φ.108 - Ιανουάριος - Φεβρουάριος2012

www.pyxida.gr

Αλληλεγγύη!!

ΦΥΛΛΟ 108XANIA

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ-ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2012

) (

Το ελαιόλαδο, εμείς και οι άλλοι...

Eντυπωσιακή άνοδο κατέγραψαν το 2010 οι εξαγωγές ελαιολάδουαπό την Ελλάδα στη Ρωσία, καθώς τόσο οι εξαγωγές όσο και το με-ρίδιο της χώρας μας επί του συνόλου αυξήθηκαν κατά 134,1% και

8,8% αντίστοιχα. Αυτό προκύπτει από ενημερωτικό έγγραφο της πρεσβείαςμας, στο οποίο υπογραμμίζεται ότι "θέτοντας κατά μέρος την όποια ποι-οτική διαφοροποίηση του προϊόντος μεταξύ των χωρών που εξάγουν προςτη Ρωσία και διαιρώντας απλά τη συνολική αξία των εξαγωγών προς πο-σότητα για κάθε χώρα, προκύπτει αβίαστα ότι το λάδι από τη χώρα μαςείναι το ακριβότερο όλων". Καλή μεν η είδηση, αλλά η Ισπανία ελέγχει περίτο 50% της ρωσικής αγοράς μέσω και της δικής της ιταλικής φίρμα Bertolli.Και αυτό συνέβη τα τελευταία 10 χρόνια όταν ο ισπανικός αγροτικός τομέαςέβαλε στόχους και κατάφερε να ηγηθεί στην παγκόσμια αγορά εκμεταλ-λευόμενος μέσω της ιταλικής θυγατρικής μεγάλες ποσότητες χύμα λα-διού από την Ελλάδα.Όπως αναφέρουν στελέχη της ελληνικής πρεσβείας, σημαντικό ρόλο γιατην προώθηση ελαιολάδου στη ρωσική αγορά, μετά την επιλογή ενός προ-ϊόντος από συγκεκριμένα σούπερ-μάρκετ, παίζει η διαφήμιση του προϊόν-τος κι αυτό φαίνεται από το μερίδιο που κατέχουν στην αγορά τα προϊόνταελαιολάδου προελεύσεως Ισπανίας και Ιταλίας. Οι συγκεκριμένες εται-ρείες έχουν επενδύσει σημαντικά κεφάλαια για διαφήμιση στην τηλεόραση(εξαγοράζοντας π.χ. ώρα σε τηλεοπτικές εκπομπές μαγειρικής), στον Τύποή σε δημόσιους χώρους. Λαμβάνοντας, επίσης, υπόψη την κοινή θρησκείακαι τον ρόλο που παίζει η Ορθοδοξία, σημειώνεται ότι θα πρέπει να ανα-ληφθούν σχετικές πρωτοβουλίες για προσέγγιση της Ορθόδοξης ΡωσικήςΕκκλησίας, μέσω της οποίας θα μπορούσε να προωθηθεί η αξία του ελ-ληνικού ελαιολάδου. Άντε τώρα να ζητήσουμε χάρη από τον Εφραίμ!

Δ.Χ.

Επιστροφή στο θεσμό της οικογένειας

Επιστροφή στον θεσμό της οικογένειας ή επιστροφή απλά στην οικο-γένεια; Το ερώτημα αυτό έχει έναν αμείληκτο χαρακτήρα μιας καιγνωρίζουμε όλοι καλά ότι οι νέοι στην Ελλάδα δεν έχουν πια τη δυαν-

τότητα να ζήσουν, τουλάχιστον προς το παρόν και προς το άμεσο μέλλον,μόνοι τους. Η έλειψη σταθερής εργασίας και μιας στοιχειωδώς ασφαλούςζωής τους αναγκάζει να επιστρέψουν στην αγκαλιά του μπαμπά και τηςμαμάς υπό την έννοια της παραμονής ή και της επιστροφής στο πατρογο-νικό σπίτι. Μερικοί θεωρούν ότι με αυτόν τον τρόπο δυναμώνει και πάλι οθεσμός της οικογένειας άρα ισχυροποιείται και ο κοινωνικός ιστός. Όμως,είναι έτσι; Αν λάβουμε υπόψη μας τα ζευγάρια που δεν καταλήγουν σε δια-ζύγιο για οικονομικούς και μόνο λόγους θα τολμούσαμε ποτέ να εξάγουμετο συμπέρασμα ότι ισχυροποιείται ο θεσμός του γάμου; Θα αυτογελοι-οποιούμασταν, προφανώς. Έτσι και τώρα. Μπορεί, εν μέρει, να αποκτάαξία ο θεσμός της οικογένειας ξανά μιας και έχει απωλέσει την τιμή τουαρκετά και στη δική μας τη χώρα, αλλά δεν παύει να γίνεται από ανάγκη,αυτή είναι η αλήθεια. Δεν το υποτιμούμε καθόλου, ούτε και υποστηρίζουμεότι υπάρχει κάποιο είδος υποκρισίας ή συμφέροντος από πίσω. Έτσι κι αλ-λιώς οι Μεσογειακοί λαοί έχουν ψηλά στις παραδόσεις τους το θεσμό τηςοικογένειας. Σε καμία περίπτωση δεν υποβιβάζουμε την αξία του γεγονό-τος αλλά ας μην φτάνουμε στο σημείο να λέμε ότι η οικογένεια αναβιώνειξανά στην Ελλάδα, σύμφωνα τουλάχιστον με μερικούς αρθρογράφους πουψάχνουν απεγνωσμένα για καλά νέα (κι εμείς το ίδιο κάνουμε). Εξάλλου τονα μένουν κάποιοι άνθρωποι κάτω από την ίδια στέγη, από ανάγκη και μόνο,μάλλον κατάρα είναι παρά ευχή. Οι Ιάπωνες λεέν ότι για να καταλάβεις τοεπίπεδο πολιτισμού μιας κοινωνίας πρέπει να κοιτάξεις πώς φέρεται στουςγέρους της. Η δική μας κοινωνία τι έχει να δείξει;

Α.Π.

Η ΠΑΡAΝΟΙΑ ΣΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ

Είναι κοινός τόπος πλέον οι αναφορές που κάνουν λόγο για το κατάπόσον έχουν επαφή με την πραγματικότητα αυτοί οι άνθρωποι - τέ-ρατα που οδήγησαν το λαό στον ευτελισμό και στην ταπείνωση. Πρό-

κειται για ανθρώπους που είτε είναι συνειδητοί προδότες, είτε είναιαλαζόνες, είτε ηλίθιοι, είτε παρανοοικοί. Ένα όμως είναι βέβαιο: ότι κανείςτους δεν θα πάρει συγχώρεση. Μπορεί να βάφονται με eye-liner, μπορεί ναείναι τερατωδώς προκλητικά χονδροί, μπορεί να είναι κυρίες που παράγουνεξυπηρετήσεις και να δηλώνουν πως δεν είχαν διαβάσει, μπορεί να είναιδειλοί που κλαίνε και οδύρονται επειδή δέχθηκαν απειλές κατά της ζωήςτους για να ψηφίσουν το Μνημόνιο, μπορεί ... μπορεί ... μπορεί ... Νομίζωότι ο σεισμός ρίχνει απότομα το τείχος που μας χωρίζει από τα καμαρίνια

τους όπου διαπράτονται ανομολόγητες πράξεις παράνοιας. Αυτός ο ελε-εινός θίασος αυτού του συστήματος, που αποτελείται εν πολλοίς από κα-τακάθια της κοινωνίας μας οργίαζε στα καμαρίνια του με διάφορουςτρόπους. Ακόμα και οι ψυχίατροι θα σήκωναν τα χέρια ψηλά. Πριν από 2χρόνια θα φάνταζε αδιανόητη μια τέτοια εικόνα. Αν κάποιος την περιέ-γραφε θα τον έλεγαν στην καλύτερη περίπτωση "γραφικό". Μου έρχονταιστο νου οι εικόνες από ταινίες που περιγράφουν την οργιώδη ζωή των Ρω-μαίων αυτοκρατόρων και των αυλικών τους. Κι όπως ο Νέρωνας έβαλεφωτιά στην ίδια του την πόλη έτσι και αυτοί οι κρετίνοι που είναι γαντζω-μένοι με νύχια και με δόντια σε αυτό που λέγεται "εξουσία" προτιμούν νακάψουν και να στείλουν στο διάολο και στα χέρια του κατακτητή τον καθένααπό εμάς κι από τα παιδιά μας για να μην χάσουν τα προνόμιά τους. Μα να

΄στε σίγουροι πως όποιος τους ξαναψηφίσει απ΄τα παιδιά του και τα παι-διά μας θα το βρει... Μου είναι αδιανόητο να δεχθώ πια ότι στα πλαίσια της"δημοκρατίας" θα μας στείλουν κάποιοι στο εκτελεστικό απόσπασμα...

Α.Π.

Καλύτερα ψυχάκηδες παρά ψυχάρηδες

Θυμάμαι πως όταν ήμουν έφηβος και άρχιζα να μπαίνω σιγά σιγά νααντιλαμβάνομαι αυτό που λέμε "πολιτικές εξελίξεις" ένας σημαντι-κότατος παράγοντας διαμόρφωσης της άποψής μας ήταν οι εφη-

μερίδες. Η οικογένειά μου δεν παρέλειπε ούτε μία μέρα σχεδόν νααγοράσει εφημερίδα και εγώ φρόντιζα να την επισκεφτώ χαζεύοντας τηνκαι μερικές φορές διαβάζοντάς την συστηματικά από τα 14 μου περίπου.Θυμάμαι πως μία από τις φορές που μπήκε στο σπίτι μας εφημερίδα τουσυγκροτήματος Λαμπράκη ο πατέρας μου μού είπε: "να ξέρεις πως ο Λαμ-πράκης εδώ και δεκαετίες ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις στην Ελ-λάδα. Αυτός κυβερνά. Ο,τι γράψουν οι εφημερίδες του, όποιονυποστηρίξουν πολιιτκά, αυτός και θα είναι ο επόμενος αρχηγός". Δεν κα-τάλαβα και πολλά τότε αλλά τα λόγια δεν τα ξέχασα. Λόγια που επιβεβαι-ώθηκαν πολλές φορές κα δη πρόσφατα με τον πιο χυδαίο και αποκαλυπτικότρόπο. Οι άνθρωποι του συγκροτήματος του ΔΟΛ με προεξάρχοντα τονΣταύρο Ψυχάρη πολιτικό διοικητή του Αγίου Όρους (πού να φτύσουμε πια;)και πολιτικό διοικητή όλων μας αποτελούσαν μια πανίσχυρη ομάδα πουέλυνε κι έδενε στην Ελληνική δημοκρατία μας (παρεμπιπτόντως, σε κάτιξεχωρίζει από τις υπόλοιπες δημοκρατίες, γι αυτό φαίνεται την ονόμασαν"ελληνική", συνεπαίρενε προ 25ετίας ο Χάρρυ Κλυνν). Είναι απορίας άξιοναν θα μεταβληθεί και πότε η νοοτροπία αυτή. Αν ... λέω ... αν αύριο το πρωίμας χαρίζονταν όλα τα χρέη και μας δίνονταν κι άλλα τόσο για να ξεκινή-σουμε ξανά, θα γινόμασταν μια άλλη κοινωνία χωρίς ... "Ψυχάρηδες"; Αςαναλογιστούμε το ερώτημα αυτό γιατί έχει να κάνει με τα μαθήματα πουπαίρνομε ως κοινωνία που κατακρημνίζεται πολιτικά και συνειδησιακά. Ανκάποιος ή κάτι μας δώσει μια ελπίδα, μια παρηγοριά, ένα χέρι βοηθείας, θατου το δαγκώσουμε; Είμαστε τόσο χαμηλά στο σύνολό μας; Ή είμαστεπλεόν ώριμοι με συνείδηση αλληλεγγύης του ενός απέναντι στον άλλον;Θα γεννιούνται πάντα κάποιοι "Ψυχάρηδες" (και άλλοι που διαθέτουν γνω-στά επίθετα της ιδιαίτερης πατρίδας μας αλλά δεν τα αναφέρω για να μηνπουν δα ότι προδίδω και τον τόπο μουσε δύσκολες ώρες) ή κάτι αλλάζει;Δεν έχει ουσία ο προβληματισμός αυτός;

Α.Π.

2ΦΥΛΛΟ 108 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ-ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 2012

Πoυ θα βρείτε Την Πυξίδα:

...κυκλoφoρoύμε

τη 3η βδoμάδα κάθε μήνα,

σε 3000 αντίτυπα και μπoρείτε να μας

βρείτε στα παρακάτω σημεία:

Βιβλιoπωλεία:

ΕΠΙΛOΓΕΣ,

ΕΣΤΙΑ, ΜΥΘOΛOΓΙΑ,

ΠΕΤΡΑΚΗ, ΠOΛΥΕΔΡO,

ΣΧΗΜΑ, ΤO ΒΙΒΛΙO,

ΒΙΒΛΙOΠΩΛΕΙO ΤΗΣ 1866,

Χαρτoπωλεία:

ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ,

ΚΥΒOΣ,

ΡOΜΒOΣ,

ΧΑΖΗΡΑΚΗΣ,

Καταστήματα Δίσκων:

LA. SI. DO.,

Σινεμά:

Palace, ΚΗΠΟΣ

Καφέ - Μπάρ:

ΜΥΘOΛOΓΙΑ,

EΔEM,

ΑΣΩΤOΣ ΥΙOΣ,

ΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ,

ΔΥO ΛOΥΞ,

ΜΙΚΡO ΚΑΦΕ,

ΜΑΧΑΛΑΣ,

ΚΑΦΕ ΤΕΧΝΗ.

VIDEO CLUB:

DV PLANET,

PLAY,

MOVIE FORUM,

VIPS (ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ),

VIDEO BEST,

VIDEO BLUE

ΤOΡ VIDEO (ΖΥΜΒΡΑΚΑΚΗΔΩΝ)

Άλλα σημεία:

ΔΗΜOΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙOΘΗΚΗ,

ΕΙΣOΔOΣ Αντιπεριφέρειας Χανίων,

ΕΙΣOΔOΣ ΔΗΜOΥ ΧΑΝΙΩΝ,

ΠOΛΥΚΕΝΤΡO ΝΕOΛΑΙΑΣ,

ΠΡΑΚΤOΡΕΙO ΤΥΠOΥ(ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ),

ΑΝΕΚ LINES,

Blue Star Ferries (κεντρικό πρακτορείο),

ΠOΛΥΤΕΧΝΕΙO (ΚΥΛΙΚΕΙO),

ΤΕΙ(ΚΥΛΙΚΕΙO), ΩΔΕΙO,

ΤΡΑΠΕΖEΣ ΧΑΝΙΩΝ, ΠEIPAIΩΣ,

SYLVESTER (ΓOΓOΝΗ),

BREAK (ΓΟΓΟΝΗ),

NEW STAND

Στο Hράκλειο:

BIBΛIOΠΩΛEIO KIXΛH

ΠΥΞΙΔΑΜΗΝΙΑΙΑ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠOΛΗ

ΤOΥΣ ΠOΛΙΤΕΣ ΤOΝ ΠOΛΙΤΙΣΜO

ΙΔΙOΚΤΗΣΙΑ:ΑΣΤΙΚΗ ΜΗ ΚΕΡΔOΣΚOΠΙΚΗ

«ΠOΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣ»ΚΩΔΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ 6483

ISSN 1790-6075

ΕΚΔOΤΗΣ – ΥΠΕΥΘΥΝOΣ ΕΚΔOΣΗΣΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΕΠΙΚOΙΝΩΝΙΑ «ΠΥΞΙΔΑ» / ΦΡΑΝΤΖΕΣΚΑΚΗΣ ΜΑΤΘΑΙOΣ

ΤΘ 53 ΤΚ 73131 ΧΑΝΙΑ ΚΡΗΤΗΣΤΗΛ: 2821074104 / 6974739122

FAX: 2821036364e-mail: [email protected]

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣΜ. ΑΝΕΥΛΑΒΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΒΑΒΟΥΛΕΣKΩΣTAΣ ΓYΠAPAKHΣ

ΜΙΧΑΗΛ ΔΑΡΜΑΡΑΚΗΣΣΙΣΣΥ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗ

ΒΟΥΛΑ ΚΑΝΤΕΡΑΚΗΔΗΜOΣ ΚΕΡΔΕΛΑΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΝΑΚΟΣΚΥΡΙΑΚΟΣ ΚΩΤΣΟΓΛΟΥΝΙΚΟΣ ΛΕΩΝΙΔΑΚΗΣ

ΠΕΤΡOΣ ΛΥΜΠΕΡΑΚΗΣΜΙΧΑΛΗΣ ΜΑΛΙΚOΥΤΣΑΚΗΣ

KΩN/NOΣ MΠAΣIOΣΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΚΟΛΑΚΑΚΗΣ

ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ ΚΟΝΙΔΗΣMYPTΩ KONTOMΙTAKHΓΙΩΡΓΟΣ MANOYΣEΛHΣNIKOΣ MANOYΣEΛHΣΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΓΟΥΛΟΣΒΑΡΒΑΡΑ ΠΕΡΑΚΗ

σκίτσα: ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΕΤΡΑΚΗΣBAΣIΛHΣ ΠAΠAΣTAMOΣ

ΝΕKΤΑΡΙOΣ ΠΑΥΛOΥ - ΠΕΤΡOΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣΑΝΤΩΝΗΣ ΠΕΡΙΒOΛΑΚΗΣ

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΠΑΝOΥΔΑΚΗΣΓΙΩΡΓOΣ ΤΣΙΜΑΣΣΟΦΙΑ ΤΣΟΥΡΛΑΚΗ

ΝΙΚOΣ ΧΑΤΖΗΙΩΑΝΝOΥΑΝΤΩΝΗΣ ΧΕΛΙΔΩΝΗΣ

ΣKITΣA - ΣΧΕΔΙΑΣΜOΣ ΕΝΤΥΠOΥΝΙΚOΣ ΠΑΡΘΕΝOΠOΥΛOΣ τηλ.

6974430507

ΣΗΜΑ ΕΝΤΥΠOΥ ΕΛΕΝΗ ΜΑΡΙΝΑΚΗ

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΕΛΕΝΗ ΣΤΑΥΡΙΔΗ

Η πυξίδα πρoσφέρεται με αντίτιμo τη διάδoση και τη συμμετoχή

Η ΕΚΔΟΣΗ ΜΑΣ

ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ:

ΦΥΛΛΟ 108 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ-ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ 20123

2012 το έτος που θα μείνει στην ιστορία πέραναπό κάθε αμφιβολία!

Παρακολουθείς μέρα μετην μέρα τα δελτία τωνοκτώ και πλέον αντιλαμβά-νεσαι ότι πέραν όλων τωνάλλων μας λένε και μ....ες. Οι γνωστοί – άγνωστοι εν-τεταλμένοι «δημοσιογράφοι» που επί 1,5 χρόνο βάλθη-καν να μας πείσουν για το σωτήριο μνημονιακό πακέτο.Αυτοί που χλεύασαν και έπνιξαν κάθε φωνή που τόλ-μησε να διαφοροποιηθεί. Αυτοί που απλά λειτούργησανως μηχανισμοί μνημονιακής προπαγάνδας. Αυτοί…Έρχονται τώρα σαν μωρές παρθένες να ανακαλύψουντην καταστροφική συνταγή που οδηγεί στην διάλυσητης κοινωνίας, στον αφανισμό της χώρας.Μαζί τους συνεπικουρώντας πολιτικοί και πολιτευτές.Άχρηστοι και αχρείοι σε ένα κρεσέντο κυνισμού ήμήπως κουτοπονηριάς;Οι ίδιοι, με την ίδια ευκολία. Σαν να απευθύνονται σεηλίθιους. Ή μήπως απευθύνονται; Δυστυχώς η ανοχή από την κοινωνία τον τελευταίο 1,5χρόνο από πολλούς έχει εκληφθεί ως συγκατάθεση.Από άλλους ως συμπόρευση.Και τελικά αν υπάρχει έστω και μια ελπίδα ανάτασηςαυτή ξεκινάει από τότε που θα εξηγήσουμε σε όλουςαυτούς που μας φόρεσαν αυτό το κουστουμάκι ότι πρέ-πει να πληρώσουν για τις επιλογές τους αλλά και γιατις υπηρεσίες τους στους κατακτητές μας. Γιατί τελικάδεν μπορούν όλοι να εμφανίζονται σαν να μας προέκυ-ψαν από παρθενογέννηση. Βουλευτές που ψήφισαν, δη-μοσιογράφοι που προπαγάνδισαν, διαμεσολαβητές πουδιέρρευσαν…Θα πρέπει να πάρουν το μήνυμα με σαφή-νεια. Εκτός αν τελικά έχουν δίκιο και απευθύνονται σε ηλίθι-ους!

Υ.γ. Οι γραμμές αυτές γράφονται και είναι ακόμα νωπότο χώμα που σκέπασε τον αετό Γιάννη Λιονάκη. Τυχε-ροί όσοι μας τίμησε με την φιλία του. Τυχεροί όσοι μά-θαμε από τις κουβέντες του ότι τελικά Άλλος ΔρόμοςΔεν Υπάρχει πέραν από αυτόν του αγώνα για ένα καλύ-τερο κόσμο. Μαχητής στο αδύνατο. Πολεμιστής στοόνειρο. Κατακτητής της ζωής!

Γράφειo Mατθαίoς

Φραντζεσκάκης

Ηκρίση μαίνεται εδώ και δύο δεκαετίες. Με τον ταχύπλοονεοπλουτισμό και ψευτοπλουτισμό. Μαζικά, οι Ελληνεςέστρεψαν τα νώτα σε ό, τι πιο πολύτιμο γεννιέται στην

Αττική, στην Πελοπόννησο, στην Κρήτη,στη Θράκη, παντού. Καλπάζουσα υλο-φροσύνη έπαθαν, και ας μυξοκλαίνε τώρα.Αυτοί που έχουν υποστεί τα σκληρά στρα-πάτσα από την κρίση, δεν φωνασκούν, δενγκαρίζουν. Το βλέμμα τους έχει γίνειβραχνό. Η ψυχή τους είναι τίγκα στη ρυ-

τίδα. Η φωνή τους, ψέλλισμα. Μένουν οχυρωμένοι στηναξιοπρέπεια. Τραγουδάνε τα αγέρωχα blues της φτώχειας, ναι.Αλλά δεν κάνουν παραχωρήσεις στην ξεφτίλα. Είναι περήφανοι.

Οι άλλοι, όμως. Αυτοί που ουσιαστικά τσάκισαν ό, τι πιοόμορφο έχουμε. Αυτοί που ώθησαν στο περιθώριο τον πελώριοΝίκο Καρούζο, τον πελώριο Μιχάλη Κατσαρό, τον πελώριο ΗλίαΛάγιο, τον πελώριο Σταύρο Τορνέ. Αυτοί που δεν έχουν, διό-τι δεν θέλησαν να έχουν, καν ακούσει ονόματα όπως: ΜάριοςΧάκκας, Γιώργος Ιωάννου, Λευτέρης Πούλιος, ΔημήτρηςΔημητριάδης, Δημήτρης Νόλλας. Μα τι λέω; Εδώ δεν ξέρουντον Κάρολο Κουν, και πάνε και κάνουν λαμπόγυαλα το θέα-τρό του και δεν κατεβαίνουμε μισό, ένα εκατομμύριο Ελληνεςνα διαμαρτυρηθούμε!

Οι πολλοί παράτησαν την περιπέτεια της Ποίησης, πα-ράτησαν την ποίηση της Περιπέτειας. Και τον γάμο άφησαν καιδεν πήγαν για πουρνάρια. Τίποτα. Μαζικά στην αποχαύνωση,μαζικά στο τίποτα. Εφτυσαν στο πιάτο του Ερωτα, κόπρισαν σταδύο πιο θαυμαστά αντικείμενα από τότε που υπάρχει Ανθρωποςκαι Κοινωνία: στο κρεβάτι και το τραπέζι. Που σημαίνει: δενξέρουν να κάνουν έρωτα, δεν ξέρουν να αναπαυτούν, δεν ξέ-ρουν να φάνε και να πιούνε, δεν ξέρουν να κουβεντιάσουν. Καιο άνθρωπος είναι έρωτας, ύπνος, όνειρα, συμπόσιο, συζήτηση.Κρεβάτι και τραπέζι.

Στο βάθος του ορίζοντα, εις τον πάτο της εικόνας, στο φλι-τζανάκι του καφέ, και στις οθόνες που έχουμε στήσει στα πα-ρατηρητήρια του ουρανού, ένα πράγμα βλέπω: στρίμωγμα καιαπάθεια για τους συντριπτικά πολλούς, στρίμωγμα και βαρύ-τιμη αξιοπρέπεια για τους συντριπτικά λίγους και εκλε-κτούς.

Κι εμείς, στο μεταξύ, να γινόμαστε οι αχθοφόροι των αι-σθημάτων, οι ρακοσυλλέκτες των αναμνήσεων. Αλλο δεν κά-νουμε τώρα, εφοδιάζουμε τις Αποθήκες του Ουρανού.

* Ο κ. Γιώργος–Ικαρος Μπαμπασάκης είναι συγγραφέ-ας και μεταφραστής.

