"E xcig I f iT I O E M E F S O B 2 3 1 5 IfeSK/o:;;

00

-

Προσεύχεται

ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΜΗΝΙΑΙΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

ΦΟΙΤΗΤΩΝ καί ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ Εκδότης:

Σύλλογος ’Ορθοδόξου 'Ιεραποστολικής Δράσεως

«Ό Μέγας Βασίλειος» Μαυρομιχάλη 32 - 10680 ΑΘΗΝΑΙ

Άριθ. Τηλεφ. 210-36.17.566 Τηλεομοιότυπο: 210-36.17.566

http://www.drasimas.gr e-mail: pedrasis@otenet.gr

Διευθυντής Συντάξεως: Νικόλαος Π. Βασιλειάδης

Ίσαύρων 42-11472 ΑβΗΝΑΙ Εκτύπωση:

Α. Μαχαλιώτης & Α.Γκιούλης Ο.Ε. Πετμεζά 80

202 00 ΚΙΑΤΟ ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ Τιμή φύλλου: € 1,

Κύπρου € 1 Συνδρομή Εσωτερικού:

’Ετήσια € 12

Συνδρομή Κύπρου:Ετήσια € 20

Συνδρομή ’Εξωτερικού: ’Ετήσια € 35

Κωδικός ΕΛΤΑ: 013822 ISSN: 1106-8698

%γιαγιά

Ε ννιά διαμαντάκια άπ τόν ούρανό σταβμένα

πέσαν στήν αύβή μας.Ά χ , νά τά χ α ρ ώ !

Χάριζέ τους, Θεέ μου, βάμψ η περισσή,

φως άπό τό φως Σου καί ταπεινοσύνη.

Μή καί ξεθαρρέψουν

κι έτσι τό νομίσουν πώς αύτόφωτα είναι.

Πάντα ταπεινό καί γκαρδιακό δοξοβόγημα νά στέββουν στοΰ παντός τόν Πβάστη

καί Δημιουργό!Γειά σας, διαμαντάκια μου.

Ά χ , νά σάς χ α ρ ώ !

Πρεσβ. Κυριακή Παρασκευά

ΠΕΡΙΕΧΟΜ ΕΝΑ336 " 4 Π ροσεύχεται ή γιαγιά

3$7 ελευθερία ή Χ ριστός ημάς ήλευθέρω σε...»390 Μνημη αρχιμ. π. Λεωνίδα Διαμαντοπουλου

S92 ^ γ ιο ς Γρηγόριος Ν εοκαισαρείαςΕ σ π ερ ιν ό

Σκοτεινό νέφος πλανάται Ά πό τους θησαυρούς τής βυζαντ. θεογνωσίας

Σάν χ θ ες Ζώντας την επανάσταση

'Άγιος ’Ιωάννης Β ατάτζης «Ά πιθι τέκνον...»

«Καί κατακυριεύσατε α υ τή ς...» (Α ’)Πάνω ά π ’ τη γή υπάρχει ό ουρανός

Hubble ξέρεις

Φ οιτητικά Δρώμενα Κ ρήτες Μ ακεδονομάχοι

την Κουνίστρα425 * .... Στην Παναγία426 WBF Selfies

422 t Π αρεμβάσεις429 ’Απόψεις καί σκέ

Τό άγαβμα τής έβευθερίας μέσα μαςΝά τό στήσουμε άκβόνητο πάνω στό

βάθρο τοϋ βαπτίσματός μας, τό χειρό­γραφο τής υιοθεσίας μας άπό τόν Θεό-Πα- τέρα. Μέ τό Βάπτισμα τερματίζεται ή δουβεία μας στήν άμαρτία καί γίνεται ή μυστική σύνδεσή μας μέ τό θάνατο καί τήν Ανάσταση τοϋ Χριστοϋ. Τό σχέδιο τής θείας Οικονομίας γιά τή σωτηρία τοϋ πε­σμένου άνθρώπου έπιβεβαιώνει τό θεόσ- δοτο δώρο τής έβευθερίας πού σέβεται ό ίδιος ό δωρητής Θεός!

Τό άγαβμα τής έβευθερίας ζωντανό ριέσα μας

Νά τό σμιβέψουμε μέ σμίβη τήνΆβήθεια καί αρχιμάστορα τό χορηγό τήςΆβήθειας, τόν Κύριό μας Ίησοΰ Χριστό. Στήν κβίμακα

'ε υ χ ο ς 533. Ν Ο ΕΜ ΒΡΙΟ Σ 2015 387

των άξιων προηγείται η άβήδεια καί άκοβουδέΐ η έβευδέ­ρια. Ή έβευδερία είναι καρπός της άβήδειας. Ή γνώση της άβήδειας μάς έβευδερώνει άπό προκαταβήψεις, φοβίες, πβάνες, ψευδείς ιδέες1.

Νά τό καβύψουμε μέ τό χάβκινο περίββημα της εύδύνης - ό άνδρωπος είναι ύπεύδυνη ήδική προσωπικότητα. «Ό έβεύδερος είναι ύπεύδυνος καί ό ύπεύδυνος είναι ύπεύδυ- νος, καδ’ όσον είναι έβεύδερος»2.

Λ-Α"'· ψ/ΜΛ’.··’/·1ί

Νά τό στοβίσουμε μέ τό χρυσοστέφανο της αρετής, μέ άκτίνες όβόφωτες τούς καρπούς τού Άγιου Πνεύματος. Πνευματοφόρος ό άνδρωπος ζέϊ μέ όρδό δόγμα καί όρδό ηδος. Άπό τά 6 άδη των χρόνων πβέκεται η φωνή των προ- γόνων μέ τή διδασκαβία τού Εύαγγεβίου:«Έβευδερία έστίν άγαδή συνείδησις» (Περίανδρος ό Κορίνδιος). «Όποιος πα- ρασύρεται άπό τις άποβαύσεις καί τις ηδονές τού σώματος, καταντάει δοϋβος. Κανείς δέν μπορεί νά είναι έβεύδερος, έάν δέν είναι κύριος τού εαυτού του» (Σωκράτης).

«Έβεύδερος είναι αύτός πού κάνει τό καβό καί δοϋβος, όποιος κάνει τό κακό. Κι άβηδινή έβευδερία είναι ή κυ­ριαρχία τού φρονήματος τού πνεύματος πού κάνει τό καβό, ψεύτικη έβευδερία είναι ή έπικράτηση τού φρονήματος τής σάρκας πού κάνει κακό» (Άγ. Νεκτάριος)3.

Τό άγαβμα τής έν Χριστώ έβευδερίας ζωντανό μέσα μαςΝά κρατά στό άριστερό χέρι τήν πβάκα τή χαραγμένη μέ

τήν όμοβογία τής πίστεως στό Σωτήρα μας Χριστό. Ό άνδρωπος είναι μέν έβεύδερος, άββά δέν μπορεί νά ζεϊ χωρίς Χριστό, ώς αύτονομημένη προσωπικότητα, γιατί κα­ταντά σέ τραγική ύποδούβωση τού έαυτοϋ του στήν αμαρ­τία, άναζητά τήν έβευδερία στό «μηδέν», οδηγείται στόι άπο-άνδρωπισμό του. Έτσι όμως ή έβευδερία καταντά νά

w ΨΦΜϋί ^ Ά τ ε ϋ χ ο ς 533 , Ν Ο Ε Μ Β Ρ ΙΟ Σ 2015

είναι έβευδερία άπό τόν άνθρωπο καί όχι έβευδερία γιά τόν άνθρωπο4.

Νά κρατά στό δεξί χέρι ύψωριένο τόν πυρσό της άγάπης. Δέυ μπορεί νά ύπάρξει άβηδινή αγάπη μεταξύ των άνδρώπων, άν αύτή δέν είναι καρπός έβευθερίας. Ό Μέγας Φώτιος συμβου- βεύει: «Θά πρέπει νά άγωνιστεϊτε γενναία έναντίον της έπι- δουβής πού θανατώνει τήν άγάπη καί νά μη δίνετε άφορμή σ αύτό τό ψυχικό βέβος της άμαρτίας νά 6ρ εΐ είσοδο d εσάς. Κι αύτό πώς θά γίνει; Ά ν μέ τήν άγάπη είστε δοϋβοι ό ένας στόν άββο, θά άδρανήσει κάθε δπβο τής κακίας πού δάββει έναν­τίον σας. Επειδή ή δουβεία τοϋ ένός πρός τόν άββο γιά τόν σύν­δεσμο τής άγάπης γίνεται προμήνυμα τής ούράνιας συμμαχίας καί πραγματοποιεί τήν καθαρή καί μακάρια έβευδερία μέσω τής μεταξύ σας ειρήνης καί έγκαθιστά μέσα στις καρδιές σας τόν Κύριό μας Ίησοϋ Χριστό»5.

«Τή έβευδερία οϋν, ή Χριστός ήμάς ήβευθέρωσε, στήκετε». ’Ώ, Άγιε Άπόστοβε, πρέσβευε στόν Κύριο νά βροϋμε

τή δύναμη νά ύψώσουμε τήν προτροπή σου πανό στήν πβατεία δικτατορίας των ισχυρών τής γής,

έπιγραφή βαθυχάρακτη στό κράσπεδο ζωντανοϋ άγάβματος τής έν Χριστώ

έβευθερίας μέσα μας.

1.ΝΙΚΟΛΑΟΥ Π. ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ, Ή ’Ορθοδοξία έβπίς τοΰ kc Χριστώ άνθρωπος, a.i6g, εκδόσεις «Ό Σωτήρ», Άθήναι 2011.

2.ΧΑΡ. ΓΕΡΟΥ, Τό άρχάϊον έββηνικόν καί χριστιανικόν πνεϋμα, σ. 83, Άδήναι ig6g.

3-ΝΕΚΤΆΡΙΟΥΚΕΦΑΛΑ, Μητροποβίτου Πενταπόβεως, 'Άπαντα, τόμ. Ε4 -ΝΙΚΟΛΑΟΥΠ. ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ, όπου παρ. σ. 174-β.ΦΩΤΙΟΥ. Πατριάρχου Κων/πόβεως, Ε.Π.Ε., τόμ. ι, σ. 471·

γ ; ο έν

Τεύχος pm 389

-.... ■■

7 t . λίων$& Ά\α,μα,ηοπούλου

Στις 15 Νοεμβρίου συμπβηρώνονται είκοσι χρόνια άπό τήν έκδη- μία ιοίϊ μακαριστού αρχιμανδρίτου πατρός Λεωνίδα Διαμαντοπού- βου, προϊσταμένου τής Άδεβφότητος Θεοβόγων «ό Σωτήρ».

Χωρίς νά βιώσει στήν έπίγεια πατρίδα χρόνους ποβύ μακρούς ό Κύριος τής Έκκβησίας καί Κύριός του τόν μετέθεσε στήν ούράνια πατρίδα, τήν όποια άπό φοιτητής του Χημικού Τμήματος τής Φυσι­κομαθηματικής Σχοβής τού Πανεπιστημίου Αθηνών άναζητοΰσε καί γιά χάρη της πρόσφερε δβα τά έγκόσμια άγαθά του - καί ήταν ποββά - μέ χαρακτηριστική γενναιοδωρία.

Πιστός στήν άπόφασή του νά άκοβουθήσει τόν έσταυρωμένο βίο, μόχθησε άριστοτεχνικά μέσα στήν έκούσια άφάνεια γιά τή δόξα τού Αγαπητού του καί γιά τήν άγάπη των κοντινών καί μακρινών άδεβφών του. Πνεύμα έβεύθερο έν Χριστώ καί συνάμα άκραιφνώς χριστοκεντρικό καί φιβάνθρωπο, άνάβωσε έαυτόν στή διακονία τού Λόγου καί τού βόγου Του, τύπος τών πιστών καί ποιμένας ψυχών, πού ορθοτομούσε τόν βόγο τής άβηθείας άντί πάσης θυσίας, όντας διάκονος ταπεινός τών άγιων Μυστηρίων καί διακριτικότατος συμ- φιβιωτής τών ψυχών μέ τόν ούράνιο Πατέρα καί τόν συνάνθρωπο. Τό θεοβογικό πόνημά του «Ή υιοθεσία τών Χριστιανών» άποτεβεΐ πο- βύτιμο οδηγό γιά τήν κατανόηση τού μυστηρίου τής θείας άγάπης γιά τόν άνθρωπο, τόν δίκαιο άββά καί τόν άμαρτωβό.

Ό π. Λεωνίδας άγάπησε ιδιαίτερα τούς νέους καί «έπήρκεσε» στις ύβικές καί πνευματικές τους άνάγκες μέ τήν διαρκή «σπονδή» τής

Τεϋχος 533, ΝΟΕΜ ΒΡΙΟΣ 20 15

. . ,... ■·'·'

πατρικής καρδιάς του, γιά νά μήν «ξεπέοουν σέ μιά φουχτίστα στάχτη». Ποββοί άιτ αύτούς τόν άποχαιρέτησαν μέ τά άνθη τής εύγνωμο- σύνης τους, πού έγιναν κάποτε γραμμές καί στίχοι πού δημοσιεύθηκαν στή «Δράση μας»1, καί δβοι μέ νωπή τή μνήμη τής καρδιάς τόν αισθάνονται άκόμα νά σκύβει προστατευτικά πάνω άπό τόν σταυροφόρο ώμο τους πρε­σβευτής καβόγνωμος γ ΐ αύτούς στις αύβές τοϋ μεγάβου Βασιβέως.

Σέ καψούς χαβεπούς είχε κυκβοφορήσει ένα τευχίδιο μέ τόν τίτβο «Ή άΒεΐα στήν έποχή μας», κείμενο τοϋ π. Λεωνίδα, μέ τήν εικόνα τής ποβυάνθρωπης Αθήνας στό έξώφυββό του καί τό σχήμα ένός σταυροϋ, πού ζητάει νά άκουμπήσει τή χάρη τοϋ Χριστοϋ στούς δρόμους της καί τά σπίτια καί τις ψυχές των άνθρώπων. Λόγος γραμμένος παβιά, πού όμως άπο- πνέει τέτοια έπικαιρότητα, πού τόν κάνει έβκυστικό άκόμη καί d ένα σημερινό έφηβο.

Ενδεικτικά άναφέρουμε κάποιες θεωρήσεις:

«Ή έποχή μα ς είναι έποχή διεσπα- σμένη πνευματικά. Έποχή πνευμα­τικής συγχύσεως καί χά ους ιδεών. Δ ί αύτό δέν είναι καθόβου παράδοξον ότι μεταξύ των ποικίβων ίδεοβογικώνρευ­μάτων άνεφάνη κ α ί άνέζησε ή άδεια ή ό άθεϊσμός». Καί «"Οσον τό πνευματικόν βάρος καί βάθος μ ιας έποχής είναι μ£γαβύτερον, τόσον ή άδειά έμφανίζεται άσδενής. 'Όσον είναι μικρότερον, τόσον ή άδεια παρουσιάζε­ται ισχυρά καί φαίνεται νά κυριαρχή».

Ώς πρός τή σύγχρονη άθεΐα ό συγγραφέας παρατηρεί ότι «έμφανίζεται συνδεδεμένη μ έ κάποιο οικονομικόν, κοινωνικόν ή ποβιτικόν σύστημα». Καί άποδεικνύεται ότι «άνεπαί- σδητα ταυτίζεται μ έ τήν ιστορική κατάστασι, τίδεται σέ σειρά ποβιτικών καί οικονομικών προϋποδέσεων». Διακρίνει τόν ύβιστικό άθεϊ- σμό, τόν ύπαρξιακό, τόν σύγχρονο άνθρωπι- σμό ή νεοανθρωπισμό, ό όποιος άναπτύχθηκε στήν Αμερική καί είναι ύβιστικός, χωρίς νά άπορρίπτει τή θρησκεία, άββά ύποστηρίζει ότι «ή δρησκεία πρέπει νά προσαρμοστή εις

τις άνάγκες τοϋ συγχρόνου άνδρώπου» - «ό Θεός πρέπει νά τεδή εις τήν ύπηρεσίαν τοϋ άνδρώπου», οπότε τής στερεί τό μεταφυσικό βάθρο καί βάθος. Λ ββες μορφές αθεϊσμού είναι ό αγνωστικισμός, ό μηδενισμός, ή βεγό- μενη «θεοβογία τοϋ θανάτου τοϋ Θεοϋ». Κατά τήν άποψη τοϋ Χριστιανισμού άθεΐα είναι ή άρνηση «τής εις Χριστόν πίστεωςκ Ό σύγχρο­νος άθεϊσμός άποσκοπεϊ στό νά φθείρει τήν πίστη των χριστιανών καί νά άββοιώσει τή ζωή τους, άμββύνοντας τήν αίσθηση τής άμαρτίας καί σπάζοντας έτσι «τόν βίον τής άρετής καί τόν άγώνα τής άγιότητοςΔ.

Γιά τόν π. Λεωνίδα ισχύει οπωσδήποτε αύτό πού έβέχθη άπό τόν Σεβασμιώτατο Μητροποβίτη Μεσογαίας καί Λαυρε- ωτικής κ.κ. Νικόβαο, ότι «ή σχέση του μ έ τή δεοβογία δέν έξαντβή- δηκε στή συγγραφή κάποιων βι- ββίων. Ά ββά περιγράφεται άπό τό γεγονός ότι γέννησε καί γεννά στις μέρες μα ς αύδεντικό δεοβογικό

Vi ifflliR βίωμα. "Οποιος τόν πβησίαζε δέν μάθαινε ούτε εύχαριστιόταν οϋτε άπεβάμβανε τήν άνδρώπινη κοι­νωνία κα ί σχέση κοσμικά. “Οποιος τόν γνώριζε ένιωθε νά

γίνεται μέτοχος σέ μιά θεϊκή άπο- κάβυψη, δπου ό μυσταγωγός Γέροντας μετέ­φερε μέ τήν παρουσία του καί τό βόγο του - όχι τά βάγια του - τήν αίσθηση τής παρου­σίας καί τοϋ Λόγου τοΰ Θεοϋ».

Καί τότε μυστικά ή ψυχή του μεβωδοϋσ.Χαϊρε,

Έσύ Λνθρωπε τοϋ Χριστοϋ, ,πού στηρίζεις τά άβέβαιά μου βήματα

πρός τά περασμένα τά παρόντα καί τά έπερχόμενα,

καί εύθυγραμμίζεις τήν ϋπαρξή μου στήν προοπτική τής Καινής Κτίσεως! Ο

ώ

ι. Περιοδικό «ΉΔράση μας», τόμ. ig g 6 σσ. 18-21, β8 - 5 g, 86 -8 7 , 306-30g ' τόμ. igg 8 σσ. 320-322, 3 6 6 - 397' τόμ · 1992, σ.1 7 7 .

2. Ββ. Άρχιμ. Λεωνίδου Κ. Δ ιαμαντοπούβου, Ή άθεΐα στήν έποχή μας» έκδ. «ΌΣωτήρ», Άθηναι ig 863.

Τεύχος 533, ΝΟΕΜ ΒΡΙΟΣ 2015

Ό Γρ η γό ρ ιο ς , θ α υ μ α το υ ρ γώ ν κα'ι πάλα ι, Θ ε ώ παραστάς, θ α υ μ α το υ ρ γε ί τι π λέο ν .

ΈΒ δομά τη δεκάτη τε μ έ γ α ς θά νε θα υμ α το υρ γό ς.

Ό άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε περίπου τό 210 μέ 215 μ.Χ. Αρχικά ονο­μαζόταν Θεόδωρος. Οί γονείς του ήταν "Εββηνες είδωβοβάτρες καί είχαν μεγάβη κοινωνική θέση στή Νεοκαισάρεια τοϋ Πόντου (γνωστή στήν αρχαιότητα καί ώς Καβηρία, Διάοποβις καί Σεβαστή, τό σημερινό Νικ- σάρ).

