Η κρίση και οι απώλειες της αυτοκρατορίας
1
Η κρίση και οι απώλειες της αυτοκρατορίας κατά τον 11ο αιώνα (1025- 1081) Όταν πέθανε ο αυτοκράτορας Βασίλειος Β' (1025): • Το Βυζάντιο είχε θριαμβεύσει στα πεδία των μαχών. • Είχε εξελιχθεί σε παγκόσμια δύναμη με ευρύτατο διεθνή ρόλο. ευημερία και διεθνής αναγνώριση. ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ Σύντομα παρουσιάστηκαν σύννεφα στον ορίζοντα. ΣΤΡΑΤΟΣ • Η ψευδαίσθηση ότι είχε εξασφαλιστεί αδιατάρακτη και διαρκής ειρήνη οδήγησε τη βυζαντινή κυβέρνηση σε μέτρα αποστρατιωτικοποίησης: 1. Παραμέλησε το στόλο, που χαρακτηρίζεται από μια σύγχρονη πηγή ως η «δόξα της Ρωμανίας». 2. Διέλυσε σταδιακά τα θέματα και τους θεματικούς στρατούς, 3. Αντικατέστησε την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία μ' ένα φόρο που χρησιμοποιήθηκε για τη στρατολογία ξένων μισθοφόρων. 4. Χρησιμοποίησε πολλούς ξένους σε ανώτερες θέσεις. ΚΟΙΝΩΝΙΑ-ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ • Η επιβολή νέων φόρων από μια αυταρχική κεντρική κυβέρνηση οδήγησε σε ταραχές και εξεγέρσεις των επαρχιακών αγροτικών πληθυσμών. • Η πολιτική αστάθεια που εκδηλώθηκε γύρω στα 1060 ενίσχυσε την αίσθηση ότι η αυτοκρατορία είχε περιέλθει σε γενικευμένη κρίση. Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ • Την ίδια περίοδο νέοι εχθροί άρχισαν να απειλούν την εδαφική ακεραιότητα του κράτους: 1. Στην Ανατολή, εμφανίστηκαν οι Σελτζούκοι, τουρκικό φύλο που στη μάχη του Ματζικέρτ, κοντά στη λίμνη Βαν της Αρμενίας (1071), συνέτριψε τα μισθοφορικά στρατεύματα του Βυζαντίου. Η έλλειψη οπλισμού, πειθαρχίας και ηθικού ήταν οι κυριότεροι παράγοντες της ήττας. 2. Με την ίδια ταχύτητα οι σκανδιναβικής καταγωγής Νορμανδοί αφαίρεσαν από το Βυζάντιο τις ιταλικές του κτήσεις. Το 1071 έπεσε στα χέρια τους το τελευταίο βυζαντινό οχυρό της Ιταλίας, η πόλη Μπάρι, στις ακτές της Αδριατικής. Το γεγονός αυτό σήμανε το τέλος της Βυζαντινής Ιταλίας. 3. Επικίνδυνοι αντίπαλοι αποδείχτηκαν και οι Ούγγροι και οι Σέρβοι στα βόρεια σύνορα του κράτους. Συνολικά τα χρόνια, που μεσολαβούν ανάμεσα στο θάνατο του Βασιλείου Β' και την άνοδο στο θρόνο της δυναστείας των Κομνηνών, αποτελούν μια κρίσιμη και μεταβατική περίοδο, μια φάση στασιμότητας και υποχώρησης της βυζαντινής δύναμης.
description
Â
Transcript of Η κρίση και οι απώλειες της αυτοκρατορίας
Η κρίση και οι απώλειες της αυτοκρατορίας κατά τον 11ο αιώνα (1025-1081)
Όταν πέθανε ο αυτοκράτορας Βασίλειος Β' (1025):
• Το Βυζάντιο είχε θριαμβεύσει στα πεδία των μαχών. • Είχε εξελιχθεί σε παγκόσμια δύναμη με ευρύτατο διεθνή ρόλο. ευημερία και διεθνής αναγνώριση.
ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ Σύντομα παρουσιάστηκαν σύννεφα στον ορίζοντα.
ΣΤΡΑΤΟΣ • Η ψευδαίσθηση ότι είχε εξασφαλιστεί αδιατάρακτη και διαρκής ειρήνη οδήγησε τη βυζαντινή
κυβέρνηση σε μέτρα αποστρατιωτικοποίησης: 1. Παραμέλησε το στόλο, που χαρακτηρίζεται από μια σύγχρονη πηγή ως η «δόξα της
Ρωμανίας». 2. Διέλυσε σταδιακά τα θέματα και τους θεματικούς στρατούς, 3. Αντικατέστησε την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία μ' ένα φόρο που χρησιμοποιήθηκε για
τη στρατολογία ξένων μισθοφόρων. 4. Χρησιμοποίησε πολλούς ξένους σε ανώτερες θέσεις.
ΚΟΙΝΩΝΙΑ-ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ • Η επιβολή νέων φόρων από μια αυταρχική κεντρική κυβέρνηση οδήγησε σε ταραχές και εξεγέρσεις
των επαρχιακών αγροτικών πληθυσμών. • Η πολιτική αστάθεια που εκδηλώθηκε γύρω στα 1060 ενίσχυσε την αίσθηση ότι η αυτοκρατορία
είχε περιέλθει σε γενικευμένη κρίση. Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΒΥΖΑΝΤΙΟΥ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ
• Την ίδια περίοδο νέοι εχθροί άρχισαν να απειλούν την εδαφική ακεραιότητα του κράτους: 1. Στην Ανατολή, εμφανίστηκαν οι Σελτζούκοι, τουρκικό φύλο που στη μάχη του Ματζικέρτ,
κοντά στη λίμνη Βαν της Αρμενίας (1071), συνέτριψε τα μισθοφορικά στρατεύματα του Βυζαντίου. Η έλλειψη οπλισμού, πειθαρχίας και ηθικού ήταν οι κυριότεροι παράγοντες της ήττας.
2. Με την ίδια ταχύτητα οι σκανδιναβικής καταγωγής Νορμανδοί αφαίρεσαν από το Βυζάντιο τις ιταλικές του κτήσεις. Το 1071 έπεσε στα χέρια τους το τελευταίο βυζαντινό οχυρό της Ιταλίας, η πόλη Μπάρι, στις ακτές της Αδριατικής. Το γεγονός αυτό σήμανε το τέλος της Βυζαντινής Ιταλίας.
3. Επικίνδυνοι αντίπαλοι αποδείχτηκαν και οι Ούγγροι και οι Σέρβοι στα βόρεια σύνορα του κράτους.
Συνολικά τα χρόνια, που μεσολαβούν ανάμεσα στο θάνατο του Βασιλείου Β' και την άνοδο στο θρόνο της δυναστείας των Κομνηνών, αποτελούν μια κρίσιμη και μεταβατική περίοδο, μια φάση στασιμότητας και υποχώρησης της βυζαντινής δύναμης.
