move it magazine

>> MOVE IT online έκδοση 5 Φεβ 13

Ç ÌÁÕÑÇ ÊÙÌÙÄÉÁ ÅÍÏÓ ÊÏÓÌÏÕ ÕÐÏ... ÄÉÁËÕÓÇ

ÌÉÁ ÐÁÑÁÓÔÁÓÇ ÔÏÕ ÓÔÑÁÔÏÕ ÔÆÉÔÆÇ ÓÔÏ ÈÅÁÔÑÏ OLVIO

ÁÐÏ 3 ÄÅÊÅÌÂÑÉÏÕ 2012 / ÊÕÑÉÁÊÇ ÅÙÓ ÔÅÔÁÑÔÇ / ÙÑÁ: 21:15ÉÅÑÁÓ ÏÄÏÕ 67 & ÖÁËÁÉÓÉÁÓ 7, ÂÏÔÁÍÉÊÏÓ (ÌÅÔÑÏ ÊÅÑÁÌÅÉÊÏÓ) ÔÇË. KÑÁÔÇÓÅÙÍ: 210 3414118 (16:00 - 20:00)www.olviotheater.gr, www.facebook.com/OLVIO, www.facebook.com/H KAYSH

NIKOÓ ÃÅÙÑÃÁÊÇÓ, ÉÙÁÍÍÁ ÌÁÕÑÅÁ, ÃÙÃÙ ÌÐÑÅÌÐÏÕ, ÂÁÓÉËÉÊÇ ÔÑÏÕÖÁÊÏÕ, ÃÉÙÑÃÏÓ ×ÑÁÍÉÙÔÇÓ

Τoυ Μιχάλη Κωνσταντέλλη

Περνώντας κανείς μερικές ημέρες στη γαλήνη της επαρχίας εύκολα διαπιστώνει πόσο αθηνοκεντρική είναι η αντιμετώπιση της κρίσης. Δεν είναι που οι άνθρωποι δεν τη βιώνουν και έξω από την πρωτεύουσα, αλλά που η απόσταση προστατεύει από τον ανελέητο μιντιακό βομβαρδισμό. Παλιά υπήρχαν κινηματογράφοι σε κάθε μεγάλο χωριό, τώρα ίσως πετύχεις κανά θερινό που και πού, η ψηφιακή τηλεόραση είναι απούσα, βρέχει και σταματάει η μετάδοση. Είναι μάλλον που αυτό που ζούμε στην μεγάλη πόλη γίνεται εντονότερο επειδή φυσάει στα μούτρα του καθενός με μποφόρ θύελλας μέσα από το κουτί. Και πίσω ακόμα από μια ψηφιακή οθόνη σινεμάτικ ιντσών δε βρίσκεται

η αλήθεια. Έξω λοιπόν απ’ το κουτί, - γιατί συχνά ξεχνάμε πως η μισή Ελλάδα βρίσκεται

εκτός Αθήνας - τα πράγματα φέρουν ακόμα τη μελαγχολία και τη χαρά του τόπου, ένα αφαιρετικό σεναριακά πεδίο

που μένει να ξανακοιτάξουμε. Ίσως οι ταινίες που βλέπουμε να είναι πολύ urban για να εκφράσουμε τη μεγάλη εικόνα. Δε γίνονται άμεσα αποτυπώσιμες οι αλλαγές που συμβαίνουν στη χώρα σε επίπεδο νοοτροπίας και στον καθένα ξεχωριστά. Το σινεμά θριαμβεύει ακριβώς σ’ αυτήν τη βάση, της αλλαγής και της εξέλιξης που ψυχαγωγεί εκφράζοντας κάτι από την εποχή του όπως όλες οι τέχνες. Η διαδικασία δυστυχώς είναι πιο αργή κι από μονολάνο του Αγγελόπουλου, τυχαίο; Ας κοιτάξουμε λοιπόν έξω από τη φλυαρία των media, έξω από την καταπίεση που επιβάλλει η αδιέξοδη μιζέρια ακόμα και η προσωπική μας κατάσταση διότι αυτό έχει αποδειχθεί η αιτία όλων των δεινών, αφήστε που κάνει πιο βαριά ταινία κι από σοβιετικό σοσιαλιστικό.ρεαλισμό

Περιοδικό MOVE IT Online έκδοση: 7 Φεβρουαρίου 2013

Issn: 1791-6542. ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ

ΕΚΔΟΤΗΣΜιχάλης Κωνσταντέλλης

konstantellis @moveitmag.gr

ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣΑπόστολος Κίτσος

[email protected]

