ΧΡΥΣΟΚΑΝΘΑΡΟΙ ΟΙ ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΟΙ

1

ΧΡΥΣΟΚΑΝΘΑΡΟΙ ΟΙ ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΟΙ

Ή ΓΑΤΟΣ ΓΑΜΕΙ ΓΑΤΟΣ ΣΚΟΥΖΕΙ

«Δύο έθνη που μεταξύ τους δεν υπάρχει ούτε σχέση ούτε συμπάθεια και τα οποία δεν κυβερνώνται με τους ίδιους νόμους. Τα δύο αυτά έθνη είναι οι πλούσιοι και οι φτωχοί». Benjamin Disraeli (1804-1881) Βρετανός πρωθυπουργός

Καθώς, από τη δεκαετία του 1970, ο καπιταλισμός άρχισε να περνά σε μια νέα

ιστορική φάση αποκτούσε και κάποια νέα χαρακτηριστικά. Τα χαρακτηριστικά αυτά

δεν άλλαζαν φυσικά την ουσία του ως εκμεταλλευτικού συστήματος. Ίσα ίσα την

τόνιζαν ακόμη περισσότερο μέσα από τη διαδικασία του πισωγυρίσματος των

κοινωνικών κατακτήσεων των εβδομήντα πρώτων δεκαετιών του εικοστού αιώνα. Η

επίθεση στην εργασία, που στην αρχή εμφανίστηκε δειλά, άρχισε να παίρνει βίαιη και

ταχύτατη μορφή κατά τη διάρκεια της κρίσης του 2008. Ο καπιταλισμός

εκμεταλλευόμενος την κρίση, που η ίδια η φύση του δημιούργησε, προσπαθεί να την

εκμεταλλευτεί προς όφελός του για να ενισχύσει την κερδοφορία του και να εντάξει

ταυτόχρονα το σύνολο της δημόσιας περιουσίας, των υποδομών αλλά και της

ιδιωτικής περιουσίας των εργαζόμενων και των μικροαστικών στρωμάτων στα

περιουσιακά του στοιχεία. Διαμορφώνοντας τελικά ένα καινούριο οικονομικό,

πολιτικό και κοινωνικό τοπίο στις αναπτυγμένες χώρες.

Πέρα από την επίθεση στην εργασία που έχει σαν στόχο τη μείωση του ποσοστού

του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου που κατευθύνεται προς αυτή, μέσω της

μείωσης των μισθών και των κοινωνικών παροχών, σημαντικότατες μεταβολές

συντελέστηκαν και στο πεδίο της φορολογίας. Οι συντελεστές φορολογίας των

εταιρικών κερδών κατέρρευσαν στον αναπτυγμένο κόσμο καθώς και οι ανώτεροι

συντελεστές φορολόγησης των φυσικών προσώπων. Τα αποτελέσματα ήσαν

δραματικά για τα δημόσια έσοδα και τα κράτη κατέφευγαν στο δανεισμό για να

καλύψουν τις ανάγκες τους. Το κέρδος για το κεφάλαιο διπλό. Από τη μια αύξανε τα

κέρδη του και από την άλλη τα δάνειζε, με το αζημίωτο φυσικά, στα κράτη. (δες: Το

χρέος και τα αίτιά του: Το δημόσιο χρέος

http://eparistera.blogspot.com/2010/12/blog-post.html).

Οι διαδικασία μείωσης της φορολόγησης του κεφαλαίου εντείνεται, μέσα στην κρίση,

καθώς προβάλλεται ως το απαραίτητο μέτρο για τις επενδύσεις και την ανάπτυξη. Το

επιχείρημα είναι χωρίς καμιά αξία φυσικά και δεν στηρίζεται ούτε από την ιστορία

ούτε από τα σημερινά εμπειρικά δεδομένα. Στην Ελλάδα μάλιστα το επιχείρημα είναι

διαχρονικό. Αρχίζει με την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους και συνεχίζεται ως τα

σήμερα. Το ίδιο παραμύθι πάντα. Δεν τους φορολογούμε για να επενδύσουν. Για το

καλό του λαού φυσικά! ( δες: Η ανάπτυξη σαν άλλοθι φορολογικής ασυλίας.

http://eparistera.blogspot.com/2011/05/blog-post_29.html).