Απάθεια για τους πολλούς,

αξιοπρέπεια για τους λίγους

Για να μπορεί να

έρχεται η ΠΥΞΙΔΑ

στο σπίτι σας…

Αλλά και γενικώς για να μπορεί να κυκλοφορεί απρόσκοπτα…Συνδρομή ετήσια 10 ευρώ

Υπηρεσίες – Τράπεζες – Φορείς 50 ευρώΣυνδρομή υποστήριξης … Κατά συνείδηση

Το ποσό της συνδρομής σας μπορείτε να το καταθέσετε στους λογαριασμούς μας:

ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΕΙΡΑΙΩΣΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥ 5758-020951-719ΙΒΑΝ GR40 0172 7580 0057 5802 0951 719ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣΤΡΑΠΕΖΑ ΠΑΓΚΡΗΤΙΑ ΣΥΝEΤAIΡΙΣΤΙΚΗΑΡΙΘΜΟΣ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΥΙΒΑΝ GR33 0870 0410 0000 0001 1181 348ΔΙΚΑΙΟΥΧΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΡΗΤΗΣή να στέλνετε επιταγή στην διεύθυνση: Πυξίδα Της Πόλης, Τθ 53 / ΤΚ 73135Χανιά Κρήτης

Μην ξεχνάτε να σημειώνετε το όνομα σας

Τoυ Γιωργου -Ικαρου

Μπαμπασακη*

ΑΠΟΨΗ

www.chania-info.gr

Του Σλάβοϊ Ζίζεκ

Σκεπτόμενος τις διαμαρτυρίες του κι-νήματος «Καταλάβετε τη ΓουόλΣτριτ» και τις ανάλογες εκδηλώσεις

κατακραυγής σε ολόκληρο τον κόσμο,θυμήθηκα ότι πριν από μερικά χρόνια οβρετανός συγγραφέας Τζον Μπέργκερέγραψε ότι «τα πλήθη των ανθρώπωνέχουν απαντήσεις σε ερωτήματα που δενέχουν τεθεί ακόμη...

Τα ερωτήματα δεν έχουν τεθεί ακόμηεπειδή το να τα θέσουμε απαιτεί λέξειςκαι έννοιες που ακούγονται σαν αληθινές,και αυτές που χρησιμοποιούνται τώρα γιανα κατονομάσουν γεγονότα κατάντησανκενές νοήματος:

∆ημοκρατία,Ελευθερία, Παρα-γωγικότητα κ.λπ.Με νέες έννοιεςτα ερωτήματα θατεθούν γρήγορα,

επειδή η Ιστορία συνεπάγεται ακριβώς μιατέτοια διαδικασία θέσεως ερωτημάτων».Ας αρχίσουμε να ρωτάμε.

Οι διαδηλωτές του «Καταλάβετε τηΓουόλ Στριτ» και οι οπαδοί τους έχουν τιςαπαντήσεις. Στην πραγματικότητα έχουμεβομβαρδίσει τους διαδηλωτές με ερωτή-σεις, αλλά όχι ακόμη με τις σωστές ερω-τήσεις.

«Μα τι θέλετε;» τους ρωτάμε. «Ποιαείναι τα συγκεκριμένα αιτήματά σας;».Αυτό είναι το αρχέτυπο ερώτημα πουθέτει ένας άνδρας αφεντικό σε μια υστε-ρική γυναίκα, μια σκηνή από ημέρες πουέχουν παρέλθει: «Ολο γκρίνια και παρά-πονα είσαι – ξέρεις τι θες πραγματικά;».

Μια τέτοια ερώτηση στοχεύει ακρι-βώς στον αποκλεισμό της αληθινής απάν-τησης. Στην ουσία λέει «Πες το με τους

δικούς μου όρους ή βούλωσέ το!». Είναιένα ερώτημα που, στην πραγματικότητα,αποτρέπει τη διαδικασία της μετάφρασηςμιας ατελούς διαμαρτυρίας σε συγκε-κριμένο σχέδιο.

Οι διαδηλωτές του «Καταλάβετε τηΓουόλ Στριτ» εφιστούν την προσοχή σεδύο σημεία-κλειδιά. Πρώτον, ότι το παγ-κόσμιο καπιταλιστικό σύστημα έχει κατα-στροφικές επιπτώσεις: Σκεφθείτε ταεκατοντάδες δισεκατομμύρια που χάθη-καν εξαιτίας της αχαλίνωτης χρηματοπι-

στωτικής κερδοσκοπίας. ∆εύτερον, ότι ηοικονομική παγκοσμιοποίηση υπονομεύει,σταδιακά αλλά ανελέητα, τη νομιμοποίηση

των ∆υτικών δημοκρατιών. Μεγάλες οι-κονομικές συναλλαγές που εξαρτώνταιαπό διεθνείς παίκτες δεν μπορούν ναελεγχθούν από δημοκρατικούς μηχα-νισμούς, οι οποίοι εξ ορισμού περιορίζον-ται σε εθνικά κράτη. Κατά συνέπεια, οιθεσμικές δημοκρατικές μορφές είναι όλοκαι πιο ανίκανες να εννοήσουν τα ζωτικάσυμφέροντα του λαού. Η ουσία των δια-δηλώσεων της Γουόλ Στριτ είναι η εξής:Πώς θα επεκτείνουμε τη δημοκρατίαπέραν της κρατικής-πολυκομματικής πο-λιτικής μορφής της, η οποία είναι καταφα-νώς ανί σχυρη όταν έρχεται αντιμέτωπημε τις καταστροφικές επιπτώσεις της οι-κονομικής ζωής;

∆εν υπάρχει έλλειψη αντικαπιταλιστι-κού φρονήματος σήμερα. Υπάρχει πλη-θώρα κριτικής για τη φρίκη τουκαπιταλισμού: Βιβλία, εις βάθος δημοσιο-γραφικές έρευνες και τηλεοπτικές ειδή-σεις βρίθουν επιχειρήσεων που μολύνουνανελέητα το περιβάλλον μας, διε-φθαρμένων τραπεζιτών που συνεχίζουν ναπαίρνουν παχυλά μπόνους, ενώ οι τράπε-ζές τους διασώζονται με δημόσιο χρήμα,μαγαζιών εκμετάλλευσης του ανθρώπινου

μόχθου, όπου παιδιά δουλεύουν ατέλει-ωτες ώρες.

Αυτό που κατά κανόνα δεν αμφισβη-τείται είναι το δημοκρατικόφιλελεύθεροπλαίσιο του αγώνα εναντίον αυτών τωνκαταχρήσεων. Ο ρητός ή υπονοούμενοςστόχος μιας τέτοιας κριτικής είναι να εκ-δημοκρατιστεί ο καπιταλισμός, να επε-κτείνουμε τον δημοκρατικό έλεγχο στηνοικονομία μέσω πίεσης από τα ΜΜΕ, κοι-νοβουλευτικών εξεταστικών επιτροπών,πιο αυστηρής νομοθεσίας, εντίμων αστυ-νομικών ερευνών και ούτω καθεξής.

Αλλά ποτέ, μα ποτέ, δεν αμφισβη-τούμε το δημοκρατικό θεσμικό πλαίσιοτου κράτους δικαίου. Αυτή είναι η ιερήαγελάδα που ακόμη και οι πιο ριζοσπαστι-κές μορφές του ηθικού αντικαπιταλισμού– σκεφθείτε το φόρουμ του Πόρτο Αλέγ-κρε, το κίνημα του Σιάτλ – δεν τολμούν νααγγίξουν.

Πάρτε για παράδειγμα την ισπανικήεκδοχή των διαδηλωτών του κινήματος«Καταλάβετε τη Γουόλ Στριτ», τους Ιndi-gnados (τους «Αγανακτισμένους»). Απορ-ρίπτουν ολόκληρη την πολιτική τάξη,

Αριστερά και ∆εξιά, ως διεφθαρμένη καιελεγχόμενη από τη λαγνεία για εξουσία.Και όμως, οι «Αγανακτισμένοι» απευθύ-νουν τα αιτήματά τους για αλλαγή σεποιον; Οχι στον ίδιο τον λαό: οι «Αγανα-κτισμένοι» δεν λένε (προς το παρόν) ότικανένας δεν θα φέρει την αλλαγή αν δεντη φέρει ο ίδιος ο λαός, ότι (για να παρα-φράσουμε τον Γκάντι) ο ίδιος ο λαός πρέ-πει να γίνει η αλλαγή την οποία θέλει ναδει. Τα αιτήματά τους απευθύνονται προςαυτούς που έχουν τον έλεγχο – ακριβώςπρος εκείνους εναντίον των οποίωνδιαμαρτύρονται.

Ο Μαρξ δεν πίστευε στην τοποθέτησητου ερωτήματος περί ελευθερίας στηνπολιτική σφαίρα καθαυτή.

∆εν θα συμφωνούσε με τον τρόπο μετον οποίο οι δυτικοί θεσμοί αποτιμούν συ-νήθως τους βαθμούς της ελευθερίας ότανθέλουν να κρίνουν μια χώρα: Γίνονταιελεύθερες εκλογές; Είναι ανεξάρτητοι οιδικαστές; Είναι ο Τύπος ελεύθερος απόκρυφές πιέσεις; Γίνονται σεβαστά τα αν-θρώπινα δικαιώματα;

Το κλειδί για την πραγματική ελευθε-ρία, πίστευε ο Μαρξ, βρίσκεται στο «απο-λιτικό» δίκτυο των προσωπικών σχέσεων,από την αγορά ως την οικογένεια. Είναιψευδαίσθηση να περιμένεις ότι μπορείκάποιος να αλλάξει αποτελεσματικά ταπράγματα μέσω της «επέκτασης» τηςδημοκρατίας. Οι ριζοσπαστικές αλλαγέςθα έπρεπε να γίνονται εκτός της σφαίραςτων νομικών δικαιωμάτων. «Η δημοκρα-τική ψευδαίσθηση», η αποδοχή θεσμικώνδημοκρατικών μηχανισμών ως της μονα-δικής, της «σωστής» δύναμης για αλ-λαγή, απλώς αποτρέπει τη ριζοσπαστική

αλλαγή.Στα μέσα Απριλίου του 2011 οι ειδή-

σεις μετέδωσαν ότι η κυβέρνηση στηνΚίνα είχε απαγορεύσει ταινίες και τηλεο-πτικές σειρές με θέμα ταξίδια στον χρόνοκαι εναλλακτικές θεωρίες περί Ιστορίας,καταγγέλλοντας ότι εισάγουν επιπολαι-ότητα σε σοβαρά ιστορικά ζητήματα. ΟιΚινέζοι θεωρούν άκρως επικίνδυνη ακόμηκαι τη μυθοπλαστική δραπέτευση στηνεναλλακτική πραγματικότητα.

Στη φιλελεύθερη ∆ύση δεν έχουμεανάγκη από τέτοιες ρητές απαγορεύσεις.Η ιδεολογία ασκεί τόση εξουσία επάνωμας ώστε μας εμποδίζει να παίρνουμεστα σοβαρά εναλλακτικές αφηγήσεις τηςΙστορίας. Αυτολογοκρινόμαστε. Υπάρχουνκάποιες ερωτήσεις που δεν θα τις θέ-ταμε ποτέ.

Σε ένα παλιό ανέκδοτο, που αποδί-δεται συχνά στην αποθανούσα Λαϊκή

∆ημοκρατία της Γερμανίας, έναςγερμανός εργάτης βρίσκει δουλειά στηΣιβηρία. Γνωρίζοντας ότι λογοκριτές θαδιαβάζουν όλη την αλληλογραφία του,λέει στους φίλους του: «Ας βάλουμε ένανκώδικα: αν ένα γράμμα που σας στέλνωείναι γραμμένο με κανονικό μπλε μελάνι,ό,τι γράφω είναι αλήθεια. Αν είναιγραμμένο με κόκκινο μελάνι, είναιψέματα».

Υστερα από έναν μήνα, οι φίλοι τουλαμβάνουν το πρώτο γράμμα, με μπλεμελάνι: «Ολα είναι υπέροχα εδώ: ταμαγαζιά είναι γεμάτα, το φαγητό μπόλικο,τα διαμερίσματα μεγάλα και με καλήθέρμανση, τα σινεμά δείχνουν ταινίες

από τη ∆ύση, υπάρχουν πολλά ωραία κο-ρίτσια πρόθυμα για ερωτικές σχέσεις –το μόνο πράγμα που δεν έχουμε είναικόκκινο μελάνι».

Αυτή δεν είναι η κατάστασή μαςσήμερα;

Εχουμε όλες τις ελευθερίες πουθέλει κανείς – το μόνο πράγμα που λείπειείναι το κόκκινο μελάνι.

Αυτό που σημαίνει η έλλειψη κόκκι-νου μελανιού σήμερα, είναι ότι οι όροιπου χρησιμοποιούμε για να προσδιορί-σουμε τις συγκρούσεις γύρω μας – «πό-λεμος κατά της τρομοκρατίας»,«δημοκρατία και ελευθερία», «ανθρώπιναδικαιώματα» – δεν ανταποκρίνονται στηνέα πραγματικότητα. Προκαλούν σύγχυσηστην αντίληψη που έχουμε για την κατά-σταση, αντί να μας επιτρέπουν να στοχα-ζόμαστε γι’ αυτή.

«Νιώθουμε ελεύθεροι» επειδή μαςλείπει η γλώσσα για να αρθρώσουμε τηνανελευθερία μας.

Ας δώσουμε κόκκινο μελάνι στουςδιαδηλωτές.

Πηγή: To Βήμα, από το New York Times


επιμέλειακειμένου

o MιχάληςNικoλακάκης

Δώστε κόκκινο µελάνι στους διαδηλωτές της Wall Street!

Τι µας έµαθε το κίνηµα

των καταλήψεων

από τη Νέα Υόρκη

ως τη Μαδρίτη


Ακόμα και στην ίδια την «ομάδα του», φέρεταιόπως ακριβώς ο «Κύριος» προς το υπηρετικόπροσωπικό της οικίας του. Τους «στήνει» τα-κτικά στα ραντεβού δυο-τρεις ώρες και στη συ-νέχεια, μετά τις ιστορικές -πλέον- εισηγήσειςτου, φεύγει βιαστικά χωρίς κατά διάνοια να σκε-φτεί να μείνει μαζί τους για δουλειά, πολύ πε-ρισσότερο δε, για κανένα τσίπουρο ή μιαχαλαρή κουβέντα.Δεν δείχνει ακριβώς Έλληνας, μάλλον ως φι-λέλληνας μπορεί να χαρακτηριστεί, σε σχέσηόμως μόνο με τις προθέσεις κι όχι με τις πρά-ξεις του, κρινόμενος πια εκ του αποτελέσμα-τος των τελευταίων. Ίσως αυτό να εξηγεί καιτο γεγονός ότι, πολύ συχνά, οι ξενόγλωσσεςομιλίες του γίνονται δεκτές κυριολεκτικά με εν-θουσιασμό και ορθοχειροκροτήματα από τουςΕυρωπαίους συν-εταίρους μας, την ίδια στιγμήπου οι ελληνικές ατάκες του - μαζί με τα σαρ-δάμ και το απίστευτο συντακτικό - πάνε να ξε-περάσουν σε επιτυχία αυτές του Κωνσταντάρα,γεμίζοντας τον καλλιτεχνικό χρόνο των Λαζό-πουλου, Θέμου, Πανούση και των «Ράδιο Αρ-βύλα». Οι σπουδές του, μάλλον παραπέμπουνσε κάποιον που λόγω οικογενειακού δόγματοςκαι ακαδημαϊκής κληρονομιάς, θα έπρεπε ναείναι πτυχιούχος «ντε και καλά», έστω κι αναυτό γινόταν κατορθωτό, μέσω του Πανεπιστη-μίου της Γκάμπια. Όλα τα παραπάνω, στηνπραγματικότητα, ούτε μπορούν να αποδειχθούναπό μακριά, ούτε να αμφισβητηθούν, εντούτοιςαποτέλεσαν όλα αυτά τα χρόνια, δεδομέναπρος προβληματισμό για όλους τους Έλληνες.Η αλήθεια να λέγεται, ποτέ το εκλογικό σώμαδεν έπαψε να είναι αρνητικά υποψιασμένο καικαχύποπτο, παρ’ όλα αυτά, πάντα αναρωτιόταν:«Μήπως υπάρχει κάτι απίστευτα αξιόλογο τοοποίο εμείς δεν μπορούμε να δούμε;». Με τονίδιο τρόπο σκεπτόμενοι, ας ξετυλίξουμε το κου-βάρι… Θυμάμαι λοιπόν, μια ιστορία που αφορά τον

παππού του και διαδραματίσθηκε στο Βόλο σεμια ομιλία της προεκλογικής του εκστρατείας,την επόμενη μέρα αντίστοιχης ομιλίας στη Λά-ρισα. Βαρύ το πρόγραμμα της περιοδείας, πε-ρασμένα τα χρόνια κι ο γέρος μπερδεύτηκε,ξεκινώντας την ομιλία του από το μπαλκόνι τουΔημαρχείου του Βόλου. Με τα χέρια ανοιγμένααπευθύνθηκε προς τους πανηγυρίζοντες μεένα βροντερό χαιρετισμό: «Λαέ της Λάρι-σας…»! Πάγωσαν οι πολιτικοίακόλουθοι και το κοινό, τομπαλκόνι έτριξε, δεν ξέρω ανέπεσε και καμιά σπρωξιά κι ηατμόσφαιρα άρχισε να βαραίνειαπό το φάντασμα του Μαυρο-γιαλούρου, όχι όμως για περισ-σότερο από ένα εκατοστό τουδευτερολέπτου. «Λαέ της Λάρι-σας…, που ‘σαι να δεις το λαότου Βόλου που σήμερα σε ξε-πέρασε…». Το πλήθος παραλή-ρησε, οι ακόλουθοι για πολλάχρόνια αναρωτιόταν αν ο χαιρε-τισμός ειπώθηκε κατά λάθος ήεπί τούτου, σε κάθε περίπτωση,μια «κρίση» – λεκτική έστω –καταπνίγηκε εν τη γενέσει της.Ευρισκόμενος σε ένα κοινό τρα-πέζι με κοινοβουλευτικούς συν-τρόφους του, ρώτησα αν κανείςτους έχει δει ή γνωρίζει να αφη-γηθεί μια δική του γρήγορηενέργεια, μια καταλυτική από-φαση, μια κίνηση ματ στην πολι-τική σκακιέρα, κάτι που - αν μη τι άλλο -χαρακτήριζε τον πατέρα του και τον παππούτου. Με κοίταξαν σαν να ήμουν εξωγήινος, σεβαθμό που ένοιωσα ηλίθιος, μέχρι που κάποιοςαπ’ αυτούς πέταξε τη μαγική λέξη: «Referen-dum…». Τα γέλια εκτόνωσαν προσωρινά τηναμηχανία και κάλυψαν την απάντηση που ποτέ

δε δόθηκε από κανέναν, αλλά όλοι, την κατα-λάβαμε. Όμως την ίδια στιγμή δε μπόρεσαν νακαλύψουν τη σοβαρότητα των αποτελεσμάτων.Ήταν σαν κάποιος να λέει ένα ανέκδοτο για τηνατομική βόμβα σε ένα σπίτι στη Χιροσίμα, θεω-ρώντας ότι το χιούμορ αρκεί να τα «σώσει» όλα.«Εμείς που χειροκροτήσαμε τι να πούμε;». Συ-νέχισα να ρωτάω, ίσως με μεγαλύτερη επιμονήαπό ότι έπρεπε, εκείνους που, για μια στιγμή

έστω, διαπίστωσαν, κάνοντας την αυτοκριτικήτους, ότι είναι αναγκασμένοι να χειροκροτούν,αυτό το ίδιο πολιτικό σύστημα που εκφύλισετρία τρις Ευρώ μέσα στο επόμενο διήμερο απότις διεθνείς χρηματαγορές, χωρίς να μπορέ-σουν να διευκρινίσουν αν ήταν ένα αδελφικόστοίχημα, μια ηλίθια πρωτοβουλία ή απλώς ένακαλά στημένο σχέδιο. Οι απορίες και οι προ-βληματισμοί θα μπορούσαν να απαντηθούν απόμια ενδεχόμενη αποτίμηση της οικογενειακής

περιουσίας πριν καιμετά, εντούτοις για μιαακόμα φορά θα μεί-νουμε υποψιασμένοι.Ακόμα κι αν αρνηθούμενα αναλογιστούμε πόσες τραγικές ιστορίεςγράφτηκαν σε προσωπικό, κοινωνικό, εθνικό καιπολιτικό επίπεδο από αυτό το Referendum,ακόμα κι αν αρνηθούμε να σκεφτούμε πόσο

υποτελείς ήταν οι χειροκροτούν-τες κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποικαι τι σημαίνει αυτό για την αξιο-κρατική στάση τους απέναντι σετέτοια προβλήματα, δε μπορώ νααρνηθώ και να μη θυμηθώ τοΓάλλο πρόεδρο όταν δεν αντιλή-φθηκε ότι τα μικρόφωνα ήταν ανοι-χτά, σε κείνη την αίθουσα στιςΚάννες, απευθυνόμενος προς τονπλανητάρχη και αναφέροντάς του,την δική του εκδοχή στους προ-βληματισμούς μας. Αν υπήρξε κάτιπου «φτιάχτηκε» μέσα απ’ αυτό τοreferendum και τι ήταν αυτό, ίσωςνα το μάθουμε στους «Φακέλους»του 2070, ίσως πάλι να μην το μά-θουμε ποτέ.Θα μπορούσε κανείς να πει ότι μιατέτοια εξέλιξη θα ήταν τουλάχι-στον λυτρωτική, σε σχέση με τιςσυνέπειες τις οποίες θα επέφερε.Παρόλα αυτά, διαψευσθήκαμε γιαμια ακόμα φορά, τουλάχιστον εγώ.Οι λέξεις, παραίτηση, αποχώρηση,

αντικατάσταση, έχασαν το νόημα τους και έδω-σαν τις θέσεις τους σε νέους προβληματι-σμούς. Μήπως είμαστε «εθνικώς τρελοί»παρατηρώντας ένα γάντζωμα στην εξουσία γιατο οποίο ακούμε συνεχώς ότι δεν υπάρχει; Ηέννοια της διαρχίας αποτέλεσε ένα ακόμα con-cept το οποίο, παρότι αποδοκιμάστηκε καιαπορρίφθηκε, θα προσπαθήσει να μας βάλει και

συνέχεια στην 14η σελίδα

Ηλίθιος ή Ευφυής, Συμπλεγματικός ή

Ισορροπημένος, Κατευθυνόμενος ή Ανιδιοτελής;

Γράφει οΚυριάκος Γ.Κώτσογλου*

Δεν υπήρξε ποτέ «φίλος µας», όµως, ακριβώς το ίδιο κι εµείς ποτέ δεν υπήρξαµε, πραγµατικά, φιλικοί απέναντί του.Μάλλον έτσι το επέλεξε ο ίδιος και εµείς το δεχτήκαµε, αδιαµαρτύρητα. Εξάλλου είναι κοινό µυστικό, όπως δηλώνουνκαι αρκετοί συνοδοιπόροι του, ότι είναι άφιλος, µε την έννοια ότι είναι γνωστό τοις πάσι ότι δεν έχει ούτε ένα φίλογκαρδιακό για να συζητάει µαζί του «τα δικά τους».


