∆ΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑΝΕΑ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΕΝΝΑ∆ΙΟΣ(1786 - 1854)

ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΟ ∆ΕΛΤΙΟ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΚΑΙ ΛΑΟΓΡΑΦΙΑΣΤ Η Σ Α ∆ Ε Λ Φ Ο Τ Η ΤΑ Σ ∆ Ο Λ Ι Α Ν Ι Τ Ω Ν Η Π Ε Ι Ρ Ο Υ

ΕΤΟΣ 44ον - ΑΡ. ΦΥΛΛΟΥ 152 - ΙΟΥΛΙΟΣ, ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ, ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2010 - ΤΙΜΗ 30 ΛΕΠΤΑ∆ΙΕΥΘΥΝΣΗ: ΑΓ. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ 57, 5ος ΟΡΟΦΟΣ - ΤΚ 104 37 ΑΘΗΝΑ - ΤΗΛ./FAX: 210 5248006

«Το έγκληµα έγινε...Έσπασες του παιδιού τον κουµπαράχυθήκαν κάτω τα νοµίσµαταπαλιές δεκάρες τρυπηµένες στη µέσηκαι µεγάλα στιλπνά κέρµατα.Όχι, τίποτε δεν µπορείς πια ν’ αγοράσειςτόσα πολλά νοµίσµατα κι όλα άχρηστα.Τίποτα δεν µπορείς πια ν’ αγοράσεις.Και το παιδί να κλαίει.Κι εσύ τίποτα δεν µπορείς πια ν’ αγοράσειςΚαι το παιδί να κλαίει και να ζητάΤίποτα, τίποτα πια »Μανόλης Αναγνωστάκης

Με τη δηµιουργία του «Καποδίστρια» παρατηρούµεσε τακτά χρονικά διαστήµατα όλο και κάτι να τε-

λειώνει για το χωριό µας. Λες και πρέπει σιγά-σιγά νασυνηθίζουµε το µεγάλο τέλος.

Ξεκίνησε η µεταφορά του Αστυνοµικού Σταθµού. Τόσοαπαραίτητου για ένα ακριτικό χωριό µε σχολεία. Αφέθη-καν τόσα παιδιά απροστάτευτα. Αυτή η ενέργεια συνι-στά πράξη ευθύνης απέναντι στα παιδιά και τους γονείςτους;

Καλοκαίρι έτους 2005 «έφυγε» από τα ∆ολιανά, µέσασε ένα απόγευµα, το Μουσικό Γυµνάσιο - Λύκειο πουστεγαζόταν στη Μαθητική Εστία του Χωριού µας.

Μια απόφαση που προκάλεσε αντιδράσεις υποτονι-κές, αλλά το αποτέλεσµα τελεσίδικο και καταστροφικόγια τη µικρή Κοινότητά µας και για ολόκληρη την γύρωπεριοχή.

Μετά 5 περίπου χρόνια, πάλι καλοκαίρι, έρχεται καιάλλο «χτύπηµα» στο χωριό µας.

Η ∆ιοίκηση του Εθνικού Ιδρύµατος Νεότητας αποφά-σισε ότι δεν πρέπει να λειτουργήσει η Μαθητική Εστία∆ολιανών και ανέστειλε τη λειτουργία της µαζί µε τηνΜαθητική Εστία Τσεπελόβου για το σχολικό έτος 2010 -2011.

Πρόφαση το οικονοµικό κόστος της και ο µειωµένοςαριθµός των οικότροφων µαθητών (θα έµεναν στηνΕστία περίπου 13 µαθητές) και θα σιτίζονταν και τα παι-διά του ολοήµερου ∆ηµοτικού (περίπου 10). ∆εν σκέ-

φτηκε η ∆ιοίκηση του Ιδρύµατος καν τι ρόλο διαδραµά-τισαν εδώ και τριάντα χρόνια που λειτουργούν αυτές οιΜονάδες.

Πώς µπορεί µια ∆ιοίκηση να παίρνει τέτοιες αποφά-σεις χωρίς να έχει έτοιµη την άλλη εναλλακτική πρό-ταση για την λειτουργία των Μονάδων;

Σκέφτηκε τον κοινωνικό ρόλο που είχαν οι µονάδεςστις µικρές κοινωνίες;

Σκέφτηκε πως λειτουργώντας οι µονάδες υπήρχε µιαοικονοµική δραστηριότητα στην τοπική αγορά (τόσοαπό την προµήθεια τροφίµων, αλλά και µε την ύπαρξηαυτών των λίγων µαθητών που διέµειναν στις Εστίες,την ολιγόωρη εργασία στα συνεργεία καθαριότητας ατό-µων της περιοχής).

Σκέφτηκε τι µπορεί να προκαλέσει η µη λειτουργία τωνµονάδων στα κτήρια, αφού δεν θα υπάρχει συντήρηση,καθαριότητα, θέρµανση;

Σκέφτηκε πως µπορούν να γίνουν στόχοι δολιοφθο-ρών του καθενός αυτά τα τεράστια κτήρια (γιατί βρί-σκονται λίγο αποµακρυσµένα από τον οικισµό λόγω τηςµεγάλης έκτασης τους 10.000 και πλέον τ.µ από ταοποία 4.000 τµ κτιριακές υποδοµές).

Αλλά απλά και οικονοµοτεχνικά ακολούθησε την κυ-βερνητική πολιτική του πρόσφατου µνηµονίου για µεί-ωση των δαπανών και βρήκε ότι αυτές οι µονάδεςκοστίζουν πάρα πολλά χρήµατα. Αυτή είναι η κοινωνικήπολιτική που εκφράζει το ΕΘΝΙΚΟ Ι∆ΡΥΜΑ ΝΕΟΤΗ-

ΤΑΣ;Πρέπει να στηρίζονται, έστω κα µε κόστος, τέτοια Ιδρύ-

µατα που λειτουργούν σε Ακριτικές περιοχές.Καταλήγοντας εκφράζουµε την δυσφορία µας για την

απαξίωση της ακριτικής περιοχής του Πωγωνίου.Η περιοχή µας χρειάζεται στήριξη από τις Κυβερνήσεις

και όχι πρωτοβουλίες που θα έχουν ως αποτέλεσµα τοµαρασµό της (όπως µεταφορά του Μουσικού Σχολείου,απόλυση εργαζοµένων από τη Μεταλλουργική Κεφαλο-βρύσου, πώληση της ∆ωδώνης ΑΕ, κλείσιµο ΜαθητικώνΕστιών ∆ολιανών –Τσεπελόβου κ.λπ).

Σε λίγο καιρό θα έχουµε εκλογές για την αναδιοργά-νωση της περιφέρειας. Θα εκλέξουµε αντιπροσώπουςπου καλούνται ν’ αναλάβουν µεγάλες ευθύνες. Με ποιακριτήρια θα τους επιλέξουµε;

Θα ζητήσουµε εγγυήσεις ότι θα προκύψει κάτι καλύ-τερο; Θα υπάρξουν οικονοµικές προϋποθέσεις για τηναναβάθµιση της περιφέρειας; Θα επικρατήσουν κοινω-νικά κριτήρια που έχουν σχέση µε ανθρώπους ή θα κυ-ριαρχήσουν λογιστικά κριτήρια που έχουν σχέση µεαριθµούς και οικονοµικούς δείκτες, αδιαφορώντας γιατους ανθρώπους;

Σ’ αυτές τις εκλογές δεν υπάρχουν ψευτοδιλήµµατα.Γι’ αυτό και ο καθένας σηκώνει µεγάλο µερίδιο ευθύ-

νης στην επιλογή και ανάδειξη των κατάλληλων αν-θρώπων. Έφτασε η κατάλληλη στιγµή ν’ αναρωτηθείς:«Το θέµα είναι τώρα τι λες».

Ο καθένας δοκιµάζεται, όταν προσφέρει στον τόπο του χωρίς αµοιβές και ανταλλάγµατα.

Σ Τ Ο Σ ΤΑΥ Ρ Ο ∆ Ρ Ο Μ Ι Κ Ρ Ι Σ Ι Μ Ω Ν Α Π Ο Φ Α Σ Ε Ω Ν

Πέτρινα αριστουργήµατα εγκαταλειµµένα προκλητικά στη φθορά του χρόνου.

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚ∆ΗΛΩΣΕΙΣ TOY ∆ΗΜΟΥ ΚΑΛΠΑΚΙΟΥΣτις 7 Αυγούστου 2010 πραγµατοποιήθηκε στα κάτω Ραβένια, συ-

ναυλία αφιερωµένη στο Γιώργο Ζαµπέτα. Ένας από τους λόγουςπου η συναυλία έγινε στα Κάτω Ραβένια, ήταν η καταγωγή της Μαν-ταλένας, της αλησµόνητης τραγουδίστριας του Γιώργου Ζαµπέτα.Την ευθύνη για την παρουσίαση της συναυλίας είχε ο Γιώργος Σάµπαλης.Η ευαισθησία του, η ευρηµατικότητα, η πρωτοτυπία και η αίσθηση του λε-πτού χιούµορ που διαθέτει, εξασφάλισαν µια άριστη επιτυχία.Στο καλλιτεχνικό µέρος όλοι οι µουσικοί έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους.Η Χριστίνα Ντάρα, ο Γιώργος Σάµπαλης, ο Λευτέρης Κράνος, ο ∆η-µήτρης Σιούτης, στο τραγούδι και στα όργανα: ο Χρήστος Αθανασίου, οΧρήστος Καλαµπόκης και ο Θανάσης Βόλας (µπουζούκι), ο ΝίκοςΓύρας (κιθάρα), ο Περικλης Μπουλουτσής (µπάσο), ο Γιώργος Γκον-τέβας (κρουστά).

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 4

∆ΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΝΕΑ2ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2010

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣΜΑΡΙΓΟΥΛΑ ΖΩΓΡΑΦΟΥΈπεσε σαν κεραυνός η είδηση ότι η Μαρι-

γούλα δε θα είναι ανάµεσά µας, ως φυσική πα-ρουσία, από δω και πέρα. Η οικογένειά της, οισυγγενείς, οι φίλοι της και όσοι τη γνώριζαν δενµπορούν να δεχτούν αυτό το απροσδόκητο γε-γονός.

Η ζωή, όµως, είναι σκληρή και επιβάλλει τουςδικούς της κανόνες. Είναι οι στιγµές που όλοιανασκουµπώνονται, για να µοιραστούν και νασηκώσουν το απύθµενο µέγεθος της απώλειας.

Η Μαριγούλα ήρθε νύφη στα ∆ολιανά. Σύζυ-γος του αγαπηµένου µας Χριστόφορου Ζωγρά-φου (Φόρου). Απόκτησαν τρία παιδιά (δύοκόρες κι ένα αγόρι). Τα µεγάλωσαν υποδειγµα-τικά και τα σπούδασαν και τα τρία.

Ενσωµατώθηκε στην κοινωνία του χωριού µαςκαι αποτελούσε ένα αναπόσπαστο µέλος της. Τηδιέκρινε η καλοσύνη, η καταδεκτικότητα, η αν-θρωπιά, η ευαισθησία και η διάθεση προσφο-ράς προς το οικογενειακό της περιβάλλον καιπρος το κοινωνικό σύνολο.

Εργαζόταν στο Νοσοκοµείο Ιωαννίνων καιβοηθούσε όλους τους ανθρώπους. Ιδιαίτερα,όµως, φρόντιζε να εξυπηρετεί και να µη µένειπαραπονούµενος κανένας ∆ολιανίτης. Της χρω-στάµε παντοτεινή ευγνωµοσύνη.

Γυναίκα όµορφη, µε διεισδυτικό βλέµµα και µεισχυρή προσωπικότητα. Ο ίσκιος της παχύςπάνω στην οικογένειά της. Άξια σύζυγος και µη-τέρα. Έδωσε τα πάντα για την οικογένειά της,τους συγγενείς και τους φίλους της. Είχε µια ξε-χωριστή θέση στις καρδιές όλων.

Η ευαισθησία της διαµοιράστηκε και στα τρίατης παιδιά. Τα πολύτιµα στοιχεία του χαρακτήρατης, που κληρονόµησαν τα παιδιά της, θα τα µε-ταστοιχειώσουν σε δηµιουργική προσφοράπρος τις οικογένειές τους και προς το κοινωνικόσύνολο.

Το κενό της απουσίας της θα παραµείνει δυ-σαναπλήρωτο. Η µάνα είναι πάντα µάνα καιόποτε κι αν φύγει αφήνει έντονα τα ίχνη τηςαπώλειας.

Ο Φόρος µας, εκτός από τα παιδιά του και τουςσυγγενείς του, έχει και όλους εµάς. Θα µοιρα-στούµε όλοι µαζί το πρόσφορο του πόνου του.Είναι ανάγκη να σταθεί στα πόδια του και να χα-ράξει µια άλλη πορεία. Θα τα καταφέρει οπωσ-δήποτε, γιατί έχει ισχυρή προσωπικότητα. Θ’απλώσει τις συναισθηµατικές του φτερούγεςπάνω από τα παιδιά του και θ’ απαλύνει τονπόνο του. Εξάλλου γνωρίζει να χτίζει γέφυρες.Μια από αυτές θα είναι και µε τη σκληρή πραγ-µατικότητα.

Η γλυκύτατη εικόνα της Μαριγούλας δεν πρό-κειται να λείψει καµιά στιγµή. Θα βρίσκεταιπάντα στην «Αγία Τράπεζα» του νου και τηςκαρδιάς µας.

