Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΙΣΤΟΚΡΑΤΕΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

Ναι πράγματι τα παιδιά του θεού είναι οι μεγάλοι αριστοκράτες του Πνεύματος , και με τη χάρη του θεού ζούν στον « παρόντα πονηρό αιώνα.» ( Γαλάτας α : 4 ) ινκόγκνιτο , με τον μεγάλο τίτλο « των υιών του Θεού και κληρονόμων.» ( Γαλάτας δ : 6-7 ) και χαιρόμαστε για το μεγάλο αυτό τίτλο της ιδιοκτησίας μας. Ο δίχως πνεύμα κόσμος δεν μας γνωρίζει , « διότι δεν εγνώρισε Αυτόν ( τον Χριστόν )» δεν έχει μάθει ν’ αγαπά ο κόσμος , « διότι δεν ηγάπησε Αυτόν.» ( Ιωάννην ιε : 12--22 Αυτή είναι η εντολή μου , να αγαπάτε αλλήλους , καθώς σας ηγάπησα. Μεγαλητέραν ταύτης αγάπην δεν έχει ουδείς , του να βάλη τις την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού……και μισήθηκε διότι μας παράγγειλε, να αγαπάμε αλλή- λους ,σας παρακαλώ μελετήστε τα εδάφια αυτά….» Αυτοί που τώρα βαδίζουν τη μεγάλη λεωφόρο της άγνοιας του Θεού , ( διότι δεν ήλθε ο καιρός της επισκέψεως τους ) , κι’ εμείς περπατούμε στο φωτεινό μονοπάτι της « οδού του πνεύματος» ( Γαλάτας ε : 16 ) μαζί με το Χριστό κι’ όλος ο δρόμος μας είναι ήρεμος πορεία σε μια Άγια ησυχία τ ο υ Π ν ε ύ μ α τ ο ς τ ο υ Θ ε ο ύ. Αυτοί ζεύτηκαν στην ύλη , κ’ εμείς πετούμε με τα φτερά του πνεύματος σε ουράνιες πτήσεις , κοντά στη κληρονομιά μας , και που χαιρόμαστε να τον λατρεύουμε και να Τον προσκυνούμε και να Του λέμε το πτωχό ευχαριστώ μας , κι’ αυτό απ’ το περίσ- σευμα της καρδιάς μας , που είναι η πραγματική και αληθινή καρδιά . Ναι , ο κόσμος της ύλης έχει τις λεγόμενες χαρές του , αλλά χαρές που απουσιάζει ο θεός δεν έχουν θέλγητρα. Οί δικές μας μυστικές επιθυμίες , « ανεκλάλητη και ένδοξη χαρά » ( Α΄ Πέτρου α : 8 ) είναι γεμάτες όλο χυμό και γλύκα , λιποθυμά δε η ψυχή μας για τη μεγάλη ε π ί γ ν ω σ η τ ο υ Θ ε ο ύ κ α ι Π α τ ρ ό ς. Οι άνθρωποι του κόσμου καυχιούνται στη σοφία του κόσμου τούτου , ημείς εντρυφούμε στην « Σοφίαν ουχί του αιώνος τούτου , ουδέ των αρχόντων του αιώνος τούτου , αλλά στην σοφία του Θεού εν μυστηρίω , την αποκεκριμένη από των αιώνων , ήν ουδείς των αρχόντων του αιώνος τούτου έγνωκεν» ( Α΄ Κορινθίους β : 7-8 ).

Κατέχουμε το φωτεινότερο και σοφότερο πνεύμα . Έχουμε τη σοφία του θεού , που καμιά ανθρώπινη άλγεβρα δεν μπορεί να τη μετρήσει και να τη λογαριάσει. Μια πού κάνουμε την παραβολή , άς πούμε και για τα έργα τους . Η πιο αγνή πράξη των ανθρώπων έχει τα πόδια της στη λάσπη. Είναι τα έργα τα νεκρά , ( για να μην πούμε τα πονηρά ) , αλλά τα δικά μας έργα είναι το αγνό λουλούδι της αγάπης , που όλα τα κάνει ένδοξα , κι’ όλα για τη δόξα του Θεού. Η αγάπη τους ; Ο κόσμος δεν έμαθε να αγαπά .—Δεν αγαπά . Οι άνθρωποι κατάντησαν θηρία στην καρδιά αλληλοσπαραγμένα , διότι δεν γνώρισαν το Θεό της Αγάπης. Στα παιδιά όμως του Θεού, που τόσο πλούσια σκόρπισε την Αγάπη Του στις καρδιές τους με το Πνεύμα του. ( Ρωμαίους ε : 5 ). Γι’ αυτά ένα ολόκληρο σύμπαν ανοίχθηκε για την αγάπη τους. Επειδή ο κόσμος δεν μπορεί να γίνει σαν τη καρδιά τους , αυτοί κάνανε έναν κόσμο στο μπόϊ της καρδιάς τους και τον αγαπούνε, με την «αδύναμη την ενεργουμένην εν ημίν.» ( Εφεσίους γ : 20 ). Οι άνθρωποι του κόσμου καυχιούνται για τους έρωτές τους , αλλ’ οι πιο ερωτευμένοι άνθρωποι του κόσμου είναι οι χριστιανοί του πνεύματος . Αυτοί με φλογερή φλόγα , με ερωτικό μεθύσι του πνεύματος , αγαπούν τον Θεό , τους αδελφούς , και τον κόσμο ολόκληρο , βλέποντάς τους όλους αποκαταλλαγμένους στα τέλη των αιώνων και στην αγκαλιά του Θεού. (Φιλιππησίους β : 11 ) , ( Αποκάλυψις ε : 13 ). Πραγματικός έρωτας του Πνεύματος και πνευματική αγάπη τρέχει πράγματι στις φλέβες της καρδιάς των αγαπητών του Κυρίου. Κανένας δεν ξέρη το μυσταγωγικό μυστικό τους , το μεθυστικό μυστήριο της αγάπης τους. Ποιο είναι το μυστικό αυτό αντικείμενο της αγάπης μας ; Είναι ο Πατέρας της δόξης κι’ ο λατρευτός μας Ιησούς Χριστός ΄ διότι αυτοί κατέχουν την καρδιά μας και το πνεύμα μας , τότε όλος ο κόσμος είναι μέσα μας , διότι « όποιος αγαπά το Θεό αγαπά και τον αδελφό του.» ( Α΄ Ιωάνου δ : 21 ). Για αυτό οι του πνεύματος χριστιανοί μάθανε να αγαπούν και ταυτόχρονα να είναι εκείνοι που δίνουν περισσότερα απ’ ό,τι παίρνουν , διότι η αγάπη είναι εκείνη , που πάντα δίνει χωρίς να παίρνει. Η πίστης θέλει να βρίσκει αντικείμενο για να στηρίζεται ΄ η ελπίδα ζητάει κάτι που να αποβλέπει μόνο η αγάπη δεν ζητάει

τίποτε. Η φύση της είναι πάντα να δίνει και ποτέ να παίρνει. Ω ? Αθάνατη αγάπη ?? Και πάλι θα μου επιτρέψετε να ξαναπώ . Μακάριος εκείνος , που ένοιωσε τα Θεϊκά συστατικά της που γνώρισε τα μυστικά της ??

