No 1 ΜΠΕΣΤ ΣΕΛΕΡ ΤΩΝ ΑΝ ΟΛΑ ΟΣΑ ΣΟΥ ΕΛΕΓΑΝ Κ ΓΥΡΩ … · o...

| O Ξ

ENOΣ

| HA

RLAN

COB

EN

ΚΙ ΑΝ ΟΛΑ ΟΣΑ ΣΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΟΙ ΓΥΡΩ ΣΟΥ ΗΤΑΝ ΨΕΜΑΤΑ;

Ο Ξένος εμφανίζεται από το πουθενά, ίσως σε ένα μπαρ ή στο πάρκινγκ ή στο

σουπερμάρκετ. Δεν ξέρεις την ταυτότητά του ούτε τα κίνητρά του. Οι πληροφορίες

του όμως είναι απολύτως βάσιμες. Σου ψιθυρίζει λίγα λόγια στ’ αυτί και εξαφανίζεται,

ο κόσμος σου όμως γίνεται κομμάτια…

Ο Άνταμ Πράις έχει πολλά να χάσει: έναν άνετο γάμο με μια όμορφη γυναίκα, δύο

υπέροχα παιδιά και όλα τα απαραίτητα χαρακτηριστικά του Αμερικάνικου Ονείρου –

μεγάλο σπίτι, καλή δουλειά.

Τότε εμφανίζεται ο Ξένος και το συγκλονιστικό μυστικό που του αποκαλύπτει για τη

γυναίκα του διαλύει για πάντα την ψευδαίσθηση της τέλειας αυτής ζωής… Όμως ο Άνταμ

θα κληθεί να αναμετρηθεί με κάτι πολύ μεγαλύτερο από τη συζυγική προδοσία για να

σώσει κάτι πολύ περισσότερο από την οικογενειακή του ευτυχία – την ίδια του τη ζωή.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ-ΘΡΥΛΟ ΜΕ ΠΩΛΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΞΕΠΕΡΝΟΥΝ ΤΑ 70.000.000 ANTΙTYΠA

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ Η ΟΜΟΤΙΤΛΗ ΣΕΙΡΑ ΠΟΥ ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ ΣΤΟ NETFLΙX

ISBN 978-618-03-2431-0

ΒOΗΘ. ΚΩΔ. ΜΗΧ/ΣΗΣ 82431

ΕΠΙΣΗΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙΜου λείπεις

Ο Ηarlan Coben είναι ένας από

τους σημαντικότερους συγγραφείς

αστυνομικής λογοτεχνίας παγκοσμίως.

Είναι ο πρώτος συγγραφέας στην ιστορία

που έχει τιμηθεί και με τα τρία

σημαντικότερα βραβεία αστυνομικής

λογοτεχνίας, το Άντονι, το Έντγκαρ

και το Σέιμους. Τα βιβλία του έχουν

εκδοθεί σε περισσότερες από τριάντα

τρεις γλώσσες, ενώ ξεπερνούν

τα 70.000.000 αντίτυπα.

Για να διαβάσετε περισσότερα

www.harlancoben.com

και www.metaixmio.gr

No 1 ΜΠΕΣΤ ΣΕΛΕΡ ΤΩΝ NEW YORK TIMES

Μ Ε ΤΑ Φ ΡΑ Σ Η : Α Υ Γ Ο Υ Σ Τ Ο Σ Κ Ο Ρ Τ Ω

ΣΚΕΤΗ ΑΠΟΛΑΥΣΗ

Publishers Weekly

ΤΩΡΑ ΣΕΙΡΑ ΣΤΟ

Έξυπνη χρήση της τεχνολογίας, πειστικοί χαρακτήρες και δυνατά συναισθήματα θα σας παρασύρουν ως την έντονη και δραματική κατάληξη. Εξαιρετικό βιβλίο από έναν συγγραφέα παγκόσμιας κλάσης.

Sunday Mirror

Ένα μυθιστόρημα συνωμοσίας, μυστικών και εκβιασμού, γεμάτο ανατροπές.

Daily Express

Να ένας ξένος που ο αναγνώστης θέλει να γνωρίσει. Εγγυημένα θα κολλήσετε.

Associated Press

Αψεγάδιαστη αφήγηση με ρυθμό που κόβει την ανάσα.

Houston Chronicle

Ένα σπουδαίο θρίλερ για την εφήμερη φύση των δεσμών ανάμεσα στα όνειρά μας και την πραγματικότητα.

Library Journal

5

1

Ο ξένος δεν διέλυσε τον κόσμο του Άνταμ μονομιάς.Αυτό θα έλεγε αργότερα στον εαυτό του ο Άνταμ Πράις,

αλλά ήταν ψέμα. Ο Άνταμ, κατά κάποιον τρόπο, είχε καταλάβει αμέσως, απ’ την πρώτη κιόλας πρόταση, ότι η ζωή που γνώριζε ως τότε, η ζωή ενός ευτυχισμένου κατοίκου των προαστίων, συζύγου και πατέρα δύο παιδιών, είχε χαθεί μια για πάντα. Ήταν καταρχήν απλή ως πρόταση, μα υπήρχε κάτι στον τόνο της εκφοράς, κάτι που μαρτυρούσε γνώση, ίσως ακόμα και ενδια-φέρον, που έδωσε στον Άνταμ να καταλάβει πως τίποτε δεν θα ήταν ξανά όπως πριν.

«Δεν ήσουν υποχρεωμένος να μείνεις μαζί της» είπε ο ξένος.Βρίσκονταν στην αίθουσα συγκεντρώσεων της Αμερικανικής

Λεγεώνας στο Σίνταρφιλντ του Νιου Τζέρσι. Το Σίνταρφιλντ ήταν μια κωμόπολη γεμάτη από εύπορους διαχειριστές αντι-σταθμιστικών κεφαλαίων, τραπεζίτες, και διάφορους άλλους κυρίαρχους του οικονομικού σύμπαντος. Είχαν τη συνήθεια να πίνουν τις μπίρες τους στην αίθουσα συγκεντρώσεων της Αμε-ρικανικής Λεγεώνας, επειδή πρόσφερε ένα περιβάλλον αναπαυ-τικής έκλυσης, ενώ παράλληλα ήταν ένας τρόπος να παριστά-νουν πως ήταν κι αυτοί κομμάτι απ’ το άλας της γης, καλά παιδιά και δουλευταράδικα, βγαλμένα, θαρρείς, από διαφήμιση ημιφορτηγών, ενώ στην πραγματικότητα δεν είχαν καμία σχέση με όλο αυτό.