ΟΛΓΑ ΧΡΗΣΤΟΥΈφυγε η κυρά Όλγα από τη ζωή, αλλά άφησε

µέσα από την τεράστια κορµοστασιά της βαρύκαι βαθύ τον ίσκιο της.

Γυναίκα πληθωρική και δυνατή, απ’ αυτές πουαποκαλούµε αντρογυναίκες. Λες και ήταν κα-τάλληλα προετοιµασµένη για ν’ αντιµετωπίσει τιςαναπάντεχες δυσκολίες που την περίµεναν.

Με το σύζυγό της, τον Πολυζώη, απόκτησανδύο παιδιά, τη Μάρθα και το Γιάννη.

Οι δύσκολες ιστορικοκοινωνικές συνθήκεςυποχρέωσαν την ίδια και το σύζυγό της ν’ απο-χωριστούν βίαια ο ένας τον άλλον. Κι έτσι έµεινεµόνη να παλεύει για να µεγαλώσει και να ανα-θρέψει τα παιδιά της.

Με σφαλιστά τα χείλη της και δεµένο σφιχτά τοκεφαλοµάντηλο έπρεπε να κάνει τη νύχτα µέρα.Έπρεπε τον πόνο της να τον µετατρέψει σε

αποφασιστικότητα και κουράγιο για την ίδια καιτα παιδιά της. Μια µάνα µόνη σε πέτρινα χρό-νια, πώς να τα καταφέρει να σταθεί όρθια; Τι δύ-ναµη και τι απαντοχή απαιτείται σ’ αυτές τιςκαταστάσεις; Πόσο κουραστική και µακρινή φαν-τάζει η διαδροµή της ζωής σ’ αυτές τις συνθή-κες;

Άκουσε, όµως, τη φωνή από µέσα της, µαζί µετη φωνή χιλιάδων άλλων γυναικών: «Κουράγιοµάνα». Κι έτσι ορθοπόδησε.

Μεγάλωσε µόνη της τα παιδιά της. Τα αποκα-τέστησε. Είδε εγγόνια και δισέγγονα. Ήταν η κα-λύτερη απολαβή της µέσα στη χαλασµένη νιότητης.

Τι όµορφη και γλυκιά γυναίκα! Πάντα µε χαµό-γελο και καλά λόγια για όλους.

Η ζωή τής χρωστούσε πολλά. Όλα της τα έδινεµε δόσεις. Είδε τους καρπούς των προσπα-θειών της να ωριµάζουν. Πρώτα η αποκατά-σταση των παιδιών της και στη συνέχεια ηεπιστροφή του συζύγου της, του αλησµόνητουΠολυζώη. Κατόπιν τα εγγόνια της και τα δισέγ-γονά της, που σφράγισαν σε πολύ µεγάλη ηλικίατη ζωή της.

Όλη της η ζωή προσφέρεται για την εξαγωγήχρήσιµων συµπερασµάτων. Αποτελεί σηµείοαναφοράς για τους νεότερους. Τι σηµαίνει ναπαλεύεις µόνος σε όλα τα επίπεδα και να τα κα-ταφέρνεις. Τι αγώνας και τι προσπάθεια απαι-τείται για να σταθείς στα πόδια σου.

Η προσφορά της θα παραµείνει ένας φωτεινόςφάρος, για να µας προστατεύει από κακοτοπιέςκαι µπόρες. Θα δείχνει ταυτόχρονα και πώς φτά-νει κάποιος σ’ ένα ασφαλές λιµάνι, όπου οι τα-λαιπωρίες µετατρέπονται σε ψυχική γαλήνη,όταν ξέρεις ότι έπραξες το χρέος σου προς όλεςτις κατευθύνσεις.

ΑΦΡΟ∆ΙΤΗ ΦΙΝΟΥΗ Αφροδίτη πάλεψε σκληρά, όπως έκανε σε

όλη της τη ζωή, µάτωσε, αλλά δε δείλιασε ακόµηκαι µπροστά στην αρρώστια της.

Νοικοκυρά µε όλη τη σηµασία της λέξης. Γυ-ναίκα για όλες τις δουλειές. «Για τα αλώνια καιγια τα σαλόνια».

∆υναµική, στωική και αθόρυβη. Αυτό που γνώ-ριζε πολύ καλά ήταν το καθήκον προς την οικο-γένειά της. Τα πρόσφερε όλα. Άξια σύζυγος καιυποδειγµατική µάνα.

Μαζί µε το σύζυγό της Κώστα δηµιούργησανµια αξιοζήλευτη οικογένεια. Απόκτησαν τέσσε-ρις κόρες και είχαν την ευτυχία να δουν εφτά εγ-γόνια.

Μπορεί να ήταν δυνατή και ανθεκτική, αλλάδεν ανεχόταν τις µπαµπεσιές. Κι ο χάρος στουςδυνατούς µόνο έτσι συµπεριφέρεται.

Όλοι οι «Φιναίοι» είναι ιδιαίτερα αγαπητοί. Ερ-γατικοί και νοικοκύρηδες, δηµιούργησαν µέσααπό τη σκληρή δουλειά τους τις καλύτερες δυ-νατές συνθήκες για τις οικογένειές τους, µεπρώτο τον γεννήτορα, αλησµόνητο «ΜπάρµπαΛάµπρο».

Μεταµόρφωσαν όλη την περιοχή όπου εγκα-ταστάθηκαν, µεταξύ ∆ολιανών και Καλπακίου.Αλλά οι ∆ολιανίτες τους θεωρούν δικούς τουςανθρώπους.

Είναι αλήθεια ότι η Αφροδίτη έφυγε, ενώ είχεπολλά περιθώρια ν’ απολαύσει και να χαρεί τουςκαρπούς των προσπαθειών της. Η αντανά-κλαση της προσωπικότητάς της στα παιδιά της,στα εγγόνια της, στους συγγενείς και γνωστούςθα είναι τέτοια που δε θα επιτρέψει να φύγει η ει-κόνα της από κανέναν.

Η ήρεµη φλόγα του κεριού θα φωτίζει πάντατην εικόνα της συζύγου, της µάνας, της γιαγιάς,της συγχωριανής και του υποδειγµατικού µέλουςµιας ολόκληρης κοινωνίας.

ΒΑΠΤΙΣΕΙΣ- Ο Σπύρος Τζουτζόπουλος και η σύζυγός τουΠένυ βάπτισαν το γιο τους και του έδωσαν τοόνοµα Φρίξος-Παύλος, του αειθαλή παππού τουΦρίξου Τζουτζόπουλου.- Ο Κων/νος και η Αθηνά Σκόρδου βάφτισαν τοκοριτσάκι τους και του έδωσαν το όνοµα Αµαλία.Να τους ζήσουν τα νεοφώτιστα!

ΓΑΜΟΙ- Ο γιος του Θανάση Τέτσικα και της Βαγγελί-τσας Κολοβού-Τέτσικα, Άγγελος, παντρεύτηκεστα ∆ολιανά την αγαπηµένη του Βάγια Παπαδο-πούλου.- Η κόρη του Σταύρου Τζούλη και της ΕυτέρπηςΚυρίτση-Τζούλη, Αναστασία, παντρεύτηκε τοναγαπηµένο της Κώστα Παππά.Ευχόµαστε στα νιόπαντρα ζευγάρια να ζήσουν!

ΠΡΟΣΦΟΡΕΣ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ- Στη µνήµη της Μαριγούλας Ζωγράφου, ο σύ-ζυγος ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ και τα παιδιά του Σοφία,Ελένη και Βασίλης, προσφέρουν 300 ευρώ.- Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΕΞΑΡΧΟΥ και η ΑΝΤΖΕΛΑ ΚΙΤΡΙ-ΛΑΚΗ-ΕΞΑΡΧΟΥ στη µνήµη της αγαπηµένηςτους Μαριγούλας Ζωγράφου προσφέρουν 100ευρώ.- ΑΛΕΚΟΣ ΓΚΟΛΙΟΜΥΤΗΣ 40 ευρώ στη µνήµητων γονιών του.- ΧΡΥΣΑΝΘΗ ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ∆Η 15 ευρώ στηµνήµη του συζύγου της Βασίλη Αναστασιάδη.- ΓΙΑΝΝΗΣ και ΓΕΩΡΓΙΑ ΧΡΗΣΤΟΥ 50 ευρώ στηµνήµη της µάνας τους.- ΜΑΡΘΑ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΥ 50 ευρώ στη µνήµητης µάνας της Όλγας Χρήστου.- ΕΛΕΝΗ ΘΑΝΟΥ 50 ευρώ στη µνήµη της ΌλγαςΧρήστου.- ΝΤΙΝΑ ΤΣΟΥΓΚΟΥ 20 ευρώ στη µνήµη τηςΌλγας Χρήστου.

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΕΝΙΣΧΥΣΕΙΣΤΑΚΗΣ ΣΚΑΛΩΜΕΝΟΣ . . . . . . . . . . . . . . . . . 20ΧΡΥΣΑΝΘΗ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΣΙΕΡΡΑ . . . . . . . . . 10ΚΩΣΤΑΣ ΦΑΡΜΑΚΗΣ . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20ΣΠΥΡΟΣ ΜΟΥΚΟΒΙΝΑΣ . . . . . . . . . . . . . . . . 40ΑΝΩΝΥΜΗ. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 40ΠΑΝΟΣ ΙΩΑΝΝΙ∆ΗΣ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 40ΑΡΕΤΗ ΟΙΚΟΝΟΜΟΥ . . . . . . . . . . . . . . . . . . 50ΚΩΝ/ΝΟΣ ΤΖΑΒΕΛΛΑΣ. . . . . . . . . . . . . . . . . 15ΤΑΚΗΣ ΤΣΟΥΒΑΛΗΣ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 20ΤΑΚΗΣ ΚΑΜΑΡΑΣ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 100ΓΙΑΝΝΟΥΛΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ . . . . . . . . . . . 20

ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣΤο ∆.Σ. της Αδελφότητας ευχαριστεί το ζεύγος ΤΖΙ-ΦΟΠΟΥΛΟΥ, το Σπύρο και τη Γεωργία, που δώ-ρισαν για τον εµπλουτισµό της βιβλιοθήκης τηςΑδελφότητας µια εγκυκλοπαίδεια «Επιστήµη καιΠαιδεία». Επίσης και δύο βιβλία «Σαφάρι στηνΑφρική».

Κ Ο Ι Ν Ω Ν Ι Κ Α

ΑΣΜΕΚ ∆ΟΛΙΑΝΩΝ -ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗΠαρακαλούνται όσα από τα µέλη του ΑγροτικούΣυνεταιρισµού Μετόχων Εξαγοράς Κτηµάτων ∆ο-λιανών (ΑΣΜΕΚ) δεν έχουν πληρώσει τη συνεται-ριστική τους µερίδα µε το ποσό των 73,38 ευρώ,να προσέλθουν στα γραφεία του Συνεταιρισµούγια την τακτοποίησή του. (Καθηµερινά ∆ευτέρα-Παρασκευή, πρωινές ώρες).

ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΣΗΕπειδή οι διαφηµίσεις στην εφηµερίδα µας επιτρέπον-ται κάτω από συγκεκριµένες νοµικές προϋποθέσεις, τιςοποίες αντικειµενικά δεν µπορεί να εκπληρώσει η Αδελ-φότητα, είµαστε υποχρεωµένοι να µην τις καταχωρούµε.

∆ΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΝΕΑ 3ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2010

∆ΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΝΕΑΤριµηνιαία Έκδοση της Αδελφότητας∆ολιανιτών Ηπείρου “Ο Γεννάδιος”

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΚ∆ΟΣΗΣ:ΤΑΣΟΣ ΧΑΤΖΗΣ

∆εινοκράτους 21, 106 75 ΑθήναΤηλ.: 210 7241252

ΣΥΝ∆ΡΟΜΕΣΠολυζώης ΕξάρχουΤαµίας Αδελφότητας

Ζησιµοπούλου 6-8, 115 24 Ν. ΦιλοθέηΤηλ.: 6977 996979

ΕΤΗΣΙΑ ΣΥΝ∆ΡΟΜΗ 10 ευρώ

ΕΚ∆ΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗΗπειρωτικές Εκδόσεις “Πέτρα”

Οικονόµου 32, 106 83 ΑθήναΤηλ.: 210 8233830 - Fax: 210 8238468e-mail: ekdoseispetra@hotmail.com

Συνεχίζουµε την προσπάθεια παρουσίασηςτου βιβλίου του κ. Πάνου Τζιόβα “Τα ∆ολιανάτης Ηπείρου”, µε τρόπο περιληπτικό.

Σ τα τέλη του Σεπτέµβρη του 1930 είχε προ-γραµµατιστεί να γίνει στα ∆ολιανά ο εορ-

τασµός της εκατονταετηρίδας της ελληνικήςανεξαρτησίας, µε σκοπό να τιµηθεί ο δάσκαλοςτου Γένους Γεώργιος Γεννάδιος, ο οποίος κα-ταγόταν από τα ∆ολιανά. Τη γιορτή και το φόροτιµής στο Γεννάδιο θα τον έκανε η Επιτροπήτων Ζαγοροχωρίων και αυτό το γεγονός προ-κάλεσε την οξύτατη αντίδραση της τότε εφηµε-ρίδας «Ελευθερία», η οποία σε σχετικό σχόλιότης, ανάµεσα στ’ άλλα έγραφε: «ότι τον διδά-σκαλον του Γένους Γεννάδιον, των Πωγωνη-σίων κοιµωµένων, εξαγορησιοποίησαν οιΖαγορήσιοι».

