Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα μικρό πάντα που χάθηκε στο δάσος και

δεν είχε σπίτι .Έψαχνε παντού μέσα στο δάσος για ένα μικρό και ζεστό σπιτάκι .

Όπου πήγαινε δεν το ήθελε κανένας κι το μικρό πάντα είχε στεναχωρηθεί .

Περπατούσε περπατούσε και χτυπούσε και ρωτούσε που θα βρω ένα

σπιτάκι για να κοιμηθώ; Καθώς περπατούσε χτύπησε μία πόρτα μυρμηγκιών.

- Ναι ποιος είναι;- Γεια σας είμαι το μικρό Πάντα θα μπορούσατε να με φιλοξενήσετε για λίγο;- Βέβαια αλλά είστε μεγάλος για την τρύπα μας.- Εντάξει ευχαριστώ γεια σας.

Το μικρό Πάντα συνήχησε το ταξίδι του αλλά……. Μια μαμά Πάντα το είδε

και το λυπήθηκε και το πήρε μαζί της . Έτσι ζούσαν μαζί σε ένα ζεστό και

μικρό σπιτάκι .Κάθε μέρα η μαμά του το έκανε ένα ζεστό κακάο ,μετά

πήγαινε σχολείο, αργότερα πήγαινε σπίτι , έτρωγε κοιμότανε ξυπνούσε και

έκανε τα μαθήματα του , έπαιζε έβλεπε παιδικά και κοιμότανε στης 8 το

βράδυ .Την άλλη μέρα είχε πάρα πολύ δουλειά . Να παραγγείλλει την τούρτα

να αγοράσει μπαλόνια , κεράκια , αναψυκτικά ,πλαστικά ποτήρια και πιάτα .

Γιατί την επόμενη μέρα είχε τα γενέθλια του . Έφτασε η επόμενη μέρα

το μικρό πάντα περίμενε πως και πως τα γενέθλια του . Κάλεσε όλους

τους φίλους του και τις φίλες του. Και ήρθε η ώρα να σβήσει τα κεράκια,

όλοι του ευχήθηκαν χρόνια πολλά να τα εκατοστίσεις . Τώρα είναι

9 χρονών . << 10 χρόνια μετά >>…. Το μικρό πάντα έγινε μεγάλο πάντα πια.

Έκανε καινούριους φίλους κι γνώρισε μια γυναίκα πάντα και έκαναν 3

παιδιά πάντα που ήταν όλα κορίτσια που τα έλεγαν

Μάγδα , Αναστασία και Κωνσταντίνα.

ΤΕΛΟΣ

Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένας εξωγήινος που ζούσε στο διάστημα και δεν είχε οικογένεια. Και αποφάσισε να φτιάξει ένα διαστημόπλοιο. Για να κάνει το γύρο του κόσμου. για να το κάνει του πήρε 5 μήνες μετά από τόσο καιρό δουλειάς το διαστημόπλοιο ήταν έτοιμο να πετάξει .

Ο εξωγήινος είπε: 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 εκτόξευση!!!!!!!!!!!!! Ναι!!!

Καθώς πετούσε έπεσε στη γη. Όταν βγήκε από το διαστημόπλοιο όλοι τρόμαξαν

Και έτρεξαν στα σπίτια τους. Τότε ο εξωγήινος είδε έναν άνθρωπο που μόνο αυτός δεν είχε μπει μέσα στο σπίτι του. Τότε τον πλησίασε για να δει άμα τον φοβόταν. Ο εξωγήινος τότε πλησίασε κι άλλο και μετά πλησίασε και ο άνθρωπος.

Οι άνθρωποι εντωμεταξύ κοιτούσαν από τα παράθυρα, τον εξωγήινο και τον

άνθρωπο. Καθώς κοιτούσαν, ξαφνικά είδαν ότι και ένας άλλος άνθρωπος βγήκε

έξω. Σιγά σιγά άρχισαν να βγαίνουν ο ένας μετά τον άλλο. Μετά από λίγο

πλησίασε λίγο και ο εξωγήινος και σε λίγο και οι άνθρωποι που είχαν βγει

έξω . Σε λίγο βγήκαν όλοι οι άνθρωποι που είχαν μπει στα σπίτια τους.

Μετά από λίγο πλησίασαν και οι άνθρωποι και ο εξωγήινος ,σε λίγο

Πλησίασαν λίγο ακόμα. Μετά έγιναν φίλοι και δέχτηκαν τον εξωγήινο

Στην πόλη τους. Μετά του έδωσαν κι ένα σπίτι για να μείνει.

Την άλλη μέρα έλαβε ένα μήνυμα από τον πατέρα του.

Ήθελε να πάει στον πατέρα, άλλα δεν ήθελε να αφήσει τους γήινους.