Μετά τή στοιχειώδη έκπαίδευσή του, ό άγιος Γρηγόριος μαζί μέ τόν άδεβφό του Γρηγόριο ή Αθηνόδωρο πήγαν στή Βηρυττό γιά νά σπουδά­σουν νομικά. Ό Θεός όμως είχε άββα σχέδια γιά τόν Γρηγόριο. 'Όταν περνούσε άπό τήν Καισάρεια, άκουσε τόν δεινό έρμηνευτή τών Γραφών, Ωριγένη. Ό Γρηγόριος τόσο ποβύ ένθουσιάστηκε μαζί του, ώστε άφησε τά νομικά καί διετέβεσε έπί γ χρόνια μαθητής του. Όνομαστός είναι ό άποχαιρετιστήριος βόγος του μετά τό πέρας τών σπουδών του. Έκεΐ φαί­νεται ή μεγάβη άξια τού Ωριγένη ώς διδασκάβου, καθώς καί ή βαθιά εύγνωμοσύνη τού Γρηγορίου, ώς μαθητοϋ.

Κατόπιν πήγε στήν Άβεξάνδρεια, καί άπό έκεΐ έπέστρεψε στή Νεοκαι- σάρεια μέ πβήρη θεοβογική μόρφωση καί άγιο ζήβο. Τότε ό Μητροποβί- της Άμασείας, Φαίδιμος, διέκρινε τά χαρίσματά του καί τόν έκανε έπίσκοπο Νεοκαισαρείας, ή όποια εΐχε μόνο ΐγ χριστιανούς! Ό Γρηγό­ριος έκανε καταπβηκτικό άγώνα καί έκχριστιάνισε σχεδόν δβη τήν πόβη. Καί ένώ είχε παραβάβει ΐγ χριστιανούς, όταν πέθανε ειρηνικά στά τέβη τού 2γο μ.Χ. είχαν άπομείνει στήν έπισκοπική του περιφέρεια

Τ εΰ χ ο ς 533 , Ν Ο ΕΜ ΒΡΙΟ Σ 2015

. . . . . ________

ί- ... .

.-vgwpiS' ϊ- fci;j.-"V

μόνο ΐγ είδωβοβάτρες!Στόν Γρηγόριο αποδίδεται ή καθιέρωση έορτασμών πρός

τιμήν των μαρτύρων καί των διδασκαβιών σχετικά μέ τούς άγιους, πού άποτέβεσαν έπίσης μέσο γιά νά προσεβκύσει είδωβοβάτρες στήν έκκβτισία.

Τόν 6 ίο τού άγιου Γρηγορίου τοϋ Θαυματουργού συνέ­γραφε ό άγιος Γρηγόριος έπίσκοπος Νύσσης, άδεβφός τοϋ Μεγάβου Βασιβείου, ό όποιος καί άποτεβεΐ τήν πιό άξιό- πιστη βιογραφική πηγή. Ό άγιος Γρηγόριος Νύσσης άνα- φέρει ότι ό Ιδιος μεγάβωσε άκούοντας διηγήσεις καί περιγραφές περιστατικών τής ζωής τού άγιου Γρηγορίου τού Θαυματουργού, καθώς καί τούς Θεόπνευστους βόγους του, άπό τή γιαγιά του Μακρίνα, ή όποια ήταν μαθήτρια τοϋ άγιου Γρηγορίου Νεοκαισαρείας.

Κατά τή διάρκεια των διωγμών τοϋ αύτοκράτορα Δεκίου διέφυγε μαζί μέ τούς άββους χριστιανούς στά όρη τοϋ Πόντου. Πέθανε σέ ήβικία 5 7 χρονών περίπου. Τά βει- ; ψανά του έχουν μεταφερθεϊ στήν Καβαβρία.

Τά έργα τοϋ Γρηγόριου έχουν διασωθεί σέ ιδιαίτερα άποσπασματική κατάσταση. Όνομαστός παραμένει ό άπο- χαιρετιστήριος βόγος του «Εις Ώριγένην Προσφωνητικός», όπου έξυμνεΐται ή διδακτική δεινότητα τοϋ Ωριγένη. Άββα έργα του πού σώζονται είναι: Πρός Τατιανόν Περί Ψυχής Λόγος Κεφαβαιώδης, Λόγοι εις τόν Εύαγγεβισμόν τής Πα­ναγίας Θεοτόκου καί άειπαρθένου Μαρίας, Λόγος εις τούς Άγιους Πάντας, Όμιβία εις τόν Έκκβησιαστήν, αποσπά­σματα άπό σχόβια στό Εύαγγέβιο τοϋ Ματθαίου, στόν Ιερεμία καί στόν Ίώ6 . Ό Γρηγόριος μετέφρασε σέ άπβού- στερα έββηνικά τό 6 ι6βίο τοϋ «Έκκβησιαστή» μέ 6άση τή Μετάφραση τών Έβδομήκοντα.

Άπό τόν έκπβηκτικό 6 ίο τοϋ άγιου Γρηγορίου τοϋ Θαυ­ματουργού έπιβέγουμε δύο περιστατικά - όπως αύτά μάς τά διασώζει ό άγιος Γρηγόριος Νύσσης - τά όποια καί φα­νερώνουν τήν ύψοποιό ταπείνωση τοϋ άγιου άυδρός άψ ένός καί τή δύναμη τής δραστικής προσευχής του άψ έτέ- ρου.

Τό πρώτο θαυμαστό γεγονός άναφέρεται στόν τρόπο μέ τόν όποιο αναγκάστηκε νά είσέβθει στήν τάξη τοϋ κβή- ρου. Ό έπίσκοπος Φαίδιμος μέ τή χάρη τοϋ Άγιου Πνεύ­ματος είχε κάποια προγνωστική δύναμη καί προσπαθούσε μέ κάΒε τρόπο νά οδηγήσει σέ έκκβησιαστικό άξίωμα τόν Γρηγόριο, γιά νά μή μείνει άνώφεβο ένα τόσο μεγάβο αγαθό, όπως ήταν ό ένάρετος βίος τοϋ Γρηγορίου' τόν κο­σμούσε ή σοφία, ή σωφροσύνη, ή έγκράτεια, ή άοργη- >

Τεύχος 533, ΝΟΕΜ ΒΡΙΟΣ 201 5

ΜΜ.

‘'V

σία, ή περιφρόνηση των χρημάτων, τό άπε- ρηφάνευτο καί άκενόδοξο πνεύμα, η άτα- βάντευτη πίστη, η ησυχία τοϋ βίου. Κι όπως τά εύγενή φυτά άπό τήν πρώτη ββάστησή τους πετάνε ίσιους ββαστούς καί δείχνουν στούς φυτοκόμους εξαρχής τή μεββοντική τους ομορφιά, κατά παρόμοιο τρόπο καί ό Γρηγόριος άπό ποβύ μικρός, αν καί στερή­θηκε τή φυσική κηδεμονία μέ τόν θάνατο των γονέων του, έδειξε ποιός θά γινόταν όταν θά μεγάβωνε. Καί στήν περίπτωση τού Γρηγορίου έπαβηθευόταν τό «δίκαιος ώς φοϊνιξ άνθήσει» (Ψαβμ. 91,13)' γιατί άτι δβα τά δένδρα μόνο ό φοίνικας ββασταίνει μέ τό ϊδιο πάχος άπό τή γη ώς τήν κορυφή του, χω ρίς νά δέχεται καμία αύξηση στό πβάτος του μέ τό πέρασμα τού χρόνου. *Έτσι καί ό Γρηγόριος άπό τήν αύγή τής νε­ότητάς του ύψώθηκε ώς φοϊνιξ τέβειος μέ τή φιβόσοφη ψυχή του, τό φιβόπονο βίο καί «τό κατεσταβμένον έν τώ ήθει καί μέ­τριου». Αύτόνβοιπόν τόν Γρηγόριο προσπα­θούσε ό ποβύς Φαίδιμος μέ ποββά τεχνάσματα καί έφευρετικότητα νά οδηγή­σει στήν ιερωσύνη' άββά καί ό Γρηγόριος μέ άπειρα μάτια φυβαγόταν νά μή συββη- φθεϊ καί όβοένα μετοικούσε σέ άββη έρη- μία, γιατί φοβόταν μήπως ή φροντίδα τής ίερωσύυης σάν άββο φορτίο τόν έμπόδιζε στήν τεβειοποίηση τής ψυχής στήν άρετή. Στό τέβος καί ό έπίσκοπος Φαίδιμος - αν καί τόν χώριζε άπόσταση πορείας τριών ήμερων άπό τόν Γρηγόριο - κινημένος άπό κάποια θεία παρακίνηση ύψωσε τά ββέμ- ματά του στόν ούρανό βέγοντας ότι ό Θεός έββεπε τήν Ιδια ώρα καί τόν Γρηγόριο καί τόν ϊδιο, γ ί αύτό άντί τό χέρι προτείνει στό Γρηγόριο τό βόγο, άφιερώυοντας έτσι στό Θεό αύτόν πού σωματικά δέν ήταν παρών. K a t αύτόν τόν τρόπο έπιστράτευσε στήν ιερωσύνη τόν Γρηγόριο καί άργότερα τεβέ- στηκαν καί δβα τά νόμιμα.

Στά χρόνια τοϋ μεγάβου διωγμού έπίΔε- κίου ‘έχουμε τό δεύτερο θαυμαστό γεγονός. Τότε μέ θεία έμπνευση προέτρεπε τούς πι­στούς τής Νεοκαισάρειας νά καταφεύγουν στά δρη καί τις έρημιές τοϋ Πόντου, έπειδή

Illfa l^ Sδιέββεπε τήν άσθένεια τής φύσεως καί δέν ήθεβε νά γίνουν βιποτάκτες τής πίστης τους μπροστά στά φρικτά μαρτύρια πού τούς ύπέ- βαββαν, αν δέν θυσίαζαν στά εϊδωβα. Καί ό ϊδιος ό Γρηγόριος μαζί μέ τόν διάκονό του γί­νεται σύμβουβος τής άναχώρησης μέ τό πα­ράδειγμά του. Μέ τή φυγή του στά βουνά έξασφάβιζε τόν έαυτό του γιά χάρη τού βαοϋ του. Οι διώκτες τους όμως ήθεβαυ νά πατά­ξουν τόν ποιμένα γιά νά συββάβουν στή συ­νέχεια τά άδύναμα πρόβατα' γ ί αύτό καί καταδιώκουν - μετά άπό προδοσία - τόν Γρηγόριο καί τόν διάκονό του κυκβώνοντας άπό παντού τό βοφίσκο στόν όποιο είχαν κα- ταφύγει. 'Ηταν τότε πού ό Γρηγόριος προτρέ­πει τόν σύντροφό του νά σταθεί μέ άταβάντευτη πίστη ύψώνοντας τά χέρια προ- σευχητικά πρός τόν παντοδύναμο Θεό καί νά μή φοβηθεί έστω κι αν οι διώκτες τους έρθουν μπροστά τους! Κι ό ϊδιος μέ ακίνητο ββέμμα άτένιζε τόν ούρανό δεόμενος. Καί έψαχναν παντού οι στρατιώτες τοϋ αύτοκρά- τορα καί δέν έββεπαν πουθενά τόν Γρηγό­ριο ! Άργότερα βεβαίωναν δτι δέν είδαν στό βοφίσκο κανένα παρά δύο δένδρα μόνο σέ μικρή άπόσταση τό ένα άπό τό ά β β ο! Κατα­νοώντας τή θεία φρούρηση αύτός πού τούς είχε προδώσει, μετανόησε καί πέφτοντας στά γόνατα τοϋ Γρηγορίου ζητούσε συχώρεση καί όμοβόγησε πίστη στόν Τριαδικό Θεό.

Γράφει κάπου ό άγιος Γρηγόριος Νύσσης δτι άπό τήν ούγια γνωρίζεις τό ύφασμα. Καί άπό τά έκπβηκτικά έργα τοϋ Γρηγορίου τήν άγιότητα τοϋ άνδρός. Αύτή τήν άγιότητα πού ώς άββος φάρος έβαμψε στις ψυχές τών συ­νανθρώπων του καί έγινε οδός γιά τό άγαθό. Μέ αύτό τό σκοπό έγραψε καί ό άγιος Γρη­γόριος Νύσσης τόν βαμπρό καί περίββεπτο βίο τοϋ άγιου Γρηγορίου Νεοκαισαρείας, γιά νά καθρεφτίσει κάθε άναγνώστης τόν έαυτό του στήν ομορφιά τής καθαρότητας τής ψυχής τοϋ Γρηγορίου, νά θεωρήσει ντροπή του τις γήινες φιβοδοξίες καί νά κοιτάξει καί νά ποθήσει τήν ούράνια ζωή.

Κ . Μ.

394 Μ ξΒ Μ ή Τεϋχος 533, ΝΟ ΕΜ ΒΡΙΟΣ 20 15

Κ ύρ ιε Ίησοϋ Χριστέ, κατάδεξαι έπ α κοΰσ α ι

έπί τήν ή β ίου δύσιν, μ ικ ρ ό ς φ ω νής των ά να ξίω ς έπ ικα β ουμ ένω ν Σε.

Ή ββοιώ θη μεν δι έβ εο ς κ α ί εύβογίαν. Ιδού τά βήματα ήμώ ν κ ά θιδρα

κ α ί οι όφ θ α β μ οί ήμω ν πεινώ ντες τό Φ ω ς τοϋ Π ροσώ που Σου.

Έ ρ χο υ , Κ ύριε, ε ις τήν διψ ώ σαν κ α ρ δ ία ν μ α ς κα ί μή άποστρέψ εις τούς όφ θ α β μ ούς Σου

άπό τών βδεβυγμά τω ν ήμών.Ιδού αί τών δα κρύω ν μ α ς ρ ο α ί

έχ ά ρ α ξα ν τήν πεσοΰσαν εικόνα Σου. Ε ίσάκουσον, σπεϋσον, έβέη σ ον

άσώ τους ή μ ά ς όντας κ α ί έν ταΐς νυξί κρούοντα ς

τήν θ ύ ρ α ν τών οίκτιρμώ ν Σου. Σπβα γχνίσΒ η τι ήμά ς τούς π επ βα νη μ ένους καί μεταμεβηθέντας.

Έ πιδυέτω έφ ' ή μά ς ό ή β ιο ς έν τή ά γα β β ιά σ ει

τής Π ατρικής Σου συγκαταβάσεω ς.Ναι, Κ ύριε,

ιδού Σ οί προσάγω μεν παιδιώ ν π ροσευχάς, μητέρω ν ικεσίας,

μοναζόντω ν άγώ νας, χ ε ιρ ώ ν δικαίω ν έπάρσεις.

Έν ταΐς χ ε ρ σ ί Σου οί κβ ή ρ οι ήμώ ν έω ς τοϋ αίώνος.

ΑΚ ΥΛΙΝ Α

Τεύχος 533. ΝΟΕΜ ΒΡΙΟΣ 2 01 5 ^ 395

ό σκοτεινό νέφος πού κάβυψε ήδη τήν Εύρώπη, έφθασε καί έδώ. Ό οίστρος, ή παράφορη, ή άκά- θαρτη ορμή, τό μανιώδες πάθος τής όμοφυβοφιβίας άπειβεϊ καί τήν Εββάδα μας. Ή χώρα μας, χώρα τών ύψηβών ιδανικών, κατάντησε, χάρη στούς άνάξιους ποβιτικούς της, χώρα τών δανεικών, καί τώρα κινδυνεύει νά γίνει Σόδομα καί Γό­μορρα. Οι ποβιτικοί μας, κυριευμέ­

νοι άπό οίηση καί άβαζονεία, πορευόμενοι χωρίς Θεό καί χωρίς γνώση, συνεχίζουν νά άδι- κοϋν τό ένδοξο Ορθόδοξο έββηνικό έθνος.

Έπικαβούμενοι συνεχώς τό «βαό» δέν κάνουν τίποτε άββο άπό τοϋ νά ύβρίζουν τό ανθρώπινο πρόσωπο, νά κτυποϋν κατάστηθα τήν άνθρώ- πινη άξιοπρέπεια καί νά ένεργοϋν έτσι, ώστε ό άνθρωπος τοϋ σήμερα νά είναι πνευματικά ποβύ π ιό χαμηβά άπό τόν άνθρωπο τοϋ χθές. ’Ή, ορθότερα, ένεργοϋν ώστε ό άνθρωπος, ό «έν τιμή ών», πού έχει τόσο μεγάβη τιμή καί άξια, άφοΰ δημιουργήθηκε κατ εικόνα Θεού, νά έξι- σώσει τόν έαυτό του μέ τά άβογα ζώα καί νά γίνει όχι άπβώς όμοιος μέ αύτά, ζώντας καί πε- θαίνοντας σάν κτήνος (6β. Ψαβμ. μη [48] 13λ άββά ποβύ χειρότερος άπό αύτά!..

Τό άπεβθόν Υπουργείο Δικαιοσύνης τής Έβ- βάδος, άφοϋ έβυσε όβα τά προββήματα πού καταταβαιπωροϋν τή χώρα μας, αποφάσισε νά νομιμοποιήσει αύτό πού ό θείος νόμος καταδι­κάζει ώς βδεβυρό αμάρτημα. Αύτό πού ό Θεός τιμώρησε μέ φωτιά καί θειάφι στά Σόδομα καί τά Γόμορρα, γεγονός πού μαρτυρεί διά μέσου τών αιώνων ή Νεκρά θάβασσα. Μιά θάβασσα όπου έπιπβέουν σβώβοι άπό θειάφι, καί πάνω άπό τήν οποία δέν πετοϋν πουβιά βόγω τών άναθυμιάσεων.

Άντί ή δικαιοσύνη αύτοϋ τοϋ τόπου νά άπαγο- ρεύσει τις προκβητικές «παρεβάσεις ύπερηφά- νειας» ΛΟΑΤ (Λεσβιών, Όμοφυβοφίβων, Άμφιφυβοφίβων, Τρανσέξουαβς), έπιχείρησε νά προωθήσει «σύμφωνο συμβίωσης» τών όμο­φυβοφίβων. Ό Υπουργός Δικαιοσύνης ένθαρ- ρύνθηκε στήν άνόσια αύτή ένέργειά του καί άπό τήν τότε Πρόεδρο τής Βουβής, πού έψεξε νά δώσει τό παρόν στήν «παρέβαση ύπερηφα-

2015

νείας». Καί δέν άρκέστηκε νά μιβήσει ατούς ΛΟΑΤ, άββά ιούς κάβεσε νά περάσουν τήν έπόμενη φορά καί άπό τή ...Βουβή τω νΈ ββήνω ν! «Ώ ήδη, ώ καιροί!» (ο tempora, ο mores) Θά άναφωνοϋσε ό Κικέρων, αν ζοϋσε σήμερα.

Τό «σύμφωνο συμβίωσης», πού αν γίνει άποδεκτό, νομι­μοποιεί τόν οίστρο τής διαστροφής, είναι πάρΘιο βέβος στό Θεοΐδρυτο Θεσμό τού γάμου. Καί μάβιστα στήν Έββάδα, όπου οι γεννήσεις έχουν φΘάσει στό ναδίρ, οι δέ έκτρώσεις, χάρη στόν έγκβηματικό νόμο τής ποβιτείας, όβοένα αύξά- νουν! Επιμένουν οι ποβιτικοί μας δτι μιβοϋν, έκφράζονται καί νομοΘετοϋν έκ μέρους τού βαοϋ. Άβ/ΐ ή βέξη «βαός» είναι άόριστη. Ποιανού βα οϋ; Τοϋ παραπβηροφορημένου; Τοϋ παραπβανημένου; Τοϋ βαοϋ, τοϋ πάντα εύκοβόπιστου καί πάντα προδομένου;

Τό «σύμφωνο συμβίωσης», πού στό έγγύς μέββον Θά έξε- βιχΘεϊ καί σέ νόμο γιά ποβιτικό γάμο γιά όμόφυβα ζευγά­ρια, πού ϊσως νά έπιββηΘεϊ αύριο καί στήν Έκκβησία νά νυμφεύει τά όμόφυβα ζευγάρια, είναι ώροβογιακή βόμβα στόν κορμό τοϋ έΘνους μας.

Πέραν αύτών ένας τέτοιος νόμος είναι άντικρυς άντίΘετος πρός τόν άγιο καί σωτήριο νόμο τοϋ Τριαδικού Θεοϋ.'Ένα τέτοιο έγχείρημα άποτεβεϊ τρανταχτή άποστασία κατά τοϋ Θεοϋ καί κήρυξη ποβέμου άπό τόν άδύναμο χοϊκό καί προσωρινό άνΘρωπο κατά τοϋ αιωνίου καί παντοκράτορας Θεοϋ. Τό άποτέβεσμα ένός τέτοιου ποβέμου δέ χρειάζεται νά τό έπισημάνουμε.