Ο Ι Θ Λ Ι Ψ Ε Ι Σ Μ Α Σ

Βρισκόμαστε μέσα σ’ αυτό τον κόσμο , μέσα σ’ αυτή τη γή του κλαύθμωνα. Μας περιστοιχίζουν θλίψεις κι’ οδύνες , για τις οποίες προσωπικά ημείς δεν ευθυνόμαστε. Αυτές είναι , όπως είδαμε, απορροίας της βουλής του Θεού , που έθεσε « τον περισπασμόν τούτον στον άνθρωπον.» ( Εκκλησιαστής α : 13 ). Αλλά όπου είναι ο πόνος , η θλίψη , η οδύνη , και γενικά η δυστυχία , η γή είναι ιερή. Το να ζεί κανείς ανάμεσα στους πονεμένους , « στην στενάζουσα κτισιν.» ( Ρωμαίους η : 22 ) που μαζί της « και ημείς , οι έχοντες την απαρχήν του πνευματος , στενάζομεν εν εαυτοίς την απολύτρωσιν του σώματος προσδοκόντες.» ( Ρωμαίους η : 23 ) αυτό είναι η ομορφιά της ομορφιάς. Αυτή η κατάσταση του πόνου με ακάνθινο στεφάνι ,της «στεναζού-σης κτίσεως » , είναι ( όπως είδαμε στη μελέτη μας ) το ομορφότερο του κόσμου πράγμα. Το μεγάλο γιατί ; Μας το πληροφόρησε στην προς Ρωμαίους επιστολή ο απόστολος της πληρότητας του λόγου του Θεού , Παύλος. Γι’ αυτό και οι πιστοί έχουν γαλήνη στη χαρά και στον πόνο. Αυτοί γνώρισαν ότι η μεγάλη αυτή « ωδύνη» της εγκυμοσύνης κτίσεως θα φέρει τους μεγάλους καρπούς της. ( Ρωμαίους η : 21 ). Αυτή « η στενάζουσα κτίση » πληροφορούμεθα « αποκαραδοκεί την αποκάλυψη ( φανέρωση ) « των Υιών του Θεού.» ( Ρωμαίους η : 19 ) , και οι οποίοι σύμφωνα με τη βουλή του Θεού ¨θα τους ελευθερώσουν από τη δουλεία της φθοράς και θα τους φέρουν στην ελευθερία της δόξης των τέκνων του θεού » (Ρωμαίους η : 21) που είναι : « η Α θ α ν α σ ί α κ α ι α φ θ α ρ σ ί α.» Οι αναστεναγμοί της κτίσεως του κόσμου , διαφέρουν από τους αναστεναγμούς των τέκνων του Θεού , διότι οι αναστεναγμοί τους είναι , η ομιλούσα γλώσσα του Πνεύματος του Θεού. (Ρωμαίους η : 26).»

Αυτοί γνώρισαν καλά και βαθιά , ότι « ο Θεός δε θλίβει εκ καρδίας τους υιούς των ανθρώπων,» κι’ ακόμα ξέρουν πως οι δικές τους θλίψεις , έχουν τη μεγάλη σφραγίδα της υιότητος και της δόξης (Εβραίους ιβ : 7—12 ). Ξέρουν ακόμα πολύ καλά , ότι το κεχριμπάρι μυρίζει μονάχα όταν τρίβεται , και χαίρουν στις θλίψεις τους , γιατί ξέρουν , πώς « η θλίψη εργάζεται υπομονή , δοκιμή , ελπίδα , που ποτέ δεν ντροπιάζει.» (Ρωμαίους ε : 4-5). Μας πληροφορούν οι Γραφές του Θεού , πως ο κόσμος προσθέτει και συνεργεί στην αύξηση των θλίψεων των χριστιανών ΄ και τούτο διότι από το ένα μέρος έχουν την αλήθεια ( που πάντοτε είναι αντιδημοτική) κι’ από το άλλο μέρος , διότι αυτοί δεν είναι μαζί τους κατά το πνεύμα. ( Ιωάννην ιε : 20—21 ). Αλλ’ οι πιστοί όλων των αιώνων γνωρίζουν , πως όποιος είναι καλεσμένος στο μυσταγωγικό λειτούργημα του Πνεύματος του Θεού , αυτός είναι διωγμένος από το βασίλειο της γής. ( Ιωάννην ιε : 18 ). Κι ακόμα αυτός φιλάει το χέρι που τον κτυπά , γιατί έμαθε μια μεγάλη αλήθεια από το Χριστό , και τ’ αστέρια της πίστης και αλήθειας , πάντα θα λάμπουν και θα ακτινοβολούν στο πνευματικό στερέωμα. Τα παιδιά του Θεού , που μεγαλώνουν στην αγκαλιά του ,δεν είναι παθητικά στις θλίψεις του κόσμου τούτου , ( όπως τα νομίζουν οι άνθρωποι). Αυτά είναι τα πιο ευαίσθητα πλάσματα της γής , αλλά δεν φοβάται τις θλίψεις τους , ούτε πτοούνται , γιατί ξέρουν , πως όποιος μιλάει με τα ουράνια δεν φοβάται τις αστραπές του κεραυνού. ( Ρωμαίους η : 15 ).

Η Ζ Ω Η Τ Ω Ν Π Ι Σ Τ Ω Ν

Και τώρα έρχεται η φυτολογία να μας πεί κάτι με τη δική της γλώσσα. Το σπέρμα του Πνεύματος του Θεού που έχουμε , πρέπει να μεταμορφωθεί σε λουλούδι , σε καρπό , σε ζωή. Ο λόγος του Θεού δεν είναι απλώς αφηρημένη αλήθεια , αλλ’ είναι εσωτερική ενέργεια , που μεταμορφώνει τους κατέχοντας. Το ευαγγέλιο δεν είναι στείρα φιλοσοφία (όπως κατηγορείται από τους σοφούς της γής) , αλλά είναι νόμος ζωής. Και δεν είναι μονάχα τροφή για σκέψη , όπως τα βιβλία των ανθρώπων. Για να κάνει κανείς μια κοινή αλήθεια σε αίγλη , πρέπει να την μετατρέψει

