Ξενοφών «Ἑλληνικά» Β’2, §§ 16 – 23

1

ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΤΑ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ

Και ενώ είχαν

έτσι τα πράγματα,

ο Θηραμένης

πρότεινε

στην εκκλησία του δήμου

ότι, αν θέλουν

να στείλουν αυτόν

στον Λύσανδρο,

θα επιστρέψει

γνωρίζοντας

για τους Λακεδαιμόνιους

για ποιο από τα δυο

επιμένουν

για τα τείχη,

επειδή θέλουν

να υποδουλώσουν

την πόλη

ή ως εγγύηση.

Και αφού στάλθηκε

παρέμενε (χρονοτριβούσε)

κοντά στον Λύσανδρο

πάνω από τρεις μήνες,

περιμένοντας

πότε οι Αθηναίοι

επρόκειτο

να δεχθούν

οποιονδήποτε όρο

τους πρότεινε κανείς

εξαιτίας της έλλειψης

όλων των τροφίμων.

Όταν τελικά επέστρεψε

τον τέταρτο μήνα,

ανακοίνωσε

στην εκκλησία του δήμου

ότι ο Λύσανδρος

τον κρατούσε ως τότε

και έπειτα τον διέταξε

Ξενοφών «Ἑλληνικά» Β’2, §§ 16 – 23

2

να πάει στη Σπάρτη·

Γιατί δεν ήταν αυτός αρμόδιος

για όσα τον ρωτούσε,

αλλά οι έφοροι.

Μετά από αυτά

εκλέχθηκε

πρεσβευτής

με πλήρη εξουσία

στη Σπάρτη

μαζί με άλλους εννιά.

Ο Λύσανδρος όμως

έστειλε

στους εφόρους τον Αριστοτέλη,

που ήταν Αθηναίος εξόριστος

μαζί με άλλους Λακεδαιμονίους

για να αναγγείλει

ότι απάντησε

στον Θηραμένη

ότι εκείνοι ήταν αρμόδιοι

για την ειρήνη και τον πόλεμο.

Ο Θηραμένης λοιπόν

και οι υπόλοιποι πρεσβευτές

μόλις έφτασαν

στη Σελλασία,

όταν τους ρωτούσαν

με ποιες προτάσεις είχαν έρθει,

απάντησαν

ότι (ήρθαν)

με απεριόριστη εξουσία

για τη σύναψη ειρήνης·

Μετά από αυτά

οι έφοροι διέταξαν

να τους καλέσουν.

Και όταν έφθασαν,

έκαναν συνέλευση (οι Σπαρτιάτες)

στην οποία Οι Κορίνθιοι

και περισσότερο οι Θηβαίοι

αλλά και πολλοί άλλοι

από τους Έλληνες,

αντιπρότειναν

να μην συνθηκολογήσουν

με τους Αθηναίους

αλλά να τους καταστρέψουν.

Ξενοφών «Ἑλληνικά» Β’2, §§ 16 – 23

3

Οι Λακεδαιμόνιοι όμως αρνήθηκαν

να εξανδραποδίσουν

ελληνική πόλη

που είχε προσφέρει

σημαντικές υπηρεσίες

στους πολύ μεγάλους κινδύνους

που απείλησαν την Ελλάδα,

αλλά συνομολόγησαν ειρήνη

υπό τον όρο

να ακολουθούν

τους Λακεδαιμόνιους

και στη ξηρά

και στη θάλασσα,

όπου κι αν τους οδηγούν,

αφού γκρεμίσουν

τα μακρά τείχη

και τα τείχη του Πειραιά

και αφού παραδώσουν

τα πλοία εκτός από δώδεκα

και αφού επαναφέρουν

τους πολιτικούς εξόριστους

αναγνωρίζοντας

τους ίδιους εχθρούς

και φίλους.

Ο Θηραμένης λοιπόν

και οι πρέσβεις

που ήταν μαζί του

μετέφεραν τις προτάσεις αυτές

στην Αθήνα.

Και ενώ εισέρχονταν (στην πόλη)

πολύς κόσμος

τους περικύκλωνε,

επειδή φοβούνταν

μήπως γύριζαν άπρακτοι·

Γιατί δεν μπορούσαν

να περιμένουν άλλο

εξαιτίας του πλήθους

αυτών που πέθαιναν

από την πείνα.

Και την επόμενη μέρα

ανακοίνωναν οι πρεσβευτές

με ποιους όρους

οι Λακεδαιμόνιοι

Ξενοφών «Ἑλληνικά» Β’2, §§ 16 – 23

4

δέχονταν την ειρήνη·

Και ο Θηραμένης

μιλούσε εξ ονόματος αυτών

λέγοντας

ότι πρέπει να υπακούσουν

τους Λακεδαιμόνιους

και να γκρεμίσουν τα τείχη.

Και αφού μερικοί

του έφεραν αντιρρήσεις

πολύ περισσότεροι όμως

τον επιδοκίμασαν,

αποφάσισαν

να δεχθούν την ειρήνη.

Μετά από αυτά

και ο Λύσανδρος κατέπλεε

στον Πειραιά

και οι εξόριστοι

επέστρεφαν στην πατρίδα

και γκρέμιζαν τα τείχη

με μεγάλη προθυμία,

ενώ αυλητρίδες έπαιζαν αυλό,

επειδή νόμιζαν

ότι η μέρα εκείνη

ήταν η αρχή

της ελευθερίας

για την Ελλάδα.

Z

© Θάνος Σταυρόπουλος – φιλόλογος, MSc. thanosstavropoulos@yahoo.gr