Εργασία στο μάθημα των Θρησκευτικών

Μαρκοπούλου ΔέσποιναΜηνάς Νίκος

Β Γενικού Λυκείου Ιάσμου

Σχολικό έτος 2011-2012

Χριστιανισμός

► Είναι η θρησκεία που ιδρύθηκε από τον Ιησού Χριστό, στην οποία οι οπαδοί εστιάζουν την προσοχή τους και έχουν ως κοινό σημείο αναφοράς το πρόσωπο του Ιησού Χριστού.

Αποτελείται από:

► την Καθολική Εκκλησία

► την Ορθόδοξη Εκκλησία

► Προτεσταντικές Εκκλησίες

Ο Χριστιανισμός μπορεί να εξεταστεί από πολλές απόψεις: 1. Ως μονοθεϊστική θρησκεία, ο Χριστιανισμός

δέχεται μόνο ένα Θεό όπως αυτή φαίνεται από τα βιβλία της Καινής Διαθήκης.

2. Ως θρησκεία «εξ αποκαλύψεως» γίνεται η αποκάλυψη του τριαδικού μυστηρίου από το Θεό (Πατήρ, Υιός, Άγιο Πνεύμα).

3. Ως θρησκεία σωτηρίας διότι: η λέξη «Χριστός» που είναι αντίστοιχη με την εβραϊκή λέξη «Μεσσίας» εκφράζει το γεγονός της σάρκωσης του Θεού για χάρη της σωτηρίας του ανθρώπου από το κακό και το θάνατο.

Αγία Γραφή

■ Παλαιά Διαθήκη: αποτελείται από 49 βιβλία διαφόρων συγγραφέων που γράφτηκαν περίπου από τον 15ο αι. π.Χ μέχρι και τον 1ο αι. π.Χ

■ Καινή Διαθήκη: αποτελείται από 27 βιβλία, εκ των οποίων τα τέσσερα ονομάζονται «Ευαγγέλια» (από το Ευάγγελος = άγγελος καλών ειδήσεων), επειδή εστιάζονται στο χαρμόσυνο κατά τους χριστιανούς μήνυμα της ενανθρώπησης του ίδιου του θεού.

ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ Είναι η παλαιότερη από τις δύο συλλογές

βιβλίων που συνθέτουν την Αγία Γραφή, στην οποία αναφέρεται η αποκάλυψη του Θεού και η συνδιαλλαγή του με τους Ισραηλίτες με στόχο την ευλογία του έθνους τους πρώτα και ύστερα ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Τα βιβλία της αποτελούσαν σπάνιες Ιερές Γραφές που χρησιμοποιήθηκαν από τους αποστόλους, τον Χριστό και φυσικά την πρωτοχριστιανική κοινότητα.

ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ Αποτελεί το 2ο μέρος της Αγίας Γραφής. Γράφτηκε από πολλούς

συντάκτες, η χρονική περίοδος εγγραφής της κράτησε περίπου πενήντα χρόνια και τα περισσότερα από τα βιβλία της γράφτηκαν στα ελληνικά. Έτσι, μπορούμε να πούμε πως είναι στην ουσία η συγκέντρωση των κειμένων σε ένα σώμα, μετά το θάνατο και την ανάσταση του Χριστού, που στόχο είχε την διάδοση του χριστιανισμού.

Η Καινή Διαθήκη αποτελείται από τέσσερα είδη βιβλίων:

● Τα τέσσερα Ευαγγέλια: (1. κατά Ματθαίον, 2. κατά Μάρκον, 3. κατά Λουκάν, 4. κατά Ιωάννην).

● Οι πράξεις των Αποστόλων: (6. προς Ρωμαίους, 7. προς Κορινθίους Α, 8. προς Κορινθίους Β, 9. προς Γαλατάς, 10. προς Εφεσίους, 11. προς Φιλιππησίους, 12. προς Κολοσσαείς, 13. προς Θεσσαλονικείς Α, 14. προς Θεσσαλονικείς Β, 15. προς Τιμόθεον Α, 16. προς Τιμόθεον Β, 17. προς Τίτον, 18. προς Φιλήμονα, 19. προς Εβραίους).

● Οι καθολικές επιστολές: (20. Ιακώβου, 21. Πέτρου Α, 22. Πέτρου Β, 23. Ιωάννου Α, 24. Ιωάννου Β, 25. Ιωάννου Γ, 26. Ιούδα).

● Η Αποκάλυψη του Ιωάννου

Η Παλαιά Η Καινή Διαθήκη Διαθήκη

Ευαγγέλιο

Οι συγγραφείς των ευαγγελίων είναι 4 (Ιωάννης, Λουκάς, Μάρκος, Ματθαίος).

● Οι ευαγγελιστές Ιωάννης και Ματθαίος ισχυρίζονται πως ήταν αυτόπτες μάρτυρες των όσων γράφουν, καθώς ήταν μαθητές του Ιησού.

● Ενώ, ο Μάρκος ήταν συνοδός του Αποστόλου Πέτρου και ο Λουκάς συνοδός του Αποστόλου Παύλου.

Κανόνας Κανόνας στη θρησκεία των Χριστιανών,

ονομάζονται τα ιερά κείμενα που περιέχουν αυθεντική αποστολική παράδοση και πίστη. Όσα βιβλία εξαιρέθηκαν από τον Κανόνα, ονομάστηκαν Απόκρυφα.

Η ονομασία αυτή, προήλθε από κύκλους που θεωρούσαν τα βιβλία αυτά σημαντικά, και δήλωνε τα βιβλία που ήταν προφυλαγμένα, από την κοινή χρήση εξαιτίας του βάθους των νοημάτων τους που δεν μπορούσε να συλλάβει ο απλός αναγνώστης.

Σχέση με τις άλλες θρησκείες Σύμφωνα με τον διαχωρισμό των θρησκειών με βάση την

αντίληψη που έχουν για την έννοια του χρόνου, διακρίνουμε:■ α) Τις Θρησκείες του Αιωνίου Νόμου του Κόσμου ή Ανατολικές Θρησκείες ■ β) Τις Θρησκείες της Ιστορικής Αποκαλύψεως του Θεού ή Αβρααμικές Θρησκείες.

Για τις θρησκείες του «Αιωνίου Νόμου του Κόσμου», ο κόσμος είναι αιώνιος, χωρίς αρχή ή τέλος και ανανεώνεται ασταμάτητα ακολουθώντας μια διαδοχική εναλλαγή από εμφανίσεις και εξαφανίσεις. Εδώ ανήκουν οι θρησκείες του Ινδουισμού, Βουδισμού, Κομφουκιανισμού, Ταοϊσμού. Ο Χριστιανισμός, είναι μία από τις τρεις θρησκείες της «Ιστορικής Αποκαλύψεως του Θεού» οι οποίες είναι ταυτόχρονα και μονοθεϊστικές. Οι άλλες δύο είναι ο Ιουδαϊσμός και ο Ισλαμισμός. Στην πραγματικότητα, η πίστη στον ένα και μοναδικό θεό καθώς και η εβραϊκή αντίληψη περί χρόνου κινούμενου σε γραμμική πορεία, πέρασαν από τον Ιουδαϊσμό στον Χριστιανισμό και κατόπιν στον Ισλαμισμό. Για τις θρησκείες αυτές, σε πρώτο πλάνο είναι πάντα η ιστορία.

Μονοθεϊστικές Θρησκείες

Ο Χριστιανισμός θεωρεί πως ο Μεσσίας για τον οποίο μίλησαν στο παρελθόν οι προφήτες που υπάρχουν και στον Ιουδαϊσμό, ενσαρκώνεται στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού τον οποίο θεωρούν θεάνθρωπο. Επιπλέον, ο Χριστιανισμός πρεσβεύει δύο παρουσίες του Μεσσία. Την Πρώτη Παρουσία με την Ενσάρκωση και την Ανάσταση, που κατά τα πιστεύω των Χριστιανών ήδη πραγματοποιήθηκαν, και τη Δευτέρα Παρουσία την οποία θα ακολουθήσει η Κρίση της ανθρωπότητας και η αιώνια Βασιλεία του Θεού.

Οι δύο άλλοι μονοθεϊσμοί, δέχονται μία μόνο παρουσία του Μεσσία που θα γίνει στο μέλλον, στα έσχατα της ιστορίας. Όσο για τον Ισλαμισμό, αναγνωρίζει τον Ιησού ως προφήτη, αλλά μένει αδιάφορος για τις έννοιες της Τριάδας και της Ενσάρκωσης, που αποτελούν βασικά στοιχεία της χριστιανικής αποκάλυψης.

ΙΣΤΟΡΙΑΑπό τους αρχαίους χρόνους ως και σήμερα, η χώρα στην οποία γεννήθηκε, έζησε και δίδαξε το κεντρικό πρόσωπο του χριστιανισμού, Ιησούς Χριστός, ονομάζεται Παλαιστίνη. Σύμφωνα με τα ιερά κείμενα, ο Ιησούς Χριστός γεννήθηκε στη Βηθλεέμ, ενώ έζησε και μεγάλωσε στο χωριό Ναζαρέτ, περιοχή στην οποία σήμερα βρίσκεται η ομώνυμη πόλη, 140 χιλιόμετρα βόρεια τής Ιερουσαλήμ. Ήταν Εβραϊκής καταγωγής και κήρυξε το μήνυμα του στην ευρύτερη περιοχή της Γαλιλαίας, που μαζί με την Ιουδαία, υπήρξε το θέατρο της δράσης του (Ναζαρέτ, Κανά, Τιβεριάδα, Καπερναούμ κ.λπ.).

Σε μια εποχή που σύμφωνα με τις αρχαίες εσχατολογικές προσδοκίες για την έλευση του Μεσσία, ο λαός του Ισραήλ ήλπιζε πως στη δουλεία του υπό τη Ρώμη θα έβαζε τέλος κάποια θεία επέμβαση. Ο Ιησούς Χριστός δίδασκε τους οπαδούς του να αγαπούν το Θεό με όλο τους το είναι και να νοιάζονται για τους συνανθρώπους τους όπως ακριβώς για τους εαυτούς τους. Το όνομα «Χριστός», είναι η μετάφραση στα ελληνικά της εβραϊκής λέξης «Μασιάχ», που σημαίνει Μεσσίας και έχει συνδεθεί με το «Ιησούς» δηλ. αυτός που έχει το χρίσμα, ο εκλεκτός τού θεού, ο κεχρισμένος. Οι μαθητές του πάντως, τον αναγνώριζαν ως τον αναμενόμενο Μεσσία, τον Χριστό.

Οι πρώτοι οπαδοί του Ιησού από τη Ναζαρέτ δεν ονόμαζαν τους εαυτούς τους Χριστιανούς ενώ οι Ιουδαίοι τους έλεγαν Ναζωραίους. Αυτό άλλαξε σύντομα και στην πόλη Αντιόχεια της Συρίας που υπήρξε ένα από τα πρώτα κέντρα του Χριστιανισμού, οι οπαδοί του Χριστού ονομάστηκαν για πρώτη φορά «Χριστιανοί». Στα ίδια τα Ευαγγέλια δεν φαίνεται ότι οι οπαδοί του Ιησού ήταν τόσο θερμοί όσο εκείνος ζούσε και δίδασκε. Μάλιστα μαρτυρείται πως στη δύσκολη στιγμή της σύλληψης του διδασκάλου τους από τους Εβραίους οι μαθητές διασκορπίσθηκαν αρνούμενοι κάθε σχέση μαζί του. Παραδόξως, αυτή η κατάσταση μεταβλήθηκε μετά το μαρτυρικό θάνατο του Ιησού επάνω σε σταυρό.

Καθώς τα Ευαγγέλια αναφέρουν πως ο Ιησούς μετά από τρεις ημέρες αναστήθηκε νικώντας τον θάνατο και εμφανίστηκε αρκετές φορές στους μαθητές του, εκείνοι παρουσιάζονται να αλλάζουν εντελώς συμπεριφορά και να είναι έτοιμοι να θυσιαστούν προκειμένου να κηρύξουν την διδασκαλία και την ανάσταση του Ιησού. Το πνεύμα αυτό φαίνεται να διατηρήθηκε και αργότερα όπου πολλοί χριστιανοί κατά τις μαρτυρίες λατίνων ιστορικών θανατώθηκαν μη δεχόμενοι να αλλάξουν έστω και κατ’ επίφαση τα πιστεύω τους. Γενικά ο Χριστιανισμός δέχεται πως το κέντρο της πίστεώς του είναι η Ανάσταση του Ιησού.

Για τους Χριστιανούς, κάθε διαχωρισμός της ηθικής διδασκαλίας από το υπερφυσικό περιεχόμενο είναι μη αποδεκτός. Ισχυρίζονται πως δεν πρόκειται για ένα ακόμη κοινωνικό κίνημα, αλλά για συνδυασμό ηθικής διδασκαλίας και υπερφυσικών γεγονότων που αναφέρονται στον άνθρωπο συνολικά, κατανοώντας όχι μόνο τα προβλήματα που αυτός αντιμετωπίζει στο κοινωνικό και διαπροσωπικό επίπεδο αλλά και τις οντολογικές ανησυχίες του σε θέματα όπως το πρόβλημα του κακού, η φθορά και ο θάνατος.

Μερικά Θαύματα του Χριστού

Σημαντικές γιορτές Πάσχα: Το Χριστιανικό Πάσχα, ή

ελληνοπρεπώς Λαμπρή, και ειδικότερα η Ανάσταση του Χριστού ή απλώς Ανάσταση, είναι η σπουδαιότερη γιορτή του χριστιανικού εκκλησιαστικού έτους. Γιορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πανσέληνο που ακολουθεί την εαρινή ισημερία της 21ης Μαρτίου μη συμπεριλαμβανομένης, κατά το Ιουλιανό ημερολόγιο στην Ορθόδοξη εκκλησία και κατά το Γρηγοριανό στην Ρωμαιοκαθολική. Γιορτάζεται η ανάσταση του Ιησού Χριστού που πιστεύεται ότι έγινε το 33 μ.Χ.

Με τον όρο Ανάσταση αναφερόμαστε είτε στην εβδομάδα της Ανάστασης μέχρι το Σάββατο της Διακαινησίμου, είτε στην περίοδο των 50 ημερών που ακολουθούν την εορτή της Ανάστασης, όπου και η καλούμενη τελευταία ημέρα (αριθμητικά) Πεντηκοστή.

Χριστούγεννα: Τα Χριστούγεννα (σύνθετη λέξη της δημοτικής Χριστός + γέννα) δηλώνουν την ετήσια χριστιανική εορτή της γέννησης του Χριστού και κατ' επέκταση το σύνολο των εορτών από της Γεννήσεως μέχρι των Θεοφανίων ("Γιορτές των Χριστουγέννων"). Τα Χριστούγεννα γιορτάζονται στις 25 Δεκεμβρίου.Το χρονικό διάστημα που περικλείει τις γιορτές των Χριστουγέννων, Πρωτοχρονιάς και Θεοφανίων, ονομάζεται στη λαογραφία και Δωδεκαήμερο.

Θεοφάνια:Τα Θεοφάνια (ή Θεοφάνεια) είναι μεγάλη ετήσια χριστιανική εορτή της ανάμνησης της Βάπτισης του Ιησού Χριστού στον Ιορδάνη ποταμό από τον Άγιο Ιωάννη τον Βαπτιστή. Εορτάζεται στις 6 Ιανουαρίου και είναι η τρίτη και τελευταία εορτή του Δωδεκαημέρου (εορτών των Χριστουγέννων). Το όνομα προκύπτει από την φανέρωση των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδας που συνέβη σύμφωνα με τρεις σχετικές ευαγγελικές περικοπές. Η εορτή των Θεοφανίων λέγεται επίσης και Επιφάνια και Φώτα (ή Εορτή των Φώτων).Σε αυτή την εορτή γιορτάζουν τα

ονόματα Φωτεινή και Ουρανία.

Οι γιορτές της Παναγίας: 08/09: Το Γενέθλιο της Θεοτόκου21/11: Τα Εισόδια της Θεοτόκου26/12: Η Σύναξη της Θεοτόκου25/03: Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου15/08: Η Κοίμηση της Θεοτόκου

Διαθέσιμοι σύνδεσμοι:

http://www.youtube.com/watch?v=jhDDmUNpQmo → “Χαίρε Μαρία” Αφιέρωμα στην Παναγία.

http://www.youtube.com/watch?v=cBjtM0uDf_4&feature=related → Αφιέρωμα στο Άγιον Όρος.

ΤΕΛΟΣ