DESIGN Sick_boy/Γιάννης Λυμπέρης

ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑΟδυσσέας Βίκος, Mr Tibbs, Tomcat Murr

ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥΑπόστολος Κίτσος

[email protected]

ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣΧάρης Παπαπαναγιώτου, Κωνσταντίνος Kαϊμάκης,

Ειρήνη Κατσαρά, Γιάννης Λυμπέρης, Γιάννης Τσάκαλος, Αλέξανδρος Ρωμ. Λιζάρδος, Ελεωνόρα Βερυκοκίδη, Εύη

Αβδελίδου

WEBMASTERSΕιρήνη ΠαληογιάννηΒίκυ Μοσχονησιώτου

ΕΞΩΦΥΛΛΟSick_boy

ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ/ΕΚΔΟΣΗMOVE IT MEDIA/ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΕΛΛΗΣ & ΣΙΑ

Μπέλες 5, 11741, Αθήνα.

ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ/ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑwww.moveit.gr

www.moveitmag.gr [email protected]

Τηλ/Φαξ: 210 3479304

ΣΥΝΔΡΟΜΕΣwww.moveit.gr

subscriptions @moveitmag.gr full/ετήσια: 25 ευρώ

season/εξαμηνιαία/τεύχη: 18 ευρώtrial/τρίμηνη: 3 τεύχη:

10 ευρώ

EDITO 7 Φεβρουαρίου 13

4

Η μεγάλη απόδραση!

>> MOVE IT online έκδοση 5 Φεβ 13

www.moveitmag.gr 7 Φεβρουαρίου 13move it

...

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

6

7 Φεβρουαρίου 13 Τί παίζει σ’ αυτό το τεύχος

5

ΔΕΙΤΕ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΕΥΧΟΣ

INDEX

1622

24

20 18

Cult DVD

TV Reviews

Docu Out There


...

«Όταν ο μύθος γίνεται άνθρωπος, κάνε ται-νία τον μύθο». Ενα από τα πολλά χολιγου-ντιανά μότο, ελαφρώς παραφρασμένο, είναι ίσως η ουσία μιας απόλυτα διασκε-δαστικής ταινίας. Το «Hitchcock» δεν θέ-

λησε ποτέ να γίνει «μεγάλο και τρανό» του φτάνει να δείχνει φωτει-νό, χαλαρό και γεμάτο σινεφίλ αναφορές από τον μεγαλύτερο για πολλούς σκηνοθέτη του σινεμά. Το πρόβλημα που ίσως δημιουρ-γούσε η τόσο γνωστή φιγούρα του Χιτς λύνεται άμεσα. Ο σκηνο-θέτης - η δεύτερη ταινία του δημιουργού του φοβερού «The story of Anvil»- επιλέγει να βάλει πάνω απ’ όλα το fun, με αληθινά γεγο-νότα ή σκηνές που βγήκαν από το μυαλό του φανταζόμενος τον Χίτσκοκ. Δεν είναι μια πιστή βιογραφία αλλά μια ιστορία αγάπης του κοινού με τον «μετρ του σασπένς» και του ίδιου με τη γυναί-κα του, την Αλμα στην οποία στηρίζεται περισσότερο η ταινία απ’ ότι τα ίδια τα γυρίσματα του «Ψυχώ». Ο Χόπκινς φοράει βαρύ μέικ απ, αλλά δείχνει να το διασκεδάζει , κινούμενος με άνεση χωρίς να μπορεί να υπερβεί το τεράστιο εκτόπισμα του Χίτσκοκ, έχοντας και μια τρομερή σκηνή στην πρεμιέρα του «Ψυχώ»! Η Μίρεν είναι εξαιρετική ενώ ο μικρός ρόλος της αγαπητής Σκάρλετ είναι από-λυτα επιτυχημένος. Ένας πιστός του Χίτσκοκ τα έχει φάει όλα με το κουτάλι, και αυτή η ταινία είναι ένα γλύκισμα που διαρκεί όσο... διαρκεί. Μετά πας και (ξανα)βλέπεις «Psycho»!ΓιΑννΗΣ ΛυΜΠΕΡΗΣ

HitchcockPsycho-Therapy!


