ΜΑΡΙΛΙΑ ΠΕΠΠΑ

ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

. 

Ανθρωπότητα και Άνθρωποςμια διαρκής σχέση επιβίωσης & οργάνωσης

Το περιβάλλον έπαιξε καθοριστικό ρόλο

στην ανθρωπογένεση & στη διαμόρφωση κοινωνιών

ανθρώπου. Ο άνθρωπος άντλησε

ερεθίσματα μέσα από τον αγώνα επιβίωσης στο

περιβάλλον,• την παρακολούθηση της

φύσης,• την παρακολούθηση άλλων

οργανισμών. 

ΕΞΕΛΙΚΤΙΚΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣΗ θεωρία του Δαρβίνου έχει ευρεία αποδοχή.

Αντίθετα αυτή του Τεγιάρντε Σαρντέν αναδεικνύει μια ενδελέχεια. 

Ο ανθρωποκεντρικός χαρακτήρας τηςαντανακλά την τάση του ανθρώπου να θεωρεί τον εαυτό του επίκεντρο & να διαμορφώνει το περιβάλλον μέσα από τη

δυναμική του.

ΣΥΝΕΠΩΣη δεύτερη θεωρία είναι πολύ πιο αρμονική με τις ανάγκες του σύγχρονου ανθρώπου να διαμορφώσει μια πιο συμβιωτική σχέση/ σχέση συμπάθειας με

το περιβάλλον,

τα έμβια όντα & τη φύση.

Το ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ

είναι οι φάσεις μέσα από τις οποίες ο άνθρωπος ένιωσε και διαμόρφωσε τη σχέση του με το περιβάλλον.

ΠΡΩΤΗ ΦΑΣΗΗ φάση του κυνηγού, μια

πανάρχαια φάση που συνδεόταν με τις διατροφικές ανάγκες του ανθρώπου.Σε αυτήν ο άνθρωπος προσπάθησε να συλλάβει τα θηράματά του ως τροφή & να τα τιμήσει μέσα από την αναπαράστασή τους.

Άρχισε να γεννιέται μια ειδωλοποίηση που πήρε μια καλλιτεχνική διάσταση.  Αυτές τις καλλιτεχνικές διαστάσεις μπορούμε να τις δούμε από τα σπήλαια της Άλτα Μίρα μέχρι και τις πιο σύγχρονες ζωγραφικές αναπαραστάσεις.

Στο πέρασμα του χρόνου μορφές ζωής όπως το Δελφίνι, απέκτησαν μορφή θεοποίησης.

Στην πρώτη φάση της σχέσης του ανθρώπου με το θήραμα φαίνεται ότι ο άνθρωπος επεδίωκε τη συμφωνία του θηράματος.Η σχέση αυτή φαίνεται πολύ πιο αρμονική από τη σημερινή.

Αναζητούσε κάτι που του ήταν απολύτως αναγκαίο, την τροφή, και έτσι έβλεπε με έναν σεβασμό το θήραμα, αλλά ταυτόχρονα αυτός ο σεβασμός δεν αντανακλούσε στη μοίρα του θηράματος, με την κατεργασία του ως τροφή.

ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΑΣΗ

Η φάση της καλλιέργειας της γης, η γεωργία, μέσα από τις τεχνικές καλλιέργειας της γης άφησε τα δικά της ίχνη. Θεότητες επινοούνται, αναπτύσσονται νέα ήθη και έθιμα, νέες παραδόσεις, νέος τρόπος ζωής.

Ο άνθρωπος τότε άρχισε την περιβαλλοντική κατάδυσή του.Τώρα καλείται να αρχίσει την περιβαλλοντική ανάδυση της οικονομίας και του πολιτισμού με στρατηγικές και πρακτικές οικολογικής αειφορίας.

ΤΡΙΤΗ ΦΑΣΗ

Ο άνθρωπος στρέφεται στις ορυκτές μορφές  που είναι σπάνιες.

Αυτές του γεννούν μια αίσθηση μαγείας όπως ο χρυσός & το ασήμι.Αυτά που έμαθε να εκτιμά ως μέταλλα μέσα από την κατασκευή των εργαλείων, τώρα τα εκτιμάει ως αξίες.

ΣΗΜΕΡΑ

Ο άνθρωπος παρακολούθησε, διαφοροποίησε & αναπαρήγαγε περιβαλλοντικά μοντέλα για τη διαμόρφωση του οικείου περιβάλλοντος.Αντέδρασε ανταγωνιστικά στο περιβάλλον σε μια διαφοροποίησή του από αυτό.

Διαχώρισε τον εαυτό του από αυτό. 

Λειτούργησε αντίρροπα απέναντι στο φόβο και την ισχύ που του ενέπνεε το περιβάλλον. Η σκέψη του έδρασε κάτω από ένα διαρκές & ναρκισσιστικό σύμπλεγμα κατωτερότητας επιδιδόμενη σε φαντασιακές αναπτύξεις.

Η φύση υποτάχθηκε από τον άνθρωπο μέσα από τη σκέψη. Αυτή εξέφρασε την ανταγωνιστικότητα του ανθρώπου απέναντι στο φυσικό περιβάλλον. Όλη η ιστορία είναι ένας δρόμος επικράτησης του ανθρώπου απέναντι στο φυσικό περιβάλλον, ένας δρόμος κατάκτησης, που λειτούργησε σαν μοντέλο για την αλλοτρίωση της φύσης από τον άνθρωπο και τη τεχνική του.

Με αυτή την έννοια το περιβάλλον μέχρι και τον 20ο αιώνα είχε πολύ περιορισμένη αξία στον άνθρωπο. Ενέπνεε λίγο πραγματικό σεβασμό & ελάχιστη αίσθηση αμοιβαιότητας παρά το γεγονός ότι ο άνθρωπος μέχρι τον 19ο αι. σε πολλά γεωγραφικά πεδία ανάπτυξης των κοινωνιών του παρέμεινε όμηρος των φραγμών και των εμποδίων που έθεταν σ’ αυτόν οι φυσικές συνθήκες.

ΠΗΓΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΗΣΗΣ

http://www.solon.org.gr/index.php/politismos-oikologia-anthropologia

THANKS FOR

WATCHING