Η ενδοσχολική βία καθορίζει την ψυχολογία ενός παιδιού.

•Χριστίνα Γκιουζέλη •Αλεξάνδρα Γραμμόζη•Ανίσα Λέκα •Κατερίνα Πάπα

ΟΜΑΔΑ 2

~Περιεχόμενα~

Πρόλογος…………………….. Συλλογή δεδομένων…………. Αποτελέσματα ερωτ/λογιου.. Συμπεράσματα………………..

~Πρόλογος~

Σχολικός εκφοβισμός δεν είναι μια διαμάχη, σύγκρουση μεταξύ δυο μαθητών ή μαθητριών, δεν είναι το πείραγμα, το αστείο προς κάποιον συμμαθητή που γίνονται σε συγκεκριμένο χρόνο, δεν έχουν συνέχεια και δεν επηρεάζουν  την συναισθηματική κατάσταση των παιδιών. Ο σχολικός εκφοβισμός είναι ένα πιο σύνθετο φαινόμενο που αυτό που τον ξεχωρίζει από το πείραγμα και τον τσακωμό, είναι η ένταση του, η διάρκεια του,  η ανισορροπία δύναμης μεταξύ των εμπλεκόμενων μερών και η συναισθηματική επίδραση που έχει πάνω στα παιδιά. Με λίγα λόγια ο σχολικός εκφοβισμός είναι μια κατάσταση επαναλαμβανόμενη, κατευθύνεται σε συγκεκριμένα παιδιά από παιδιά (πολλές φορές και ομάδα παιδιών) που υπερέχουν σωματικά  και έχουν ως αποτέλεσμα το παιδί που εκφοβίζεται να νοιώθει απομονωμένο, να βιώνει άγχος και φόβο, να παρουσιάζει σχολική άρνηση και διάφορες συναισθηματικές δυσκολίες.

~Συλλογή δεδομένων~

Τι είναι ενδοσχολική βία;

Ενδοσχολική βία ορίζεται ως μία κατάσταση κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη , συστηματική και επαναλαμβανόμενη επιθετική συμπεριφορά με σκοπό την επιβολή και τη πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου από μαθητές σε μαθητές. Δυστυχώς ,σε πολλές περιπτώσεις η βία και ο εκφοβισμός στα σχολεία δεν αντιμετωπίζεται κατάλληλα. Μάλιστα σε περιστατικά ενδοσχολικής βίας αποσιωπούνται διότι θεωρείται ότι στιγματίζουν τους θύτες, τα θύματα και ένα μέρος του σχολείου.

Ποια είναι τα είδη βίας;

Τα είδη ενδοσχολικής βίας εμφανίζονται με τις εξής μορφές: Με την μορφή λεκτικού εκφοβισμού

(κοροϊδία, διακρίσεις, σεξουαλικά σχόλια) Του σωματικού εκφοβισμού (Χτυπήματα,

σπρωξίματα, κλωτσιές) Του ηλεκτρονικού εκφοβισμού Κοινωνικού εκφοβισμού (διάδοση φημών,

καταστροφή προσωπικών αντικειμένων)

Ποιά η διαφορά ενδοσχολικής – εξωσχολικής βίας;

Ο εξωσχολικός εκφοβισμός είναι ένα φαινόμενο νεανικής παραβατικότητας, που εμφανίζεται εάν όχι σε όλες, στις περισσότερες χώρες του κόσμου .Ο σχολικός εκφοβισμός αναφέρεται στη χρήση βίας μεταξύ μαθητών ή συνομήλικων παιδιών, με στόχο να προκληθεί πόνος ή αναστάτωση. Εμφανίζεται με τη μορφή του λεκτικού εκφοβισμού, δηλαδή κοροϊδία, διακρίσεις, σεξουαλικά σχόλια, του κοινωνικού εκφοβισμού, διάδοση φημών, καταστροφή προσωπικών αντικειμένων, απομόνωση από την ομάδα και του σωματικού εκφοβισμού όπως είναι τα χτυπήματα, τα σπρωξίματα (εκφοβισμός μέσω Διαδικτύου και ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, μέσω μηνυμάτων στο κινητό τηλέφωνο).

Σχολική βία στην Ελλάδα

Η ενδοσχολική βία και ο εκφοβισμός μαθητών έχει αρχίσει να γίνεται αντικείμενο προσοχής, συζήτησης και μελέτης και στην Ελλάδα.

Θεωρείται πλέον κοινωνικό πρόβλημα, σύμφωνα με τα αποτελέσματα σχετικών ερευνών που διεξάγονται σε σχολεία της χώρας. Οι όροι που χρησιμοποιούν για να περιγράφουν το φαινόμενο είναι (ενδοσχολική βία), (εκφοβισμός) και (θυματοποίηση).

Ορίζουν μια κατάσταση κατά την οποία ασκείται εσκεμμένη, απρόκλητη, συστηματική και επαναλαμβανόμενη βία και επιθετική συμπεριφορά με σκοπό την επιβολή, την καταδυνάστευση και την πρόκληση σωματικού και ψυχικού πόνου σε μαθητές από συμμαθητές τους, αυτός και εκτός σχολείου. Δυστυχώς σε πολλές περιπτώσεις τα περιστατικά βίας και εκφοβισμού στα σχολεία δεν αντιμετωπίζονται κατάλληλα. Σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα τα περιστατικά ενδοσχολικής βίας, αποσιωπούνται, διότι θεωρείται ότι εκθέτουν και στιγματίζουν τους θύτες, τα θύματα και το κύρος του σχολείου.

Γενικά παρατηρείται έλλειμμα ενημέρωσης, περιορισμένη ευαισθητοποίηση και σχετική άγνοια για τον τρόπο αντιμετώπισης του προβλήματος, καθώς οι γονείς μιλούν ελάχιστα για το πρόβλημα με τα παιδιά τους, οι μαθητές συχνά αντιδρούν με απόσυρση και αποφεύγουν να ζητήσουν βοήθεια από τους ενήλικες και τέλος οι εκπαιδευτικοί συζητούν ελάχιστα στη τάξη τις συμπεριφορές βίας και εκφοβισμού.

Ποιές συνθήκες και ποιά βιώματα οδηγούν έναν έφηβο στο να γίνει θύτης;

Η επιθετικότητα και η αντιδραστική συμπεριφορά αποτελούν το 1/3 των προβλημάτων συμπεριφοράς που αντιμετωπίζουν σήμερα οι ψυχολόγοι και οι παιδαγωγοί.

Η επιθετικότητα αναφέρεται πάντα σε συμπεριφορές που έχουν ως στόχο να βλάψουν τον άλλο. Αν δεν υπάρχει αυτή η πρόθεση, όση ζημιά κι αν προκαλεί μια συμπεριφορά, δεν μπορούμε να τη χαρακτηρίσουμε ως επιθετική.

Οι περισσότεροι κοινωνιολόγοι, ψυχολόγοι, παιδαγωγοί, αποδέχονται ότι η επιθετικότητα είναι ένας τρόπος συμπεριφοράς καταστροφικού χαρακτήρα , που εκδηλώνονται με λόγια ή με πράξεις ή ακόμη και με τη σιωπή και κατευθύνονται συνειδητά ή ασυνείδητα εναντίον διαφόρων αντικειμένων ή και ανθρώπων, ζώων ή ακόμη και εναντίον του ίδιου του ατόμου.