ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΤΕΥΧΟΣ 104 -2015.pdf

8/20/2019 ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΤΕΥΧΟΣ 104 -2015.pdf

1/24

ΔΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΤΟΥ ΟΜΩΝΥΜΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ • ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΣ - ΟΚΤΩΒΡΙΟΣ 2015 • ΤΕΥΧΟΣ 104

X ωρίς ἀμφιβολία τό τρομοκρατικό

κτύπημα τῶν τζιχαντιστῶν στόΠαρίσι (13.11.2015) ἦταν τό σημαντικό-τερο γεγονός τῶν τελευταίων ἡμερῶν σέδιεθνές ἐπίπεδο.

Ἤδη ἔχουν γραφεῖ καί λεχθεῖ πάραπολλά γι᾽ αὐτό. Ἡ Εὐρώπη, εἶπαν, χρεια-ζόταν κι αὐτή τή δική της 11η Σεπτεμ-βρίου (ἡμερομηνία πτώσεως τῶν διδύμωνπύργων στή Νέα Ὑόρκη τό 2001).

Ἡ εἴδηση, πού ἔθαψαν τά διεθνῆΜ.Μ.Ε., ἦταν ὅτι, σύμφωνα μέ τούς Timesof Israel, ἡ Ἑβραϊκή Κοινότητα τῆς Γαλλίας

εἶχε ἐνημερωθεῖ ἤδη ἀπό τήν Παρασκευή

τό πρωί (ἀνήμερα τῆς ἐπιθέσεως) γιά ἐπι-κείμενο μεγάλο κτύπημα! (βλ. σχόλιό μαςστή σ. 24). Κατόπιν αὐτοῦ, ὅ,τι καί νάπεῖ κανείς γιά τά βρώμικα παιγνίδια, πούπαίζονται ἀπό τούς ἰσχυρούς, οἱ ὁποῖοικαί κατευθύνουν τήν «τρομοκρατία», θάεἶναι λίγο.

Ἡ Δύση χύνει τώρα κροκοδείλια δά-κρυα γιά τά θύματα τῆς τρομοκρατικῆς

ἐπιθέσεως. Ὅμως τό τέρας, πού λέγεταιISIS (Ἰσλαμικό κράτος), τό ἐξέθρεψε ἡ ἴδιακαί κυρίως οἱ Ἀμερικανοί καί οἱ Σιωνιστές.

ΚΑΙ ΣΤΟ ΒΑΘΟΣ ΑΓΙΑ-ΣΟΦΙΑ!

¶EPIEXOMENA

Kαί στό βάθος Ἁγια-Σοφιά! ................................................................................... σελ. 1

«῾Η γενιά τῆς ἀδιαφορίας» (Μέρος Α´) .............................................................. σελ. 3

Πολυπολιτισμικότητα, Ἰσλαμισμός καί ἡ ἀνόητη στάση τῆς Δύσης ....... σελ. 10

Ὅταν ἐξάγεις «ἀνθρωπιστικούς» πολέμους, εἰσάγεις τρομοκρατία ......... σελ. 15

Ἡ Θεματολογία τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου ......................................... σελ. 18

Ζητεῖται θαῦμα ........................................................................................................... σελ. 19 Ἄλλο κόμπλεξ καί ἄλλο ταπείνωση .................................................................... σελ. 21

Εἰδήσεις καί Σχόλια .................................................................................................. σελ. 22


2/24

AP . 104

2

Παράλληλα φροντίζουν μέ περισσόζῆλο νά μήν ἀμαυρωθεῖ τό πρόσωπο τοῦ

Ἰσλάμ, τοῦ ἀγαπημένου παιδιοῦ τῆς Νέ-

ας Τάξης. Ὁ πρόεδρος Ὀμπάμα δήλωσεὅτι «Τό ISIS δέν εἶναι ἰσλαμικό»(!) Στό ἴδιο μῆκος κύματος καί ὁ ΜητροπολίτηςΓαλλίας κ. Ἐμμανουήλ.

Ξεχνοῦν ὅμως, ὅτι μπροστά στόν ἀπί-στευτο φασισμό τοῦ Ἰσλάμ, πού διατάσσει,διά στόματος τοῦ «προφήτη» Μωάμεθ,τόν θάνατο τῶν «ἀπίστων», ὠχριᾶ κάθεἄλλος ὁλοκληρωτισμός.

Κατόπιν αὐτῶν, ἀναμένεται νέο κύμαδιαθρησκειακῶν συναντήσεων «γιά τήνεἰρήνη», ὅπως ἔγινε μετά τήν πτώση τῶνδιδύμων πύργων τό 2001.

Παράλληλα ἀναμένεται νέα ἐπέλασητοῦ Big Brother, μέ «κάρτα τοῦ πολίτη»κ.ἄ., προκειμένου νά μᾶς «προστατεύσουν»ἀπό τήν «τρομοκρατία».

Δέκα μέρες μετά τό τρομοκρατικό κτύ-πημα στό Παρίσι, πού ἔκανε τήν ἀνθρωπό-

τητα νά κρατήσει τήν ἀναπνοή της, ἦλθεκαί ἡ δόλια (κατά τήν πάγια τακτική τῆςτουρκικῆς ἀλεποῦς), κατάρριψη ρωσσικοῦἀεροσκάφους, πού ἐμάχετο ἐναντίον τῶντζιχαντιστῶν τοῦ ISIS στά σύνορα τῆςΣυρίας μέ τήν Τουρκία.

Οἱ προφητεῖες τοῦ ἁγίου Παϊσίου καί

τοῦ Πατρο-Κοσμᾶ γίνονται πλέον πρωτο-σέλιδα καί σέ κοσμικές ἀκόμη ἐφημερίδες.Μάλιστα ἡ εἴδηση, ὅτι οἱ Ρῶσσοι ζήτη-

σαν ἀπό τούς Τούρκους τήν ἐπιστροφήτῆς Ἁγια-Σοφιᾶς στό Πατριαρχεῖο Κων-σταντινουπόλεως, ἔφερε στήν ἐπιφάνειαἀκόμη πιό ἔντονα τήν προσμονή μας γιάτό ποθούμενο.

Προσοχή ὅμως! Γιά νά πουλήσουνφύλλα οἱ ἐφημερίδες καί νά ἐκθέσουν στήσυνέχεια τόν ἅγιο Παΐσιο, βάζουν πολλοίστό στόμα του καί πράγματα πού δέν εἶ-πε. Ἔτσι αὐτό πού ἐγράφη, ὅτι δῆθεν «ὁτρίτος παγκόσμιος πόλεμος θά ξεκινήσει,ὅταν σβήσουν τά φῶτα στόν πύργο τοῦ

Ἄιφελ», εἶναι πλαστό. Ὁ ἅγιος Παΐσιος ὅμως εἶπε (ἤδη πρίν

ἀπό τριάντα χρόνια), ὅτι οἱ Εὐρωπαῖοι,καί ἰδιαίτερα οἱ Γάλλοι, χαϊδεύουν τώρατό Ἰσλάμ, ὅμως, ὅταν τό Παρίσι γεμίσειμέ τζαμιά, τότε νά δοῦμε τί θά κάνουν!

Φαίνεται, ὅτι πολλά θά δοῦν τά μά-

τια μας.Γι᾽ αὐτό, ἄς ἀξιοποιήσουμε τήν πνευ-

ματική παρακαταθήκη τῶν ἁγίων καί τῶνἡρώων μας.

Η ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Θά πάρει σκούπα ὁ Θεός!

Ὁ Καλός Θεός ὅλα θά τά οἰκονομήση μέ τόν καλύτερο τρόπο, ἀλλά χρειάζεταιπολλή ὑπομονή καί προσοχή, γιατί πολλές φορές, μέ τό νά βιάζωνται οἱ ἄνθρωποι

νά ξεμπλέξουν τά κουβάρια, τά μπλέκουν περισσότερο. Ὁ Θεός μέ ὑπομονή τάξεμπλέκει. Δέν θά πάη πολύ αὐτή ἡ κατάσταση. Θά πάρει σκούπα ὁ Θεός! [...]

Ὁ Θεός ὅ,τι δέν εἶναι σωστό θά τό πετάξει πέρα, ὅπως τό μάτι πετάει τό σκουπι-δάκι. Δουλεύει ὁ διάβολος, ἀλλά δουλεύει καί ὁ Θεός καί ἀξιοποιεῖ τό κακό, ὥστε

νά προκύψη ἀπό αὐτό καλό. Σπάζουν λ.χ. τά πλακάκια καί ὁ Θεός τά παίρνεικαί φτιάχνει ὡραῖο μωσαϊκό. (Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, Λόγοι τ. Β´, σσ. 19,20)


3/24

™E¶TEMBPIOC - OKTøBPIOC 2015

3

* Ὁμιλία στή Σχολή Γονέων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας στό Ἀγρίνιο, Κυ-ριακή 22 Νοεμβρίου 2015.

Η «ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΑΔΙΑΦΟΡΙΑΣ»*

τοῦ Μοναχοῦ Ἀρσενίου Βλιαγκόφτη, Δρ Θ. - Πτ. Φιλοσ.

Μέρος Α´

Ὁ τίτλος τῆς ἀποψινῆς μας ὁμιλίαςεἶναι παρμένος ἀπό τόν δεύτερο τόμοτῶν Λόγων τοῦ Ἁγίου Παϊσίου, μέ τίτλοΠνευματική Ἀφύπνιση (σσ. 20 κ.ἑ.), πούἐξέδωσε τό 1999 τό γυναικεῖο μοναστήριτῆς Σουρωτῆς, ὅπου καί ὁ τάφος τοῦἉγίου.

Στό βιβλίο αὐτό, ἤδη πρίν ἀπό τριά- ντα χρόνια, ὁμιλεῖ ὁ Ἅγιος γιά τό «γενικόρεμπελιό» καί τήν «προσπάθεια νά τά

γκρεμίσουν ὅλα»!Ἀφορμή πήραμε καί ἀπό συνθήματα

τοῦ τύπου «Ἑλλάδα ψόφα, νά ζήσουμεἐμεῖς», γραμμένα τόν τελευταῖο χρόνο σέτοίχους τῆς Ἀθήνας καί ὑπογραφόμεναἀπό τήν Antifa (εἶναι ὁ χῶρος τῶν λεγο-

μένων ἀναρχοαυτόνομων).Παραδείγματα ἀδιαφορίας θά μπο-ροῦσε νά δώσει κάποιος πολλά καίσίγουρα ὅλοι μας γνωρίζουμε. Ὁ ἅγιοςΠαΐσιος ἀναφέρει ὅτι φιλόλογος ἀπό τήΧαλκιδική δέν ἤξερε τί εἶναι τό Ἅγιον

Ὄρος! Φίλος γιατρός χειρουργός ἐπαρχι-ακοῦ νοσοκομείου μοῦ ἔλεγε ὅτι ἡ πλειο-ψηφία τῶν εἰδικευομένων πού πέρασανἀπό ἐκεῖ δέν εἶχαν κανένα ἐνδιαφέρον

νά μάθουν χειρουργική. «Ὅλη μέρα μέἕνα καφέ στό χέρι», μοῦ ἔλεγε ὁ γιατρός,φανερά ἀπαισιόδοξος γιά τό ποῦ πάειαὐτός ὁ τόπος.

Τό φαινόμενο, φυσικά, δέν εἶναι μό- νον ἑλληνικό. Ἡ Γαλλίδα φιλόλογος Να-τάσα Πολονύ, πού ἔγραψε ἕνα σπουδαῖοβιβλίο μέ τίτλο «Τά χαμένα παιδιά μας»

(ἐκδ. Πόλις 2004– θά ἀναφερθοῦμε ξανάκαί ξανά στό βιβλίο αὐτό) ἀναφέρει πα-ραδείγματα ἀπό τή Γαλλία. Νέα παιδιά,

χωρίς κανένα ἐνδιαφέρον γιά τό παραμι-κρό. Νέα παιδιά, πού προσλαμβάνονταισέ μιά ἐργασία καί τήν παρατοῦν μετάἀπό λίγες ἡμέρες, χωρίς νά κάνουν οὔτε

ἕνα τηλεφώνημα στόν ἐργοδότη τους.(βλ. Πολονύ, σσ. 61, 62).

