία πολιτών που αυτή τη στιγμή επισήμως

(από κυβερνητικές πηγές) έχει ξεπεράσει το 27% ( 32-35%

σύμφωνα με την εκτίμηση Ανεξ. Ελλήνων) είναι οι

άνεργοι/ες συμπατριώτες μας. Ποσοστό που θεωρείται ότι

είναι άκρως επικίνδυνο (Αδ. Πεπελάσης

http://www.skai.gr/player/TV/?MMID=237120) και βέβαιο

σύμφωνα με τους ιστορικούς της Οικονομίας ότι θα προκαλέσει

ανάφλεξη, με ανυπολόγιστες περαιτέρω συνέπειες ως προς την

ολοκληρωτική καταστροφή του κοινωνικού ιστού, την χαώδη

κοινωνική αναταραχή μαζί με τρομακτικές καταστροφές και

βλάβες. Σύμφωνα με την Εθνική Αντιπρόταση των

Ανεξαρτήτων Ελλήνων (Κυβερνητικό Πρόγραμμα)

http://anexartitoiellines.gr/gov_program.php

ζητείται η χορήγηση επιδόματος σε όλους ανεξαιρέτως τους

ανέργους (Ελληνικής υπηκοότητας) όπως και επίδομα

απασχόλησης το οποίο θα διευκολύνει τους εργοδότες

καθιστώντας «φτηνότερο» το ημερομίσθιο ή μισθό σε όσους

προσλάβουν Έλληνες.

Εδώ θα θέλαμε να προσθέσουμε ότι το επίδομα ανέργου δεν

μπορεί σε καμία περίπτωση να είναι κατώτερο του επιδόματος

Πρόνοιας, περίπου 320 € μηνιαίως, μαζί με ιατροφαρμακευτική

περίθαλψη.

Θα πρέπει να δοθούν αντικίνητρα με υψηλότερη φορολόγηση

σε όσους απασχολούν αλλοδαπούς, αντίστοιχη με την διαφορά

ημερομισθίων απ’ ότι σε Έλληνα εργαζόμενο ή και μεγαλύτερο

ακόμα κόστος, ώστε να προτιμάται ο αυτόχθων εργαζόμενος, ο

οποίος ούτως ή άλλως έχει προτεραιότητα εργαζόμενος/η στον

τόπο του, αν θέλουμε να ονομαζόμαστε Έλληνες. Να

διοργανωθούν εκστρατείες ενημερώσεως της κοινής γνώμης.

λχ:

-«Ρώτησες στην πολυκατοικία σου αν υπάρχει άνεργη μητέρα

Ελληνίδα, προτού αναθέσεις το σιδέρωμα και το καθάρισμα σε

αλλοδαπή;»

Προτεραιότητα στους Έλληνες. Πατρίδα είναι οι άνθρωποι

πρωτίστως και κατόπιν τα βουνά οι θάλασσες κλπ.

Γιατί δίχως εργασία για όλους και δίχως δωρεάν πρόσβαση

όλων σε υψηλού επιπέδου υπηρεσίες παιδείας και υγείας, δεν

οικοδομείται κοινωνία αλληλεγγύης αλλά ζούγκλα.

Η ανεργία και η διακύμανσή της δεν είναι φυσικά φαινόμενα.