Τελικά αποφάσισε να πάει στον πατέρα του. Του έφτιαξαν ένα διαστημόπλοιο

Και ξεκίνησε για να φύγει. Καθώς πετούσε το διαστημόπλοιο διαλύθηκε

Και ο εξωγήινος έπεσε σε έναν μακρινό πλανήτη και μετά από λίγο

Αποκοιμήθηκε. Την άλλη μέρα όταν άνοιξε τα μάτια είδε τον πατέρα του. Τότε χάρηκε και αποφάσισαν να το γλεντήσουν και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.

Μια φορά κι ένα καιρό ήταν μια όμορφη και πολύχρωμη μπλούζα του χρόνου.

Είχε χρώμα άσπρο για χιόνια, κίτρινο για το καλοκαίρι, καφέ για φύλλα, και

πεταλούδες και λουλούδια για την άνοιξη.

Ήταν μια ζεστή αλλά και αγαπημένη μας μπλούζα.

Η μπλούζα λεγόταν Πεντάμορφη ήταν η καλύτερη μπλούζα

του κόσμου αλλά ξεχώριζε από τα χρώματά της. Οι γονείς

της ήταν πολλή χαρούμενη για αυτήν γιατί δεν ζήλευε.

Η Πεντάμορφη είχε γαλάζια μάτια, μακριά μαλλιά αλλά δεν είχε πολλά χρώματα.

Πήγαν σε ένα μαγαζί και πήραν χρώματα. Οι γονείς της πήραν όλα τα χρώματα

Η Πεντάμορφη ήταν χαρούμενη για τα χρώματα στην μπλούζα γιατί είχε πολλά.

Μια μέρα οι γονείς της είπαν :Θα πάμε στο Βασιλόπουλο. Έφυγαν από το σπίτι.

Η μπλούζα είπε: μαμά να έρθω μαζί σας; Η μαμά είπε όχι.

Η μπλούζα κατάλαβε το λάθος της και είπε δεν πειράζει.

Ονόματα: Ανίτα, Άννα, Δωροθέα,Ιβάν.

`

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα αγόρι που πήγε μια βόλτα στο δάσος με

δύο φίλους του και βρέθηκαν σε άγνωστα μέρη και χάθηκαν!!!!

Πέρασαν την νύχτα εκεί και εμφανίστηκε ένας λύκος από το πουθενά.

Τα τρία παιδιά τρόμαξαν και το έβαλαν στα πόδια. Πήγανε, ακόμη πιο μακριά και

είδανε ένα καταφύγιο να μείνουν. Έμεναν 34 μέρες και νύχτες !!!!

Μετά έψαξαν να, βρουν πως μπορούν να βγουν από το δάσος.

Στο τέλος βρέθηκαν σε μια πόλη που λεγόταν Μαλακάσα. Εκεί είχε

πόλους δολοφόνους!!!

Έλεγαν τα παιδιά και φοβόντουσαν <<Ε! παιδιά κοιτάξτε βρήκαμε

ένα καταφύγιο να μείνουμε ελάτε να το δούμε!>>

Ο!!! νιώθω κάτι περίεργο που το φοβόμουν!!! Κανείς δεν είναι εδώ.

A!!! αυτή είναι η πόλη μας, πάμε σπίτι μας!!! Μαμά, μπαμπά

εδώ είμαστε!!!

Παιδιά, αγάπες μου σας έψαχνα πάρα πολύ καιρό!!!!

Μη μου το ξανακάνετε αυτό

Στο τέλος έζησαν ευτυχισμένη.

Και δεν το ξανάκαναν ποτέ.

ΤΑΞΗ Γ1 ΧΡΗΣΤΟΣ-ΛΕΩΝΙΔΑΣ-ΣΠΥΡΟΣ

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε ένα αγοράκι που ήθελε να πάει στο

Φ εγγάρι. Μια μέρα όπως έπαιζε φαντάστηκε πως είναι στο φεγγάρι.

Φαντάστηκε το Δία, τον Έρμη , τον Κρόνο, την Αφροδίτη και τη γη.

Το βράδυ έβλεπε τα 1.0000 αστέρια στον ουρανό και ονειρευόταν να πάει.

Όταν ο μπαμπάς του αγοριού μπήκε στο δωμάτιο του και δεν τον βρήκε.

Η ανησυχία τον γονιών του ήταν μεγάλη .Τι να έγινε; Πως θα τον βρουν;

Εντωμεταξύ το αγοράκι δεν έβγαζε μιλιά. Οι γονής του πήγαν στη ν αστυνομία

-Όταν θα μεγαλώσω θα γίνω αστροναύτης. Έλεγε και όλο ζωγράφιζε το

γαλαξία. Το βράδυ άνοιξε μια τεράστια τρύπα και ένας εξωγήινος τον πήρε . Του έδωσε ένα κράνος από εκείνα που έχουν οι

αστροναύτες.