Ἄς καταπιαστοῦμε λοιπόν μέ τόθέμα μας, μέ τή γενιά τῆς ἀδιαφορίας,ἤ –ἄν θέλετε– μέ τήν κοινωνία τῆς ἀδι-αφορίας.

Προσεγγίζοντας πνευματικά τό θέμαθά μπορούσαμε νά μιλήσουμε γιά τήνἀδιαφορία ὡς ἀ-κηδία (α στερητικό καί

κῆδος, ἐξ οὗ καί κηδεία, πού σημαίνεικυριολεκτικῶς φροντίδα).Ἀκηδία, ὡς γνωστόν, σύμφωνα μέ τίς

ἀναλύσεις πού κάνουν οἱ ἅγιοί μας, ση-μαίνει πρῶτα-πρῶτα ἀδιαφορία γιά τήσωτηρία μας.

Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης ἀφιερώ- νει τόν 8ο λόγο τῆς Κλίμακός του στήνἀκηδία, ἡ ὁποία ναρκώνει τήν ψυχή καίτήν ὁδηγεῖ σιγά-σιγά στόν πνευματικόθάνατο.

Ὑπάρχει ὅμως καί ἡ καλή ἀδιαφο-ρία, ὅπως τήν ὀνομάζει πάλι ὁ ἅγιοςΠαΐσιος, ἀλλ᾽ αὐτή εἶναι κάτι ἄλλο, εἶ-

ναι τό νά μήν παίρνει ἕνας εὐαίσθητοςἄνθρωπος «τοῖς μετρητοῖς» τά πάντα μέἀποτέλεσμα νά φθείρεται ἐσωτερικά.

Θά προσπαθήσω νά σᾶς δείξω ὅτι ἡ


4/24

AP . 104

4

δημιουργία τῆς «γενιᾶς τῆς ἀδιαφορίας»δέν συνέβη τυχαῖα, ὡς ἕνα ἀτύχημα,κάτι πού δέν πῆγε καλά, ἀλλά ἀποτελεῖ

μέρος μιᾶς γενικότερης στόχευσης γιάδιάλυση καί ξεχαρβάλωμα τῶν πάντων,ὥστε μετά νά ἔλθει ἡ λύση: ἡ τάξη ἀπότό χάος (Ordo ad chaos), ὅπως λένε οἱἰλλουμινάτι, πού παίζουν κεντρικό ρόλοστή λεγομένη Νέα Τάξη Πραγμάτων.

Τί θέλουν (στρατηγικός στόχος)

Γιά νά καταλάβουμε ὅσα σήμερασυμβαίνουν στήν πατρίδα μας καί στόνκόσμο, στήν ἐκπαίδευση, στήν κοινωνία,παντοῦ, πρέπει νά ἔχουμε ἕνα κλειδί

γιά τήν κατανόηση αὐτή. Ἔτσι θά μπο-ροῦμε νά συνδέουμε καί πράγματα φαι-

νομενικῶς ἀσύνδετα μεταξύ τους καί νάβρίσκουμε τό κρυμμένο νόημα πολλῶνἀπό τά σημερινά δρώμενα.

Πρέπει λοιπόν νά ξέρουμε ὅτι μαίνε-ται ἕνας πόλεμος καί ἀόρατος (πνευμα-

τικός) καί ὁρατός (σέ ἐπίπεδο πολιτικῶν,οἰκονομικῶν καί κοινωνικῶν μέτρων, ἀλ-λαγῶν, ἀνατροπῶν, ἀλλά καί στρατιωτι-κῶν ἐπεμβάσεων) μέ στρατηγικό στόχοτήν ἔλευση τῆς διαβόητης Νέας ΤάξεωςΠραγμάτων τῆς λεγομένης Νέας Ἐποχῆς,μέσῳ τοῦ ὁδοστρωτήρα τῆς Παγκοσμιο-ποίησης. Ὁ τελικός στόχος εἶναι ἕναςκόσμος μέ ἕναν παγκόσμιο κυβερνήτη,

τό παλαιό δηλαδή σχέδιο τῶν μυστικῶνἑταιριῶν, τύπου μασονίας, θεοσοφίας,ἰλλουμινάτων (πεφωτισμένων) κ.ἄ. Θυ-μηθεῖτε τίς ἀναφορές τῶν παγκοσμιο-ποιητῶν τύπου Σόρος ἤ Μπίλ Γκέητςἤ τοῦ δικοῦ μας Γιωργάκη Παπανδρέου

γιά τήν ἀνάγκη «παγκόσμιας διακυβέρ- νησης» (=κυβέρνησης), γιά νά λύσει τάπαγκόσμια προβλήματα.

Πῶς προωθοῦν τόν στόχο (τακτική)

Ἄς ἔλθουμε λοιπόν νά δοῦμε πῶς

κάποιοι ἐργάσθηκαν καί ἐργάζονται συ-στηματικά γιά τή δημιουργία τῆς «γενιᾶςτῆς ἀδιαφορίας».

Πῶς διαλύουν τή νεολαία κυρίως,ἀλλά καί ὅλη τήν κοινωνία.

1. ΝαρκωτικάΤά ναρκωτικά σκοτώνουν τή νεολαία

μας. Δέν θά ἐπιμείνουμε σ᾽ αὐτό τό θέμα, γιατί εἶναι τόσο γνωστό, ὥστε δέν χρειά-ζεται ξεχωριστή ἀνάλυση.

2. Διαφθορά

Σημαντικό ἐργαλεῖο γιά τή διάλυσηεἶναι ἡ ἐξώθηση τῶν νέων μας στή δι-αφθορά, τόσο μέ τήν στενή ὅσο καί μέτήν εὐρεία ἔννοια τοῦ ὅρου.

Σήμερα τό ἴδιο τό σχολεῖο καί ἡ πο-λιτεία εἶναι οἱ μεγαλύτεροι προαγωγοίτῶν παιδιῶν μας στήν ἀνηθικότητα.

Ἄς θυμηθοῦμε αὐτά πού διδάσκο- νται στό σχολεῖο στά «Βιβλία Γλώσσας»,

ὅπως π.χ. τό ἀφήγημα «Ὁσάκις», ὅπουὁ Σάκης, ὁ 25χρονος ὑδραυλικός, εἶναι ὁ

νεαρός μέ τόν ὁποῖο «βγαίνει» μιά 15χρο- νη μαθήτρια, πρᾶγμα πού τό ξέρει ὅληἡ τάξη, γι᾽ αὐτό καί γίνεται πανζουρλι-σμός, ὅταν ὁ καθηγητής τούς διδάσκειτό ἐπίρρημα ὁσάκις. (βλ. «Τετράδιο Ἐρ-

γασιῶν» Α´ Γυμνασίου, σ. 16).

3. Διάλυση μέσῳ τῆς πολυπολιτι-σμικότητας, πολυφυλετικότητας καίπολυθρησκευτικότητας.

Ἐπειδή κανένας ἐλεύθερος ἄνθρω-πος δέν θά ἤθελε νά ζήσει σέ μιά, «κοι-

νωνία» (κοινωνία ἐντός εἰσαγωγικῶν) τύ-που Big Brother (βλ. «1984» τοῦ Τζώρτζ

Ὄργουελ), γι᾽ αὐτό ὁ στόχος εἶναι νάδιαλυθοῦν οἱ κοινωνίες.

Πῶς θά γίνει αὐτό; Μέσῳ τῆς πολυ-πολιτισμικότητας, πολυφυλετικότηταςκαί πολυθρησκευτικότητας.


5/24


5

Αὐτές οἱ ἐπίμονες στοχεύσεις τῆςμετάλλαξης τῶν κοινωνιῶν δημιουργοῦν

γκετοποιήσεις καί διαλύουν τόν κοινω-

νικό ἱστό. Πάρτε τό παράδειγμα τῶν ση-μερινῶν εὐρωπαϊκῶν πρωτευουσῶν καίκυρίως τοῦ Παρισιοῦ καί τῶν γκετοποι-ημένων προαστίων του.

Τά τραγικά γεγονότα τῆς 13ης Νο-εμβρίου 2015 στό Παρίσι θά πρέπει νάἀνοίξουν τά μάτια ὅσων θέλουν νά βλέ-πουν.

Σημειωτέον ὅτι ἡ multi culti (πο-λυ-πολιτισμική) ἐκπαίδευση εἶναι στίςπροτεραιότητες τοῦ «νέου σχολείου»,πού παράγει τή «γενιά τῆς ἀδιαφορίας».

Ἔτσι, λοιπόν, ὁ στόχος τῆς Νέας Τά-ξης εἶναι ἡ δημιουργία ἄ–ριζων ἀνθρώ-πων μέσα σέ μία διαλυμένη κοινωνία.Ἀπρόσωπων καί ἀνέστιων ἀνθρώπωνσέ μιά ἀπρόσωπη κοινωνία, ὅπου θάκυριαρχεῖ ὁ φόβος (βλ. ἄνθηση τρομο-κρατίας), μέ στόχο νά ἐκχωρήσουμε τήν

προσωπική, πολιτική καί ἐθνική ἐλευ-θερία μας, γιά νά ἐξασφαλίσουμε τάχαἀσφάλεια. Ὅποιος ὅμως θυσιάζει τήνἐλευθερία γιά χάρη τῆς ἀσφάλειας, δένἀπολαμβάνει οὔτε τό ἕνα οὔτε τό ἄλλοοὔτε καί εἶναι ἄξιος γι᾽ αὐτά, λόγῳ τῆςδουλοφροσύνης του!

Ἡ γενιά, πράγματι, τῆς ἀδιαφορί-ας ὠθεῖται ἐπίμονα νά ζεῖ τό «ἐδῶ καί

τώρα» χωρίς ἀναφορά στό χθές (Ἱστορία,ρίζες) οὔτε στό αὔριο (ἐπιθυμία γιά ζωή,ἀξίες, ἰδανικά, στόχους ὑψηλούς γιά τόμέλλον). Τό μήνυμα, πού περνοῦν οἱ «ἰν-στρούχτορες» τῆς Νέας Τάξης, εἶναι τόcarpe diem (=ἅδραξε τή στιγμή, ζῆσε τότώρα) ἐξ οὗ καί ἡ «εὐχή» «νά περνᾶτεκαλά» (στόχος ζωῆς γιά τό 95% τῆς ση-μερινῆς νεολαίας στή Γαλλία, σύμφωναμέ ἔρευνα πού μνημονεύει ἡ Πολονύ.)

4. Σύγχρονος μηδενισμός Ὅλη αὐτή ἡ κοινωνική παθολογία,

πού εἶναι βαθύτατα πνευματική, μᾶς

ὁδηγεῖ στό φαινόμενο τοῦ κυρίαρχουσύγχρονου μηδενισμοῦ, ὁ ὁποῖος ἐπί-σης εἶναι κλειδί κατανοήσεως τῆς κα-ταστάσεως, ὅπως διαμορφώνεται στόνκόσμο μας. Εἶναι αὐτό πού λέγει ὁ Θε-όδωρος Ζιάκας στό βιβλίο του «Ὁ σύγ- χρονος μηδενισμός» «Ναί σέ ὅλα μέσαστό τίποτα».

Τό φαινόμενο τοῦ μηδενισμοῦ ἀνα-λύει θαυμάσια καί ὀρθοδοξότατα στόὁμώνυμο βιβλίο του (ἐκδ. Μυριόβιβλος) ὁμακαριστός π. Σεραφείμ Ρόουζ.

Ἔχουν προηγηθεῖ, φυσικά, οἱ σπου-δαῖες ἀναλύσεις τοῦ εὐρωπαϊκοῦ ἀθέουοὑμανισμοῦ, πού ἔκαναν οἱ Σέρβοι ἅγιοι

Ἰουστῖνος Πόποβιτς καί Νικόλαος Βελι-μίροβιτς.

Ὁ ἄθεος οὑμανισμός τοῦ ὑπερήφα- νου εὐρωπαίου ἀνθρώπου ὁδήγησε στόν

μηδενισμό, πού περιγράφει ὁ Νίτσε, καίἀπό ἐκεῖ στόν «μηδενισμό τῆς καταστρο-φῆς» καί στόν σύγχρονο μηδενισμό τοῦ«Ναί σέ ὅλα μέσα στό τίποτα».

Θυμίζω τά λόγια τοῦ Νίτσε ἀπό τόβιβλίο του «Ἡ χαρούμενη γνώση», λό-

για πού βάζει ὁ Νίτσε στό στόμα ἑνόςτρελλοῦ: «Τόν σκοτώσαμε (τόν Θεό), ἐσύκαί ἐγώ. Εἴμαστε ὅλοι δολοφόνοι του!

Ὅμως πῶς τό κάναμε; Πῶς μπορέσαμε νά πιοῦμε τή θάλασσα; Ποιός μᾶς ἔδω-σε τό σφουγγάρι νά σβήσουμε ὅλον τόνὁρίζοντα; Τί κάναμε, ὅταν ἀπομακρύνα-με αὐτήν τή γῆ ἀπό τόν ἥλιο της; Πρόςτά ποῦ κατευθύνεται τώρα; Ποιά ἡ δικήμας κατεύθυνση κίνησης; Μακρυά ἀπόὅλους τούς ἥλιους; Μήπως παραπαίου-με διαρκῶς; Μπροστά, πίσω, πλαγίως,πρός ὅλες τίς κατευθύνσεις; Ὑπάρχειἀκόμη πάνω καί κάτω; Μήπως πλανώ-μαστε μέσα στό ἀτελείωτο μηδέν; Μή-


6/24

AP . 104

6

πως τό κενό δέν ἀναπνέει πάνω μας;Δέν ἔγινε πιό κρύο; Μήπως ἡ νύχτα δένἔρχεται πιά διαρκῶς, ὁλοένα καί σκοτει-

νότερη;»Σημειωτέον ὅτι μηδενισμός σημαί- νει ἐν τέλει ὅτι δέν ὑπάρχει (ἀπόλυτη) Ἀλήθεια. Ἄρα ὅλα εἶναι σχετικά. Ἐξ οὗκαί τό κυρίαρχο ἐπίσης στήν ἐποχή μαςρεῦμα τοῦ συγκρητισμοῦ (κομμάτι καίαὐτό τῆς λεγομένης Νέας Ἐποχῆς).

Ἄρα, ἀφοῦ δέν ὑπάρχει ἀλήθεια, λέ- γει ὁ Νίτσε, ὅλα ἐπιτρέπονται. Ἤ γιά νάτό ποῦμε μέ τά λόγια τοῦ ἀξεπέραστουΝτοστογιέφσκυ «Ἄν δέν ὑπάρχει Θεός,ὅλα ἐπιτρέπονται». Ἀπό ἐδῶ ξεκινᾶ ὁμηδενισμός τῆς καταστροφῆς.

Ὅπως κάθε σκαλοπάτι στοῦ κακοῦτή σκάλα μᾶς πηγαίνει καί πιό κάτω στόσκοτάδι, ἔτσι πλέον ἕνα τμῆμα τῆς «γε-

νιᾶς τῆς ἀδιαφορίας», ἀναθρεμμένο μέτό πνεῦμα τοῦ «Ναί σέ ὅλα μέσα στότίποτα», μέ τό ὁποῖο πνεῦμα ἀνέθρεψε

τά παιδιά της ἡ «γενιά τοῦ Πολυτεχνεί-ου», ἔφθασε ἀπό τήν ἀδιαφορία στόμίσος γιά ὅλους καί γιά ὅλα. Ἔφθασεστόν «μηδενισμό τῆς καταστροφῆς», πούπροαναφέραμε. Ἐκδήλωση αὐτοῦ τοῦπνεύματος ἦταν ὁ Δεκέμβρης τοῦ 2008,ὁπότε κάηκε ἡ μισή Ἀθήνα (καί ὄχι μό-

νον αὐτή). Τό «πνεῦμα» αὐτό ἐκφράζουνσυνθήματα τοῦ τύπου «Ἑλλάδα ψόφα,

νά ζήσουμε ἐμεῖς», συνθήματα ὑπογρα-φόμενα μέ τήν πεντάλφα τοῦ λεγομένουἀναρχοαυτόνομου χώρου. (βλ. ἀνάλυσητοῦ Γιώργου Καραμπελιᾶ στὸ περιοδικόἌρδην, τ. 100, σσ. 15-18, ὑπό τόν τίτλο«Viva la muerte» ἤ «νά πεθάνει ἡ Ἑλλά-δα γιά νά ζήσουμε ἐμεῖς»)

Σύμφωνα μέ τόν Γ. Καραμπελιά ( Ἄρ-δην, τ. 100, ἔνθ᾽ ἀνωτ.), «Τόν Δεκέμβρη

τοῦ 2008 ρίζωσε ἕνα φαινόμενο μετατρο-πῆς τοῦ διάχυτου ἀτομικισμοῦ τῆς νε-ολαίας σέ πολιτικό μηδενισμό». «Ἦταν

μιά ἀτομικιστική ψευδο-“ἐξέγερση”,ὅπου θριάμβευσε ὁ ἀπόλυτος ἀνορθολο-

γισμός τοῦ ἀτομικοῦ δικαιώματος χωρίς

ὑποχρεώσεις, ἐνῶ εἶχε ἐξαφανισθεῖ κάθεσυλλογική ταυτότητα». Εἶχε ἐξαφανι-σθεῖ, δηλαδή, ἡ αἴσθηση τοῦ κοινοτικοῦπνεύματος (τό «Ἐμεῖς» τοῦ Μακρυγιάν-

νη), πού ἄρδευε πάντοτε τήν παράδοσήμας.

Καί νά παρατηρήσουμε ἐδῶ ὅτι, γε- νικότερα ἡ βία στίς σύγχρονες δυτικέςκοινωνίες εἶναι βία ἀνορθολογική καίἀτομικιστική.

5. ΠαιδοκολακείαΤό κεντρικό μήνυμα τῆς λεγομένης

Νέας Ἐποχῆς εἶναι ἡ αὐτοθέωση τοῦἀνθρώπου χωρίς Θεό. Ὁ ἀνθρωπο-θε-ός εἶναι τό πρότυπο τοῦ «νέου ἀνθρώ-που». Αὐτό σέ πλήρη ἀντίθεση μέ τήνὀρθόδοξη ἁγιοπατερική παράδοσή μας,ὅπου ὁ στόχος τοῦ ἀνθρώπου μέσα στήν

ἐκκλησία εἶναι νά φθάσει στήν κατά χάριν θέωση, σέ κοινωνία ἀγάπης καίὑπακοῆς μέ τόν μόνο ἅγιο ἀπό τήν φύσητου τριαδικό Θεό.

Ὁ ἀντίχριστος στόχος τῆς αὐτοθέω-σης ἔχει ἄμεση σχέση μέ τόν μαχητικόἀντι-θεϊσμό καί ἀντι-χριστιανισμό, πούἐκφράζει π.χ. ὁ Ρῶσσος μηδενιστής Νε-τσάγιεφ, στά χρόνια τοῦ Ντοστογιέφ-

σκυ: «Δέν ὑπάρχει Θεός. Ἄρα Θεός εἶμαιἐγώ»! καί: «Ζήτω ἐγώ»!

Τά μηνύματα τῆς «νέας ἐκπαίδευσης»πρός αὐτόν τόν σκοπό (τῆς αὐτο-θέω-σης) εἶναι πληθωρικά. Στόχος νά φου-σκώσει ὁ ἄνθρωπος καί εἰδικά ὁ νέοςἀπό ἐγωισμό. Στό πλαίσιο αὐτό, τοῦἐγωιστικοῦ φουσκώματος, σημαντικόρόλο παίζει καί ἡ παιδοκολακεία, ἡ ὁ-ποία καταστρέφει τά παιδιά. (βλ. ἄρθροΣαράντου, Καργάκου, «Κηφηνεῖον “Ἡ

Ὡραία Ἑλλάς”», Παρακαταθήκη, τ. 45,


7/24


7

Νοέμβριος-Δεκέμβριος 2005, σσ. 11-13)Πράγματι καλλιεργεῖται ἀπό τούς

παιδοκόλακες στά παιδιά ἡ πεποίθηση

ὅτι εἶναι τό κέντρο τοῦ κόσμου. Οἱ νέοιπροσομοιώνονται μέ ξεχωριστή κοινωνι-κή τάξη (βλ. Πολονύ, σ. 104). Ὅλα θάπρέπει νά ὑποκλίνονται στήν «αὐτοῦμεγαλειότητα, τό παιδί».

Δέν εἶναι τυχαῖο τό μήνυμα πού περ- νάει «φέιγ βολάν» τῆς Antifa (τῶν λεγο-μένων ἀναρχοαυτόνομων) στήν Ἀθήνα:«6 χρόνια μετά... γονεῖς, Ὑποκλιθεῖτεστό μεγαλεῖο τῶν παιδιῶν σας...» (Ἀπότό περιοδ. Ἄρδην τ. 100, σ. 18). Γιά πρώ-τη φορά στήν ἱστορία «οἱ νεώτεροι κά-

νουν κουμάντο στούς μεγαλύτερους»(Καραμπελιάς, ἔνθ᾽ ἀνωτ.).

Αὐτό εἶναι τό φυσικό ἐπακόλουθο«μιᾶς γενικευμένης καί μεθοδικῆς κα-ταστροφῆς ἀξιῶν καί προτύπων σέ μιάκοινωνία παιδοκεντρική, πού ἀνέτρεφετούς νέους της ὡς περιούσια γενιά χωρίς

ὑποχρεώσεις ἀλλά μόνο μέ δικαιώματα»(Καραμπελιάς, ἔνθ᾽ ἀνωτ.)

Αὐτά πού λέμε τώρα συνδέονται μέκάποιες κυρίαρχες γραμμές τοῦ «νέουσχολείου», στή γραμμή τῆς «Νέας Ἐπο-

χῆς». Ἔτσι κέντρο τοῦ σχολείου καί τῆς

μαθησιακῆς διαδικασίας θεωρεῖται ὁ μα-θητής ( μαθητοκεντρικό σχολεῖο). Δόγ-

μα τῶν «μοντέρνων» δασκάλων εἶναι:«Ἔχουμε νά μάθουμε ἀπό τούς μαθητέςὅσα καί ἐκεῖνοι ἀπό ἐμᾶς» (Πολονύ, σ.216).

Ἔτσι ὁ δάσκαλος ἀντικαθίσταταιἀπό τόν λεγόμενο «ἐμψυχωτή». Ἀποτέ-λεσμα: ἡ ἐξίσωση πρός τά κάτω!

Στή Γαλλία πρότυπο γλώσσας γιά τόσχολεῖο εἶναι ἡ γλῶσσα τῶν ὑποβαθμι-

σμένων παρισινῶν προαστείων. Ἐπίσης: Δόγμα στή Γαλλία ἀπό τήδεκαετία τοῦ ᾽70: «Καθηγητές, οἱ μαθη-

τές σας δέν καταλαβαίνουν ὅταν μιλᾶτεστή δική σας γλῶσσα. Προσαρμοσθεῖτεστή δική τους» (Πολονύ, σ. 181)

Ἐδῶ βέβαια δέν ἔχουμε τή σωστήπαιδαγωγικά ἀρχή νά μιλήσει ὁ δάσκα-λος στό ἐπίπεδο τοῦ μαθητῆ. Ἐδῶ κατε-βαίνει ὁ δάσκαλος, ὄχι γιά νά ἀνεβάσειτόν μαθητή, ἀλλά γιά νά μείνει μαζί του

χαμηλά.Μιλήσαμε γιά τό φούσκωμα τοῦ ἐγω-

ισμοῦ, πού περνᾶ ὡς μήνυμα ἀπό τή«νέα ἐκπαίδευση». Δέν εἶναι τυχαῖο ὅτιαὐτό (ἡ προβολή τοῦ ἐγώ) εἶναι μία ἀπότίς συνέπειες τοῦ λεγομένου «ἐπικοινω- νιακοῦ μοντέλου», τό ὁποῖο κυριαρχεῖστίς ἡμέρες μας καί στά σχολικά προ-

γράμματα. (Πολονύ, σ. 188).Σύμφωνα μέ τόν Regis Debray «Ἡ

ἐπικοινωνία [ἡ κυριαρχία, δηλαδή τοῦἐπικοινωνιακοῦ μοντέλου] ἀποτελεῖ ἄρ-

νηση καί καταστροφή τῆς μετάδοσης[δηλ. τῆς ἀληθινῆς παιδείας]. Ἡ ἐπικοι-

νωνία, συνεχίζει ὁ Debray, μιλᾶ κυρίωςστό συναίσθημα καί “εἶναι ὁ θάνατοςτῆς σκέψης”». (Πολονύ, σσ. 192, 194).