Καθώς η φορολόγηση του κεφαλαίου μειωνόταν σε όλες τις οικονομικά

αναπτυγμένες χώρες τα κράτη δανείζονταν για να καλύπτουν τις δαπάνες τους και η

μείωση των συντελεστών φορολόγησης του κεφαλαίου είναι ή άλλη όψη του

νομίσματος του κρατικού δανεισμού και η γενεσιουργός αιτία του δανεισμού. Στο

επόμενο διάγραμμα βλέπουμε τη διαχρονική μεταβολή των συντελεστών

φορολόγησης των εταιρικών κερδών σε μια σειρά αναπτυγμένων χωρών.

http://eparistera.blogspot.com/2010/12/blog-post.html

http://eparistera.blogspot.com/2011/05/blog-post_29.html

2

Διάγραμμα 1

Διάγραμμα Γ.Π.Τ. ΠΗΓΗ:ΟΟΣΑ. http://www.oecd.org/document/60/0,2340,en_2649_34533_1942460_1_1_1_1,00.html#cci Στα δύο διαγράμματα που ακολουθούν βλέπουμε τη μεταβολή των συντελεστών

φορολόγησης των εταιρικών κερδών στην ΕΕ των 27 (διάγραμμα 2) και μέγιστο

συντελεστή φορολόγησης φυσικών προσώπων (διάγραμμα 3) από το 1995 ως το

2011.


http://ec.europa.eu/taxation_customs/resources/documents/taxation/gen_info/economic_

analysis/tax_structures/2011/report_2011_en.pdf

0

10

20

30

40

50

60

70

1981 1984 1987 1990 1993 1996 1999 2002 2005 2008 2009

ΗΠΑ

ΒΡΕΤΑΝΙΑ

ΓΑΛΛΙΑ

ΓΕΡΜΑΝΙΑ

ΙΑΠΩΝΙΑ

ΙΤΑΛΙΑ

http://www.oecd.org/document/60/0,2340,en_2649_34533_1942460_1_1_1_1,00.html#cci

http://ec.europa.eu/taxation_customs/resources/documents/taxation/gen_info/economic_analysis/tax_structures/2011/report_2011_en.pdf

http://ec.europa.eu/taxation_customs/resources/documents/taxation/gen_info/economic_analysis/tax_structures/2011/report_2011_en.pdf

3




Τι μπορούμε να συμπεράνουμε από τα παραπάνω διαγράμματα;

1. Οι συντελεστές φορολόγησης του κεφαλαίου και του πλούτου στις αναπτυγμένες

χώρες βρίσκονται σε διαδικασία ραγδαίας μείωσης. Από τη δεκαετία του 1980 μέχρι

σήμερα έχουν μειωθεί σε ποσοστό που εγγίζει ή και ξεπερνά το 50% ανάλογα με τη

χώρα. Στην Ελλάδα από 49% που ήταν ο συντελεστής φορολόγησης των εταιρικών

κερδών μέχρι το 1989 έπεσε το 2010 στο ασήμαντο 20%

2. Οι συντελεστές φορολόγησης του κεφαλαίου και του πλούτου, παρά τη συνεχή

μείωση, παραμένουν υψηλότεροι στις πλέον αναπτυγμένες χώρες ενώ στις χώρες με

οικονομίες υπό μετάβαση, στις χώρες που παλινορθώθηκε δηλαδή ο καπιταλισμός,

οι φορολογικοί συντελεστές είναι πολύ χαμηλότεροι κάτι που συμπαρασύρει το δείκτη

στην ΕΕ των 27 σε σχέση με την ΕΕ των 17 (διάγραμμα 3)

3. Καθώς τα έσοδα των αναπτυγμένων κρατών από τη φορολόγηση του πλούτου

μειώνονταν, είτε σχετικά είτε και απόλυτα, τα κράτη αύξαναν τη φορολόγηση της

εργασίας και των πιο φτωχών τάξεων και στρωμάτων είτε μέσω της άμεσης είτε

μέσω της έμμεσης φορολογίας καταφεύγοντας ταυτόχρονα και στο δανεισμό.

Μέσα στο γενικό αυτό κλίμα κινήθηκαν και οι πολιτικοί εκπρόσωποι των αστών και

στην Ελλάδα κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Είναι πάρα πολύ συχνές οι αναφορές

τόσο των αστών πολιτικών όσο και των εντεταλμένων χρυσοκάνθαρων

δημοσιογράφων πως μια από τις αιτίες της ελληνικής «κακοδαιμονίας» και της μη

ύπαρξης επενδύσεων είναι η υψηλή φορολογία στην Ελλάδα και ιδιαίτερα η

φορολόγηση του πλούτου. Ψέμα τερατώδες που δεν στηρίζεται σε κανένα δεδομένο.

