Ιωάννης Ξενοφάνους

Ο ΝΑΖΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΝ 210 ΑΙΩΝΑ ΠΟΙΟΙΤΟΥΑΝΟΙΓΟΥΝΤΟΔΡΟΜΟ

ΑΘΗΝΑ 2015

ΤΙΤΛΟΣ: Ο ΝΑΖΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΝ 210 ΑΙΩΝΑ - ΠΟΙΟΙ ΤΟΥ ΑΝΟΙΓΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ 2015 Copyright©Ιωάννης Ξενοφάνους. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους ή του συνόλου του έργου, η αναπαραγωγή ή μετάδοσή του με οποιοδήποτε οπτικοακουστικό ή άλλο μέσο, χωρίς την άδεια του συγγραφέα. Πρώτη Ηλεκτρονική Έκδοση: Μάιος 2015.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ .................................................................... 1

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 1: Η ΠΡΟΩΘΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΚΗΣ ΑΓΝΟΙΑΣ

Ή ΗΜΙΜΑΘΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΗ ΚΡΙΣΗ ΤΟΥ

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ........................................ 3

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2: Η ΞΕΝΟΦΟΒΙΑ........................................ 10

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: Η ΛΑΝΘΑΝΟΥΣΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΙ

ΜΕΙΟΝΟΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ................................................ 18

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4: Η ΛΑΝΘΑΝΟΥΣΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ .................................................................... 31

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 5: Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ ΚΑΙ Η ΒΙΑ

ΣΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ .............................................. 48

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 6: Ο ΘΕΣΜΟΣ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ

ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ............................................................ 56

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 7: Η ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ

ΦΩΝΗΣ ΣΤΑ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ........................ 63

ΕΠΙΛΟΓΟΣ .................................................................. 78

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ .............................................................. 82

1

Εισαγωγή

α τελευταία χρόνια στην Ευρώπη, τα άκρα

γνωρίζουν μια άνθηση. Σε κάθε χώρα,

βεβαίως, οι λόγοι διαφέρουν, παρά τις

όποιες προσεγγίσεις.

Η συγγραφή του βιβλίου αυτού ξεκίνησε μετά την

πρώτη είσοδο της Χρυσής Αυγής (από εδώ και στο εξής

ΧΑ) στην ελληνική Βουλή. Βασίστηκε στη διαπίστωση ότι

το υπόβαθρο υπήρχε ανέκαθεν, καθώς και ότι οι μέχρι

πρότινος αναλύσεις για την άνοδο του συγκεκριμένου

κόμματος-οργάνωσης επικεντρώνονταν στο σύμπτωμα

και όχι στα αίτια, με αποτέλεσμα, εκτός των άλλων, να

έχει δημιουργηθεί μια στρεβλή εικόνα για την

πλειονότητα των ψηφοφόρων της.

Η εργασία αυτή δεν επιδιώκει να δικαιώσει τους

γνήσιους –αλλά, αντικειμενικά, λιγοστούς στην Ελλάδα−

θαυμαστές του ναζισμού ή της Άκρας Δεξιάς (που δεν

ταυτίζονται πάντα), αλλά να εξηγήσει τους λόγους για

τους οποίους κάποιοι αναγκάζονται να τους στηρίξουν με

την ψήφο τους. Δεν εξετάζει την ανάπτυξη της Άκρας

Τ

Ο ΝΑΖΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΝ 210 ΑΙΩΝΑ

2

Δεξιάς πανευρωπαϊκά, αλλά εστιάζεται στην ανάπτυξη

του φαινομένου στον ελλαδικό χώρο. Απευθύνεται στο

μέσο κάτοικο της Ελλάδας και είναι γραμμένο με απλό

λεξιλόγιο και με βάση την κοινή λογική και τις

προσωπικές εμπειρίες του γράφοντος, απαλλαγμένο από

ιδεολογικές προκαταλήψεις, ιδιοτελή συμφέροντα,

περιοριστικά πιστεύω, μικροκομματικές σκοπιμότητες.

Δεν γίνονται πολιτικές, κοινωνικές, φιλοσοφικές ή άλλου

είδους αναλύσεις εις βάθος, παρά μόνο κάποιες

αναφορές. Δεν γίνεται καμία αλλοίωση ιστορικών

γεγονότων, ωστόσο, οι αγαπητοί αναγνώστες ας

συγχωρέσουν τα δείγματα αθηνοκεντρισμού και τις

τυχόν επαναλήψεις.

3

Κεφάλαιο 1:

Η προώθηση της ιστορικής άγνοιας ή ημιμάθειας και η γενικότερη κρίση του

εκπαιδευτικού συστήματος

Ιστορία είναι μια επιστήμη της οποίας τα

αποτελέσματα προκαλούν, κατά βάση,

αμηχανία. Γι’ αυτό και συχνά η άγνοια ή

η ημιμάθειά της είναι προτιμότερες.