Τελικῶς ἔχουμε μιά τυραννία, πούἐπιβάλλει ἡ κυριαρχία τοῦ ἐπικοινωνια-κοῦ μοντέλου.

6. Ἄνθρωποι χωρίς σθένος

Ἡ «νέα ἐκπαίδευση» στοχεύει στή

«διαμόρφωση εὐπροσάρμοστων στίςἀνάγκες τῆς ἀγορᾶς χαρακτήρων» (βλ. σπουδαῖο βιβλίο Δάφνης Βαρβιτσιώ-τη, Νέα Ἐποχή. Ἐξέλιξη ἤ χειραγώγηση;,ἐκδ. Σταμούλη, Ἀθήνα 2004, σ. 300).Θέλουν νά διαμορφώσουν ἀνθρώπους«προσαρμοστικούς», «εὐέλικτους» καί«ἀντικαταστάσιμους». Ἔτσι θά ἔχουμετόν «εὐπροσάρμοστο» ἐνήλικο, ὁ ὁποῖοςμέσῳ καί τῆς «διά βίου μάθησης» θά«προσαρμόζεται» συνεχῶς καί δέν θάἀντιδρᾶ σέ ἐπώδυνα ἐργασιακά μέτρα,


8/24

AP . 104

8

στέρηση δημοκρατικῶν ἐλευθεριῶν, ἀτο-μικῶν δικαιωμάτων κ.ο.κ.

Ἡ «νέα ἐκπαίδευση» θέλει νά φτιά-

ξει ἀνθρώπους χωρίς σθένος (πολλῷμᾶλλον χωρίς πνευματικό σθένος), χωρίς ἀνδρισμό, χωρίς «τσαγανό», γιά νάδέχονται ἀδιαμαρτύρητα τή στέρηση τῶνἐλευθεριῶν καί ἐν τέλει τῆς ἐλευθερίαςτους.

Καθώς ἡ διαφήμιση παίζει τεράστιορόλο στήν ἀφομοίωση τῶν ἐπιθυμητῶνκοινωνικῶν προτύπων, δεῖτε τό προ-βαλλόμενο πρότυπο τοῦ νέου ἄνδρα σή-μερα. Ἐκφράζεται ἀπό τό pyjama boy.Πρόκειται γιά ἕνα νέο ἀγόρι μέ ἀπροσ-διόριστα μεταξύ ἀρσενικοῦ καί θηλυκοῦ

χαρακτηριστικά, πού καθισμένο μέ πυ-τζάμες στόν καναπέ κρατᾶ μιά κούπακαφέ. Εἶναι ἡ προσωποποίηση τῆς νω-θρότητας καί τῆς παθητικότητας.

7. Προώθηση τῆς ὁμοφυλοφιλίας

Ἀλλά, ἄς περάσουμε καί στήν ὁμο-φυλοφιλική «ἀτζέντα», ἡ ὁποία ἔχειμιά ἀπό τίς πρῶτες θέσεις στίς προ-τεραιότητες τίς ἀμερικανικῆς ἐξωτερι-κῆς πολιτικῆς, ὅπως ἐδήλωσε τό 2014ὁ ἴδιος ὁ Ἀμερικανός Ἀντιπρόεδρος ΤζόΜπάιντεν, ἑβραϊκῆς καταγωγῆς.

Τά παιδιά πρέπει νά υἱοθετήσουν τήδιαστροφική ἄποψη ὅτι τό φύλο ἐπιλέ-

γεται (ἐννοεῖται μετά τή γέννηση).Θυμηθεῖτε τίς «παρελάσεις ὁμοφυ-

λοφιλικῆς ὑπερηφάνειας» πού προω-θοῦνται παγκοσμίως μέ σπόνσορες τίςκορυφαῖες πρεσβεῖες τῶν χωρῶν τοῦδυτικοῦ κόσμου, μέ πρῶτες-πρῶτες τίςΗ.Π.Α.

Στό πλαίσιο τῆς πολιτικῆς ὀρθό-τητας, αὐτοῦ τοῦ νέου φασισμοῦ, δέν

θά πρέπει κανείς νά εἶναι «ὁμοφοβικός».«Ὁμοφοβία», σύμφωνα μέ τούς νεοταξί-τες ἰνστρούχτορες εἶναι μιά νοσηρή, μιά

ψυχοπαθολογική συμπεριφορά ἀρνητι-σμοῦ καί δυσανεξίας ἀπέναντι στή «δια-φορετική» σεξουαλική ἐπιλογή.

Ὁπότε τά πράγματα ἀντιστρέφονται.Δέν εἶναι οἱ ὁμοφυλόφιλοι, πού θά πρέ-πει νά αἰσθάνονται ἄσχημα καί ἐνδεχο-μένως νά κρύβουν τήν παρέκκλισή τους,ἀλλά καλλιεργοῦνται αἰσθήματα ἐνοχῆςστούς φυσιολογικούς ἀνθρώπους, γιατίδῆθεν καταπιέζονται οἱ ὁμοφυλόφιλοι,καί ἐν τέλει καλλιεργοῦνται στούς φυσι-ολογικούς αἰσθήματα ἐνοχῆς, ἐπειδή δένεἶναι καί αὐτοί ὁμοφυλόφιλοι!

Τό προβαλλόμενο πρότυπο ἀνθρώ-που εἶναι ὁ ἀμφισεξουαλισμός (ὁ ἀν-δρόγυνος ἄνθρωπος). Θυμηθεῖτε τήνΚοντσίτα, πού τῆς δώσανε προπέρυσιτό βραβεῖο τραγουδιοῦ στή Γιουροβίζιον.Σημειωτέον ὅτι στόν ἑβραϊκό μυστικι-σμό, τήν καμπάλα, τό θέμα τοῦ ἑρμα-φρόδιτου ἤ ἀνδρόγυνου ἀνθρώπου (σέἕνα πρόσωπο) εἶναι μεγάλης σημασίας.

8. «Καταπολέμηση τοῦ ρατσισμοῦ» Ὁ κατάλογος τῶν κατασκευασμένων

ἀπό τή Νέα Τάξη «φοβιῶν» εἶναι ἀρκετάπλούσιος. Ὅμως οἱ πιό ἐπικίνδυνες «φο-βίες» ἀπέναντι στό «διαφορετικό» εἶναι–κατ᾽ αὐτούς– ἡ ὁμοφοβία, ἡ ἰσλαμο-φοβία καί ἡ φοβία ἀπέναντι στό ἐθνικάδιαφορετικό, ἡ ὁποία, αὐτή ἡ τελευταία,

βαφτίζεται «ρατσισμός».Θά πρέπει νά ξέρουμε ὅτι ἡ Νέα

Τάξη ἔχει καί τή δική της γλῶσσα, τή«νέα γλῶσσα». Τά ἔχει πεῖ ὅλα αὐτά ὁΤζώρτζ Ὄργουελ στό γνωστό του βιβλίο«1984», τό ὁποῖο ἔγινε καί ταινία· σᾶςσυνιστῶ νά τή δεῖτε (ὑπάρχει σέ ἀντι-νε-οταξικά blogs).

Στή νέα γλῶσσα λοιπόν ἀλλάζει ἡτρέχουσα σημασία τῶν λέξεων. Ἔτσι«καταπολέμηση τοῦ ρατσισμοῦ» (ἕναςἀπό τούς κύριους στόχους τῆς σύγχρο-


9/24


9

νης προπαγάνδας καί τοῦ «νέου σχολεί-ου») εἶναι ἡ ἀπενεργοποίηση τῶν ὑγιῶνἀντανακλαστικῶν προστασίας τοῦ πολι-

τισμοῦ καί τῆς πνευματικῆς, ἱστορικῆς,φυλετικῆς καί βιολογικῆς συνέχειας καίαὐτοσυντήρησής του, πού ἔχει ὁ Ἕλλη-

νας καί γενικῶς ὁ δυτικός ἄνθρωπος, ὁὁποῖος εἶναι καί ὁ στόχος ὅλης αὐτῆςτῆς πολυ-πολιτισμικῆς κλπ. προπαγάν-δας.

Ἡ νοσηρή φαντασία τῶν προωθητῶντῆς ὁμοφυλοφιλίας καί κάθε ἄλλης ἀν–ωμαλίας (α στερητικό καί ὁμαλός) ἔφθα-σε στό σημεῖο νά ὀργανώσουν τό 2014,ἐπίσημα καί μέ κάλυψη τῆς διεύθυνσηςπρωτοβάθμιας ἐκπαίδευσης στήν Ἀθή-

να, ἡμερίδα γιά παιδιά Δημοτικοῦ, γιά νά ἐνημερωθοῦν ὥστε νά μή γίνουν ὁμο-φοβικά!

Ὅ,τι ἰσχύει γιά τήν «καταπολέμησητῆς ὁμοφοβίας», ἰσχύει καί γιά τήν «κα-ταπολέμηση τοῦ ρατσισμοῦ».

Ἐν τέλει, ὅποιος ἀγαπᾶ τά πολυτί-μητα τζιβαϊρικά (στρατηγός Μακρυγιάν-

νης) τῆς παραδόσεώς του, θά πρέπει νάαἰσθάνεται ἔνοχος, γιατί αὐτό εἶναι «ρα-τσισμός»!

Θά ἔχετε ἴσως ὑπ᾽ ὄψιν σας τά προ- γράμματα «ἐκπαίδευσης στή διαφορε-τικότητα καί στήν ἀνεκτικότητα», τάὁποῖα ἐφαρμόζουν καί ἄλλα ὑπουργεῖα

(ὄχι μόνον τό Παιδείας, ἀλλά καί τό ΝέαςΓενιᾶς, Ἀθλητισμοῦ κ.ἄ.). Π.χ. τό νά κά-

νει ἕνας χριστιανός ποδοσφαιριστής τόν

σταυρό του στό γήπεδο ἀπαγορεύεταικαί ἐπισύρει ποινές· εἶναι «ρατσισμός»κατά τήν νεοταξική ὁρολογία. Ἐάνὅμως ἕνας μουσουλμάνος ἐξωτερικεύσειτήν πίστη του στό γήπεδο, δέν θά τοῦποῦν τίποτε. Καί ἀκόμη: Οἱ μουσουλμά-

νοι μποροῦν π.χ. νά αὐτομαστιγώνονταιστούς δρόμους τοῦ Πειραιᾶ, γιατί ἔτσιἐκφράζουν τή θρησκευτικότητά τους.Αὐτό εἶναι πολυπολιτισμικότητα. Τό νάκάνεις τόν σταυρό σου ἤ καί τό νάφορᾶς σταυρό εἶναι «ρατσισμός»!

Εἶναι ἐκφραστικό ἕνα σκίτσο: Ἴσωςτό ἔχετε δεῖ. Ἕνα μαυράκι λέγει σ᾽ ἕνασυνομήλικό του λευκό παιδάκι «Εἶμαιπερήφανος πού εἶμαι μαῦρος». Ὁ ἄλλοςἀπαντᾶ: «Αὐτό εἶναι ὑπέροχο».