Απλή φαιά και καλοπληρωμένη προπαγάνδα. Ας περάσουμε όμως να δούμε την

πραγματικότητα όπως αυτή εμφανίζεται στα στοιχεία της eurostat. Στο διάγραμμα 4

βλέπουμε την κατάταξη μιας σειράς αναπτυγμένων χωρών, κυρίως της ΕΕ, σε σχέση

με τα φορολογικά τους έσοδα σαν ποσοστό του ΑΕΠ κατά το 2008.

4


http://epp.eurostat.ec.europa.eu/cache/ITY_OFFPUB/KS-SF-10-023/EN/KS-SF-10-023-EN.PDF

Εκείνο το συμπέρασμα που, με απόλυτη σαφήνεια, προκύπτει από το διάγραμμα

είναι πως η Ελλάδα έχει τα μικρότερα φορολογικά έσοδα μεταξύ των αναπτυγμένων

χωρών της ΕΕ συγκρινόμενη μόνο με τις χώρες παλινόρθωσης του καπιταλισμού. Τα

φορολογικά έσοδα στην Ελλάδα είναι πολύ μικρότερα τόσο του μέσου όρου της ΕΕ

των 16 όσο και του μέσου όρου της ΕΕ 27. Μόνο υπερφορολόγηση δεν υπάρχει

στην Ελλάδα. εκείνο που πραγματικά υπάρχει είναι υποφορολόγηση σε γενικές

γραμμές. Αυτό φυσικά είναι και το αίτιο του υπερδανεισμού του ελληνικού δημοσίου.

Αλλά δε σταματάμε φυσικά εδώ. Ας περάσουμε να δούμε ποιοί είναι οι πραγματικά

αφορολόγητοι στην Ελλάδα. Σε μια ταξικά διαστρωματωμένη κοινωνία η αλήθεια

βρίσκεται μόνο μέσα από την παράθεση των δεδομένων ξεχωριστά για την κάθε

κοινωνική τάξη ή στρώμα. Μόνο τότε μπορούμε να απαντήσουμε αν και ποιοι

πληρώνουν φόρο στην Ελλάδα.

Ας δούμε πρώτα πως κατανέμονται οι φόροι στις δυο μεγάλες κατηγορίες τους.

τους άμεσους και τους έμμεσους. Οι έμμεσοι φόροι είναι οι πλέον αντιλαϊκοί και

ταξικοί φόροι μια και αφαιρούν εισόδημα από τα πιο χαμηλά εισοδηματικά στρώματα

και ιδιαίτερα από τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους αφήνοντας στο φορολογικό

απυρόβλητο το κεφάλαιο και τα υψηλά εισοδηματικά κλιμάκια. Οι έμμεσοι φορολογία

ως ιδιαίτερα άδικη κοινωνικά εντείνει την ανισοκατανομή του κοινωνικά παραγόμενου

http://epp.eurostat.ec.europa.eu/cache/ITY_OFFPUB/KS-SF-10-023/EN/KS-SF-10-023-EN.PDF

5

πλούτου. Στο διάγραμμα που ακολουθεί βλέπουμε τη χρονική μεταβολή τις σχέσεις

έμμεσων/άμεσων φόρων στην Ελλάδα και την ΕΕ όπως δίνονται από το ΥΠΟΙΚ.


Στο επόμενο διάγραμμα βλέπουμε την Ελλάδα να κατέχει μια από τις υψηλότερες

θέσεις στη συμβολή της έμμεσης φορολογίας στα συνολικά φορολογικά έσοδα. Μια

θέση που τη φέρνει κοντά όχι στις αναπτυγμένες χώρες αλλά στις χώρες με

οικονομίες υπό μετάβαση. Το 37,8% του συνόλου των φορολογικών εσόδων στην

Ελλάδα προέρχεται από την έμμεση φορολογία ενώ στη Γαλλία στο 36,4% στην

Ολλανδία στο 32% στην Γερμανία στο 32,6% και στην Ισπανία στο 29,5% και μέσο

όρο τη ευρωζώνης στο 36,2.


http://ec.europa.eu/taxation_customs/resources/documents/taxation/gen_info/economic_a

nalysis/tax_structures/2011/report_2011_en.pdf

6

Στον πίνακα που ακολουθεί βλέπουμε τη σύνθεση των φορολογικών εσόδων του

ελληνικού δημοσίου καθώς και το λόγο έμμεσων/άμεσων φόρων.