Ασφαλώς είναι φαινόμενο σύμφυτο με τον νεοφιλελεύθερο

τρόπο διάρθρωσης της οικονομίας και εξυπηρετεί πλην των

άλλων τον αποτελεσματικό έλεγχο του κόστους

εργασίας. Αλλά αυτό καθόλου δεν σημαίνει ότι μια σωστή

διακυβέρνηση μένει περίπου παρατηρητής του φαινομένου και

το αφήνει να εξελίσσεται. Μπορούν εύκολα και γρήγορα να

καταρτιστούν εκατοντάδες προγράμματα γενικά και τοπικά,

που αφενός μεν θα δίνουν τη δυνατότητα πραγματικής 4ωρης

εργασίας σε όλους τους ανέργους, αφετέρου δε θα αξιοποιούν

τις γνώσεις και τα ταλέντα τους, βοηθώντας τους συνάμα να

αναπτύξουν δεξιότητες και εμπειρίες. Ας σκεφτεί κανείς για

παράδειγμα πόσοι άνθρωποι θα μπορούσαν να δουλέψουν σε

προγράμματα εργασίας του τύπου "βοήθεια στο σπίτι",

"ανασκαφική ανάδειξη αρχαιολογικού πλούτου", "βασική

εκπαίδευση μεταναστών", "αυτοδιαχειριζόμενοι βρεφονηπιακοί

και παιδικοί σταθμοί", "ψηφιακή εκπαίδευση ενηλίκων",

"συντήρηση και αναστήλωση μνημείων πολιτιστικής

κληρονομιάς", "κατάρτιση ανειδίκευτων ανέργων", "φύλαξη

γειτονιάς", "καλλιέργεια εύφορης δημόσιας γης" και καμιά

εκατοστή ακόμα που πρόχειρα θα μπορούσαμε να

διατυπώσουμε. Έτσι νομίζω πως πρέπει να διαχειρίζεται το

Κράτος την ανεργία, έτσι να φέρεται στον άνεργο άνθρωπο και

όχι με επιδόματα φτώχειας και αποκλεισμού. Σε κάθε

περίπτωση ωστόσο πρωτεύον ζητούμενο δεν είναι η διαχείριση

της ανεργίας, αλλά η δημιουργία προϋποθέσεων ώστε να

υπάρχει πλήρης και πραγματική δουλειά για όλους. Μια

διακυβέρνηση των Ανεξαρτήτων Ελλήνων οφείλει σήμερα να

κάνει και να προωθήσει επιλογές ανασυγκρότησης της

οικονομίας που να παράγουν πραγματικές θέσεις εργασίας και

πραγματικό πλούτο. Οι δυνατότητες είναι νομίζω

απεριόριστες, αν και φαίνεται να προσκρούουν σε δεσμεύσεις

που προέρχονται από την ΕΕ ,ενώ πρακτικά προσκρούουν και

στην ολότελα διαδεδομένη απέχθεια (στα όρια μίσους) προς

κάθε μορφή χειρωνακτικής εργασίας. Ίσως όμως τα εμπόδια

αυτά να μην είναι ανυπέρβλητα …

• Παραγωγική Ανασυγκρότηση της Οικονομίας.

Ξέρουμε τι σημαίνει στην πραγματικότητα παραοικονομία και

φοροδιαφυγή; Έχουμε καταλάβει ότι είναι ολότελα

διαφορετικά πράγματα η αδυναμία πληρωμής δηλωμένων

φόρων και εισφορών με την φοροκλοπή εξαιτίας μαύρης

οικονομικής δραστηριότητας και την εισφοροδιαφυγή μέσω

αδήλωτης εργασίας; Ξέρουμε ότι αυτή η (μη εισφέρουσα)

παραοικονομία ίσως είναι μεγαλύτερη της δηλούμενης

οικονομίας;

Έχουμε ιδέα ότι δεν παράγεται πλούτος με τέσσερα

εκατομμύρια άνεργους ή αμολάμε κορώνες του τύπου

«ανακατανομή του πλούτου» και πάλι καθαρίσαμε.

Έχουμε καταλάβει ότι η εγχώρια παραγωγή με το ζόρι

καλύπτει το 60% της διατροφικής επάρκειας, αλλά και ότι είναι

απολύτως εξαρτημένη από εισαγόμενες πρώτες ύλες,

εργαλεία, μηχανές και ενέργεια;

Ξέρουμε ότι αυτή η ολότελα στρεβλή «βαριά βιομηχανία»

(τουρισμός) έχει το μαύρο της το χάλι αλλά σιτίζει πάνω από

ένα εκατομμύριο κόσμο;

Είναι σίγουρο ότι η απαιτείται διαπραγμάτευση ως προς τις

δεσμεύσεις της χώρας από την λεγόμενη Κοινή Αγροτική

Πολιτική. Και χρειάζεται η πλήρης απαλλαγή από τα δεσμά

της ΚΑΠ, έστω κι αν αυτό συνεπάγεται την έξοδο της χώρας

από την Ε.Ε.

