Πράσινα Διλήμματα:

Με τούτη ή με την άλλη Ευρώπη, ή μήπως με καμιά από δαύτες;

Η χαμένη τιμή της εκπαιδευτικής κοινότητας Στις 2/10, το υπ. Παιδείας εγκαινιάζει έναν διάλογο για την αξιολόγηση.

Προστατευόμενες περιοχές και γιγαντιαίες ανεμογεννήτριες

Πρόβλημα αποτελεί η κατάτμηση των προστατευόμενων περιοχών

_σ. 2

insideinformation

Μηνιαία οικοΛογική Εφημερίδα | Οκτώβριος 2012 | Φύλλο 108 | Τιμή φύλλου 0,01 €

οι άνθρωποι πάνω από τα κέρδη

Η δημοσιοποίηση του νέου πακέτου μέτρων, μετά από 100 μέρες διαβουλεύσεων, επιβεβαι-ώνει την αναμενόμενη σφοδρό-τητά τους για την κοινωνία και την οικονομία. Τα επιμέρους σημεία έχουν αναμφίβολα τη σημασία τους, ζωτικής σημασίας όμως είναι να έχουμε και ολό-κληρη την ευρύτερη εικόνα:

Δ ημοσιονομική εξυγίανση είναι απα-ραίτητη, και οι Οικολόγοι Πράσινοι είχαμε καταθέσει και συγκεκριμέ-νες προτάσεις γι' αυτό. Σε μια συ-

γκυρία όμως, όπου η οικονομία ήδη βουλιάζει, δεν υπάρχει κανένας απολύτως τρόπος για μέτρα ύψους 13,5 δις ευρώ χωρίς ακραία πλήγματα στην οικονομία και την κοινωνική συνοχή, πολύ περισσότερο όταν αποκλείεται εκ των προτέρων ο συνυπολογισμός κερδών από καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, δέσμευση των «γκρίζων περιου-σιών», τόνωση και αναπροσανατολισμό της πραγ-ματικής οικονομίας.

_σ. 10

Συζητώντας για μέτρα:Το μεγάλο τοπίο και τα μικρά επικοινωνιακά παιχνίδια

Η δημιουργική επίκληση του Συντάγματος (ή η αρχή του τέλους της Ισονομίας)

Η πιστοληπτική αξιοπιστία της χώρας: το νέο ύψιστο αγαθό.

Σε πρόσφατη ομιλία του προέδρου του Συμ-βουλίου της Επικρατείας, Κωνσταντίνου Μενου-δάκου, σε εκδήλωση του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, πολίτες και νομικοί τον ακούσαμε να επικαλείται το έκτακτο των καταστάσεων που ζούμε ως αιτία της "νέας ανάγνωσης", από το ανώ-τατο ακυρωτικό δικαστήριο, του Συντάγματος και της νομοθεσίας που προστατεύει το περιβάλλον, το πολυτιμότερο από τα συλλογικά αγαθά. Της επίσκε-ψης αυτής στην πόλη μας, είχε προηγηθεί η επίσκε-ψη αξιωματούχων της τρόικας στο Συμβούλιο της Επικρατείας, και λίγο μετά η έκδοση της απόφασης που επέτρεψε τη συνέχιση των εργασιών στις εγκα-ταστάσεις της "Ελληνικός Χρυσός" και την άμεση αποψίλωση με εντολή του ΥΠΕΚΑ μεγάλων εκτά-σεων αρχέγονου δάσους στη Χαλκιδική.

_σ. 6_σ. 3

διαμόρφωση πολιτικών προτάσεων και κοινωνικών συμμαχιών από την οικογένεια των Πρασίνων κομ-μάτων στην Ευρώπη. Μάλιστα, το Συμβούλιο θα πραγματοποιηθεί τη στιγμή που η χώρα στο όνομα της αποπληρωμής των δανειστών και της εξάρτη-σής της από τη δόση λόγω αδυναμίας ανταπόκρισης των υφιστάμενων κυβερνήσεων να προβάλουν ένα εναλλακτικό βιώσιμο σχέδιο διεξόδου από την κρί-ση, ετοιμάζεται να υποστεί ένα καθοριστικό χτύπημα με την ψήφιση των μέτρων, το οποίο θα αποτελέσει σταθμό στην διαδικασία αποδόμησής της.

Ένα από τα βασικά θέματα του Συμβουλίου είναι

η Πράσινη Διέξοδος από την Κρίση, μια συζήτηση που διοργανώνεται από την ομάδα των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο και στην οποία θα συμμετέ-χουν ο Ντάνι Κον Μπεντίτ (συμπρόεδρος της Ομά-δας των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο), ο Νίκος Χρυσόγελος (Ευρωβουλευτής), η Μόνικα Φρασόνι (συμπρόεδρος των Ευρωπαίων Πράσινων) και ο Ζαν-Μαρκ Νολέ. Η συμβολή των Πράσινων στη δι-αμόρφωση εναλλακτικών προτάσεων σε ευρωπαϊ-κό, εθνικό και τοπικό επίπεδο είναι καθοριστική, με παραδείγματα όπως η καθιέρωση της φορολόγη-σης της περιουσίας σε ευρωπαϊκό επίπεδο, η εισα-γωγή του ευρωπαϊκού φόρου χρηματοπιστωτικών συναλλαγών, η θέσπιση των ευρωπαϊκών ομολό-γων και κυρίως η διαμόρφωση ενός ευρωπαϊκού επενδυτικού πακέτου για βιώσιμες επενδύσεις που ενισχύουν την απασχόληση και την αποδοτική αξιο-ποίηση των φυσικών πόρων. Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε δώσει έμφαση στη διαμόρφωση ενός βιώ-σιμου σχεδίου που θα αντικαταστήσει τις αδιέξοδες πολιτικές λιτότητας που προτάσσει τώρα η τρόικα. Ταυτόχρονα έχουμε καταθέσει, μέσω του Ευρω-βουλευτή μας και μαζί με την υπόλοιπη ομάδα των Ευρωπαίων Πράσινων, προτάσεις, παρεμβάσεις και ερωτήσεις στην Ε.Ε. με στόχο την καλύτερη αξιο-ποίηση των θεσμικών εργαλείων προς όφελος των πολιτών και της προάσπισης της δημοκρατικής λει-τουργίας της οικονομικής διακυβέρνησης της Ε.Ε.

Το Συμβούλιο του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος για τον επαναπροσδιορισμό των πολιτικών κατευθύνσεων όλης της Ευρώπης / 9-11 Νοεμβρίου στην Αθήνα

Σ ε αυτή την κρίσιμη συγκυρία για τη χώρα, οι Οικολόγοι Πράσινοι φιλοξε-νούν 350 βουλευτές και ευρωβου-λευτές των Ευρωπαίων Πράσινων, στα

πλαίσια του Συμβουλίου του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος. Στόχος είναι η ανταλλαγή απόψεων σχε-τικά με τους λόγους που οδηγήθηκε η Ελλάδα και η Ευρώπη στην τριπλή κοινωνική, οικονομική και περιβαλλοντική κρίση, αλλά ακόμα κυριότερα η εξεύρεση κοινών στρατηγικών για την ευρωπαϊκή δι-έξοδο από την κρίση. Η επιλογή να πραγματοποιηθεί το Συμβούλιο στην Αθήνα αποδεικνύει την ειλικρινή διάθεση για ευρωπαϊκή αλληλεγγύη μέσα από τη

_σ. 4 _σ. 5

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | οκΤωΒΡΙοΣ 201202 οικονομία επι-χειρών

ΣυζΗΤώνΤαΣγΙα μΕΤρα

Τ α 13,5 δις έχουν υπολογι-στεί με βάση το στόχο της Δανειακής Σύμβασης για ετήσια πρωτογενή πλεο-νάσματα ύψους 4,5% του Α.Ε.Π., από το 2014 και για

μια τουλάχιστον δεκαετία. Τέτοια πλεονάσματα, όμως, δεν έχει πετύχει μέχρι τώρα ΚΑΜΜΙΑ χώρα της ευρωζώνης, στοιχείο που κάνει το συγκεκρι-μένο όρο Οδικό Χάρτη εξόδου της χώρας μας από το κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Χαρακτηριστικό είναι, άλλωστε, ότι τέτοιοι όροι δεν έχουν επιβλη-θεί ούτε στις υπόλοιπες χώρες του Μηχανισμού Στήριξης.

Η απαίτηση των εξωπραγματικών αυτών πλε-ονασμάτων συνδυάζεται με υποχρεωτικό ανώτατο όριο 35% του Α.Ε.Π. στις πρωτογενείς δημόσιες δαπάνες, όταν ο αντίστοιχος ευρωπαϊκός μέ-σος όρος κυμαίνεται γύρω στο 45%. Ο ίδιος ο κ. Στουρνάρας, από το βήμα του 2ου Ελληνοκινεζι-κού Επιχειρηματικού Συνεδρίου στις 18 Σεπτεμ-βρίου, υπερηφανεύθηκε ότι, αν εφαρμοστούν τα μέτρα, η Ελλάδα «θα καταστεί διεθνώς μια εκ των χωρών με το μικρότερο ποσοστό δημόσιων δαπα-νών ως ποσοστό του Α.Ε.Π.»: πρακτικά, δηλαδή, οι δυνατότητές της να παραμείνει μια ευρωπαϊκή χώρα και να επενδύσει στη διέξοδο από την οικο-νομική, κοινωνική και περιβαλλοντική κρίση, θα είναι πλήρως ακρωτηριασμένες.

Τα στοιχεία αυτά αποσιωπούνται στο δημόσιο διάλογο, όπου προβάλλεται κυρίως η σφοδρότητα των μέτρων, μαζί με δύο υποτιθέμενα «παράθυρα ελπίδας»: την επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής μετά την υιοθέτηση του πακέτου, αλλά και τη «ρήτρα αντικατάστασης» για κάποια από τα πιο επώδυνα μέτρα εφόσον βελτιωθεί η κατάσταση στο μέτωπο της φοροδιαφυγής. Και εδώ, όμως, το φως στο βάθος του τούνελ είναι μάλλον πλασματικό:

Όσο παραμένει ο θανατηφόρος κλοιός των όρων που επιβάλλουν στην Αθήνα δημοσιονομι-κούς στόχους εκ των προτέρων ανέφικτους, η επι-μήκυνση δεν αποτελεί «μετατροπή της θανατικής ποινής» αλλά επιβεβαίωση και προσωρινή της αναστολή με υψηλότατο τίμημα. Θα δώσει απλώς τη δυνατότητα να μετατεθεί η επίσημη διαπίστω-

ση της αποτυχίας του προγράμματος για μετά τις γερμανικές εκλογές του 2013 και τις ευρωεκλο-γές του 2014, που μάλλον αποτελούν και τον χρονικό ορίζοντα της κυβερνητικής συνεργασίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ.

Η ρήτρα αντικατάστασης μέτρων συνοδεύε-ται με «ρήτρα απόκλισης», που απαιτεί επιπλέον μέτρα στην περίπτωση δημοσιονομικών αστοχιών, ενδεχόμενο πολύ πιθανό αν η επιπρόσθετη ύφεση επηρεάσει κι άλλο τα δημόσια έσοδα. Και μόνο η ρήτρα αυτή, αρκεί για να αφαιρέσει κάθε περιεχό-μενο από την κυβερνητική υπόσχεση ότι τα τωρινά μέτρα «θα είναι τα τελευταία».

Από τη δανειακή δόση των 31,5 δις ευρώ, το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος θα κατευθυνθεί στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, διασφα-λίζοντας ότι απλώς δε θα κλείσουν από έλλειψη κεφαλαιακής επάρκειας. Ουσιαστική ρευστότητα προς την πραγματική οικονομία δεν προβλέπεται, τα έσοδα από τη δημόσια περιουσία είναι όλα εκ των προτέρων δεσμευμένα για τη μείωση του χρέ-ους, η διέξοδος από την κρίση δε μπορεί να στη-ριχθεί σε ιδιωτικούς αυτοκινητοδρόμους και αμφι-λεγόμενες εξορύξεις, όπως φαίνεται να πιστεύουν τα τρία κυβερνητικά κόμματα. Η διέξοδος για την πραγματική οικονομία δεν είναι θέμα «πίστωσης χρόνου» όπως δηλώνει ο κ. Βενιζέλος, ή «ανά-σας» όπως προτιμά ο κ. Σαμαράς, αλλά ριζικού αναπροσανατολισμού της σε κατευθύνσεις ταυτό-χρονων απαντήσεων για οικονομία, κοινωνία και περιβάλλον, κατευθύνσεις που το πολιτικό μας σύστημα δεν ενδιαφέρεται καν να διερευνήσει.

Με τα δεδομένα αυτά, τα μέτρα των 13,5 δις δεν είναι ούτε η τελευταία πράξη του δράματος, ούτε το βαρύ αλλά αναγκαίο τίμημα για να μείνου-με στο ευρώ. Αν αληθεύουν μάλιστα οι αποκαλύ-ψεις του κ. Ρουμελιώτη ότι ο ίδιος ο κ. Στρος Καν ως επικεφαλής του Δ.Ν.Τ. είχε προτείνει από την πρώτη στιγμή του Μνημονίου κούρεμα χρέους και μεγαλύτερο χρόνο δημοσιονομικής προσαρμογής (αυτά δηλαδή που αποτέλεσαν το βασικό «αντάλ-λαγμα» για τη Δανειακή Σύμβαση και τα τωρινά μέτρα), τότε καλούμαστε στην ουσία να πληρώ-σουμε πρόσφατες επιλογές του εγχώριου πολιτι-κού συστήματος, επιλογές κατά πολύ χειρότερες και από το ίδιο το Μνημόνιο.

Ο πρόσφατος ξαφνικός (αυτό)περιορισμός των φωνών που ζητούσαν την έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη, αντικατοπτρίζει απλώς την πολιτική στήριξη της κ. Μέρκελ και του κ. Μπαρό-ζο προς τον κ. Σαμαρά και τους εταίρους του, προ-κειμένου να περάσουν τα μέτρα: οι λαϊκισμοί του Βορρά θα έχουν προσωρινά κατευναστεί με την αυστηρή τιμωρία του απείθαρχου εταίρου, και η γερμανική κυβέρνηση θα έχει την απαραίτητη πί-στωση χρόνου για να διασφαλίσει την επανεκλογή της αλλά και να σχεδιάσει περαιτέρω την ελλη-νική έξωση για τη χρονική στιγμή που θα έχει τις λιγότερες δυνατές συνέπειες στους υπόλοιπους.

Πρακτικά όμως η Ελλάδα θα έχει μπει σε μια δύσκολα αντιστρέψιμη πορεία σύγκλισης, όχι πια με την υπόλοιπη ευρωζώνη, αλλά με τις άλλες δύο βαλκανικές χώρες μέλη της Ε.Ε, τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία: συμβολικό είναι ότι καμιά από τις δύο δεν έχει νόμισμα το ευρώ, ούτε προβλέπεται να το αποκτήσει στο ορατό μέλλον.

Προοίμιο της καταθλιπτικής αυτής προοπτι-κής, αποτελεί μια σειρά ευρωπαϊκών αποφάσεων δυνητικά μεγάλης σημασίας για την Ελλάδα, που όμως καταλήγουν σε χαμένες ευκαιρίες και σχεδι-άζονται ερήμην μας:

Το «αντιυφεσιακό πακέτο» της Ε.Ε., που απο-φασίστηκε χωρίς ουσιαστική ελληνική παρέμβαση στη Σύνοδο Κορυφής της 29-30 Ιουνίου, θα είναι τελικά μόλις 1% του ευρωπαϊκού Α.Ε.Π., πολύ κάτω από τα επίπεδα που θα μπορούσαν να έχουν πραγματικό αντίκτυπο.

Η απευθείας ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών από τον EFSF σχεδιάστηκε με τρόπο που αποκλείει τις ελληνικές τράπεζες.

Οι πρόσφατες αποφάσεις για περιορισμένη παρέμβαση της Ε.Κ.Τ. στις αγορές ομολόγων της ευρωζώνης, δεν αφορούν ούτε αυτές την Ελλάδα.

Στο πλαίσιο αυτό, το «ισχυρό ΟΧΙ» στα μέτρα είναι απαραίτητο, αλλά δεν αρκεί. Εξίσου αδιέ-ξοδες είναι και οι επιλογές όσων επενδύουν στη γρήγορη φθορά των κυβερνητικών εταίρων με την ελπίδα δικής τους ενίσχυσης.

Τα μέτρα των 13,5 δις δεν είναι ούτε η τελευταία πράξη του δράματος, ούτε το βαρύ αλλά αναγκαίο τίμημα για να μεί-νουμε στο ευρώ. Αν αληθεύουν μάλιστα οι αποκαλύψεις του κ. Ρουμελιώτη ότι ο ίδιος ο κ. Στρος Καν ως επικεφαλής του Δ.Ν.Τ. είχε προτείνει από την πρώτη στιγμή του Μνημονίου κούρεμα χρέους και μεγαλύ-τερο χρόνο δημοσιονομικής προσαρμογής, τότε καλούμαστε στην ουσία να πληρώσουμε πρόσφατες επιλογές του εγχώ-ριου πολιτικού συστήματος, επιλογές κατά πολύ χειρότερες και από το ίδιο το Μνημόνιο.

ΜΕΛΟΣ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥΠΡΑΣΙΝΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ

Αθήνα: Πλ. Ελευθερίας 14, 105 53, τ. 210 33 06 301, f. 210 38 34 390Θεσ/νίκη: Πλάτωνος 1 & Εγνατία - 54631, τ. 2310 26 97 80, f. 2310 42 11 96www.ecogreens.gr | ecogreen@otenet.gr

“ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ”ΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΙδιοκτησία: ΟΙΚΟ-ΛΟΓΟΣ, Αστική μη κερδοσκοπική εταιρείαΚολοκοτρώνη 31, 105 62, Αθήνα, τ. 210 32 13 442, f. 210 32 41 825

Διαχειριστική Επιτροπή ΟΙΚΟ-ΛΟΓΟΥΌλγα Κήκου, ΠρόεδροςΤηλέμαχος Σπασίδης, ΕκδότηςΓιάννης Χαραλαμπάκης, ΤαμίαςΓιώργος Πασχαλίδης, ΜέλοςΑντώνης Πετρόπουλος, Γραμματέας

Συντακτική Επιτροπή ΕφημερίδαςΑντώνης Ξενικός (Διευθυντής) Κώστας Γεωργιάδης (Σύμβουλος Έκδοσης - Υπεύθυνος Σύνταξης)Νατάσσα Τσιρώνη (Συντονισμός Ύλης)Τηλέμαχος Σπασίδης (από ΟΙΚΟ-ΛΟΓΟ)Γιάννης Χαραλαμπάκης (από ΟΙΚΟ-ΛΟΓΟ)Γιώργος Δημητρίου (από το ΠΣ)Τάσος Κρομμύδας (από το ΠΣ)Γιάννης Τσιρώνης (από το ΠΣ)Κώστας Λουκέρης (μέλος)Μιχάλης Μιχελής (μέλος)

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ: Sereal DesignersΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: UDF ΕΠΕ

Του Ι.Παρασκευόπουλου(Συνέχεια από το πρωτοσέλιδο)

Αυτό που επειγόντως χρειαζόμαστε είναι ένα εναλλακτικό σχέδιο: μαζί με βιώσιμες προτάσεις δημοσιονομικής εξυγίανσης και με όραμα για την πραγματική οικονομία, που θα πρέπει να περιλαμ-βάνει και σχεδιασμό για αναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, όχι απλώς με επιμέρους πραγματικές ή επικοινωνιακές «ανάσες» αλλά με ουσιαστική αλλαγή της μέχρι τώρα φιλοσοφίας του: επανε-ξέταση των μέτρων με κριτήριο τις ευρωπαϊκές κοινωνικές και περιβαλλοντικές πολιτικές, ρεαλι-στικοί δημοσιονομικοί στόχοι που να μην οδηγούν σε έξοδο από την ευρωζώνη.

Μια τέτοια αναλυτική πρόταση αναδιαπραγμά-τευσης είχαμε καταθέσει και οι Οικολόγοι Πράσι-νοι τον περασμένο Μάιο, πρόταση που εξασφάλισε στο μεγαλύτερο μέρος της και πανευρωπαϊκή στή-ριξη από τους Πράσινους. Η πρόταση αυτή διατη-ρεί και σήμερα την επικαιρότητά της, ως αφετηρία διαλόγου για εναλλακτική λύση.

Τις επόμενες ημέρες θα ακουστεί σε όλους τους τόνους το δίλημμα «τα μέτρα, ή εκτός ευρώ». Απάντησή μας ας είναι ότι θέλουμε και το ευρώ και μια ευρωπαϊκή χώρα, και δε δεχόμαστε να θυσιάσουμε τίποτε από τα δύο.

* Ο κ. Ι Παρασκευόπουλος είναι στέλεχος των Οικολόγων Πράσινων

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | οκΤωΒΡΙοΣ 2012 03πρίσμαΤο ΣυμβουλιοΤου Ευρωπαϊκου πραΣινου κομμαΤοΣ

Κ εντρικό θέμα του Συμβουλίου, για το οποίο η συζήτηση

θα διεξαχθεί με χαρακτή-ρα ανοιχτής διαβούλευσης, αφορά το μέλλον της Ε.Ε και η συνδιαμόρφωση του οράματος της Ευρώπης που θέλουμε. Η συζήτηση έχει ήδη ξεκινήσει σε όλα τα πράσινα κόμματα και αποτελεί προνομιακό πεδίο σκέψης και πολιτικής κατεύθυν-σης της πολιτικής οικολογίας. To πράσινο κίνημα υποστηρίζει με θέρμη την τοπικοποίηση και την αποκέντρωση αλλά ταυτό-χρονα βλέπει την γοητεία του «μικρού» υπό το πρίσμα μιας ενωμένης πανεθνικής κοινωνί-ας που ευνοεί την συνύπαρξη των λαών. Με αυτή την έννοια λοιπόν, οι Πράσινοι είμαστε βαθιά ευρωπαϊστές, αναζη-τώντας τρόπους συνεργασίας, αλληλοσυμπλήρωσης και αμοι-βαίου σεβασμού των διαφορε-τικών χωρών ενώ παράλληλα τιμούμε και προστατεύουμε την διαφορετικότητα από όπου και αν προέρχεται.

Στους Οικολόγους Πράσι-νους είναι ξεκάθαρο σήμερα ότι η Ευρώπη, όπως έχει πλέον δια-μορφωθεί, δεν είναι η Ευρώπη

που διεκδικούν οι πολίτες αλλά αποτελεί σαφή υποστήριξη των συμφερόντων των λίγων και αφαίμαξη των ασθενέστερων οικονομικά πολιτών. Η Ευρώπη που καταπατά αβίαστα όλες τις αρχές που έχει υιοθετήσει (προστασία περιβάλλοντος, κοινωνική συνοχή, σεβασμός στον εθνικό χαρακτήρα των ΚΜ, προστασία των συλλογικών αγαθών) προς όφελος των μεγάλων κεφαλαίων δεν είναι η Ευρώπη που ονειρευόμαστε και προσδοκούμε.

Ιδιαίτερα στη σημερινή συ-γκυρία της πολλαπλής κρίσης, ο επαναπροσδιορισμός των πολιτικών κατευθύνσεων της Ευρώπης έχει στόχο την διαμόρ-φωση ενός κοινού οράματος και την ανατροπή της κρίσης αξιών που διανύουμε. Μέσα από την εκ νέου διαμόρφωση αυτού του οράματος θα υπάρξει χώρος για την απαραίτητη αισιοδοξία και ελπίδα αλλά ταυτόχρονα και μια ρεαλιστική και ριζοσπα-στική λύση για έξοδο από την πολλαπλή κρίση που μαστίζει τους Ευρωπαίους πολίτες. Μόνο έτσι μπορεί να αποτραπεί η συ-ντηρητικοποίηση της κοινωνίας και ο ολοένα διογκούμενος εθνικισμός που αναπτύσσεται τώρα.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι καταθέτουμε τις δικές μας προτάσεις για την διαμόρφωση μίας πραγματικής Ευρωπαϊκής Ένωσης. Πρωτίστως βλέπουμε αναγκαία την ανασύσταση της Ε.Ε με μια ολιστική προσέγγι-ση που θα αφορά όχι μόνο το οικονομικό σκέλος της ένωσης

αλλά και την κοινωνική συνοχή, την πολιτική ταυτότητα, την εξω-τερική πολιτική και την άμυνα. Εκτιμούμε ότι η προσέγγιση των «μεγάλων» κυβερνήσεων είναι αποσπασματική και διασφαλίζει μονάχα τα οικονομικά συμφέ-ροντα των εξαγωγικών χωρών της Ε.Ε. και μάλιστα μόνο μια περιορισμένης οικονομικής ελίτ

των χωρών αυτών.