Συγχρόνως, η ιστορική θολότητα συνεισφέρει στην

αποδυνάμωση των λαϊκών στρωμάτων. Αυτό συμβαίνει

διότι έτσι οι μάζες αγνοούν την προέλευσή τους, δεν

έχουν ευκαιρία να διδαχτούν από τα λάθη του

παρελθόντος και συνεπώς προσφέρονται για κάθε είδους

υποκίνηση1.

Η Ελλάς είναι μία χώρα όπου το σύστημα έχει

καταφέρει, ποικιλοτρόπως, να μετατρέψει τον ελληνικό

λαό σε μία μάζα ανιστόρητων. Ως πρώτο παράδειγμα θα

αναφερθεί η προσπάθεια ορισμένων κύκλων για

μετατροπή του μαθήματος της Ιστορίας σε προαιρετικό.

Τους κύκλους αυτούς αποτελούν τόσο δημόσια πρόσωπα

όσο και απλοί πολίτες ποικίλων αποχρώσεων, φυσικά

μονίμως «θλιμμένοι» για την είσοδο της ΧΑ στη Βουλή.

Ως επιχείρημα προτάσσουν ότι η μελέτη και η κριτική

Η

Ο ΝΑΖΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΝ 210 ΑΙΩΝΑ

4

της Ιστορίας ισοδυναμεί με γραφικότητα, αναχρονισμό,

εθνοκεντρισμό, ακόμα και φασισμό.

Άλλο παράδειγμα είναι η παραχάραξή της,

κυριότερα, μέσω της απόκρυψης σημαντικών ιστορικών

και αρχαιολογικών ευρημάτων από την εκάστοτε

κυβέρνηση (τα οποία, όμως, φανερώνονται και

προβάλλονται, όταν απαιτείται η λαϊκή κατανάλωση και

η άγρα ψήφων). Στη συνέχεια, με τη μορφή άρθρων και

βιβλίων του εμπορίου, με τελικό προορισμό τα σχολικά

και πανεπιστημιακά εγχειρίδια. Στερούν έτσι από τον

ελληνικό λαό το μοναδικό, αλλά ισχυρό όπλο του, τη

μελέτη και σύγκριση των ιστορικών παραπομπών.

Η οθωμανική κυριαρχία υπήρξε μια περίοδος που

σημάδεψε για πάντα και σε βάθος την πορεία του

ελληνισμού, αφού η παρακμή της είχε ως αποτέλεσμα

τη δημιουργία των δύο κρατικών του οντοτήτων.

Συστηματικά αποκρύπτονται ή παραχαράσσονται

λεπτομέρειες από την ιστορική εκείνη περίοδο που θα

μπορούσαν να οδηγήσουν το μελετητή σε μια

αντικειμενικότερη οπτική, η οποία, με τη σειρά της, θα

τον βοηθούσε να κατανοήσει και το παρόν.

Για την περαιτέρω εξέλιξη της οθωμανικής ιστορίας,

που είχε ως τελική κατάληξη τη δημιουργία της

Τουρκικής Δημοκρατίας, τη Μικρασιατική Καταστροφή

και το ολοκαύτωμα που ακολούθησε −γεγονότα εξίσου

πολύ σημαντικά για τη μετέπειτα πορεία του

ελληνισμού−, οι λεπτομέρειες απλοποιούνται με τα

προσχήματα της «ειρηνικής συνύπαρξης» και της

ΙΩΑΝΝΗΣ ΞΕΝΟΦΑΝΟΥΣ

5

«ψύχραιμης προσέγγισης», παραβλέποντας αναφορές και

φωτογραφίες της εποχής από Έλληνες και μη (πρέσβεις

κ.λπ.), αλλά και σύγχρονων επιστημονικών μελετών2.

Την ίδια στιγμή, ανώτατοι άρχοντες και μάλιστα τοπικοί

φορείς σε πόλεις που κυριαρχούνται από απογόνους

προσφύγων, «θλιμμένοι» κι αυτοί για την είσοδο της ΧΑ

στη Βουλή, αγωνίζονται για την ανάδειξη και προβολή

του «τουρκικού» (σ.σ. ούτε καν οθωμανικού) παρελθόντος

ορισμένων ελληνικών πόλεων και για την «άφεση

αμαρτιών» έως και ηρωοποίηση του «Χίτλερ της Μικράς

Ασίας», Κεμάλ Ατατούρκ, ο οποίος, μάλιστα,

καθοδηγήθηκε από την πρωσική σχολή «εθνοκάθαρσης»