σε πράξη. Γι’ αυτό και ο Χριστός έλεγε : «εκ των καρπών θα γνωρίσητε το δένδρον.» (Λουκάν στ : 44). Τα μεγάλα πνευματικά μας προνόμια μας καθιστούν υπεύθυνους , για μια άγια ζωή , όπου η προτροπή της είναι «περιπατήτε αξίως της κλήσεώς σας.» (Εφεσίους δ : 1). Η ύλη και το πνεύμα έχουνε συναλλαγή , αλλά η φωνή του Θεού ακούγεται με πατρική στοργή ΄ « περιπατείτε κατά πνεύμα και δεν θέλετε εκπληροί την επιθυμίαν της σάρκας.» (Γαλάτας ε : 16). Η σάρκα , επειδή είναι από τον παλιό άνθρωπο , ερωτοτροπεί με την αμαρτία , αλλά « η αγάπη του Χριστού συσφίγγει ημάς.» (Β΄ Κορινθίους ε : 14). Μας πληροφορούν οι Γραφές , πώς η σάρκα δεν υποτάσσεται στο νόμο του Θεού , και να θέλει δεν μπορεί (Ρωμαίους η : 7). Αλλά η χάρη του Θεού ψέλνει στα αυτιά μας τ ο ν ύ μ ν ο τ η ς ε λ ε υ θ ε ρ ί α ς (Γαλάτας ε : 1) , (Ρωμαίους 6 : 14), (Ρωμαίους 8 : 2). Δεν ελευθερωνόμαστε από την παρουσία της αμαρτίας , αλλά από τη δύναμή της. Η αμαρτία για τους πιστούς είναι ένας ηττημένος κι’ εκθρονισμένος εχθρός. Ο Χριστός για μας είναι πάντοτε η παρούσα δύναμη του Θεού , διότι έχουμε το Πνεύμα του Θεού , και το έχειν το Πνεύμα του Θεού είναι ίσο με το «ε ί ν α ι ε ν Χ ρ ι σ τ ώ.» ( Ρωμαίους η : 8-10). Και όποιος είναι του Χριστού μυρίζει Πνεύμα και νοιώθει την καταγωγή του. Εκείνο , που συνιστώ στον εαυτό μου και στους πιστούς του Θεού είναι , η αδιάκοπη απασχόλησή μας να είναι με το θεό , ως που Αυτός γίνει σε μας η μεγάλη πραγματικότητα. Αγάπη μετρημένη δεν πετυχαίνει το σκοπό και την πληρότητα. Μόνο μια ένθερμη , γεμάτη πνεύμα και θερμότητα αγάπη , παράγει μια ξέχειλη ζωή του Πνεύματος , που ευαρεστεί το Θεό ΄ «Επειδή είσαι ούτε ζεστός , ούτε ψυχρός , μέλω να σε εξεμέσω εκ του στόματός μου.» ( Αποκάλυψις γ : 16 ) είναι οι λόγοι του Κυρίου. Αλλά όταν κάθε μέρα ζούμε στην παρουσία του θεού και αναπνέουμε τον αρωματισμένο αέρα του έναστρου κι’ ακτινοβόλου κόσμου , που είναι η κληρονομιά μας , τότε φλογίζεται ο ζήλος μας και με ιερή φλόγα να πετυχαίνουμε τον θρίαμβο της καρδιάς απάνω στο πνεύμα , που σκοπός μας είναι πώς να κυριαρχήσουμε πνευματικά. Και ενώ εμείς , που μεγαλώνουμε μέσα στις μεγάλες

επαγγελίες του Θεού , που υπερέχουν κάθε γνώση και κάθε λογισμό , και που τις βεβαιώσαμε με το Ν α ί και το Α μ ή ν του θεού , άς αφιερώσουμε το ημερολόγιο της καρδιάς μας σε Ε Κ Ε Ι Ν Ο Ν , που τόσο μας αγάπησε και τόσο Τον αγαπούμε με το δικό του πνεύμα , που τόσο πλούσιο έχυσε μέσα στην καρδιά μας. ( Ρωμαίους ε : 5 ). Δεν είναι ο σκοπός του να ζεί κανείς , αλλά να κυριαρχεί. Η ζωή μας η χριστιανική , ας μοιάζει με τη ζωή ενός φλογερού δένδρου , που σπάει απ’ το βάρος των καρπών ΄ « πεπληρωμένοι καρπόν δικαιοσύνης τον δια Ιησού Χριστού , εις δόξαν και έπαινον Θεού». ( Φιλιππησίους α : 10 ). Κάθε κύτταρο του Πνεύματος , ας το θέσουμε σε κυκλοφορία. Άς γεμίσουμε με αξία , τα 60 λεπτά της ώρας , διότι μια μονάχα φορά θα περάσουμε αυτή τη ζωή , « και ας εξαγοράσουμε τον καιρό διότι οι ημέρες είναι πονηρές.» ( Εφεσίους ε : 16 ). Η σοφία του Θεού μας δείχνει , ότι η ζωή θέλει ρυθμό , σαν το δένδρο για ν’ ανθίσει και για να καρπίσει. Τι είναι ρυθμός ; Είναι μια κεντρική κίνηση , όλο αρμονία που κυβερνά τις σκέψεις , τα λόγια και τις πράξεις μας. Ακόμα μπορούμε , να πούμε , ότι ο ρυθμός είναι ένας Μονάρχης , που διατάζει σ’ όλες τις δυνάμεις μας ( που αποτελούν την ομοσπονδία της ύπαρξής μας ) , για να υπακούουν . Όταν το Πνεύμα του Θεού γίνει ο μέγας Μονάρχης , τότε αυτός θα άγει την καρδιά μας. «Όσοι άγονται υπό του Πνεύματος του θεού , ούτοι είναι υιοί του Θεού.» (Ρωμαίους η : 14). Και τότε όλα θα είναι εναρμονισμένα , κι’ όλα θα φέρνουν απάνω τους την ομορφιά και τη χάρη και τη δόξα του Θεού. Αυτή η ζωή , η φλογερή , η ζέουσα απ’ το πνεύμα του Θεού, (Ρωμαίους ιβ : 12) δεν προέρχεται μονάχα απ’ τη σφαίρα της γνώσης , αλλά από τις γόνιμες κρυφές δυνάμεις του Πνεύματος , που εδρεύουν , όχι στο κεφάλι , αλλά στην καρδιά. «Κατά την δύναμιν την ενεργουμένην εν ημίν.» (Εφεσίους γ : 21). ‘Ολες αυτές οι δυνάμεις ενώνονται , ενισχυόμενες από το Πνεύμα του Θεού και δημιουργούν τις αξίες της ζωής. Σαν καλλιτέχνες ζητούμε με δίψα την ωριμότητα και τελειότητα. Το ιερό πύρ , το θεϊκό πύρ , το ζέον Πνεύμα , (Ρωμαίους ιβ : 12) ας ανάψει αυτό την καρδιά μας τον πυρετώδη έρωτα , για μια

