Ύστερα από πολύ ζόρι και τρεχάματα, πολλά τηλεφωνήματακαι βρισιές, έγινε μια νυχτερινή σύσκεψη στο γραφείοτου Κέλι. Ο Κέλι πνιγόταν στη δουλειά. Είχε κι ατυχία.Είχε φέρει τον Ντάνι Ουόρντ από τη Νέα Υόρκη,του είχε κλείσει αγώνα με τον Μπίλι Κάρθι, ο αγώνας ήταννα γίνει σε τρεις βδομάδες και να που, δυο μέρες τώρα,ο Κάρθι ήταν στο κρεβάτι, σοβαρά τραυματισμένος,γεγονόςπου το έκρυβαν με επιμέλεια από τους αθλητικογράφους.Δε βρισκόταν κανείς να πάρει τη θέση του. Είχαν ανάψειτα τηλέφωνα, καθώς ο Κέλι μιλούσε με κάθε αποδεκτόπυγμάχο ελαφρών βαρών στις ανατολικές πολιτείες,αλλά όλοι τους ήταν κλεισμένοι, με καθορισμένες ημερομηνίεςκαι συμβόλαια. Και τώρα η ελπίδα είχε ξαναζωντανέψει,αν και κάπως αμυδρά.«Πολύ θράσος έχεις», είπε ο Κέλι του Ριβέρα, ύστερααπό μια ματιά που του έριξε, μόλις συναντήθηκαν.Μίσος φαρμακερό φώλιαζε στα μάτια του Ριβέρα, αλλάτο πρόσωπό του έδειχνε απάθεια.«Μπορώ να δείρω τον Ουόρντ», είπε απλά.«Πού το ξέρεις; Τον είδες ποτέ σου στο ρινγκ;»Ο Ριβέρα κούνησε το κεφάλι αρνητικά.«Μπορεί να σε νικήσει με το 'να χέρι και με τα δυο τουμάτια κλειστά», είπε ο Κέλι.Ο Ριβέρα σήκωσε τους ώμους.«Δεν έχεις τίποτα να πεις;» μούγκρισε ο διοργανωτής.«Μπορώ να τόνε δείρω.»«Με ποιόνα χτυπήθηκες ως τα τώρα, τέλος πάντων;»ρώτησε επιτακτικά ο Μάικλ Κέλι.Ο Μάικλ ήταν αδερφός του διοργανωτή κι είχε το γραφείοστοιχημάτων Γέλοουστόουν, όπου έβγαζε καλά λεφτάμε τους πυγμαχικούς αγώνες.Ο Ριβέρα του έριξε μια άγρια ματιά, χωρίς ν' απαντήσει.Ο γραμματέας του διοργανωτή, ένας χτυπητά φανταχτερόςνεαρός, χαχάνισε φωναχτά.«Ας είναι. Τον ξέρεις τον Ρόμπερτς», είπε ο Κέλι σπάζονταςτην εχθρική σιωπή που ακολούθησε. «Έπρεπε να'ναι εδώ. Έστειλα να τον φωνάξουν. Κάτσε και περίμενε.Αν κι απ' ό,τι δείχνεις, δε βλέπω να 'χεις καμιά πιθανότητα.Δεν μπορώ να ρίξω τον κόσμο μ' έναν αγώνα μάπα. Οιθέσεις γύρω στο ρινγκ κάνουνε δεκαπέντε δολάρια, το ξέρεις.»