ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΤΕΥΧΟΣ ΜΑΙΟΥ 2015

Οἱ γεωργοί καί ἡ ἄμπελος. Μικρογραφία εἰκονογραφημένου χειρογράφου, 11ος αἰ. μ.Χ., Ἐθνική Βιβλιοθήκη Παρισίων. Τεῦχος 14 ο - Μάϊος 2015 Νοητικές διαδρομές στόν χῶρο τῆς πίστης Δρόμος δέν ὑπάρχει... τόν δρόμο τόν ἀνοίγουμε... προχωρώντας καί συγχωρώντας... ierosnaosagiastriadospetroupoleos.blogspot.gr - agiatriadapetroupoleos.gr - facebook: agiatriadapetroupolis Μηνιαῖο φυλλάδιο τοῦ Ἱ.Ν. Ἁγίας Τριάδος Πετρουπόλεως | Σουλίου 167 - Τηλ.: 210 5013108 | Ὁ Χριστὸς σαρκώθηκε, περπά- τησε στὴν γῆ, σταυρώθηκε, πέθανε καὶ ἀναστήθηκε, γιὰ νὰ σώσει τὸν κόσμο συνηθίζουμε νὰ λέμε. «Σταυρωθέντα τὲ ὑπὲρ ὑμῶν». Γιατί ὅμως χρειαζόταν αὐτό; Τί ση- μασία ἔχει τό: «ὑπὲρ ὑμῶν»; Ποιοὶ ἀκριβῶς εἴμαστε «ὑμεῖς» πού γιὰ τὴν σωτηρία μας πεθαίνει ὁ Θεός; Καὶ ἀπὸ τί ἔπρεπε νὰ μᾶς σώσει; Ὅταν ὁ Αἰσχύλος στὸν Προμηθέα Δεσμώτη «προφητεύει» διὰ στόματος Ἑρμῆ ὅτι: «Σ’ αὐτὰ τὰ βάσανά σου τέρμα κανένα νὰ μὴν περιμένεις πρὶν νὰ φανεῖ καὶ νὰ θελήσει κάποιος ἀπ’ τοὺς θεοὺς νὰ πάρει τὰ βάσανά σου ἐπάνω του καὶ νὰ πάει στὸν σκο- τεινὸ Ἅδη στὰ σκοτεινιασμένα βάθη τοῦ Ταρτάρου» οἱ θεατὲς ξέρουν καλὰ ὅτι τὰ θεία πάθη τοῦ Προμηθέα εἶναι καὶ ἀνθρώπινα πάθη. Εἶναι ἡ τιμωρία ἀπὸ τὸν Δία γιατί ὁ Τιτάνας Προμη- θέας ἔδωσε στοὺς ἀνθρώπους τὴν γνώση καὶ ἔκλεψε γιὰ χάρη τους τὴν φωτιά. Διότι πάντα ὁ ἄνθρωπος εἶχε συνείδηση βασάνων καὶ τιμωρίας, τὰ ὁποῖα προέρχονται ἀπὸ τὴν ἀνυπα- κοὴ πρὸς τὸν Θεὸ – Πατέρα, καὶ αὐτὴ ἡ συνείδηση δὲν ἀποτυπώθηκε μόνο ἀπὸ τοὺς Ἑβραίους προφῆτες ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὴν φιλοσοφικὴ καὶ ποιητικὴ σκέψη τῶν Ἑλλήνων. Τί ὅμως πιστεύ- ουμε ἐμεῖς οἱ Χριστιανοὶ γὶ αὐτὴν τὴν «τιμωρία»; Στὸ βιβλίο τῆς Γενέσεως, ὁ Κύρι- ος ἀναφέρει ρητὰ στὸν Ἀδάμ: «ἀπὸ παντὸς ξύλου τοῦ ἐν τῷ παραδείσω βρώσει φαγῆ, ἀπὸ δὲ τοῦ ξύλου τοῦ γινώσκειν καλὸν καὶ πονηρόν, οὐ φάγεσθε ἀπ’ αὐτοῦ· ἢ δ’ ἂν ἡμέρα φάγητε ἀπ’ αὐτοῦ, θανάτῳ ἀποθα- νεῖσθε». Ἡ βρώση ἀπὸ τὸ ξύλο τῆς γνώσης τοῦ καλοῦ καὶ τοῦ κακοῦ, ἡ παράβαση τῆς ἐντολῆς τοῦ «οὐ φά- γεσθε», εἶναι κατὰ τὶς γραφὲς αἰτία τῶν ἀνθρωπίνων δεινῶν, τὸ λεγόμενο Προπατορικὸ Ἁμάρτημα. Ἀπὸ τότε ὁ ἄνδρας κερδίζει τὸ ψωμί του μὲ τὸν ἱδρώτα του καὶ ἡ γυναίκα γεννᾶ μὲ πόνους τὰ παιδιά της. Ὅμως δὲν χά- νουν τὶς ἰδιότητες τῆς φύσης τους, δηλαδὴ τὸ «κατ’ εἰκόναν» καὶ τὸ «καθ’ ὁμοίωσιν». Ὁ ἄνθρωπος, ὁ κατ’ εἰκόνα Θεοῦ πλασμένος, ἔχει τὸ αὐτεξούσιο, δηλαδὴ ἐλεύθερη βούληση ὅπως μᾶς λέει ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός: «κατ’ εἰκόνα τὸ νοερὸν δηλεῖ καὶ τὸ αὐτεξούσιον» καὶ μπορεῖ νὰ ἐπιλέξει ἐλεύθερα. Νὰ στραφεῖ δηλαδὴ πρὸς ἐκεῖ ποὺ θέλει ἀξιοποιώντας τὰ χαρί- σματα τῆς φύσης του, νὰ ἐκπληρώσει τὸν σκοπὸ τῆς δημιουργίας του, ὥστε, μέσα ἀπὸ τὴν σχέση του μὲ τὸν Θεό, διὰ τῶν ἀκτίστων Θείων ἐνεργειῶν, νὰ θεωθεῖ καὶ ὁ ἴδιος, δηλαδὴ νὰ γίνει κατὰ Χάριν Θεὸς πορευόμενος πρὸς τὸ καθ’ ὁμοίωσιν ἢ νὰ πεθάνει πνευματικὰ πορευόμενος πρὸς τὴν ἁμαρτία, δηλαδὴ τὴν αἰωνιότητα χωρὶς Θεό. Διότι ποιὸς ἄλλος νὰ εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώ- που; Γιατί νὰ μᾶς ἔπλασε ὁ Θεὸς πού τὸν ἀποκαλοῦμε Πατέρα; Ἁπλῶς γιὰ νὰ περνᾶμε ἀπὸ αὐτὸν τὸν βίο καὶ νὰ πεθαίνουμε; Ποιὸς εἶναι ὁ σκοπὸς τῆς δημιουργίας μας ἂν ὄχι αὐτὴ ἡ χαρὰ τῆς κοινωνίας καὶ τῆς ἕνωσης μὲ τὸν Θεό; Μᾶς ἔπλασε ὁ Θεὸς ἐλεύθερους μὲ δυνατότητα γιὰ τὸ καλὸ καὶ τὸ κακό. Καὶ μᾶς τὸ καθόρισε αὐτὸ τὸ «κακό». Νὰ μὴν φᾶμε ἀπὸ ἕνα δέ- ντρο ζήτησε, ὡς ἔνδειξη ἀγάπης καὶ ὑπακοῆς στὸ θέλημά Του. Γιατί θὰ πεθάνουμε ἂν φᾶμε, μᾶς εἶπε. Ὅμως ὁ ἄνθρωπος ἀγνόησε τὴν ἐντολή, ἔπρα- ξε τὴν πρώτη ἁμαρτία, παράκουσε τὸ «οὐ φάγεσθε», γιὰ νὰ γίνει Θεὸς ὅπως τοῦ ὑποσχέθηκε προκλητικὰ ὁ ὄφις. Ἐπιθύμησε νὰ γίνει Θεὸς χωρὶς τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ. Ὁ πλασμένος γιὰ νὰ γίνει Θεὸς ἀπώλεσε διὰ τῆς ἁμαρτίας τὴν πρώτη του φύση, δι- αστράφηκε. Ποιὰ εἶναι αὐτή του ἡ διαστροφή; Μὰ ἡ ἔνδυση τῆς θνητῆς φύσης. Ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸν Θεό, δηλαδὴ ὁ θάνατος. Ὁ ἄνθρωπος μὲ τὸ Προπατορικὸ Ἁμάρτημα καὶ τὴν Πτώση του ἔγινε θνητός, ἔχασε τὴν δυνατότητα ἀθανασίας, μπῆκε στὴν ζωή του ἡ φθορά. Αὐτὴ ἡ φθορὰ εἶναι κληρονομική, γενεὰ πρὸς γενεά, ἀπὸ τοὺς Πρωτόπλαστους ὡς τὴν Δευτέ- ρα Παρουσία. Κάθε ἄνθρωπος ποὺ γεννιέται κληρονομεῖ τὴν θνητὴ φύση τῶν προγόνων του, κληρονομεῖ τὸν θάνατο. Αὐτὸ ποὺ ὀνομάζει ὁ Ἀπό- στολος Παῦλος «ἔσχατο ἐχθρό». Ἀπὸ αὐτὸ τὸν ἐχθρὸ ἦρθε νὰ σώσει τὸν ἄνθρωπο ὁ Χριστός. Ἦρθε στὴν γῆ ὡς ἄνθρωπος, ντύθηκε τὴν ἀνθρώπινή μας φύση καὶ πέθανε γι’ αὐτήν, γιὰ ὅλους τούς ἀνθρώπους, γιὰ νὰ μᾶς χαρίσει τὴν ἀθανασία καὶ τὴν κατὰ Χάριν Θεότητα. Γι’ αὐτὸ γεννήθηκε καὶ γι’ αὐτὸ πέθανε ὁ Θεός, γιὰ νὰ ζήσουμε ἐμεῖς. Γιὰ νὰ μᾶς ἀναστήσει ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ νὰ μᾶς σώσει ἀπὸ τὸν θάνατο. Γι’ αὐτὴ μας τὴν σωτηρία τὸν παρακαλᾶμε, γι’ αὐτὸ τὸν ἀποκαλοῦμε Σωτήρα μας. Ἡ σωτηρία μας δὲν γίνεται χωρὶς Αὐτόν. Δὲν γίνε- ται χωρὶς τὸν σαρκωμένο καὶ παθόντα καὶ ταφέντα καὶ ἀναστάντα Χριστό. Διότι «Ὁ Θεὸς ἐνηνθρώπησε, ἴνα ἡμεῖς θεοποιηθῶμεν», ὅπως λέγει πολὺ περιεκτικὰ ὁ Μ. Ἀθανάσιος, ἀλλὰ καὶ «Χριστὸς Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας καὶ τοῖς ἐν τοῖς μνήμασι ζωὴν χαρισάμενος.». Ἑλένη Λιντζαροπούλου Θεολόγος Γιατί πέθανε ὁ Θεός; Συντακτική ὁμάδα > Ὁμάδα Νεότητας Ἁγίας Τριάδος Πετρουπόλεως > π. Σπυρίδων Ἀργύρης

ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΤΕΥΧΟΣ ΜΑΙΟΥ 2015

Documents

Transcript of ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ ΤΕΥΧΟΣ ΜΑΙΟΥ 2015