επικοινωνία φλογερή με το Θεό με άγρυπνη λατρεία. Και τότε όλα τα πνευματικά μας κεφάλαια θα τα καταθέτουμε στην τράπεζα της ζωής , για τη δόξα του Θεού , και το φόρο της ευγνωμοσύνης μας στη μεγάλη Του αγάπη για μας εν Χριστώ Ιησού. Μένοντες κάθε μέρα στο ανθισμένο περιβόλι της Γραφής και της ζωής , αιώνια η καρδιά μας θα είναι ερωτευμένη με το θεό , οπότε θα είμαστε πάντα εμπνευσμένοι και θα γευόμαστε συνεχώς την έκταση και τη μέθη του Πνεύματος ? Τότε και το καθετί στη ζωή μας , θα το βλέπομε από τα ιερά ύψη του Πνεύματος κι’ όλα « θα τα αιχμαλωτίζουμε στην υπακοή του Χριστού.» ( Β΄ Κορινθίους α : 5) και η καρδιά μας θα φλογίζεται με μεγαλύτερη θέρμη για το σκοπό , που είναι η δόξα του θεού. ( Α΄ Κορινθίους ι : 31 ). Στον κόσμο των αποκαλύψεων του Παύλου , που κατεβαίνουν άνωθεν από το Πνεύμα και την καρδιά του Θεού σαν λάμψη Σεραφική , ( σ τ η γ ε ν ε ά τ ω ν α θ α ν ά τ ω ν ) , υπάρχει το πνεύμα της τελειότητας και πληρότητας ( Φιλιππησίους 3 : 15 ) , (Κολοσσαείς β : 10) , (Εφεσίους δ : 13) , (Εφεσίους γ : 19) , (Κολοσσαείς α : 9) , (Εφεσίους ε : 18) και που το δόγμα τους είναι η αθάνατη αγάπη , κι’ οποία κυκλοφορεί σε όλο το πνευματικό οργανισμό της. Αγάπη θα πεί ενέργεια , ζωή ΄ αυτή τα κάνει όλα ένδοξα κι’ όλα για τη δόξα του Θεού. Όλοι ζούν στον κόσμο για να τους αγαπούν και να τους θαυμάζουν. Η αγάπη ζεί την ανώνυμη ζωή του Πνεύματος με πλούσιους καρπούς ,Σφίγγοντας στην αγκάλη της , όχι μονάχα τους καλούς , όχι τους αδελφούς , αλλά και τους αχάριστους και τους εχθρούς ΄ αγαπάτε τους εχθρούς ημών.» ( Ματθαίος ε : 40 ). Κάποιος αδελφός μια φορά είπε : η καρδιά μου γέμισε από ομορφότερη ζωή αφ’ ότου έμαθα να αγαπώ. – Μάθετέ το , αδελφοί αναγνώστες , ότι , η πιο ακριβή αγάπη βρίσκεται κοντά στους αχάριστους , στους κακούς , στους εχθρούς μας. Η δική μας κλίση είναι για να εξυμνούμε την αγάπη του Θεού και ν’ αγαπούμε. Γι’ αυτό μας έδωσε τη γλώσσα και τη δύναμη του Πνεύματος , και του Οποίου ο πρώτος καρπός είναι η Αγάπη. (Γαλάτας ε : 22).

Η Κ Α Θ ‘ Υ Π Ε Ρ Β Ο Λ Η Ν Ο Δ Ο Ν

«Και έτι καθ’ υπερβολήν οδόν

Υμίν δείκνυμι.»(Α΄ Κορινθίους ιγ : 1).

Ο Οικονόμος «της υπερβαλλούσης χάριτος του Θεού,» κατόπιν της πίστης και της ελπίδος , μας δείχνει την υπερέχουσα οδό , « την καθ’ υπερβολήν οδόν» , η οποία είναι η Αγάπη. Η πίστη κυκλοφορούσε μέσα στους αγίους κι’ έκανε τα θαυματά της. Η ελπίδα ήταν το σταθερό σημείο των επαγγελιών του Θεού , που όλοι οι νήπιοι και οι ώριμοι χριστιανοί ατενίζανε. Τώρα αυτά παρήλθαν για ωρίμους , κι’ ο Παύλος είναι η μόνη , που θα μείνει και θα κυκλοφορεί σαν κεντρική αρτηρία σε όλο το Σύμπαν. Ο Χριστιανισμός των Δογμάτων δεν την γνώρισε ,ούτε την γνωρίζει, ούτε την έχει εν ενεργεία , διότι βρίσκονται φυλακισμένοι μέσα στο δόγμα , που τους κρατεί στη νηπιότητα : Σπουδάστε χωρίς προκα-τάληψη τα αίτια της νηπιότητος και τις αιτίες της , όπως τις εκθέτει το Πνεύμα το Άγιο διά του Παύλου ΄ «Καγώ αδελφοί , ούκ ηδυνήθην λαλήσαι υμίν ως πνευματικοίς αλλ’ ως σαρκίνοις , ως νήπιοις εν Χριστώ.- Γάλα υμάς επότισα ,ού βρώμα ΄ούπω γάρ εδύνα-στε αλλ’…- έτι γάρ σαρκικοί έστε,΄- γάρ σαρκικοί εστέ. Όπου γάρ υμίν ζήλος και έρις , ουχί σαρκικοί εστέ κατά άνθρωπον περιπατείται ; - όταν γάρ λέγει τις , εγώ μεν ειμί Παύλου , έτερος δε εγώ Απολλώ , ούκ άνθρωποι έστε ; ( Α΄ Κορινθίους γ : 1—4 ). Δεν αποδείχνουν αυτά τα εδάφια , ότι η αιτία της νηπιότητος είναι το δόγμα ; Εάν λοιπόν σήμερα λένε οι χριστιανοί ΄ εγώ είμαι ορθόδοξος , εγώ καθολικός , εγώ ευαγγελικός , εγώ πρεσβυτεριανός , εγώ βαπτιστής , εγώ της εκκλησίας του Χριστού , φιλελεύθερος ευαγγελικός κ.λ.π. κ.λ.π. δεν δείχνουν όλες αυτές οι διαιρέσεις των χριστιανών τη νηπιότητα και δεν είναι το εμπόδιο αυτό , που δεν έχουν φθάσει στην αίγλη της « υπερβαλλούσης οδού ;» Φυσικά σκλαβωμένοι , φυλακισμένοι μέσα στο δόγμα των διαφόρων « πιστεύω » , περιέφραξαν το Θεού Πνεύμα του Θεού σε ένα σύστημα , σε ένα δόγμα , σε ένα δεσμό. Δεν μπορεί να δράσει , να ενεργήσει , ν’ αποκαλύψει , διότι το Πνεύμα δεν υπόκειται σε καμιά αιχμαλωσία. Ο Παύλος διαμαρτύρεται γι’ αυτή την αιχμαλωσία του Πνεύματος του Θεού , λέγοντας ΄ « όπου το Πνεύμα του Θεού εκεί και ελευθερία.» ( Β΄ Κορινθίους γ : 17 ).

