Κάποιος πιστός είδε ένα όνειρο.

• Είδε ότι βάδιζε σε μια ακρογιαλιά μαζί με το Χριστό. Στο βάθος του ορίζοντα σαν αστραπή παρουσιάζονταν γεγονότα της ζωής του.

• Τα γεγονότα αυτά διαδέχονταν το ένα το

άλλο κι αυτός πρόσεξε ότι για κάθε σκηνή υπήρχαν δυο

σειρές από πατημασιές στην

άμμο. Η μια ήταν η δική του και η άλλη

του Κυρίου.

• Όταν παρουσιάστηκε και η τελευταία σκηνή της ζωής του , έστρεψε το κεφάλι του και κοίταξε όλες τις πατημασιές στην άμμο. Πρόσεξε ότι πολλές φορές στη ζωή του υπήρχε μόνο μια σειρά από πατημασιές. Και μάλιστα ότι αυτό συνέβαινε στις πιο δύσκολες καταστάσεις της ζωής του.

• Στράφηκε στον Κύριο και του είπε: «Κύριε, είπες ότι από τη στιγμή που θα σε ακολουθούσα, εσύ θα ήσουν πάντα και συνεχώς πλάι μου. Δεν μπορώ να καταλάβω! Γιατί τις στιγμές που σε χρειαζόμουν περισσότερο, με άφηνες μόνο μου;»

• «Παιδί μου, του απάντησε ο Ιησούς σε αγαπώ τόσο πολύ που ποτέ δε θα σε άφηνα ούτε θα σε εγκατέλειπα. Ο λόγος που στη διάρκεια των πιο δύσκολων στιγμών της ζωής σου είδες μόνο μια σειρά από πατημασιές στην άμμο, είναι γιατί σε μετέφερα μέσα στην αγκαλιά μου.»