Η μετανάστευση θα βρεθεί επίσης ψηλά στην ατζέντα του Συμβουλίου. Σε μια πολιτική συγκυρία όπου ο συντηρητισμός και η φασιστοποίηση εγκαθί-στανται με επικίνδυνος ρυθμούς στην ελληνική και ευρωπαϊκοί κοινωνία, η άνοδος το λαϊκισμού

και του εθνικισμού πρέπει να αντισταθμιστεί με ολοκληρωμέ-νες και υπερεθνικές πολιτικές, που δίνουν απάντηση στο πολυσύνθετο πρόβλημα της μετανάστευσης, αλλά κυρίως με λύσεις που προασπίζουν τη δημοκρατική λειτουργία των θεσμών όλων των ευρωπαϊκών χωρών. Οι Πράσινοι σε όλη την Ευρώπη αντιμετωπίζουμε το μεταναστευτικό ζήτημα με μια πανευρωπαϊκή προσέγγιση, μακριά από τη λογική της Συν-θήκης του Δουβλίνου και σε πο-λιτικές που θέλουν μια Ευρώπη φρούριο όπως η FRONTEX. Για εμάς οι μετανάστες αποτελούν πλούτο και όχι απειλή, με την προϋπόθεση της συντονισμέ-νης και ισότιμης ένταξής τους στον κοινωνικό ιστό όλων των ευρωπαϊκών χωρών.

Οι ομιλητές στην κεντρική ομιλία για την μετανάστευση είναι ο Γιώργος Τσαρμπόπου-λος (διευθυντής της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ), η Judith Sargentini (Ευρωβουλευτής), η Μαρία Πινίου Καλή (μέλος των Οικολόγων Πράσινων, διευθύντρια του Ιατρικού Κέ-ντρου Αποκατάστασης Θυμάτων Βασανιστηρίων) και εκπρόσω-πος από την Ένωση Αφρικανών γυναικών.

Το γενικό διακύβευμα, τέλος, που εμπεριέχει όλα τα επιμέρους είναι η απαίτηση για μια αληθινά κοινωνική Ευρώπη και για μια ευρωπαϊκή λύση στην κρίση .

Ζωή Βροντίση, εκπρόσωπος τύπου

των ΟΠ

(Συνέχεια από το πρωτοσέλιδο)

Μικρά αλλά χαρακτηριστικά δείγματα “οικονομίας” που μπορούν και πρέπει να γίνουν –έχοντας μάλιστα την καθολική αποδοχή της πλειοψηφίας των πολιτών– είναι περικοπές στα χρήματα που διατίθενται για τις ΜΚΟ και την χρηματοδότηση των πολιτικών κομμά-των. Ιδιαίτερα σήμερα που η ανεργία καλπάζει, οι μισθοί οι συντάξεις και τα επιδόματα περικόπτονται, και η ύφεση βαθαίνει, άμεσες ενέργειες είναι όχι μόνο απαραίτητες αλλά και απολύτως επιβεβλημένες.

Π ρόσφατα ξαναήρθε στην επιφάνεια το θέμα της χρηματοδότησης των ΜΚΟ. Η κυβέρνηση πάγωσε ό,τι είχε απομείνει από τα 175

εκατ. που είχαν γραφτεί στον προϋπολογισμό του 2012, ζήτησε πλήρη ανάλυση για τα κονδύλια του 2013 και νομοθετική ρύθμιση μαζί με διαφάνεια. Είναι απαράδεκτο να μην είναι απολύτως καθαρά τα κριτήρια με τα οποία δίνονται κρατικά χρήμα-τα, αλλά και η διαδικασία παρακολούθησης της πορείας τους. Στο μεταξύ θα γίνουν έλεγχοι σε διάφορα προγράμματα των ΜΚΟ σε συνεργασία με ορκωτούς λογιστές ώστε να εξασφαλιστεί το δημό-σιο συμφέρον. Ο Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης κος Ρακιτζής, σε έκθεσή του, αναφέρεται σε ΜΚΟ που δεν υποβάλλουν δήλωση εισοδήματος και δεν αποδίδουν ΦΠΑ!! Είναι απογοητευτικό και ιδιαίτερα ανησυχητικό ότι πολλά υπουργεία δεν έστειλαν τα στοιχεία που τους ζητήθηκαν. Άλλα έδωσαν ελλιπείς πληροφορίες. Μέσα σε αυτό το χάος, αξι-

όλογες ΜΚΟ με σοβαρή δράση μπαίνουν στο ίδιο τσουβάλι με εκείνες που απλά χρηματοδοτούνται με το σύστημα των πελατειακών σχέσεων...

Πιστεύω ότι οι ίδιες οι ΜΚΟ που προσφέρουν έργο στην κοινωνία θα πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες. Να δημοσιεύουν, για την απόλυτη διαφάνειά τους, όλα τα στοιχεία της φυσιογνωμίας τους, τις πληροφορίες σε ποια φάση βρίσκεται το κάθε πρόγραμμά τους, τα έσοδά τους όπως και τα αντίστοιχα έξοδά τους. Φυσικά και τους ισολογισμούς τους. Έτσι μόνο θα διαφοροποιηθούν από τις ανυπόληπτες ΜΚΟ, που σκοπό έχουν να ροκανίζουν το κρατικό χρήμα μέσα σε συνθήκες αδιαφάνειας.

Η συζήτηση για την αλλαγή της χρηματο-δότησης των κομμάτων ξεκίνησε την εποχή της υπουργείας του Ραγκούση. Μας διαβεβαίωνε ότι ο σχετικός νόμος κατατίθεται όπου να ναι. Πέρασαν δύο χρόνια –και τι χρόνια–, μεσολάβη-σε ως υπουργός και ο Γιαννίτσης που κάλεσε τα

ΧρΗμαΤοΔοΤΗΣΗ μκο, κομμαΤων, βουλΕυΤων

κόμματα να τοποθετηθούν επί του θέματος, και ο νόμος ακόμα εκκρεμεί. Η σημερινή κυβέρ-νηση έχει έμμεσα δεσμευτεί ότι επίκειται μείωση ανάλογη με τις μειώσεις που έχει κάνει στους μισθούς των υπουργών και των Γ.Γ. των υπουργείων (30%). Οι Οικολόγοι Πράσινοι ζητούν με-ταξύ άλλων μείωση κατά 50% της χρηματοδότησης. Για το 2012, η τακτική χρηματοδότηση των κομμάτων ανήλθε σε 31 εκατ. Από αυτά έχουν εκταμιευ-τεί τα μισά.

Για το θέμα των πολιτι-κών κομμάτων, εκτός από την χρηματοδότηση πρωτεύει το ζήτημα της διαφάνειας και του ελέγχου των οικονομικών τους, κάτι που θα πρέπει άμεσα να θεσμοθετηθεί, όπως επανει-λημμένα έχουν δηλώσει όλοι οι αρμόδιοι. Όσο όμως η οικονομι-κή ζωή της χώρας χειροτερεύει, είναι απαραίτητο να δούμε και άλλες μειώσεις που ωριμάζουν, όπως περαιτέρω μείωση των μισθών των βουλευτών αλλά και μείωση των αποσπασμέ-νων στα γραφεία τους. Τέλος η μείωση του αριθμού των βουλευτών από 300 σε 200 θα εξασφαλίσει επίσης σοβαρά ποσά οικονομίας.

Για όλα τα παραπάνω και πολλά περισσότερα, δεν περισσεύει τώρα πια χρόνος και κάθε επιπλέον καθυστέρηση προκαλεί ιδιαί-τερη δυσφορία και αγανάκτηση.

ΟΚΤΩΒΡΗΣ 2012Αντώνης Ξενικός

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | οκΤωΒΡΙοΣ 201204

πράσινα Διλήμματα:

επι-κοινωνίας

Tι προσφέρει η ύπαρξη των Πράσινων σε μια οποιαδήποτε κοινωνία και στο σύνολο του κόσμου;Πράσινοι και Ευρωπαϊκή Ολοκλήρωση. Ποια η σχέση μεταξύ τους;

Στο πρώτο ερώτημα, που αφορά το ευρύτερο κοινωνι-κό όραμα και/ή πρόγραμμα που προσφέρει η πολιτική οικολογία -που είναι και το ουσιαστικότερο-, θα απαντήσω σύντομα, καθώς οι προτεραιό-τητες δεν έχουν αλλάξει από τη δεκαετία του 70, και το κυριό-τερο είναι να ξαναθυμηθούμε τις αρχές μας και όχι να ξανα-ανακαλύψουμε τον τροχό. Οι Πράσινοι ιστορικά αποτελούν την πολιτική έκφραση ενός τρίτου κύματος ανθρώπινης χειραφέτησης στον 21ο αιώνα (μετά το δημοκρατικό του18ου και το σοσιαλιστικό του 19ου-20ου), όπως ανέφερε ο Ignacio Ramonet στη Γεωπολιτική του Χάους. Ένα κύμα με βασικά χα-ρακτηριστικά την κριτική στην ανάπτυξη, στο μαζικό πολιτι-σμό, στη γραφειοκρατική και ιεραρχική κοινωνία, και στην

εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο. Μικροσκο-πικά, αυτό εξειδικεύεται ως η εφαρμογή μιας πολιτικής σε αυτή την κατεύθυνση και με βάση την ίδια θεωρία, αλλά σε καθημερινό επίπεδο (θεσμικά ή μη).

Στο δεύτερο ερώτημα, η απάντηση δεν είναι εξίσου δεδομένη. Γενικά οι Πράσινοι, όπως και όλα τα κοινωνικά κι-νήματα, έχουμε κοινωνικά προ-τάγματα αλλά όχι απαραίτητα γεωπολιτικό σχέδιο, πέραν από έναν αφηρημένο διεθνισμό και πασιφισμό.

Το ίδιο ισχύει με το θέμα της ευρωπαϊκής ενοποίησης. «Πράσινοι» είναι και οι Σουηδοί Πράσινοι, ακραίοι αντι-ευ-ρωπαίοι, και οι Γάλλοι και Γερμανοί, συνεπείς φεντεραλι-στές. Για διάφορους λόγους, οι ευρωπαίοι Πράσινοι ανέδειξαν από τη δεκαετία του 90 τον ευρωπαϊκό φεντεραλισμό τους, και ταυτίστηκαν μαζί του κι ας μην ήταν στον αρχικό πυρήνα των προτάσεών τους. Σε κάθε περίπτωση πάντως οι «Πράσι-νοι» είμαστε υπέρ δημοκρατι-

Φέτος το όχι απέναντι στις παρε-λάσεις είναι πολλαπλό:

ΟΧΙ στις παρελάσεις που κατασπαταλάνε το δημόσιο χρήμα

ΟΧΙ στην προβολή μιλιταρι-στικών προτύπων που παραπέμπουν σε στρατιω-τικά καθεστώτα και στην ωραιοποίηση της βίας, εξοικειώνοντας τους θεατές με φασιστικά ιδανικά που επικαλείται η ΧΑ

ΟΧΙ σε εκδηλώσεις χαιρετισμού πολιτικού προσωπικού που συνεχίζει να οδηγεί τη χώρα σε καταστροφικό αδιέξοδο

Ο στρατιωτικός εξοπλισμός και το έμψυχο δυναμικό, στο βαθμό πάντα που είναι αναγκαί-ος, δεν είναι προς επίδειξη και δεν προσφέρεται για να αποδώ-σει τιμές και χαιρετισμούς στις πολιτικές και πολιτειακές Αρχές της χώρας. Οι επιδείξεις τέτοιου τύπου προβάλουν ένα μιλιταρι-στικό πρότυπο που παραπέμπει σε στρατιωτικά καθεστώτα και στην ωραιοποίηση της βίας.

Ιδιαίτερα στις ημέρες μας που ο φασισμός αναπτύσσεται ραγδαία μέσα από πολιτικά σχήματα, παρακρατικές ομάδες και την μιντιακή υποστήριξη, οι στρατιωτικές γιορτές αποτελούν ένα ακόμα όπλο στα χέρια των επίδοξων νεοναζί.

Επιπλέον οι μαθητές –και όχι μόνο- έχουν αποδείξει ότι αρνούνται να χαιρετίσουν το πολιτικό και λοιπό θεσμικό προσωπικό που συνεχίζει αμέριμνα να οδηγεί τη χώρα στο καταστροφικό αδιέξοδο που έχει μπει. Αρνούνται να χαιρετίσουν την εκκλησία που αποφεύγει να φορολογηθεί και συνεχίζει να απαιτεί εξαιρέσεις από χαράτσια και άλλους καταστροφικούς για τις απλές οικογένειες φορο-εισπρακτικούς μηχανισμούς κεφαλικού τύπου.

Οι μαθητές και οι μαθήτριες δεν μπορούν να αποτελούν ντε-κόρ για να δέσει ένα κακόγου-στο, ομοιόμορφο και αναντί-στοιχο με την πραγματικότητα κιτς σκηνικό. Εκδηλώσεις σαν κι

αυτές σχηματοποιούν και παρα-ποιούν την Ιστορία και εξυπηρε-τούν απλά μόνο σκοπιμότητες και επιδιώξεις του παρόντος πολιτικού συστήματος. Για το λόγο αυτό οι παρελάσεις έχουν από χρόνια καταργηθεί στο σύνολο σχεδόν της Ευρωπαϊκής Ηπείρου και σ’ όλες τις χώρες της ευρωζώνης.

Ειδικότερα για την 28η Οκτωβρίου, στη χώρα μας υφίσταται μια άλλη «πρωτο-τυπία». Γιορτάζεται η εμπλοκή σ’ έναν πόλεμο και όχι η λήξη του, όπως συμβαίνει σ’ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Οι πόλεμοι μόνο στα χαρτιά έχουν νικητές. Παντού μετριούνται πληγές, απώλειες, τραύματα και συνέπειες, που απασχολούν τις κοινωνίες πολλές δεκαετίες μετά. Και ο κάθε επόμενος πόλεμος είναι αναπόφευκτα πιο καταστροφικός και οδυνηρός από τον προηγούμενο.

Ας μην ξεχνάμε επιπλέ-ον, ότι την 28η Οκτωβρίου γιορτάζουμε το Μεταξικό «όχι»,

τη στιγμή που η ΧΑ επικαλείται το Μεταξικό καθεστώς για να καλύψει τους ναζιστικούς χαι-ρετισμούς της. Σαφώς σήμερα η γιορτή του «όχι» δίνει χώρο για ένα επικίνδυνο «ναι» στην προπαγάνδα της Χ.Α.

Το μεγαλύτερο δίδαγμα από την Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, είναι ότι κατάφεραν να βρεθούν στο ίδιο μετερίζι, χώρες κατ’ επανάληψη εμπόλεμες μεταξύ τους στο παρελθόν. Ανάμεσα τους και η χώρα μας, που με την διαιώνιση των παρελάσεων δεν φαίνεται να τιμά και να αντιλαμβάνεται αυτή την προ-οπτική. Πόσο μάλλον όταν σε συνθήκες πολύπλευρης κρίσης, δαπανώνται αλόγιστα μεγάλα ποσά για παράτες, που μόνο ως πολεμική «ωδή» αντηχούν. Δεν είναι δυνατόν τη στιγμή που οι άστεγοι γεμίζουν τις πόλεις, οι παρελάσεις να κοστίζουν ακόμα και σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ..

Της εκτελεστικής γραμματείας των ΟΠ

Είναι γεγονός ότι οι Πράσινοι, ως η κατεξοχήν δύναμη που είναι κριτική στην ψευδή αριθμητική και την εικονική ανάπτυξη που ζούσαμε ως τώρα, έχουμε επιβεβαιωθεί οδυνηρά για την πορεία της χώρας μας, της Ευρώπης και του κόσμου γενικότερα. Όμως η κρίση που ζούμε τα τελευταία χρόνια μας αναγκάζει να αναθεωρήσουμε πολλές βεβαιότητες που είχαμε, όχι μόνο ως κοινωνία αλλά και ως πράσινο κίνημα. Στη λογική αυτή, θέτω σε κωδικοποιημένη μορφή δύο ερωτήματα, που θα επιχειρήσω να απαντήσω με βάση τα νέα δεδομένα:

με τούτη ή με την άλλη Ευρώπη, ή μήπως με καμιά από δαύτες;

κών διεθνών οργανισμών. Εδώ θα ήθελα να ξεκαθα-

ρίσω, όχι γιατί ενδιαφέρει τον προβληματισμό μας αλλά για να αποφύγουμε περιττές αυθαί-ρετες ερμηνείες και ‘ταμπελο-ποίηση’: Αυτό-προσδιορίζομαι ως φεντεραλιστής. Πιστεύω στο ξεπέρασμα του κράτους-έθνους από μια Ευρώπη των περιφερειών, σαν παράλληλη διαδικασία αποσύνθεσης του έθνους κράτους προς τα κάτω (περιφέρειες) και προς τα πάνω (Ευρώπη). Επίσης αναζητώ και ιστορικές αναφο-ρές (από τον Καρλομάγνο, το Γεώργιο του Ποντεμπράντι έως τον Ναπολέοντα) σ’ αυτό το ευ-ρωπαϊκό όραμα, γνωρίζοντας ότι κάποια οντότητα δεν φτάνει να είναι τεχνικό κατασκεύασμα αλλά θα πρέπει να έχει κάποια αναφορά στον παρελθόν και κάποιο ενοποιό στοιχείο στο φαντασιακό της. Επίσης θεωρώ απόλυτα λογικό και σωστό που οι ευρωπαίοι Πράσινοι υιοθέτησαν από τη δεκαετία του 1990 τον φεντεραλισμό ως δευτερογενές στοιχείο της ύπαρξής τους, όπως είχαν υιοθετήσει οι Κομμουνιστές τον Πατριωτισμό τη δεκαετία του ’40 ως δευτερογενές στοιχείο της κουλτούρας τους, αλλά θεωρώ ατόπημα να ταυτιστεί ο φεντεραλισμός με τους Πρά-σινους ή να εξισωθεί με τους βασικούς ‘πυλώνες’ αρχών των Πρασίνων (βιωσιμότητα, κοινωνική δικαιοσύνη, μη βία, άμεση δημοκρατία) πόσο μάλλον να τους υπερσκελίσει. Αποτελούσε και αποτελεί μέσο και όχι αυτοσκοπό, και σαν τέτοιο μπορεί να το βλέπει ένα πράσινο κόμμα.

Ακόμη περισσότερο αποδο-κιμάζω την προσπάθεια ταύτισης της πολιτικής οικολογίας με τον ευρωπαϊσμό, όταν αυτή

χρησιμεύει ως δικαιολογία για την αποδοχή των πιο κοινωνικά καταστροφικών επιλογών που λαμβάνονται σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, ιδιαίτερα καθώς αυτές είναι αντίθετες ακόμη και στο δημοκρατικό πνεύμα που θα έπρεπε να είχε ο φεντεραλισμός.

Οι Πράσινοι πρέπει να απαντήσουμε επαναφέροντας την πολιτική στο Ευρωπαϊκό Οικοδόμημα και αποφεύγοντας ψευτο- διλήμματα ‘ευρωπαϊ-στών’ και ‘αντι-ευρωπαϊστών’. Δυνάμεις σαν τους φιλελεύ-θερους, που επικαλούνται την ευρωπαϊκή ενοποίηση, έχουν εκ διαμέτρου αντίθετο όραμα και συμβάλουν στην διάλυση της Ευρώπης με τους μονό-δρομους που ακολουθούν. Δεν αποτελούν πιθανή συνιστώσα κάποιου τρίτου (ευρωπαϊκού) δρόμου αλλά τον 'αντίπαλο', τον υποστηριχτή μια άλλης πολιτικής που βυθίζει την Ευρώπη στην κοινωνική αδικία και στο φασισμό. Οι Πράσινοι, αντίθετα, έχουμε το πλεονέκτη-μα γιατί θεωρητικά μπορούμε να γίνουμε το μόνο αυθεντικά ευρωπαϊκό κομμάτι των ‘αντι- μνημονιακών’ δυνάμεων. Ένα τέτοιο κίνημα αναπτύσσεται, με αφορμή επιλογές όπως το δη-μοσιονομικό σύμφωνο σταθε-ρότητας, ενάντια στη δικτατορία της λιτότητας που επιβάλουν οι κυβερνήσεις της ΕΕ, στο οποίο συμμετέχουν δυνάμεις όπως αυτές της από-ανάπτυξης, οι ευρωπαίοι φενταραλιστές και κοινωνικές οργανώσεις δραστήριες στο κίνημα για μια εναλλακτική παγκοσμιοποίη-ση όπως η ATTAC. Σε αυτό το κίνημα οι Πράσινοι οφείλουν να παίξουν κεντρικό ρόλο.

Ορέστης Κολοκούρης

ναι ΣΤιΣ γιορΤΕΣ ΕιρΗνΗΣ

οΧι ΣΤιΣ ΣΤραΤιωΤικΕΣ και μαθΗΤικΕΣ παρΕλαΣΕιΣ

Οι Οικολόγοι Πράσινοι από την ίδρυση τους έχουν ήδη τα-χθεί κατά των στρατιωτικών και μαθητικών παρελάσεων.

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | οκΤωΒΡΙοΣ 2012 05θέμα παιδείας

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ

Στις 2/10, το υπουργείο Παιδείας εγκαινιάζει έναν διά-λογο για την αξιολόγηση. Όπως αναφέρει στο http://evaluation.minedu.gov.gr/ :

«Το Υ.ΠΑΙ.Θ.Π.Α. πιστεύει ότι, για τη θεσμοθέτηση του καλύτερου δυνατού πλαισίου αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου, είναι ιδιαίτερα χρήσιμη η γνώμη και οι προτάσεις των εκ-παιδευτικών. Για τον λόγο αυτόν τους καλεί να καταθέσουν τις απόψεις τους και να συνεισφέ-ρουν ενεργά με τη συμμετοχή τους, απαντώντας σε ηλεκτρονι-κό ερωτηματολόγιο.»

Την επομένη η ΟΛΜΕ καλεί σε μποϋκοτάζ του ερωτηματολο-γίου αναφέροντας:

«Με βάση τις πάγιες θέσεις του κλάδου μας (αποφάσεις Συνεδρίων και Γεν. Συνελεύσε-ων) το ΔΣ της ΟΛΜΕ καλεί τους εκπαιδευτικούς να μη συμπλη-ρώσουν το ερωτηματολόγιο για την αξιολόγηση που ανακοίνωσε το Υπουργείο Παιδείας.

Σημειώνουμε πως είναι προκλητικό να διατείνεται το Υπουργείο Παιδείας πως ενδιαφέρεται για «τη βελτίωση και την ποιοτική αναβάθμιση της παρεχόμενης εκπαίδευσης» και παράλληλα επιβάλλει τραγικές περικοπές στην εκπαίδευση, διαλύοντας το δημόσιο σχολείο και εξαθλιώνοντας τους εκπαι-δευτικούς. Με την πράξη αυτή το Υπουργείο Παιδείας προσπαθεί να εξασφαλίσει συναίνεση στη βάρβαρη πολιτική των μνημο-νίων.»

Ανάλογη απόφαση εκδίδει και η ΔΟΕ.

ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ

Η παιδεία νοσεί! Φταίνε οι κυβερνήσεις; Φταίνε οι «άχρη-στοι» εκπαιδευτικοί; Φταίνε οι συνδικαλιστές;

Θεωρώ αυτές τις αλληλο-κατηγορίες αποπροσανατολιστι-κές και ατελέσφορες:

Σε κάθε σύνολο εργαζο-μένων υπάρχουν εξαιρετικοί, μέτριοι και προβληματικοί. Είναι καθήκον οποιασδήποτε διοίκησης να αναδείξει τους εξαιρετικούς, ως παράδειγμα προς μίμηση, να βελτιστοποιή-σει την απόδοση των μέτριων, και να ελαχιστοποιήσει τα προβλήματα που δημιουργούν όσοι δεν ανταποκρίνονται στα καθήκοντά τους.