Είναι καιρός νά συνέβΘουμε. Δέν μπορούμε ν άκοβου- Θοϋμε τά βήματα τής άποστατημένης Εύρώπης στό όνομα ένός κάβπικου προοδευτισμοϋ. Οι ποβιτικοί μας έσπευσαν νά βάβουν τή χώρα μας στήν Εύρώπη γιά άσφάβεια καί τώρα ό βαός μας νιώΘει τραγικά άνασφαβής, διότι τόν άναγκάζουν νά τά βάβει μέ τόν Θεό!... Τό σκοτεινό νέφος πού καβύπτει τήν Εύρώπη άπειβεΐ νά καβύψει τόν κατα- γάβανο ούρανό τής Εββάδος καί ό «οίστρος άκοβασίας», τό μανιώδες πάΘος, κινδυνεύει νά κυριεύσει τό βαό μας. "Ενα βαό γαβουχημένο μέ τά νάματα τής ΌρΘοδοξίας. "Ένα βαό πού έχει προσφέρει καί συνεχίζει νά προσφέρει άγιους καί μάβιστα Θαυματουργούς!...

Όσοι Θά κβηΘοϋν νά ψηφίσουν τόν άνόσιο καί άντίΘετο νόμο πού νομιμοποιεί τό άμαρτωβό «σύμφωνο συμβίωσης» ας άναβογισΘοϋν τις εύΘύνες τους.

Ό άγιοςΆπόστοβος Παϋβος φωνάζει: «Φοβερόν τό έμπε- σεϊν εις χειρ ας Θεοϋ ζώντος» (Έβρ. ί[ιο] 31): Είναι φοβερό νά πέσει κανείς στά χέρια τοϋ άβηΘινοϋ Θεοϋ, πού δέν είναι νεκρός σάν τά εϊδωβα, άββά ζεϊαιωνίως!

ν.π.6.

Τεύχος 533, ΝΟΕΜΒ

Κατά τόν έμπειρο ψυχοδίφη καί ψυχογράφο Άγιο, διά­κριση είναι «ή άμόβυντος συνείδησις καί καδαρά αισδησις», καί στήν πράξη είναι ή άναζήτηση τοϋ δεβήματος τοϋ , Θεοί7.

«Στούς άρχαρίους στήν πνευματική ζωή παρουσιάζεται ώς άβηδινή έπίγνωση τοϋ έαυτοϋ τους' στούς προχωρημένους κάπως ώς δυνατότητα νά διακρίνουν, χωρίς νά πβανώνται, τό κυρίως άγαδό άπό αύτό πού φαίνεται ώς άγαδό καί άπό τό άντί- δετό του. Στούς τεβείους ή διάκριση είναι ή γνώση πού ύπάρχει μέσα στήν ψυχή τους μέ τό δέϊο φωτισμό, ή οποία καί έκεϊνα πού ύπάρχουν συσκοτισμένα μέσα στις ψυχές τών άββων έχει τή δύ­ναμη νά τά φωτίζει άπβετα μέ τό δικό της βύχνο».

Σχετικά μέ τις προφάσεις πού χρησιμοποιούν οι άνδρωποι γιά νά μήν άσκοϋν τό δέβημα τοϋ Θεοϋ καί τήν αρετή τοϋ Χριστοϋ στή ζωή τους, ό ‘Άγιος σηριειώνει:

«Κανείς ας μήν προβάββει άδυναμία νά άσκήσει τις εύαγγεβι- κές άρετές. Διότι ύπάρχουν ψυχές πού κατόρδωσαυ παραπάνω κι άπό τήν έντοβή. Θά σέ πείσει πάντως έκεϊνος πού άγάπησε πα­ραπάνω άπό τόν έαυτό του τόν πβησίον καί πρόσφερε γί αύτόν τήν ψυχή του, άν καί δέν εΐχε βάβει γ ί αύτό έντοβή»1.

Καί άββοϋ διευκρινίζει:«Δέν ύπάρχει στή φύση καμιά κακία καί κανένα πάδος έκ φύ-

σεως. Διότι ό Θεός δέν είναι κτίστης τών παδών. Άντίδετα ύπάρ­χουν σέ μάς ποββές φυσικές άρετές πού προέρχονται άπό Αύτόν, άπό τις όποιες έχουν τήν προέβευσή τους σαφέστατα: ή έβεημο- σύνη άφοϋ καί ειδωβοβάτρες αίσδάνονται συμπάδεια' ή άγάπη άφοϋ καί τά άβογα ζώα ποββές φορές δάκρυσαν, όταν στερήδη- καν τό ένα τό άββο' ή πίστη' διότι δβοι αύτή τήν γεννάμε μέσα μας' ή έβπίδα άφοϋ καί όταν δανειζόμαστε καί όταν δανείζουμε καί όταν ταξιδεύουμε στή δάβασσα καί δταν σπέρνουμε, έχουμε τις πιό καβές προσδοκίες.

Έάν βοιπόν έχει άποδειχδέϊ ότι ή άγάπη εΐναι φυσική άρειή μέσα μας (...), συμπεραίνουμε δτι οι άρετές δέν είναι άσχετες άπό τή φύση μας. Λοιπόν άς ντρέπονται έκεΐνοι πού προφασίζονται, πού δικαιοβογοϋνται δτι είναι άδύνατοι νά τις έργασδοϋν καί νά τις άποκτήσουν».

Υπερφυσικές άρετές είναι ή άγνότητα, ή άοργησία, ή ταπεινο­φροσύνη, ή προσευχή, ή άγρυπνία, ή νηστεία, ή διαρκής κατά­νυξη. Ά ββες άτι αύτές τις διδάσκουν άνδρωποι (π.χ. ό άγιος Ιωάννης ό Πρόδρομος τήν άγνεία), άββες άγγεβοι (π.χ. στόν Αντώνιο τήν προσευχή), άββες (π.χ. τήν ταπεινοφροσύνη) ό πάν­των Σωτήρ.

Ό άγιος Ιωάννης άσχοβέϊται έπίσης μέ τή διάκριση τών τρόπων πού μάς ποβεμεϊ ό πονηρός, πού εΐναι ή άμέβεια, ή ύπερηφάνεια, ό φδόυος του. «Ό πρώτος εΐναι έβεεινός, ό δεύτερος πανάδβιος, άββά ό τρίτος εΐναι μακάριος». Οί «βόδυνοι» (οι παγίδες δηβαδή)

πού μάς σκάβουν οι δαίμονες εΐναι τρεις' καί πρώτα παβαίουν

Τεΰχος 533 . Ν Ο ΕΜ ΒΡΙΟ Σ 2015

γιά νά μάς έμποδίσουυ νά κάνουμε τό άγαδό' δεύτερο, μετά τήν πρώτη τους ήττα, γιά νά μή γίνει αύτό κατά Θεόν. "Οταν δέ καί cf αύτό τόν σκοπό τους οι κβέφτες άποτύχουν, τότε βοιπόν μέ τρόπο ήσυχο, άφοϋ σταθούν πάνω άπό τήν ψυχή μας, μάς μακαρίζουν, διότι τάχα ποβι- τευόμαστε όπως θέβει ό Θεός σέ δβα. Τής πρώτης παγίδας εχθρός είναι ή πνευματική ττροθυμία καί ή μνήμη καί φροντίδα γιά τό θά­νατο’ τής δεύτερης είναι ή ύποταγή στόν Θεό καί ή ταπείνωση' τής δέ τρίτης τό νά θεωρεί κανείς τόν έαυτό του πάντα άμαρτωβό».

Γιά τό χρόνο πού οι δαίμονες έπιτίθενται, >

Ία) άννου σνγγμφίαζ

τηζ «Κλίμαχΰζ»

λόγοζ π ψ Jk)f/crslf

m o m m■Ml

: ' ’ \■Μ··

«'Ώσπερ τό ΰόώρ στενούμενον εις ΰψοζ ανατρέχει,

οΰτω ποΧλάκις καί ψυχη οτζνω&ζΊσα υπό κινίνω ν,7τρός Θεόν Αά μετανοίας

ανήλιε, καί έ<τώ$ν».Ιωάννης της Κλίμακος

Ώ σπερ ό αρώματα β α σ τ ά ζ ω τ ^ ελέγχεται υπό τηζ όσμήζ '

καί μή &έλων,

r ? ·π ·τ --- °ντωζ ο πνεύμα Κυρίου εχων ^ ίκ των έαυτοϋ λόγων γνωρίζεται, ‘J

- / Λ\ /, κ̂αι της ταπείνωνε ως».

Ιωάννης της Κλίμακος

παρατηρεί ό άγιος Ιωάννης: «Άν δέν άρχίοει νά πέφτει ή σκοτεινιά στήν ■ημέρα τής ψυχής μας - καί αύτό γίνε­ται μέ τήν άμέβεια, τήν πνευματική βη- σμονιά καί τήν κακή έπιθυμία, πού σκοτίζουν τό νοΰ καί κυριεύουν τήν ψυχή - οι κβέφτες δέν μπορούν νά κβέψουν, νά έρημώσουν καί νά κατα­στρέψουν. Κβοπή είναι ή άπώβεια τής περιουσίας' κβοπή είναι τό μή καβό νά τό έργάζεσαι ώς καβό' κβοπή είναι μιά παράξενη αίχμαβωσία τής ψυχής. Θυσία ψυχής εΐναι θάνατος τού βογι- κοϋ, πού έπεσε σέ άνάξιες πράξεις' άπώβεια δέ εΐναι ή μετά τήν παράβαση τής έντοβής τοϋ Θεού άπεβπισία γιά τή σωτηρία τού έαυτοϋ μας».

Τέβος, ό δρόμος τής σωτηρίας είναι σπουδή στό πνευματικό σχοβεϊο. Σ αύτό ή πρόοδος είναι άπαραίτητη. «Άς έχουμε νοϋ προσεκτικό μήπως χ ά ­σουμε τό χρόνο μας άσχοβούμενοι μέ τις εισαγωγές, πράγμα πού άποτεβεϊ μεγάβη ντροπή, δηβαδή νά ββέπεις γέρο άνθρωπο νά πηγαίνει στό σχο- βεϊο».

Σ αύτό τό πνευματικό σχοβεϊο «αρι- στο άβφαβητάρι» είναι αύτό τό των δια­φόρων αρετών: Γράφει ό Άγιος γιά τήν πνευματική πρόοδο: «Είδα τρεις πνευ­ματικούς άγωνιστές πού έπαθαν ζημιά», άδικήθηκαυ. «Ό πρώτος άγανακτοϋσε, ό άββος δέν βυπόταν καί ό τρίτος άπο- βάμβανε ποββή χαρά»!2

Μακάρι στούς δύσκοβους καιρούς μας νά διακρίναμε μέσα μας τό θέβημα τοϋ Θεοϋ, άπαββαγμένο άπό τις παρα­ποιήσεις του...

Λ.

ι. Πρόκειται γιά τόν άββά Λέοντα τόν Καππα- δόκη.

2. Ββ. «Κβΐμαξ Ίαάννου τοϋ Σινάίτου», βόγος κσί, «περί διακρίσεως βογισμώυ, παδών καί άρετών καί βόγος ό αύτός περί διακρίσεως εύδιακρίτου», έκδ. οίκος «Άστήρ» Άβ. καί Ε. Παπαδημητρίου, σ. 124- 14 5 ·

τΗταν σάν χΒές. Γυρίζουν δβα στή μνήμη μου άπόψε καί άναδύουν τά ϊδια αισθήματα κείνου τοϋ καφοϋ. Ζωντα­νεύουν πάβι τή νεανική δροσιά τής άσυνθηκοβόγητης έξέ- γερσης. "Ομως τό σήμερα συγκρατεϊ τά συναισθήματα. Μεταστρέφει τις ύπερήφανες καί ένθουσιαστικές σκέψεις.

Γυρίζει ή μνήμη σέ πρόσωπα καί καταστάσεις. Διαβάζει τό χρόνο στιγμιαία καί βγάζει τά συμπεράσματά της.

Ήμουν δέν ήμουν τότε εικοσάρης φοιτητής τοϋ Ποβυτε- χνείου. Μεγαβωμένος μέ τά Ιδανικά τής έβευθερίας πού φούσκωναν περισσότερο τότε - βόγω ήβικίας - τά νεανικά μου στήθη. Μέ τ’ Απομνημονεύματα τοϋ Μακρυγιάννη χι- βιοτριμμένα άπ’ τις συνεχείς άναγνώσεις. Μέ τις οικογενει­ακές περγαμηνές στά βορειοηπειρωτικά βουνά στόν πόβεμο τοϋ ’ηο νά βαραίνουν στούς ώμους μου τήν παρά δοση τής βευτεριάς.

Γ ι’ αύτή τή δίψα τής βευτεριάς κβείστηκα κι εγώ μέσα στή σχοβή μου κείνο τό άπόγευμα. ’Έσφιξα τις γροθιές μου καί φώναζα γιά ψωμί, παιδεία, έβευθερία. Όρθωσα κι εγώ τότε τό άνάστημά μου ένάντια στήν ξενόφερτη δουβεία. Ζη­τούσα μ ’ δβο τό νεανικό μου πείσμα τήν αύτοδιάθεση τής χώρας μου. Επόμενος τών ήρώων πού τίναξαν χρόνια πριν τόν οθωμανικό ζυγό. Αύτών πού προέταξαν τά στήθη σέ σι­δηρόφρακτες φασιστικές αύτοκρατορίες. Έβαζα στό πρό­σωπό μου ένα βρεγμένο πανί καί ύψωνα τή φωνή μου ένάντια στήν ξενοκίνητη

, τ ό ν cj>O|THT|K0

IIΆ'ιγ οι ψιωρυΰν m 7ϊΡοσεγ/\σον>/

τά yvyovatoi τ η ; y s y i & s

TD'D JJD/VL/T£^y£jDL/

I x m t P i o i o n> V

T T D / l i T i i i l ; ,

0 ΐ & 0 Ϋ 9 £ β ά $

UCt j <*£

' κ ^ 7 Γ £ / ΐώ σ £ ΐ> j !

δικτατορίας στή ζυμωμένη μέ τή βευτεριά πατρίδα μου.Δίπβα μου παιδιά σάν έμένα, άψηφοϋσαν τή στρατιωτική

κινητοποίηση έναντίον μας. Δίχως άββο καί τώρα - χρόνια μετά - πού τό σκέφτομαι, δβοι μας είχαμε ιδανικά. Ποδού- σαμε γιά βευτεριά. Θέβαμε δημοκρατικό κοινοβούβιο, έβευδεροτυπία, έβεύδερη διακίνηση άπόψεων. Φωνά­ζαμε. Τοβμήσαμε. Γίναμε ίνδάβμαια στά άμέσως έπόμενα χρόνια. Είμαστε ή γενιά τοϋ Ποβυτεχνείου.

Σήμερα 6βέπω τούς γκρίζους κροτάφους μου. Γυρίζω μιά στό νεανικό μας έπαναστατικό καί φιβεβεύδερο άγώνα καί μιά στήν έββαδική πραγματικότητα τοϋ 2015! Ή γενιά μου ξαργύρωσε σχεδόν σύσσωμη στήν τράπεζα τής καδη- μερινότητας τά εύσημα τής έπανάστασής της. Ποβιτικοί, άνδρωποι τών γραμμάτων καί τής τέχνης, μέ τή βιτρίνα έκείνων τών γεγονότων κατάφεραν νά άστικοποιηδοϋν πβήρως στήν ξενόφερτη καί ύβιστικοδυτικότροπη πραγ­ματικότητα τής νέας έποχής. Ή κομματική βερναία ϋδρα κατάπιε τόν άγώνα μας. Τόσο καταβυτικά, πού βές καί δέν έμεινε τίποτα άπό τήν πείνα καί δίψα τοϋ τότε γιά έβευδέ­ρια καί δημοκρατία.

Αύτό τό έργο βέβαια τό είχα ξαναδεϊ. Τό εΐδα νά παίζεται χρόνια σέ βάρος τών άγωνιστών τοϋ άδοβου ’21. Πέσαν πάνω στήν άνιδιοτεβή φιβοπατρία ένα σωρό στρατευμένοι «ειδικοί» γιά νά ερμηνεύσουν τή δυσιαστική φιβοπατρία τών προγόνων τους μέ τά οικονομικά, ποβιτικά καί ίδεο- βογνκά κριτήριά τους. Τούς φόρεσαν τήν ίδεοβογική στοβή τους καί τούς δειγμάτιζαν στήν ιστορική πασαρέβα, άδια- φορώντας γιά τήν άτιμη άδικία σέ βάρος τους.

Τό ξανάδα στό ίδιο μοτίβο μέ τούς άδούβωτους τοϋ ’40. Τότε πού ή ίδεοβογική άγκύβωση δέ μπορούσε νά δεχδεϊ δτι ό πρώδυπουργός τοϋ ΟΧΙ είχε τή φιβοπατρία ν ’ άντι- ταχδεϊ στή φασιστική είσβοβή.

Τό είδα καί πάνω μου. Στόν προσωπικό μου άγώνα. Αύτόν πού βάφτηκε έπιμεβημένα κόκκινος καί έξαργυρώ- δηκε εύτεβέστατα στά μικροποβιτικά συμφέροντα τής με- ταποβιτευτικής περιόδου.

Θβίβομαι σήμερα καί κάδε τέτοια έπέτειο. Θβίβομαι γιά τήν πατρίδα πού γέννησε τή δημοκρατία. Θβίβομαι γιά τήν Έββάδα πού άπέτρεπε πάντα μέσα στήν ιστορική της πο­ρεία τήν δποια ύποδούβωση. Θβίβομαι γιατί βίγοι, έβάχι- στοι, μπορούν νά προσεγγίσουν καί νά άφουγκρασδοϋν έβεύδερα καί άψα άβηδινά τις δποιες δυσίες τών προγό­νων τους. Αίγοι μπορούν νά προσεγγίσουν τά γεγονότα τής γενιάς τοϋ Ποβυτεχνείου μακριά άπό ποβιτικές, οικονομι­κές καί ξενοκίνητες καπεβώσεις. Αρα βίγοι άφουγκράζον- ται τή δίψα γιά βευτεριά. Τή δυσία καί τή νεανική αύταπάρνηση τής έξέγερσης.

Τ εϋ χ ρ ς 5 3 3 , Ν Ο ΕΜ ΒΡΙΟ Σ 2015

Μά πιότερο θβίβομαι γιατί αύτή ή άδικία δέν έχει νά I I κάνει μέ τήν ύποτίμηση τής δικής μου προσφοράς - τοϋτο l i t / μ / /έβάχιστα μέ νοιάζει - έκεϊνα τά χρόνια. Όσο έχει νά . . . 0 (1 0 [Ιο ί y \ v o y . o i a T i

v M ; m ‘K o \

o o r i y o t a r n y

τ ω ν ι / ί ω ν

κ Μ ε ί π σ χ β

κάνει μέ τήν άδυναμία νά προσβάβουν οι ποββοί τόν ήρωικό καί φιβεβεύθερο άγώνα τοϋ Ποβυτεχνείου καί τής γενιάς του.

Κι όσο θά 7τβησιάζουμε τήν ιστορία μέ τις ίδεοβογικές προκαταβήφεις μας· όσο θά γινόμαστε κάπηβοι τής άσί- γαστης δίψας τών νέων κάθε έποχής γιά έβευθερία, τόσο θά στρώνουμε τό χα β ί στήν όποια ξενόφερτη έπιβουβή. Κι όσοι φωνάζουν σήμερα ένάντια στήν ίσοπεδωτική παγ­κοσμιοποίηση, ένάντια στόν άφεββηνισμό τής «εύρω- παϊκής ιδέας», ένάντια στήν προσπάθεια άποκοπής άπ’ τις ρίζες τής ποβιτισμικής μας παραδόσεως, ένάντια στή βήθη τής έθνικής μας ιστορικής μνήμης, φωνάζουν - έγώ τό αισθάνομαι - τό ϊδιο σύνθημα προσαρμοσμένο στό τώρα.

