Γιάννης Μαγκλής, Γιατί;

Post on 30-Jul-2015

278 views 2 download

Transcript of Γιάννης Μαγκλής, Γιατί;

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΓΚΛΗΣ

Γιατί;

Κάλυμνος 1909-Αθήνα 2006 Ο πατέρας του (άλλοτε κτηματίας στη Μικρασία) ήταν

υποδιευθυντής ελληνοαγγλικής εταιρείας εμπορίας σφουγγαριών

Εργάστηκε και ο ίδιος σε νεανική ηλικία στα σφουγγαράδικα

Στάλθηκε από την εργοδότρια εταιρεία εσωτερικός σε λύκειο της Χάβρης της Γαλλίας για να συμπληρώσει τις γνώσεις του.

Μετά την ολοκλήρωση των εκεί σπουδών του προάχθηκε σε υποδιευθυντή του παρισινού υποκαταστήματος.

Το 1933 πήρε μετάθεση στη γενέτειρά του και λόγω των σκληρών συνθηκών εργασίας προσβλήθηκε από φυματίωση, ασθένεια που εγκαινίασε τις μακρόχρονες περιπέτειες της υγείας του.

Το 1937, κατά τη διάρκεια νέας μετάθεσής του στην Αίγινα, γνωρίστηκε με τον Νίκο Καζαντζάκη.

Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής εντάχθηκε στο Ε.Α.Μ.

Κατά τη διάρκεια του εμφυλίου έφυγε για το βουνό και

μετά την ανακωχή επέστρεψε στην Κάλυμνο, ξαναρχίζοντας να δουλεύει στα σφουγγαράδικα

Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1940 από την Αίγινα, με τη δημοσίευση της συλλογής διηγημάτων Οι κολασμένοι της θάλασσας, για την οποία τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό του περιοδικού Νεοελληνική Λογοτεχνία.

Συνέχισε να γράφει με παραίνεση του Καζαντζάκη, ο οποίος του υπέδειξε και να μεταφράσει στα ελληνικά το γαλλόφωνο έργο του Τόντα Ράμπα.

Μετεμφυλιακά ασχολήθηκε επίσης με το θέατρο.

Την ίδια περίοδο (1948 και μετά) η υγεία του παρουσίασε νέα κάμψη, η οποία τον ταλαιπώρησε για εννιά τουλάχιστον χρόνια και οδήγησε σε δύο επώδυνες χειρουργικές επεμβάσεις στο εξωτερικό.

Τιμήθηκε με το πρώτο κρατικό βραβείο μυθιστορήματος (1958 για το έργο του Τ’ αδέλφια μου οι άνθρωποι και το 1974 για τους Σημαδεμένους),

το δεύτερο κρατικό βραβείο μυθιστορήματος (1956 για το Δεν υπάρχουν αμαρτωλοί),

το χρυσό μετάλλιο σε δύο ευρωπαϊκούς διαγωνισμούς θαλασσινού πεζογραφήματος (1988 για τους Κολασμένους της θάλασσας και 1989 για τους Κοντραμπατζήδες του Αιγαίου),

το Χρυσό Μετάλλιο του Δήμου Καλύμνου (1982) και το Βραβείο της Ακαδημίας Κλασσικής Ποίησης της

Γαλλίας (1983).

Γνωρίσματα του έργου του Το έργο του εντάσσεται στην παράδοση της ελληνικής

ρεαλιστικής ηθογραφίας Επιρροές δέχτηκε από το έργο και τον

ιδεολογικό προσανατολισμό του

Νίκου Καζαντζάκη Απλό ύφος Αμεσότητα στην έκφραση των

συναισθημάτων Αφηγηματική δεινότητα Φροντίδα για τη δημιουργία ηρώων

που αποτελούν ολοκληρωμένες

προσωπικότητες Έμμεσος διδακτισμός Αγωνιστικό πνεύμα

Γιατί;

Ανθρωπιστικό έργο, αντιπολεμικό μήνυμα

Ηχηρή διαμαρτυρία του συγγραφέα απέναντι στον παραλογισμό του πολέμου

Γιατί; Δεν υπάρχουν χρονικοί, τοπικοί, ονοματικοί

δείκτες, δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε το πότε, πού και ανάμεσα σε ποιους συμβαίνουν τα διαδραματιζόμενα γεγονότα.

Σκόπιμη επιλογή του συγγραφέα: σε έναν πόλεμο δεν έχει σημασία ποιος έχει το δίκιο και ποιος το άδικο αλλά ότι οι εμπόλεμοι χάνουν την ανθρωπιά τους και γίνονται εναλλάξ αθώα θύματα και σκληροί θύτες.

Β΄ Παγκόσμιος

Συρία

Συνεχείς ανατροπές Ο νέος στρατιώτης αρχικά προκαλεί τη

συμπάθειά μας, αφού παρουσιάζεται ως θύμα του πολέμου που τον κρατά μακριά από τα αγαπημένα του πρόσωπα και δεν τον αφήνει να απολαύσει την «όμορφη ζωή του ανθρώπου»

Αμέσως μετά όμως προκαλεί την απέχθειά μας, αφού γίνεται σκληρός εκτελεστής ενός συνανθρώπου του.

Στη συνέχεια ο εκτελεστής μετατρέπεται σε τραγικό θύμα, καθώς μετανιώνει φριχτά και συντρίβεται από την πράξη του

Αντιπολεμικό μήνυμα Ο στρατιώτης – θύτης κρατά στην

αγκαλιά του και ζητά συγχώρεση από τον στρατιώτη – θύμα.

Τα ίδια λόγια, οι ίδιες σκέψεις των δύο στρατιωτών: όλοι,

παρά τις αντιθέσεις τους,

έχουν κοινές ανάγκες, αγωνίες,

συναισθήματα, πόνους. Επαναλαμβανόμενη

προσφώνηση: αδερφέ μου

Α΄Παγκόσμιος πόλεμος: στα χαρακώματα

Ο «ναός της ατομικής βόμβας» στη Χιροσίμα: Το μόνο κτίριο που

απέμεινε όρθιο

Πόλεμος στη Συρία

Η αντιπολεμική αυτή φωτογραφία είναι αγνώστου φωτογράφου, μάλλον εποχής Α”

Παγκοσμίου”.

ΑπώλειαΑπουσία