Στο ελληνικό δημόσιο είναι καταφανής η έλλειψη πολιτικής βούλησης για τα παραπάνω: Οι άξιοι χαρακτηρίζονται ως οι «μαλάκες» που βγάζουν το φίδι από την τρύπα, οι μέτριοι αφήνονται στην μοίρα τους, και οι ανάξιοι απολαμβάνουν ίσα δικαιώματα με όσους εργάζο-νται. Αφού η διοίκηση ποτέ δεν θέλησε να ασχοληθεί με την απόδοση των εργαζομένων, για να μην εκθέσει τα «δικά της παιδιά», είναι τουλάχιστον υποκριτικό να αναρωτιόμαστε, γιατί η απόδοση των ελληνικού Δημοσίου είναι η χειρότερη στην Ευρώπη. Πιθανότατα, εάν ανταλλάσσαμε τους Έλληνες δημόσιους υπαλλήλους με Γερ-μανούς, θα απέδιδαν εξαιρετικά στις νέες τους θέσεις, ενώ οι Γερμανοί θα «πάτωναν».

Εξ ίσου υποκριτική είναι η υπόθεση ότι για τα χάλια του Ελληνικού δημοσίου φταίνε

οι συνδικαλιστές: Κατ’ αρχάς οι συνδικαλιστές προέρχονται κυρίως από την ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, άρα είναι όψη του ίδιου νομίσματος που μετέτρεψε το ελληνικό δημόσιο σε κομματικό τσιφλίκι. Επιπλέον, τα τελευταία 30 χρόνια, έχουν ψηφιστεί και εφαρμοστεί τουλάχιστον 4 «εκ-παιδευτικές μεταρρυθμίσεις», ενάντια στην βούληση των συν-δικάτων. Το σημερινό σχολείο λοιπόν δεν λειτουργεί με τις επιλογές της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ, αλλά με τους κανονισμούς, τα βιβλία και τα προγράμματα του υπουργείου Παιδείας.

ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ;

Είναι αυτονόητο ότι μεγάλη πλειοψηφία των εκπαιδευτικών θα ήθελε καλύτερα σχολεία, καλύτερη επιστημονική στήριξη και καλύτερους συναδέλφους. Μόνο η αξιολόγηση σχολεί-ων και εκπαιδευτικών κάνει δυνατή την καταγραφή και την αντιμετώπιση ελλείψεων και προβλημάτων.

Ωστόσο η αξιολόγηση δεν υλοποιείται με υποδεκάμετρο. Η εκπαιδευτική και κοινωνική λειτουργία της τάξης είναι εξαι-ρετικά σύνθετες διαδικασίες, και είναι αδύνατον να αξιολογη-θούν χωρίς ευρύτερη συμφωνία για τον ρόλο του σχολείου στην κοινωνία. Είναι πρόσφατη η εποχή που « το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο». Ακόμα και σήμερα πολλοί γονείς αξιολογούν θετικά τον μεγάλο

όγκο δουλειάς για το σπίτι ή τις τιμωρίες. Ο διάλογος λοιπόν πρέπει να ξεκινήσει από το ρόλο του σχολείου, την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών προγραμ-μάτων και του εκπαιδευτικού υλικού. Εάν υπάρξει συναίνεση στις επιδιώξεις, τις μεθόδους και τα εργαλεία, υπάρχουν στην διεθνή βιβλιογραφία μέθοδοι για να αξιολογήσουμε ποια σχολεία και ποιοι εκπαιδευτικοί ανταποκρίνονται στους στόχους που θέσαμε, όχι για να καρατο-μήσουμε όσους υστερούν αλλά για να τους βοηθήσουμε.

Εδώ είναι επιβεβλημένη η «θετική διάκριση»: Ένα σχολείο στο Πέραμα, με χειρότερα αποτελέσματα από ένα σχολείο στο Ψυχικό, έχει μεγαλύτερη ανάγκη από οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους. Ανάλογα, ο ανεπαρκής εκπαιδευτικός έχει μεγαλύτερη ανάγκη στήριξης από τον ικανό.

ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ

Δυστυχώς, όταν ακούμε το υπουργείο να μιλάει για αξιο-λόγηση μας ζώνουν τα φίδια. Μέχρι σήμερα η λέξη χρησιμο-ποιήθηκε καταχρηστικά:

1.Άχρηστες διαδικασίες βαφτίστηκαν αξιολόγηση για να φαγωθούν ευρωπαϊκές επιδοτή-σεις. Φυλλάδια, «Σεμινάρια», «Ερωτηματολόγια» χρυσο-πληρώθηκαν, χωρίς κανείς να αξιοποιήσει τα όποια αποτελέ-σματα.

2.Δήθεν αξιολογήσεις χρησιμοποιούνται ως όχημα εξυπηρέτησης κομματικών πελατών σε βάρος πιο άξιων

Η ΧαμΕνΗ ΤιμΗ ΤΗΣ ΕκπαιΔΕυΤικΗΣ κοινοΤΗΤαΣ

συναδέλφων. Για παράδειγμα οι διευθυντές των σχολείων αξι-ολογούνται ανά τετραετία. Έχω ακούσει επιτυχόντες διευθυντές να σχολιάζουν αρνητικά «αξιο-λογητές» με λιγότερα προσόντα από τους αξιολογούμενους. Εξ αιτίας αυτής της διαδικασίας, κάθε 4 χρόνια γονείς και δάσκα-λοι περιμένουν με αγωνία, αν, από τους κριθέντες «άξιους», θα τους τύχει κάποιος πράγματι άξιος ή κάποιος ανεκδιήγητος.

Λόγω του φαύλου παρελ-θόντος, η ηγεσία του υπουργεί-ου δύσκολα πείθει για τις καλές της προθέσεις. Μετά το μνημό-νιο, φημολογείται ότι η «αξιολό-γηση» δεν θα αποσκοπεί στην βελτίωση αλλά σε μισθολογική στασιμότητα της πλειοψηφίας των εκπαιδευτικών. Δηλαδή όχι μόνο δεν θα μειώσει το χάσμα ανάμεσα στους ταλαντούχους και τους λιγότερο ικανούς, αλλά αντίθετα θα δημιουργήσει και μισθολογικό διαχωρισμό ανάμε-σα στους ελάχιστους «άξιους» και στην μεγάλη πλειοψηφία των «ανάξιων». Φανταστείτε μάλιστα τις διενέξεις στα σχο-λεία για το ποιος μαθηματικός πήρε το παιδί μας: Ο καλοπλη-ρωμένος ή ο κακοπληρωμένος. Ακόμα και στα ιδιωτικά εκπαι-δευτήρια ένα τέτοιο σενάριο θα ήταν εφιάλτης.

Αν σε αυτό τον επικείμενο εφιάλτη προστεθεί και η βεβαιό-τητα ότι οι «αξιολογητές» θα έχουν και κομματικά κριτήρια στην κρυφή τους ατζέντα, δεν χρειάζεται να απορούμε γιατί κανείς δεν εμπιστεύεται το υπουργείο ως «κριτή» του εκπαιδευτικού έργου.

Ο ΣΤΡΟΥΘΟΚΑ-ΜΗΛΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΩΝ

Η αναξιοπιστία όμως του υπουργείου δεν αίρει το γεγονός ότι η αξιολόγηση είναι επιβε-βλημένη.

Ακόμα και εκπαιδευτικοί συχνά διαμαρτύρονται για ανεπαρκείς ή προβληματικούς συναδέλφους. Στο σημερινό πλαίσιο, ούτε το συμβούλιο των καθηγητών, ούτε ο διευθυντής, ούτε το υπουργείο μπορούν να παρέμβουν για να βρεθεί λύση. Οι εξαιρέσεις ωστόσο στιγματί-ζουν ολόκληρο τον κλάδο και

κυρίως αφήνουν απροστάτευτα τα παιδιά. Μία ψυχολογική ή γνωστική στήριξη είναι αναγκαία για όσους είτε δεν θέλουν είτε δεν μπορούν να ανταποκριθούν στα καθήκοντά τους, αλλά σήμερα το πλαίσιο αυτό είναι ανύπαρκτο.

Στον βαθμό που το υπουρ-γείο είναι ανίκανο ή αναξιόπιστο να θεσμοθετήσει μία επιστη-μονικά αποδεκτή διαδικασία αξιολόγησης, θα έπρεπε οι ίδιες οι συνδικαλιστικές οργανώσεις να έχουν πάρει από καιρό την πρωτοβουλία για να προτείνουν και να οργανώσουν θεσμούς αξιολόγησης.

Ειδικότερα, το συγκεκριμένο ερωτηματολόγιο δεν αποτελεί Δούρειο Ίππο για την νομιμο-ποίηση οποιασδήποτε πονηρής πρωτοβουλίας του υπουργείου. Αντίθετα, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις θα έπρεπε να διοργανώσουν συζητήσεις μεταξύ των εκπαιδευτικών, για το εάν κάποιες ερωτήσεις δεν έχουν νόημα ή κάποιες άλλες κατευθύνουν την έκφραση των εκπαιδευτικών.

Η απάντηση στις πρω-τοβουλίες

του υπουργείου θα έπρεπε να εί-ναι εναλλακτικές προτάσεις και όχι στείρα άρνηση.

Με βάση τα παραπάνω, η στάση της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ είναι τουλάχιστον κοντόφθαλμη: Εκθέτει του εκπαιδευτικούς στα μάτια της κοινωνίας και, κυρίως, αφήνει την πρωτοβουλία των κινήσεων για μια ακόμα φορά στο υπουργείο Παιδείας, και το νομιμοποιεί στα μάτια της κοινής γνώμης για να προχωρήσει για μια ακόμα φορά σε απαράδεκτες ρυθμίσεις.

Αντί να αναδειχθεί η έλ-λειψη πολιτικής βούλησης του υπουργείου, για ουσιαστική και αντικειμενική αξιολόγηση, εμφα-νίζεται το υπουργείο ως φορέας κάθαρσης και οι εκπαιδευτικοί ως εκείνοι που την αρνούνται!

Τσιρώνης Γιάννης, Συντονιστής Θεματικής ΟμάδαςΠαιδείας των ΟΠ

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | οκΤωΒΡΙοΣ 201206 έργα&σία

Δ εν είναι συνηθισμένο ο πλέον υψη-λόβαθμος αξιωματού-

χος της Δικαιοσύνης να προβαί-νει ευθαρσώς στην ομολογία ότι εξωτερικές συνθήκες, ήτοι πολι-τικές, άρα και υποκειμενικές, οδηγούν σε μια διαφοροποιη-μένη, άρα εξίσου υποκειμενική, ερμηνεία του Συντάγματος.

Στο σημείο αυτό η δικαιο-σύνη αποδέχεται την αρχή του τέλους της ισονομίας. Σύμφωνα με τον Πρόεδρο, οι καιροί έχουν αλλάξει και απαιτούνται νέες σταθμίσεις εννόμων αγαθών. Η προστασία του περιβάλλοντος δεν λογίζεται πλέον ως απόλυτη, αλλά σταθμίζεται ad hoc με την ανάγκη για "ανάπτυξη", όπως αυτή γίνεται αντιληπτή από την κρατούσα νεοφιλελεύθερη πο-λιτική ιδεολογία. Η στροφή αυτή δικαιολογήθηκε από την ανάγκη ενίσχυσης της πιστοληπτικής αξι-οπιστίας της χώρας μας, δηλαδή της συμμόρφωσης της χώρας μας με τους δημοσιονομικούς της στόχους, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις των δανειστών της, και προκειμένου να συνεχίσουν τη χρηματοδότησή της. Έτσι, εκ του παραθύρου, η πιστοληπτική αξιοπιστία της χώρας αναγορεύ-τηκε σε ύψιστο δημόσιο συμ-φέρον, και στοιχίστηκε απέναντι στα συλλογικά αγαθά που ρητώς προστατεύει το σύνταγμα. Το σύ-νταγμα, σύμφωνα με τον πλέον αυθεντικό ερμηνευτή του, δεν είναι αυστηρό αλλά ελαστικό, το σύνταγμα -με άλλα λόγια- μπο-ρεί να είναι και με τον αστυφύ-λαξ και με τον χωροφύλαξ.

Τα "ατομικά" δικαιώ-ματα των μεγαλοκατα-θετών.

Τις ίδιες μέρες αποκα-λύφθηκε πως ένας άλλος -πρώην- ανώτατος δικαστι-κός λειτουργός, ο Ιωάννης Διώτης, την περίοδο που ήταν επικεφαλής του Σ.Δ.Ο.Ε., είχε στην κατοχή του μια λίστα με ονόματα Ελλήνων καταθετών στην Ελβετία, η οποία, όπως πίστευε, ήταν «μη νόμιμης προέλευσης» και ως εκ τούτου δεν θα μπορούσε να αποτελέ-σει αποδεικτικό στοιχείο, λόγο για τον οποίο δεν διενήργησε κανέναν έλεγχο σε σχέση με αυτήν. Σ' αυτό το σημείο, ο κύ-ριος Διώτης επικαλείται και τον κύριο Βενιζέλο, ο οποίος τότε ήταν υπουργός οικονομικών, που ομοίως, ενθυμούμενος την ιδιότητά του ως συνταγματο-λόγου, έδειξε να αποφαίνεται περί του μη νόμιμου χρήσης της συγκεκριμένης λίστας. Έχουμε λοιπόν, δυο ανθρώπους που έχουν εντρυφήσει στους νόμους και το σύνταγμα, οι οποίοι σε νέες, άσχετες με την ιδιότητα του νομικού, αρμοδιότητές τους, λειτούργησαν νομικά και όχι πο-λιτικά-εκτελεστικά, ως όφειλαν. Και οι δύο στην κατεύθυνση της προστασίας των προσωπικών δεδομένων των μεγαλοκα-ταθετών της Ελβετίας, όπως επιτάσσει, κατά την άποψή τους, το σύνταγμα.

Είναι, όμως, τα ονόμα-τα μεγαλοκαταθετών στην Ελβετία ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα; Αν οι καταθέσεις έγιναν μέσω του διατραπεζικού συστήματος, τότε δεν καλύ-

πτονται καν από το τραπεζικό απόρρητο, καθώς είναι διαρκώς στη διάθεση της Τράπεζας της Ελλάδος, που οφείλει να ελέγ-χει την προέλευσή τους και να αναφέρει οποιαδήποτε ύποπτη συναλλαγή. Αν οι καταθέσεις στην Ελβετία έγιναν με μετρητά, τότε αυτοδικαίως μπορούν να δεσμευτούν, μέσω της δικαστι-κής συνδρομής, ως προϊόντα ξεπλύματος βρώμικου χρήμα-τος. Αν μη τι άλλο, θα έπρεπε να αιτιολογηθεί πειστικά γιατί τα στοιχεία της λίστας Λαγκάρντ είναι περισσότερο "ευαίσθητα" προσωπικά δεδομένα από τις εικόνες των συλληφθέντων σε πρόσφατη διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας, καθώς και γιατί η Αρχή που είναι αρμόδια για την διερεύνηση των εισοδη-μάτων των Ελλήνων δεν πρέπει να έχει ελεύθερη πρόσβαση στα οικονομικά τους στοιχεία.

Το χρέος στους δανει-στές και το χρέος στις επόμενες γενιές.

Κάπου εδώ εντείνεται ο προβληματισμός σε σχέση με το "νέο" ύψιστο δημόσιο συμφέ-ρον, αυτό της πιστοληπτικής αξιοπιστίας της χώρας. Σαν να μην έφτανε το ότι η καινοφανής έννοια του δημόσιου συμφέ-ροντος ανατρέπει ταχύτατα τα συλλογικά κεκτημένα και παραμερίζει τα συλλογικά αγαθά, σαν να μην έφτανε ότι η προτεραιότητα στην πιστο-ληπτική αξιοπιστία της χώρας εκτρέπει την ίδια την αποστολή του κράτους, από την προστασία της κοινωνίας στην προστασία των συμφερόντων των εξωτε-ρικών δανειστών του, αίφνης η

Η ΔΗμιουργικΗ ΕπικλΗΣΗ Του ΣυνΤαγμαΤοΣ

πιστοληπτική αξιοπιστία λησμο-νείται όταν έχουμε να κάνουμε με τα ατομικά δικαιώματα μιας συγκεκριμένης ομάδας πολιτών, αυτής των μεγαλοκαταθετών του εξωτερικού. Την στιγμή που οι φοροδοτικές υποχρε-ώσεις απειλούν την επιβίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ελλήνων και ο φόρος έχει χάσει την άλλοτε πρωταρχική λειτουργία του να χρηματοδοτεί το κοινωνικό κράτος, η δυνατό-τητα ουσιαστικής διερεύνησης των γκρίζων περιουσιών που, μάλιστα, φυγαδεύτηκαν και στο εξωτερικό, φαντάζει αδιανόητη στους αρμόδιους. Κι ενώ το πολιτικό σύστημα έχει χρεοκο-πήσει, στο κύκνειο άσμα του χρησιμοποιεί όλη την εξουσία

του, για να προστατεύσει την υψηλή πελατεία του, αφήνοντας ακόμα περισσότερο έδαφος στον ολοκληρωτισμό που, δυστυχώς, δεν εκπροσωπείται μόνο θεαμα-τικά στα έδρανα της Βουλής.

Κι επανέρχομαι στα λόγια του προέδρου του Συμβου-λίου της Επικρατείας πως το σύνταγμα δεν είναι άκαμπτο. Ωστόσο, η πρωταρχική λειτουρ-γία ενός ευρωπαϊκού κράτους είναι η προστασία της αξίας του ανθρώπου. Σε μια χώρα που βράζει και σε μια κοινωνία που στενάζει κάτω από σκληρά μέτρα, ένας από τους τελευ-ταίους δεσμούς του πολίτη με το κράτος είναι η αίσθηση της ισονομίας. Έτσι, στους καιρούς

της κρίσης, η Δικαιοσύνη έχει χρέος περισσότερο από ποτέ να μην είναι υποκειμενική, αλλά να είναι το ανάχωμα που θα εξα-σφαλίσει πως υπάρχουν ακόμα αρχές που πρέπει να υπηρε-τούνται απαρέγκλιτα. Ειδικά όταν πρόκειται για αγαθά που αποτελούν την παρακαταθήκη μας στις επόμενες γενεές, όπως το περιβάλλον και η κοινωνική δικαιοσύνη, το ζητούμενο από τους δικαστικούς λειτουργούς είναι να μην είναι ελαστικοί. Για το γεγονός ότι κινούμαστε στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση, οι ευθύνες των εκπροσώπων του πολιτικού συστήματος, όπως και της Δικαιοσύνης, φοβάμαι πως θα κριθούν από την Ιστορία.

αποκαλυψΗ βομβα για Το γΕνΕΤικα ΤροποποιΗμΕνο καλαμποκι.

Ακόμα και αυτή η βαρύγδουπη έκφραση δε φτάνει να περιγράψει τη σοβαρότητα της κατάστασης με τα γενε-τικά τροποποιημένα προϊόντα.

Ό πως αποκάλυψε την 19η Σεπτεμβρίου το αμερικάνικο περιοδικό «food and chemical toxicology», μετά από έρευνες 2 χρόνων, σε συνθήκες πολύ δύσκολες και σε καθεστώς σχεδόν καταζητούμενων, Γάλλοι επιστήμονες

υπό την καθοδήγηση του Γάλλου επιστήμονα Gilles – Eric Séralini, καθηγητή μοριακής βιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Caen, αποκάλυ-ψαν επισήμως την επικινδυνότητα του μεταλλαγμένου καλαμποκιού. Πειράματα που έγιναν σε αρουραίους που τρέφονταν επί δύο χρόνια με μεταλλαγμένο καλαμπόκι απέδειξαν ότι το γενετικά τροποποιημέ-νο καλαμπόκι είναι βαριά τοξικό και πολύ συχνά θανατηφόρο. Αβά-σταχτη αλήθεια για την αμερικανική πολυεθνική εταιρεία Monsanto, που αποτελεί πνευματικό κάτοχο και πωλητή των σπόρων γενετικά τροποποιημένου καλαμποκιού με κωδικό OGM NK 603.

Ήδη μετά από ένα χρόνο χρήσης του εν λόγω καλαμποκιού σε διακόσιους αρουραίους, είχαμε ως αποτέλεσμα μία εκατόμβη, δήλω-σε ο καθηγητής Séralini. Το σύνολο των αρουραίων που εκτράφησαν με το τροποποιημένο καλαμπόκι εμφάνισαν βαριές παθολογίες στο 13ο μήνα του πειράματος. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι στα θηλυκά του είδους, αυτό μεταφράστηκε συχνά σε όγκους στους μαστούς που έφτασαν μερικές φορές ίσα με το 25% του βάρους τους. Τα αρσενικά από την άλλη πλευρά επλήγησαν κυρίως σε όργανα που έχουν ως λειτουργία να καθαρίζουν τον οργανισμό, το συκώτι και τους νεφρούς. Συγκλονιστικότερο όλων είναι ότι οι αρουραίοι που δεν τρέφονταν με τροποποιημένο καλαμπόκι κινδυνεύουν τρεις φορές λιγότερο από καρκίνο, ανεξαρτήτως φύλου. Άλλωστε, οι καρκινογε-

νέσεις εμφανίζονται είκοσι μήνες νωρίτερα στα αρσενικά που τρέφο-νται με ΓΤΟ και τρεις μήνες πιο νωρίς στα θηλυκά, σε σχέση με τους αρουραίους που δεν έχουν τραφεί με ΓΤΟ. Βεβαίως το χρονικό αυτό διάστημα είναι πολύ σημαντικό εάν σκεφθεί κανείς ότι οι αρουραίοι ζουν 2 χρόνια κατά μέσο όρο.

Αυτό πρακτικά σημαίνει για τον άνθρωπο περίπου 40 χρόνια ζωής λιγότερα. Το συμπέρασμα είναι

συγκλονιστικό.

Οι αποκαλύψεις αποτελούν μία βόμβα οικονομική, κοινωνική, κοινωνιολογική, βιομηχανική και κυρίως οικολογική. Τα Γενετικά Τροποποιημένα Τρόφιμα είναι δηλητήριο. O διατροφικός πόλεμος έχει ήδη ξεκινήσει. Θα νικήσει ο άνθρωπος και το περιβάλλον ή τα κέρδη;

Για να πάτε πιο μακριά:Corinne Lepage, « La vérité sur les OGM, c’est notre affaire », Edition Charles Léopold mayerNouvel Observateur, le 20-09-2012.

17-10-2012Λογγινίδης ΠαναγιώτηςΔικηγόρος-μέλος του ΠΣ των ΟΠ

Πρωταρχική λειτουργία ενός ευρωπαϊκού κράτους είναι η προστασία της αξίας του ανθρώπου. Σε μια χώρα που βράζει και σε μια κοινωνία που στενάζει κάτω από σκληρά μέτρα, ένας από τους τελευταίους δεσμούς του πολίτη με το κράτος είναι η αίσθηση της ισονομίας.

Ελεάννα Ιωαννίδου, δικηγόρος, μέλος των Οικολόγων Πράσινων

(Συνέχεια από το πρωτοσέλιδο)

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | οκΤωΒΡΙοΣ 2012έργα&σία 07

ΣΤΗν αναμΠουμΠουλαο λυΚοΣ χαΙρΕΤαΙ!

Στο άρθρο της δικηγόρου και μέλους των Οικολόγων Πράσινων Ελεάννας Ιωαννίδου «Η δημιουργική επίκληση του Συντάγματος», μεταφέρεται η αίσθηση που αποκόμισε από την ομιλία του προέ-δρου του Συμβουλίου της Επικρατείας, Κωνσταντίνου Μενουδάκου, σε εκδήλωση του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης, όπου ο κ. Μενουδάκος επικαλείται το έκτακτο των καταστάσεων που ζούμε ως αιτία της «νέας ανάγνωσης», από το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο, του Συντάγματος και της νομοθεσίας που προστατεύει το περιβάλλον, το πολυτιμότερο από τα συλλογικά αγαθά.