Ο Άνταμ στεκόταν στο μπαρ, η μπάρα του οποίου πάντα κολλούσε από τα ποτά. Πίσω του βρισκόταν ένας στόχος για

6 H A R L A N C O B E N

βελάκια. Φωτεινές επιγραφές νέον διαφήμιζαν την μπίρα Miller Lite, αλλά ο Άνταμ κρατούσε ένα μπουκάλι Budweiser στο δεξί του χέρι. Γύρισε προς το μέρος του άντρα που τον είχε μόλις πλευρίσει και, μολονότι ήξερε ήδη την απάντηση, τον ρώτησε:

«Σ’ εμένα μιλάτε;».Ο τύπος ήταν νεότερος απ’ ό,τι οι περισσότεροι πατεράδες

της περιοχής, πιο αδύνατος, ισχνός σχεδόν, με μεγάλα, διαπερα-στικά γαλάζια μάτια. Τα χέρια του ήταν λευκά και λεπτά σαν καλάμια, ενώ ένα κομμάτι από τατουάζ ξεπρόβαλλε κάτω απ’ το ένα μανίκι του κοντομάνικου πουκάμισού του. Φορούσε κα-πελάκι του μπέιζμπολ. Δεν ήταν ακριβώς χίπστερ, αλλά είχε το ύφος του ξερόλα, σαν να ήταν ο διαχειριστής κάποιας εταιρείας τεχνικής υποστήριξης που δεν τον έβλεπε ποτέ ο ήλιος.

Τα διαπεραστικά γαλάζια μάτια κράτησαν το βλέμμα του Άνταμ με μια σοβαρότητα που τον έκανε να θέλει ν’ αποστρέψει το κεφάλι.

«Σου είπε ότι ήταν έγκυος, έτσι δεν είναι;»Ο Άνταμ ένιωσε το χέρι του να σφίγγεται γύρω απ’ το μπου-

κάλι.«Γι’ αυτό έμεινες. Η Κορίν σού είπε ότι ήταν έγκυος».Ήταν εκείνη ακριβώς τη στιγμή που ο Άνταμ ένιωσε σαν να

άλλαζε θέση μέσα στο στήθος του ένας διακόπτης, σαν κάποιος να είχε μόλις ενεργοποιήσει τον κόκκινο χρονομετρητή μιας κι-νηματογραφικού τύπου βόμβας κι αυτή είχε αρχίσει την αντί-στροφη μέτρηση. Τικ τακ, τικ τακ.

«Γνωριζόμαστε;» ρώτησε τον ξένο.«Σου είπε ότι ήταν έγκυος» συνέχισε εκείνος. «Η Κορίν,

θέλω να πω. Σου είπε ότι ήταν έγκυος κι έπειτα απέβαλε».Η Αμερικανική Λεγεώνα ήταν γεμάτη από ντόπιους μπαμπά-

δες που φορούσαν αυτά τα άσπρα μπλουζάκια του μπέιζμπολ με το τρουά καρ μανίκι και είτε χαχόλικες βερμούδες με πλαϊνές τσέπες είτε τελείως άκωλα μπαμπαδίστικα τζιν. Πολλοί φορού-σαν επίσης καπελάκια του μπέιζμπολ. Εκείνο το βράδυ θα γι-

7Ο Ξ Ε Ν Ο Σ

νόταν η επιλογή των μελών της ομάδας λακρός αγοριών τετάρ-της, πέμπτης και έκτης τάξης. Αν ήθελε κανείς να δει από κοντά τύπους ηγετικού αρσενικού στο φυσικό τους περιβάλλον, έπρε-πε να δει πατεράδες να ανακατεύονται στη διαδικασία επιλογής ομάδων των γιων τους. Θα έπρεπε να ’χει και συνεργείο με κάμερες απ’ το Discovery Channel.

«Και ένιωσες αναγκασμένος να μείνεις, καλά δεν λέω;» ρώ-τησε ο τύπος.

«Δεν ξέρω ποιος είσαι και πού σκατά με βρήκες–»«Σου είπε ψέματα, Άνταμ». Ο νεότερος άντρας μιλούσε με

τέτοια βεβαιότητα, σαν να μην ήταν μόνο απολύτως σίγουρος γι’ αυτό που έλεγε, μα λες και κατά βάθος τον ενδιέφερε ειλι-κρινά το καλό του Άνταμ. «Η Κορίν τα ’βγαλε όλα απ’ το μυα-λό της. Δεν ήταν έγκυος στ’ αλήθεια».

Οι λέξεις συνέχιζαν να βρίσκουν τον Άνταμ σαν γροθιές, ζαλίζοντάς τον, κάμπτοντας τις αντιστάσεις του, αφήνοντάς τον ταραγμένο και σαστισμένο και έτοιμο για τάιμ άουτ όπως στο ρινγκ, οκτώ δευτερόλεπτα για να συνέλθει. Ήθελε να ανταποδώσει τα χτυπήματα, να αρπάξει απ’ το πουκάμισο τον τύπο που τολμούσε να προσβάλλει έτσι τη γυναίκα του και να τον πετάξει στην άλλη άκρη. Αλλά δεν το έκανε για δύο λόγους:

Ο πρώτος ήταν αυτή η σαστιμάρα του μποξέρ που τις τρώει και νιώθει τα αποθέματα της αντίστασής του να εξαντλούνται.

Και ο δεύτερος: Κάτι στον τόνο της φωνής του τύπου, στην αυτοπεποίθηση με την οποία μιλούσε, κάτι σ’ αυτή την αναθε-ματισμένη σιγουριά του έκαναν τον Άνταμ να σκεφτεί πως ίσως θα ήταν πιο έξυπνο να τον αφήσει να συνεχίσει.

«Ποιος είσαι;» ρώτησε ο Άνταμ.«Έχει σημασία;»«Έχει, ναι».«Είμαι ο ξένος» απάντησε εκείνος. «Ο άγνωστος που ξέρει

κάτι σημαντικό. Σου είπε ψέματα, Άνταμ. Η Κορίν σού είπε


ψέματα. Δεν ήταν καν έγκυος. Ήταν όλο κόλπο, για να γυρίσεις σ’ αυτήν».

