5 Απριλλιου 1955

Αγαπημένο μου ημερολόγιο ,

έχω πολύ καιρό να σου γράψω γιατί συμβαίνουν πολλά

παράξενα πράγματα τελευταία...... Είμαι με κάποιους συμμαθητές μου στο σπίτι και σκεπτόμασταν διαφόρους τρόπους πως θα μπορέσει ο λαός μας να οργανωθεί στο να χτυπήσουμε στον άγγλο κατακτητή να καταλάβει ότι τούτος ο τόπος δεν τον θέλει .Μετά από πολλούς προβληματισμούς και σκέψεις κτύπα η πόρτα και μπαίνει η μέσα ο συμμαθητής μας ο Κωστής άλλος Κώσταρος γιατί ήταν ψήλος γεροδεμένος και είχε επιβλητικό βλέμμα .Μόλις μπήκε μέσα όλοι παγώσαμε και άρχισε να μας μιλά για κόπια οργάνωση για κόπιες ιδεολογίες ,για κάποιους αγώνες και εμείς τον ακούγαμε παραξενεμένοι.. γιατί για εμάς ήταν ακόμα κάτι άγνωστο που δεν το είχαμε γνωρίσει ακόμα .Και ο Κωστής άρχισε να μας εξηγά ότι κάποιοι άνθρωποι από το νησί μας άρχισαν να επαναστατούν και να προσπαθούν να δημιουργούν προβλήματα στον Άγγλο κατακτητή .Και εγώ ρώτησα των Κωστή ‘’καλά ρε Κωστή πως θα τα καταφέρουμε έτσι λίγοι που είμαστε? Πέος θα μας βοηθήσει;;’’ Και αυτός μου απάντησε αποτομα΄ ΄Μα κοιμάστε όλοι;; Έχουμε την υποστήριξη της Ελλάδας ,αφού ο σκοπός μας είναι η ένωση με την Ελλάδα’’ Έτσι όλοι εκείνη την στιγμή προβληματισμένοι των ρωτήσαμε με ένα στόμα ‘’ποιος θα μας βάλει σε αυτή την οργάνωση ;;Ότι και να γίνει ώμος είμαστε όλοι αποφασισμένοι και θα είμαστε διπλά σου ‘ ' Ο Κωστής κατάλαβε τους προβληματισμούς μας και μας είπε να το σκεφτούμε και αύριο θα ξαναμιλούσαμε μαζί του. Έτσι από τις 5/4 για έμενα ξεκίνησε μια νέα ζωή όλο δράση και αγώνα .Ούτε οι γονείς μου ήξεραν που έλειπα τα βράδια που δεν ήμουν σπίτι ,ούτε οι καθηγητές μας όταν απουσιάζαμε από την τάξη.

10 Απριλλιου 1955

Οι ημέρες περνάνε, τα γεγονότα το 'να πίσω από το τ' άλλο μ 'εμποδίζουν να γράψω δεν μπορούσα να το αφήσω αυτό πίσω . Όταν έγινε η εξέγερση του λάου μας όταν μπήκαμε στην τάξη ένα πρωί το θρανίο του συμμαθητή μας του Κωστή ήταν ίδιο όλοι αρχίσαμε να αναρωτιόμασταν ‘’Που πήγε ο Κωστής? Που είναι ο Κωστής? Και τότε με μια φωνή ο καθηγητής λέει ο Κωστής είναι πάρων ‘’Μα που είναι κύριε αφού δεν είναι στην τάξη’’ ρωτούσαν όλοι ‘’Θα τον νιώθουμε συνέχεα στην τάξη διπλά μας γιατί χθες το βραδύ ο Κωστής μας βγήκε στους δρόμους και έγραφε συνθήματα...Μέχρι που τον βρήκε μια αγγλική περίπολος και τον σκότωσε .’’είπε ο κύριος Μάριος.. ο Καθηγητής μας .Ανατρίχιασα .Δεν περίμενα κάτι τέτοιο .Θαύμαζα τον Κωστή ήταν πολύ διαφορετικός από τα αλλά παιδιά.. Τον συμπαθούσα παρά πολύ για αυτό τον λόγο

Η πιο έντονη μνήμη που θα ήθελα να σβήσω απ την σκέψη μου ήταν η ημέρα της ταφής του Κωστή. Τα έντονα συναισθήματα που έκφραζε ο κυπριακός λαός προς τον άγγλο κατακτητή το πώς ήταν δυνατό ένα 17 χρόνο παιδί να σκοτωθεί για την αγάπη του προς την πατρίδα του

11/1/70

Σήμερα βρίσκοντας το ημερολόγιο μου μετά από τόσα χρόνια διάβασα αυτό το ημερολόγιο στα παιδιά μου νιώθω ρίγος και συγκίνηση και εύχομαι εάν χρειαστεί που δεν το θέλω εύχομαι στον Θεό σ αυτούς τους οι νέους σήμερα να γίνουμε υπόδημα και παράδειγμα.