Μια ματιά στην εξέλιξη του εμπορικού ισοζυγίου στον τομέα

«τρόφιμα-ποτά» όχι μόνο δεν θα αφήσει κανένα περιθώριο

αμφισβήτησης αυτής της θέσης αλλά θα επιβεβαιώσει αμέσως

τις προτεραιότητες παραγωγικής ανασυγκρότησης του

πρωτογενούς και του δευτερογενούς τομέα σε αυτήν την

κατηγορία που είναι η πλέον κρίσιμη για τη χώρα και το λαό

της.

Δεν χρήζει εξηγήσεων και σχολιασμού το γεγονός ότι η χώρα

έχει οδηγηθεί να πληρώνει για εισαγωγές κρεάτων και

γαλακτοκομικών όσα και για πετρέλαιο!

Η χώρα μας μπορεί και πρέπει να γίνει αμέσως (ήταν άλλοτε)

αυτάρκης σε κρέατα, γαλακτοκομικά, άλευρα, όσπρια, λίπη –

έλαια, θαλασσινά, λαχανικά και φρούτα.

Το κόστος παραγωγής δεν είναι δεδομένο κι ούτε μπορεί να

καλυφθεί με επιδοτήσεις και δάνεια. Οι σπόροι, τα λιπάσματα,

τα φυτοφάρμακα, οι μηχανές, το πετρέλαιο και τα αναλώσιμα

είναι που κάνουν το κόστος ψηλό και απρόβλεπτο. Εκεί

χρειάζονται παρεμβάσεις και δράσεις. Είναι η γραφειοκρατία, η

πολυνομία, η πολυαρχία που φρενάρουν την ανάπτυξη της

πρωτογενούς παραγωγής ή την κάνουν ασύμφορη. Εκεί

χρειάζεται αποφασιστική παρέμβαση. Για να φτιάξει κανείς

μια μονάδα εκτροφής ζώων επιπέδου οικοτεχνίας, πρέπει να

πάρει άδειες από εκατό διαφορετικές υπηρεσίες, να πληρώσει

ένα σκασμό λεφτά και να αποδεχτεί ότι θα καταστεί εις το

διηνεκές παράνομος κατά την κρίση των αδιάφθορων κατά τα

άλλα ελεγκτικών δημόσιων αρχών. Αλλά ακόμα κι αν

τολμήσει και τα καταφέρει, πάλι θα είναι εξαρτημένος από τα

κερδοσκοπικά κυκλώματα που λυμαίνονται το γάλα και το

κρέας.

Γεωργία δίχως νερό άρδευσης δεν γίνεται. Τι γίνεται λοιπόν με

το νερό; Η ίδια φάμπρικα. Κάτι η σπέκουλα «το νερό είναι

κοινωνικό αγαθό» κάτι οι θεολογικού τύπου περιβαλλοντικές

παπάρες περί υδάτινων πόρων έχουν κάνει το νερό άρδευσης

είτε παράνομη δραστηριότητα είτε είδος πολυτελείας είτε μέσο

πλουτισμού για λίγους ημέτερους.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το κλειδί της παραγωγικής

ανασυγκρότησης, εφόσον θέλουμε η ανασυγκρότησή αυτή να

γίνει προς όφελος της κοινωνίας, βρίσκεται στην γεωργική –

κτηνοτροφική παραγωγή και στον τομέα τροφίμων, ενώ έπεται

ο κλάδος της εμπορίας τους, γιατί και εδώ κάνουν πάρτι καμιά

δεκαριά δίκτυα διανομών.