Ένας ακόμα κύκλος της δράσηςcine-μαθήματα υλοποιείται γιατους επόμενους μήνες σε

ολόκληρη την Κρήτη με την συνδιορ-γάνωση της Περιφέρειας Κρήτης καιτης Πολιτιστικής Εταιρείας Κρήτης.Η δράση cine-μαθήματα υλοποιείταιτα τελευταία 5 χρόνια από την Πολι-τιστική Εταιρεία Κρήτης με την συ-νεργασία κορυφαίων θεσμών καιανθρώπων των οπτικοακουστικώνμέσων και αποτελεί μια πολυεπίπεδηπαρέμβαση στον χώρο της οπτι-κοαουστικής παιδείας σε επίπεδοΚρήτης. Από την μια, ένα πλέγμα εκπαιδευτι-κών δράσεων με άξονα τα οπτικοα-κουστικά μέσα και τις εφαρμογέςτους στο χώρο της εκπαίδευσης οιοποίες απευθύνονται πρωτίστως σεμαθητές και εκπαιδευτικούς. Από την άλλη, ένα «διαρκές» κινημα-τογραφικό φεστιβάλ που απευθύνεταιστο σύνολο του πληθυσμού.Η δράση cine-Μαθήματα αποτελεί τηνμοναδική περιφερειακή δράση τέ-τοιου χαρακτήρα. Μια δράση η οποίαστηρίζεται εκ των έσω και από μια λο-γική συνέργειας φορέων, τοπικώναρχών και φυσικά της εκπαιδευτικήςκοινότητας.Στόχος οι αποδέκτες της δράσης :Α. Να δουν ταινίες με χαρακτηριστικάπαιδαγωγικά. Ταινίες με θέματαόπως η λειτουργία της κοινωνίας, ηιστορία, οι τέχνες, η οικολογία, ο πο-λιτισμός. Ταινίες που μπορούν να

ευαισθητοποιήσουν τους θεατές σ΄αυτά τα ζητήματα και να τους εκπαι-δεύσουν έτσι ώστε να είναι καχύπο-πτοι και δύσπιστοι θεατές και, τελικά,υποψιασμένοι πολίτες.Β. Να αντλήσουν βασικές γνώσεις γιανα μπορέσουν να εντάξουν τα σύγ-χρονα μέσα (ψηφιακή φωτογραφία,βιντεοκάμερα, H/Y κτλ) σε ένα δημι-ουργικό παιγνίδι με την καθημερινήεκπαιδευτική διαδικασία. Στα πλαίσια αυτά, με την συνδιοργά-νωση της Περιφέρειας Κρήτης καιτην συνεργασία των Υπεύθυνων Σχο-λικών Δραστηριοτήτων των Διευθύν-σεων Πρωτοβάθμιας καιΔευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης προ-γραμματίζονται για το επόμενο δί-μηνο 2ημερα εργαστήρια και ειδικέςκινηματογραφικές προβολές στις 4περιφερειακές ενότητες της Κρήτης.Η αρχή έγινε το Σαββατοκύριακο 28-29 Ιανουαρίου 2012 από τα Χανιάόπου στους χώρους του 17ου Δημο-τικού Σχολείου πραγματοποιήθηκε τοπρώτο εργαστήριο για εκπαιδευτι-κούς πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης μεθέμα «Το animation στην εκπαιδευ-τική πράξη». Η δράση cine-μαθήματα και αυτή τηνσχολική χρονιά και παρά τις δυσκο-λίες που υπάρχουν γύρω μας φιλοδο-ξεί να ανοίξει ακόμα περισσότερουςορίζοντες με ένα πανόραμα ταινιώναλλά και με νέες συνεργασίες και συ-νέργειες.

cine-μαθήματα 2011-2012

Cine-ΜαθήματαΙδέα - Σχεδιασμός – Υλοποίηση : Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης (υπεύθυνος :Φραν-τζεσκάκης Ματθαίος 6974739122)

Συνδιοργάνωση: Περιφέρεια Κρήτης Με την Συνεργασία των Υπεύθυνων Σχολικών Δραστηριοτήτων των ΔιευθύνσεωνΠρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Κρήτης


Οκάτωθι υπογεγραμμένος Μπιλιλής Νι-κόλαος του Σταματίου και της Γεωρ-γίας, γεννηθείς εν Θεσσαλονίκη στις 7

Αυγούστου του έτους 1926, κάτοικος Θεσ-σαλονίκης οδός Μητροπόλεως αρ. 61 Τ.κ.54623 δηλώ υπευθύνως και εν γνώσει τωνσυνεπειών του Νόμου περί ψευδούς δηλώ-σεως ότι:Είμαι κάτοχος ιστορικού κινηματογραφικούαρχείου με γεγονότα της Θεσσαλονίκης απότο έτος 1911 μέχρι και το 1990 και γενικό-τερα όλης της Ελλάδας με αναρίθμητα θέ-ματα που το μήκος τους σε φιλμ των 35 και 16χιλιοστών (| “θετικό”, “αρνητικό”, “ανα-στρεφόμενο”) είναι 80.000 μέτρα.Επίσης κατέχω ελληνικά και ξένα κινηματο-γραφικά φιλμς των 35, 16 και 9,5 χιλιοστώνμε : επίκαιρα, ντοκιμαντέρ, κινούμενα σχέ-δια, κινηματογραφικά έργα κ.λ.π. από το1895 έως το 1975 όπου το μήκος τους είναι190.000 μέτρα καθώς και τρέιλερ κινηματο-γραφικών έργων, ελληνικών και ξένων 35 χι-λιοστών (1960 – 2005) 300 τεμάχια, περί τις20.000μ ΣΗΜ. Πάρα πολύ μικρό μέρος του κι-νηματογραφικού υλικού, περί τις 10 ώρες, με-ταγράφηκε σε D.V.D. +R και περί τις 20 ώρεςσε V.H.S. – Πλην των ως άνω φίλμς κατέχωακόμη:α) 30.000 κινηματογραφικές φωτογραφίες,αφίσες κ.α. ελληνικές και ξένες στο πρωτό-τυπό τους από το 1920 έως το 2005.β) 100 φωτογραφίες της Θεσσαλονίκης(1890-1965) και 1500 (1974-1976) στάσειςστο πρωτότυπο αρνητικό τουςγ) Αθλητικό φωτογραφικό αρχείο Θεσσαλονί-κης και περιοχών της ΟΛΩΝ των αθλημάτων1974-1976 σε 7950 στάσεις, στο πρωτότυποαρνητικό τουςδ) Αρκετά μηχανήματα ιστορίας κινηματογρά-φου ως εκθέματα από το 1790 έως το 1960ε) Άριστα λειτουργούντα μηχανήματα εικονο-ληψίας, προβολής, “μοντάζ”, των 16 και 35 χι-λιοστών με μεγάλο αριθμό συμπληρωματικώνεξαρτημάτων τουςστ) αρκετά άλλα κινηματογραφικά είδηπου την περιγραφή τους δεν έκρινα απα-ραίτητη.Όλα τα πιο πάνω φιλμς τα χρησιμοποίησαμετά από πολυδάπανη και μακρόχρονη συν-τήρησή τους και ανατύπωση των κατε-στραμμένων POSITIF – NITRATE (1900-1937)σε ενδιάμεσο NEGATIF ACETATE, αυτό λόγωτης αποθήκευσής τους σε δυσπρόσιτους καιακατάλληλους γι’ αυτά χώρους και τα συμ-πλήρωσα με την αγορά άλλων από διάφορεςσυλλεκτικές πηγές, μετά το 1995, όπου πα-ραχώρησα τότε, το αρχειοθετημένο, απαριθ-

μημένο και πολλαπλάσιο του ως άνω, αρχει-ακό κινηματογραφικό μου υλικό στην Νομαρ-χία Θεσσαλονίκης, η οποία το δώρισε στονΟ.Π.Π.Ε. Θ’97 για την ίδρυση του ΜΟΥΣΕΙΟΥΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ Θεσσαλονίκης. ΔΥΣΤΥ-ΧΩΣ την ΤΥΧΗ αυτού του υλικού σε ΕΙΔΟΣ,ΑΡΙΘΜΟ και ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ, όπως αναγράφον-ται στην από 194 σελίδες Α4 απόδειξη παρα-λαβής τους (την έχω στη διάθεση παντόςενδιαφερομένου) ΔΕΝ ΤΗΝ ΓΝΩΡΙΖΩ. Εάν τηγνώριζα, όλα όσα σήμερα κατέχω ΣΙΓΟΥΡΑ θαβρίσκονταν εκεί και δεν θα αντιμετώπιζα τοΑΛΥΤΟ πρόβλημα της διάθεσής τους.Το αρχειακό κινηματογραφικό υλικό τοαπέκτησα ως:κινηματογραφιστής (1945),παραγωγός και Ανταποκριτήςελληνικών και ξένων κινηματογραφικώνκαι τηλεοπτικών επικαίρων (1960 – 1990)και, ως συλλέκτης κινηματογραφικού υλικούαπό το 1935. Επειδή:α) επί ΔΕΚΑ χρόνια, 2001 – 2011, ΚΑΝΕΝΑΣκρατικός ή Δημοτικός φορέας της χώρας μαςΔΕΝ ΑΠΑΝΤΗΣΕ στην πρότασή μου, να δια-θέσει μόνιμο χώρο 400 τ.μ. και να το παρα-λάβει ΕΝΤΕΛΩΣ ΔΩΡΕΑΝ, προς διάσωση καιαξιοποίησή του με μόνη αμοιβή τα πνευματικάμου δικαιώματα που θα προέκυπταν από τηχρήση του,β) λόγω της μειωμένης μου σύνταξης, πολύμικρότερης από χίλια Ευρώ το μήνα (ακόμηδεν γνωρίζω πόσο θα μου την μειώσουν μετα μέτρα λιτότητας που συνεχώς επιβάλλον-ται) ΔΥΣΚΟΛΕΥΟΜΑΙ να πληρώσω και ναπληρώνω το “ΧΑΡΑΤΣΙ” για τη φύλαξή τουστους ΥΠΟΓΕΙΟΥΣ αποθηκευτικούς του χώ-ρους, που μου τους χρέωσαν με την αντικει-μενική αξία των διαμερισμάτων -!- (αντίαποθηκών ως έπρεπε), δηλαδή με 2200 καιμε 1850 Ευρώ το τ.μ. (ποσόν πολύ μεγαλύ-τερο από τη μειωμένη μου σύνταξη). -γ) ούτε έχω χρήματα να πληρώσω “κοντέϊ-νερ” να το παραλάβει και να το ξεφορτώσει -όπως θα έπρεπε- έξω από το ΔΙΟΙΚΗΤΗΡΙΟ ήτη ΔΗΜΑΡΧΙΑ Θεσσαλονίκης, αλλά ούτε καιη καρδιά μου αντέχει να το μοιράσω στα πα-λιατζίδικα ή να το πετάξω στα σκουπίδια,αφού λοιπόν και η διάσωσή του στην Ελ-λάδα αποδείχτηκε ΑΔΥΝΑΤΗ, γι΄αυτό ΔΗ-ΛΩΝΩ ΥΠΕΥΘΥΝΑ ότι:ΜΕΤΑΝΟΩ πικρά για την αφέλεια που είχα ναπιστεύω ότι κάποιος εκ των επί του Πολιτι-σμού άρχοντες της Ελλάδας θα έδειχνε τοιστορικά επιβαλλόμενο ενδιαφέρον για τηΔΙΑΣΩΣΗ και ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ του αρχείου μου,πράγμα που επί ΔΕΚΑ ολόκληρα χρόνια, δεν

έγινε.

Ως εκ τούτου, συν το αβάσταχτο “ΧΑΡΑΤΣΙ”

(η χαριστική του βολή) με αναγκάζουν στη

δύση του βίου μου, με αλύτρωτο πόνο ψυχής

να προσπαθήσω να το πουλήσω εκτός

Ελλάδος, όπου ευχαρίστως θα το ΔΙΑΣΩ-

ΣΟΥΝ, θα το ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΟΥΝ και, θα το ΠΛΗ-

ΡΩΣΟΥΝ, για να εισπράττουν σε χρυσό από

παραγωγούς, Έλληνες και ξένους (κινηματο-

γράφου και τηλεόρασης), πουλώντας τους

ανατυπωμένα γεγονότα της ιστορίας τους

Έθνους μας, όπως γίνεται και με το αρχείο

των αδελφών Μανάκια.

Ίσως, εάν, το Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρ-

χείο ήταν σε θέση να αναλάβει την τήρηση

των όρων της ΔΙΑΣΩΣΗΣ & ΑΞΙΟΠΟΙ-

ΗΣΗΣ ΟΛΟΥ του προαναφερθέντος υλικού,

και την εξασφάλιση ενός πάγιου μικρού

ποσού έναντι των πνευματικών μου δικαιω-

μάτων, δεν θα έφθανα έως εδώ. Για την τρα-

γική για μένα αυτήν κατάληξη, την ΙΣΤΟΡΙΚΗ

ΕΥΘΥΝΗ, θα την φέρουν ακέραια οι εκάστοτε

αρμόδιοι επί του Πολιτισμού της Ελλάδας, οι

οποίοι προκλητικά επίΔΕΚΑ χρόνια

ΑΔΙΑΦΟΡΗΣΑΝ τόσο επί των δικών μου προ-

τάσεων και επικλήσεων, όσο και περισσότερο

επί των εντόνων αναφορών επί του θέματος,

των πλέον έγκυρων ηλεκτρονικών Μέσων

Επικοινωνίας και της έντυπης Δημοσιογρα-

φίας της χώρας μας και όχι μόνο.-

ΔΕΝ ΜΕΤΑΝΟΩ για τα όσα πρόσφερα στους

χώρους του Πολιτισμού, της ενημέρωσης

της κοινής γνώμης και της Διεθνούς προβο-

λής της γενέτειράς μου, για οποία βραβεύ-

θηκα:

α) το 2006, στην ΑΘΗΝΑ από το ΙΔΡΥΜΑ

ΠΡΟΑΓΩΓΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ

ΒΑΣ. ΜΠΟΤΣΗ και το ΠΟΛΕΜΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ

και

β) το 2011, από το ΒΑΦΟΠΟΥΛΕΙΟ ΠΝΕΥ-

ΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ και το Δή-

μαρχο της πόλης μας κ. Ιωάννη Μπουτάρη,

μετά από πρόταση της Προέδρου της Εφο-

ρευτικής Επιτροπής του Βαφοπουλείου και

Δημοτικής Συμβούλου, κυρίας Θεοδώρας Λει-

ψιστινού.

Διατελώ απογοητευμένος ανίατα.

Με απέραντη αγάπη για την Πατρίδα μου

και με βαθιά θλίψη και οργή για το σημε-

ρινό της κατάντημα.-

Ο υπευθύνως δηλών

Ν. Σ. Μπιλιλής

Θεσσαλονίκη 31/12/2011

Υπεύθυνη δήλωση ΜΕΤΑΝΟΙΑΣτου 86χρονου κινηματογραφιστή

Νίκου Μπιλιλή

Η πνευματική μου κληρονομιά σε μορφή επιστολής σε νέουςδημιουργούς

Το πιο δυνατό αποτέλεσμα μιας δημι-ουργικής διαδρομής είναι το πνευματικόίχνος που γεμίζει τη ψυχή και τη ζωή τουδημιουργού που τον ακολουθεί και μετά.

Το πολιτισμικό και εκπαιδευτικό τοπίοτου σήμερα, περιλαμβάνει έντονα τα στοι-χεία του εφήμερου πλουτισμού, τηςδόξας, της ματαιοδοξίας και αναγνώρισης.

Για να διατηρήσετε την ισορροπία σαςκαι τη δική σας πνευματική αλήθεια, σεόλα αυτά να κωφεύετε.

Έχουμε όλοι τη δύναμη να κάνουμεεπιλογές, να διαλέξουμε μια πορεία πουνα πλουτίζει εσωτερικά εμάς και τους άλ-λους, μακριά από τις κοινωνικές σειρήνεςπου μας τραβούν σε ρηχά πνευματικάνερά.

Διαβάστε τους ποιητές, τους φιλόσο-φους και τους πατέρες της εκκλησίας. Ηγνώση τους βρίσκεται αποκρυσταλλωμένησε τόμους βιβλίων για τη γνωρίσετε και νατην απολαύσετε.

Όταν κάποιος κοιτάει πίσω τη ζωή του,οι ματαιόδοξες κατακτήσεις –ακόμη και οιπολύ μεγάλες- είναι ελάχιστες σε σχέσημε τις πραγματικές πνευματικές διαδρο-μές που ξεχειλίζουν από την ψυχή μας.Επικεντρώστε σε αυτές!.

Δεκέμβριος 2011, σε μια κρίσιμηστιγμή αποκρυστάλλωσης, γνώσης καιαπολογισμού.

Λουκία Ρικάκη

Υ.γ. Επειδή τελικά τα σχέδια και ταόνειρα ο θάνατος τα διαλύει αυτό που έχεισημασία είναι να ζει κανείς έντονα και δη-μιουργικά. Καλό ταξίδι Λουκία. μ.


Βρισκόμαστε μόνο λίγες μέρες στονέο χρόνο και στην ανατολή των ει-δήσεων του 2012. Στα γεγονότα κυ-

ριαρχούν οι οικονομικές προτάσεις, οιαποκλίσεις, το PSI, ταέσοδα,… η σωτηρίατης χώρας. Η εκπαι-δευτική κοινότητα απότις πρώτες κιόλαςμέρες ανησυχεί για το

αναμενόμενο σχέδιο νόμου για το νέο Λύ-κειο και το Τεχνολογικό Λύκειο. Στην αρ-θογραφία αναφέρεται ότι θα φέρει τα πάνωκάτω την επόμενη σχολική χρονιά στη γε-νική και τεχνική εκπαίδευση.

Πρώτες μέρες μια νέας χρονιάς, πρώ-

τες σκέψεις, πρώτες ανησυχίες. Αναστο-χαζόμενος για το χθες και ελπίζοντας γιατο αύριο, οι αναζητήσεις με οδηγούν στοκοντινό ή στο λίγο πιο μακρινό παρελθόν.Πώς μπορούν ή πώς πρέπει να δουν οισυγγραφείς των νέων προτάσεων τις ιδέεςτους να καταγράφονται και να υλοποιούν-ται; Τι μας διδάσκει το παρελθόν; Τι απόαυτά έχουν λάβει υπόψη τους; Τι μας έφε-ραν τα λήγοντα του ..12. Τι από όλα αυτάχρειαζόμαστε ώστε τελικά να σχηματιστείκαι να υλοποιηθεί η εκπαιδευτική μεταρ-ρύθμιση;

Με αυτές τις σκέψεις οδηγήθηκα 300χρόνια πριν, 1712 όταν γεννιέται στη Γε-νεύη ο Jean-Jacques Rousseau. Φιλόσο-

φος, συγγραφέας, πολιτικός θεωρητικός,και αυτοδίδακτος συνθέτης στην περίοδοτου Διαφωτισμού. Οι πολιτικές ιδέες τουΡουσσώ επηρέασαν τη γαλλική επανά-σταση. Μίλησε για το «Λόγο για την προ-έλευση και τα θεμέλια της ανισότητας»όπως και για το «Περί του Κοινωνικού συμ-βολαίου». 100 χρόνια μετά στο Λάντπορττου Πόρτσμουθ γεννιέται ο Κάρολος Ντί-κενς. Ο σημαντικότερος μυθιστοριογράφοςτης βικτωριανής Αγγλίας σκιαγραφεί με χι-ούμορ και ρεαλισμό δυνατούς χαρακτήρεςκαι επιμένει στην ανάγκη κοινωνικών με-ταρρυθμίσεων προς όφελος των φτωχών

και των αδυνάτων. Στα 15 του χρόνια οδη-γείτε στη φυλακή για χρέη και αναγκάζεταινα διακόψει το σχολείο, προκειμένου ναεργαστεί ώστε να συντηρήσει την οικογέ-νειά του. Το 1912, 100 χρόνια αργότερα,γεννιέται στη Φεράρα ο Μικαλάντζελο Αν-τονιόνι. Ο αρχιτέκτονας της κινηματογρα-φικής γραφής. Οι ταινίες του μιλούν με τιςεικόνες και απουσιάζουν οι πλούσιοι διά-λογοι, διακρίνονται για την ιδιαίτερη αι-σθητική τους προσέγγιση, δίνονταςέμφαση στους χαρακτήρες. Την ίδια χρο-νιά στη Ζλατίνα της Ρουμανίας γεννιέται οΕυγένιος Ιονέσκο. Γαλλο-Ρουμάνος θεα-τρικός συγγραφέας, από τους επιφανέ-στερους εκπροσώπους του Θεάτρου τουπαραλόγου. Όπως έλεγε ο ίδιος, «δενείναι η απάντηση που μας διαφωτίζει αλλάη ερώτηση».

Ποια είναι όμως και πώς διατυπώνεταιη σημερινή ερώτηση;

Με την «εμπειρία» 300 χρόνων καιαναγνωρίζοντας τα χρόνια προβλήματα, ηεπιχειρούμενη εκπαιδευτική μεταρρύθμισηείναι σημαντικό να στηρίζεται σε ένα κοι-νωνικό και εκπαιδευτικό συμβόλαιο και ναάρει τις όποιες ανισότητες του εκπαιδευ-τικού συστήματος. Το υπουργείο είναι οαρχιτέκτονάς της και ως καλός παραγω-γός θα πρέπει να δείξει την κινηματογρα-φική του ματιά με ρεαλισμό και δυνατούςχαρακτήρες. Με δυνατή και ευρηματικήπένα στο σενάριο να επιμένει στην μεταρ-ρύθμιση προς όφελος των μαθητών μας,με συνεργάτες και συντελεστές την ευρύ-τερη εκπαιδευτική κοινότητα.

Ένας χρόνος πέρασε, άλλος έναςανοίγεται μπροστά μας,… και όλοι ξέ-ρουμε ότι έχει μία μόνο κατεύθυνση, κυ-λάει από το παρελθόν στο μέλλον και ποτέαντίστροφα.

Γράφει οΓιώργος

Γώγουλος

Η εκπαιδευτική

μεταρρύθμιση

με τη ματιά

των χρόνων του ...12

Aνδρέα Παπανδρέου 40 - Tηλ. 0821041653 - Fax: 0821020059

Ανάμεσα στις εκπομπές που κάνουντα ψηλότερα νούμερα τηλεθέασηςστη βραδινή ζώνη είναι το Αλ Τσαν-

τίρι του Λαζόπουλου και το Ράδιο Αρβύλατου Κανάκη. Εκπομπές που αν τις έχει πα-ρακολουθήσει κανείς, μπορεί να φτάσεικαι στο συμπέρασμα ότι «υπάρχει κι αυτήη τηλεόραση», που λέει και το σλόγκαντου ΑΝΤ1. Ποια είναι άραγε, αυτή η τηλε-όραση; Τι το διαφορετικό προσφέρουν τέ-τοιες εκπομπές και γιατί λαμβάνουν τοχρίσμα του «εναλλακτικού»; Θέλω να δι-ευκρινίσω ότι δεν πάει ο νους μου στο πο-νηρό ως προς τους δημιουργούς και τουςσυντελεστές τους, πάει και παραπάειόμως, ως προς τα δίκτυα και τους σκο-πούς τους. Καταρχάς, έχει γεμίσει η τη-λεόραση με εκπομπές που βασίζονται στονα δείχνουν βίντεο από άλλες εκπομπέςκαι να τα σατιρίζουν ανάλογα με το ύφοςτους. Αυτό το ξεκούραστο και αποδοτικόκόλπο το ξεκίνησε ένας από τους πιο αμ-

φιλεγόμενους παρουσιαστές, ο ΘέμοςΑναστασιάδης, γνωστός για τις αντιδρα-στικές, σεξιστικές κ.λ.π. απόψεις του, τιςοποίες εκφράζει από διάφορα μέσα και σεκάθε ευκαιρία εδώ και χρόνια. Πόσο εύκολο είναι να παρουσιάζεις έναδίωρο σατιρικό πρόγραμμα κάθε εβδο-μάδα, ή ένα ωριαίο τρεις φορές την εβδο-μάδα και να κατορθώνεις να κρατήσειςτην ποιότητά του σε ψηλά επίπεδα, χωρίςνα πέσεις στη λούμπα του εύκολου γέλιουκαι της επανάληψης; Όπως αποδεικνύε-ται από τα πράγματα καθόλου. Πόσεςφορές μπορεί να ασχοληθείς με τονΠρέκα, το Μητροπολίτη Άνθιμο, τον Κού-για και το ύψος του, τον Άδωνη και τις τη-λεπωλήσεις του και δεν ξέρω κι εγώποιον άλλο; Και γιατί πρέπει να τους νο-μιμοποιείς όλους αυτούς προσφέροντάςτους βήμα, έστω κι αν τους σατιρίζεις, γιανα περνούν τα αμφίβολης ποιότητας, στηνκαλύτερη περίπτωση, μηνύματά τους στον

κόσμο;Αυτό είναι το ένα σκέλος του προβλήμα-τος. Το δεύτερο είναι ο ίδιος ο λόγος τωνπαρουσιαστών, που με τον καιρό γίνεταιόλο και πιο προβλέψιμος. Κοινωνικοπολι-τικά σχόλια χωρίς βάθος, που απευθύ-νονται κατά κύριο λόγο στο θυμικό τουκοινού, αναμεμειγμένα με αληθινά κακό-γουστο χιούμορ σεξουαλικού περιεχομέ-νου, αστειάκια για την κοιλιά τουΠάγκαλου και αόριστες προτροπές για αν-τίσταση και πάλη, της οποίας το περιεχό-μενο ποτέ δεν μπαίνουν στον κόπο ναεξηγήσουν ή να συγκεκριμενοποιήσουν,γιατί « ο τηλεθεατής δεν είναι πρόβατοκαι ξέρει να κρίνει». Όταν όμως, όλα ταμηνύματα που δέχεται ο κόσμος από τοκουτί είναι απολύτως ξεκάθαρα, σαφή καιοδηγούν στο ίδιο αποτέλεσμα, γιατί θαπρέπει να συγκινηθεί από τη μία έωςτρεις φορές την εβδομάδα που θα ακού-σει γενικές καταγγελίες και δακρύβρεχταλογύδρια περί αλληλεγγύης, αφύπνισηςκαι άνευ αντικειμένου ξεσηκωμού;To αποκορύφωμα δε, της έλλειψης έμ-πνευσης και της φθήνιας, είναι τα γνωστάτραγούδια διασκευασμένα με στίχους τηςεπικαιρότητας, που αφορούν τελευταία τοφευγιό του ΓΑΠ. Το παιχνίδι αυτό το ‘χειπαίξει μέχρι εξαντλήσεως ο Χάρρυ Κλυνν.Δεν έχει πλέον κανένα νόημα, δε βγάζεικαθόλου γέλιο και προκαλεί στην καλύ-τερη περίπτωση βαθιά χασμουρητά. Προ-σθέστε στα παραπάνω το «καλλιτεχνικόπρόγραμμα» που συνήθως περιλαμβάνε-ται, με γνωστούς και καταξιωμένους ήανερχόμενους τραγουδοποιούς και συγ-κροτήματα, που στις πλείστες των περι-πτώσεων είναι είτε οι ίδιοι πουλυμαίνονται τα κανάλια έτσι κι αλλιώς,είτε αδιάφοροι και κοινότοποι σαν τααστεία που έχουν προηγηθεί. Όλα αυτάμαζί δημιουργούν ένα μείγμα, που μπορεί

να μοιάζει σαν εναλλακτική απάντηση στηχυδαιότητα του υπόλοιπου τηλεοπτικούτοπίου, είναι όμως στην πραγματικότηταη φυσική συνέχεια και το άλλοθί του. Κανείς δεν πιστεύει πια ότι η τηλεόρασηθα σώσει τον κόσμο, ούτε καν ότι θα τονκαλυτερέψει έστωκαι λίγο. Ο λαϊκισμόςδεν υφίσταται ωςαντίδοτο του εαυτούτου. Και μια τηλεο-πτική επιθεώρηση,όπως και μια θεατρική, εξ ορισμού βρί-θουν λαϊκισμού.Οι αληθινά εναλλακτικές φωνές δεν έχουνκαμία πιθανότητα να παρουσιαστούν στακανάλια, πολύ απλά γιατί είναι πραγματικάεπικίνδυνες για την προετοιμασία του με-σαίωνα που ονειρεύονται ως μέλλον γιαόλους μας, εκείνοι που μας μιλούν καθη-μερινά από τα δελτία ειδήσεων. Κι όποιοςπαίζει το ρόλο της βαλβίδας ασφαλείαςστη χύτρα που ετοιμάζεται να σκάσει, ανα-λαμβάνει την ευθύνη αυτού που κάνει.Στην ερώτηση «δεν είναι προτιμότερο οκόσμος να παρακολουθεί αυτούς αντί γιατους άλλους;» η απάντηση είναι όχι. Τί-ποτε ουσιαστικό δεν πρόκειται να προκύ-ψει από την αλλαγή επιλογής σε opinionmaker μαζικής απεύθυνσης. Αντίθετα τοζητούμενο είναι η αποδόμηση όλων αυτώνκαι η υιοθέτηση των μαζικών διαδικασιών,τις οποίες το τηλεοπτικό κοινό απαρνή-θηκε για χάρη τους.Η λογική του «να γελάσουμε και λίγο βρεαδερφέ» δε μπορεί να καλύπτει πια κανέ-ναν.