Ο Άνταμ έγνεψε αρνητικά. Το κεφάλι του γύριζε, μα προ-σπαθούσε να μείνει ψύχραιμος, λογικός.

«Αφού είδα το τεστ εγκυμοσύνης».«Ψεύτικο κι αυτό».«Είδα τον υπέρηχο».«Κι αυτός ψεύτικος». Σήκωσε το χέρι προτού ο Άνταμ προ-

λάβει να απαντήσει. «Όπως και η κοιλιά της. Ή, μάλλον, οι κοιλιές. Γιατί από τη στιγμή που άρχισε να της φαίνεται, η Κο-ρίν δεν σε άφηνε να τη δεις γυμνή, έτσι δεν είναι; Τι έκανε, αλήθεια, έλεγε τάχα ότι την έπιανε ναυτία το βράδυ για να μην κάνετε σεξ; Αυτό συμβαίνει τις περισσότερες φορές. Έτσι ώστε, όταν συμβεί η αποβολή, να θυμάσαι την όλη διαδικασία και να συνειδητοποιείς πως ήταν εξαρχής μια δύσκολη εγκυμοσύνη».

Μια βροντερή φωνή ακούστηκε απ’ την άλλη άκρη της αίθου-σας να λέει:

«Έλα, παιδιά, πάρτε από μια κρύα μπίρα για να ξεκινάμε σιγά σιγά».

Η φωνή ανήκε στον Τριπ Έβανς, τον πρόεδρο του ομίλου λακρός, ένα πρώην διευθυντικό στέλεχος διαφημιστικής. ως τύ-πος, καθ’ όλα συμπαθής. Οι υπόλοιποι πατεράδες άρχισαν να παίρνουν από μια όρθια στοίβα πτυσσόμενες μεταλλικές καρέ-κλες, σαν αυτές στις αίθουσες συναυλιών του σχολείου, και να τις τοποθετούν σε κυκλική διάταξη. Ο Τριπ Έβανς κοίταξε προς το μέρος του Άνταμ και, βλέποντάς τον πανιασμένο, συνοφρυώ-θηκε με ενδιαφέρον. Ο Άνταμ τού έκανε ένα νεύμα πως δεν είχε τίποτα και γύρισε πάλι προς το μέρος του ξένου.

«Ποιος στο διάολο είσαι;»«Μπορείς να πεις ότι είμαι ο σωτήρας σου. Ή ένας φίλος που

μόλις βγήκε απ’ τη φυλακή».«Μαλακίες».Κάθε συζήτηση λίγο πολύ είχε κοπεί. Τώρα όλοι μιλούσαν

9Ο Ξ Ε Ν Ο Σ

σιγανά και το τρίξιμο των καθισμάτων αντηχούσε στην αίθουσα. Οι πατεράδες είχαν πάρει την ετοιμοπόλεμη έκφραση που απαι-τούσε η περίσταση. Ο Άνταμ δεν το άντεχε με τίποτα όλο αυτό. Δεν έπρεπε καν να βρίσκεται εδώ. αυτή ήταν δουλειά της Κορίν. Εκείνη ήταν η ταμίας του ομίλου λακρός, αλλά το σχολείο όπου δούλευε είχε αλλάξει το πρόγραμμα του συνεδρίου παιδαγωγών στο Ατλάντικ Σίτι και, μολονότι επρόκειτο για τη σπουδαιότερη μέρα της χρονιάς για τις ομάδες λακρός του Σίνταρφιλντ –στην ουσία, αυτή η διαδικασία ήταν που είχε κάνει την Κορίν να αναμειχθεί τόσο ενεργά–, ο Άνταμ είχε αναγκαστεί να έρθει για λογαριασμό της.

«Θα ’πρεπε να μου πεις κι ευχαριστώ» είπε ο τύπος.«Τι λες τώρα;»Για πρώτη φορά, ο νεαρός άντρας χαμογέλασε. Το χαμόγελό

του, πρόσεξε ο Άνταμ, ήταν καλοσυνάτο. έτσι θα χαμογελούσε ένας θεραπευτής, κάποιος που θέλει απλώς να κάνει το σωστό.

«Τώρα είσαι ελεύθερος» είπε ο ξένος.«Λες ψέματα».«Αφού καταλαβαίνεις ότι λέω την αλήθεια, έτσι δεν είναι,

Άνταμ;»Απ’ την άλλη άκρη της αίθουσας, ακούστηκε η φωνή του Τριπ

Έβανς: «Άνταμ;»Γυρίζοντας προς το μέρος του προέδρου, παρατήρησε ότι

πλέον ήταν όλοι καθισμένοι εκτός απ’ τον ίδιο και τον ξένο.«Πρέπει να φύγω τώρα» ψιθύρισε εκείνος. «Μα αν θέλεις

στ’ αλήθεια αποδείξεις, τσέκαρε τη βίζα σου. Συγκεκριμένα, μια χρέωση στο Novelty Funsy».

«Μισό λεπτό…»«Και κάτι τελευταίο». Ο τύπος έγειρε προς το μέρος του.

«Αν ήμουν στη θέση σου, θα έκανα και μια εξέταση DNA στα αγόρια».

Τικ τακ, τικ τακ…. Μπαμ.


«Τι πράμα;»«Δεν έχω αποδείξεις γι’ αυτό, αλλά όταν μια γυναίκα είναι

διατεθειμένη να πει ένα τέτοιο ψέμα, βασικά είναι πολύ πιθανό να μην είναι το μοναδικό».

Κι έπειτα, με τον Άνταμ εκ νέου παραζαλισμένο απ’ αυτή την τελευταία κατηγορία, ο ξένος έφυγε βιαστικά.

11

2

Όταν ο Άνταμ κατάφερε και πάλι να νιώσει τα μουδιασμένα του πόδια, έτρεξε στο κατόπι του ξένου.

Δεν πρόλαβε όμως.Ο ξένος ήδη έμπαινε στη θέση του συνοδηγού ενός γκρι Χό-

ντα Ακόρντ. Το αμάξι ξεκίνησε. Ο Άνταμ έτρεξε ξοπίσω του, μήπως προλάβει να δει τον αριθμό των πινακίδων, αλλά το μόνο που συγκράτησε ήταν ότι το αμάξι είχε πινακίδες Νιου Τζέρσι. Καθώς έστριβε προς τον περιφερειακό, πρόσεξε και κάτι ακόμα.