Σύμφωνα με την Ελ. Ιωαννίδου «Στο σημείο αυτό η δικαιοσύνη αποδέχεται την αρχή του τέλους της ισονομίας. Σύμφωνα με τον Πρόεδρο, οι καιροί έχουν αλλάξει και απαιτούνται νέες σταθμίσεις έννομων αγαθών. Η προστασία του περιβάλλοντος δεν λογίζεται πλέον ως απόλυτη, αλλά σταθμίζεται ad hoc με την ανάγκη για «ανάπτυξη», όπως αυτή γίνεται αντιληπτή από την κρατούσα νεοφι-λελεύθερη πολιτική ιδεολογία. Η στροφή αυτή δικαιολογήθηκε από την ανάγκη ενίσχυσης της πιστοληπτικής αξιοπιστίας της χώρας μας, δηλαδή της συμμόρφωσης της χώρας μας με τους δημοσιονομικούς της στόχους, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις των δανειστών της, και προκειμένου να συνεχίσουν τη χρηματοδότησή της.»

Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ στη Χαλκιδική ξεκινά η υλοποίηση της επένδυσης της εταιρίας Ελληνικός Χρυσός, με απαράδεκτες μεθόδους επηρεασμού, εκβιασμού, προβοκάτσιας αλλά και βίας, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα πρόσκαιρα συμφέροντα της εταιρίας, καταστρέφοντας το αρχέγονο δάσος στις Σκουριές, τα υπόγεια νερά και υποσκάπτοντας το μέλλον της περιοχής και των επόμενων γενεών.

Την ίδια περίοδο ολοκληρώνεται στα νησιά μας η διαδικασία «διαβούλευσης» για την εγκατάσταση 353 ανεμογεννητριών σε Λέσβο, Χίο και Λήμνο, από την εταιρεία Rokas- Ibedrola, και αναμένουμε τη συζήτηση του θέματος στο προσεχές Περιφερειακό Συμβούλιο. Μια επένδυση που, σύμφωνα με πολλές υπηρεσίες, πα-νεπιστημιακούς, επιστήμονες, συλλόγους αλλά και το Δήμο Λήμνου, ξεπερνά τα όρια των νησιών μας και έχει πολλαπλές επιπτώσεις με οικονομικές, κοινωνικές αλλά και περιβαλλοντικές διαστάσεις.

Από κάποιους η επένδυση εμφανίζεται ως «σωτήρια» ενώ ακό-μα παραμένει ενεργή η σελίδα της Νομαρχίας Λέσβου μέσα από την περιφέρεια Βορείου Αιγαίου όπου σημειώνεται ότι: «Η προστασία της Λεσβιακής φύσης είναι σήμερα επιτακτικότερη από κάθε άλλη φορά ενάντια στους κινδύνους που απειλούν την πλούσια χλωρίδα της, όπως είναι η διάνοιξη δρόμων, η δόμηση, η κακώς εννοού-μενη τουριστική ανάπτυξη, η αποξήρανση και οικοπεδοποίηση υγροτόπων, η μετατροπή των κορυφών σε “δάση” κεραιών και ΑΠΕ κάθε είδους, οι πυρκαγιές και η υπερβολική βόσκηση ορισμένων περιοχών.» Θα είχε πολύ ενδιαφέρον να ακούσουμε την άποψη του περιφερειάρχη κ. Γιακαλή ή του βουλευτή και πρώην νομάρχη κ. Βογιατζή για αυτή την παράγραφο, και ελπίζουμε στο προσεχές πε-

ριφερειακό συμβούλιο να μάθουμε τι τους έκανε να παρεκκλίνουν από τη θέση τους αυτή.

Η διαπίστωση του Προέδρου του ΣτΕ έχει πολύ ενδιαφέρον καθώς αποκαλύπτεται ότι και σε νομικό επίπεδο η έκπτωση αξιών σε σχέση με την περιβαλλοντική προστασία γίνεται πλέον απρο-κάλυπτα. Αυτό ήταν κάτι που σε πολιτικό επίπεδο, εδώ και καιρό, αυτό ήταν πολύ εμφανές, ιδιαίτερα στους λειτουργούς της τοπικής αυτοδιοίκησης των νησιών μας. Πόσες και πόσες φορές δεν ακού-σαμε το χιλιοειπωμένο, «και εμείς αγαπάμε το περιβάλλον αλλά υπάρχουν άλλες προτεραιότητες» (για σκουπίδια, άναρχη δόμηση, απόβλητα τυροκομείων, παράνομα λατομεία κλπ τώρα πλέον και για τις βιομηχανικές ανανεώσιμες μεγάλης κλίμακας).

Καθώς οι πολίτες έχουν χάσει εδώ και καιρό την εμπιστοσύ-νη τους στο πολιτικό σύστημα, χάνουν και την εμπιστοσύνη τους στη δικαιοσύνη. Σε συνέπεια αυτού του γεγονότος ο κάθε πολίτης αισθάνεται ότι είναι ανυπεράσπιστος και δεν μπορεί να αντιδράσει με κανένα άλλο τρόπο, οδηγούμενος σε έναν φαύλο κύκλο βίας (επεισόδια σε Χαλκιδική). Την ίδια ώρα η Χρυσή Αυγή παρουσιά-ζεται ως 3ο κόμμα στις δημοσκοπήσεις και τα μέλη της αποφασί-ζουν να πάρουν το νόμο στα χέρια τους, θεωρώντας ότι πρέπει να τραμπουκίζουν χρησιμοποιώντας όρους αυτοδικίας, εφαρμόζοντας πογκρόμ και ρατσιστικές διώξεις σε όλη τη χώρα. Εκεί θέλουν κά-ποιοι να οδηγήσουν τα πράγματα; Και ποιος επωφελείται από αυτές τις κοινωνικές συγκρούσεις;

Το ζήτημα είναι ξεκάθαρα θεσμικό και βαθιά πολιτικό. Αν περιμένουμε από οργανωμένες ομάδες να λύσουν τα προβλήματα της κοινωνίας, και μάλιστα με το δικό τους "περί δικαίου" αίσθημα, υποκαθιστώντας την αστυνομία και την δικαιοσύνη, τότε ο νεοφιλε-λευθερισμός συναντάται επικίνδυνα με τον φασισμό, και μάλιστα σε συνθήκες κρίσης. Έτσι η κοινωνική προστασία πεθαίνει συγχρόνως με τη δημοκρατία που έχει ήδη ροκανίσει το κλαδί όπου καθόταν. Είναι προφανές πλέον ότι οι κυβερνώντες αφήνουν τον κοινωνικό αυτοματισμό να λειτουργήσει, γιατί έτσι στρέφουν τη μία κοινωνική ομάδα ενάντια στην άλλη, και είναι ευκολότερο να περάσουν τα άδικα και επώδυνα μέτρα τους μέσα στο γενικευμένο κλίμα ανομίας και παρακμής. Μέχρι τώρα μιλάγαμε για κρίση οικονομική και κοινωνική, και φοβάμαι πλέον ότι αντιμετωπίζουμε πλέον κρίση του πολιτεύματος και της συνταγματικής νομιμότητας. Είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να κρυβόμαστε άλλο πίσω από το δάχτυλο μας, και πρέπει όλοι, πολίτες, φορείς αλλά και κόμματα, να πάρουμε θέση και να αναλάβουμε επιτέλους τις ευθύνες που μας αναλογούν, διαισθανόμενοι τη σοβαρότητα και τον κίνδυνο για τη χώρα.

O Μιχάλης Μπάκας είναι Περιβαλλοντολόγος, ΜΔΕ στην Περι-βαλλοντική Πολιτική και Διαχείριση, Γραμματέας της Περιφερειακής Οργάνωσης Βορείου Αιγαίου των Οικολόγων Πράσινων.

Από την οικονομική και κοινωνική κρίση σε κρίση πολιτεύματος και συνταγματικής νομιμότητας

4 οκΤωβριου, παγκόσμια Hμέρα των ζώων

ή

παγκόσμια Ημέρα υποκρισίας...

Τα εμπορευματοποιούμε, τα τεμαχίζουμε, τα καταβρο-χθίζουμε, τα φυλακίζουμε, τα βασανίζουμε, θεαματο-ποιούμε τη ζωή τους... Αυτά και άλλα πολλά παθαίνουν τα ζώα από εμάς τα μεγάλα ανθρωπάκια.

Στα σφαγεία, σε χρόνο ρεκόρ, ζωντανά και αμέρι-μνα πλάσματα σφαγιάζονται και μετατρέπονται σε τερψι-λαρύγγια για να τέρψουν το λάρυγγά μας και να ικανο-ποιήσουν την κοιλιοδουλεία μας. Να την ντερλικώσουμε όπως λέμε.

Στους ζωολογικούς κήπους ή επί το κομψότε-ρο στα ζωολογικά πάρκα, φυλακίζονται δια βίου για να σκοτώνουν την ώρα τους τα ανθρωπάκια και τα παιδιά τους, χαζεύοντας και μασου-λώντας το κατιτίς τους.

Στα ερευνητικά εργαστή-ρια, εκεί πια είναι η κόλαση επί της γης, τραβούν των παθών τους τον τάραχο. Θυσιάζονται για εμάς όπως λέμε υποκριτικά. Μα δε

θυσιάζονται, εμείς είμαστε που τα θυσιάζουμε, ετσιθε-ληματικά...

Αν και σαν είδος είμαστε μικρόσωμοι, έχουμε τη φο-βερή ικανότητα να βασανί-ζουμε τα άλλα ζώα και τους ομοίους μας με φοβερή ευ-ρηματικότητα. Είμαστε όμως και πολύ γενναιόδωροι και γι αυτό και τους παραχωρήσα-με μια ολόκληρη παγκόσμια ημέρα!! Και όχι μόνον αυτό, τους δώσαμε κιόλας έναν προστάτη Άγιο, τον Άγιο Φρα-γκίσκο της Ασίζης! Μόνο που ο Άγιος Φραγκίσκος έβγαλε το μανδύα του και τον έδωσε για να σώσει μερικά προ-βατάκια που πήγαιναν για σφαγή, ενώ εμείς δίνουμε το μανδύα μας για να τα φάμε....

Δυστυχώς ούτε ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης ούτε ο Άγιος Μόδεστος, ο προστάτης των κοπαδιών μπορεί να τα σώσει από την αδηφαγία μας..

Για την ΠΟ.ΦΥ.ΖΩΡόζα Μηνακούλη, μέλος του ΠΣ των ΟΠ

του Μιχάλη Μπάκα

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | οκΤωΒΡΙοΣ 2012 αφιέρωμα Αχελώος08

Σ τόχος της ημερίδας ήταν να φέρει κοντά επιστήμονες και πολιτικούς με διαφορετικές απόψεις για να συζητήσουν δημιουργικά γύρω από το ζήτημα, ενώ αφορμή της

αποτέλεσαν τόσο οι νέες εξελίξεις γύρω με τις απαντήσεις του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων, όσο και η συζήτηση για τα διαχειριστι-κά σχέδια των λεκανών απορροής που συζητιό-νται αυτή την περίοδο. Βασικό συμπέρασμα της ημερίδας ήταν η ανάγκη για ορθολογική διαχείριση των νερών στο πλαίσιο μιας νέας στρατηγικής για την γεωργία στη Θεσσαλία, προς όφελος των γε-ωργών, των καταναλωτών και του περιβάλλοντος, λαμβάνοντας υπόψη και τις τάσεις της νέας Κοινής Αγροτικής Πολιτικής.

Βασικοί εισηγητές στην πολύ πετυχημένη και γόνιμη συζήτηση ήταν οι:

Νικήτας Μυλόπουλος, Αναπληρωτής Καθη-γητής Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, «Η Θεσσαλική λειψυδρία και οι εμμονές μας»

Κίμων Χατζημπίρος, Αναπληρωτής Καθηγη-τής ΕΜΠ, «Η εκτροπή του Αχελώου ως προσπάθεια "διόρθωσης της φύσης"»

Ντίνος Διαμάντος, Πρόεδρος ΤΕΕ Κεντρικής Δυτικής Θεσσαλίας, «Αχελώος, ένα ποτάμι που οι πηγές και οι εκβολές του ενώνει, δεν πρέπει να χω-ρίζει - με καθαρό βλέμμα στο αύριο»

Σπύρος Δανέλης, Ευρωβουλευτής ΠΑΣΟΚ, «Η εκτροπή του Αχελώου, μια ιστορία υβριστικής περι-φρόνησης της πραγματικότητας»

Νίκη Φούντα, Βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας ΔΗΜΑΡ, «Εκτροπή Αχελώου : ανεύθυνες πολιτικές αποφάσεις και ιστορία πόλωσης; Όχι πια»

Γιώργος Χονδρός, Μέλος Γραμματείας Τομέα Περιβάλλοντος ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ, «Αχελώος: το τέλος ενός μύθου»

Νίκος Χρυσόγελος, Ευρωβουλευτής των Οι-κολόγων Πράσινων, «Ευρωπαϊκή Πολιτική για το νερό, τη γεωργία και τη βιωσιμότητα της υπαίθρου και οι θέσεις του Ευρωκοινοβουλίου και των Πρά-σινων».

Στην ημερίδα συμμετείχαν επίσης ο Θωμάς Ψύρρας, βουλευτής Λάρισας της ΔΗΜΑΡ, ο Γιώργος Κυρίτσης, βουλευτής Τρικάλων της ΔΗΜΑΡ, ο Ρίζος Κομίτσας, πρόεδρος ΠΕΔ - Δήμαρχος Κιλελέρ, ο Άρης Γαλάτος, Αντιδήμαρχος πρασίνου Δήμου Λα-ρισαίων. Χαιρετισμούς έκαναν ο Κώστας Κούτσικος, Συντονιστής της ΠΚ Λάρισας των Οικολόγων Πρά-σινων, ο Γιώργος Τσέκος, Συντονιστής της Εκτελε-στικής Γραμματείας των Οικολόγων Πράσινων, ενώ

χαιρετισμό απέστειλαν και ο Φίλιππος Σαχινίδης βουλευτής Λάρισας του ΠΑΣΟΚ και η Ρένα Καραλα-ριώτου Αντιπεριφερειάρχης Λάρισας.

Μετά την ολοκλήρωση των εισηγήσεων έγινε διάλογος μέσα από ερωτήσεις και τοποθετήσεις των πολιτών όπου εκφράσθηκαν όλες οι απόψεις ενώ σύντομη παρέμβαση έκανε και ο Αλ. Μπέλεσης παρουσιάζοντας στοιχεία για την κατάσταση των υδάτων σε κάθε ζώνη της Θεσσαλίας.

Ο Νίκος Χρυσόγελος δήλωσε σχετικά: «Είναι αναγκαίο να μιλήσουμε τη γλώσσα της αλήθειας για την κατάσταση των νερών στη Θεσσαλία, και κυρίως να βρούμε ρεαλιστικές και βιώσιμες λύσεις προς όφελος των αγροτών και του περιβάλλοντος. Η σημερινή συζήτηση ήταν μια καλή αρχή και ανέ-δειξε την ανάγκη συμμόρφωσης με τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες, στη λογική της διαχείρισης της ζήτησης, της εξοικονόμησης νερού και της αναδιάρθρωσης των καλλιεργειών. Η εκτροπή δεν είναι η λύση. Πρέπει να δούμε αναλυτικά τι πραγματικά μένει στους γεωργούς μετά τη χρήση εισαγόμενων φυ-τοφαρμάκων, λιπασμάτων, και σπόρων καθώς και του κόστους της ενέργειας για άντληση του νερού από τόσο μεγάλα βάθη, δηλαδή τα έσοδα των γε-ωργών σε σχέση με τις συνολικές δαπάνες τους στο πλαίσιο του σημερινού μοντέλου. Πρέπει επίσης να δούμε αναλυτικά την πραγματική κατανάλωση νε-ρού ανά καλλιέργεια, ανά περιοχή και ανά καλλιερ-γητική πρακτική. Αξιολογώντας τέτοια επιστημονι-κά στοιχεία, θα μπορέσουμε να προσεγγίσουμε πιο ολοκληρωμένα τις απαιτούμενες αλλαγές και σε καλλιέργειες και σε καλλιεργητικές πρακτικές. Έτσι θα μπορούσε να αποδειχτεί ότι ακόμα και ξερικές ή άλλες καλλιέργειες που σήμερα μοιάζουν ασύμ-φορες, θεωρώντας δεδομένες τις σημερινές πρα-κτικές, θα μπορούσαν να είναι πιο αποδοτικές για τους γεωργούς, αν στηριχθούν από πολιτικές που επιτυγχάνουν μείωση της εξάρτησης από το πετρέ-λαιο, μείωση των δαπανών για άρδευση και ακριβή άντληση του νερού από μεγάλα βάθη, μείωση των δαπανών και των ποσοτήτων χημικών λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων.»

ΑΝΑΛΥΤΙΚΑ:

Ο Νικήτας Μυλόπουλος, Αναπληρωτής Καθη-γητής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, εξήγησε ότι το έργο της εκτροπής του Αχελώου λειτούργησε στο παρελθόν ως η μεγάλη, μυθικών διαστάσεων υπόσχεση, πάνω στην οποία στηρίχτηκε ιδεολογικά η αδιέξοδη αγροτική ανάπτυξη στη Θεσσαλία. Σήμε-ρα όμως τόνισε ότι το συγκεκριμένο έργο, όπως και τα παρόμοια γιγάντια υδραυλικά έργα παγκοσμίως, έχει ξεπεραστεί, τόσο ως φορέας μίας παρελθού-σας πολιτικής αντίληψης για το περιβάλλον και την ανάπτυξη, όσο όμως και από τα ίδια τα στοιχεία. Αν

Του Κωνσταντίνου Κούτσικου

Το μΕλλον ΤΗΣ θΕΣΣαλιαΣ και Η

ΕκΤροπΗ Του αΧΕλωου

Το μέλλον της Θεσσαλίας και η εκτροπή του Αχελώου ήταν το κεντρικό θέμα της ημερίδας που διοργάνωσαν στη Λάρισα η οργάνωση των Οικολόγων Πράσινων στην περιοχή σε συνεργασία με τη Θεματική Ομάδα Περιβάλλοντος και με τη συμ-μετοχή του ευρωβουλευτή των Οικολόγων Πράσινων Νίκου Χρυσόγελου.

υπάρχει λύση στο αδιέξοδο, αυτή δεν μπορεί παρά να αφορά συντονισμένες παρεμβάσεις και έργα ήπιου χαρακτήρα, με στόχο την προσαρμογή της ανάπτυξης στη φέρουσα ικανότητα του οικοσυστή-ματος.

Ο Κίμων Χατζημπίρος, Αναπληρωτής Καθηγη-τής του ΕΜΠ, υπογράμμισε ότι τα έργα εκτροπής του Αχελώου έχουν ήδη προκαλέσει μη αναστρέ-ψιμη υποβάθμιση του φυσικού και πολιτιστικού τοπίου μιας ευρείας ορεινής περιοχής. Ως σχέδιο διαχείρισης υδατικών πόρων αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή. Υπάρχει εκτεταμένη έλλειψη των πολυσύνθετων υδρολογικών, οικολογικών, περι-βαλλοντικών, κοινωνικών, οικονομικών, πολιτιστι-κών και λοιπών δεδομένων που θα μπορούσαν να υποστηρίξουν σοβαρές μελέτες. Οι αξεπέραστες εκ-κρεμότητες ως προς την χρηματοδότηση, τις κοινω-νικές αντιδράσεις, την αγροτική πολιτική, την εφαρ-μογή του νομικού καθεστώτος, τις δυσλειτουργίες των μηχανισμών κ.λ.π. επιμηκύνουν επ' αόριστον τη διάρκεια εκτέλεσης του σχεδίου, ακυρώνοντας ουσιαστικά την όποια χρησιμότητα μπορεί να είχε την εποχή που ξεκίνησε.

Ο Ντίνος Διαμάντος, Πρόεδρος του ΤΕΕ Κεντρι-κής Δυτικής Θεσσαλίας, είχε άλλη άποψη. Θεωρεί ότι απομένουν να γίνουν λίγα για την ολοκλήρωση

Ποια θα ήταν η λύση για τη Θεσσαλία αν δεν υπήρχε ο Αχελώος; Με αυτή την οπτική θα έπρεπε να σχεδιάζουμε, γιατί τα ποτάμια δεν εί-ναι αγωγοί νερού αλλά οικοσυστήματα που παί-ζουν πολλαπλό ρόλο για το κλίμα, την προστασία των παράκτιων περιο-χών, τη ζωή σε ευρύτα-

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | οκΤωΒΡΙοΣ 2012 09αφιέρωμα Αχελώοςτων έργων της εκτροπής του Αχελώου. Η ΕΕ κατη-γορηματικά, στην θεσμική της τεκμηρίωση και στην στρατηγική περιβαλλοντική πολιτική της, θεωρεί το νερό και την εξ' αυτού παραγόμενη ενέργεια, καθα-ρή και ανανεώσιμη. Οι ταμιευτήρες εξελίσσονται σε σημαντικούς υγροβιότοπους, με πλούσια χλωρίδα και πανίδα αλλά και με σημαντικές αναπτυξιακές δυνατότητες ήπιας μορφής. Με το Αχελώο θα ικα-νοποιηθεί ο στόχος της «Πράσινης βίβλου» της ΕΕ (οδηγία 2001/77) για παραγωγή ΗΕ από ΑΠΕ σε ποσοστό 20% μέχρι το 2020 (από 8,6% το 1997), θα ενισχυθεί η ενεργειακή αυτονομία της χώρας, η μη εξάρτησή της από πυρηνικούς και Λιγνιτικούς σταθμούς των Βαλκανίων και η μη οικονομική της αφαίμαξη. Επίσης είπε ότι είναι δεδομένη η «έλλει-ψη» στο υδατικό ισοζύγιο της Θεσσαλίας. Και στο παρελθόν και σήμερα, με επικαιροποιημένα στοι-χεία, ακόμα και με τη «μετριοπαθή» εκδοχή των «Σχεδίων Διαχείρισης» που είναι προς έγκριση και, σύμφωνα με αυτά, απαιτείται μεταφορά νερού περί των 250 εκ m3, η Θεσσαλία πρέπει, όχι απλά να μει-ώσει τα 2,5 εκ περίπου πλήρως ή μερικώς αρδευ-όμενα στρέμματα σήμερα, σε 1,5 εκ περίπου, αλλά και να λύσει ταυτόχρονα το κορυφαίο ζήτημα της ύδρευσης αλλά και του εμπλουτισμού των επιφα-νειακών και υπόγειων υδατικών υποδοχέων, ώστε να πληρούν τους κανόνες οικολογικής παροχής και υγιεινής των υδάτων, που η οδηγία 2000/60 -και η προσαρμοσμένη σ' αυτήν Εθνική νομοθεσία- έχει θεσπίσει. Η αναγκαιότητα για εξοικονόμηση νερού και αλλαγή νοοτροπιών που τίθενται από κάθε πλευρά, δεν αλλάζει την αναγκαιότητα κάλυψης του ελλείμματος. Δεν πρέπει να φρενάρουμε τον δυναμισμό της Γεωργίας, υποκύπτοντας σε δογμα-τικές και ατεκμηρίωτες αντιλήψεις. Τέλος, έχει απο-δειχθεί εδώ και πολλά χρόνια ότι είναι απολύτως αναγκαία η δημιουργία μιας «ενιαίας διοίκησης» των έργων διαχείρισης των Π.Ε. στην Θεσσαλία, που θα αποτελέσει την μετεξέλιξη του αναποτελεσματι-κού και γραφειοκρατικού υφιστάμενου διοικητικού συστήματος με την «πανσπερμία φορέων» που, όσες φιλότιμες προσπάθειες και να καταβάλλονται, αναδεικνύεται τελικά αναποτελεσματικό.

Ο Σπύρος Δανέλης, ευρωβουλευτής του ΠΑ-ΣΟΚ, επικεντρώθηκε στη σημασία που έχει η ορθο-λογική διαχείριση των πόρων και η προστασία τους για την εξασφάλιση μιας ανάπτυξης γεωργικής που να μπορεί να διατηρηθεί μακροπρόθεσμα, να είναι δηλαδή βιώσιμη. Το νερό, ως αποτέλεσμα μιας πά-γιας πολιτικής που αρνείται να περάσει το πραγμα-τικό του κόστος στην τιμολόγηση της κατανάλωσης για γεωργικές δραστηριότητες, έχει γίνει αντικεί-μενο ανεύθυνης διαχείρισης και κατασπατάλησης. Σήμερα, που το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής είναι διογκούμενο και απειλητικό, θα έπρεπε να είναι μέλημα όλων μας να καταπολεμήσουμε την αντίληψη της ανέξοδης και ανεύθυνης χρήσης του αντί να εξακολουθούμε να μιλάμε για παρεμβάσεις περαιτέρω αφαίμαξής του, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για την εξυπηρέτηση καλλιεργειών που δεν εξυπη-ρετούν τους σημερινούς και μελλοντικούς στόχους της Κοινής Γεωργικής Πολιτικής.

