«Πάρε τα πόδια σου και έλα να πιούμε κάνα τσί-πουρο» με διατάζει ο κυρ-Χαράλαμπος στο τηλέφω-νο, την πρώτη Τετάρτη μετά τις γιορτές. «Πήγαλαϊκή, έχω πάρει κάστανα».

Πάντα στις συναντήσεις μας υπήρχαν καρποίεποχής, αλλά την μερίδα του λέοντος είχαν οι καρ-ποί με τσόφλια. Του αρέσει να τα σπάει ο ίδιος καινα ακούει τον ήχο. Για γλυκό σύκα. Φρέσκα ή τσα-πέλες.

80 φεύγα ο κυρ-Χαράλαμπος! Πλήρης διαύγειαμυαλού, αλλά σακατεμένα τα πόδια από την δου-λειά! Αγρότης, κηπουρός, λαχανοπαραγωγός, δεν-δροκαλλιεργητής, τα πάντα, ό,τι έχει σχέση με τηγη και το χώμα! 15 χρόνια συγκάτοικοι στην ίδια πο-λυκατοικία, μέγας δάσκαλος!

Ζωντανή εγκυκλοπαίδεια στην κηπουρική, αλλάκαι μέγας κοινωνικοπολιτικός αναλυτής με κρυ-στάλλινες απόψεις. Πάντα ακούει τι λες, αλλά πά-ντα κάνει το δικό του. Κάτι σαν τον Ανδρέα, τον Πα-πανδρέου. Οι λέξεις του απλές, αλλά γεμάτες νόη-μα. Λέξεις κατανοητές χωρίς φιοριτουριές και δηθε-νιά. Σε κάποια κουβέντα μας του είπα την λέξη «σέ-χτα», αυτός άκουσε «χέστα» και παραλίγο να γίνου-με μαλλιά κουβάρια και να φάω τον καρυδοσπάστηστο κεφάλι.

Όχι ότι μίλαγε σιγά, αλλά τα τελευταία χρόνιαπου έμεινε και χήρος και δεν υπάρχει κάποιος να τουλέει «σκάσε Χαράλαμπε, πιο σιγά!», η φωνή του

σπάει τζάμια. Βοηθάει βέβαια ότι με τα χρόνια γίνε-ται σιγά-σιγά «γεια χαράς» στ’αυτιά. Εκείνος βέβαιαδεν το ξέρει. Μου θυμίζει τον φίλο μου τον Φάνη πουόταν μιλάει με χαμηλό βόλιουμ στην Πεύκη, τονακούει η Λυκόβρυση. Όταν μιλάει με μέση βόλιουμαντιλαλεί η Πάρνηθα και όταν είναι τέρμα κόβεται τογάλα στις προβατίνες στα μαντριά στα Δερβενοχώ-ρια.

Στις πολιτικές συζητήσεις μας βγάζαμε αποτέλε-σμα, που πάντα έκλεινε με ένα και μοναδικό μότογια τους πολιτικούς: «Τσόφλια οι κερατάδες. Τσό-φλια!», ίσως επηρεασμένος από τις στοίβες τσόφλιαπάνω στο τραπέζι –το «κερατάδες» είναι δικό μου…άλλη λέξη λέει!

Ποτέ μα ποτέ δεν λέει κακιά κουβέντα για παιδιά,αυτά που συνήθως λένε οι καθώς πρέπει νοικοκυ-ραίοι και οι μπαρμπάδες. Κακομαθημένα, αμόρφω-τα, ανεύθυνα, έ…ρε να ερχόταν μια κατοχή και τέ-τοιες αηδίες. Ίσα-ίσα που τα δικαιολογεί πάντα καισε όλα και το «στόλισμα» και τις ευθύνες, αν υπάρ-χουν, πάντα τις ρίχνει στους μεγάλους, δασκάλους,γονείς και αρμόδιους, στους εκάστοτε υπεύθυνουςτης πολιτείας. Το «τσόφλια, οι κερατάδες» αφοράμόνο τους 18 και άνω και όσους έχουν εξουσία.

Η τελευταία μας συνάντηση αναλώθηκε περισσό-

τερο στα συμβάντα τον τελευταίο χρόνο εν Ελλάδι,χωρίς παριζάκι, αλλά με τσίπουρο και βουνά καστα-νοκάρυδα με τα τσόφλια να κάνουν βόλτα στα πα-τώματα.

Περιμένοντας το καταχέριασμα για όσα του έλε-γα τον τελευταίο χρόνο (κι όχι μόνο) και για την «ελ-πίδα που ερχόταν» –τρομάρα μου– ήπια δυό-τρίασφηνάκια μαζεμένα. Παραδόξως, από την αρχή, μουέκανε ήπιες πασούλες στην κουβέντα και με άφηνενα βάλω κανένα γκολάκι. Σίγουρα το είχε στήσει το«παιχνίδι». Δεν ήθελε με τίποτα να νιώσω ηττημέ-νος. Σίγουρα!

Επειδή όλη αυτή η αναδρομή κράτησε πάνω α-πό τρείς ώρες υπήρχαν και στιγμές έντασης. Την πο-λεμούσαμε εκτονώνοντας τα νεύρα, σπάζοντας πό-τε ο ένας πότε ο άλλος καρύδια, γεμίζοντας τον τό-πο τσόφλια. Με την βοήθεια του τσίπουρου, αλλάκαι πέφτοντας σε ολοκληρωτική κρίση αυτοκριτι-κής, δεν άντεξα και τον ρώτησα. Γιατί μωρέ κυρ-Χα-ράλαμπε τόσο καιρό δεν διαφωνούσες ή όταν δια-φωνούσες έλεγες μόνο «να δούμε, να δούμε» ή«τσόφλια είναι όλοι οι κερατάδες»;

Μου λέει: «Πρώτον, εγώ έχω φάει πολλές απο-γοητεύσεις και άλλη μια τώρα στα τελειώματα τηςζωής δεν θα με πείραζε. Δεύτερον, δεν ήθελα να σου

κόψω την ελπίδα, γιατί ήταν σαν να σου έκοβα τηνανάσα και αυτό δεν θα το έκανα ποτέ. Και τρίτον,αν σου έλεγα αυτά θα ξαναρχόσουν»;

Ομολογώ ότι ειδικά στο τρίτο παραλίγο να με πά-ρουν τα ζουμιά. Αυτόματα σκέφτηκα ότι είχα παπ-πού αντάρτη και ήρθα στα ίσια μου.

Εξαντλημένος, ολίγον και κάτι μεθυσμένος, αλ-λά ανακουφισμένος, του άνοιξα την τηλεόραση καιετοιμάστηκα να φύγω. Έκανα ότι δεν είδα ότι ήτανσυντονισμένη σε ένα από αυτά τα κανάλια που τηννύχτα έχουν αυτά τα πιπεράτα 090... Αποφάσισα νααφήσω το μηχανάκι εκεί, μην φάω κανένα σαβού-ριασμα ξανά, όπως το τελευταίο όταν πέταγα προ-κηρύξεις του Σύριζα, και να μην πετάξω τα φλούδιακαι τα τσόφλια στο κομπόστ στον κήπο. Ήθελα νατα πετάω κάτω στην διαδρομή, να τα πατάω και ναακούω το κρακ.

Φεύγοντας, κάτι πήγε να πει αλλά τον πρόλαβα.«Τσόφλια είναι οι π... κερατάδες κυρ-Χαράλαμπε.Τσόφλια!»

Όχι ρε… καληνύχτα ήθελα να πω…

Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι(*)

Του Ιάκωβου Καμπανέλλη, θεατρικού συγγραφέα, δημοσιογράφου και ακαδημαϊκού (2/12/1921 – 29/3/2011)

Μεγάλα νέα φέρνω από κει πάνωπερίμενε μια στάλα ν’ ανασάνω

και να σκεφτώ αν πρέπει να γελάσω,να κλάψω, να φωνάξω ή να σωπάσω.

Οι βασιλιάδες φύγανε και πάνεκαι στο λιμάνι τώρα, κάτω στο γιαλό,οι σύμμαχοι τούς στέλνουν στο καλό.Καθώς τα μαγειρέψαν και τα φτιάξαναπό ξαρχής το λάκκο τους εσκάψαν

κι από κοντά οι μεγάλοι μας προστάτες,αγάλι-αγάλι εγίναν νεκροθάφτες

και ποιος πληρώνει πάλι τα σπασμένακαι πώς να ξαναρχίσω πάλι απ’ την αρχή

κι ας ήξερα τουλάχιστον γιατί.

Το ριζικό μου ακόμα τι μου γράφειτο μελετάνε τρεις μηχανορράφοι.

Θα μας το πουν γραφιάδες και παπάδεςμε τούμπανα, παράτες και γιορτάδες.Το σύνταγμα βαστούν χωροφυλάκοικαι στο παλάτι μέσα οι παλατιανοίπροσμένουν κάτι νέο να φανεί.Στολίστηκαν οι ξένοι τραπεζίτες,ξυρίστηκαν οι Έλληνες μεσίτες.Εφτά ο τόκος πέντε το φτιασίδι,σαράντα με το λάδι και το ξύδι

κι αυτός που πίστευε και καρτερούσε,βουβός φαρμακωμένος στέκει και θωρεί

τη λευτεριά που βγαίνει στο σφυρί.

Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,μην έχεις πια την πείνα για καμάρι.Οι αγώνες πούχεις κάνει δεν φελάνετο αίμα το χυμένο αν δεν ξοφλάνε.

Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι,η πείνα το καμάρι είναι του κιοτή,

του σκλάβου που του μέλλει να θαφτεί.

(*) Από το θεατρικό έργο «Το μεγάλο μας τσίρκο» (1973). Πρω-τοτραγουδήθηκε από τους Νίκο Ξυλούρη και Τζένη Καρέζη, σεμουσική του Σταύρου Ξαρχάκου

Γράφουν οι:• Μαρίτα Κουρούπη Santoro • Γιώργος Κουτσικά-κης • Άρις Λιάκουρας • Γιώργος Λίλος • ΜιχάληςΛίλος • Μανόλης Στ. Πάγκαλος • Γιώργος Παπα-ναστασίου • Φάνης Στρατουδάκης

Ποίηση

Αυτοδιοικητική & Πολιτική έκδοση πληροφόρησης, διαλόγου και προβληματισμού Λυκόβρυσης - Πεύκης

Οδήμος μας κατοικείται από περισσό-τερους των 35.000 πολιτών. Μεδεδομένο τις μικρές αποστάσεις

από τα άκρα του, θα περίμενε κανείς τησυμμετοχή μεγάλου τμήματος συμπολιτώνμας στην καθημερινή ζωή του τόπου καιιδιαίτερα στη συζήτηση και προσπάθειαεπίλυσης τοπικών προβλημάτων είτε μετην άμεση παρουσία των είτε με την έμμε-ση, δηλαδή με τη συμμετοχή τους σε τοπι-κές συλλογικότητες.

Όμως η πράξη δείχνει ότι αυτή η συμμε-τοχή δεν υφίσταται.

Κατά την άποψή μας, βάση αυτής τηςαποφυγής συμμετοχής πρέπει να θεωρηθείη επί σειρά δεκαετιών γραφειοκρατική λει-τουργία του δημοσίου όσο και η ανυποληψίαπου συνοδεύει μεγάλο αριθμό προσώπων,που συμμετείχαν και συμμετέχουν στην πο-λιτική ζωή του τόπου, είτε στην κεντρική πο-λιτική σκηνή είτε σ’αυτήν της τοπικής αυτο-διοίκησης.

Συνέπεια της απομάκρυνσης του πολίτηαπό τα «κοινά» είναι η λήψη αποφάσεωναπό τρίτους, που επιδρούν στη ζωή μας καιτην επηρεάζουν, και η επακόλουθη διαμόρ-φωση στα μέλη της κοινωνίας αίσθησης αδυ-ναμίας παρέμβασης κατά τη λήψη των απο-φάσεων.

Πιστεύουμε, ότι κάθε τοπική κοινωνία θα

μπορούσε να δημιουργήσει συνθήκες άμε-σης δημοκρατίας, με λίγες απλές μα απί-στευτα αναγκαίες κινήσεις, που μετατρέ-πουν το φαινομενικά ουτοπικό εγχείρημασε πραγματικότητα.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τον δήμομας, που αποτελεί οικείο περιβάλλον γιαόλους μας, και ας κάνουμε μερικές σκέψεις:

Σκεφτείτε… την εκάστοτε δημοτική αρ-χή να καλεί τακτικά τους πολίτες της περιο-χής σε μικρές συγκεντρώσεις, σε πολλέςγειτονιές του δήμου, και να συζητά μαζίτους, να τους ενημερώνει για τα έργα πουπρογραμματίζει να κάνει και να τους ακού-ει…

Σκεφτείτε… τους πολίτες να γνωρίζουνότι σύντομα θα υπάρξει στη συνοικία τουςσυνάντηση με τους δημοτικούς συμβούλους,με τις τεχνικές υπηρεσίες ή άλλες υπηρεσί-ες του δήμου, όπου οι αιρετοί θα ακούσουντους πολίτες, θα μιλήσουν για τις επιλογέςτους και θα απολογηθούν για το έργο τους…

Σκεφτείτε… αυτές οι συναντήσεις να γί-νονται τακτικά, ας πούμε κάθε τετράμηνο…

Σκεφτείτε… τους πολίτες χέρι-χέρι μετους αιρετούς να αποφασίζουν για τις προ-τεραιότητες στην περιοχή τους, να κατανο-ούν τα υφιστάμενα προβλήματα, να προ-σπαθούν όλοι μαζί να τα αντιμετωπίσουν,για το καλό ολόκληρης της κοινωνίας…

Ο ενημερωμένος Πολίτης θα μπορεί, τό-τε, όχι μόνο να αξιολογεί τις συνθήκες και τομέγεθος των προβλημάτων, αλλά να απο-βάλλει και τα διαχωριστικά που ως στερεό-τυπα του εφαρμόζουν «φοβισμένοι» αιρε-τοί… διαχωριστικά τοπικισμού, διαχωριστι-κά πολιτικών αντιλήψεων, διαχωριστικάπροσωπικών επιρροών, διαχωριστικά ρου-σφετιού και τόσα άλλα.

Είναι τόσο απλό… αρκεί η δημοτική αρ-χή να επιθυμεί πράγματι τη συμμετοχή τωνπολιτών! Όλα τα άλλα είναι προφάσεις εναμαρτίαις!

Με την περιοδική μας έκδοση, που κρα-τάτε στα χέρια σας, προσπαθούμε να «βά-λουμε ένα λιθαράκι ακόμη» στην προσπά-θεια πραγματικής δημοκρατικής λειτουργί-ας του δήμου μας!