Καί ἀπό κάτω: Λέγει ὁ μικρός λευ-κός: «Καί ἐγώ εἶμαι περήφανος γιά τήν

καταγωγή μου» Καί τό μαυράκι τόν«καρφώνει»: «Εἶσαι ρατσιστής»!

Ἡ Νέα Τάξη μέ τήν ἐπικόλληση ἐτι-κέτας –«ρετσινιᾶς», σάν κι αὐτή τοῦ «ρα-τσιστῆ», ἐπιδιώκει νά ἀπομονώσει ὅσους

γίνονται ἐνοχλητικοί.

(Στό ἑπόμενο τεῦχος τό Β´ Μέρος)

• Ἡ Παρακαταθήκη ἀναρτᾶται στήν ἱστοσελίδα orthodoxnet.gr καί σέφιλικές ἱστοσελίδες.

• Ὁ π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης, σύμβουλος ἐκδόσεως τῆς Παρακαταθήκης,κάθε Κυριακή 11-12 τό μεσημέρι ἔχει ἐκπομπή στήν τηλεόραση Bee Channel, ἡὁποία ἐκπέμπει στήν Κεντρική Μακεδονία. Οἱ ἐκπομπές ἀναρτῶνται καί στό

διαδίκτυο. Οἱ ἐνδιαφερόμενοι μποροῦν νά τίς βροῦν πηγαίνοντας στό you tubeκαί πληκτρολογώντας: beechannel εκκλησία και κόσμος.


10/24

AP . 104

10

Τί εἶναι τό Ἰσλάμ;

Ἄν μποροῦσε κάποιος νά δώσει ἕνανσύντομο καί ἐπιστημονικά ἀκριβῆ ὁρι-σμό γιά τό Ἰσλάμ, τότε αὐτός εἶναι:

«Τό Ἰσλάμ εἶναι ἕνα πολιτικό σύστη-μα φτιαγμένο γιά νά ὁρίζει τίς συμπερι-φορές ἀνθρώπων μέσα σέ μιά κοινωνία,

πάνω σέ συγκεκριμένους, πολύ σαφεῖςκαί ἀνελαστικούς ἄξονες. Ὁ θρησκευτι-κός του χαρακτήρας εἶναι πολύ περι-ορισμένος καί ὑπάρχει ἁπλά καί μόνο,

γιά νά δικαιολογεῖ ἤ νά προβάλλει τόνπολιτικό του χαρακτήρα».

Τό παραπάνω εἶναι προφανές, ἄνκάποιος μελετήσει τό δόγμα καί τά κεί-μενά του, τά ὁποῖα εἶναι τό Κοράνι, ἡΣίρα (Sira/βιογραφία τοῦ Μωάμεθ) καί

τά Χαντίθ (σειρά ἀπό ἱστορίες, γράμμα-τα, μύθους καί ἄλλα ἔγγραφα γύρω ἀπότή ζωή τοῦ Μωάμεθ).

Οἱ περισσότεροι θεωροῦν ὅτι τό Ἰ-σλάμ περιορίζεται στό τί λέει τό Κοράνιὅμως αὐτό δέν εἶναι ἀληθές, γιατί μέσαστό Κοράνι (στό ὁποῖο ὑπάρχει μέν διά-

χυτο τό θρησκευτικό στοιχεῖο ἀλλά καίπολλές κοινωνικοπολιτικές παράμετροι)

δέν ὑπάρχει καμιά ἀναφορά γιά τούς 5πυλῶνες, πού καθορίζουν τήν ζωή τοῦκαλοῦ Μουσουλμάνου. Ἀντιθέτως ὑπάρ-

χουν πάνω ἀπό 90 ἀναφορές σχετικά μέτό ὅτι ὁ καλός Μουσουλμάνος πρέπει

νά μιμηθεῖ πιστά τόν Προφήτη (τόν Μω-άμεθ), πρᾶγμα πού παραπέμπει οὐσια-στικά στά ἄλλα δύο μεγαλύτερα κείμενα,πού χειρίζονται τό θέμα τῆς ζωῆς του.

Τό Ἰσλάμ σέ ἀριθμούς βάσει τῶν γρα-πτῶν ἱερῶν κειμένων του εἶναι 14% Ἀλ-λάχ καί 86% Μωάμεθ. 14% Θρησκεία,καί 86% πολιτικό σύστημα καί τρό-πος ζωῆς. Καί εἶναι ἔτσι γιά 1.400 χρόνια τώρα, ἐνῶ ἀπαγορεύεται διάἀπαγχονισμοῦ τό νά τό ἀλλάξει κά-ποιος.

Τό Ἰσλάμ γεννήθηκε στήν ἈραβικήΜέση Ἀνατολή ἀλλά ὄχι σέ κάποιο μέ-ρος της ὅπως ἡ Αἴγυπτος, ἡ Παλαιστίνηἤ ἡ Συρία, πού εἶχαν πολύ ἰσχυρές Ἑλ-ληνικές ἐπιρροές καί δέν θά ἀποτελοῦ-σε ἔκπληξη ἡ δημιουργία μιᾶς νέας θρη-σκείας. Γεννήθηκε στήν πιό ἄγρια καίὀπισθοδρομική περιοχή τῆς Ἀραβικῆς χερσονήσου, σέ μιά περιοχή πού κυρι-αρχοῦσαν οἱ φυλές καί οἱ φατρίες καί

στίς ὁποῖες ἡ μόνη πίστη κάποιου ἦτανπρός τήν ὁμάδα στήν ὁποία ἀνήκει.

Τό ἄτομο καί ἡ ἀνθρώπινη ζωή δένεἶχαν καμμιά ἀξία παρά μόνο τήν ὑπο-

χρέωση νά ὑπηρετοῦν τήν φυλή, μέσῳτῆς ὑποστήριξης τῆς ὁποίας ἦταν καί ὁμόνος δρόμος γιά νά ἐπιβιώσει κάποιος.Δέν ὑπῆρχε ἐμπιστοσύνη οὔτε δίκαιοκαί ὁ μόνος ἀνασταλτικός παράγοντας

γιά τίς ἐχθροπραξίες ἦταν ὁ φόβος ἐκ-δίκησης ἀπό τήν φυλή καί οἱ βεντέτες.

Τό Ἰσλάμ τοῦ Μωάμεθ ἦρθε σέαὐτόν τόν κόσμο προσφέροντας μιά νέα ταυτότητα γιά τούς Ἄραβες σάνΜουσουλμάνους, μιά ταυτότητα πούκαταργοῦσε τήν ὑπάρχουσα κοινωνικήδιάρθρωση καί στήν ὁποία ὅλοι εἶναι

ἴσοι ἀνεξαρτήτως προέλευσης καί τάξης.

ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΤΗΤΑ, ΙΣΛΑΜΙΣΜΟΣ

ΚΑΙ Η ΑΝΟΗΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ*

τοῦ Πάνου Μητρονίκα

* Ἄρθρο ἀναρτημένο στό διαδίκτυο (defence-point.gr) ἀπό τό καλοκαίρι τοῦ 2014. Ἰδιαίτεραἐπίκαιρο σήμερα.


11/24


11

Ὑποσχέθηκε τήν ἕνωσή τους πάνω ἀπόφυλές, κάστες καί φατρίες, μιά ἕνωσηπραγματικῶν πιστῶν σέ μιά μονάδα (τήν

«Οὔμα») μέσῳ τῆς ὑποταγῆς στόν Ἀλ-λάχ καί τήν εὐλαβική προσήλωση στούςκανόνες καί τρόπους τοῦ ἑνός καί μονα-δικοῦ προφήτη, τοῦ Μωάμεθ.

Πέραν τοῦ περιβάλλοντος μέσα στόὁποῖο γεννήθηκε τό Ἰσλάμ, ἕνα βασικό

χαρακτηριστικό τοῦ δόγματός του, πούἀποτελεῖ παράγοντα σύγχυσης γιά ἐμᾶςτούς Δυτικούς, ἀλλά εἶναι βασικό νά κα-τανοήσουμε, εἶναι ἡ ἐγγενής δυαδικό-τητα καί ἀντίφαση πού παρουσιάζειτό Κοράνι, ἡ ὁποία δίνει καί χῶρο σέὅρους ὅπως «ἀκραῖο» καί «μετριοπα-θές» Ἰσλάμ.

Αὐτό ἰσχύει γιατί στήν πράξη τόΚοράνι ἀποτελεῖται ἀπό δύο διαφο-ρετικά τμήματα, τό ἀρχικό τῆς Μέκ-κας, πού ὁ Μωάμεθ ἦταν ἀκόμα στήνἀρχή τῆς διδασκαλίας του, ἀδύναμος καί

πολύ διαλλακτικός μέ τούς γύρω του,καί τό μετέπειτα τῆς Μεδίνας, ὅπου ὁΜωάμεθ μεταμορφώθηκε σέ πολέμαρχο,ἀπέκτησε δύναμη καί ἐπέβαλε τήν πί-στη μέ τό σπαθί.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αὐτῆςτῆς δυαδικότητας καί ἀντίφασης, πούσυναντᾶμε στό Ἰσλάμ, εἶναι οἱ παρακά-τω στίχοι ἀπό τό ἴδιο τό Κοράνι:

109: 1 (Τμῆμα Μέκκας) «Ἔχεις τήνθρησκεία σου καί ἐγώ τήν δική μου»

8:12 (Τμῆμα Μεδίνας) «Θά σπείρω τόντρόμο στίς καρδιές τῶν ἀπίστων (Kar),θά κόψω τά κεφάλια τους, θά κόψω τίςἄκρες τῶν δακτύλων τους».

Τά δύο αὐτά ἐδάφια εἶναι προφανέ-στατα ἀσύμβατα μεταξύ τους καί ἀδύ-

νατο νά συνυπάρχουν ἁρμονικά στό ἴδιο

ἱερό κείμενο, πού ἀποτελεῖ ἄξονα τοῦδόγματος. Ποιό εἶναι τό σωστό; Τί θέλειὁ Ἀλλάχ; Τί ἤθελε νά πεῖ ὁ ...ποιητής;

Γι᾽ αὐτόν ἀκριβῶς τόν λόγο, τό ἴδιοτό Κοράνι, πού ἀποτελεῖ τόν ἀπόλυ-το κανόνα, ὁρίζει τό πῶς πρέπει νά τό

ἑρμηνεύει αὐτός πού τό διαβάζει, μέσῳτῆς «κατάργησης» (Abrogation). Ἡ κα-τάργηση ὁρίζει ὅτι ὅταν δύο στίχοιεἶναι ἀντικρουόμενοι, τότε ἰσχύ ἔχειὁ πιό πρόσφατος (αὐτός δηλαδή τῆςΜεδίνας) ἔναντι τοῦ παλαιοῦ (τῆςΜέκκας).

Εἶναι προφανές λοιπόν, ὅτι δένὑπάρχουν δύο Ἰσλάμ ἀλλά μόνο ἕνα,καί δέν εἶναι καθόλου μετριοπαθές. Προσοχή, μιλᾶμε γιά τό Ἰσλάμ σάν δό-

γμα, ὄχι γιά τούς Μουσουλμάνους σάνἄτομα, πού μποροῦν φυσικά νά ἀσπά-ζονται ἤ ὄχι τήν ἴδια τήν πίστη τους σέδιαφορετικό βαθμό (καί κρίνονται γιάαὐτό ἀπό ὅσους ἀποκαλοῦμε «φανατι-κούς» ἀλλά στήν οὐσία εἶναι ἁπλά οἱσωστοί «ὀρθόδοξοι» Μουσουλμάνοι πούἀκολουθοῦν τά διδάγματα τοῦ Προφήτη

κατά γράμμα, ὅπως ὁρίζει τό Κοράνι). Ἡ ἱστορία τοῦ ἴδιου τοῦ Ἰσλάμ ἐπί-

σης μᾶς δείχνει καί ποιό τμῆμα τοῦ Κο-ρανίου εἶχε καί πραγματικά ἀπήχησηστούς Ἄραβες. Στά 13 χρόνια τῆς διδα-σκαλίας στήν Μέκκα ὁ Μωάμεθ κατά-φερε νά ἔχει 150 πιστούς. Στά ἑπόμε-

να 10 χρόνια τῆς Μεδίνας μέ τό σπαθίκαί μάχες κάθε 6 βδομάδες κατά μέσο

ὅρο, κατέκτησε ὅλη σχεδόν τήν Ἀραβι-κή χερσόνησο καί τό Ἰσλάμ ἔφτασε τούς100.000 πιστούς.