Η Νίκη Φούντα, βουλευτής της ΔΗΜΑΡ από την Αιτωλοακαρνανία, τόνισε τη σημασία του να απο-φασίσουμε πολιτικά τι θέλουμε για τη Θεσσαλία. Γιατί όλο και πιο συχνά λέμε ότι η ανάπτυξη πρέπει να βασιστεί στην πρωτογενή παραγωγή, αλλά δεν έχουμε αποφασίσει το πώς θα έχουμε τα βέλτιστα δυνατά αποτελέσματα, το τι ακριβώς θα καλλιεργή-σουμε και επομένως τι ποσότητες υδάτινων πόρων χρειαζόμαστε, βάζοντας σε πρώτο πλάνο τον παρά-γοντα περιβάλλον. Η ΔΗΜΑΡ ήταν και είναι αντίθετη στην εκτροπή. Είναι αντίθετη στη μεταφορά νερών από τη μια στην άλλη λεκάνη απορροής. Με απλά λόγια, όμως, υπάρχει το δεδομένο που προαναφέρ-θηκε : ήδη έχουν δοθεί πολλά εκατομμύρια ευρώ, ήδη έπεσαν εκατομμύρια τόνοι τσιμέντου στη Με-σοχώρα και τη Συκιά, ήδη είναι σχεδόν έτοιμα έργα που ρημάζουν πάνω στον Αχελώο. Αυτά δεν είναι δυνατό ούτε να τα ανατινάξουμε, ειδικά μέσα στις τωρινές συνθήκες κρίσης, ούτε να τα αφήσουμε στην τύχη τους. Χρειάζεται να δούμε πως θα τα εντάξουμε στο συνολικότερο σχέδιο και υπερβαίνο-ντας τις όποιες αγκυλώσεις, και πώς θα δώσουμε, μέσα από επικαιροποιημένες ολιστικές μελέτες πε-

ριβαλλοντικών επιπτώσεων, τις καλύτερες λύσεις για την Θεσσαλία και την Αιτωλοακαρνανία.

Ο Γιώργος Χονδρός, μέλος της Γραμματείας του τομέα Περιβάλλοντος του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, υπογράμ-μισε ότι πρέπει να σταματήσουν οι μεγάλοι μύθοι της χώρας, όπως οι Ολυμπιακοί και Μεσογειακοί Αγώνες και φυσικά το έργο της εκτροπής. Σήμε-ρα οποιαδήποτε συζήτηση για ένα έργο που έχει δαπανήσει μεγάλα εθνικά και κοινοτικά ποσά, σε συνδυασμό με την οικονομική και περιβαλλοντική κρίση που βιώνουμε, είναι παράλογη. Ακόμη και άλλες παράμετροι του έργου, όπως το φράγμα της Μεσοχώρας που υποτίθεται πως μπορεί να λειτουρ-γήσει για την παραγωγή ανανεώσιμων πηγών ενέρ-γειας, είναι ανέφικτες. Λύση στο υδατικό πρόβλημα της Θεσσαλίας δεν είναι η εκτροπή του Αχελώου, αλλά η ορθολογική χρήση των νερών και η χρήση των υφιστάμενων νερών για τη δημιουργία μικρών

αλλά και ολόκληρη την Ελλάδα για 3 τουλάχιστον δεκαετίες.

Ποια θα ήταν η λύση για τη Θεσσαλία αν δεν υπήρχε ο Αχελώος; Με αυτή την οπτική θα έπρεπε να σχεδιάζουμε, γιατί τα ποτάμια δεν είναι αγωγοί νερού αλλά οικοσυστήματα που παίζουν πολλαπλό ρόλο για το κλίμα, την προστασία των παράκτιων περιοχών, τη ζωή σε ευρύτατες περιοχές, τον φυσι-κό πλούτο. Οι αντιλήψεις της δεκαετίας του '60 για την αντιμετώπιση των ποταμών ως αγωγών νερού που μπορούν οι μηχανικοί να τους αλλάζουν ροή και να τους πηγαίνουν από εδώ ή από εκεί - αντι-λήψεις στις οποίες βασίστηκε το σχέδιο της εκτρο-πής – έχουν αναθεωρηθεί, γιατί οι περιβαλλοντικές αξίες έχουν αλλάξει, οι κοινωνίες επιστρέφουν σε μια νέα πολιτική σεβασμού των ποταμών και του περιβάλλοντος.

έργων, συμβατών με το περιβάλλον και βιώσιμων οικονομικά.

Ο Νίκος Χρυσόγελος υπογράμμισε την αντίθεση των Οικολόγων Πράσινων στην εκτροπή του Αχε-λώου καθώς το έργο είναι οικονομικά ασύμφορο, περιβαλλοντικά παράλογο και αντίκειται στο πνεύ-μα και στο γράμμα της Οδηγίας-Πλαίσιο 2000/60/ΕΚ για τα νερά, όπως άλλωστε φάνηκε και από την πρόσφατη απάντηση του ΔΕΕ στα 14 προδικαστι-κά ερωτήματα του ΣτΕ, το οποίο έκρινε ότι φυσικά εξακολουθούν να υπάρχουν άλλες εναλλακτικές λύσεις για την ύδρευση και την άρδευση της Θεσ-σαλίας. Τόνισε ότι δεν πρέπει να συνεχίσουμε να κοροϊδεύουμε τις πολίτες. Λάθη έχουν γίνει στο παρελθόν αλλά το πιο σοβαρό θα ήταν να συνεχί-ζουμε στον ίδιο λανθασμένο αυτό δρόμο γιατί δεν υπάρχει το θάρρος να παραδεχτούμε το λάθος. Το έργο της εκτροπής του Αχελώου λειτούργησε ως ένας από τους μύθους που κυριάρχησαν για δεκα-ετίες, εμποδίζοντας να προχωρήσουν λύσεις πολύ πιο οικολογικές, οικονομικές και άμεσες. Με τόσα χρήματα που σπαταλήθηκαν, αν εφαρμόζονταν μια άλλη στρατηγική για το νερό, τώρα θα είχε επιλυθεί το πρόβλημα. Η εκτροπή υποσχόταν κάτι που με-τέθετε τη λύση συνεχώς προς το μέλλον, σε βάρος του περιβάλλοντος, της οικονομίας και των αγρο-τών, κι έχει ταλαιπωρήσει όχι μόνο τους Θεσσαλούς

Η διαδικασία που δρομολόγησε το ΣτΕ πρέ-πει να γίνει απολύτως σεβαστή, αλλά κυρίως θα πρέπει επιτέλους να συζητήσουμε ειλικρινά και ρεαλιστικά για το υδατικό πρόβλημα της Θεσ-σαλίας στη βάση επικαιροποιημένων στοιχείων, και μάλιστα με δεδομένη την οικονομική κρίση και τη νέα ΚΑΠ. Γνωρίζουμε από επιστημονικές έρευνες πού ακριβώς υπάρχει το πρόβλημα και γιατί έχει δημιουργηθεί. Άρα λοιπόν θα πρέπει να βρούμε λύσεις για αυτές τις περιοχές με ένα σύνολο εργαλείων, που συνδυάζουν μεθόδους εξοικονόμησης νερού, έργων μικρής κλίμακας σε τοπικό επίπεδο, υιοθέτηση νέων μεθόδων άρδευσης που περιορίζουν τη σπατάλη νερού με επιλογές για τις καλλιέργειες που μπορούν να βοηθήσουν την ανάκαμψη των υδατικών αποθε-μάτων.

Πρέπει να συνεχίσουμε τη συζήτηση ανα-λαμβάνοντας νέες πρωτοβουλίες, από κοινού με όλους τους φορείς, αγροτικούς, κοινωνικούς, αυτοδιοικητικούς, περιβαλλοντικούς, για να εξε-τάσουμε σοβαρά τις αλλαγές που πρέπει να γί-νουν στη γεωργία ώστε αυτή να είναι πράγματι προς όφελος των γεωργών, των καταναλωτών και του περιβάλλοντος, και όχι απλώς προς όφε-λος των εταιριών εισαγωγής πετρελαίου, χημι-κών, των τραπεζών (δάνεια) και των παρόχων ηλεκτρικής ενέργειας, των εταιριών που κάνουν γεωτρήσεις και των εταιριών που κατασκευάζουν μεγάλα έργα εκτροπής. Σε συνεργασία με το ΥπΑ-ΑΤ λοιπόν πρέπει να καταρτιστεί ένα μακρόπνοο, δεσμευτικό σχέδιο για την αναδιάρθρωση των καλλιεργειών στη Θεσσαλία, που να λαμβάνει υπόψη τη βιωσιμότητα του Θεσσαλού αγρότη και του Θεσσαλικού κάμπου, ενώ οι σχετικές μελέτες διαχείρισης στα 3 υδατικά διαμερίσματα πρέπει να αποφύγουν τις σοβαρές παραλείψεις προη-γουμένων μελετών.

τες περιοχές, τον φυσικό πλούτο. Οι αντιλήψεις της δεκαετίας του '60 για την αντιμετώπιση των ποταμών ως αγωγών νε-ρού που μπορούν οι μη-χανικοί να τους αλλάζουν ροή και να τους πηγαί-νουν από εδώ ή από εκεί - αντιλήψεις στις οποίες βασίστηκε το σχέδιο της εκτροπής – έχουν ανα-θεωρηθεί, γιατί οι περι-βαλλοντικές αξίες έχουν αλλάξει, οι κοινωνίες επιστρέφουν σε μια νέα πολιτική σεβασμού των ποταμών και του περι-βάλλοντος.Νίκος Χρυσόγελος

Θα πρέπει να βρούμε λύ-σεις για τις περιοχές όπου υπάρχει πρόβλημα με ένα

σύνολο εργαλείων, που συνδυ-άζουν μεθόδους εξοικονόμησης νερού, έργων μικρής κλίμακας σε τοπικό επίπεδο, υιοθέτηση νέων μεθόδων άρδευσης

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | οκΤωΒΡΙοΣ 201210

Η Jacqueline McGlade, διευθύντρια της EEA είναι

σαφής: «Πολλά από τα είδη της Ευρώπης ακόμη αντιμε-τωπίζουν ένα αβέβαιο μέλλον. Είναι ανάγκη να εργαστούμε σκληρότερα για να διατηρή-σουμε είδη στην ευρύτερη ύπαιθρο». Καλεί δηλαδή για προστασία και στις ευρύτερες περιοχές γύρω από τις 105.000 προστατευόμενες περιοχές της Ευρώπης. Η έκθεση είναι κρι-τική και στην επανεξέταση των δραστηριοτήτων που επιτρέ-πονται στις προστατευόμενες περιοχές. «Μερικές επιτρέπουν τη δόμηση, αλιεία και βιομη-χανία ενώ άλλες αποκλείουν τις περισσότερες ανθρώπινες παρεμβάσεις», γράφει η έκθε-ση. Η κατάτμηση των βιοτόπων μπλοκάρει τις μεταναστεύσεις και δημιουργεί μη-βιώσιμους μικρούς πληθυσμούς. Η Ε.Ε. βάζει σαν στόχο να σταματήσει την απώλεια βιοποικιλότητας και την υποβάθμιση των υπη-ρεσιών του οικοσυστήματος μέχρι το 2020, επανεξετάζο-ντας το τι επιτρέπεται και τι όχι στις προστατευόμενες περιοχές

και τον περίγυρό τους.

Μέχρι το 2020 υπάρχουν 2 ενεργοί στόχοι:

Ο πρώτος είναι αυτός της διείσδυσης κατά 20% των ΑΠΕ (που δεν είναι μόνο οι ανεμο-γεννήτριες και τα φωτοβολτα-ϊκά που προωθούν αλλά και άλλες μορφές), και κατά 20% της εξοικονόμησης ενέργειας, για την οποία δεν ενδιαφέρεται κανείς.

Ο δεύτερος στόχος είναι το σταμάτημα της απώλειας βιοποικιλότητας που συντελεί-ται κυρίως από την κατάτμηση των βιοτόπων λόγω δρόμων, χτισίματος, επεκτεινόμενων δικτύων κλπ.

Ο πρώτος στόχος προ-ωθείται έντονα, βίαια, με επίσημα ψεύδη και χωρίς πολλή ενημέρωση, μόνο ως προς το σκέλος της διείσδυσης των ανεμογεννητριών και των φωτοβολταϊκών και τίποτε άλλο. Αυτό συμβαίνει γιατί διάφορα ιδιωτικά συμφέροντα μυρίστηκαν «ψητό», αφού η χώρα θα αγοράζει από τους

ιδιώτες το ρεύμα ακριβότερα από ότι …το πουλάει η ίδια η ΔΕΗ στους καταναλωτές! Ακόμη περισσότερο γιατί η χώρα είναι έτοιμη να τους δώσει «τζάμπα» πολύτιμη γη. Και επίσης βλέπουν στον ορί-ζοντα την ιδιωτικοποίηση των δικτύων ενέργειας των νησιών, και τη μονοπωλιακή τους θέση μετά την «εξαφάνιση» της ΔΕΗ. Ένα μέλλον ορατό που το είδαμε στο παρελθόν με τη μονοπωλιακή -δήθεν- θέση της ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑΣ, την πώλησή της και τελικά την κατάληξη σε ένα ιδιωτικό μονοπώλιο σε όλη την Ελλάδα -την AEGEAN. Το ίδιο δρομο-λόγιο ακολουθούν και στην ενέργεια, και ο πολιορκητικός κριός τους είναι οι βιομηχανι-κές ΑΠΕ και η διασύνδεση με τη χερσαία χώρα.

Ο δεύτερος στόχος απλά …δεν υπάρχει στην Ελλάδα, στην ατζέντα του ΥΠΕΚΑ, στις πολιτι-κές της αυτοδιοίκησης. Αβέβαιο το μέλλον των προστατευόμε-νων ειδών. Γύρω στο 2020 θα έχουν εξαφανιστεί ή θα έχουν ελαχιστοποιηθεί τα απειλούμε-να και προστατευόμενα είδη.

Δυο μέτρα και δυο σταθμά για την Ευρώπη; Δυο επίσης και για τη χώρα;

Η αυτοδιοίκηση τι ρόλο θα παίξει;

Ιδιαίτερα το Περιφερειακό Συμβούλιο, εν όψει της από-φασής του στις 29-10-2012 τι στάση θα κρατήσει;

• Θα θέσει το θέμα της απει-λούμενης ερημοποίησης στα νησιά; Είναι γνωστό ότι για κάθε στρέμμα εκχέρσωσης η επιτάχυνση της ερημοποίη-σης είναι εκατονταπλάσια. Σε 25 χρόνια που θα διαρκέσει κατ’ ελάχιστο η άδεια των ανεμογεννητριών, η κατάστα-ση στα νησιά θα είναι πολύ χειρότερη.

• Θα υπολογίσει την αρνητική γνώμη του Πανεπιστημίου του Αιγαίου, με το οποίο υπο-τίθεται ότι έχει και μνημόνιο συνεργασίας; (και καθόλου δεν το ρώτησε, εκτός από τον Δήμο Λήμνου, που ζήτησε και πήρε τη γνώμη του Πανεπι-στημίου και τελικά κατέληξε ότι είναι κατά του έργου.)

• Θα σεβαστεί τη θέση των δημοτικών συμβουλίων των τριών δήμων;

• Θα υψώσει φωνή διαμαρτυ-ρίας κατά του ΥΠΕΚΑ για τη σαλαμοποιημένη διαβού-λευση;

• Θα επισημάνει την απου-σία τεχνικών μελετών και μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων για τις διασυν-δέσεις μεταξύ Χίου-Λέσβου-Λήμνου και τη διασύνδεση Λέσβου-χερσαίας χώρας; Το έργο είναι ενιαίο και μάλιστα ονομάζεται «Αιγαία ζεύξη», όμως τέτοιες μελέτες δεν έχουν κατατεθεί.

• Θα υπογραμμίσει το γεγονός ότι ο Δήμος Λέσβου προκη-ρύσσει διεθνή διαγωνισμό για να κάνει αιολικό πάρκο ενώ η ΡΟΚΑΣ-IBERDROLA μας επιβλήθηκε από το ΥΠΕΚΑ με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς διεθνή διαγωνισμό με όρια και προϋποθέσεις;

Πέρα από το περιβαλλοντικό μέρος, θα σταθεί στις αρνητικές οικονομικές επιπτώσεις, στη «χασούρα» που θα έχουν τα νησιά για 25 και 50 χρόνια από

Του Ηλία Γιαννίρη

προΣΤαΤΕυομΕνΕΣ πΕριοΧΕΣ και γιγανΤιαιΕΣ ανΕμογΕννΗΤριΕΣ

Πρόβλημα αποτελεί, σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Περιβάλλοντος (ΕΕΑ)1 η κατάτμηση των προστατευόμε-νων περιοχών στην Ευρώπη. Το θέμα μας αφορά άμεσα γιατί οι γιγαντιαίες ανεμογεννήτριες που προωθούνται στα νησιά του Αιγαίου ως αιο-λικά πάρκα, συχνά είναι μέσα σε προστατευόμενες περιοχές ή τις διατρέχουν, τις κατατέμνουν. Η κατάτμηση θα προέλθει από τις θεμελιώσεις, τα χιλιόμετρα δρόμων, τις καλωδιακές διασυνδέσεις, τους υποσταθμούς κλπ.

τις αρνητικές αλλαγές στις χρή-σεις γης, δηλαδή μέχρι το 2037 ή το 2062 που θα είναι σε ισχύ η άδεια; Τις απώλειες στις ήπιες μορφές τουρισμού και στην ανάδειξη και ήπιας ανάπτυξης της ενδοχώρας;

• Θα επισημάνει ότι αύριο κιό-λας μπορούν να εγκριθούν κεντρικά τόσες και άλλες τόσες γιγαντιαίες ανεμογεν-νήτριες, και επομένως όλα γίνονται χωρίς σχέδιο, χωρίς πρόγραμμα, έτσι, ανάλογα με το συμφέρον των ιδιωτών;

• Θα αναζητήσει μια διαφο-ρετική ενεργειακή πορεία, με μικρές μονάδες ΑΠΕ, γεωθερμία, τηλεθέρμανση, οικιακή και οικιστική αυτο-νομία, υβριδικά-αναστρέψιμα έργα, έξυπνα δίκτυα; Όλα αυτά δηλαδή που συνιστά το δίκτυο ΔΑΦΝΗ, στο οποίο μάλιστα η Περιφέρεια είναι εταίρος;

• Θα υποστηρίξει την προστα-σία του περιβάλλοντος των νησιών ή θα χύνει κροκοδεί-λια δάκρυα συνεχώς μέχρι το 2037 ή το 2062;

• Θα δεχτεί να παίξει το ρόλο που υπαγορεύουν οι ιδιώτες σε βάρος του τόπου και των συμφερόντων των νησιωτών ή θα προασπίσει το τοπικό συμφέρον και το συμφέρον των ίδιων των κατοίκων;

Το Βόρειο Αιγαίο μπορεί να αρθρώσει μια διαφορετική φωνή που να εξυπηρετεί το συμφέρον των νησιωτών, όπως έκαναν η Περιφέρεια Ιονίων Νήσων με την περίπτωση των Ανεμογεννητριών στην Κέρκυρα, η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου και πολλοί δήμοι σε όλη τη χώρα.

Η υποταγή στις κεντρικές πολιτικές πανικού που εκβιά-ζουν ανάλογα με το πώς τους βολεύει, δεν είναι η περήφανη στάση που πρέπει να κρατήσου-με κατά της υποθήκευσης του μέλλοντος των νησιών μας.

Ο Ηλίας Γιαννίρης είναι Περιφε-ρειακός Σύμβουλος Βορείου Αι-γαίου με την παράταξη «Οικολο-γικός Άνεμος στο Βόρειο Αιγαίο»

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στον Πο-λίτη της Χίου, στις 24-10-2012http://politischios.gr/politiki/prostateyomenes-periohes-kai-gigantiaies-anemogennitries

Το Βόρειο Αιγαίο μπορεί να αρθρώσει μια διαφορετική φωνή που να εξυπηρετεί το συμφέρον των νησιωτών.

περιβάλλον

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | οκΤωΒΡΙοΣ 2012αυτοδιοίκηση 11

ΚαλΗ Η δΙαβουλΕυΣΗ μΕ ΤουΣ ΠολΙΤΕΣ αλλα... δΕν ανΤΕχΕΤαΙ αυΤο Το 50-50

Την Παρασκευή 20/7 το βράδυ ολοκληρώθηκε στην Ερεσό η διαδικασία διαβούλευσης και ενημέρωσης των πολιτών για το έργο εγκατάστασης 153 ανεμογεννητριών στη Δυτική Λέσβο. του Μιχάλη Μπάκα

Ε κτός της επενδύτριας εταιρείας, στην ενημέρωση παρευρέθηκαν ο Δήμαρχος Λέσβου κ Βουνάτσος, ο αντιδήμαρχος κ Βατός, ο Περιφερειάρχης κ Γιακαλής

και ο Αντιπεριφερειάρχης Περιβάλλοντος κ Μάρκου. Δεκάδες πολίτες της περιοχής αλλά και όλου του νησιού συμμετείχαν στην ενημέρωση, έθεσαν τις ερωτήσεις τους στην εταιρεία αλλά εξέφρασαν και τη θέση τους για το έργο. Η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτών φάνηκε από την αρχή ότι ήταν αρνητικοί απέναντι στην επένδυση, γεγονός που εκνεύρισε τους αυτοδιοικητικούς. Σε αντίθεση με την εταιρεία που με «επαγγελματική» υπομονή άκουγε τις παρα-τηρήσεις των πολιτών και αγόγγυστα δεχόταν τις παρατηρήσεις τους, οι τοπικοί μας άρχοντες πολλές φορές έχασαν την ψυχραιμία τους και επιτέθηκαν χωρίς λόγο σε πολίτες.

Δεν θα μπω σε τεχνικές λεπτομέρειες για τα υπέρ και τα κατά του έργου. Για το ζήτημα έχουν αναφερθεί πολλοί πολίτες, επιστήμονες και φορείς, και μπορεί εύκολα όποιος θέλει να ενημερωθεί για αυτό. Τις επόμενες ημέρες και με την ολοκλήρωση της διαδικασίας διαβούλευσης, οι Οικολόγοι Πράσι-νοι θα καταθέσουμε την άποψή μας αναλυτικά.

Από τη συνάντηση της Ερεσού όμως έφυγα μετά τα μεσάνυχτα με δύο βασικές σκέψεις τις οποίες ανα-λύω σύντομα παρακάτω:

Βασική αρχή της επιστήμης αλλά και της πολιτι-κής, πιστεύω είναι να καταλήγεις σε θέση και άποψη για ένα θέμα αφού ακούσεις όλες τις γνώμες, ιδιαί-τερα όταν κατέχεις μια θεσμική θέση, που να σου επιβάλει να είσαι αντικειμενικός. Πολύ πριν ακόμα λήξει η περίοδος διαβούλευσης, πριν διαβάσουν τις

επίσημα κατατεθειμένες σχετικές ενστάσεις φορέων και πολιτών, πριν ακόμα δεχτούν τις εισηγήσεις από τις αρμόδιες υπηρεσίες τους, οι αυτοδιοικητικοί μας έχουν πάρει θέση αναφανδόν υπέρ του έργου. Σε συνέχεια αυτού, είναι τραγικό το γεγονός να παρου-σιάζονται οι τοπικοί μας άρχοντες βασιλικότεροι του βασιλέως, στην υπεράσπιση της επενδυτικής πρότα-σης της ιδιωτικής εταιρίας Rokas - Ibedrola. Όπως είχα αναφέρει πριν 6 χρόνια στην πρώτη παρουσίαση της εταιρείας στη Μυτιλήνη, έχω την αίσθηση ότι δυ-στυχώς στα μάτια τους γυρίζουν δολάρια (ή καλύ-τερα τώρα Ευρώ) όπως του Σκρουτζ Μακ Ντακ στο γνωστό κόμικ. Δεν πιστεύω ότι είναι τόσα πολλά τα ανταποδοτικά οφέλη που προσφέρει η εταιρεία για τον τόπο, για να έχουν τόσο μεγάλο πάθος υπερά-σπισής της, και σε κάθε περίπτωση πρέπει να υπερα-σπιστούν τη θεσμική τους θέση και να διατηρήσουν έστω και την τελευταία στιγμή την αμεροληψία τους.

Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει πραγματικά της μόδας η ανοικτή διακυβέρνηση (opengov), οι ανοι-κτές πολιτικές διαδικασίες, η διαβούλευση με τους πολίτες, και οι συμμετοχικές διαδικασίες. Δυστυχώς όμως, από ότι φαίνεται, καλές ιδέες που θα μπορού-σαν να βελτιώσουν τη δημοκρατία μας, έρχονται να τις εφαρμόσουν πολιτικοί των περασμένων διαδικα-σιών, που για αυτούς ο πολίτης είναι χρήσιμος ως ψηφοφόρος που κάθε 4 χρόνια πρέπει να τους στη-ρίζει με του κουκί του. Ακούστηκε από χείλη αυτο-διοικητικού την Παρασκευή ότι «αυτοί είμαστε, εάν θέλατε να μην μας ψηφίζατε, και θα μας ξανακρίνετε σε 2 χρόνια που θα έχουμε και πάλι εκλογές». Κάθε κριτική αντιμετωπίζεται ως προσωπική επίθεση με «υποχθόνια» κομματικά κίνητρα, και δυστυχώς και στη συνάντηση της περασμένης Παρασκευής οι αυ-τοδιοικητικοί πολλές φορές εκνευρίστηκαν και επι-

τέθηκαν κατά πολιτών, πολλές φορές εκτός ορίων και με πολύ ειρωνικό τρόπο. Αντίστοιχα φαινόμενα εκνευρισμού αλλά χαμηλότερης έντασης εμφανί-στηκαν και από την πλευρά των πολιτών αλλά προ-φανώς δεν μπορώ να τους κρίνω με τον ίδιο τρόπο. Σε μια τέτοια ανοικτή συνάντηση δίνεται επιτέλους η ευκαιρία στον πολίτη να μιλήσει ανοικτά, και οι πο-λιτικοί μας πρέπει αυτό να το σέβονται. Και να έχουν τα αυτιά τους ανοικτά. Και να ακούνε. Από ότι φαί-νεται, καλή η δημοκρατία και η διαβούλευση, αλλά για τους τοπικούς μας "άρχοντες" η κατάσταση δεν αντέχεται όταν οι άλλοι διαφωνούν μαζί τους.

Το σκηνικό της περασμένης Παρασκευής μου θύμισε τη γνωστή ποδοσφαιρική ατάκα, της εποχής μετά την παράγκα, «δεν αντέχεται αυτό το 50-50», όπως χρησιμοποιήθηκε από παράγοντες του πο-δοσφαίρου για την ελληνική διαιτησία. Η ελληνική κρίση εκτός από οικονομική είναι καίρια πολιτική και θεσμική, και απαιτείται αλλαγή του τρόπου σκέψης των πολιτικών μας για να ξεφύγουμε από τα λάθη του παρελθόντος. Το ρουσφέτι, οι μικροκομματικοί χειρισμοί και το παλαιοκομματικό κράτος για πολ-λούς από εμάς είναι παρελθόν. Η πραγματική συμμε-τοχή του πολίτη αποτελεί πλέον και θεσμική υποχρέ-ωση όλων των διαδικασιών, όπως εκφράζεται και στον Καλλικράτη με τα συμβούλια διαβούλευσης και το συνήγορο του πολίτη. Το ερώτημα είναι διπλό, θέλουν κάτι τέτοιο οι πολιτικοί μας ή, ακόμα και εάν θέλουν, μπορούν; Κλασικό παράδειγμα αδυναμίας του πολιτικού μας συστήματος αποτελεί το φαινόμε-νο ότι στην περιοχή μας, η επιτροπή διαβούλευσης του δήμου υπολειτουργεί, στην Περιφέρεια βορείου Αιγαίου δεν έχει συγκληθεί ποτέ, ενώ οι συνήγοροι του πολίτη σε δήμο και περιφέρεια δεν έχουν ακόμα ενεργοποιηθεί...

Οι αμμοληψίες είναι πλήγμα στη διαχείρι-ση των υδάτων του Πηνειού και στη δημόσια περιουσία μας. Με τις παράνομες αμμοληψίες ορισμένοι θησαυρίζουν στην πλάτη της δη-μόσιας περιουσίας. Έχουμε πολλές φορές το-νίσει πως οι ανεξέλεγκτες, χωρίς μελέτη και χωρίς διαχειριστικό σχέδιο, αμμοληψίες απ' τα ποτάμια καταστρέφουν το οικοσύστημα, νεκρώνουν τη ζωή στο ποτάμι, καταστρέφουν τις παραπήνιες γεωργικές εκτάσεις και απω-θούν τον φυσιολάτρη από τις δημόσιες παρα-ποτάμιες εκτάσεις.

Στα γραφεία μας φθάνουν καθημερινά καταγγελίες, τις οποίες μεταβιβάζουμε στις αρμόδιες υπηρεσίες, που αφορούν αμμο-ληψίες στον Πηνειό (περιοχές Αμυγδαλέας, Πλατανουλίων, Μακρυχωρίου κ.α.) αλλά και στο Τιταρήσιο ποταμό. Ζητάμε την άμεση παύση των ανεξέλεγκτων αμμοληψιών σε όλο το μήκος της κοίτης του Πηνειού, που δεν υπακούουν σε κανένα κανόνα και σίγου-ρα δεν παραπέμπουν σε έδαφος χώρας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και την ενεργοποίηση προγράμματος τακτικών ελέγχων. H προώθη-ση της ανακύκλωσης αποβλήτων εκσκαφών, κατεδαφίσεων και οικοδομών μπορεί να προ-σφέρει μια βιώσιμη λύση για την εξεύρεση πρώτων υλών για έργα μεγάλης ή μικρότερης κλίμακας.

Ο Συντονιστής της ΠΚ Λάρισας των Οικο-λόγων Πράσινων Κωνσταντίνος Κούτσικος αναφέρει : «Οι αμμοληψίες και η παράνομη εκμετάλλευση των δημοσίων αγαθών του τόπου μας είναι άλλη μια αφορμή για σκέ-ψη. Οι φυσικοί πόροι, το φυσικό περιβάλλον αποτελούν κεφάλαιο για την πρόοδο του τό-που μας, ιδιαίτερα στην περίοδο οικονομικής κρίσης που περνάμε. Φτάνει να το βλέπουμε αυτό, και να πάρουμε όλοι πρωτοβουλίες για την προστασία του. Η δημόσια αυτή περιου-σία πρέπει να διατηρηθεί και για τις επόμενες γενεές. Οι Οικολόγοι Πράσινοι πιστεύουμε ότι πρέπει να επαναπροσδιοριστεί η σχέση του πολίτη και του ελληνικού κράτους με το φυ-σικό περιβάλλον ως δημόσια περιουσία όλων μας, και πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη στη χρήση του και δέσμευση στην υποχρέωση του κράτους να το προστατεύει. Από την πλευρά μας θα εξακολουθήσουμε με πείσμα να είμα-στε αρωγοί σε κάθε ενέργεια προστασίας της δημόσιας περιουσίας μας, και πολέμιοι κάθε ενέργειας που θα επιβουλεύεται την προστα-σία του φυσικού μας πλούτου.»

ΠΚ Λάρισας

με τις παράνομες αμμοληψίες ορισμένοι θησαυρίζουν στις πλάτες της δημόσιας περιουσίας

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | οκΤωΒΡΙοΣ 2012 τόποι άνθρωποι12

σημείαδιανομήςBooze Cooperativa Κολοκοτρώνη 57 10562 ΑΘΗΝΑ | BΙΟΒΙΖΖ Εμμανουήλ Μπε-νάκη 98 10681 ΑΘΗΝΑ | ΚaNNaBiSHop Χαριλάου Τρικούπη 24 10679 ΑΘΗΝΑΦυσΙΟ-λατρΙΚΟσ & αθλητΙΚΟσ συλλΟγΟσ “ΠαΙω-νΙΟσ” σΚΟυρτΟυ 30009 ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑ | θησαυρΟσ υγεΙασ Παπαφλέσσα 26&Τρα-λέων 11146 ΓΑΛΑΤΣΙ | KampoS BiomarKet Αρτέμιδος 9 & Λαοδίκης 16674 ΓΛΥΦΑΔΑ | ΒΙΒλΙΟΠωλεΙΟ αναγνωστΟυ ΔημητρΙΟυ \ ευΟΙ ΒαΚΧε Αγ.Βαρβάρας 89 17237 ΔΑΦΝΗ | ΦαρμαΚεΙΟ ΠρΟΚΟυ λωρασ Λ.Πρωτόπαππα 14 16343 ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ | BioCaFe Κυπρια-κού Αγώνα 15 49100 ΚΕΡΚΥΡΑ | ΟΙΚΟΖωη Ιωάννου Θεοτόκη 104 49100 ΚΕΡΚΥΡΑ | συνεταΙρΙστΙΚΟ ΒΙΒλΙΟΠωλεΙΟ ρηγα ΦεραΙΟυ 10 50100 ΚΟΖΑΝΗ | ΒΙΟλΟγΙΚα ΠρΟΙΟντα Διονύσου 3 15124 ΜΑΡΟΥΣΙ | | ΦωτΟ εγΧρωμΟν Αγ.Ι.Πράτσικα 109 26332 ΠΑΤΡΑ | ΟΙνΟΧωρΟσ Καποδιστρίου 15 18531 ΠΕΙΡΑΙΑΣ | eYoi eYaN Αριστοτέλους 9 18535 ΠΕΙΡΑΙΑΣ | ΒΙΒλΙΟΠωλεΙΟ “ΒΙΒλΙΟΠΟντΙ-Κασ” Ανδρου 10, Ερμούπολη ΣΥΡΟΣ | γαΙα Δημητρακάκη 2 73100 ΧΑΝΙΑ | ΒΙΟλΟγΙΚα ΠρΟϊΟντα “ΚηΠΟσ αγγελων” Χίου 18 15231 ΧΑΛΑΝΔΡΙ | ΦυσΙΟλατρΙΚΟσ ΟμΙλΟσ μυτΙληνησ “υΔατΙνΟσ” Αεροπόρου Γιαννα-ρέλλη 18 81100 ΛΕΣΒΟΣ | τΟ ΠερΙΒΟλΙ τησ ΟΙΚΟλΟγΙασ Ανδρέου Μεταξά 13-15 10681 ΕΞΑΡΧΕΙΑ | ΟΙΚΟΖην ΒΙΟλΟγΙΚα ΠρΟϊΟ-ντα Στουρνάρη 36 ΑΘΗΝΑ | ΟΙΚΟΖην ΒΙΟ-λΟγΙΚα ΠρΟϊΟντα Εμμανουήλ Μπενάκη 26 10678 ΑΘΗΝΑ | Bio-armoNia Αγ.Ιωάννου 43 15342 ΑΓ.ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ | ναραγΙενα Αιγ.Πελάγους 85 & Ελβετίας 15342 ΑΓ.ΠΑΡΑΣ-ΚΕΥΗ | ΒΙΟ τρΟΦη ΠηλΙΟυ 28ης Οκτωβρίου 38 38333 ΒΟΛΟΣ | iN vivo ΒΙΟλΟγΙΚα ΠρΟϊΟντα Πλ.Δημαρχείου 4 60100 ΚΑΤΕΡΙ-ΝΗ | ΒΙΟτρΟΠΙΟ Καπετάν Κόσυρη 7 72100 Αγ.Νικόλαος ΚΡΗΤΗ | ΠρΟΠΟλΙσ Παναγούλη 26 41222 ΛΑΡΙΣΑ | ρΟυσσαΚησ ΙΟρΔανησ ΒΙΟλΟγΙΚα ΠρΟϊΟντα “η Φυση” Προύσης 15 66100 ΔΡΑΜΑ | ΠΟλυΧωρΟσ “θυμωμε-νΟ ΠΟρτραΙτΟ” Καποδιστρίου 20 45332 ΙΩΑΝΝΙΝΑ | γΚΟυσΙΟυ αγγελΙΚη ΒΙΟλΟγΙ-Κα ΠρΟϊΟντα 14ης Μαϊου & Παλαιολόγου 84435 ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ | ΒΙΟσΠΟρΟσ ΒΙ-ΟλΟγΙΚα ΠρΟϊΟντα Βορείου Ηπείρου 135 ΣΕΠΟΛΙΑ | αγνη γη Φερτάκης Λ.Πεντέλης 104 ΒΡΙΛΗΣΣΙΑ | ΒΙΟλΟγΙΚΟ ΧωρΙΟ Αγ.Ιωάν-νου 28 16673 ΒΟΥΛΑ | μΙνΙ μαρΚετ Stop & SHop Χρυσ.Σμύρνης 10 19009 Ν.ΒΟΥΤΣΑΣ | ελΙανθΟσ ΒΙΟλΟγΙΚΟ ΠαντΟΠωλεΙΟ Αρτάκης 66 17124 Ν.ΣΜΥΡΝΗ | ηλΙαΧτΙ-Δα ΒΙΟλΟγΙΚα ΠρΟϊΟντα Δημοκρίτου 6 32200 ΘΗΒΑ | αρΚευθΟσ ΒΙΟλΟγΙΚα ΠρΟϊΟντα Βασ. Γεωργίου 7 16674 Γλυφάδα | ασΦαλΙστΙΚΟ γραΦεΙΟ σαΚησ αΠΟστΟ-λΟΠΟυλΟσ Παλαιάς Καβάλας 212 ΠΕΡΙΣ-ΤΕΡΙ | Καταστημα ενΔυματων ΚΟσμασ ΠανωρΙΔησ Αραπάκη 100 | ΚαλλΙθεα aLoe FLoWerS Κατερίνα Αναστασάκη Φιλελλήνων 33 ΠΕΙΡΑΙΑΣ | γυναΙΚΟλΟγΙΚΟ ΙατρεΙΟ μαΚρενΟγλΟυ Ανίκητος Λεωφ. Ιπποκράτους 211 18900 ΣΑΛΑΜΙΝΑ | ΟΔΟντΟτεΧνΙΚΟ εργαστηρΙΟ Βενιζέλου 92 40200 Ελασσόνα | ΚαΦε ΟυΖερΙ μΠλε Λένορμαν & Επιδαύ-ρου 39 ΑΘΗΝΑ | ΚαΦενεΙΟ “μανθελασ” Διπύλου 6 10553 ΑΘΗΝΑ | ΒΙΒλΙΟΠωλεΙΟ ΚΟΖΟΚ ΧρηστΟσ Κυκλάδων 23 ΚΥΨΕΛΗ

Π αρά τη μικρή της δύναμη, η Πράσινη Κίνηση συνομιλεί με ένα ευρύτερο ακροατήριο, ενώ οι εκδηλώσεις που πραγματοποίησε για την

Αντιαυταρχική Εκπαίδευση και την Κοινωνική Αυτοοργάνωση σημείωσαν ιδιαίτερη επιτυχία. Στις φοιτητικές εκλογές στήριξε το πολιτικό πρόταγμα της ΑΡΕΝ και σημείωσαν ένα αξιοπρόσεχτο ποσο-στό. Στην κρίσιμη και οριακή χρονιά που περνά η ελληνική κοινωνία και το Δημόσιο Πανεπιστήμιο, η Πράσινη Κίνηση θα βρεθεί και πάλι εδώ για να παλέψει με όλες τις δυνάμεις της. Ήδη σχεδιάζει ένα σεμινάριο με την Ψυχολόγο του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης, Αντιγόνη Συμεωνίδου, ενώ, με τις παρεμβάσεις της στις Γενικές Συνε-λεύσεις, προκαλεί συζητήσεις και τριγμούς. Είναι προφανές, βέβαια, ότι ένας κούκος μόνος του δε φέρνει την άνοιξη, γι' αυτό και οφείλουμε να προχωρήσουμε σε ένα γενικότερο κάλεσμα στο φοιτητικό κόσμο της χώρας που συμφωνεί με τις αρχές της Πολιτικής Οικολογίας, για συντονισμό της δράσης των επιμέρους κινήσεων.

Ειδικά τώρα, αυτός ο συντονισμός είναι πιο απαραίτητος από ποτέ. Η τρικομματική κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ ξέχασε γρήγορα τις υποσχέσεις της επαναδιαπραγμάτευσης του Μνημονίου, και έχει καταλήξει απλός εντολοδόχος των αποφά-σεων της Τρόικα, με μειωμένη έως ανύπαρκτη τη δική της παρέμβαση και φυσικά χωρίς καμία απο-λύτως αντιπρόταση. ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ κοιτάζουν πώς θα ξεμπλέξουν όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, μπροστά στην αναμενόμενη δημοσκοπική κατρα-κύλα. Ειδικά η παρουσία της ΔΗΜΑΡ στη συγκυ-βέρνηση μόνο θλίψη προκαλεί, ιδιαίτερα σε όσους γνωρίζουν τα διαχρονικά προτάγματα της ανανεω-τικής Αριστεράς, που φυσικά ουδεμία σχέση έχουν με τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόζεται, μια πολιτική που υποκλίνεται στους αριθμούς και τους δείκτες, αδιαφορώντας πλήρως για τους αν-θρώπους που βρίσκονται πίσω απ' αυτούς. Βασι-κές προτεραιότητες της κυβέρνησης είναι, εκτός των άλλων, η ιδιωτικοποίηση του νερού και του σιδηροδρόμου, καθώς και οι εξορύξεις χρυσού και πετρελαίου, επενδύσεις που παρουσιάζονται ως εθνοσωτήριες κι όποιος αγωνίζεται εναντίον τους ως ''ανθέλληνας'' και υπονομευτής της δυνα-τότητας επανάκαμψης της οικονομίας, επενδύσεις όμως που θα υπονομεύσουν το μέλλον μας και θα κλείσουν περισσότερες θέσεις εργασίας απ' όσες θα δημιουργήσουν. Αλλά και τα κόμματα του Κοι-νοβουλίου αδυνατούν να δώσουν άλλο δρόμο: ο ΣΥΡΙΖΑ αγωνίζεται ακόμα να προσδιορίσει τη στά-ση του έναντι της Ευρώπης, με την έντονη πολυ-φωνία του χώρου να μην έχει πάψει. Περιμένει να πέσει η κυβέρνηση και έχει αφεθεί στη λογική του

''ώριμου φρούτου''. Το ΚΚΕ αδυνατεί πλήρως να προσαρμοστεί στα σημερινά δεδομένα, οι ΑΝΕΛ εί-ναι ένα ευκαιριακό μόρφωμα που ''πουλά'' πατρί-δα, ενώ ιδιαίτερη απειλή για τη Δημοκρατία (που, έστω και κουτσή, δεν παύει να 'ναι δημοκρατία) αποτελεί η ακραία ομάδα της Χρυσής Αυγής. Μια ομάδα που έχει γίνει η απόλυτη μόδα και παρου-σιάζεται ως δήθεν αντισυστημική, ενώ στην ουσία είναι προϊόν της σήψης του συστήματος, πλήρως εκπορευόμενη απ' αυτό. Μια ομάδα που προσδοκά ένα νέο εμφύλιο και ονειρεύεται εθνοκαθάρσεις, έχοντας αρχίσει να διχάζει το λαό. Μια ομάδα που πρέπει να αντιμετωπιστεί μαζικά απ' όλες τις δη-μοκρατικές δυνάμεις, χωρίς βία ωστόσο, διότι έτσι εκπίπτεις στο επίπεδό της και μπαίνεις εν πολλοίς στο προνομιακό της πεδίο.

Όσον αφορά το Δημόσιο Πανεπιστήμιο, παρα-τηρούμε από το καλοκαίρι μια διπλή στρατηγική της κυβέρνησης και των φιλικά προσκείμενων σ' αυτήν ΜΜΕ: Από τη μία αφήνουν εντέχνως να βγουν προς τα έξω σκέψεις για νέα μέτρα, όπως η κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων και τα δίδακτρα, ώστε, ακόμα κι αν δεν γίνουν δεκτά σ' αυτό το γύρο μέτρων, να έχουν πέσει στο τραπέ-ζι και ο κόσμος να έχει αρχίσει να προσαρμόζε-ται στην ιδέα (τακτική που ακολουθείται συχνά τα τελευταία χρόνια και σε πολλούς τομείς). Από την άλλη υπονομεύουν συστηματικά το δημόσιο πανεπιστήμιο και τους εκπροσώπους του, μέσω δήθεν σκανδάλων των Πρυτανικών Αρχών (αρ-χών που έχουν κάνει ισχυρά βήματα προς ένα σύγχρονο και πράσινο πανεπιστήμιο), δήθεν απο-καλύψεων στη λογική του ''η λάσπη θα μείνει''. Οι φοιτητές, απαθείς, παρακολουθούσαν τα δρώμενα χωρίς να αντιδρούν, εκτός αν τούς στερούσαν τα πάρτυ! Ευτυχώς αυτό έχει αρχίσει σιγά-σιγά να ανατρέπεται, με σημαντικό ρόλο σ' αυτό να παί-ζει η απεργία των εργολαβικών υπαλλήλων του ΑΠΘ, που έχει αφήσει τη σχολή 25 μέρες μέσα στα σκουπίδια. Η Πράσινη Κίνηση πολύ εύκολα, στο πρόταγμα της καθαριότητας, θα μπορούσε να τούς καταγγείλει και να συμμετάσχει στις απεργοσπα-στικές δράσεις καθαρισμού, δεν το έπραξε όμως, διότι αντιλαμβάνεται πως οι εργαζόμενοι έχουν φτάσει στο ύψιστο σημείο εξαθλίωσης απ΄το απα-ράδεκτο καθεστώς της εργολαβίας που πρέπει να καταργηθεί άμεσα. Φυσικά και στέκεται αλληλέγ-γυα στον αγώνα τους!

Είναι, φυσικά, προφανές ότι ο αγώνας όλων μας πρέπει να δοθεί στα πλαίσια της Ευρώπης. Το αίτημα για μια άλλη πολιτική στην ΕΕ έχει γί-νει κάτι παραπάνω από φανερό, για μια πολιτική πραγματικής δημοκρατίας στο κοινό μας σπίτι που λέγεται Ευρώπη. Η ''Ευρώπη της αλληλεγ-γύης'' δεν είναι ένα όμορφο σύνθημα, αλλά έχει γίνει πράξη μέσα από τα μαζικά κινήματα κατά

της λιτότητας με τον τίτλο ''Είμαστε όλοι Έλληνες'' που εκδηλώθηκαν σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, μέσα από την έμπρακτη στήριξη της ομάδας των Πρασίνων (και της ομάδας της Αριστεράς) στο δο-κιμαζόμενο ελληνικό λαό. Η Ευρώπη που οραμα-τιζόμαστε είναι μια Ευρώπη πραγματικής και συμ-μετοχικής δημοκρατίας, με αυξημένο ρόλο στην τοπική αυτοδιοίκηση και ξεχωριστό σχεδιασμό για κάθε περιφέρεια (αποκέντρωση στην πράξη), με την κοινή συνείδηση πως είμαστε Ευρωπαίοι χωρίς υποσημειώσεις και δεν υπονομεύουμε σε καμιά περίπτωση την ευρωπαϊκή μας προοπτική, γιατί υπονομεύουμε έτσι στην ουσία τον ίδιο μας τον εαυτό.