ΜΑΡΤΙΟΣ 2016 Φύλλο 2

Σκεφτείτε…

ΧρονοΓράφημαΤσόφλια είναι οι κερατάδες…

Γιώργος Παπαναστασίου

2 Μάρτιος 2016

Εδώ και μερικούς μήνες ομάδα επιστημόνων τουΕθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου συντάσσει μελέτηγια την βέλτιστη διαχείριση των απορριμμάτων του δή-

μου μετά από σχετική ανάθεση του δημοτικού μας συμβου-λίου.

Γράφει ο Μανόλης Στ. Πάγκαλος

Ο πολίτης αντιλαμβάνεται ότι υφίστανται δυο διαφορετικήςφιλοσοφίας μοντέλα διαχείρισης των απορριμμάτων:

Το μοντέλο που αδιαφορεί για τη διαλογή των απορριμ-μάτων στην πηγή και έχει ως αποτέλεσμα την περιφερειακήλειτουργία μεγάλων μονάδων επεξεργασίας αποβλήτων. Πυρή-νας αυτού του μοντέλου αποτελεί η όσο το δυνατόν μεγαλύτε-ρη συγκέντρωση απορριμμάτων και η εν συνεχεία καύση τουςσε μεγάλες μονάδες επεξεργασίας για την ενεργειακή αξιοποί-ησή τους.

Το εναλλακτικό μοντέλο υποστηρίζει την ήπια, δημόσιαδιαχείριση με τη λογική της εγγύτητας και της μικρής κλίμα-κας και αποσκοπεί στην συστηματική προδιαλογή και ανάκτη-ση υλικών, στον δραστικό περιορισμό της ανάμειξης των υλι-κών και στην ασφαλή διάθεση μικρών ποσοτήτων υπολειμμά-των σε χώρους υγειονομικής ταφής υπολειμμάτων (ΧΥΤΥ).

Το πρώτο μοντέλο στηρίζεται στη λογική των επενδύσεωντου ιδιωτικού τομέα, ενώ το δεύτερο αποσκοπεί στη μικρότε-ρη επιβάρυνση των πολιτών, που κρατούν μέσω της τοπικήςαυτοδιοίκησης τη δυνατότητα κοινωνικού ελέγχου του συστή-ματος διαχείρισης.

Ο Ειδικός Διαβαθμιδικός Σύνδεσμος Νομού Αττικής (ΕΔ-ΣΝΑ) έδωσε την αναγκαία κατεύθυνση στην επιλογή μοντέλουκαι κυκλοφόρησε από τις αρχές του 2015 οδηγό για την εκπό-νηση και την εφαρμογή Τοπικών Σχεδίων Διαχείρισης (ΤΣΔ),προωθώντας το μοντέλο, που αφορά στην αποκεντρωμένηδιαχείριση με έμφαση στην προδιαλογή των υλικών.

Για να λειτουργήσει η τοπική διαχείριση με κοινωνικό, πε-ριβαλλοντικό και οικονομικό όφελος πρέπει μεταξύ άλλων:

Να αναπτύξει νέες δράσεις, στη βάση ενός συνολικού σχε-δίου, και όχι αποσπασματικά, βάζοντας προτεραιότητες στηνπρόληψη, επαναχρησιμοποίηση, ανακύκλωση και κομπο-στοποίηση.

Να βελτιώσει τις υπηρεσίες του δήμου σε σχέση με την κα-θαριότητα και τη διαχείριση των αποβλήτων.

Να προωθήσει δράσεις ενημέρωσης του κοινού και να πετύ-χει τη μέγιστη κοινωνική συμμετοχή και συναίνεση.

Σε αυτό το πλαίσιο η Μονάδα Περιβαλλοντικής Επιστήμης &Τεχνολογίας της Σχολής Χημικών Μηχανικών ΕΜΠ, που εργά-ζεται για λογαριασμό του δήμου μας, μελέτησε τα ποσοτικά δε-δομένα των αποβλήτων του δήμου μας, λαμβάνοντας υπόψητην εθνική νομοθεσία και το αναθεωρημένο εντός του 2015Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων.

Βάσει της μελέτης των επιστημονικών συμβούλων, τα παρα-χθέντα Αστικά Στερεά Απόβλητα (ΑΣΑ) για το δήμο μας κατά το2014 εμφανίζονται στον παρακάτω πίνακα:

Είδος αποβλήτων Τόνοι ανά έτος Σύμμεικτα απόβλητα που οδηγούνται στην Φυλή 13.358 Ανακυκλώσιμα που εκτρέπονται 954 Πράσινα απόβλητα που εκτρέπονται 300 Βιοαπόβλητα που εκτρέπονται 0 ΣΥΝΟΛΟ 14.612

Στον επόμενο πίνακα εμφανίζεται η διαχρονική εξέλιξη τωνεκτιμώμενων ποσοτήτων παραγόμενων Αστικών Στερεών Απο-βλήτων (ΑΣΑ) στο Δήμο μας μέχρι το 2025 (τόνοι ανά έτος):

Έτος 2014 2015 2016 2017 2018 2019Τόνοι 14.612 14.758 14.906 15.055 15.205 15.357

Έτος 2020 2021 2022 2023 2024 2025Τόνοι 15.511 15.666 15.823 15.981 16.141 16.302

Η μέση ποιοτική σύσταση των αστικών αποβλήτων στηνΕλλάδα, βάσει μελέτης του Υπουργείου Περιβάλλοντος καιΕνέργειας (2011), έχει την παρακάτω ανάλυση:

Υλικό Ποσοστό (%)Ζυμώσιμα 40

Χαρτί 29Πλαστικά 14Μέταλλα 3

Γυαλί 3Υπόλοιπα 11Σύνολο 100

Στηριζόμενη στα παραπάνω και λαμβάνοντας υπόψη τιςυφιστάμενες διαδικασίες και το κόστος συλλογής, μεταφοράςκαι απόρριψης των αποβλήτων του δήμου μας, η Μονάδα Πε-ριβαλλοντικής Επιστήμης & Τεχνολογίας της Σχολής ΧημικώνΜηχανικών ΕΜΠ κατέθεσε το πόρισμα της πρώτης φάσης τουΤοπικού Σχεδίου Διαχείρισης Αποβλήτων Δήμου Λυκόβρυσης –Πεύκης, στο οποίο εμφανίζονται οι παρακάτω αναγκαίες ενέρ-γειες:

1. Δημιουργία χώρου επεξεργασίας των αποβλήτων κλα-δέματος.

2. Δημιουργία κέντρου διαλογής ανακυκλώσιμων υλικών,επιτυγχάνοντας έτσι την εξασφάλιση εσόδων για τον Δήμο α-πό την απ’ ευθείας πώλησή τους και από την προβλεπόμενηεπιδότηση των ανακυκλώσιμων.

3. Δημιουργία πράσινων σημείων για την συλλογή ειδικώνανακυκλώσιμων υλικών, όπως λαδιών, μπαταριών, ηλεκτρι-κών συσκευών κ.λπ.

4. Δημιουργία επαρκούς δικτύου κάδων συλλογής στερε-ών αποβλήτων, με στόχο τη διαλογή αυτών στην πηγή (π.χ.διαθεσιμότητα ενιαίου ή διαφορετικών κάδων για πλαστικό,χαρτί, γυαλί, μέταλλα, βιοαπόβλητα), αποβλέποντας στη μεί-ωση κατά το δυνατόν της ποσότητας των σύμμεικτων.

5. Ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των πολιτών για τηναναγκαιότητα και τις δυνατότητες περιορισμού της παραγωγήςκαι της ορθής διαχείρισης των παραγόμενων στερεών αποβλή-των.

Το πόρισμα –αποτέλεσμα της πρώτης φάσης της μελέτης τουτοπικού σχεδίου διαχείρισης αποβλήτων– που έχουν στα χέριατους οι υπηρεσίες του δήμου μας, οι αιρετοί και πολλοί τοπι-κοί φορείς αναλύει σε σημαντικό βάθος τις παραπάνω ενέρ-γειες.

Παραμένουν ανοιχτά πολλά ζητήματα που έχουν να κάνουνμε νομοθετικές ρυθμίσεις, με εύρεση τοπικών χώρων επεξερ-γασίας κλαδεμάτων, διαλογής ανακυκλώσιμων και δημιουργί-ας πράσινων σημείων καθώς και οικονομικής στήριξης τηςεπένδυσης (αγορά νέων απορριμματοφόρων, κάδων κ.λπ).

Μέσα στην άνοιξη αναμένεται να ολοκληρωθεί η μελέτη τωνσυμβούλων του Πολυτεχνείου και να έχουμε πληρέστερη εικό-να των αλλαγών που προωθούνται στη διαχείριση των απορ-ριμμάτων.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι για μια ακόμη φορά ση-μαντικές αλλαγές συζητούνται και προωθούνται απόντωντων πολιτών.

Για εμάς άμεση προτεραιότητα, και μάλιστα εντελώς ανέ-ξοδη, είναι η ενημέρωση των πολιτών. Η συζήτηση με την το-πική κοινωνία σε όλες τις γειτονιές του δήμου πρέπει να ξε-κινήσει αμέσως!

Aυτοδιοίκηση

Τοπικό σχέδιο διαχείρισης απορριμμάτωνΑφού το πόρισμα του Πολυτεχνείου για

την πρώτη φάση της μελέτης ολοκληρώθη-κε και παραδόθηκε στον Δήμαρχο, το Σε-πτέμβριο του 2015, ΓΙΑΤΙ η δημοτική αρχήδεν έχει κάνει καμία προσπάθεια ευρύτερηςσυζήτησης, επί των συμπερασμάτων τωνμελετητών, στην τοπική κοινωνία, έτσι ώστεοι πολίτες να είναι ενήμεροι;

Οι πολίτες πρέπει να είναι ενήμεροι, να με-ταφέρουν στους αιρετούς τις ανησυχίες τουςκαι οι αιρετοί να λάβουν υπόψη τους τον προ-βληματισμό των κατοίκων, έτσι ώστε το τοπι-κό σχέδιο διαχείρισης αποβλήτων να μη μείνειμια μελέτη στα χαρτιά αλλά να γίνει ένα έργοπλήρως αποδεκτό από το σύνολο της τοπικήςκοινωνίας μας.

Ορολογία… διαχείρισης απορριμμάτων

ΑΕΚΚ: Απόβλητα εκσκαφών, κατασκευών και κατεδαφίσεων

ΑΣΑ: Αστικά στερεά απόβληταΒΑΑ: Βιοαποδομήσιμα αστικά απόβλητα ΔσΠ: Διαλογή στην πηγήΕΚΑ: Ευρωπαϊκός κατάλογος αποβλήτωνΕΜΑΚ: Εργοστάσιο μηχανικής ανακύκλωσης

και κομποστοποίησηςΕΟΑ: Ειδικά οικιακά απόβληταΕΟΕΔΣΑΠ: Εθνικός οργανισμός εναλλακτικής

διαχείρισης συσκευασιών και άλλων προϊόντωνΕΣΔΑ: Εθνικό σχέδιο διαχείρισης αποβλήτωνΕΣΔΝΑ: Ειδικός διαβαθμιδικός σύνδεσμος

νομού ΑττικήςΚΔΑΥ: Κέντρο διαλογής ανακυκλώσιμων υλικώνΠΕΣΔΑ: Περιφερειακό σχέδιο διαχείρισης

αποβλήτωνΠΣ: Πράσινο σημείοΣΜΑ: Σταθμός μεταφόρτωσης απορριμμάτων ΤΑΔΠ: Τοξικά απόβλητα σε διασπαρμένες ποσότητεςΧΑΔΑ: Χώρος ανεξέλεγκτης διάθεσης αποβλήτωνΧΥΤ: Χώρος υγειονομικής ταφήςΧΥΤΑ: Χώρος υγειονομικής ταφής απορριμμάτωνΧΥΤΑΑ: Χώρος υγειονομικής ταφής

αδρανών αποβλήτωνΧΥΤΕΑ: Χώρος υγειονομικής ταφής επικίνδυνων

αποβλήτωνΧΥΤΥ: Χώρος υγειονομικής ταφής υπολειμμάτων

Ιεραρχία διαχείρισης απορριμμάτων

Μάρτιος 2016 3

Ηπιο φωτεινή, και συμβατή με τηνέννοια της αριστεράς, στιγμή τηςπαρούσης διακυβέρνησης του ΣΥ-

ΡΙΖΑ ήταν η εισαγωγή, πρόταση και ψήφι-ση του Ν.4356/ΦΕΚ Α 181/24-12-2015, πουεπέκτεινε και στα ομόφυλα ζευγάρια καιτροποποίησε προς το δημοκρατικότερο τιςρυθμίσεις του νόμου 3719/2008, περί συμ-φώνου ελεύθερης συμβίωσης.

Του Φάνη Α. Στρατουδάκη, νομικού

Όμως, ότι ο κυβερνητικός εταίρος του ΣΥ-ΡΙΖΑ, το κόμμα των ΑΝΕΛ, είχε ως βασική τουγραμμή, όχι μόνο να καταψηφίσει, αλλά καινα λοιδορήσει το εν λόγω νομοσχέδιο, δείχνειτο στρατηγικό αδιέξοδο και την ευκαιριακούκαι πολιτικάντικου τύπου συμμαχία, που έχειο ΣΥΡΙΖΑ με το κόμμα του Πάνου Καμένου,προκειμένου να διατηρηθεί στην εξουσία. Ηψήφιση αυτού του νόμου, που δεν αρέσειστον κυβερνητικό εταίρο κ. Καμένο, έρχεταιμάλιστα ιδιαίτερα αργοπορημένη, μετά απόκαταδίκες της Ελλάδας από το ΕΔΑΔ (Ευρω-παϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων)για παραβίαση της ισότητας των ανθρωπίνωνδικαιωμάτων.

Eδώ, θα πρέπει να εντοπίσουμε και να καυ-τηριάσουμε το εξής οξύμωρο: Δεν γίνεται κά-θε φορά που έρχεται μια αυτονόητη δημο-κρατική κατάκτηση από την εσπερία, να τηνθεωρούμε στην καλύτερη περίπτωση επηρμέ-νη κουτοφραγκολεβαντίνικη μπαναλιτέ, ή α-κόμα και συνωμοσιολογικού τύπου απόπειρακατάλυσης της ιδιοπροσωπίας του ημών χρι-στιανορθόδοξου ελληνισμού και της «καθ’ η-μάς» ανατολής, κι απ’ την άλλη, ταυτόχρονα,να ζητούμε απ’ αυτούς τους ίδιους υψηλούςεκπροσώπους αυτών των συνωμοσιών κατα-νόηση και υπακοή στα κελεύσματά τους σε δη-μοσιονομικά θέματα.