Στη μνήμη του γιατρού Sócrates BrasileiroSampaio de Souza Vieira de Oliveira.Remember, remember the 6th of Decem-ber…


Η Συνωμοσία του θορύβου


Μανουσέλης


Τις ημύνθη περί πάτρης;Και τι πταίει η γλαυξ, η θρηνούσα επί ερειπίων;Πταίουν οι πλάσαντες τα ερείπια. Και τα ερείπιατα έπλασαν οι ανίκανοι κυβερνήται της Ελλάδος.Αυτοί οι πολιτικοί, αυτοί οι βουλευταί, εκατάστρε-ψαν το έθνος, ανάθεμά τους. Κάψιμο θέλουν όλοιτους! Τότε σ' εξεθέωναν οι προεστοί κ' οι «γυφτο-χαρατζήδες», τώρα σε «αθεώνουν» οι βουλευταίκ' οι δήμαρχοι.Αυτοί που είχαν το λύειν και το δεσμείν εις τα δύοκόμματα, τους έταζαν «φούρνους με καρβέλια»,δώσαντες αυτοίς ουχί πλείονας των είκοσι δραχ-μών μετρητά, απέναντι, καθώς τους είπαν, καιπαρακινήσαντες αυτούς να εξοδεύσουν κι απ' τησακκούλα τους όσα θέλουν άφοβα, διότι θα πλη-ρωθούν μέχρι λεπτού, σύμφωνα με τον λογαρια-σμόν, ον ήθελαν παρουσιάσουν.Το τέρας το καλούμενον επιφανής τρέφει την φυ-γοπονίαν, την θεσιθηρίαν, τον τραμπουκισμόν, τον

κουτσαβακισμόν, την εις τους νόμους απείθειαν. Πλάττειαυλήν εξ αχρήστων ανθρώπων, στοιχείων φθοροποιών ταοποία τον περιστοιχίζουσι, παρασίτων τα οποία αποζώσιν εξαυτού...Μεταξύ δύο αντιπάλων μετερχομένων την αυτήν διαφθοράν,θα επιτύχει εκείνος όστις ευπρεπέστερον φορεί το προσω-πείον κ' επιδεξιώτερον τον κόθορνον.Άμυνα περί πάτρης θα ήτο η ευσυνείδητος λειτουργία των θε-σμών, η εθνική αγωγή, η χρηστή διοίκησις, η καταπολέμησιςτου ξένου υλισμού και πιθηκισμού, του διαφθείροντος το φρό-νημα και εκφυλίσαντος σήμερον το έθνος, και η πρόληψις τηςχρεοκοπίας.

(Αλ. Παπαδιαμάντης, εφημ. Ἀκρόπολις, 1896)

Για την αντιγραφήΒούλα Καντεράκη

Α

Ν

Ε

Π

Α

Ι

Σ

Θ

Η

Τ

Ω

Σ

Τώρα έχομε την κυβέρνηση Παπαδήμου στηρι-ζόμενη από 3 κόμματα της Βουλής και με ταδυο κόμματα της αριστεράς να την σφυροκο-

πούν. Απ’ τα 3 κόμματα της Βουλής όμως μόνον τοΠΑΣΟΚ στηρίζει- ίσως από ενοχές-και τα δυο κόμ-ματα της δεξιάς στηρίζουν και δεν στηρίζουν. Οιυπουργοί τους πότε θυμούνται τις υποχρεώσειςτης χώρας και πότε θυμούνται τις επόμενες εκλο-γές… Πότε λειτουργούν θεσμικά και πότε προ-εκλογικά !Η δε Αριστερά εντελώς κοντόφθαλμα – και στιςδυο εκφράσεις τηςμε σημαντικές δια-φορές-λειτουργείκαταγγελτικά σκε-πτόμενη εκλογικάοφέλη. Όμως ποιοθα είναι το όφελοςσε μια χρεωκοπη-μένη Ελλάδα με νό-μισμα την δραχμή;Αν η κυβέρνηση Πα-παδήμου υπονομευ-τεί, αν η Ελλάδα δενλάβει το νέο δάνειο,αν δεν τα βγάλειπέρα στο επόμενοτρίμηνο με τις υπο-χρεώσεις της προςτους δανειστές-ανεξάρτητα από τοδυσμενές ευρω-παϊκό και διεθνέςπεριβάλλον, τις ίντριγκες , τα συμφέροντα-τότε ότιέγινε τα τελευταία 20 χρόνια θα ξαναγίνει σε υπερ-θετικό βαθμό. Με χιλιάδες ανθρώπους της εργα-σίας, της τέχνης, της διανόησης στα συσσίτια καιστα επιδόματα ανεργίας, με τη μεσαία τάξη απο-δεκατισμένη και εξαφανισμένη, με τη δημόσια δι-οίκηση παραλυμένη, με την παραγωγική μηχανή τηςχώρας σε ανακοπή. Οι «κερδοσκόποι της δραχμής»που έχουν βγάλει τα κλεμμένα στο εξωτερικό θα

επιστρέψουν να αγοράσουνπάμφθηνα σε εξευτελιστικέςτιμές ότι θα’ χει απομείνειαπ’ τη χώρα.Είναι αυτοί οι ίδιοι που πλού-τισαν εις βάρος του λαού-πάντα σε άμεση δια-πλοκή και με τις πλάτες της πολιτικής-(πώς αλλιώςθα τα κατάφερναν;) που στην παρούσα φάση διαδί-δουν, οργανώνουν και μεταδίδουν μια εικόνα διά-λυσης, μια εκδοχή βεβαίας χρεωκοπίας. Ε! λοιπόναυτό δεν πρέπει να το επιτρέψομε να γίνει. Δεν εί-

μαστε δα και Κολομ-βία. Η Ελλάδα έχειδυνάμεις, αξιοσύνη,ευφυΐα, ιστορικόβάρος και πολιτι-σμικό διαμέτρημααλλά και ονομα καιπρόσωπο και ειδικόβάρος.Καθήκον του προ-οδευτικού αριστερούκινήματος είναι ναβγει η Ελλάδα από τημέγγενη της επαπει-λούμενης χρεωκο-πίας και μετά ναοργανώσει το δημό-σιο βίο σε εντελώςνέα βάση. Καθήκοντης αριστεράς είναινα δείχνει με ενάρ-γεια και επιμονή

στους πολίτες ότι η σημερινή κατάσταση είναι από-τοκος ενός συγκεκριμένου πολιτικού συστήματος.Να δείχνει με σαφήνεια πως το έλλειμμα από 9%μέσα σε δυο μήνες έγινε 14% και πως απ’ την αυ-τονομία της ελληνικής πολιτικής σκηνής μπήκαμεστην κανοναρχία του ΔΝΤ και στην διεθνή περι-πέτεια. Ότι σήμερα πια δεν αρκούν οι δηλώσειςπερί αγαθών προθέσεων από τους ίδιους ανθρώ-πους που επί χρόνια συμμετείχαν σ’ αυτό το άθλιοπαίγνιο που έφερε τη χώρα στο χείλος της αβύσ-σου. Αυτό που δεν έκαναν τόσα χρόνια γιατί θα τοκάνουν τώρα; Η κατάσταση θα ξεπεραστεί μόνοναν οι πολίτες αποφασίσουν για ένα νέο συλλογικόπολιτικό υποκείμενο με διαφορετικές πολιτικές-όχιπολιτικές της κουμπαριάς-με νέα πρόσωπα, με νέοστυλ διακυβέρνησης, με τους πολίτες ενεργούς,συμμετέχοντες και ελέγχοντες, αλλιώς το ίδιο σκο-τεινό πολιτικό νέφος θα σκεπάζει τη χώρα και θαβυθίσει τους πολίτες ακόμα περισσότερο στην ανέ-χεια και στην απελπισία! Ο άνθρωπος δημιουργείτην ιστορία του και επομένως ο άνθρωπος έχει τηνευθύνη της ελευθερία σαν κάνει τις δικές του επι-λογές. Όλα τα άλλα είναι αλλοτριωτικά, κίβδηλα,ιδεολογικές εκλογικεύσεις, ανάγκες επίκλησης άλ-λοθι και προσκόλληση σε θαυματοποιούς και μά-γους.Αλλά τέτοιοι στην πολιτική δεν υπάρχουν.


Κοκκινάκος

ΑΣΗΜΑΝΤΑ

Οι κερδοσκόποι της δραχµήςΜπορεί να έγιναν-και για πολλούς έγιναν – λάθη στην πολιτική τηςΕλλάδας ιδιαίτερα τα τελευταία 2 χρόνια της κρίσης. Μπορεί να έγι-ναν – και για μερικούς έγιναν- ακόμα και σκόπιμα «λάθη». Όμως τώραδεν είναι η ώρα γι αυτόν τον λογαριασμό. Θα έλθει και αυτή η ώρα.

Ετοιμάζοντας την Πυξίδα …

Είδαμε

Την αγωνία στα μάτια όλων …

Ζήσαμε

Κουβαλώντας…

Ακούγαμε

Μίκη και Μάνο …

Διαβάζαμε

http://www.koutipandoras.gr


Η Χρυσούλα Φραγκιουδάκη στην camera obsura

Η Χρυσούλα Φραγκιουδάκη γεννήθηκε στα Χανιά το 1988. Σπούδασε στο ΤΕΙ Ηρακλείου,στο τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων. Εκεί ξεκίνησε και την ασχολία της με τη φωτογραφία.Το 2008 παρακολούθησε τα σεμινάρια φωτογραφίαςστην Ελληνική Φωτογραφική Εταιρεία Κρήτης και εδώ και ένα χρόνο είναι μέλος της Λέσχης Φωτογραφίας και Κινηματογράφου Χανίων.

Cam

era

Obscura

Πώς ξεκίνησε η εμπλοκή σου με τη φωτογραφία;Ξεκίνησα με την ψηφιακή επεξεργασία, με φωτογραφίες που έβρισκα στο inter-net και τις έκανα μία σύνθεση. Μετά από κάποια στιγμή όμως, ήθελα το υλικό ναείναι δικό μου. Έτσι ξεκίνησα με την φωτογραφία η οποία με κέρδισε και η ψη-φιακή επεξεργασία περιορίστηκε τόσο ώστε να την χρησιμοποιώ πια για πολύαπλές επεμβάσεις.

Επιβάλλεται μια φωτογραφία να αφηγείται πράγματα και καταστάσεις ή όχι;Σίγουρα δεν επιβάλλεται, αλλά αναπόφευκτα μια φωτογραφία αφηγείται, είτε τοθέλουμε είτε όχι. Βέβαια, αυτό που αφηγείται μπορεί να είναι βαρετό ή ενδια-φέρον, ανάλογα με το πόσο καλή είναι.

Μια εικόνα είναι χίλιες λέξεις…και συναισθήματα, τα οποία είναι διαφορετικά για τον καθένα.

Από την καλλιτεχνική στην δημοσιογραφική φωτογραφία είναι μεγάλος ο δρό-μος;Είναι δύο διαφορετικοί δρόμοι, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να συ-νυπάρξουν.

Υπάρχει κάτι που θα θέλεις αλλά δεν έχεις καταφέρει να φωτογραφίσεις;Τα πάντα γύρω μας μπορούν να είναι μία φωτογραφία, πάντα θα υπάρχει κάτινέο που θα με συναρπάζει. Αυτό πιστευώ δεν σταματάει ποτέ!


«…είμαι ανάμεσα σε αυτό που θα λέγαμε ελπίδα και πένθος…»

Νομίζω πως είναι (ο έρωτας) ό, τι πιο σημαντικό μπορεί κανείςνα πάρει από αυτή τη ζωή. Και κάτι ακόμα πιο σημαντικό που τοένιωσα πρόσφατα αποκτώντας εγγόνι, ότι παρ’ όλα αυτά, το

γεγονός της ύπαρξης αυτών των μικρών παιδιών με υποχρεώνει ενονόματί τους να μην τους κλείσω όλα τα παράθυρα ακόμα κι αν ξέρωότι μπορεί να περάσουν όλη αυτήν τη διαδρομή που πέρασα εγώ. Ξέ-ρετε, όταν γεννιέσαι και γίνεται μια δικτατορία μόλις γεννηθείς, καιμετά ένας πόλεμος στην Αλβανία και διαλύεται η οικογένεια, μετάο εμφύλιος, οι συλλήψεις, οι αναστατώσεις γα την Κύπρο (τα φοιτη-τικά μου δηλαδή) και μετά όλες οι ιστορίες με την Αριστερά μετά τοένα μετά το άλλο…. Εγώ ήμουν στο Παρίσι και νόμιζα ότι άνοιξε ο κό-σμος.. ξαναγυρίζω στην Ελλάδα και πέφτω στα Ιουλιανά. Και μετά η

δικτατορία. Παρ΄ όλα αυτά, ξέρετε, υπάρχει μια τρομακτική ιστορίαπου λέγεται "νεότητα". Η νεότητα όλα αυτά τα μασάει, τα κάνει ανα-ζήτηση του νέου, αναζήτηση διεξόδου, πόρτας, πολιτικής προοπτι-κής. Όταν όμως μεγαλώνεις πολύ και μεγαλώνουμε όλοι και αυτά ταπράματα συνεχίζονται, αυτό το ρεύμα αρχίζει και κουράζει. Κι βλέ-πεις ότι αυτά στα οποία κάποτε πίστεψες όλα ξοδεύτηκαν έγινανσκουπίδια στην άκρη του πεζοδρομίου. Άρα έχεις μια αίσθηση ότι όλα πήγαν χαμένα.

Πήγαν όμως; όχι δεν πήγαν. Γι΄ αυτό και είμαι ανάμεσα σε αυτό που θα λέγαμε ελπίδακαι πένθος. Ξαφνικά συμβαίνει κάτι. Ένας άνθρωπος σε σταματάει στο δρόμο και σου

λέει "ευτυχώς που υπάρχετε" (με σταμάτησε ένας νεαρός τον Δεκέμβρη εδώ απ΄ έξωκαι μου το είπε) Άρα κάτι μπορεί να έχει γίνει ή κάτι να μπορεί να γίνει. Δεν ξέρω, μπο-ρεί να είναι και ειδική ετούτη η εποχή γιατί η μελαγχολία φαίνεται πως έχει περισσέ-ψει. Τα πράματα συγκεντρώνονται έτσι αυτόν τον καιρό που νομίζω ότι κανείς δενκαταλαβαίνει τίποτα. Όλοι μιλάνε, μιλάνε, μιλάνε… αλλά έχεις την εντύπωση πως πρό-κειται απλά για μια λογόρροια.

Θόδωρος Αγγελόπουλος /Απρίλιος 2009/ Πυξίδα Της ΠόληςΣυνέντευξη στον Αντώνη Περιβολάκη

http://www.pyxida.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=2727&catid=22:2009-12-15-17-11-16&Itemid=251

Είναι Παρασκευή και το τοπίο, όχι στηνομίχλη, αλλά πάντως γκρίζο. Οι δι-στακτικές σταγόνες της βροχής, πα-

ραμέρισαν τη ντροπή τους κι αποφάσισαννα πέσουν στη γη σα κλάμα, γιατί ο Θό-δωρος Αγγελόπουλος ξεκινάει το ταξίδιτου στην αιωνιότητα.Έσκισε τη θολή γραμμή του ορίζοντα,εραστής της τέχνης, της αλήθειας, της ρή-ξης. Αυτός, ποιητής ενός δύσκολου πα-τριωτισμού, αυτός του αργόσυρτου πλάνου,έκανε το σινεμά του ασφαλή δρόμο για τοφως κι απευθύνθηκε στο μυαλό και στηνψυχή μας.Και τώρα ποιος Μεγαλέξανδρος θα συ-ναντήσει το βλέμμα του Οδυσσέα; Τώραπου τα δειλά βήματα μιας χώρας, άραγεστο χαμό ή στο αύριο, σαν το μετέωρο βήματου πελαργού, δε βγάζουν πουθενά;Αρκεί μια αιωνιότητα και μια μέρα για ναδιηγηθεί κανείς την περιπέτεια ενός λαού,ενός έθνους, μιας ανθρωπότητας; Που είναι η μυθική φιγούρα του Κατράκη,όταν σηκώνει τα χέρια σαν αητού φτε-ρούγες για να μας πάρει από κάτω και ναμας μικρύνει τους φόβους;Που είναι η φωνή του Βέγγου να μιλήσειμε το χιόνι και να φωνάξει γοερά και σπα-ρακτικά, εκεί στα σύνορα, για να ακουστείως αντίπερα;Γράφοντας δεν ξορκίζω τον φόβο μου.

Σ΄ένα τρελλοβάπορο ταξιδεύοντας φο-βάμαι τα μποφόρ της ιστορίας. Και σήμε-

ρα φοβάμαι περισ-σότερο. Όταν λιγο-στεύουν οι ποιητέςκαι πληθαίνουν οιληστές, τότε το κρύοκαι η παγωνιά μαςπεριορίζουν.Όταν πεθαίνουν οι δημιουργοί και επιζούνοι αμαρτάνοντες, τότε η εποχή των πα-γετώνων ίσως έχει αρχίσει.Σήμερα δε δακρύζει μόνο το λιβάδι του Αγ-γελόπουλου. Κυνηγός και αυτός της τε-λειότητας, αντιστάθηκε στη σαρκοβόρα τα-χύτητα, αναμετρήθηκε με τις αποχρώ-σεις του γνώριμου και διηγήθηκε τηνιστορία της πατρίδας μου με άλλο τρόπο.Ένα γρήγορο κινηματογραφικό πλάνο ο θά-νατος του. Όχι το τέλος του. Γιατί δεν τε-λειώνει κανείς εύκολα με τον Αγγελό-πουλο. Γιατί οι υπαινιγμοί της εκάστοτειστορίας του δεν απαντήθηκαν δεν απο-κωδικοποιήθηκαν, γιατί η Ελλάδα δεν έκα-νε τον κύκλο της, γιατί οι εικόνες του εκείβαθιά ριζωμένες στο μυαλό είναι μήτρεςαπαράβατες για το πώς και το τι του τα-ξιδιού στην ομορφιά, στη σκέψη, στηνπερισυλλογή και στον εθνικό στοχασμό.Θα γεμίσουμε από μεγάλα λόγια πάλι, απόνεκρολογίες κοσμικού τύπου, από ανα-μνήσεις κι από παράφορη παρελθοντολο-γία. Αναντίστοιχες πράξεις για ένα ορα-ματιστή της δυναμικής παρέμβασης τουωραίου, του αληθινού. Η Ελλάδα έχειακουμπήσει σε πολλά φέρετρα κι έχει αφή-σει αλήθειες στις εκ των υστέρων της εκτι-μήσεις.Να ξαναδούμε τις ταινίες του, να ξαναμε-τρηθούμε με την αγωνία της ιστορίας, νασιωπήσουμε και να ανοίξουμε ορθάνοιχτατα μάτια της ψυχής μας στο θαυμαστό κό-σμο του και να συνομιλήσουμε με την επώ-δυνη πλευρά της αλήθειας.Όχι διδακτικά, ούτε δεοντολογικά, ούτε ειςανάμνησιν, μόνο ταπεινά, με μια δημιουρ-γική εσωστρέφεια αναγκαία για την επι-κοινωνία με το ωραίο.

Κατανυκτικά. ν΄ ανάβουμε κεράκια στο ει-κονοστάσι των αγίων της ελληνικής τέχνης,αυτών που έφυγαν και μας καθόρισαν, αυ-τών των αγίων της μοναξιάς. Γιατί αλλιώςδεν υποφέρεται η εθνική μας ορφάνια!!!

ΤΑ ΠΕΡΙΤΤΑ

«Προς την αιωνιότητα…»Γράφει

η ΒαρβάραΠεράκη


Όποτε πεθαίνει ένας σημαντικόςΈλληνας συνωστίζονται όλοι οιπικραμένοι να μπουν στο κάδρο.

Να συνεισφέρουν την αυθυποβολιμαίασυγκίνησή τους στον κοινό θρήνο με με-γαλόστομες κενολογίες Ωραία, λοιπόν, τώρα που πέρασε μια βδο-μάδα και η συμβατική υποχρέωσή μας ναμετράμε τα λόγια μας ενώπιον του νε-κρού, δηλαδή να είμαστε υποκριτές, έλη-ξε, θέλω να σας πω ότι συμφωνώ με τονΔανίκα. Όχι για την ουσία αυτών πουέγραψε (που λίγη σημασία έχει αν συμ-φωνώ) αλλά για το δικαίωμά του να γρά-

ψει για τα κουσούριατου Αγγελόπουλου τημέρα του θανάτου του.Αλλάζει κάτι; Κάτι πουισχύει μια βδομάδαμετά ισχύει και όταν οχαμός είναι πρόσφα-

τος. Πρόκειται περισσότερο για σύμβα-ση και λιγότερο για ουσία. Πόσω μάλλονπου ήταν ένα μικρό υστερόγραφο σεένα υμνητικό δισέλιδο. Το δικαίωμααυτό ο Δανίκας το έχει γιατί πληροί τηνκυριότερη προϋπόθεση-είναι από αυτούςπου γνωρίζουν για τι μιλούν. Εμένα μεενόχλησαν μόνο οι θαυμαστικοί υπερ-θετικοί αυτών που δεν γνωρίζουν. Είναιη συνήθης κακόηχη ομοφωνία των ασχέ-των που φτηναίνουν κάθε ξόδι.Όποτε πεθαίνει ένας σημαντικός Έλ-ληνας συνωστίζονται όλοι οι πικραμένοινα μπουν στο κάδρο. Να συνεισφέρουντην αυθυποβολιμαία συγκίνησή τουςστον κοινό θρήνο με μεγαλόστομες κε-νολογίες που προδίδουν την άγνοιάτους. Αλλά έχουμε μάθει αυτό να το δε-χόμαστε, να κάνουμε εκπτώσεις στιςμπαρούφες που ακούγονται φτάνει να εί-ναι υμνητικές, γιατί μας παραλύει ηστιγμή της αναχώρησης του ανθρώπουκαι γιατί απέναντι στον θάνατο είμαστεόλοι ίσοι. Απέναντι στον θάνατο ναί, όχιαπέναντι στον νεκρό. Τον νεκρό λίγοι

μπορούν να τον αποχαιρετήσουν δημό-σια με τον τρόπο που του αξίζει. Και εί-ναι προτιμότερο να τον αποχαιρετούνολόκληρο, όχι σε φέτες, τα καλά τώρατα κακά αργότερα -η τιμή στον εκλιπόνταπρέπει να αποδίδεται πλήρης. Οι υπό-λοιποι οφείλουμε να περιοριστούμεστην ιδιωτική μας, αυθεντική ή όχι συγ-κίνηση.Ακούσαμε συνοφρυωμένο πολιτικό αρ-χηγό (εγνωσμένης, από άλλες περι-πτώσεις, μόρφωσης) να αναφέρεταιστο «Μετέωρο βήμα του Πλούτωνα»(πού το βρήκε;), συγκλονισμένη νεα-ρή ρεπόρτερ, προφανώς για λόγουςοικειότητας με τον εκλιπόντα να τον απο-καλεί «Θοδωρή», ακούσαμε για την«τραγική απώλεια του μεγάλου μαςηθοποιού που μας κάνει όλους φτωχό-τερους». Βρε, βγάλτε το σκασμό. Δεν εί-στε ειδήμονες επειδή είδατε στα νιάτασας τον «Θίασο». Δεν μπορεί να συμ-μετέχει στο δημόσιο κατευόδιο κάποιοςπου λέει «ο σωρός του κυρίου Αγγελό-πουλου». Και δεν άκουσα κανέναν να δια-μαρτύρεται για όλους αυτούς που στηνπραγματικότητα είναι αυτοί που ασεβούν,όλοι τάβαλαν με τον Δανίκα που απέ-δωσε το μέγεθος της απώλειας μεγνώση, έστω προσθέτοντας τα κου-σούρια, με γνώση κι αυτά.Δεν βλάπτει η αυτοσυγκράτηση, δεν εί-ναι απαραίτητο να μιλά για τον νεκρό δη-μόσια όποιος βρίσκει ένα μικρόφωνο ήακόμα χειρότερα να ψάχνει να βρει έναμικρόφωνο για να μιλήσει. Σαν εκείνοντον διοικητή του ΕΚΑΒ που διέταξε ΕΔΕγια την μισάωρη καθυστέρηση του ασθε-νοφόρου. Πόσες φορές στη θητεία τουάργησε το ασθενοφόρο μισή ώρα και πό-

σες ΕΔΕ έχει διατάξει μέχρι τώρα;΄Η τιςάλλες φορές δεν θα είχε τη ευκαιρία ναδει τη μούρη του στα δελτία ειδήσεων;

www.protagon.gr

Η ασέβεια

Γράφει ο Ανδρέας

Πετρουλάκης


ΑΝ. ΓΟΓΟΝΗ 74 ΧΑΝΙΑ - ΤΗΛ. 28210 72043

H ποιότητα στην θέρμανση και στον κλιματισμό

Το στυλό βαρύ. Πολύ βαρύ.Οι λέξεις πετάνε εδώ κιεκεί, τις βλέπω, αλλά δεν

μπορούν να μπουν σε σειρά.Ούτε εγώ μπορώ να βοηθήσω.Το θέμα ξεκίνησε καθαρά χι-ουμοριστικά ‘Για τις γυναίκεςγράψε ,γίνεται;’ Και εκεί μπαί-νει το πρώτο επερώτημα πουθέτω στον εαυτό μου. ‘μπο-ρείς;’ και αν μπορείς, τι γρά-φεις; Ένας είναι ο κανόνας.Όχι γενικότητες. Όλοι οι άνθρωποι το μεγαλύτερο κοινόχαρακτηριστικό που έχουν είναι, ότι είναι άνθρωποι, το ίδιοισχύει και για τις υποκατηγορίες. Πέρα απ αυτό ομοιότη-τες υπάρχουν αλλά ποτέ ταυτοποίηση. Έτσι λοιπόν σκέ-φτηκα να κάνω ένα χρονικό της ψυχής , ένα ταξίδι στηνζωή και στην γυναίκα.