Ο αρθρογράφος της εφηµερίδας «Ελευθε-ρία», που πιθανόν να ήταν ο ίδιος ο ∆ιευθυντήςκαι Εκδότης της, γνωστός λογοτέχνης ΧρήστοςΧρηστοβασίλης, κάνει φοβερά λάθη και αλλά-ζει τα ιστορικά γεγονότα, στην απελπισµένηπροσπάθειά του να πολιτογραφήσει το µεγάλο∆άσκαλο του Γένους Πωγωνίσιο. Η αλήθεια,ωστόσο, είναι ότι τα ∆ολιανά από την αρχή ήτανχωριό που υπάγονταν στο τµήµα του Ζαγορίουκαι µεταπήδησε στο τµήµα των Κουρέντων απότον Αλή πασά, όπως και σε παραπάνω κεφά-λαιο έχουµε αποδείξει.

Στην παραπάνω διαµάχη έδωσε τέλος ο τότεπρόεδρος της Κοινότητας ∆ολιανών Α. Λώλης,ο οποίος απέδειξε ιστορικά ότι τα ∆ολιανά ήτανστο Ζαγόρι και όχι στο Πωγώνι ή τα Κούρεντα.

Στις αρχές του Αυγούστου του 1930 η Γ.Σ. τουΣυνεταιρισµού ψήφισε κονδύλιο 25.000 δρχ.για να καλύψει τα έξοδα του εορτασµού της εκα-τονταετηρίδας από τη µια πλευρά και από τηνάλλη το κόστος για τη γιορτή των αποκαλυπτη-ρίων της προτοµής του µεγάλου ∆ιδασκάλουτου Γένους Γεωργίου Γενναδίου.

Στα τέλη του Οκτώβρη του 1930 η εφηµερίδα«Ελευθερία» των Ιωαννίνων δηµοσίευσε τονκατάλογο των εισφορών που είχαν δοθεί, γιατην ανέγερση, στο Ζαγόρι, µνηµείου προς τιµήντων µεγάλων Ηπειρωτών αδελφών Ριζάρη, τουΝεοφύτου ∆ούκα και του Γεωργίου Γενναδίου.

Την 1η Σεπτέµβρη του 1930 συνήλθε σε συ-νεδρίαση η Επιτροπή του εορτασµού της εκα-τονταετηρίδας της ελληνικής ανεξαρτησίας καιαποφάσισε οι εορτές αυτές να γίνουν στο Μο-νοδένδρι, στα Άνω Σουδενά (Πεδινά) και τα ∆ο-

λιανά και όρισε ηµεροµηνία την 30ή Σεπτέµβρητου 1930. Τελικά ο εορτασµός που πραγµατο-ποιήθηκε στα ∆ολιανά στις 2 Οκτώβρη 1930είχε πολύ µεγάλη επιτυχία, µε αποτέλεσµα νααποσπάσει πρωτοσέλιδο ευνοϊκό άρθρο τηςεφηµερίδας «Ελευθερία», η οποία χαρακτήρισετη γιορτή που είχε γίνει πολύ πετυχηµένη. Παρ’όλα αυτά δεν ξέχασε να επιτεθεί και προς τονπρόεδρο των ∆ολιανών Α. Λώλη, που µεαφορµή το λόγο του αποδείκνυε σε ποιο διαµέ-ρισµα υπάγονταν τα ∆ολιανά.

Στα 1930 ο Συνεταιρισµός, µε απόφαση του∆.Σ., ενέκρινε δαπάνη για τη µεταφορά τουµνηµείου των πεσόντων στον συνεταιριστικόκήπο.

Η Κοινότητα των ∆ολιανών, από την πλευράτης και ύστερα από πετυχηµένες ενέργειες, είχεκατορθώσει να αποκτήσει την κυριότητα τουδάσους της Μονής Ιακώβου.

Ο πρώτος καθορισµός των διοικητικών συνό-ρων για την Κοινότητα των ∆ολιανών έγινε στις23 του Οκτώβρη του 1929 στο Κοινοτικό Κατά-στηµα και αφορούσε τα σύνορά της µε την Κοι-νότητα των Άνω Ραβενίων.

Όµως, στις αλλεπάλληλες συνεδριάσεις τηςΕπιτροπής των διοικητικών συνόρων από το1920-1930 δεν υπήρξε κατάληξη. Έτσι έµειναν

σε εκκρεµότητα τα σύνορά της µετις Κοινότητες Αρτσίστα και ΚάτωΡαβένια.

Η Εκκλησιαστική Επιτροπή των∆ολιανών, που για το χρονικό διά-στηµα 1913 και µετ’α ήταν τετρα-µελής, µε πρόεδρο τον εφηµέριοτης Κοινότητας, είχε το δικό τηςπαρών στην ιστορία του χωριούγια τη δεύτερη περίοδο της ελεύθε-ρης ζωής του.

Η πρώτη ενδιαφέρουσα από-φαση της Εκκλησιαστικής Επιτρο-πής των ∆ολιανών ήταν η έγκρισητης αίτησης που είχε υποβάλλει η∆ασική Επιτροπή και µε την οποίαζητούσε την εκχώρηση του δικαιώ-µατος της περισυλλογής τωννερών της βροχής του ναού τουΑγίου ∆ηµητρίου, για την αναδά-σωση της έκτασης γύρω από τηνεκκλησία. Το Εκκλησιαστικό Συµ-βούλιο είχε εγκρίνει την αίτηση,αλλά µε τον όρο «όπως χορηγείταινερό για τις ανάγκες της εκκλη-

σίας».Η Εκκλησιαστική Επιτροπή των ∆ολιανών,

πέρα από τη συντήρηση της κεντρικής εκκλη-σίας και των παρεκκλησίων της Κοινότητας,προχώρησε στην πιο ενδιαφέρουσα απόφασήτης, µε την οποία, αν τελικά εφαρµοζόταν, τα∆ολιανά θα γίνονταν η έδρα του Μητροπολίτητης Βελλάς.

Στις 23 του Φλεβάρη του 1930, συνήλθε η Εκ-κλησιαστική Επιτροπή των ∆ολιανών υπό τηνπροεδρία του Μιλτιάδη Τσαντή και συζήτησετην ανάληψη ποσού 1.000 δρχ., το οποίο θα δι-νόταν για την ανέγερση του ΜητροπολιτικούΜεγάρου της Μητρόπολης Βελλάς και Κονί-τσης.

Η Επιτροπή, αν και ενέκρινε την ανάληψη τουπαραπάνω ποσού, εν τούτοις δέχθηκε παµψη-φεί και την αναβολή της παροχής, την οποία ει-σηγήθηκε ο πρόεδρος Τσαντής.

Στις 23 του Μάη του 1930 η ΕκκλησιαστικήΕπιτροπή των ∆ολιανών κατάργησε το Ύψωµα(Συλλείτουργο) «των ονοµαστικών εορτών»,που πρώτα γινόταν στην εκκλησία την παρα-µονή της ονοµαστικής εορτής και αποφάσισεαυτό να γίνεται στα σπίτια κατά την ηµέρα τηςγιορτής.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Ι Σ Τ Ο Ρ Ι Κ Α Σ Τ Ο Ι Χ Ε Ι Α Γ Ι Α Τ Ο Χ Ω Ρ Ι Ο Μ Α Σ

∆ιακρίνονται οι: Γρηγόρης Καµάρας, Κωνσταντίνος Καµάρας, Θε-µιστοκλής Μελανίδης, Ιωάννης Λιακόπουλος, Γεώργιος Λιακό-πουλος, Πολυξένη Λιακοπούλου, Χαρίκλεια Λιακοπούλου,Λάζαρος Λώλης, ∆ήµος Λώλης, Φώτιος Στύλος, Ρούσιω Οικονοµί-δου, Μιχάλης Οικονοµίδης, Χρήστος Μάνθος, Περικλής Τσιορόκος(Σουψανάς), Γρηγόριος Βαζάκας.

Η συγχωριανή µας κα ΣοφίαΓραµµόζη – Σωπίκη έγραψε άλλοένα βιβλίο µε τίτλο:«Η χάντρα η ασηµένια,η χρυσοµαλαµατένια». Και αυτό το βιβλίοκινείται στα πλαίσια της παιδαγωγικήςευαισθησίας που διακρίνει τη συγγραφέα,της δηµιουργικής γραφήςκαι πρωτοτυπίας.Γι αυτό βραβεύτηκε και από την επιτροπήβραβείων της «Γυναικείας ΛογοτεχνικήςΣυντροφιάς».Το ∆.Σ. της Αδελφότητάς µας, συγχαίρειτην κα Σοφία Γραµµόζη – Σωπίκη καιτης εύχεται ό,τι καλύτεροκαι παραγωγικότερο καιγια τη συνέχεια.

ΒΙΒΛΙΟ - ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

∆ΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΝΕΑ4ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2010

Η εκδήλωση ήταν άριστα οργανωµένη. Η συναισθηµατική φόρτιση µεγάλη.Το ιστορικό βάρος της περιοχής ασήκωτο. Ο πόνος από τα εγκλήµατα τουκατακτητή αβάστακτος. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο οι ευαίσθητες χορδές τωνκαλλιτεχνών ανέδειξαν ό,τι ποιοτικότερο υπήρχε.Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές αυτής της µοναδικής εκ-δήλωσης και ιδιαίτερα στον Τάσο Ζήκα που σήκωσε το µεγαλύτερο βάροςτης προετοιµασίας.Οι πολιτιστικές εκδηλώσεις του ∆ήµου και φέτος ήταν πλούσιες. Θέατρο, κι-νηµατογράφος, µουσικοχορευτικές εκδηλώσεις, ορειβασία, αθλητισµός,έδωσαν την ευκαιρία σε µικρούς και µεγάλους να πάρουν µέρος και νααπολαύσουν υπέροχες στιγµές.Συγχαρητήρια στο ∆ήµο και ιδιαίτερα στον υπεύθυνο κ. Ντάλλα Γιάννη.

Την Κυριακή 8 Αυγούστου 2010 πραγµατοποιήθηκε στους Αγιούς η µου-σικοχορευτική εκδήλωση του κυνηγετικού Συλλόγου ∆ελβινακίου – Πωγω-νίου και σηµείωσε εξαιρετική επιτυχία.Συγχαρητήρια τους διοργανωτές και ιδιαίτερα στο συγχωριανό µαςΜιχάλη Τζαβέλλα.

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΕΣ ΕΚ∆ΗΛΩΣΕΙΣ TOY ∆ΗΜΟΥ ΚΑΛΠΑΚΙΟΥ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΣΕΛΙ∆Α 1

Οι παρευρισκόµενοι θεώρησαν τον εαυτό τους τυχερό που έγιναν συµµέ-τοχοι σ’ αυτή τη µαγευτική, αλησµόνητη, ποιοτική βραδιά τέχνης και πολι-τισµού. Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές τηςδιοργάνωσης της εκδήλωσης και ιδιαίτερα στο ∆ήµαρχο κ. Καψάλη Κώστακαι στον Αντιδήµαρχο κ. Ντάλλα Γιάννη και σε όλο το ∆ηµοτικό Συµβούλιο.

Στις 16 Αυγούστου η ίδια ορχήστρα, σε µια βραδιά γεµάτη φεγγάρι,στην ακριτική Στρατίνιστα Πωγωνίου και ανάµεσα σε µια οργιώδη βλά-στηση, έδωσε άλλη µια συναυλία αφιερωµένη στον παγκόσµιο συνθέτηΜίκη Θεοδωράκη.

ΣΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ ΙΑΚΩΒΟΥΣτις 15 Αυγούστου η λειτουργία έγινε στο Μοναστήρι του Ιάκωβου. Μετην ευθύνη της Εκκλησιαστικής Επιτροπής ο χώρος γύρω από το µονα-στήρι αλλά και το ίδιο το µοναστήρι παρουσιάζουν µια εικόνα εντυπωσιακή.Αξίζουν πράγµατι συγχαρητήρια στην Εκκλησιαστική Επιτροπή.

Ο δρόµος ανάµεσα σε πλούσιαβλάστηση προς το µοναστήρι.

Η φροντίδα και η περιποίηση του µοναστηριούσε όλο τους το µεγαλείο.

Τα σκαλοπάτια πουοδηγούν στην είσοδο.

Ό πως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος, στις 16 Αυγούστου 2010, έγινε στην κεντρικήπλατεία του χωριού µας το πανηγύρι, µε ιδιαίτερα ποιοτικά γνωρίσµατα.

Το χορευτικό µε νέα παιδιά του χωριού µας, που ανέλαβε ο συγχωριανός µαςΧρήστος Μάνθος, µε βοηθό και άξιο συµπαραστάτη τη γυναίκα του Ελένη, έχεικαθιερωθεί πλέον ως µια ευχάριστη και απαραίτητη πινελιά, χάρη στην ευγενικήπροσφορά του Χρήστου. Ας αναλογιστούµε όλοι µας την υποχρέωσή µας απέ-ναντι σε τέτοιου είδους εκδηλώσεις.

Σας ευχαριστούµε, Χρήστο και Ελένη, για την ευχαρίστηση και ικανοποίηση πουµας προσφέρετε σε όλες τις εκδηλώσεις του χωριού µας.

Ένα άλλο χαρακτηριστικό γνώρισµα ήταν η κοσµοπληµµύρα. Κι όµως η πλατείαµας, η µοναδική σε όλη την ευρύτερη περιοχή, τους δέχτηκε όλους στην αγκαλιάτης.