Δεν γίνεται να πανηγυρίζουμε για τον φι-λευρωπαϊσμό μας και για την παραμονή μαςπάση θυσία στον… «σκληρό πυρήνα» της Ευ-ρώπης απ’ την μια, αλλά απ’ την άλλη, ναστραβομουτσουνιάζουμε και να θεωρούμε,κομμουνιστικού τύπου ακρότητες την καταδί-κη της Ελλάδας σε αποζημίωση του Π. Σερίφηή του Σ. Ξηρού για ελλιπή ιατρική περίθαλψη,και αποτέλεσμα της συνωμοσίας παιδοφίλωνκαι κτηνοβατών την καταδίκη της Ελλάδαςγια παραβίαση της ισότητας των ομόφυλωνζευγαριών! Απλά, δεν γίνεται!

Δεν γίνεται εν τέλει, να θεωρούμε την Ολ-λανδία, την Ισλανδία, το Βέλγιο, τη Σουηδία,

τη Δανία, τον Καναδά κ.ά., ως αοίδιμα υπο-δείγματα εύρυθμων κοινωνικά και οικονομικάπολιτειών και παραδείγματα προς μίμηση, καιαπ’ την άλλη, επειδή, εδώ και χρόνια οι χώ-ρες αυτές, έχουν αποδεχτεί, όχι μόνο τη συμ-βίωση αλλά και τον γάμο μεταξύ ομοφύλων,να τους βρίζουμε ταυτόχρονα ως ψεκασμέ-νους, κτηνοβάτες, ανθέλληνες, παιδόφιλους,και σιωνιστικο-υποκινούμενους μασονοπλη-γέντες!

Τα αρνητικά του προηγούμενου (2008)συμφώνου συμβίωσης, που είχε εντοπίσει κι οπρωθυπουργός εξ ιδίας πείρας, ήταν ότι δενείχε επέκταση σε φορολογικά και ασφαλιστι-κά δικαιώματα, δηλαδή ούτε έκανες κοινήφορολογική δήλωση με τον συμβίο/α, ούτεμπορούσες να τον/την ασφαλίσεις στο δικόσου ασφαλιστικό φορέα, αν ήταν ανασφάλι-στος/η, ώστε να τυγχάνει κι αυτός/ή σύντα-ξης και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.

Σήμερα, όμως, με τον καινούργιο αυτό νό-μο, δίδεται προθεσμία 6 μηνών να ρυθμιστούνad hoc με π.δ. και να προσαρμοστούν στο γε-νικότερο πνεύμα του νόμου οι φορολογικές,συνταξιοδοτικές συνέπειες (ακόμα και συ-ντάξεις χηρείας θα προβλέπονται) και οι α-σφαλιστικές – ιατροφαρμακευτικές επιπτώ-σεις του συμφώνου, και να επιβληθεί ρητά α-κόμα και το δικαίωμα συνυπηρέτησης τωνσυμβίων δημοσίων υπαλλήλων.

Με το νέο νόμο ισχυροποιείται ακόμα πε-ρισσότερο το ίδιο το σύμφωνο συμβίωσης,ως σύμβαση, αφού γίνεται αρκετά πιο δύ-σκολη η διαδικασία της λύσης του, αλλά καιεπειδή αποκτά ακόμα μεγαλύτερη ομοιότηταμε γάμο με την πρόβλεψη διατροφής μεταξύτων συμβίων, δίνεται η δυνατότητα να αρνού-νται να καταθέτουν ο ένας εναντίον του άλλουστα δικαστήρια, η δυνατότητα απόκτησης ά-δειας παραμονής και ιθαγένειας, η αναγνώρι-ση του/ης συμβίου/ας ως «οικείου» για ιατρι-κά θέματα (βλ. υπόθεση Μ. Χατζησάββα)κ.ο.κ.

Το παλαιό σύμφωνο συμβίωσης (2008) εί-χε περιορισμένη επενέργεια στα κληρονομικά

θέματα: Με τη λύση του συμφώνου συμβίωσηςλόγω θανάτου, αυτός που επιζούσε είχε κλη-ρονομικό δικαίωμα εξ αδιαθέτου, το οποίο α-νερχόταν στο 1/6 της κληρονομιάς, αν συνέ-τρεχε με κληρονόμους της πρώτης τάξης (δη-λαδή με τέκνα), στο 1/3, αν συνέτρεχε μεκληρονόμους άλλων τάξεων. Εν τοις πράγμα-σι δηλαδή, σύμφωνα με τις λοιπές διατάξειςτου ΑΚ (Αστικού Κώδικα) είχε τα μισά κληρο-νομικά δικαιώματα του/της νόμιμου/ης συζύ-γου. Σήμερα όμως, εξομοιώνεται, από άποψηκληρονομικού δικαίου, ο/η σύντροφος μετον/την σύζυγο.

Αυτήν την τελευταία τροποποίηση την θε-ωρώ την πιο σημαντική, γιατί έδωσε ένα καί-ριο πλήγμα στην παγιωμένη κατάπτυστη, υπο-κριτική, αμοραλιστική και υστερόβουλη τακτι-κή του συντηρητικού μέσου όρου της ελληνι-κής κοινωνίας να καταδικάζει, να απαξιώνεικαι να εξοβελίζει με περισσή ευκολία όσουςδιαφέρουν, αλλά όταν πρόκειται να κληρο-νομήσει την περιουσία τους, με περισσή προ-θυμία και άνευ οποιωνδήποτε επιφυλάξε-ων, να προστρέχει να την ενθυλακώσει! Ε-πί δεκαετίες, οι «πούστηδες» -οι «λεσβίες»δεν τολμούσαν καν να εκδηλωθούν- έφευγανμε τις κλωτσιές από τα χωριά και τις οικογέ-νειές τους, επειδή «ντροπιάζουν την οικογέ-νεια», ως άλλα κομμουνιστικά μιάσματα, μετην απειλή μάλιστα ότι θα αποκληρωθούν καιδεν θα πάρουν δραχμή από την πατρική περι-ουσία. Στις περιπτώσεις όμως που προαπο-βίωναν των οικογενειών τους και είχαν προ-λάβει να φτιάξουν κάποια, έστω μικρή, περι-ουσία, περιέργως πως, οι κάποτε απηνείςδιώκτες τους που έβαζαν την «ηθικήν και φυ-σικήν τάξην» πάνω από όλα, ανακάλυπταναίφνης πατρικούς δεσμούς και μητρικές α-γκάλες, μαζί με τα σχετικά άρθρα του ΑστικούΚώδικα και έκαναν «γιούργια στον ταβλά μετα κουλούρια», ξεχνώντας τις ηθικές τάξειςκαι τις… ασύγγνωστες κάποτε αταξίες. Το πιοσκανδαλώδες ήταν ότι ο σύντροφος του εκλι-πόντος, που, τις πιο πολλές φορές, με θυσίεςτου συμπαραστάθηκε στη ζωή και στο θάνα-

το, δεν ελάμβανε τίποτα και αποκλειόταν ολο-σχερώς από τους φαρισαίους φρουρούς της η-θικής και τους ισχύοντες νόμους.

Ωστόσο, παρά το θετικό και αργοπορημέ-νο βήμα της ελληνικής πολιτείας να αναγνω-ρίσει τη συμβίωση μεταξύ ομοφύλων με έννο-μα αποτελέσματα, ο νόμος αυτός δεν αναβι-βάζει τη συμβίωση στο επίπεδο του γάμου,ούτε δίνει το δικαίωμα τεκνοθεσίας. Ας ση-μειωθεί ότι υπάρχει και ενδιάμεσο στάδιο με-ταξύ γάμου και τεκνοθεσίας, όπου χώρες ό-πως η Πορτογαλία, από το 2010, αναγνωρίζειμεν τον σύντροφο ως πλήρη σύζυγο κατά τα

αστικά του δικαιώματα, αλλά δεν δίνει στοζεύγος δικαίωμα τεκνοθεσίας.

Όπως και ο πολιτικός γάμος, που συνάντη-σε αρχικά τις κατάρες της Εκκλησίας (για οι-κονομικούς κυρίως λόγους) και την πνευματι-κή αρτηριοσκλήρυνση του κάθε γραφικού,και τελικά έγινε κοινή πρακτική που διευκόλυ-νε τη ζωή των ανθρώπων, έτσι και το σύμφω-νο συμβίωσης, σύντομα θα γίνει κοινή πρακτι-κή των ομόφυλων ζευγαριών, που θέλουν ναμοιραστούν την ζωή τους, γιατί έρχεται να κα-λύψει ένα κενό της ελληνικής κοινωνίας, ωςμέλος των κοινωνιών της Ευρώπη και της Δύ-σης γενικότερα.

Ο νόμος αυτός πέρασε με τη σύμφωνη γνώ-μη ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Ποταμιού, τριών βουλευ-τών των ΑΝΕΛ, και μερικών «τραβάτε με κι αςκλαίω» βουλευτών της ΝΔ. Ο αγορητής τουΚΚΕ έκανε μια ωραία και στομφώδη ομιλία,μάλλον για παρεμφερές θέμα, και κατέληξεστο ότι καταψηφίζει το νόμο διότι ανοίγει τοδρόμο, είπε, για την τεκνοθεσία από τα ομό-φυλα ζευγάρια. Λίγο πριν όμως, βουλευτέςτης ΝΔ που ψήφισαν το νόμο, δήλωσαν αντι-θέτως ότι ψηφίζουν το νόμο ακριβώς επειδήδεν ανοίγει το δρόμο σε τεκνοθεσία! Επίσης ό-λες οι ενδιαφερόμενες ομάδες ασκούν ομούκριτική στον εν λόγω νόμο ότι κανένας τέτοιοςδρόμος δεν ανοίγει, ούτε εξάλλου προκύπτεικάτι τέτοιο από το κείμενο του νόμου!

Το μέγιστο θέμα της δυνατότητας ή μη τε-κνοθεσίας απ’ τα ομόφυλα ζευγάρια δεν μπο-ρεί να λυθεί «στο πόδι», με τα εξυπνακίστικαεπιχειρήματα των φασιστοειδών, τύπου: «τοπαιδί δεν μπορεί να μεγαλώσει με μουστακα-λή μητέρα ή με μπαμπά Μαρία», που όταν ταακούς είναι να απορείς για τη γνώμη που έχουνγια τη νοημοσύνη των παιδιών, ούτε με τις α-πωθητικές εξαλλοσύνες των κατ’επάγγελμαυπερ-απελευθερωμένων εκκεντρικών πουβλέπουμε σε παρελάσεις gay pride, …όπου τοgay περισσεύει αλλά το pride αναζητείται.

Θετικό, αυτονόητο και αργοπορημένοβήμα η επέκταση του Συμφώνου

Συμβίωσης στα ομόφυλα ζευγάρια

Κατά τη γνώμη μου, η πλούσια εμπειρία που υπάρχει πλέον α-πό τα ίδια τα παιδιά που μεγάλωσαν σε άλλες χώρες (Καναδάς, Ν.Α-φρική, πόλη του Μεξικού, Ολλανδία, Ισλανδία, Βέλγιο, Πορτογαλία,Σουηδία, Δανία, Ισπανία) από γονείς του ιδίου φύλου, πρέπει ναεισακουστεί και να γίνει αντικείμενο μελέτης αμερόληπτα, σ’ έναδιαρκές επιστημονικό συνέδριο ή forum, όπου θα εκφέρουν την έ-γκυρη γνώμη τους ειδικοί επιστήμονες (παιδοψυχολόγοι, κοινωνιο-λόγοι, εκπαιδευτικοί κ.λ.π) ώσπου να καταλήξουν σε ένα ασφαλέςσυμπέρασμα.

Ουδαμού πρέπει να περιπέσει το θέμα στη διαχείριση του εδώ-διμου είδους των τηλεμαϊντανών, που δεν τους φθάνει η επαναλαμ-βανόμενη μονοθεματική αρθρογραφία τους, αλλά φυτρώνουν κι ε-κεί που δεν τους σπέρνουν για να υποκινήσουν δημοσιότητα στοπρόσωπό τους και να επαναλάβουν για πολλοστή φορά τις, όχι δυσ-νόητες, ούτε πολυποίκιλες, απόψεις τους. Σε αυτούς δηλαδή που πε-ριφέρουν τη «σοφία» τους, την πατριωτική παχυσαρκία τους και τομένος τους για την αριστερά και τα …αριστεριλίκια, όπως βαφτίζουν

οι ίδιοι οποιαδήποτε πολιτική μη προσιδιάζουσα στους ουρακοτάν-γκους του πιθηκολιάκου, επικαλούμενοι μάλιστα ότι εκπροσωπούντη σιωπηρή πλειοψηφία. Φανταστείτε να εκπροσωπούσαν τη θορυ-βώδη τι θα γινόταν…

Από την άλλη, η Εκκλησία μας θεωρεί ότι πρέπει να έχει γνώμηγια κάθε πτυχή της ζωής μας, χωρίς όμως να ξέρει ποια γνώμη έ-χει -αφού δεν παίρνει θέση σε εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις καιστάσεις ζωής των μελών της. Από την hardcore άποψη του Αμβρό-σιου, που πασιφανώς βρίσκεται εκτός οποιουδήποτε θρησκευτικούβεληνεκούς, ο οποίος δεν έχει πρόβλημα να δώσει άφεση σε δειλούςκαι εν ψυχρώ δολοφόνους - αποβράσματα, όπως ο Ντερτιλής καιμας καλεί ταυτόχρονα όπου βλέπουμε ομοφυλόφιλους να τουςπροπηλακίζουμε και να τους φτύνουμε -έτσι στο άσχετο!- μέχρι τιςήπιες παραινέσεις για αναβολή λήψης απόφασης της αγιορείτικηςκοινότητας υπάρχει άβυσσος, που η Εκκλησία φαίνεται να μη θέλεικαι να μην μπορεί να την διαβεί. Γι’ αυτό, καθίσταται για άλλη μιαφορά επιτακτική η συζήτηση πλήρους χωρισμού Κράτους Εκκλησίας.

4 Μάρτιος 2016 Μάρτιος 2016 5

Α πό τότε που άρχισε να γίνεται εντονότερη η ανάγκη δια-χείρισης από τις τοπικές κοινωνίες των παραγόμενωναπορριμμάτων τους, έχουν έλθει στο προσκήνιο έν-

νοιες άγνωστες σε ευρύτατο τμήμα της κοινωνίας μας.

Γράφει ο Μανόλης Στ. Πάγκαλος

Κάποιες από αυτές, όπως π.χ. η διαλογή των απορριμμάτωνστην πηγή, η ανακύκλωση, η επισκευή και επαναχρησιμοποίη-ση κ.ά. είναι μάλλον αρκετά κατανοητές. Όμως υπάρχουν καικάποιες άλλες που παρά την εύκολη λεκτικά χρήση τους, στηνπράξη ο καθένας από εμάς ίσως να μη γνωρίζει όλη την έκτα-ση ή το σωστό περιεχόμενο της χρησιμοποιούμενης έκφρασης.

Μια τέτοια έννοια, την οποία θα προσπαθήσουμε να αναλύ-σουμε αμέσως παρακάτω, είναι το Πράσινο Σημείο (ΠΣ).

Ως Πράσινο Σημείο θεωρείται ένας οριοθετημένος και δια-μορφωμένος χώρος με κατάλληλη κτιριακή υποδομή και εξο-πλισμό, οργανωμένος από τον Δήμο, ώστε οι δημότες να έχουντη δυνατότητα να αποθέτουν ανακυκλώσιμα υλικά, τα οποίασυλλέγουν χωριστά, όπως χαρτί, γυαλί, μέταλλα, πλαστικά,υφάσματα, βρώσιμα έλαια ή χρησιμοποιημένα αντικείμενα καιεξοπλισμό (π.χ. ρουχισμό, έπιπλα, ηλεκτρικό και ηλεκτρονικόεξοπλισμό), προκειμένου να προωθηθούν στη συνέχεια γιαανακύκλωση ή και για επαναχρησιμοποίηση.

Το Εθνικό σχέδιο διαχείρισης αποβλήτων (ΕΣΔΑ) υιοθετείτην ανάπτυξη των Πράσινων Σημείων γιατί συμβάλλουν σημα-ντικά:

• στη διαμόρφωση νέας προσέγγισης ως προς το τι είναι καιτι δεν είναι απόβλητο,

• στη μείωση της ευκολίας απόρριψης χρήσιμων αντικειμέ-νων και υλικών,

• στη χωριστή συλλογή χαρτιού, μετάλλου, πλαστικού καιγυαλιού,

• στην προώθηση της πρόληψης της δημιουργίας αποβλή-των,

• στην ανακύκλωση του μεγαλύτερου τμήματος των οικια-κών αποβλήτων,

• στην ενίσχυση της δραστηριότητας επαναχρησιμοποίησηςκαι ανακύκλωσης,

• στην αποτελεσματική μείωση της απόρριψης σύμμεικτωναποβλήτων στους Χώρους Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων(ΧΥΤΑ) καθώς και

• στην ανάπτυξη νέων προτύπων κοινωνικής συμπεριφοράς.Ανάλογα με το μέγεθος των εγκαταστάσεων και του διακι-

νούμενου όγκου των απορριμμάτων, τα Πράσινα Σημεία μπο-ρούμε να τα διακρίνουμε σε τρεις τύπους:

1. Βασικό Πράσινο Σημείο, που έχει χώρους εγκατάστασηςάνω των 3.500 τ.μ., η πρόσβαση πολιτών γίνεται με αυτοκίνη-το με πρόβλεψη χώρων προσωρινής στάθμευσης εντός του χώ-ρου του ΠΣ και πρόσβαση των οχημάτων μεταφοράς των κά-

δων εντός του χώρου του ΠΣ.2. Μικρό Πράσινο Σημείο, με χώρο εγκατάστασης 250 – 750

τ.μ., πρόσβαση πολιτών με τα πόδια εντός του χώρου και δυ-νατότητα φόρτωσης των οχημάτων μεταφοράς των κάδωνεντός ή παραπλεύρως του ΠΣ.

3. Πράσινο Σημείο Γειτονιάς, με χώρο εγκατάστασης 50 –100 τ.μ.

Στην πλήρη του λειτουργία ένα Πράσινο Σημείο πρέπει να δέ-χεται τα παρακάτω:

• χαρτιά και χαρτόνια (συσκευασίες, έντυπα),• πλαστικά (συσκευασίες, λοιπά),• γυαλιά (συσκευασίες, λοιπά),• μέταλλα (συσκευασίες, λοιπά),• ξύλινες συσκευασίες,• μικτές συσκευασίες (π.χ. tetra pack),• ρούχα, υφάσματα, υποδήματα, αξεσουάρ, λαμπτήρες,• απόβλητα ηλεκτρικού και ηλεκτρονικού εξοπλισμού, • βρώσιμα λίπη και λάδια,• φορητές μπαταρίες,• κλαδέματα (βασικό πράσινο σημείο),• φάρμακα (ληγμένα ή μη),• μικρές ποσότητες αποβλήτων οικιακής χρήσης που ενδε-

χομένως εμπεριέχουν επικίνδυνα υπολείμματα (όπως συσκευα-σίες υγρών καθαρισμού, χρωμάτων, διαλυτών κ.λπ.),

• θερμόμετρα,• ογκώδη (όπως στρώματα, έπιπλα).Ως προς την πυκνότητα των Πράσινων Σημείων, τα ακόλου-

θα μεγέθη αποτελούν τα ελάχιστα αποδεκτά επίπεδα, με ορι-σμένες εξαιρέσεις για τις πολύ αραιοκατοικημένες αγροτικές πε-ριοχές ή τις πολύ πυκνοκατοικημένες αστικές περιοχές:

Μέγιστη ακτίνα κάλυψης πληθυσμού από 5 έως 8 χιλιόμε-τρα.

Μέγιστος χρόνος οδήγησης για τη μεγάλη πλειοψηφία των

κατοίκων σε καλές κυκλοφοριακές συνθήκες περίπου 20 λεπτά.Μέγιστος αριθμός κατοίκων ανά Πράσινο Σημείο περίπου

120.000 κάτοικοι.Μέγιστος αριθμός νοικοκυριών ανά Πράσινο Σημείο 50.000.Η κατανόηση «τι είναι απόβλητο και ποιες είναι οι διαφορε-

τικές κατηγορίες αποβλήτων» είναι ζωτικής σημασίας για τηνορθή διαχείριση των Πράσινων Σημείων. Οι παρακάτω ορισμοίβοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα τα απορρίμματα πουέχουν ενδιαφέρον για τα ΠΣ:

- Αστικά απόβλητα: τα οικιακά απόβλητα καθώς και άλλααπόβλητα, όπως τα δημοτικά, που λόγω της φύσης ή σύνθεσηςπροσομοιάζουν με τα οικιακά.

- Βιοαποδομήσιμα απόβλητα: κάθε απόβλητο που μπορεί ναυποστεί αναερόβια ή αερόβια αποσύνθεση, όπως είναι τα απόβλη-τα τροφών και κηπουρικής, το χαρτί και το χαρτόνι.

- Βιολογικά απόβλητα ή βιοαπόβλητα: τα βιοαποδομήσιμααπόβλητα κήπων και πάρκων, τα απορρίμματα τροφών και μαγει-ρείων από σπίτια, εστιατόρια, εγκαταστάσεις ομαδικής εστίασηςκαι χώρους πωλήσεων λιανικής και τα συναφή απόβλητα απόεγκαταστάσεις μεταποίησης τροφίμων.

- Απόβλητα συσκευασίας: κάθε συσκευασία ή υλικό συσκευα-σίας που καλύπτεται από τον ορισμό του αποβλήτου, εξαιρουμέ-νων των καταλοίπων παραγωγής.

- Απόβλητα ηλεκτρικού - ηλεκτρονικού εξοπλισμού (ΑΗΗΕ) οι-κιακής προέλευσης: που προέρχονται από νοικοκυριά και απόεμπορικές, βιομηχανικές, ιδρυματικές και άλλες πηγές, η φύση καιη ποσότητα των οποίων είναι παρόμοιες των προερχόμενων απότα νοικοκυριά.

- Ογκώδη απόβλητα: νοούνται τα αστικά απόβλητα μεγάλουόγκου, προερχόμενα από οικιακή ή εμπορική δραστηριότητα (πα-λαιά έπιπλα, στρώματα, συσκευές, υλικά συσκευασίας μεγάλουόγκου από χαρτόνι, ξύλο, μέταλλο ή πλαστικό, κ.λπ.).

Τα Πράσινα Σημεία αποτελούν μια διεθνή και δοκιμασμένηπρακτική που βασίζεται στη συμμετοχή των πολιτών και η εφαρ-μογή τους σκοπεύει στην ανακύκλωση ειδικών ρευμάτων υλικών,ενώ δυνητικά μπορεί να επιτευχθεί σε αυτά βαθμός εκτροπής οι-κιακών αποβλήτων της τάξης του 20 έως 30%.

Αποτελούν σημαντικό κομμάτι των συστημάτων ανακύκλωσηςπου εφαρμόζονται σε όλο τον κόσμο και συναντώνται με διάφο-ρους όρους όπως “Municipal Recycling Centers”, “Household Wa-ste Recycling Centres”, “Civic Amenity Sites”, “Material BringBanks”, “Material Bring Centers”, “Green Spots”, “Wertstoffhof”κ.ά.

Σε ότι αφορά στην περιβαλλοντική αδειοδότηση των ΠΣ, επι-σημαίνεται ότι εντάσσονται στις εγκαταστάσεις αποθήκευσης ανα-κυκλώσιμων αστικών στερεών αποβλήτων, και η κατηγοριοποί-ησή τους γίνεται στη βάση της αποθηκευτικής τους δυνατότητας.

(*) Ως κύρια πηγή χρησιμοποιήθηκε ο «Οδηγός Πράσινων Ση-μείων» (2015 - 1η έκδοση)

Εν μέσω πλήρους άγνοιας της συντρι-πτικής πλειονότητας των συμπολιτώνμας, για τα διαδραματιζόμενα σχετικά

με το τοπικό σχέδιο διαχείρισης αποβλήτων,ενέσκηψε η πιθανότητα μετατροπής τουεγκαταλελειμμένου ημιτελούς κλειστού γυ-μναστηρίου της Λυκόβρυσης σε Πράσινο Ση-μείο (παρυφές των ορίων του Δήμου, στη Βιο-μηχανική Περιοχή πριν τη γέφυρα των λυμά-των).

Γράφει ο Μανόλης Στ. Πάγκαλος

Το ζήτημα προέκυψε μετά την υπερψήφισητου Προϋπολογισμού 2016 στο ΠεριφερειακόΣυμβούλιο Αττικής, όπου υπάρχει πρόβλεψηγια «Κατασκευή Πράσινου Σημείου σε υπάρ-χουσα εγκατάσταση του Δήμου Λυκόβρυ-σης-Πεύκης, στις οδούς Υακίνθου & Αγίας Ει-ρήνης Χρυσοβαλάντου, προϋπολογισμού1.500.000 ευρώ».

Κατά την άποψή μας ανακύπτουν δύο «δέ-σμες» ερωτημάτων:

αφενός μεν για τις ακολουθούμενες διαδι-κασίες για χωροθέτηση Πράσινου Σημείου,χωρίς τη συμμετοχή των πολιτών, αλλά καιτων αιρετών και των τοπικών φορέων του Δή-μου μας,

αφετέρου δε για την «σκανδαλώδη» διαχεί-ριση του ζητήματος του «Κλειστού Γυμναστη-ρίου Λυκόβρυσης» επί δυο περίπου δεκαετίεςαπό τις δημοτικές αρχές του παλαιού ΔήμουΛυκόβρυσης και από τις μέχρι σήμερα δημοτι-κές αρχές του ενιαίου Δήμου Λυκόβρυσης-Πεύ-κης.

Κοινός παράγοντας των ερωτημάτων είναιη απόκρυψη γεγονότων από τους πολίτες καιη προώθηση αποφάσεων χωρίς τη συμμετο-χή των κατοίκων.

Η Ριζοσπαστική Ανατροπή Λυκόβρυσης-Πεύκης θεωρεί ως βασικότατη, θεμελιακή λει-τουργία της Δημοκρατίας τον ενημερωμένοπολίτη, που θα αποφασίζει για τον τόπο του μεδιάλογο και επιχειρήματα και δεν θα βρίσκεταιμπροστά σε ειλημμένες αποφάσεις.

Ως προς την χωροθέτηση Πράσινου Σημεί-ου κατανοούμε και στηρίζουμε πλήρως κάθεπροσπάθεια διαχείρισης σε τοπικό επίπεδοτων αποβλήτων μας, μετά από διάλογο με

τους πολίτες, ανταλλαγή απόψεων και εύρεσητης βέλτιστης, για το σύνολο της τοπικής κοι-νωνίας, λύσης.

Όσον αφορά στο ημιτελές, ευρισκόμενοσε συνθήκες πλήρους εγκατάλειψης, κλειστόγυμναστήριο Λυκόβρυσης πρέπει να απαντη-θούν πολλά ερωτήματα, που έχουν να κάνουνκαι με πιθανά λάθη και αβλεψίες των αιρετώντου παλαιού Δήμου Λυκόβρυσης και κατ’ επέ-κταση από το 2011 του ενιαίου πλέον ΔήμουΛυκόβρυσης-Πεύκης.

Είναι γνωστό ότι το έργο, που ξεκίνησε τηδεκαετία του ’90, με την εποπτεία των τεχνι-κών υπηρεσιών της τότε Νομαρχίας Αθηνών,είχε πολλές αρνητικές πτυχές, όπως ο θάνατοςτου εργολάβου που ανέλαβε το έργο, ο χαρα-κτηρισμός του κτιρίου ως αυθαίρετου και η κα-ταβολή υψηλών προστίμων από το Δήμο Λυκό-βρυσης, για τη νομιμοποίησή του. Στη συνέχειαπροέκυψε η άρνηση(;) του εργολάβου πουδιαδέχθηκε τον αποβιώσαντα κ.λπ. κ.λπ.

Στα «μυθιστορηματικής διάστασης» γεγονό-τα ας προσθέσουμε:

την άρνηση των δημοτικών αρχών να φυλά-ξουν το χώρο, γιατί θεωρούσαν ότι το κόστοςφύλαξης θα ήταν μεγαλύτερο από την αξία τωναντικειμένων που μπορούσαν να κλαπούν,

την πλήρη εγκατάλειψη του χώρου και την

εν συνεχεία σχεδόν ολοκληρωτική κλοπή όλωντων αθλητικών υλικών ή την απαξίωσή των,

την αχρήστευση των πάνελ της οροφής,των συστημάτων φωτισμού και των υγειονομι-κών εγκαταστάσεων,

την μετατροπή του χώρου σε σταθμό μετα-φόρτωσης απορριμμάτων,

την περιστασιακή χρήση των ανοικτών χώ-ρων για συλλογή κλαδεμάτων και την παράνο-μη καύση τους.

Όλα αυτά σε ένα χώρο, που με την απόφα-ση με αριθμό 18453/4423/17.7.2001 του τότεΥπουργού Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δη-μοσίων Έργων Κώστα Λαλιώτη καθοριζότανκαι επισήμως ως «χώρος ανέγερσης κλειστούγυμναστηρίου» (ΦΕΚ 631/2.8.2001, σελίδες5434 – 5436).

Γιατί οι αιρετοί της Λυκόβρυσης, με πρώ-τους όσους επί σειρά ετών άσκησαν ή ασκούνακόμα εξουσία (Δημήτρης Φωκιανός, ΧρήστοςΣκαμάκης, Κώστας Νικολιδάκης, ΠροκόπηςΜπελεχρής, Εύη Βατσακλή – Παπαδημούλη,Γεωργία Ποριώτου κ.λπ.) άφησαν επί σειράετών το κλειστό γυμναστήριο Λυκόβρυσης ναρημάξει;

Γιατί οι «μόνιμοι» εκπρόσωποι τοπικώνφορέων της Λυκόβρυσης, εδώ και πολλάχρόνια δεν κινητοποίησαν τους κατοίκους της

περιοχής, για να περισώσουν την περιουσίατους;

Σε ποια έρευνα βασίζονται «επίσημα χεί-λη» αιρετών (πρώην και νυν) ότι το κόστοςεπισκευής (ουσιαστικά ανακατασκευής) τουκλειστού είναι μεγαλύτερο των 1.500.000 ευ-ρώ, όταν με αυτό το ποσό κατασκευάζεται α-πό μηδενικής βάσης πλήρες αθλητικό συγκρό-τημα;

Τι πραγματικά χρειάζεται για να ολοκλη-ρωθεί η υφιστάμενη ημιτελής αθλητική κατα-σκευή;

Γιατί να μη θεωρήσουν οι κάτοικοι του δή-μου μας ότι, πέραν της σαθρότητας των επιχει-ρημάτων, κάτι «περίεργο» υφίσταται στη συ-νολική διαχείριση της υπόθεσης;

Η δημοτική αρχή πρέπει να καλέσει τουςπολίτες και τους τοπικούς φορείς σε ανοικτόδιάλογο, να ξεκαθαρίσει τη θέση της και νααπαντηθούν επιτέλους τα ερωτήματα, για νασταματήσει η υφέρπουσα «καφενειακού» τύ-που παραπληροφόρηση!

Θεωρούμε ότι εφόσον υφίστανται όλες οιρυμοτομικές, περιβαλλοντικές, κυκλοφορια-κές, αθλητικές κ.λπ. συνθήκες, το ημιτελέςέργο πρέπει να ολοκληρωθεί και να παραδο-θεί στη χρήση των πολιτών και των αθλητι-κών σωματείων της περιοχής!

Αλήθεια έχουμε σκεφτεί όλοι εμείς που μένουμε πλέον σε τσιμεντουπό-λεις πόσοι καταγόμαστε από αγροτικές οικογένειες; Πόσων από μας οιοικογένειες μεγάλωσαν από δυο χωραφάκια και μερικές ρίζες ελιές; Πό-

σων από μας οι οικογένειες έκαναν διάφορες δουλειές, αλλά τι βοήθεια είχανστα δύσκολα χρόνια από μερικά στρέμματα γης και λίγα ζώα στην αυλή τους;

Γράφει ο Γιώργος Παπαναστασίου

Κάθε Τετάρτη που έχει λαϊκή στην πόλη μας, έχουμε σκεφτεί πόσα χιλιόμετρακάνουν αρκετοί παραγωγοί για να φέρουν τα προϊόντα τους στην αυλή μας;

Πόσοι βάζουμε το μυαλό να σκεφτεί πόσες φορές και πόσες ώρες είναι κάποιοςστο χωράφι για να τρώμε εμείς τις πατάτες και τα κρεμμύδια μας; Ότι αυτό δενγίνεται αυτόματα με εντολή στο χωράφι;… Σπείρε πατάτες! Πότισε χωράφι τις πα-τάτες! Μάζεψε χωράφι τις πατάτες! Ή μόνο να τους λέμε ό,τι εξυπνάδες ξέρου-με για λιπάσματα ή να κάνουμε παράπονα ότι βρωμίζουν την πόλη μας.

Στο κάτω-κάτω πόσοι από μας, τους ευαίσθητους, πριν μιλήσουμε για αναλ-γησία και κερδοσκοπική πρακτική των αγροτών έχουμε πάρει μέρος σε κινήμα-τα προστασίας των γεωργικών περιοχών, π.χ. Οινόφυτα, ασθενές χρώμιο κ.λπ;

Πόσοι ξέρουμε και έχουμε ακούσει προτάσεις για «αποτοξίνωση» των χωρα-φιών που κάνουν σε άλλες χώρες, όπως για παράδειγμα το φύτεμα προϊόντων,είδη βολβών, καρότου που «καθαρίζουν» από τοξικές ουσίες το χωράφι σε μιασεζόν.

Πόσοι ξεχνάμε τις θυσίες των αγροτών για ένα κομμάτι γης και για ανθρώ-

πινες συνθήκες δουλειάς στα τσιφλίκια των μετα-επαναστατικών κοτζαμπάση-δων; Εντάξει, δεν είναι όλοι μικρομεσαίοι αγρότες, υπάρχουν και μεγαλοαγρό-τες. Η πλειοψηφία όμως είναι οι πρώτοι.

Ευτυχώς τσιφλικάδες σαν τον «φιλέλληνα» Μπέικερ με 45.000 στρέμματαστην Εύβοια δεν υπάρχουν. Υπάρχουν άλλοι τσιφλικάδες που είναι στο απυρό-βλητο. Πρώτη και καλλίτερη η Εκκλησία με χιλιάδες βακούφια που σε μια ανα-κατανομή της γης χιλιάδες οικογένειες θα μπορούσαν να ασχοληθούν με τονπρωτογενή τομέα και με πρωτοποριακές καλλιέργειες.

Εδώ υπάρχει κάτι βασικό. Σε μια πενταμελή αγροτική οικογένεια ασχολού-νται ΟΛΟΙ με την ίδια περιουσία. Άρα, τα κέρδη πάνε δια πέντε. Άλλη η δομήτης αγροτικής οικογένειας. Ούτε βέβαια σε κάθε χωριό, κάθε οικογένεια θα μπο-ρούσε να έχει από μια χασαποταβέρνα ή ένα καφενείο για πρέφα, όπως ισχυ-ρίζονται κάτι νεογενίτσαροι, για συμπληρωματικό εισόδημα.

Υπάρχει βέβαια και το θέμα των επιδοτήσεων. Μήπως δεν είναι θέμα της ΕΕ,του ΚΑΠ και των εγχώριων πολιτικών; Όταν δέχεσαι να σου μειώσουν την αγρο-τική παραγωγή και στην χειρότερη των περιπτώσεων να στην εξαφανίσουν ολο-κληρωτικά (π.χ. τα καπνά) και να ζεις με προσωρινά βοηθήματα των Βρυξελ-λών, ποιος φταίει; Ο αγρότης; Κατ’ επέκταση, υπάρχουν και περιορισμοί σε άλ-

λες επαγγελματικές δραστηριότητες, όπως στην αλιεία, κόψιμο καϊκιών...κ.λπ.

Όταν αποδέχεσαι σαν κράτος την ολοκληρωτική αλλαγή καλλιεργειών σε έ-ναν από τους μεγαλύτερους σιτοβολώνες της Ευρώπης με εξασφαλισμένες εξα-

γωγές, με επιδοτούμενες καλλιέργειες, ποιος φταίει;Όταν στη συγκεκριμένη περίπτωση, λόγω των αλλαγών αυτών, η απαιτού-

μενη χρήση τεράστιων ποσοτήτων νερού στέρεψε τον υδροφόρο ορίζοντα καιστα πηγάδια πλέον υπάρχει υφάλμυρο νερό ποιος φταίει;

Όταν τα αρμόδια υπουργεία δεν ήξεραν με τι, και πόσα στρέμματα, έχουνκαλλιεργηθεί στην επικράτεια και σε περίπτωση αποζημιώσεων έχανε η μά-να το παιδί και το παιδί τη μάνα ποιος φταίει;

Όταν ο κρατικός υπάλληλος πίεζε ή συμβούλευε τον παραγωγό να δηλώ-σει μέχρι και δεκαπλάσια παραγωγή για να πάρει δεκαπλάσια επιδότηση ναβγάλει το κατιτίς του ποιος φταίει; Λες και αλλού η μίζα, ο χρηματισμός και ηλοβιτούρα ήταν άγνωστες λέξεις.

Ποιος φταίει, όταν ο ανεκδιήγητος σημερινός υπουργός φέρνει νόμους στηνβουλή δηλώνοντας ότι δεν θα εφαρμοστούν, ποιος κοροϊδεύει ποιον και ποι-ος νομιμοποιεί νοοτροπίες «χύμα στο κύμα» και «άλλα λέμε άλλα κάνουμε»;Στρατηγική μηδέν δηλαδή.

Για να μην πούμε για το ξεπούλημα της Αγροτικής τράπεζας και την κατά-ντια των γεωργικών ενώσεων, που ποτέ δεν έγινε ουσιαστική έρευνα για ναπέσουν και μερικά κεφάλια.

Στο «δια ταύτα» όποιος πιστεύει σε παράλληλα διορθωτικά προγράμματα,ή παράκαμψη των ευρωπαϊκών εντολών και της κοινής αγροτικής πολιτικής,πλανάται πλάνην οικτράν.

Μια ματιά εντέλει στο ασφαλιστικό νομοσχέδιο μαζί με τα επιβαλλόμενα άλ-λα μέτρα που αφορούν τους αγρότες θα τον πείσει ότι ο σκοπός είναι ένας. Ηεπαναφορά στα τσιφλίκια, στις μεγάλες ιδιοκτησίες, που αυτή την φορά θαείναι ξένες και η πλήρης υποταγή στις εταιρίες τύπου Monsanto.

Αν κάποιοι νεόκοποι κυβερνητικοί, σήμερα, και κάτι χθεσινοί συμπαραστά-τες των αγροτών, που τώρα που το κόμμα τους έγινε κυβέρνηση, χυδαιολο-γούν και δε ντρέπονται, δικό τους πρόβλημα και συγχαρητήρια για τον ρόλοπου τους έχει ανατεθεί.

Η πρέφα, τα τεράστια τρακτέρ και τα σκυλάδικα της επαρχίας είναι τα ατρά-νταχτα επιχειρήματά τους. Όσο για τους άλλους που σε χωράφι έχουν μπει μό-νο να κόψουν καμιά παπαρούνα την Πρωτομαγιά και αν καθίσουν πάνω απόμισή ώρα στην φύση και στον κάμπο αισθάνονται σαν τον Μόγλη, καλύτερανα μη μιλάνε. Ο κοινωνικός αυτοματισμός, και η υποβολιμαία επίθεση μιας κοι-νωνικής τάξης σε άλλη, θα τους χτυπήσει την πόρτα.

Να είναι σίγουροι!Όσοι λέμε πάντως ότι έχουμε λίγο μυαλό, ας καθίσουμε να σκεφτούμε.Να σκεφτούμε και να μην γίνουμε γενίτσαροι στις οικογένειές μας, στους

συγγενείς, στους φίλους, στα χωριά μας και σε μια χώρα που όντως για πολ-λά χρόνια μεσημεριανό φαγητό ήταν το ψωμί, η ελιά, ένα κρεμμύδι και έναποτήρι κρασί.

Αγρότες... Μήτηρ απάντων γαία και κοινή τροφός (Μένανδρος)

Πράσινο Σημείο(*)

Κλειστό Γυμναστήριο Λυκόβρυσης

Aυτοδιοίκηση Aυτοδιοίκηση

6 Μάρτιος 2016

Τα τελευταία χρόνια ζούμε πρωτόγνωρες κατα-στάσεις σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Κατα-στάσεις που εδώ και τρεις δεκαετίες συγκλο-

νίζουν την ανθρωπότητα. Η σχετικά ειρηνική περίο-δος μετά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο πέρασε και ηκλαγγή των όπλων ακούγεται όλο και πιο έντονα. Ομισητός πόλεμος, που αποκηρύχτηκε έντονα απότους πάντες πριν 70 χρόνια, εμφανίζεται όλο και πιοσυχνά σε διάφορες περιοχές, σε «περιφερειακό επί-πεδο», που όμως αποχτά όλο και περισσότερο διε-θνείς διαστάσεις.

Γράφει ο Γιώργος Λίλος

Το ξαναμοίρασμα των αγορών, η χάραξη νέων συ-νόρων, η καταστροφή ολόκληρων χωρών και ο βια-σμός της φύσης για ορυκτό πλούτο και κάθε είδους εκ-μετάλλευση –πραγμάτων και ανθρώπων– οδηγούν σεανυπολόγιστες καταστροφές και εκατόμβες θυμάτων.Η πιο παραγωγική και επικερδής επιχείρηση είναι ηκατασκευή και εμπορία όπλων προς κάθε κατεύθυν-ση, σε «φίλους» και «εχθρούς», με ανυπολόγιστα κέρ-δη. Ο αδηφάγος παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμόςδεν έχει όρια και φραγμούς.

Ολόκληρες χώρες διαλύονται και γίνονται βοράτων κάθε λογής πλιατσικολόγων της νέας τάξης πραγ-μάτων. Παραγωγικές δυνάμεις καταστρέφονται καιχώρες ολόκληρες ξεπουλιούνται στο βωμό της συσσώ-ρευσης μυθικού πλούτου στα χέρια μιας ισχνής μειο-νότητας πλουτοκρατών και χρηματοπιστωτικών. Ημοναδική «αξία» και «θεός» τους είναι το κέρδος. Κά-θε πράγμα, η ίδια η ανθρώπινη ζωή, εμπορευματο-ποιούνται και αποτελούν αποκλειστικά μια αγοραίααξία και τίποτα άλλο.

Η ανισότητα στον καταμερισμό του πλούτου έχειφθάσει σε ασύλληπτα επίπεδα. Για την πλειονότηταπροσφέρεται η σκληρή λιτότητα, η φτώχεια και η εξα-θλίωση έναντι μιας ισχνής μειονότητας του απόλυτουπλουτισμού. Σύμφωνα με το Ινστιτούτο της CreditSuisse, μέσα στην οικονομική κρίση, το 45,2% του πα-γκόσμιου πλούτου το κατέχει το 0,7% του παγκόσμιουπληθυσμού. Το 2009 το 1% του πληθυσμού κατείχε το38% του παγκόσμιου πλούτου, ενώ το 2015 οι 62 πλου-σιότεροι άνθρωποι στον κόσμο κατείχαν τον πλούτοτης μισής ανθρωπότητας. Η έκθεση Oxfam προβλέπειότι το 1% αναμένεται να ξεπεράσει σε πλούτο το 99%έως το τέλος του 2016, δηλαδή μεταξύ 2009 και 2016ο πλούτος του 1% του πληθυσμού από το 38% θα φθά-σει στο 99% του παγκόσμιου πλούτου. Αυτοί είναι οικανόνες της Αγοράς στην οποία αναφέρεται η Ε.Ε.και οι εγχώριοι, κάθε λογής, υποστηρικτές της. Αυ-τήν την προσαρμογή απαιτούν οι «σωτήρες δανει-στές» μας.

Μέσα σ’ αυτό το περιβάλλον, και εξ αυτού, εντοπί-ζεται και η τεραστίων διαστάσεων μεταναστευτική καιπροσφυγική κρίση. Οι αμέτρητες ουρές προσφύγωνκαι μεταναστών είναι ακριβώς το αποτέλεσμα τωνπολέμων και της κλιματικής αλλαγής, που οφείλεται

επίσης στην ανθρώπινη δραστηριότητα ενάντια στηφύση.

Ζούμε πράγματι στην εποχή με τις μεγαλύτερεςμαζικές μετακινήσεις ανθρώπων στη γη. Παρόλο πουη προσφυγιά και η μετανάστευση δε σταμάτησε ποτέαπό την εμφάνιση του ανθρώπου σ’ αυτήν, όμως είναιτελείως διαφορετικό πράγμα η μετανάστευση λόγωφυσικών φαινομένων –ξηρασία, πλημμύρες, ηφαι-στειακές εκρήξεις, σεισμοί κ.λπ.– από την ισοπέδωσηκαι καταστροφή ολόκληρων πόλεων από πολέμους καιεκστρατείες που επιχειρούνται μάλιστα από τρίτους.Πρόκειται για αγώνα επιβίωσης, όταν γνωρίζεις ότιμένοντας στη γη σου σε περιμένει ο θάνατος ενώ ηφυγή σού παρέχει την ελπίδα να γλιτώσεις από αυ-τόν. Κατά την Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρό-σφυγες, μόνο το καλοκαίρι του 2015 πνίγηκαν στη Με-σόγειο και στο Αιγαίο πάνω από 2.500 άτομα, μεταξύτων οποίων πολλά παιδιά.

Ο δικός μας λαός γνωρίζει από πρώτο χέρι καιπολλαπλά τι σημαίνει προσφυγιά και ξεριζωμός. Δενείναι τυχαίο ότι το κίνημα αλληλεγγύης, συμπαράστα-σης και βοήθειας προς τους πρόσφυγες και μετανάστεςέχει πάρει τέτοια έκταση όσο πουθενά αλλού στον κό-σμο. Δεν υπήρξε μέχρι τώρα καμιά πρωτοβουλία αλ-ληλεγγύης που να μην ξεπέρασε κατά πολύ τον αρχι-κό στόχο. Αυτό σημαίνει ότι ο λαός μας διατηρείάσβεστη τη μνήμη των δικών του παθημάτων, τηναλληλεγγύη που έχει δεχτεί την ανταποδίδει με τοπαραπάνω.

Δυστυχώς δεν είναι ολόκληρη η κοινωνία που αι-σθάνεται ως ύψιστο στοιχείο πολιτισμού την αλληλεγ-γύη στους ξεριζωμένους. Η κυρίαρχη ιδεολογία τουυπάρχοντος συστήματος δεν μπορεί παρά να έχει οπα-δούς και μιμητές. Η σύγκρουση, έστω και πρόσκαιρα,ατομικού «συμφέροντος» και ανθρωπισμού είναιυπαρκτή στην κοινωνία. Έτσι έχουμε από τη μία το τε-ράστιο κύμα αλληλεγγύης που μπορεί να προσωποποι-ηθεί με το φούρναρη της Κω, τον ψαρά, τις γιαγιάδεςκαι τον παπα-Στρατή της Μυτιλήνης και από την άλλητον «ψιλικατζή» απατεώνα που χρεώνει 5 και 10 ευ-ρώ για τη φόρτιση ενός κινητού.

Αυτή η αντιφατικότητα της κοινωνίας μας αντανα-κλά όλη τη βαρβαρότητα που ζούμε αυτήν την εποχήκαι καλύπτει τόσο τις επιμέρους ατομικές συμπεριφο-ρές, όσο και την παγκόσμια τάξη πραγμάτων, κυρίαρ-χων και κυριαρχούμενων, ιθυνόντων και υπηκόων,πλούσιων και φτωχών, αδίστακτων εκμεταλλευτώνκαι κατατρεγμένων λαών. Η διάσταση αυτή είναι εμ-φανέστατη στην αντιμετώπιση του μεταναστευτικούπροβλήματος από τις ηγεσίες χωρών της Ευρώπης καιτης Αμερικής, πολλές από τις οποίες αποτέλεσαν πη-γή και αιτία του προβλήματος. Όσο οι μετανάστες κά-λυπταν τις δικές τους ανάγκες οι πόρτες ήταν ανοιχτές.Η Γερμανία –και όχι μόνο– ανασυγκροτήθηκε και ανα-πτύχθηκε, μετά τον όλεθρο του 2ου παγκόσμιου πολέ-μου που η ίδια προκάλεσε, χάρη στα φθηνά εργατικάχέρια των Ελλήνων, Ιταλών, Ισπανών, Τούρκων, Γιου-γκοσλάβων κ.λπ. μεταναστών. Στη σημερινή εποχή η

διατήρηση της ισχύος της έχει ανάγκη όχι μόνο απόφτηνό ανειδίκευτο εργατικό δυναμικό αλλά κυρίωςαπό υψηλό εκπαιδευμένο επιστημονικό προσωπικό.Ήδη περίπου 400 χιλιάδες Έλληνες επιστήμονες, όλωντων ειδικοτήτων, έχουν μεταναστεύσει και προσφέ-ρουν τις γνώσεις, που τους έδωσε η χώρα μας, όχι μό-νο στη Γερμανία αλλά και σε άλλες χώρες του κόσμου.

Σήμερα, η απάντηση της «πολιτισμένης» Ευρώπηςείναι αυτή των συρματοπλεγμάτων και της περιφρού-ρησης των συνόρων της, με μικρή επιλεκτική διαλογήμεταναστών, που σε λίγο κι αυτή θα σταματήσει. Ου-σιαστικά τα «αναπτυγμένα δυτικά» κράτη οδηγούνστον πνιγμό όσους προσπαθούν να περάσουν τα σύ-νορα της Ευρώπης. Οι Τούρκοι ιθύνοντες βομβαρδί-ζουν όσους αντιστέκονται στη βαρβαρότητα των τζιχα-ντιστών του «Ισλαμικού Κράτους», όπως τους Κούρ-δους, τη στιγμή που διακηρύττουν την αντίθεσή τουςσ’ αυτό! Η εκμετάλλευση χιλιάδων παιδιών και εργα-τών για «φτηνά παραγωγικά χέρια», στη Δύση καιστην Ελλάδα, είναι το απαύγασμα της πολιτικής τους.

Το ίδιο συμβαίνει και με τη σύγχρονη βιομηχανίατου δουλεμπορίου με τα σαπιοκάραβα της διακίνησηςτων μεταναστών στα νησιά του Αιγαίου. Οι ελληνικέςκυβερνήσεις, υπάκουες και εφαρμοστές των μνημο-νίων, της λιτότητας και φτωχοποίησης του λαούμας, παρακολουθούν σαν απλοί παρατηρητές έτοι-μοι να υιοθετήσουν και να προβάλουν σαν δικά τουςτα κελεύσματα των ευρωπαίων και υπερατλαντι-κών αφεντικών. Κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν τηνστενή σχέση μεταξύ των πολεμικών επιχειρήσεων στηγειτονιά μας με την πολιτική διάλυσης της χώρας απότους ίδιους ιμπεριαλιστικούς κύκλους. Κάνουν ότι δενκαταλαβαίνουν ότι η χώρα μας προορίζεται να γίνει μιααπέραντη αποθήκη ξεριζωμένων ψυχών και εκλιπα-ρούν για κάποια κατανόησή τους. Αναφέρονται ακό-μα στις αρχές και τις αξίες του ευρωπαϊκού πολιτι-σμού, τον οποίο ταυτίζουν με τους διαχειριστές και εκ-φραστές των σύγχρονων αποικιοκρατών και δουλε-μπόρων.

Στην Ευρώπη έχουμε συνεχώς αυξανόμενη επικρά-τηση της προπαγάνδας των πλέον ακραίων εθνικιστι-κών και ρατσιστικών θεωριών. Φράζουν οι ευρωπαί-οι τα σύνορά τους, κατά παράβαση των δικών τουςσυνθηκών, λεηλατούν νόμιμα ό,τι έχουν μαζί τους οιπρόσφυγες, βάφουν κόκκινες τις πόρτες όπου διαμέ-νουν για να ξεχωρίζουν, δημιουργούν καταυλισμούς-γκέτο, όπου κατορθώνουν οι πρόσφυγες να φτάσουν.Η αναβίωση των θεωριών και πολιτικών της δεκαετί-ας του ’30 του προηγούμενου αιώνα προδικάζει τιςεπερχόμενες συνέπειες στη δική μας εποχή.

Σήμερα αποτελεί ύψιστο καθήκον όλων των λα-ών η αποτροπή νέων ολοκαυτωμάτων και συμφο-ρών.

Σήμερα η απαίτηση για Ειρήνη και η κατάπαυσηκάθε πολέμου αποτελεί άμεσο καθήκον όλων τωνπροοδευτικών πολιτών του κόσμου.

Η λύση στην προσφυγιά είναι το σταμάτημα τωνπολέμων.

Από τα «Ζήτω» και «Κάτω»

στην τεκμηρίωση

Τετάρτη βράδυ 10 τουΦλεβάρη παρακολούθησα,με όση προσοχή διέθεταμετά την κούραση ολόκλη-ρης της ημέρας, στο κανά-λι της βουλής, τις απαντή-σεις του διοικητή της ΤτΕΣτουρνάρα στις ερωτήσειςτων βουλευτών της αρμό-διας επιτροπής. Πήρα πολ-λές πληροφορίες για ναεπιβεβαιώσω όσα γνώριζακαι να αναθεωρήσω όσανόμιζα ότι γνώριζα.

Ο διοικητής της ΤτΕ εί-ναι ένας θεσμικός παρά-γων, που επεξεργάζεται ταοικονομικά στοιχεία, ενη-μερώνει τους μετόχους,συμβουλεύει την κυβέρνη-ση που χαράσσει την οικο-νομική πολιτική και όποιονάλλο θεσμικό ενδιαφέρε-ται. Κατά συνέπεια η πλη-ροφόρηση που πήρα ήτανέγκυρη.

Το κανάλι της βουλήςέχει μικρή ακροαματικότη-τα και όχι άδικα. Τα ΜΜΕπαρουσίασαν μικρά απο-σπάσματα, πολιτικά χρω-ματισμένα τεχνηέντως,που μάλλον συσκότιζανπαρά διαφώτιζαν. Βέβαιαόποιος πραγματικά ενδια-φέρεται μπορεί με λίγηπροσπάθεια να βρει και ναμελετήσει τα στοιχεία απότο διαδίκτυο.

Αναρωτιέμαι αν όλοι οιβουλευτές και οι άλλοι πο-λιτικοί παράγοντες γνωρί-ζουν τα οικονομικά δεδο-μένα για να εκφέρουν τεκ-μηριωμένη γνώμη και νααποφασίζουν και να ψηφί-ζουν ό,τι ψηφίζουν ή κά-μποσοι κινούνται μόνο βο-λονταριστικά που είναι ευ-κολότερο και πιο δημοφι-λές.

Αναρωτιέμαι ακόμα πε-ρισσότερο πόσο ενημερω-μένοι είμαστε εμείς οι πολί-τες ψηφοφόροι και πώςδιαλέγουμε τους εκπροσώ-πους μας…

Έχω τη γνώμη πως ωςλαός πρέπει να περάσουμεαπό τα συνθήματα τύπου«ζήτω» και «κάτω», πουείναι μία συντηρητική αντί-ληψη, στην τεκμηριωμένηπληροφόρηση ώστε ναγνωρίζουμε πραγματικά τιεπιλέγουμε και μετά να τοκάνουμε και όσο μαχητικάη νομιμότητα επιτρέπει.

Γιώργος ΚουτσικάκηςΧειρ. Οδοντίατρος MSc

Απόψεις…Απόψεις…

Πρόσφυγες, μετανάστες και πόλεμοι

1922 2016

Μάρτιος 2016 7

Λένε ότι το επίπεδο πολιτισμού ενός λαού φαίνεται α-πό το πώς συμπεριφέρεται στα ζώα και στους ηλικιω-μένους. Όσοι διαφωνούν με αυτό και βάζουν πάνω απ’

όλα… τον Άνθρωπο (ως θεωρητική έννοια), συνήθως αδια-φορούν και για τα ζώα και για τους ανθρώπους γενικά.

Γράφει ο Φάνης Στρατουδάκης

Η Ελλάδα συνεχίζει να έχει μια από τις χειρότερες επιδόσειςστη μεταχείριση των ζώων στην Ευρώπη, που, κατά τ’ άλλα,θέλει να ανήκει και μάλιστα ενίοτε να τη νουθετεί ως σοφότε-ρη.

Από τις ποινές-χάδι που περιέχονταν στους προηγούμενουςνόμους για τα ζώα, που είχαν αφήσει ουσιαστικά στο απυρόβλη-το τους επαγγελματίες ανώμαλους να αδιαφορούν επιδεικτικάόταν εγκατέλειπαν, θανάτωναν, έδερναν, έσερναν, τεμάχιζαν,βασάνιζαν, φόλιαζαν (με δηλητήρια, τριμμένα γυαλιά κ.λπ.)ζώα, φθάσαμε στο άρθρο 46 του ν. 4235/14 (που τροποποιεί τον. 4039/12) και για πρώτη φορά προβλέπονται σοβαρές ποινέςγια την θανάτωση ή κακοποίηση ζώων: τουλάχιστον 1 έτος φυ-λάκιση και χρηματική ποινή 5.000 έως 15.000 ευρώ.

Το σημαντικό είναι ότι προβλέπονται για πρώτη φορά σχε-τικά μεγάλες χρηματικές ποινές και συνεπώς θίγουν τη μοναδι-κή «ευαίσθητη» χορδή, που έχει αυτό το είδος ανθρώπων, πουκακοποιεί ζώα. Καταπέλτης έπεσαν τέτοιες ποινές σε άτομα που,μετά από καταγγελίες συμπολιτών μας, αποδείχτηκε ότι… γιαχαβαλέ ή για… «σωφρονισμό», είχαν δέσει στο αυτοκίνητό τουςκαι έσερναν το σκύλο τους, ή σε άλλους που, σκότωσαν με κα-ρέκλα ένα κουτάβι μπροστά στην ταβέρνα τους, εγκατέλειψαντο γέρικο άλογό τους δεμένο στον ήλιο, χωρίς νερό κ.λπ.

Κατά τη γνώμη μας σε τέτοιου είδους δράστες πρέπει να επι-βάλλεται ως παρεπόμενη ποινή και η παντελής στέρηση πολι-τικών δικαιωμάτων. Δεν είναι δυνατό άνθρωποι με τόσο βαριάδιαταραχή και παρέκκλιση να θεωρούνται ικανοί να μας κυβερ-νήσουν, ή να εκλέξουν ποιός και πως θα μας κυβερνήσει.

Επίσης, προβλέπεται από τη νομοθεσία μας η ενδιαίτηση ζώ-ων σε δημοτικά καταφύγια με την αντίστοιχη ευρωπαϊκή χρη-ματοδότηση. Η παραμονή των ζώων στα καταφύγια αυτά δενείναι επ’ αόριστον, αλλά μέχρι να στειρωθούν, να ιαθούν απότυχόν ασθένειες, να ανακάμψουν και να θεωρηθούν έτοιμα ναεπιστρέψουν στο φυσικό τους περιβάλλον (της πόλης ή του χω-ριού), απ’ όπου τα πήραν.

Όμως, δυστυχώς, η φύση του πονηρού Έλληνα που θα κο-ροϊδέψει τους κουτόφραγκους κυριάρχησε και σε αυτή την πε-

ρίπτωση. Έτσι έχουμε πολλές περιπτώσεις δημοτικών καταφυ-γίων και κυνοκομείων σε δήμους με δημάρχους τύπου Μπέου,που «με τη σφαλιάρα του, σου φεύγει και το κράνος», κατά ταδικά του λεγόμενα, που όπως ακόμα μπορούμε να καταγγείλου-με εμείς που δεν φοράμε κράνος (κι ούτε πρόκειται να φορέ-σουμε), αφού φτιάξουν την εγκατάσταση σε κάποια απομακρυ-σμένη περιοχή και λάβουν την χρηματοδότηση, αφήνουν τα φι-λοξενούμενα ζώα να ψοφήσουν απ’ την ασιτία. Οι καταγγελί-ες φιλοζωικών οργανώσεων για τις σκηνές φρίκες που αντικρί-ζουν σε αυτά τα... ιδρύματα διαφόρων δήμων και κατακλύζουντα μέσα κοινωνικής δικτύωσης των φιλοζωικών σωματείων,χωρίς κανείς να τους κάνει μήνυση για συκοφαντική δυσφήμι-ση (άρα είναι απολύτως αληθή), είναι πολύ χαρακτηριστικές καιαποκαρδιωτικές.

Ο Δήμος μας σε συνεργασία με γειτονικούς δήμους, όπως ονόμος προβλέπει, των Δήμων Ηρακλείου, Νέας Ιωνίας και Με-ταμόρφωσης, δεσμεύτηκε για τη δημιουργία κέντρου περί-θαλψης και διαμονής αδέσποτων ζώων, την οποία όμως ακό-μα δεν έχουμε δει να υλοποιείται. Υπόψη του Δημοτικού Συμ-βουλίου Λυκόβρυσης-Πεύκης έχει τεθεί και το με αριθμό πρωτ.12718/13.9.2013 έγγραφο του Δήμου Ηρακλείου Αττικής, με τοοποίο διαβιβάστηκε επιστολή του αρμόδιου αντιδημάρχου προςτο Δασαρχείο Πεντέλης, για τον ορισμό έκτασης αξιοποιήσιμης

για τη δημιουργία κέντρου περίθαλψης και διαμονής αδέσπο-των ζώων, που θα λειτουργούν από κοινού οι Δήμοι Ηρακλεί-ου, Νέας Ιωνίας, Μεταμόρφωσης και Λυκόβρυσης-Πεύκης, αλ-λά αγνοείται μέχρι σήμερα η απάντηση του Δασαρχείου.

Μέχρι όμως να βρεθεί από το Δήμο μας κάποια πιο μόνιμη λύ-ση, θα πρέπει να τοποθετηθούν ταΐστρες για τα αδέσποτα ζώασε συγκεκριμένα προεπιλεγμένα μέρη, ώστε να μην υποφέρουναυτά από πείνα το χειμώνα και από δίψα το καλοκαίρι.

Περαιτέρω, πρέπει να επισημάνουμε ότι, αντίθετα απ’ ό,τιθεωρούν πολλοί, στο δημόσιο χώρο απαγορεύεται να βάζει κα-νείς πινακίδες και να απαγορεύει την πρόσβαση σε ιδιόκτηταζώα, ακόμα κι αν υπάρχει σχετική απόφαση δημοτικού συμβου-λίου, αρκεί βέβαια να τηρείται ο νόμος, δηλαδή το ζώο συντρο-φιάς (σκύλος) να είναι με λουράκι κοντά στον ιδιοκτήτη του, ναμην είναι επιθετικό και ο ιδιοκτήτης του να μαζεύει τις ακαθαρ-σίες του ζώου. Αυτή η τελευταία προϋπόθεση, δυστυχώς, σε 8στις 10 περιπτώσεις δεν τηρείται από τους ιδιοκτήτες, με απο-τέλεσμα τα πάρκα, τα πεζοδρόμια και οι παιδικές χαρές να με-τατρέπονται σε αφοδευτήρια ζώων. Έτσι η παρανομία διαιω-νίζεται και αναγκάζονται πολλοί δήμοι να απαγορεύουν τηνπρόσβαση στα ζώα στους δημόσιους χώρους.

Δεδομένου ότι τα αδέσποτα δεν ζουν κατά μέσο όρο πάνωαπό 2 -3 έτη, πρέπει να επισημανθεί ότι όλα τα νυν αδέσποταζώα δεν είναι παρά πρώην δεσποζόμενα. Άρα η ευθύνη βαρύ-νει ήδη όλους όσους παίρνουν για πλάκα, ή για δώρο, ένα κα-τοικίδιο και μετά επειδή το βαρέθηκαν, επειδή θα πάνε διακο-πές, επειδή έμεινε έγκυος, ή (ακόμα χειρότερα) επειδή δεν…μπορούν να μαζεύουν τις ακαθαρσίες του απ’ τα πάρκα και ταπεζοδρόμια κ.λπ. το εγκαταλείπουν στο δρόμο.

Τέλος, επειδή η εμπορία ζώων συντροφιάς –κυρίως σκύλων–ράτσας, είτε μέσω εκτροφέων, είτε μέσω μεταφορών από άλ-λες χώρες, είτε (πολύ περισσότερο) μέσω pet shops, κάθε άλ-λο παρά παρέχουν εχέγγυα φιλοζωικής μεταχείρισης, καλό θαείναι, αν κάποιος θέλει να αποκτήσει ένα ζώο συντροφιάς, καιγια να σπάσει ο φαύλος κύκλος της εμπορευματοποίησης, τοκαλύτερο και οικονομικότερο που έχει να κάνει είναι να προ-τιμήσει κάποιο από τα νυν αδέσποτα, ακόμα κι αν άλλοι τουπροτείνουν σκυλιά με φράκο που του φτιάχνουν… ακόμα καικαφέ!

Ο«διαδικτυακός χώρος» ή «internet»έχει μπει για τα καλά στην ζωή όλοκαι περισσότερων ανθρώπων, ακόμα

και αν η σχετική διείσδυση θεωρείται χαμη-λή στην Ελλάδα.

Γράφει ο Μιχάλης Λίλος

Η χρήση του internet δίνει πρόσβαση σε έ-να τεράστιο κόσμο από πληροφορίες, γνώ-σεις, διασκέδαση, επικοινωνία, διευκόλυνσησυναλλαγών (εμπορικών ή μη). Παράλληλαόμως, έχει και υπόκοσμο, λαθραία, παράνομουλικό και επικίνδυνες συμπεριφορές. Με λίγαλόγια, επειδή «ιδιωτικός χώρος στο διαδίκτυοδεν υπάρχει», θα προσπαθήσουμε να πούμε λί-γα λόγια για τους κινδύνους του.

Γενικές συμβουλές ασφαλείας�� Πρέπει να έχουμε ενεργοποιημένο το

«τείχος προστασίας» (firewall). �� Να χρησιμοποιούμε τις τελευταίες εκδό-

σεις των «φυλλομετρητών» (browser) και νααποφεύγουμε όσο είναι δυνατόν κάθε είδουςπροσθήκες τύπου add-ons, extensions,plugins κ.λπ.�� Να έχουμε ενημερωμένο με τις τελευταί-

ες αναβαθμίσεις του το λειτουργικό του υπο-λογιστή μας και το firewall του.�� Να υπάρχει σε συνεχή επαγρύπνηση και

ενημερωμένο αξιόμαχο «αντιβιοτικό»(antivirus).

�� Ιδιαίτερη προσοχή σε παραπλανητικά μη-νύματα, που προτείνουν βοήθεια στο «κατέβα-σμα λογισμικού» (download).�� Ιδιαίτερη προσοχή σε ιστοχώρους όπου

υπάρχουν πολλές εικόνες/σύνδεσμοι που δενέχουν σχέση με το θέμα του ιστοχώρου και μαςπροτείνουν να εγκαταστήσουμε «κάτι». Κα-λύτερα να το αποφύγουμε, εάν δεν είμαστε100% σίγουροι για το αποτέλεσμα και γνώ-στες του αντικειμένου.�� Εννοείται ότι σελίδες που ανοίγουμε (ή…

ανοίγουν μόνες τους) και που μας ζητούν «ναβάλουμε τον αριθμό του κινητού μας» για να…γίνουμε πλούσιοι ή διάφορα… παρόμοια, αντι-δρούμε συνετά και… αποχωρούμε!�� Δεν αποθηκεύουμε τους κωδικούς πρό-

σβασης στους φυλλομετρητές μας, για να«μπαίνουμε» κατευθείαν στα προγράμματάμας (ηλεκτρονική αλληλογραφία, επεξεργα-στές κειμένων, κοινωνικές δικτυώσεις κ.ο.κ.).Όπως κλειδώνουμε το σπίτι μας όταν βγαίνου-με, έτσι πρέπει να ενεργούμε και όταν «βγαί-νουμε» από τον browser μας.�� Στους φυλλομετρητές αποφεύγουμε να

δεχόμαστε «cookies» τρίτων και απενεργο-ποιούμε την αποθήκευση των κωδικών.�� Σβήνουμε μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυ-

δρομείου που περιέχουν οτιδήποτε εκτός από

έγγραφα, εικόνες και βίντεο (όπου έγγραφοείναι κείμενο Word, TXT, PDF, EXCEL, κ.λπ.).�� Αν κάποιο ηλεκτρονικό μήνυμα φαίνεται

«περίεργο», ακόμα και αν έχει έλθει από γνω-στό μας αποστολέα, το ελέγχουμε πριν τοανοίξουμε (μπορεί να έχει προωθηθεί κακό-βουλα, χωρίς να το γνωρίζει ο αποστολέας).�� Διαγράφουμε και δεν απαντάμε σε μηνύ-

ματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που αναφέ-ρουν ότι κερδίσαμε ή κληρονομήσαμε κάτι,ενώ δεν έχουμε συμμετάσχει σε διαγωνι-σμό/κλήρωση.�� Δεν δηλώνουμε σε κοινωνικά δίκτυα ότι

έχουμε φύγει από το σπίτι μας… για διακοπές!�� Στα κοινωνικά δίκτυα καλό είναι να μην

έχουμε επαφές με αγνώστους.

Ειδικές συμβουλές για γονείςΟι γονείς θα πρέπει να ακολουθούν τουλά-

χιστον τα παρακάτω:��Η πρόσβαση σε ιστοχώρους πρέπει να γί-

νεται με τη συνεχή επίβλεψη των γονιών.�� Είναι πολύ σημαντικό ο υπολογιστής να

βρίσκεται σε κοινόχρηστο χώρο (σαλόνι, κου-ζίνα) και όχι σε ιδιωτικό χώρο απομόνωσης(π.χ. το δωμάτιο του παιδιού).�� Πρέπει να μάθουμε στο παιδί μας να μας

ρωτάει συνέχεια για όλες τις απορίες που έχει

κατά την πλοήγησή του. Όταν θα είναι σχετι-κά αυτόνομο, είναι εξίσου σημαντικό να έχεισυνηθίσει να ρωτάει για ό,τι του φαίνεταιάγνωστο ή περίεργο, π.χ. ένα mail από και-νούργιο φίλο ή ακόμα και κάλεσμα από άγνω-στο σε μια συνάντηση.�� Επίσης όσο και αν ακούγεται σκληρό δεν

πρέπει να ανεβάζουμε φωτογραφίες των παι-διών μας στα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης»(social media τύπου (Facebook κ.λπ.).

Η Διεύθυνση Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλή-ματος της Ελληνικής Αστυνομίας έχει κάνειεξαιρετική δουλειά στον τομέα της ασφάλειαςκαι ειδικά στον τομέα της προστασίας τωνπαιδιών.