Του έδωσε επίσης μία στολή .Το αγοράκι δεν πίστευε στα ματιά του.

και έκαναν καταγγελία. Ανησύχησαν τόσο πολύ για την εξαφάνιση του που ήταν ικανοί για όλα .Το αγόρι δεν άντεξε άλλο!!!!!!!!!!!

Έφυγε από την πίσω πόρτα και πήγε στον πύραυλο του εξωγήινου και

γύρισε στη γη!!!

Ματίνα Ηλιάνα Ραφαήλ

Μια φορά κι έναν καιρό στον ουρανό ζούσε ένα αστέρι λαμπερό.

που κοιτούσε ένα κοριτσάκι στη γη να κλαίει ασταμάτητα .

-Γιατί κλαίς ; ρώτησε το αστεράκι

-Γιατί έχασα το Νάπο το αρκουδάκι.

Έκλεγε ασταμάτητα ,μέχρι να βρει το μικρό της αρκουδάκι.

Τότε το αστεράκι κατέβηκε από τον ουρανό και της έδωσε ένα άλλο αρκουδάκι

Όμως το κοριτσάκι δεν το ήθελε! Μόνο τον Νάπο ήθελε κανένα άλλο .

Όταν όμως είχαν πάει στο δάσος να το βρει δεν το βρήκε το Νάπο

το αρκουδάκι της .

Μήπως , έγινε κάτι κακό; Δεν ξέρουμε . Το κοριτσάκι δεν μπορούσε

να κοιμηθεί για πολύ καιρό . Πήγαν στην πόλη και δεν το βρήκαν.

Το κοριτσάκι δεν κοιμήθηκε . Όμως όταν πήγε στην γιαγιά της

Το βρήκε και χάρηκε πολύ . Το κοριτσάκι μπορούσε επιτέλους να κοιμηθεί.

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα κοριτσάκι που ζωγράφιζε μια θάλασσα κι ένα καράβι . Είχε πολλά χρώματα και εκείνα τα χρώματα ζωντάνεψαν χωρίς να τα καταλάβει κανείς κατάστρεφαν πολλά πράγματα ακόμη και τα ίδια τους τα αυτιά .

Το βράδυ αργά είχε μπει η μαμά του κοριτσιού κι όταν άνοιξε την πόρτα είδε όλο το δωμάτιο ήταν γεμάτο με χρώματα και τρελάθηκε πάρα πολύ .Άλλαξαν όλα μέσα της , κανείς δεν ήξερε πως θα γίνει τέτοιο πράγμα .

Αυτό το πράγμα ήταν διαφορετικό από τα άλλα .Κανείς όμως δεν ήξερε τι γινόταν εκείνο το βράδυ ακούστηκαν φωνές. Μεγάλες μικρές φωνές. Τα μολύβια ήταν πολλή ζωηρά μα πάρα πολλή ζωηρά . Τα χρώματα ήταν παράξενα σαν ζαχαρωτά . Τα μολύβια άκουσαν ότι το κοριτσάκι θα έφευγε στην γιαγιά της για δύο μέρες .

Όταν το κοριτσάκι ετοιμαζόταν να πάει στην γιαγιά της άφησε της ξυλομπογιές δίπλα στο παράθυρο και έφυγε το κοριτσάκι για την γιαγιά της και άφησε το παράθυρο ανοιχτό. Το βράδυ αργά τα μεσάνυχτα φυσούσε πάρα πολύ και τα μολύβια έπεσαν στον κάδο ανακύκλωσης .Το πρωί ήρθε το απορριμματοφόρο και τα πήρε στον σκουπιδότοπο

Ο μπαμπάς του κοριτσιού, είπε:

- Ποια μολύβια είναι αυτά; κάπου τα έχω γνωστά .Μήπως είναι της κόρης μου . Α ! ναι αυτά είναι τα μολύβια πως το ξέχασα .Ας της τα πάω αύριο το πρωί . Ώρα να πάω σπίτι για να της τα δώσω . Ώρα για ύπνο.

-Μαμά γύρισα από την γιαγιά . Μα που είναι η ξυλομπογιές μου .

Τικ Τικ χτύπησε ο μπαμπάς .

-μπαμπά μήπως είδες της ξυλομπογιές μου ;

Μα ναι εδώ της έχω

- Ευχάριστώ μπαμπά .

Και έζησαν χρωματιστά και εμείς καλύτερα.

ΤΑΞΗ Γ1 ΕΥΤΕΡΠΗ-ΣΤΕΦΑΝΙΑ-ΜΑΡΙΑ

-