Συναισθηματική Αγωγή2ο μέρος

<<Νοιάζομαι για μένα και για τους άλλους>>

Δραστηριότητες στην τάξηΔ1'

Δασκάλα: Κελεπούρη Μαρία21ο Δημοτικό σχολείο Αθηνών

ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ

ΑΠΟΔΟΧΗ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

Η ενσυναίσθηση αποτελεί έναν πολύ σημαντικό παράγοντα στην συναισθηματική ανάπτυξη, ενώ έχει αποδειχθεί πως τα παιδιά από την προσχολική κιόλας ηλικία,είναι ικανά να δείξουν ευαισθησία απέναντι στους άλλους.  Για "να βιώσουμε τα συναισθήματα του άλλου", δεν χρειάζονται πολλά. Με ένα απλό άγγιγμα, με μία κίνηση του κεφαλιού, με ένα χάδι, με μια γλυκιά κουβέντα ή ακόμη, και με την απόλυτη σιωπή μπορεί να επιτευχθεί η ενσυναίσθηση.

Η αφόρμηση έγινε με την παρακολούθηση της ταινίας μικρού μήκους : “ Άπλωσε το χέρι.”(7ο Δημοτικό Σχολείο Πρέβεζας)Τα παιδιά σχολίασαν τις καταστάσεις που παρουσιάζονται στο βίντεο, κατέθεσαν τα συναισθήματά τους, τις σκέψεις τους, τις προτάσεις τους για την αντιμετώπιση ανάλογων καταστάσεων και κάποιες σχετικές τους εμπειρίες.Εξέφρασαν το συμπέρασμά τους ότι είναι πολύ σημαντικό να μπορεί και να επιδιώκει ο καθένας μας να μπαίνει στη θέση κάποιου άλλου και να κατανοεί τα συναισθήματά του.

Στη συνέχεια δραματοποιήσαμε μικρές ιστορίες αληθινές και φανταστικές, εμπνευσμένες από την καθημερινότητά τους , τη σχολική και εξωσχολική τους ζωή.

Μέσα από τις εναλλαγές των ρόλων ,τα παιδιά συνειδητοποίησαν πόσο εύκολο είναι να πληγωθεί κάποιος από άστοχες ενέργειες και φράσεις αλλά και πόσο απλό να αισθανθεί χαρούμενος ,με την αποδοχή και φιλική προσέγγιση .Έτσι, ασκήθηκαν συνειδητά στην ενσυναίσθηση.

Σκεφτήκαμε να αποδώσουμε και εικαστικά τη δράση μας.

Ζωγραφίσαμε μια μεγάλη καρδιά και τη γεμίσαμε χρώματα, θερμά και ψυχρά, σε αντιστοιχία με τα συναισθήματα που όλοι μπορούμε να νιώσουμε. Θετικά κι αρνητικά.

Ακολούθησε μια “εικονική κακοποίηση” της χάρτινης καρδιάς. Προφέροντας λόγια που

πληγώνουν, άρχισαν να σκίζουν τμήματα της καρδιάς ώσπου έμεινε η μισή.

Κατόπιν , άρχισε η “ επούλωση των πληγών”:Με κάθε γλυκοκουβέντα, λόγια παρηγοριάς, αποδοχής, αγάπης, ένα ένα κομματάκι επέστρεφε στο σώμα της καρδιάς, ώσπου συναρμολογήθηκε σχεδόν ολόκληρη.Διαπιστώσαμε πως δεν απέκτησε εντελώς την αρχική της μορφή. Τα λόγια μπορούν να πληγώσουν . Μπορούν να γιατρέψουν, όμως αφήνουν σημάδια.

Επικεντρωθήκαμε στη θετική συμπεριφορά και στα λόγια αποδοχής και αγάπης.

Τα γράψαμε και τα χωρέσαμε σε ένα μεγάλο βάζο , το “Γλυκοβαζάκι της Αλληλεγγύης”.

Αποφασίσαμε να το συμβουλευόμαστε συχνά, ώστε να μην ξεχνάμε πόσο απλό είναι να κάνουμε τους άλλους χαρούμενους.