Ψωμί, παιδεία, έβευθερία, έξω ή ξένη κυριαρχία.Ποϋ νά τά πώ άβήθεια δβα αύτά; ’Ίδια χθές, ϊδια προχ­

θές, ϊδια μεθαύριο. Όμοια νιώθω κι έγώ. ’Ίδια χθές, ϊδια προχθές, ϊδια μεθαύριο. Ξεφεύγω άπό τήν άτομιστική συμφεροντοβογία τής έκμετάββευσης τής όποιας θυσίας καί φθάνω στήν άνόθευτη έφεση τής πάντοτε νεανικής ψυχής γιά βευτεριά, δημοκρατία καί ιστορική συνέχεια τοϋ τόπου μου. Δέν πετώ στά σύννεφα, όπως ειρωνικά ύποστηρίζουν κάποιοι «ρεαβιστές». Γνωρίζω ποβύ καβά αύτό πού έγραψε ό Γιώργος Θεοτοκάς, ό τ ι«όσοι μιβοϋν μιά τέτοια γβώσσα σέ έποχές πού ξεσπάνουν καί συγ­κρούονται οι φανατισμοί καί τά έμφύβια μίση, δέν πρέπει βέβαια νά περιμένουν πώς θά βροΰν τριγύρω τους κατα­νόηση καί έπιδοκιμασίες»1.

Έ να πράγμα μόνο μέ παρακίνησε κι έμένα νά γράψω. Τό ϊδιο πού παρακίνησε χρόνια πριν καί τόν Μακρύ- γιάννη, «ότι τούτη τήν πατρίδα τήν έχομεν δβοι μαζί, καί σοφοί καί άμαθεϊς, καί πβούσιοι καί φτωχοί, καί ποβιτι- κοί καί στρατιωτικοί καί οι πβέον μικρότεροι άνθρωποι. Όσοι άγωνισθήκαμεν, άναβόγως ό καθένας, έχομεν νά ζήσωμεν έδώ. Τό βοιπόν δουβέψαμεν δβοι μαζί, νά τήν φυβάμεν κι δβοι μαζί, καί νά μή βέγει οϋτε ό δυνατός “έγώ” , οϋτε ό άδύνατος. Ξέρετε πότε νά βέγει ό καθείς “έγώ”; Όταν άγωνισθέϊ μόνος του καί φτειάσει ή χαβά- σει, νά βέγει “έγώ”, όταν όμως άγωνίζονται ποββοί καί φτειάνουν, τότε νά βένε “έμεϊς”. Είμαστε εις τό “έμεϊς” κι δχι εις τό “έγώ”»2.

ΑΤΤΙΚΟΣ

ι. Γ. θεοτοκάς, Ή ίδεοβογική κρίση της έποχης μας, lg58.2. Στρατηγού Μακρυγιάννη, Απομνημονεύματα.

Ο ] '

rr't ι <"irsy

Οίy\τ ό σ ο 9 ά

έ/\ r l jf)

V

i p i c t ,

ϋ τ ρ ω ι / o u u c

τό γμΧ\ στ μ om

t «I r V / O c b t ̂ * ·

£7fjSo'U/lH

Τεύχος 533, ΝΟ ΕΜ ΒΡΙΟΣ 2015

533, ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2015

ννέα καί μισή τό βράδυ. Άπό μακριά, άπ’ τήν π/ία- τεία, φθάνουν άτονοι ήχοι μουσικής. Στά γύρω μαγα­ζιά κόσμος ποβύς άποβαμ-

βάνει τό δείπνο του. Ό χώρος βουσμένος στό φώς. Ή κυκβοφορία τών οχημάτων ατούς δρόμους διεξάγε-

κανονικά. Τίποτα δέν προμηνύει τί συμβεϊ. Λίγοι, ϊσως, θά τό καταβά-

Ξάφνου έμφανίζεται κάποιος τρέ­χοντας. Θά πάει νά γίνει ένα μέ τούς ύπόβοιπους. Έκεϊ κάτω άπ’ τή σκιά. Σέ βίγο, ή άμορφη μάζα διαβύεται.

Δύο - δύο, τρεις - τρεις, χώνονται στά αύτοκίνητα καί ξεκινούν γιά τήν πραγματοποίηση τής έπανάστασης.

Στρίβουν δεξιά στό πρώτο στενό. Τρία οχήματα άπ’ τόν σχηματισμό σταθμεύουν. Ή έντοβή άπ’ τόν ύπεύ-

Τεύχος 533, ΝΟΕΜ ΒΡΙΟΣ 2 0 15 S (pS® ijj} 405

θυνο κοφτή: «Γρήγορα τρεις τσάντες». Υπα­κούμε κι έντός όβίγου παραδίδουμε τις τσάν­τες πού περιέχουν τρόφιμα καί άββα άγαθά σέ άνθρώπους άνήμπορους, άστέγους στήν άγια Ειρήνη Αίόβου.

Ή παράξενη ομάδα συνεχίζει τήν πορεία της στήν Πβατεία Μοναστηρακίου. ’Άραγε πρόσεξε κανείς τούς δύο ιερείς οι όποιοι, άκο- βουθούμευοι άπό άββα έξι - επτά άτομα, μοι­ράζουν αύτή τή στιγμή τις τσάντες μέ τά άγαδό. σ’ αύτούς τούς άνθρώπους τούς κατα­πονημένους, τούς αρρώστους, τούς διπβα- νούς μας;

Ενωνόμαστε πάβι όβοι μαζί στήν Πβατεία Θησείου. Εισχωρούμε στό γειτονικό πάρκο πρός συνάντηση τών έκεϊ έγκαταβιούντων άστέγων άνθρώπων. Ό ύπεύθυνος Ιερέας μάς τονίζει τήν έκπβηκτική άββηβεγγύη πού έπι- κρατεΐμεταξύ τους. Αφήνουμε τά δέματα καί προχωρούμε.

Πβατεία Έβευθερίας. ΠβήΒος άνΒρώπων έχει μαζευτεί στό γνωστό μέρος άπό ώρα. Πε­ριμένουν τόν ιερέα. Σκηνικά πού προκαβοϋν ποβύ προββηματισμό έκτυβίσσονται τό ένα μετά τό άββο. :Άνθρωποι πού παρακαβούν γιά ένα παντεβόνι, μιά μπβούζα, μιά κου­βέρτα, ένα ζευγάρι παπούτσια. Γιά τά αύτο- νόη τα...

«Έμεϊς δέν 8ά τό κάναμε ποτέ αύτό», βέει ό ύπεύδυνος ιερέας. Λίγα δευτερόβεπτα πριν, ένας άπ’ τούς άνθρώπους πού δέν έχουν τί­ποτα στόν κόσμο άρνήθηκε νά πάρει τσάντα, διότι τού είχαμε ήδη δώσει!!! Κι άφού τεβει- ώσαμε μέ τήν περιοχή τού Ρούφ, άποχω- ροϋμε γιά τούς τεβευταίους σταθμούς τής διαδρομής μας.

Τά οχήματα άκοβουθούν τό ένα τό άββο. Χάνονται μέσα στό πβήθος τών ύποβοίπων πού κατακβύζουν τούς δρόμους καί τις βεω- φόρους. Μοιάζουν τόσο ποβύ μέ τά άββα. Καί διαφέρουν τόσο ποβύ. Σταματούν στό Μετα­ξουργείο καί τήν περιοχή τού Άγιου Γεωργίου Χατζηκώνστα. Ή ϊδια σκηνή. Άνθρωποι άνα- ξιοπαθούντες, διπβανοί μας, άποδέχονται τήν προσφορά μας. Μετά τήν έπιβίβαση όβων οι μηχανές άνάβουν κι άναχωρούμε γιά τόν σταθμό τού μετρό «Πανεπιστήμιο».

Κάπου έκεϊ, μέ τήν παράδοση καί τών τε- βευταίων δεμάτων, βαμβάνει τέβος ή... έπα- νάσταση. Ή Χριστιανική Φοιτητική Δράση σέ συνεργασία μέ τό Γενικό Φιβόπτωχο Ταμείο τής Ίεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών πραγματο­ποίησαν έξόρμηση άγάπης στούς άστέγους τών Αθηνών.

’Έτσι δρά ή Έκκβησία. Μακριά άπ’ τούς ήχους καί τούς θορύβους τού κόσμου. Έν κρύπτω, μή γινόμενη άντιβηπτή άπ’ τούς ποβ- βούς. Στόν ϊσκιο τής άφάνειας, μακριά άπ’ τά φώτα τής δημοσιότητας. Διότι τήν φωτίζει τό Φώς. Έ χει τό Φώς. Έτσι δρά ή Έκκβησία. Έτσι πραγματοποιεί άβηθινές έπαναστάσεις.

Ποββοί άνθρωποι προσέφεραν τόσο ύβικά άγαθά καί χρήματα όσο καί τή φυσική πα­ρουσία τους γιά τή διεξαγωγή αύτής τής έξόρ- μησης. Ά ς προσφέρουμε όβοι ό,τι μπορούμε σέ άνάβογες δράσεις, προκειμένου νά πά­ρουμε κι έμεϊς μέρος, νά ζήσουμε τήν έπανά- σταση.

Φοιτητής Χ .Φ Λ . Αθηνών

οιός εΐναι αύτός άραγε πού βρίσκεται σέ περίοπτη θέση στήν ιστορία βόγω τής δράσης καί τής στάσης του άπέναντι στή σκβαβωμένη πατρίδα άπ τούς Σταυροφό­

ρους τής Δ ' Σταυροφορίας ;Πονάς εΐναι αύτός πού παράββηβα κοσμεί καί τό

Όρθόδοξο Άγιοβόγιό μας ώς ό Έβεήμων Άγιος Ιωάννης Βατάτζης;

Γεννημένος στό Διδυμότειχο τό n g 3 άπό πβού- σιους γονείς, άπ τόν Οίκο των Δουκών, μετά τό θάνατό τους μοίρασε τήν περιουσία του στούς πέ- νητες καί πέρασε στήν Άύβή τού Θεόδωρου Αά- σκαρη στή Νίκαια, δπου τότε είχε μεταφερθεϊ ή :πρωτεύουσα τοϋ Βυζαντίου βόγω τής κατοχής τής Πόβης άπ τούς σταυροφόρους. Ό Αύτοκράτωρ Θεόδωρος Λάσκαρης τόν έξετίμησε καί τόν πάν­τρεψε μέ τή θυγατέρα του Ειρήνη καί τό 1222 άνα- βαμβάνει τό τιμόνι τής κατακτημένης πατρίδας.

Ταπεινός ώς άνθρωπος, έβεήμων, άββά δεινός ποβεμιστής, μέγας ήγέτης, πο- βιτικός, διπβωμάτης καί περήφανος υπερασπιστής τοϋ θεσμού πού ύπηρετοϋσε.

Ποβέμησε καί έβευθέρωσε σιγά-σιγά ποββά τμήματα τής κατεχόμενης Αύτο- κρατορίας, προετοιμάζοντας τήν έπανάκτηση τής Πόβης άπό τόν Στρατηγό- πουβο καί τόν Μιχαήβ Παβαιοβόγο τό 1261, χωρίς νά προβάβει νά τή δεϊ έβεύθερη ό ίδιος.

Καί χωρίς νά «μασάει τά βάγια του», όταν ό Πάπας τοϋ έστειβε προσββητική έπιστοβή άπαιτώντας νά σταματήσει τόν άγώνα του, τοϋ άπαντά: «Ούδέποτε παυσόμεθα μαχόμενοι καί ποβεμοΰντες τοϊς κατέχουσι τήν Κωνσταντινούπο- βιν».

Παράββηβα έφάρμοσε καινούργιους νόμους. Μείωσε φόρους, άπαγόρευσε τις εισαγωγές μέ βαριά πρόστιμα. Καί όταν είδε τό γιό του ντυμένο μέ φράγκικα ώραΐα ρούχα, τόν έπέπβηξε καί τόν διέταξε νά τά βγάβει άμέσως καί νά βάβει «τρίχινα», «ό,τι μπορούμε νά φτιάξουμε μόνοι μας».

W&-

'Έδωσε μεγάβη σημασία στις καββιέργειες καί καββιερ- γοΰσε ό ίδιος τό κτήμα του. Χαρακτηριστικό μέ τό στέμμα τό... «ώάτον». Μετά τό Θάνατο τής πρώτης συζύγου του, έστεφε τή δεύτερη μέ ένα άπβό στέμμα μέ βίγα μαργα­ριτάρια, μέ τά βίγα χρήματα πού είσέπραξε πουβώντας τά αύγά τού κτήματός του, χωρίς νά έπιβαρύνει τό Ταμείο τοϋ Κράτους.

Ό γάμος αύτός Θεωρείται με- γάβη διπβωματική έπιτυχία. Παντρεύτηκε τήν πριγκίπισσα Κωνσταντία τοϋ Γερμανικοϋ Οϊκου Χοενστάουφεν, έξα- σφαβίζοντας συμμαχίες ση­μαντικές. Ακόμη καί μέ τούς Βούβγαρους συμμάχησε γιά τά συμφέροντα τής Χώρας.

Προώθησε σέ δημόσιες Θέ­σεις μή αριστοκράτες, δηβαδή κατάργησε τά... «τζάκια». Ίδρυσε νοσοκομεία (όπου μέσα διδασκόταν καί ή Ιατρική), πτωχοκομεϊα, γηρο­κομεία, φιβανΘρωπικούς οϊκους, καί συντηρούσε τό φτωχό βαό μέ ποββά συσσί­τια. Παράββηβα διέΘεσε τόν

δημόσιο πβοϋτο καί φρόντισε γιά τήν παιδεία, κτίζοντας σχοβεϊα καί βιββιοθήκες.

Μαζί μέ τήν τροφή, πού'ναι πρώτη άνάγκη γιά νά ζήσει ό άνθρωπος, βάζει καί τήν Παι­δεία, καί ή έποχή του άναδει- κνύει μεγάβους δασκάβους: Θεόδωρο Έξαπτέρυγο, Μι- χαήβ Σεναχερείμ, Νικηφόρο Ββεμμύδη, Γεώργιο Άκροπο- βίτη, Γεώργιο Παχυμέρη.

Ή ζωή του εΐναι ταπεινή καί διαποτισμένη άτι τήν ’Ορθο­δοξία.. Καί ή ψυχή του αγια­σμένη. 'Όταν όμως πρόκειται γιά τήν Πατρίδα, σηκώνει πε­ρήφανα τό κεφάβι καί τήν ύπερασπίζεται έπάξια. Κοιμή­θηκε τό 1254> Μγο τψίν τν ν έπανάκτηση τής Κωνσταντι- νούποβης, τό 1261.

Λίγα χρόνια μετά έμφανί- σθηκε σέ όνειρο καί ζήτησε νά μεταφερθεϊ στήν Ί. Μ. Σω- σάνδρων, πού είχε ιδρύσει ό ίδιος."Οταν άνοιξαν τόν τάφο του, τόν βρήκαν άνέπαφο, καθισμένο στό θρόνο του, μέ τό σπαθί στά γόνατα, καί τά ροϋχα του σάν φρεσκοσιδε­ρωμένα.

Μέχρι τό 1Q22 ήταν έκεϊ. Καί ό εύσεβής βαός τόν προ­σκυνούσε. Μετά τήν κατα­στροφή, τό άγιο θαυματουργό του βείψανο, πού ταυ άνέ­παφο, ποββοί βένε πώς κρυ- πχοχριστιανοί τό φυβάσσουν σέ ύπόγειο σπήβαιο τής Πόβης.

Μεβετώντας τή ζωή του ββέ- πουμε πόσο έπίκαιρες είναι οι άψογες τακτικές του καί οι άποτεβεσματικοί χειρισμοί του γιά τήν έβευθερία, τή βεβ- τίωση τής δημόσιας ζωής d δβους τούς τομείς καί τήν ανύψωση τοϋ γοήτρου τοϋ Βυ­ζαντίου. Καί άνακαβύπχουμε τήν άγιοσύνη του, πού ξεπή- δησε μέσα άπ' τόν τάφο του.

Πρέπει νά παραδεχτούμε δτι καί σήμερα χρειαζόμαστε τέτοιες παρεμβάσεις καί νομο­θεσίες d δβους τούς τομείς γιά νά άνακάμψουμε. Ά ς τόν μι- μηθοϋν οι Κυβερνήτες μας, γιά νά σώσουμε ξανά τήν Έββάδα μας.

Κι έμεϊς άς τόν έπικαβούμα- στε ώς άγιο στις προσευχές μας.

Βέ6η Βεργη Μήβιου

Μεγάβη ξημέρωσε ή μέρα στήν Άγια Σιών, γεμάτη μυστήρια πού ξεπερνούν τή φύση καί τό βογικό. Αύρες βεπτές πβημμύρισαν μέ άρωμα θεϊκό τήν κτίση. Όρθρινές, άπό χαρά σκιρτώντας, ξύπνησαν στήν πόβη οί μικρές κόρες καί άναζητοϋσαν τούς βευκούς χιτώνες τους καί τις εύτρεπισμένες άπό τό βράδυ βαμπάδες τους. Τις ειχε προσκαβέσει άπό καιρό ή θεόσοφη Αννα. Θά συνόδευαν τή μικρή

I της Μαριάμ στό ναό τοϋ Θεοί1.- Νά μοιάζουν δβα γιορτή, Ιωακείμ, έτοιμασμένη γιά Κείνη. Μήν

τής κακοφανεϊ, μικρούβα πού είναι, καί μάς άποζητήσει. Τή θαβ- πωρή τής άγκαβιάς μας πώς ν’ άποχωριστεϊ;

Έγνεψε, ναι, ό θεόφρων Ιωακείμ, άπόβυτα σύμφωνος στό ιερό τους τάμα. Οϋτε βόγος γιά τό πώς θ’ άποχωρίζονταν οι δυό τους τήν καρδιά τής καρδιάς τους!

Γιά τά μεγάβα έργα ό Θεός μεγάβες ψυχές έτοιμάζει, καί τούς κα- βούς καρπούς δέντρα καβά τούς βγάζουν. Ζεύγος ιερό νοητών τρυ-

Μ Μ φ ώ δ ν ϊΙ JVMUS Τεϋχος 533, ΝΟΕΜ ΒΡΙΟΣ 2 01 5

«Είσόδία», τοιχογραφία Ί. Ν. Κοιμήσεως Θεοτό­κου, Σαράντα Έ κκ β ψ σιές, Θεσσαβονίκη

γόνων οί δεοπάτορες! Δίκαιοι καί άμεμπτοι ένώπιον του Θεού στήν προσευχή καί κάδε άγαδό δοσμένοι. Δοδήκανε όβόκβηροι στό Θεό, σπορά άγαδή, καί δέρισαν καρπό ζωής. Σέ περασμένη ήβικία βύ- δηκαν τά δεσμά τής ακαρπίας τους καί τούς δωρήδηκε ή δεία Παρ- δένος. Τρία χρόνια πεφιηευμένη στόν οίκο τους ή δ&όσδοτη Μαριάμ, άνδίζε καί μοσχοβοβοϋσε. Πρόκοβε σέ ήβικία, σοφία καί χάρη Θεοΰ, καί προορισμένη όπως ήταν γιά τά δεϊα σκηνώματα, οϋτε γιά μιά στιγμή δέν τή δεώρησαν δική τους οί δεόφρονες γεν­νήτορες. Γ ί αύτό, μόβις συμπβήρωσε τά τρία της χρόνια, έκριναν πώς ήταν καιρός νά έκπβηρώσουν τό τάμα τους. Νά τήν άντιπρο- σφέρουν, όπως έταξαν πριν γεννηδεϊ, Ιερότατο άντιχάρισμα στόν δωρεοδότη Δημιουργό Της!

Άπό καιρό έτοιμάζουταν γιά τή μεγάβη αύτή άφιέρωση. Καί σάν ξημέρωσε ή εύβογημένη μέρα, ή Άννα ξύπνησε πρωί τή γβυκιά της δυγατέρα μέ γβυκόβογα καί μητρικές δωπεϊες, κι άρχισε, όπως J >

Τεϋχος 533, ΝΟΕΜ ΒΡΙΟΣ 2 0 15 Μ 409

κάδε μάννα, νά τή ντύνει καί νά τή στοβίζει νά τής τραγου­δάει μεγάβα καί δεϊκά τραγούδια, πού άνέ6βυζαν άπό τά κα- τάβαδα τής ψυχής της.