Η εξυπηρέτηση τόσου κόσµου δεν είναι και τόσο εύκολη υπόθεση. Και όµωςόλοι εξυπηρετήθηκαν από την προσπάθεια της οικογένειας του ∆ηµήτρη και τηςΜαρίας Οικονοµίδη και όλων όσων πλαισίωναν αυτή την προσπάθεια.

Η βραδιά ιδανική για να νιώσει κανείς την καρδιά του ν’ ανοίγει διάπλατα, όσο ηπλατεία, ο ανοιχτός ορίζοντας και το ολόγιοµο φεγγάρι.

Η µουσική κοµπανία εκπληκτική και µε διάθεση να κάνει το κέφι στους παρευρι-σκόµενους. Η τάξη, η ευγένεια, ο πολιτισµός γέµιζε όλους µε ικανοποίηση και δη-µιουργούσε ευχάριστη διάθεση για γλέντι. Πρώτα οι ηλικιωµένοι και στη συνέχειαοι πιο νέοι και τα παιδιά. Το πιο εντυπωσιακό φέτος ήταν η συµµετοχή της νεο-λαίας. Τι διάθεση για χορό και γλέντι ήταν αυτή; Τι πλήθος παιδιών; Ήρθε το πρωίκαι τα παιδιά γλεντούσαν. Από τις λίγες φορές που οι µουσικοί ρωτούσαν τα παι-διά «Τι άλλο θέλετε να παίξουµε;».

Φύγαµε και έχουµε κλείσει µέσα µας µια γλυκιά ανάµνηση αυτής της βραδιάς. Καιτου χρόνου πάλι όλοι µαζί. Πάντα έρχονται τα καλύτερα

ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΟΥ ∆ΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΥ

∆εκαπενταύγουστος στη Λούπη. Όλο το χωριό είναι εκεί. Στη φωτογραφίαδιακρίνονται από αριστερά: Αντώνης Μέλης, Γιώργος Οικονόµου, ΆγγελοςΚέκος, Φάνης Παππάς, Νίκος Κουτουλίδης , Φρίξος Τζουτζόπουλος, Βασί-λης Μουκοβίνος.

∆ΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΝΕΑ 5ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2010

∆εν είναι λίγες οι στιγµές, που νοσταλγικά ονους µου γυρίζει στα περασµένα. Ταξιδεύει

στο απόµακρο παρελθόν των παιδικών µου χρό-νων, των χρόνων εκείνων όπου οι παιδικές µουθύµισες επίµονα αναµοχλεύουν τις συνήθειεςτων ανθρώπων εκείνης της εποχής και χύνουνστην καρδιά µου φως ιλαρό.

∆εν ξεχνιούνται εύκολα µερικές εικόνες, έχουνφωλιάσει στα µύχια της ψυχής µου και αποτε-λούν κοµµάτι της οικογενειακής µου ζωής.Βλέπω ακόµα τις ολοζώντανες µορφές των αν-θρώπων εκείνων που επισκέπτονταν συχνά τοσπίτι µας και περνούσαν ώρες ολόκληρες τα χει-µωνιάτικα βράδια µαζί µας.

Στη µάνα µου και στη θείτσα µου άρεσε η συν-τροφιά και µε µεγάλη ευχαρίστηση καλοδέχονταντις αγαπητές γειτόνισσες. Ρίχνανε κούτσουραστη φωτιά εκείνες τις παγερές χειµωνιάτικες νύ-χτες, που το χιόνι µετριόταν µε το µπόι και τακρύσταλλα, σωστά σπαθιά, κρέµονταν στις εξώ-πορτες και στις στέγες των σπιτιών. Όλη η γειτο-νιά ήταν µια καλή και αγαπητή παρέα και είχεδηµιουργήσει έναν κύκλο αλληλοεκτίµησης καιαλληλοσεβασµού. Οι γειτόνισσες, για να σκοτώ-σουν την ώρα τους τις µεγάλες χειµωνιάτικες νύ-χτες, έρχονταν στο σπίτι µας και καθισµένες σταµπάσια γύρω από το τζάκι, περνούσαν την ώρατους, κουβεντιάζοντας και κάνοντας παράλληλατο εργόχειρό τους, γνέσιµο, µπάλωµα, πλέξιµο,κέντηµα κ.λπ., µε το µοναδικό φως της 11άραςλάµπας πετρελαίου. Και τι δεν έλεγαν! Μιλούσανγια το νοικοκυριό τους, τα ζώα τους, τις ανάγκεςτους. Άκουγες ένα σωρό διηγήσεις απ’ τη ζωήτους στην περίοδο του πολέµου, της κατοχής, γιατις εξορίες και τις φυλακές. Μολογούσαν για τουςΙταλούς, τους Γερµανούς, για τα ταξίδια και τουςξενιτεµένους, ποιοι πρόκοψαν στην ξενιτιά καιπόσοι γύρισαν µε το δάχτυλο στο στόµα. Έλεγανγια συνοικέσια και παντρολογήµατα, για προίκεςκαι δοσίµατα των κοριτσιών και πολλά άλλα.Μετά τόριχναν στα παραµύθια και στις παροι-µίες. Μ’ άρεσαν πολύ τα παραµύθια. Χαιρόµουνααφάνταστα, όταν τάκουγα.

Εκείνες που είχαν τον πρώτο λόγο ήταν η θεί-τσα Όλγα του Τσαραπλάνη και η θεία Σταθούλα

του Γαλιώτη. Ξέρανε πάρα πολλά και τα λέγανεµε ωραίο τρόπο. Εγώ τις θαύµαζα και τις αγα-πούσα. Στη συντροφιά ήταν και άλλες γειτόνισ-σες. Η Γάλω και η Τσιβούλα του Καλέσιου, ηΧαρίκλω του Σουψανά η θειτσάννα και οι πιο νε-ώτερες η θεία Μηλίτσα και η Κούλα του Σιώµου.Καµιά φορά παρουσιάζονταν και ο Γαβρίλης Ζω-γράφος, για να περάσει και αυτός την ώρα τουκαι να µας πει τα αστεία του και να γελάσουµε µετα καµώµατά του.

Ο µακαρίτης ο Γαβρίλης ήταν ένας ήσυχος καικαλόψυχος άνθρωπος, αλλά η διαολιά του δενείχε όρια, εποχή άφησαν στη γειτονιά µας οισπαρταριστές φάρσες και τα φανταστικά επεισό-δια, που αλάφραιναν την καρδιά µας και προξε-νούσαν στη γειτονιά µας µια νότα ψυχικήςανάτασης και γέλιου.

Θα σας διηγηθώ ένα χουνέρι, που είχε κάνειστη µακαρίτισσα Νεοφυτίνα και είχα γελάσει τότεπάρα πολύ. Ο Γαβρίλης κάτι δουλειές έκανε στοµοναστήρι. Κάτω από το µοναστήρι, στο δρόµοπου ερχόταν από τον κάµπο, νάσου η Νεοφυτίναµε τον γάΐδαρό της φορτωµένο καλαµποκιές.Μόλις την είδε ο Γαβρίλης άρχισε να της φωνάζειµε γυναικεία φωνή και να της λέγει: «Νεοφυτί-νααα, γύρνα πίσωωω, είµαι η Παναγία, αν προ-χωρήσεις θα σου κάνω µεγάλο κακόοο!».Κοντοστάθηκε η κακοµοίρα, αφουγκράστηκε, κοί-ταξε δεξιά-αριστερά και είπε ότι της παραφάνηκε,γι’ αυτό ξεκίνησε για το χωριό. Ο Γαβρίλης ξανάτο ίδιο: «Νεοφυτίνα, σου είπα, άµα προχωρήσειςθα σου κάνω µεγάλο κακό!». Το επανέλαβε τρεις-τέσσερις φορές, οπότε η Νεοφυτίνα άρχισε νασταυροκοπιέται, κάνει στροφή, παίρνει το γάϊ-δαρό της από το καπίστρι και βγαίνει στο δηµό-σιο δρόµο του Παρακαλάµου και γύρισε πίσωστο χωριό φοβισµένη.

Αυτά και άλλα πολλά µας έλεγε ο Γαβρίλης καιγελούσαµε.

Όλη η παρέα καθόταν µέχρι αργά το βράδυγύρω από τη θαλπωρή της φωτιάς. Ξέδιναν έτσιαπό τη µονοτονία της καθηµερινότητας και αλά-φραιναν τους κόπους τους. Οι συνήθειες εκείνεςαποτελούσαν τον κρίκο που µας αντάµωνε µετον κόσµο και τον τόπο µας και δεν µας άφηνενα φύγουµε από αυτόν.

Εγώ, µικρό κοριτσάκι, δίπλα πάντοτε από τηθείτσα µου την Ισµήνη, άκουγα µε ανοιχτό τοστόµα τις διηγήσεις όλων και τις εναπόθετα στοµυαλουδάκι µου. Άκουγα τα παραµύθια µε τουςπολλούς ήρωες και τους βασιλιάδες, µάγους καιµάγισσες, λήσταρχους, που κάνανε κακό στουςανθρώπους, δεσποτάδες και παπάδες, Τούρ-κους, Ιταλούς, Γερµανούς, αντάρτες κ.λπ. ∆ρά-κοι και άγρια θηρία συνέθεταν το σκηνικό τωναφηγήσεων.

Όλα τούτα περνούσαν από µπροστά µου σανκινηµατογραφική ταινία και µε την παιδική µουφαντασία τάβλεπα ολοζώντανα, σαν να ήταν εκείκοντά µου και µε κοίταζαν µε το βλοσυρό τουςβλέµµα. Σ’ αυτό το φανταστικό απόκοσµο τουπαραµυθιού, σ’ αυτό το γλυκύτατο νανούρισµα, ηδιάθεση για ύπνο µ’ ανάγκαζε να γέρνω αποκα-µωµένη πια στην αγκαλιά της θειας µου. Εκείνη,µε τα ροζιασµένα χέρια της µε χάιδευε στο κεφα-λάκι µου µέχρι που κοιµόµουνα. Με προσοχήµετά, να µην ξυπνήσω, µε σήκωνε και µε ξά-πλωνε στο γιατάκι µας. Κοιµόµουνα πάντοτε µαζίτης. ∆ίπλα της ένιωθα σιγουριά.

Έτσι ζούσαµε, όπως όλοι θα θυµούνται, τα χει-µωνιάτικα βράδια, τότε στο χωριό µας τ’ αγαπη-µένο, που τώρα, χρόνο µε το χρόνο, όλο καιερηµώνει και βαραίνει η καρδιά µας µε το θλιβερόκατάντηµά του.

Τα γράφω αυτά για την ιστορική διαδροµή τηςπαράδοσης, ικανοποιώντας τον πόθο και τη λα-χτάρα για πισωγυρίσµατα στα περασµένα, τα νο-σταλγικά, τ’ αλησµόνητα. Αξέχαστα παιδικά µουχρόνια, µοσχοµύριστα και παρθενικά, που άφη-σαν τόσο βαθιές τοµές στην τρυφερή παιδικήµου ψυχή, πόσο σας νοσταλγώ! Πόσο ευτυχι-σµένη θα ήµουνα, αν τα ξαναζούσα άλλη µιαφορά!

Α.Θ.Τ.

Μνήµες από τηνπαιδική µου ηλικία

∆ΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΦΩΤΟ - ΓΡΑΦΗΜΑΤΑ1. Τα όµορφα κορί-τσια συναντιούνταικάθε χρόνο για να µε-τρούν τα χρόνια τους.Και κάθε φορά σταπρόσωπά τους είναισηµειωµένα λιγό-τερα. ∆ίπλαο αειθαλής ΦρίξοςΤζουτζόπουλος, ρί-χνει τα ζάρια για ναµαντέψει την ηλικίατους και φέρνει εξά-ρες. Νάστε πάντακαλά, κορίτσια, ναγεµίζετε οµορφιά τηνπλατεία µας κι εσύ,Φρίξο, να παραµεί-νεις ένα από τα ψηλάδέντρα της.

2. ∆εν υπάρχει µεγα-λύτερη απόλαυση νακάθεσαι στην τεράστιαπλατεία του χωριούκάτω από τον παχύίσκιο της φλαµουριάςκαι ν’ απολαµβάνειςτο ντόπιο τσιπουράκιµε παρέα. ∆ιακρίνον-ται: Μάνθος Λώλης,Σπύρος Παππάς,Γιώργος Γκαµίλης.

3. Σπύρος Μουκοβί-νος, Πέτρος Πρίφτης.