Οι παρακάτω ιστοσελίδες δίνουν επιπλέονοδηγίες και πληροφορίες:

http://www.cyberkid.gov.gr/http://cyberalert.gr/feelsafe/http://www.saferinternet.gr/

Ασφαλές... σερφάρισμα

Αδέσποτα και δεσποζόμενα ζώα

ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝΕκδίδεται από την δημοτική παράταξηΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΛΥΚΟΒΡΥΣΗΣ – ΠΕΥΚΗΣΡίμινι 10, τ.κ. 141 23 ΛυκόβρυσηΤηλέφωνο 6932 610 230Ηλεκτρονική διεύθυνση: riz.anatropi.lp@gmail.comBlog: https://rizanlykpefkis.wordpress.com/

Υπεύθυνος κατά το νόμο: Μανόλης Στ. Πάγκαλος (em.pagkalos@yahoo.gr)

Συντακτική ομάδα: Νίκος Θεοδωράκης (nthe1@yahoo.com)

Φανή Καραντσιούνη (fanikarant@gmail.com)Νίκος Λυσίκατος (nicklys@hotmail.com)

Φάνης Στρατουδάκης (fstratoudakis@yahoo.gr)

Τα επώνυμα άρθρα δεν εκφράζουν κατ’ ανάγκη τις απόψεις και τις θέσεις της εφημερίδας και της Δημοτικής Παράταξης

Επιτρέπεται η αναπαραγωγή μέρους του περιεχομένου της έκδοσής μας, εφόσον αναφέρεται η πηγή

Τοπική αυτοδιοικητική & πολιτική περιοδική έκδοση πληροφόρησης, διαλόγου και προβληματισμού Δήμου Λυκόβρυσης – Πεύκης

Μάρτιος 2016

Δάσος Μορέλλα

Σ τις 16/2/2016 είχε οριστεί η δικάσιμος στο ΕφετείοΑθηνών, που θα εκδίκαζε την υπόθεση της απένταξηςεπίδικου τμήματος του δάσους Μορέλλα της Πεύκης

από το σχέδιο πόλης, με θετική εισήγηση της Διεύθυνσης Πο-λεοδομικού Σχεδιασμού του Υπουργείου Περιβάλλοντος καιΕνέργειας. Η απόφαση των δικηγόρων να συνεχίσουν τηναποχή τους από τα καθήκοντά τους, διαμαρτυρόμενοι κατάτης κυβερνητικής άρνησης απόσυρσης του ασφαλιστικούπροσχεδίου, δεν επέτρεψε την εκδίκαση της υπόθεσης, ηοποία αναβλήθηκε για τις αρχές του 2017.

Γράφει η Μαρίτα Santoro-Κουρούπη

Το δάσος Μορέλλα διασχίζει την Κάτω Πεύκη, από το ύψοςτης εκκλησίας του Αγίου Παντελεήμονα μέχρι την Κορίνθου καιείναι σημαντικότατος πνεύμονας όχι μόνο για το προάστιό μας,αλλά και για την ευρύτερη περιοχή. Τμήμα στα νότια αυτής τηςδασικής έκτασης εδώ και χρόνια έχει γίνει το μήλο της έριδοςμεταξύ ιδιοκτητών του και του δήμου μας.

Οι ιδιοκτήτες οικοπέδων στο επίμαχο δασικό τμήμα επιδιώ-κουν με συνεχείς δικαστικές προσπάθειες τη δυνατότητα οικο-δόμησης ή αποζημίωσης, παρόλο που το Δασαρχείο με συνέπειαπροβάλλει την απένταξη του επίμαχου δασικού τμήματος απότο σχέδιο, αποδεχόμενο πλήρως το δεδομένο της δασικής έκτα-σης και την λανθασμένη ένταξή του.

Πρόκειται για μια πολύ παλιά υπόθεση, που ξεκινάει το 1952,όταν ο τότε Πρόεδρος της Κοινότητας Πεύκης –δεν είχε γίνει ακό-μη δήμος– έφερε στο κοινοτικό συμβούλιο θέμα επέκτασης τουσχεδίου στην συγκεκριμένη έκταση, που ψηφίστηκε ομόφωνααπό τους επτά (7) κοινοτικούς συμβούλους εκείνης της εποχής.

Το νότιο τμήμα του δάσους μπήκε στο σχέδιο πόλης το 1960με το Βασιλικό Διάταγμα Δ119/23.8.1960.

Μέσα στους κινδύνους καταστροφής της δασικής έκτασηςυπήρχε και το αρχικό σχέδιο της διέλευσης της Λεωφόρου Κύ-μης, που θα αφάνιζε ολόκληρο το δάσος. Όμως οι κινητοποιή-σεις των κατοίκων, τοπικών φορέων και του ίδιου του δήμου πέ-τυχαν την επανασχεδίαση της διαδρομής της λεωφόρου, την με-τατόπισή της και τη συνέχισή της σε υπόγεια σήραγγα, που ωςσήμερα δεν έχει πραγματοποιηθεί.

Με το ΦΕΚ 586/1993, τεύχος Δ’, εκπονήθηκε το Γενικό Πο-λεοδομικό Σχέδιο της Πεύκης, που ορθότατα τοποθετούσε το δά-σος Μορέλλα (όπως και το δάσος Κάσδαγλη) εκτός των ορίωντου Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου, θεωρώντας ότι αυτές οι δα-σικές εκτάσεις έπρεπε να μείνουν εκτός σχεδιασμού.

Το 1995 η τότε διοίκηση του Δήμου, δυστυχώς, «πιστεύο-ντας» ότι θα κατοχύρωνε οριστικά το δάσος τροποποίησε το Σχέ-διο Πόλης χαρακτηρίζοντας το νότιο δασικό τμήμα «ως κοινό-χρηστο πράσινο εντός σχεδίου».

Ο Δήμος μας, από χρόνια, έχει σημαντικά στοιχεία στα χέριατου από τις δημόσιες αρχές, από αποφάσεις του ΣτΕ καθώς καιάλλα έγγραφα από παρεμβάσεις συλλόγων και πολιτών που θαμπορούσαν να τον διευκολύνουν να κλείσει την υπόθεση υπέρτου δασώδους και δημόσιου χαρακτήρα της έκτασης.

Δυστυχώς όμως, η εκάστοτε δημοτική αρχή όλα αυτά τα χρό-νια προσέθετε τις δικές της παραλείψεις στο ζήτημα, με αποτέ-λεσμα να μην υπάρχει μια συνεχής και ενιαία διαχείριση αυ-τού του νομικού θέματος και η υπόθεση να περιπλέκεται χω-ρίς προφανή λόγο. Κάθε Δήμαρχος όριζε νέους δικηγόρους,που έπρεπε να μελετήσουν εξαρχής τους φακέλους με τα δεκά-δες κείμενα, με συνέπεια η εμπλοκή των νέων προσώπων να κα-θυστερεί την επίλυση του προβλήματος.

Η νομική διελκυστίνδα «είναι δάσος – δεν είναι δάσος» κρα-τάει δεκαετίες ολόκληρες, όμως η θέση των κατοίκων του δή-μου μας, και υποθέτω όλων των αιρετών, δεν μπορεί παρά ναείναι μία: «Το δάσος ανήκει στην πόλη μας και δεν οικοδομεί-ται»!

Τα «παιχνίδια» και η άγνοια είναι ποιο επικίνδυνα από τα απορρίμματα

Πριν 9 χρόνια το καλοκαίρι του 2007, τότε που περίσσευανακόμα δύο δεκάρες, βρέθηκα ταξιδιώτης στην Κοπεγχάγη.

Εκεί στο κέντρο του πολεοδομικού ιστού και μάλιστα απένα-ντι από το πασίγνωστο άγαλμα της «μικρής γοργόνας» και σεαπόσταση αναπνοής από την εντυπωσιακή όπερα της πόλης μιαπεριοχή πανάκριβη που «βουλιάζει» στην κυριολεξία από τουρί-στες, αντίκρισα έκπληκτος ένα τεράστιο σε μέγεθος και τελείωςαθόρυβο εργοστάσιο, με πανύψηλες καμινάδες, οι οποίες ούτεκαπνό έβγαζαν, ούτε οσμές σκόρπιζαν στον αέρα. Το μόνο δια-κριτικό που είχε το κτήριο ήταν ή φίρμα «Vattenfall»(*).

Στην αρχή και αφού «συσκέφθηκα» με άλλους συνταξιδιώτες,καταλήξαμε ότι επρόκειτο ή για πυρηνική μονάδα ηλεκτρισμού ήγια κάποιο «καθαρό» εργοστάσιο προϊόντων υψηλής τεχνολογί-

ας. Τόσο ξέραμε, τό-σο μας έκοβε!!!.

Οποία έκπληξη καιαίσθημα επαρχιωτι-σμού μας περίμενε,όταν ρωτήσαμε καιμάθαμε ότι το εργο-στάσιο αυτό δεν είναιτίποτα λιγότερο απόμονάδα επεξεργασίας

σκουπιδιών, που παρήγαγε από τα απορρίμματα το 25% τουηλεκτρικού ρεύματος που χρειαζόταν τότε (2007) η πρωτεύουσατης Δανίας και επί πλέον εφοδίαζε ΔΩΡΕΑΝ με μεγάλες ποσότη-τες ζεστού νερού τα νοικοκυριά της πόλης.

Εκείνη την εποχή στη Αττική, για να φρεσκαριστεί και η μνή-μη μας, γινόταν το «έλα να δεις» με τα σκουπίδια.

Ο τότε πρόεδρος της ΤΕΔΚΝΑ ήταν σε πόλεμο με το νομάρχηΑνατολικής Αττικής για το ποιος κάνει κουμάντο στα απορρίμμα-τα. Ο Π. Φιλίππου δήμαρχος Καλυβίων (σημερινός Αντιπεριφε-ρειάρχης Ανατολικής Αττικής) είχε αποκλείσει τους δρόμους γιανα μη γίνει ΧΥΤΑ στην περιοχή του και οι δρόμοι της Αθήνας ή-ταν αδιάβατοι από τα σκουπίδια.

Σαν να μην πέρασε ΜΙΑ ΩΡΑ αυτά τα δέκα χρόνια. Ο πρόεδροςτης ΚΕΔΕ (και όχι μόνο) κ. Πατούλης σπεκουλάρει με τα απορρίμ-ματα βρισκόμενος σε διαρκή κόντρα με την Περιφέρεια. Από τηνάλλη δημοτικοί σύμβουλοι του δήμου μας έχουν (στην καλύτερηπερίπτωση) μαύρα μεσάνυχτα και ξεστομίζουν ή δημοσιοποιούναπόψεις που τους εκθέτουν, αποκαλύπτοντας την απίστευτηάγνοιά τους, μπερδεύοντας έννοιες «πράσινα σημεία», «ανακύ-κλωση», «διαλογή στην πηγή» κ.λπ., κ.λπ. και πάει λέγοντας…

Πιστεύω ότι το: «Κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρ-κίας» που έγραψε ο Σαίξπηρ, είναι λάθος.

Το βαθύ σάπιο υπήρχε και συνεχίζει να υπάρχει στη χώρα που«γέννησε τη δημοκρατία».

(*) Η μητρική εταιρεία «Vattenfall ΑΒ» είναι σουηδική κρατι-κή επιχείρηση που ιδρύθηκε το 1909 και παραμένει 100% δημόσια,δραστηριοποιούμενη στον τομέα ενέργειας.

Πόρος Φερών, το χωριό των Πελαργών!Ο οικισμός του Πόρου στις Φέρες, ανακηρύχθηκε επίσημα ως «Το

χωριό των πελαργών 2016», διάκριση μοναδική σε όλη την Ελλά-δα και την Ευρώπη, καθώς αποτελεί σημαντικό τόπο για τη διατήρη-ση και αναπαραγωγή του συγκεκριμένου είδους.

Η Δημοτική Ενότητα Φερών σε συνεργασία με την τοπική κοινω-νία, το Φορέα Διαχείρισης ΕθνικούΠάρκου Δέλτα Έβρου, την ΕλληνικήΟμάδα Πελαργών και την ΔΕΔΔΗΕΑλεξανδρούπολης κατέθεσαν τονπερασμένο Σεπτέμβριο, πρότασηστον οργανισμό euroNATUR ναενταχθεί ο οικισμός στην πρωτοβου-λία «Ευρωπαϊκό Χωριό των Πελαρ-γών 2016» η οποία και έγινε δεκτή.

Προϋπόθεση για την επιλογή τουοικισμού, αποτέλεσε η συνεχόμενημέχρι τώρα, συμβολή του στην προ-στασία και αναπαραγωγή του εί-δους, η θέση του κοντά σε μια Προ-στατευόμενη Περιοχή (ΔέλταΈβρου), καθώς και οι ολοκληρωμένες προτάσεις του για μελλοντι-κές δράσεις που θα αφορούν την προστασία του είδους και την ανά-δειξη αυτών για την ευαισθητοποίηση της τοπικής κοινωνίας αλλά καιτων επισκεπτών γενικότερα.

Ο οργανισμός euroNATUR, θα απονείμει στον οικισμό βραβείο γιατην διάκρισή του, σε σχετικό φεστιβάλ που θα πραγματοποιηθεί τονερχόμενο Μάιο.

10% μειώθηκαν οι καλλιέργειες την περίοδο1964-2007, λόγω κλιματικής αλλαγής

Οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, όπως οι υψηλές θερμοκρα-σίες και οι μεγάλες περίοδοι ξηρασίας, έχουν μειώσει την παγκόσμιααπόδοση καλλιεργειών σε καλαμπόκι, σιτάρι και ρύζι, κατά 10% μέ-σα σε διάστημα 50 ετών, όπως προκύπτει από έρευνα του Πανεπι-στημίου της Βρετανικής Κολομβίας (Καναδάς).

Η επιστημονική ομάδα, υπό τον καθηγητή Ν. Ραμανκούτι, ανέλυ-σε την παραγωγή τροφίμων για 16 διαφορετικές καλλιέργειες σε 177χώρες, και εξέτασε τις επιπτώσεις που είχαν 2.800 καιρικές κατα-στροφές που συνέβησαν την περίοδο 1964-2007.

Στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική και την Αυστραλία, οι ξηρασίεςκαι οι καύσωνες προκάλεσαν μέση μείωση συγκομιδής περίπου 20%.Οι ερευνητές διαπίστωσαν ακόμη ότι η μέση μείωση στις σοδειές α-πό την ξηρασία και τους καύσωνες αυξήθηκε από 6,7% κατά τα μέ-σα της δεκαετίας του 1980, σε 13,7% τα τελευταία χρόνια.

Αξιοσημείωτο είναι ότι η μείωση της παραγωγής ήταν πολύ χειρό-τερη στις πλουσιότερες χώρες, ενώ η μελέτη προβλέπει ότι αυτές οιακραίες καιρικές συνθήκες θα συνεχιστούν στο μέλλον.

Τέλος, οι χώρες με προηγμένες γεωργικές τεχνολογίες και μεθό-δους καλλιέργειας βρέθηκαν πιο επιρρεπείς σε καύσωνες και ξηρα-σίες, σε σύγκριση με λιγότερο τεχνολογικά προηγμένες χώρες.