410

- Σήκω, παιδί μου εύβογημένομύρα οταβάζουν σήμερα γιά σένα οι ούρανοί.Γιά σένα πού πιότερο άπ δβα τά πβάσματα τρέχεις πίσω άπ τά μύρα τού Νυμφίου Σου.Δές, μικρή μου Μαριάμ,ντύδηκαν οί άγγεβοι βευκά νά σέ προϋπαντήσουν.

- Κόρη μου δεοχαρίτωτη,πού σάν τό κρίνο τών κοιβάδων φύτρωσες άξαφνα στόν κήπο τής αύβής μας καί σάν τή δροσιά τήν όρδρινή δρόσισες τή ζωή τών γονιών σου.

«Απίδι τέκνου»,πήγαινε παιδί μου στά Άγια τών Άγιων πού άγάπησες σάν πιό δικά σου.~Ηρδε ή ώρα στά δέϊα σκηνώματα νά περάσεις καί τοϋ Θεοϋ μας νά γίνεις σκηνή τερπνή καί ώραία.

Άκουσε, κόρη μου, άκου!Ό δεΐος Νυμφίος σέ καβεΐ.Έβα, καβή μου περιστέρα,πού φτερούγισες άπ i ούρανοϋ τά παβάτια.’Έβα, πανέμορφη, άγνή καί άμωμη, πού δέν έχεις άπάνω σου ψεγάδι!

’Έβα, Νύμφη μου καί Μητέρα,άφησε τις ομορφιές τής κτίσης. Ξέχασε τούς δικούς σου καί δά ζηβέψει ό βασιβιάς τό κάββος σου, δά γίνεις βασίβισσα τοϋ κόσμου!

Ρουφούσε ή μικρή Μαριάμ τά βάγια τής μητέρας Της, καί άνοιγε περισσότερο ή ψυχή Της στή χάρη τοϋ Θεοϋ. Δέν ήταν ή πρώτη φορά πού άκουγε γιά τήν άφιέρωσή Της στό Θεό, οϋτε ήταν ή άφιέρωσή Της μόνο ύπακοή στό δέβημα τών γονέων Της. Γιά τήν άγια Παρδένο, αύτός ήταν ό φυσικός Της δρόμος. Ό βοι οί πόδοι Της, οί βαδιές Της έπιδυμίες, τά σκιρτήματα τής αγνής ψυχής Της ήταν άπόβυτα προσηβωμένα στό πρόσωπο τοϋ άγαπημένου Της Νυμφίου. Γ ί αύτό καμία άντίρρηση, καμιά σκιά στό παιδικό Της πρόσωπο, όσο ή άγια Της μητέρα τήν έτοίμαζε γιά τή μεγάβη Της κβήση. Πανευφρόσυνη, μέ σκιρτήματα χαράς περιχόρευε γύρω άπό τούς δεοσεβέϊς γονείς Της, σά νά βιαζόταν νά ξεκινήσει.

Τεϋχος 533, ΝΟΕΜ ΒΡΙΟΣ 2015

Λίγο άκόμη καί ή ιερή πομπή συνταιριάστηκε. Μπρός κι άπ’ τά π})άγια προπορεύονταν οί παρθένες μέ τις άναμμένες βαμπάδες. Πίσω ή μικρή Μαριάμ, τό τείχος τών παρθένων, καί πίσω Της άκριβώς οί σεβά­σμιοι γονείς Της, μέ άνοιχτή άγκαβιά τά χέρια τους.

- «Μήν καί παραπατήσει, μήπως σκοντάψει, Ιωακείμ, μικρούβα πού είναι», ένώ σιγά- κρυφά ύπομυρμύρίζαν τάχείβη τους, «απίδι τέκνου», πήγαινε παιδί μας, κι άπ’ τό στόμα τού Συμεών, αν ήταν έκεΐ, δά άκουγόταν «Ώ πώς τήν καρδιά σου ρομφαία δά περάσει! Πώς Σύ στό δικό Σου Γιό δά πεις μιά μέρα «Πού πορεύη, τέκνου»;

Σκηνή άπερίγραπτη μέ βάγια άνδρώπινα, άνέγγιχτη μέ χοϊκά μάτια! Ή νηπιάζουσα άκόμη, μόβις τρίχρονη παιδούβα, άπαστράπτουσα, σάν άστρο ποβύφωτο πού έσβησε δβα τ’ άββα, μέ στέρεο τό βήμα, μέ σύνεση καί φρονιμάδα μεγάβης, χωρίς ποσώς νά περιεργάζεται τά γύρω της, δίχως ούτε μιά φορά νά πισωγυρίσει πρός τούς γονείς της, νά πορεύεται μέ καρφωμένο τό ββέμμα στά σκαβοπάτια καί τήν πύβη τού ναού...! Θαύμα άκατάβηπτο!

Μεγάβη πήρε έκπβηξη κι ό ιερέας Ζαχαρίας, καί σάν τήν είδε ν άνεβαίνει πετώντας τις βαθμίδες τοϋ ναοϋ, βγήκε στήν κεντρική πύβη καί φώναξε:

Χαϊρε, πύβη Κυρίου,γιά σένα άνοίγω διάπβατα τις πύβες τοϋ ναοϋ, · εϊσεβδε στή χαρά τοϋ Κυρίου Σου.Γιά σένα άνοίγονται καί τά 'Άγια τών Άγιων, έκεΐ πού ποτέ γυναίκα δέν μπήκε ώς τώρα, μόνο ό αρχιερέας μιά φορά τό χρόνο.Μά ββέπω, Μαριάμ, καί είμαι πεπεισμένος πώς φτάνει φανερά ή βύτρωση στόν Ίσραήβ, γιατί ό Κύριος καί Θεός σέ Σένα δά σκηνώσει.Θά γεννηθεί άπό σένα ό Θείος Λόγος, πού δά φέρει στόν κόσμο τό μέγα έβεος.Πώς ή Παρθένος μπήκε στά Άγια τών Άγιων;

Τρίτο μεγάβο δαϋμα μετά τή θεία γέννησή Της καί τήν είσοδό Της στό ναό. Οί άνθρωποι διέκριναν στήν Παρθένο τά πιό μεγάβα καί θαυμαστά, τέτοια πού κα­νείς άββος ποτέ δέν είχε, καί τήν τίμησαν μέ δ,τι πιό ιερό ύπήρχε. Τό χώρο πού είχαν άποκβειστικά άφιε- ρώσει στό Θεό, αύτόν Τής έδωσαν γιά κατοικία, γιατί ή ϊδια ήταν τά Άγια τών Άγιων, άφοϋ δέχτηκε μέσα Της όχι άνθρωπο άρχιερέα, άββά τόν Μέγα Αρχιερέα, τόν Θεάνθρωπο Ίησοϋ Χριστό. Έκεΐ άγγεβος Κυρίου Τήν έτρεφε μέ θεία τροφή. Οί ιερείς Τήν έμαθαν νά

διαβάζει καί έτσι έντρυφοϋσε κα­θημερινά στό θείο βόγο. Στό μυ­στικό αύτό χώρο τής άγιότητος άυατράφηκε ίεροπρεπώς καί προ- έκοπτε άκόμη καί άκόμη σέ σοφία καί χάρη Θεοϋ. Στή γαβήνη τοϋ ίεροϋ σκηνώματος ριέρα καί νύχτα ήταν άπόβυτα προσηβωμένη καί προσκοββημένη στόν Θεό.

Ο ’Ιωακείμ καί ή Άννα θαύμα­ζαν, δόξαζαν τό Θεό γιά τή χαριτω- δέϊσα μικρή τους κόρη κι άφοϋ τήν άνέδεσαν σάν ιερό καί πανάκριβο άντιχάρισμα d Εκείνον πού Τήν έπβασε καί τούς τή δώρισε, έπέ- στρεψαν στό σπίτι τους μέ βαθιά χαρά κι άπέραντη άγαββίαση.

Ό ιερός ύμνογράφος κάδε χρόνο τή μέρα τών Είσοδίων μάς προ- σκαβεΐνά πανηγυρίσουμε: «Έβάτε καί σήμερα τά στίφη τών πιστών, πνευματικό πανηγύρι νά στήσουμε καί τήν δεόπαιδα Παρθένο καί Θε­οτόκο νά άνευφημήσουμε μέ εύβάβεια, γιατί τήν έπέβεξε ό Θεός μέσα d δβες τις γενεές γιά κατοικία τοϋ παμβασιβέα Χριστού.

Παρδένες μέ άναμμένες τις βαμ­πάδες προπορεύεσδε, τιμώντας τής Άειπαρδένου τή σεβάσμια είσοδο.

Μητέρες κάδε πόνο άποδέστε καί χαρμόσυνα άκοβουδήστε ύμνώντας τήν Μητέρα τοϋ Θεοϋ πού έφερε τή χαρά στόν κόσμο.

Οί πάντες ρΐ εύφροσύνη τό Χαϊρε τοϋ Άγγέβου άς Τής ψάββουμε Κεχαριτωμένη χαϊρε, Μητέρα τοϋ κόσμου, τής χαρμονής μας τό άξό- δευτο πέβαγος, τής σωτηρίας μας τό άπόρδητον τείχος».

Ε .Κ .

Τό παρόν άρθρο στηρίζεται στά προφητικά κείμενα γιά τήν Θεοτόκο (Άσμα άσμάτων, Ψαβμούς), στά ύμνογραφίκά κείμενα καί τήν παράδοση τήςΈκκβησίας γιά τά Είσό- δια τής Θεοτόκου.

Τεύχος 533, ΝΟΕΜ ΒΡΙΟΣ 2 01 5 411

mm

«Καί εύβόγησεν αύτούς ό Θεός, βέγων' αύξάνεσδε καί πβηθύνεσδε καί πβηρώ- οατε τήν γην καί κατακυριεύσατε αύτής»(Γεν. κεφ. ά 28).

Καί νά ό βασιβιάς τής δημιουργίας, έτοι­μος γιά τό μεγάβο ταξίδι κατάκτησης τής δημιουργίας. 'Ένα ταξίδι γεμάτο δυσκοβίες, περιπέτειες, άββά καί έντυπωοιακές άνα- καβύψεις.'Ένα ταξίδι πού 8ά τόν κάνει πιό σοφό, μέρα μέ τή μέρα, χρόνο μέ τό χρόνο, ..., χιβιετία μέ τή χιβιετία. 'Ένα ταξίδι πού θά άνοίξει άμέτρητα σχοβεϊα καί Πανεπι­στήμια, θά γεμίσει βιββιοθήκες μέ βιββία καί συνέδρια μέ έπιστήμονες...

Καί μέ τί εφόδια ξεκινά ό άνθρωπος τό μεγάβο αύτό ταξίδι;

Μέ μέτρια σωματική διάπβαση, μέτριες μυϊκές δυνάμεις, μέ ένα διασκεβισμό πού δέν ξεπερνά τούς σαράντα πόντους καί μέ χέρια πού δέν ξεπερνούν τό ένα μέτρο. Χωρίς σωματική προστασία άπό τις και­ρικές συνθήκες, χωρίς νά είναι ιδιαί­τερα ταχύς, χωρίς φτερά, φιβοδοξεϊ νά διατρέξει τή γή άπ’ άκρου εις άκρον, νά άναρριχηθεϊ σέ ψηβά βουνά, νά κατεβεϊ σέ βαθιές χαρά­δρες, νά διασχίσει ποταμούς καί θά- βασσες, νά καταδυθεϊ στά άπύθμενα βάθη τών ώκεανών, νά πετάξει στούς αιθέρες. Καί μετά νά άποτοβμήσει περι- πβανήσεις στό διάστημα, νά κάνει άβματα μέχρι τή Σεβήνη, καί ποιός ξέρει πόσο πιό πέρα άκόμη.

Καί οι αισθήσεις του; Κι αύτές ποβύ- ποβύ περιορισμένες.

Μπορεί τό φώς (ήβεκτρομαγνητική άκτι- νοβοβία) νά έκτείνεται σέ άπεψο σχεδόν εύρος ένεργειών (άπ’ τις άκτίνες y μέχρι τά μακρά κύματα τής ραδιοφωνίας), αύτός όμως θά παρατηρεί τή δημιουργία μέσα άπό μιά άπεψοεβάχιστα βεπτή σχισμή, πού βέγεται ορατό φώς.

Ή άφή του πάβι, ποβύ χοντροκομμένη. Θά ψηβαφά τά άντικείμενα, άββά δέν θά

201;

ύποψιάζεται δτι δέν ψηβαφά τίποτε! Είναι ή άντίσταση των άτόμων των άντικειμένων πού έμποδίζουν τά άτομα

τοϋ χεριού του νά πβησιάσουν! Καί πώς νά τό ύποψια- σδει, άφοϋ τά δάχτυβά του είναι έκατό έκατομμύρια φορές πιό χοντρά άπό τά άτομα;

'Όσο γιά τήν ακοή του, μπορεί οί δονήσεις τοϋ άέρα νά τοϋ μεταφέρουν τούς ήχους άπ’ τό κεβάηδισμα των πουβιών καί τό κεβάρυσμα τοϋ ρυακιού, δέν δά μπορεί όμως νά άφουγκράζεται τις έναρμόνιες κινήσεις των ούρανίων σω­μάτων ούτε τις άκατάπαυστες δονήσεις όβων των άπειρων άτόμων πού συγκροτούν καί διατηρούν τή δημιουργία σέ βειτουργία, σάν μιά παγκόσμια ορχήστρα πού ύπακούει στά άόρατα κεβεύσματα τού συνθέτη, ένορχηστρωτή καί κυβερ­νήτη της μέ άπέραντη τάξη καί αρμονία.

Γιατί άραγε άποστέββει ό Δημιουργός τό αγαπημένο πβά­σμα του μέ τόσο περιορισμένα έφόδια νά κατακυριεύσει τής Δημιουργίας;

Γιά βόγους ιδιαίτερα φιβάνδρωπους. Έάν οί αισθήσεις τού άνδρώπου τού άπεκάβυπταν έξαρχής τό άσύββηπτο μέ­γεθος τής δημιουργίας, ό άνδρωπος ϊσως δά συνδβιβόταν άπ’ τόν άπίστευτο όγκο πβηροφορίας. Δέν δά ήξερε άπό πού καί πώς νά ξεκινήσει.

Γιά νά ταπεινοφρονεΐ, πιθανόν, καθώς καθημερινά δά ββέπει τήν τεράστια διαφορά μεταξύ των δυνατοτήτων του καί τού μεγέθους τής δημιουργίας. Θά συνειδητοποιεί έτσι τή μικρότητά του μπροστά στό μεγαβεϊο τοϋ Δημιουργού.

Παράββηβα δά συνειδητοποιεί ότι πίσω άπό τόν περιορι­σμένο κόσμο των αισθήσεων ύπάρχει ένας άπέραντος μυ­στικός κόσμος. Θά διδαχθεί έτσι νά μήν έμπιστεύεται τις αισθήσεις του, οϋτε νά ύποδουβώνεται σ’ αύτές.

Γιά νά άγωνιστεϊ ό ϊδιος νά άναπτύξει τις ίκαυότητές του Ρ

Τ ε ΰ χ ο ς 533 , Ν Ο ΕΜ ΒΡΙΟ Σ 2015 ^ 413

καί νά άναδειχθεΐ τό θαυμάσιο αύτό δώρο πού βέγεται βογικό.Ά, ναι, 7ταραβείψαμε νά άναφέρουμε τις ύπέροχες ψυ­

χικές καί διανοτμικές δυνάμεις, μέ τις όποιες προίκισε αύτόν ειδικά ό Δημιουργός του! Άββά ή άνυποβόγιστη άξια

τών δώρων αύτών θά φανεί σταδιακά, καθώς μόνο αύτός άπό δβα τά πβάσματα θά αύτοπροσδιορίζεται καί θά θέτει έρωτήματα,

πώς (;) καί γιατί (;) καί θά άναζητά τις άπαντήσεις. Μόνο αύτός θά έχει ένδιαφέροντα πέρα άπ’ τήν έπιβίωοη καί τήν τροφή καί θά άνα- πτύοσει ποβιτισμούς, τέχνες καί έπιστήμες. Μόνο αύτός θά άγρυπνά τις νύχτες γιά νά βύοει περίπβοκα προββήματα. Μόνο αύτός θά κα­τασκευάζει μηχανήματα πού θά ποββαπβασιάζουν τις σωματικές του ικανότητες. Μόνο αύτός θά διερευνά τις βιοβογικές καταβοβές του άββά καί δβων τών άββων δημιουργημάτων. Μόνο αύτός θά μπορεί νά θεραπεύει τήν Ιδια τήν ύπαρξή του μέ τή φιβάνθρωπη έπιστήμη τής ιατρικής. Μόνο αύτός θά μπορεί νά έπεκτείνει τις αισθήσεις του: νά τις βεπτύνει τόσο, ώστε κάποτε νά χεψίζονται τά άπειροεβάχιστα σωματίδια τής ϋβης, καί νά τις έπιμηκύνει τόσο, ώστε νά φθάνουν μέχρι τις έσχατιές τοϋ σύμπαντος άββά καί ποβύ πίσω στό χρόνο, στις ΐδιες τις άπαρχές τής δημιουργίας.

Τώρα ξεκινά άνυποψίαστος, μέ άσυγκράτητο ζήβο καί μέ αύτοπε- ποίθηση. Δέν έχει νά κάνει ποββά στήν αρχή. Νά θηρεύει καί νά μάθει νά καββιεργεϊ τή γή. Τά άββα θά έβθουν άργότερα. Θά τόν βοηθήσει τότε άφάνταστα ή θαυμαστή οργάνωση τής δημιουργίας, όπως θά δοϋμε.

Άρκεϊ νά μήν κάνει κατάχρηση τής έξουσίας πού τοϋ δόθηκε. Δέν είναι ιδιοκτήτης, είναι διαχειριστής καί θά δώσει βόγο.

Άρκεϊ νά μήν παραουρθεϊ άπό τήν άβαζονεία. Ηδη έκανε μιά φορά τό μεγάβο σφάβμα καί τώρα ματώνει τά χέρια του, καθώς τά μονοπάτια τοϋ ταξιδιοϋ του εΐναι γεμάτα άκανθες καί τριβόβους.

«Εάν θέβητε καί είσακούσητέ μου, τά άγαθά τής γής φάγεσθε- εάν δέ μή θέβητε, μηδέ είσακούσητέ μου, μάχαιρα ύμάς κατέδεται» (Ησ. d ig -20), τοϋ έχει παραγγείβει ό Δημιουργός.

Τό μεγαβύτερο ταξίδι τής άνθρωπότητος. “Ενα ταξίδι πού δέ θά διακοπεί, παρά μόνο δταν ήχήσει ή τεβευταία σάβπιγγα. Καί δπως συμβαίνει μέ δβα τά μεγάβα ταξίδια, κάθε φορά πού θά πανηγυρίζει τήν κατάκτηση μιάς κορυφής, θά άνακαβύπτει δτι ύπάρχουν άββες ψηβότερες κορυφές καί ό ορίζοντας είναι ποβύ πιό μακριά άπ’ δ,τι φανταζόταν.

