2015 Τ εύ χος

Φωτοδοσία19Προσφέρουμε ύπνωτικό άντί σπιΒόβοβο πνεύμαΕΙ

Ό όσιος· Παΐσιος ό Αγιορείτης*3

Μωρά άπό 3 6ιοβσγικούς γονείς13

Μετανάστης έκ προσφύγωνιιΧβεύη έναντίον τοϋ Ε.Μ.Π.

«Τραγούδια της χα ρα ς κι ά ββα ποιήματα»

_ .

ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

ΦΟΙΤΗΤΩΝ καί ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ Έκδοτης:

Σύλλογος Όρθοδόξοο 'Ιεραποστολικής Δράσεως

«Ό Μέγας Βασίλειος» Μαυρομιχάλη 32 - 10680 ΑΘΗΝΑΙ

Άριθ. Τηλεφ. 210-36. 17.566 Τηλεομοιότυπο: 210-36.17.566

http://ww.diasimas.gr e-mail: pedrasis@otenet.gr

Διευθυντής Συντάξεως: Νικόλαος Π. Βασιλειάδης

Ίσαύρων 42-11472 ΑΘΗΝΑΙ

Εκτύπωση:Α. Μαχαλιώτης & Α.Γκιούλης Ο.Ε.

Πετμεζα 80 202 00 ΚΙΑΤΟ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ

Τιμή φύλλου: € 1,Κύπρου € 1

Συνδρομή ’Εσωτερικού:Ετήσια € 12

Συνδρομή Κύπρου:Ετήσια € 20

Συνδρομή Εξωτερικού:Ετήσια € 35

Κωδικός ΕΛΤΑ: 013822 ISSN: 1106-8698

Εωθινό ψαλτάκι

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ104 W L * . Ε ω θινό ψαλτάκι

Φ ωτοδοσία; ^ 7 ^ 1 Ο* πέτρες, τά δίχτυα καί τό χατίρι

«...ό τι τό σάββατον ου τηρεί» 201 ^ | I Μ ετανάστης έκ προσφύγων

204W k 1 Προσφέρουμε υπνωτικό... πνεύμα206 11 * f F Α Μ ω Ρ<* «π ό 3 βιολογικούς γονείς

209 \ \4ίΜ Ό γυρισμός τού ξενιτεμένου210 Ψ Μ «'Υμνήθηκε σάν ήρωας»

2 πειράματα, 2 κόσμοιΌ όσιος Παΐσιος ό Αγιορείτης

Ή Βασίλισσα τής Βασιλεύουσας Ή γιαγιά Σοφία άπό τόν Πόντο

Χλεύη εναντίον του Ε.Μ.Π.Τό κομποσκοίνι τοΰ Χαρούν

Ή πειρατεία στόν 21ο αιώνα Φοιτητικά Δρώμενα

Τί έμαθα την εβδομάδα πού δεν είχαμε internet 6, ,, , Παρεμβάσεις

1 I I I ’ Απόψεις καί σκέψεις

Κάδε πρωί, μόβις παίρνει υά χαράζει, ένα πουβάκι άγνωστο,

κρυμμένο στά φύββα του γερο - εύκάβυπτου κεβαηδεϊ μέ μιά βαβιά καμπανιστή, γβυκιά, όβοδική του.

Ή βαβιά του σταβαγματιά σταβαγματιά πέφτει μέσα στή γαβήνη τοΰ πρωινού.

'Όταν άπβωδεΐ τό φώς γύρω, τεβειώνει τό βάβημά του, δέν άκούγεται πιά. Σωπαίνει φαίνεται ή φεύγει γ ί άββοϋ.

Φαίνεται πώς έχει τεβειώσει τόν όρδρο του.Στ άβήδεια ποιός τοΰ έχει δώσει

αύτή τήν παράξενη, γβυκύτατη φωνή;Καί ποιός τοΰ έχει μάδει στήν Ιδια ώρα ακριβώς, μόβις χαράζει, νά βέει τό έωδινό τραγούδι του;

Άντώυης Ihflflag

w ^ ^ m s'» „ ,_; >Ji «., «w^ 5 1 “if KS I j

■ ί - : . i - ' . . ' ν ''Χ ? :Γ

Hi i fijii pgjgfe t '^s p a j

mim&msmwmsniWMmrnm&memmmp?TT "; \ /;'

■

Μ έσα στό φώς του Προσώπου τοϋ άναοτάντος Κυρίου ή Άνοιξη.

Κι ή φωτοδοσία τοϋ Κυρίου Ίησοϋ άπορροφά τις σκιές, τις ασχήμιες, τις αμαρτίες.

«Φώς Χριστοϋ φαίνει πάσι». Όβα καινά, όβα χαρά, όβα έβπί δα.

Κι ό άγιος Νικόδημος ό Αγιορείτης μέσα στό φως τής Α νά ­στασης σημειώνει:

«Σχημάτισαι μέ τόν νοϋν σου ένα ήβιον τόσον βαμπρόν, όπου μέ τό φως του νά σκεπάζη μυριάδας ήβίους, καθώς καί ουτος ό αισθητός ήβιος σκεπάζει όβους τούς άστέρας. Τώρα ένας ήβιος τόσον βαμπρός, βέβαια ήθεβεν είναι ένα μικρόν κάρβουνον συγκρινόμενος μέ τό ένδοξον σώμα τοϋ Ιησοϋ, τό όποιον μέ τήν ύπερβοβικήν βάμψιν του Βέβει κα- ταρροφήσει τήν βάμψιν τόσων μυριάδων μακαρίων σωμά­των των άγιων, άπό τά όποια τό κάΒε ένα Βέβει είναι >

Τεύχος 529 , ΜΑΙΟΣ 20ΐβ 1 9 5

_________________

,

βαμπρότερον άπό τοϋτον τόν ήβιον».Κ αί φαίνεται μέσα στό βόγο τού Άγιου ή

προϋπόθεση αύτής της φωτοδοσίας τοϋ Κυ­ρίου: ό άγώνας τοϋ άνθρώπου νά βαστάζει τόν Θεό, νά βαστάζει τις έντοβές τοϋ Θεοί1.

'Όπως καί στά χρόνια της Π. Διαθήκης, ό προφήτης Ίεζεκιήβ συμβοβικά δήβωσε αύτή τή φωτοδοσία στό όραμα μέ τό Δεσποτικό άρμα. Έ κεϊ τά πνευματικά όντα πού ήταν ζευγμένα στό άρμα τοϋ Θεοϋ ήταν όβό- φθαβμα, όβο μάτια. ’Έτσι καί κάδε ψυχή πού έχει εύπρεπισθεϊ μέ τήν τήρηση των έντοβών τοϋ Θεοϋ γίνεται οίκητήριο τοϋ Κυρίου, βαμ- πρύνεται άπό τό κάββος τής άρρητης δόξας Αύτοΰ, βαστάζεται άπό τόν Θεό καί είναι δβη φως, όβη πρόσωπο, δβη όφθαβμός.

Σ’ αύτή τή φωτοδοσία ας καί τήν προσωπική μας Πεντηί^ϋτ-ή.

νγια να είμαστε ο

Μέσα d αύτή τή φωτοδοσία οι άγιοι Πατέρες τής Α ' Ο ικουμενικής Συνόδου πού έορτά- ζουμε, δογμάτισαν όρθοδόξως' ό έκ γενετής τυφβός ββέπει, καί ή άμαρτωβή Σαμαρείτιδα άναδεικνύεται μεγαβομάρτυς καί ίσαπόστο- βος, ή άγια Φωτεινή.

Μέσα d αύτή τή φωτοδοσία άναβαμβάνεται ή άνθρώπινη φύση τοϋ Κυρίου Ίησοϋ ώς δώρο καταββαγής μεταξύ Θεοϋ καί άνθρώπων καί στέββεται — άντίδωρο — τό Πανάγιο Πνεϋμα τήν Πεντηκοστή.

Σ αύτή τή φωτοδοσία ας ζήσουμε καί τήν προσωπική μας Πεντηκοστή, βαστάζοντας τόν Θεό ή μάββον βασταζόμενοι άπό τόν Θεό, γιά νά είμαστε δβοι φως.

Μ Δράαη p m Τ εΰχος g2g, ΜΑΪΟΣ 2015

Σκύβουν νά πιάσουν πέτρες οι Ιουδαίοι.Άναβογίζονται τό νόμο καί Σέ διώχνουν.Σκύβει νά «χαβάοει» τά δίχτυα του ό Πέτρος στήν προτροπή Σου. Άναβογίζεται καί αύτός τήν πείρα τον τή ναυτική, ά ββά γιά τό χατίρι Σου ύπακούει.Γιατί, Κ ύ ρ ιε; Κόντρα πηγαίνεις στά φαινόμενα.Αύτοί πού ύποτίΒεται πώς Σέ γνωρίζουν, δέν Σέ άναγνωρίζουν, καί τά μωρά τοϋ κόσμου έπιβέγεις δεμέβια στό οικοδόμημά Σου. Γιατί, Κύριε;Είναι πού άββιώ ς Σέ κατάβαβα.Είναι πού στέκομαι στούς τύπους, ένώ Ε σύ τιμάς τήν άγαθή προαίρεση.Είναι πού παβεύω νά Σέ προσεγγίσω διανοητικά, ένώ Ε σύ θέβεις σχέση καρδιακή.Εΐναι πού στέκομαι στόν σπόρο Σου καί τόν διυβίζω, ένώ Ε σύ πιό ποβύ νοιάζεσαι γιά τήν ποιότητα τής γής μου.Μά εΐναι καί τό άββο, Κύριε:Εΐναι πού έμαθα νά ρωτάω «γιατί» καί όχι «πώς».Είναι πού οι πέτρες εΐναι άφθονες καί τό πετροβόβημα εϋκοβο,ά ββά τά δίχτυα μου τακτοποιημένακαί δύσκοβα μπαίνω στόν κόπο νά τά «χαβάσω».Δίδαξέ με, Κύριε, νά άποκτήσω τή δεκτική καρδιά τοϋ Πέτρου. Δίδαξέ με, νά μάθω νά «χαβάω» δίχτυα, γιά νά μήν Σοΰ χα β ά ω τό χατίρι.

Όρφέας

ν \ . . ϋ Τ !

σά,ζζ&τονού τπρερ>

Τ ήν Τέταρτη καί Πέμπτη Κυριακή μετά τό Πάσχα «οι τά πάντα καβώς διαταξάμευοι Πατέρες» όρισαν νά διαβάζονται άπό τό κατά Ίωάννην Εύαγγέβιον τά περίφημα Θαύματα θεραπείας

τού επί 38 χρόνια παραβυτικοϋ καί τοΰ έκ γενετής τυφβοϋ. Τά δύο θαύ­ματα άνήκουν στό τέβος τής έπίγειας ζωής τοΰ Ιησού Χριστού. Γίνονται καί τά δύο χω ρίς κανένα αίτημα των άσθενούντων, καθώς δέν γνωρί­ζουν τόν Χριστό, καί έπιτεβούνται ημέρα Σάββατο. Τά δύο αύτά θαύ­ματα όριστικοποιοΰν καί τήν πρώτη βασική κατηγορία των Ιουδαίων έναντίον Του «οΰτος ό άνθρωπος ούκ έστι παρά τού Θεού, ότι τό σάβ- βατον ού τηρεί» (Ιω. θ ' 16).

Δέν είναι ή πρώτη φορά πού θαυματουργεί ό Χριστός τήν ήμέρα τού Σαββάτου. Καί τή συγκύπτουσα γυναίκα, καί τόν άνδρα τόν «έξηραμ- μένην έχοντα τήν χέϊρα» τούς θεραπεύει Σάββατο καί πάβι χω ρίς οί ίδιοι νά τό ζητήσουν. Σάββατο είναι καί όταν οί πεινασμένοι μαθητές Του οί πορευόμενοι διά των σπόριμων «ήρξαντο τίββειν στάχυας καί έσθίειν» (Ματθ. ιβ ' ι).

Τις άπαντήσεις στό πρόχειρο έρώτημα γιατί ό Κύριος δέν άποφεύγει τήν πρόκβηση των Ιουδαίων, γιατί προβαίνει τόσο άπροκάβυπτα στήν άπαξίωση τού νόμου τους, τις βρίσκουμε στούςβόγους καί τις ένέργειές Του στήν κάθε περίπτωση. Ή σπουδή τους άποτεβεϊγιά μάς τούς σημε­ρινούς πιστούς όβόκβηρο διδασκαβεϊο.

106 Τεϋχος 529 , ΜΑΪΟΣ 2015

Ή έντοβή τοϋ Σαββάτου, ή «ιερή σχόβψ , στόχευε στή στροφή τοϋ άνθρώπου κρός τόν Θεό ώς μέσο γιά τήν έπίγνωση καί τή δοξοβογία τής θείας φιβανδρωπίας, καί κατάντησε δικαιοβογία γιά έπίταση τής άσπβαγχνίας καί έμπόδιο στήν ανακούφιση των συνανδρώπων άπό τά δεινά τους τήν ήμέρα τοϋ Σαββάτου.

Ή IvtoKh τοϋ Σ α ζζά το υ ,

στόχευε στπ βτξοφπ τοϋ ά.)4ξώπου πξό$ τόν Θεό

ω$ μ ε σ σ γ\ά τόν επίγνωσπ WCL] τό ^Όξθλθ}.'ΚΧ

τ ίί5 Θεί<χ5 φ ιλ & ν ΰ ξ ω π ία ς ,

καί κατάντΗΟΈ hxaioAoyia γιά επίτασν τ«5 άσπΧα,γχγίας ■καί έμπορο στόν άνατωύψισπ

των σννανΟξώπων άπό τά &εινά του$

τόν όμε^α τοϋ Σ α ζζά το ν.

Στή Συναγωγή όπου παρευρίσκεται καί ό άνδρας μέ τό ξερό, ακί­νητο χέρ ι στρέφονται όβα τά ββέμματα των άνδρώπων στό Χριστό. Ό Χριστός τούς βυπάται, καρδιές πορωμένες άπό τήν τυποβατρία καί τή σκβηρότητα. Θά μπορέσει ή έρώτησή Του νά άγγίξει κάποια; «Έξε- στι τοϊς σάββασιν άγάδοποιήσαι ή κακοποιήσαι; ψυχήν σώσαι ή άπο- κτεϊναι;» (Μάρκ. γ ' ψ). Ή άπόκριση στό έρώτημα δέν είναι εϋκοβη. "Οπως καί ή άπάντηση στό έρώτημα «τί τό καβόν, τί τό κακόν» καί μά- βιστα στό όνομα τοϋ Θεοϋ, δέν μπορεί ν ’ άφεδέΐ μόνο στή δική μας μοβυσμένη κρίση καί μάβιστα σέ δέματα ζωής καί δανάτου τής ψυχής τοϋ άββου. Ή πβάνη καφοφυβακτεϊ νά μάς γεβάσει, μάβιστα αν τό όποιο καβό τοϋ άββου δίγει κάπου τή μικρότητά μας.

Ή συγκύπτουσα γυναίκα μένει δεμένη άπό τόν σατανά 18 χρόνια. Ή άνόρδωσή της μέ μόνο τό βόγο τοϋ Χριστοϋ καί ή πηγαία δοξοβογία της πρός τόν Θεό δέν συγκινοϋν τόν άγανα- κτισμένο άρχισυνάγωγο. Ή έρώτηση πού τοϋ κάνει ό Χρι­στός, αν ό ϊδιος τήν ήμέρα τοϋ Σαββάτου δέν β ύ νει καί δέν ποτίζει τά ζώα του, άποκαβύ- πτει τήν κρυμμένη ύποκρισία του. Στήν ούσία τό δαϋμα τοϋ Χριστοϋ μειώνει τό δικό του κύρος, τήν έξουσία στούς συ­νανθρώπους του, πού δέν τούς θεωρεί βέβαια άδεβφούς του.

Στόν παράβυτο ή θεραπεία δέν περιορίζεται μόνο στό βόγο. Ή έντοβή τοϋ Κυρίου είναι νά βγει νά περπατάει στούς δρόμους ση­κώνοντας τό κρεβάτι του, όπου έμενε κατάκοιτος τόσα χρόνια. Ή παράβαση τοϋ Σαββάτου ξεπερνάει κάδε όριο. Ή πρόκβηση όβο- φάνερη, άββά μιά πρόκβηση πού γίνεται πρόσκβηση γιά ύπέρβαση τοϋ φτωχοϋ νόμου μπροστά στό δαϋμα, μπροστά στήν άμετρη χα ρά τοϋ θεραπευμένου, μπροστά στήν άφεση των άμαρτιών του, μπρο­στά στήν καινούργια ζωή πού άνοίγεται μπροστά του. Μιά πρόκβηση πού γίνεται πρόσκβηση νά άποδειχδοϋμε κι έμεΐς οί άββοι, άνθρω­ποι άβηδινοί γιά όσους τόσα χρόνια στερήθηκαν τήν ανθρωπιά μας. >

Στό θαϋμα τοϋ τυφβοϋ άνοίγουν τά δικά του μάτια καί τυ- φβώνονται οι άββοι γύρω του. Οι γονείς του άπό τό φόβο καί οι Φαρισαίοι άπό τό φθόνο. «Ούτος ό άνθρωπος ούκ έστι παρά τοϋ Θεοϋ, ότι τό σάββατον ού τηρεί» (Ιω. θ ' ι 6). Ο ί«παραβάσεις» τοϋ νόμου άπό τόν Κύριο όβοφάνερες. Δέν θεραπεύει μόνο μέ ένα Του βόγο. Σκύβει στή γη, παίρνει χώμα, πβάθει πηβό μέ τό σάβιο Του, άβείφει τά κβειστά μάτια τοϋ τυφβοϋ μέ τά δά- χτυβά Του. Άκουμπά στοργικά τόν άνθρωπο πού γεννήθηκε στόν κόσμο αύτό τυφβός μόνον «ινα φανερωθή τά έργα τοϋ Θεοϋ έν αύτώ» (Ιω. θ ' 3)·

Στόν έπίβογο αύτοϋ τοϋ θαύματος ό Χριστός άποκαβύπτει καί τό βόγο τής δικής Του παρουσίας στόν κόσμο. «Εις κρίμα εγώ εις τόν κόσμον τοϋτον ήβθον, ϊνα οί μή ββέποντες ββέπωσι καί οί ββέποντες τυφβοί γένωνται» (Ιω. θ ' 39λ Ή παρουσία Του στόν κόσμο μάς κρίνει. Ύ στερα άπομένει ή δική μας στάση άπέναντι στούς βόγους Του καί τά έργα Του. Αύτή μάς διακρί­νει, μάς κατατάσσει σέ δικούς Του καί ξένους, σέ ββέποντες καί μή ββέποντες. Άποδεικνύει πόσο μποροϋμε νά καταβά- βουμε, πόσο άντέχουμε νά ύπακούσουμε στό θέβημά Του.

Τέβος ή σκηνή είδυββιακή. Ό Χριστός καί οί μαθητές του περπα­τούν δίπβα στά κατάσπαρτα μέ όβόκαρπα στάχυα χωράφια. Πεινα- σμένοι οί μαθητές, κόβουν στάχυα, βγάζουν σπόρους σιτάρι καί τρώνε καί είναι Σάββατο.

Ό Χριστός κατακρίνεται γιά τή μή έπιτίμηση των μαθητών Του.Ή άπάντησή Του ξεπερνάει τά συνηθισμένα άνθρώπινα. Ή πράξη

τών μαθητών Του συγκρίνεται μέ τήν πράξη μεγάβων ηγετών, ηρώων, όπως τοϋ Δαβίδ καί τών συντρόφων του, πού πείνασαν καί έφαγαν τούς ιερούς άρτους τής Προθέσεως, ά ββά καί μέ τήν πράξη τών ιερέων πού ύπηρετοϋν στό Ναό τό Σάββατο χω ρίς νά τό βεβηβώνουν.

Οί μαθητές τοϋ Χριστού εΐναι έκείνη τήν ώρα στήν ύπηρεσία Του, στήν ύπηρεσίαΈκείνου ό όποιος «μεΐζων έστί τοϋ ίεροϋ», τοϋ ιερότερου χώρου καί χρόνου στόν κόσμο. Ποιός βρίσκεται ικανός νά καταβάβει τή μυστική σημασία αύτοϋ τοϋ βόγ— ου;

Καί προσθέτει: «Εί δέ έγυώκειτε τί έστιν έβεον θέβω καί ού θυσίαν, ούκ άν κατεδικάσατε τούς άναιτίους. κύριος γάρ έστιν ό υιός τοϋ άνθρώπου καί τοϋ σαββάτου» (Ματθ. ιβ ' γ-8). Ε ά ν μπορούσατε νά καταβάβετε τί σημαίνει ότι προτιμώ πάνω άπό τή θυσία σας γιά τήν τήρηση τοϋ νόμου τό έβεος τής άγάπης, τότε θά κρίνατε διαφορετικά. Θά μπορούσατε, πέρα άπό τό θαϋμα, νά θαυμάζετε αύτή τή μή τή­ρηση τοϋ Σαββάτου, τήν ύπέρβασή του χά ριν τών άδεβφών σας.

Θά μπορούσατε νά ύψωθείτε πάνω άπό τά συνηθισμένα άνθρώ­πινα, νά φτάσετε στά μέτρα τοϋ «Υίοϋ τοϋ άνθρώπου», νά άγγίξετε τή θεία φιβανθρωπία, νά γνωρίσετε άββη βογική, πού ξεπερνάει τή στε­νόκαρδη δική σας, ν ’ άποκτήσετε σπβάγχνα καί «νοϋν Χριστού» (Α ' Κορ. 6 ' 16).

Δράβη μαα τεΰχος52g. ΜΑΙΟΣ 2015

Ή Ιστορία πού άκοβουθέΐ, άπόβυτα άβηθινή, δέν είναι ή μόνη ατό είδος

της. Τήν άφιερώνουμε, χω ρίς ίχνος έκδικητικότητος, στήν κα Μέρκεβ, οτόν κ. Σόιμπβε καί σ όβους τούς συμπατριώτες τους, πού ένώ ή χώ ρα τους κέρδισε δισεκατομμύρια άπό τήν κρίση στήν Έββάδα, φέρονται στούς "Εββηνες μέ χαρακτηριστική άστοργία, άγερωχία καί σκβηρότητα.