Αν ο πόνος έψαχνε αντιπρόσωποθα τον εύρισκε στο πρόσωπο της γυ-ναίκας που συναντάς σε κηδείες τηνντροπαλή στιγμή που αισθάνεσαι ότιβρίσκεσαι άγνωστος μεταξύ αγνώ-στων σε ένα πανηγύρι με θλιμμέναπρόσωπα κλάμα και έθιμα που απει-

κονίζουν τα πιο πρώιμα στάδια του πολιτισμού. Δεν μπορείνα μην σου αγγίζει την ψυχή λοιπόν αυτός ο λυγμός πουακούς εκείνη την στιγμή και η θλίψη που βλέπεις στα κα-τακόκκινα μάτια μιας γυναίκας που μόνο η φαντασία μπο-ρεί να σε βοηθήσει να βρεις το πώς, το γιατί αλλά και τοχαμόγελό της, που προς στιγμήν νομίζεις ότι το έχει θάψειτόσο βαθιά μέσα της που δεν θα ξαναβγεί ποτέ.

Πηγαίνοντας τον χρόνο λίγο πίσω έρχεται η ανακού-φιση. Βρίσκεται σε μία παιδική χαρά. Δεν παίζει και σπο-ραδικά νιώθει στην μέση αυτόν τον πικρό πόνο που μόνοη ηλικία μπορεί να φέρει. Αλλά δεν την ενδιαφέρει. Έχειμεγαλώσει τα παιδιά της και τώρα χαίρεται τα εγγόνια της.Έχει πια αποβάλλει τις ευθύνες και τις έννοιες και τηςέχει μείνει η υπερπροστατευτικότητα . Δηλαδή να διατη-ρήσει, όσο πια μπορεί, το οικοδόμημα της ζωής ακέραιο.Αν την κοιτάξεις στα μάτια βλέπεις έναν κορεσμό ξεχωρι-στό από τους άλλους. Μία αισθηματική ολοκλήρωση, ειλι-κρινή και ωμή. Νομίζω μόλις είδα το πρόσωπο τηςευτυχίας, απαλλαγμένο από υλικά αγαθά, από πρέπει ,

από θέλω. Οι λέξεις πια αποκτούν υφή και νόημα και χορεύουν

έναν άγνωστο χορό για να συνεχιστεί το ταξίδι. Μεταφέ-ρομαι σε ένα βουνό. Το κρύο είναι αβάσταχτο, της δια-περνάει τα κόκαλα και η κούραση από το ατελείωτοπερπάτημα της λέει να σταματήσει αλλά το πείσμα δενμπορεί να την αφήσει. Μάχεται με όλες τις δυνάμεις τηςφύσης γιατί επέλεξε ένα καλύτερο αύριο. Μια νέα ευκαι-ρία όχι μόνο για την ζωή. Μία καινούρια ευκαιρία για ταπάντα. Ένας αγώνας που δεν ξέρει καν αν θα τελειώσειστο προορισμό της. Προορισμός της το σπλάχνο της, αλλάκαι σύντροφος στο μακρύ ταξίδι. Το κρατάει σφιχτά αλλάστοργικά στα χέρια. Έχει υποσχεθεί στον εαυτό της ότιθα το προστατέψει θυσιάζοντας, απολύτως τίποτα, γιατίαυτό είναι τα πάντα. Είναι η κινητήριος δύναμη, είναι τοκέντρο του κόσμου. Του κόσμου της. Ποιος θα περίμενελοιπόν ότι το πρόσωπο της απόλυτης αφοσίωσης θα είναιένα πρόσωπο που βασανίζεται ανελέητα αλλά κρύβει

πυγμή που θα ζήλευε και ο πιο «επιτυχημένος» άνθρω-πος. Και αν μία γυναίκα είναι απόλυτα αφοσιωμένη και έχειπυγμή μπορεί να καταφέρει τα πάντα.

Το ταξίδι πλησιάζει στο τέλος του. Έχει μία γυναίκαπου ζει πρωτόγνωρα συναισθήματα. Η διάθεση της έχειαλλάξει. Κανείς δεν ξέρει προς τα πού. Ούτε αυτή . Έχειδει τον ίδιο της τον εαυτό να αλλάζει δραστικά. Ότι ένστι-κτο είχε βαθιά κρυμμένο μέσα της έχει βγει στην επιφά-νεια και την επηρεάζει. Ότι νιώθει το νιώθει σεδεκαπλάσια ένταση. Αλλά, είναι στιγμές που απλά κρατάειτην παραφουσκωμένη κοιλιά της και βλέπει την ουσία. Δεναισθάνεται ,δεν σκέφτεται και απλά χαμογελάει . Ξέρει ότικρατάει στα χέρια της την δημιουργία την συνέχεια, τηνολοκλήρωση. Ο καλύτερος τρόπος να περιγραφεί η σκηνήείναι να μαγέψω τις λέξεις και να πεταχτεί λευκό φως.Γιατί η τελειότητα της στιγμής και η απαράμιλλη ομορφιάτης ύπαρξης, κρύβεται στο φως. Μπορείς. Κλείσε τα μάτιασου και θα δεις.

Γράφει ο Νίκος

Κοκολάκης

κλείσε τα μάτια σου να δεις

Εν οίδα ότι ουδέν οίδα

συνέχεια από την 5η σελίδαπάλι σε σκέψεις. Αν δεν πρόκειται για σύμ-πλεγμα εξουσίας, τι θα μπορούσε να είναι; Μια,ενδεχομένως, ανιδιοτελής προσπάθεια διάσω-σης της χώρα μας; Ακούγομαι μήπως λίγο ειρω-νικός;Με τους οίκους αξιολόγησης να αλείφουν τοψωμί τους με το βούτυρο που τους προμηθεύει,η απειλή κατάρρευσης της Ευρωζώνης έχει ήδηαρχίσει να γίνεται σίριαλ που αναμένεται να ξε-περάσει σε επεισόδια τη «Λάμψη και Γοητεία».Η τελευταία απειλή αφορά στην Ιταλία και τηνπρόβλεψη ότι αν δεν καταφέρει να ξεπεράσει τοπρόβλημά της, η αιμορραγία στην Νομισματική

Ένωση και τις Οικονομίες της θα είναι κατακλυ-σμιαία. Ο κρίκος ίσως είναι σημαντικότερος απότη μικρή Ελλάδα, εντούτοις, κανείς στην Ευρώπηδεν ξεχνάει ποιος ξεκίνησε το γαϊτανάκι της κρί-σης. Απίστευτη αφέλεια, πολιτική αστοχία ή μιακαλά καθοδηγούμενη προσπάθεια αποσταθερο-ποίησης της Ευρωζώνης; Ακόμα κι αν τα δύοπρώτα δεν είναι ακόμα αποδεδειγμένα, για τοτρίτο μπορούμε να πούμε ότι «ο στόχος επε-τεύχθη». Τα «λάθη» γενικά αποτελούν απόδειξηότι κάποιος προσπαθεί, παρ’ όλα αυτά, ακόμακαι τα κατοικίδια μαθαίνουν από αυτά. Τελικά,μήπως δεν ήταν επακριβώς λάθη;Η Ελλάδα είναι μια κατ’ εξοχήν δυναστειακή

χώρα και σύμφωνα με αυτή της την ιδιότητα, δι-οικούντες ήρθαν αποκλειστικά χάρη στις δυνα-στείες τους, έφυγαν αλλά και ξανάρθαν, έχασαναλλά και νίκησαν ξανά, τοποθετώντας ουσια-στικά περισσότερο οι ίδιοι - και λιγότερο η ζωή- το πλαίσιο του πότε αποσύρθηκαν οριστικά.Εδώ, προσωπικά νομίζω ότι θα υπάρξει μιασαφής εξαίρεση σ’ αυτόν τον ελληνικό κανόνα.Το «χρονοντούλαπο» το οποίο επέλεγε ο ρήτο-ρας πατέρας του για να χαρακτηρίζει ό,τι ορι-στικά και αμετάκλητα είχε παρέλθει, θααποτελέσει μια «εξαιρετικά εύστοχη» αναφοράγια τον ίδιο. «Τούτος ο κανόνας με το κανονάκι»,είχε δημοσιοποιήσει χωρίς το παραμικρό ίχνος

επιείκειας τις προβλέψεις του αναφερόμενος σεμια περίπτωση διακυβέρνησης του γιού του, μετον ίδιο τρόπο που ο δικός του πατέρας είχεκάνει ακριβώς – τι ειρωνεία! - τις ίδιες προβλέ-ψεις για κείνον. Τώρα, το άμεσο μέλλον θα δεί-ξει εάν θα υποβάλει εκ νέου υποψηφιότητααγκίστρωσης στην προεδρία της «ομάδας» τουκαι τελικά, η ιστορία θα κρίνει εάν ήταν «άκης»ή «άρας» κι εάν λανθασμένα πράττουμε πουακόμα προβληματιζόμαστε, ενώ θα έπρεπε ναδηλώνουμε σίγουροι.

Κυριάκος Γ. ΚώτσογλουΜηχανικός Παραγωγής & Διοίκησης MSc


Ηπρωτοποριακή σειρά του BBC «The Master Game» έμελλε να αλλάξει ριζικά τη σχέσησκακιού και τηλεόρασης, μένοντας στην ιστορία ως η πρώτη εκπομπή που χρησιμο-ποίησε πολυμέσα (multimedia) για την παρουσίαση μιας παρτίδας. Και όλα αυτά στο

μακρινό 1976 (ίσως όχι και τόσο μακρινό για πολλούς από εμάς) όπου οι υπολογιστές δενείχαν αρχίσει να μπαίνουν στη ζωή μας.

Όπως πολύ χαρακτηριστικά ανέφερε ένας κριτικός τηλεόρασης της Daily Telegraphέπειτα από το ιστορικό ματς Φίσερ-Σπάσκι το 1972: « Ο τρόπος πα-ρουσίασης των παρτίδων του ματς στην τηλεόραση από ένα σκακιστήο οποίος κουνάει με το χέρι τα κομμάτια σε μια μαγνητική σκακιέρααποδυκνείει ότι η τηλεόραση δεν έχει κάνει καμία τεχνική πρόοδο για

την προβολή του σκακιού τα τελευ-ταία 20 χρόνια.»

Η τεχνική ομάδα της τηλεοπτι-κής σειράς του BBC είχε μια εξαι-ρετική ιδέα! Πάνω σε ένα γυάλινοτραπέζι τοποθέτησαν μια γυάλινησκακιέρα, έτσι ώστε μια κάμερακάτω από το τραπέζι να μπορεί νατραβήξει πλάνα με αντίθετη λήψη.Έπειτα, τοποθέτησαν στη βάση τωνκομματιών αυτοκόλλητα με τις φι-γούρες των κομματιών, έτσι ώστεόταν κινείται ένα κομμάτι πάνω στη

σκακιέρα, η κάμερα κάτω από το τραπέζι να εμφανίζει την κίνηση. Το τελευταίο εμπόδιο πουείχαν να ξεπεράσουν ήταν η απόκρυψη του χεριού που έπαιζε τις κινήσεις στη σκακιέρα. Στομαύρο φόντο της λήψης, το μόνο που έμενε ήταν ένα μαύρο γάντι. Επίσης, με ένα ειδικό φω-τισμό μπορούσαν να δώσουν έμφαση στα τετράγωνα που διαδραμάτιζαν σημαντικό ρόλοστην εξέλιξη της παρτίδας. Το αποτέλεσμα ήαν εξαιρετικά επιτυχημένο, και η σειρά «TheMaster Game» προβλήθηκε για επτά συνεχή έτη, από το 1976 ως το 1982.

Η εκπομπή καλούσε σκακιστές παγκοσμίου φήμης όπως ο Ανατόλι Κάρποβ και ο ΤζονΝαν, να αναλύσουν παρτίδες που είχαν ήδη παίξει, σαν να παίζονταν εκείνη τη στιγμή. Έπειτατους ζητούσαν να αναλύσουν τι σκεφτόντουσαν εκείνη τη στιγμή όταν παιζόταν η παρτίδα,κατέγραφαν τον ήχο, και συνέδεαν το αρχείο ήχου με τις κινήσεις στη σκακιέρα. Πραγμα-τικά αξίζει να ανατρέξει κάποιος στου youtube και να δει έστω ένα από τα επεισόδια που εμ-φανίστηκαν στον παγκόσμιο ιστό πρόσφατα, να ακούσει τη σκέψη του Κάρποβ, και να κρίνειαν για τα δεδομένα της εποχής το εγχείρημα ήταν επιτυχημένο ή όχι.

Προσωπικά θεωρώ ότι η προσπάθεια αυτή αποδυκνείει ότι το μόνο που χρειάζεται είναιμια καλή ιδέα και θέληση. Όλα τα υπόλοιπα εμπόδια μπορούν να υπερκεραστούν.

http://www.youtube.com/watch?v=VWH45Rzua0o&feature=player_embeddedΠηγή: wikipedia http://en.wikipedia.org/wiki/The_Master_Game

«Σε ένα φανταστικό Σκακιστικό κόσμο…»

«The Master Game…»

Γράφει ο Μιχάλης

Δαρμαράκης

Με τη φωνή των γονιών

Φέτος η παγκόσμια ημέρα εορτασμού της 3ης Δεκεμβρίου βρήκε την αναπηρία κόψη τουξυραφιού μιας κρίσης που όλο και βαθαίνει, απειλώντας τους πλέον ευάλωτους τωνευάλωτων. Τις οικογένειες των παιδιών με βαριές νοητικές αναπηρίες εγκεφαλική πα-ράλυση και αυτισμό , που είναι οι πρώτοι αποδέκτες της έκρηξης αυτού του διεθνικού

οικονομικοκοινωνικού ηφαιστείου. Η αποσάθρωση των δημόσιωνπολιτικών στήριξης από τη μια και το ημιδιαλυμένο κράτος απότην άλλη, έφτασαν στο σημείο οι προνοιακές μονάδες να αγωνί-ζονται έως εσχάτων να σταθούν στα πόδια τους και να μη βάλουνλουκέτο και δυστυχώς αυτή η εκδοχή είναι η επικρατέστερη! Ταασφαλιστικά ταμεία και ο Εθνικός Οργανισμός Παροχής Υπηρε-σιών Υγείας (ΕΟΠΠΥ), στο ρόλο του μετέωρου βήματος του πε-

λαργού λόγω στασιμότητας πληρωμών. Το παρόν κοινωνικό κράτος πρόνοιας σβήνειαπό το χάρτη και στη θέση του μπαίνει το κράτος αναλγησίας. Το παρόν κράτος κατε-δαφίζεται πωλούνται υλικά σε τιμή ευκαιρίας, για περάστε! Η κρίση είναι παντού και δενμπορεί ούτε αυτή τη στήλη να αφήσει ανενόχλητη. Στο πνεύμα των εκδηλώσεων για τηνπαγκόσμια ημέρα αναπηρίας κυριάρχησε η αγάπη, κυρίως ως αγορά και δράση φιλαν-θρωπίας παρά ως δρώμενο ευαισθητοποίησης ή δράση αποδοχής. Ήτανε που ήτανε κιαυτή παραποιημένη ήρθε κι η κρίση και την αποτρέλανε κι έπιασε πάτο, τόση ρηχότηταπια βαλτώσαμε! Οι δηλώσεις και τα σλόγκαν της ημέρας που συνοδεύονταν ως είθισταιμε ευχολόγια δεν είχαν καθόλου δυναμική ούτε καν στο αυτί όπως μπήκαν έτσι βγήκαν.Σχεδόν αόρατα … Ποιος της είδε τις ίσες ευκαιρίες και δεν τις φοβήθηκε, και ποιοςβρήκε τα χαμένα δικαιώματα; Εδώ ο κόσμος χάνεται κι αλλού η γριά κεντούσε. Πάεικαι το κάτι που ήταν καλύτερο απ’ το τίποτα κοντεύει να χαθεί κι αυτό υποψήφιο στηνκαρμανιόλα για «το αναγκαίο καλό μας» πόσο ποια θα περικόψουμε για να μην περι-κοπούμε! Η λιτότητα αυτή, αλλά και η νέα η ποιο φαρμακερή που έρχεται συρρικνώνειεκτός από τη ζωή μας, τις ελπίδες μας, την αξιοπρέπεια και την ανθρωπιά μας. Ιδού οκαινούργιος νόμος της επιβίωσης ράβε μπάλωνε ξήλωνε συρρικνώσου, οι συνεδρίεςμια φορά πρέπει να προχωράνε, για να προχωράει και το παιδί. Η μειονότητα της δια-φορετικότητας δοκιμάζεται όσο ποτέ αντιστέκεται σθεναρά προσπαθώντας να μη χάσειτα λίγα κεκτημένα της, η κοινωνία μας χρωστάει, δεν της χρωστάμε … Ποιοί είναι αυτοίπου ορίζουν το μέλλον των δικών μας παιδιών; Πως καταντήσαμε να ανοίγει ο κάθεΕυρωπαίος έτσι ξεδιάντροπα τον Καιάδα και να κατακρημνίζει την ένταξη, την συμπό-ρευση, την αξιοπρέπεια την ισότητα και την προοπτική. Είναι ανάγκη, όσο ποτέ άλλοτε,να αναπτύξουμε άμυνες, να διαχειριστούμε ΕΜΕΣ τις τύχες των παιδιών μας ΚΑΝΕΙΣΑΛΛΟΣ. Να αφήσουμε κατά μέρος την αδιαφορία, τις διαφορές, τις αποστάσεις, τις αν-τιστάσεις, τον ατομισμό, τις εμμονές στην απελπισία, τον άκαμπτο εγωισμό, την εσω-στρέφεια των κόμπλεξ και να κάνουμε την ΥΠΕΡΒΑΣΗ! Επιτέλους, να επικοινωνήσουμενα συντονιστούμε, να συσπειρωθούμε, να συνεργαστούμε, για να μην καταποντιστούμε.Δεν μας παίρνει ο χρόνος για άλλες σχιζοφρένειες να ενωθούμε σε μια δυνατή γρο-θιά αλληλεγγύης που άξονα της θα έχει την αλληλοβοήθεια μεταξύ μας, αυτή θα μαςσώσει.

Καλή χρονιά!

Γράφει ηΡούλα

Καλαϊτζάκη*

Όταν ένας άνθρωπος αδυνατεί νακαλύψει τις πρωτογενείς του ανάγ-κες, να εξασφαλίσει την τροφή, το

νερό, τα ρούχα καιτη στέγη του, καταρ-ρακώνεται η αξιο-πρέπειά του καιεκμηδενίζεται ηπροοοπτική του ζην

αυτού του ανθρώπου. Όταν ένας άνθρω-πος δεν μπορεί να έχει πρόσβαση στα κοι-νωνικά αγαθά της της υγείας, τηςπαιδείας, της εργασίας και της ασφάλισης,η αξιοπρέπειά του ευτελίζεται και εξουδε-τερώνεται η προοπτική του ευ ζην. Ότανένας άνθρωπος δεν μπορεί να απολαμβά-νει την ελευθερία σε όλες τις μορφές της,η αξιοπρέπειά του ποδοπατείται.

Οι σύγχρονες δημοκρατίες στήριξαν τηλαοφιλία τους στη νομική κατοχύρωση τωνδικαιωμάτων της πρώτης(ατομικά και πο-λιτικά) και δεύτερης γενιάς (οικονομικά,κοινωνικά και πολιτιστικά), τα θεμέλια τωνοποίων τέθηκαν με το Διαφωτισμό, τη Γαλ-λική Επανάσταση, με τους αγώνες των ερ-γατών στις βιομηχανικές κοινωνίες του19ου αιώνα και με τη Ρωσική Επανάσταση.Τα δημοκρατικά κράτη όφειλαν να δημι-ουργούν τις προϋποθέσεις για ανάπτυξη,πρόσβαση στην εργασία, άσκηση συνδικα-λιστικών ελευθεριών, κοινωνική ασφάλιση,υγεία, εκπαίδευση, ικανοποιητικό βιοτικόεπίπεδο, πολιτιστική ζωή, πρόσβαση καισυμμετοχή στην επιστήμη. Επένδυσαν στοΚράτος Δικαίου και Πρόνοιας, για να πε-ριορίσουν τις οικονομικές και κοινωνικέςανισότητες, να προστατεύσουν τις ευάλω-τες κοινωνικές ομάδες, να εξασφαλίσουντην αποτελεσματικότητά τους, να επιτύ-χουν την ειρηνική κοινωνική συμβίωση και

να περιφρουρήσουν την ανθρώπινη αξιο-πρέπεια.

Η παγκοσμιοποίηση μετάλλαξε το DNAτων δημοκρατιών και τις μετέτρεψε σεαπολυταρχίες των ισχυρών του πλούτου.Οι στόχοι και οι προτεραιότητες των δημο-κρατιών επικεντρώνονται τώρα πια στην οι-κονομική μεγέθυνση, ακολουθώνταςαπαρέγκλιτα σχέδια και στρατηγικές πουπαραβιάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα καικαταστρέφουν το φυσικό περιβάλλον. Γι’αυτό το λόγο, στην υπηρεσία του στόχουτης υπερανάπτυξης τέθηκαν μηχανισμοί οιοποίοι εκφύλισαν τους συμβαλλόμενουςτου κοινωνικού συμβολαίου. Ο πολιτικόςκατάντησε ανδρείκελο των οικονομικάισχυρών, για να μπορεί να εξασφαλίζει τηπαραμονή του-έστω με κάποια διαλείμ-ματα-στην εξουσία. Εγκατέλειψε την ιδεο-λογία του, απαρνήθηκε την πίστη του στοόραμα της κοινωνικής δικαιοσύνης, ησχέση του με την εξουσία και το χρήμαέγινε νοσηρή. Ο πολίτης πάλι μετατράπηκεσε πειθήνιο όργανο της διαφημιστικήςπροπαγάνδας, έγινε καταναλωτής ζώνταςτην ψευδαίσθηση του υλικού ευδαιμονι-σμού.

Στη χώρα μας τα δύο μεγάλα κόμματαπου κυριάρχησαν στο πολιτικό προσκήνιοαπό τη μεταπολίτευση και μετά ευθύνον-ται για την προσβολή της εθνικής και ατο-μικής-ανθρώπινης αξιοπρέπειας του λαούμας. Οι «ιδεολόγοι» της δεξιάς και τηςκεντροαριστεράς μετέτρεψαν τον πολίτησε πελάτη της ψηφοθηρικής βιομηχανίαςτους και τον άνθρωπο σε ενεργούμενο καιμέσο για να ικανοποιήσουν και να κορέ-σουν τη βουλιμία τους για εξουσία, αυτο-προβολή και χρήμα. Η χώρα μας έχασε τηνεθνική της αξιοπρέπεια. Και συνεχίζουν

αμετανόητοι και ανυποχώρητοι το κατα-στροφικό τους έργο, πιστοί στην «ιδεολο-γία» του νεοφιλελευθερισμού που σαρώνεικαι την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Τον Δεκέμβριο ο λαός της Συρίαςπραγματοποίησε καθολική «απεργία αξιο-πρέπειας» με στόχο να εντείνει τις πρά-ξεις πολιτικής ανυπακοής κατά του ηγέτηΆσαντ. «Απεργία αξιοπρέπειας» πραγμα-τοποιούν και οι δικοί μας ήρωες στονΑσπρόπυργο, οι χαλυβουργοί. Ο ευτελι-σμός της ανθρώπινης αξιοπρέπειας είναι

ίσως το μοναδικό κίνητρο που μπορεί νααφυπνίσει ένα λαό από το λήθαργο τηςαδράνειας και της παθητικότητάς του, τωναυταπατών του αλλά και της αμφιβολίαςτου για τη δικαίωση του αγώνα του.

Η φετινή χρονιά ας είναι λοιπόν χρο-νιά διεκδίκησης όσων κατακτήσεων μαςστέρησαν με τη βία οι «υπερασπιστές» τηςδημοκρατίας και της πατρίδας μας. Και κυ-ρίως ας είναι χρονιά διεκδίκησης της αξιο-πρέπειάς μας.

Καλή Χρονιά!!!


Γράφει ηΜαρία Κρέτση

Χρονιά διεκδικήσεωνΣε επίπεδο πολιτικής και κοινωνικής οργάνωσης στα δη-µοκρατικά πολιτεύµατα όλες οι πράξεις και οι ενέργειεςτων αρχόντων έχουν σκοπό να υπηρετούν τον άνθρωποκαι να διαφυλάττουν την αξιοπρέπειά του. Το πνεύµασεβασµού προς αυτόν καταξιώνει την ανθρώπινη ζωήκαι εξασφαλίζει την οµαλή κοινωνική συµβίωση.

