Η Ευρωπαϊκή Ένωση από το 1957 με τη Συνθήκη της Ρώμης διαβλέπει μέσα από την σχετική πολιτική του ανταγωνισμού να εξασφαλίσει τις συνθήκες του θεμιτού ανταγωνισμού στην Ευρωπαϊκή Αγορά. Η στρατηγική κατεύθυνση της Ένωσης δίδεται μέσα από την θέσπιση «άρτιων και αποτελεσματικών» κανόνων ανταγωνισμού ώστε μέσα από την ομαλή και συγκροτημένη λειτουργία της Ευρωπαϊκής ελεύθερης αγοράς να ενισχύεται η ευημερία των πολιτών της.

Οι υιοθετούμενοι κανόνες στο σύνολο τους αποσκοπούν στην ενθάρρυνση της επιχειρηματικότητας, στην ενίσχυση της παραγωγικότητας, στην βελτίωση της ποιότητας, στην ανάπτυξη νέων προϊόντων και υπηρεσιών που διευρύνουν τις επιλογές που αντιμετωπίζουν οι Ευρωπαίοι. Η ΕΕ στηριζόμενη στην διαχρονική οικονομική άποψη ότι τα μονοπώλια φέρουν μεγαλύτερο κόστος από ότι οφέλη αντιμάχεται σχετικές πρακτικές, ελέγχει τις συγχωνεύσεις, παρακολουθεί την ροή των κρατικών ενισχύσεων δηλαδή με λίγα λόγια επιζητά την απελευθέρωση των αγορών. Απελευθέρωση που θα συνάδει με την συμμετοχή ολοένα και περισσοτέρων παραγωγών κατευθύνοντας έτσι το οικονομικό σύστημα στην ελαχιστοποίηση της ικανότητας των παραγωγών να επηρεάζουν τις τιμές δηλαδή στην ουτοπία του πλήρους ανταγωνισμού όπου γρήγορα και χωρίς την παρέμβαση του κράτους μεγιστοποιείται η κοινωνική ευημερία.

Έτσι μέσα από την πολιτική του ανταγωνισμού η Ε.Ε. στοχεύει: 1) στις χαμηλές τιμές για όλους μέσα από την αυξανόμενη ένταση του ανταγωνισμού 2) στην καλύτερη ποιότητα των προϊόντων και των παρεχόμενων υπηρεσιών δεδομένου ότι έτσι κάθε οικονομική δράση θα ανταμειφθεί με μεγαλύτερη ζήτηση 3) στην αύξηση των επιλογών τόσο στη κατανάλωση όσο και στη παραγωγή ώστε ο ενδιαφερόμενος να μπορεί να επιλέξει την ιδανική σχέση τιμή και ποιότητας και 4) στην καινοτομία η οποία σχετίζεται τόσο με την αύξηση των επιλογών μέσα από τη δημιουργία νέων προϊόντων και υπηρεσιών όσο και με την βελτίωση της τεχνολογίας και της οργάνωσης της παραγωγής.

Η επίτευξη των παραπάνω στόχων αφενός θα εντείνουν τον εσωτερικό ανταγωνισμό αφετέρου θα καταστήσουν βιώσιμες και ισχυρές τις Ευρωπαϊκές επιχειρήσεις στο παγκόσμιο περιβάλλον. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο προδιαγεγραμμένο πλαίσιο του ελέγχου συνεργάζεται με τις εκάστοτε εθνικές αρχές προκειμένου να προληφθούν αλλά και να διορθωθούν όλες εκείνες οι πρακτικές σύμπραξής που υπονομεύουν τον ανταγωνισμό μέσα από τον εκτοπισμό των δυνητικών ανταγωνιστών. Η παράβαση της σύμπραξης επισύρει πρόστιμα που μπορεί να καταλήξουν μέχρι και το 10% των πωλήσεων των παραβατών. Πέραν όμως της θέσπισης της τιμωρίας για την καταστρατήγηση του ανταγωνισμού η Ε.Ε. προβλέπει το δικαίωμα της σχετικής αποζημίωση για όλους εκείνους που έπεσαν θύματα αντί-ανταγωνιστικής συμπεριφοράς είτε πρόκειται για καταναλωτές είτε πρόκειται για επιχειρήσεις.