ΠΙΝΑΚΑΣ 1

http://www.minfin.gr/content-

api/f/binaryChannel/minfin/datastore/d5/af/5e/d5af5e94ab4b082c523e8c0b34f750bf9892bf1b/application/pdf/EISHG

HTIKH+2012.pdf

Στον πίνακα βλέπουμε το ποσοστό των έμμεσων φόρων να ξεπερνά το 60% των

φορολογικών εσόδων το 2010. Η μείωση κατά το 2011 και η πρόβλεψη για τη μείωσή

τους κατά το 2012 οφείλεται σε δύο λόγους. Πρώτον στη δραματική μείωση της

κατανάλωσης και δεύτερον στην τεραστίων διατάσεων φοροεπιδρομή στα λαϊκά

στρώματα των εργαζόμενων, των συνταξιούχων, των μικροεπαγγελματιών ακόμη και

των ανέργων.

Αφού όμως το ελληνικό δημόσιο έχει από τα χαμηλότερα φορολογικά έσοδα μεταξύ

των αναπτυγμένων χωρών της Ευρώπης και ταυτόχρονα τους υψηλότερους

έμμεσους φόρους η ανισορροπία δε μπορεί παρά να οφείλεται στην άμεση

φορολογία. Στο επόμενο διάγραμμα βλέπουμε τη χρονική μεταβολή των εσόδων από

άμεσους φόρους στην Ελλάδα την ΕΕ και την ευρωζώνη από το 1995 ως το 2008.


http://www.minfin.gr/content-api/f/binaryChannel/minfin/datastore/d5/af/5e/d5af5e94ab4b082c523e8c0b34f750bf9892bf1b/application/pdf/EISHGHTIKH+2012.pdf



7

Από το παραπάνω διάγραμμα καθίσταται αμέσως σαφές πως η απόκλιση των

εσόδων από την άμεση φορολογία μεταξύ της Ελλάδας και της ΕΕ είναι τεράστια

καθώς τα έσοδα από την άμεση φορολογία στην Ελλάδα, σαν ποσοστό του ΑΕΠ,

βρίσκονται στο μισό περίπου των αντίστοιχων της ΕΕ. Στο επόμενο διάγραμμα

βλέπουμε την Ελλάδα να καταλαμβάνει μια από τις τελευταίες θέσεις στα έσοδα από

άμεσους φόρους στην Ευρώπη ξεπερνώντας μόνο τη Σλοβενία, τη Βουλγαρία και τη

Ρουμανία.


Και πάλι όμως η αλήθεια που αποκαλύπτεται με τα παραπάνω είναι η μισή. Ποιοι

είναι εκείνοι που απαλλάσσονται από την άμεση φορολογία; Στο επόμενο διάγραμμα

και στον πίνακα βλέπουμε τη φορολόγηση των φυσικών και νομικών προσώπων

στην Ελλάδα όπως δίνονται από το ΥΠΟΙΚ.


8

ΠΙΝΑΚΑΣ 2

Όσον αφορά τη φορολόγηση των φυσικών προσώπων βλέπουμε στα δύο επόμενα

διαγράμματα το μέσο δηλωθέν εισόδημα ανά επάγγελμα (διάγραμμα 10) και την

κατανομή των φορολογούμενων ανά κλιμάκιο οικογενειακού εισοδήματος (διάγραμμα

11). Τα διαγράμματα αφορούν το 2008


9


Το 2009 οι φορολογικές δηλώσεις με εισόδημα πάνω από 95.000 ευρώ ανέρχονταν

σε 35.635 ή ποσοστό ή ποσοστό 0,6% επί του συνόλου των φορολογικών

δηλώσεων ενώ αυτές με εισόδημα πάνω από 300.000 ευρώ ανέρχονταν μόνο σε

1395. Το 95% των φορολογικών δηλώσεων δήλωναν εισόδημα ως 50.000 ευρώ. (τα

στοιχεία:http://www.gsis.gr/statistiko_deltio/statistiko_deltio_2009/statdeltio2009.pdf).

