7Ο ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΒΟΛΟΥΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ:

«ΚΑΘΕ (;) ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΖΩΗ»• ΜΑΡΤΙΟΥ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ

καμιά ζωή δεν είναι λαθραία

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωποςδεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν΄ αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκαιο.Θα βγείς στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θαματώσουν απ΄τις φωνέςτο πρόσωπό σου θα ματώσει από τις σφαίρες – μα ούτε βήμα πίσω.Κάθε κραυγή σου μια πετριά στα τζάμια των πολεμοκάπηλωνΚάθε χειρονομία σου σα να γκρεμίζει την αδικία.Και πρόσεξε: μη ξεχαστείς ούτε στιγμή.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Τάσος Λειβαδίτης

Έτσι λίγο να θυμηθείς τα παιδικά σου χρόνιααφήνεις χιλιάδες παιδιά να κομματιάζονται την ώρα που παίζουν ανύποπτα στιςπολιτείεςμια στιγμή αν κοιτάξεις το ηλιοβασίλεμααύριο οι άνθρωποι θα χάνουνται στη νύχτα του πολέμουέτσι και σταματήσεις μια στιγμή να ονειρευτείςεκατομμύρια ανθρώπινα όνειρα θα γίνουν στάχτη κάτω από τις οβίδες.Δεν έχεις καιρόδεν έχεις καιρό για τον εαυτό σουαν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

Τάσος Λειβαδίτης

Κοιτάχτε! μπήκε στη φωτιά! είπε ένας απ’ το πλήθος.Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήτανστ’ αλήθεια αυτός που απόστρεψε το πρόσωπο, όταν τουμιλήσαμε. Και τώρα καίγεται. Μα δε φωνάζει βοήθεια.Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να τον αγγίξω με το χέρι μου.Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένος να παραξενεύομαι.Ποιος είναι τούτος που αναλίσκεται περήφανος;Το σώμα του το ανθρώπινο δεν τον πονά;

Ο καιόμενος

Τάκης Σινόπουλος

Η χώρα εδώ είναι σκοτεινή. Και δύσκολη. Φοβάμαι.Ξένη φωτιά μην την ανακατεύεις, μου είπαν.Όμως εκείνος καίγονταν μονάχος. Καταμόναχος.Κι όσο αφανίζονταν τόσο άστραφτε το πρόσωπο.Γινόταν ήλιος.Στην εποχή μας όπως και σε περασμένες εποχέςάλλοι είναι μέσα στη φωτιά κι άλλοι χειροκροτούνε.Ο ποιητής μοιράζεται στα δυο.

Ο καιόμενος

Τάκης Σινόπουλος

Όλα για κάποιο λόγο συμβαίνουν...

Όλα για κάποιο λόγο συμβαίνουν...

Αλήθεια - των αδυνάτων αδύνατοποτές δεν εκατάφερα να καταλάβω,αυτά τα όντα που δεν βλέπουνετο τερατώδες κοινό γνώρισμα τ’ ανθρώπου,το εφήμερο της παράλογης ζωής τουκι ανακαλύπτουνε διαφορέςγιομάτοι μίσος διαφορέςσε χρώμα δέρματος, φυλή, θρησκεία

Στην κοιλάδα με τους ροδώνες

Νίκος Εγγονόπουλος

Αλλά το ίδιο άγχος κρύβουμε κι οι δυοη ίδια εξάντλησηστην πλάτη μας βαραίνει,αυτή που συντρίβει το κάθε θνητόμέσ' απ' του χρόνου τα σκοτάδιααπό τότε που σύνορα δεν είχαν τεθείκι ανάμεσά μας ακόμη δεν είχαν φθάσειόσοι διχάζουνκαι σκοτώνουν το φτωχό,αυτοί που κλέβουνκαι μοιράζουν ψέμματα,αυτοί που εμπορεύονται κι εμάςκαι θάβουν αδίστακτα τα όνειρά μαςόσοι εφεύραν αυτή τη λέξητη σκληρή: «ξένος».λέξη παγωμένη και γεμάτη θλίψηπου θυμίζει αλησμοσύνη κι εξορία.Αν θέλεις το καλό μου να είσαι καλόςσταμάτα τώρα να με φωνάζεις «ξένο»αν θέλεις, κοίταξέ με στα μάτια,πιο πέρα απ' το μίσοςας φθάσει η ματιά σου,ας ξεπεράσει φόβο, εγωισμό.Για δες, άνθρωπος είμαι κι εγώΌχι, δεν είμαι «ξένος»!