Καί καθώς ή δημιουργία θά τοϋ παρουσιάζεται άνεξάντβητη σέ εύρήματα καί βάθος σοφίας καί πβούτου καί καθώς κάθε φορά πού θά κάνει μία νέα άνακάβυψη θά άνοίγονται νέοι ορίζοντες καί νέες συναρπαστικές προοπτικές, θά ύποψιάζεται ύποτυπωδώς τό άνε- ξάντβητο μεγαβεϊο τοϋ Δημιουργού, τό τί σημαίνει τό «άπό δόξης εις δόξαν», καί τό γιατί ό ύμνος τών Άγγέβων είναι μία άκατάπαυστη δοξοβογία. □

Τεϋχος 533, ΝΟ ΕΜ ΒΡΙΟΣ 2 015

Λίγα βετττά ξεκούραση! Είπα στόν έαυτό μου.Εργασίες, πρόοδοι καί τσουχτερό κρύο. Οικονο­

μική κρίση καί φοιτητική ζωή. Στενωσιά...Ό άκάβυπτος τής ποβυκατοικίας, ένας κόσμος όβό-

κβηρος.Στέκομαι στή μπαβκονόπορτα νά ξεμουδιάσω. Σού­

ρουπο.“Ενα άκριανό μπαβκονάκι στό 2ο όροφο τής άπέ-

ναντι ποβυκατοικίας νοικοκυρεμένο, τραβάει τήν προσοχή μου. Καδισμένη σέ μιά πάνινη ποβυδρόνα μιά μεσόκοπη γυναίκα. Κάνει άργά τό σταυρό της, σηκώνει τά μάτια στόν ούρανό, τά κατεβάζει καί μένει έκεΐ άκίνητη. Τεβειώνει ή μικρή ξεκούρασή μου κι έκείνη δέν τέβειωσε τήν προσευχή της.

Κόβομαι πάβι μπροστά στόν ύποβογιστή, στις ση­μειώσεις, στά βιββία μου. Θυμάμαι τή γιαγιά, τή μάνα μου. Κάνω τό σταυρό μου κι έγώ. Πόση δύναμη!

Πρωί καί βράδυ ή γειτόνισσά μου είναι έκεΐ. Κάνει τήν προσευχή της. Ποιός ξέρει; Μπορεί νά προσεύ­χεται γιά δβο τόν κόσμο. Μπορεί νά είναι αύτό ή πα­ρηγοριά, ή έβπίδα στή μοναξιά της.

Κάποια μέρα δά ’δεβα νά τής φωνάξω: Καβημέρα! Σ εύχαριστώ! Μοϋ δυμίζεις πώς έχω Πατέρα. Μοϋ δυμίζεις πώς πάνω άπ τή γή ύπάρχει ό ούρανός, ή έβπίδα. Πώς ποββά στή ζωή μας καβά μάς τά στέβ- νει ό Θεός ίσως γιά κάποιους δικούς Του, πού σάν καί σένα προσεύχονται. Σ εύχαριστώ!

Ε . Βερονίκη

Τ ε ύ χ ο ς 5 3 3 , Ν Ο ΕΜ ΒΡΙΟ Σ 20 15 Μ JV M § 415

ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΙΚΟ ΤΗΛΕΣΚΟΠΙΟ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗΝ ΑΣΤΡΟΝΟΜΙΑ

Ποββαπβές άναφορές σέ άστρονομικά περιοδικά καί πβήβος δημοσιεύματα στό δια­δίκτυο τίμησαν τούς τεβευταίους μήνες τά 2$χρονα τοϋ Hubble. Πρόκειται γιά τό πε­ρίφημο διαστημικό τηβεσκόπιο πού άββαξε κυριοβεκτικά τήν Αστρονομία καί άγαπήδηκε άπό έπιστήμονες καί έρασιτέχνες άστρονόμους.

Τό όνομά του τό πήρε άπό τόν ’Έντγουϊν Χάμπβ (Edwin Rowell Hubble l 8 8 g-ig53h έναν άπό τούς σημαντικότερους Αμερικανούς άστρονόμους, πού άπέδειξε πρώτος ότι τά δεωρούμενα σπεψοειδή νεφε- βώματα τοϋ Γαβαξία μας άπεϊχαν ποβύ περισσότερο άπ’ ό,τι πίστευαν καί έπομένως ήταν καί τά ϊδια άββοι γαβαξίες. Ή άνακάβυψη άνακοινώδηκε τήν πρωτοχρονιά τοϋ lg 2g καί άββαξε κυριοβεκτικά τήν εικόνα πού εϊχε ή άνδρωπότητα γιά τό σύμπαν. ’Όχι μόνο ό Γαβαξίας μας δέν είναι πβέον μοναδικός, άββά είναι ένας συνηδισμένος σπεψοειδής γαβαξίας άνάμεσα στις έκατοντάδες δισεκατομμύρια άββους γαβαξίες διαφόρων μορφών πού ύπάρχουν στό σύμ­παν.

25 χρόνια πριν, τόν Άπρίβιο τοϋ lggo, τό διαστη­μικό βεωφορεϊο Discovery μετέφερε καί έδεσε σέ τροχιά σέ ϋψος 560 χιβιομέτρων πάνω άπό τή γή τό διαστημικό τηβεσκόπιο Hubble, τό σπουδαιότερο ϊσως τροχιακό άστεροσκοπεϊο, μέ στόχο τήν άνακά-

του Hubble

εΤναιτό ότι

τα ματια

faαπίστευτη ομορφιά

της φύσής

αοη μαέ. Τ ε ϋ χ ο ς 533 , Ν Ο ΕΜ ΒΡΙΟ Σ 2015

βυψη τοϋ σύμπαντος. Άπό τότε έπί 25 χρόνια, μέ κατά καφούς έπιτό- κιες έπιδιορθώσεις, τό Hubble πε­ριφέρεται γύρω άπό τόν πβανήτη μας κάθε go βεπτά. Μάς έχει 7τβουτίσει μέ περισσότερες άπό ένα εκατομμύριο παρατηρήσεις καί φυβάσσει στά άρχεϊα του μεγάβο άριθμό έντυπωσιακών εικόνων. «Χάρη στή διεισδυτική ματιά τοϋ Hubble, άνακαβύψαμε καί μεβε- τήσαμε φαινόμενα καί άντικείμενα άπό τήν διαστημική μας γειτονιά, στό εσωτερικό τοϋ Γαβαξία μας, μέχρι τά άπώτερα όρια τοϋ σύμ­παντος».

Άπό τις πιό σημαντικές άνακα- βύψεις τοϋ Hubble σημειώνουμε τίς άκόβουθες:

ι ) Τήν άνακάβυψη δτι τό σόμ­παν δέν είναι στατικό, άββά δια- στέββεται μέ έπιτάχυ νση. Ή έπιταχυνόμενη διαστοβή άποδίδε- ται στή βεγόμενη σκοτεινή ένέρ- γεια, πού ή φύση της παραμένει άγνωστη.

2) Τή μέτρηση τοϋ ρυθμοΰ δια- στοβής καί άββων κοσμοβογικών παραμέτρων, πού οδήγησαν γιά πρώτη φορά στόν ύποβογισμό τής ήβικίας τοϋ Σύμπαντος, περίπου 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια.

3 ) Τό Hubble έπιβεβαίωσε τήν ύποψία πού ύπήρχε άπό τό ig 6o, γιά μαύρες τρύπες στήν καρδιά όβων σχεδόν των γαβαξιών καί τόν καθοριστικό τους ρόβο στήν έξέβιξη των γαβαξιών.

4 ) Τό 1994 , βίγους μήνες μετά τή μεγάβη άναβάθμισή του (τό 1993), έϊδε μέ βεπτομέρειες σέ πραγματικό χρόνο κομμάτια άπό γνωστό κομήτη νά πέφτουν στόν πβανήτη Δία καί ν ’ άφήνουν γι- γάντια σημάδια, άποδεικνύοντας δτι ούτε ή γη μας εΐναι άσφαβής άπό κομήτες.

5) Λίγο άργότερα τό Hubble μάς έδωσε μιά σειρά ιστορικών εικόνων πού οί άστρονόμοι ονομάζουν «6 αθύ πεδίο». Γιά δέκα συνεχόμενες μέρες μεβέτησε μιά ποβύ μικρή, φαινομε­νικά άδεια, περιοχή στή Μ. Άρκτο. Κοίταξε έτσι πιό μακριά στό χώρο καί τό χρόνο καί έντόπισε 3-000 άντικεί- μενα, ορισμένα άπό τά όποια ήταν οι πιό γερασμένοι καί μακρινοί γαβα- ξίες πού γνωρίζαμε έως τότε.

6) Τό Hubble φανέρωσε άκόμη ότι οί έξωπβανήτες εΐναι ποβύ συνηθι­σμένοι στό Γαβαξία μας καί μάβιστα μάς έδωσε απεικονίσεις πβανητών σέ τροχιές γύρω άπό άστρα σέ κατοική­σιμη ζώνη.

7) Τέβος τό Hubble, ένώ μάς φα­νέρωσε δτι δέν έχουμε μέν σημαν­τική θέση στό χώρο, έχουμε όμως σημαντική θέση στό χρόνο, καθώς περιφερόμενο γύρω άπό τή γή μέ­τρησε τό ρυθμό γεννήσεων τών άστρων καί άποκάβυψε δτι αύτός έφτασε στήν κορύφωσή του πριν ίο δισεκατομμύρια χρόνια, ένώ τώρα έχει μειωθεί. Συγχρόνως τό σύμπαν έξακοβουθεΐ νά έπιταχύνεται, έπομέ- νως νά άραιώνει.

«Άββά ή μεγαβύτερη ϊσως κβηρο- νομιά τοϋ Hubble εΐναι τό δτι μάς άνοιξε τά μάτια στήν άπίστευτη ομορ­φιά τής φύσης. Τά μάτια τοϋ Hubble εΐναι τά μάτια όβάκερης τής άνθρω- πότητας: αιώνες ονείρων, δεκαετίες σχεδιασμών καί μιά παγκόσμια έπι- στημονική καί τεχνοβογική προσπά­θεια έπιτρέπουν d δβα αύτά τά όνειρα νά γίνουν πραγματικότητα».

y*ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ:ϊ. EDUplus magazine (Ίδρυμα Εύγενίδου),

Μάιος 20ig2. physics news (ΕΝΩΣΗ ΕΛΛΗΝΩΝ ΦΥΣΙ­

ΚΩΝ), Ιούνιος 20153. SKY& TELESCOPE (USA), Ιούνιος 20154 · Ούρανός (Εταιρεία Αστρονομίας & Διαστήμα­τος Βόβου), Άπρίβιος 2015 5 · AirSpaceMag.com, Άπρίβιος 2015.

Τ ε ύ χ ο ς 533 , Ν Ο ΕΜ ΒΡΙΟ Σ 2015

οβύτεκνη καί καββίτεκνη ή εύβογημένη οικογένεια τής Κυπαρισσίας. Άνθρωπος πιστός, πρωί πριν άπό τούς ψάβτες στήν έκκβησία ό δάσκαβος πατέρας. Καμαρώνει τά έξι άγόρια καί τις τέσσερις κόρες του καί κάνει δ,τι μπορεί γιά τήν «έν παιδεία καί νου­θεσία Κυρίου» άνατροφή τους. Καί ή ήρωίδα μάνα;

Αεικίνητη δουβεύει άτέβειωτες βάρδιες στις άτέβειωτες δου- βειές τοϋ νοικοκυριού. ’Έχει καί ένδέκατο παιδί, πρώτο άνήψι άπό τόν άνδρα της. Πεντάρφανο, πού δέν τό ξεχωρίζει άπό τά δικά της. "Εχει νά φροντίσει καί τούς τόσους έργάτες γιά τά πβούσια χωράφια τους μέ τις σταφίδες τις χρυσές. Πότε βρί­σκει τόν καιρό νά γονατίζει κάτω άπό τοϋ Χριστοϋ, τής Πανα­γιάς, ί Άι-Παντεβεήμονα τις εικόνες, νά βεργοβυγά τό κορμί σέ μετάνοιες στρωτές καί ώρα ποββή νά προσεύχεται; Ό Κβε- ομένης τους άπό τήν κβειδαρότρυπα μετρά: δύο, τρεις, δέκα... μετάνοιες. Κι έσκυβε στις δεήσεις της ό ούρανός' κι άνοιγε τά χέρια Του ό Θεός, στέβνοντας πβούσιες τις εύβογίες Του.

Μετά ήρθαν χρόνια μαϋρα, κατοχικά. Μά ή Δέσποινα, ή έβδομη κόρη, προκομμένη σάν τή μάνα της, δέν τό βάζει κάτω. "Όνειρό της νά γίνει δασκάβα, σάν τόν πατέρα τόν καβό. Μιά δασκάβα πού θ’ άνάβει άτι: τής καρδιάς της τή φβόγα τό φώς στής Έββάδας μας τά δοκιμασμένα παιδιά. Τό 1943 τή βρίσκει πρωτοετή φοιτήτρια στήν Παιδαγωγική Ακαδημία Πειραιώς. Στά μαθήματα άριστη. Μά αύτό δέν τής άρκεϊ. Τρέχει νά ξεδι­ψάσει τή νεανική της ψυχή στοϋ Χριστοϋ τά νάματα τά καθά­ρια. Κι έπειτα πβάι στήν κατηχήτριά τους, μεγαβύτερη φοιτήτρια τής ιατρικής, βοηθός κατηχήτρια κι αύτή, έτοιμάζε- ται γιά τό ϊδιο μεγάβο έργο, γβυκόνειρο καί πόθος της. Πού δέν έσβησε σάν άργότερα ό θείος τήν καβεϊ στήν Αμερική γιά μιά σταδιοδρομία, βέει, βαμπρή. Εκείνη άμετακίνητη, στα­θερή.

- Θεέ μου, άξίωσέ με, φώτιζέ με στό έργο Σου... Κι δσο γιά τή ζωή μου, τήν παραθέτω όβόκβηρη στά χεριά Σου. Εσύ ξέρεις, Κύριε' «έν ταΐς χερσί σου οί κβήροι μου»1.

Μά ήβθαν καί δυσκοβότεροι καιροί. Οί σύμμαχοι βομβάρδι­σαν έχθρικές θέσεις στό βιμάνι τοϋ Πειραιά καί άπό βάθος καί τήν πόβη... Καπνοί, έρείπια, πόνος... Οί βόμβες έκβεισαν καί τήν Ακαδημία. Καί ή Δέσποινα φεύγει προσφυγοπούβα μέ τήν οικογένεια τής άδεβφής της γιά τήν Αθήνα, κάπου στήν Κυ- ψέβη. Τώρα είναι πού πιό ποβύ νοσταβγεϊ τοϋ σπιτιοϋ της τή φωβιά τή ζεστή. Τώρα πού τό γβυκόνειρο κοιμήθηκε στήν πο- νεμένη τήν καρδιά - γιά πόσο; Εσύ Κύριε ξέρεις... Άχ, ένα άββο ποβυαγαπημένο βίγο κάτω άπό τοϋ σοφοϋ πατέρα τις φτεροϋγες, μέσα στής μάνας τήν άγκαβιά, μέσα στή γεβαστή τών άδεβφών της τή χα ρά ! Άχ, πόσο τό θέβει... Ναι, Κύριέ

Τεύχος g 33. ΝΟΕΜ ΒΡΙΟΣ 20ig

μου, άν είναι θέβημά Σου, δώσε το. Έσύ ξέρεις...Εκείνη ήξερε. Ήταν ϊ όνειρό της γιά τώρα άπιαστο. Τό μο­

ναδικό συγκοινωνιακό μέσο γιά τήν Κυπαρισσία, τό τραίνο, είχε άπαγορευτεϊ άπό τούς Γερμανούς αύστηρά.

Κι όμως! Όβόχαρος μιά μέρα ό γαμπρός της φέρνει τά νέα τά καβά: Οί κατακτητές έπέτρεψαν τό δρομοβόγιο ένός μο­νάχα τραίνου γιά τήν Κυπαρισσία!

Βάζει φτερά στά πόδια. Πότε έφτασε κι όβας στό πρακτο­ρείο; Κι όβη ύπομονή στήν ούρά. Πριν άτι αύτή ξαδέβφια, συγγενείς. Περιμένει ώρες. Μέ χτυποκάρδι κι όνειρα χίβια, γβυκά. Νά, τώρα είναι ή δική της ή σεψά.

'Όμως γιατί; Γιατί έκβεισε άπότομα ό κισές; Μπροστά της άκριβώς! Διαμαρτυρίες, φωνές μέσα της καί γύρω της. Διε- κόπη, βένε, ή έκδοση τών εισιτηρίων κατόπιν αύστηρής δια­ταγής. Καί ύπήρχαν άκόμη άρκετές θέσεις γιά τούς συρμούς.

- Θεέ μου, τώρα πού ήταν ή σεψά μου άκριβώς; Σφίχτηκε ή

καρδιά' βύγισαν τά γόνατα. "Οβα γύρω της έσβηναν μαζί μέ τό χρυσόνεψό της... Άκούμπησε στόν τοίχο, μή σωριαστεί...

Μά, σάν συνήβθε:- Θεέ μου, Έσύ μονάχα ξέ­

ρεις. .. Τοϋ είπε μέ βυγμούς.

Λαχανιασμένος, συγκβονι- σμένος μπαίνει τήν άββη μέρα στό σπίτι ό γαμπρός της μέ τήν έφημερίδα στό χέρι: Τό τραίνο γιά τήν Κυπαρισ­σία άνατινάχτηκε, έκτροχιά- στηκε κάπου έξω άπό τήν Τρίποβη...

- Θεέ μου, Έσύ ήξερες... Έσύ όβα τά ξέρεις... Σ εύχα­ριστώ.

«έν ταϊς χερσί σου

Τεύχος 533, ΝΟΕΜ ΒΡΙΟΣ 2 0 1 5 419

'1 υ'ιη.ΙΐιΚ ίΙΙ

wΈ να όμορφο έββηνικό νησί

σέ περιμένει!

Θά πείτε δβα τά νησιά μας εΐναι όμορφα! "Ομως τό Θαυμαστό εΐναι είναι ότι τό καθένα έχει μιά ξεχωριστή δική του ομορφιά.

Αύτό ζήσαμε όσοι έπισκεφθήκαμε τήν ΚΕΑ (Τζιά).Τό βορειοδυτικότερο νησί των Κυκβάδων, τό νησί τής

Κέας εΐναι ένα καββιτέχνημα τοϋ Θεοϋ. Άκρογιαβιές, σωστή δαντέββα. Τοπίο ήρεμο, γαβήνιο. Χαράδρες, κοι- βάδες, πβαγιές, όβα άπ αβά. Εκατοντάδες μικρά έκκβη- σάκια καί όμορφες έκκβησιές αγιάζουν τόν τόπο.

'Ιστορία άπό τά 6 άθη των αιώνων μέ ποββά άπομεινά- ρια, πού τά θαυμάζεις ώς σήμερα.

Βιγβάτορας τοϋ νησιοϋ καί τοϋ Αιγαίου ή δική του Πα­ναγιά, ή Καστριανή! Σέ περιμένει σάν άνοιχτή άγκαβιά στό πέβαγος. Μέ τήν εύβογημένη εικόνα τής Κοίμησής

| της. πού βρέθηκε θαυματουργικά στή βορειοανατοβική άκρη τοϋ νησιοϋ καί θαυματουργεί πάντα.

Σ αύτό τόν εύβογημένο τόπο κάναμε μία άπό τις πρώτες συναντήσεις τής άκαδημαϊκής χρονιάς πού ξεκίνησε.

Γιά νά ζητήσουμε τήν χάρη τής Παναγίας Μητέρας τοϋ Θεοϋ καί δικής μας Μητέρας'

γιά νά χαροϋμε τήν άδεβφική άγάπη άκόμα μιά φορά γιά νά ψάββουμε ύμνο δοξαστικό στόν Άγιο Θεό, άφοϋ

«έν αύτω ζώμεν καί κινούμεθα καί έσμέν».