1. Γκουβαλιάς Στέλιος, εγγονός του ΓεωργίουΚάλλου, εισήχθη στο Τµήµα Μάρκετινγκ του Οι-κονοµικού Πανεπιστηµίου Αθηνών.2. Καρανάσιος Ελευθέριος, γιος του Τάκη Κα-ρανάσιου, εισήχθη στο Τµήµα Μηχανικών Πλη-ροφοριακών και Επικοινωνιακών Συστηµάτωντου Πανεπιστηµίου Αιγαίου (Σάµος).3. Κέκου Γεωργία, κόρη Βαγγέλη Κέκου και τηςΕυτέρπης, πέτυχε στο Παιδαγωγικό Τµήµα ∆η-µοτικής εΕκπαίδευσης του Πανεπιστηµίου Ιωαν-νίνων.4. Κωσταράς Μιχάλης, γιος της ΣταυρούλαςΘάνου και του Κώστα Κωσταρά ,στο ΤΕΙ Λογι-στικής Πρέβεζας.5. Ντέλλα ∆ήµητρα, κόρη του Βασίλη Ντέλλα,στο Τµήµα Ιχθυοκονοµίας και Αλιείας ΤΕΙ Ηγου-µενίτσας.6. Παπαδοπούλου Μάρα, εγγονή του ΓιώργουΓκαµίλη, στο Χηµικό Ιωαννίνων.7. Στεφάνου Μελίτη, κόρη του Γιάννη Στεφάνου,στο Φυσικό Ιωαννίνων.8. Σταγκογιαννη Αικατερίνη, κόρη της ΝέληςΚάπη, στο Τµήµα Τεχνολογίας Πληροφορικήςκαι Τηλεπικοινωνιών στο ΤΕΙ Ηπείρου (Άρτα).9. Σταγκογιάννη Μαρία, κόρη της Νέλλης Κάπη,στο Τµήµα Οργάνωσης και ∆ιοίκησης Επιχειρή-σεων του Πανεπιστηµίου Μακεδονίας (Θεσσα-λονίκη).10. Γεράσιµος Κωνσταντάτος, εγγονός τουΜπάµπη Στύλου, γιος της Σούλας, ΤΕΙ Μεσο-λογγίου.11. Ζωγράφου Μαρία, εγγονή της ΜαριγούλαςΖωγράφου, κόρη του ∆ηµήτρη, εισήχθη στην Ια-τρική Σχολή του Πανεπιστηµίου Ιωαννίνων.Θερµά συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά,καλές σπουδές και καλό πτυχίο!

Α. ∆. ∆όκος

ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ ΣΕ ΑΕΙ - ΤΕΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣΥΛΛΟΓΟ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΑΣΤον Αύγουστο έγιναν οι εκλογές για τηνανάδειξη νέου ∆.Σ. Είναι αλήθεια ότι ησυµµετοχή των συγχωριανών µας ήτανπολύ µικρή. Με πολλή προσπάθεια καιτην ανάλογη κατανόηση αναδείχθηκε τονέο ∆.Σ.Πρόεδρος: Χριστίνα ΤζαβέλλαΑντιπρόεδρος: Γιώργος ΚάλλοςΓεν. Γραµµ.: Ηλίας ΚοκκινόπουλοςΤαµίας: Ρούλα Κουτουλίδη∆ηµοσίων Σχέσεων: Φάνης ΠαππάςΕυχόµαστε καλή επιτυχίαστα καθήκοντά τους!

Το έγκληµα στο σώµα της Φύσης

Η διαδροµή από τον Αϊ-Γιάννη προς τιςΡίζες είναι µαγευτική. Το παλιό ντερβένι,κρυµµένο από την πλούσια βλάστηση,αποτελεί ιδανική διαδροµή για πεζοπό-ρους. Όµως δεξιά και αριστερά της δια-δροµής γίνεται µάρτυρας ο καθέναςεικόνων που θίγουν τον άνθρωπο γιατις απερίσκεπτες ενέργειές τους. Η ευ-θύνη γι αυτές τις εικόνες ανήκει στον κα-θένα. Όµως και σε συλλογικό επίπεδοκάτι πρέπει να γίνει. Ό,τι έχει σχέση µετην υγεία και το µέλλον των παιδιώνπρέπει να αντιµετωπίζεται µε την ανά-λογη υπευθυνότητα.

∆ΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΝΕΑ6ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2010

Σήµερα σχεδόν τίποτε δεν υιοθετείται χωρίς προ-ηγούµενη επαλήθευση. Οι επιστηµονικές θεω-

ρίες τροποποιούνται ή ανατρέπονται. Παραδοσιακάσυστήµατα κλονίζονται. Ο έντονος προβληµατισµόςκυριαρχεί σε όλες τις εκδηλώσεις και εκφάνσεις τηςανθρώπινης ζωής. Η συγκεκριµένη στάση είναι εύ-λογη, αφού τόσο η ζωή όσο και η γνώση εξελίσσον-ται µε αλµατώδη ρυθµό, γεγονός που συνηγορείπρος την κατεύθυνση της συνεχούς ενηµέρωσης,προκειµένου να οδηγηθούµε σε ποιοτικές και αποτε-λεσµατικές επιλογές.

Αν δεν διαθέτουµε επίγνωση της κατεύθυνσης πουακολουθούµε είναι ανέφικτο το αίσθηµα της κυριαρ-χίας πάνω στον κόσµο µας και κατ’ επέκταση η προ-σαρµογή στις αλλαγές που σηµειώνονται. Τοζητούµενο σε κάθε περίπτωση είναι η εµπλοκή σε µιαδιαδικασία αδιάκοπης προσαρµογής.

Στο όνοµα της άρνησης κάθε κοµφορµισµού απαρ-νηθήκαµε το κοινωνικό πνεύµα που είναι ενσωµατω-µένο σε θεσµούς, ήθη και έθιµα.

Επιτακτικά προβάλλει το αίτηµα της αφύπνισης απότον εφησυχασµό, τον εγκλωβισµό «στα µέτρια» καιτο λήθαργο. Στόχος η ανάδειξη της υπευθυνότηταςτου προσώπου µας.

«Τι είναι δικό µου;» ρωτάει ο Προµηθέας του Γκαίτεκαι η απάντηση κατηγορηµατική: «Ο κύκλος που τονκαλύπτω µε τη δραστηριότητά µου».

Ο σηµερινός άνθρωπος είναι αρνητής κάθε αυθεν-τίας και αυταρχισµού. Η φράση «Αυτός έφα» είναιχωρίς αξία. Είναι προδοσία της ιδέας της προόδου ναµένουµε πεισµατικά προσηλωµένοι σε τέτοιες αντι-λήψεις και ασφαλώς δεν είµαστε διατεθειµένοι να γί-νουµε αχθοφόροι τέτοιων αντίστοιχων νοοτροπιών.Η ιστορική περιπέτεια του ανθρώπου είναι µια συνε-χής µετακίνηση ανάµεσα στη θέση και στην άρση,στην κατάφαση και στην άρνηση, στη βεβαιότητα καιστην αµφιβολία. Άλλωστε η ζωή είναι µια κίνηση, οθάνατος στάση και αδράνεια. Πολλούς βέβαια τουςφοβίζει η ιδέα της µεταρρύθµισης, όπως η ταφή ενός

νεκρού. Αλλά είναι αναπόφευκτες οι επαναστάσεις, οιζυµώσεις µέσα στον φιλοσοφικό, κοινωνικό και επι-στηµονικό χώρο.

Ό,τι άχρηστο και αντιπροοδευτικό έχει πεθάνει πιαγια τη γενιά µας. Το αναχρονιστικό στερείται από κάθεενδιαφέρον, γιατί απλούστατα ξεπεράστηκε. Χρει-αζόµαστε νέο λεξιλόγιο, νέες διαδικασίες, νέους θε-σµούς ή τουλάχιστον αναθεωρηµένους.

Είναι λυπηρό να βρισκόµαστε σε συναντήσεις συλ-λόγων - µε δεδοµένη παρουσία στα δρώµενα – απότις οποίες θα προκύπτουν ∆.Σ. εκλεγόµενα απόΤΡΙΑΝΤΑ ΟΚΤΩ (38) µέλη στη δεύτερη πρόσκληση,αφού η πρώτη απέβη άκαρπη. ∆εν θέλω να πιστέψωότι κάποιοι είδαν τη συγκεκριµένη διαδικασία ως πρό-σκληση σε µια κοµφορµιστική παραδοσιαρχία.

Η συµµετοχή όλων είναι απαραίτητη, µε τις όποιεςπιθανές διαφωνίες κι αν υπάρχουν σε ποικίλα όσα θέ-µατα. Οι προκαταλήψεις είναι γνώµες και πεποιθή-σεις, που σχηµατίζονται χωρίς εξέταση και έρευνα.Είναι ιδέες απόλυτες, γεννηµένες από άγνοια, τρεφό-µενες από πνευµατική οκνηρία, απουσία κριτικούπνεύµατος και πολλές φορές από το πάθος. Κάθεπροκατάληψη παραλύει το νου, µειώνει την αποτελε-σµατικότητα του διαλόγου, ενισχύει το φανατισµό καιεξευτελίζει τη λογική.

Η «ετεροδοξία» επιβάλλεται για να οδηγηθούµεστην ανάταση, οι συνιστώσες είναι αναγκαίες για ναπροκύψει συνισταµένη. Η καλή διάθεση από ΟΛΟΥΣΜΑΣ πρέπει να καθοδηγεί τη σκέψη και τη δράση.

Σ’ αυτό το πνεύµα ΚΑΛΩ το ∆.Σ. της Α∆ΕΛΦΟΤΗ-ΤΑΣ σε µια κίνηση ουσιαστικής προσέγγισης όλωντων µελών – συγχωριανών µας, να αποφασίσει τηνουσιαστική αναβάθµιση του µέσου επικοινωνίας µαςτης ΕΦΗΜΕΡΙ∆ΑΣ µας, κάνοντας συµµέτοχουςόλους, ώστε να την δουν ως δικό τους δηµιούργηµα,µέσο έκφρασή τους και να τη στηρίζουν και µε τηναγάπη τους. Θέλω να πιστεύω ότι αυτό θα αποτελέ-σει ένα πρώτο βήµα για καλύτερη γνωριµία, επαφήκαι αποδοχή.

Όταν η επικοινωνία γίνει πιο γόνιµη, θα απορροφή-σει τα όποια σχόλια περί µονοµέρειας διατυπώνον-ται. Πιστεύω ακράδαντα ότι κανένας από το ∆.Σ. τηςΑδελφότητας δεν θέλει να κλειστεί στο «καβούκι» τηςαυθεντίας, γιατί κάτι τέτοιο θα ήταν αλαζονεία και θαάφηνε πεδίο για σκέψεις αρνητικές, που υπηρετούνκάποια άλλα συµφέροντα.

Προσωπικά, µε την όλη στάση µου, έχω δείξει ότισε κάθε περίπτωση είµαι υπέρµαχος και συνοδοιπό-ρος ενός ανοιχτού, δηµιουργικού, αποτελεσµατικού∆.Σ., που θα ενεργοποιήσει όλους τους συγχωρια-νούς µας, όπου κι αν βρίσκονται.

Η Αδελφότητα πρέπει να συνεχίσει τη διαδροµή τηςκαι γι’ αυτό είµαστε συνυπεύθυνοι.

ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ∆ΙΑ∆ΙΚΑΣΙΑΕΚ∆ΟΣΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙ∆ΑΣ ΜΑΣ- ∆ΥΟ (2) ΑΤΟΜΑ ΠΟΥ ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΟΥΝ, ΚΑΙ ΠΟΥΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΟΥΣ ΘΑ ΓΝΩΣΤΟΠΟΙΗΘΟΥΝΜΕΣΩ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙ∆ΑΣ, ΘΑ ΠΑΡΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝΦΩΤΟΤΥΠΗΜΕΝΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΟΣ ∆ΗΜΟΣΙΕΥΣΗΚΕΙΜΕΝΑ. ΑΥΤΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΥΚΟΛΑ ΚΑΙΓΡΗΓΟΡΑ ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ FAX.- Η ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ. Ο ΚΑ-ΘΕΝΑΣ ΣΤΟ ΧΩΡΟ ΤΟΥ ΘΑ ΤΑ ∆ΙΑΒΑΣΕΙ (ο όγκοςεξάλλου δεν είναι τέτοιος που µπορεί να δηµιουργή-σει ιδιαίτερες δυσκολίες και µάλιστα σε διάστηµα 2-3µηνών) ΚΑΙ ΘΑ ΤΑ ΙΕΡΑΡΧΗΣΕΙ ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗΤΟΥ, ΣΥΜΦΩΝΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΠΟΥ ΕΠΙ-ΤΑΣΣΕΙ Η ∆ΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑ.- ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ Ο ΚΑΘΕ ΕΝΑΣ (2 προτάσεις επο-µένως) ΘΑ ΤΗ ΦΕΡΕΙ ΣΤΟ ∆.Σ. ΠΟΥ ΘΑ ΠΡΟΚΡΙ-ΝΕΙ ΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΜΟΡΦΗ ΥΣΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΑΠΤΥΧΘΕΙ. ΣΕΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ∆ΕΝ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ Η ΣΥΜ-ΠΤΥΞΗ ΤΩΝ (2) ΠΡΟΤΑΣΕΩΝ. ΕΞΑΛΛΟΥ ΜΕΣΑΑΠΟ ΤΗ ∆ΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ Η ΑΡΜΟΝΙΑ.