Βασική λογική του πράσινου χώρου είναι πως, μαζί με την αλλαγή των πολιτικών, επιβάλλεται να αλλάξουμε κι εμείς οι ίδιοι. Η βάση όλων των επι-μέρους ανατροπών είναι η αλλαγή της νοοτροπίας και της κοσμοαντίληψης του καθενός. Αυτή είναι η πραγματική επανάσταση, που αποτυπώνεται πια σ' ένα διαφορετικό τρόπο ζωής, ένα τρόπο ζωής που αμφισβητεί στην πράξη το κυρίαρχο οικονομικό μο-ντέλο που κυριάρχησε τις τελευταίες δεκαετίες, με την επικράτηση του ατομικού έναντι στο συλλογικό και με παντελή έλλειψη διαγενειακής δικαιοσύνης. Οι Πράσινοι σκεφτόμαστε πάντα θετικά και καλούμε τον κόσμο να συμμετάσχει σε δράσεις που αλλά-ζουν τη ζωή μας εδώ και τώρα, που μάς φέρνουν σε επαφή με άλλους ανθρώπους διαφορετικών ιδεολογικών αφετηριών και μέσα από τη συνερ-γασία χτίζουμε ο καθένας με το δικό του λιθαρά-κι, την εναλλακτική πορεία. Δε μένουμε μόνο στην αντίσταση του δρόμου, αλλά αγκαλιάζουμε τα -δι-αρκώς αυξανόμενα- αλληλέγγυα δίκτυα που εξα-πλώνονται σε όλη τη χώρα. Όλο και περισσότεροι πολίτες κοιτάζουν με χαρά προς τον άλλο δρόμο, που πριν από λίγα χρόνια θα χαρακτήριζαν το λι-γότερο ως ''γραφικό''. Ειδικά στη Θεσσαλονίκη συ-ναντούμε δεκάδες αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, λαϊκές συνελεύσεις που υλοποιούν δράσεις όπως λαϊκή αγορά χωρίς μεσάζοντες (παιδιά του ''κινή-ματος της πατάτας'' που κάποιοι λοιδορούσαν), ανταλλακτικά-χαριστικά παζάρια, αγρούς μέσα σε χώρους πρώην στρατοπέδων, συνεταιρισμούς νέου τύπου, έχουμε ένα δραστήριο Κοινωνικό Ιατρείο Αλληλεγγύης, ενώ δοκιμάζεται η πρόταση μετα-τροπής της ΕΥΑΘ σε κοινωνική επιχείρηση μέσω της Κίνησης 136 που όλοι οφείλουμε να αγκαλιάσουμε. Κι ας θεωρούνται αυτά απλές οάσεις στην καπιταλι-στική λαίλαπα, δίνουν όμως μια έμπρακτη απάντη-ση του άλλου μοντέλου που οραματιζόμαστε, όπου ο άνθρωπος θα βρίσκεται στο κέντρο της πολιτικής. Οι πυρήνες αντίστασης και μη βίαιης κοινωνικής ανυπακοής όλο κι επεκτείνονται, γεγονός που μάς γεμίζει ακόμα περισσότερη αισιοδοξία για το μέλ-λον. Η αρχή έχει γίνει και το μονοπάτι φτιάχνεται. Θα έρθετε;

Πέρασε ένας χρόνος από την ίδρυση της Πράσινης Κίνησης Φιλολογικού ΑΠΘ, μιας προσπάθειας να ακουστεί στο φοιτητικό χώρο μια φωνή ήρεμη αλλά ουσιαστική, μια φωνή που ανοίγει νέους δρόμους και αλλάζει συνειδήσεις, η φωνή της Πολιτικής Οικολογίας.

πραΣινΗ κινΗΣΗ Φιλολογικου απθ του Θάνου Γιαννούδη

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | οκΤωΒΡΙοΣ 2012world wilde 13

οι ΗλιοΣποροιΣΤΗν οικοκοινοΤΗΤα

Ε κεί στη βάση ενός επιβλητι-κού και καταπράσινου βράχου βρίσκεται η φωλιά των κογιότ, η οικοκοινότητα Huehuecoyotl, στη καρδιά του βιολογικού διαδρό-

μου Chichinautzin. Η κοινότητα δημιουργήθηκε το 1982 από μια πολυεθνική παρέα 30 ταξιδευ-τών, νομάδων καλλιτεχνών του καραβανιού “ου-ράνιο τόξο της ειρήνης” (rainbow peace caravan), που περιόδευαν για 10 χρόνια στις 4 γωνιές του πλανήτη πριν εγκατασταθούν εκεί. Το καραβάνι είναι ενεργό μέχρι σήμερα κάνοντας περιοδείες σε όλη τη Λατινική Αμερική και αποτελείται από μουσικούς, ηθοποιούς, ποιητές, συγγραφείς, ζωγράφους, κινηματογραφιστές, φωτογράφους και παραδοσιακούς θεραπευτές.

Κατά τη μυθολογία των Αζτέκων, ο Huehuecoyotl (στη τοπική διάλεκτο των Nahuatl σημαίνει το πολύ παλιό κογιότ) ήταν ο θεός της μουσικής, του χορού, της διήγησης των παραμυ-θιών και των κατατρεγμένων, ενώ θεωρείτο ότι έφερνε την ισορροπία ανάμεσα στο παλιό και το νέο, το γήινο και το πνευματικό, το αρσενικό και το θηλυκό. Αυτό το όνομα διάλεξε η πολυεθνική πα-ρέα για την κοινότητα τους που παντρεύει τα ιδανι-κά των χίπις και των καταστασιακών της δεκαετίας του 60, με το αναρχικό όραμα για μια αυτοδιαχει-ριζόμενη και αυτάρκη κοινωνία και τις πρακτικές εφαρμογές της οικολογίας, μέσα σε ένα πνευματικό και θεραπευτικό πλαίσιο.

Οι ίδιοι περιγράφουν το οικολογικό χωριό τους σαν ένα πολυεθνικό κοινωνικό πείραμα αφι-ερωμένο στην έρευνα και τη μοντελοποίηση ενός εναλλακτικού τρόπου ζωής με βάση την οικολο-γία, τις τέχνες, τη πραγματική δημοκρατία και τις μεθόδους της ολιστικής θεραπευτικής με στόχο την ευημερία των ατόμων και των κοινοτήτων σε μια βιώσιμη οικολογική ισορροπία. Μια οικοκοι-νότητα ονειροπόλων αλλά πρακτικών ανθρώπων που θέλει να εναρμονιστεί με τη γη σε όλη της την ομορφιά και τις μορφές ζωής που περικλείει.

Οι δραστηριότητές τους έχουν ως στόχο να διερευνήσουν τη σωματική, συναισθηματική και πνευματική υγεία μιας ομάδας ατόμων που συνυ-πάρχουν μαζί σε ένα μοντέλο οικολογικής συμβί-ωσης. Προσφέρουν περιβαλλοντική εκπαίδευση, προγράμματα κατάρτισης για την υγεία, τη πνευ-ματική και βιολογική ποικιλότητα, ενώ πραγματο-ποιούν εκδηλώσεις, εργαστήρια και σεμινάρια σε ομάδες και άτομα που επιθυμούν να εξερευνήσουν

τον αειφορικό τρόπο ζωής, τις θεραπευτικές μεθό-δους και τη πνευματική άσκηση. Η οικοκοινότητα Huehuecoyotl όλα αυτά τα χρόνια έχει διαμορφω-θεί σε ένα κύτταρο γνώσης και ανταλλαγής εμπει-ριών για τη χρήση της τεχνολογίας προς όφελος του περιβάλλοντος, την ανάπτυξη συναινετικών μεθόδων λήψης αποφάσεων, τις τέχνες και τις χει-ροτεχνίες, την αεικαλλιέργεια (permaculture), τη μελέτη της αυτόχθονης παράδοσης, τη δικτύωση, τον οικοτουρισμό, τα κλειστά συστήματα διαχείρι-σης υδάτων και αποβλήτων, καθώς και της διορα-τικής ηγεσίας και ενδυνάμωσης.

Στην επίσκεψή μας είχαμε τη χαρά και τη τιμή να συνομιλήσουμε με έναν από τους ιδρυτές της κοινότητας τον Αλμπέρτο Κογιότ, μια εμβληματι-κή φιγούρα γεμάτη σοφία και εμπειρίες που μόλις είχε γυρίσει από μια περιοδεία 13 ετών σε όλες τις χώρες τις Λατινικής Αμερικής. Στην είσοδο της κοινότητας μας υποδέχτηκε ο γιος του Αλμπέρτο, Οντίν με τον νεογέννητο γιο του, Εζρά. Ο Οντίν, ένας εκπαιδευτής για την κοινωνική αλλαγή και την οικολογική βιωσιμότητα μας ξενάγησε στους κοινόχρηστους χώρους της κοινότητας και μας πα-ρουσίασε τις βασικές λειτουργίες της, καθώς και το πρόσφατο σεμινάριο που πραγματοποίησε για τη δημιουργία οικολογικών συνοικιών.

Όλα τα σπίτια της κοινότητας αν και είναι συν-δεδεμένα στο ηλεκτρικό δίκτυο, είναι εξοπλισμένα με ηλιακούς συλλέκτες για θέρμανση και ηλεκτρο-δότηση και καλύπτουν το μεγαλύτερο μέρος των αναγκών τους από την ηλιακή ενέργεια. Τη περί-οδο των βροχοπτώσεων αξιοποιούν τους μικρούς καταρράκτες που διαμορφώνονται στις πλαγιές του βουνού πίσω από τη κοινότητα για υδροηλε-κτρική χρήση. Η κοινότητα εφαρμόζει ένα πρότυπο πρόγραμμα διαχείρισης των νερών και των υγρών αποβλήτων. Όλα τα σπίτια έχουν συλλέκτες βρόχι-νου νερού, κλειστά συστήματα διαχείρισης υγρών αποβλήτων με συνδυασμό ξηρών τουαλετών (με διαχωρισμό των ούρων από τα περιττώματα) και φυσικών μεθόδων καθαρισμού- διύλισης του γκρί-ζου νερού από τους νιπτήρες και τα μπάνια. Υπάρχει ένας κεντρικός χώρος για κομποστοποίηση των ορ-γανικών αποβλήτων και των ανακυκλώσιμων, ενώ έχουν επιτύχει σε μεγάλο βαθμό τη παραγωγή μη-δενικών αποβλήτων. Υπάρχει επίσης ένα μποστάνι για όλες τις οικογένειες το οποίο καλύπτει πλήρως τις ανάγκες τους σε λαχανικά, ένας κοινόχρηστος χώρος διαλογισμού κάτω από ένα επιβλητικό και αρχαίο δέντρο, καθώς και ένας κοινόχρηστος χώ-ρος για εκδηλώσεις.

(μΕξικο)

HueHuecoyotlΜόλις μια ώρα νότια της πόλης του Μεξι-κό βρίσκεται το πολύ γραφικό χωριό του Tepoztlan στην επαρχεία Morelos. Η πε-ρίοδος των βροχών έχει καλύψει με βλά-στηση τα πάντα, πανδαισία χρωμάτων και οργασμός της φύσης σε ένα καταπράσινο τοπίο περιτριγυρισμένο από βουνά.

Πριν φύγουμε απολαύσαμε ένα κρύο φρουτο-χυμό με τον ιδρυτή Αλμπέρτο Κογιότ, ο οποίος μας εκμυστηρεύτηκε τα μυστικά επιτυχίας (και απο-τυχίας) σε ότι αφορά το στήσιμο και τη λειτουρ-γία μιας οικοκοινότητας μέσα από τα 30 χρόνια εμπειρίας της Huhuecoyotl, αλλά και των άλλων οικοκοινοτήτων του παγκόσμιου δικτύου οικοχω-ριών GEN που έχει επισκεφτεί. Μετά από τις ανα-μνηστικές φωτογραφίες, ο Αλμπέρτο και ο Οντίν μας έδωσαν τη πρόσφατη επετειακή έκδοση της κοινότητας, μας ευχαρίστησαν και μας προσκάλε-σαν εγκάρδια το Φεβρουάριο στο σεμινάριο για το σχεδιασμό και τη δημιουργία οικοκοινοτήτων που θα πραγματοποιηθεί στις εγκαταστάσεις τους σε συνεργασία με το Gaia Education.

Φεύγοντας είχαμε τη τύχη να επισκεφτούμε ένα παρακείμενο κέντρο επίδειξης της συλλογικότητας

Sarar Transformation, που ασχολείται με την ενδυ-νάμωση σε ότι αφορά το σχεδιασμό και την υλοποί-ηση οικολογικών κλειστών συστημάτων διαχείρισης υδάτων και υγρών αποβλήτων σε επίπεδο οικίας και κοινότητας. Πρόκειται για μια πρότυπη κατοικία με συλλέκτες βρόχινου νερού, διαφορετικά κλειστά συστήματα οικολογικής αποχέτευσης (ξηρές τουαλέ-τες, διύλιση με υδροχαρή φυτά, κλπ) και αξιοποίησης οικιακών αποβλήτων για αγροτική χρήση.

Ήταν μια δυνατή εμπειρία ψυχικής και πνευ-ματικής ενδυνάμωσης που θα μας μείνει αξέχαστη και που μας απέδειξε στη πράξη ότι ένας άλλος κόσμος είναι υπαρκτός, όχι απλά εφικτός.

Μιχάλης, Άνναγια τους Ηλιόσπορους

www.iliosporoi.net

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | οκΤωΒΡΙοΣ 201214 οικολογία

Τ α αίτια μπορεί να ποικίλουν. εμπρησμός, αμέλεια, αυτανάφλεξη

απορριμμάτων. Όποια όμως και να είναι αυτά, αυτό που μετράει είναι η συστηματική αποψίλω-ση των δασών της Ρόδου και των υπολοίπων νησιών των Δωδεκανήσων με ότι αυτό συνεπάγεται για το φυσικό πε-ριβάλλον (πανίδα χλωρίδα), τη γεωργία, τη βιοποικιλότητα, τον τουρισμό, την κλιματική αλλαγή και τα υδροφόρα στρώματα του νησιού.

Οι τοπικοί πολιτικοί παράγο-ντες, μετά τις σαφείς ενδείξεις, διαπίστωσαν ότι πρόκειται για το έργο εμπρηστών. Μόνο που η δουλειά τους δεν είναι να κάνουν διαπιστώσεις μετά τις πυρκαγιές. Είναι να βοηθούν στην πρόληψη και τη γρήγορη επέμβαση με συγκεκριμένες ενέργειες. Γιατί ακόμα και όταν δεν πρόκειται για εμπρησμό, τα αίτια των πυρκαγιών είναι σχεδόν πάντα ανθρωπογενή, και εκεί πρέπει να εστιαστούμε. Τα υπόλοιπα απλά αποπροσα-νατολίζουν την κοινή γνώμη από το πραγματικό πρόβλημα και τις ευθύνες για ελλιπή προε-τοιμασία.

Οι πολίτες, λοιπόν, είναι οργισμένοι και απογοητευμένοι και θέτουν ερωτήματα τα οποία κάποιοι πρέπει να απαντήσουν.

1.Γιατί δεν κατέστη δυνατόν να λειτουργήσει φέτος η ΕΤΑΙ-ΠΡΟΦΥΚΑ; Πώς είναι δυνατόν ο Δήμος Ρόδου με οκτώ νομικούς συμβούλους να μην μπορεί να βρει τη φόρμουλα στο θέμα της λειτουργίας της;

2.Αφού δεν κατέστη δυνατόν να λειτουργήσει αυτή η συμπληρωματική δομή πολιτι-κής προστασίας, γιατί δεν έγινε κινητοποίηση του εθελοντικού δυναμικού σε κάθε Κοινότητα τόσο της Ρόδου όσο και της Κω και των υπολοίπων νησιών

ώστε να αναπληρωθεί το κενό; Δε θα μπορούσε να γίνει καλύ-τερη αξιοποίηση των εθελοντι-κών ομάδων στον τομέα της πρόληψης τουλάχιστον;

3.Τι παραπάνω ενέργειες έγιναν φέτος αφού υπήρχαν ενδείξεις για δράση εμπρηστών στο νησί;

4.Θα έχουμε την ίδια κατά-σταση και τα επόμενα έτη; Θα λειτουργήσει η ΕΤΑΙΠΡΟΦΥΚΑ και εάν όχι πώς θα αναπληρω-θεί το κενό της;

5.Τι γίνονται τα χρήματα που διατίθενται κάθε χρόνο για πυρασφάλεια και πυροπρο-στασία; Μπορούν οι Δήμοι της Δωδεκανήσου και η Περιφέ-ρεια Ν. Αιγαίου να υποβάλουν απολογισμό στους πολίτες για τα ποσά αυτά που είναι αρκετά μεγάλα και τι πέτυχαν αξιοποιώ-ντας τα εγκαίρως;

6.Γιατί επιτρέπεται να δη-μιουργούνται εστίες πυρκαγιάς από σκουπίδια που πετιού-νται ανεξέλεγκτα; Ποιος θα τιμωρήσει όσους έχουν αυτή την απαράδεκτη κι εγκληματική συνήθεια;

7.Πόσο καλά παρακολου-θούνται και προστατεύονται οι καμένες περιοχές από καταπα-τητές και παράνομη βόσκηση;

Ως κοινωνία αλλά και ως θεσμοί πρέπει να ξαναδούμε το φαινόμενο των πυρκαγιών και να εστιαστούμε περισσότερο στην πρόληψη και τη γρήγορη επέμβαση. Το φαινόμενο του θερμοκηπίου και η κλιματική αλλαγή θα δημιουργούν στο μέλλον περισσότερες, πιο εύκολες πυρκαγιές σε μεγαλύ-τερο διάστημα του έτους. Είναι καθήκον μας να προσαρμο-στούμε στις νέες συνθήκες και να προστατεύσουμε το δασικό πλούτο που έχει απομείνει.

Για το τέλος αφήνουμε τα έργα που θα έπρεπε να γίνουν

σε επίπεδο νομού και που ήταν αντικείμενο της περσινής συνεδρίασης του Συντονιστικού Οργάνου Πολιτικής Προστασίας Περιφερειακής Ενότητας Δωδε-κανήσου. Στην ατζέντα της ημε-ρήσιας διάταξης της περσινής συνεδρίασης περιλαμβάνονταν τα παρακάτω θέματα, τα οποία πολύ θα θέλαμε να μάθουμε εάν έχουν υλοποιηθεί από τους αρμόδιους φορείς:

1. Χαρτογράφηση κινδύνου δασικής πυρκαγιάς

2. Έργα αντιπυρικής προστασίας δασών και δασικών εκτάσεων

3. Καθαρισμοί βλάστησης για τη μείωση του κινδύνου

4. Μέτρα για την αποφυγή πρόκλησης πυρκαγιάς από τη λειτουργία Χώρων Ανεξέλε-γκτης Εναπόθεσης Αστικών Απορριμμάτων που ανήκουν στους ΟΤΑ Α’ βαθμού

5. Μέτρα για την αποφυγή εκδήλωσης πυρκαγιάς από την εκτέλεση γεωργικών και άλλων εργασιών περιορισμένης έκτασης στην ύπαιθρο

6. Επιτήρηση δασών – Μικτές Περιπολίες

7. Συνεργασία φορέων με το Πυροσβεστικό Σώμα για τη διάθεση υλικών και μέσων

8. Οργανωμένη απομά-κρυνση πολιτών λόγω δασικής πυρκαγιάς

9. Κινητοποίηση και συντο-νισμός Εθελοντικών Οργανώσε-ων – Οργάνωση Εθελοντισμού σε επίπεδο Δήμων

10. Υποστήριξη του Τμήματος Πολιτικής Προστα-σίας Δωδ/σου Περιφερειακής Ενότητας Ρόδου στις περιοχές των νησιωτικών συμπλεγμάτων των Περιφερειακών Ενοτήτων Καλύμνου, Κω και Καρπάθου.

11. Αναθεώρηση Σχεδια-σμού βάσει του Ν. 3852/2010 «Νέα Αρχιτεκτονική της Αυτο-διοίκησης και της Αποκεντρω-μένης Διοίκησης – Πρόγραμμα Καλλικράτης»

Οικολόγοι Πράσινοι Δωδε-καννήσου

Δυστυχώς άλλη μια φωτιά ήρθε να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο των πυρκαγιών στη Ρόδο. Άλλη μια καταστροφή σε αυτές του 1987, 1992 και του 2008. Σχεδόν το 70% του δασικού πλούτου του νησιού έχει αποτεφρωθεί αφού μόνο στην πυρκαγιά του 2008 132.000 στρέμματα έγιναν στάχτη μέσα σε λίγες μέρες.

Πυρκαγιές: οι πολιΤΕΣ ζΗΤουν απανΤΗΣΕιΣκαι οΧι Εκ Των υΣΤΕρων ΔιαπιΣΤωΣΕιΣ

1. ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑνα ζούμε σε αρμόνια με τη φύση, γιατί χωρίς τη φύση δεν θα ζούμε εμείς

2. ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗναι σε κάθε είδους ισότητα, όχι σε κάθε είδους κυριαρχία

3. ΜΗ ΒΙΑκάτι που πρέπει να αρχίσει από το σπίτι, και να ισχύσει στους δρόμους, στην πολιτική και στις δι-εθνείς σχέσεις

4. ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑνα βρούμε τρόπους για να εκφραστούμε και να δημιουργούμε μετά και πέρα από τους κάλπες

Όταν, πριν από λίγους μήνες, έλαβα ένα email που έλεγε ότι πρέπει να είμαι στη τηλεόραση ως υποψηφία στους Οικολόγους Πράσινους σε λίγες ώρες, τρελάθηκα γιατί δεν είχα πάρει ακόμα φυλ-λάδιο με της προτάσεις του κόμματος για τις εκλο-γές. Τι να πω, σκέφτηκα;

Στο διαδίκτυο βρήκα ένα άρθρο για το κόμμα με τις 4 βασικές αρχές από το καταστατικό μας. Αποφάσισα να εκφράσω αυτές τις τέσσερις αρχές στη τηλεόραση.

Στη πράξη, βρήκα εύκολες λέξεις να εξηγήσω τις τέσσερις αρχές. Εγώ έχω μάθει ελληνικά μιλώ-ντας με απλούς άνθρωποι. Παρόλο που είμαι διδά-κτορας του πανεπιστήμιου του Yale, θεωρώ τα απλά μου ελληνικά «μια χαρά» σε σχέση με τις εκλογές. Γιατί ακριβώς πιστεύω ότι πρέπει να εκφράσουμε τις αρχές μας με εύκολες λέξεις εάν θέλουμε να μας καταλάβει ο λαός. Επιπλέον, δεν πρέπει να έχουμε είκοσι αρχές. Με αυτές μόνο τις τέσσερις απλές αρ-χές μπορούμε να εκφράσουμε μια φιλοσοφία ζωής, που μπορεί να αλλάξει τα πάντα.

Στις εκλογές του 2012, τα φυλλάδιά μας είχαν παρά πολλές καλές ιδέες, όμως εγώ δυσκολεύτηκα να τα διαβάσω εύκολα. Είπα στους συνεργάτες μου στη Λέσβο και Λήμνο ότι, αν δεν μπορώ εγώ να τα διαβάσω εύκολα, πρέπει να βρούμε άλλες λέξεις. Με τα απλά και καθημερινά μου ελληνικά, μιλώ-ντας τόσα χρόνια καθημερινά στο Μόλυβο, είμαι το «ινδικό χοιρίδιο» για το λαό.

Επιπλέον, κατάλαβα ότι ο λαός δεν καταλαβαί-νει ότι δεν είμαστε μόνο για το περιβάλλον (δηλαδή για το περιβάλλον χωρίς σκέψη για τον άνθρωπο). Για αυτό προτείνω το «σλόγκαν» : «άνθρωπος και περιβάλλον μαζί, αχώριστα μαζί.» Με αυτό το σλό-γκαν μπορούμε να εξηγήσουμε εύκολα π.χ. την κλι-ματική αλλαγή – θα έχουμε τουρισμό με 45 βαθμός όλο το καλοκαίρι; – θα έχουμε ελαιοπαραγωγή εάν φτάνει Νοέμβριος και ακόμη δεν έχει βρέξει στη Λέσβο;

Κλείνοντας, θέλω να πω ότι ως γυναίκα και ως φεμινίστρια ήμουν πολύ χαρούμενη που βρήκα την «κοινωνική δικαιοσύνη» και τη «μη βία» μέσα στις βασικές αρχές του κόμματός μας. Αυτές οι αρχές είναι ακόμα πιο σημαντικές σήμερα, όταν η Χρυσή Αυγή προσπαθεί να μεταφέρει τον κόσμο σε έναν καιρό όπου η γυναίκα δεν είχε καμιά ελπίδα για ισότητα, σε μια εποχή όπου λίγα βίαια άτομα μπο-ρούν να κυριαρχούν με βιαιότητες.

Προτείνω κάθε φυλλάδιο στις ερχόμενες εκλο-γές να ακολουθεί αυτό το πνεύμα, με απλές ιδέες, και μετά να ακολουθούν πιο συγκεκριμένες προτάσεις.