Κάποτε πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτός ο τόπος, αυτή η

χώρα, αυτός ο λαός διαθέτουν ένα μοναδικό πλεονέκτημα. Κι

αυτό δεν είναι οι ωραίες τσιμενταρισμένες παραλίες και τα «all

inclusive» πακέτα. Είναι τα μνημεία του παγκόσμιου

πολιτισμού, είναι ο εξ αυτών αρχαιολογικός - πολιτιστικός

τουρισμός που μπορεί να αναπτυχθεί. Παραλίες και

πασαρέλες βρίσκει κανείς παντού στον κόσμο, αλλά δεν

βρίσκει πουθενά Κνωσό, Φαιστό, Ολυμπία, Δελφούς,

Παρθενώνα και Επίδαυρο. Η προώθηση της ανάδειξης της

πολιτιστικής κληρονομιάς του τόπου είναι νομίζω

αποκλειστική υπόθεση και ευθύνη των Ανεξαρτήτων Ελλήνων.

Ο δε τουρισμός αυτού του τύπου είναι πολλαπλά

προσοδοφόρος ενώ η ανασκαφική - αναστηλωτική

δραστηριότητα πράγματι θα μπορούσε να διεκδικήσει τον τίτλο

της εθνικής βαριάς βιομηχανίας.

Μετανάστες, πρόσφυγες και ο δόλιος εποικισμός της

πατρίδας μας

Κανένας λογικός άνθρωπος δεν μπορεί να είναι αντίθετος με

διακηρύξεις – θέσεις που αφορούν στην υπεράσπιση των

δικαιωμάτων ανθρώπου και οι μετανάστες – πρόσφυγες είναι

πρώτα από όλα άνθρωποι. Κανείς λογικός άνθρωπος δεν

μπορεί επίσης να αμφισβητήσει το γεγονός ότι ο δείκτης

προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων είναι ευθέως

ανάλογος προς τη δημοκρατική οργάνωση της κοινωνίας.

Θα πρέπει να γίνει αμέσως (όπως προτείνεται και στην

κυβερνητική διακήρυξη των Ανεξαρτήτων Ελλήνων) μια

καταγραφή όλων των αλλοδαπών που βρίσκονται στην

Ελλάδα. Να επανέλθει και να ενεργοποιηθεί ξανά ο θεσμός

και ο νόμος περί: άδειας παραμονής και εργασίας για τους μη

υπηκόους της Ε.Ε

Να απαιτούνται απαραιτήτως αυτά τα έγγραφα τα οποία θα

λάβουν οι αλλοδαποί σε συνεργασία με τις πρεσβείες και τα

προξενεία τους, όπου θα γίνεται η ταυτοποίηση και

διασταύρωση των στοιχείων τους. Να μην είναι δυνατόν να

εργαστεί χωρίς τα απαιτούμενα έγγραφα κανείς αλλοδαπός,

και όστις τον/ην χρησιμοποιεί κατά παράβαση του νόμου να

αντιμετωπίζει τις συνέπειες με αυτόφωρες διαδικασίες.

Δημιουργία και λειτουργία Δικαστικής Αστυνομίας όπως

προτείνεται και στο «Πρόγραμμα για την Δικαιοσύνη» των

Ανεξ. Ελλήνων

http://anexartitoiellines.gr/files/%CE%A0%CE%A1%CE%9F%CE%

93%CE%A1%CE%91%CE%9C%CE%9C%CE%91%20%CE%93%C

E%99%CE%91%20%CE%A4%CE%97%CE%9D%20%CE%94%CE

%99%CE%9A%CE%91%CE%99%CE%9F%CE%A3%CE%A5%CE

%9D%CE%97.pdf

Στο σώμα αυτό, στο τμήμα αμέσου Δράσεως, να μπορεί να

απευθύνεται κάθε Έλλην στον οποίο αρνούνται εργασία, ενώ

διαπιστώνει ότι εκεί εργάζονται παράνομα αλλοδαποί. Να

σπεύδουν επί τόπου και πάραυτα μετά από καταγγελία

εφαρμόζοντας τις αυτόφωρες διαδικασίες.