Εισ Σϊμον, Ανδρϋασ Κϊλβοσ

ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ ΣΤΗ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Ανδρέας Κάλβος

Τεχνοτροπύα:

η πούηςη του Κϊλβου ακολουθεύ το ρεύμα του κλαςικιςμού

μϋςα ςτην πούηςη του υπϊρχουν πϊρα πολλϋσ αναφορϋσ κυρύωσ ςτην αρχαύα ελληνικό μυθολογύα,

πολλϋσ λϋξεισ και τύποι εύναι αρχαιοπρεπεύσ,

ενώ ςτα ποιόματα του δύνεται αρχαιοελληνικό ονομαςύα (Ωδαί), κϊτι που δεύχνει ότι επηρεϊζεται από τη λυρικό πούηςη τησ αρχαύασ Ελλϊδασ

Περιεχόμενο :

εμπνϋεται από τον αγώνα των Ελλόνων για ελευθερύα και εθνικό ανεξαρτηςύα, υμνώντασ την Αρετό, που ςυςτατικϊ τησ εύναι η αντρεύα, η ελευθερύα και η δικαιοςύνη,

και ςυντονύζεται με τισ δημοκρατικϋσ ιδϋεσ τησ Γαλλικόσ Επανϊςταςησ (τα μόνα ποιόματα του που παρεκκλύνουν από αυτό την προτύμηςη εύναι Ο φιλόπατρισ, που αναφϋρε­ται ςτη γενϋτειρα του Ζϊκυνθο, και η ωδό Εισ Θϊνατον, ςτην οπούα αναπολεύ την πεθαμϋνη μητϋρα του).

Χαρακτηριστικά

Η γλώςςα του: εύναι ιδιότυπη και φτιαχτό και θεωρόθηκε αντιποιητικό.Τισ νεοελληνικϋσ λϋξεισ τισ τροποποιεύ κατϊ το τυπικό τησ αρχαύασ «καλλωπύζοντασ» τεσ, ςύμφωνα με τη θεωρύα του Κοραό, ενώ ςυχνϊ καταςκευϊζει δικούσ του τύπουσ {μψήςατε = μιμηθεύτε) και κρατϊει τα ρόματα αςυναύρετα όποτε θϋλει (βροντϊουςι, πετϊουν) μ' ϊλλα λόγια ςτα ποιόματα του Κϊλβου επικρατεύ γλως­ςικό αναρχύα.

Το ύφοσ:εύναι υψηλό, ςοβαρό, μεγαλόπρεπο, επικολυρικό.

Η ςτιχουργύα του: βϊςη τησ εύναι η πεντϊςτιχη ςτροφό, με τουσ τϋςςερισ πρώτουσ ςτύχουσ εφταςύλλαβουσ και τον πϋμπτο πενταςύλλαβο.

Εις Σάμον, Ανδρέας Κάλβος

Η ωδό "Εισ Σϊμον" εύναι ητϋταρτη ωδό τησ δεύτερησςυλλογόσ του Ανδρϋα Κϊλβουμε τύτλο "Λυρικϊ", πουεκδόθηκε ςτο Παρύςι το 1826.Η ωδό, που αποτελεύται απόεύκοςι τϋςςερισ ςτροφϋσ, θαπρϋπει να γρϊφτηκε γύρω ςτοΣεπτϋμβριο του 1824, μετϊτην απόκρουςη τησ τουρκικόσεπύθεςησ κατϊ τησ Σϊμου.

Ωδή: • Ωδό (< ϊδω = ψϊλλω) ονομϊζεται το λυρικό πούημα που ανόκει ςτο

εύδοσ τησ μελικόσ και κυρύωσ τησ χορικόσ πούηςησ των αρχαύων Ελλόνων και ϋχει ςταθερό ςτροφικό ςχόμα: αποτελεύται από τη ςτροφή, την αντιςτροφή και την επωδό..Η ϋκταςη τησ εύναι μεγϊλη ςε ςχϋςη με την ϋκταςη ποιημϊτων ϊλλων ειδών γενικϊ τησ λυρικόσ πούηςησ.

Στη ςύγχρονη πούηςη ωδές ονομϊζονται τα ποιόματα τα οπούα:

ϋχουν περιεχόμενο επικολυρικό και ιδεαλιςτικό, καθώσ αναφϋρονται θεματικϊ ςε ςοβαρϋσ και υψηλϋσ ϋννοιεσ και αξύεσ (ελευθερύα, πατρύδα, θρηςκεύα, αντρεύα, αρετό, καθόκον, δόξα, θϊνατοσ κ.ϊ.)'

εύναι μεγϊλα ςε ϋκταςη

ϋχουν ύφοσ επύςημο, ςοβαρό και μεγαλόπρεπο, που φτϊνει πολλϋσ φορϋσ ςτο ςτομφώδεσ

χρηςιμοποιούν επιβλητικϋσ εικόνεσ και γενικώσ εκφραςτικϊ μϋςα πλούςια και εντυπωςιακϊ·

ϋχουν ςτιχουργικό μορφό ειδικό και ςταθερό (οι ωδϋσ π.χ. του Κϊλβου αποτελούνται από πεντϊςτιχεσ ςτροφϋσ, που η καθεμιϊ τουσ ϋχει τϋςςερισ εφταςύλλαβουσ ςτύχουσ και ϋναν πενταςύλλαβο).

Να υπογραμμύςετε τισ λϋξεισ κλειδιϊ ςτη πρώτη ςτροφό.

Αυτό (και ο μύθοσ κρύπτεινουν αληθεύασ) επτϋρωςετον Ίκαρον· και αν ϋπεςενο πτερωθεύσ κ' επνύγηθαλαςςωμϋνοσ·

Αφ' υψηλϊ όμωσ ϋπεςε,και απϋθανεν ελεύθεροσ. ―Αν γϋνησ ςφϊγιον ϊτιμονενόσ τυρϊννου, νόμιζεφρικτόν τον τϊφον.

Ποια δύο εύδη θανϊτου αναφϋρονται ςτην ϊ και β΄ ςτροφό;