Για την αιρετική ετεροδοξίαΚωνσταντίνος Πάλλας

« Ο κ ύ κ λ ο ς π ο υ τ ο ν κ α λ ύ π τ ω µ ε τ η δ ρ α σ τ η ρ ι ό τ η τ ά µ ο υ »

Αν κάποιος επισκέπτης επισκεφθεί τελευταία τοχωριό µας και είχε πολλές δεκαετίες να ξαναβρεθεί

σ’ αυτό, θα ‘βλεπε το ειδυλλιακό τοπίο µέσα στο οποίοανηγέρθη η Μαθητική Εστία του ΕθνικούΙδρύµατος Νεότητας, τα άνετα σχολικάσυγκροτήµατα στην είσοδο του χωριού, µετην προτοµή του Γεωργίου Γενναδίου,τους άνετους κεντρικούς δρόµους, αλλάκαι τους άλλους, τους δευτερεύοντες ν’αστράφτουν από καθαριότητα κι όλουςασφαλτοστρωµένους, τις φαρδιές, πλακό-στρωτες και φροντισµένες πλατείες, ταπαραδοσιακά, αλλά και τα νεόδµητα σπί-τια του χωριού, τα... και τα..., αλλά θααπορούσε που δεν µπόρεσε να βρει κά-ποιον να πει µια «καληµέρα», βλέπειςήταν και η ώρα τέτοια, ντάλα µεσηµέρι. Θαπεριέρχονταν έτσι από παράπονο όλουςτους δρόµους του χωριού µας και µε κα-τάπληξη θα διαπίστωνε πως όλος κι όλοςο εµπορικός κόσµος των ∆ολιανών είναιένα σνακ µπαρ-ταβέρνα, δύο καφενεία κιένα µπακάλικο-µανάβικο και θα ‘τριβε ταµάτια του, α, ναι, και το Ταχυδροµικό Γρα-φείο.- Πού πήγε αυτός ο εµπορικός κόσµοςπου γνώριζα; Τι έγινε ο πληθυσµός τουχωριού; Θ’ αναρωτιόνταν µέσα του, ανα-λογιζόµενος τα ∆ολιανά που ήταν πριν 60-70 χρόνια.Γιατί ασφαλώς και δεν ήταν σ’ αυτή την κατάσταση. Τονκαιρό εκείνο που δεν υπήρχαν αµαξιτοί δρόµοι ακόµακαι η ρόδα δεν είχε φτάσει σ όλα τα χωριά, τα ∆ολιανάόχι µόνον διέθεταν αµαξιτή οδό, αλλά και Συνεργατικήαυτοκινήτων, µε τα οποία αυτοκίνητα µετέφεραν τα εµ-πορεύµατα πάσης φύσεως απ’ ευθείας απ’ το λιµάνιτης Πρέβεζας (το της Ηγουµενίτσας δεν λειτουργούσετότε) και φυσικό ήταν έτσι τα 嵬πορεύµατα αυτά ναήταν τις περισσότερες φορές και φτηνότερα κι απ’ αυτάτων Ιωαννίνων, µιας και τα Ιωάννινα χρησιµοποιούσανκαι τα αυτοκίνητα της Συνεργατικής µας για µεταφοράκαι δικών τους προϊόντων.Έτσι στα ∆ολιανά αναπτύχθηκε πάρα πολύ το εµπό-ριο, έβρισκε κανένας σ’ αυτά τα πάντα και όπως ταχωριά τότε δεν είχαν δική τους συγκοινωνία, έρχοντανσχεδόν όλα απ’ τη γύρω µεγάλη περιοχή και ψώνιζανστα ∆ολιανά. Η τοιχοποιία που χωρίζει την οικία Μπέ-κου απ’ τη µικρή πλατεία µπροστά στην Εκκλησία,

έφερε κρίκους, στα οποία έδεναν τα άλογα και τα µου-λάρια οι πελάτες απ’ τα άλλα χωριά, στα οποία θα φόρ-τωναν τα εµπορεύµατά τους. Παράδειγµα το Πάπιγκο,που, λόγω µη υπάρξεως δρόµων, αποκλείονταν το χει-µώνα πέντε κι έξι ακόµα µήνες, έρχονταν εδώ το φθι-νόπωρο και φόρτωναν από έξι κι εφτά µουλάριαεµπορεύµατα και τρόφιµα ο καθένας για να περάσουναυτούς τους µήνες. Και για εξυπηρέτηση τόσης πελα-τείας, φυσικό ήταν να δηµιουργηθούν και ανάλογα κα-ταστήµατα.Ας δούµε, λοιπόν, κατά καιρούς πόσα καταστήµατα λει-τούργησαν στο χωριό µας. Κι ας αρχίσουµε απ’ την κο-ρυφή του χωριού, σεργιανίζοντας τον κατήφορο:Στο σπίτι Γιώργου Λανάρη (Αγγέλη το επίσηµο επώ-νυµο), ήταν το παντοπωλείο του ίδιου. Παρακάτω, στονκατήφορο από το σπίτι Ευγενής ∆άτση και µεταξύαυλής Γιώργου Γκόνη και Γιώργου Σκόρδου, ήταν τοκαρδαράδικο του παππού του Κώτσιου Παπαζώη, τουκαι «Κώτσιου Καρδάρα» αποκαλούµενου ακόµα, αλλάκαι Κώτσιου Μεγάλου, για διαφοροποίηση απ τον

αδελφό της Γαλάτειας Τσουµάνη που µέναν κάτω απ’την ίδια στέγη. Στο σπίτι ήδη του Γιάννη Γκόνη, (πρώηνΒαγγέλη Κυρίτση) λειτουργούσε το µπακάλικο Βαγγέλη

Κυρίτση που αργότερα έγινε παντοπωλείοΓιώργου Γκόνη. Ο φούρνος του Συνεταιρι-σµού δεν υπήρχε ακόµα και η περιφορά τουΕπιταφίου γινόταν τρεις φορές γύρω-γύρωαπ την Εκκλησία. Τώρα υπάρχει ο φούρνος,έστω κι αν λειτουργεί µόνον ως πρατήριοάρτου (κάτι είναι κι αυτό) κι ο Επιτάφιος σεµεγάλη διαδροµή κατά την περιφορά του.Απέναντι απ’ τον φούρνο, το τενεξίδικο το«Μπάρµπα Γιάννη» που αργότερα λει-τούρ-γησε και ως µπακάλικο ∆ηµητρίου Ηλία(Μήτσ-Λία). Πιο κάτω ένα ερείπιο που φιλο-ξενούσε τη γριά βραδύγλωσση Μάκω Κατε-ρίνα που διετέλεσε και καθαρίστρια τηςεκκλησίας. Παραδίπλα του η οικία (νοικια-σµένη) Φώτου Τσούγκου, στο υπόγειο τηςοποίας φιλοξενούσε την υπέροχη και αχώ-ριστη φοράδα του µε σέλα. Στο σπίτι αυτόέµεινε αργότερα και ο Κυριάκος Κοντόζο-γλου, ο υπέροχος αυτός µουσικός, που ανεκµεταλλευόταν τότε, απ’ τα ∆ολιανά, πολλάπαιδιά του χωριού µας θα είχαν δια¬πρέψει

στη µουσική. Το επάγγελµά του, τενεξής,αλλά υπέροχος τεχνίτης. «Αγίους» έφτιαχναντα χέρια του και έµεινε ως ανάµνηση µε το

όνοµα «Κυριάκος». Προχωρώντας παρακάτω, µετά τηντοιχοποιία µε τους κρίκους, προς τον κατήφορο, το κα-τάστηµα Μήτρου Μπέκου και Αναγνώστη Καλέτσιου,πατέρα του Κώτσιου Καλέτσιου.Στο κατάστηµα αυτό πρωτοκρεµάστηκε για πούληµακαι οµπρέλα για τη βροχή. Γιατί οµπρέλες για τον ήλιο,τα γνωστά παρασόλια, προΰπήρξαν. Το κατάστηµααυτό κατεδαφίστηκε πολύ νωρίς. Στη συνέχεια ο γνω-στός «Μπαξές» που σήµερα έγινε πλατεία του χωριού.Στο πέρας του «Μπαξέ» αποµονωµένο οίκηµα, τοοποίο χρησιµοποιήθηκε κατά καιρούς ως εργαστήριΓιάννη Ζαφείρη, Ζαχαροπλαστείο Χαντζάρα, φωτογρα-φείο Φιλοποίµενα Τσίτου, τενεξίδικο του Κυριάκου, κα-φενείο Αγγέλου Κολοβού κ.λπ., κ.λπ. Αργότερα, έξωαπ’ αυτό, ήταν το περίπτερο του Νίκου Κατσάνου (Νι-κολάου Λώλη). Οίκηµα και περίπτερο κατεδαφίστηκαν,για να µεγαλώσει η πλατεία του χωριού.

ΣΥΝΕΧΙΙΖΕΤΑΙ

ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΜΕΓΑΛΕΙΑΤου ΒΑΓΓΕΛΗ ΘΑΝΟΥ

Από αριστερά Ζώης Θάνος, άγνωστος, Βαγγέλης Θάνος,Καλλιρρόη Θάνου, Ανθούλα Θάνου.

∆ΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΝΕΑ 7ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2010

Ο Κ Α Λ Λ Ι Κ ΡΑΤ Η Σ , ΤΟ Κ ΡΑΤΟ Σ Κ Α ΙΗ Σ Χ Ε Σ Η Ο Ι ΚΟ Ν Ο Μ Ι Α Σ - Π ΟΛ Ι Τ Ι Κ Η Σ

Το ελληνικό κράτος, στη µακραίωνη ιστορική διαδροµή του, εµφάνισε δια-φορετικές διοικητικές δοµές, ανάλογα µε τις ιστορικές συνθήκες, που εξυ-

πηρετούσαν, συνήθως, συγκεκριµένα οικονοµικά συµφέροντα.Η τοπική και νοµαρχιακή αυτοδιοίκηση, είναι διοικητικές µονάδες-κρίκοι ενός

ενιαίου διοικητικού µηχανισµού του κράτους. Θα έχουµε αµεσότερη σχέση τηςτοπικής διοίκησης έναντι της κεντρικής, που είναι αδιαίρετη και ενιαία. Στηνπροώθηση, συνήθως, της κεντρικής πολιτικής, η διοικητική µεταρρύθµιση έρ-χεται να αντιµετωπίσει και παλιά προβλήµατα (δυσκινησίας, δαπανηρή γρα-φειοκρατία, µεγάλο αριθµό φορέων διαχείρισης, αναποτελεσµατικότητα),εξαιτίας στενών τοπικιστικών συµφερόντων και ρουσφετολογικών µηχανι-σµών.

Η σηµερινή κυβέρνηση κρίνει, σε γενικές γραµµές, θετικό τον «Καποδί-στρια», αναφέρεται, όµως, ότι δεν δηµιούργησε αποτελεσµατικούς ∆ήµους,µε οικονοµική αυτάρκεια και δυνατότητα άντλησης ιδίων πόρων και ούτε διοι-κητική ικανότητα, µε καλά οργανωµένες υπηρεσίες και ανθρώπινο δυναµικό,που να αξιοποιεί τις νέες δυνατότητες και τις νέες τεχνολογίες, για την παροχήποιοτικά αναβαθµισµένων υπηρεσιών.

∆εν είναι τυχαίο ότι σε µόνο 200 περίπου από 1.000 πρωτοβάθµιους ΟΤΑ πι-στοποιήθηκε η διαχειριστική επάρκεια, αναγκαία προϋπόθεση συµµετοχήςστο ΕΣΠΑ (Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς) 2007-2013. Οι κυβερνήσειςπροσπαθούν µε ευελιξία να κάµψουν τις όποιες αντιθέσεις που εκδηλώνονταισχετικά µε τη διαχείριση της χρήσης γης. Γι’ αυτό λένε ότι απαιτούνται ∆ήµοιικανοί να ανταποκριθούν στις σύγχρονες απαιτήσεις, να αξιοποιούν τη σύγ-χρονη τεχνολογία και τις µεθόδους διοίκησης και να είναι έτοιµοι να υποδεχ-θούν διευρυµένες αρµοδιότητες, όπως οι τοµείς Παιδείας-Υγείας, τηςαπασχόλησης, του περιβάλλοντος και των µεταφορών.

Έτσι οι νέοι ∆ήµοι θα αναλάβουν πρόσθετες σηµαντικές αρµοδιότητες, πουδεν είχαν πριν. Έχουν περάσει πολλά χρόνια, που δροµολογήθηκε στην Ελ-λάδα η εφαρµογή αναπτυξιακών προγραµµάτων, µε ευρωπαϊκά και κρατικάκεφάλαια. Υποσχέσεις για ικανοποίηση µακροχρόνιων κοινωνικών αναγκώνκαι για άµβλυνση των ανισοτήτων, τόσο σε επίπεδο των Περιφερειών, όσο καισε οικονοµική ανάπτυξη των κρατών-µελών της Ευρώπης.

Παρ’ όλο ότι έχουν δροµολογηθεί στην Ελλάδα αφ’ ενός η εφαρµογή ανα-πτυξιακών προγραµµάτων µε ευρωπαϊκά και κρατικά κεφάλαια και αφ’ ετέρουυποσχέσεις τόσο για την ικανοποίηση µακροχρόνιων κοινωνικών αναγκώνόσο και την άµβλυνση των ανισοτήτων και σε επίπεδο των περιφερειών καιπρος την κατεύθυνση οικονοµικής ανάπτυξης των κρατών µελών της Ευρώ-πης, φάνηκαν στοιχεία ανισοµετρίας. Όπως επίσης και ο ανταγωνισµός είναιµπορούµε να πούµε νοµοτελειακός προς την κατεύθυνση του «υπερκέρδους»λόγω του άναρχου χαρακτήρα της κοινωνικής παραγωγής.

Σε κρατικό επίπεδο γίνεται ορισµένη διαχείριση των ανισοµετριών λόγω συρ-ρίκνωσης π.χ. της αγροτικής παραγωγής ( µε παράλληλη διείσδυση εισερχό-µενων εµπορευµάτων που έφερε την αύξηση της ακρίβειας ). Ενδεικτικά µε 15χρόνια ανάπτυξη 1993-2007 το κατά κεφαλήν εισόδηµα επί του Α.Ε.Π. ( Ακα-θάριστο Εθνικό Προϊόν ) ως µέσος όρος για τις 13 περιφέρειες της Ελλάδαςήταν 19000 χιλιάδες περίπου στην Αττική (το υψηλότερο) 26000 χιλιάδες πε-ρίπου στην ∆υτική Ελλάδα ( Ήπειρος ) 11000 χιλιάδες περίπου µε σχετικήφτώχεια για την λαϊκή πλειοψηφία.