REVIEWS6


Hitchcock

Το MOVE IT δίνει:

Οι καλύτερες ταινίες του δεκαπενθημέρου

INFO

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Σάσα ΓκερβάσιΠΑΙΖΟΥΝ: Αντονι Χόπκινς, Ελεν Μίρεν, Σκάρλετ Γιοχάνσον, ντάνι Χιούστον, Τζέσικα Μπίελ.ΧΩΡΑ: ΗΠΑ, 2012, 98ΣΥΝΟΨΗ: 1959: Μετά την εισπρακτική επιτυχία του «Στην σκιά τεσσάρων γιγάντων» ο Αλφρεντ Χίτσκοκ αναζητά την επόμενη ταινία του. Οταν βρίσκει το «Psycho», όλοι είναι εναντίον του, αυτός όμως έχει ψύχωση με αυτό και τη γυναίκα του!RELEASE: 7 Φεβρουαρίου

Ένα γεμάτο λυρισμό, μαγικού ρεαλισμού παραμύ-θι και συνάμα μια συγκλονιστική ιστορία επιβίω-σης όσο λίγοι συνάδελφοί του έχουν καταφέρει να αποτυπώσουν στο σινεμά, από έναν 29χρονο πρωτοεμφανιζόμενο μάγκα σκηνοθέτη. Ένα τύπο

που πήρε έναν φούρναρη της συνοικίας Bathtub στη νότια Λουιζιάνα και μια μαθήτρια δημοτικού από την Ονδούρα (πα-τέρας και κόρη στην ταινία) και έστησε ένα ποίημα για την αν-θρωπιά, την συναδελφικότητα και πάνω απ’όλα την αρμονική συμβίωση με την φύση και το περιβάλλον και την ισορροπία που δεν πρέπει να διαταραχθεί. Μια ταινία γεμάτη ελπίδα και ανθρωπιά και πίστη για τη ζωή, με πανέμορφους παραλλη-λισμούς και ασύλληπτη ερμηνεία από την 9χρονη Ουόλις, η οποία είναι κατά διαστήματα σπαραχτική και ικανή να σας στοιχειώσει: το γεμάτο οργή βλέμμα της θα κάνετε πολύ καιρό για να το ξεχάσετε...Η ικανότητα για διαβίωση, η προσαρμο-στικότητα στις δυσκολίες, η απώλεια, ο πόνος, ο θάνατος και ξανά η ελπίδα, το όραμα, ξεδιπλώνονται μέσα από μαγευτι-κές εικόνες και ένα από τα αξέχαστα soundtrack της τελευταί-ας δεκαετίας.Το Beasts of the southern wild μπορεί να είναι (και τελικά να παραμείνει) Outsider στην κούρσα των Όσκαρ, όμως έχει ήδη κλέψει την καρδιά σας, αυτό διαμαντάκι από τον βούρκο και τα σκουπίδια της νέας Ορλεάνης....ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚιΤΣΟΣ

Beasts of theSouthern WildΠοίημα μαγικού ρεαλισμού και ελπίδας


REVIEWS8


Beasts of theSouthern Wild



INFO

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μπεν ΖέιτλινΠΑΙΖΟΥΝ: Κουβενζάνε Ουόλις, ντουάιτ Χένρι, Τζόνσελ ΑλεξάντερΧΩΡΑ: ΗΠΑ, 2012, 113’ΣΥΝΟΨΗ: Η μητέρα της 6χρονης Χασπάπι έχει φύγει, ο πατέρας της ένα παρτάλι κι εκείνη έχει αφεθεί στην τύχη της σε ένα απομονωμένο περιβάλλον γεμάτο ημιάγρια ζώα. Όταν μια καταιγίδα σηκώνει τα νερά, ο μπαμπάς της αρρωσταίνει και η ηρωϊδα βρίσκει τη φυσική τάξη όλων των αγαπημένων πραγμάτων γύρω της να καταρρέει.RELEASE: 7 Φεβρουαρίου


INFO

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Φίλιπ ΣτολζΠΑΙΖΟΥΝ: Άαρον Έκχαρτ, Όλγα Κιριλένκο, Λιάνα ΛιμπεράτοΧΩΡΑ: HΠΑ/Καναδάς/Βέλγιο, 2012, 118’ΣΥΝΟΨΗ: Μετά το θάνατο της πρώην γυναίκας του, ένας πράκτορας της CIA εγκαταλείπει την υπηρεσία και ξεκινά μια νέα ζωή σε μια πολυεθνική στο Βέλγιο μαζί με την κόρη του. Μια σειρά από αναπάντεχα γεγονότα, τον φέρνουν κυνηγημένους από επαγγελματίες δολοφόνους...RELEASE: 7 Φεβρουαρίου

Θα πρέπει κάποιος να είναι πολύ φανατικός με (ή να βλέπει μόνο από αυτές στη ζωή του...) περιπέτειες δράσης, κυνηγητα και πι-στολίδια, ώστε να έχει απαιτήσεις από αυτή την εντελώς κοινό-τοπη περιπέτεια, ένα κακέκτυπο κάπου μεταξύ του Taken και του Unknown, (σχετικά) σφιχτοδεμένο μεν, αλλά απόλυτα αναμενό-

