ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΦΤΕΡΑ

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΦΤΕΡΑ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ : ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΔΑΡΛΑΣΗ

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ : ΙΡΙΣ ΣΑΜΑΡΤΖΗ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ : ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

Κάποτε ήταν ένας κάμπος που διέφερε από τους υπόλοιπους. Γιατί ακριβώς στη μέση του υπήρχε ένα μεγάλο, όμορφο, γερό δέντρο. Αυτό το δέντρο ήταν που έκανε εκείνο τον κάμπο ιδιαίτερο. Κι αυτό που έκανε εκείνο το δέντρο ξεχωριστό ήταν η μοναξιά του.

Αυτό το δέντρο είχε πολύ βαθιές ρίζες. Μόνη του συντροφιά ήταν τα σκουληκάκια, οι κάμπιες και ο αέρας που του τραγουδούσε παραμύθια για μέρη μακρινά.

Τα βράδια συντροφιά του κρατούσαν τα αστέρια που του τραγουδούσαν νανουρίσματα.

Ένα ηλιόλουστο πρωινό έκατσε στα κλαδιά του ένα μικρό πουλάκι . Γίνανε φίλοι και το πουλάκι κάθε βράδυ διηγιότανε στο δέντρο αυτά που είχε δει όλη τη μέρα . Έτσι το δέντρο ένιωθε σαν να πετάει. Αυτό γινόταν κάθε βράδυ. Κι έτσι περνούσε ο καιρός. Κι έτσι ο καιρός περνούσε.

Κι ήρθε ο χειμώνας. Τα αποδημητικά πουλιά άρχισαν να φεύγουν. Όμως το δέντρο δεν είδε τον μικρό του φίλο να φεύγει μαζί με τα άλλα πουλιά και ανησύχησε . Μετά από λίγες μέρες το πουλάκι ήρθε στο δέντρο , ήταν χτυπημένο παντού και δεν μπορούσε να πετάξει ώστε να πάει μαζί με τους συντρόφους του. Φοβήθηκε ότι δεν θα μπορέσει να αντέξει τον βαρύ χειμώνα , όμως το δέντρο το καθησύχασε.

Το δέντρο αποφάσισε ότι με την αγάπη του θα μπορούσε να προστατέψει το μικρό πουλάκι. Έτσι το δέντρο έγινε μια ζεστή φωλιά για το μικρό του φίλο. Έβγαλε καρπούς μέσα στο χειμώνα, του τραγουδούσε ιστορίες, κράτησε τα φύλλα του, έλιωνε κάθε νιφάδα που έπεφτε πάνω του και τα βράδια τραγουδούσε νανουρίσματα.

Κι ήρθε η άνοιξη και το πουλάκι κατάφερε να επιβιώσει. Οι σύντροφοι του ξαναγύριζαν. Το πουλί είπε στους φίλους του τι είχε συμβεί και ενθουσιάστηκαν που μπόρεσε και έζησε. Κι έτσι πέρασε ο καιρός. Κι ήρθε ο χειμώνας τα αποδημητικά πουλιά άρχισαν να φεύγουν και μαζί τους ο μικρός μας φίλος .

Πέρασαν πολλοί χειμώνες, πολλά καλοκαίρια. Το πουλάκι μεγάλωσε, έκανε οικογένεια και διηγιόταν όλο και περισσότερες ιστορίες από μέρη μακρινά στο γέρικο πλέον δέντρο. Οι ρίζες του δέντρου δεν ήταν τόσο δυνατές και σε λίγο θα έπεφτε.

Τότε συνέβη ένα θαύμα που μόνο η αληθινή αγάπη θα μπορούσε να κάνει . Αμέτρητα πουλιά εμφανίστηκαν από παντού στον ουρανό και έκατσαν επάνω στα κλαδιά του δέντρου, άρχισαν να του τραγουδούν το πιο γλυκόλαλο τραγούδι.

Και το θαύμα δεν τελείωνε , όλα μαζί τα πουλιά κουνώντας συγχρονισμένα τα φτερά τους σήκωσαν το δέντρο ψηλά στον ουρανό. Το δέντρο πετούσε πραγματικά, ώσπου χάθηκε από τα μάτια των ανθρώπων που δεν πίστευαν αυτό που έβλεπαν.

Αυτό συνέβη πριν από πολλά χρόνια , μια ιστορία που οι άνθρωποι την λένε όταν θέλουν να μιλήσουν για αγάπη και για θαύματα. Από τότε κάθε νεογέννητο το καλωσόριζαν με τα εξής λόγια: <βαθιές ρίζες να ριζώσεις ,δυνατά φτερά για να πετάς>

Σας προτείνω αυτό το βιβλίο γιατί είναι πολύ συγκινητικό και μιλάει για την δύναμη της αγάπης.

Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας.

Αγγελίδη Άννα