η οποία αργότερα καθοδήγησε και το Γερμανό μιμητή

του. Αν και είναι σίγουρο ότι στα γεγονότα της εποχής

υπάρχει μια θολότητα, όλη αυτή η εξιδανίκευση, εκτός

της προσβολής προς τους νεκρούς και τους

εκπατρισμένους, παραχωρείται και ως όπλο στην

τουρκική διπλωματία. Εδώ να σημειωθεί ότι, ήδη από το

1935, ο Δήμος Θεσσαλονίκης έχει παραχωρήσει οίκημα

στο τουρκικό κράτος, προκειμένου να μετατραπεί σε

μουσείο αφιερωμένο στον Κεμάλ. Το σίγουρο είναι ότι

μια χώρα όπως η Ελλάδα έχει και αξιοπρεπέστερους

τρόπους προσέλκυσης τουριστών, ακόμα και από τις

γειτονικές χώρες.

Και ενώ αυτά λαμβάνουν χώρα στην Ελλάδα, τα

βυζαντινά (ανατολικορωμαϊκά, με την ορθή ιστορική

πραγματικότητα) μνημεία στην Τουρκία είτε αλλάζουν

ταυτότητα είτε έχουν εγκαταλειφθεί στην αμείλικτη βορά

Ο ΝΑΖΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΝ 210 ΑΙΩΝΑ

6

του χρόνου, με απώτερο σκοπό την εξαφάνιση, μαζί μ’

αυτά και της ιστορικής μνήμης που φέρουν. Τα

μοναδικά που διατηρούνται είναι όσα γνωρίζουν μεγάλο

τουριστικό ενδιαφέρον, όπως η Αγία Σοφία.

Όσον αφορά την περίοδο της Τριπλής Κατοχής, οι

λεπτομέρειες της οποίας δεκαετία με δεκαετία

ξεθωριάζουν, αποκρύπτεται συστηματικά ο ρόλος της

Βουλγαρίας και των θυμάτων της, η οποία, μάλιστα,

όπως η Ιταλία, δεν επιδίωκε «απλή» κατοχή εδαφών αλλά

προσάρτηση, με ταυτόχρονη αλλαγή του εθνικού και

ιστορικού γίγνεσθαι. Αποκρύπτεται ή αναλύεται φειδωλά

και ο ρόλος των Ελλήνων πολιτικών, ενώ η κριτική τού

μετέπειτα Εμφυλίου προσκρούει, ως είθισται, σε

ιδεολογικές και κομματικές αγκυλώσεις. Το Αλβανικό

Έπος και οι αναφορές αυτοπτών μαρτύρων και

αγωνιστών χαρακτηρίζονται ως μύθος ακόμα και από

μέλη του κοινοβουλίου. Ο ελληνικός λαός κατηγορείται

ακόμα και για τη συμμετοχή του στον πόλεμο,

επωμιζόμενος, επιπροσθέτως, και το ρόλο του εθνικιστή3.

Τότε, έναντι ποιου φασισμού-ναζισμού πολέμησαν οι

Έλληνες; Ποιον φασισμό-ναζισμό πρέπει να έχουν

μονίμως ως ιστορική μνήμη ώστε να μην την

επαναλάβουν; Με βάση τη λογική της «πολιτικής

ορθότητας και της ψύχραιμης προσέγγισης», ο

φασισμός-ναζισμός είναι ένας μύθος και οι σημερινοί

υποστηρικτές του απλώς γραφικοί, που κατηγορούνται

άδικα. Προσεχώς, η ηρωοποίηση και ο εξανθρωπισμός

του χιτλερικού επιτελείου από τη ΧΑ δεν θα είναι η

ΙΩΑΝΝΗΣ ΞΕΝΟΦΑΝΟΥΣ

7

μοναδική περίπτωση, ενώ, σύμφωνα με την εξέλιξη των

προαναφερόμενων, κάποια στιγμή θα επέλθει από το

σύστημα και η παγίωσή της, όταν πια θα είναι περιττή,

έως και θεωρούμενη ως επικίνδυνη, κάθε αρνητική

αναφορά έναντι αυτής.

Στην όλη φαιδρή κατάσταση συνεισφέρει και η ολική

αντικατάσταση ψυχαγωγικών τηλεοπτικών εκπομπών

γνώσεων −όπως εκείνες μέχρι τη δεκαετία του ’80−, με

εκπομπές lifestyle. Η δεκαετία του ’90 ήταν μία

μεταβατική περίοδος˙ μία μίξη μεταξύ των δύο τάσεων.

Έκτοτε, η τηλεόραση κυριαρχείται από τη δεύτερη τάση.

Η τηλεόραση δεν μεταδίδει πια γνώσεις, αλλά είναι

γεμάτη από πληροφορίες. Η απατηλή λάμψη των

τηλεοπτικών γιγάντων τυφλώνει το κοινό, τους

ανώνυμους νάνους.