Η Αγάπη δεν γνωρίζει , ούτε νόμους , ούτε τύπους ούτε δόγμα , αλλά είναι μία ασυγκράτητη ορμή , φλόγα , κίνηση. Δεν γνώρισαν , ότι μέσα στο σύστημα , στο δόγμα , τα λόγια του Θεού χάνουν το Θεϊκό τους νόημα και γίνονται τύποι ξεροί και λόγοι νεκροί. Και το αποτέλεσμα ; Ενώ ο Θεός τους ένωσε όλους με το Πνεύμα , αυτοί χωριστήκανε με το δόγμα. Δεν θα αναφέρω περισσότερα , για να μην λυπήσω τους αγαπητούς αδελφούς , διότι αυτά είναι πολύ γνωστά και λυπηρά , για τις τάξεις των δογμάτων , αλλά ευχής έργο θα ήταν , εάν οι χριστιανοί έσπαγαν τα σιδερένια δεσμά του δόγματός τους και έμπαιναν γυμνοί και ελεύθεροι μέσα στο λόγο του Θεού , και τότε θα δίνανε ν έ ε ς α ν α τ ι μ ή σ ε ι ς σ τ ι ς α ξ ί ε ς τ η ς Α γ ί α ς Γ ρ α φ ή ς. Και τότε το Πνεύμα του Θεού θα τους έδειχνε , «την υπερβάλ-λουσαν οδόν,» που είναι για ωρίμους χριστιανούς. Τότε δεν θα ήταν μέλη εκκλησιαστικού δόγματος , αλλά μέλη του πνευματικού κόσμου της πληρότητας του Πνεύματος , που ξεχειλίζει από ζωή και Πνεύμα. Τότε δεν θα βλέπανε τις περιορισμένες αλήθειες ( για να μην πούμε πλάνες ) του δόγματος , αλλά θα βλέπανε καινούργιους ορίζοντες και προοπτικές του Πνεύματος του Θεού. Η ζωή τους , δεν θα ήταν ζωή αναπήρου με δεκανίκια , και δεν θα ζούσαν στη σκιά και στον τύπο και στον κανόνα , αλλά τότε θα γέμιζε την πνευματική τους ατμόσφαιρα , ο ηλεκτρισμός. Τότε η λατρεία τους στο Λατρευτό τους , δεν θα ήταν αποτέλεσμα της θρησκείας , αλλά θα ήταν αυτή δίχως τύπους , δίχως ήχους , δίχως νόμο , δίχως τελετές , δίχως δόγμα. Και τότε η αγάπη τους , δεν θα υποκλινότανε ευλαβικά στο Θεό με δουλικό σέβας , αλλά με τη λαχταριστή του υιού αγάπη και θα μένανε στα Η λ ύ σ ι α τ η ς Α γ ά π η ς Τ ο υ. Τότε το δόγμα τους θα είναι το πνεύμα , που κυριαρχεί , και θα ζούνε σε μία φόρμα λεύτερη και γυμνή και θα αντλούν τη δύναμη του Πνεύματος από την αδυναμία της σάρκας. Τότε οι μεγάλες πνευματικές αλήθειες των επιστολών της τελειότητας , Εφεσίους , Φιλιππησίους , και Κολοσσαείς , θα τους φέρνανε στο επίπεδο της ωριμότητας και θα βλέπανε τον Θ ε ό , « πρόσωπον προς πρόσωπον » και όχι αινιγματωδώς και εν κατόπτρω ». ( Α΄ Κορινθίους ιγ : 12 ). Και τότε , και μόνον τότε θα έβλεπαν την δόξα του Θεού και το

«ευαγγέλιον της δόξης αυτού» και θα μεταμορφώνονταν από δόξης εις δόξαν , διά του Πνεύματος του Θεού.( Β΄Κορινθίους γ : 17—18 ). Τότε όλες οι παραινέσεις και προτροπές της Γραφής , που κατάντησαν μέσα στο δόγμα το φόβητρο των χριστιανών , σαν δεύτερος νόμος , θα έβλεπαν , ότι δεν προτρέπονται να συνδέσουν την υπακοή στη σωτηρία τους , ( διότι αυτή είναι το θαυμαστό έργο της Αγάπης και χάριτος του Θεού ) αλλά θα τους δείξουν , ότι η κατά χάριν σωτηρία τους είναι δεμένη με την αγάπη , σε μια σκλαβιά των εκλεκτών του Θεού. Και τότε , αντί να διώξουν το φόβο , θα εγκαθιδρύσουν την αγάπη στην καρδιά τους και θα μάθουν , πως η ελευθερία από την αγάπη αντλεί τη δύναμή της. Τότε θα διαπιστώσουν , τις άγνωστες μέχρι τότε , ομορφιές του Πνεύματος. Τότε και μόνο τότε θα ανακαλύψουν , πως ο Μέγας χορηγητής είναι η Αγάπη. Και τότε θα ζούν σε ένα όρκο αγάπης και αφοσιώσεως στο Θεό. Διότι τότε ο λόγος , που γίνεται δόγμα , θα είναι η Αθάνατη Αγάπη. Οι Χριστιανοί όλων των αιώνων πέρασαν από αυτή τη ζωή , της ελευθερίας του Πνεύματος και της Αγάπης. Αν την εζήτησαν ή όχι , ένα μένει ασφαλές , πως αυτή κηρύττεται στις Γραφές. Την μοσχομύρισαν τα νήπια , την γεύθηκαν οι νεανίσκοι , την θαύμασαν , την προσκύνησαν και την έζησαν οι άνδρες ( οι ώριμοι πιστοί) με ερωτικό μεθύσι Πνεύματος , π ρ ο ς Δ ό ξ α ν θ ε ο ύ.