Οδηγούσε γυναίκα.Νέα, με μακριά ξανθά μαλλιά. Κι όταν το πράσινο φανάρι

φώτισε το πρόσωπό της, είδε ότι τον κοιτούσε. Τα βλέμματά τους διασταυρώθηκαν προς στιγμήν. Το πρόσωπό της είχε μια έκφραση έγνοιας, οίκτου.

Γι’ αυτόν.Το αμάξι έφυγε γκαζωμένο. Κάποιος φώναξε το όνομά του.

Ο Άνταμ γύρισε και ξαναμπήκε στη Λεγεώνα.

Η διαδικασία επιλογής άρχισε με την ομάδα που θα αγωνιζόταν στα ματς με άλλα σχολεία.

Ο Άνταμ προσπάθησε να συγκεντρωθεί, μα ήταν λες και κάθε ήχος έφτανε στ’ αυτιά του θολός, σαν μέσα από νοτισμένη πόρτα ντουσιέρας. Η Κορίν είχε κάνει την προεργασία, ώστε ο Άνταμ να μη συναντήσει δυσκολίες. Είχε βαθμολογήσει κάθε


αγόρι που είχε συμμετάσχει στα δοκιμαστικά της έκτης, ώστε εκείνος να έχει να επιλέξει βάσει όσων απόμεναν. Ο πραγματι-κός στόχος –ο λόγος για τον οποίο βρισκόταν εδώ– ήταν για να εξασφαλίσει ότι ο Ράιαν, ο γιος τους που πήγαινε έκτη, θα έπαι-ζε στην επίσημη ομάδα του σχολείου. Ο μεγάλος τους, ο Τόμας, που ήταν πια μαθητής της Δευτέρας Λυκείου, είχε αποκλειστεί από οποιαδήποτε τέτοια ομάδα όταν ήταν στην ηλικία του Ράιαν επειδή (τουλάχιστον αυτό πίστευε η Κορίν, κι ο Άνταμ έτεινε να συμφωνεί) οι γονείς του δεν είχαν δείξει αρκετό ενδιαφέρον. Πολλοί απ’ τους πατεράδες βρίσκονταν εκεί εκείνο το βράδυ όχι τόσο από αγάπη για το σπορ, όσο για να διαφυλάξουν τα συμ-φέροντα των παιδιών τους.

Συμπεριλαμβανομένου και του Άνταμ. Αξιοθρήνητο, αλλά τι να κάνεις.

Ο Άνταμ προσπάθησε να απωθήσει όσα είχε μόλις ακούσει –άλλωστε ποιος στο διάολο ήταν αυτός ο τύπος;–, αλλά δεν τα κατάφερε. Τα μάτια του θόλωναν κάθε φορά που κοίταζε τις «αναφορές επιδόσεων» της Κορίν. Η γυναίκα του ήταν απίστευ-τα επιμελής, ψυχαναγκαστική σχεδόν, καταγράφοντας τους μι-κρούς αθλητές κατά φθίνουσα σειρά επιδόσεων. Κάθε φορά που ένα από τα αγόρια επιλεγόταν, ο Άνταμ διέγραφε μουδιασμένος το όνομά του. Περιεργάστηκε την άψογη καλλιγραφία της συζύ-γου του, που ήταν σχεδόν σαν το πρότυπο καλλιγραφίας που βλέπεις καρφιτσωμένο πλάι στον πίνακα στην τάξη της Τρίτης Δημοτικού. Έτσι ήταν σε όλα η Κορίν. Η μαθήτρια που έμπαινε στην τάξη, γκρίνιαζε ότι θα κοπεί, τελείωνε το διαγώνισμα πρώτη και αρίστευε. Ήταν έξυπνη, φιλόδοξη, πανέμορφη και…

Ψεύτρα;«Να τους μοιράσουμε τώρα σε γκρουπ για τους αγώνες

εκτός έδρας» είπε ο Τριπ.Το τρίξιμο των καθισμάτων αντήχησε πάλι στην αίθουσα.

Χαμένος ακόμη σε μια έσωθεν ομίχλη, ο Άνταμ κάθισε σ’ έναν κύκλο με άλλους τέσσερις άντρες, που θα συνόδευαν τα γκρουπ

13Ο Ξ Ε Ν Ο Σ

της ομάδας. Οι απλές ομάδες έπαιζαν μόνο εντός έδρας. Αλλά οι κορυφαίοι παίκτες χωρίζονταν σε δύο γκρουπ και είχαν την ευκαιρία να ταξιδεύουν σε διάφορες πόλεις της πολιτείας για αγώνες εκτός έδρας.

Novelty Funsy. Για ποιον λόγο τού ήταν γνώριμη αυτή η επωνυμία;

Ο βασικός προπονητής της τάξης λεγόταν Μπομπ Μπέιμ, αλλά ο Άνταμ τον σκεφτόταν πάντα ως Γκαστόν, απ’ τον ομώ-νυμο χαρακτήρα στην Πεντάμορφη και το τέρας της Ντίσνεϊ. Ο Μπομπ ήταν ένας πελώριος φουσκωτός τύπος μ’ αυτό το λα-μπερό χαμόγελο που συναντάς μόνο στους αμβλύνοες. Ήταν φωνακλάς και περήφανος και χαζός και κακότροπος, και κάθε φορά που περνούσε, με το στήθος προτεταμένο και τα χέρια να ταλαντεύονται, ήταν θαρρείς και τον συνόδευε ως σάουντρακ το τραγούδι απ’ την ταινία: «Κανείς δεν παλεύει σαν τον Γκα-στόν…».

Κάν’ το πέρα, συλλογίστηκε ο Άνταμ. Ο τύπος απλώς σε δούλευε…

Η επιλογή των μελών της ομάδας κάθε τάξης έπαιρνε ελάχι-στο χρόνο. Κάθε παιδί βαθμολογούνταν απ’ το ένα ως το δέκα σε διάφορες κατηγορίες ανάλογα με τις επιδόσεις του – χειρι-σμός μπαστουνιού, ταχύτητα, δύναμη, ικανότητα προσπέρασης, τέτοια πράγματα. Έπειτα πρόσθετες το σκορ και έβγαζες τον μέσο όρο. Θεωρητικά, έπρεπε απλώς να διατρέξεις τη λίστα αποπάνω ως κάτω, να βάλεις τους κορυφαίους δεκαοκτώ στο πρώτο γκρουπ, και τους επόμενους δεκαοκτώ στο δεύτερο – οι υπόλοιποι απλώς κόβονταν. Απλό. Πρώτα όμως έπρεπε να είναι όλοι βέβαιοι ότι οι δικοί τους γιοι θα έπαιζαν στις ομάδες τις οποίες θα προπονούσαν οι ίδιοι.