μέβοςΧ Φ Δ Αθηνών

Κ Ο χο ς 533- ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 20,5ΒΒΙΒ

IIII:'IIIIff is

28 ΔΕ Κ Ε Μ Β Ρ ΙΟ Υ 2015Πολεμικό Μουσείο ’Αθηνών

Βασ. Σοφίας καί Ριζάρη 2 (Στάση ΜΕΤΡΟ Ευαγγελισμός)Πληροφορίες 210.3614135

ΘΕΣΖΑ Λ Ο Ν I 4 ΙΑ Ν Ο Υ Α Ρ ΙΟ Υ 2016Πληροφορίες: Τηλ. 2310.232928

Π Α ΤΡΑ : 7 Φ Ε Β ΡΟ ΥΑΡΙΟ Υ 2016Μιαούλη 55. Τηλ. 2610.323728

Τεύχος 533, ΝΟ ΕΜ ΒΡΙΟΣ 2 0 1 5 [j£M @ 421

fjgg 3'g|i|ipaip ig IJgiP |Ppgf||ji5 - - 7;-·

Σέ μιά έποχή κατακερματισμένη πνευματικά, έποχή συγχύσεως καί χάους ιδεών, στήν όποία ή άθεΐα προβάλλει μέ έπιθετική όρμή νά άλώσει καί νά αλλοιώσει τή ζωή τών ανθρώπων καί στήν ορθό­δοξη πατρίδα μας, ό τομέας ’Επιστημόνων του Συλλόγου ’Ορθοδόξου 'Ιεραποστολικής Δράσεως «Ό ΜέγαςΒασίλειος» διοργανώνει τό 56ο Π α ι δ α γ ω γ ι κ ό του Σ υ ν έ δ ρ ι ο , μέ θέμα:

Σύγχρονες άθεϊστικές προκλήσειςσέ δύο συνεδρίες μέ τίς ακόλουθεςεπι μέρους εισηγήσεις:

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: ’Από τόν Πρόεδρο τού Συνεδρίου καθηγητή κ. Απόστολο Νικολαΐδη ΘΕΜΑ: Τό φαινόμενο τού άθεϊ-σμού διαχρονικά

S ΠΡΩΙΝΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ:’Αθεϊστικές προκλήσεις άπό τό χώρο τών θετικών επιστημών

ΕΙΣΗΓΗΤΕΣ:* κ. Βασίλειος Πετρουλέας, τ. Διευθυντής ’Ερευνών

Ε.ΚΕ.Φ.Ε. «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ»ΘΕΜΑ: Πόσο χώρο έχει αφήσει ή επιστήμη στό Θεό;

* κ. ’Εμμανουήλ Παναγόπουλος, άμ. έπίκ. καθηγητής Χειρουργικής ΘΕΜΑ: Προκλήσεις άπό τίς επιστήμες τής Βιολογίας,

τής Βιοτεχνολογίας καί τής Γενετικής

* κ. Γεώργιος Γούναρης, όμ. καθηγητής Θεωρητικής Φυσικής Α.Π.Θ. ΘΕΜΑ: Εξελίξεις στίς κοσμολογικές άντιλήψεις

καί ορθόδοξη πίστη

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ ΣΥΝΕΔΡΙΑ:Κοινωνική διάσταση τού φαινομένου καί αντιμετώπισή του

ΕΙΣΗΓΗΤΕΣ:* κ. ’Ιωάννης Εύστρατιάδης, Νομικός, Θεολόγος

ΘΕΜΑ: Νομικές διαστάσεις τού άθεϊστικου κινήματος

* κ. Κωνσταντίνος Γεωργιάδης, Α' Λειτουργός Μέσης Έκπαιδεύ-σεως Κύπρου

ΘΕΜΑ: Διασφάλιση καί ισχυροποίηση τής ορθόδοξης ταυ­τότητας στόν κόσμο τής άθεΐας

ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ

Κρητες Μακεδονομάχοι

Είχαν στό 6βέμμα τους κάτι άπό τή βάμψη τοϋ Άρκα- διοϋ. Κι οί Μούσες στά τραγούδια τους τούς βέγαν πα- βικάρια. Καί τώρα πού άκουγαυ πώς οί άδεβφοί τους Μακεδόνες στέναζαν άπό τις Θηριωδίες τών Βουβγάρων κομιτατζήδων, άποφάσισαν νά πάν κι αύτοί νά ποβεμιή­σουν. Αποφάσισαν νά διώξουνε τόν Βούβγαρο άπό τήν Έββηνική Μακεδονία.

’Έγραφε τό igoi ό Μητροποβίτης Καστοριάς Γερμανός Καραβαγγέβης στόν Άβ. Ζαΐμη: «Στεϊβτε μου πενήντα παβικάρια, πενήντα Κρητικούς, νά τούς ένώσω μέ τούς δικούς μου. Θά καταρτίσω έτσι είκοσι σώματα καί 8 ά τά μοιράσω άπό τόν Άβιάκμονα ώς τό Μορίχοβο καί τό Μο­ναστήρι, στή Φβώρινα, τό ’Όστροβο, Σετίνα, Ββάδοβο, Βοδενά καί Καρατζόβα. Ό καψός είναι κατάββηβος γιά δράσι». Δέν είχε έρθει όμως τότε άκόμη ό καψός.

Ιούνιος τοϋ 1903■ Οί πρώτοι Κρητικοί φτάνουν στή Μα­κεδονία καί ό έρχομός τους γίνεται ριζίτικο τραγούδι:

«Παιδιά κι ΐντα νε τούτη ή βοή καί έσείσθη ό Ψηβορείτης;Έξεκινήσαν τά θεριά, τσήΚρήτης τά βιοντάρια.Κ α ί ποιοι είναι αύτοί πού πέρασαν

| / ( \ I t l S M / ' i n / l W / U I

στά πάρωρα τσή νύχταςκι άκούστηκε τό διάβα ντων καί τρόμαξεν ό κόσμος καί βουβαΒήκαν τά πουβιά κι έσκιάχτηκαν τ’ άγρίμια; Εΐναι ό Λουκάκης, ό Μακρης, ό Γιώργης Σεϊμέν?ις, ό Κοντονάτος, όΒρανάς, ό Γιώργης Στρατινάκης,Εΐναι ό Μπονάτος ό Στρατής, ό Πέρρος, ό Ζουρίδης, καί καπετάνιος κι άρχηγός ό Θύμιος ό Καούδης.Εΐναι οί δέκα Κρητικοί, οί πρώτοι τοϋ Αγώνα».Λίγο πριν τόν έρχομό τους στή Μακεδονία έγραφε γί

αύτούς ό Παϋβος Με flag στόν Γερμανό Καραβαγγέβη: «Οί ένδεκα Κρήτες οϋς σάς στέββομεν, είναι τέβειοι τύποι ποβεμιστών. Γενναίοι, εύφυεϊς, άποφασιστικοί, φιβόδοξοι καί έχοντες άνεπτυγμένον τό έθνικόυ αίσθημα. Είμαι βέ­βαιος ότι θά ένισχύσωσι καταπβηκτικώς τόν άγω να σας». Ο Μητροποβίτης Καστοριάς, ένθυμούμενος τά βόγια τοϋ Παύβου Μεβά, θά γράψει στά Απομνημονεύματά του: «Κι άβήθεια, ήταν όβοι παβικάρια».

Τόν Ιούνιο τοϋ 1903 δέκα Κρητικοί μέ άρχηγό τόν κα- πετάν θύμιο Καούδη φτάνουν στή Μακεδονία. Θά ένι- σχύσουυ τό σώμα τοϋ καπετάν Βαγγέβη άπό τό Στρέμπενο καί θά συνοδεύσουν τόν Γερμανό Καραβαγ- γέβη στις περιοδείες του.

Ό δρόμος γιά τή Μακεδονία ήταν γεμάτος δυσκοβίες. Ο Εύθύμιος Καούδης σημειώνει σέ Απομνημονεύματά του: «Έπινούσαμε σκύβινα, άπό τήν ήμέρα πού φίγαμε άπό τήν καβαμπάκα δέν έφάγαμε σχεδόν τίποτα [...]. Τό μεσημέρι έβρεξε βίγο καί έπίρε τό πβάϊ ό Σεϊμένης [...] καί έμάζεψε ένα μαντίβι σαβιάγγους μεγάβους καί τούς θάβαμε στά κάρβουνα καί τούς φάγαμε δίχος άβας κ’ ένομίζαμαι πός εΐσαν κουραμπιέδες τόση ήταν ή πίνα μας».

Τέβη Ίου βίου τοϋ 1903. Καί τό αίμα τοϋ πρώτου Κρητι- κοϋ, τοϋ Γ. Σεϊμένη, θά πορφυρώσει τό χώμα τής Μακε­δονίας. Στό έξης όβη ή Κρήτη θά πάρει φωτιά. Τά παβικάρια της τό ένα μετά τό άββο θά φεύγουν γιά τή Μακεδονία. Περίπου τρεις χιβιάδες Κρητικοί θά βγοϋν άντάρτες στά Μακεδονικά βουνά. Κι άπό αύτούς οί έπτα- κόσιοι δέν θά γυρίσουν ποτέ ξανά στήν Κρήτη.

Ό Κρητικός Μακεδονομάχος Παϋβος Γύπαρης, συγκι- νημένος άπό τή συμμετοχή τών συμπατριωτών του στό Μακεδονικό Αγώνα, θά πάρει τήν κρητική του βύρα καί θά τραγουδήσει:

«Κι οί βευκορεϊτες έρχονται άπό τόν Ψηβορείτη. Αύτούς πού έγαβούχησεν ή δοξασμένη Κρήτη.Ιδού ό Βάρδας, προχωρεί, γυμνό ’χ ε ι τό σπαθί του, '>

Τεύχος 5 3 3 . ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ 2ί

M ( W I Ι \ Η /■( I I / I W / U I

τοΰ κάνουν τόπο καί περνά o iΒούβγαροι έχθροί του. Ιδού ό Ρούβας, ποβεμά στοϋ Μουρικιοϋ τή ράχη, έκεϊ πού έκερδίσαμεν πρώτη μεγάβη μάχη.Νά τόν Καούδην, τόν Σκουντρην, τόν Πούβακα πιό πέρα,νά, φδάνει καί ό Κατσίγαρης, μ έ τά φτερά τ’ άγέρα. Νά, τόν Βοβάνην, τόν Μακρην καί τόν Καβογεράκην κι οί δύο Νικοβούδηδεςμέ τόνΆντριανάκην.Νά, ό παπά-Μαβέκο μας, νά καί τόν Καραβίτη, κανένας δέν 8 ά μείνη πιά στή δοξασμένη Κρήτη!»Ή παρουσία τών Κρητικών στή Μακεδονία τονώνει τό

αίσθημα τών ντόπιων καί προκαβεΐμεγάβη έντύπωση. Ό Μακεδόνας άγωνιστής Γ. Μόδης μάς δίνει ένα μικρό στιγ­μιότυπο: «Τό άπόγευμα [...] ββέπουμε ξαφνικά, έκεϊ πού έτοιμαζόμαστε καί ήμεϊς νά φύγουμε, νά ξεχύνονται άπό τά σπίτια τού χωριού πενήντα περίπου άντάρτες καί νά τό στρώνουν άμέσως στό χορό. Χόρευαν τόν πεντοζάβη. ΤΗσαν όβοι ύψηβόσωμοι καί φτεροπόδαροι Κρητικοί. Μέ τά μαύρα μαντήβια στό κεφάβι, τά ποββά άσημικά, φυ- σεκβίκια, πιστόβια, μαχαίρια στή μέση καί στό στήθος καί μέ τά μακριά τους ύποδήματα, πού τά χτυπούσαν όβοι μαζί ρυθμικά μέ τά χέρια, καί μέ τόν θυεββώδη πυρρίχιο τους μάς έκαμαν συγκβονιστική έντύπωση».

’Έκτισε κάποτε ό Μ. Άβέξανδρος στή Φρυγία τήν Κρη- τόποβη, γιά νά τιμήσει τήν παρουσία τών Κρητών στήν έκστρατεία του. Εκείνων τών Κρητών οι άπόγονοι & άφη­ναν αιώνες άργότερα τό σκβαβωμένο στούς Τούρκους νησί τους, γιά νά βρεθούν στή Μακεδονία. Γιά νά ποβε- μήσουν αύτή τή φορά τό Βούβγαρο. Δέν θά περνούσαν ποββά χρόνια καί ό άγέρας τής βευτεριάς θ’ άρχιζε νά πνέει βυτρωτικά καί στήν Κρήτη καί στή Μακεδονία. □

Ενδεικτική Β ι6ΒιογραφίαΔ. Γοβατζιδάκη, Η συμβοβή τών Κρητών στό Μακεδονικό Άγώνα,

στό: Μακεδονικός Αγώνας. Διαβέξεις γιά τά 8ο χρόνια, Θεσσαβο­νίκη ig 86 .

Ά. Γυπαράκη, Κρήτες Μακεδονομάχοι 1903-1908, Άόήναι 1976.Γ. Καρα6αγγέβη, Ό Μακεδονικός Αγών (Απομνημονεύματα), Θεσσα-

βουίκη 19 5 8 .Ε. Καούδη, Απομνημονεύματα Μακεδονικού Άγώνα 1903-1907,

(έπιμ. Ά. Χοτζίδη), Θεσσαβονίκη 199 4 ·Γ. Δικώνυμου Μάκρη, Ό Μακεδονικός Αγών ( Απομνημονεύματα),

(έπιμ. Β. Λαούρδα).Γ. Μόδη, Μ ακεδονικός Αγώ ν καί Μ ακεδόνες Αρχηγοί, Θεσσαβονίκη

1950.

Τό ποίημα αύτό τοϋ Άβ. Παπαδιαμάντη άναφέρε- ται στήν Παναγία τήν Κουνίστρα, πού ή εικόνα της βρέθηκε έκ εΐ όπου είναι τό ομώνυμο έξωκ- κβήσι. Παριστάνει τή Θε­οτόκο «ώς τριετίζουσα παιδίσκη» καί έορτάζει στις 21 Νοεμβρίου.

ίς δβην τήν Χριστιανοσύνη μιά είναι μόνη Παναγία άγνή,

Κόρη παιδίσκη, Άσμα τών Ασμάτων, χωρίς Χριστόν, θείο παιδί, στά χέρια,

καί τρεφομένη μέ Άγγέβων άρτον.Έσύ σαι ή μόνη Παναγία Κουνίστρα,

πού έφανερώθης στής Σκιάθου τό νησί, εις δένδρου πεύκου έπάνω καθημένη,

κί αίωρουμένη εις τερπνήν αιώραν, όπως αι κορασίδες συνηθίζουν. Έφανερώθης, κ ί δβος ό βαός

μετά θυμιαμάτων καί βαμπάδων έν θεία βιτανεία, σέ παρέπεμψε

κί έσήκωσεν ώραΐον βευκόν ναόν, πού μέ πιατάκια έββηνικά σου στόβισε.

Κ ί δβος ό ήβιος εβαμπε εις τόν ναόν σου καί φώς τό πβημμυροϋσε μαργαρώδες,

δβα ί άστέρια έφεγγοβοβούσαν, καί ή σεβήνη έχάιδευε γβυκά

τά άπβά τής Έκκβησίας σου καντηβάκια.

Κ ί είδες, ή Κόρη, τού βαοϋ τήν πίστιν, είδες καί τήν πτωχείαν κ ί έσπβαχνίσθης,

δπως τό πάβαι είχε σπβαχνισθή ό Υιός σου τούς προγόνους τού ίδιου του βαοϋ,

ώς πρόβατα μή έχοντα ποιμένα.Κ ί άρχισες νά γιατρεύεις τούς άρρώστους

καί νά γιατρεύεις τούς δαιμονισμένους,(πού ήρχετο ή ώρα κί εις τούς τοίχους έκτυπώντο

μέ φοβερόν συγκβονισμόν), κί άρχισες, θεία, νά θαυματουργείς.

Κ ί ή χάρη σου ξαπβώθηκε ώς τά πέρατα τού ειρηνικού νησιού τής Σκιάθου,

ώ Παναγία μου, κόρη πάναγνη, καβή.Κ ί ϊσως νά φτάσει κ ί ώς έμένα καί ϋ άπβώσει

γαβήνη στήν ψυχή μου τήν άμαρτωβή.

' ΓU m Υινε μόδα! Επικράτησε ως τάση καί ισως εφτασε πβεον να γίνει έξάρτηση, id ισμός, πού όδηγεϊ σέ ψυχικές άσθένειες.

■■■ Ή ταν η βέξη τής χρονιάς τοϋ 2013, όμως δυό χρόνια μετά όχι μόνο δέν ξεπεράοτηκε, άββά φαίνεται πώς έγινε... έμμονή. Selfie ση­μαίνει αύτοπορτρέτο ή αύτοφωτογράφιση. 'Όσοι άκόμα θυμάστε τήν εύγενική παράκβηση κάποιων τουριστών - ή καί τοϋ έαυτοϋ σας νά σάς τραβήξουν φωτογραφία μπροστά σέ κάποιο άξιοθέατο, δέν είστε άπβώς πάνω άπό 50 χρονών(Ι), είστε έκτός έποχής.

’Όχι τόσο διότι οί φωτογραφικές μηχανές άββαξαν. Διότι έγιναν ψη­φιακές καί έχουν άπειρες δυνατότητες σέ σχέση μέ τις παβιές. Οι έπο- χές άββαξαν. Οί άνθρωποι. Τώρα, τούς άββαξε ή τεχνοβογία, ή αύτοί τήν χρησιμοποίησαν γιά νά «ζήσουν» τήν άββοτρίωσή τους; Μεγάβο θέμα. Γεγονός εΐναι ότι τώρα κέντρο δέν εΐναι κάποιο άξιοθέατο, κάποιο τοπίο, κάποιο μνημείο μέ σκοπό τή δυνατότητα τής διατήρησης στή μνήμη μέσω τής άπαθανάτισής του. ’Όχι. Τώρα κέντρο εΐναι ό άνθρωπος.Τό έγώ μ α ς! Πρέπει νά είμαστε μέσα στή φωτογραφία κι

έμεϊς, άββιώς τί νόημα έχει; Καί στα­διακά άποδοκιμάζεται καί η παρέα καί η ομάδα καί προτιμάται μόνο ό εαυτός μας.

Αύτό εΐναι τό Selfies. Ή μοναχική αύτοφωτογράφισή μας. Εϊτε προεκτεί­νοντας τό χέρι μέ τήν φωτογραφική, τό smartphone ή τό tablet πρός τά μπρο­στά, εϊτε χρησιμοποιώντας έναν καθρέ­φτη ώς βοήθημα, κάποια webcam, ή τά πιό σύγχρονα μοδάτα έξαρτήματα πού κάνουν πιό ευκοβη τή χρήση τής κάμε­ρας άπό κάποια άπόσταση ή θέση.

Κι όβο αύτό ξεκινάει αρχικά σάν άστεϊο, έτσι, γιά νά γίνεται «χαβαβές» στήν παρέα, κι έπειτα γίνεται μόδα, έπι- δημία, καθώς ό ένας μιμείται τόν άββο, καί στό τέβος έξάρτηση, έθισμός καί μανία.

Ειδικά στις ήβικίες μεταξύ 14 - 18 χρό­νων κάνει κυριοβεκτικά θραύση.

Καί βέβαια ούτε εΐναι, ούτε καί θά πρέπει νά έξετασθεϊ αύτόνομα. Έ χει νά κάνει μέ τήν ψηφιακή έποχή μας καί τά «μέσα κοινωνικής δικτύωσης», τό Face- book, τό Twitter τό Instagram καί τό Snapchat, ένώ οί κατασκευαστικές έται- ρεϊες κινητής τηβεφωνίας, τά i-phone καί τά Samsung Galaxy συναγωνίζον­ται ποιό μοντέβο θά έχει τήν εύκρινέ- στερη μπροστινή κάμερα.

Τί εΐναι όμως αύτό πού ώθεϊ τούς άνθρώπους καί ειδικά τούς νέους νά αύτο-φωτογραφίζονται καί νά άναρτοΰν διαρκώς τις προσωπικές τους στιγμές καί τό πορτρέτο τους στις σεβίδες κοινω­νικής δικτύωσης;

Ζοϋμε στήν έποχή τών likes. Καί οί νέοι ζητούν διαρκώς τήν έπιβεβαίωση, τήν άποδοχή τών άββων. Κάθε φορά πού κάποιο σχόβιο τούς κάνει νά νιώ­θουν ύπέροχοι, μοναδικοί, ότι «μετράνε» στά μάτια τών άββων, δέν τρέφεται άπβώς ό ναρκισσισμός τους, ποτίζεται τό δένδρο τής αύτοπροβοβής τους, κι έκεϊνοι, γοητευμένοι άπό τήν άνταπό-

κριση τών άββων, συνεχίζουν ν ’ άνεβά- ζουν φωτογραφίες κάποτε καί πιό «πε­ρίεργες», πιό προκβητικές, έκθέτοντας τόν έαυτό τους μέ μοναδική έπιδίωξη τήν άποδοχή. Αύξάνουν τήν αύτοπεποίθησή τους. Χωρίς νά σκέφτονται ότι βαδίζουν τόν κατήφορο πού Ισως τούς οδηγήσει σέ κάποια ψυχική ασθένεια, ή τούς κατα­στήσει θύματα τοϋ cyber bullying.