Ή σύνταξη

Ό Δάκων καταγόταν άπό ένα χωριό τής Δράμας, όπου εΐχαν εγκατα­σταθεί οί παππούδες του, πρόσφυγες άπό τόν Πόντο. Στήν κατοχή, δω­δεκάχρονο παιδί, δούβευε σ ένα εστιατόριο στή Δράμα, ένώ ό πατέρας του, γιά νά γβυτώσει τά πέντε μεγαβύτερα άγόρια του άπό τούς Βούβγα- ρους πού κατείχαν τό χωριό τους, τά πήρε καί πέρασε στή γερμανοκρα- τούμενη ζώνη. Προσωρινά σταθμέυσαν γιά δύο βραδιές στό χωριό Κάτω Κερδύβια. ’Έφτασαν έκέϊ τή νύχτα τής ι 6ης ’Οκτωβρίου 1941 · Στις ΐγ ήρθαν Γερμανοί στρατιώτες στά Κερδύβια. Μάζεψαν τόν πβηθυσμό, συγ­κέντρωσαν τούς άνδρες άπό 14 μέχρι 6ο χρονώ μπροστά d ένα όρυγμα καί τούς σκότωσαν μέ τήν κατηγορία ότι βοηθούσαν τούς άντάρτες. Τά σπίτια τά κατάβρεξαν μέ βενζίνη καί τά έκαψαν. Ανάμεσα στούς νεκρούς - ένοχοι, άθώοι άδιακρίτως - συγκαταβέγονταν κι ό πρόσφυγας άττ τό χωριό τής Δράμας καί τά πέντε του παιδιά πού εΐχαν έρθει στή γερμαυο- κρατούμενη ζώνη γιά νά γβυτώσουν άτι τή βαρβαρότητα των Βουβγά- ρων. Σκύβιασε ό Δ άκω ν■ είπε νά πάρει τά όπβα, ν’ άνέβει στό βουνό, παιδί πράμα, βυπήθηκε όμως τή χαροκαμένη μάνα του κι έμεινε. >·

Τεύχος 529, ΜΑΪΟΣ 2015 Μ Δ φ ά β ϊΐ μ α € 201

Τά χρόνια πέρασαν■ πένθος, πόβεμος, φτώχεια. Μετά τόν έμφύβιο, στά πρώτα χρόνια της δεκαετίας τοϋ βο. ό Δάκων, άφοϋ κήδεψε τή μάνα του, άποφάσισε νά ξενιτευτεί γιά νά οίκονομηθεΐ κάπως καί νά παντρευτεί. Μάζεψε τά φτωχά μπογαβάκια του καί πήρε τό τρένο γιά τή Γερμανία. Έπιασε δουβειά σέ μιά μεγάβη α ύτοκινη το6ιομηχανία καί δούβεψε φιβότιμα κι επινοητικά- σ ’ όποιον τομέα τόν πήγαιναν ή έργα- σία πρόκοβε."Έμενε σ ’ ένα δωμάτιο πού νοίκιαζε άπό μιά γριά γερμανίδα. Ό άντρας της είχε σκοτωθεί νέος στόν Β ' Παγκό­σμιο Πόβεμο καί μεγάβωσε μόνη της τά δυό της παιδιά. Αύτά, άφοϋ άποκαταστάθηκαν, εύχαρίστησαν τή μάνα τους γιά τήν προσφορά της, τή βοήθησαν νά έγκατασταθεί στό μικρό δια­μέρισμα - άπ’ τό οποίο ύπενοικίασε τό ένα δωμάτιο στόν Λάκη - καί τής άνακοίνωσαν πώς είναι ποβύ άπασχοβημένοι καί δέν μποροϋν νά τήν έπισκέπτονται. Ούτε αύτή μπορεί νά τούς έπισκέπτεται, γιατί οί γυναίκες τους εΐναι έργαζόμενες καί τήν Κυριακή δέχονται τις δικές τους μητέρες.

”Ετσι ό Δάκων έγινε τό παιδί τής γερμανίδας γερόντισσας. Παρέββεψε τό ότι ήταν άμείβικτη μαζί του στήν τήρηση τής συμφωνίας ένοικίασης: δέν μπορεί νά χρησιμοποιεί τό ζεστό σαβονάκι, ούτε καί όταν εΐναι άδειο, κι ή χρήση τοϋ βουτροϋ μέ ζεστό νερό έπιτρέπεται μόνο μία φορά τήν έβδομάδα. Πα­ρέββεψε τό ότι, όταν ή κυρία Sietens είχε ένα μόνο γβυκό, τό έτρωγε κομψότατα μπροστά του βέγοντας, βυπάμαι, έχω ένα μόνο. (Ποτέ δέν είχε δύο- δέν ήταν σπάταβη). Ό Δάκων, άν είχε ένα μόνο γβυκό θά τό ’δίνε στόν ξένο. Ά β β ά δέν είχε κανένα. “Οταν βέβαια τοϋ έστεβναν οι συγγενείς δέμα μέ πον­τιακές νοστιμιές, τις μοιραζόταν μαζί της. Καί όταν, άπό καψό σέ καψό, τοϋ δάνειζε ένας φίβος τό σαραβαβάκι του γιά τό Σαββατοκύριακο, μέ τά β ίγα βεφτά του έβαζε βενζίνη κι έβγαζε τή γερόντισσα βόβτα, πού δέν τή νοιαζότανε κανείς. Τή βυπόταν. Έ ββεπε σ ’ αύτήν, τή χαροκαμένη του μάνα.

Ούτε μιά φορά δέν σκέφτηκε - όταν συχνά έρχόταν άντι- μέτωπος μέ τήν άπάνθρωπη σκβηρότητα τών έργοδοτών, τήν άτεγκτη τήρηση τών κανόνων εκ μέρους τής γριάς ή τών παι­διών της - ούτε μιά φορά δέ σκέφτηκε: «αύτοί στό βάθος τους εΐναι άκόμη Ναζί». Ούτε μιά φορά δέ συσχέτισε τούς συγκε­κριμένους άνθρώπους, μέ τούς οποίους συνεργαζόταν ή συγ­κατοικούσε, μέ τό άπάνθρωπο φονικό τών Κερδυβίων. Ποιός βεβούδινος Θεός δούβευε μέσα του τή συγχώρεση, προσπα­θώντας νά τόν τραβήξει στό δρόμο τής κάθαρσης άπό «πάσαν έμπαθή νέκρωση»; Ποιοι παποϋδες, πρόσφυγες έκ μετα­ναστών άρχαιόθεν μεταναστευόντων, τοϋ είχαν άνοίξει δρό­μους νά ποβιτεύεται στά ξένα; Δέν εΐναι άγνωστο. 7Ηταν γ ι’ αύτόν ζήτημα στοιχειώδους νοημοσύνης καί άξιοπρέπειας νά μήν άποδίδει στούς άπογόνους τά έγκβήματα τών προγόνων, καί νά μήν άπαξιώνει συββήβδην ένα βα ό άπό τά σφάβματα

2 0 2 Δραοη JfMUS Τεΰχος 5 29 · ΜΑΪΟΣ 2015

κάποιων. Έ ξάββου αύτό άνήκει ατά περα­σμένα κι ό κόσμος πάει μπροστά, καινούρ­γιος, μοντέρνος, υποσχόμενος άνάπτυξη καί εύημερία. Καί άνθρώπινες σχέσεις μέ τά παι­διά τής κυρίας Sietens.

"Ετσι όταν, σύντομα, άξιώθηκε νά έπιστρέ- ψει στήν πατρίδα του, νά παντρευτεί, νά χτί­σει βίγο - βίγο μέ τήν έργατικότητά του ένα σπιτάκι έξοπβισμένο μέ γερμανική οικο­σκευή, θεωρούσε μεγάβη του χα ρά νά καβέ- σει στό σπίτι του τά παιδιά τής κυρίας Sietens καί νά τούς φιβοξενήσει. Ξόδεψε γ ι’ αύτή τή φιβοξενία σπάταβα, βεφτά πού, άν τά έκανε 6 χρυσές βίρες, θά τοϋ βρίσκονταν κατόπιν στήν ώρα τής οικονομικής κρίστις - ήταν ββέ- πετε σπάταβος. Χάρηκε γιά τήν κοινωνική τους άνέβιξη, ακούσε τις έκβεπτυσμένες καυ- χησιές τους γιά τήν έταιρεία τους, ή οποία είχε τή δύναμη (κβείνοντας συμφωνίες κάτω άπό τό τραπέζι) νά άνοίξει δουβειές σέ όποιο μέρος τής Έ ββάδας ήθεβε προωθώντας τήν άνάπτυξη (καί τή διαφθορά). Τούς γύρισε σέ όβα τά όμορφα μέρη τής περιοχής του, τούς πήγε στήν Άμφίποβη, κι όταν πέρασε μπρο­στά άπό τά Κερδύβια δέν μπήκε μέσα, όπως συνήθιζε, ν ’ άνάψει ένα κεράκι στόν τόπο τής θυσίας, ούτε είπε τίποτε, γιά νά μήν τούς πβη- γώσει. Τούς ψίβεψε σέ παραθαβάσσια ταβερ- νάκια, έβαβε γ ι’ αύτούς στή σούββα άρνί κι έκανε στήν αύβή τοϋ ιδιόκτητου σπιτιού του πανηγύρι γιά τούς φίβους άπό τά παβιά. Κείνοι είχαν ξανάρθει ποββές φορές στήν Έ ββάδα, ά ββά πακέτο (all inclusive) μέ πτήση τσάρτερ κατευθείαν στήν πισίνα πεν- τάστερου ξενοδοχείου καί δέν τό κούνησαν άπό κεϊ. Ό Λάκων τέτοιες ποβυτέβειες δέν τις ήξερε, άφοϋ δ,τι τοϋ περίσσευε τό ’ρ ίχνε στό σπίτι ή στή δουβειά, άββά δέν τις έκτιμοϋσε κιόβας, ώς πβαστικές.

Σ ’ ένα έξοχικό περίπατο μαζί τους άπβωσε τό χέρ ι κι έκοψε γ ι’ αύτούς δύο κβαράκια δυόσμο πού ξεχείβίζαν άπό ένα χαμηβό φρά­χ τη ■ ό κανόνας πού ήξερε ό Λάκω ν ήταν πώς, δ,τι βγαίνει έξω άπό τόν φράχτη, είναι τοϋ περαστικού, ιδίως άν αύτός είναι ξένος ή πεινασμένος γιά ψωμί ή διψασμένος γιά άνθρωπιά. Οι Γερμανοί ϋψωσαν τό δάχτυβο

καί τοϋ είπαν: Nein. (Όχι.) Ό κανόνας πού έφάρμοζαν αύτοί ήταν: ριήν κάνεις τίποτε (τουβάχιστον πάνω άπό τό τραπέζι) πού, άν γενικευτεί, θά είναι κακό. Ή οίκοβογική καί ηθική τους συνείδηση δέν τούς έπέτρεπε νά δεχτούν τό κβοπιμαϊο. Τήν άμηχανία άπό τή σιωπηρή καταγγεβια τής κβοπής διέβυσε ή νοικοκυρά τοϋ δυόσμου, πού βγαίνοντας στήν αύβή θέρισε τό μισό παρτέρι καί τό πρό- σφερε στούς Γερμανούς βέγοντας: «κόψε, μάνα μου, νά μυριστείς».

Τά χρόνια π φ α σ α ν κι ήρθε ή οικονομική κρίση. Τότε βοιπόν, μιά μέρα, γέρος πιά ό άββοτε μετανάστης, ό Λάκων, είδε στήν τη- βεόραση, γέρους πιά, άββά οικονομικά ισχυ­ρούς τούς παβιούς του γνωστούς, τούς άδεβφούς Sietens. ~Ηταν οργισμένοι, είχαν προτεταμένο τόν δείκτη τής άπωθημένης προ- τεσταντικής τους ήθικής (εύνομία πάνω άπό τό τραπέζι, έβεγχος άπό τούς ισχυρούς των πρωτοβουβιών κάτω άπό τό τραπέζι) καί δια­μαρτύρονταν έντόνως: «Στήν Έ ββάδα συναν­τήσαμε ποββή διαφθορά. Άπόχτησαν δβοι ιδιόκτητα σπίτια. Οι Έ ββη νες είναι τεμπέβη- δες, σπάταβοι, γβεντζέδες. "Ως πότε θά πβη- ρώνουμε γ ι’ αύτούς:». Γύρω τους ένα πβήθος δημοσιογράφων καί άββω ν ομοεθνών τους έπιδοκίμαζαν τά βεγόμ ενα : «Όβοι οι νότιοι τέτοιοι είναι. PIGS».

Έμεινε μετέωρος. Άναυδος. Ή θεβε κάτι νά πει. Κάτι νά τούς ζητήσει πίσω. Κι αύτό δέν ηταν ό ιδρώτας πού έχυσε δουβεύοντας στά έργοστάσιά τους, τότε πού ή Γερμανία ξανα- γεννιόταν μέσα άπό στάχτες. Δέν ήταν τά ποντιακά έδέσματα■ γιά τις βόβτες τής γερόν- τισσας ούτε βόγος. Αύτές ήταν τεβείως χά ρι­σμα. Δέν ήταν οί «σπατάβες» τής φιβοξενίας. Ή θεβε πίσω κάτι πού δέν ήταν δικό του. Ή θεβε τό άρωμα τοϋ δυόσμου, έκεϊνο τό «κόψε, μάνα μου, νά μυριστείς». Κ ι ήθεβε πίσω τήν έμπονη σιωπή του γιά τό όβοκαύ- τωμα των Κερδυβίων. Ή θεβε κάτι σάν άπο- ζημίωση γιά τή διάψευση των θρυβούμενων περί εύρωπαϊκοϋ ήθους: «Οί άνθρωποι έχουν παιδεία. Ό κόσμος πάει μπροστά».

Τ εύ χ ο ς 529, ΜΑΪ'ΟΣ 2015

τζ·

Λ Λ ρ ά ν η p m

Σ τούς κοσμογουικούς καιρούς μας έχει 7τβέον καταστεί συνείδηση σέ ό/la τά κράτη, άκόμη καί σ αύτά πού ώς χθ ές ήταν σχεδόν άγνωστα, ότι είναι επιτα­κτική άνάγκη νά άνατρέξουν στις ρίζες τους.

Νά οργανωθούν. Νά ύπογραμμίσουν τήν ταυτό­τητά τους. Νά οχυρωθούν μορφώνοντας τή νε­ολαία τους.

Τό δικό μας κράτος άκοβουθεϊ άντίθετο δρόμο. Διαπρέπουμε στις μίζες, στις καταχρή­σεις, στά πάσης φύσεως σκάνδαβα, στήν ψή­φιση νόμων πού νομιμοποιούν τήν άνηθικότητα, τή διάβυση τής οικογένειας, τήν άποϊέρωση τής κοινωνίας. Ψηφίζουμε νόμους πού ένισχύουν τήν άνθεββηνική οικογενειακή καί ποβιτική παιδεία, πού νοθεύουν τή γβώσσα καί έπιδάβ- βουν τή βήθη ή τή στρέδβωση τής ιστορίας μας.

Π αράββηβα τά τεβευταϊα χρόνια έκανε τήν έμφάνισή του στήν πατρίδα μας κι ένα άββο διαβυτικό φαινόμενο: ή ίσβαμοβαγνεία. Σαρώ­νει τήν Έ ββάδα πρωτόγνωρος βίδας φιβοϊσβα- μισμοϋ. Κινήσαμε γή καί ούρανό, φθάσαμε ώς

τό Συμδούβιο τής Επικράτειας γιά νά έπιτύ- χουμε τήν άνέγερση ίσβαμικοΰ τεμένους στήν καρδιά τοΰ έββηνισμού. Στή Θεοβο- γική Σχοβή τού Άριστοτεβείου Πανεπιστη­μίου Θεσσαβονίκης, πού τή θεωρούσαμε καύχημα ’Ορθοδόξου Θεοβογίας καί πνευ­ματικότητας καί βόγω τής γειτνιάσεως καί τής σχέσεώς της μέ τό Άγιον Όρος, όχι βίγοι καθηγητές της τό ’δαβαν δαθιά μές στήν καρδιά τους νά Ιδρύσουν Τμήμα Ίσβαμικών Σπουδών. Δηβαδή έκκοβαπτήριο Ταβιμπάν! Οι ηγέτες μάβιστα τού τόπου μας, διά στόμα­τος τού Υπουργού Παιδείας, έσπευσαν νά μάς ποΰν ότι αύτή «ή άπόφαση έχει χα ρα ­κτηριστικά κράτους δικαίου»!...

Παράββηβα ό ρέκτης δήμαρχος τής συμ­πρωτεύουσας έξήγγειβε τήν ίδρυση Μου­σείου Ίσβαμικής Τέχνης, ένώ δέν κρύβει τόν ένθουσιασμό του διότι συμμετέχει στό μου- σουβμανικό ίφτάρ (τό δείπνο μετά τήν όβοή- μερη νηστεία στήν περίοδο τού Ραμαζανίου) μέ τουρκικές προσωπικότητες, μέ πρώτο καί

204 Μ Δράβη μοβ Τ ε ΰ χ ο ς 5 29 > Μ ΑΪΟΣ 2015

καβύτερο τόν Τούρκο Υπουργό Υγείας Μεχ- μέτ Μουεζίνογβου, πού μπαινοβγαίνει στήν Έ ββάδα σάν ατό σπίτι του καί κηρύσσει ανοι­χτά ΰτι ή Θράκη είναι τό κομμένο χέρ ι τής Τουρκίας, χειροκροτούμενος άπό Έ ββηνες βουβευτές! ΟΙ Έ ββηνες αύτοί βουβευτές ούτε κάν ένοχβήθηκαν άπό τά ποβιτικά κόμματα στά όποια άνήκουν, ούτε καί ή έββηνική Βουβή τούς άνακάβεσε στήν τάξη! Ταυτό­χρονα διορίζουμε δεκάδες ιμάμηδες στή Θράκη, ένώ στόν ορθόδοξο έββαδικό χώρο ορίσαμε νά διορίζεται ένας ιερέας γιά κάθε 5 ιερείς πού θά συνταξιοδοτοϋνται!...

Φαίνεται ότι ή άγάπη μας στήν πατρίδα Έββάδα έχει όβότεβα ψυγεϊ. "Οτι ή μνήμη μάς έγκατέβειψε. Ξεχάσαμε π.χ. ότι τό 1822 άπό τις 118.000 Έ ββήνων τής Χίου οι Τούρκοι άφησαν μόνο 2.000! Τούς αββους τούς... έσφαξαν. "Οτι αίχμαβώτισαν 30.000 έββηνό- πουβα καί τά πούβησαν στήν Άνατοβήή). Γιά νά μήν έκταθοΰμε καί σέ άββες «άνδραγα- θίες» τών Τούρκων.

Μάς έγκατέβειψε βοιπόν ή μνήμη ή πάθαμε παράκρουση. Διαφορετικά δέν έξηγοΰνται τά έκφυβιστικά αύτά φαινόμενα, πού τά ντύ­νουμε μέ τόν μανδύα τής... προόδου! Γ ι’ αύτό καί έφησυχάζουμε γιά τά τεκταινόμενα αύτή τή στιγμή - φανερά καί μυστικά - στή Θράκη. Τά «προοδευτικά» μας ΜΜΕ ιδρώνουν νά μάς έκμάθουν τήν τουρκική γβώσσα μέ τά τουρ­κικά σίριαβς πού διαδέχονται τό ένα τό άββο. Ή Τουρκία πανηγυρίζει κάθε 2θή Ίου βίου τήν δήθεν «ειρηνική» είσβοβή καί κατοχή της στήν Κύπρο καί μάς έμπαίζει έπί τέσσερις δεκαετίες μέ τά πισωγυρίσματά της στις άτέρμονες συ- νομιβίες, στις όποιες άρνεϊται πεισματικά νά συνεργαστεί. Παράββηβα άββοιθωρίζει πρός τά αίγαιοπεβαγίτικα νησιά μας καί δέν κρύβει τούς πόθους της μέ τις σχεδόν καθημερινές παραβιάσεις τού έναέριου χώρου μας καί μέ τά άντιτορπιβικά της πού φθάνουν ως τό Σού­νιο... καί τό Barbaros νά κάνει προκβητικά έρευνες στήν κυπριακή ΑΟΖ.

Κι έμεϊς, ένα έθνος πού έχουμε κάθε βόγο νά καυχόμαστε γιά τούς ύπέρ έβευθερίας άγώνες μας, σιωπούμε αίδημόνως στοιχοϋντες όχι στό παράδειγμα τών προγόνων μας, άββά στις ψοφοδεεϊς φωνές σύγχρονων αύτόκβη- των ή έκβεβεγμένων ήγετών μας. ΟΙ ποβιτικοί μας, έκτός έβαχίστων έξαιρέσεων, ή έπαμφο-

τερίζουν ή σιωπούν. Π αράββηβα κάποιοι άκαδημαϊκοί (;) δάσκαβοι έξαντβοϋν τό χρόνο τους σέ μεβέτες μέ στρεββή κατεύθυνση, γιά νά ξαναγράψουν τήν ιστορία μας. Διότι, βένε, οί ώς τώρα Ιστορικοί μάς τή δίδαξαν βάθος. Κι ούτε πού ρωτούν οί όψιμοι αύτοί ιστορικοί τούς αύτόπτες μάρτυρες, πού εύτυχώς ζοΰν άκόμη καί έχουν ζωντανές τις μνήμες. Ξεχνούν όμως όβοι αύτοί οι νεόκοποι ιστορικοί ότι ή ιστορία δέν «ρε-που-σά-ρε-ται»!...

Έτσι μέσω μιάς άνιστόρητης ιστορίας, μιάς προφανώς άρριζης παιδείας καί μιάς νοθευ­μένης κουβτούρας, προσφέρεται στό βαό μας καί προπαντός στή νεοβαία μας ύπνωτικό άντί σπιθόβοβο πνεύμα, ναρκωτικό άντί γενναίο φρόνημα, ήρωίνη άντί ήρωισμός, εύτεβεΐς έπι- θυμίες άντί ύψηβά ιδανικά. Αύτά όβα τά χβευάζουμε. Έ κεϊ φθάσαμε.

Άββωστε καί τά ποβιτικά κόμματα κανέναν δέν μπορούν νά έμπνεύσουυ, έπειδή άντί ν ’ άνεβάσουν τήν κοινωνία, τήν ύποβιβάζουν. Ακοβουθούν μάββον τήν τακτική τών προ­ηγουμένων κομμάτων, όπως τήν παρουσιάζει ό Ροΐδης, ό όποιος έγραψε: «Κόμμα (είναι) όμάς άνθρώπωυ, είδότων νά άναγινώσκωσι καί νά άρθρογραφώσιν, έχόντων χέϊρας καί πόδας ύγιεΐς, άββά μισούντων πάσαν έργα- σίαν, οϊτινες ένούμευοι ύπό ένα οίονδήποτε αρχηγόν, ζητοϋσι νά άναβιβάσωσιν αύ τόν διά παντός μέσου εις τήν έδραν πρωθυπουργού, ϊνα παρέχη αύτοϊς τά μέσα νά ζώσι χωρίς νά σκάπτωσι».

Θά ’ταν άραγε σκβηρό νά πούμε ότι μέ όβα αύτά πού συμβαίνουν στήν πατρίδα μας καί πού περιγράψαμε μέ ποβύ άδρές γραμμές, είμαστε άξιοι τής τύχης μ α ς;

ν.π.6.