Ωραία, πάει αυτό.Κι έπειτα άρχιζε το ξεδιάλεγμα. Όλα πήγαιναν ρολόι, και

μάλιστα κύλησαν γρήγορα, μέχρι που έφτασαν στην επιλογή του τελευταίου παίκτη του δεύτερου γκρουπ.


«Τον Τζίμι Χοτς πρέπει να βάλουμε» δήλωσε ο Γκαστόν. Ο Μπομπ Μπέιμ σπανίως μιλούσε. Κυρίως προέβαινε σε

δηλώσεις.Ένας απ’ τους ποντικομούρηδες βοηθούς προπονητές –ο

Άνταμ δεν ήξερε το όνομά του– είπε: «Ναι, αλλά ο Τζακ κι ο Λόγκαν έχουν και οι δύο υψηλότερη

βαθμολογία».«Όντως» δήλωσε ο Γκαστόν. «Αλλά το ξέρω το παιδί. Τον

Τζίμι Χοτς λέω. Είναι καλύτερος παίκτης κι απ’ τους δύο αυτούς. Απλώς ατύχησε στα δοκιμαστικά». Έβηξε στο χέρι του προτού συνεχίσει. «Κι ήταν γενικά ζόρικη χρονιά για τον Τζίμι. Οι γονείς του χώρισαν. Θα ’πρεπε να του δείξουμε επιείκεια και να τον βάλουμε στην ομάδα. Οπότε, αν δεν έχει κανένας αντίρρηση…»

Και ξεκίνησε να γράφει το όνομα του Τζίμι.«Όχι» άκουσε ο Άνταμ τη φωνή του να λέει.Όλα τα βλέμματα στράφηκαν προς το μέρος του.Ο Γκαστόν έστρεψε το πιγούνι του με το λακκάκι προς τον

Άνταμ. «Πώς;»«Έχω εγώ αντίρρηση» είπε ο Άνταμ. «Ο Τζακ κι ο Λόγκαν

είχαν υψηλότερες επιδόσεις. Ποιος απ’ τους δύο έχει τη μεγα-λύτερη βαθμολογία;»

«Ο Λόγκαν» είπε ένας απ’ τους βοηθούς προπονητές.Ο Άνταμ διέτρεξε τη λίστα και είδε τις βαθμολογίες. «Όντως. Ωραία, τότε τη θέση να την πάρει ο Λόγκαν. Αυτός

έχει την υψηλότερη βαθμολογία στα δοκιμαστικά».Οι βοηθοί δεν αναφώνησαν από έκπληξη, αλλά θα μπορού-

σαν, κρίνοντας απ’ τις εκφράσεις τους. Ο Γκαστόν δεν ήταν μαθημένος να του φέρνουν αντίρρηση. Έγειρε προς τα μπρος δείχνοντας τα μεγάλα δόντια του.

«Χωρίς παρεξήγηση, εσύ είσαι εδώ απλώς επειδή δεν μπορεί η γυναίκα σου». Πρόφερε τη λέξη «γυναίκα» μ’ ένα ύφος, σαν να εννοούσε ότι για να αντικαθιστά μια γυναίκα σήμαινε πως

15Ο Ξ Ε Ν Ο Σ

δεν ήταν αληθινός άντρας. «Δεν είσαι καν βοηθός προπονητή» πρόσθεσε ο Γκαστόν.

«Όντως» είπε ο Άνταμ. «Αλλά ξέρω αριθμητική, Μπομπ. Ο μέσος όρος του Λόγκαν είναι έξι κόμμα επτά. Ο Τζίμι έχει έξι κόμμα τέσσερα. Ακόμα και με τα σύγχρονα μαθηματικά, το έξι κόμμα επτά είναι μεγαλύτερο απ’ το έξι κόμμα τέσσερα. Μπο-ρώ να σου το ζωγραφίσω κιόλας αν δεν καταλαβαίνεις».

Στον Γκαστόν δεν άρεσαν οι σαρκασμοί. «Ναι, αλλά όπως εξήγησα μόλις, το παιδί είχε λόγους που

δεν τα πήγε και τόσο καλά».«Το διαζύγιο των γονιών του;»«Ακριβώς».Ο Άνταμ κοίταξε τους βοηθούς προπονητή, οι οποίοι άξαφνα

βρήκαν κάτι συναρπαστικό στο πάτωμα μπροστά τους. «Ξέρεις μήπως την οικογενειακή κατάσταση του Τζακ ή του

Λόγκαν;»«Ξέρω ότι οι γονείς τους μένουν μαζί».«Οπότε αυτός είναι ο καθοριστικός παράγοντας στις απο-

φάσεις μας;» ρώτησε ο Άνταμ. «Εσύ έχεις έναν ευτυχισμένο γάμο, έτσι δεν είναι, Γκα–» Λίγο έλειψε να τον αποκαλέσει Γκαστόν. «Έτσι δεν είναι, Μπομπ;»

«Τι πράμα;»«Εσύ κι η Μέλανι. Είστε το πιο ευτυχισμένο ζευγάρι στην

πόλη, έτσι δεν είναι;»Η Μέλανι ήταν μικροκαμωμένη, ξανθιά, ζωηρούλα και πετά-

ριζε συνεχώς τα μάτια λες κι είχε μόλις φάει χαστούκι. Ο Γκα-στόν είχε τη συνήθεια να της πιάνει τον πισινό δημοσίως, όχι τόσο ως ένδειξη στοργής, ή από λαγνεία, μα σαν να ήθελε να τονίσει πως η Μέλανι ήταν ιδιοκτησία του. Τώρα έγειρε προς τα πίσω και προσπάθησε να ζυγιάσει με προσοχή τα λόγια του.

«Είμαστε ευτυχισμένοι, ναι, αλλά τι–»«Τότε αυτό δεν θα ’πρεπε να αφαιρεί τουλάχιστον μηδέν

κόμμα πέντε απ’ την κάθε επίδοση του γιου σου; Που σημαίνει


ότι ο Μπομπ Τζούνιορ βγάζει μέσο όρο, για να δούμε, έξι κόμμα τρία. Και άρα πάει στο δεύτερο γκρουπ. Θέλω να πω, αν είναι ν’ ανεβάσουμε το σκορ του Τζίμι επειδή οι γονείς του χώρισαν, δεν θα ’πρεπε να κατεβάσουμε το σκορ του δικού σου γιου αφού οι γονείς του πλέουν σε πελάγη ευτυχίας;»

«Άνταμ, όλα καλά;» ρώτησε ένας απ’ τους βοηθούς προπο-νητή.

Ο Άνταμ γύρισε απότομα προς το μέρος της φωνής. «Μια χαρά».Ο Γκαστόν άρχισε να σφίγγει και να ξεσφίγγει τις γροθιές του.«Η Κορίν σού είπε ψέματα. Δεν ήταν καν έγκυος».Ο Άνταμ κοίταξε κατάματα τον μεγαλόσωμο άντρα. Άμα

γουστάρεις, όρμα, σκέφτηκε. Ας είναι απόψε, αν είναι να συμβεί. Ο Γκαστόν ήταν ο τύπος του ψηλού μπρατσαρά που ξέρεις ότι είναι όλο επίδειξη. Πίσω απ’ τον ώμο του Γκαστόν, ο Άνταμ διέκρινε τον Τριπ Έβανς να παρακολουθεί την όλη σκηνή έκπλη-κτος.

«Δεν είμαστε στο δικαστήριο» είπε ο Γκαστόν, δείχνοντας πάλι τα δόντια του. «Δεν σου έδωσα το δικαίωμα».

Ο Άνταμ είχε μήνες να πατήσει το πόδι του σε δικαστήριο, αλλά δεν μπήκε στον κόπο να τον διορθώσει. Σήκωσε τα χαρτιά που κρατούσε στον αέρα.

«Έχουμε λόγο που αξιολογούμε τα δοκιμαστικά, Μπομπ».«Κι εμείς έχουμε λόγο που είμαστε εδώ» αντέτεινε ο Γκα-

στόν, περνώντας τα χέρια του μέσα απ’ τα πυκνά μαύρα μαλ-λιά του. «Ως προπονητές. Ως άνθρωποι που βλέπουμε αυτά τα παιδιά να παίζουν εδώ και χρόνια. Κι εμείς θα κρίνουμε. Κι εγώ, ως βασικός προπονητής, έχω την τελευταία κουβέντα. Ο Τζίμι είναι καλό παιδί. Κι αυτό μετράει. Δεν είμαστε κομπιού-τερ. Χρησιμοποιούμε όλα τα εργαλεία που έχουμε στη διάθεσή μας για να διαλέξουμε τα παιδιά που το αξίζουν περισσότε-ρο». Άπλωσε τα πελώρια χέρια του, προσπαθώντας να ξανα-κερδίσει τον Άνταμ στο ποίμνιο. «Εξάλλου, μιλάμε για την

17Ο Ξ Ε Ν Ο Σ

τελευταία θέση του δεύτερου γκρουπ. Δεν έχει και τόση σημα-σία».

«Φαντάζομαι ότι για τον Λόγκαν έχει».«Εγώ είμαι ο προπονητής. Εγώ αποφασίζω».Η συγκέντρωση είχε αρχίσει να διαλύεται. Κόσμος έφευγε.

Ο Άνταμ άνοιξε το στόμα για να πει κι άλλα, αλλά τι νόημα είχε; Δεν μπορούσε να κερδίσει σ’ αυτή τη διαφωνία, και για ποιον λόγο διαφωνούσε έτσι κι αλλιώς; Δεν ήξερε καν ποιος ήταν αυ-τός ο αναθεματισμένος Λόγκαν. Ήταν απλώς ένας περισπασμός απ’ τη συντριβή που είχε αφήσει ο ξένος στο κατόπι του. Τίπο-τα άλλο. Και το ήξερε. Έτσι, σηκώθηκε κι αυτός.

«Πού πας;» ρώτησε ο Γκαστόν, με το πιγούνι τόσο προτετα-μένο που ήταν σαν να τον προσκαλούσε για μπουνιά.

«Ο Ράιαν είναι στο πρώτο γκρουπ, έτσι;»«Έτσι».Γι’ αυτό είχε πάει εκεί – για να προωθήσει, εφόσον χρειαζό-

ταν, τα συμφέροντα του γιου του. Οπότε το θέμα είχε λήξει. Όλα τ’ άλλα ήταν άσκοπα.

«Καλό βράδυ, παιδιά».Ο Άνταμ πήγε και στάθηκε πάλι στο μπαρ. Έκανε νόημα στον

Λεν Γκίλμαν, τον αρχηγό της αστυνομίας της πόλης, ο οποίος ήθε-λε να δουλεύει στην μπάρα γιατί έτσι κρατούσε σε ελεγχόμενα επίπεδα τα περιστατικά οδήγησης υπό την επήρεια αλκοόλ. Ο Λεν ανταπέδωσε το νεύμα και γλίστρησε προς το μέρος του Άνταμ ένα μπουκάλι Budweiser. Ο Άνταμ άνοιξε το καπάκι με υπερβολική προθυμία. Ξαφνικά, ήρθε και στάθηκε πλάι του ο Τριπ Έβανς. Ο Λεν έδωσε και σ’ αυτόν μια μπίρα. Ο Τριπ ύψωσε το μπουκάλι και τσούγκρισε με τον Άνταμ. Οι δυο τους ήπιαν για λίγο σιωπηλοί μέχρι που η μάζωξη διαλύθηκε τελείως. Διάφοροι καληνύχτιζαν μεγαλόφωνα τους φίλους τους. Ο Γκαστόν σηκώθηκε με θεατρικό τρόπο –ήταν γενικά καλός στο θέατρο– και έριξε ένα άγριο βλέμμα στον Άνταμ. Ο Άνταμ ύψωσε το μπουκάλι προς το μέρος του εν είδει χαιρετισμού. Ο Γκαστόν βγήκε με φούρια απ’ την αίθουσα.


