Θρησκεία και κρασίΧριστίνα Ξυνογαλά

Μαργαρίτα Παγανοπούλου

1o Γυμνάσιο Γέρακα

Σχ. Έτος 2012-13

Εκπονήθηκε στο πλαίσιο του Πολιτιστικού Προγράμματος

«Ένα ποτήρι κρασί μας ενώνει»

Το κρασί στη θεία κοινωνία

Η Θεία Ευχαριστία, αποτελεί το κυρίαρχο μυστήριο ή τελετή πολλών Χριστιανικών εκκλησιών. Η Θεία Κοινωνία μεταλαμβάνεται συνήθως με ψωμί και κρασί, τα οποία συμβολίζουν σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Αυτός που μεταλαμβάνει τη Θεία Ευχαριστία συμμετέχοντας στο μυστήριο, συμμετέχει στο κοινό σώμα της εκάστοτε εκκλησίας.

Το κρασί στο γάμο

Το κρασί, αναπόσπαστο κομμάτι τόσο του Χριστιανικού γάμου όσο και του Μουσουλμανικού, συμβολίζει την αιωνιότητα και την ίδια τη ζωή. Για τους Χριστιανούς βέβαια, έχει περισσότερη σημασία γιατί συμβολίζει το αίμα Του Χριστού. Στο μυστήριο του γάμου οι νεόνυμφοι προσφέρονταν κρασί από κοινό ποτήρι που συμβόλιζε τη συμμετοχή των δύο συζύγων για την αντιμετώπιση των χαρών και των λυπών. Στην αρτοκλασία μαζί με τους άρτους παρατίθεται φιάλη ελαιόλαδου και κρασιού. Τέλος οίνος χρησιμοποιείται κατά τα εγκαίνια ναού προς απόπλυσιν της Αγίας Τραπέζης .Η κατάλυσις οίνου επιτρέπεται μετά του ελαίου στις μη νηστίσιμες μέρες και κατά την σαρακοστή στις γιορτές.

Νάμα

Το ανάμα ή Νάμα είναι το κρασί που προσφέρουμε στην Εκκλησία για τη Θεία Ευχαριστία. Συνήθως παρασκευάζεται με ειδικό τρόπο από διαλεκτά, μαύρα σταφύλια και είναι κόκκινο. Συνήθως όμως απαραίτητο είναι το μαύρο κρασί. Χρησιμοποιείται επίσης στην πλύση των νεκρών λαϊκών.

Το κρασί στην χριστιανικήθρησκεία

Η χριστιανική θρησκεία ωστόσο, δε μπόρεσε να απαλλαγεί γρήγορα από τους οπαδούς του Διονύσου. Η επίδραση του θεού στους οπαδούς της νέας θρησκείας ήταν αρκετά έντονη πράγμα που μας το βεβαιώνουν οι αποφάσεις της ΣΤ’ Οικουμενικής Συνοδού στα τέλη του 7 αιώνα μΧ. Σύμφωνα με αυτές, απαγορεύεται στους χριστιανούς να μεταχειρίζονται διονυσιακά προσωπεία, να ανακαλούν το όνομα του Διόνυσου, όταν πατούν τα σταφύλια και να παριστούν διονυσιακά δρώμενα όταν χύνουν το κρασί στα πιθάρια.

• Το κρασί στη Παλαιά Διαθήκη πάντοτε εθεωρείτο μαζί με το σιτάρι και το λάδι ως δώρο του θεού στους ανθρώπους, που προκαλούσε ευφροσύνη και χαρά στην καρδιά τους και προδιαθέτει θετικά τον άνθρωπο στην καθημερινή του επικοινωνία. Ο Δαβίδ παρατηρεί στους ψαλμούς του «και οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου του ιλαρύναι πρόσωπον εν έλαιο και άρτος καρδίαν ανθρώπου στηρίζει». Το κρασί και το ψωμί καθαγιάζονται από την εκκλησία και μετατρέπονται σε σώμα και αίμα του Ιησού χριστού. Ο οίνος φαίνεται να απασχόλησε ιδιαίτερα τους ευαγγελιστές, που αναφέρουν στην αγία γραφή τις λέξεις οίνος και άμπελος πάνω από 250 φορές.

Ο οίνος στο χριστιανισμό

• Κατά την Παλαιά διαθήκη ο Νώε, γενόμενος μετά τον καταυλισμό ο πρώτος γεωργός της γης, «εφύτευσεν αμπελώνα και έπιεν εκ του οίνου και εμεθύσθη και εγυμνώθει εν τω οίκω αυτού». Έτσι η πρώτη αναφορά του οίνου στην Αγία γραφή συνδέεται με την μέθη και την καταισχύνη, όπως και στην αναφορά της μέθης του Λώτ.

Ο οίνος στην Καινή ΔιαθήκηΟ Χριστός αρχίζει τα θαύματά του με την μετατροπή νερού σε κρασί στο γάμο της Κανά. Όταν η Παναγιά μητέρα του, του ανακοινώνει «οίκον ουκ έχουσι». Εκείνος φροντίζει και «το ύδωρ, οίνου γεγενημένων» Κυρίως όμως ο οίνος ευλογείται και καθαγιάζεται στον Μυστικό Δείπνο διότι χρησιμοποιείται στην πρώτη σύσταση του μυστήριου της Θείας Ευχαριστίας.Στην εκκλησία μας ο οίνος χρησιμοποιείται με ποικίλες λειτουργικές χρήσεις. Κυρίως όπως προαναφέρθηκε σαν ένα από τα δύο συστατικά της Θείας ευχαριστίας αναμειγμένος με νερό και μεταβαλλόμενος σε αίμα χριστού. Γι’ αυτό ανέκαθεν προτιμάται ερυθρός οίνος για να προσαρμόζει σε αίμα κυρίου.