Από τα δεδομένα των δύο προηγούμενων διαγραμμάτων μπορούμε να

συμπεράνουμε πως ουσιαστικά το μεγαλύτερο μέρος των φορολογικών εσόδων από

τη φορολόγηση των φυσικών προσώπων προέρχεται από τους μισθωτούς και τους

συνταξιούχους. Τα υψηλότερα εισοδήματα του ανώτερου τμήματος της μικροαστικής

τάξης και των αστών εισοδηματιών ραντιέρηδων απλά αποκρύπτονται με τη

συμπαιγνία των κυβερνήσεων. Η κρατική υποβοήθηση για την απόκρυψη των

εισοδημάτων τμημάτων της μικροαστικής τάξης, επαγγελματιών, εμπόρων,

βιοτεχνών ήταν μέρος της κοινωνικής συμφωνίας για τη διακυβέρνηση επί σαράντα

χρόνια του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Ήταν δηλαδή μέρος της νομιμοποίησης του πολιτικού

συστήματος σε βάρος των μισθωτών και των συνταξιούχων και τψν πλέον αδύνατων

οικονομικά στρωμάτων.

Ας περάσουμε τώρα στην τελευταία κατηγορία φορολογικών εσόδων. Αυτή της

φορολόγησης του κεφαλαίου. Στο διάγραμμα 9 παρατηρούμε τη μείωση των

φορολογικών εσόδων από τη φορολόγηση των νομικών προσώπων από 4,1% του

ΑΕΠ στο 2,6% μεταξύ 2000 και 2007. Εδώ αξίζει να σημειώσουμε πως αυτή τη

χρονική περίοδο τα κέρδη των επιχειρήσεων είχαν απογειωθεί κατακτώντας την

πρώτη θέση στην Ευρώπη. Η φορολόγηση των φυσικών και νομικών προσώπων

στην Ελλάδα καταλάμβανε μια από τις τελευταίες θέσεις στη σειρά κατάταξης των

χωρών (διάγραμμα 10).

http://www.gsis.gr/statistiko_deltio/statistiko_deltio_2009/statdeltio2009.pdf

10


Ας δούμε τώρα τα δεδομένα για τη φορολόγηση των επιχειρήσεων και του

κεφαλαίου. Στο διάγραμμα που ακολουθεί βλέπουμε τους συντελεστές φορολόγησης

των διανεμόμενων κερδών και των μερισμάτων.


11

Εδώ η Ελλάδα κατέχει μια από τις τελευταίες θέσεις μεταξύ των ευρωπαϊκών

χωρών στη φορολόγηση των κερδών. Πρέπει να σημειώσουμε πως τα δεδομένα του

διαγράμματος δεν είναι πλήρη. Ο συντελεστής φορολόγησης των κερδών από 25%,

που εμφανίζεται στο διάγραμμα, έχει πέσει στο 20% από το 2010. Για να γίνουν

επενδύσεις φυσικά! Επίσης η φορολόγηση των μερισμάτων άρχισε μόλις το 2010

καθώς μέχρι τότε ήσαν τελείως αφορολόγητα, μοναδική πρωτοτυπία μεταξύ των

αναπτυγμένων χωρών. Και πάλι φορολογούνται αυτοτελώς με εξαιρετικά μικρό

συντελεστή ώστε να μη μπαίνουν στην κλίμακα και αυξάνεται η φορολόγησή τους!

Στην πραγματικότητα δεν αποδίδουν ούτε καν αυτό το μικρό προβλεπόμενο από το

νόμο ποσοστό. Με διάφορες λογιστικές αλχημείες και με συνδρομή του κατάλληλα

διαμορφωμένου νομοθετικού πλαισίου η πραγματική φορολόγηση του κεφαλαίου

στην Ελλάδα ανέρχεται μόλις στο 17,5% παίρνοντας πάλι μια από τις τελευταίες

θέσεις μεταξύ των ευρωπαϊκών χωρών (διάγραμμα 12).




Η περίοδος 2001-2008, μια περίοδος ιδιαίτερα υψηλής κερδοφορίας για το

ελληνικό κεφάλαιο, ήταν μια περίοδος μείωσης των φόρων που κατέβαλε το

κεφάλαιο (διάγραμμα 13)

12


http://ec.europa.eu/taxation_customs/resources/documents/taxation/gen_info/econo

mic_analysis/tax_structures/2011/report_2011_en.pdf

Η κατάρρευση των συντελεστών φορολόγησης του κεφαλαίου οδήγησαν σε

κατάρρευση τα φορολογικά έσοδα. Αυτό με τη σειρά του ενέτεινε τα ελλείμματα και το

δανεισμό του δημοσίου το οποίο και αποτέλεσε το άλλοθι για τη σημερινή

κατάσταση. (δες Δημόσιες δαπάνες, ελλείμματα και δανεισμός.

http://eparistera.blogspot.com/2011/07/blog-post_17.html).