* Η Καρολίνα Κρίστ, μόνιμη κάτοικος Μολύβου Λέ-σβου, ήταν υποψήφια στις περιφερειακές εκλογές του 2010 και τις βουλευτικές εκλογές του 2012. Ήταν βασική υπεύθυνη σύνταξης μιας καταγγελίας, που είναι υπό εξέταση από την ΕΕ, για την έλλειψη προστασίας των περιοχών Natura στη Λέσβο, σε συνεργασία με το WWF και την Ελληνική Ορνιθο-λογική Εταιρεία.

ΠροΤαΣΗ γΙα Το ΠώΣ να μΕΤαφΕρουμΕ ΤΙΣ ΙδΕΕΣ μαΣ μΕΣα αΠο Τα φυλλαδΙα μαΣ ΣΤο μΕλλονΟικολόγοι Πράσινοι – Ο άνθρωπος και το περιβάλλον μαζί, αχώριστα μαζί Τέσσερις αρχές, μια φιλοσοφία ζωής που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο

της Καρολίνα Κρίστ

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | οκΤωΒΡΙοΣ 2012 15πόλη τέχνη

Η πρώτη απόπειρα να γίνει επί κυβερνήσεων Μητσοτάκη, με εργολάβο τη Μηχανική του Πρόδρομου Εμφιετζόγλου, η χρηματοδότηση στηριζόταν

στην ανταποδοτικότητα του έργου.

Στο κατά πόσο δηλαδή το μέσο θα είχε αρκε-τούς πελάτες να βγάζει τα έξοδα του. Ο Εμφιετζό-γλου απέτυχε να αρχίσει το έργο, διότι η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (επί αντιπροεδρίας Παναγιώτη Γεννηματά) έθετε ως όρο την πλήρη υποταγή των αστικών συγκοινωνιών της πόλης στην αύξηση των επιβατών του μετρό. Αλλά αυτό δεν έγινε εφικτό. Όχι μόνο διότι αντέδρασε ο ΟΑΣΘ, αλλά κυρίως γιατί όλη η τροφοδότηση του μετρό από τον ΟΑΣΘ, δεν έφτανε να κάνει το μέσο βιώσιμο.

Λεφτά υπήρχαν… Αυτό το πρόβλημα προσπάθησε να επιλύσει η Βάσω Παπανδρέου, μετατρέποντας το έργο σε δημόσιο το 2003. Θέλησε να αποσυνδέσει την χρηματοδότηση από τη βιωσιμότητα.

Με βάση αυτή τη λογική έγινε και η δημοπρά-τηση και στη συνέχεια το 2006 η ανάθεση του έργου από την κυβέρνηση Καραμανλή στην κοινοπραξία της ΑΕΓΕΚ με προϋπολογισμό 1 δισ. ευρώ.

Από τα χρήματα αυτά τα 650 εκ. ευρώ είναι δά-νειο από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και τα 250 εκ. ευρώ από το Γ ΚΠΣ. Άρα πρακτικά, το έργο θα κόστιζε στο ελληνικό δημόσιο περίπου 100 εκ. Ευρώ, με παράλληλη δέσμευση, όμως, την αναθε-ώρηση της σύμβασης με τον ΟΑΣΘ, δύο χρόνια μετά την έναρξη του έργου.

…σχέδιο όμως όχι Στο μεταξύ, όμως, το κόστος αυξήθηκε αρκετά. Οι αρχαιολογικές έρευνες ανέβασαν το κόστος κατά πε-ρίπου 100 εκ. ευρώ, ενώ προκάλεσαν και καθυστε-ρήσεις στη δουλειά της κατασκευάστριας εταιρείας, που εξαιτίας αυτού του λόγου, διεκδικεί ήδη περίπου 400 εκ. ευρώ. Σε αυτά τα χρήματα περιλαμβάνονται και οι αποζημιώσεις που η εταιρεία διεκδικεί για τις

αλλαγές που έγιναν σε 9 από τους 13 σταθμούς του έργου.

Αυτό οφείλεται στο ότι είχε επιλεγεί η μέθοδος της μελέτης-κατασκευής, που ουσιαστικά σημαίνει βλέποντας και κάνοντας. Μέχρι σήμερα, που έχει ολοκληρωθεί ο συμβατικός χρόνος του έργου, οι μι-σοί σταθμοί δεν έχουν καν παραδοθεί στην εταιρεία για έργο.

Επιπλέον, στον αρχικό προϋπολογισμό δεν είχαν υπολογιστεί οι απαλλοτριώσεις, οι οποίες σε κάθε λογικό έργο θα είχαν κριθεί πριν την έναρξη του. Χαρακτηριστικό είναι ότι η απαλλοτρίωση του χώρου που ανήκει στο ΑΣΥΛΟ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ στο Σιντριβάνι, κόστισε 3,5 εκ. ευρώ και άλλα τόσα περίπου θα κο-στίσει η απαλλοτρίωση του Παπάφειου. Συνολικά δεν αναμένεται να κοστίσουν λιγότερα από 100 εκ. ευρώ.

Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα, με εξαιρετικά μετριοπαθείς υπολογισμούς, να ανέβει το κόστος του έργου από το 1 δισ. ευρώ της σύμβασης στο 1,6 δισ. ευρώ και το μερίδιο του ελληνικού δημοσίου στα 700 εκ. ευρώ, χωρίς καμία αύξηση στον αρχικό προ-ϋπολογισμό.

Βαρέλι δίχως πάτο…Η εταιρεία δηλώνει ότι χωρίς επιπλέον χρηματοδότη-ση το έργο δεν είναι εκτελέσιμο, αλλά η μόνη δυνατή πηγή αυτής της χρηματοδότησης, το δημόσιο ταμείο, είναι εξαιρετικά αδύναμο.

Παράλληλα, μέχρι στιγμής, και με το συμβατικό χρόνο να έχει λήξει, έχει εκτελεστεί έργο περίπου 20%, δηλαδή αξίας 200 δισ. ευρώ.

Άρα από τον αρχικό προϋπολογισμό του 1 δισ. απομένει έργο άλλων 800 εκ. ευρώ. Η ΑΕΓΕΚ δηλώ-νει ότι, αν όλα πάνε καλά και λυθούν όλα τα προβλή-ματα με τους σταθμούς και τις απαλλοτριώσεις, θα μπορεί να εκτελεί έργο 3 εκ. ευρώ το μήνα.

Δηλαδή για τη συνολική εκτέλεση των 800 εκ.

θα χρειαστεί 266 μήνες, άρα 22 χρόνια και 2 μήνες.

Πολιτικό κόστος 700 εκ. ευρώ Είναι προφανές λοιπόν ότι η πόλη βρίσκεται

μπροστά σε ένα δίλημμα:• Ναπιέσουμεναβρειτοελληνικόδημόσιο

τα επιπλέον 700 τουλάχιστον εκ. ευρώ ή• Νασταματήσειτοέργοτώρα.Ακούω με πολύ περίσκεψη όλους αυτούς που

λένε, ότι αν δεν επιμένουμε, θα πάνε χαμένα τα 288 εκ. ευρώ, που μέχρι τώρα έχουν διατεθεί για το έργο.

Αν, όμως, δεν βρεθούν αυτά τα χρήματα;Η κυβέρνηση Παπαδήμου θα έπεφτε όταν τρεις

πολιτικοί αρχηγοί δεν μπορούσαν να βρουν από πού θα κόψουν 300 εκ. ευρώ. Αν είχαν μπροστά τους τον προϋπολογισμό του μετρό Θεσσαλονίκης, θα επέμε-ναν να κόψουν μισθούς και συντάξεις;

Άλλωστε και για το ίδιο το πολιτικό προσωπικό όλων των κομμάτων, το μετρό είναι ένα τεράστιο βάρος, που εδώ και χρόνια κερδισμένος είναι όποιος δεν χάνει πολλά από αυτό.

Νομίζω ότι όσο συνεχίζεται το έργο, τόσο θα αυ-ξάνονται τα 288 εκ. ευρώ, τα οποία έχουν ήδη διατε-θεί, αλλά επιπλέον χρηματοδότηση δεν θα βρίσκεται.

Είναι υποχρέωση μας να βάλουμε πάτο στον πίθο των Δαναΐδων, ο οποίος δεν θα μπουκώσει ποτέ. Κάθε μέρα θα ρουφά όσα χρήματα μπαίνουν.

Η μόνη λύση είναι η διακοπή του έργου με ό,τι αυτή συνεπάγεται. Θα μας κοστίσει λιγότερο.

Με παράλληλη συνολική αναδιοργάνωση των συγκοινωνιών, αλλά και απάντηση στο πρόβλημα που θα δημιουργήσουν στην πόλη οι άδειες μελαγ-χολικές σήραγγες, τα τούνελα, που έλεγε ο Ανδρέ-ας Παπανδρέου στην άκρη των οποίων δεν υπάρχει φως.

*Ο Χρήστος Μάτης είναι Δημοτικός Σύμβουλος Θεσσαλονίκης, επικεφαλής της Παράταξης «Ενερ-γοί Πολίτες- Οικολογία στην Πράξη»

Πρωτοδημοσιεύτηκε στο tvxs

Η θεσσαλονίκη δεν χρειάζεται μετρό, αλλά μέτρο Το μετρό της Θεσσαλονίκης έχει μία ιστορία 36 χρόνων. Από το 1976 που πέρασε για πρώτη φορά στον προϋπολογισμό του ελληνικού κράτους, μέχρι το 1984 που εισήχθη στον προ-γραμματισμό του ρυθμιστικού, το 1986 που έγινε η σημαία της εκλογής Κούβελα στη δημαρχία και το 1990, που πέρασε πλέον στην ευθύνη του κεντρικού κράτους.

Ο Κόκκινος -χαρά κι απαντοχή μας-θα ‘ρθεί τον ίσιο δρόμο να μάς δείξει.Σπανίζουν τώρα πια στην εποχή μαςοι ελπίδες για επανάσταση και ρήξη,που τις καρδιές για πάντα θα γλυτώσουνκαι τους εχθρούς τρελά θ’ αναστατώσουν.Γριούλες που ‘χουν χάσει τη φωνή τους,παιδάκια που δεν έχουν πια να φάνε,τις μέρες που αργοπεθαίνουν ή τουςφτωχούς που μοναχοί τους πάντα θα ‘ναι,με όπλο την αγάπη του την τόση,ο Κόκκινος θα ‘ρθεί και θα τούς σώσει!Πιο κόκκινος κι από άγριο κεράσιθ’ ανθίσει τα λουλούδια στα μπαλκόνια!Μυριάδες τόν προσμένουν να περάσει,κλεισμένοι για αιώνες και δυο χρόνια,με μόνη θέα σε τούτο το καβούκιτο γέρο που καπνίζει το τσιμπούκι…Σαν άγαλμα που σμίλεψε ο Φειδίαςο Κόκκινος στο σπιτικό μας φτάνει!Μα, όμως, μ’ ένα βλέμμα αηδίας,πηγαίνει και ξερνάει στη λεκάνημε κόκκινο μονάχα έναν ώμο.(Ο υπόλοιπος θα ξέβαψε στο δρόμο…)

Θάνος Γιαννούδης

ο γέρος με το τσιμπούκιΦέρτε τώρα μαύρα ρούχακαι σκευάσματα οπιούχα...

Του Χρήστου Μάτη

ΠΡΑΣΙΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ | οκΤωΒΡΙοΣ 201216 περισκόπιο

Τα 9μεραΟκτώβριος 2012 του ΚΩστα ΛΟΥκέρη

1. Δεν ξέρω τι αισθάνεσθε εσείς, αλλά κάθε φορά που βλέπω τον κο Στουρνάρα με πιάνει ένα σύνθετο συναίσθημα πόνου, άγχους, αηδίας και ταχυκαρδίας. Περίεργο αυτό το συναίσθημα σωτηρίας... Σε λίγο θα λέμε «Τα μάθατε τα νέα», «Τι συνέβη, βρε αδερφέ;», «Πέθανε ο Αριστο-μένης», «Από τι;», «Σώθηκε και πέθανε».

2. Παρακολουθώ τον κο Πάγκαλο τον τελευταίο καιρό, ελεύθερο από τις υπουργικές του υποχρεώσεις (χα, χα, χα), χωρίς το άγχος (που ποτέ δεν είχε...) να αναλύει, να κατακεραυνώνει, να, να, να. Και σκέφτομαι πόση εγωπάθεια κουβαλάει αυτό το τεράστιο κορμί. Πόσο μπορεί να εθελοτυφλεί κάποιος που έχτισε αυτό το σύστημα, κατηγορώντας στο παρά πέντε «τους άλλους» ότι αυτοί τον οδήγησαν στα λάθη του. «Π...... καινωνία, ακόμα και τον Πάγκαλο διέφθει-ρες»...

3. Σκεφτόμουν τίτλους από την επίσκεψη της Ομοσπονδιακής Καγκελαρίου μας, καθηγητού κας Αγγέλα Μέρκελ:«Η δυσκοιλιότητα στην εξουσία»«Είσαστε καμπόσοι, μα εγώ είμαι μια Ossie»«Γκρέμιστα, σκληρή καρδιά!»

4. Ελέγχεται ως ανακριβής η πληροφορία ότι ο λαοπρό-βλητος πρωθυπουργός μας, ο Αντώνης «στα μυστικά του Βάλτου» Σαμαράς έστειλε χαιρετίσματα μέσω της κας Μέρκελ στον Γερμανό φίλο του κο Χριστοφοράκο.

5. Στο μυαλό μου και στην καρδιά μου δεν μπορεί να υπάρχει διάκριση ανάμεσα στο

Παλαιστινιάκι της Γάζας και στο Συριάκι της Δαμασκού. Και τα δυο θύματα κρατικών ενεργειών επιβολής μονομερών αληθειών. Και τα δύο στερούνται κάλυψης βασικών αναγκών τους. Και τα δυο θύματα των παιχνιδιών των μεγάλων. Τα παιδιά μπορεί να «παίζουν πόλεμο»... οι μεγάλοι όμως «παίζουν ειρήνη»...

6. Δεν ξέρω για σας, αλλά αρχίζει και με κουράζει αυτή η αντιφατική, ευκαιριακή και ωφελιμιστική χρήση της ελληνικής σημαίας. Η ίδια σημαία που κυματίζει περήφανα στη ΓΑΔΑ κυματίζει σε πάσης φύσεως προϊόντα που ξαφνικά θέλουν να μας θυμίσουν ότι... είναι ελληνικά. Την ίδια σημαία που κυματίζει δίπλα σ’ αυτή του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ στα γραφεία τους, ζητούν από τα πιτσιρίκια να κρατούν στα χέρια τους στις παρελάσεις... Η ίδια σημαία, που θα μας δείχνουν επετεια-κά ν’ αναρτάται στον ιστό της Ακρόπολης τη μέρα απε-λευθέρωσης από τους Ναζί, κρατούν οι σημερινοί Ναζί σε κοντάρια που προσγειώνονται στα κεφάλια ανήμπορων ν’ αντιδράσουν ανθρώπων που σφάλουν επειδή πεινούν.

Την ελληνική σημαία δεν τη χαρίζουμε σε κανέναν και καμία. Αυτοί όμως που καυχώνται υπέρμετρα γι’ αυτήν - λες και πήραν την εργολαβία - μήπως να ξανασκεφτούν την αντιφατική και ευκαιριακή χρήση της;

7. «Διανύουμε τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο»... Τάδε έφη γνωστός Έλλην βάρδος... Δε φο-βάμαι! Η Ελλάς έχει υπεραρκετά βλήματα...

8. Εν όψει της συνόδου του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος στην Αθήνα ας δείξουμε τον καλύτερο εαυτό μας. Ας συμφω-νήσουμε στον παρακάτω κώδικα καλής συμπεριφοράς, έχοντας στο μυαλό μας ότι οι Πράσινοι είναι οι μόνοι που, από την αρχή της κρίσης, σταθερά και σθεναρά έδειξαν και δείχνουν της αλλη-λεγγύη τους στη χώρα μας: Όταν μας μιλάει ένας φίλος Πράσινος, τον αφήνουμε να ολοκληρώσει. Όταν διαφωνούμε μαζί του, δεν έχουμε κατ’ ανάγκη δίκιο, εάν η φωνή μας είναι πιο δυνατή. Αν και είναι γνωστό το ενδιαφέρον των Ευρωπαίων Πράσινων για την ιστορία του ελληνικού οικο-λογικού κινήματος, η αναφορά πέραν του εικοσαλέπτου στους Οικολόγους Εναλλακτικούς ίσως κουράσει. Αν και ξέρουν ότι εμείς ξέρουμε σχεδόν τα πάντα καλύ-τερα και σε μεγαλύτερο βάθος από τους ίδιους, ας μην τους το χτυπάμε συνεχώς.

9. Ακούω για κινήσεις ΠΑΣΟΚων για νέα σχήματα, κόμματα, ομί-λους. Ακατανόητη η μανία τέως και νυν ΠΑΣΟΚων να εξακολου-θούν να θέλουν να φέρουν την πρόοδο στη χώρα. Ρε παιδιά, φτάνει! Φέρατε το σοσιαλισμό, τη δημοκρατία, τη λαϊκή κυριαρχία, τα εργασιακά δικαιώματα, την ΑΤΑ, διώξατε τις βάσεις, βγήκαμε από την ΕΟΚ, μπήκαμε στην ΕΕ, λίγδωσε το αντεράκι μας, παχύνατε επικίνδυνα, μας φέρατε χιλιάδες μετάλλια, Ολυμπιακούς, Ρωσίδες, οπλικά συστήματα, εθνική περηφάνια, εκσυγχρονι-σμό, opengov, Σύμη στη Χάλκη, διαβούλευση, ΔΝΤ... ΦΤΑΝΕΙ!!! Σπίτι τώρα, ΝΑΝΙ! Σειρά μας τώρα να σας παράσχουμε ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ!!!! ΣΤΟ Σ Π Ι Τ Ι !

Δ ιότι αυτός ο όρος καταδεικνύει ακριβώς την γενεσιουργό αιτία της παγκόσμιας κοινωνικής και οικολογικής κρίσης, που δεν είναι τίποτε άλλο απ’ την εμμονή της

ανθρωπότητας στην οικονομική ανάπτυξη (μεγέ-θυνση) με οποιοδήποτε κόστος… Το έχουμε υπ’ όψιν μας ότι η λέξη αποανάπτυξη προκαλεί, γιατί είναι σαν να βλασφημείς μέσα σε μια κοινωνία που σέβε-ται και πιστεύει στην ανάπτυξη σαν θρησκεία.

Ακόμα κάποιοι από μας διεκδικούν την αλλαγή αυτού του όρου, θεωρώντας τον παραπλανητικό στόχο (πρόταση) αφού δεν περιγράφει ξεκάθα-ρα ποια είναι τα ωφέλη και ποιοι οι ωφελούμενοι. Παρόλα αυτά εμείς συνειδητά διατηρούμε τον όρο, και τον θεωρούμε το σύνθημα που βάζει θεωρη-τικά εμπόδια και αμφισβητεί το ψεύτικο δόγμα της απεριόριστης ανάπτυξης (μεγέθυνσης) σε έναν πε-περασμένο κόσμο. Είναι μέγα ψέμα ότι ο πρωταρχι-κός σκοπός της ανθρωπότητας πρέπει νάναι μόνον η επιδίωξη της οικονομικής ανάπτυξης. Kι’ αλήθεια νάταν, αργά η γρήγορα θα ερχόταν αντιμέτωπη με την εξάντληση των φυσικών πόρων.

Πολλοί άνθρωποι, ενώ υποφέρουν από το ισχύ-ον οικονομικό σύστημα προτιμούν να βρίσκουν ηπι-ότερες εκφράσεις κριτικής, με την ελπίδα ότι υπάρ-χει ομαλή και κλιμακωτή έξοδος από την παρούσα κρίση. Αυτή η ψευδαίσθηση όμως καταρρίπτεται εύκολα από τα ιστορικά γεγονότα που επέδρασαν στην ανθρωπότητα, όπως ο διαρκής πόλεμος για τις πρώτες ύλες, η δραματική κλιματική αλλαγή και ο αφανισμός πληθυσμών, που δικαιολογούν απόλυτα ένα όρο ριζοσπαστικό και καταγγελτικό: την αποα-νάπτυξη.

Η μεγαλύτερη απογοήτευση είναι γι αυτούς για τους οποίους η αποανάπτυξη δεν σημαίνει επιστρο-φή στην εποχή των σπηλαίων ούτε απόρριψη της επιστημονικής και τεχνολογικής μας κληρονομιάς αλλά εναλλακτικές, αποδοτικές και θετικές δραστη-ριότητες για τον άνθρωπο. Πράγματι, η αποανάπτυξη δεν επιδιώκει βήματα προς τα πίσω της εξελικτικής πορείας του ανθρώπινου είδους αλλά προσπαθεί να καθορίσει ακίνδυνες προοπτικές για τον πλανήτη, με, ποιοτικά και ποσοτικά, διαφορετική κατανάλωση όλων των αγροτικών και βιομηχανικών προϊόντων έτσι ώστε να εξισορροπήσει η ανθυγιεινή υπερεπάρ-κεια αγαθών του δυτικού κόσμου με την θανατηφό-

ρο ανεπάρκεια βασικών ειδών πρώτης ανάγκης του τρίτου κόσμου, με άμεση μείωση των αποβλήτων, μεγιστοποιώντας την απόλαυση του καθαρού περι-βάλλοντος και επανακτώντας τις χαρές του πολιτι-σμού.

Είναι επείγον να γίνουν μειώσεις, δραστικές και άμεσες, στα λιπάσματα και στα βλαβερά χημικά, στα ραδιενεργά στοιχεία, στις παράλογες συσκευασίες, στις ενεργοβόρες και εξαρτημένες από τα καύσιμα μεταφορές-συγκοινωνίες.

Οι προτεινόμενες μειώσεις γενικά μπορούν να τρομοκρατήσουν μόνον εκείνους που συνειδητά - λιγότερο ή περισσότερο - καταναλώνουν ανε-ξέλεγκτα τα πάντα, και να δικαιώσουν αυτούς που προσανατολίζονται στην προσεκτική (επιλεκτική) κατανάλωση των απαραίτητων προϊόντων ως τρόπο ζωής.

Αυτή η διαδικασία ανοίγει προοπτικές για τερά-στια κοινωνικά οφέλη, αφού τα νέα προϊόντα μπο-ρούν να είναι αποτέλεσμα επανασχεδιασμού των υφιστάμενων ή δημιουργίας καινούργιων της ίδιας χρήσης πάνω σε οικολογικά πρότυπα και δεδομένα. Από κοινού αυτές οι δυο προοπτικές απαιτούν νέο και ικανό εργατικό δυναμικό σε αντίθεση με την ανι-κανότητα του ισχύοντος οικονομικού συστήματος να δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας.

Τελικά δεν θα ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να ανα-πτύξουμε συνυπάρχοντα μοντέλα μετακινήσεων, μαζί με τα αστικά και αγροτο-βιομηχανικά που ξέ-ρουμε μέχρι τώρα, τα οποία θα μας επέτρεπαν να καλλιεργούμε τις ανθρώπινες σχέσεις στο μέγιστο βαθμό, χωρίς την ανάγκη σύνθετων, ενεργοβόρων και ρυπογόνων μεταφορικών μέσων.

Η αποανάπτυξη θα μπορούσε να μειώσει το μέγεθος των τερατουπόλεων και να ευνοήσει αυ-τόνομα μικρά συγκροτήματα κατοικιών, πλήρως πεζοδρομημένα, με πολιτιστικά κέντρα, κέντρα υγεί-ας, σχολεία, όλα πολύ κοντά στους κατοίκους, και να ξεπεράσει τα μη διαχειρίσιμα προβλήματα που πηγάζουν απ την υπερβολική συγκέντρωση πληθυ-σμού στα λίγα και πυκνοκατοικημένα αστικά κέντρα.

Μετάφραση: Ιάκωβος Αλαβάνος*το παρόν αποτελεί ελεύθερη μετάφραση από το

link FAQ on degrowth στο site: www.venezia2012.it

αποαναπΤυξΗ - DEGROWTHΗ υπ αριθμόν ένα συχνότερα απαντώμενη ερώτηση (faq) σχετικά με την αποανάπτυξη (degrowth) είναι η εξής:

Γιατί χρησιμοποιείτε τον όρο αποανάπτυξη, αφού προκαλεί αρνητικές αντιδράσεις και σχόλια;