«Κάνουμε φίλους, ε;» ρώτησε ο Τριπ.«Είμαι κοινωνικός άνθρωπος» είπε ο Άνταμ.«Ξέρεις ότι είναι αντιπρόεδρος της επιτροπής, έτσι;»«Α, τότε να θυμηθώ να κάνω γονυκλισία την επόμενη φορά

που θα τον δω» ειρωνεύτηκε ο Άνταμ.«Κι εγώ είμαι πρόεδρος».«Ε, τότε θα χρειαστώ άμεσα επιγονατίδες».Ο Τριπ έγνεψε καταφατικά, εκτιμώντας το καλαμπούρι. «Περνάει ζόρικη φάση ο Μπομπ».«Ο Μπομπ είναι μαλακοπίτουρας».«Βασικά, ναι. Και ξέρεις γιατί παραμένω πρόεδρος;»«Βγάζεις γκομενάκια;»«Ναι, κι αυτό. Και γιατί αν παραιτηθώ, θα με διαδεχτεί ο

Μπομπ».«Ανατρίχιασα». Ο Άνταμ πήγε ν’ αφήσει το μπουκάλι του.

«Να πηγαίνω σιγά σιγά».«Τον απέλυσαν».«Ποιον;»«Τον Μπομπ. Είναι πάνω από χρόνο χωρίς δουλειά».«Άσχημο αυτό» είπε ο Άνταμ. «Αλλά δεν δικαιολογεί τα

πάντα».«Δεν το είπα ως δικαιολογία. Ήθελα απλώς να σου δώσω να

καταλάβεις».«Κατάλαβα».«Και που λες» συνέχισε ο Τριπ Έβανς «ο Μπομπ έχει βάλει

έναν επαγγελματία κυνηγό ταλέντων να του βρει δουλειά – έναν που είναι κι ο ίδιος μεγάλο κεφάλι στον χώρο του».

Ο Άνταμ ακούμπησε το μπουκάλι στην μπάρα. «Και;»«Και αυτός ο κυνηγός ταλέντων προσπαθεί να βρει δουλειά

στον Μπομπ».«Ναι, παρακάτω».«Ε, κι αυτός ο τύπος λέγεται Τζιμ Χοτς».

19Ο Ξ Ε Ν Ο Σ

Ο Άνταμ κοντοστάθηκε. «Ο μπαμπάς του Τζίμι Χοτς;»Ο Τριπ δεν απάντησε.«Γι’ αυτό θέλει οπωσδήποτε να μπει ο μικρός στην ομάδα;»«Τι, νομίζεις ότι ο Μπομπ ενδιαφέρεται που οι γονείς του

μικρού είναι χωρισμένοι;»Ο Άνταμ έγνεψε αρνητικά. «Κι εσένα δεν σε πειράζει αυτό;»Ο Τριπ ανασήκωσε αδιάφορα τους ώμους. «Τίποτα εδώ δεν είναι υπεράνω διαπλοκής. Έτσι και βάλεις

γονιό να ασχοληθεί με τα αθλητικά του παιδιού του, βασικά, είναι σαν να βλέπεις τη λέαινα με το λιονταράκι της. Καμιά φορά μπορεί να διαλέξουν έναν πιτσιρικά επειδή οι γονείς του είναι γείτονες. Και καμιά φορά επειδή έχει σέξι μαμά που ντύ-νεται προκλητικά στα ματς του σχολείου…»

«Μιλάς από προσωπική πείρα;»«Ένοχος ο κατηγορούμενος. Και καμιά φορά διαλέγουν έναν

πιτσιρικά επειδή ο μπαμπάς του μπορεί να τους βοηθήσει να βρουν δουλειά. Που μου φαίνεται καλύτερη δικαιολογία από τις περισσότερες».

«Ακόμα και για διαφημιστής παραείσαι κυνικός».Ο Τριπ χαμογέλασε. «Ξέρω, όντως. Αλλά πρόκειται για ένα ακόμα από τα γνω-

στά ερωτήματα. Του στιλ: Πού θα έφτανες προκειμένου να προ-φυλάξεις την οικογένειά σου; Δεν έχεις κάνει κακό σε άνθρωπο. ούτε εγώ. Αλλά αν κάποιος απειλήσει την οικογένειά σου, αν πρέπει να σώσεις το παιδί σου…»

«Μπορείς και να σκοτώσεις;»«Κοίταξε γύρω σου, φίλε μου» είπε ο Τριπ απλώνοντας τα

χέρια. «Αυτή η πόλη, αυτά τα σχολεία, τα προγράμματα, τα πιτσιρίκια, οι οικογένειες… Καμιά φορά δυσκολεύομαι να πι-στέψω πόσο τυχεροί είμαστε. Ζούμε το όνειρο, ξέρεις».

Κι ο Άνταμ όντως ήξερε. Λίγο πολύ. Ο ίδιος, από κακοπλη-


ρωμένος δημόσιος συνήγορος υπεράσπισης, είχε βρεθεί να δου-λεύει σε απαλλοτριώσεις προκειμένου να πληρώσει το κόστος του ονείρου. Και αναρωτιόταν κατά πόσο άξιζε τον κόπο.

«Κι αν μετά ο Λόγκαν πρέπει να πληρώσει το τίμημα;»«Ποιος είπε ότι η ζωή είναι δίκαιη; Εγώ, να φανταστείς,

είχα κάτι πελάτες από μια μεγάλη αυτοκινητοβιομηχανία. Ξέ-ρεις ποια λέω. Και φαντάζομαι ότι διάβασες πρόσφατα πώς κουκούλωσαν ένα πρόβλημα με το τιμόνι των αυτοκινήτων. Ένα σωρό κόσμος είχε ατυχήματα, άνθρωποι σκοτώθηκαν. Οι δε τύποι απ’ την αυτοκινητοβιομηχανία, συμπαθέστατοι. Κα-νονικοί άνθρωποι. Πώς λοιπόν το επιτρέπουν να συμβεί; Πώς βάζουν κάτω τα νούμερα και για μια μαλακία στη σχέση κό-στους κέρδους αφήνουν κόσμο να πεθάνει;»

Ο Άνταμ είχε καταλάβει πού το πήγαινε ο Τριπ, αλλά του άρεσε γενικά να τον ακούει να μιλάει.

«Μήπως επειδή είναι διεφθαρμένα καθοίκια;»Ο Τριπ συνοφρυώθηκε. «Ξέρεις ότι αυτό δεν ισχύει. Είναι όπως οι υπάλληλοι της

καπνοβιομηχανίας. Είναι κι αυτοί μοχθηρά κτήνη; Όλοι τους; Ή πάρε τους θρήσκους που καλύπτουν κατά καιρούς τα σκάνδαλα στην εκκλησία, ή αυτούς που μολύνουν τα ποτάμια. Είναι όλοι ανεξαιρέτως διεφθαρμένα καθοίκια; Ε, Άνταμ;»

Αυτός ήταν ο Τριπ: μπαμπάς των προαστίων και φιλόσοφος. «Εσύ να μου πεις».«Όλα είναι ζήτημα οπτικής, Άνταμ» είπε ο Τριπ και του

χαμογέλασε. Έπειτα έβγαλε το καπέλο του, ίσιωσε τα αραιά του μαλλιά και το ξαναφόρεσε. «Οι άνθρωποι ποτέ δεν βλέπουμε καθαρά. Πάντα είμαστε προκατειλημμένοι. Και πάντα προστα-τεύουμε τα προσωπικά μας συμφέροντα».

«Ένα πράγμα προσέχω σ’ όλα αυτά τα παραδείγματα…» είπε ο Άνταμ.

«Τι;»«Το χρήμα».

21Ο Ξ Ε Ν Ο Σ

«Η πηγή όλων των δεινών, φίλε μου».Ο Άνταμ συλλογίστηκε τον ξένο. Συλλογίστηκε τους δυο

γιους του, που τώρα βρίσκονταν στο σπίτι, διαβάζοντας τα μα-θήματά τους ή παίζοντας κάποιο βιντεοπαιχνίδι. Και ύστερα συλλογίστηκε τη γυναίκα του σ’ αυτό το συνέδριο εκπαιδευτι-κών στο Ατλάντικ Σίτι.

«Όχι όλων» επισήμανε.

| O Ξ

ENOΣ

| HA

RLAN

COB

EN

ΚΙ ΑΝ ΟΛΑ ΟΣΑ ΣΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΟΙ ΓΥΡΩ ΣΟΥ ΗΤΑΝ ΨΕΜΑΤΑ;

Ο Ξένος εμφανίζεται από το πουθενά, ίσως σε ένα μπαρ ή στο πάρκινγκ ή στο

σουπερμάρκετ. Δεν ξέρεις την ταυτότητά του ούτε τα κίνητρά του. Οι πληροφορίες

του όμως είναι απολύτως βάσιμες. Σου ψιθυρίζει λίγα λόγια στ’ αυτί και εξαφανίζεται,

ο κόσμος σου όμως γίνεται κομμάτια…

Ο Άνταμ Πράις έχει πολλά να χάσει: έναν άνετο γάμο με μια όμορφη γυναίκα, δύο

υπέροχα παιδιά και όλα τα απαραίτητα χαρακτηριστικά του Αμερικάνικου Ονείρου –

μεγάλο σπίτι, καλή δουλειά.

Τότε εμφανίζεται ο Ξένος και το συγκλονιστικό μυστικό που του αποκαλύπτει για τη

γυναίκα του διαλύει για πάντα την ψευδαίσθηση της τέλειας αυτής ζωής… Όμως ο Άνταμ

θα κληθεί να αναμετρηθεί με κάτι πολύ μεγαλύτερο από τη συζυγική προδοσία για να

σώσει κάτι πολύ περισσότερο από την οικογενειακή του ευτυχία – την ίδια του τη ζωή.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ-ΘΡΥΛΟ ΜΕ ΠΩΛΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΞΕΠΕΡΝΟΥΝ ΤΑ 70.000.000 ANTΙTYΠA

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ Η ΟΜΟΤΙΤΛΗ ΣΕΙΡΑ ΠΟΥ ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ ΣΤΟ NETFLΙX

ISBN 978-618-03-2431-0

ΒOΗΘ. ΚΩΔ. ΜΗΧ/ΣΗΣ 82431

ΕΠΙΣΗΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙΜου λείπεις

Ο Ηarlan Coben είναι ένας από

τους σημαντικότερους συγγραφείς

αστυνομικής λογοτεχνίας παγκοσμίως.

Είναι ο πρώτος συγγραφέας στην ιστορία

που έχει τιμηθεί και με τα τρία

σημαντικότερα βραβεία αστυνομικής

λογοτεχνίας, το Άντονι, το Έντγκαρ

και το Σέιμους. Τα βιβλία του έχουν

εκδοθεί σε περισσότερες από τριάντα

τρεις γλώσσες, ενώ ξεπερνούν

τα 70.000.000 αντίτυπα.

Για να διαβάσετε περισσότερα

www.harlancoben.com

και www.metaixmio.gr

No 1 ΜΠΕΣΤ ΣΕΛΕΡ ΤΩΝ NEW YORK TIMES

Μ Ε ΤΑ Φ ΡΑ Σ Η : Α Υ Γ Ο Υ Σ Τ Ο Σ Κ Ο Ρ Τ Ω

ΣΚΕΤΗ ΑΠΟΛΑΥΣΗ

Publishers Weekly

ΤΩΡΑ ΣΕΙΡΑ ΣΤΟ

Έξυπνη χρήση της τεχνολογίας, πειστικοί χαρακτήρες και δυνατά συναισθήματα θα σας παρασύρουν ως την έντονη και δραματική κατάληξη. Εξαιρετικό βιβλίο από έναν συγγραφέα παγκόσμιας κλάσης.

Sunday Mirror

Ένα μυθιστόρημα συνωμοσίας, μυστικών και εκβιασμού, γεμάτο ανατροπές.

Daily Express

Να ένας ξένος που ο αναγνώστης θέλει να γνωρίσει. Εγγυημένα θα κολλήσετε.

Associated Press

Αψεγάδιαστη αφήγηση με ρυθμό που κόβει την ανάσα.

Houston Chronicle

Ένα σπουδαίο θρίλερ για την εφήμερη φύση των δεσμών ανάμεσα στα όνειρά μας και την πραγματικότητα.

Library Journal

No 1 ΜΠΕΣΤ ΣΕΛΕΡ ΤΩΝ ΑΝ ΟΛΑ ΟΣΑ ΣΟΥ ΕΛΕΓΑΝ Κ ΓΥΡΩ … · o...

Documents

Transcript of No 1 ΜΠΕΣΤ ΣΕΛΕΡ ΤΩΝ ΑΝ ΟΛΑ ΟΣΑ ΣΟΥ ΕΛΕΓΑΝ Κ ΓΥΡΩ … · o...