(*) Γιά τις σφαγές της Χίου τό 1822 παραπέμπουμε στό 6ι6βίο: Απομνημονεύματα Ποβιτικά τοΰ Βαχίτ Πασά, τοποτηρητοϋ τήςΧίου τώ 1822, μτφρ. Δ.Ε.Δ., έ ν ’Ερμου- πόβει Σύρου. ι8 6 ι. Ββ. έπίσης History o f the M as­sacre o f the Greeks on the island ofScio by the Turks with various adventures in Greece and America, by C. P. Castanis, Philadelphia 1853 - Άπό τήν 'Ιστορία τών Σφαγών τής Χίου (1822), Πρόβογος καί μετάφρασις τοΰ Δ ' κεφαβαίου ύπό Μαρίας Γ. Γιατράκου, Άδήναι 1978-

Κατά τόν Βαχίτ Πασα τό 1822 ή Χίος «ειχεν ύπέρ τούς όγδήκοντα χιβιάδας άπιστων ραγιάδων (δηβ. Έ ββή­νων), άφ’ ετέρου μόβις χιβίους ίσβάμιδες (δηβ. Τούρ­κους)», δ.π., σεβ. 5 7 ·

Τεύχος 529, ΜΑΙΟΣ 2015 « Λ J ip tH ftJ fU U i

Μ Αβά&η p m Τ εύ χ ο ς 529. Μ ΑΙΟΣ 2015

Μωοάβ ι ο λ ο γ ι κ ο ύ ς γ ο ν ε ί ς

Βημα δημιουργίαςσχεδιασμένων μωρών;

Έμμ.Ά μ . ’

τ. Συντ/στή Δ/ντή Χειρ/γοϋ ΕΣΥ

τις άρχές Φεβρουάριου τοϋ 2015 ή Άγγβική Βουβή τών Κοινοτήτων, μέ ψήφους 382 έναντι 128 ένέκρινε τή

δημιουργία μωρών μέ τρεις βιοβογι- κούς γονείς, δύο γυναίκες καί έναν άνδρα, καί περίπου τρεις έβδομάδες άργότερα ή Βουβή τών Λόρδων, μέ ψήφους 28ο έναντι 48, τήν έπικύρωσε. Ή δημιουργία τέτοιων μωρών ύποβογίζεται ότι θά άρχίσει τό φθινό­πωρο τοϋ 201Q, κα·ί ή γέννηση τών πρώτων τέτοιων παιδιών άναμένεται τό 2016.

Στόχος τών επιστημόνων άπό τό Πανεπιστή­μιο τοϋ N ew castle τής Άγγβίας πού ανέπτυ­ξαν τή μέθοδο, εΐναι ή έπιδίωξη γέννησης ύγιών παιδιών άπό γυναίκες μέ έβαττωματικό μιτοχονδριακό DNA. Τά μιτοχόνδρια άποτε-

βουν τό ένεργειακό «έργοστάσιο» τοϋ κυττά­ρου, περιέχουν δικό τους DNA, 3 6 μέ 37 γο­νίδια, καί κβηρονομούνται μόνο άπό τή μητέρα. ”Ετσι μητέρες μέ έβαττωματικό μιτο- χονδριακό DNA γεννούν παιδιά μέ δύσκοβα καί θανατηφόρα γενετικά νοσήματα, τά μίτο- χονδριακά άποκαβούμενα νοσήματα.

Στόχος τής προτεινόμενης μεθόδου είναι ή άντικατάσταση των έβαττωματικών μιτοχον­δρίων τής μητέρας μέ ύγιή μιτοχόνδρια άπό δότρια γυναίκα γιά τή γέννηση ύγιών παιδιών.

Ή μέθοδος είναι παραββαγή τής έξωσωμα- τικής γονιμοποίησης, καί ή άντικατάσταση των έβαττωματικών μιτοχονδρίων τής μητέρας άπό τά ύγιή μιτοχόνδρια τής δότριας μπορεί νά γίνει εϊτε στό έπίπεδο τοϋ ώαρίου εϊτε στό έπίπεδο τοϋ γονιμοποιημένου ώαρίου, δηβαδή τοϋ ζυγωτοϋ. Τά μωρά αύτά μέ τούς τρεις 6ιο- βογικούς γονείς (πατέρας, μητέρα καί δότρια) έχουν τό gg,g8°/o τοϋ γενετικού τους ύβικοϋ άπό τόν πατέρα καί τή μητέρα (πυρηνικό DNA)

δρίων γίνεται μέ τή δεύτερη μέθοδο, στό έπί­πεδο τοϋ ζυγωτοϋ, δήμιουργοϋνται δύο έμβρυα άπό τά όποια προκύπτει ένα τρίτο μέ τό γενετικό ύβικό άπό τούς τρεις γονείς, τό όποιο καί έμφυτεύεται στή μήτρα τής μητέρας πρός κυοφορία, ένώ τά δύο πρώτα καταστρέ- φονται. ’Ά ν μάβιστα χρησιμοποιηθεί τό πρω- τόκοββο τής έξωσωματικής γονιμοποίησης, τότε θά δημιουργοϋνται περισσότερα τοϋ ενός έμβρυα, καί τά έμβρυα πού θά καταστρέφον- ται θά είναι ποββαπβάσια των δ ύ ο .'Όμως τό ζυγωτό δέν είναι μιά άπβή βιοβογική οντό­τητα, άββά μιά έμψυχη άνθρώπινη ύπαρξη σύμφωνα μέ τή γνώμη ποββών επιστημόνων, άββά καί μέ τή διδασκαβία τής ’Ορθόδοξης Έκκβησίας μας, καί άρα ή μέθοδος αύτή πά­σχει ηθικά καί θεοβογικά, άφοϋ θά ύπάρχει καταστροφή άνθρώπινης ζωής.

Ή καταποβέμηση τών άσθενειών καί ή γέν­νηση ύγιών παιδιών άσφαβώς είναι στόχος άπόβυτα θεμιτός, άββά αύτό δέν μπορεί νά

ίί Ή καταπολέμηση τών άσθενειών καί ή γέννηση ύγιών παιδιών άσψαλώς είναι στόχος απόλυτα θεμιτός;

άλλά αύτό δέν μπορεί νά γίνει μέ παρεμβάσεις πού ά λλοιώνουν αύτή τήν ίδια τή ζωή ή καταστρέφουν ζωή I I

γιά νά δημιουργήσουν μιά άλλη ζωή I /καί τό 0,02°/ο άπό τήν δότρια (μιτοχονδριακό DNA). Πρέπει όμως νά σηριειωθεϊ ότι τό μιτο- χονδριακό DNA τής δότριας κβηρονομεΐται στούς άπογόνους τών παιδιών αύτών.

"Οπως ήταν φυσικό καί άναμενόμενο. ή πρό­ταση αύτή δημιούργησε άντιδράσεις, ποβύ πριν καί μετά τήν έγκρισή της, άφοϋ ώς ιδέα συζητεϊτο άπό τό 2012. Αρκετοί ειδικοί έπιστή- μονες έπισημαίνουν ότι ή τεχνοβογία αύτή είναι πειραματική καί ύπάρχουν περιορισμέ­νες πβηροφορίες σχετικά μέ τήν άσφάβεια καί τήν άποτεβεσματικότητά της. Ακόμη έπι­σημαίνουν ότι ύπάρχει δικαιοβογημένη άνη- συχία γιά τήν ύγεία τών παιδιών αύτών καί γιά πιθανές βραχυπρόθεσμες καί μακροπρό­θεσμες ββάβες, τόσο τών παιδιών αύτών όσο καί τών άπογόνων τους. Θά πρέπει έπίσης νά σημειωθεί ότι όταν ή μεταφορά τών μιτοχον-

γίνει μέ παρεμβάσεις πού άββοιώνουν αύτή τήν ϊδια τή ζωή ή καταστρέφουν ζωή γιά νά δημιουργήσουν μιά άββη ζωή. Ό σκοπός σέ καμία περίπτωση δέν άγιάζει τά μέσα. Β έ­βαια ύπάρχουν καί άββα ηθικά - ύπό τήν εύρεία έννοια - ζητήματα. Ποιά θά είναι π.χ. ή σχέση τοΰ παιδιού μέ τή δότρια. Θά έχει δι­καίωμα τό παιδί νά γνωρίζει τόν τρίτο γονέα του ή αύτός θά παραμένει άνώνυμος. Ά ββ ο ζήτημα είναι ή κάβυψη τοϋ κόστους αύτής τής παρέμβασης, πού θά είναι ποβύ ύψηβό, όπως άββωστε είναι καί τό κόστος όβων τών ύποβοηθητικών τής άναπαραγωγής τεχνοβο γιών. Ά ν αύτό δέν καβυφ θεϊ άπό δημόσια ή ιδιωτική άσφάβεια, ή μέθοδος θά άπευθύνε- ται μόνο στούς πβουσίους, δημιουργώντας έτσι ζήτημα κοινωνικής διάκρισης.

Ή όβη συζήτηση γιά τά μωρά άπό τρεις γο- >

' ; : - g λ - - ι ■ ■ ' ·· ■Τεύχος $2g. ΜΑΙΟΣ 2015 ¥ Λβάϋη μα 2 0 7if= ϊ | Β 1 Ε ν ■ 'j ϋ Τ .’Η Η Η ·

νεΐς έφερε ξανά στό προσκήνιο τό ζήτημα τής δημιουργίας σχεδιασμένων μωρών, δηβαδή παιδιών μέ προκαθορισμένα χαρακτηριστικά, έπιθυμητά στούς γονείς τους, όπως π.χ. έξωτερική εμφάνιση, έξυπνάδα, μυϊκή δύναμη, ύψος, ή παιδιών άπαββαγμένων άπό νοσήματα καί νοσηρές προδιαθέσεις.Οί τεχνοβογίες τής γενετικής μηχανικής έχουν προχωρήσει άρκετά, καί ή γενετική τροποποίηση άνθρώπινων έμβρύων πρός τήν κατεύθυνση δημιουρ­γίας σχεδιασμένων μωρών φαίνεται ότι σχετικά σύντομα θά περάσει άπό τό μύθο στήν πραγματικότητα. Έάν καί όταν αύτό συμβεΐ, ή κοινωνία θά περά­σει στήν έποχή τής θετικής εύγονικής, πού σημαίνει παρεμβάσεις γιά τή βεβ- τίωση τού άνθρωπίνου είδους. Τά τεβευταϊα χρόνια μέσα στήν έπιστημονική κοινότητα ύπάρχουν έντονες συζητήσεις γιά τά σχεδιασμένα μωρά, τό διαδί­κτυο φιβοξενεΐ μεγάβο άριθμό άναρτήσεων μέ τά ύπέρ καί τά κατά αύτής τής τεχνοβογίας, ένώ πρόσφατα (Ιανουάριος 2015) σέ έκπομπή τοϋ B B C κο­ρυφαίοι σχετικοί έπιστήμονες δηβώνουν ότι ή κοινωνία πρέπει νά προετοι­μαστεί γιά τό ένδεχόμενο αύτό πού πάντως έρχεται. Τό ζήτημα είναι άν ή κοινωνία τεβικά θά έπιτρέψει τέτοιες άκραϊες παρεμβάσεις στόν πυρήνα τής ζωής, ικανοποιώντας τις φιβοδοξίες τών έπιστημόνων καί τις έγωιστικές έπι- θυμίες κάποιων γονέων, ή θά θέσει κόκκινες γραμμές. Μέχρι τώρα οί κβη- ρονομήσιμες στήν επόμενη γενεά παρεμβάσεις στόν γενετικό κώδικα άπαγορεύονταν. Μέ τή δημιουργία μωρών άπό τρεις γονείς ή κόκκινη αύτή γραμμή παραβιάζεται, άφοϋ τό μιτοχονδριακό DNA τής δότριας θά περάσει

Έχουν οί έπιστήμονες τέτοια εξουσία,χρησιμοποιώντας τά επιτεύγματα της γενετικής μηχανικής,

νά άλλάξουν τόν κόσμο καί τήν άνΒρώπινη ζωή σύμφωνα μέ τις δικές τους φιλόδοξες έπιΒυμίες

καί τις χρησιμοΒηρικές άπαιτήσεις τής κοινωνίας,*στούς άπογόνους τών παιδιών αύτών. 'Όμως, άπαξ κάποιος περάσει τήν πιό πάνω κόκκινη γραμμή, εΐναι ποβύ δύσκοβο νά μήν κάνει τό έπόμενο βήμα, πού εΐναι ή δημιουργία σχεδιασμένων μωρών. Αύτός εΐναι ένας έπιπβέον βόγος άντίθεσης πρός τή δημιουργία παιδιών άπό τρεις γονείς. Συχνά οί έπι­στήμονες πού άσχοβοϋνται μέ τή γενετική καί τις παρεμβάσεις της, κατηγο- ροϋνται ότι προσπαθούν νά σφετεριστούν τό ρόβο τοϋ Θεοϋ (play God). Ανακρούοντας τήν κατηγορία αύτή ό βάρδος Winston, κορυφαίος ειδικός έπιστήμονας σέ θέματα γονιμότητας δήβωσε: «Μερικές φορές μάς κατηγο­ρούν ότι παίζουμε τόν Θεό. Δέν προσπαθούμε νά τόν ύποκαταστήσουμε, άπβά προσπαθούμε νά έπαυξήσουμε τά έργα του».

Τό έρώτημα εΐναι: ’Έχουν οί έπιστήμονες τέτοια έξουσία, χρησιμοποιώντας τά έπιτεύγματα τής γενετικής μηχανικής, νά άββάξουν τόν κόσμο καί τήν άνθρώπινη ζωή σύμφωνα μέ τις δικές τους φιβόδοξες έπιΒυμίες καί τις χρη- σιμοθηρικές άπαιτήσεις τής κοινωνίας; Μήπως μέ τή συμπεριφορά τους αύτή οδεύουν στήν περιοχή τής «ύβρεως», τής άναιδοϋς δηβαδή πρόκβησης τοϋ Θεού; Μήπως κάποιοι άπό τούς έπιστήμονες έπιδιώκουν ένσυνείδητα νά παί­ξουν τό ρόβο τοϋ Θεοϋ, θεωρώντας τήν έπιστήμη παντοδύναμη καί ικανή νά δίνει πάντοτε β ύ σ εις:

208 f Jgafc Τ εύ χ ο ς 5-29, Μ ΑΙΟΣ 2015

Σ ένα μαντήβι τύβιξα τις άσβηστες άγάπες

γιά τήν πατρίδα ντυμένος τήν ’Άνοιξη

έφυγα d άπόξενα μάκρη χωρίς συββογή.

Ποβιτεϊες φωτόβουστες. κάββη καί πβοϋτος

συντροφιές νέες, ώσπου φάνηκε μέσα μου ρωγμή

ό νόστος.

'Ο y v p \ < y \ i0 $

τ ον ξινιτ ψίνον

Χρόνια σαράντα άνάπιανα μέ πίκρα τό προζύμι

ώς νά ζυμώσω τοΰ γυρισμού άφρούγιον1 παξιμάδι.

Στό σπίτι μου ή Βύμιση μέ κάνιστρα γεμάτα

καί γώ ζητώ στήν ξενιτειά τήν έβεημοσύνη.

Στό ταγάρι μου ή βύρα χρυσή καί στό πεντάγραμμο τραγούδι έβπιδοφόρο.

Στήν αύβή πασχαβιά καί σπρώχνει τό μάνταβο

πύρινη ή άπαντοχή τής μητρίδος2.

Δίχως βασιβικό καί φοίνικα στήν ξένη γη

στή φτωχή καμαρούβα μου βουβούδια τού κάμπου μου

καί χαραυγές τής καρδιάς μου.

Φωνάζει ή πατρίδα φωνή έχει καί μέ κράζει

ΨΥΧΗ καί μέ καβεϊ.

Βίκτωρις Άβεξανδριανοΰ

ι. κυπριακή διάβεκτος= άφράτο 2. κρητικό ιδίωμα τής πατρίδος

χ ο ς 529, ΜΑΪΟΣ 2015 Μ Λρώατ} μαβ

Ή απόφαση ήταν έξαιρετικά κρίσιμη. Τό έμβό β ιο εΐχε δοκιμασθεϊ έπιτυχώς μόνο σέ u σκύ- βους.Τό έννιάχρονο αγόρι, ό J o sep h Meister, πού εΐχε καταδαγκωθέϊ άπό βυσσασμένο σκύβο τόν Ίούβιο τοΰ 1885 κινδύνευε νά προσββηθεϊ άμεσα καί νά πεθάνει άπό βύσσα.

Ό Παστέρ δέν ήταν γιατρός, ούτε εΐχε άδεια άσκησης ιατρικού έκαγγέβματος. 7Ηταν χημικός έρευνητής μέ μιά σεψά έξαιρετικών πειραμάτων σέ ποββούς τομείς καί έντυπωσιακών έπιτυχιών μέ έμβοβιασμούς ζώων πού κινδύνευαν νά προ- σββηθοϋν άπό άνθρακα, καθώς καί άββω ν άνακαβύψεων. Αύτή τήν ώρα διακινδύνευε τήν έπιστημονική του άξιοπιστία όσο καί τή ζωή τού παιδιού. Συμβουβεύτηκε τούς συνεργάτες του καί άποφάσισε, έμβοβίασε τό παιδί πού σώθηκε άπό τή φοβερή νόσο καί τό βέβαιο θάνατο.

Αύτό τό γεγονός χάρισε στόν Παστέρ παγκό­σμια φήμη, καί «ύμνήθηκε σάν ήρωας». 'Ήρωας τής έπιστημονικής έρευνας, χά ριν ώφεβείας τής άνθρωπότητας.

Έξακοβούθησε νά έργάζεται μέ έξαιρετική έπι- μέβεια καί ακρίβεια, οξυδέρκεια καί έμπνευση, παρά τήν προσωπική του άσθένεια - προσε- ββήθη άπό ήμιπβηγία σέ ήβικία μόβις 4 6 χρό- νων - καί τις οικογενειακές του μεγάβες θβίψεις, όταν έχασε μικρά τά τρία άπό τά πέντε του παιδιά άπό τύφο.

Ό Louis Pasteur (1822-1895), Γ ά β βος χη μικός άυαγνωρι-

σμένος παγκόσμια ώς

«Πατέρας τής Μικροβιοβογίας» καί τής Άνοσοβογίας. Εισηγητής τής «μικροβιακής θεωρίας τών άσθευειώυ», «άκρογωνιαΐος βίθος» στή μοντέρνα ιατρική έπιστήμη. “Οπως έχει γραφεί, «κάθε άνακάβυψη στό έργο τού Παστέρ άντιπροσωπεύει ένα σύν­δεσμο μιάς άδιάκοπης άβυοίδας, πού άρχίζει μέ τή μοριακή άσυμμετρία καί τε- βειώ νει μέ τήν άντιβυσσική προφύβαξη, περνώντας άπό τήν ερευνά του πάνω στή ζύμωση, στό μεταξοσκώβηκα, στις άσθέ- νειες τού κρασιού καί τής μπύρας, στήν άσηψία καί στά έμβόβια».

Ή πρώτη του έπιστημονική έργασία πάνω στή μοριακή άσυμμετρία, πού δια­φοροποιεί τόν οργανικό κόσμο άπό τόν άνόργανο, έγινε ή βάση μιάς νέας έπιστή- μης, τής Στερεοχημείας.

Ύ στερα διαπίστωσε ότι κάθε ζύμωση, όπως τού κρασιού, συνδέεται μέ τήν

γανισμοϋ, ένώ νοσογόνα βακτήρια κάνουν τό κρασί, τό γάβα κ.ά. νά χαβάυε. Τό πρόββημα τό έβυσε μέ τή θέρμανση ) ορισμένα βεπτά στούς 55°. τύ γνωστή σήμερα παγκόσμια ώς παστε­ρίωση.

Ό Παστέρ δεμεβίωσε τούς βασικούς κανόνες τής άποστείρωσης, νι­κώντας τις μοβύνσεις στις χειρουργικές έπεμθάσεις. Συνάντησε βέ­βαια άρχικά μεγάβη άντίδράση άπό τούς κρατούντες στήν άσυνείδητη άσκηση χειρουργικής τής έποχής του μέ θνησιμότητα πού ξεπερνοϋσε τό 50% καί άνακάβυψε 3 βακτήρια ύπεύδυνα γιά άνδρώπινες άσθέ νειες, τό σταφυβόκοκκο, τό στρεπτόκοκκο καί τόν πνευμονιόκοκκο.

Ό Παστέρ, ύστερα άπό σειρά πειραμάτων, άπέδειξε μπροστά στήν όβομέβεια τής Ακαδημίας τό άσύστατο τής αύτομάτου γενέσεως, πού ύποστήρίζαν οί ύβιοτικές άπόψεις τής έποχής του, καί άπέδειξε τήν άκβόνητη έπιστημονική άβήδεια δτι «ή ζωή προέρχεται μόνο άπό ζωή», έρώτημα πού άπασχοβοϋσε όχι μόνο τήν έπιστημονική έρευνα, άββά τήν δβη φιβοσοφία τής ανθρώπινης ύπαρξης.

Τήν ΐη Μαρτίου τού 1886, δταν ό Παστέρ παρουσίασε τά άποτεβέ- σματα τής θεραπείας τής βύσσας στήν Ακαδημία Επιστημών, ζήτησε τή δημιουργία ένός Κέντρου έμβοβιασμού κατά τής βύσσας. Τότε μέ διεθνή χρηματοδότηση ιδρύθηκε τό περίφημο IΙνστιτούτο Παστέρ», στό όποιο ό ϊδιος άφιέρωσε τά τεβευταϊα 7 χρόνια τής ζωής του. Τό έργο του συνεχίστηκε καί ένισχύθηκε σέ δβο τόν κόσμο άπό τούς μαθητές του. Σήμερα έχουμε Ινστιτούτα Παστέρ σέ 30 χώρες.

"Οπως άναγνωρίζεται, δβη του ή προσπάθεια καί ή έρευνα δέν άπέ- ββεπε σέ καμιά προσωπική άναγνώριση, άββά μόνο στό καβό τών συνανθρώπων του. Σέ βόγο του πρός τούς σπουδαστές του συνόψισε αύτό τό πιστεύω του στά άκόβουθα βόγια:

«Παιδιά μου, πρώτα-πρώτα νά έρωτάτε τόν έαυτόν σας: Τί έκαμα διά τήν μόρφωσίν μου; Κ αί έπειτα, έφ ’ δσον προοδεύετε: Τί έκαμα διά τόν τόπου μ ο υ ; "Εως τήν στιγμήν δπου θά έχετε τήν εύτυχίαν νά σκεφτήτε δτι προσεφέρατε καί σεϊς κάτι εις τήν πρόοδον καί εις τό καβόν τής άνθρωπότητος. Ά β β ’ είτε όβίγον είτε ποβύ εύνοηθοΰν αι προσπάθειαί σας εις τήν ζωήν, πρέπει, δταν προσεγγίσωμεν τόν μεγά- β ο ν σκοπόν, νά έχωμεν τό δικαίωμα νά βέγω μεν: ”Εκαμα δτι ήμπό- ρ εσ α !»