Στα δύο επόμενα διαγράμματα βλέπουμε τη χρονική μεταβολή του συντελεστή

φορολόγησης των εταιρικών (διάγραμμα 16) και την απόλυτη συσχέτισή του με τη

μείωση των φορολογικών εσόδων (διάγραμμα 17).


ΠΗΓΗ:ΟΟΣΑ..http://www.oecd.org/document/60/0,2340,en_2649_34533_1942460_1_1_1_1,

00.html#C_CorporateCaptial Διάγραμμα συγγραφέα

0

10

20

30

40

50

60

1981 1983 1985 1987 1989 1991 1993 1995 1997 1999 2001 2003 2005 2007 2009


http://www.oecd.org/document/60/0,2340,en_2649_34533_1942460_1_1_1_1,00.html#C_CorporateCaptial

http://www.oecd.org/document/60/0,2340,en_2649_34533_1942460_1_1_1_1,00.html#C_CorporateCaptial

13

Η μείωση των συντελεστών φορολόγησης του κεφαλαίου στην Ελλάδα από τα

μέσα κυρίως της δεκαετίας του 1990 είχε δραματικές επιπτώσεις στα φορολογικά

έσοδα και ευθύνεται σε σημαντικό βαθμό για τον υπέρμετρο δανεισμό του ελληνικού

δημοσίου. Πάνω σε αυτό το θέμα έχουμε ήδη δημοσιεύσει σχετικό άρθρο. (Η

ανάπτυξη σαν άλλοθι φορολογικής ασυλίας

http://eparistera.blogspot.com/2011/05/blog-post_29.html). Στο διάγραμμα βλέπουμε

τη χρονική μεταβολή των φορολογικών εσόδων του δημοσίου και την ανά κατηγορία

μεταβολή.


ΠΗΓΗ: http://stats.oecd.org/Index.aspx?DataSetCode=REV. Διάγραμμα Γ.Π.Τ.

Τι μπορούμε να συμπεράνουμε από τα παραπάνω;

1. Από τη δεκαετία του 1980 υπάρχει μια γενικευμένη πολιτική διαδικασία σε εξέλιξη,

σε όλο τον αναπτυγμένο κόσμο, για μείωση της φορολογίας του κεφαλαίου και του

πλούτου.

2. Οι πολιτικές μείωσης της φορολογίας του κεφαλαίου είχαν σαν αποτέλεσμα την

αύξηση των ελλειμμάτων των κρατικών προϋπολογισμών. Τα ελλείμματα

καλύπτονταν με αύξηση της φορολόγησης της εργασίας και των φτωχότερων λαϊκών

στρωμάτων, είτε άμεσα είτε έμμεσα, και με το δανεισμό.

3. Οι φορολογικές αυτές πολιτικές είχαν σαν αποτέλεσμα τη ραγδαία αύξηση της

ανισοκατανομής του κοινωνικά παραγόμενου πλούτου μεταξύ των τάξεων και των

κοινωνικών στρωμάτων.

0

5

10

15

20

25

30

35

40

19

65

19

67

19

69

19

71

19

73

19

75

19

77

19

79

19

81

19

83

19

85

19

87

19

89

19

91

19

93

19

95

19

97

19

99

20

01

20

03

20

05

20

07

20

09

ΣΥΝΟΛΟ

ΣΤΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΣΤΑ ΚΕΡΔΗ & ΣΤΑ ΚΕΡΔΗ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

ΕΤΑΙΡΙΚΟΙ

ΣΤΑ ΚΕΡΔΗ

ΦΟΡΟΙ ΣΤΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ


http://stats.oecd.org/Index.aspx?DataSetCode=REV

14

4. Στην Ελλάδα η διαδικασία αυτή έλαβε οξεία μορφή. Τα φορολογικά έσοδα του

ελληνικού δημοσίου στηρίζονται σε ποσοστά της τάξης άνω του 60% στην έμμεση

φορολογία. Οι έμμεσοι φόροι πλήττουν τα χαμηλότερα εισοδηματικά κλιμάκια

μειώνοντας δραματικά το βιοτικό τους επίπεδο.

