. . .πάει κινηματογράφο!

Το 1o ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΣΠΡΟΠΥΡΓΟΥ και η ομάδα του πολιτιστικού προγράμματος παρουσιάζει την ταινία

το ΚΥΜΑ

«Πανέξυπνη εξέταση της σταδιακής δηλητηρίασης ενός Γερμανικού Λυκείου από το φασισμό... »

(James Greenberg, Hollywood Reporter)

που θα προβληθεί το Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012 και ώρα 19:00 μ.μ.

στον κινηματογράφο «Γαλαξίας»

Για την ταινία μας…

• Κάναμε αίτηση στο Δήμο μας για να μας παραχωρήσει τον κινηματογράφο

• Απευθυνθήκαμε στην εταιρεία διανομής της ταινίας για την ενοικίασή της

• Μαζέψαμε φίλους, γνωστούς και συγγενείς

• Είδαμε όλοι μαζί την ταινία• Στο τέλος της ταινίας χειροκροτήσαμε την

καταπληκτική και γεμάτη νοήματα ταινία

• ΤΟ ΚΥΜΑ DIE WELLE / THE WAVEτου Ντένις Γκάνσελμε τον Γιούργκεν Βόγκελ

• Υπόθεση: Οταν συνειδητοποιεί, ότι οι παραδοσιακές μέθοδοι διδασκαλίας της Ιστορίας, προκαλούν αφόρητη ανία στους μαθητές του, ένας νεαρός καθηγητής, προτείνει την εφαρμογή ενός ιδιότυπου πειράματος, που προβλέπει συγκρότηση μιας ελίτ με μυστικούς κώδικες, σκληρή πειθαρχία και υψηλούς στόχους. Οι μαθητές θα οδηγήσουν το πείραμα σε απόλυτη επιτυχία και, χωρίς να το καταλάβουν, θα αρχίσουν να υποκύπτουν στη διακριτική γοητεία του φασισμού.

ΚΡΙΤΙΚΕΣ• Προσωπικά τη θεωρώ, από τις καλύτερες ευρωπαϊκές ταινίες της χρονιάς... "Ολοκληρωμένη" στους τομείς που

μια ταινία φτιάχνεται για να "βλέπεται", από κοινό όλων των ηλικιών. Και σας συνιστώ να μην τη χάσετε. Δε θα προδώσει σε κανένα σημείο την ανάγκη ύπαρξης σινεφιλικών αναφορών, αφού δε στέκται εκεί. Το ζητούμενο είναι ο αρμονικότατος συνδυασμός προς τέρψιν και διαλογισμό του ποιοτικού με το εμπορικό. Και η ταινία, σε αυτό παίρνει άριστα.Τα μηνύματα , οι υπαινιγμοί και οι συμβολισμοί άκρως επίκαιροι και επώδυνοι για την κοινωνία της παγκοσμιοποίησης. Καμιά φορά οι υποψηφιότητες των Όσκαρ, δείχνουν μεγαλόπρεπα, την απόλυτη συμβατικότητα, την ατολμία και τον φόβο για την αμφισβήτηση της εξουσίας. Έτσι έμεινε - λογικά- απ΄έξω η καλύτερη πρόταση, προερχόμενη, δε, από την πιο σπουδαία κινηματογραφία της Ευρώπης. Βάζω δίπλα δίπλα το ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ και τα ΓΟΜΟΡΡΑ, που είναι οι επικρατέστερες υποψηφιότητες και ακόμα χειρότερα, την επίσημη επιλογή της Γερμανίας ΤΟ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΜΠΑΑΝΤΕΡ ΜΑΪΝΧΟΦ, για να αντιληφθείτε τα απολύτως, τυποποιημένα και ανώδυνα, κριτήρια επιλογής μα και τη σαφή υπεροχή του ΚΥΜΑΤΟΣ. Για άλλη μια φορά η αδικία είναι ο καλύτερος σύμμαχος της εμπορικής επιτυχίας. Περί αυτού ο λόγος, "έσκισε" στη Γερμανία, χωρίς να έχει ή είχε τέτοιους στόχους.

