Μαρία Πολυδούρη – Η Κοσμοθεωρία της

Η Μαρία Πολυδούρη κλείνει μέσα της μιαν απεριόριστη εμπιστοσύνη στον άνθρωπο, που θα βλέπει για χρόνια σαν ένα πιστό αντίγραφο του ίδιου του εαυτού της. Πιστεύει πως η ελευθερία είναι ένα αγαθό που ο καθένας μπορεί να περιβληθεί. Δεν την τρόμαζε τίποτα ούτε καν ο θάνατος. Τραγουδούσε μαγευτικά και σε καθήλωνε όταν μιλούσε. Αγαπούσε τη ζωή μα πάνω απ’όλα τη θάλασσα. Μια ασυνείδητα περίεργη προσωπικότητα υποβάλλοντας τον εαυτό της σε οποιοδήποτε ερέθισμα. Υπερτιμά τις δυνάμεις της, γιατί τις διαχωρίζει από τις ανησυχίες της, που’ναι ακατάλυτες. Ο μύθος της Πολυδούρη διαμορφώθηκε από τις ανικανοποίητες επιθυμίες των ανδρών που την ήθελαν απεγνωσμένα και από το μίσος των γυναικών. Σαν παιδί ήταν μελαγχολικό, αμίλητο και άλλοτε με ξεσπάσματα χαράς.

Το σπιτικό της περιβάλλον ήταν πολύ καλλιεργημένο και ολότελα φιλελεύθερες αντιλήψεις. Ο λόγος που την κατάρτισαν ως ένα φλογερό και ορμητικό κορίτσι. Αποφάσισε να μην ακολουθήσει σπουδές Φιλολογίας αλλά να ασχοληθεί με τα Νομικά, παρά τις αντιρρήσεις των γονέων. Το πείσμα και το πάθος υπερίσχυσαν. Παρόλο τα όνειρα της στην Αθήνα δεν μπόρεσε να προσαρμοστεί εύκολα στους ρυθμούς της μεγαλουπόλης. Η Πολυδούρη γεννήθηκε πολύ νωρίς για να αντέξει μια τόσο καθυστερημένη εποχή.

Όπως γράφει στο ημερολόγιό της, θεωρεί τον εαυτό της αστείο θύμα του ονείρου της. Γρήγορα η συμπεριφορά της θα γίνει προκλητική (σε σύγκριση με τις γυναίκες εκείνης της εποχής) και ιδιαίτερα στις σεξουαλικές της πεποιθήσεις. Η ίδια πιστεύει ότι δεν είναι ξεχωριστή ή ασυνήθιστη γι’ αυτό ψάχνει κάποιον να σεβαστεί και τη δική της φύση. Είχε μια ανήθικη ηθική!

Ερωτεύεται τον εντελώς αντιζωικό Καρυωτάκη ενώ αυτή είναι γεμάτη ζωή γι’ αυτό και ο έρωτας τους θα έχει πολλές διακυμάνσεις. Από το ημερολόγιό της είναι προφανές ότι αγαπά παράφορα τον «Τάκη» της και όταν θα τον ζητήσει σε γάμο και αυτός θα αρνηθεί λόγω της αρρώστιάς του, αυτή θα νομίζει ότι υπεκφεύγει. Οι σχέσεις τους έμειναν φιλικές και η Μαρία χάνει την ψυχραιμία και τον έλεγχο της ζωής τους. Ο λόγος που φεύγει για το Παρίσι είναι γιατί δεν μπορεί να αντιμετωπίσει, πλέον, τον αναντικατάστατο γι’ αυτήν Καρυωτάκη. Εκεί, εκτός από τη μοδιστρική, έπαθε φυματίωση. Θα νοσηλευτεί αρχικά στο Παρίσι και έπειτα στην Ελλάδα.

Αρνείται τη συγνώμη του «Τάκη» και κλείνεται στον εαυτό της. Ο Καρυωτάκης αυτοκτονεί, και η Μαρία βυθίζεται σε απόλυτο πένθος. Αναρωτιέται στο ημερολόγιό της, «Τι θα απογίνω αγαπημένε μου, που θα σε ζητήσω;». Η κατάσταση την Μαρίας θα χειροτερεύσει και δε θα κυκλοφορεί άλλο. Η Πολυδούρη τελικά θα καταφέρει να δει το πόσο άσκοπα σπατάλησε τον πλούτο της σε ασήμαντους ανθρώπους. Είναι τουλάχιστον μια επίγνωση έστω κι αν ήρθε αργά. Καμιά γυναίκα δεν πρέπει να σπαταλάει τη ζωή της σε έναν ανεκπλήρωτο έρωτα.

Η Πολυδούρη άφησε την τελευταία της πνοή στις 28 Απρίλη στη κλινική Καραμάνη πίνοντας κάποιο δηλητήριο, τη μορφίνη, που επιταχύνει το θάνατο στη φυματίωση.

Η Πολυδούρη πέθανε ζώντας!!!