Ὁ τρόμος λοιπόν τρέφει τό Ἰσλάμ,ὄχι ἡ ἀγάπη καί ἡ ἀνοχή. Καί αὐτόἰσχύει γιά ὅλες τίς μορφές του, μιᾶς καίοἱ δύο κύριες τάσεις του (Σουνίτες καίΣιίτες) δέν ἔχουν διαφορές στό δόγμα,ἀλλά μόνο σέ διαδικαστικῆς καί κληρο-

νομικῆς φύσης θέματα (ποιός ἔπρεπε νά εἶναι ὁ διάδοχος τοῦ Μωάμεθ, πόσηπροίκα ἔπρεπε νά πάρει ἡ κόρη του,


12/24

AP . 104

12

κ.λπ.), πού μπροστά τους οἱ διαφορέςτῶν Χριστιανικῶν ἐκκλησιῶν φαντάζουνφιλοσοφία ὑψηλοτάτου ἐπιπέδου.

Τό Ἰσλάμ σήμερα

Αὐτό, πού πρότεινε στούς Ἄραβεςὁ Μωάμεθ τόν 7ο αἰώνα μ.Χ., δέν ἦτανἄλλο ἀπό τήν ὑπόσχεση, πού δίνουνὅλοι οἱ ἡγέτες ὀργανώσεων πού βασίζο-

νται στήν πίστη γιά μιά νέα τάξη πραγ-μάτων. Ἡ ὑπόσχεση αὐτή ἀσκεῖ πολύἰσχυρή ἕλξη ἀπέναντι σέ ὅλους τούςδυσαρεστημένους, πού ψάχνουν μιά νέαταυτότητα καί ἕνα ὑψηλότερο ἰδανικό.

Ἡ θρησκευτική χροιά ὑπῆρχε μόνο καίμόνο γιά νά δώσει τήν ἀπαραίτητη «μα-

γεία», πού χρειάζεται μιά πίστη γιά νάεὐδοκιμήσει, νά εἶναι δυνατή καί νά δι-καιολογεῖ μερικές φορές τά ἀδικαιολό-

γητα.Σήμερα γιά ἐμᾶς τούς Δυτικούς ἡ ἀ-

πήχηση σέ ἕνα τέτοιο κάλεσμα θά προ-

καλοῦσε στούς περισσότερους σκεπτι-κισμό καί ἴσως γέλιο, ἀλλά βλέπονταςτήν ὁποιαδήποτε Ἀραβική χώρα παρα-τηροῦμε ὅτι οἱ ἴδιες συνθῆκες πού ἐ-πικρατοῦσαν στόν κόσμο τοῦ Μωά-μεθ δέν ἔχουν ἀλλάξει καί πολύ γιάαὐτές τίς χῶρες καί στίς μέρες μας. Οἱ κυβερνήσεις τους εἶναι οἰκογενειακέςἤ βασίζονται σέ συγκεκριμένες φυλές

καί κάστες, ἐνῶ οἱ κρατικές δομές καίοἱ ἔνοπλες δυνάμεις τους στελεχώνονταισχεδόν ἀποκλειστικά ἀπό τούς γιούςκαί τούς συγγενεῖς αὐτῶν τῶν οἰκογε-

νειῶν καί ὅσων ἔχουν ἰσχυρούς δεσμούςμέ αὐτές.

Κάτω ἀπό τούς δυτικοποιημένουςτίτλους πρωθυπουργῶν καί προέδρωνβλέπουμε τίς παλιές φυλές καί φατρίες

νά διοικοῦν αὐτές τίς χῶρες μέ τόν ἴδιοτρόπο πού ἔκαναν καί 1400 χρόνια πρίντό Ἰσλάμ τίς βάλει σέ δεύτερη μοίρα καί

ὁρίσει τά Χαλιφάτα. Γιά νά διοικήσει ἤκαί ἁπλά νά ἐπιβιώσει κάποιος σέ ἕνατέτοιο περιβάλλον πρέπει νά ἔχει τήν

εὔνοιά τους. Γιά νά τήν ἀποκτήσει πρέ-πει νά ἀνταλλάξει χάρες.Καί ἔτσι ἐπικρατεῖ διαχρονικά ὁ νε-

ποτισμός, ἡ διαφθορά καί ἡ κακή κρατι-κή λειτουργία, ὅπως θά περίμενε κανείςκαί ἀπό ἡγεσίες τῶν ὁποίων ἡ μόνη ἀξίαεἶναι ἡ πίστη στή φυλή καί τίποτε ἄλλο.

[...]Σέ αὐτή λοιπόν τήν περιοχή ἔρχο-

νται ξανά οἱ Ἰσλαμιστές τά τελευταῖα χρόνια νά ἐπαναφέρουν τό μήνυμα τοῦΜωάμεθ, ὅτι μποροῦν νά ἀνατρέψουνὅλη αὐτή τήν διαφθορά καί νά ἑνώσουντούς πάντες κάτω ἀπό μιά νέα ταυτότη-τα, αὐτή τοῦ Ἰσλάμ.

Ὑπόσχονται «θεϊκή» δικαιοσύνημέσῳ τῆς Σαρίας, ἀδιάφθορες διοικήσειςἀπό πραγματικούς πιστούς, οἱ ὁποῖεςδέν θά εἶναι πιά μαριονέτες στά χέρια

τῶν πλούσιων, τῶν ἀπίστων καί τῶν δυ- νατῶν. Καί ἄν ζεῖς σέ μιά πόλη σάν τόΚάϊρο, τό Ἰσλαμαμπάντ ἤ τή Μοσούλημέ ἀνύπαρκτες κρατικές δομές, διεφθαρ-μένους νόμους καί διοίκηση, καί ἔχειςμεγαλώσει μέ τά διδάγματα τοῦ Ἰσλάμ,δέν μοιάζει καθόλου κακή ἰδέα αὐτή ἡὑπόσχεση ἀκόμα καί σήμερα.

Οἱ Ἰσλαμιστές φυσικά δέν μποροῦν

νά προσφέρουν αὐτό πού ὑπόσχονται, γιατί κατά κανόνα οἱ ἡγεσίες τους εἶναικαί αὐτές τό ἴδιο διεφθαρμένες ὅπωςὅλη ἡ ὑπόλοιπη Μέση Ἀνατολή, ἀλλάκερδίζουν πολλά ἀπό τήν ἀγανάκτησητοῦ κόσμου μέ τό νά διαδίδουν αὐτές τίςἰδέες περί ἀδελφότητας καί ἀνωτερότη-τας τῶν Μουσουλμάνων καί ἰδανικῶνκοινωνιῶν (κάτι ὅπως καί οἱ Ἀριστεροίκαί οἱ αὐτοαποκαλούμενοι Προοδευτι-κοί στόν Δυτικό κόσμο).

Αὐτό εἶναι καί τό πρόβλημα μέ τήν


13/24


13

κάθε προσπάθεια ἐφαρμογῆς τῆς Δη-μοκρατίας στόν Μουσουλμανικό κόσμο.

Ὅταν πᾶς νά ἐπιβάλεις τήν Δημοκρα-

τία πάνω ἀπό ἕνα σύστημα φυλῶν καίφατριῶν, τότε οὐσιαστικά τό μόνο πούκάνεις εἶναι τό νά δώσεις ἐκπροσώπη-ση στούς ἀρχηγούς καί τούς ἀρεστούςαὐτῶν τῶν φυλῶν. Καί ἐπειδή αὐτοί εἶ-

ναι ἤδη τό status quo καί ὅλο τό κρά-τος, ἡ Δημοκρατία δέν μπορεῖ ποτέ νάτούς μετακινήσει ἀπό τίς θέσεις τους,μόνο νά τούς ἐπισημοποιήσει σέ αὐτές.Αὐτό πού κάνει ὅμως ἡ Δημοκρατίασέ αὐτές τίς χῶρες εἶναι τό νά δώσειἰσχύ στούς Ἰσλαμιστές πού κεφαλαι-οποιοῦν τήν λαϊκή ἀγανάκτηση καίὀργή προσφέροντας τήν μόνη ἑνοποιη-τική ἰδέα, ἐκεῖ πού δέν ὑπάρχει καμιάἄλλη ἐκτός ἴσως ἀπό τήν ξενοφοβία καίτήν ἔλλειψη ἀνεκτικότητας γιά ὁ,τιδή-ποτε ἐκτός τοῦ συνηθισμένου.

Αὐτό ἔγινε καί στήν Γάζα, ὅταν στίς

πρῶτες Δημοκρατικές ἐκλογές ὁ λαόςἐξέλεξε πανηγυρικά τήν Χαμάς (ἡ ὁποίαφυσικά μετά κατήργησε σιωπηλά τίςἐκλογές, μιᾶς καί ἦταν προφανῶς θέλη-μα Θεοῦ νά κυβερνᾶ αὐτή ἀπό ἐδῶ καίπέρα). Τό ἴδιο ἔγινε καί στήν Αἴγυπτο μέτήν ἄνοδο στήν ἐξουσία δημοκρατικά τῆςΜουσουλμανικῆς Ἀδελφότητας. Παρότικάποιοι λίγοι Ἄραβες πειραματίστηκαν

μέ τόν ἐθνικισμό καί τόν παναραβισμό(Μπααθισμός), οἱ προσπάθειες αὐτέςἀπέτυχαν ἐπίσης νά φέρουν κάποια ση-μαντικότερη ἀλλαγή πλήν τῆς ἰσορροπί-ας ἀνάμεσα στίς φυλές, καί αὐτό γιατίδέν ὑπάρχει πραγματική ἐθνική ταυτό-τητα γιά ὅλα αὐτά τά Ἀραβικά κράτηπού βλέπουμε σήμερα. Εἶναι ὅλα τουςἀποτέλεσμα αὐθαίρετων διαχωρισμῶν

ἀπό τούς Ἄγγλους καί Γάλλους ἀποικι-οκράτες τῶν ἀρχῶν τοῦ 20οῦ αἰώνα ἤ βί-αιων ἀποσχίσεων ὅπως τό Πακιστάν καί

τό Μπαγκλαντές καί οἱ ἴδιοι οἱ κάτοικοιτους τό γνωρίζουν πολύ καλά. Αὐτή εἶ-

ναι ἡ πραγματικότητά τους.