Τις περασμένες δεκαετίες, οι νέοι, υπό την

εκμετάλλευση της συναισθηματικής τους φόρτισης για

την απόρριψη ενός αποτυχημένου εκπαιδευτικού

συστήματος (το οποίο, παρά τις άπειρες αλλαγές του,

ποτέ δεν βελτιώθηκε ή ίσως και εξαιτίας αυτών),

ενθαρρύνονταν σε καταλήψεις εκπαιδευτικών ιδρυμάτων

διά ασήμαντον αφορμήν, για να κατηγορούνται σήμερα

ως ενήλικες, για έλλειψη παιδείας. Οι πρωταγωνιστές, δε,

των σχολικών και πανεπιστημιακών καταλήψεων των

παλαιότερων εποχών, σήμερα προβάλλουν με έπαρση τα

«κατορθώματά» τους, αποφεύγοντας, βεβαίως, να

αναλάβουν τις ευθύνες τους για τα όσα αρνητικά και τα

Ο ΝΑΖΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟΝ 210 ΑΙΩΝΑ

8

καθόλου θετικά που προέκυψαν από την πρακτική που

ακολούθησαν.

Ποτέ κανένας συνδικαλιστής από το χώρο της

εκπαίδευσης, πολιτικός, «επαναστάτης» ή άνθρωπος του

πνεύματος δεν έδειξε να ανησυχεί έμπρακτα για την

άγνοια του περιεχομένου των εθνικών εορτών ή

μεμονωμένων τραγικών συμβάντων (όπως λ.χ. η σφαγή

του Διστόμου), κατά τη διάρκεια των στρατιωτικών και

μαθητικών παρελάσεων. Απαιτείται, όμως, ο κόσμος να

έχει την απαιτούμενη γνώση, ευαισθησία και κριτική,

έναντι της φασιστικής και ναζιστικής ιδεολογίας.

Βλέπουμε, επομένως, το ελλαδικό παράδοξο να

απαιτείται η γνώση των ιστορικών γεγονότων και των

συνεπειών τους, χωρίς αυτή καθαυτή τη διδασκαλία της

Ιστορίας.

Με τα γειτονικά κράτη ασφαλώς και χρειάζεται μια

διπλωματική προσέγγιση. Μια πολεμική σύρραξη, πέραν

του ότι δεν ταιριάζει με το νεότερο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι,

για την Ελλάδα θα ήταν το τελειωτικό χτύπημα – η ολική

καταστροφή. Αυτό όμως δεν δικαιολογεί σε καμία

περίπτωση την αποδοχή της παραχάραξης των ιστορικών

γεγονότων, την προώθηση της ιστορικής λήθης ή ακόμα

και την αποκαθήλωση ιστορικών συμβόλων (όπως είχε

γίνει για κάποιο διάστημα με το διάσημο πίνακα «Η

σφαγή της Χίου» από το μουσείο του ομώνυμου νησιού),

για να εξυπηρετηθούν αλλότριοι προς την ιστορική

έρευνα σκοποί.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΞΕΝΟΦΑΝΟΥΣ

9

Ζούμε σε μια εποχή «ψύχραιμων προσεγγίσεων»,

ίσως, κάποιες φορές απαραίτητων, σε κρίσιμα για τη

χώρα και το λαό, ιστορικά γεγονότα. Μια καλή πράξη

προοδευτισμού θα ήταν η ώθηση στην καλλιέργεια της

κριτικής σκέψης, του μέτρου και της συγκριτικής

μελέτης των εδαφίων της Ιστορίας και όχι η τύφλωση της

μνήμης και η προσβολή προς τους νεκρούς ή η

επιλεκτική προσφυγή στην Ιστορία και η επιφανειακή

διδασκαλία της, με βάση τα συμφέροντα (οικονομικά,

πολιτικά, ιδεολογικά) ή απλώς, για να καλύπτεται η

σχολική ύλη.

Προσβολή προς τους νεκρούς και την Ιστορία είναι

τόσο ο θαυμασμός για τον Χίτλερ όσο και το

«συνωστισμός στη Σμύρνη».

«Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος είναι να

διαγράψεις τη μνήμη του. Να καταστρέψεις τα βιβλία του,

την κουλτούρα του, την Ιστορία του. Μετά, να βάλεις

κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μια νέα

παιδεία, να επινοήσει μια νέα Ιστορία... Δεν θα χρειαστεί

πολύς καιρός για να αρχίσει αυτό το έθνος να ξεχνά ποιο

είναι και ποιο ήταν. Ο υπόλοιπος κόσμος γύρω του θα το

ξεχάσει ακόμα πιο γρήγορα».

Μίλαν Κούντερα ,Το βιβλίο του γέλιου και της λήθης

η συνέχεια στο...

http://www.easywriter.gr/ebooks/item/520