Μ ’ αύτό τό τρωικό φρόνημα έζησε, έργάστηκε άτέβειωτες ώρες στό έργαστήριο προσευχόμενος, δπως σημειώνει ό ϊδιος, καί πρόσφερε έξαιρετικές ύπηρεσίες στήν άνθρωπότητα.

Παρέδωσε τό ύπέροχο πνεύμα του, πριν 120 χρόνια, κρατών­τας στά χέρια του τόν Εσταυρωμένο, στήν ύπηρεσία τού Όποιου καί τής άνθρωπότητας είχε θέσει τόν έαυτό του. Ο

πειραματακόσμοι

Ο ί άφίδες (μεβίγκρα) προκύπτουν άπό τή δροσιά πού πέφτει στά φυτά, ο ί μύγες άπό σαπισμένη ϋβη, τά ποντίκια άπό βρώμικο σανό, ο ί κροκόδειβοι άπό σάπια κούτσουρα στό βάθος τών ύδάτων, ...

"Οσο κεφάδοξες ή άπβοϊκές καί αν φαίνονται σήμερα οί άντιβήψεις αύτές, γα- 2^. βούχησαν άμέτρητες γενεές άνθρώπων. 'Ορισμένες μορφές ζωής άναπτύσσονται, /1 αύθόρμητα άπό άψυχη ϋβη, πίστευαν μεγάβοι α ρ χα ίο ι"Ε ββηνες φιβόσοφοι, καί± ο 5m| οί άντιβήψεις τους αύτές έπηρέασαν τόν δυτικό τρόπο σκέψης μέχρι τόν lgo αιώνα.

Α ρχές τής δεκαετίας τοϋ i860, ό Λουδοβίκος Πα­στέρ, ό κορυφαίος Γ άββος βιοβόγος καί εύεργέτης τής άυθρωπότητος1, είχε όβοκβηρώσει τά πεφάματά του πάνω στή ζύμωση τοΰ κρασιού, άποδεικνύοντας ότι σέ άποστεφωμένο περιβάββου δέν πραγματο­ποιείται ζύμωση καί δημιουργία κρασιού. Οί μικρο­οργανισμοί πού προκαβούν τή ζύμωση δέν δημιουργοϋνται «αύθόρμητα» στά σταφύβια, ά ββά είσάγονται άπό τήν έπαφή μέ τό περιβάββου, συμ- πέρανε.

Τά εύρήματά του, τά όποια κβόνιζαν τις ιδέες αυθόρμητης γένεσης τής ζωής, προκάβεσαν τήν έντονη άντίδραση τοϋ διευθυντή τοΰ μουσείου φυ­σικής ιστορίας Φ. Α. Πουσέ. Προσπαθώντας νά δι­ευθετήσει τή διαμάχη τών δύο διαπρεπών έπιστημόνων ή Γαββική Ακαδημία Επιστημών πρό- τεινε τό βραβείο Alhum bert σ ’ αύτόν πού θά παρείχε πεφαματική άπόδειξη ύπέρ ή κατά τού δόγματος αύθόρμητης γένεσης τής ζωής.

Ό Παστέρ σέ μιά ιστορική σεφά πεφαμάχων άπέ- δειξε ότι οέ άποστεφωμένα τρόφιμα δέν άναπτύσ-

Μ Δράβη p m Τ ε ύ χ ο ς 529 > Μ ΑΪΟΣ 2015

σονται βακτήρια καί μύκητες. Ζωή δέν άυαπτύοοεται σέ περιοχές πού δέν έχουν «μοβυνδέΐ» μέ ύπάρχουοα ζωή συμη.έρανε, καταρρίπτοντας τό δόγμα αύδόρμητης γένε- σης τής ζωής καί κερδίζοντας τό βραβείο Alhumbert. Τό δόγμα αύδόρμητης γένεσης είχε παραχωρήσει τή δέση του σ ’ αύτό τής βιογένεσης: κάδε ζωντανό δν προέρχεται άπό προηγούμενο ζωντανό όν («omne vivwn ex vivo»).

Παρέμενε τό έρώτημα προέβευσης τής πρώτης ζωής. Ό Παστέρ διακήρυξε δτι ή πρώτη ζωή δέ δά μπορούσε νά προέβδει παρά μόνο μέ τή βοήδεια Θεοϋ Δημιουργού.

Τοϋ Βαα. Πετρουβέα, Δρ. Φυσικού,

τ. δ/ντή ερευνών Ε.ΚΕ.Φ.Ε. «Δημόκριτος»

Κ ανείς δέν άμφισβήτησε έκτοτε τά πειράματα τοϋ Πα- στέρ. Γιά μερικούς όμως ή ιδέα δείας έπέμβασης δέν ήταν άρεστή ή έστω συμβατή μέ τόν όρδοβογισμό τής έπιστήμης καί τή φιβοδοξία της νά διεισδύει σέ δβα τά φαινόμενα τοϋ ύβικοϋ κόσμου. Ή πρώτη ζωή δά μπορούσε νά έχει προέβδει μέσα άπό φυσικούς μηχανισμούς, πού εύνοήδη- καν μόνο κατά τά πρώιμα στάδια τής δημιουργίας. «Ή αύτόματη γένεση τής ζωής, τήν οποία εΐχε άπορρίψει ό Πα­στέρ, συνέβη στήν πραγματικότητα μία φορά, άββά τώρα είναι άδύνατο νά έπαναβηφδεϊ, διότι οί συνδήκες πού υπήρχαν στήν πρώιμη γή έχουν άββάξει» έγραφε τό 1924 ό Ρώσος βιοβόγος Άβέξανδρος Όπάριν.

Ή αύδόρμητη γένεση τής ζωής είχε έπανέβδει στό προ­σκήνιο ύπό τή μορφή τής «άβιογένεσης», δηβαδή τής αύδόρμητης γένεσης τής πρώτης ζωής άπό άψυχη ϋβη. Ό Όπάριν πρότεινε τή Θεωρία τής «άρχέγονης σούπας» οργα­νικών μορίων, μέσα άπό τήν οποία ξεπήδησε ή πρώτη ζωή σέ συνδήκες έββειψης οξυγόνου2.

Τό 1952 ένας άνήσυχος μεταπτυχιακός σπουδαστής στό Πανεπιστήμιο τοϋ Σικάγο, ό Stanley Miller, έκπονώντας τό διδακτορικό του ύπό τήν καδοδήγηση τοϋ νομπεβίστα καδηγητή Harold Urey, άνέμειξε σέ μία έργαστηριακή φιάβη νερό καί τά αέρια άμμωνία, μεδάνιο, ύδρογόνο, πού κατά τις άντιβήψεις τής έποχής κυριαρχούσαν στήν πρώιμη άτμόσφαιρα τής γής, καί τή δέρμανε. Ό ταν στή φιάβη δημιούργησε ήβεκτρικό σπινδήρα, μιμούμενος τις συχνές ήβεκτρικές έκκενώσεις τής άρχέγονης άτμόσφαι- ρας, κάποια χημική άντίδραση έβαβε χώρα. Άναβύοντας άργότερα τά προϊόντα τής άντίδρασης άνακάβυψε καί >

, _

Τ εύ χ ο ς 529, Μ ΑΪΟΣ 2015 213

ίχνη άμινοξέων. Τά άμινοξέα άποτεβοϋν δομικούς βί- 8ους τών πρωτεϊνών, οί όποιες μέ τή σεφά τους άποτε­βοϋν βασικά συστατικά τής ζωής.

Οί έφημερίδες έσπευσαν νά διαφημίσουν δτι ό νεαρός Miller είχε δημιουργήσει τεχνητή ζωή στό έργαστήριο! Χαρακτηριστική τής εύφορίας πού άκοβούδησε, είναι

ζζ Θά μπορέσει άραγε νά προσεγγίσει κάποτε ή έπιστήμη τό μυστήριο τής ζωής ή αύτό μάς ύπερβαίνει; Δε γνωρίζουμε.)}

ή δήβωση τοϋ διακεκριμένου βιοβόγου C. S. Pitten- drigh τό 1967, δτι «μέσα σέ δέκα χρόνια τά έργαστήρια 8ά δημιουργήσουν τεχνητά κύτταρα»3.

Πέρασαν έκτοτε άρκετές δεκαετίες, καί τά έργαστήρια όχι μόνο δέν κατάφεραν νά δημιουργήσουν τεχνητά κύτταρα, ά ββά καί οί προοπτικές άπομακρύνδηκαν, καδώς άποκαβύφδηκε σταδιακά ή ποβυπβοκότητα καί ή άσύββηπτη σοφία πού κρύβει άκόμη καί τό άπβού- στερο κύτταρο ζωής. Ή δημιουργία άμινοξέων άπέχει ποβύ άπό τή δημιουργία ζωής4! Επίσης, ή σύνδεση τής άρχέγονης άτμόσφαιρας δέν ήταν αύτή πού ύπέδεσαν οί δύο έρευνητές. Ή δεωρία «τής άρχέγονης σούπας» τεί­νει πβέον νά έγκαταβειφδέϊ, ένώ έχει προταδεϊ μεγά- β ο ς άριδμός έναββακτικών ύποδέσεων, καμία άπό τις όποιες δέν ικανοποιεί πβήρως5.

«Γένεσις»Ή Άγια Γραφή, καί ιδιαίτερα τό βιββίο τής Γευέσεως,

οδηγεί πέραν τών άββω ν καί σέ ορδή τοποδέτηση τοϋ άνδρώπου άπέναντι στή Δημιουργία. Ό κόσμος έχει αρχή καί τέβος. Τό δεόπνευστο βιββίο, χω ρίς νά άπο- τεβεϊ έπιστημονικό σύγγραμμα, περιγράφει τά κεντρικά στάδια τής Δημιουργίας, δέν άποκαβύπτει δμως τις βε- πτομέρειες, προκαβώντας τόν άνδρωπο νά έντρυφήσει στό βιββίο τής δημιουργίας. Αίτια τών πάντων είναι ό Θεός. Αύτός άπό τό μηδέν δημιούργησε τήν ένέργεια - ϋβη καί τούς πάνσοφους νόμους. Τό κατά πόσον ύπήρξε έκτακτη ύπερφυσική ένέργεια κατά τή δημιουρ­γία τής πρώτης ζωής, όπως πρότεινε ό Παστέρ, δύσκοβα δά τό μάδουμε, καί πάντως αύτό δέν άναστέββει τή δε- όσδοτη έφεση τοϋ άνδρώπου νά διερευνά τή δημιουρ­γία.

20°C.On

± 0.5ml

JF JUJU Τεύχος 529, ΜΑΪΟΣ 2015

CC Σήμερα πάντως έχουμε περισσότερους βσγους νά στεκόμαστε μέ Θαυμασμό καί δέος μπροστά στό μεγαβεΐο τής ζωής

Τά πειράματα τοϋ Παστέρ καί τών Miller-Urey σίγουρα δέν έχουν τήν ϊδια έπιστημονική βαρύτητα, άπετέβεσαν όμως ορόσημα στήν προσπάθεια τοϋ άνθρώπου νά διερευ- νήσει τό μυστήριο τής ζωής. Εκφράζουν συγχρόνως γιά με­ρικούς (όχι γιά όβους) έκ διαμέτρου άντίδετες κοσμοθεωρίες.

Άπό τή μιά μεριά, αύτοί πού διεξάγουν τήν ερευνά τους δεχόμενοι μέ σεβασμό ότι τό σύμπαν κυβερνάται άπό τήν άγαθή πρόνοια τοϋ Δημιουργού. Άπό τήν άββη, αύτοί πού προσπαθούν άγωνιωδώς νά άποδείξουν ότι τό θαύμα τής ζωής είναι άποτέβεσμα τυχαίων (;) διαδικασιών, πιστεύον­τας έτσι ότι έκτοπίζουνή) τόν Θεό άπό τή δημιουργία6.

Θά μπορέσει άραγε νά προσεγγίσει κάποτε ή έπιστήμη τό μυστήριο τής ζωής ή αύτό μάς ύπερβαίνει: Δέ γνωρίζουμε. Σήμερα πάντως έχουμε περισσότερους βόγους νά στεκόμα­στε μέ θαυμασμό καί δέος μπροστά στό μεγαβεΐο τής ζωής άπό μόβις πριν έξήντα χρόνια, όταν οί έπιστήμονες προσ­δοκούσαν νά δημιουργήσουν ζωή μέ ένα σπινθήρα καί με­ρ ικές άπβές χη μικές ένώσεις, καί άφάνταστα ποβύ περισσότερους βόγους άπό τότε πού οί άνθρωποι πίστευαν ότι οί κροκόδειβοι δημιουργοϋνται αύθόρμητα άπό σάπια κούτσουρα. □

ι . Ββ. «Υμνήθηκε σάν ήρωας», σεβ. 210.2. Ή θεωρία του Όπάριν έπεξέτεινε τή θεωρία τής έξέβιξης τοϋ Κ. Δαρ-

βίνου ττρός τά πίσω στό χρόνο, υιοθετήθηκε δέ άνεπιφύβακτα άπό τό κομμουνιστικό καθεστώς τής Σοβιετικής Ένωσης, καθώς στήριζε τις ιδέες τοΰ διαβεκτικοΰ ύβισμοϋ.

3· Τό κύτταρο είναι ώς γνωστόν ή βασική δομική βειτουργική μονάδα τής ζωής, πού μπορεί νά άναπαράγεται.

4· Κατά ένα ύποβογισμό θά χρειάζονταν ίο500 ήβικίες τοϋ σύμπαντος γιά νά συντεθεί «τυχαία» μία μεσαίου μεγέθους πρωτεΐνη άπό προϋπάρ- χοντα άμινοξέα, έκτός έάν στή Δημιουργία υπάρχει προδιάθεση γιά τή ζωή! Ββ. «ΉΔράση μας» τ. 4 & 4 > άεκ. 2010, «Τό Σύμπαν, τό ποίημα καί ή πρωτεΐνη».

5 · Τέτοιες ύποθέσεις είναι ή θεωρία τής πανσπερμίας, «ό κόσμος τοΰ RNA», ή δημιουργία πρώτης ζωής σέ ύποθαβάσσιες θερμικές πηγές, κ. ά.

6. Υπάρχουν φυσικά καί δβες οί ένδιάμεσες άντιβήψεις. Τό κατά πόσο ύπάρχουν τυχαίες διεργασίες στή Δημιουργία ή τό κατά πόσο ή •αύθόρμητη» γένεση τής ζωής έκτοπίζει τόν Θεό άπό τή δημιουργία, έβπίζουμε νά τά έξετάσουμε σέ έπόμενα άρθρα.

Τεύχος 529 · ΜΑΪΟΣ 2015 Μ Λφάύη jtm

*) *Ί 4f ' ταν άγιος! Τό ξέραμε , άββωστε άπό τότε πού τόνw # ' πρωτογνωρίσαμε. Τό ζού-σαμε κάθε φορά πού τόν συναντούσαμε. Κ άθε φορά πού σκύβαμε νά πάρουμε τήν εύχή του.

?Ηταν άγιος! Τώρα, μόνο έπίσημα κα­τατάχθηκε στό άγιοβόγιο τής’Ορθοδόξου Έ κκβησίας! Διακηρύχθηκε ή άγιότητά του σ ’ όβόκβηρο τό πβήρωμα τή ς: Έ κκβησίας! Κι αύτό β ές καί τό περίμενε { χρόνια τώρα, έσπευσε νά πανηγυρίσει τό J γεγονός, κτυπώντας χαρμόσυνα τις καμ­πάνες τών ναών.

Γιά δβους έμάς πού τόν γνωρίσαμε, τούτη ή άγιοκατάταξη ήρθε εύχάριστα νά έπιβεβαιώσει τις προσωπικές μας έμπειρίες. Ε ίχαμε ξαναζήσει αύτή τή χαρά. Τότε πού νέοι άκόμα, βασανισμέ­νοι άπό τή δική μας άμφισβήτηση, άναρ- \ ρωτιόμασταν:

Είναι πράγματι άγιος αύτός ό άπβός καί άγράμματος καβόγερος, ή μήπως ζοϋμε κι έμεϊς τήν έπιβοβή τής άγιότητόςτου άπό δβους αύτούς πού προστρέχουνκοντά του;

Εϊχαμε δμως μέτρα ν ’ άξιοβογήσουμε έναν άγιο; Έμεϊς όχι. Εκείνος δμως είχε τόν δικό του τρόπο νά διαβάζει τούς flo- γισ].ιούς μας, καί μιά καρδιά γεμάτη άγάπη γιά νά μπορεί νά τούς ημερεύει καί νά τούς άπαντά.

Γ ι’ αύτό καί έφθανε μόνο τό ββέμμα του. Μόνο τό χαμόγεβό του. Μόνο έκεϊνο τό: «τί κάνεις, βρέ καβόπαιδο», νά βιώσει κάθε τέτοιο ή παρόμοιο σκεπτικισμό. Κι άν κάποτε ή άμφιβοβία είχε βαθύτερες ρίζες, τότε ή φωτισμένη διάκριση τοϋ οσίου Παϊσίου τήν διέβυε πραγματικά, άφήνοντάς μας άναυδους.

- Καβώς τά καβόπαιδα. Άνδρέα, τί κά­νεις;

Κ ι ήταν ό Ά νδρέας ό μόνος ά π ’ τήν παρέα πού δέν εΐχε κάν προβάβει νά] τού πει τό όνομά του.

Τέτοια ποββά περιστατικά. Πού τά ζή-1 σαμε έμεϊς, κι άββα πού τά μαθαίναμε

συζητώντας μέ άββους πού έφθαναν ώς τό κεββί του γιά μιά εύβογία καί ό όσιος τούς χάριζε τήν προσωπική τους Θαυμαστή έμπειρία. Μέ διάκριση. Μέ άγάπη. Τόση καί τέ­τοια όση χρειάζονταν τή στιγμή πού τόν έπισκέπτονταν ή άργότερα σέ κάποια δυσκοβία τής ζωής τους.

Τότε δέν ξέραμε ποββά γιά τή ζωή του. Μάς άρκοϋσε νά τόν ββέπουμε. Νά παίρνουμε τήν εύχή του. ’Αργότερα βέ­βαια καί σιγά-σιγά μάθαμε.

Ό o e t o s

Η

Γεννήθηκε στά Φάρασα τής Καππαδοκίας στις 2$ Ίουβίου τοϋ 1Q24- Ε ίχε άκόμη 8 άδέβφια. Χρόνια δύσκοβα, έκπα- τρισμοϋ γιά τούς κατοίκους τής Μικράς Άσίας.

Πριν έγκαταβείψει μέ τήν οίκογένειά του τά πάτρια έδάφη, βαπτίζεται άπό τόν άγιο Αρσένιο τόν Καππαδόκη, ό όποιος έπιμένει νά τοϋ δώσει τό δικό του όνομα. «Θέβω κι έγώ ν ’ άφήσω καβόγερο στό πόδι μου», βέει.

14 Σεπτεμβρίου τοϋ 1924, άκριβώς 5 εβδομάδες μετά τή βάπτιση τοϋ μικροϋ Αρσενίου, ή οικογένεια Έζνεπίδη μαζί μέ τά καραβάνια τών πονεμένων προσφύγων φθάνει άρχικά στόν άγιο Γεώργιο στόν Πειραιά καί άπό έκεϊ σύν­τομα τακτοποιούνται γιά ένάμισι χρόνο στό κάστρο τής Κέρ­κυρας. Άπό τήν Κέρκυρα περνοϋν στήν Ηγουμενίτσα καί καταβήγουν στήν Κόνιτσα. Στήν Κόνιτσα ό Αρσένιος τεβει- ώνει τό δημοτικό καί άπό τότε, διηγούνται οί συγγενείς του, άρχίζει νά εκφράζει τήν έπιθυμία νά γίνει μοναχός. Δέν συ­νέχισε στό Γυμνάσιο. Μέχρι τήν ένηβικίωσή του, πού υπη­ρέτησε στό στρατό, δούβευε ώς ξυβουργός. 'Όταν κάποια οικογένεια φτωχή τοϋ παρήγγεβνε κάποιο φέρετρο, βόγω τής θβίψεως άββά καί τής φτώχειας δέν έπαψνε χρήματα.

Τό 1945 υπηρετεί τή θητεία του ώς άσυρματιστής. Ζητά διαρκώς νά βρίσκεται στήν πρώτη γραμμή, γιά νά μένουν στά μετόπισθεν όσοι είχαν οικογένεια. «Έγώ καί νά φύγω, έβεγε, δέν μέ περιμένει κανένας». Γ ι’ αύτό καί όσο άντέχουν οι σωματικές του δυνάμεις κάνει διπβές βάρδιες χά ριν τών συναδέβφωυ του.

Άποβύεται τό 1949- Τότε καί πρωτοεπισκέπτεται τό Αγιον ’Όρος μέ σκοπό νά μονάσει. Τά χρόνια όμως είναι δύσκοβα καί έπιστρέφει στόν κόσμο γιά ένα χρόνο προκειμένου νά > !

Τ ε ϋ χ ο ς 529 · Μ ΑΪΟΣ 2015 Μ Δράβη μαϋ 217

π

jllljlmm

άποκαταστήσει τις άδεβφές του.'Όμως ό βαθύς πόθος τής μοναχικής ζωής τόν έβκύει καί

πάβι στό 'Άγιον ’Όρος. Στή Μονή Έσφιγμένου βαμβάνει ρ α ­σοευχή καί παίρνει τό όνομα Άβέρκιος. Διακρίνεται αμέ­σως γιά τήν ύπακοή του, τήν ταπεινοφροσύνη του καί τήν πιστή τήρηση τών μοναχικώ ν κανόνων. Μεγάβη άνά- παυση καί άγάπη βρίσκει καί τρέφει στόν άββά Ισαάκ. Άπό τή Μονή Έσφιγμένου τό 1954 πηγαίνει στή Μονή Φι- βοθέου, όπου μόναζε ένας θείος του. Μετά άπό 2 χρόνια, τό 1956 . βαμβάνει τό «μικρό σχήμα» καί μετονομάζεται σέ Πάΐσιο.

Τό 1958 άναχωρεϊ άπό τό Άγιον ’Όρος κατόπιν έσωτε- ρικής πβηροφόρησης γιά τήν Ιερά Μονή Γενεθβίων τής Θεοτόκου Στομίου Κονίτσης. Τέσσερα χρόνια μένει στό Στόμιο, στηρίζοντας καί έμπνέοντας τούς κατοίκους τής Κό­νιτσας. Τό ύγρό όμως κβίμα τής Μονής δίπβα στόν Άώο ποταμό καί τό φιβάσθενο σώμα του τόν άναγκάζουν νά με- ταφερθει στό ’Όρος Σινά, στό κεββί τών άγιων Γαβακτίω- νος καί Επιστήμης. Έ κεϊ έργάζεται τήν παβιά του τέχνη τοΰ ξυβουργοϋ καί ό,τι κερδίζει τό χαρίζει σέ φιβανθρω- πίες στούς Βεδουΐνους.

