Γιώργος Ιωάννου (λογοτέχνης)

Ο Γιώργος Ιωάννου (20 Νοεμβρίου 1927 – 16 Φεβρουαρίου 1985) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες λογοτέχνες της μεταπολεμικής γενιάς. Πολλά έργα του μεταφράστηκαν στα ισπανικά .

Ο Γιώργος Σορολόπης (όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Γιώργου Ιωάννου) γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1927. Σπούδασε στο τμήμα Ιστορίας-Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Θεσσαλονίκης και για ένα διάστημα υπηρέτησε ως βοηθός στην έδρα της Αρχαίας ιστορίας στο Πανεπιστήμιο της πόλης. Εργάστηκε ως φιλόλογος αρχικά σε ιδιωτικά σχολεία στην Αθήνα και σε άλλα μέρη της Ελλάδας και στη συνέχεια σε δημόσια σχολεία σε διάφορες περιοχές της χώρας. Από το 1962 και για δύο χρόνια δίδαξε στο ελληνικό γυμνάσιο στη Βεγγάζη της Λιβύης. Το 1974 ορίστηκε μέλος της Επιτροπής για τη συγκρότηση ανθολογίου κειμένων λογοτεχνίας για το Δημοτικό σχολείο, καθώς και για την ανανέωση των Νεοελληνικών Αναγνωσμάτων του Γυμνασίου. Πέθανε στα 58 του χρόνια.

Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την παράδοση και κατέγραψε και εξέδωσε δημοτικά τραγούδια, παραμύθια και έργα του Θεάτρου Σκιών. Σχετικά με την νεοελληνική παράδοση δημοσίευσε τις εξής εργασίες:

• Τα δημοτικά μας τραγούδια (1970)• Μαγικά παραμύθια του ελληνικού λαού (1966)• Παραλογές (1970)• Καραγκιόζης (1971–1972, Τόμοι 3)• Παραμύθια του λαού μας (1973)

Κύρια λογοτεχνική ενασχόληση όμως του Ιωάννου υπήρξε η πεζογραφία, όπου καθιέρωσε ένα εντελώς προσωπικό ύφος και τρόπο γραφής, από το οποίο επηρεάστηκαν αρκετοί μεταγενέστεροι συγγραφείς. Τα κυριότερα πεζά του που εκδόθηκαν μέχρι τον θάνατό του είναι:

• Η Σαρκοφάγος, συλλογή πεζών με 29 κείμενα (1971)• Η μόνη κληρονομιά, συλλογή πεζών με 17 κείμενα (1974)• To δικό μας αίμα, (Πρώτο Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας 1978) (1978)• Επιτάφιος Θρήνος (1980)• Ομόνοια (1980)• Κοιτάσματα (1981)• Πολλαπλά κατάγματα (1981)• Περί εφήβων και μη (1982)• Εύφλεκτη χώρα (1982)• Καταπακτή (1982)• Η πρωτεύουσα των προσφύγων (1984)• Ο της φύσεως έρως (1986)

Επίσκεψη στο Βαφοπούλειο