5. Το ίδιο παρατηρούμε και στην άμεση φορολογία. Και πάλι οι φόροι αντλούνται από

τους μισθωτούς και τους συνταξιούχους, ακόμη κι από τους άνεργους. Τα

μικροαστικά στρώματα αποκρύπτουν ένα μεγάλο μέρος του εισοδήματός τους, με τη

συμπαιγνία όλων των κυβερνήσεων, με αντάλλαγμα τη στήριξη του πολιτικού

συστήματος και τον κατακερματισμό του κοινωνικού σώματος.

6. Το κεφάλαιο είναι ουσιαστικά αφορολόγητο στην Ελλάδα μια και η πραγματική

φορολόγηση των κερδών του ανέρχεται μόλις στο 16% με 17% κι αυτό όταν ο

συντελεστής φορολόγησης των εταιρικών κερδών ήταν 24% ή δε πραγματική

φορολόγηση των τραπεζών ανερχόταν, κατά τις χρυσές εποχές, γύρω στο 12%.

7. Η ακραία ταξική φορολογική πολιτική που ακολούθησαν οι ελληνικές κυβερνήσεις

είναι ένα από τα βασικά αίτια της σημερινής κρίσης διότι:

Α) Αύξαναν τα ελλείμματα του δημοσίου οδηγώντας στο δανεισμό.

Β) Αύξαναν σε απίθανο βαθμό τα κέρδη του κεφαλαίου στην Ελλάδα με

αποτέλεσμα να μην έχουν κανένα κίνητρο για επενδύσεις στην έρευνα και την

τεχνολογία. Το τελικό αποτέλεσμα ήταν η ελληνική παραγωγή να απαξιωθεί.

Γ) Αύξαναν την κοινωνική ανισότητα κάνοντας την Ελλάδα μια από τις ευρωπαϊκές

χώρες με τη μεγαλύτερη ανισοκατανομή.

8)Σήμερα το ελληνικό και ξένο κεφάλαιο που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα

εκμεταλλεύονται την κρίση για να μειώσουν και άλλο τους συντελεστές φορολόγησής

τους. Με πρόσχημα, για πολλοστή φορά στην ελληνική ιστορία, την ανάπτυξη οι

αστικές πολιτικές δυνάμεις, με πρωτεργάτη τη ΝΔ, προωθούν τα φορολογικά

συμφέροντα του κεφαλαίου για μείωση του συντελεστή φορολόγησής του στο 15%.

Αν με το συντελεστή στο 24% απέδιδαν πραγματικά το 16% όταν αυτός πέσει στο

15% τι θα αποδίδουν; Απολύτως τίποτα.

9) Οποιαδήποτε, όχι αριστερή αλλά απλά λίγο φιλολαϊκή, πολιτική μεταβολή έχει

υποχρέωση να αλλάξει εκ βάθρων την παραπάνω εικόνα. Μια πραγματικά αριστερή

πολιτική πρέπει να μειώσει σταδιακά την έμμεση φορολογία μέχρι την απόλυτη

κατάργηση της σε σχετικά σύντομο χρόνο. Η μόνη φορολογία πρέπει να είναι η

άμεση με σημαντική προοδευτικότητα. Και γενικευμένο πόθεν έσχες.

Το φορολογικό σύστημα αποτελεί έναν από τους βασικούς μοχλούς αναδιανομής

του πλούτου υπέρ του κεφαλαίου. Η αριστερά πρέπει να σκύψει πάνω από το

ζήτημα επεξεργαζόμενη και προτείνοντας ένα νέο φορολογικό σύστημα για άμεση

εφαρμογή που θα τροφοδοτεί ουσιαστικά τη στρατηγική του για τον κοινωνικό

μετασχηματισμό.

15

Συνδυαστικά και συμπληρωματικά μπορούν να διαβαστούν:

1) Το χρέος και τα αίτιά του: Το δημόσιο χρέος


2) Η ανάπτυξη σαν άλλοθι φορολογικής ασυλίας.


3) Δημόσιες δαπάνες, ελλείμματα και δανεισμός.





ΧΡΥΣΟΚΑΝΘΑΡΟΙ ΟΙ ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΟΙ

Documents

Transcript of ΧΡΥΣΟΚΑΝΘΑΡΟΙ ΟΙ ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΟΙ