P-D James sel DD Layout 1 03/06/2010 2:18 μ.μ. Page 1

Layout 1συγγραφεισ α π ’ ο λ ο τον κοσμο
Θνατος σε ιδιωτικ κλινικ
h
Τεχνσματα και επιθυμες, αστυνομικ μυθιστρημα, 2002
Η αθουσα φνων, αστυνομικ μυθιστρημα, 2006
Θνατος στην Ιερατικ Σχολ, αστυνομικ μυθιστρημα, 2007
Ο φρος, αστυνομικ μυθιστρημα, 2007
Αθο αμα, αστυνομικ μυθιστρημα, 2009
Θνατος σε ιδιωτικ κλινικ, αστυνομικ μυθιστρημα, 2010
P-D James sel_DD_Layout 1 03/06/2010 2:18 μ.μ. Page 4
Π. ΝΤ. ΤΖΕΜΣ
ΤΙΤΛΟΣ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟΥ: P. D. James, The Private Patient
© Copyright P. D. James, 2008 © Copyright για την ελληνικ γλσσα Εκδσεις Καστανιτη Α.Ε.,
Αθνα 2008
τος 1ης κδοσης: 2010
Aπαγορεεται η αναδημοσευση αναπαραγωγ του παρντος ργου στο σνολ του τμημτων του με οποιον - δποτε τρπο, καθς και η μετφραση διασκευ του εκμετλλευσ του με οποιονδποτε τρπο αναπαραγωγς ργου λγου τχνης, σμφωνα με τις διατξεις του ν. 2121/1993 και της Διεθνος Σμβασης Βρνης-Παρισιο, που κυρθηκε με το ν. 100/1975. Επσης απαγορεεται η αναπαραγωγ της στοιχειο θεσας, σελιδοποη σης, εξωφλλου και γενικτερα της λης αισθητικς εμφνισης του βιβλου, με φωτοτυπικς, ηλεκτρονικς οποιεσδποτε λλες μεθδους, σμφωνα με το ρθρο 51 του ν. 2121/1993.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗ Α.Ε. Ζαλγγου 11, 106 78 Αθνα % 210-330.12.08 – 210-330.13.27 FAX: 210-384.24.31 e-mail: [email protected]
www.kastaniotis.com
Π Ε Ρ Ι Ε Χ Ο Μ Ε Ν Α
h
21 Νοεμβρου – 14 Δεκεμβρου: Λονδνο, Ντρσετ
11
15 Δεκεμβρου: Λονδνο, Ντρσετ
Β Ι Β Λ Ι Ο Τ Ρ Ι Α
16-18 Δεκεμβρου: Λονδνο, Ντρσετ, Μντλαντς, Ντρσετ
237
Β Ι Β Λ Ι Ο Τ Ε Σ Σ Ε Ρ Α
19-21 Δεκεμβρου: Λονδνο, Ντρσετ
358
Β Ι Β Λ Ι Ο Π Ε Ν Τ Ε
νοιξη: Ντρσετ, Κιμπριτζ
Το βιβλο αυτ αφιερνεται στον εκδτη Στβεν Πιτζ, σε λους τους φλους μου, παλιος και καινοργιους,
και στους Faber and Faber, για την επτειο των σαρντα ξι χρνων
αδιλειπτης συνεργασας μαζ τους, ως συγγραφας του οκου τους.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ
Το Ντρσετ εναι πασγνωστο για την ιστορα και την ποικιλομορφα των πρ- γων του, μως οι ταξιδιτες αυτς της μορφης περιοχς δεν πρκειται να βρουν το Σβερελ Μνορ ανμεσα σ’ αυτ. Ο πργος και καθετ που συνδε- ται μ’ αυτν καθς και τα θλιβερ γεγοντα που συνβησαν εκε υπρχουν μνο στη φαντασα της συγγραφως και των αναγνωστν της και δεν συνδο - νται με καννα πρσωπο του παρελθντος του παρντος, εν ζω μη.
P. D. JAMES
Β Ι Β Λ Ι Ο Ε Ν Α
2 1 ν ο ε μ β ρ ι ο υ – 1 4 δ ε κ ε μ β ρ ι ο υ
λ ο ν δ ι ν ο , ν τ ο ρ σ ε τ
[ 1 ]
ΣΤΙΣ 21 Νοεμβρου, ημρα που κλεινε τα σαρντα εφτ της χρνια, τρεις εβδομδες και δυο μρες πριν δολοφονηθε, η Ρ- ντα Γκρντουιν πγε στο πρτο της ραντεβο με τον πλαστικ χειρουργ της στη Χρλε Στριτ. Εκε, σε να ιατρεο που δειχνε σχεδιασμνο ειδικ για να εμπνει εμπιστοσνη και να εξαλεφει κθε ανησυχα, πρε την απφαση που μελλε να την οδηγσει, με μαθηματικ ακρβεια, στο θνατ της. Την δια ημρα, λγο αργτερα, θα πγαινε να γευματσει στο ιβι. Η χρονικ συγκυ- ρα των δο ραντεβο ταν τυχαα. Ο κριος Τσντλερ-Πουελ δεν μποροσε να της κλεσει ραντεβο νωρτερα και το ραντεβο στο ιβι, στις δδεκα και σαρντα πντε, με τον Ρμπιν Μπι- τον εχε κανονιστε δυο μνες πριν, μια και θα ταν εκτς πραγ- ματικτητας ποιος φανταζταν πως θα βρισκε τραπζι σ’ αυ- τ το εστιατριο την τελευταα στιγμ. Καμι απ τις δυο αυτς συναντσεις δεν θεωροσε ως εορτασμ γενεθλων. ταν μια λεπτομρεια της ιδιωτικς της ζως για την οποα, πως και για πολλς λλες, δεν κανε ποτ λγο. Δεν πστευε πως ο Ρμπιν ε- χε ανακαλψει πτε εχε τα γενθλι της τι θα δινε σημασα ακμα κι αν το ξερε. Εχε επγνωση πως ταν μια δημοσιογρ- φος ευυπληπτη, ακμα και διακεκριμνη, αλλ δεν περμενε δα και να δει το νομ της στη λστα των Τιμς με τα γενθλια των VIP.
πρεπε να βρσκεται στη Χρλε Στριτ στις ντεκα και τ- ταρτο. Συνθως προτιμοσε να πηγανει πεζ στα ραντεβο της μσα στο Λονδνο, τουλχιστον να κνει περπατντας να μ- 1
1
ρος της διαδρομς. Σμερα μως εχε προτιμσει να κλεσει ταξ για τις δκα και μισ. Η απσταση απ το Στι δεν δικαιολογο- σε τα τρα τταρτα, μως η κνηση στο Λονδνο ταν απρβλε- πτη. Θα αντιμετπιζε ναν κσμο που της ταν ξνος και δεν - θελε να διακινδυνεσει τη σχση με το χειρουργ της φτνοντας καθυστερημνη στην πρτη τους συνντηση.
Οχτ χρνια πριν, εχε νοικισει να σπτι στο Στι, που απο- τελοσε μρος μια στενς σειρς σπιτιν σε μια μικρ αυλ, στο τλος της Αμπσολοσιον λε κοντ στην οδ Τσιπσιντ. Απ τη στιγμ που μπκε μσα κατλαβε τι αυτ ακριβς ταν το σημεο του Λονδνου που θελε ανκαθεν να κατοικε. Το συμ- βλαιο της ενοικασης προβλεπε πολλ χρνια και ταν ανανε - σιμο. Θα προτιμοσε να μποροσε να αγορσει το σπτι, ξερε μως τι δεν θα πουλιταν ποτ. Πντως το γεγονς πως δεν μποροσε καν να ελπζει τι κποτε θα γινταν εντελς δικ της δεν τη στενοχωροσε. Το μεγαλτερο μρος του σπιτιο χρονο- λογονταν απ το δκατο βδομο αινα. Γενις και γενις εχαν ζσει εκε μσα, εχαν γεννηθε και εχαν πεθνει, αφνοντας π- σω τους μνο τα ονματ τους πνω σε κτι κιτρινισμνα, αρ- χαα φλλα ενοικιαστηρων και η δια χαιρταν που αποτελοσε μρος της παρας τους. Αν και τα κτω δωμτια με τα στεν π- τρινα παρθυρα ταν σκοτειν, το γραφεο και το καθιστικ, που βρσκονταν κτω απ τη στγη, εχαν νοιγμα κατευθεαν στον ουραν και πρσφεραν μια ανεμπδιστη θα στους πργους και τα καμπαναρι του Λονδνου και ακμα πιο πρα. Μια σιδερ- νια εξωτερικ σκλα οδηγοσε απ να στεν μπαλκονκι του τρτου ορφου σε μια απομονωμνη ταρατσολα με να σωρ π - λινες γλστρες, που τα ηλιλουστα κυριακτικα πρωιν τς - ρεσε να κθεται με το βιβλο τις εφημερδες της και να απο- λαμβνει την κυριακτικη αργα μχρι το μεσημρι, καθς τπο- τα δεν τραζε την πρωιν γαλνη εκτς απ τις καμπνες των εκκλησιν του Στι.
Το Στι που απλωνταν στα πδια της δεν ταν παρ να ο- στεοφυλκιο με οστ αινων, πιο παλι απ εκενα που κετο- νταν κτω απ πλεις πως το Αμβοργο η Δρσδη. ραγε ταν αυτ η γνση μρος του μυστηρου που κρυβε γι’ αυτν1
2
το Στι, ενς μυστηρου που το νιωθε ακμη πιο ντονα τις Κυ- ριακς, με τις κωδωνοκρουσες, τις μοναχικς εξερευνσεις της σε απκρυφα δρομκια και απομονωμνες πλατεες; Ο χρνος τη γοτευε απ τα παιδικ της χρνια. Η εμφανς του δναμη να κινεται σε διαφορετικς ταχτητες, η δυναττητ του να απο συνθτει τα πνεματα και τα σματα, αυτ η ασθηση που κατφερνε να της δημιουργε κθε στιγμ, πως λες οι στιγμς που περνον που ρχονται συγχωνεονται σε να πλασματικ παρν, το οποο με την κθε ανσα μετατρπεται σε να αμετ- βλητο και φθαρτο παρελθν. Στο Στι του Λονδνου, αυτς οι στιγμς εχαν συλληφθε και εχαν σταθεροποιηθε και γνει π- τρες και τοβλα, στις εκκλησες και στα μνημεα και στις γφυ- ρες που δρασκλιζαν τα αεικνητα σκουρχρωμα νερ του Τ- μεση. Την νοιξη το καλοκαρι τχαινε να βγανει ξω νωρς, στις εξμισι, να διπλοκλειδνει την πρτα της και να αρχζει το περπτημα μσα σε μια σιγ, που η απλυτη λλειψη θορβου την κανε πιο βαθι και μυστηριακ. Μερικς φορς, σ’ αυτος τους μοναχικος της περιπτους, νιωθε σαν τα δια της τα β- ματα να πνγανε τον χο τους, λες και κτι μσα της να φοβταν μην και ξυπνσουν οι νεκρο, αυτο που εχαν περπατσει στους διους δρμους και εχαν γνωρσει αυτ την δια σιωπ. ξερε τι τα καλοκαιριτικα Σαββατοκριακα, μλις εκατ μτρα πιο κει, οι τουρστες και τα πλθη σντομα θα ξεχνονταν πνω στη Μιλνιουμ Μπριτζ, πως στο ποτμι θα ξεκναγαν απ τ’ αραξο- βλια τους, με βαρι μεγαλοπρπεια, τα ποταμπλοια, και πως η πλη θα ζωντνευε γεμτη θορβους. μως καμι απ λες αυ - τς τις δραστηριτητες δεν εισχωροσε στο Σνκτσουαρι Κορτ. Το σπτι που εχε διαλξει ταν ,τι το διαφορετικ απ εκενη τη σχεδν απομονωμνη συνοικιακ κλειστοφοβικ μονοκατοικα με τις κλειστς κουρτνες, στο Λμπουρνουμ Γκρουβ του Σλ- φορντ Γκριν, στα ανατολικ προστια του Λονδνου, που εχε γεννηθε και στην οποα εχε περσει τα πρτα δεκξι χρνια της ζως της. Τρα πια μποροσε να κνει το πρτο βμα, το βμα συμφιλωσης με τα χρνια εκενα , αν η συμφιλωση δεν ταν εφικτ, τουλχιστον να απομακρυνθε απ την καταστρο- φικ τους δναμη. 1
3
Η ρα εχε πει οχτ και μισ και η Ρντα ταν στο μπνιο της. Κλενοντας το ντους βγκε τυλιγμνη στο μπουρνοζι της και πγε προς τον καθρφτη του νιπτρα. Σκωσε το χρι της, τον καθρισε απ τους ατμος και περιεργστηκε το πρσωπ της που ρχισε να αχνοφανεται, χλωμ και αννυμο, σαν νας μου - ντς πνακας ζωγραφικς. Εχαν περσει μνες απ ττε που εσκεμ μνα εχε αγγξει την ουλ. Τρα, αργ και με τρυφερτη- τα, πρασε το δχτυλ της πνω της, σ’ λο της το μκος, ψαο - ντας το ασημ και γυαλιστερ της κντρο και το σκληρ και αν μαλο περγραμμ της. κρυψε με το αριστερ της χρι το μγουλ της και προσπθησε να φανταστε την ξνη που, σε λ- γες βδομδες απ τρα, θα την κοταζε μσα απ τον διο αυτ καθρφτη και θα βλεπε τη σωσα της, μια σωσα μως ατελ, χωρς ουλ, με μια σως μνο λεπτ σπρη γραμμ που θα δει- χνε το σημεο που υπρξε αυτ η γεμτη σοφρες ρωγμ. Κοι- τζοντας την εικνα που δεν μοιαζε πια παρ να αχν παλμ- ψηστο του παλιο της εαυτο, ρχισε αργ και αποφασιστικ να αποδομε τις αντιστσεις που με κπο εχε δημιουργσει και να αφνει το πολυτραχο παρελθν της, στην αρχ σαν να ρμα που φοσκωνε και στερα σαν ποτμι ορμητικ, να εισβλλει ανε μπδιστο και να πλημμυρζει το μυαλ της.
[ 2 ]
ΞΑΝΑΒΡΕΘΗΚΕ σ’ εκενο το δωματικι, στο πσω μρος του σπι- τιο, κουζνα μαζ και καθιστικ, που μαζ με τους γονες της εξφαιναν τα ψματ τους και υπομνανε την εκοσια εξορα τους απ τη ζω. Το μπροστιν δωμτιο με το προεξχον παρ- θυρ του ταν για εξαιρετικς περιστσεις. Για οικογενειακς γιορτς που ποτ δεν γνονταν και για επισκπτες που ποτ δεν ρχονταν, με τη σιωπ του να μυρζει ελαφρ λεβντα, απ το γυαλιστικ των εππλων, και κλεισορα. ταν μια μυρωδι τ- σο βαρι που προσπαθοσε πντοτε να μην την αναπνει. Η Ρ - ντα ταν το μοναχοπαδι μιας φοβισμνης και αναποτελεσματι- κς μητρας και ενς μθυσου πατρα. τσι προσδιριζε τον1
4
εαυ τ της για πνω απ τριντα χρνια και ακμα τσι συνχιζε να τον προσδιορζει. Το περγραμμα της παιδικς της ηλικας και της εφηβεας της ταν η ντροπ και οι ενοχς. Οι περιοδικς εκρ - ξεις βας του πατρα της ταν απρβλεπτες. Δεν ταν δυνατν να ρθουν φοβα στο σπτι φλες της απ το σχολεο, οτε να διοργανωθον πρτι γενεθλων Χριστουγννων, και τσι οτε καλοσαν κι οτε τους προσκαλοσαν ποτ. Το ιδιωτικ σχολεο*
στο οποο πγαινε ταν θηλων και οι φιλες μεταξ των κορι- τσιν ταν πολ ντονες. Μια ειδικ νδειξη προτμησης ταν η πρσκληση να κοιμηθες στο σπτι μιας φλης. Στο 239 της Λ- μπουρνουμ Γκρουβ ποτ δεν κοιμθηκε καλεσμνη. Αυτ η απο μνωση δεν την νοιαζε. Εχε επγνωση πως ταν πιο ξυπνη απ τις συμμαθτρις της. ξερε επσης να πεθει τον εαυτ της πως δεν εχε ανγκη απ συντροφις, που τσι κι αλλις θα ταν καττερου διανοητικο επιπδου και που ποτ δεν θα την απο- ζητοσαν.
ταν ντεκα και μισ της Παρασκευς, βραδι πληρωμς του πατρα της, η χειρτερη της εβδομδας. Και ο κρτος που τρεμε ακοστηκε. Η πρτα της εισδου βρντηξε καθς την - κλεισε. Μπκε μσα παραπατντας και εδε τη μητρα της να μπανει μπροστ στην πολυθρνα. Η Ρντα ξερε πως αυτ η
1 5
* Grammar school. Yπρχουν μνο στις αγγλφωνες χρες και εναι σχο- λεα δευτεροβθμιας εκπαδευσης, σπανιτερα και πρωτοβθμιας. Οι ρζες αυτν των σχολεων βρσκονται στη μεσαιωνικ Ευρπη. Ειδικ στη Μεγλη Βρετανα, προς τα τλη του Μεσαωνα, πολλ σχολεα δδασκαν τη λατινικ γραμματικ. Ο βασιλις Εδουρδος VI αναδιοργνωσε αυτ τα σχολεα και δρυ σε και καινοργια τσι στε να υπρξει να σστημα εθνικ ελεθερων σχολεων γραμματικς, ανοιχτ θεωρητικ σε λους και το οποο φειλε να προσφρει δωρεν εκπαδευση σε σους εχαν τη δυναττητα να πληρνουν τα ξοδα εγγραφς. Πντως η μεγλη πλειοψηφα των παιδιν που προρχο- νταν απ φτωχς οικογνειες δεν μπρεσε να επωφεληθε αυτς της αναδιορ- γνωσης. Ο Εκπαιδευτικς Νμος του 1947 επαναπροσδιρισε το ρλο των σχολεων αυτν ως ιδρυμτων διδασκαλας χαρισματικν παιδιν, που γ- νονταν δεκτο μαθητς κατπιν εισαγωγικν εξετσεων. Περ τα τλη του 1960, τα σχολεα αυτ ελαττθηκαν και τλος καταργθηκαν και μετατρπηκαν σε σχολεα υπ την αιγδα των τοπικν αρχν. Μερικ συνχισαν να ονομζο- νται grammar school αλλ λειτοργησαν ως ιδιωτικ σχολεα, ανεξρτητα και με δδακτρα. (Σ.τ.Μ.)
κνηση θα φοντωνε το μνος του. Αυτ η πολυθρνα υποτθε- ται πως θα ταν η πολυθρνα του πατρα της. Την εχε διαλξει μνος του, την εχε πληρσει, και την εχαν φρει το πρω. Μνο που ταν φυγε το φορτηγκι, η μητρα της ανακλυψε τι το χρμα της ταν λθος. Θα πρεπε να την αλλξουν, αλλ δεν πρφτασαν το κλεσιμο του μαγαζιο. Η Ρντα ξερε πως η επι - θετικ και απολογητικ μαζ και μισο-κλαψιρικη φων της μη- τρας της θα τον κανε να λυσσξει και πως η κατσοφικη πα- ρουσα της διας δεν θα βοηθοσε κανναν απ τους δυο, μως δεν αποφσιζε να πει στο κρεβτι της. Πιο πολ την τρμαζε να ακοει το τι συνβαινε ξω απ την κμαρ της, παρ να εναι παροσα στη σκην. λο τρα το δωμτιο εχε γεμσει απ την παρουσα του. Απ το σμα του που παραπατοσε, απ τη βρ - μα που βγαζε. Ακογοντας το ουρλιαχτ της βλαστμιας του, τις φωνς που βαλε, νιωσε ξαφνικ να ξεσπει ο θυμς μσα της και μαζ μ’ αυτν το θρρος. κουσε τον εαυτ της να λει: «Δεν φταει η μαμ. Η πολυθρνα ταν τυλιγμνη σε χαρτι ταν την φερε ο τπος. Δεν μποροσε να δει πως ταν λθος χρμα. Θα την αλλξουν».
Και ττε γρισε προς το μρος της. Δεν μποροσε να θυμηθε τα λγια που της επε. σως να μην υπρξαν καν λξεις να μην τις κουσε. Το μνο που κουσε ταν ο χος της μπουκλας που σπαζε, κτι σαν πιστολι, το ουσκι να βρομοκοπει, μια ελ- χιστη στιγμ οξ πνου που πρασε σχεδν αμσως, τη ζεστα- σι του αματος που κυλοσε στο μγουλ της κι σταζε πνω στο φασμα της πολυθρνας και την κραυγ της μνας της: «Αχ, Θε μου, κοτα τι κανες, Ρντα. Αματα! Δεν πρκειται να π- ρουν πσω την πολυθρνα. Δεν πρκειται να την αλλξουν!»
Ο πατρας της της ριξε μια ματι πριν φγει σκουντουφλ- ντας και πει στο κρεβτι του. Καθς οι ματις τους διασταυ- ρθηκαν για δευτερλεπτα, της φνηκε πως διβασε ανμεικτα συναισθματα: απορα, φρκη, καχυποψα. Και στερα, επιτ- λους, η μητρα στρεψε την προσοχ της στο παιδ της. Η Ρντα αναγκστηκε να κρατσει κολλημνες τις δυο κρες της κοψις με το αμα να πζει στα χρια της. Η μητρα της φερε πετστες κι να πακτο με πλαστικος αυτοκλλητους επιδσμους, που1
6
προσπαθοσε να το ανοξει με χρια που τρεμαν, εν τα δκρυ της ανακατνονταν με το αμα. Η Ρντα ταν που πρε με ηρε- μα απ τα χρια της μητρας της το πακτο, βγαλε τα χαρτκια και προσπθησε να κλεσει το μεγαλτερο μρος της πληγς. Μετ, σε λιγτερο απ μια ρα, βρισκταν ξαπλωμνη σαν ξερ στο κρεβτι της, η αιμορραγα εχε σταματσει και το μλλον σχε - διαστε. Δεν θα πγαιναν στο γιατρ και καμι αληθιν εξγηση δεν θα δινταν πουθεν. Δεν θα πγαινε για καναδυ μρες στο σχολεο, θα τηλεφωνοσε η μητρα της και θα λεγε πως ταν αδι θετη. Και ταν θα πγαινε τελικ στο σχολεο, θα εχε τοι- μη την ιστορα: εχε πληγωθε πφτοντας πνω στη σκληρ γω- να της ανοιχτς πρτας της κουζνας.
Τρα η σκληρ ανμνηση αυτς της εξαιρετικ επδυνης στιγμς μαλκωσε καθς επικεντρθηκε στις πιο πιες μνμες των χρνων που ακολοθησαν. Η πληγ, που μολνθηκε σχη- μα, επουλθηκε οδυνηρ και αργ αργ, κανες μως απ τους γονες της δεν ξαναμλησε γι’ αυτν. Ο πατρας της απ ττε δυ - σκολευταν να την κοιτξει στα μτια και σπνια την πλησαζε. Οι συμμαθτρις της απστρεφαν τα βλμματ τους, μως, κατ τη γνμη της, η αντιπθει τους εχε μεταλλαχτε σε φβο. Κα- νες στο σχολεο δεν επε κουβντα μπροστ της για την παρα- μρφωσ της, μνο, σαν φτασε στην κτη τξη, πως καθταν με την καθηγτρι της των αγγλικν που προσπαθοσε να την πεσει να πει στο πανεπιστμιο του Κιμπριτζ –στο πανεπιστ- μιο που εχε τελεισει και η δια– αντ στου Λονδνου, η μις Φ- ρελ, χωρς να σηκσει το κεφλι απ τα χαρτι της, «Ρντα», της επε, «αυτ το σημδι στο πρσωπο, ξρεις, υπρχουν εξαιρετι- κο πλαστικο χειρουργο σμερα. Καλ θα ταν σως να κλει- νες να ραντεβο με το γιατρ σου, πριν φγεις για το πανεπιστ - μιο». Κοιτχτηκαν στα μτια –της Ρντα τα μτια επαναστατη- μνα, προσβεβλημνα– και αφο πρασαν τσσερα δευτερλεπτα σιωπς, η μις Φρελ, με το πρσωπο γεμτο κκκινες βολες, μαζετηκε στην καρκλα της κι σκυψε ξαν στα χαρτι της.
Στο εξς ρχισαν να της φρονται με σεβασμ και επιφλαξη. Η δια αδιαφοροσε τσο για την αντιπθεια σο και για το σε- βασμ. Εχε φτιξει τον δικ της κσμο, θελε να βρσκει λα σα 1
7
οι λλοι κρυβαν, να ανακαλπτει πργματα. Να ξεσκαλζει τα μυστικ των λλων γινε σκοπς ζως, το υπβαθρο και ο οδη- γς λης της καριρας της. γινε κυνηγς ψυχν. Δεκαοχτ χρ - νια αφτου φυγε, η συνοικα του Σλφορντ Γκριν αναστατθηκε απ μια τρομερ δολοφονα. Εχε μελετσει στις εφημερδες τις γεμτες κκκο φωτογραφες θματος και δολοφνου χωρς ιδια - τερο ενδιαφρον. Ο δολοφνος μσα σε λγες μρες εχε ομολο- γσει, τον πισανε, η υπθεση κλεισε. Καθς εχε γνει πια μια ρεπρτερ, με λο και μεγαλτερη επιτυχα, ενδιαφερταν πολ λι - γτερο για την πρσκαιρη δημοσιτητα του Σλφορντ Γκριν, και περισστερο για τις δικς της πολ πιο επιδξιες, πιο εντυπωσια- κς και πιο οικονομικ αποδοτικς ρευνες.
Απ το σπτι της φυγε τη μρα που κλεισε τα δεκξι της και νοκιασε να επιπλωμνο δωμτιο στη διπλαν συνοικα. Ο πατρας της, μχρι την ημρα του θαντου του, της στελνε, κ- θε βδομδα, να χαρτονμισμα των πντε λιρν. Ποτ δεν βε- βαωσε τη λψη του, μως τα λεφτ τα παιρνε γιατ της χρει- ζονταν. Συμπλρωνε τσι το μισθ που κρδιζε δουλεοντας τα βρδια και τα Σαββατοκριακα ως σερβιτρα και λγοντας στον εαυτ της πως το ποσ ταν σως λιγτερο απ αυτ που θα ξδευε για να την ταζει αν εχε μενει στο σπτι. Πντε χρνια αργτερα και εν εχε δη πρει να δπλωμα Ιστορας και εχε βρει την πρτη της δουλει, η μητρα της την πρε τηλφωνο για να της πει πως ο πατρας της εχε πεθνει. Αισθνθηκε μια απλυτη λλειψη συγκνησης, πργμα που, περιργως, της φ- νηκε πιο οδυνηρ και δυσρεστο απ ,τι αν εχε νισει θλψη. Τον εχαν βρει πνιγμνο σ’ ναν παραπταμο του σεξ –αδνα- το να θυμηθε το νομ του– με ττοιο βαθμ αλκολ στο αμα που αποδεκνυε πως βρισκταν σε κατσταση μθης. Το πρισμα του ιατροδικαστ –θνατος απ ατχημα– ταν αναμενμενο και μλλον σωστ, σκφτηκε. Κτι ττοιο εχε ελπσει κι εκενη. Επει δ, πως εχε σκεφτε –και προς στιγμν ντρπηκε για τη σκψη της, μα γργορα της πρασε–, μια αυτοκτονα θα ταν μια σχατη απφαση εξαιρετικ λογικ και βαρυσμαντη για μια τσο ανφελη ζω.
1 8
[ 3 ]
ΤΟ ΤΑξΙ φτασε στον προορισμ του γρηγορτερα απ ,τι εχε προβλψει. Βρθη&k

P-D James sel DD Layout 1 03/06/2010 2:18 μ.μ. Page 1

Documents

Transcript of P-D James sel DD Layout 1 03/06/2010 2:18 μ.μ. Page 1