Αλλά το ίδιο άγχος κρύβουμε κι οι δυοη ίδια εξάντλησηστην πλάτη μας βαραίνει,αυτή που συντρίβει το κάθε θνητόμέσ' απ' του χρόνου τα σκοτάδιααπό τότε που σύνορα δεν είχαν τεθείκι ανάμεσά μας ακόμη δεν είχαν φθάσειόσοι διχάζουνκαι σκοτώνουν το φτωχό,αυτοί που κλέβουνκαι μοιράζουν ψέμματα,αυτοί που εμπορεύονται κι εμάςκαι θάβουν αδίστακτα τα όνειρά μαςόσοι εφεύραν αυτή τη λέξητη σκληρή: «ξένος».λέξη παγωμένη και γεμάτη θλίψηπου θυμίζει αλησμοσύνη κι εξορία.Αν θέλεις το καλό μου να είσαι καλόςσταμάτα τώρα να με φωνάζεις «ξένο»αν θέλεις, κοίταξέ με στα μάτια,πιο πέρα απ' το μίσοςας φθάσει η ματιά σου,ας ξεπεράσει φόβο, εγωισμό.Για δες, άνθρωπος είμαι κι εγώΌχι, δεν είμαι «ξένος»!

ΜΗ ΜΕ ΦΩΝΑΖΕΙΣ "ΞΕΝΟ"Επειδή άλλη μάνα με γέννησεκαι σ' άλλη γλώσσα άκουσες εσύτα όμορφα παιδικά σου παραμύθια...μη με φωνάζεις «ξένο»το ψωμί σου δε διαφέρει απ' το δικό μουτο χέρι σου είναι όμοιο με το δικό μου,σαν τη φωτιά καίεικαι η δική μου φωτιά.Γιατί λοιπόν με φωνάζεις «ξένο»;Επειδή σ' άλλους δρόμους βρέθηκακαι σ άλλο λαό γεννήθηκακαι άλλες θάλασσες γνώρισακαι απ'; αλλού σάλπαρα;

Άγνωστος Μετανάστης

Αλλά το ίδιο άγχος κρύβουμε κι οι δυοη ίδια εξάντλησηστην πλάτη μας βαραίνει,αυτή που συντρίβει το κάθε θνητόμέσ' απ' του χρόνου τα σκοτάδιααπό τότε που σύνορα δεν είχαν τεθείκι ανάμεσά μας ακόμη δεν είχαν φθάσειόσοι διχάζουνκαι σκοτώνουν το φτωχό,αυτοί που κλέβουνκαι μοιράζουν ψέμματα,αυτοί που εμπορεύονται κι εμάςκαι θάβουν αδίστακτα τα όνειρά μαςόσοι εφεύραν αυτή τη λέξητη σκληρή: «ξένος».λέξη παγωμένη και γεμάτη θλίψηπου θυμίζει αλησμοσύνη κι εξορία.

Άγνωστος Μετανάστης

ΜΗ ΜΕ ΦΩΝΑΖΕΙΣ "ΞΕΝΟ"

Αν θέλεις το καλό μου να είσαι καλόςσταμάτα τώρα να με φωνάζεις «ξένο»αν θέλεις, κοίταξέ με στα μάτια,πιο πέρα απ' το μίσοςας φθάσει η ματιά σου,ας ξεπεράσει φόβο, εγωισμό.Για δες, άνθρωπος είμαι κι εγώΌχι, δεν είμαι «ξένος»!

Αν θέλεις το καλό μου να είσαι καλόςσταμάτα τώρα να με φωνάζεις «ξένο»αν θέλεις, κοίταξέ με στα μάτια,πιο πέρα απ' το μίσοςας φθάσει η ματιά σου,ας ξεπεράσει φόβο, εγωισμό.Για δες, άνθρωπος είμαι κι εγώΌχι, δεν είμαι «ξένος»!

Αν θέλεις το καλό μου να είσαι καλόςσταμάτα τώρα να με φωνάζεις «ξένο»αν θέλεις, κοίταξέ με στα μάτια,πιο πέρα απ' το μίσοςας φθάσει η ματιά σου,ας ξεπεράσει φόβο, εγωισμό.Για δες, άνθρωπος είμαι κι εγώΌχι, δεν είμαι «ξένος»!

Άγνωστος Μετανάστης

ΜΗ ΜΕ ΦΩΝΑΖΕΙΣ "ΞΕΝΟ"