Οἱ Ἰσλαμιστές τῆς Δύσης

Βλέποντας ὅμως τόν μεγάλο ἀριθμό Ἰσλαμιστῶν πού προέρχονται ἀπό Δυ-τικές χῶρες (οἱ περισσότεροι γεννημένοικαί μεγαλωμένοι στήν Δύση), καθώς καίτό ὅτι οὐσιαστικά ὁ σύγχρονος Ἰσλαμι-κός φονταμενταλισμός φαίνεται νά βρῆκετούς ἡγέτες του ἐκεῖ, κάποιος θά μπο-ροῦσε νά ἀναρωτηθεῖ γιατί ὅλοι αὐτοίοἱ «δυτικοποιημένοι» Μουσουλμάνοιφτάνουν νά ἀσπάζονται τόν Ἰσλαμι-σμό καί μάλιστα κατά κανόνα πιό φα- νατικά καί ἀπό τούς ἀδελφούς τουςτῆς Μέσης Ἀνατολῆς;

Ὁ λόγος εἶναι ἁπλός καί ἀφορᾶ τόὅτι οἱ πολυφυλετικές δυτικές κοινωνί-ες στίς ὁποῖες καλοῦνται νά συνυπάρ-

χουν καθημερινά μέ ἀνθρώπους ἄλλων

θρησκειῶν, ἰδεῶν καί τρόπων ζωῆς εἶναιἀκόμα πιό περίπλοκες, ἀντικρουόμε-

νες καί διασπασμένες καί ἀπό τίς δο-μές φυλῶν καί καστῶν τῶν Ἀραβικῶν/ Μουσουλμανικῶν χωρῶν. Καί αὐτό εἶναικάτι πολύ δύσκολο γιά κάποιον πούἔχει μεγαλώσει μέ τά διδάγματα καί τούςτρόπους τοῦ Ἰσλάμ. Ἐπιπροσθέτως, μέτή συνεχῆ ὑποχωρητικότητα τῶν δυ-

τικῶν κοινωνιῶν μέ στόχο νά ὑποστη-ρίξουν ἰσότιμα στούς κόλπους τους ὅλοαὐτό τό πολύχρωμο πολιτισμικό μωσαϊ-κό καί νά δημιουργήσουν μιά «πολυπο-λιτισμικότητα» (ὅ,τι καί ἄν εἶναι αὐτό),οἱ κανόνες ἀλλάζουν συνέχεια καί γίνο-

νται ὅλο καί πιό ἀσαφεῖς. Αὐτό μπο-ρεῖ νά δείχνει καλό σέ ἐμᾶς τούς ἀνε-κτικούς, ἀνοιχτόμυαλους καί λίγο ἀφε-λεῖς δυτικούς, ὅμως σέ συνδυασμό μέτό Ἰσλάμ, πού ἀποτελεῖ τήν θρησκείακαί τόν τρόπο ζωῆς τῶν Μουσουλμάνων,


14/24

AP . 104

14

δημιουργεῖ ἕνα ἐκρηκτικό μείγμα, μιᾶςκαί τό Ἰσλάμ ὑπάρχει ἀκριβῶς γιά νάἀκυρώνει αὐτές τίς διαφορές καί τήν

«κακοφωνία» τῶν πολλῶν ἀπόψεωνκαί τρόπων ζωῆς σέ μιά ἰσοπεδωτικήκαί ἁπλουστευτική ἑνότητα.

Ἡ ἰδέα ὅτι τό Ἰσλάμ μπορεῖ νάσυνυπάρξει ἁρμονικά μέ μιά ποικι-λία ἄλλων θρησκειῶν καί ἰδεῶν εἶναιἀπλά ἀνόητη καί ἀνέφικτη. Τό Ἰσλάμφτιάχτηκε ἀκριβῶς γιά νά ἐξαφανίσειαὐτή τήν ποικιλία καί τήν διαφορετικό-τητα σάν ὑπέρτατο σύστημα ἀπό τόνΘεό. Εἶναι ὀξύμωρο νά θέλεις κάποιος

νά τό δεῖ σάν μέρος αὐτοῦ τοῦ μωσαϊ-κοῦ, πού τό ἴδιο τό Ἰσλάμ ἀπεχθάνεταικαί ἔχει ὡς στόχο νά καταστρέψει.

Ἡ ἔξαρση τοῦ Ἰσλαμικοῦ φοντα-μενταλισμοῦ στίς δυτικές κοινωνίεςδέν ἀντιστρέφεται μέ περισσότερηἀνεκτικότητα καί «πολυπολιτισμικό-τητα». Ἀντιθέτως ὁ Ἰσλαμισμός φαίνεται

νά εἶναι ἡ ἀντίδραση σέ ὅλη αὐτή τήνδιαφορετικότητα καί τήν «πολυπολιτι-σμικότητα». Ὁ Μουσουλμάνος πού κα-λεῖται καθημερινά νά ἑλίσσεται ἀνάμεσασέ ἕνα παράλογο γιά αὐτόν καί ἰδιαίτε-ρα πολύπλοκο σύστημα κοινωνικῶν κα-

νόνων, τρέχει στό παλιό καλό Ἰσλάμ γιά νά βρεῖ ἠρεμία καί νόημα, γιατί τό Ἰσλάμἔχει ἕνα πολύ ἁπλό καί ἀπόλυτα σαφές

σύστημα κανόνων γιά τό πῶς πρέπει ὁκαθένας νά συμπεριφέρεται.

Τό Ἰσλάμ στά ἱερά του κείμενα πα-ρέχει κανόνες γιά τούς ἄνδρες, τίς γυ-

ναῖκες, τούς πιστούς καί τούς ἄπιστους γιά τό σύνολο τῶν θεμάτων. Ἀπό τόπῶς πρέπει νά συμπεριφέρονται μέχρικαί πῶς θά καθαρίζουν τά δόντια τους(κάτι πού παραβλέπουν πολλοί εἶναι

ὅτι κάπου 60% τῶν κειμένων τοῦ Ἰσλάμἀφοροῦν τούς ἄπιστους καί τό πῶςπρέπει νά τούς ἀντιμετωπίζει ὁ καλός

Μουσουλμάνος, θέμα ἄν μή τί ἄλλο κα-θαρά πολιτικό).

Ἀλλά δέν εἶναι αὐτός ὁ μόνος λό-

γος γιά ἕναν «δυτικό» Μουσουλμάνο νάτρέξει σέ αὐτό. Τό κύριο ὄφελος ἀπό τό Ἰσλάμ εἶναι ὅτι αὐτόματα κάθε Μου-σουλμάνος εἶναι ἀνώτερος ἀπό κάθεἄλλο ἄπιστο. Ὄχι μόνο ὁ Μουσουλμά-

νος μηχανικός, γιατρός ἤ ἐπιστήμοναςεἶναι καλύτερος ἀπό τόν ὁποιοδήποτεἄπιστο συνάδελφό του, ἀλλά κάθε Μου-σουλμάνος εἶναι ἀνώτερος ἀπό κάθεἄλλο ἄπιστο γενικά. Καλύτερος καί ἀπόκάθε ἄλλο Μουσουλμάνο ἀδελφό, πούἔχει ἀφήσει τόν ἑαυτό του νά «δυτικο-ποιηθεῖ» ὑπέρ τό δέον καί νά ξεχάσειτόν σωστό δρόμο τοῦ Προφήτη.

Ἔτσι ὁ Ἰσλαμιστής τῆς Δύσης βρί-σκει ἕνα νέο νόημα στήν ζωή του καίἀποκτᾶ ἠρεμία, μεγάλη αὐτοπεποίθησηκαί αὐτοσεβασμό μέ τό νά ἀφιερώνειτόν ἑαυτό του στό πῶς θά ἀνατρέψει

καί θά κατακτήσει αὐτόν τόν κόσμο τῶνἀπίστων φέρνοντάς τον ὑπό τήν ἀπερι-όριστη δικαιοσύνη, ἁπλότητα καί σοφίατοῦ Ἰσλάμ.

Τήν ἴδια στιγμή φυσικά, σέ κάποιες χῶρες τοῦ κόλπου, ὅπως ἡ ΣαουδικήἈραβία καί τό Κατάρ, οἱ φατρίες, πούδιοικοῦν διαφθαρμένα καί φασιστικάτόν τόπο, χρηματοδοτοῦν ὅλους αὐτούς

τούς φανατικούς τῆς Δύσης, ἔτσι ὥστεπρῶτον νά τούς κρατᾶνε μακριά ἀπότούς ἴδιους, καί δεύτερον ὥστε νά μπο-ροῦν νά τούς χρησιμοποιήσουν κατάτῆς Δύσης ὅποτε κρίνουν ὅτι πρέπει τό

Ἰσλάμ νά βγεῖ πάλι ἀπό τό καβούκι του.Γιατί, παρότι ἡ Δύση δείχνει νά

τό ἀγνοεῖ ἐπιδεικτικά, τό Ἰσλάμ ἔχειἕναν μόνο στόχο ἐδῶ καί 1400 χρό- νια, αὐτόν τῆς παγκόσμιας ἀπόλυτηςἐπικράτησης ἔναντι ὅλων τῶν ἄλλων

καί δέν ἔχει παρεκκλίνει καθόλου ἀπό


15/24


15

Πέρυσι μέ ἀφορμή τίς τότε τρομο-κρατικές ἐπιθέσεις στό Παρίσι ἔγραφα:

Τό 1997 ἀπό τίς ἐκδόσεις «Λιβάνη»κυκλοφορήθηκε ἕνα ἐξαιρετικό βιβλίο μέτίτλο: «Ἡ οἰκονομική φρίκη», τῆς Γαλλί-δας δημοσιογράφου καί μυθιστοριογρά-φου Βιβιάν Φορεστέρ. Τό θυμήθηκα λόγῳτῶν πρόσφατων γεγονότων. Οἱ Γάλλοι,

πέραν τοῦ πολυπολιτισμικοῦ προση-λυτισμοῦ, ἀναπολώντας καί τήν ἐποχήπού ὑπῆρξαν «Μεγάλη Δύναμη», συμμε-τεῖχαν, ὡς πιστά σκυλάκια τῶν Ἀμερι-κανῶν, σέ «ἀνθρωπιστικές» καί «εἰρη-

νευτικές» ἐπεμβάσεις κατά ἰσλαμικῶν χωρῶν. Ὅλα αὐτά τά σπιθαμιαῖα ἀνα-στήματα, πού κυβερνοῦν τήν χώρα τουςτά τελευταῖα χρόνια–Σαρκοζί, Ὀλάντ–μέ

περισσή ἀφροσύνη, δέν ἀντιλήφθηκαντήν παγίδα: δέν βομβαρδίζεις λαούς, οἱὁποῖοι κάποτε «γεύτηκαν» τήν... ἀποικι-οκρατία σου καί δεύτερον ἡ ἐπέμβασηδέν ἐξάγεται μόνον ὑπό μορφή στρατιω-τικῶν ἐπιχειρήσεων, ἀλλά καί εἰσάγεταιὑπό μορφή τρομοκρατικῶν ἐνεργειῶν.(Τίς ὁποῖες πληρώνουν ἀθῶοι καί ἄμα-

χοι, διότι οἱ ὑπεύθυνοι εἶναι ἀπρόσβλη-

τοι. Καί καλά οἱ λαοί αὐτοί νά στρέψουντήν ὀργή τους στούς ἡγέτες τους καίστά κοπροκάναλα πού δορυφοροῦν τίς

ἐγκληματικές τους...φιλανθρωπίες). Ἐντοπίζεται ὅμως καί μία ἄλλη πα-

ράμετρος, ἴσως ἡ κρισιμότερη, γιά τήνὁποία θά παραπέμψουμε στό βιβλίο τῆςΦορεστέρ (σελ. 25-26). «Βλέπουμε καθη-μερινά νά προσλαμβάνονται, νά ἀπολύ-ονται ἄντρες καί γυναῖκες, μέσα σέ μιάἀγορά ἐργασίας πού μεταβάλλεται, συρ-

ρικνώνεται, γίνεται ὅλο καί πιό φαντα-στική, μιά ἀγορά ἀπό τήν ὁποία αὐτοίοἱ ἄνθρωποι ἐξαρτῶνται, ἀπό τήν ὁποίαἐξαρτᾶται ἡ ζωή τους, ἐνῶ ἐκείνη δένἐξαρτᾶται πιά ἀπ᾽ αὐτούς. Βλέπουμεἤδη, τόσο συχνά, ὅτι δέν τούς προσλαμ-βάνουν ποτέ. Καί τότε, ἰδιαίτερα οἱ νέοι,φυτοζωοῦν μέσα σ᾽ ἕνα τεράστιο κενόπού παρουσιάζεται σάν ἐξευτελιστικό

καί γιά τό ὁποῖο θεωροῦνται ὑπεύθυνοιοἱ ἴδιοι. Βλέπουμε πώς ξεκινώντας ἀπόἐκεῖ, ἡ ζωή τούς κακοποιεῖ καί ἡ κοινω-

νία βοηθᾶ στήν κακοποίηση αὐτή. Βλέ-πουμε ὅτι πέρα ἀπό τήν ἐκμετάλλευσητῶν ἀνθρώπων ὑπάρχει κάτι χειρότερο:ἡ ἀπουσία ὁποιασδήποτε ἐκμετάλλευ-σης. Πῶς νά μήν τρέμουν αὐτά τά πλή-θη, πού δέν εἶναι ἐκμεταλλεύσιμα, πού

δέν εἶναι πιά καθόλου ἀπαραίτητα γιάτήν ἐκμετάλλευση;...» Ἑπομένως, σάν ἠχώ, καί πάλι τό

αὐτόν, ἄσχετα μέ τό ἄν μετά τήν πτώσητῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας βρέθη-κε ἀδύναμο καί ἀνίκανο νά τόν διεκδι-

κήσει γιά ἕναν αἰώνα (πρᾶγμα πού ἔχει

συμβεῖ φυσικά καί στό παρελθόν τήνπερίοδο τῆς Αὐτοκρατορίας τῶν Μογ-

γόλων).