Η ταινία με το θέμα της "διακριτικής γοητείας του φασιμού" προβληματίζει ψυχρά, κοφτά, ανθρώπινα χωρίς να πέφτει στην παγίδα της αποστασιοποίησης ή της εμπορευματοποίησης. Γίνεται ένα "πειραματόζωο" της σκέψης και του πνεύματος. Κεντρίζει το ενδιαφέρον από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό, χωρίς να χάνει σε ένταση για τα τεκταινόμενα. Η πλοκή έχει την μορφή αφήγησης ημερολογίου. Άρα και κλιμάκωση, αγωνία. Και ένα φινάλε εντυπωσιακό, δυνατό, σοκαριστικό. Φωτογραφία και μουσική, συμμετέχουν εξίσου πετυχημένα στη δημιουργία του σκηνοθέτη Ντένις Γκάνσελ , κάνοντας το τελικό αποτέλεσμα, εξαιρετικό από κινηματογραφικής πλευράς. Πέραν του ενδιαφέροντος σεναρίου, από το βιβλίο του Τοντ Στράσερ, που γράφτηκε το 1970, θα θαυμάσετε και τον τρόπο που ο σκηνοθέτης αντιμετωπίζει το θέμα του κατάματα, χωρίς ενοχές από το παρελθόν, ενώ δε διστάζει να απορρίψει τα γνωστά κλισέ και την εύκολη συγκίνηση. Χτίζει σταδιακά, ένα "πειραματικό" περιβάλλον για παιδαγωγικούς σκοπούς και γίνεται μάρτυρας της έλξης του. Εκκολάπτει το "αυγό του φιδιού" γιατί το απαιτούν οι υπαρξιακές συνθήκες. Η κοινωνία της ατομικής ιδιοκτησίας και της αφθονίας των καταναλωτικών αγαθών δεν προσφέρεται για ιδανικά. Η εκμετάλευση της ανάγκης για πίστη, υπακοή και πειθαρχία στο ομαδικό πνεύμα, είναι εύκολη υπόθεση. Η χειραγώγηση των μαζών και η προπαγάνδα πάντα ήταν στα χέρια των πλέον ικανών ρητόρων. Ο Μεσσιανισμός, ζει και βασιλεύει, τόσο, όσο η διαμάχη υλικών και πνευματικών αγαθών θα βρίσκεται σε αέναη ιδεολογική σύγκρουση. Η ομοιογένεια και η ενότητα είναι τα όπλα αυτού του πολέμου.

Το σινεμά που αγαπήσατε και θέλετε να βλέπετε συχνότερα, σας περιμένει... Ανακαλύψτε το...

του Δημήτρη Παπαμίχου

ΚΡΙΤΙΚΕΣ• Προσωπικά τη θεωρώ, από τις καλύτερες ευρωπαϊκές ταινίες της χρονιάς... "Ολοκληρωμένη" στους τομείς που