Α Σ Ε Ν Τ Ρ Υ Φ Η Σ Ο Υ Μ Ε Σ Τ Η Ν Α Γ Α Π Η Τ Ο Υ Θ Ε Ο Υ

Πατώντας το κατώφλι της πινακοθήκης της χάριτος του Θεού ( την προς Εφεσίους ) βρισκόμαστε σε ουράνιο έδαφος. Αυτή μας εισάγει στο ανάκτορο της χάριτος του θεού , όπου και πληροφορούμεθα , ότι « πάσα πνευματική ευλογία » είναι δική μας « εν τοις επου-ρανίοις» (Εδάφιο α :3). Επίσης μαθαίνουμε ότι ε ξ ε λ έ γ η μ εν υ π ό τ ο ύ Θ ε ο ύ. Πότε ; Ώ ? αυτό το πότε είναι υπέροχο , ας το ακούσουμε κι ας το απολαύσουμε « ΚΑΘΩΣ ΕΞΕΛΕΞΑΤΟ ΗΜΑΣ ΕΝ ΑΥΤΩ ΠΡΟ ΚΑΤΑΒΟΛΗΣ ΚΟΣΜΟΥ » (Εδάφιο α : 4). Πρίν γίνει ακόμα ο κόσμος και πρίν καταβληθεί και προτού μπει το κακό κι η αμαρτία εμείς εκλεχτήκαμε. Σε τι εκλεχτήκαμε ; Άς ακούσουμε και πάλι το μυστικό ρυθμό και το αφάνταστο

μεγαλείο , όταν « εν ΑΓΑΠΗ , ΠΡΟΟΡΙΣΑΤΟ ημάς εις ΥΙΟΘΕΣΙΑΝ διά Ιησού Χριστού εις Ε α υ τ ό ν (Εδάφιο α : 5). « ΕΝ ΑΓΑΠΗ » , λέξη που μας κάνει γνωστό , ότι το ελατήριο της Υ ι ο θ ε σ ί α ς μ α ς ήταν η Α γ ά π η ΄ όχι εν ελέη , η εν δικαιοσύνη , διότι αυτή έγινε πρό καταβολής κόσμου , οπότε δεν είχε εισαχθεί ακόμα η αμαρτία , ώστε να χρειάζεται το έλεος κι η δικαιοσύνη.

Π Ρ Ο Ο Ρ Ι Σ Α Σ Η Μ Α Σ Ε Ι Σ Υ Ι Ο Θ Ε Σ Ι Α Ν

Εάν ζούσαμε την υψηλή αυτή θέση των υιών του Θεού κάθε μέλος , της ύπαρξής μας , θα λούζονταν με τα ιαματικά ρεύματα της Αγάπης του Θεού που ρέουν στα οστράκινα σκεύη μας. Αυτούς τους μεγαλόπρεπους λαμπτήρες , δεν μπορούμε να τους δούμε , παρά όταν πάρουμε τη θέση μας , στη χάρη και αγάπη του Θεού. Ώ ? Αγάπη θεϊκή ΄ εκλεχτήκαμε και προοριστήκαμε να γίνουμε σ ύ μ μ ο ρ φ ο ι της εικόνας του Υιού αυτού , «ότι ούς προέγνω και προώρισεν σ ύ μ μ ο ρ φ ο υ ς της εικόνος του Υιού αυτού , εις το είναι αυτόν πρωτότοκον εν πολλοίς αδελφοίς» (Ρωμαίους 8 : 29). Η πιο αληθινή ένδοξη μελωδία της αγάπης του Θεού . Εκλέγει τα δοχεία της χάριτος – εκλογή τελεία ως και απόλυτη. – Η εκλογή είναι σύμφωνα με την πρόθεσή του και ό χ ι κ α τ ά τ α έ ρ γ α μ α ς , αλλά « έ κ τ ο υ κ α λ ο ύ ν τ ο ς . ( Ρωμαίους 9 : 11 – 13 , όχι κατά τα έργα μας , αλλά « κατά την Εαυτού πρόθεσιν και χάριν » (Ά Τιμόθεον α : 9 ). Η αγάπη εκλέγει , εναπόκειται σε μας να την αναγνωρίσουμε , να την εκτιμήσουμε και να την προσκυνήσουμε αυτή την αγάπη. Δεν υπάρχει αίνος , παρά για κεκλιμένες καρδιές και γόνατα , για την απόλυτη δωρεά του Θεού. Ο μουσικός ρυθμός της αγάπης του Θεού εξακολουθεί να μας υμνεί ότι : ΕΧΑΡΙΤΩΣΕΝ ημάς ΕΝ ΤΩ ΑΓΑΠΗΜΕΝΩ ( Εφεσίους α : 6 ) . Η χάρη , είναι λέξη άγνωστη από τα τέκνα του Θεού , που σπουδάζουν την κατά χάριν σωτηρία τους. Απλώς την υποβιβάζουν σε μία απλή συγχώρηση ενός αμαρτωλού. Αλλ’ ερωτώ ΄ τι εννοούν οι λέξεις που διαβάζουμε για το Χριστό « εχαρίσατο αυτώ το όνομα το υπέρ παν όνομα » ; ( Φιλιπ. 2 : 9 ). Όλοι οι πιστοί γνωρίζουν , ότι , « κατά χάριν είναι σεσωσμένοι διά πίστεως , και τούτο θεού το δώρον» ( Εφεσίους 2 : 8 ) ΄ αλλά πολλοί

ολίγοι ανεβαίνουν στην υψηλή κορυφή της πίστης και η οποία εκφράζει τη χάρη στη Δοτική – « Τη γάρ χάριτι έστε σεσωσμένοι διά πίστεως ΄ και τούτο ούκ έξ ημών, Θεού το δώρον….» (Εφεσίους 2 : 8 --10). Εδώ έχουμε να απολαύσουμε τη χάρη , που μας εχαρίτωσεν « εις έπαινον της δόξης της χάριτος αυτού , ης ( διά της οποίας ) εχαρί- τωσεν ημάς εν τω Ηγαπημένω » ( Εφεσίους α : 6 ). Το ρήμα « χαριτόω » και « χαρίτωμα » , δύο μονάχα φορές αναφέ- ρεται μέσα στη Γραφή. Η μία για τη μητέρα του Κυρίου μας , «Και εισελθών προς αυτήν είπεν ο άγγελος Γαβριήλ ΄ Χαίρε , κ ε χ α ρ ι τα ω μ έ ν η , ο Κύριος μετά σου ΄ εύρες γάρ χάριν παρά τω Θεώ» , (Λουκάν α : 28—31) ΄ η δε άλλη για τα μέλη του σώματος του Χριστού « εχαρίτωσεν ημάς εν τω Ηγαπημένω» ( Εφεσίους α : 6 ). Και τι να πρωτογράψω , από τα 14 εδάφια της Πινακοθήκης αυτής της χάριτος του Θεού ( Εφεσίους ) για το σώμα του Χριστού ; Όλες οι λέξεις είναι γεμάτες με τη χάρη και την αγάπη του θεού , και όλες για έπαινο της δόξας Του. Άς ακούσουμε τον μελωδικό μουσικό τόνο της αγάπης Του για μας , ( το σώμα του Χριστού ) κι άς πάρουμε τη θ έ σ η μας σ’ αυτήν και τότε ας την προσκυνή-σουμε :