Τό 1964 έπιστρέφει στό Ά γιου ’Όρος, άπ ’ όπου δέν ξανά- φυγε μέχρι τέβος τής ζωής του. Ή ύγεία του όμως είναι κβονισμένη. Τό ig 6 6 ύποβάββεται σέ έγχείριση μερικής άφαψέσεως τών πνευμόνων του. Ή καρδιά του όμως άδιά- πτωτα κτυπά γιά τόν Χριστό καί τούς μοναχικούς άγώνες.

Παρόβο πού στό Ά γιο ν ’Όρος διέμενε σέ διάφορα κεββιά ή καί σέ κοινόβια γιά κάποια χρονικά διαστήματα, ό όσιος Πάΐσιος γιά όβους έμάς πού τόν γνωρίσαμε στά τεβευταϊα έτη τής ζωής του είναι συνυφασμένος μέ τήν Παναγούδα. Τή σκήτη δίπβα στή Μονή Κουτβουμουσίου. Έ κεϊ ό όσιος έργάσθηκε σκβηρά γιά νά δημιουργήσει τό άπέριττο κεββί του.

Έ κεϊ συνέβαινε καί αύτό πού άναφέρεται γιά όβους τούς μεγάβους αρχαίους άσκητές πού «έπόβιζαν τάς έρήμους». Π βήθος κόσμου τόν έπισκεπτόταν. Ή φήμη του είχε έξα- πβωθεϊ σέ όβο τόν κόσμο. Τούς δεχόταν όβους. Αναπαυό­ταν έβάχιστα. Συνέπασχε μέ τόν κόσμο. Κοντά του μικροί, μεγάβοι, μορφωμένοι, άγράμματοι, πβούσιοι ή πτωχοί ένιωθαν άνετα. Καθισμένοι στό άπέριττο άρχονταρίκι του μέ τούς κορμούς τών δένδρων ένιωθαν όβοι τιμημένοι άπό τόν όσιο. Κι έκεϊνος όβους τούς ύπηρετοϋσε. Σ ’ όβους προ- αέφερε. Κανέναν δέν έξουθένωνε. Χάριζε έβπίδα. Πίστη. Ανακούφιση καί άνάπαυση στις καρδιές ταβαιπωρημέ- νων, άσθενών, «άθέων», βαριά άμαρτωβών άνθρώπων. Έξυπνος. Χαρούμενος. Έτοιμόβογος. Μιβοϋσε μέ άπβοϊκά παραδείγματα καί παραδειγμάτιζε μέ τήν άπβότητα τής

218 Μ Λ$Μβϊΐ μαα Τ εύ χ ο ς 529, Μ ΑΪΟΣ 2015

Συνέπασχε μέ τόν κόσμο. Κοντά του μικροί, μεγάβοι. μορφωμένοι, άγράμματοι,

πβούσιοι ή πτωχοί ένιωθαν άνετα. Καθισμένοι στό

άπέριττο άρχονταρίκι του μέ τούς κορμούς

τών δένδρων ένιωθαν όβοι τιμημένοι

άπό τόν όσιο.Κι έκεϊνος όβους τούς ύπηρετοϋσε.

Σ ’ όβους προσέψερε. Κανέναν δέν έξο$& νανε... II αγάπη τον ήταν καρπός τής δίκης του έβευθερΐας^

καί έκδηβωνόταν ψ- ώς σεβασμός στήν

έβευθερία τοϋ άββου.

άναστροφής του. Ή άγάτιη του ήταν καρπός τής δικής του έβευθερίας καί έκδηβωνόταν ώς σεβασμός στήν έβευθε- ρία τοϋ άββου.

Τό ’ββεπες στά πρόσωπα, στά μάτια αυτών πού έπέστρε- φαν άπό τόν όσιο. Ρωτούσες: Τόν είδατε τόν γέροντα; Καί ή κατάφαση πού έπαιρνες, έπιβεβαίωνε όχι μιά άπβή συ- νάντηση, άββά μιά έμπεψία χάριτος προσωπικής. Κοντά του ένιωθες άββος άνθρωπος. Αποφάσιζες εΰκοβα αύτό πού σέ δυσκόβευε. Τοβμοϋσες αύτό πού βίγο πριν φοβό­σουν. :Άνοιγες εΰκοβα τό κεκρυμμένο έσωτερικό σου. ’Έββεπες τά πάθη σου καί δέν άπογοητευόσουν. Αισθα­νόσουν τόν Θεό πιό κουτά στή ζωή σου.

Τό igg3 άρχισε νά παρουσιάζει αιμορραγίες. Άρνεΐται νά νοσηβευτεϊ. Λέει δτι «δβα θά βοβευτοϋν μέ τό χώμα». Τό Νοέμβριο τοϋ ϊδιου έτους ό όσιος βγαίνει γιά τεβευταία φορά άπό τό Αγιον ’Όρος. Πηγαίνει στό ησυχαστήριο τοϋ Άγιου Ίωάννου τοϋ Θεοβόγου στή Σουρωτή γιά τήν εορτή τοϋ αγίου Αρσενίου. Από έκεϊ θά μεταφερθεΐ στό «Θεαγέ- νειο» όπου διαγινώσκεται όγκος στό παχύ έντερο. Χει- ρουργεΐται, άββά ή κατάστασή του έπιδεινώνεται μέ μεταστάσεις στό ήπαρ καί τούς πνεύμονες. Ζητά νά έπι- στρέψει στό Α γιον ’Όρος, όμως κάτι τέτοιο εΐναι πβέον άδύνατο.

Στις 11 Ίουβίου, εορτή τής άγιας Εύφημίας τήν οποία ιδι­αιτέρως εύβαβεϊτο ό όσιος, κοινωνεϊ γιά τεβευταία φορά τών Άχράντων Μυστηρίων γονατιστός μπροστά στό κρε­βάτι του. Πβέον δέν δέχεται φάρμακα ή παυσίπονα, παρά τούς φρικτούς πόνους.

Τήν έπομένη, 12 Ίουβίου 1994, στις 11.30 τό βράδυ τήν ησυχία τής νύχτας τάραξε μιά δυνατή βροντή! Κατόπιν μέ συνεχείς άστραπές φωτιζόταν όβόκβηρο τό Αγιον ’Όρος.

~Ηταν άκριβώς τότε πού ό όσιος διάβαινε στήν αιωνιό­τητα !

P i^•r 3βί';

Δέν είναι εϋκοβο νά μιβήσεις γιά έναν άγιο. Νά τόν προ­σεγγίσεις. Νά τόν περιγράφεις. Χρειάζεται νά διαθέτεις μέτρα άγιότητος γιά νά τόν άποκρυπτογραφήσεις. Μπο­ρείς όμως νά αισθανθείς τήν άγιότητά του, έστω κι αν βίγο τόν γνωρίσεις.

~Ηταν άγιος.Κ αί τώρα πού καί έπίσημα συγκαταβέχθηκε στις δέβ-

τους τών άγιων τής Ορθοδόξου Έκκβησίας μας, μπορούμε καί πάβι νά τόν προσεγγίζουμε. Νά του μιβάμε. Νά τόν παρακαβοϋμε:

'Όσιε τοϋ Θεοϋ, πρέσβευε ύπέρ ήμών.ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ

■

Τ εύ χ ο ς 529, Μ ΑΪΟΣ 2015 Μ Δράση μασ 219

δίπβα στό φάρο πού φώτιζε τή νοτιοανατο- βική ακτή τής Πόβης, ό Μιχαήβ Γ ' έκτισε τρί- κβιτη βασιβική, γιά νά τιμήσει τήν Παυτάνασσα. Ό γειτονικός φάρος έδωσε στήν έκκβησία τό όνομα Παναγία του Φάρου. Τό ναό στόβιζαν βαμπρά μωσαϊκά, ένώ σταυροί μέ ποβύτιμα πετράδια κοσμούσαν τό Άγιο Βήμα. Κι άν ύπάρχει κάτι άπό αύτό τό ναό τό όποιο κατάφερε νά άντέξει τήν καταστροφή καί νά φτάσει ώς τις μέρες μας, είναι ή όμιβία τού Μεγάβου Φωτίου στά έγκαίνιά της.

Παρέκει δέσποζε ή Θεοτόκος τής Πηγής μέ τόν τροϋβο της νά βάμπει, καμωμένος άπό άτόφιο χρυσάφι. Ένώ κουτά στό άνάκτορο τών Μαγγάνων βρισκόταν ό ναός τής Θεοτό­κου τής Οδηγήτριας. Τήν εικόνα της ιστόρησε ό εύαγγεβιστής Λ ουκάς καί τήν έφερε στήν Κωνσταντινούποβη, δώρο στήν αύτοκράτειρα Πουβχερία, ή νύφη της Εύδοκία, ύστερα άπό ένα της προσκύνημα στούς Άγιους Τόπους.

Στόν πέμπτο βόφο τής Κωνσταντινούποβης τό 1285 ή Μαρία Παβαιοβογίνα, κόρη τού αύτοκράτορα Μιχαήβ Η ' Παβαιοβόγου, έπι- στρέφοντας στή Βασιβεύουσα ύστερα άπό τό θάνατο τοϋ συζύγου της, χάνου τών Μογγό- βω ν Άπαγά, κτίζει Μονή άφιερωμένη στήν Κοίμηση τής Θεοτόκου. Ή πριγκίπισσα, ώς μοναχή Μεβάνη πβέον, ξοδεύει δβη της τήν περιουσία πρός δφεβος τής Μονής. Ή Πανα­γία τού Μουχβίου, όπως ονομάστηκε ό ναός τόν όποιο έκτισε ή Δέσποινα τών Μογγόβων, ύπήρξε ό μοναδικός βυζαντινός ναός τής Πόβης πού δέν έγινε ποτέ τζαμί χά ρ ις στά φψμάνια τού Πορθητή, ό όποιος μετά τήν

β ο ι τήν άγαποϋσαν τή Βασίβισσα. Καί Εκείνη σεμνή, καταδεκτική μέ μιά άπέριττη μεγαβοπρέπεια, έστεκε

πάντα έτοιμη νά τρέξει πρός βοήθεια. ’Έστεκε έτοιμη νά προστατεύσει τήν πόβη πού ό Μέγας Κωνσταντίνος τήν ήμέρα τών έγκαι- νίων της, ι ι Μαΐου τού 330 μ.Χ., άφιέρωσε σ Εκείνη. Σέ κάδε γωνιά τής Κωνσταντινούπο- β η ς ή άγάπη τών πιστών ύψωνε κι ένα ναό άφιερωμένο στή δική Της χάρη.

Πβάι στά θερινά άνάκτορα δέσποζε ή Πα­ναγία τών Ββαχερνώ ν, ή Παναγιά τής Πόβης. Σ ’ έτοϋτο τό ναό, κτίσμα τής αύτοκρά- τειρας Π ουβχερίας, φυβαγόταν θησαυρός ποβύτιμος, ή ιερά έσθήτα τής Παναχράντου Κόρης. Σέ τούτο τό ναό συνάχθηκαν τόν Αύγουστο τοϋ 626 οί κάτοικοι τής Βασιβεύου- σας γιά νά ψάβουν όρθιοι, άγρυπνοι, δβη νύκτα, τά νικητήρια στήν Ύπέρμαχο Στρα­τηγό, τή Θεοτόκο, πού έβυσε θαυματουργικά τή στενή ποβιορκία τών Άβάρων.

Σέ τούτο τό ναό μέ τό χρυσοστόβιστο τέμ- πβο, τόν άσημένιο άμβωνα καί τά έξαίρετα ψηφιδωτά, πού τίποτα άπό αύτά δέ σώθηκε στό πέρασμα τοϋ χρόνου, είδε ό δσιος Άνδρέας τή Βασίβισσα νά άπβώνει τό μαφόρι της καί νά σκεπάζει τό βαό της.

Δίπβα στήν Άγια Σοφία, στήν τοποθεσία όπου γινόταν ή άγοραπωβησία τοϋ χαβκοϋ, ύψωνόταν ή Παναγία τών Χαβκοπρατείων. Ό ναός στόν όποιο είχε άποθησαυριστεϊ ένα άπό τά σημαντικότερα κειμήβια τής ’Ορθοδοξίας, ή τίμια ζώνη τής Θεοτόκου.

Στό νότιο τμήμα τοϋ Μεγάβου Παβατίου,

Μ Λράβη p m Τ ε ύ χ ο ς Q2g, Μ ΑΪΟΣ 2015

Άβωση χάρισε τό ναό στόν άρχιτέκτονα. Χριστόδουβο. τόν δημιουργό τοϋ βαμπροϋ τεμένους του Πορθητή.

Στήν κοιβάδα τοϋ Λύκου ό δρουγγάριος τοϋ στόβου Κωνσταντίνος Λίβας χτίζει τό goy τή Μονή τής Πανα­χράντου. γνωστή ώς Μονή Λιβός. Ένώ τόν l ίο αιώνα στόν πέμπτο βόφο τής Πόβης ό Μιχαήβ Ζ ' Δούκας (ΐογΐ-Ι0γ8! καί ή σύζυγός του Μαρία κτίζουν τήν Παμμακάριστο.

Έξω άπό τά χερσαία τείχη δέσποζε ή Μονή τής Ζωοδό- χου Πηγής Βαβουκβή. Έδώ έμεινε τόν Ίούβιο τοϋ 1261 ό Μ ιχαήβ Η ' Παβαιοβόγος ύστερα άπό τήν άνακατάβηψη τής Κωνσταντινούποβης άπό τούς Λατίνους, περιμένοντας νά φτάσει ή γιορτή τής Παναγίας, γιά νά μπει θριαμβευ­τής άνήμερα τής γιορτής της άπό τή χρυσή Πύβη στήν Πόβη. Έδώ σύμφωνα μέ τό θρύβο έστεκε καί ό καβόγε- ρος πού τηγάνιζε τά ψόφια. Τά ψάρια πού ζωντάνεψαν, γιά νά τόν πείσουν πώς άβώθηκε ή Πόβη.

Σέ όβους τούς αιώνες χτίζονταν ναοί καί μοναστήρια, γιά νά τιμήσουν τή Βασίβισσα τής Βασιβεύουσας. Ή Πα­ναγία ή Παραμυθία, ή Περίββεπτος, ή Παντάνασσα, ή Παναγία τής Σούδας, ή Παναγία τών Ούρανών, ή Πανα­γία ή Χατζεργιώτισσα, ή Κεχαριτωμένη, ή Παναγία ή Γορ- γοεπήκοος, ή Θεοτόκος τοϋ Βεφά, ή Παναγία τής Έβπίδος...

Σέ κάθε γωνιά τής Πόβης κι ένας ναός μέ οικοδέσποινα τή μοναδική Βασίβισσα. Τή Βασίβισσα πού στέκει καί σή­μερα στήν Πόβη καί ζωντανεύει μέσα άπό ψηφιδωτά, έργα πού θαύμασαν οί αιώνες. Καί διηγείται σέ όβες τις γενιές πώς Εκείνη έγινε ή Χώρα τοϋ Άχωρήτου. □

Ενδεικτική Βι6 ήιονοαΦίαΝ. Άτζεμόγβου. Τά Αγιάσματα της Πόβης, Ά9ήνα lggo.Ν. Γκίνη-Κ. Στράτου, Έκκβησίες στήν Κωνσταντιυούποβ?ι. Ζώντα μνη­μεία της‘Ορθοδοξίας, Ά9ήνα lggg.Ν. Γκνοβέ, Βυζαντινή Ναοδομία (600-1204), Αθήνα igg2.Th. Mathews, The Byzantine Churches o f Istanbul A Photographic survey, London ig76.Μ. Μαυρίδη, Βυζαντινοί ναοί στή Πόβη, Άδήνα ig86.Ά. Muflfla, Σφραγίδες Κωνσταντινουπόβεως. Ενορίες άγιωτάτης Αρχιε­πισκοπής, ναοί. σχοβές. σωματεία, συντεχνίες, Ά8ήνα igg6.

Τεύχος 5 29 , ΜΑΙΟΣ 2015 Μ Μ§&νη j m k 2 2 1

Ή γ/αγ/ά am t o p Πόντο

Σ ελ / Ια άττό τ?? γενοκτονίαΤ8 Ilov rrn xs Έ Α η ν ισ μ §

T/JVSnH

A'toi’rJne r

/jp/n -at ο.Τχβΐ'ΡγίO, s "* f ΜΚΆανδίαρχοΧιςί * « ,

ίΦαζ:ιιμιηΐώι> /ίέρίαίίΡ

T’j'aiiitHii.n ή φOmio u vpa J v

ιφαζημόν).

ουρμούρα άποκαβούσανε δβοι τή γιαγιά τοϋ πατέρα μου στή μικρή γει­τονιά τής Πτοβεμαΐδας, μιας μικρής τότε έπαρχιακής πόβης τής Μακε­δονίας. Ή μητέρα μου τήν άποκαβοϋοε θρυβική γιαγιά. Ή ταν ποβύ σκβηραγωγημένη. Δέν είχε δαρρεϊς αίσθηση τού πόνου, τοϋ κρύου, τής ζέστης. Ποτέ δέν εϊχε άρρωστήσει, βήξει ή νιώσει άδιαθεσία στή ζωή της.

Τά χείβη της συνεχώς κάτι σιγοβέγανε, σιγοψέβνανε, σιγανομουρμού- ρίζαν. Π οββές φορές δάκρυζε καί έκβαιγε βυθισμένη κάπου στις θύμη­σές της. Τά παιδιά, άββά καί οί μεγάβοι τήν κοροϊδεύανε γ ι’ αύτό καί τής εβεγαν «τί β έ ς π ά β ι;», «πάβι μ ιβ ά ς;», «μουρμούρα!». Κανείς όμως δέν μποροϋσε νά τήν καταβάβει, νά τήν ψυχοβογήσει, νά μπει στόν κόσμο της. Φαινόταν ότι κάτι τή βασάνιζε...

Μερικές βέξεις άπό αύτές πού ψέββιζε ήταν «ώιμέ» (άββοίμονο), «όβύ- μα υρ ε!» (κατάμαυρε!, ταβαιπωρημένε!), «Παναΐα ’μ» (Παναγία μου), «ό

Θεόν νά σχωρνά με» (ό Θεός νά μέ συγχωρέσει), «ό Θεόν νά έβεά με» (ό Θεός νά μέ έβεήσει). Μοψοβογοϋσε έτσι μή

μπορώντας νά ξεχάσει τά όσα πέρασε αύτή, ή οικογέ- νειά της, οί συγγενείς της, οί φίβες της, τό χωριό

τους καί ή πατρίδα τους ό Πόντος κατά τή γενοκτο­νία τών Ποντίων, καί προσευχόταν στό Θεό νά άναπαύσει τις ψυχές τους.

Ειχε περάσει τρομερές δοκιμασίες. Στά χρόνια τοϋ ξεριζωμού άπό τις πατρογονικές εστίες τους τοϋ Πόντου ήταν κοριτσάκι 14 ετών. Τούς καταδίωκαν οί Τούρκοι στά βουνά καί προσπαθούσαν νά δια­φύγουν. Καραβάνι τής προσφυγιάς, τού τρόμου δά τό βέγαμε, ή μάββον καραβάνι τής έβπίδος, άφοϋ δέν ήταν μόνοι, άββά όπως έβεγαν «έμεϊς καί ή Παναΐα», ήταν μαζί τους ή Παναγία. Τήν έββε- παν καταδιωκόμενοι, κατατρεγμένοι πάνω στά βουνά, προσφυγο- πούβα νά συμπορεύεται μαζί τους, όπως τότε κατά τή φυγή στήν Αίγυπτο μέ τό μικρό Ιησού καί τόν Ιωσήφ γιά νά γβυτώσουν άπό τή μανία τού Ηρώδη.

Ή δεκατετράχρονη τότε Σοφία στό καραβάνι αύτό ήταν μαζί μέ τή μητέρα της καί τή μικρότερη άδερφή της, τήν Κυριακή, πού ήταν τότε 6 έτών. Πορεύονταν έπί μέρες στά όρη, στά βουνά δίχως νερό, δίχως τροφή, μέ μόνη παρηγοριά τήν πίστη καί τήν Παναΐα. Ε ίχαν ύπερβεϊ τούς εαυτούς τους, είχαν έξαντβηδεϊ, κυριοβεκτικά βιώσει. Τότε ήταν ή μοναδική ϊσως φορά πού ή Σοφία, ή μετέπειτα δρυβική γιαγιά, βιποψύχησε. Μή άντέχοντας άββο, νιώθοντας τις δυνάμεις της νά τήν έγκαταβείπουν, κβαίγοντας μέ βυγμούς είπε στή μητέρα της νά άφήσουν τήν Κυριακή, τή μικρή άδεβφή της, ή οποία είχε έξαντβηδεϊ καί δέν μπορούσε νά προχωρήσει άββο. Αύτή μέ τή μη­τέρα της δέν είχαν πβέον δυνάμεις νά τήν μεταφέρουν στούς ώμους τους. Ή μάνα της δμως δέν βύγισε, άντιθέτως τήν έμψύχωσε καί τεβικά μετά άπό εβδομάδες οδοιπορίας, έναγώνιων προσπαθειών, παρέα μέ τό βρόγχο τού θανάτου, κατάφεραν νά σωθούν άπό τούς Τούρκους καί νά φθάσουν σωστά έρείπια στό βιμάνι γιά νά πάρουν τό καράβι τού στερνού «άντίο» γιά τή μητέρα Έββάδα.

Τί άββο νά εϊχε άραγε στήν ψυχή της ή γιαγιά Σοφία, πού πήρε μαζί της στόν ούρανό μετά άπό ΐοο καί πβέον έτη ζωής; Μόνο ό παντογνώστης Θεός γνωρίζει.

Τήν εύχή της νά ’χουμε.Ή δισεγγόνιή της

Μ.Τ.

Σημείωση: Τό κείμενο αύτό έχει βραβευτεί μέ τό 2° βραβείο στόν Πανεββήνιο Μα­θητικό Διαγωνισμό της ΓΊαμποντιακης Ομοσπονδίας Εββάδος τό 2011.

Κανείς δέν είδε τίποτε;Κανείς δέν άντιβήφθηκε τί­

ποτε ;Ή άστυνομία, πού βρίσκεται

σέ συνεχείς περιποβίες στά Έξάρχεια, δέν παρατήρησε τί­ποτε ;

Ωρες άτεβείωτες ζωγράφιζαν οι γνωστοί - άγνωστοι κατά τήν προσφιβή τών ΜΜΕ ρήση, «οί καββιτέχνες» τοϋ τοίχου, καί δέν τούς πήρε κανείς είδηση;

Κι όμως... τό μυστήριο τεβικά β ύ δ η κ ε!