Έγιναν φυσικά έργα κυρίως υποδοµών στις µεταφορές που έχουν καθυστε-ρήσει µετά το τέλος του Β Παγκοσµίου Πολέµου. Οι αλλαγές που έγιναν απότο 90-91 και µετά στις γειτονικές βαλκανικές χώρες της Ελλάδας διαφοροποί-ησε πολλές προτεραιότητες για την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η αν-ταγωνιστικότητα και τα «φτηνά εργατικά χέρια» καλύφθηκε µε το περί«ανύψωσης των ελληνικών επιχειρήσεων» ή µε το περί «ελκυστικότητας µιαςχώρας» κ.λπ. ∆υστυχώς κυρίως το εθνικό στρατηγικό πλαίσιο αναφοράς περί«συγχρηµατοδότησης –αυτοχρηµατοδότησης» κινείται προς την κατεύθυνσηπου υπηρετεί µαζί µε το ∆ κοινοτικό πλαίσιο συγκεκριµένα ολιγοπώλια.

Τα κονδύλια που κατευθύνονται στα περιφερειακά προγράµµατα (ΟΤΑ, Ιδιω-τικά κεφάλαια) σχεδιάζονται ώστε να µειωθεί η δαπανηρή δυσκινησία του κεν-τρικού µηχανισµού, η πληθώρα των κεντρικών διαχειριστικών φορέωνυλοποίησης των χρηµατοδοτήσεων. Αναφέρονται (τα κονδύλια) κυρίως µε-γάλων κέντρων των λεγόµενων «µητροπολιτικών δήµων». Επιχειρείται η µεί-ωση του αριθµού των τελικών δικαιούχων διαχείρισης της χρηµατοδότησηςσε κάθε περιφέρεια και κυρίως των µικρότερων δήµων. ∆ιαµορφώνει πιο επι-τελικούς µηχανισµούς υλοποίησης και ελέγχου των αποφάσεων της συγκρό-τησης περιφερειών που θα έχουν το ρόλο διαχειριστικών αρχών του ∆ Κ.Π.Σ.

Οι 13 περιφέρειες θα αναλάβουν ουσιαστικό µέρος του διαχειριστικού ρόλουπου είχαν µέχρι σήµερα οι (νοµαρχίες και οι δήµοι). Επίσης συζητείται οι τρα-πεζικοί όµιλοι ( αντί των κρατικών υπηρεσιών ) να αναλάβουν µέρος τοµεακώνπρογραµµάτων των Κ.Π.Σ ( κοινοτικό πλαίσιο στήριξης). Υποδοχή αξιολόγηση– ευθύνη εκταµίευσης ενισχύσεων, µικρών επιχειρήσεων και µεσαίων τουρι-σµού και της µεταποίησης. Ο νέος δήµαρχος που θα εκλεγεί θα έχει µπορούµενα πούµε το «δίληµµα» πώς θα αντλεί κονδύλια και από πού, ώστε να στηρί-ζει τη νέα διοικητική µεταρρύθµιση.

Συνήθως η πιο εύκολη λύση είναι η αύξηση της φορολογίας άµεσης ή έµµε-σης φορολογίας των πολιτών για να µπορούν να λειτουργήσουν µε ικανοποί-ηση οι νέοι τοµείς που θα έχουν ευθύνη οι δήµοι. Το πιθανότερο είναι νααναγκαστούν ( δική µου εκτίµηση ) να κλείσουν τοµείς της τοπικής οικονοµίαςµε αποτελέσµατα αρνητικά. Ελπίζω να µην φτάσουµε σε αυτό το σηµείο και ναασκείται τέτοια πολιτική που θα κατευθύνεται ακριβώς προς άλλη πορεία πουθα έχει σχέση µε την ανάπτυξη και την αύξηση συγχρόνως του εθνικού εισο-δήµατος. Ο προσανατολισµός της διοικητικής µεταρρύθµισης αφορά κυρίωςστην αποτελεσµατικότητα της εφαρµογής της εκάστοτε πολιτικής, εναρµονη-σµένης στις γενικότερες αναδιαρθρώσεις που γίνονται ( και µέσω ύφεσης τηςοικονοµίας ). Μέσα σε αυτά τα δεδοµένα στο δήµο της περιοχής µας ( και τα∆ολιανά που υπάγονται ) όποιος εκλεγεί θα έχει αρκετά δύσκολο έργο. Εύχο-µαι καλή επιτυχία στους υποψήφιους δηµάρχους και πιστεύω ότι η µόνη τουςέγνοια θα έιναι η πρόοδος της περιοχής µας µε αυτά τα λιγοστά «πλαίσια»ανάπτυξης που θα έχουν.

Πέτρος ∆εδεµάρκοςΜέλος ∆.Σ. Αδελφότητας ∆ολιανιτών

Λαµπρίδης Ιωάννης (1862-1914)Έλλην δηµοσιογράφος, λόγιος και πολιτευτής εκ ∆ολιανών της Ηπείρου. Αποπερατώσας ταςεγκυκλίους σπουδάς του εις την εν Ιωαννίνοις Ζωσιµαία Σχολή, συνέχισε εις το ΠανεπιστήµιοΑθηνών στη Νοµική Σχολή. Εργάστηκε για λίγο ως δάσκαλος στην Κωνσταντινούπολη και κα-τόπιν ως δικηγόρος στα Γιάννενα, απ’ όπου λόγω των εθνικών του αγώνων εκινδύνευσε νασυλληφθεί από τους Τούρκους, γι’ αυτό δραπέτευσε κατά το 1892 εις την Αθήνα, όπου από το1899 µέχρι το 1911 εξέδιδε την εβδοµαδιαία εφηµερίδα «Αγών», όργανο µελέτης των δυνά-µεων του Ελληνισµού, που συνέτασσε αποκλειστικά ο ίδιος, αφιερωµένη εις την εξυπηρέτησιντων εθνικών ιδανικών. Ασχολήθηκε µε τον έξω Ελληνισµό και εξέδωσε το 1894 µελέτη επί τωνπροβληµάτων τούτου, µε τον τίτλο «Ελληνικαί αποικίαι» και συµπλήρωµα αυτής είναι η εργα-σία «Ο εν Αιγύπτω Ελληνισµός», που συνέγραψε στην Αίγυπτο το 1905. Με έξοδα του Υπουρ-γείου Εξωτερικών εξέδωσε έκθεσιν (του ιδίου) περί ελληνικής παιδείας εις τα βαλκάνια, πουµεταφράστηκε και στα γερµανικά. Ακόµη συνεργάσθηκε µε τις εκδόσεις «Μαρασλή» και µετέ-φρασε τρεις τόµους από το έργο του Σλουµπερζέ «Βυζαντινή εποποιία». Το 1911 εξελέγη βου-λευτής Αττικοβοιωτίας.

Λαµπρίδου ΈλληΘυγατέρα του προηγουµένου, παιδαγωγός και λογία. Γεννήθηκε το 1898 στην Αθήνα. Σπού-δασε στη Φιλοσοφική Αθηνών και στη συνέχεια συνέχισε στη Ζυρίχη της Ελβετίας. Εργάστηκεως εκπαιδευτικός στην Κωνσταντινούπολη από το 1920-23. Κατόπιν εγκαταστάθηκε στηνΑθήνα. ∆ιετέλεσε υποδιευθύντρια του Μαρασλείου ∆ιδασκαλείου. Αργότερα εργάστηκε στοΑµερικανικό Κολλέγιο Αθηνών. Έπειτα πήγε στην Αγγλία. Έγραψε άρθρα σε εφηµερίδες και πε-ριοδικά και τις µελέτες: «Ο Μπέρξον και η φιλοσοφία του», «Αιγαίοι», «περί Κρητοµυκηναϊκούπολιτισµού» και µετέφρασε: Μπέρξον «Η διανοητική προσπάθεια», Μ. Ουναµούνο «Η αγωνίατου Χριστιανισµού», Φ. Σίλλερ «Πραγµατισµός και ουµανισµός», Κ. Σλάιχ «Η αθανασία τουσώµατος» κ. ά.

Οι βιογραφίες Ιωάννου και Έλλης Λαµπρίδη προέρχονταιαπό αντιγραφή εκ του Λεξικού του «Ηλίου» (έκδοση 1950).

∆ιά χειρός Αφροδίτης Παππά

ΗΠΕΙΡΟΣ - ΑΠΕΙΡΟΥ ΚΑΛΛΟΥΣ ΤΟΠΟΣΗ εύανδρος Ήπειρος Με τους Σουλιώτες, τους κλέφτες και τους αρµατολούς, τον Παύλο

Μελά και τους µακεδονοµάχους του. Οι µαχητές του Μπιζανιού. Η θρυλική VIII ΜεραρχίαΗπείρου, που κράτησε µόνη της, στο Καλπάκι, για δέκα µέρες, όσο να γίνει επιστράτευση καινα σταλούν ενισχύσεις, τις σιδερόφρακτες µεραρχίες του Μουσολίνι, την αυγή της 28ης Οκτω-βρίου 1940. Ο άθλος του ∆αυίδ κατά του Γολιάθ επαναλαµβάνεται. Κι όταν φτάνουν οι επί-στρατοι απ’ όλη την Ελλάδα, γίνεται το θαύµα. Ο ηρωικός Ελληνικός Στρατός κατατροπώνειτους Ιταλούς και χρειάστηκε να επέµβει η Γερµανική Βέρµαχτ, που σάρωνε όλη την Ευρώπη,και µαζί της οι Βούλγαροι, για να υποδουλώσουν όλοι µαζί την ηρωική Ελλαδίτσα µας.

Με τους µεγαλύτερους του Γένους Ευεργέτες, που ξεκίνησαν µε τα γουρουνοτσάρουχα καιτην κάπα τους, κουβαλώντας εµπορεύµατα σ’ Ανατολή και ∆ύση. Έµαθαν ξένες γλώσσες καικόλπα των εµπόρων, εγκαταστάθηκαν στη Βιέννη, Μολδοβλαχία, Ρωσία, στην Πόλη και σ’ όλατα παράλια Μικράς Ασίας και Πόντου, έκαναν παράδες, έγιναν µεγαλέµποροι, τραπεζίτες.Έχουµε δύο Φιλικούς, ∆ασκάλους του Γένους, πάσης φύσεως Λογίους, ποιητές, πεζογράφουςκ.λπ.

Ήπειρος, χώρα ορεινή. Ο Γράµµος, η Πίνδος, ο Σµόλικας, η Γκαµήλα (Τύµφη), τα όρη Με-τσόβου, τα Τζουµέρκα, η Μουργάνα, τα όρη του Σουλίου, Παραµυθιάς, Θεσπρωτικά κι η θρυ-λική Ολύτσικα (Τόµαρος), όλα δικά της.

Τα ποτάµια της, µε τα πλούσια νερά τους, διασχίζουν τις χαράδρες και ποτίζουν στο διάβατους τις λιγοστές πεδιάδες. Ο Σαραντάπορος, Αώος, Βοϊδοµάτης, Καλαµάς, Αχέροντας, Λού-ρος, Άραχθος µε τους παραποτάµους τους. Η Παµβώτιδα, η λίµνη των Γιαννίνων και της ΚυράΦροσύνης κι ένα σωρό άλλες µικρότερες λιµνούλες και υδροηλεκτρικά φράγµατα να συµπλη-ρώνουν το υδάτινο δυναµικό της.

Ιδανικός τόπος διακοπών. Ρώτησαν έναν σοφό γέρο πολυταξιδεµένο. Ποιος είναι ο ιδανικό-τερος τόπος διακοπών; Κι αυτός απάντησε: Πρώτα κοιτάς πού πάει ο πολύς κόσµος. Εσύτράβα αντίθετα. Θάλασσα αυτοί; Βουνό εσύ και δεν θα µετανιώσεις. Στις παραλίες γίνεται χαµόςτο καλοκαίρι. Η θάλασσα ανακατωµένη, παιδιά να τσαλαβουτάνε και να σηκώνεται βούρκος καιάµµος, να γίνεται η θάλασσα γιαούρτι και στην παραλία να µην έχεις πού να σταθείς από τιςµυρωδιές αντιηλιακών και κρεµών. Ενίοτε το θέαµα ωραίο, αλλά υπάρχουν και κάτι «κατιµά-δες» που δεν τρώγονται µε τίποτε.

Ενώ το βουνό, φρέσκος, καθαρός αέρας. Φαράγγια και βουνοκορφές απάτητες, παρθέναφύση, απέραντα δάση, νερά ν’ αναβλύζουν από παντού, βράχοι όλων των σχηµάτων, ορεινάκαταφύγια, γεφύρια µικρά και µεγάλα, θαύµατα αρχιτεκτονικής και µαστοριάς περίσσιας! Γρα-φικά χωριά σκαρφαλωµένα στις πλαγιές, χτισµένα µε πέτρα και πολύ µεράκι. Άσε τις ονοµα-στές πίτες στα Ζαγοροχώρια, τα χέλια και τα βατραχοπόδαρα στο νησί κι οι φρέσκιεςπέστροφες, όπου ποτάµι.

Ιδανικός τόπος η Ήπειρος, για τους εραστές της περιπέτειας, της πεζοπορίας, της ορειβασίας,της ιππασίας, του ράφτινγκ και του κανόε-καγιάκ. Για όλα τα γούστα και για όλες τις εποχές.