Λίγες ημέρες μετά την άφιξητου νέου έτους θα ήθελα ναξεκινήσω το κείμενο που δια-βάζετε αυτή τη στιγμή με μίαευχή: Χρόνια καλά σε όλουςμε υγεία, αγάπη και επιτέλουςεπικοινωνία… Ας ελπίσουμεότι η φετινή χρονιά θα μαςφέρει πιο κοντά, με πιο δυνα-τές και αξιόλογες σχέσεις καιεπαφές, με άλλα λόγια να γί-νουμε πιο ανθρώπινοι και πιοταπεινοί. Διότι τελικά μάθαμεότι η ευτυχία βρίσκεται στην απλότητα και κυρίως στην μοναδικήικανότητα μας να γινόμαστε ένα μπροστά σε μια δύσκολη κατά-σταση. Για να έρθουμε τώρα στο θέμα μας! Είμαι σίγουρη ότι τις προ-ηγούμενες ημέρες βάλαμε όλοι τα δυνατά μας ώστε να ανταπε-ξέλθουμε στις απαιτήσεις των γιορτών που μας καλούν (χωρίςιδιαίτερη αντίσταση) να γευτούμε από γαλοπούλα γεμιστή και χοι-

ρινό με σέλινο μέχρι μελομακάρονα, κουραμπιέδεςκαι λουκουμάδες. Οι γιορτές όμως πέρασαν και κάθεκατεργάρης στο πάγκο του. Καιρός να γυρίσουμεστις καθημερινές διατροφικές μας συνήθειες και ναφάμε και κανένα όσπριο για να ισορροπήσουμε τονευχάριστα καταπονημένο μας οργανισμό.

Άλλωστε και ο καιρός είναι πολύ καλός σύμμαχος και κίνητροεπίσης για να φτιάξετε μια φασολάδα με μπόλικο μπούκοβο καιφρυγανισμένο απάκι έτσι για να δείτε πως άμα θέλουμε μεαπλούς τρόπους μπορούμε να μετατρέψουμε ένα απλοϊκό (εν-νοείται όμως νόστιμο) πιάτο σε ένα γευστικό αριστούργημα.


Ο Γ .Τ. ενώ ήταν στο απόγειο της καριέραςτου, μόνιμος εκτελεστής και υπεύθυνοςακροάσεων στην “COLUMBIA” αλλά και ένααπό τα πρώτα τρίχορδα μπουζούκια, αποφα-σίζει να πάρει το δρόμο της ξενιτιάς για ένακαλύτερο αύριο. Έτσι το καλοκαίρι του 1955φεύγει με τη Ρένα Ντάλια για περιοδεία στιςΗΠΑ, προσκεκλημένοι της δισκογραφικήςεταιρείας ΝΙΝΑ του Γιώργου Βαλαβάνη,στηνοποία αναλαμβάνει τη θέση του καλλιτεχνι-κού διευθυντή. Εργάστηκε με επιτυχία στακέντρα “ΚΗΦΙΣΙΑ” και “ΒΡΕΤΑΝΙΑ” στη ΝέαΥόρκη αλλά και σε πολλές περιοχές τωνΗΠΑ που υπήρχε Ελληνισμός. Επιστρέφειστην Αθήνα το 1957 και με τα χρήματα πουέφερε χτίζει διώροφο σπίτι .Το 1958 επι-στρέφει στις ΗΠΑ και προσκαλεί για εμφανί-σεις την Πολυτίμη Κολιοπάνου (Πόλυ Πάνου)που δισκογραφεί αρκετά τραγούδια. Εγκαθί-σταται μόνιμα στην Ουάσιγκτον μαζί με τημάνα του Αιμιλία και την ανιψιά του Κλεοπά-τρα Μεφσούτη που την είχε σαν παιδί του.Στην Ουάσιγκτον την περίοδο 1960-1972 εμ-φανίζεται στο περίφημο κέντρο “Port said” καιη φήμη του σκεπάζει την Αμερική. Εκτός τοναπλό κόσμο, καλλιτέχνες, Έλληνες και ξένοι,

γερουσιαστές, έρχονται ν¨ απολαύσουν τοΓ.Τ. και την παρέα του. Τόσο μεγάλη ήταν ηφήμη του που το 1961 πήγαν να τον δούνε και

να τον συγχαρούνε οι Κένεντυ. Ακόμη εμφα-νίζεται για 14 χρόνια στο κέντρο “ASTOR”στην Ουάσιγκτον και στη Βαλτιμόρη στα κέν-τρα “VIRGINIA”, “SIROCCO” και “ΑΚΡΟΠΟ-ΛΙΣ”. Ο Γ.Τ. παντρεύεται στις αρχές του 1970και στις 21 Φλεβάρη 1973 γεννιέται ο γιόςτου Νίκος, που σε ηλικία τριών χρόνων ανέ-βηκε στο πάλκο μαζί μετον πατέρα του και σή-μερα είναι ένας από τουςμεγάλους δεξιοτέχνεςτου μπουζουκιού. Το1975 χωρίζει και παντρεύεται την γυναίκαπου μεγάλωσε το γιο του, ΕλληνοαμερικανίδαΛίντα Πελεκάκη που του στάθηκε μέχρι τοθάνατο του. Στις ΗΠΑ ο Γ.Τ. συνεργάζεται γιαπολλά χρόνια με τον Λιβανέζο βιολιστή FredElias, με τον οποίο σχημάτισαν συγκρότημακαι πραγματοποίησαν συναυλίες σε πολλέςπόλεις των ΗΠΑ και εμφανίστηκαν στην τη-λεόραση. Επίσης συνεργάζεται με τον αρμε-νικής καταγωγής μαέστρο Roger King MozianΑλλά δυστυχώς αρχίζουν τα προβλήματαυγείας .Εμφράγματα ,by pass ,ζάχαρο, επιφέ-ρουν αλλοιώσεις στα δάκτυλα και δυσκο-λεύουν το παίξιμο.0 Γ.Τ έφυγε από τη ζωήγεμάτος δόξα στις 22 -10 -2001.Ετάφη στηνΟυάσιγκτον.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΑΤΑΣΟΠΟΥΛΟΣ (3) Συνθέτης, τραγουδιστής, στιχουργός

Κηφισιά 7-1-1928- ΗΠΑ 22-10-2001

Γράφειo Δήμoς

Kερδέλας*

Από την ΕυφροσύνηΚάτσουνα

"Πυξ

ίδα

της

γεύσ

ης"

Φασολάδα με φρυγανισμένο απάκι

Υλικά για 5-6 άτομα150 γρ απάκι περασμένο από το χοντρό μέρος ενός τρίφτη500 γρ φασόλια μέτρια4 καρότα μεγάλα2 κρεμμύδια μεγάλα ψιλοκομμένα1 μάτσο σέλινο2 μεγάλες φρέσκιες ντομάτες ψιλοκομμένες1 ποτήρι ελαιόλαδο2 φύλλα δάφνηςΑλάτι, φρεσκοτριμένο πιπέρι

ΕκτέλεσηΖεσταίνουμε μερικές κουταλιές ελαιόλαδο σε ένα τηγάνι και σοτά-

ρουμε καλά το απάκι μέχρι να φρυγανιστεί. Το βάζουμε σε ένα απορρο-φητικό χαρτί και το αφήνουμε σε μια άκρη

Ξεβράζουμε τα φασόλια μια φορά. Προσθέτουμε το μισο λάδι σε μιακατσαρόλα και τσιγαρίζουμε το κρεμμύδι. Αμέσως μετά προσθέτουμε ταφασόλια, το σέλινο, τα καρότα και νερό. Αφήνουμε το φαγητό μας 30-40λεπτά να μισοψηθεί. Προσθέτουμε τη ντομάτα, το υπόλοιπο λάδι και αλα-τοπιπερώνουμε. Περιμένουμε καρτερικά μέχρι να χυλώσει η φασολάδαμας και την αφαιρούμε απο τη φωτιά. Σερβίρεται ζεστή με λίγο απάκι απόπάνω. Συνοδεύεται με μπόλικο κρασί και ένα σπαστό κρεμμύδι. Το ψωμίμη ξεχάσετε!

Κανονικά αν ο όποιος χρονοπρογραμματισμός και δέσμευση στην Ελλάδα ακο-λουθούνταν, το μήνα αυτό θα είχαμε εκλογές. Άντε τον επόμενο. Άντε μέχριβαριά τον Απρίλιο. Εκλογές όμως στις 19 Φεβρουαρίου ή αρχές Μαρτίου ή

αρχές Απριλίου δεν θα έχουμε. Και δεν θα έχουμε για έναν απλούστατο λόγο. Κανέ-νας κομματικός μηχανισμός δεν είναι έτοιμος για εκλογές. Εκείνοι των κομμάτων πουσυμμετέχουν στην σημερινή κυβέρνηση για ευνόητους λόγους δεν θέλουν τις εκλο-γές όπως ο διάολος το λιβάνι . Πώς να θέλουν; Τα ποσοστά τους είναι τέτοια που ου-σιαστικά πρέπει να κλείσουν το μαγαζί και να ανοίξουν καινούργιο ή καινούργια. Καιδεν προλαβαίνουν. Η Αριστερά φαίνεται από τα γκάλοπ να έχει ενισχυθεί αλλά ο κα-τακερματισμός της δεν επιτρέπει σε κανένα σχηματισμό να ξεπεράσει το 15%. Τι κιαν οι περισσότεροι αναγνώστες των γκάλοπ κάνουν εξάσκηση στην πρόσθεση αριθ-μών; Τίποτε δεν προμηνύει τη συμπόρευση προς τη διεκδίκηση της διακυβέρνησης τηςχώρας.

Δημοσκοπικά - και μόνο - η εποχή μου θύμισε το φθινόπωροτου 2008. Στα γκάλοπ η κυβέρνηση Καραμανλή αρχίζει να παίρ-νει την κάτω βόλτα και το ΠΑΣΟΚ ακόμα δεν έχει αρχίσει να ει-σπράττει τη χασούρα. Αντίθετα η Αριστερά παρουσιάζειεκπληκτική δημοσκοπική άνθηση. Ο πρωθυπουργός, σκιά τουεαυτού του παραπαίει στην Έκθεση της Θεσσαλονίκης και η κυ-

βέρνησή του βουλιάζει μέσα στα σκάνδαλα των υπουργών της, στο ΠΑΣΟΚ ο επανε-κλεχθείς αρχηγός του δεν έχει βρει ακόμα το βηματισμό του, και το πλήθος γοητεύει,με τα νιάτα και το λόγο του, ο πρόσφατα κι εκείνος εκλεγμένος Αλέξης Τσίπρας. Ανέ-τρεξα στο τεύχος του πολιτικού και σατιρικού περιοδικού ΓΑΛΕΡΑ του Οκτώβριου του2008 (τ. 37). Ο τίτλος στο εξώφυλλο ήταν: «Η Μακιαβελική Αριστερά». Από το ομό-τιτλο θέμα του περιοδικού, ο αρθρογράφος «ΚΙΜΠΙ» σημειώνει : «Στην παρούσα συγ-κυρία, η βολική λύση της ασπιρίνης αντενδείκνυται. Η Αριστερά πρέπει να διατυπώσειχωρίς φόβο και πάθος μια πρόταση διακυβέρνησης όπου χίλιοι καλοί χωράνε.» Σεάλλο άρθρο του περιοδικού, ο Βασίλης Μουλόπουλος κάτω από τον τίτλο «Μέτωπα -Επείγον περιστατικό» αναφέρει : «Το δίλημμα ‘κυβέρνηση ή αντιπολίτευση;’ είναι η θα-νατηφόρα ασθένεια που τρώει τις σάρκες της Αριστεράς και οδηγεί σε άρνηση της πο-λιτικής, της Δημοκρατίας και των κοινωνικών συγκρούσεων. Η κυβέρνηση, το μπλοκεξουσίας σαν τελικός στόχος και η αντιπολίτευση σαν γκέτο είναι μια αντιπαράθεσηπου ανήκει στη σφαίρα της μοντέρνας μυθολογίας, τελείως ξένη σε μια Αριστερά πουθέλει να είναι έκφραση των εργαζομένων, των κοινωνικών κινημάτων και της κοινω-νικής δικαιοσύνης».

Ο «Κίμπι» αναφέρεται στην τρέχουσα για την εποχή εκείνη επικαιρότητα και ση-μειώνει : « ‘Μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση’ που θα ‘λεγε κι ο Μεγάλος Τι-μονιέρης. Αλλά η άποψη του μακαρίτη μάλλον δεν εκφράζει τον μέσο όρο τωνψηφοφόρων. Οι περισσότεροι, ως γνωστόν θα ήταν ευτυχείς σε μια ασφαλή ρουτίναζωής χωρίς δυσάρεστες εκπλήξεις και απότομες στροφές. Δηλαδή ακόμα κι αν απορ-ρίπτουν σε τόσο υψηλά ποσοστά τα κόμματα διακυβέρνησης, δεν σημαίνει ότι είναιπρόθυμοι για μια κατάσταση ακυβερνησίας.»

Ωραία. Τρία χρόνια μετά τι τα θες και τα σκαλίζεις όλα αυτά; θα πει κάποιος. Συμ-φωνώ ότι τα πολιτικά και κοινωνικά δεδομένα έχουν αλλάξει άρδην από τότε. Όμωςκαι τότε έδειχνε να υπάρχει μια χρυσή ευκαιρία για την Αριστερά να βγει μπροστά καινα διεκδικήσει μια ευκαιρία να κυβερνήσει αυτόν τον τόπο. Δεν το έκανε, δεν την άφη-σαν, έπεσε στις παγίδες του συστήματος, δεν έπαιξε το παιχνίδι του συστήματοςπολλά μπορούμε να πούμε για το τότε. Όμως τα ίδια διλλήματα με το τότε νιώθω ναμπαίνουν και τώρα. Πιο γρήγορα από ποτέ πρέπει να κατατεθεί αυτή η ριμάδα πρό-ταση διακυβέρνησης, με την ελπίδα ότι το «καψώνι της πρόσθεσης» σε κάθε νέο γκά-λοπ θα σταματήσει. Καιρός για ΕΝΑ ενιαίο μεγάλο και περήφανο ποσοστό.

*Δυστυχώς τη ΓΑΛΕΡΑ δεν την ξαναβρήκα στα περίπτερα μετά το 2010… τα κείμενα υπάρ-χουν ακόμα όμως στο www.galera.gr

Επί της Γραμμής

Γράφειo Bασίλης

Παπαστάμος


Το μοιραίο δείπνο Ισμαήλ ΚανταρέΕκδ. Μεταίχμιο

Αργυρόκαστρο, φθινόπωρο 1943: Ένα μυ-στηριώδες δείπνο του γιατρού της πόλης μετον διοικητή των Ναζί δημιουργεί ερωτή-ματα. Τι έκρυβε εκείνο το δείπνο; Πώς μπο-ρούν οι επιπτώσεις του να διαρκούν μέσαστον χρόνο, παρά τη μεταβολή του καθε-στώτος και τη ριζική αλλαγή των ανθρώπων; Με φόντο τα ολοκληρωτικά καθεστώτα πουδιαδέχονται το ένα το άλλο στη γενέτειράτου (Οθωμανοί, Ναζιστές, Κομμουνιστές), οΚανταρέ στήνει ένα γαϊτανάκι κωμικοτραγι-κών καταστάσεων, ένα βαλκανικό παραμύθιγραμμένο με μαεστρία και υποδόρια ειρω-νεία. Μια αληθινή ιστορία που διερευνά τισημαίνει να ζεις σε συνθήκες τυραννίας.

Αμπελώνες Χωρίς ΟρίζονταΕυτυχία Καλλιτεράκη

Εκδ. Ψυχογιος

Απέραντοι αμπελώνες απλώνονταν ως πέραστη θάλασσα. Ελιές ασημένιες, λιγοστά κυ-παρίσσια και γέρικοι πλάτανοι, που μέσα στακλαδιά τους φώλιαζε, τα καλοκαίρια το καλόπουλί. Τη νύχτα τρόμαζε τους ανθρώπουςμε τη φωνή που έβγαζε, γιατί ήταν σαν ανα-στεναγμός, κάτι ανάμεσα σε ρόγχο αρρώ-στου και βρυχηθμό άγριου ζώου. Έμοιαζε μεκουκουβάγια, άσπρο, με μάτια γάτας καιράμφος γερακιού. Ο έρωτας των πουλιών,οι πεθαμένοι και τα ανθισμένα μανουσάκιαάφηναν γύρω μια μυρωδιά, κι έλεγες… μαείναι τόσο μυρωδάτος ο θάνατος;Κρήτη, 1896, λίγο πριν από τη δημιουργίατης Κρητικής Πολιτείας, ο Μάρκος, έναςπλούσιος και δυνατός γαιοκτήμονας, όριζεόλη την περιοχή όπου δέσποζε ο Πύργοςγύρω από τους αμπελώνες και τις ελιές.Ήταν ξανθός με γλυκά μάτια, γαλανά, που

άμα τα κοίταζες πιο βαθιά, θα διέκρινες τηνυπεροψία που κουβαλούσαν όλοι οι γαι-οκτήμονες εκείνης της εποχής. Ο Μάρκοςθα ζήσει μέσα από τις ζωές δύο γυναικώνπου θα τον σημαδέψουν μέχρι το θάνατότου.

Σκέψεις για την άμεση δημοκρατίαΓιώργος Λιερός

Εκδόσεις των Συναδέλφων

Η άμεση δημοκρατία δεν είναι μόνο μιαμορφή πολιτειακής οργάνωσης, αλλά επίσηςένα αξιακό σύστημα, μια αντίληψη για τονάνθρωπο, μια πρόταση πολιτισμού η οποίαέχει βαθιές ρίζες στην ανθρώπινη ιστορία.Η άμεση δημοκρατία θέτει στο κέντρο τονάνθρωπο ως πρόσωπο, ως μοναδικό άτομο,ατομική κοινοτική ύπαρξη. Δεν πρόκειται γιαένα αμιγώς πολιτικό αίτημα συνάδει με τηνκατάργηση της μισθωτής εργασίας, την αυ-τοδιαχείριση, τη δραστική μείωση του εργά-σιμου χρόνου, την ανατροπή τηςκαταναλωτικής κοινωνίας. Η άμεση δημο-κρατία, όπως κάθε προσπάθεια ανταγωνι-στικής θέσμισης, ξεκινάει με το πάρσιμο τηςγης, μιας γης φυσικής, υλικής, χειροπια-στής. Το διαδίκτυο δεν ακυρώνει καθόλουτη σπουδαιότητα αυτής της χωρικά και χρο-νικά εντοπισμένης γης, αντίθετα μεγεθύνειτις διαστάσεις της και τις κάνει οικουμενι-κές. Ο αγώνας για την άμεση δημοκρατία, ανκαι οικουμενικός, δεν είναι ένας τρόπος γιατην παγκόσμια διακυβέρνηση. Σ' έναν κόσμοόπου θα επικρατούσε η άμεση δημοκρατίαδεν θα υπήρχε καμία θέση για παγκόσμιαδιακυβέρνηση ή για οικουμενικό κράτος. Ηδημοκρατική πολιτεία βρίσκεται στα μέτρατου κάθε «μοναδικού ατόμου»· γι' αυτό ηάμεση δημοκρατία επιδιώκει την υπέρβασητης παγκοσμιοποίησης προς την κατεύ-θυνση μιας ελεύθερης ανθρωπότητας στηνοποία θα ανθεί ένα πλήθος από διαφορετι-κούς πολιτισμούς.

www.chania-info.gr

ΦΥΛΛΟ 107 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 201119

Μεσάνυχτα στο Παρίσι (Midnight in Paris)Σκην. Γούντι Άλεν, με τους Όουεν Γουίλσον,

Ρέιτσελ ΜακΆνταμς, Μαριόν Κοτιγιάρ, Κάθι Μπέιτς και Κάρλα Μπρούνι.

Μια οικογένεια πηγαίνει εκεί γιαεπαγγελματικούς λόγους κι ένανεαρό ζευγάρι ετοιμάζεται γιανα παντρευτεί το φθινόπωρο,αλλά ζει καταστάσεις που φέρ-νουν τα πάνω κάτω στη ζωήτου.Η ταινία αφηγείται το με-γάλο έρωτα ενός νέου άνδραγια μια πόλη, το Παρίσι, και μι-λάει για τους ανθρώπους πουέχουν την ψευδαίσθηση ότι ανείχαν μιαν άλλη ζωή, διαφορετική από τη δική τους, θα ζού-σαν πολύ καλύτερα.

Η γυναίκα που ονειρεύτηκε ένα άντρα (The Woman That Dreamed About a Man)

Σκην. Περ Φλι, με τους Μάικλ Νίκβιστ, Σόνια Ρίχτερ

Μία επιτυχημένη, νέα γυναίκαζει μια φαινομενικά τέλεια ζωή.Έχει τον ιδανικό σύζυγο, μια εν-διαφέρουσα δουλειά ως φωτο-γράφος μόδας, αλλά κάτιπερίεργο συμβαίνει. Κάθε τόσο,στα όνειρά της συναντά τον ίδιοάγνωστο άντρα. Μέχρι που σεένα επαγγελματικό ταξίδι στοΠαρίσι πέφτει πάνω στον άγνω-στο άντρα των ονείρων της. Τονγνωρίζει και ξεκινούν μία σχέση. Συναντιούνται ξανά στη Βαρ-σοβία, αλλά αυτή τη φορά το ραντεβού τους έχει απρόσμενεςσυνέπειες..

Killer EliteΣκην. Γκάρι ΜακΚέντρι, με τους Ρόμπερτ Ντε Νίρο,

Τζέισον Στέιθαμ, Κλάιβ Όουεν, Ντόμινικ Παρσέλ

'Όταν ο Χάντερ, μέντορας καιαγαπημένος φίλος του ΝτάνιΜπρους, ενός απόστρατου τηςελίτ των SAS, πέφτει θύμα εκ-βιασμού και απαγωγής, ο φίλοςτου επιστρέφει στην ενεργόδράση για να τον σώσει. Απο-στολή του: να βρει και να σκο-τώσει τρεις πληρωμένουςδολοφόνους που προστατεύον-ται από μια μυστική οργάνωσημε την ονομασία Feather Men, η οποία έχει αρχηγό τον πο-λυμήχανο Σπάικ. Το μυαλό, η δύναμη και η επιδεξιότητα θακαθορίσουν το νικητή στη μάχη μέχρι τελικής πτώσης...'

TrespassΣκην.:Τζόελ Σουμάχερ, Με τους :Νίκολας Κέιτζ, Νικόλ

Κίντμαν, Μπεν Μέντελσον

'Η ζωή ενός καλοβαλμένου εμπόρου πολύτιμων λίθων και τηςοικογένειάς του διαταράσσεται, όταν μερικοί μασκοφόροι κα-κοποιοί εισβάλλουν στο πολυτελές σπίτι του και το καταλαμ-βάνουν. Οι ληστές γνωρίζουν τα πάντα για την οικογένεια,το σπίτι και τις συναλλαγές του εμπόρου. Αφού αρπάζουνμερικά μικροαντικείμενα, τον προκαλούν να ανοίξει το χρη-ματοκιβώτιο που βρίσκεται πίσω από το γραφείο του. Η άρ-νησή του προκαλεί μια έκρηξη αλυσιδωτών αντιδράσεων: Η

γυναίκα του φαίνεται να γνωρί-ζει έναν από τους ληστές, ηκόρη του λείπει αδικαιολόγητααπό το σπίτι και η οικονομικήκατάσταση του ίδιου δεν είναιαυτή που φαίνεται. Τα πάντα τί-θενται υπό αμφισβήτηση. Η δυ-σπιστία μεταξύ των μελών τηςοικογένειας, αλλά και μεταξύτης συμμορίας των ληστών,φτάνουν την κατάσταση σταάκρα, ενώ οι αποκαλύψεις δια-

δέχονται η μία την άλλη...'

ΠανικούποληΣκην. Στεφάν Ομπιέρ,Βενσάν Πατάρ

Ο Κάουμπόι και ο Ινδιάνος είναιεπαγγελματίες της καταστρο-φής. Απ’ τη στιγμή που θα σκε-φτούν ένα σχέδιο, το χάοςβγαίνει απ’ τη φωλιά του. Αυτήτη φορά, θέλουν να ευχηθούνΧρόνια Πολλά στο Άλογο, όμωςτι δώρο να του κάνουν; Ένα συ-ναρμολογούμενο μπάρμπεκιουδεν είναι κακή ιδέα, μόνο που,από ένα λάθος στην παραγγε-

λία, βρίσκονται με ένα εκατομμύριο τούβλα! Αυτό δεν είναιπια πάρτι γενεθλίων, είναι αληθινό τσουνάμι… Πιο εντυπω-σιακό από το “Avatar”, πιο ρομαντικό από τα “Μαθήματα Πιά-νου”, πιο περιπετειώδες από “Το Ταξίδι του Αυτοκράτορα”,η “Πανικούπολη” είναι η εξιστόρηση ενός σύμπαντος όπουόλα μπορούν να συμβούν.Μια ντουζίνα ήρωες με σιλουέτες παιδικών παιχνιδιών, βου-κολικά ντεκόρ, ροκ ‘ν’ ρόλ ατμόσφαιρα και παράλογες ατά-κες, σε μια έκρηξη εκτροχιασμένης εφευρετικότητας, είναι ηπρώτη stop animation ταινία που συμμετείχε στο ΦεστιβάλΚαννών και, κατά πολλούς, αποτέλεσε μία από τις πιο ευχά-ριστες εκπλήξεις.

Πρoτείνει oAντώνης

Σπανoυδάκης

Αντιλαµβάνοµαι τη

φθορά της γλώσσας

,δηλαδή τη σκόπιµη αλ-

λοίωσή της . «Δεν είναι

πρόβληµα η εφεδρία

αλλά η ανεργία» ή «δεν

πρόκειται για απόλυση αλλά για µη εθελούσια

έξοδο» και µουʼρχεται στο νου ο Θουκυδίδης .Αν-τιλαµβάνοµαι το διασυρµό της Δηµοκρατίας και

µουʼρχεται στο νου ο Ισοκράτης . « Η Δηµοκρατίαµας αυτοκαταστρέφεται διότι έµαθε τους πολίτες

να θεωρούν την αυθάδεια ως δικαίωµα, την παρα-

νοµία ως ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ως ισό-

τητα και την αναρχία ως ευδαιµονία.»