Στά γκράφιτι, ιδιότυπη μορφή τέχνης, άναγράφονται κεί­μενα ή εικόνες πάνω σέ έπιφά- νειες πού συνήδως βρίσκονται σέ δημόσιους χώρους. Πρώτο- εμφανίστηκαν τήν Ιδια περίοδο καί στά ϊδια μέρη πού άναπτύ- χτηκε τό κίνημα καί ή κουβ- τούρα τοϋ Χίπ Χόπ στήν Αμερική (δεκαετίες ’γο - ’8ο). Μάβιστα στό Μανχάτταν τής Νέας Ύόρκης ό πρώτος καββι- τέχνης τών γκράφιτι ήταν ένας δικός μας, Έββηνοαμερικανός άπό τήν Ούάσιγκτον, όνόματι Δημήτρης, πού γιά νά κερδίσει

I f | τό κτιριακό συγκρότημα τοϋ Έδνικοϋ Μετσόβιου J Ποβυτεχνείου (Ε.Μ.Π.), δημιούργημα τοΰ προικι-

* * “ •■1 σμένου Θεσσαβονικιοϋ αρχιτέκτονα Λύσανδρου Καυταντζόγβου (1862-1876), ποββά έργα τοϋ οποίου κο­σμούν τήν ΆΒήνα, όπως ό Άγ. Γεώργιος τής πβατείας Κα- ρύτση, ή Άγ. Ειρήνη τής όδοϋ Αίόβου, όΆ γ. Κων/νος καί τό Όφδαβμιατρεϊο, όβοι οί τοίχοι τής παβιάς Πρυτανείας καβύφτηκαν όβοσχερώς, μέ μαύρου καί βευκοΰ χρώμα­τος συνεχή γκράφιτι.

Άπό πάνω ώς κάτω!Σημειώστε ότι τό όμορφο τοϋτο μέ τήν κβασικίζουσα

μορφοβογία κτήριο είχε διασκευαστεί τεβευταϊα σέ τε- χνοβογικό μουσείο (καταστράφηκε όβοσχερώς κατά τή μεγάβη πυρκαγιά τών έπεισοδίων τοϋ lggi). Ανήκει στό πιό παβιό καί πιό φημισμένο Εκπαιδευτικό "Ιδρυμα τής Έββάδος στόν τομέα τής τεχνοβογίας, πού έχει συνεισφέ­ρει τά μέγιστα στήν έπιστημονική, τεχνική καί οικονομική άνάπτυξη τής χώ ρας άπό τήν ίδρυσή του, τό 1836, άρχικά ώς «σχοβεϊο τεχνών», καί μετά βέβαια τήν εγκα­τάστασή του (1873) στή όδό Πατησίων μέ τήν χαρακτηρι­στική ονομασία «Μετσόβιο», πρός τιμή τών μεγάβων εύεργετών Γ. Άβέρωφ, Ν. Στουρνάρη & Ε. Τοσίτσα, τών οποίων ή γενέτειρα, τό Μέτσοβο, μία μικρή ιστορική πόβη τής Ηπείρου, ύπήρξε ή κοιτίδα ποββών μεγάβων ic)νικών εύεργετών.

Π οββές σκέψεις περνούσαν άπό τό μυαβό μου, καδώς τό έθβεπα, άφοϋ ούτε τό είδος τής άπεικόνισης μποροϋσα νά συββάβω, ούτε τόν τρόπο τής εικαστικής παρέμβασης μποροϋσα νά άναγνωρίσω... άββά μιά άπορία συνεχώς μέ κατέτρωγε, τί άκριβώς τέβος πάντων συνέβη!

evavuov

■ M b ■» - v , . ,B , i|8| 1» m ^

τήν προσοχή τών κατοίκων |^M R ~m£ ~ ; τής Ν. Ύόρκης, έγραψε τή 1• 3 Ε% ·9 'νχ,Β. βέξη ΤΑΚΙ, μαζί τόν άριΒμό ?1 3l f c .. , \ ν - τής οδοί1 πού έμενε, τόν ύ

" J f ,.’Γ* 183rd, σάν ούρά. Λόγω τοϋ |παράξενου ονόματος καί τοϋ ϊάριδμοϋ, οί άνθρωποι άρχι- Lσαν νά παίρνουν τό μήνυμά θ

του, γράφοντας στούς τοίχους Mary 122, George 21, κτβ. ρΑύτό καταγράφηκε σέ ένα άρθρο τοϋ ig 7 i στό New York »Times μέ τόν τίτβο Taki 183, καί έτσι ο ΤΑΚΙ 183 εγινε οπρώτος γραφίστας πού άναγνωρίστηκε άπό τήν κοινωνία. -

Σήμερα βοιπόν έμαθα, ότι τά μαυρόασπρα graffiti εΐναι hiμιά καινούργια εικαστική σύνθεση, νέα μόδα, πού μέ τά |μπβεγμένα τους γράμματα (wildstyle) μέ τούς βευκούς *καί μαύρους έξωγήινους χαρακτήρες δημιουργούν ένα 2ιδιαίτερο άποτέβεσμα πού προκαβεϊ σόκ, φόβο καί δέος, $καί τά ύπογράφουν καββιτέχνες μέ τά ονόματα <3«Icos&Case» πού άνήκουν στή Βεροβινέζικη Σχοβή τού *graffiti. |

Λέγεται ότι τό έργο έγινε μέσα σέ 3 διαφορετικά ses- Isions, μέ ροβό καί πβαστικό χρώ μα καί όχι σπρέι, μέ |σκοπό νά μεταφέρει σημαντικά μηνύματα σέ όβους έμάς ®τούς διερχόμενους κατοίκους τής πόβης.

Οί νέοι «καββιτέχνες» ήθεβαν νά μάς ύπενθυμίσουν ότι %τό graffiti είναι μιά άνευ ορίου τέχνη, μέ τεράστια δυνα- %,μική, κυριαρχία καί έπιβοβή, πού δέν μπορεί νά περιο ρρίζεται καί νά φυβακίζεται άπό τίποτε καί άπό κανέναν, gένα νέο εϊδος προχωρημένης «έπανάστασης», χω ρίς όμως |τόν όποιοδήποτε σεβασμό στις άββες δημιουργίες καί στό t ;περιβάββον.

Όβα βάφονται μέ άνεβέητο καί βίαιο τρόπο όχι 3 ακριβώς γιά νά έντυπωσιάσουν, άββά γιά νά σοκάρουν | ύπέρμετρα: πόρτες, παράθυρα, τζάμια, τοίχοι, πεζοδρό- » μια, κοβώνες, γείσα, άφίσες, στάσεις βεωφορείων, καί ό,τι άββο φυσικό ή μή έμπόδιο, πού μπορεί νά βρεθεί f* μπροστά στούς περίεργους αύτούς «καββιτέχνες».

Τότε κατάβαβα, βοιπόν, ότι είχε έπιβεγεϊ τό Ε.Μ.Π.γιά L

τήν έπιβοβή τής νέας μόδας, αύτής άκριβώς τού σόκ, τού φόβου καί τού δέους.

Αμέσως σκέφτηκα τί μπορεί νά είχε γίνει ή εντοιχισμένη μαρμάρινη έπιγραφή στήν έξω- τερική πβευρά τού κτηρίου τής τ. Πρυτανείας, στή γωνία τών όδών Στουρνάρη καί Πατησίων, πού έγραφε: «Ο εύπρεπισμός τών κτηρίων τοϋ Ιδρύματος έγινε μέ δαπάνες τών άποφοί- των του».

ΊΟμως, όπως τό περίμενα, είχε καβυφτεϊ κι αύτή άπό τά νέου τύπου έπιθετικά καί βίαια γκρά­φιτι !

Ή άσκηση διώξεων γιά διακε­κριμένη φθορά καί καταστροφή δημόσιας περιουσίας άπό τήν Είσαγγεβία Αθηνών ήταν ή έπα- κόβουθη ενέργεια τών Αρχών, αύτών άκριβώς πού άφησαν δυ­στυχώς άφύβακτο - καί δέν εΐναι ή πρώτη φορά - ένα τόσο ιστορικό "Ιδρυμα.

Θά προκύψει τίποτε θετικό ή θά έχουμε άναζωπυρώσεις καί έπεκτάσεις τής νέας μόδας τοϋ έπιθετικοϋ καί βίαιου γκράφιτι, παντοϋ καί πάντοτε, μέ τήν πα- ράββηβη ώστόσο καταστροφή όσων καββιτεχνικών δημιουρ­γημάτων άπέμειναν στήν Πρω- τεύουσά μας;

Ίδωμεν !α.δ.μ.

Απόφοιτος τοϋ Ε.Μ.Π.

Χαροόρ~ Ύ" ΊΓ ταν ποβύωρη ή άναμονή βόγφ της καθυστέρη-

r — a orlS τ° ν άπόπβου. Ταραγμένη ή θάβασσα χ ό JL JL ρευε στή άφρισμένη άγκαβιά της τόν «Ταξιάρχη»,

πού έπειτα άπό ώρες εβυσε κάβους, άφήνοντας πίσω του τό νησί της Μυτιβήνης. ’Έψαξε ό Νικήτας νά βρει τήν καμ­πίνα του, νά τακτοποιηθεί καί νά ξαποστάσει. Στό άνοιγμα τής πόρτας δίστασε βίγο. Ό συνεπιβάτης του τόν χαψέτισε χαμογεβαστός. «Μέ βένε Χαρούν. Θά συνταξιδέψουμε».

Ξεροκατάπιε ό Νικήτας. Σά νά μήν τοϋ καβοφάνηκε ή άναγκαστική «συγκατοίκηση». Εΐχε άπό νωρίς παρατηρήσει τό γεροδεμένο παβικάρι στήν προββήτα. Τά χαρακτηρι­στικά του δήβωναν άββοδαπό μέ κατατομή μάββον άφρι- κανική.

Τακτοποίησε τό σάκο του, βοβεύτηκε. Μακάρι τό ταξίδι τους νά ήταν ειρηνικό. Ε ΐχε φάει άπό νωρίς καί τώρα άπο- ζητοΰσε τήν ήρεμία. ’Έριξε μιά ματιά στά πράγματα τοϋ Χα­ρούν. Τί άνθρωπος νά ήταν άραγε;

Τις σκέψεις του διέκοψε ή είσοδος τοϋ συνταξιδιώτη του στήν καμπίνα. «Σκέφτηκα ότι ίσως διψάς» είπε, καί έτεινε στό Νικήτα ένα μπουκαβάκι μέ έμφιαβωμένο νερό. Τά μάτια τοϋ νέου καρφώθηκαν στά τατουάζ τής παβάμης καί τοϋ καρποϋ. Δέν πρόβαβε όμως νά καβοδέϊ καί κάτι

-4 0 0 ®?| J U IG Τ εϋ χ ο ς 5 29 , Μ ΑΙΟΣ 2015

άκόμη. Έ πιασαν νά κουβεντιάζουν τά τυπικά, γιά τόν καιρό, τό πβοΐο, τά δρομοβόγια. O f ίο καί έριχνε κβεφτές ματιές ό Νικήτας στά χέρια τοϋ Χαρούν, ώσπου τό ’δε όβο- κάθαρα, αάν έβγαβε έκεΐνος τό σακάκι του. Ναι, ένα κομ­ποσκοίνι ξεχώριζε άνάμεσα στά τατουάζ.

«Διστάζεις νά μέ ρωτήσεις, ε;» τόν έβγαβε έκεΐνος άπό τις σκέψεις του. «Πώς γίνεται ένας Μ ουσουβμάνος νά φορά κομποσκοίνι; Θά σοϋ πώ τήν ιστορία μου». Βοβεύτηκαν στις κουκέτες τους κι άρχισε ό Χαρούν νά άφηγεϊται μιά ζωή βασανισμένη. Άπό τή μακρινή Τυνησία 20 τόσα χρόνια πριν ώς τή Β. Έ ββάδα καί τή Γερμανία, μαζί μέ τή σύζυγό του, νά έργάζονται καί νά προσμένουν μιά νέα ζωούβα νά φω­τίσει τό σπιτάκι τους. Αύτή ή προσμονή τσακίστηκε όχι μία άββά έντεκα φορές, καθώς ή γυναίκα του άπέβαββε κάδε φορά στό πρώτο τρίμηνο. Δάκρυα, ικεσίες, άναμονή έξω άπό δαβάμους νοσοκομείων, έξετάσεις...

Κάποιο Φθινόπωρο ή γυναίκα είσήχδη καί πάβι μέ ένο- χβήσεις καί νεκρές έβπίδες γιά έξετάσεις. Στό διπβανό κρε­βάτι νοοηβευόταν μιά. Έββηνίδα Ορθόδοξη. Κουβέντα στήν κουβέντα τής είπαν τό πρόββημά τους. Τράβηξε έκείνη άπαβά άπό τό προσκεφάβι της ένα σακουβάκι: βα δά κι άπό τόν άγιο Ραφαήβ καί τήν παράκβηση. Χρίστηκε τό σώμα τής άββόδοξης, καί ό Χαρούν πήρε στά χέρια τό 6ι- ββιαράκι. Ε ίχε μάθει καβά τά έββηνικά, θά τά κατά- φερνε...

«Έκείνη τήν ώρα, Νικήτα, παρακάβεσα μέ δβη μου τήν ψυχή, καί ή καρδιά μου άνοιξε καί μπήκε μέσα ή προσευχή πού διάβαζα. ’Ένιωσα τήν πίστη μέσα μου. Μετά άπό 5 μήνες ή γυναίκα μου συνέβαβε, καί τώρα τό κοριτσάκι μου είναι τεσσάρων χρονών. Έ ταξα νά ρθώ άββη μία φορά στόν εύεργέτη μου νά τόν εύχαριστήσω. Αύτό τό φυβαχτό είναι άπό τό μοναστήρι του, καί κανείς δέ θά μέ πείσει νά τό βγάβω. Έ χει γεμίσει ή ψυχή μου πίστη καί γαβήνη».

Δέ βάσταξε ό Νικήτας, δάκρυσε, θαύμασε, δόξασε τή δύ­ναμη τοϋ Θεοΰ, πού σκεπάζει δβη τήν οικουμένη καί χαρι- τώνει τούς Αγίους Του. Τήν άββη μέρα, σάν άποχαφετίστηκαν, έσφιξε θερμά τό χέρι τοϋ Χαρούν. «Νά χαίρεσαι τήν οίκογένειά σ ου !» τοϋ είπε. «Ό Θεός νά εύβογεϊ όβους» άπάντησε έκεΐνος καί ύψωσε χαρούμενο τό ββέμμα του στόν ούρανό. «Πάρε αύτό νά μέ θυμάσαι» πρόσδεσε καί έβαβε στήν παβάμη τοϋ Νικήτα μιά μικρή είκονίτσα τής Θε­οτόκου.

«Μέγας εΐΚύριε», ψέββισε καί ό Νικήτας κι έτρεξε νά προ- βά βει τό βεωφορεΐο.

Άκυβίνα

™ ™ 5 ι 9 . Μ Α ίΟ Σ20Ι5

Η ΠΕΙΡΑΤΕΙΑ(Γτον 21 ο ΑΙΩΝΑ

τοϋ Νικοβάου ΠακαυνκοβόκουβουΥποναυάρχου Λ.Σ (έ.ά.)

ΕισαγωγικάΉ 7τειρατεία στή θάβασσα, ένα φαινόμενο πού έκανε τήν έμφάνισή του

αιώνες πρό Χριστού, έξακοβουθεϊ νά προββηματίζει τή Διεθνή Κοινότητα καί σήμερα, στόν 2 ΐο αιώνα, τόν αιώνα τών άκρων. Στό βυκαυγές αύτοϋ τού αιώνα είχαμε τήν έξαρση δύο έπικίνδυνων καί άσύμμετρων άπειβών διεθνούς έμβέβειας, τής τρομοκρατίας καί τής θαβάσσιας πειρατείας.

Π οββοί συγγραφείς, όπως ό 1Όμηρος, ό Ηρόδοτος, ό Θουκυδίδης, ό Π βούταρχος καί έκ τών νεοτέρων ό Παπαδιαμά ντης, μάς μύησαν στά έργα καί τις ήμερες τών πειρατών τής έποχής τους. Επίσης είχαμε τούς πειρατές τής Βόρειας Αφρικής (Μπαρμπαριάς), τις πεφατικές έπιδρομές τών Βίκινγκς, τήν ένδημική πεφατεία τής Καραϊβικής κ.ά. Τόν ig ° καί 20° αιώνα τό φαινόμενο έντοπιζόταν κυρίως στή Νοτιοανατοβική Άσία.

Σήμερα οί πεφατές ξανάρχονται στις άνοιχτές Βάβασσες, όχι σάν μυ­θιστόρημα ή κινηματογραφική παραγωγή, άββά ώς ύπαρκτός κίνδυνος γιά τό παγκόσμιο έμπόριο, παρεμποδίζοντας τήν έβεύθερη ναυσιπβοΐα καί θέτοντας σέ κίνδυνο τή ζωή καί τήν άσφάβεια τών ναυτικών.

Ή πεφατεία τοϋ 2ίου αιώνα έχει «άναβαθμιστεϊ» ποιοτικά, ποσοτικά καί γεωγραφικά. Οί μεμονωμένες άνοργάνωτες έπιθέσεις τοϋ παρεβθόντος έχουν έξεβιχθέΐ σέ οργανωμένη έγκβηματική δραστηριότητα εύρείας κβί- μακας, πού προκαβεϊστήν παγκόσμια οικονομία ζημιές πάνω άπό ίο δίς $, άναγκάζοντας τή Διεθνή Κοινότητα νά άντιμετωπίζει μέν τό θέμα σο­βαρά, άββά όχι καί άποτεβεσματικά μέχρι σήμερα.

Εΐναι χαρακτηριστικό ότι τό θέμα τής «Παγκόσμιας Η μέρας Ναυτιβίας- 2011» (World Maritime Day 2011) ήταν «Πεφατεία: Ενορχηστρώνοντας τήν Αντιμετώπιση». Μέ τήν έπιβογή αύτή, ό Διεθνής Ναυτιβιακός Όργα- νισμός. International Maritime Organization - ΙΜΟ, θέβησε νά τονίσει τις προσπάθειες πού γίνονται τά τεβευταΐα χρόνια γιά τήν άντιμετώπιση τής σύγχρονης πεφατείας, άββά καί νά προκαβέσει παγκόσμια προσοχή στό πρόββημα.

Επίσημοι ορισμοί τής πεψατείας καί τοϋ πει­ρατικού πβοίου δίνονται άπό τόν ’Οργανισμό Η νωμένων Εθνών, στά άρθρα ιο ί καί 103 άντίστοιχα τής Σύμβασης τών Η.Ε. (ig82) «Γιά τό Δίκαιο τής θάβασσας» (United Nations Convention on the Law o f the S ea - UNC­LOS), τήν οποία ή Έ ββάδα έχει έπικυρώσει άπό τόν Ιούνιο τοΰ 1995 μέ τό Νόμο 2321.

Πεψατεία είναι κάθε πράξη βίας ή κράτη­σης ή διαρπαγής πού διαπράττεται στήν άνοι- χτή θάβασσα ή τά διεθνή ϋδατα, σέ τόπο εκτός δικαιοδοσίας όποιουδήποτε κράτους, άπό τό πβήρωμα ή τούς έπιδάτες ενός ιδιωτι­κού (σ.σ. πειρατικού) πβοίου, καί στρέφεται έναντίον προσώπων ή ιδιοκτησίας πού μετα- φέρονται μέ ένα άββο πβοΐο.

Π εφατικό είναι τό πβοΐο, άν τά πρόσωπα πού άσκούν τόν πραγματικό του έβεγχο τό προορίζουν γιά νά διαπράξουν μία άπό τις πράξεις πού άναφέρονται στό άρθρο ιο ί.

σημαίας καί ονόματος πβοίου.Απαίτηση βύτρων, κρατώντας τό φορτίο καί

ομήρους άπό τό πβήρωμα.

Αντιμετώπιση τής πειρατείαςΟί Διεθνείς ’Οργανισμοί καί φορείς πού

άσχοβοΰνται μέ τήν πεψατεία, καθώς καί οί άντίστοιχες ενέργειες στις όποιες έχουν προ- 6εϊ, περιβηπτικά είναι:

1Οργανισμός Ηνωμένων Ε θνώ ν (Ο.Η.Ε.)Τό 2008, μετά άπό αίτημα τής Μεταβατικής

'Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης (Transitional Federal Government) τής Σομαβίας, τό Συμ- δούβιο Άσφ αβείας τού ΟΗΕ έξέδωσε ψήφι­σμα (UNSCR 1851), τό όποιο σηματοδότησε τις μετέπειτα έξεβίξεις, έπιτρέποντας τήν κατα­δίωξη τών ύποπτων πεφατικών πβοίων στά χω ρικά ϋδατα τής Σομαβίας άπό διεθνείς ναυτικές μονάδες.

Μορφές πεψατείαςΟί άπβές μορφές πεψατείας (Hit-Rob-Run)

έκτυβίσσονται συνήθως σέ βιμάνια ή άγκυ- ροβόβια, άββά καί στήν άνοιχτή θάβασσα, ώς έξή ς: Οί πειρατές, χρησιμοποιώντας σύγ­χρονο όπβισμό καί μικρά ταχύπβοα σκάφη, έπιτίθενται στό πβοΐο, άφαψούν χρήματα, ποβύτιμα άντικείμενα καί φεύγουν.

Οί ττοβύπβοκες μορφές πεψατείας στήν άνοιχτή θάβασσα χαρακτηριζόμενες ώς ύψη- β ο ΰ κινδύνου καί μεγάβης άπόδοσης, άπαι- τοΰν μεγάβη οργάνωση, συντονιστικό κέντρο στήν ξηρά καί συνεργασία ποββών έμπβεκο- μένων.

Εδώ ή πεψατεία μπορεί νά έξειδικευτεϊ σ έ:Κβοπή τοΰ φορτίου μέσω μεταφόρτωσής του

σέ άββο πβοΐο.Κβοπή πβοίου καί φορτίου μέσω άββαγής

Εύρωπαϊκή 'Ένωση (Ε.Ε.)Στις 10 Νοεμβρίου 2008 τό Εύρωπαϊκό Συμ-

βούβιο, στηριζόμενο σέ σχετικές άποφάσεις τού ΟΗΕ, υιοθέτησε τήν άποστοβή μιας εύρω- παϊκής ναυτικής δύναμης (EU NAVFOR) μέ τήν έπωνυμία «ΑΤΑΙΑΝΤΑ» στις άκτές τής Σο­μαβίας, γιά τήν άποτροπή καί τήν άντιμετώ- πιση πράξεων πεψατείας καί ένοπβων βηστειών. Ή Έ ββάδα συμμετείχε στήν άπο­στοβή άπό τις άρχές τού 200g, καί μάβιστα είχε τεθείέπικεφαβής μέ τή Φρεγάτα «ΨΑΡΑ».