Αρκετές φορές ύποκρύπτεται ή μεγάβη έπιθυμία τών νέων γιά τήν ένταξή τους σέ κάποια ομάδα καί τήν άποδοχή τους άπό αύτήν. Μάβιστα δέν άποκβείεται κί­νητρό τους νά εΐναι κάποια διαταραχή δυσμορφίας τήν οποία αισθάνονται ότι έχουν.

Τσως νά θέβουν νά δείξουν πρός τά έξω ότι έχουν μιά «γεμάτη ζωή», άν μπο­ρούν νά προβάβουν ότι πέρασαν άπό κάποιο κοσμοποβίτικο μέρος, κάθισαν σέ κάποιο έπώνυμο «μαγαζί», βρέθηκαν σάν παρέα μέ κάποιους έπώνυμους ή έστω κοινωνικά άποδεκτούς άνθρώ­πους. Προκαβοϋν έτσι τόν θαυμασμό ή καί τή ζήβεια τών άββων.

Τεβικά εΐναι άπβή μόδα ή ή φανέρωση τής άσθένειας τής έποχής μας; Εΐναι ή δυνατότητα πού μάς χαρίζει ή τεχνοβο- γία ή ή άνασφάβειά μας καί ή χαμηβή αύτοεκτίμηση πού μάς καβύπτει αύτή; Εΐναι άπβώς ό πειραματισμός μέ τήν εικόνα μας ή ή κάβυψη τού έσωτερικοϋ μας κενού μέσω τοϋ ναρκισσισμού καί τής άναζήτησης τής φαντασιωσικής «τέ- βειας» έμφάνισής μ α ς; Είναι ένα είδος αύτο-έξερεύνησης καί κοινωνικού πει­ραματισμού πού προσπαθεί νά έκτοπίσει τή μοναξιά μας καί τις φοβίες μας;

Τί εΐναι άβήθεια; Α ν δέν καβοξέρουμε καί δέν τό ’χουμε ψάξει βαθύτερα καί δέν έχουμε καταβήξει ύπεύθυνα καί είβικρινά, μήπως θά ’ταν καβύτερα νά μήν τό υιοθετούμε στή ζωή μας έτσι άπε- ρίσκεπτα καί άκριτα, μόνο καί μόνο έπειδή εΐναι μόδα καί τό κάνουν όβοι;

Α Τ Τ ΙΚ Ο Σ

Τ ε ύ χ ο ς 533

ΥΓ. Τό κείμενο αύτό δόθηκε γιά δημοσίευση πριν άπό τις io.g.2015.

Ή σύνταξη

428 Μ $ ϋ Τεϋχος 533· ΝΟΕΜΒΡίΟΣ 2015

r- « Ι Ρ ,m m m .W" B V& a

»**

Είναι γνωστό ότι στήν Έββάδα τό πιό ταβαιπωρημένο Υπουργείο είναι τό ύπουργεΐο Παιδείας. Κάδε νέα Κυβέρνηση τοϋ δίνει καί νέο όνομα καί τό οργανώνει άνά- βογα μέ τό «πιστεύω» της καί ποτέ άνάβογα μέ τις Απαιτήσεις τών καιρών καί τήν όβο- κβηρωμένη μόρφωση τής νεοβαίας μας.

Τόν τεβευταϊο καψό ή Παιδεία μας δέχθηκε καίριες «μπαβταδιές», τόσο πού οί ένέργειες αύτές προκάβεσαν πβήδος διαμαρτυριών άπό τούς Καθηγητές τών ΑΕΙ, τούς Καθηγητές Μ. Έκπαιδεύσεως καί τούς δασκάβους τής πρωτοβάθμιας έκπαιδεύσεως. Τό άκρον αωτον όμως ήταν ό διορισμός 13 περιφερειακών διευθυντών έκπαιδεύσεως πού ήταν ύποφήφιοι μέ τά δύο κόμματα, τά όποια κυβερνούσαν τή χώρα, μέ άναβογία 11 άπό τόν Σύρίζα καί 2 άπό τήν ΑΝΕΛ. "Έγινε ποββή συζήτηση γιά τά προσόντα τών 13 αύτών προσώπων καί τό Υπουργείο Παιδείας όρνήθηκε νά δημοσιοποιήσει τά βιογραφικά τους, δικαιοβογού- μενο ότι άποτεβοΰν προσωπικά δεδομένα, πού δέν είναι Ανακοινώσιμα.

'Όμως «οί τοπικές κοινωνίες ξέρουν», όπως έγραψε ό Π. Μανδραβέβης στήν «Καθημε­ρινή» (άρθρο: Οί άγώνες τών δεκατριών... έφημ. Καθημερινή γ.5.2015), «διότι οί περισσό­τεροι έξ αύτών ήταν ύποφήφιοι μέ τά κυβερνώντα κόμματα (...). Γιά παράδειγμα», συνεχίζει ό άρθρογράφος, «ό νέος περιφερειακός διευθυντής Εκπαίδευσης Δυτικής Μα­κεδονίας εΐναι γυμναστής καί ύπήρξε ύποψήφιος περιφερειακός σύμβουβος μέ τό ψηφο- δέβτιο τοϋ ΣΥΡΙΖΑ τό 2014· ’Αντιγράφουμε άπό τό δημοσιευόμενο βιογραφικά του: “Είναι ύποδιευθυντής τοϋ 2ου Γυμνασίου Κοζάνης καί αιρετός εκπρόσωπος τών καθηγητών στό ΑΠΥΣΔΕ Δυτικής Μακεδονίας. Ύπήρξε μέβος τής ΚΝΕ, τοϋ ΚΚΕ, τοϋ Συνασπισμού καί τώρα τοϋ ΣΥΡΙΖΑ. Δραστηριοποιείται σέ ποβιτιστικούς καί άθβητικούς συββόγους.Ύπήρξε: μέβος τοϋ Δ.Σ. τοϋ φοιτητικού συββόγου ΤΕΦΑΑ Θεσσαβονίκης, πρόεδρος τοϋ “Συββόγου Αδιόριστων Καθηγητών Φυσικής Αγωγής”, αιρετός σύμβουβος τής κοινότητας Τριγωνικού, αιρετό μέβος τον Δ.Σ. ΕΛΑΕ Κοζάνης”».

«Μπίνγκο» άναφωνεϊό Π. Μανδραβέβης καί προσθέτει: «Οί άγώνες τών 13 τώρα δικαιώ­νονται ! ’Επειδή δέν μπορούμε νά φανταστούμε ότι ή έπιβογή γιά μιά τόσο Απαιτητική θέση έγινε μέ προσόν τοϋ “αίρετοϋ συμβούβου στήν Κοινότητα Τριγωνικού” πρέπει νά θαυμά­σουμε τις διαχειριστικές δεξιότητες, πού μάββον διδάσκονται» στά κόμματα πού θήτευσαν. «Τύφβα νά 'χουν τά μεταπτυχιακά, πού πιθανότατα κατείχαν άββοι συνυποψήφιοι γιά τή θέση, προσόντα, τά όποια δέ θά μάθουμε ποτέ, διότι ό κ. Αριστείδης Μπαβτάς καί ό κ. Τάσος Κουράκης (οί τότε Υπουργός Παιδείας καί άναπβηρωτής Υπουργός) εΐναι - όπως κάθε υπουργός πού θέβει νά άποφύγει τόν δημοκρατικό έβεγχο τών πεπραγμένων του - βάτρεις τών πατροπαράδοτων... προσωπικών δεδομένων».

Δέν έχουμε νά προσθέσουμε τίποτε περισσότερο στά άνωτέρω.Άπβώς σημειώνουμε ότι μεβαγχοβεί βαθύτατα κάθε ψυχή πού πονεΐγιά τή νεοβαία

τής Εββάδος. Ας έβπίσουμε νά μήν έπαναβηφθοϋν τά ϊδια μετά τις 20 Σεπτεμβρίου.

δηγητή του Δημήτρη Τριχόπουβου, μέ δέμα «Ή φυγή τών Έββήνων έπιστημόυων - μία μετά-άνάβυσψ, ό κ. Ίωαννίδης «παρουσίασε στατιστικά στοιχεία γιά τούς συνοβικά 6 γ2 έπιστήμονες μέ έββηνικά ονόματα, οί όποιοι έχουν τή μεγαβύτερη έπιρροή στή διεδνή έπι- στημονική βιββιογραφία, μέ βάση τά άντικει- μενικά δεδομένα τής βάσης Google Scholar. Κατά μέσο όρο, οί 6 γ2 "Εββηνες έπιστήμονες έχουν πάρει ι γ χιβιάδες άναφορές ό καδέ­νας τους στή διεδνή έπιστημονική βιββιογρα- φία... Στόν εύρύτερο έπιστημονικό χώρο, ύπάρχουν πάνω άπό 20 έκατομμύρια συγ­γραφείς πού έχουν κάνει τουβάχιστον μία έπιστημονική δημοσίευση. Τά έββηνικά ονό­ματα άντιπροσωπεύουυ περίπου τό ι% τοϋ συνόβου (δηβαδή 200 χιβιάδες), ένώ μεταξύ τών κορυφαίων έπιστημόυων, είτε έν ζωή, είτε όχι, τό ποσοστό τών έββηνικών ονομά­των πβησιάζει τό 3%. Ό άρχαιότερος "Εββη- νας έπιστήμονας εΐναι ό Άριστοτέβης, ό όποιος, άν καί τόσο παβαιός, συνεχίζει νά άναφέρεται συχνά στή σύγχρονη έπιστημο­νική βιββιογραφία».

Αύτοί μπορούν νά εΐναι σέ μεγάβο ποσοστό οί Έββηνες! □

Τεύχος 533, ΝΟΕΜΒΡΙΟΣ

ΓΤοΐο κάλλος;

Είμαστε εικόνες Θεοϋ δόξας καί ώραιότητας, ό όποιος δημιούργησε τά πάντα «καβά βίαν». Είμαστε φτιαγμένοι έτσι ώστε νά έκτιμοΰμε τό κάββος της δημιουργίας καί άπό αύτό νά άναγόμαστε στόν Δημι­ουργό μας.

Εΐναι άραγε τυχαίο, παρο­δική μόδα ή δείγμα τής σύγ-

χρονης άποστασίας δβη αύτή ή ύττοβάθμιση τοϋ κάββους στήν καθημερινή μας ζωή; άπό τούς σκοτεινούς χρωματισμούς τών graffiti, τά συνήθως πιό σκοτεινά θέματα τών τατουάζ, τούς τερατόμορφους κατά κανόνα ήρωες τών παιδικών παιχνιδιών καί ταινιών, ... δβα τεί­νουν νά έπιβάβουν μία διαφορετική αισθη­τική άντίβηψη.

Μήπως δταν άργότερα μιβάμε γιά τό κάβ­βος τής δημιουργίας, μάς άπαντοϋν: ποιο κάββος; □

“Εττανακατακτδ

τή θίση του

Έπανακατακτά τή θέση του έξαιτίας τοϋ θαυμασμοί7 πού προ- καβοϋν οί φωτογρα­φίες πού μάς έρχονται άπό τόν μακρινό Πβούτωνα, άπό τις αρχές τοϋ περασμένου Σεπτεμβρίου. «Πρόκει­ται γιά κάτι συναρπα­στικό καί ποββά

ύποσχόμενο» δηβώνει ένθθυσιασμένος ό έπι- κεφαβής τής έρευνας τοϋ Πβούτωνα, Άβαν Στέρν καί προσθέτει: «ό Πβούτωνας μάς φανε­ρώνει μιά έκπβηκτική γεωβογική ποικιβία καί ποβυπβοκότητα, ή οποία άνταγωνίζεται ό,τιδή- ποτε έχουμε παρατηρήσει μέχρι σήμερα στό διάστημα». Στις άρχές ’Οκτωβρίου άνακοιυώ- νουν: «ό Πβούτωνας διαθέτει μπβέ ούρανό καί νερί»!

Ό Πβούτωνας, goς καί τεβευταΐος πβανήτης τοϋ ήβιακοϋ μας συστήματος, άνακαβύφθηκε τό 1930 άπό τόν ερασιτέχνη άστρονόμο Κβάιντ Τόμπο. Εννέα χρόνια πριν, τόν Αύγουστο τοϋ 2006, έχασε τή θέση του δταν τό 2005 εμφανί­στηκε ένα άντικείμενο βίγο μεγαβύτερο στήν ϊδια περιοχή (ζώνη Κουΐπερ) πού τό ονόμασαν «’Έριδα», ή θεά τής διαφωνίας. Αύτό προκά- βεσε τή «μάχη τών πβανητών» καί τήν τεβική άποπομπή τοϋ Πβούτωνα άπό τήν ομάδα τών πβανητών τοϋ ήβιου. 'Ύστερα τόσο αύτός δσο καί οί τρεις τότε δορυφόροι του έχασαν τά όνό- ματά τους καί πήραν τήν ψυχρή άσήμαντη άρίθμητική κατάταξη 13434° L Π, HI καί π" 7τοτε περισσότερο.

Λίγους μήνες δμως πριν άπό τήν άποπομπή,

στις άρχές τοϋ 2006, είχε έκτοξευθεϊ άπό τό άκρωτήριο Κανάβεραβ τό μή έπανδρωμένο καί πιό ταχύ - πάνω άπό βδ.οοο χιβιόμετρα τήν ώρα- άπό όποιοδήποτε διαστημόπβοιο έχει κατα­σκευαστεί μέχρι σήμερα, τό New Horizons («Νέοι 'Ορίζοντες») τής NASA. Αύτό έννέα χρόνια άργό­τερα, τόν περασμένο Ίούβιο (ΐ4 ·7 ·2015 ΐ έφτασε καί ξεπέρασε τόν Πβούτωνα καί άρχισε μέ βραδύ ρυθμό, βόγω τής ποβύ μεγάβης άπόστα- σης - περίπου 4° φορές ή άπόσταση Ήβίου-Γής- νά στέβνει τις φωτογραφίες πού έχει συββέξει καί προκαβοΰν τό θαυμασμό μας σήμερα. Ύπο- βογίζεται δτι θά χρειασθοΰν ι6 μήνες γιά νά φτάσουν στή γή οί μετρήσεις καί οί φωτογραφίες πού έχει συββέξει τό διαστημόπβοιο New Hori­zons.

Ή έπιτυχής έκβαση αύτής τής άποστοβής ξε­πέρασε δβες τις προσδοκίες. Ή άνακάβυψη δύο άκόμη δορυφόρων τοϋ Πβούτωνα (συνοβικά β) κατά τή διάρκειά της καθώς καί ό ύποβογισμός βίγο μεγαβύτερης τής διαμέτρου του (2.37° χ ι­βιόμετρα), πέρα άπό τόν μεγάβο ένθουσιασμό, συνηγορούν στό νά έπανακατακτήσει ό Πβούτω­νας τό δνομα καί τή θέση του. Ή δη οί άστρονό- μοι δίνουν ονόματα στις πιό έντυιτωσιακές περιοχές του.

Ή άποστοβή New Horizons ξεκίνησε άπό τήν έκτίμηση τών ειδικών δτι «οί παγωμένοι πβανήτες- νάνοι δπως ό Πβούτωνας εΐναι «άπο- βιθώματα» τοϋ ήβιακοϋ συστήματος, ήβικίας πάνω άπό τεσσάρων δισεκατομμυρίων ετών. Επειδή έπαιξαν βασικό ρόβο στή δημιουργία τών πβανητών τοϋ έξώτερου ήβιακοϋ συστήματος, μποροΰν νά άποκαβύψουν άγνωστες ώς σήμερα βεπτομέρειες αύτής τής διαδικασίας», πού αιώνες τώρα έπιδιώκουμε οί άνθρωποι νά μάθουμε. □

Τ εύ χ ο ς 5 3 3 , ΝΟΕΜ ΒΡΙΟ.

Ποββά έντομα καί πτηνά διαδέτουν μικρο- σκοπικούς κρυστάβ- βους στήν έπιφάνειά τους, οί όποιοι δημιουρ­γούν πανέμορφους ιρι­δισμούς, άνάβογα μέ τή γωνία δέασης.

Αύτό πού προββημα­τίζει τούς έξεβικακούς

βιοβόγους, οί όποιοι προσπαδοϋν νά έξηγοϋν τά πάντα σάν άποτέβεσμα τής φυσικής έπι- βογής, είναι τό πιό έξεβικτικό πβεονέκτημα, προσφέρουν οί ιριδισμοί αύτοί. Σύμφωνα βοι- πόν μέ νέα μεβέτη, οί ιριδισμοί άναταύχδηκαν, ώστε νά έμποδίζουν τούς δηρευτές νά προσδιο­ρίσουν μέ άκρίδεια τή δέση τής βείας τους.

Δέν αμφισβητούμε τό γεγονός ότι οί έναββα- γές τών χρωματισμών μπορεί νά προσφέρουν άμυντικά πβεονεκτήματα. Τό νά έρμηνεύουμε όμως τόν πάνσοφο σχεδίασμά τής δημιουργίας μέσα άπ’ τήν άσφυκτικά στενή οπτική γωνία της φυσικής έπιβογής, οδηγεί σέ άμέτρητα άδιέ-

ξοδα, π.χ. μέ τί κίνητρο συνδύασε ή φυσική έπιβογή ένα άπβό άμυντικό μηχανισμό μέ τόσο κάββος, πού άπαιτεϊ άνάπτυξη μηχα­νισμών έξαιρε τικής τεχνοβογικής τεβειότητας, καί στή συνέχεια άνέπτυξε καί σέ μάς τήν ικα­νότητα νά άντιβαμβανόμαστε καί νά εκτι­μούμε τό ώραϊο, άνέπτυξε δέ καί τό ύπέροχο βογικό μας μέ τό όποιο άναβύουμε δβα τά πιό πάνω;

Αύτή τή στενή προσέγγιση της ύβιοτικής νε- οδαρβινικής προσέγγισης καυτηριάζουν καί άδεοι φιβόσοφοι. όπως ό Thomas Nagel στό σχετικώς πρόσφατο βιββίο του «Mind and Cosmos: Why the Materialist Neo-Darwinian Conception o f Nature Is Almost Certainly False». Ό δέ Καδηγητής τοϋ Παν/μίου τής ’Οξφόρδης John Lennox γράφει: «Τό μυαβό τό όποιο άσκεϊ τήν έπιστήμη είναι τό τεβικό προϊόν τής φυσικής έπιβογής, μιας μή εύφυοϋς μή καδοδηγούμενης διαδικασίας! Έάν γνώριζες ότι ό ύποβογιστής σου είναι προ­ϊόν μιας μή εύφυοϋς μή κα8οδηγούμενης δια­δικασίας, δά τόν έμπιστευόσουν;» □

“Εντομα ττού ιριδίζουν

«Ή Δράση μας» στό Διαδίκτυο! Στή διεύθυνση:

www.drasimas.gr Παλιότερα τεύχη, αφιερώματα,

έπιλεγμένα άρθρα, ανακοινώσεις

καί πολλά ενδιαφέροντα...

Παρακαλοΰμε πολύ τούς αγαπη­τούς αναγνώστες τού περιοδικού μας νά φροντίσουν εγκαίρως γιά την άνανέωση τής έγγραφης τους.

Τιμή φύλλου: € 1 Συνδρομή εσωτερικού ετήσια: € 12 Συνδρομή Κύπρου ετήσια: € 20 Συνδρομή εξωτερικού ετήσια: € 35

Ευχαριστούμε πολύ «Ή Δράση μας»

Κάθε μήνα στ° site του Περιοδικού

[ Ί θά δημοσιεύεται ένα θέμα πρός φωτογράφηση.

Οί καλύτερες φωτογραφίες πού θά λαμβάνουμε θά άξιοποιοϋνται γιά την εικονογράφηση τού Περιοδικού.

Άν θέλεις καί οί δικές σου φωτογραφίες νά διακοσμήσουν τή «Δράση μας», μπές στό www.drasimas.gr γιά πληροφορίες.

Τεύχος 5331 ΝΟΕΜ ΒΡΙΟΣ 2 0 1 5wm