∆εν πάει η τρέλα στα βουνά, φίλοι µου, η σύνεση πάει. Γι’ αυτό, όπου κι αν µένετε, ανηφορί-στε κατά την Ήπειρο και δεν θα το µετανιώσετε. Το συνιστά µετά λόγου γνώσεως. Αµήν

ΒΑΣΙΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙ∆ΗΣ

Ε Π Ι Φ Α Ν Ε Ι Σ ∆ Ο Λ Ι Α Ν Ι Τ Ε Σ

Ο Θανάσης Τότος, καιη γυναίκα του Αντι-γόνη, σε µια ανά-παυλα της σκληρήςτους δουλειάς, ποζά-ρουν για µια φωτο-γραφία στηνεφηµερίδα µας. Τουςευχόµαστε νάναιπάντα καλά και νασυνεχίζουν, παρά τιςδύσκολες συνθήκες.

Η εποχή της παγκοσµιοποίησης,στην οποία ζούµε, δεν είναι τίποτε

άλλο παρά µια εποχή χωρίς όρια καιφραγµούς.

ΝΑΙ! Είναι αυτή που χάρη στις νέες τεχνολογίεςκαταργεί τα σύνορα και διακινεί ελεύθερα µεταξύτων χωρών του κόσµου ανθρώπους, προϊόντα,υπηρεσίες, κεφάλαια, πληροφορίες, ιδέες, αξίες.

Σκοπός της είναι η µε κάθε τρόπο διαµόρφωσητου λεγόµενου “πλανητικού χωριού”, στο οποίοόχι µόνο το οικονοµικό σύστηµα θα είναι ενιαίο,αλλά και η θρησκεία (µέσω της οποίας θα λα-τρεύεται ένας θεός, ποιος στ’ αλήθεια άραγε;) καιοι αξίες και τα πολιτισµικά δεδοµένα και γενικά οόλος τρόπος ζωής.

Να γιατί το µοντέλο της παγκοσµιοποίησης είναιτελικά συνολικό, ενοποιητικό, οµογενοποιητικό,ισοπεδωτικό, και γι’ αυτό τέλεια επικίνδυνο!

Για να επικρατήσει δεν θέλει σύνορα µεταξύ τωνκρατών, δεν θέλει οποιαδήποτε όρια και φραγµούςσε οτιδήποτε διακινεί, δεν θέλει τις αρχές, τα πιστεύω,τις αξίες και τις απόψεις του καθενός µας.

Γιατί, απλούστατα, αυτή έχει σαφώς τις δικέςτης προς τις οποίες και πρέπει να υποκύψουµεόλοι, αµέσως και απολύτως!

Πρόκειται για κατάσταση δαιµονική ή για τηναπολυτοποίηση του κακού; Το ίδιο κάνει. Αλλ’

αυτό ως τακτική ήδη το βλέπουµε πια σε ο,τιδή-ποτε.

Η τηλεόραση, για παράδειγµα, ως προς το πε-ριεχόµενο των προγραµµάτων της συµπεριφέ-ρεται σαν να µην υπάρχουν παιδιά και έφηβοι,δεν σέβεται κανέναν, ούτε και τους µεγάλους,απευθύνεται το ίδιο προς όλους, ανεξάρτητα απ’την ηλικία, την κουλτούρα, τις αξίες και τα πι-στεύω που έχουν.

Τι να πει κανείς για το διαδίκτυο; ∆εν είναι ότιµπορεί να βρει κανείς εκεί απ’ το απόλυτο καλόώς το απόλυτο κακό, είναι ότι κάθε ηλικία ως καιη πλέον µικρή, µπορεί να βρεθεί µπροστά σε όλοτο κακό, το απόλυτο κακό από τη µια στιγµή στηνάλλη, χωρίς καν να καταλάβει, και µάλιστα τότεπου ζητεί το καλό ή και παίζει ακόµη.

Μέσα χρήσιµα για τις δουλειές µας, όπως ο Η/Υκαι το κινητό τηλέφωνο, από τη µια στιγµή στηνάλλη µπορούν να µεταβληθούν σε φοβερές πα-γίδες για όλους, περισσότερο δε για τη νέα γενιά.

Ανάγκες όπως αυτή της ξεγνοιασιάς και της ψυ-χαγωγίας µπορούν να µεταβληθούν σε διασκε-δαστικές βόµβες κατά της ηθικής µαςακεραιότητας και αξιοπρέπειας.

Τι είναι εκείνο που µπορεί να ακινητοποιήσει τοκακό;

Είναι τα όρια εκείνα που θέτουµε στον εαυτόµας απ’ την εφαρµογή των εντολών του Θεούστη ζωή µας.

Είναι οι φραγµοί εκείνοι που ορίζουν οι αρχέςκαι οι αξίες µας. Είναι τα σύνορα, µε βάση ταοποία λέµε τόσο στον εαυτό µας όσα και σε κάθεξένον εισβολέα (που δεν είναι άλλος από τηναµαρτία) “ως εδώ”.

Αυτή η τακτική δεν σηµαίνει ότι τάχα δεν είµα-στε σύγχρονοι και ελεύθεροι!

Αυτή η τακτική δεν θέλει εκείνες τις αντιλήψειςπου ανοίγουν τις κερκόπορτες, όπως το “µα έτσικάνουν όλοι”.

Αυτή η τακτική απαιτεί τη διάθεσή µας να µεί-νουµε ασυµβίβαστοι στην ισοπέδωση, απαιτείτον αγώνα µας να µην γίνουµε “πολτός”.

Ναι το κακό θέλει αντίσταση, για να φύγει µα-κριά µας, κι όχι συµβιβασµούς και υποχωρήσεις“αντισταθείτε στον διάβολο και θα φύγει απόσας”, τονίζει ο Απόστολος Πέτρος.

Και τα όρια και οι φραγµοί που θέτει ο καθέναςµας στον εαυτό του είναι τα σύµβολα της αντί-στασής µας στο κακό.

Με φραγµούς και όρια και αρχές, λοιπόν, φίλοιµου!

∆ΟΛΙΑΝΙΤΙΚΑ ΝΕΑ8ΙΟΥΛΙΟΣ - ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ - ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ 2010

∆είτε την ιστοσελίδα του χωριού µας στο Internet, την οποία επιµελήθηκε ο Γιώργος Σάµπαλης,σ τ η δ ι ε ύ θ υ ν σ η : w w w . d o l i a n a . n e t Ε κ ε ί µ π ο ρ ε ί τ ε ν α δ ι α β ά σ ε τ ε π λ έ ο ν κ α ι

τ η ν ε φ η µ ε ρ ί δ α µ α ς “ ∆ Ο Λ Ι Α Ν Ι Τ Ι Κ Α Ν Ε Α ” κ α ι σ ε η λ ε κ τ ρ ο ν ι κ ή µ ο ρ φ ή .

ΧΩΡΙΣ ΦΡΑΓΜΟΥΣ - Από τον ΑΛΕΞΗ ∆ΟΚΟ

Ο ι βιωµατικές αφηγήσεις, που ακολουθούν,µπορεί να µη διαθέτουν την απαιτούµενη ιστο-

ρική εγκυρότητα αλλά δεν παύουν να αντανα-κλούν τις ιστορικοκοινωνικές συνθήκες εκείνηςτης περιόδου. Μέσα από τη γνησιότητα της αφή-γησης παρουσιάζουµε τα περιστατικά, όπωςακριβώς τα θυµούνται ο Στέλιος Γκουµαρέτσοςκαι η Ελένη Κουτουλίδη.

Ο Στέλιος θυµάται *

Ήµουν µικρό παιδί όταν µε συνάντησε στον κάµπο οκαπετάνιος Αντώνης Τζαβέλλας και µου είπε: Στέλιο,να βρεις ευκαιρία και να µπεις στο σπίτι της Γαλάτειας(Τσουµπάνη) και να πάρεις ό,τι χαρτιά και σφραγίδεςθα βρεις πάνω στο γραφείο τους. Εκεί είχαν τα γρα-φεία τους οι Γερµανοί.Κάθε µεσηµέρι οι Γερµανοί πήγαιναν για φαγητό σταµαγειρεία, που ήταν στις στέρνες, δίπλα στην εκκλη-σία. Μάλιστα πήγαιναν όλοι µαζί. Αξιωµατικοί καιστρατιώτες.Βρήκα λοιπόν τη ευκαιρία µια µέρα, την ώρα πουέφυγαν όλοι για φαγητό. Μπήκα µέσα από το χαµηλό,ανοιχτό παράθυρο, πήρα µια µαξιλαροθήκη και έρι-χνα µέσα ό,τι έβρισκα πάνω στο γραφείο.Την ώρα που έφευγα µε τη µαξιλαροθήκη µε αντιλή-φθηκε ένας Γερµανός που επέστρεφε από τα µαγει-ρεία. Μου φώναξε να σταµατήσω αλλά εγώφοβισµένος έφυγα µε όση ταχύτητα διέθετα. Κατέ-βηκα προς τα αµπέλια και έκρυψα τη µαξιλαροθήκη.Με είχε δει όµως ο Βαγγέλης Κυρίτσης και κάτω απότις πιέσεις των Γερµανών αποκάλυψε το όνοµά µου.Κατά το απόγευµα καθώς ήµαστε στο σπίτι, έρχονταιοι Γερµανοί. Ρώτησαν για µένα και µε είδαν µαζεµένοσε µια γωνία να τρέµω από το φόβο µου. Έφαγαπολύ ξύλο για να αποκαλύψω γιατί το έκανα αυτό. Η

παιδική µου ηλικία και η απασχόληση του πατέρα µουστις υπηρεσίες των Γερµανών δεν άφησαν πολλά πε-ριθώρια για άλλες υποψίες. Αποδόθηκε το περιστα-τικό σε µια παιδική επιπολαιότητα.Την άλλη µέρα όµως, εγώ πήγα στα πουρνάρια καισυµµάζεψα ό,τι είχα πετάξει. Τα πήρα και τα πήγαστον καπετάνιο. Αυτός µου είπε: «Μπράβο, Στέλιο».

Η Ελένη θυµάται*

Ήµουν δεν ήµουν 8 χρονών κοριτσάκι, όταν οι αν-τάρτες έδωσαν εντολή στη µάνα µου να φορτώσει τοάλογο µε διάφορα πράγµατα και να τα πάει στη Στρα-τίνιστα, εκεί ήταν στρατοπεδευµένοι οι αντάρτες. Επέ-λεξαν τη µάνα µου γιατί συνήθιζε να πηγαίνει στοµύλο, όπου εργαζόταν ο πατέρας µου, Για να µην κι-νήσει υποψίες είπαν στη µάνα µου να ακολουθήσωκι εγώ. Με γέµισαν κατάσαρκα µε διάφορα σηµει-ώµατα. Έτσι ξεκινήσαµε το πρωί. Στα «Αλωνάκια»όµως µας σταµάτησαν οι Γερµανοί. Εγώ ξεκλειδώ-θηκα από το τρέµουλο και το φόβο µου. Αφού µαςρώτησαν που πηγαίναµε και πήραν τις ανάλογεςαπαντήσεις µας άφησαν να φύγουµε. Έπρεπε ναφτάσουµε πίσω από τον Κασιδιάρη. Όταν φτάσαµεαντικρίσαµε τους αντάρτες γύρω από αναµµένες φω-τιές, µε τα γένια τους και τα φυσεκλίκια τους να τρα-γουδάνε. Σκεφτείτε πώς φαντάζουν αυτές οι εικόνεςστα µάτια ενός µικρού κοριτσιού. Αναλογιστείτε τι θασυνέβαινε αν ανακάλυπταν οι Γερµανοί όλα αυτά τασηµειώµατα που κουβάλαγα στο κορµί µου.Αφού δώ-σαµε τα απαραίτητα ακολουθήσαµε το δρόµο της επι-στροφής. Ξανά έπρεπε να δρασκελήσουµε ολόκληροτον Κασιδιάρη και να βρεθούµε µέσα από µια επικίν-δυνη διαδροµή στο χωριό µας. Και όλα αυτά στη διάρ-κεια της ηµέρας και πριν µας βρει το σούρουπο.

Γ Ε Γ Ο Ν Ο ΤΑ Α Π Ο ΤΟ Ν Π ΟΛ Ε Μ Ο ΤΟΥ ‘ 4 0

Νίκη Τζαβέλλα (αριστερά)Φορτωµένη µε το ιστορικό βάρος και την ευθύνη προς τοκοινωνικό σύνολο ανηφορίζει τα σκαλοπάτια του σπιτιούτης για να βγει στο ξέφωτο της µεγάλης πλατείας και τωνανοιχτών οριζόντων. Παρά τα χρόνια της σκορπά γαρύ-φαλλα στα όνειρα και στις σκέψεις για µια καλύτερηζωήΒαρβάρα ΤζαβέλλαΚάποτε στέκεσαι στη µέση του δρόµου και η µακρινήφωνή ενός παιδιού, η µυρωδιά των λουλουδιών απόέναν κήπο, σου δίνουν την αίσθηση ότι τα έζησες όλα καιτ’ άλλα αργότερα δεν θα έχουν καµιά σηµασία. «Να µηνυπάρξει ξανά µίσος ανάµεσα στους ανθρώπους», αφή-νει ως παρακαταθήκη η Βαρβάρα.

Το σπίτι τηςΓαλάτειας Τσουµάνη.

Εδώ ήταν το χαγιάτιµε τις στέρνες.