Μέ τό ψήφισμα τού Εύρωπαϊκοϋ Κοινοβου- βίου, τής ΐοης Μαΐου 2012, σχετικά μέ τή 8 α- βάσσια πεψατεία, άποφασίστηκε ή παράταση τής έπιχείρησης «ATALANTA» μέχρι τό τέβος τοΰ 2014, ά ββά ή Έ ββάδα, άπό τό Μάρτιο 2012, είναι άπούσα έξ αίτιας τής οικονομικής κρίσης. >

ΔιεθνήςΝ αυτιβιακός ’Οργανισμός (Interna- ιδιαίτερα στις περιοχές άνοικτά τής Σομαβίας,tional Maritime Organization - ΙΜΟ) στόν Κόβπο τοϋ Άντεν καί στό Δυτικό Ινδικό

Τό θέμα τής πεφατείας άρχισε νά άπασχο- Ωκεανό, β ε ϊ τόν ΙΜΟ τή δεκαετία τοϋ ig8o. Τό ig84 ή Τόν Αύγουστο τοϋ 2011 έξέδωσε οδηγίες μέ Ναυτιβιακή Επιτροπή Άσφάβειας (Maritime τίτβο «Βέβτιστες Πρακτικές Διαχείρισης -Safety Committee - MSC) τοϋ ΙΜΟ άρχισε νά B e st M anagem ent Practices 4 ' ΒΜΡ4», σέκαταγράφει τις περιπτώσεις πειρατείας συνεννόηση μέ έμπβεκόμενους ναυτιβια-διεθνώς. κούς, στρατιωτικούς καί άστυνομικούς φο-

Μέ άφορμή τά τρομοκρατικά χτυπήματα ρεϊς, γιά τήν κατάββηβη έκπαίδευση καίτής ll.0g.200l, ή Κυβέρνηση τών ΗΠΑ με- ένημέρωση τών πβηρωμάτων. Οι οδηγίεςταξύ άββω ν ζήτησε καί άπό τόν Διεθνή Ναυ- αύτές άποτεβοϋν σημαντικό έργαβεϊο γιά τήντιβιακό ’Οργανισμό (ΙΜΟ) νά θεσπίσει ένα «άναχαίτιση» τών πεφατικών έπιθέσεων,πβαίσιο, ώστε οί φορείς καί οί άρχές πού ειδικά γιά τήν περιοχή τής Σομαβίας.έμπβέκονται σέ διεθνείς μεταφορές μέ πβοϊα Ή διάθεση ένοπβων φρουρών στά έμπο-νά βαμβάνουν προβηπτικά μέτρα γιά τή μεί- ρικά πβοϊα ώς μέσου διασφάβισης καί πρό­ωση τοϋ κίνδυνου προσβοβής άπό τρομοκρα- στασίας τόσο τοϋ πβοίου όσο καί τοϋτική ένέργεια πού θά είχε έπιπτώσεις στά πβηρώματός του, κατά τόν ΙΜΟ, θά πρέπει νάπβοϊα καί τις βιμενικές έγκαχαστάσεις. έξετάζεται μόνο μετά τήν άξιοβόγηση τοϋ κιν-

’Έτσι, τό Δεκέμβριο τοϋ 2002. ό ΙΜΟ έπέφερε δύνου. Σέ κάθε περίπτωση, τό πβοϊο θά πρέ-τροποποιήσεις στή Διεθνή Σύμβαση γιά τήν πει νά άκοβουθεϊ τις Οδηγίες ΒΜΡψ τοϋ ΙΜΟ,άσφάβεια τής άνθρώπινης ζωής στή θά- ένώ ή έπάνδρωσή τους μέ «ιδιωτικό στρατό»βασσα, γνωστή ώς ΔΣ SOLAS 74> και ττρό- έπαφίεται στήν κρίση τής χώρας-σημαίας τοϋσθεσε τό Κεφ ΧΙ-2, τόν Διεθνή Κώδικα γιά τήν πβοίου. Ή δη ή Βρετανία τό έφαρμόζει, ένώάσφάβεια πβοίων καί βιμενικών έγκαταστά- στήν Έ ββάδα πρόσφατα δημοσιεύθηκε όσεων-International Ships and Ports Safety Νόμος 4058/2012 «Παροχή ύπηρεσιών άσφα-(ISPS code). Ό κώδικας αύτός υιοθετήθηκε βείας άπό ένοπβους φρουρούς σέ έμπορικάκαί άπό τήν Ε.Ε. μέ τόν Κανονισμό (ΕΚ) πβοϊα».725/2004.

Τό 2005 έξέδωσε άπόφαση πού έκανε βόγο Διεθνές Ναυτιβιακό Γραφείο (Internationalγιά «κεφατεία άνοιχτά τών άκτών τής Σομα- Maritime Bureau - IMBJβίας», θέτοντας έτσι τή βάση γιά τή διεθνοποί- Τό Διεθνές Ναυτιβιακό Γραφείο πού ίδρύ-ηση τοϋ προββήματος. θηκε τό ig 7g , ώς έξειδικευμένο τμήμα τοϋ

Τό Μάιο τοϋ 2011 ή 8ρη Σύνοδος τής Έπι- Διεθ νοϋς Εμπορικού Έπιμεβητηρίου (Interna-τροπής Άσφαβείας- Maritime Safety Com- tional Cham ber o f Commerce - ICC), άσχο-mittee- M SC τοϋ ΙΜΟ άσχοβήθηκε μέ τήν βούμενο κυρίως μέ ναυταπάτες, άπό τό ig 8 iάνάγκη βήψης μέτρων γιά τήν προστασία τών άσχοβεϊται καί μέ τις πεφατεϊες. Τό lgg2 δηναυτικών καί τών πβοίων άπό τήν πεφατεία. μιούργησε τό Κέντρο Αναφ οράς ΠεφατείαςΣυζητήθηκε ή έπάνδρωσή των πβοίων μέ έξο- (ΙΜΒ PRC) στή Μαβαισία, όπου καταγράφου-πβισμένους άυδρες ιδιωτικών έπιχεφήσεων. ται έπί 2φωρου βάσεως όβα τά δεδομένα πού

άφοροϋν πεφατικές έπιθέσεις, δπως ορίζεται στό ψήφισμα Α. 1025 (26) π°ύ έγκρίθηκε στις 2 Δεκεμ­βρίου 200Q κατά τήν 26η σύνοδο τής Γενικής Συ­νέλευσης τοϋ Διεθνούς Ναυτιλιακού ’Οργανισμού ΙΜΟ.

Ή γεωγραφία τής πειρατείαςΟί περιοχές όπου έχουν συμβεΐ τά περισσότερα

περιστατικά πεφατείας (κατά φθίνουσα σειρά) στις αρχές τοΰ 2ίου αιώνα είναι: Σομαλία, Ινδονησία, Κ όλπ ος τοΰ Άντεν, Ε ρυθρά Θάλασσα, Μπενίν, Νότια Θάλασσα Κίνας, Μ αλαισία καί Ινδία.

Αμεσα ή έμμεσα, μέ τήν πεφατεία έμπλέκονται άτομα άπό άρκετές καλούμενες «τριτοκοσμικές» χώ ρες όπως Ινδία, Ινδονησία, Κένυα, Μαλαισία, Μοζαμβίκη, Μπαγκλαντές, Νιγηρία, Σιγκαπούρη, Σομαλία, Τανζανία, Ταϋλάνδη, Υεμένη, Φιλιππί­νες κ. ά.

Είναι άλήΒεια καί δέν χρήζει ειδικής άνάλυσης τό γεγονός ότι τόσο ή τρομοκρατία όσο καί ή πει­ρατεία στόν 21° αιώνα έκπορεύονται άπό χώ ρες στις όποιες έπικρατούν συρράξεις, έμφύλιοι πόλε­μοι καί φτώχεια. Δηλαδή καταστάσεις, οί όποιες δυστυχώς δέν ένόχλησαν τή Διεθνή Κοινότητα αύτές καθαυτές, ά λ λ ά τά άποτελέσματά τους.

Γιά νά έκλείψουν όμως τά άποτελέσματα - τρο­μοκρατία καί πεφατεία - πρέπει πρώτα-πρώτα ή Διεθνής Κοινότητα νά ένδιαφερθεϊ νά έξαλείψει τις γενεσιουργός αίτιες τους. ρ

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑι. Langewiesche William, Oi σύγχρονοι πειρατές των 8α-

βασσών, Άδήνα zoos, έκδ. «Μοντέρνοι Καιροί».2. Πουβαντζά Νικόβαου, Τό Δίκαιο τής Θάβασσας, Β' έκδοση

άναδεωρημέυη καί έπηυξημέυη, Άδήνα 2θθγ, έκδ. «Σταμούβη ΑΕ».

3 · Μπόση Μαίρης, Θαβάσσια πεφατεία-τρομοκρατία, Άδήνα 2012, έκδ. «Ποιότητα».

4. Ίστοσεβίδες: imo.org, theseanation.gr, marinews.gr 5 · Περιοδικό Ναυτικά Χρονικά, άρ. φύββου 114/2008 -

14V144/2011 ' 149Δ51 /20,2·

« Ό ί π ο τέ οντες μα,κξα,ν

εγγύς εγςνή3 ·ητεi m-εν τφ οωματι

Τ8 Χ ξίσ τέ» ί ’Εφεσ. /S' 1 3 )

ΕΘΕΛΟΝΤΙΚΗΑΙΜΟΔΟΣΙΑΠρόσφερε βίγο άπό τό αίμα

σου στήν αιμοδοσία πού οργα­νώνει ό τομέας τής «Προνοίας» τοΰ Συλλόγου ’Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Δράσεως «Ό Μέγας Βασίλειος».

’Έρχονται στιγμές πού ή πα­ράταση τής ζωής τοϋ άδελφοϋ μας έξαρτάται άπό τό λίγο αίμα πού δίνουμε.

Άς δώσουμε τή δυνατότητα στόν τομέα τής «Προνοίας» νά μπορεί νά συμπαραστέκεται στις δύσκολες ώρες τών συναν­θρώπων μας, προσφέροντας έστω καί μία φιάλη αίματος πού έμεϊς τούς έξασφαλίσαμε.

’Έλα νά συναντηθούμε όλοι

τήν Πέμπτη 7 Μαΐου 2015 άπό τό πρωί 11.00 π.μ.

μέχρι τό απόγευμα 6.00 μ.μ. Μαυρομιχάλη 32, Αθήνα

Τηλ. «Προνοίας»210.3614135 / 210.3633726

• 52g. ΜΑΙΟΣ 2015 Μ Δ$ά»Ί[ μαα 2 3 1

Γο άγγιγμά ενος ΑγνούΒρισκόμαστε μέσα στήν αϊδουσα καί έτοιμαζόμαστε γιά τήν έξέταση στό μά­

δημα τής Ρωσικής Γβώσσας. Προσπαδοϋμε νά έπαναφέρουμε στή σκέψη μας όσα έχουμε διαβάσει. Στό μπροστινό έδρανο κάδεται μία κοπέβα πού φοιτά σέ άββη σχοβή, ώστόσο ήμασταν μαζί στις παρακοβουδήσεις τών μαδημάτων. Άπό τις συζητήσεις μαζί της είχα καταβάβει δτι δέν είχε ποββή σχέση μέ τήν Έκκβησία. Συζητάμε κάποια δύσκοβα σημεία σχετικά μέ τήν έξέταση πού είναι μπροστά μας, όταν μπαίνει ή καδηγήτρια στήν τάξη.

Είμαι σχεδόν έτοιμη γιά νά γράψω. Άκοβουδεϊ μία τεβευταία κίνηση. Βγάζω τήν εικόνα τοϋ άγιου Π αισίου πάνω στό Θρανίο μου. Περιμένω τή βοήδειά του. Ξέρει ό Άγιός μας νά σπεύδει στις παρακβήσεις δσων τόν ζητοϋυ, συνειδητο­ποιώντας τήν άδυναμία τους. Ή κοπέβα γυρίζοντας πίσω καί ββέποντας τήν εικόνα τοϋ Άγιου τήν παίρνει στά χέρια της.

-Ε ίνα ι ό Άγιος Π αίσιος, τής ψιδυρίζω.Αύτό πού ββέπω στή συνέχεια μέ άφήνει έκπβηκτη. Σηκώνει τήν εικόνα

ψηβά καί μέ κατεύδυνση τέτοια ώστε τό φως άπό τό παράδυρο νά πέφτει πάνω της. Αρχίζει νά τήν κοιτάζει άχόρταγα στήν ϊδια πάντα στάση, ένώ ένα χαμό- γεβο ικανοποίησης διαγράφεται στά χείβη της. Σέ βίγο περνάει ή καδηγήτρια νά μαζέψει τις έργασίες πού πρέπει νά παραδώσουμε καί, καδώς τή ββέπει, έκπβηκτη τής χαμογεβάει. Ή φοιτήτρια άνταποδίδοντας τό χαμόγεβο συνεχίζει νά κοιτάει τήν εικόνα τοΰ Άγιου μέχρι τήν ώρα πού ή καδηγήτρια έτοιμάζεται νά μάς παραδώσει τά δέματα.

Νά ήταν ή ταπεινή παρουσία τοϋ Άγιου στό άπβό χαρτί πού τήν έντυπωσίασε;Νά ήταν ή πρόσφατη άγιοκατάταξή του, πού μπορεί νά είχε άκούσει ;Νά ήταν μία μυστική προσευχή τή δύσκοβη ώρα;Ποιός γνωρίζει πώς μίβησε ό Άγιος στήν καρδιά της καί μέ ποιό τρόπο μιβάει

ό Θεός στις ψυχές τών άνδρώπων;Ύπάρχουν καί σήμερα ψυχές πού Θέβουν σταδερό σημείο προσανατοβισμοϋ.

Δέν αδέιασαν οί σχοβές τών πανεπιστημίων μας άπό «τή γενεά ζητούντων τόν Κύριον». Οί βαμπερές μορφές τών άγιων μας καί σήμερα ζοϋν καί κινούνται άνάμεσά μας, αρδεύοντας τόν ύβικό κόσμο μέ τό Πνεύμα τής Χάριτος.

Τεβικά καί πόσες άββες ψυχές γύρω μας διψούν καί περιμένουν αύτό τό «μυστικό άγγιγμα τών άγιων»;

mi mu— Π

Λ" ι έ , ' ’,I B S I

Διαχείριση χρόνου...φοιτητικού!

ΦΦΦm

φ

Φ

Διαχείριση χρόνου... καί μάλιστα χρόνου φοιτητικού! Μέ έξεταστι­κές, φοιτητικές έργασίες, παρακολουθήσεις μαδημάτων καί έργαστη- ρίων, ύποχρεώσεις οικογενειακές, έργασία, καί φυσικά εύκαιρίες τής Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης.!

Γιά νά καταφέρουμε νά τά χωρέσουμε όλα στό ημερήσιο καί έβδο μαδιαϊο πρόγραμμά μας, οργανώσαμε στρογγυλή τράπεζα σέ μιά παν­κυκλική συνάντηση τής ΧΦΔ Αθηνών, μέ προεξάρχουσες τις μεγαλύτερες φοιτήτριες καί πτυχιούχους τής ΧΦΔ, προκειμένου νά συζητήσουμε πώς θά διαχειριζόμαστε μέ έπιτυχία τόν φοιτητικό μας χρόνο.

Πώς χάνουμε συνήθως τό χρόνο μας; ~Ηταν τό πρώτο καίριο έρώ- τημα πού τέθηκε, καί οί άπαντήσεις «έπεσαν βροχή»: Μέ τήν άσκοπη καί άκαιρη περιπλάνηση στό διαδίκτυο, τις άτέλειωτες κλήσεις καί τά μηνύματα στό κινητό, τήν έλλειψη οργανωμένου προγράμματος, ή μέ τό νά συγχέουμε τις έπείγουσες (πού πρέπει νά γίνουν άμεσα) μέ τις σημαντικές ύποχρεώσεις (πού άπαιτοϋν περισσότερο χρόνο καί είναι πιό μακροπρόθεσμες), μέ τήν Ακαταστασία στό χώρο έργασίας μας καί τήν Αναβλητικότητα, μέ τήν έλλειψη τών σωστών καί Απαραίτητων ώρών ύπνου καί τό άγχος. Εντύπωση μάς έκανε ό κανόνας 8ο/20, σύμφωνα μέ τόν όποιο γιά όλες τις μή προγραμματισμένες έργασίες πού έχουμε, δαπανούμε τό 80% τής προσπάθειάς μας καί έπιτυγχά- νουμε μόνο τό 20% τού Αποτελέσματος, εϊτε γιατί δέν έχουμε Αποφα­σίσει τΑ έπόμενα βήματα εϊτε γιατί κάνουμε Αχρείαστες ένέργειες. Τό συμπέρασμα ήταν ότι συνήθως χάνουμε χρόνο σέ ένέργειες οί όποιες δέν συνειδητοποιούμε ότι μάς «τρώνε χρόνο».

Πώς θά διαχειριστούμε βοικόν μ έ έπιτυχία τό χρόνο μας: ’Έγιναν πολλές προτάσεις καί Ανακαλύψαμε κάποια μικρά μυστικά:

’Οργανώνουμε τό ημερήσιο καί έβδομαδιαϊο πρόγραμμά μας (είναι πιό Αποτελεσματικό σέ γραπτή μορφή).

Βάζουμε προτεραιότητες.Δέν προγραμματίζουμε: καί τό τελευταίο λεπτό, Αφήνοντας πάντα

χώρο γιά τά έκτακτα.Δέν Αναλαμβάνουμε περισσότερα άπό όσα μπορούμε νά διεκπε-

ραιώσουμε.

Άξιοποιουμε τις «νεκρές ώρες» «διάβασα πολλά βιβλία στά Μέσα

Μ α ζικ ή ς ^ ετα'

j H μ ι.χ . - w .φοράς», άνέφερε κάποια).Άξιοποιούμε τήν τεχνολογία μέ όρ.~

; νουμε.’Έχουμε στό πρόγραμμα τήν πνευματική μας μελέτη καί τή συμμέτοχη

μας στά Άγια Μυστήρια, γιατί ή πνευματική ζωή χρειάζεται πρόγραμμα.’ ' ·~Ί’ΐιει σέ πρόγραμμα; Κ αί ναι καί όχι. Ναι, γιατί κάθε - ~™πευγή. Ό χι, γιατί πέρα άπό τήν

nihjp νά έπι

ιοθένη οη τοΰ Χ Ρ °ν °πού άψιερώ-

αζ οχα ιχ γ _—Ή προσευχή μπαίνει σε πρυΥΗ Γ.Γ μέρα πρέπει νά ύπάρχει χρόνος γιά προσευχή. ωΑί., πρωινή καί βραδινή προσευχή, κάθε στιγμή τής ήμέρας μπορούμε να εια-

: κοινωνοίΊμε μέ τόν θεό. Καί όπως είπε καί κάποιος πνευματικός μας πα­τέρας, «αν νιώθεις ότι δέν έχεις χρόνο, κάνε περισσότερη προσευχή γιά

: νά βρεις χρόνο ·.Λιαχείριση χρόνου σημαίνει διαχείριση ζωής. Κ αί τή ζωή μας τή διαχει-- ~«»πτά. όταν άξιοποιούμε τήν ' Q~ μας γιά τή σωτηρία1 * uri c

να βρεις χρόνο».Δ ια χ ε ίρ ισ η χ ρ ό ν ο υ σ η μ α ίν ε ι δ ια χ ε ίρ ισ η ζωήςζόμαστε σωστά, όταν άξιοποιούμε τήν κάθε στιγμή μας για „

- ό rriv προσφέρουμε μέ εύγνωμοσύνη στό Θεό. Τότε ό χρόνος μαςυπαίνει στήν πραγματική του διάσταση καίρΐς«Ί~~-μας καί τήν προσφέρω,— Τ παίρνει τήν Αληθινή του Αξία, μπαίνει ή κάθε στιγμή Αποκτά δυναμική αιωνιότητας.

Τεύχος 529 ΜΑΪΟΣ 201531 Δράοη μ **

ό internet στό σπίτι μας κάτι 1 έπαδε. Κανείς δέν μπορεί νά U καταβάβει τί συμβαίνει -πή-

• ραμε τηβέφωνα. φέραμε καί τε­χν ικ ού ς στό σπίτι καί δέν μπόρεσε κανένας, πρός τό παρόν, νά τό φτιά­ξει. Κάτι συμβαίνει μέ τό wifi, μέ καμιά άπ ’ τις φορητές συσκευές - κι­νητά, laptop - δέν μπορούμε νά συν- δεθοΰμε πάνω άπό 5 βεπτά χω ρίς νά μάς «πετάξει έξω».

Κάτι νεύρα πού είχαμε τις πρώτες μέρες... Οι γονείς μου νά προσπα­θούν νά συνεννοηδούν μέ τήν εται­ρεία στό τηβέφωνο: «’Έχουμε έδώ τόσα παιδιά νά γκρινιάζουν πού δέν έχουμε internet, πώς γίνεται νά μήν ξέρετε νά διορθώσετε τό πρόββημα;».

Οί συσκευές μας ήταν πάνω-κάτω άχρηστες πβέον χω ρ ίς internet - τά άδέρφια μου δέν μπορούσαν νά παί­ξουν League o f Legends online, δέν μπορούσαμε νά έβέγξουμε τά e-mail μας, τά/acebook, νά άκούσουμε τρα­γούδια στό youtube ή νά κατεβά­σουμε ταινίες ά π ’ τό BitLord. Μετά τήν πρώτη φάση αύτής τής καταναγ- καστικής άποτοξίνωσης πού κανείς δέν ήδεβε, ούτε ζήτησε καί άφού ξε- περάσαμε βίγο αύτό πού νιώθαμε σάν νά περνούσαμε σύνδρομο στέρησης, άρχισα νά παρατηρώ κάποια πράγ­ματα. Πρόσεξα καί έμαθα άρκετά έκείνη τήν έβδομάδα χω ρίς internet.

"Οταν σταμάτησα νά μιβάω συνεχώς μέσω e-mail, άρχισα νά βρίσκω πε-

234 J F jme Τ ε ϋ χ ο ς 529, Μ ΑΪΟΣ 2015

ριοοότερο χρόνο νά μιβήσω μέ τούς άββους άπό κοντά.’Όταν σταμάτησα νά κοιτάω τούς φίβους μου στις φωτογραφίες

τους στό facebook, άρχισα νά τούς παίρνω τηβέφωνο γιά νά κα­νονιού.) νά τούς δω άπό κοντά.

'Όταν σταμάτησα νά περνάω τόσες ώρες κάνοντας ‘δουβειές’ στόν ύποβογιστή, άρχισα ξαφνικά νά προβαβαίνω δβες τις άββες δουβειές μου πού δέν άφοροΰσαν τόν ύποβογιστή καί πού ποτέ δέν είχα τόν χρόνο γιά αύτές. 'Όταν σταμάτησα νά βιάζομαι νά γυ­ρίσω σπίτι γιά νά προβάβω κάτι στόν ύποβογιστή, άρχισα νά προ­σέχω τί γίνεται γύρω μου... έπίσης άρχισα νά προσέχω καί νά

'Όταν σταμάτησα νά κοιτάω τούς φίβους μου στις φωτογραφίες τους στό facebook, άρχισα νά τούς παίρνω τηβέφωνο γιά νά κανονίσω νά τούς 6ώ άπό κοντά.

άποβαμδάυω π ιό ποβύ τό τοπίο καί τις όμορφες εικόνες όβόγυρα, ά νιί νά τις κοιτάω σέ καβοτραβηγμένες φωτογραφίες στό internet

’Όταν σταμάτησα νά σκοτώνω τόν χρόνο μου στό internet μέχρι πρωινές ωρες, άρχισα νά κοιμάμαι κανονικά καί πιό ξεκούραστα.