Αντιλαµβάνοµαι την αντισυνταγµατικότητα έκτα-

κτων µέτρων ,που επειγόντως

εφαρµόζονται , και µου ʽρχεταιστο νου ο Πρωταγόρας .Ο σοφι-

στής ισχυριζόταν πως οι ποι-

νές – γιατί για ποινές πρόκειται

όταν µιλούµε για χαράτσια -είναι ανθρώπινο δηµι-

ούργηµα και εφόσον δεν υπηρετούν την βελτίωση

των πολιτών δεν έβλεπε το λόγο να εκτελούνται .

Διαφωνεί µε το Σωκράτη που πίστευε ότι ο νόµος

πρέπει να τηρείται ακόµα και αν είναι άδικος και το

απέδειξε µε την άρνησή του να αποδράσει από τη

φυλακή. Την ίδια ώρα θυµούµαι και τον άλλο έλ-

ληνα ,τον Ιάκωβο Καµπανέλη ,στην Αυλή των θαυ-

µάτων , που έλεγε : «΄Ανθρωποι , τα σιχτίρια τουΘεού».

Ο ελληνικός πολιτικός κόσµος πολώθηκε . Έχει

χωριστεί σε στρατόπεδα µνηµονιακών και αντιµνη-

µονιακών .Τι να λέει ετούτο παρά αλληλοσπαραγµό

χωρίς όπλα ; Οι κουβέντες που ακόµα ακούγονται

είναι κουβέντες παλιές ,του κατεστηµένου .Η πό-

λωση αυτή δεν αφορά όµως την κοινωνία-τουλάχι-

στον στην πλειοψηφία της . Αυτή ασθµαίνει ,µένει

άνεργη , άστεγη ή µεταναστεύει . Οµονοεί στη

φτώχεια της .

Μόλις ακουστεί κάτι που µοιάζει καινούργιο , δια-

φορετικό ανάβει ένα φως ελπίδας .Κι αυτό είναι επι-

κίνδυνο ετούτες εδώ τις ώρες .Όταν οι φτωχοί

βρουν την έκφρασή τους στον «κηφήνα µε κεντρί»

επειδή τάχατες λέει κάτι καινούργιο τότε ,κατά τον

Πλάτωνα ,το ανάπηρο πολίτευµα της Δηµοκρατίας

δίνει τη σκυτάλη στην Τυραννίδα . Μιαν ακόµη

φαύλη Πολιτεία … Ποια είναι τα αντανακλαστικά

του λαού για να αναγνωρίσει την αλήθεια ; Ποιος

νοιάστηκε να ακονίσει το µυαλό του ; Ο λαϊκισµός

κατάφερε την πρόσκαιρη –κατά τη βαθιά πεποίθησή

µου- τύφλωσή του. Τώρα που τίποτα δε µένει να

υποσχεθεί ο προνοητικός γονιός στο παιδί του κα-

νείς δε θέλει πια να ακούει τα νέα της ηµέρας . Προ-

τιµά τα ντοκυµαντέρ για την αναπαραγωγή του

µυρµηγκιού .Τουλάχιστον αυτή η επιλογή δεν τον

οδηγεί στην απόγνωση …

Τι να είναι ποιο δύσκολο τώρα παρέξ να αναγνω-

ρίσουµε την αλήθεια και να συγκρουστούµε ανελέ-

ητα µε το ψεύδος που έτρεφε µέχρι τώρα τον

κοινωνικό λήθαργο; Η αλήθεια τώρα µπορεί να αν-

τιµετωπιστεί ακόµα και µε χλευασµό γιατί σε τέτοιες

ώρες κυοφορείται ένας γνωστός ,γέρικος όσο και

αβυσσαλέος –ισµός ,ο εθνικισµός . Κυοφορείται η

λύση της αποµόνωσης ,της περιχαράκωσης ,της

δραχµής . Λες και ο έλληνας αξίζει µια δραχµή και

όχι µια θέση στην «οικουµένη» ,στον σύγχρονο

κόσµο . «Όλα επίτηδες γίνονται για να µη γίνουµε

πρώτοι .Μόνοι µας θα τα καταφέρουµε». Ο νέος λαϊ-

κισµός µιλεί ως να αγνοεί το παγκόσµιο οικονο-

µικό µοντέλο του χωρίς όρια ανταγωνισµού .Θεωρεί

αντίπαλο την Ισπανία , την Πορτογαλία ,την Ιταλία

,τους βαλκάνιους γείτονες λες και δεν τους ενώνει

η Μεσόγειος ,ο ήλιος , ο νοτιάς .

συνεχίζεται

Γράφειη ΘεoδoσίαΔασκαλάκη


Τ ι δούμε κα ι τ ι θα ακούσουμε στα Χαν ιάΤ ι δούμε κα ι τ ι θα ακούσουμε στα Χαν ιά

Μπήκαμε λοιπόν στο 2012, έτος που κατα μία προφητεία της φυλής των Μάγια, θα έρθει το τέλος του κόσμου… ενώ το τέλοςτης Ελλάδας μάλλον έχει έρθει με τους Γερμανούς οικονομικούς εισβολείς. Χωρίς να το καταλάβουμε η χώρα ξεπουλήθηκε με ταμνημόνια και σχεδόν ούτε μύτη δεν άνοιξε… σου λέει καλλιά με τσι Γερμανούς, φτάνει νάχω το μισθό μου, τη μεζονέτα μου, τηνπισίνα μου κλπ Είναι και η άλλη άποψη που λέει «άσε τσι Γερμανούς να διορθώσουνε την κατάσταση, να ξαναβγάλει ο κόσμοςλεφτά, να τους τα δώσουμε πάλι…» όλα παίζουνε!!

Με όλη αυτή την (παλιο)κατάστασηπου όρεξη για μουσική ;; Και όμως..ιδίως οι μικρές ηλικίες πραγματικά

ξεσαλώνουν, όσοι φρόντισαν να έχουν«μπακ-απ» και του δίνουνε και καταλαβαί-

νει!! Στις μέρες τωνγιορτών ο κόσμοςδιασκέδασε και ει-δικά η νεολαία δεφάνηκε να την προ-

βληματίζει τόσο ο Παπαδήμος, όσο το PSIκαι ο Ράϊχενμπαχ…

Λίγο πριν τις γιορτές ένα ακόμα μεζε-δοπωλείο με ζωντανή μουσική άνοιξε στοπαλιό λιμάνι, το «Αλατσάδικο» και ένα νέοκλάμπ το “Yes NightLife” που μάθαμε ότιστις γιορτές έγινε χαμός. Οι περισσότερεςταβέρνες είχαν τις γιορτινές μέρες ζωντανήμουσική ενώ αρκετά καφε-μεζεδάδικα στοΚουμ Καπί έχουν πλέον κάποιες μέρες ζων-τανή μουσική. Τα μεγάλα ονόματα από τηνΑθήνα φέτος δεν ήταν πολλά, στα μεγάλακέντρα των Χανίων. Στο «Ευτυχία Palace»ήταν η Κατερίνα Κούκα με τη Λένα Αλκαίουκαι πήγαν πολύ καλά όπως μάθαμε ενώ τηνπαραμονή της Πρωτοχρονιάς που ήταν ναέρθει ο Θέμης Αδαμαντίδης στον«Εσπερο», τελικά ματαιώθηκε λόγω χαμη-λού ενδιαφέροντος, με αποτέλεσμα να γίνειτο αδιαχώρητο στις «Μούσες live» στο Ρέ-θυμνο, όπου εμφανίζονταν η Μαρία Ιακώ-βου.

Στις 19 Δεκέμβρη, έγινε η εκδήλωσητης φωταγώγησης του Χριστουγεννιάτικουδένδρου στην Αγορά, όπου δόθηκε συναυ-λία με τον Κώστα Μακεδόνα. Ευτυχώς ο και-ρός ήταν καλός και έτσι ο πάρα πολύςκόσμος που γέμισε την πλατεία, απόλαυσεμια πολυ ωραία βραδυά ! Συμμετείχαν τααδέρφια Γιώργος και Σταύρος Μυλωναδά-κης και η Ασπασία Θεοφίλου ενώ την ευ-θύνη της ορχήστρας είχε ο ΔημήτρηςΜαργιολάς. Το στήσιμο όλο πολυ καλα ορ-γανωμένο, από ήχο, φωτισμό κλπ και τοπρόγραμμα πλούσιο ενώ να τονίσουμε ότι ηεκδήλωση είχε πολλούς χορηγούς, επιχει-ρήσεις της πόλης.

Μια πολύ ωραία Χριστουγεννιάτικη εκ-δήλωση οργάνωσε η Αδελφότητα Μικρα-σιατών Χανίων στο θέατρο Βλησίδη στις 21Δεκέμβρη. Στην αρχή έγινε προβολή ται-νίας, κατόπιν ένα θεατρικό δρώμενο και στησυνέχεια παρουσιάστηκαν κάλαντα απο πε-ριοχές της Μικράς Ασίας, της Κρήτης καιτου ευρύτερου ελλαδικού χώρου με τη χο-ρωδία Μικρασιατών και την ορχήστρα «Υά-κινθος». Επιμελημένο το πρόγραμμα καιάρτια εκτελεσμένα τα κάλαντα ενώ πολύωραία ήταν η όλη σκηνοθεσία και σκηνο-γραφία, παρ’όλο που ήταν ερασιτεχνικήπροσπάθεια. Στη συνέχεια στο φουαγιέπροσφέρθηκαν εδέσματα και ρακή ενώ δια-τίθετο και το ημερολόγιο του 2012, της

αδελφότητας. Το θέατρο Βλησίδη γέμισε,όμως κρίμα που η εκδήλωση ήταν χαμηλώντόνων ενώ θα’πρεπε να διαφημισθεί περισ-σότερο, ίσως να γίνει και σε μεγαλύτεροχώρο αφου ήταν τόσο αξιόλογη, σε μιαεποχή που σπανίζουν τέτοιες όμορφες εκ-δηλώσεις.

Την ίδια μέρα στο Mega Place, έγινεΧριστουγεννιάτικη αποσπερίδα για την ενί-σχυση του Συλλόγου εθελοντικής προ-σφορά ς «Ορίζοντας», οργανωμένη από τονΛαογραφικό Όμιλο Χανίων και το Δήμο Χα-νίων. Πολλά τα δρώμενα, θεατρικά, μουσικήκαι χορός, όπου τη γενική επιμέλεια είχε ηΣτέλλα Αγιασμενάκη ενω στη διάρκεια τηςεκδήλωσης βραβεύτηκε ο μεγάλος Ρεθυ-μνιώτης καλλιτέχνης Μανώλης Κακλής. Ηανταπόκριση του κόσμου ήταν κάτι το συγ-κινητικό και να προσθέσουμε ότι η αίθουσαπροσφέρθηκε δωρεάν από τον κο Χιωτάκη.

Το συγκρότημα «Νοστωδία» έπαιξε στοΝεώριο Moro, στις 20 Δεκέμβρη, στη λήξητου πρωτότυπου δρόμου Santa Run πουέγινε στην πολη των Χανίων και είχε ανέλ-πιστη επιτυχία. Επίσης έπαιξαν και στηνπλατεία της Αγοράς στην αλλαγή του χρό-νου.

Εν τω μεταξύ πάρα πολλά ήταν τα liveσε μικρούς και μεγάλους χώρους στα Χανιάκαι στα πέριξ την περίοδο των γιορτών καιμέχρι τις πρώτες μέρες του καινούριου χρό-νου. Αρκετά τα καινούρια σχήματα πουέχουν δημιουργηθεί και οι διάφορες συνερ-γασίες που γίνονται. Ένα όμορφο ρεμπέ-τικο σχήμα έχουν φτιάξει οι : ΓιώργοςΤσέρτος (μπουζούκι, τραγούδι), Αλεξία Κα-τσανεβάκη (τραγούδι), Κώστας Αποστολά-τος (μπουζούκι, τραγούδι), και ΚώσταςΚουρκουνάκης (κιθάρα, τραγούδι). Παίζουνσε στέκια όπως τα «Χάλκινα», το «Αλατσά-δικο» και αλλού ενώ στο ρεπερτόριο τουςέχουν επιλεγμένα ρεμπέτικα και λαϊκά. ΟΓιώργος Χαιρέτης έφτιαξε νέο σχήμα με τονέο και πολύ καλο λυράρη ΚωνσταντίνοΣκουλούδη. Ο Στέλιος Μπικάκης έχει πλέονλαγουτιέρη του, το Γιάννη Σεισάκη. Έναακόμα σχήμα με ρεμπέτικο, λαϊκό και έντε-χνο έχει δημιουργηθεί απο τους ΠαναγιώτηΚαρνέζη, Μαρίνα Κωνσταντινίδου κόρη τηςγνωστής μας Μαριώς και Κώστα-ΕντμοντΑλέξι ενώ ο Κώστας συμμετέχει επίσης καιστο σχήμα “Duo Nocturne” μαζι με τον Στέ-λιο Σαρόγλου στο πιάνο.

Ο Κωστής Αβυσσινός που αν και Ηρα-κλειώτης έρχεται συχνά στα Χανιά, συνερ-γάζεται με τον πολυ γνωστό ΔημήτρηΖαχαριουδάκη απο τους Χαϊνηδες και πα-ράλληλα με τους εξαίρετους μουσικούς Κά-ρολο Κουκλάκη (μπουλγαρί, λαούτο,τραγούδι) και Ειρήνη Δερέμπεη (τραγούδι,λάφτα, μπουλγαρί, φιαμπόλι)

Γράφει oΓιώργος

Βαβουλές

ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑΚΡΗΤΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ :

Μανόλης Χανιωτάκης, Γεώργιος Μαραυγάκης-ΔροσερόςΔύο πολύ ωραία cd κυκλοφόρησαν το

Σεπτέμβρη του 2011 από το Δήμο ΜινώαΠεδιάδος, Ηρακλείου και αφορούν δύο ντό-πιους βιολάτορες, τον Μανώλη Χανιωτάκηαπό το Θραψανό και το Γιώργη Μαραυγάκηή Δροσερό από το Μουχτάρω ή Ευαγγελι-σμό. Είναι μιά συλλεκτική δουλειά που επι-μελήθηκε μια παρέα Ηρακλειωτών και όχιμόνο, που με το μεράκι και την αγάπηςτους στην παράδοση, έχουν ξεκινήσει μιάπροσπάθεια να μη χαθεί ο πλούτος της πα-ράδοσης μας μέσα σ’αυτο τον κυκεώνα τηςαλλοπρόσαλλης εξέλιξης και της ισοπέ-δωσης των πολιτισμικών χαρακτηριστικών,όχι μόνο των κρητικών, αλλά και κάθε λαού,που έχει τη δική του ξεχωριστή και ανεπα-νάληπτη ταυτότητα.

Ο Μανόλης Χανιωτάκης (1906-2006)έζησε στο Θραψανό και για πολλές δεκαε-τίες αποτέλεσε αγαπημένο διασκεδαστήτης περιοχής, που βάδισε πάνω στα μου-σικά χνάρια του λυράρη Καψιλίδη –Γεωρ.Μηλιαράκη- από τις Αρχάνες και τουβιολάτορα Πτολεμαίου Δαϊλάκη από το Κα-στέλλι, κορυφαίων μουσικών της εποχής.

Πολύ επιμελημένο και το ένθετο με φωτο-γραφίες, σχόλια, αναλύσεις κ.α.

Ο Γεώργιος Μαραυγάκης ή Δροσερός(1933) ζει στο Μουχτάρω, είναι και αυτόςένας από τους ξεχωριστούς μουσικούς τηςΠεδιάδας. Η συλλογή περιλαμβάνει ένα cdμε ηχογραφήσεις από τρεις διαφορετικέςπεριόδους από τη δεκαετία 1960 έως σή-μερα και ένα dvd με βίντεο από τη δεκαε-τία 1980. Και εδώ τα κείμενα τα σχόλια καιόλο το υλικό είναι εξαιρετικά επιμελημένα.

Οι δύο αυτές συλλογές κυκλοφόρησανσε λίγα σχετικά αντίτυπα και μοιράστηκαναρχικά, όμως έχει δρομολογηθεί η ευρύ-τερη κυκλοφορία τους από κρητική δισκο-γραφική εταιρεία.

Με μουσικούς χαιρετισμούς – Καληχρονιά!!


Ένας από τους σπουδαιότερους συνθέ-τες της μεταπολεμικής Ελλάδας, μεπλούσιο έργο και ευρωπαϊκή σταδιοδρο-

μία, έφυγε απ’ τη ζωή στις 22 Νοεμβρίου του2011. Ο Αργύρης Κουνάδης γεννήθηκε στηνΚωνσταντινούπολη το 1924. Μελέτησε πιάνοστο Ωδείο Αθηνών, το 1950 υπήρξε μαζί με τονΜάνο Χατζιδάκι ιδρυτικό μέλος του ΕλληνικούΧοροδράματος της Ραλλούς Μάνου ενώ παράλ-ληλα συνέθεσε πλήθος έργων για το θέατρο,τον κινηματογράφο (σε περισσότερες από δέκαταινίες), μπαλέτα, όπερες και μουσική δωμα-τίου. Ήταν από τους πρώτους συνθέτες πουέδειξε ενδιαφέρον για το ρεμπέτικο τραγούδι.Το ρεμπέτικο μαζί με τον Στραβίνσκυ και τονΜπάρτοκ έχουν επηρεάσει τα πρώτα του έργατης περιόδου 1949 - 1957. Πάντως αργότερααποκήρυξε τα περισσότερα από τα έργα της πε-ριόδου αυτής. Στο μεγαλύτερο μέρος της καλ-λιτεχνικής του πορείας ασχολήθηκε πρωτίστωςμε τη λόγια μουσική, εμπλουτίζοντας τις συνθέ-σεις του με πλήθος από στοιχεία της βυζαντι-νής, της παραδοσιακής μουσικής και τουρεμπέτικου. Από τα μέσα της δεκαετίας του '60 ο ΑργύρηςΚουνάδης ασχολείται και τη σύνθεση τραγου-διών. Είναι η περίοδος της μεγάλης ακμής τουελληνικού τραγουδιού μέσα στο οποίο ο συνθέ-της βρίσκει τον δικό του χώρο διαμορφώνονταςένα δικό του ηχόχρωμα και επιλέγοντας ευρη-ματικές ενορχηστρώσεις. Δίσκοι με τραγούδιατου κυκλοφορούν τη δεκαετία του ’70. Πρόκει-ται για με έξι λαϊκούς δίσκους με ερμηνευτές τηΣωτηρία Μπέλλου, την Ελένη Βιτάλη, τον Αν-τώνη Καλογιάννη, τη Ρένα Κουμιώτη κ.α. Εκτόςαπό τους δίσκους αυτούς που τον έκαναν γνω-στό στο ευρύ κοινό, ο Αργύρης Κουνάδης ηχο-γράφησε και έναν κύκλο πέντε μελοποιημένωνποιημάτων του Γιώργου Σεφέρη από τη συλλογήΣχέδια για ένα καλοκαίρι, καθώς και τρία μελο-ποιημένα ποιήματα του Κωνσταντίνου Καβάφη.Ο δίσκος «Εν Αθήναις» κυκλοφόρησε το 1976.Πρόκειται για τραγούδια από το ομώνυμο σήριαλπου παιζόταν στην Κρατική Τηλεόραση το 1975- 1976. Η σκηνοθεσία της σειράς ήταν τουΚώστα Κουτσομύτη και το σενάριο των ΒαγγέληΓκούφα και Μάριου Ποντίκα, οι οποίοι έγραψανκαι τους στίχους των τραγουδιών του δίσκου.Σημειώνει, μεταξύ άλλων, ο Β. Γκούφας στοοπισθόφυλλο: «Πρόκειται για δημιουργική συ-νεργατική κατασκευή, που "έδεσε" υπεύθυναστις αναζητήσεις τις "αδυναμίες" και τα επι-τεύγματα ομάδα ανθρώπων από την περιοχή τουθεάτρου και της μουσικής ... Θέμα της δημιουρ-

γικής μας κατασκευής η περιγραφή της καθη-μερινότητας του μικροαστικού βίου στο χώροτης πρωτεύουσας. Μνήμες, "ενοχές", προσδο-κίες στο ίδιο επίπεδο, χωρίς πρόθεση διδαχτική.Η παράθεση των περιστατικών συνυφασμένη μ'ένα παρελθόν που αρνείται - αδικαίωτο - να σιω-πήσει και μ' ένα μέλλον "που όλο το περιμέ-νουμε κι όλο κινάει νάρθει/ κι όλο συντρίμμιαγίνεται στο γύρισμα τωνκύκλων"».Τα τραγούδια κινούνταιστο ύφος της τηλεοπτι-κής σειράς με έντονη τησατιρική διάθεση και κα-θαρές μουσικές φόρμες. (ζεϊμπέκικο, χασάπικο,επτανησιακή καντάδα, επιρροές από το δημο-τικό τραγούδι κ.α). Η μουσική πρωτοτυπία τουΚουνάδη αναδεικνύεται κυρίως από τις ιδιαίτε-ρες για την εποχή τους ενορχηστρώσεις: Λαϊκάτραγούδια χωρίς μπουζούκι, με το ηλεκτρικόμπάσο να ακούγεται ίσως πρώτη φορά σε τέτοιαέκταση, χορωδία να συνοδεύει τον τραγουδιστήσε πολλά τραγούδια και κυρίως την ευρύτατηχρήση του ξυλόφωνου που τελικά συνενώνει τατραγούδια και τους προσδίδει ιδιαίτερο χαρα-κτήρα. Οι στίχοι του Β. Γκούφα είναι ευρηματικοί και ευ-φάνταστοι.. Ίσως δεν έχουν την αμεσότητα τωντραγουδιών που ο στιχουργός είχε γράψει γιατον Σ. Ξαρχάκο, όμως με ένα προσεκτικό άκου-σμα γίνεται φανερή η σαρκαστική διάθεση πίσωαπό πρωτότυπες εικόνες.. Ο Μ. Ποντίκας (αξιό-λογος θεατρικός συγγραφέας με έργα που δια-κρίνονται για τη ζωντάνια και την ειλικρίνειάτους) γράφει τραγούδια με ευθύ, άμεσο και πα-ραστατικό λόγο. Τα τραγούδια του δίσκου ερμηνεύει ο ΑντώνηςΚαλογιάννης σε μερικές από τις καλύτερες ερ-μηνείες του. Η στιβαρή φωνή του δένει απόλυταμε το ύφος των τραγουδιών και άλλοτε ενισχύειτη δραματικότητα των στίχων και άλλοτε λει-τουργεί αντιθετικά τονίζοντας το σατιρικό κλίματων στίχων. Σε τρία τραγούδια συμμετέχει και ηΛήδα. Πρόκειται για τη Λήδα Χαλκιαδάκη, κόρητης τραγουδίστριας Δανάης.Κορυφαίο τραγούδι του δίσκου (διαχρονικό –πι-στεύω- τραγούδι που με την ίδια ένταση ακού-γεται και σήμερα) είναι η «Πλατεία Αβησσυνίας»με τη φωνή του Α. Καλογιάννη, την οποία συμ-πληρώνει χορωδία στο ρεφρέν, και με τουςυπέροχους στίχους του Μ. Ποντίκα : «Στην πλα-τεία Αβησσυνίας μες στα παλιατζίδικα, κάτω στοΜοναστηράκι με τα σουβλατζίδικα». Από τα λίγαελληνικά τραγούδια που δημιουργούν τόσο έν-τονες εικόνες που θυμίζουν πίνακα ζωγραφικής.Ένα απαλό ζεϊμπέκικο με τον τζουρά να δίνει τορυθμό και το χρώμα. Επίσης πολύ ακούστηκε καιτο πρώτο τραγούδι του δίσκου το ωραίο θα-λασσινό τραγούδι «Όρτσα τα πανιά» (με τουςαλληγορικούς στίχους των ψυχικών δυνάμεωντης ελευθερίας). Μερικά ακόμα από τα τραγού-δια του «Εν Αθήναις»,τα «Ξεκαπίστρωτη φο-ράδα», «Νανούρισμα», «Η ωραία τουυπερπέραν» και η «Η κυρία παίζει πιάνο» (μίαπάντα επίκαιρη σάτιρα για την τηλεόραση).