μια ταινία φτιάχνεται για να "βλέπεται", από κοινό όλων των ηλικιών. Και σας συνιστώ να μην τη χάσετε. Δε θα προδώσει σε κανένα σημείο την ανάγκη ύπαρξης σινεφιλικών αναφορών, αφού δε στέκται εκεί. Το ζητούμενο είναι ο αρμονικότατος συνδυασμός προς τέρψιν και διαλογισμό του ποιοτικού με το εμπορικό. Και η ταινία, σε αυτό παίρνει άριστα.Τα μηνύματα , οι υπαινιγμοί και οι συμβολισμοί άκρως επίκαιροι και επώδυνοι για την κοινωνία της παγκοσμιοποίησης. Καμιά φορά οι υποψηφιότητες των Όσκαρ, δείχνουν μεγαλόπρεπα, την απόλυτη συμβατικότητα, την ατολμία και τον φόβο για την αμφισβήτηση της εξουσίας. Έτσι έμεινε - λογικά- απ΄έξω η καλύτερη πρόταση, προερχόμενη, δε, από την πιο σπουδαία κινηματογραφία της Ευρώπης. Βάζω δίπλα δίπλα το ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΤΟΙΧΟΥΣ και τα ΓΟΜΟΡΡΑ, που είναι οι επικρατέστερες υποψηφιότητες και ακόμα χειρότερα, την επίσημη επιλογή της Γερμανίας ΤΟ ΣΥΜΠΛΕΓΜΑ ΜΠΑΑΝΤΕΡ ΜΑΪΝΧΟΦ, για να αντιληφθείτε τα απολύτως, τυποποιημένα και ανώδυνα, κριτήρια επιλογής μα και τη σαφή υπεροχή του ΚΥΜΑΤΟΣ. Για άλλη μια φορά η αδικία είναι ο καλύτερος σύμμαχος της εμπορικής επιτυχίας. Περί αυτού ο λόγος, "έσκισε" στη Γερμανία, χωρίς να έχει ή είχε τέτοιους στόχους.

Η ταινία με το θέμα της "διακριτικής γοητείας του φασιμού" προβληματίζει ψυχρά, κοφτά, ανθρώπινα χωρίς να πέφτει στην παγίδα της αποστασιοποίησης ή της εμπορευματοποίησης. Γίνεται ένα "πειραματόζωο" της σκέψης και του πνεύματος. Κεντρίζει το ενδιαφέρον από το πρώτο έως το τελευταίο λεπτό, χωρίς να χάνει σε ένταση για τα τεκταινόμενα. Η πλοκή έχει την μορφή αφήγησης ημερολογίου. Άρα και κλιμάκωση, αγωνία. Και ένα φινάλε εντυπωσιακό, δυνατό, σοκαριστικό. Φωτογραφία και μουσική, συμμετέχουν εξίσου πετυχημένα στη δημιουργία του σκηνοθέτη Ντένις Γκάνσελ , κάνοντας το τελικό αποτέλεσμα, εξαιρετικό από κινηματογραφικής πλευράς. Πέραν του ενδιαφέροντος σεναρίου, από το βιβλίο του Τοντ Στράσερ, που γράφτηκε το 1970, θα θαυμάσετε και τον τρόπο που ο σκηνοθέτης αντιμετωπίζει το θέμα του κατάματα, χωρίς ενοχές από το παρελθόν, ενώ δε διστάζει να απορρίψει τα γνωστά κλισέ και την εύκολη συγκίνηση. Χτίζει σταδιακά, ένα "πειραματικό" περιβάλλον για παιδαγωγικούς σκοπούς και γίνεται μάρτυρας της έλξης του. Εκκολάπτει το "αυγό του φιδιού" γιατί το απαιτούν οι υπαρξιακές συνθήκες. Η κοινωνία της ατομικής ιδιοκτησίας και της αφθονίας των καταναλωτικών αγαθών δεν προσφέρεται για ιδανικά. Η εκμετάλευση της ανάγκης για πίστη, υπακοή και πειθαρχία στο ομαδικό πνεύμα, είναι εύκολη υπόθεση. Η χειραγώγηση των μαζών και η προπαγάνδα πάντα ήταν στα χέρια των πλέον ικανών ρητόρων. Ο Μεσσιανισμός, ζει και βασιλεύει, τόσο, όσο η διαμάχη υλικών και πνευματικών αγαθών θα βρίσκεται σε αέναη ιδεολογική σύγκρουση. Η ομοιογένεια και η ενότητα είναι τα όπλα αυτού του πολέμου.

Το σινεμά που αγαπήσατε και θέλετε να βλέπετε συχνότερα, σας περιμένει... Ανακαλύψτε το...

του Δημήτρη Παπαμίχου