ΟΤΑΝ ΕΞΑΓΕΙΣ «ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟΥΣ» ΠΟΛΕΜΟΥΣ,

ΕΙΣΑΓΕΙΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ

τοῦ δασκάλου Δημήτρη Νατσιοῦ


16/24

AP . 104

16

ἐρώτημα: εἶναι χρήσιμο νά ζεῖ κανείς, ἄνδέν εἶναι ἐπικερδής γιά τό κέρδος; Κιαὐτό τό ἐρώτημα ἀποτελεῖ τήν ἠχώ ἑνός

ἄλλου: πρέπει κανείς, ν᾽ «ἀξίζει» νά ζεῖ, γιά νά ἔχει τό δικαίωμα νά ζεῖ; Καί μ᾽αὐτό τό ἐρώτημα ἐκφράζεται ὁ κρυφόςφόβος, ἡ ἀόριστη ἀλλά δικαιολογημένηφρίκη ὅτι, σύντομα, θά θεωρεῖται περιτ-τός ἕνας μεγάλος ἀριθμός ἀνθρώπων ἤκαί ὁ μεγαλύτερος ἀριθμός. Ὄχι πολίτεςδεύτερης κατηγορίας οὔτε κἄν ἀπορρι-πτέοι: περιττοί...Καί κατά συνέπεια ἐπι-ζήμιοι. Καί κατά συνέπεια...». Καί κατάσυνέπεια ὀργισμένοι. Καί κατά συνέπεια

γεμάτοι μίσος. Καί ἄν εἶσαι καί μουσουλ-μάνος, μ᾽ ἕνα Κοράνι πού σοῦ διδάσκειτήν ἀνωτερότητα καί τήν περιφρόνησηκατά τῶν διεφθαρμένων δυτικῶν ἀπί-στων, πολύ εὔκολα, γιά νά ἔχεις καί τό«πνευματικό ἄλλοθι» καί τήν πεποίθησηὅτι πράττεις κάτι ἱερό, ἁρπάζεις τό κα-λάσνικοφ καί ὅποιον πάρει... ὁ ᾽Αλλάχ.

Στήν Γαλλία καί γενικά στήν δυτικήκυρίως Εὐρώπη, ἔφτασε στήν ἐνηλικί-ωση ἡ πρώτη γενιά ὅπου ὁ σεβασμός

γιά τήν γνώση τῶν προγόνων, δέν εἶναιπολιτικά ὀρθός, μιά γενιά πού «διδάχτη-κε» τήν ἐπανάσταση κατά τῶν ἠθικῶναὐθεντιῶν καί ἐξουσιῶν, μιά γενιά πούἀνδρώθηκε μέ τό κρανιοκενές σύνθημα«νά εἶσαι ὁ ἑαυτός σου».

Στήν εἰσβολή μεταναστευτικῶν πλη-θυσμῶν, οἱ ὁποῖοι μεταφέρουν καί τήνπολιτιστική καί ἐθνοφυλετική τουςσκευή, πού δέν εἶναι πάντοτε συμβατήμέ τά ἤθη ἤ καί τό δίκαιο τῆς χώραςὑποδοχῆς –ἐν προκειμένῳ τῆς Γαλλίας–(π.χ. ἡ κλειτοριδεκτομή ἤ ἡ εἰσαγωγήθρησκευτικῶν συμβόλων στό ἀρνησί-θρησκο δημόσιο γαλλικό σχολεῖο ἤ τό

αἴτημα γιά a la carte, πολυπολιτισμικήἐκπαίδευση), οἱ Γάλλοι ἀπάντησαν μέτόν χειρότερο τρόπο: μέσῳ τῶν ἠλιθιο-

γόνων ΜΜΕ καί τῆς ἐκπαίδευσης, καλ-λιέργησαν τό μίσος γιά τό παρελθόν, ποινικοποίησαν τήν παράδοσή τους,

«φτιάχνοντας νεολαία χωρίς μνήμη γεν- νημένη ἀπό τό μηδέν». Καί ὅμως, κατάτό γνωστό ἀξίωμα, «ἡ οὐσιωδέστερη καίσημαντικότερη ἀποστολή τῆς Παιδείας,εἶναι ἡ ἔνταξη τῶν νέων στό παρελθόν».Καί ἀντίθετα ἡ λήθη εἶναι ἡ πέμπτηφάλαγγα στή στρατηγική τῆς ἱστορί-ας.

Οἱ μουσουλμάνοι Γάλλοι, οἱ νέοι πούστρατεύονται στό φανατικό Ἰσλάμ, γεν-

νήθηκαν ἀπό γονεῖς, οἱ ὁποῖοι, λόγῳδουλειᾶς, εἶχαν λίγο ἕως πολύ ἐνταχθεῖστήν γαλλική κοινωνία. Τό θεωροῦσαν«εὐλογία» πού ἄφησαν τίς πάμφτωχεςἐρήμους τῆς Βορείου Ἀφρικῆς καί ἔστη-σαν σπιτικό σέ φιλόξενη, τότε, χώρα.Τά παιδιά τους ὅμως τά ἀνέμενε ἄλλημοίρα. Τά δημόσια σχολεῖα, ἀντί νά χρη-σιμοποιήσουν τό δραστικότερο ὅπλο

ἔνταξης καί ἀφομοίωσης, τήν γαλλικήπαιδεία καί κουλτούρα, ἀφέθηκαν στά

νύχια τῆς παγκοσμιοποιημένης «ἐλίτ–ἀλήτ», καρυκευμένης μέ τόν τίτλο τῆς«ἀριστερᾶς», ἡ ὁποία στό ὄνομα τῆς«κοινῆς κουλτούρας», ἰσοπέδωσε τήνἐκπαίδευση. (Τό μόνο πού διδάσκει μέζῆλο ἡ ἐκπαίδευση εἶναι ἡ ἐξοικείωσημέ τίς νέες τεχνολογίες, τήν ὁποία κά-

ποιοι τιποτολόγοι τήν θεωροῦν ἔνδειξηπεπαιδευμένου πολίτη–μαθητῆ. Ἡ στρα-τολόγηση στίς ὀρδές τοῦ Ἰσλάμ γίνεταιμέσῳ διαδικτύου, ἄν δέν κάνω λάθος). Ἀποτέλεσμα: βαρβαρότητα, ἀνεργία, γκετοποίηση. «Ὁ βάρβαρος δέν εἶναι ὁἄγριος, δέν εἶναι ὁ ἄλλος στόν ὁποῖο ἀρ-

νοῦμαι τήν ἀνθρωπιά, τήν ἀξιοπρέπεια,τό σεβασμό. Βάρβαρος εἶναι αὐτός πούδέν ἐντάσσεται –οὔτε μέ τήν προσχώ-ρηση οὔτε μέ τήν ἀντίδρασή του– στόνπολιτισμό, δηλαδή, στή συνέχεια αὐτοῦ


17/24


17

πού δημιούργησαν ὅσοι προηγήθηκαν.Εἶναι ἀνιστορικός ἐκτός γενιᾶς. Δένἀποτελεῖ καρπό τῆς ὕπαρξης τῶν πατέ-

ρων του, εἶναι μετεωρίτης, γεωγραφικάκαί χρονικά χωρίς βάση», γράφει ἡ Ν.Πολονύ στό περισπούδαστο βιβλίο της«Τά χαμένα παιδιά μας». (ἐκδ. «Πόλις»,σελ. 50).

Ὅλη αὐτή ἡ πολυπολιτισμική σα-πουνόφουσκα πού αἰωροῦνταν τόσα

χρόνια, διαλύεται μέ ὀδυνηρές συνέπει-ες. Οἱ νέοι μουσουλμάνοι Γάλλοι, βρῆκανκαταφύγιο–νόημα ζωῆς στά παραγγέλμα-τα τοῦ Ἰσλάμ. Τό γαλλικό σύστημα ἀπέ-τυχε παταγωδῶς νά τούς...ἐξανθρωπίσει.῞Οταν, ἀντί γιά τόν Πλάτωνα, διδάσκεις«συνταγές μαγειρικῆς» ἤ «ὁδηγίες χρή-σης οἰκιακῶν συσκευῶν»–τέτοιες ἀνοη-σίες περιέχουν καί τά γαλλικά σχολικάἐγχειρίδια– δηλαδή τό «τίποτε», τότε τόκενό τό ἀναπληρώνει κάτι πολύ δελε-αστικό γιά τούς μουσουλμάνους, ἀλλά

φρικῶδες γιά τούς δημογραφικά φθίνο- ντες καί ἐκλεπτυσμένους ἀπό τό ἀπο-κάρωμα τῆς εὐζωίας, εἰρηνόφιλους Γάλ-λους, ὁ Τζιχαντισμός, ἡ μνησικακία καίτό ἐκδικητικό μένος γιά τούς ἀπίστους,τούς ἐχθρούς τοῦ «προφήτη». (Σημειω-τέον: Οἱ γονεῖς τῶν δύο μουσουλμάνων,τούς παρακαλοῦσαν νά παραδοθοῦνστίς γαλλικές ἀρχές. Ἦταν πλέον ἀργά.

Τά παιδιά τους εἶχαν ἄλλο...γονέα, οἱφυσικοί γονεῖς τους παραῆταν Γάλλοι).

Θά πάρουν ἄραγε ἕνα μάθημα οἱ ἡμέ-τερες «μαϊμοῦδες», ὅλη αὐτή ἡ νεοταξι-κή σαχλαμάρα, πού τό μόνο πού ἔκανετά τελευταῖα χρόνια εἶναι νά ἀντιγράφειτά φράγκικα ἐκπαιδευτικά συστήματα–

νοσήματα; Ὅ,τι γυάλιζε στόν κάθε ἡμι-μαθῆ Γραικύλο, τά λύματα τῶν δυτικῶν,

τό «ἔριχνε» μές στήν Ἐκπαίδευση βαφτί-ζοντάς το, μέ τά εὔηχα καί ἠχηρά φλη-

ναφήματα, μεταρρύθμιση, ἀνακαίνιση,

ἀναπτέρωση ἤ ΝΕΟ ΣΧΟΛΕΙΟ.Τούτη τήν στιγμή τό ἑλληνικό δη-μόσιο σχολεῖο ἀκολουθεῖ τήν ὀλέθρια γαλλική συνταγή. Γελειοποιεῖ τήν ἐθνι-κή μας ταυτότητα, διασύρει τήν ἱστορίαμας, ἀποκρύπτει θυσίες καί ἡρωϊσμούς,ἐξωραΐζει ἐγκλήματα καί Γενοκτονί-ες, (τώρα τίς ἀρνεῖται), λυμαίνεται τήν

γλῶσσα μας, περιφρονεῖ τούς σπουδαί-ους λογοτέχνες μας, προβάλλει τήν ἀση-μαντότητα, μ᾽ ἕνα λόγο κακουργεῖ ἐναν-τίον τοῦ ἔθνους. Τό σόκ τῆς λαθρομε-τανάστευσης ἔδωσε τήν χαριστική βολήστό ἡμιθανές... πτῶμα τῆς ἐθνικῆς μαςΠαιδεία

ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΤΕΥΧΟΣ 104 -2015.pdf

Documents

Transcript of ΠΑΡΑΚΑΤΑΘΗΚΗ ΤΕΥΧΟΣ 104 -2015.pdf