Γράφειo Γιώργoς

Tσίμας

ΣTHN APXH TOY TPAΓOYΔIOY

Αργύρης ΚουνάδηςΕν Αθήναις

Αντώνης ΚαλογιάννηςΣτίχοι: Βαγγέλης Γκούφας – Μάριος Ποντίκας

Μανώλης Φάμελλος - Τί υπάρχει πιο πέρα;Three Little Birds, 2011

"Κάποιος αναρωτιέται βυθίζοντας το δάχτυλο σε έναν καθρέφτη ...". Έτσιολοκληρώνεται ένας κύκλος "μυστικών" τραγουδιών που άνοιξε πρίν απόδέκα χρόνια και κλείνει φέτος με την κυκλοφορία του δέκατου δίσκου τουΜανώλη Φάμελλου. Γιατί τόσα χρόνια όπως στα βαθιά μυστικά πάντα απέ-μενε κάτι ακόμα να φανερωθεί κι όπως στα όνειρα, το ένα τραγούδι δενότανμε το άλλο."Τα μυστικά μου είναι όστρακα που ανοίγουν μέσα στα όνειρα μουΣτην παλιά δεξαμενή τα απογεύματα τα παιδικά μουΤου χρόνου πέρασμα στενό, ακούω βράχους να πέφτουνΒλέπω ρωγμές μέσα στο φως, τα σύννεφα να τρέχουν"Μέσα από ένα σημειωματάριο με πρόχειρες καταγραφές ονείρων άρχισαν να γεννιούνται τα τραγούδιααυτά σαν ψίθυροι και να συνομιλούν με τις σκιές στα δωμάτια και στον φωταγωγό. Περιπλανήθηκαν και χα-θήκαν μέσα σε μοναχικούς περιπάτους στο άγνωστο της πόλης. Ξέμειναν μέσα σε τρύπιες μέρες, ξενο-δοχεία φαντάσματα και σκοτεινούς κήπους όπου άκουσαν αόρατες ορχήστρες να παίζουνΟ νέος δίσκος του Μανώλη Φάμελλου " ΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΟ ΠΕΡΑ;"… κυκλοφορεί από την νεοσύστατη THREELITTLE BIRDS (η Τρία Πουλάκια κατά το ελληνικότερο) μέσα στον Δεκέμβριο του πολύπαθου έτους 2011.Ο δέκατος κατά σειρά δίσκος του Μανώλη Φάμελλου περιέχει 14 νέα τραγούδια δωματίου αστικοπεριηγη-τικής εμπνεύσεως και αναπτύσσεται μέσα σε ένα ακουστικό περιβάλλον χαμηλών τόνων και σκοτεινών δια-δρόμων. Το υλικό γράφτηκε την τελευταία δεκαετία και στηρίζεται σε καταγραφές ονείρων, εσωτερικώνμονολόγων και σε ένα ρητό του Ηράκλειτου:"Ώσπερ σάρμα εική κεχυμένων ο κάλλιστος, φησίν Ηράκλειτος, ο κόσμος" "Ο πιο όμορφος κόσμος είναι σα σωρός σκουπίδια χυμένα στην τύχη."Τα περισσότερα όργανα παίζονται από τον Μανώλη Φάμελλο και από στενούς φίλους μουσικούς λόγω ελ-λείψεως πόρων και επαγγελματισμού. Ο ίδιος υπογράφει την μουσική, τους στίχους και την παραγωγή. Τοεξώφυλλο φιλοτεχνήθηκε από τον Κωστή Βήχο και τα σχεδία του εσώφυλλου από τον Νίκο Κόνιαρη.

Αντώνης Σουσάμογλου - One night standUniversal, 2011

11 τραγούδια σαν λάμψη στα μάτια, σαν γεύση στο στόμα, σαν σε ταινία πουτελειώνει, ανάβουν τα φώτα και ξαφνικά βρίσκεσαι στο δρόμο στη μέση τηςνύχτας, της μοναξιάς και του κινηματογραφικού ονείρου. Στο ONE NIGHTSTAND του Αντώνη Σουσάμογλου συμμετέχουν η Δήμητρα Γαλάνη, ο Αλ-κίνοος Ιωαννίδης, η Έλλη Πασπαλά, ο Vassilikos των Raining Pleasure, o ΝίκοςΚατικαρίδης, ο Μανώλης Χατζημανώλης και ο Φαίδων Καλοτεράκης. Η Μουσική, εξαίσια κατασταλαγμένη, ήρεμη και δουλεμένη με μεγάλη ακρίβεια, έχει το ρόλο του αφηγητήπου συνδέει υπόγεια σαν λάιτ μοτίβ τα θέματα που διαπερνούν τα τραγούδια που γράφτηκαν και ηχογρα-φήθηκαν σε studio και σε δωμάτια ξενοδοχείων στην Ολλανδία, το Βερολίνο, το Λονδίνο ή στο διάλειμμα μιαςηχογράφησης στο Μέγαρο –από καταξιωμένους ξένους και έλληνες σολίστες μουσικούς που πολλές φορέςαποτυπώνουν σε ένα take το πρωτογενές αίσθημα της συγκίνησης που παγιώνει τη στιγμή μέσα στο χρόνο… Ο Αντώνης Σουσάμογλου, ένας από τους δημιουργικούς σήμερα σολίστες, –είναι ο εξάρχων βιολιστής τηςΚρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης–, βλέπει τα τραγούδια του σαν μικρούς αφηγηματικούς πυρήνες όπουμε λόγο βιωματικό, σχεδόν ημερολογιακό αποτυπώνει την κρυφή του σχέση με τις λέξεις, τη μουσική, τοσινεμά, τη σχέση του με τους ανθρώπους και τους τόπους. Σαν μια παράσταση που αναδίδει μια αίσθησηκαμπαρέ με φρικιά και ακροβάτες, ή βρετανικής pop του ’60, «πειραγμένης» με λούπες στα όρια της ηλε-κτρονικής, τζαζ του παλιού Χόλυγουντ, είτε σαν μια παράσταση κλασικής μουσικής με κουαρτέτα εγχόρδων.Κι άλλοτε, σαν παράσταση θολή, φασματική στο ρυθμό του Tom Waits… όπου φαντάζεσαι πια ότι είσαικάπου αλλού…

Συνεργασία : http://www.e-orfeas.gr

EΣTIATOPIO - TZAZ KAΦEKAΛAMAKI - THΛ.: 2821032545

ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ


Μάθηση

Σε καθημερινή βάση φτάνουν πια οι ειδήσεις για τηνχειροτέρευση της κατάστασης των νεόπτωχων της εφαρ-μοζόμενης πολιτικής της εξουσίας. Πρόσφατα είχαμε καιτον πρώτο νεκρό άστεγο στα Χανιά. Πότε θα ακούσομε γιατον πρώτο νεκρό από την πείνα;

Θυμήθηκα ένα κειμενάκι του Ουρουγουανού νομπελί-στα Eduardo Galeano:

«Ο πρώτος νεκρός από βασανιστήρια ξεσήκωσε στηΒραζιλία το 1964 ένα εθνικό σκάν-δαλο. Ο ύπ’ αριθμόν δέκα νεκρός απόβασανιστήρια, μόλις που εμφανίστηκεστις εφημερίδες. Ο ύπ’ αριθμόν πε-νήντα θεωρήθηκε <<συνηθισμέ-νος>>.

Η “μηχανή” σου μαθαίνει να δέχεσαι την τρομοκρατία,όπως ο χειμώνας το κρύο.»

Βάλτε όπου βασανιστήρια, τις λέξεις οικονομική πολι-τική και θα έχετε μια καλή εικόνα του σήμερα. Εκτός ανδεν θεωρείτε τη σημερινή οικονομική πολιτική, τρομοκρα-τία.

Ουδετερότητα

Αν καταλαβαίνω καλά η τρόικα έρχεται εδώ για να μαςπροσφέρει τεχνική βοήθεια για να μπορέσομε να είμαστεσυνεπείς στις υποχρεώσεις έναντι των δανειστών μας.Από την άλλη, τα ΜΜΕ παρουσιάζουν την τρόικα ως τουςκακούς που όλο ζητάνε και τις γενναίες προσπάθειες τωνκυβερνώντων να αντισταθούν.

Τι από τα δυο συμβαίνει; Η σύγχυση είναι προφανώςσκόπιμη. Ούτε η τρόικα είναι μια ουδέτερη τεχνική βοηθόςούτε η καλή μας κυβέρνηση (νυν ή τέως) μάχεται αμυνό-μενη.

Σε αγαστή σύμπνοια εφαρμόζουν την πιο ακροδεξιά πο-λιτική που γνώρισε ο τόπος. Στην πράξη αυτό μεταφράζε-ται ως η πιο άγρια ανακατανομή πλούτου μετά από τον

πόλεμο. Οι φτωχοί και τα μεσαία στρώματα γίνονται βίαιαφτωχότεροι, τόσο άμεσα, με μειώσεις μισθών και απολύ-σεις, όσο και έμμεσα με τη διάλυση κάθε ίχνους δομών κοι-νωνικού κράτους στο οποίο θα μπορούσαν να στηριχθούν:υγεία, πρόνοια, παιδεία.

Όταν τους ακούτε να λένε για το μεγάλο και σπάταλοκράτος εννοούν μόνο σχολεία, νοσοκομεία, πρόνοια, συν-τάξεις. Αυτά είναι μόνο για τους πλούσιους και η μόνη δου-λειά στην οποία είναι συνεπές το κράτος είναι να ταπροσφέρει αποκλειστικά σε αυτούς.

Μόλις τελειώσει η παράσταση των 8 όπου ξιφουλκούνμε επιχειρήματα «εσύ το είπες πρώτος» «όχι εσύ τοείπες» «μπορεί να το είπα αλλά δεν το εννοούσα» κ.ο.κ.ανακοινώνουν και μια ακόμη κρίσιμη εβδομάδα που έρχεται.

Αμέσως μετά επιστρέφουν στο «εβίβα των κορόιδων»γλέντι τους.

Ένα βήμα πίσω και μια λαχτέ

Ας κάνομε για μια στιγμή ένα βήμα πίσω. Πώς άρχισανόλα αυτά; Πώς βρεθήκαμε κυριολεκτικά από τη μια στιγμήστην άλλη από «ισχυρή οικονομία» «στον πυρήνα της Ευ-ρώπης» στον (άντε και να τον δούμε) πάτο του βαρελιού;

Παλαιότερα οι καπιταλιστικές κρίσεις είχαν μια συγκε-κριμένη αφορμή. Κατάρρευση μιας μεγάλης εταιρείας, προ-βλήματα με τις πετρελαιοπαραγωγές χώρες, πόλεμος σεμια χώρα που κατείχε κάποιο σημαντικό πόρο για την παγ-κόσμια αγορά.

Η κρίση που βιώνομε 2 χρόνια τώρα ΔΕΝ έχει προφανήαφορμή. Προσοχή, δεν λέω αίτια. Αφορμή. Μια ωραίαπρωία μας ανακοίνωσαν: έχετε πολλά χρέη. Κρίση. Μετάαποφάσισαν ότι και άλλοι έχουν πολλά χρέη. Και εκεί κρίση.Με λίγα λόγια η κρίση εκπορεύεται από την ερμηνεία ενόςαριθμού.

Μα προηγήθηκε η κατάρρευση της Lehman θα πει κά-ποιος. Ωραία, και λοιπόν;;;

Όπως πολλά προβλήματα που βιώνομε, η σημερινήκρίση έχει όντως πραγματικά αίτια, τα οποία όμως ερμη-νεύουν κάποιοι κατά τα δικά τους συμφέροντα. Εδώ όπωςκαι στον υπόλοιπο δυτικό κόσμο διάγαμε σε μακάρια κατα-ναλωτική αφασία τρώγοντας από τα κλεμμένα του υπόλοι-που κόσμου.

Τα κλεμμένα διαρκώς αύξαναν την πίτα και έφταναν καιπερίσσευαν για τη στήριξη του καταναλωτισμού μας και την

ευημερία των αριθμών των αφεντικών μας. Μικρή παρέν-θεση για να μας συστηθούν:

[Η παρουσιάστρια στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων τουBBC κοιτούσε αποσβολωμένη τον καλεσμένο της. Ο ΑλέσιοΡαστάνι, ένας καλοντυμένος χρηματιστής με σημαντικόόνομα στην «πιάτσα» της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικήςαγοράς, είχε μόλις εξαπολύσει μια βόμβα μεγατόνων: «Νο-μίζετε ότι ο κόσμος μας ελέγχεται από κυβερνήσεις;» ανα-ρωτήθηκε ο Ραστάνι, για να δώσει αμέσως τη δική τουαπάντηση στο ρητορικό ερώτημα: «Ο κόσμος ελέγχεταιαπό την Goldman Sachs»]. (Διαβάστε το πλήρες άρθρο τουΆρη Χατζηστεφάνου στοhttp://www.xstefanou.gr/details.php?id=146)

Η αδηφαγία όμως ενός συστήματος που στηρίζεται στο«μεγάλωσε ή πέθανε» έφερε τα νούμερα πίσω από τιςπροσδοκίες. Στην κρίση αυτή των αριθμών αναζητήθηκελύση. Πώς από ένα πεπερασμένο σύνολο πόρων μπορούντα νούμερά μας (για τους ανθρώπους φυσικά ούτε κου-βέντα) ξανά να ευημερήσουν; Αυτοί που ελέγχουν τουςαριθμούς απαίτησαν ένα μεγαλύτερο κομμάτι πίτας. Αυτόστην πράξη μεταφράζεται: οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οιφτωχοί φτωχότεροι.

Σκεφτείτε μια στιγμή το εξής σενάριο. Όλες οι χώρεςέχουν τεράστια δημόσια χρέη. Διαχειρίσιμα - ξεδιαχειρί-σμα δεν έχει σημασία. Τεράστια πάντως. Όλες. Σε ποιούςείναι αυτά τα χρέη; Το μεγαλύτερό τους μέρος σε τράπε-ζες. Ας τα διαγράψομε μια στιγμή με το νου μας. Ποιοί θαέχουν χάσει;

Συμφωνώ καλέ μου αναγνώστη. ΚΑΝΕΙΣ. Χμμμ. Όχιακριβώς. Η πραγματική αξία των χρημάτων αυτών (που δενείναι παρά ελάχιστες γραμμές σε λογιστικά φύλλα ισολο-γισμών) είναι να κάνουν την κάθε Goldman, Morgan, κ.λ.π.να φαίνονται μεγάλοι και ικανοί να υπαγορεύουν την πολι-τική της «ανάπτυξης». Τα νούμερα αυτά προσφέρουν Εξου-σία. Ένας φαύλος κύκλος, που αενάως όσο τονανεχόμαστε, υποθηκεύει όλο και πιο βαθιά στο μέλλον τοπροσδοκώμενο από μια «ανάπτυξη» που μόνο σκοπό έχεινα δικαιώσει τη βασική της εντολή «μεγάλωσε ή πέθανε».

Ακόμη και αν δεν το καταλαβαίνουν οι ίδιοι, δεν είναιτίποτα άλλο από μια πλανητικού μεγέθους καρικατούραενός σκύλου που κυνηγά την ουρά του. Επειδή όμως απόαυτό το κυνηγητό υποφέρουν και πεθαίνουν πραγματικοίάνθρωποι, όσο ζωόφιλοι και να είμαστε, έχομε χρέος ναδώσομε μια λαχτέ στο κοπρόσκυλο να συνέλθει.

Γράφειo Πέτρoς

Λυμπεράκης

Η Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης και

η Πυξίδα Της Πόλης παρουσιάζουν :

Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ

ΤΗΣ ΚΙΣΑΜΟΥ

Στέλιος Γιακουμάκης

«…Στο φιλότιμο του Κισαμίτη, που τρέχει πάντα

κοντά στον ξένο, στον αδελφό, στη χαρά και στη

λύπη. Η μουσική παράδοση της επαρχίας μας είναι

τρανή και περήφανη. Οι Κισαμίτες λάτρεψαν και λα-

τρεύουν τους παλιούς μουσικούς της επαρχίας, τους Πρωτομάστορες όπως τους ονόμα-

σαν, μορφές γλυκές και άγιες, λεβέντες που παρελαύνουν στον κατάλογο που μας άφησε

ο Ναύτης. Κραταιά δοξάρια βιολιστών ήχησαν στην Κίσαμο πρώτα, από τον Κιόρο ως

τον Κουνέλη το Μαύρο και το Ναύτη, και γλυκύτατα λαγούτα από τους Κουτσουρέληδες,

το Μανώλη τον Καρτσώνη και άλλους. Όλοι αυτοί, με την τέχνη και το μεράκι τους, κρά-

τησαν δροσερή τη ζωή μας, γύρεψαν να γιατρέψουν τις πληγές του κόσμου, μας χάρισαν

σκάλες για να αποδράσομε από τη βαρβαρότητα της προσωρινότητάς μας. Αλήθεια, τι

διάβολο θέλει να πει αυτή η τελευταία φράση; Τι απομένει τώρα; Απομένει να σεβα-

στούμε την παράδοσή μας, απομένει να δουλέψομε για να φωτιστούν και άλλα στοιχεία,

σκοτεινά ή άγνωστα. Η ζωή συνεχίζεται…»

Κεντρική διάθεση βιβλιοπωλείο “Το Βιβλίο”,

Πλ. Κολοκοτρώνη 29, τηλ. 28210 28507

Πληροφορίες : Πυξίδα της Πόλης


87,6 ΡΑΔΙΟ ΑΜΟΡΕ88 LOVE RADIO 88,388,8 ΓΑΥΔΟΣ FM 88,9 ΚΡΗΤΕΣ89,6 SUPER FM 282105201090,1 ERA SPOR90,5 SPOR FM 282105680091 VENUS 282107470491,5 ΔΙΚΤΥΟ ΣΤΑ FM 282104397991,8 SKAI NEWS 282105300092,1 ΕYΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ92,5 ΡΑΔΙO ΡΙΖΙΤΕΣ 282202254592,9 ΕΡΑ1 2106009604 /693,2 ΛΑΜΨΗ FM93,5 ΡΑΔΙO ΕΝΤΑΣΗ93,8 ΚΡΗΤΙΚOΡΑΜΑ 282104002594,4 ORIGINAL 282109911194,9 ΕΡΑ2 210606682295 ΝOΤOΣ FM 282104002595,295,5 ΡΑΔΙO ΜΑΡΤYΡΙΑ 282104024096,2 ΧΑΝΙΑ 96,2 RADIO ΒΕST 282107069097 ΑΝΤΕΝΝΑ ΔYΤ.ΚΡΗΤΗΣ 282105550597,4 ΡΥΘΜΟΣ 282102846697,7 STAR FM 282105070198,2 MAGIC FM 282105399498,5 SEVENTH SKY 282102013098,8 ΓΝΩΜΗ 98,9 ΧΑΝΙΑ FM 28210 3410699 LOVE RADIO99,2 ΡΑΔΙO ΚΡΗΤΗ 281026196299,6 RADIO 996 www.996radio.com100,2 MAX FM-Sky 2821055008/9101 MRB 2821020400101,5 ΚΡΗΤΗ FM 2821032734102,4 ΡΑΔΙO ΗΡΑΚΛΕΙO 102,7 STUDIO ΑΛΦΑ 2821080243103 PLUS 103 2821053989103,5 EΚΛΗΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔOΣ 2107226868104 ΕΡΑ ΧΑΝΙΩΝ 2821020560/20570104,5 SUGAR FM105 ΕΡΩΤΙΚΟΣ 2821036700105,4 PETPO FM 2821033460106 ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ106,5 MUSIC BOX 2821081210 & 40690107 RADIO MELODY 2821093271107,3 ΩΔΥΣΣΕΑΣ FM107,4 7ο ΕΝΙΑΙO ΛYΚΕΙO 107,9

ΕΛΛΗΝΙΣ, τηλ. 2821051850

ΑΤΤΙΚΟΝ, τηλ. 2821040208

ΚΗΠΟΣ, τηλ. 2821056450

PALACE, τηλ. 2821057757

Στα

σιν

εμ

ά

τη

ς π

όλη

ς

Όσο οι εκδότες στην Ελλάδα περι-κόπτουν δαπάνες με κάθε τρόποσε βάρος της ύλης των εφημερί-

δων τους, ο καθένας στο «χωράφι» τουκαι στην αντίληψη «ο σώζων εαυτόν σω-θήτω», οι εκδότες σε όλο τον κόσμο ενώ-νουν τις δυνάμεις τους για νααξιοποιήσουν τις νέες ψηφιακές δυνατό-τητες όσο το «χαρτί» στο περίπτερο απο-δυναμώνεται.Η αξιοποίηση των on line εκδόσεων παρα-μένει σε χαμηλά επίπεδα, στη χώρα μας,όταν υπάρχει δυναμική για διαφημιστικήαπορρόφηση από το ιντερνετικό περιεχό-μενο. Στην Ευρώπη η συνολική online δια-φημιστική δαπάνη άγγιξε τα 17,7 δισ.ευρώ το 2010 (γύρω στο 20% της συνολι-κής αγοράς διαφήμισης) παρουσιάζονταςαύξηση της τάξης του 15,4%, την ίδιαστιγμή που η δαπάνη για τη συνολική δια-φημιστική αγορά στην Ευρώπη αυξήθηκεμόλις κατά 5%. Η online display διαφήμισηεμφανίζεται ως η ταχύτερα αναπτυσσό-μενη μορφή online διαφήμισης στην Ευ-ρώπη, με μέσο ρυθμό ανάπτυξης τηςτάξης του 21%, περιλαμβανομένων τωνsocial media, video και mobile. Ποσοστάαύξησης υψηλότερα του μέσου όρου εμ-φανίστηκαν στην Ιρλανδία (31%), την Ισπα-νία (29%) και τη Ρωσία (27%).Στη χώρα μας, η αύξηση της online displayδιαφημιστικής δαπάνης εκτιμάται από τιςυψηλότερες στην Ευρώπη, 25% παρά την

κρίση, σύμφωνα με το ΙΑΒ Hellas. Στο9μηνο του 2011 άγγιξε τα 57 εκατ. ευρώκαι δεν αποκλείεται να φτάσει ώς το τέλοςτου έτους τα 74 εκατομμύρια, σε 24 on-line publishers που εκπροσωπούν εμπο-ρικά περισσότερα από 150 websites τουελληνικού Internet. Σε μια δύσκολη χρονιά,όπου οι διαφημιστικές επενδύσεις στα πα-ραδοσιακά Μέσα υποχωρούν (40% σε δύοχρόνια σε πραγματικές τιμές), το displayπαρουσιάζει, για τους πρώτους 9 μήνεςτου 2011, άνοδο 27%. Ποιοι διαφημίζον-

ται; Ο κλάδος των Τηλεπικοινωνιών είναιπρώτος, με μερίδιο περίπου 25% της συ-νολικής δαπάνης, ενώ και ο κλάδος τωνκαταναλωτικών αγαθών δυναμώνει το με-ρίδιό του, στο 18%. Περισσότερο έντονηστις αρχές του έτους ήταν η παρουσία τωνχρηματοοικονομικών προϊόντων.

Πηγή : Η ΑΥΓΗ Νταρζάνου Α. 22012012Επιμέλεια : Μ. Ανευλαβής

Τύπος: Δραστικές περικοπές, καμία επένδυση

Στη γιορτινή πόλη τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.

Στους δρόμους τα φώτα κρέμονται χαλαρά,

εξουθενωμένα.

Σαν να βρίσκονται στη βιτρίνα ενός χασάπη.

Στην επόμενη γωνία μας περιμένει το άπειρο.

Έχει τη μορφή ενός μεγάλου, βρεγμένου σκύλου

Για λίγο μας κοιτάει στα μάτια

Ύστερα χάνεται στο σκοτάδι, αφήνοντας ξανά

το αίνιγμα αυτού του κόσμου άλυτο.

Οι παιδικές μας οι φωνές δεν τρομάζουν πια κανέναν

κανένας δεν ανησυχεί, δεν θλίβεται.

Είμαστε άλλωστε μόνο παιδιά

που παίζουν το θάνατο.

Με πόση σοβαρότητα όμως.

Ας βγάλει κάποιος επιτέλους μια φωτογραφία

Ας απαθανατίσει τη σκοτεινιά της ψυχής μας

για να’ χουνε στοιχεία κι αποδείξεις,

για να’ χουν ντοκουμέντα αδιάσειστα,

ματωμένη τροφή

οι σαρκοφάγοι ιστορικοί του μέλλοντος.


Γράφειo Nίκoς

Xατζηιωάννoυ

Αποδείξεις

Οι λέξεις για τη θλίψη

Υπάρχουν λέξεις πολλέςγια να εκφράσουν τη θλίψη.

Προχθές θυμήθηκα ξανά

τη συμβουλή της μάνας μου:

«Εσύ να κοιτάς μόνο τον εαυτό σου»

Σαν παιδί λοιπόν ,

στηνόμουν με τις ώρες μπροστά στον καθρέφτη

προσπαθώντας να ανακαλύψω

κάτι άξιο λόγου.

Συχνά δεν άντεχα και μ’ έπαιρνε ο ύπνος

Πάντα όμως είχα την αίσθηση

ότι το είδωλό μου ξαγρυπνούσε,

σαν να’ χε περισσότερες φιλοδοξίες

από μένα στη ζωή.

Έτσι κι αλλιώς, αγαπημένος γιος

ποτέ δεν έγινα.

Ούτε αγαπημένος άνδρας,

Δεν ακολούθησα λαμπρή σταδιοδρομία

στον αισθηματικό τομέα.

Που και που ξεπαγιάζω τα βράδια

ταΐζοντας κάτι άστεγα πουλιά,

κουκουλωμένος στην καμπαρντίνα του πατέρα μου

Τις νύχτες στο κρεβάτι

διαβάζω ιστορίες με χαρούμενο τέλος

συλλαβίζω δυνατά τις πιο όμορφες λέξεις,

γιατί η μοναξιά κάνει αντίλαλο

και προσποιούμαι πως κάποιος άλλος μου μιλάει.

Ειναι τόσο όμορφο να’ χει κανείς παρέα.

(Μια μέρα σκοπεύω

να τυλίξω την αιωνιότητα γύρω από το λαιμό μου

και να πηδήξω.)

Ο διασκεδαστής του πλήθους

Δεν μ’ ενδιαφέρει πια πως φτάσαμε ως εδώ.

Όλες αυτές οι ύβρεις, η λάσπη, οι συκοφαντίες.

Κάποτε πιστεύαμε ότι ο έρωτας θα σώσει τον κόσμο.

Τώρα κοιτάμε το φεγγάρι και δεν έχουμε τίποτα να πούμε.

Σαν εκείνες τις ρωσικές κούκλες,

σαν τα μαγικά κινέζικα κουτιά,

αναδιπλώνομαι στον εαυτό μου

σε όλο και μικρότερες εκδοχές,

ώσπου στο τέλος, μ’ ένα πλοπ ξαφνικό

δεν απομένει τίποτα από μένα πια.

Ωραίο μαγικό – δεν συμφωνείτε; –

για να διασκεδάσει τη θλίψη σας.

φ.108 - Ιανουάριος - Φεβρουάριος2012

Documents

Transcript of φ.108 - Ιανουάριος - Φεβρουάριος2012