Όταν τά μέβη τής οίκογένειάς μου σταματήσαμε νά κοιτάμε ό καδένας τήν όδόνη του, άρχίσαμε νά μιβάμε περισσότερο μεταξύ μας.

Όταν τά μέβη τής οίκογένειάς μου σταματήσαμε νά κοιτάμε ό κα­θένας τήν οθόνη του, άρχίσαμε νά μιβάμε περισσότερο μεταξύ μας.

%

’Όταν κατά συνέπεια ξέχασα μερικές φορές γιά τό check in στις βόβτες -πού είσ α ι; Μέ ποιούς είσαι; Πώς νιώδετε; «Τί δά γρά­ψουμε παιδιά στό check in;»- πού έχει σκοπό νά δείξεις στούς άββους τί ώραία πού περνάς έσύ, τότε άρχισα ή ίδια νά προσέχω τί ώραϊα πού περνάω έγώ.

‘Όταν δέν δημοσίευα πιά όσα συνέβαιναν στήν ζωή μου μέσω fa ceb oo k ή twitter, τότε είχα πιό ποββά νέα νά πω όταν έββεπα γνωστούς μου. άντί νά. καθόμαστε σιωπηβοί καί άμήχανοι - ή, άκόμα χειρότερα, άντί νά βέμε χαζόβογα γιά νά περάσει ή ώρα.

’Όταν σταμάτησα νά κρύβομαι πίσω άπό τήν άνωνυμία μου στό internet γιά νά μοιράσω τις άπόψεις μου μέ αγνώστους σέ διάφο­ρ ες ομαδικές συζητήσεις - καί χρησιμοποιώ μέ δισταγμό αύτόν τό ν >

Τ εϋ χ ο ς 529 · Μ ΛΪΟΣ 2015 235

χαρακτηρισμό γιά τούς διαβόγους πού γίνονταν - τότε άρχισα νά κάνω άβηβινά ποιοτικές συζητήσεις μέ φίβους καί γνωστούς γιά διάφορα θέματα, καί νά μοιράζομαι τις απόψεις μου μαζί τους.

”Οταν δέν άφιέρωνα πιά τόσο χρόνο ββέποντας νά έκτυβίσσον ται μπροστά στά μάτια μου ιστορίες, μέσω ταινιών καί σειρών στό internet, άρχισα νά ξαναδίνω αύτό ν τόν χρόνο πίσω στά 6ι6βία καί έκεϊ άνακάβυπτα καί έββεπα μέ τά μάτια τής φαντασίας μου

'Όταν σταμάτησαν τά τόσα βίντεο καί οί τόσες φωτογραφίες, άρχισα νά συμμετέχω στίς στιγμές πού θά γίνουν οί ώραιες άναμνήσεις μου, άντί νά κάθομαι στό πβάι καί νά τίς τραβάω μέ μία κάμερα.

ιστορίες πιό ένδιαφέρουσες καί ζωντανές άπό οτιδήποτε έβρισκα στό διαδίκτυο.

'Όταν πιά δέν προσπαθούσα νά βγάβω έκεϊνες τίς τέβεια σκιμ νοθετημένες φωτογραφίες όπου καί νά ήμουν, μέ όποιους καί νά ήμουν, γιά νά τίς άνεβάσω καί νά κάνω έπίδειξη στούς ‘φ ίβους’ μου στό fa ceb o o k καί στό instagram - ‘κοίτα πού είμαι καί τί ώραΐα πού περνάω’- ξαφνικά κατέβηγα νά έχω τίς πιό αύθόρμη- τες καί ποβύτιμες φωτογραφίες μέ οικογένεια καί παρέα πού θά μοϋ θυμίζουν τίς πιό όμορφες στιγμές.

"Οταν έπίσης σταμάτησαν τά τόσα βίντεο καί οί τόσες φωτογρα­φίες άρχισα νά συμμετέχω στίς στιγμές πού θά γίνουν οί ώραΐες άναμνήσεις μου, άντί νά κάθομαι στό πβάι καί νά τίς τραβάω μέ 0 0 tk μία κάμερα.

’Όταν έπαψα νά κρύβομαι πίσω άπό μία όθόνη, συμμετέχοντας σέ ένα κόσμο ψεύτικο, βγήκα ά π ’ τό καβούκι μου καί άνακά- Αυψα πόσο άβηθινός ήταν ό κόσμος γύρω μου...

Σήμερα μάς έφτιαξαν τό ‘πρόββημα’ πού άντιμετωιτίζαμε μέ τό internet. Καί δυστυχώς, όβη ή οίκογένειά μας θά έπιβέξει νά ξα- ναγυρίσει στή ζωή όπου χαρίζουμε τόσο χρόνο στό διαδίκτυο.

Εΐναι ένα έργαβεϊο πού δίνει τόσα ποββά στόν άνθρωπο καί κάνει τόσα καβά γιά τή ζωή του. Ξέρουμε πιό ποββά έξαιτίας τού internet, κάνουμε τόσα πράγματα πιό εΰκοβα έξαιτίας του inter­net, τό internet ήταν μία έπαναστατική καί χρήσιμη άνακάβυψη.Ά ββ ά δέν ξέρω ποιός περίμενε πώς δέν θά καταβήγαμε όβοι τόσο έξαρτημένοι άπό αύτό. Γιατί τό διαδίκτυο είναι μία έξάρτηση καί έμεϊς είμαστε άνθρωποι - ώς γνωστόν, οί περισσότεροι δέν μπο­ρούμε νά κάνουμε σχεδόν τίποτα στήν ζωή μας μέ μέτρο. Δέν έχουμε βοιπόν τήν πνευματική δύναμη νά πούμε όχι στήν κατά­χρηση τού internet καί ώς άποτέβεσμα, χαραμίζουμε τίς ζωές μας μέ αύτό - παρακοβουθοΰμε τήν ζωή μας μέσα άπό δημοσιευμένα στιγμιότυπα άντί νά τήν ζοϋμε στά άβήθεια.

Σήμερα μάς έφτιαξαν τό πρόββημα πού άντιμετωπίζαμε μέ τό internet. Μμ, όχι. Σήμερα δέν μάς έφτιαξαν τό πρόββημα πού άντιμετωπίζουμε - τό internet.

Dina

j ( f Δ φ ά θ η ψ Μ Ά Τ ε ΰ χ ο ς 529, Μ ΑΪΟΣ 2015

Τό τεΰχος τής «Δράσεως» πού ήταν άφιέρωμα στήν «ηρωική στάση ζωής», (Μάρτιος, τ. μ,2γ) μοϋ δύμισε τό διάβογο τής Σπαρτιάτισσας μάνας μέ τό γιό

της. Ή Σπαρτιάτισσα μάνα έδωσε στό γιό της πού έφευγε γιά τόν πόβεμο ένα ξίφος.-Είναι κοντό, μάνα, τό ξίφος πού μοϋ χάρισες καί δέ φτάνει νά κτνπήσει τόν έχδρό,

τής παραπονέδηκε έκεΐνος.-«Καί βήμα πρόσδες», τοϋ άπάντησε μέ τό μεστό βακωνικό της βόγο ή γενναία μάνα.

Δηβαδή, τήν ώρα τού ποβέμου κάνε άββο ένα βήμα μπροστά. Πήγαινε πιό κοντά στόν έχδρό μέ φρόνημα ήρωικό. καί δά νικήσεις.

Αύτό τό γενναίο βήμα, τό τοβμηρό, τό αποφασιστικό καβούμαστέ νά κάνουμε όσοι δέβουμε νά δοϋμε καβύτερες μέρες στήν προκβητική άπό κάδε πβευρά έποχή μας.Μιά έποχή στήν όποια δεωρεΐται ηρωισμός τό βέκιασμα τών τοίχων, ή δέ εύπρέπεια δεωρεϊται πρόκβηση καί έρεδισμός τού... «προοδευτικού» ένστικτον. Σ ένα κόσμο με- ταμοντέρνο, όπως δέβουμε νά τόν άποκαβοϋμε, στόν όποιο οί νέοι καί οί νέες μας κο- βυμποΰν μέσα στήν άφασία καί d ένα άφρισμένο πέβαγος άμηχανίας. ’Ανίκανοι ν’ άντιδράσουν στήν ποβυποίκιβη πρόκβηση μιας άββοπρόσαββης μόδας.

Γιά τή νέα μόδα ή γραβάτα έρεδίζει τό έπαναστατικό ένστικτο. Οί νέοι καί οί νέες «βρίσκουν» ώς πρόοδο νά κυκβοφοροϋν μέ ξεσχισμένα παντεβόνια. Αύτά όβα δέν είναι μόδα. Είναι ψυχικό άδιέξοδο...

Νομίζουμε πώς άντιδροϋμε στήν άδικία καί τήν ποβυποίκιβη έκμετάββευση μέ τις συγκεντρώσεις καί τά μαζικά συββαβητήρια καί ό,τι αύτά συνεπάγονται. 'Ώς ένα ση­μείο καβά είναι κι αύτά. 'Όμως αύτά έκφράζουν μέν μιά δίκαιη άγαυάκτηση, άββά στή διόρδωση τοϋ κακοΰ βοηδοΰν τόσο, όσο συμβάββουν καί οί κόρνες τών αύτοκι- νήτων στή διάβυση τής κυκβοφοριακής συμφορήσεως. ΤΙ όσο τά δορυβώδη τύμπανα τών Αφρικανών γιά τήν έβευση βροχής στήν καιάξερη περιοχή.

'Ωστόσο μπροστά στήν ποβυποίκιβη άμαρτία πού μαστίζει τήν κοινωνία μας. όσοι άυήκουμε στήνΌρδόδοξη Έκκβησία τοϋ Χριστοϋ, δέν είμαστε άοπβοι. Η μητέρα Εκ- κβησία όπβίζει τόν καδένα μας μέ «τήν μάχαιραν τοΰ Πνεύματος» (Έφεσ. στ ιγ), πού είναι ό παντοδύναμος άναπβαστικός καί σωτήριος βόγος τοϋ Θεοΰ. Τά μέβη τής Έκκβησίας, κρατώντας τήν «μάχαιραν τοΰ πνεύματος<> καί κάνοντας ένα βήμα μπρο­στά, δηβαδή τή γενναία κίνηση μέσα στόν αφρίζοντα κόσμο τής άποστασίας, έξαγγέβ- βοντας δυναμικά, ζώντας ουσιαστικά καί άκτινοβοβώντας τό Εύαγγέβιο τής σωτηρίας, προσφέρουμε στόν κόσμο πού βαδίζει «έν χώρα καί σκιά δανάτου» φως, έβπίδα, δύ­ναμη, ζωή. Μόνο έτσι μπορούμε νά δοϋμε καβύτερες μέρες.

Δυστυχώς όμως, όχι βίγοι, τό βόγο τοΰ Θεοϋ τόν έχουμε άπεμποβήσει. Εκστασιαζό­μαστε στό βόγο τών κενοβόγων καναβιών, στόν παραπειστικό βόγο τών μπαβκονο- βόγων καί στις ύποσχέσεις τους, πού είναι έπαγγεβίες χωρίς Θεό, χωρίς πίστη, χωρίς σεβασμό στόν άνδρωπο, τήν εικόνα τοϋ Θεοϋ. Είναι ουσιαστικά κενοβόγες μεγαβο- στομίες καί φανφαρονισμοί, πού αργά ή γρήγορα οδηγούν στό χάος. Λ

Άμποτε ν’ άνοιξει ό νοϋς μας, νά φωτισδεϊ άπό τό φώς τοΰ Εύαγγεβίου, καί κρα- Μ :·τώντας «τήν μάχαιραν τοϋ πνεύματος» νά κάνουμε ό καδένας τό άποφασιστικό, τό J k

γενναίο καί σωτήριο βήμα. Δηβαδή αύτό πού σύστησε ή Σπαρτιάτισσα μάνα, προ- Jp' πέμποντας τόν ποβεμιστή γιό της: «Καί β ή μ α πρόσδες». Jmr

Ή σύνταξη

2015 * ^

.

Μέ τόν τίτβο αύτό άναγνώστρια τοϋ περιοδικού μας άπό τήν Ξάνδη μάς άπέ- στειβε συγκινητική άνταπόκριση άπό έκδήβωση πού έγινε

"Α γγιλοι σζό 30 Γενικό Λύ-σ τό σχολείο κει° Ξάν8ης> μέ

σκοπό τήν ένημέ-ρωση τών παιδιών σχετικά μέ τό έργο καί τήνάποστοβή τών χειριστών τών μαχητικών άερο-πβάνων τής ποβεμικής μας άεροπορίας.

Ή έκδήβωση πραγματοποιήδηκε μέ τήν πρω-τοβουβία τών καδηγητών τοϋ σχοβείου καδώςκαί μαδητών πού συμμετείχαν σέ πρόγραμμασχοβικοΰ έπαγγεβματικοϋ προσανατοβισμοΰμέ έμφαση στά στρατιωτικά έπαγγέβματα. Στάπβαίσια τοϋ προγράμματος αύτοϋ εϊχε ήδηπραγματοποιηδεϊ έκπαιδευτική έκδρομή στήν110 Πτέρυγα Μάχης στή Λάρισα, καί έπειταπροσεκβήδησαν στρατιωτικοί έπιτεβεΐς προκει-ριένου νά ένημερώσουν τούς μαδητές καί μαδή-τριες Γυμνασίων καί Λυκείων τής Ξάνδης γύρωάπό δέματα πού άφοροϋν τήν ποβεμική άερο-πορία καί τά μαχητικά μας άεροσκάφη. Στήνπρόσκβηση άνταποκρίδηκε ό Διοικητής τής 110Π. Μ. Σμήναρχος κ. Σύρμος Θεόδωρος, ό

όποιος μαζί μέ τό έπιτεβεϊο του πρόοφεραν στούς μαδητές τίς γνώσεις καί τό ύψηβό τους έδνικό ήδος καί φρόνημα, ένώ δέχδηκαν άπό τά παιδιά «τό τραγούδι μας, τό χειροκρό­τημά μας, τίς εύχαριστίες μας, ένα κέρασμα άπό τήν καρδιά μας καί άπό τά καβούδια τοϋ τόπου μας». «“Είστε ή άγάπη μας, ή χαρά μας, δά κάνουμε πάντα δ,τι εΐναι δυνατόν γιά τήν προστασία σας” , είπε χαρακτηρι­στικά σέ κάποια στιγμή ό κ. Σύρμος καί έκβινε τό κεφάβι στά παιδιά πού πβημμυρι- σμένα άπό ισχυρή συγκίνηση ξέσπασαν σέ έπευφημίες καί χειροκροτήματα», άναφέρει | ή άνταπόκριση τής άναγνώστριάς μας.

Καί καταβήγει: «Τό κβείσιμο τής έκδήβω- σης μάς βρήκε πιό εύαισδητοποιημένους, έντονα φορτισμένους, ύπερήφανους γιά τούς άγγέβους - φρουρούς τοϋ έδνικοϋ μας έναέ- I ριου χώρου, πού κάτω άπό τά φτερά τών Άρχαγγέβων φυβάγουν καί τά δικά μας \ όνειρα...».

Καί τά δικά μας όνειρα, προσδέτουμε έμεϊς, γιά μιά νέα γενιά μέ ύψηβό έδνικό φρόνημα, ποτισμένη μέσα στά ηρωικά παρα­δείγματα τής άριστείας τόσων παβικαριών, πού άπό τά άρχάΐα χρόνια μέχρι σήμερα στέ­κονται οί άγρυπνοι φρουροί τών έδνικών μας ιδεωδών, μέ όποιο κόστος... □

Ml·!.!

. I

Ο ί π β η γές δέν έχ ο υ ν κ β είσ ει άκόμα στή Λ ω ­ρ ίδ α τής Γ ά ζα ς άτι’ τούς φ ο βερο ύς βο μβ α ρ δι­σ μ ούς τοϋ περασμένου κ α β ο κ α ψ ιο ϋ . Κ α ί πώς νά κβείσουν, τή στιγμή κατά τήν οποία ή Γ ά ζα είνα ι ά ποκβεισμένη άπό παντού; Τίποτε δέν μ π ο ρ εί νά μ π ει μέσα

άπό ο ικ οδο μ ικ ά ύβ ικά . 'Ένα τραγικό τοπίο άπό γκρεμισμένα σπίτια καί ά νθρώ πους νά άναζητοΰν ά πεγνω σμένα διεξόδους. Μ όνη παρηγοριά ή άνθρω πιστική βοήθεια καί τό μοναστήρι τοϋ Ά γιου Π ορφ υρίου Γάζης.

Ο α ρχιεπίσκοπος Τ ιβεριαδος Ά β έξιο ς σέ συνέν­τευξή του (w w w .b riejin g riew s.g r/ s in en teu k - s e is / ite m / 140610) θυμάται μέ π οββή συγκίνηση

Ό τ α ν τό μοναστήρι του Ά γ ιο υ Π ορφυρίου Γάξη* γ ίν ετα ι άσυλο

τά δραματικά γεγονότα έκείνης τής Κυριακής, όταν ε ίχ α ν έντα θ εϊ οί βομβα/σδισμοί κα ί 6§0 μ ουσουβμάνοι. ο ικογένειες μέ μωρά. ήβικιω- μ ένο υ ς καί άνήμπορούς, χτύ π η σ α ν τήν πόρτα του μονασιτιριοΰ. Κ α ί αυτός τούς άνοιξε τήν πόρτα κα ί διέθεσε ο.τι ε ίχε και δέν ε ιχε τό μ ο­ναστήρι. Κ α ι όταν οί βόμβ ες έπεσαν 30 μέτρα άπό τό μοναστήρι καί έσπαζαν τά τζάμια καί έπεφ ταν οί σ οβά δες κα ί έμ εινα ν χ ω ρ ίς νερό κα ί ρεύμα, ό άγιος Π ορφ ύριος τούς σκέπασε καί δέν έπαθε κα νείς άποβυτω ς τίποτε, ώστε νά β έ ν ε οί μ ου σο υβ μά νο ι μέ εύγνω μοσύνη ότι β ρ έθη κα ν στό πιό προστατευμένυ μέρος.

Π ροσ π άθη σ α ν αργότερα οί ά ρ χ έ ς νά μ ά ­θ ο υ ν πω ς ένα χ ρ ισ τια ν ικ ό μονα στή ρι άνοιξε τήν πόρτα, σέ μ ου σο υβ μ ά νο υς. Κ α ί ή άπάν- τηση τοΰ Σεβασμιω τάτου: Μά είμαστε μαθητές του Χ ρίστου πού κή ρυ ξε τήν άγάπη. Δ έν θ ά μπορούσαμε νά κάνουμε δ ια φ ορετικ ά ! □

liitifiM.Τ ό μ υσ τικό

τοΟ λουστραδόρου

Ο ι σ υχνά ζο ντες στό σταθμό τοϋ Λ οϋξορ στήν Α ίγυπτο δ ύ σ κ ο β α θ ά ύποψιάζοντα,ν ότι ό σπα­νός β ο υσ τρ α δόρ ος μέ τά φ τω χικά ρ ο ϋ χ α έκρυβ ε ένα μεγάβο μυστικό κ α ί μ ία τόσο γεννα ία καρδιά.

Ή Σ ίσ α Ά μ π ο ύ Ν ταού έχα σε τό σύζυγό της ένώ

ήταν έγκυο ς στό πρώτο τους παιδί. Μέ τή γέννηση τής κ ο ρ ο ύβ α ς της Χ ούντα ή Σίσα βρέθη κε χ ω ρ ίς εισόδημα κα ί χ ω ρ ίς προοπτική έργασίας, κα θ ώ ς ή τοπική παράδοση άπα γορεύει στις γ υ ν α ίκ ες νά έργάζονται. Ή μόνη διέξοδος ήταν νά βγει γιά ζη­τιανιά στούς δρόμους, όμ ω ς ή Σ ίσα τό θεώ ρησε αύτό άναξιοπρεπές. ’Έ κανε τότε κά τιή ρω ικ ό. Ντύ­θη κε άντρας καί άναζήτησε δουβ ειά σέ μέρη πού δέν τήν ήξεραν. Γ υ ά β ιζε παπούτσια στούς δρό­

μους. δούβ ευε στά χω ρά φ ια , μ έχ ρ ι καί σέ ο ικο­δομές δούβ εψ ε σάν έργάτης, κο υβ α β ώ ντα ς τοϋββα καί σ α κ οϋ β ες με τσιμέντο

Ό ταν μετά άπό χρέινια σκβ ηροϋ όγώ να π άν­τρεψε τήν κόρη της καί άπέκτησε καί έγγονάκια, φ ά νη κε ότι τά βά σ α νά της τέβειω σαν. Ο μω ς μόνο προσωρινά. Σύντομα ο γαμπρός της άρρώ- στησε κ α ί έμεινε ά ν ίκ α νο ς πρός έργαοία. Κ α ί ά ναγκάσθηκε ή Σίσα νά ξαναφ ορέσει τή στοβή της κ α ί νά β γ ε ι π άβ ι στήν εργασία, έχο ντα ς τώρα νά διαθρεψ ει περισσότερα στόματα.

Σ ήμερα ή Σίσα είναι 6η έτών καί δ ουβ εύ ει σάν β ο υσ τρ α δόρ ος στόν σταθμό του Λ οϋξορ έχοντας συμπβηρώ σει 4 3 χ ρ ό ν ια έργασίας σάν ά υδρα ς! Κ άπου έκ ε ϊτή ν ά να κά β υ ψ α υ οί αρχές, κα ί ό Κ υβερνή τη ς τοϋ Λ οϋξορ, έντυπω σιασμέ- υος, τήν τίμησε ώ ς ιδανική μητέρα.

Τί ύψ ηβό κ α τό ρ θ ω μ α ! Τί δίδαγ].ια γιά ό β ο υ ς

από μ ία άσημη χ ω ρ ικ ή ! □

« Ή Δράση μας» στό Διαδίκτυο!

Στή διεύθυνση: www.drasimas.gr

Παλιότερα τεύχη, αφιερώματα,

επιλεγμένα άρθρα,

ανακοινώσεις καί π ολλά ενδιαφέροντα.,

Όταν επισκέπτεται ό Θεός τήν καρδιά,

ό άνθρωπος γίνεται τόσο Λεπτός καί άπαλός

στήν σχέση του μέ τήν φύση,πού δέν τήν ένοχλεϊ,

ούτε άμύνεται άπέναντί της... Γίνεσαι φίλος τής κτίσης

καί αύτή σου άνταποδίδειτήν άγάπη καί τήν έμπιστοσύνη.

Τήν σέβεσαι στόν στεναγμό καί στήν άδυναμία της,τήν ποτίζεις μέ προσευχή

καί αύτή σοΰ άπαντά μέ θαυμαστούς καρπούς.

Νικολάου, Μητροπολίτου Μεσογαίας καί Λαυρεωτικης, «Άγιον Όρος, τό υψηλότερο σημείο της γης»