Μας «ευλόγησεν εν τοίς επουρανίοις εν Χριστώ» (εδάφ. 3)

Μας «εξέλεξεν εν αυτώ πρό καταβολής κόσμου» (εδάφ. 4)

Μας «προώρισεν εις υιοθεσίαν διά Ιησού Χριστού» (εδάφ. 5)

Μας «εχαρίτωσεν εν τω Ηγαπημένω» (εδάφ. 6)

Μας «απελύτρωσεν διά του αίματος αυτού» (εδάφ. 7)

Μας «έδωκεν πλούτη χάριτος που επερίσσευσαν» (εδάφ. 8)

Μας «εγνώρισε το μυστικό του θέλημα» (εδάφ. 9)

Μας «αποκάλυψε την ανακεφαλαίωση του Σύμπαντος στο Χριστό» (εδάφ. 10)

Μας «εκπλήρωσε μέσα στο Χριστό , σύμφωνα με τη Βουλή Του» (εδάφ. 11)

Μας έθεσε για να είμαστε για τον έπαινο της δόξης Του» (εδάφ. 12)

Μας «σφράγισε με το Πνεύμα της επαγγελίας (εδάφ. 13)

Μας «αρραβώνιασε και μας έκανε λαό της περιποίησής Του» (εδάφ. 14)

Και όλα αυτά , για « ΕΠΑΙΝΟ της ΔΟΞΗΣ ΤΟΥ ». Όλες αυτές οι λέξεις , για το Σ ώ μ α τ ο υ Χ ρ ι σ τ ο ύ , είναι στεφανωμένες με δόξα και για τη Δόξα του Θεού με τριπλούν διάδημα , ( εδάφια 6 , 12 , 14 ). Ποιο μέλος του σώματος του Χριστού , μελετώντας τα 12 αυτά εδάφια , της προς Εφεσίους επιστολής δεν θα μείνει έκθαμβος , όπως ο απόστολος Παύλος και δεν θα ξεσπάσει σε γονυκλινή δοξολογία προς τον Θεό και Πατέρα της Δόξης , για την τόση αγάπη Του προς ημάς εν Χριστώ Ιησού ; Δώδεκα φορές επαναλαμβάνεται η ευλογία του θεού. Ημείς και τα έργα μας δεν έχουνε καμιά θέση στο έργο αυτό της αγάπης Του , ούτε ακουόμαστε , όλες αυτές οι επαγγελίες είναι δικές μας -διότι εκλεχτήκαμε , και κληρωθήκαμε πρό καταβολής κόσμου μέσα στο Χριστό ( και όλο αυτό είναι χάρις ). Άς ρίξουμε μια γρήγορη ματιά , με το μάτι της πίστης για ό,τι ο Θεός λέει για μας , σχετικά με την εκλογή μας. Η εκλογή έγινε πρό καταβολής κόσμου (Εφεσίους α : 3). Η εκλογή έγινε εκ του καλούντος και όχι κατά τα έργα μας (Ρωμαίους 9 : 11). Η εκλογή είναι δικαίωμα του θεού και ο οποίος εκλέγει κατ΄ άτομον (Ρωμαίους 9 : 11 – 13). Η εκλογή έγινε κατ’ άτομον και εκ κοιλίας μητρός ΄ (Γαλάτας α : 15). Η εκλογή έγινε εν αγάπη και απόλυτον προορισμό ( Εφεσίους α : 5). Η κλήση του Θεού γίνηκε , όχι κατά τα έργα μας , αλλά κατά την εαυτού πρόθεσιν και χάριν ( Β’ Τιμόθεον α : 9 ). Επίσης κλητοί κατά πρόθεσιν ( Ρωμαίους 8 : 28 ). Επίσης σεσωσμένοι και κλητοί πάλιν κατά πρόθεσιν , ( Β’ Τιμόθεον α : 9 ). Αγαλλόμαστε εν τη προθέσει του θεού δι’ ημάς το σώμα του. Η κλήση του Θεού είναι αμετάκλητη ( Ρωμαίους ια : 29 ). Η κλήση του Θεού είναι αποτέλεσμα προορισμού ΄ μας λέγεται ΄ ούς (οποίους) προώρισε τούτους και εκάλεσε (και όχι όσους όπως

κακώς μεταφράζεται) (Ρωμαίους 8 : 30). Ώστε ποιοι καλούνται τώρα στην οικονομία αυτή της χάριτος του Θεού ; Όλοι ; όχι παρά « ούς προώρησε » διότι σήμερα η κλήση δεν γίνεται από το πλάσμα , από τον άνθρωπο , ούτε είναι έργο « του θέλοντος , ή του τρέχοντος (λέγει ο Παύλος) αλλά του ελεούντος Θεού» ( Ρωμαίους 9 : 16 ). Αυτοί δε οι κλητοί της προθέσεως του Θεού είναι προεγνωσμένοι και προορισμένοι ( Ρωμαίους 8 : 29 ). Και όπως η εκλογή εγένετο προ καταβολής κόσμου ( Εφεσίους α : 3 ) , έτσι τώρα ο προορισμός και η δόξα εγένετο πρό των αιώνων ( Α΄ Κορινθίους 2 : 7 ). Σε τι λοιπόν προορισθήκαμε ; Σε Υιοθεσίαν (Εφεσίους α : 5) , και σύμμορφοι της εικόνας του Υιού του Θεού (Ρωμαίους 8 : 29). Και αυτός ο προορισμός μας λέγεται , ότι εγένετο εν αγάπη (Εφεσίους α : 5). Και αυτός ο προορισμός μας λέγεται ότι κατά πρόθεσιν και Βουλήν του Θεού΄ ( Εφεσίους α 11 ). ΣΗΜΕΙΩΣΗ : ( Θέλω να τονίσω την κακή αντίληψη της χριστιανοσύνης για την π α ρ ο ύ σ α ο ι κ ο ν ο μ ί α . Οι πλείστοι των χριστιανών της Γραφής αγνοούν , ότι τώρα σ’ αυτόν τον αιώνα ο Θεός δεν πολιτεύεται με τον κόσμο , ούτε αποστέλλει τη χάρη Του για να ελκύσει , ( αυτό θα γίνει αργότερα ) αλλά ελκύει και καλεί όσους αυτός προόρισε και εξέλεξε πρό καταβολής κόσμου , για να αποτελέσουν το ένδοξο «Σώμα του Χριστού» καθώς και την προηγούμενη οικονομία τη « Νύμφη του Αρνίου». Πολλοί θα σκανδαλισθούν ,διότι ο Χριστός έλεγε στον Πατέρα Του , όταν έφευγε απ’ αυτόν τον κόσμο , « Εγώ περί αυτών ερωτώ ΄ ού περί του κόσμου ερωτώ , αλλά περί ων δέδωκάς μοι , ότι σοί εστίν» (Ιωάννην 17 : 9 ) και περί των πιστευσάντων εις εμέ διά του λόγου αυτών (Ιωάννην 17 : 20 ). Όλος δε ο άλλος κόσμος ανήκει στον αιώνα τούτον από τον οποίον ο Θεός μας έβγαλε ( Γαλάτας α : 4 ) και ο οποίος βρίσκεται στην επιρροή του άρχοντα του κόσμου (Εφεσίους 2 : 2). Γι’ αυτό ο λόγος του Θεού λέει : ότι « όλος ο κόσμος εν τω πονηρώ κείται» (εκτός των αγίων) (Α’ Ιωάννου ε : 19). Ο Παύλος μας λέει : « ότι επίστευσαν εκ των εθνών όσοι ήσαν τεταγμένοι ( ορισμένοι ) για την αιώνιο ζωή » ( Πράξεις ιγ : 48 ). Πρέπει να δούμε καθαρά αυτή την εκλογή του αιώνα τούτου , για

να μη νομίσουμε , ό τ ι τ ο έ ρ γ ο τ ο υ θ ε ο ύ α π έ τ υ χ ε ). Αυτό τώρα που γίνεται, είναι το κ ά λ ε σ μ α τ ο υ Θ ε ο ύ τ ο α θ έ α τ ο , τ η ς ε κ κ λ η σ ί α ς τ ο υ σ ώ μ α τ ο ς τ ο υ Χ ρ ι σ τ ο ύ , από μέσα από τον κόσμο , και που γ ί ν ε τ α ι α π ό ό λ α τ α έ θ ν η τ η ς γ ή ς.

Η Δ Ι Α Γ Ω Γ Η Τ Ω Ν Ν Ε Ω Ν Κ Τ Ι Σ Μ Α Τ Ω Ν

Ο απόστολος Παύλος μας βεβαιώνει , ότι όλα τα μέλη του σώματος του Χριστού , σαν παλιά κτίση του Αδάμ , διά πίστεως απέθανον μετά του Χριστού , συνεσταυρώθησαν , συνετάφησαν , συνεγέρθησαν , συνεζωοποιήθησαν , συνεκάθησαν εν τοίς επουρανίοις και όλα αυτά εν πνεύματι και διά π ί σ τ ε ω ς .(Ρωμαίους 6 : 6) , (Ρωμαίους 8 : 8) , (Ρωμαίους 6 : 4 – 5) , (Εφεσίους 2 : 6). Τώρα ένα εκλεκτό « ποίημα του Θεού » εκφράζει χάρη και αλήθεια και οφείλει να είναι τέλειο σε σκέψη , σε ισορροπημένες γραμμές , και έμμετρο ρούν , ώστε σε ολόκληρη τη σύνθεση του , να διακρίνεται το ύψος του συγγραφέα. Όλες οι προτροπές του διδακτικού μέρους των επιστολών σε μια φράση συγκεντρώνονται « Παρακαλώ ουν υμάς εγώ ο δέσμιος εν Κυρίω αξίως περιπατήσαι της κλήσεως ής εκκλήθητε» ( Εφεσίους δ : 1 ). Αυτό θα το πετύχουμε με το νόμο του πρέπει ; Όχι , δεν είμαστε υπό νόμον , δε θέλουμε να είμαστε κάτω από την εξουσία του νόμου , διότι γνωρίσαμε , ότι η αμαρτία μεταχειρίζεται το νόμο σαν δύναμη για να εξαπατά και να θανατώνει. Εάν ένας χριστιανός κηρύττει το νόμο (την υποχρέωση , το καθήκον , τον εξαναγκασμό , το πρέπει ) είναι σαν να του δώσης να αναπνεύσει μέσα σε μια πνιγερή ατμόσφαιρα να βλέπει μόνο τον νόμο και όχι τη χάρη. Γιαυτό εάν δεν υπήρχε η Πρόνοια από τον Κύριο για τα Πάντα , εμείς δεν θα είχαμε τόση θέληση να γνωρίσουμε το Λόγο Του. Η διαγωγή των νέων κτισμάτων είναι αποτέλεσμα δύναμης , που χορηγεί η ένδοξη χάρη , επομένως η ζωή είναι προϊόν της ένδοξης χάριτος του Θεού εν τω ηγαπημένω Του. Η διαγωγή των μελών του σώματος του Χριστού (των νέων κτισμάτων) είναι η Α γ ά π η , η οδός η Χ ά ρ η , ο σκοπός η δόξα του Θεού , και για να περιπατούμε εν αγάπη , τα άλλα δύο ακόμη πρέπει να είναι η σκέψη μας , δηλαδή η χάρη και η δόξα του

Θεού. Ο Θεός μας συνεζωοποίησε μαζί με το Χριστό. – Ο Θεός στη Γραφή αποκαλύπτεται ότι είναι πνεύμα – Αγάπη – φώς. Το χάρισμα από τον Θεό και του Λόγου και του Νού όταν το γνωρίσει ο άνθρωπος βλέπει τον Δημιουργό και τον θαυμάζει και δι’ αυτό με την Αγάπη χαίρει , το φώς φωτίζει , το Πνεύμα ζωοποιεί . Ζωή , φωτισμός και αγάπη είναι η μερίδα των ζωοποιημένων. Όχι να ασχολούμεθα με την πείρα μας , αλλά με το Θεό της Αγάπης και της Χάριτος , Δυνατός δε είναι ο Θεός να περισσεύση πάσαν χάριν εις εσάς , ώστε έχοντες πάντοτε εν παντί πάσαν αυτάρκειαν , να περισσεύητε εις πάν έργον αγαθόν. Η Δόξα των πάντων είναι ο Θεός , και τα πάντα δημιούργησε όχι με τα χέρια Του , αλλά με τον λόγο Του , και είναι θεατός μόνο στον νού. Ο Πατέρας και Κύριος του Σύμπαντος αποκαλύπτεται σε όλους μας , και φωτίζει τον άνθρωπο με γνώσεις που ανήκουν στο νού (πνεύμα) , φεύγοντας το σκοτάδι (δηλαδή όταν ελευθερωθεί από το σκότος) όταν έλθει η αναγέννηση τότε αρχίζει η λατρεία και η Αγάπη προς τον Θεό για την απολύτρωσή μας μ’ έναν οδηγό που μας προετοιμάζει τον δρόμο προς τον Πατέρα διά Υιού Του Ιησού. Εύχομαι προς όλους σας να ελκυσθείτε στην αγκαλιά του θεού με τους δεσμούς της αθάνατης Αγάπης , που προσφέρεται σ’ όλους μας δωρεάν από τον Ιησού Χριστό , για να γνωρίσει ο καθένας μας τον Δημιουργό και Πατέρα των Πάντων.

Α μ ή ν.