μενο υβρίδιο runaway πατέρα/κόρης. Ένα φιλμ που ξεκινά με έναν ορυμαγδό από κλισέ, συνεχίζει με καταστάσεις clopy cat και καταλήγει ξανά με ανακυ-κλωμένα κλισέ που οδηγούν στο αναπόφευκτο και σχεδόν εκνευριστικό happy end. Tην ίδια στιγμή που έχει στον πρωταγωνιστικό ρόλο έναν (ας πούμε αρχε-τυπικό, καθώς μόνο αυτό κάνει «καλά», αλλά) αρτηριοσκληρωτικό ηθοποιό και μια –σεναριακά- απόλυτα εκνευριστική περσόνα-κόρη (εδώ ο κόσμος καίγεται, κοντεύουν να σκοτωθούν και κάθε τρεις και λίγο του την λέει γιατί της είχε απο-κρύψει το παρελθόν του σαν δολοφόνος της CIA…). Eίναι ποτέ δυνατόν μια νευρώδης σκηνοθεσία και ορισμένα όμορφα πλαναρίσματα από την Αμβέρσα να σηκώσουν αυτή την χιλιοειδωμένη (και με πολύ καλύτερο star value) περι-πέτεια πάνω από τον μέσο όρο; Όχι, φυσικά. ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚιΤΣΟΣ

REVIEWS10

The ExpatriateΟρυμαγδός από κλισέ



Paradise LoveREVIEWS 11


Η μαμά κάνει σεξοτουρισμό

INFO

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ούλριχ ΖέιντλΠΑΙΖΟΥΝ: Μάργκαρετ Τίσελ, Πίτερ Καζούνγκου, Ίνγκε Μο ΧΩΡΑ: Αυστρία, 2012, 120’ΣΥΝΟΨΗ: Μια ευκατάστατη πενηντάχρονη ταξιδεύει στην Κένυα με σκοπό τον σεξο-τουρισμόRELEASE: 14 ΦεβρουαρίουΤο πρώτο μέρος της τριλογίας του σκηνοθέτη

που μας έδωσε τo ανατρεπτικό Dog Days/2001 και πιο πρόσφατα το Import/Export/2007 δικαι-ολογεί τη φήμη του Σέιντλ ως μία από τις πιο τολ-μηρές φωνές του ευρωπαϊκού κινηματογράφου. Διαπραγματευόμενος ένα θέμα το οποίο εύκολα θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο φθη-νής εκμετάλλευσης και με την πρωταγωνίστριά του σε μια άφοβη ερμηνεία, χτίζει προσεκτικά ένα ανεπαίσθητο δράμα, συχνά εμποτισμένο με κυνισμό και μαύρο χιούμορ και την ίδια στιγμή επιτηδευμένα γκροτέσκο και καταθλιπτικό. Το εξωτικό setting, ένας προστατευμένος παρά-δεισος για όσα δε γίνονται αποδεκτά στο απο-στειρωμένο περιβάλλον του δυτικοευρωπαϊκού μετα-αποικιοκρατικού συντηρητισμού, είναι το ιδανικό φόντο για τη διερεύνηση καθημερινών μα ανείπωτων πόθων και εμμονών, με focus στον ρεαλισμό και τη σοκαριστικά τίμια απεικό-νιση των καταστάσεων. Έτσι τίθενται εύλογα ζη-τήματα που αφορούν τη γυναικεία σεξουαλικό-τητα, την ισότητα και τους κοινωνικούς ρόλους, καθώς η ταινία επιτίθεται ακατάπαυστα στην κα-τεστημένη αισθητική και σχολιάζει ειρωνικά τις δεδομένες πεποιθήσεις περί έρωτα και φυλής. ντοκιμαντερίστικα - βεριτέ - γυρίσματα και εξαι-ρετική φωτογραφία συνεπικουρούν τους χαρα-κτήρες που ικετεύουν για τη συμπάθειά μας ενώ άλλοτε μοιάζουν καταδικασμένοι σε κάτι ανι-κανοποίητο. Στα αρνητικά περιλαμβάνονται η αχρείαστα τραβηγμένη διάρκεια του φιλμ και η προβλεψιμότητα της ιστορίας που ωστόσο δεν επηρεάζουν τη νοηματική σύνθεση του έργου. Το δεύτερο μέρος της τριλογίας Paradise: Faith παίχτηκε στη φετινή Θεσ/νίκη ενώ ο κύκλος θα κλείσει με το Paradise: Hope μέσα στο 2013. Το MOVE IT δίνει:



INFO

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Τομ ΧούπερΠΑΙΖΟΥΝ: Χιου Τζάκμαν, Ράσελ Κρόου, Αν Χαθαγουέι, Αμάντα Σέιφριντ, Σάσα Μπάρον ΚοένΧΩΡΑ: Μ. Βρετανία, 2012, 158’ΣΥΝΟΨΗ: Στην πολυσυζητημένη μουσική εκδοχή του κλασικού έργου του Βίκτωρος Ουγγώ ο Γιάννης Αγιάννης είναι το θύμα της εμμονικής καταδίωξης του αδίστακτου ιαβέρη και θέτει υπό την προστασία του την κόρη της εργαζόμενης Φαντίν στη Γαλλία του 19ου αιώνα RELEASE: 14 Φεβρουαρίου

Ενδιαφέρον να δει κανείς την προσαρμογή στο σινεμά μιας από τις με-γαλύτερες διαχρονικές θεατρικές επιτυχίες του πλανήτη, αλλά δύσκολο να αναπαράγει το εντυπωσιακό της ζωντανής παράστασης. Οι περισ-σότεροι είναι εξάλλου γνώριμοι με την πλοκή και τους χαρακτήρες του μυθιστορήματος του Βίκτωρος Ουγκώ που έχουν επικό following στις

τάξεις των οπαδών του μιούζικαλ. Έτσι από την αρχή το φιλμ δεν προσφέρει τίπο-τα νέο στην κινηματογραφική του μορφή μιας και ακολουθεί πιστά το θεατρικό σενάριο. Αρχίζοντας με μια σχετικά πομπώδη CGI σκηνή η ταινία μας συστήνει στους δύο πρωταγωνιστές και γρήγορα φτάνει σε κορύφωση με την σπαρακτική ερμηνεία της Αν Χάθαγουέι, η σύντομη εμφάνισή της οποίας στην οθόνη είναι αξιοσημείωτη για το μελοδραματικό της τόνο χωρίς να εκμαιεύει όμως ιδιαίτε-ρη συμπάθεια στο χαρακτήρα. Την ίδια στιγμή δε θα έλεγα ότι με ενθουσίασαν οι λυρικές ερμηνείες των άλλων πρωταγωνιστών (είμαι σίγουρος όσοι έχετε δει την παράσταση το αναγνωρίζετε) μιας και η ίδια η ιστορία και οι εκφράσεις του προσώπου τους, τις ξεπερνούν. Ο Χούπερ προσπαθώντας να μεταφέρει τη μαγεία της live παράστασης στη μεγάλη οθόνη, κερδίζει με την ηχογράφηση των τρα-γουδιών σε αληθινό χρόνο, αλλά χάνει στην κάπως dizzy κινηματογράφηση με υπερβολικά close up. Στο τέλος φαίνεται ένα μεγάλο σε διάρκεια αντίγραφο του west end θεάματος, περιορισμένο στη στούντιο σκηνογραφία του και ανίκανο να μεταδώσει με αντίστοιχο πάθος τα έντονα συναισθήματα του έργου. να το δείτε μόνο αν είστε φαν. ΜιΧΑΛΗΣ ΚΩνΣΤΑνΤΕΛΛΗΣ

REVIEWS12

Les MiserablesΓια τους φανς, όχι για Όσκαρ...



LaurenceAnyways

REVIEWS 13Οι καλύτερες ταινίες του δεκαπενθημέρου

Electro-pop ερωτικό έπος

INFO

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Ξαβιέ ντολάνΠΑΙΖΟΥΝ: Μελβίλ Πουπό, Σουζάν Κλεμέν, ναταλί Μπαγιέ, Μόνια Τσόκρι, ιβ ΖακΧΩΡΑ: Γαλλία/Καναδάς, 2012, 168’ΣΥΝΟΨΗ: Η ιστορία μιας κατα-δικασμένης δεκάχρονης ερωτικής σχέσης ανάμεσα σε μια γυναίκα και έναν άντρα που θέλει να γίνει γυναίκα στα τέλη των 80s και στη διάρκεια της δεκαετίας του 1990. RELEASE: 14 Φεβρουαρίου

Mε την τρίτη του ταινία ο Ξαβιέ ντο-λάν πείθει πλέον ως ένα από τα αδιαμφισβήτητα νέα ταλέντα του ευρωπαϊκού σινεμά. Έχοντας ήδη δώσει διαπιστευτήρια με τις δύο

προηγούμενες ταινίες του, I Killed my Mother/2009 και Les Amours Imaginaires/2010, σ’ αυτή εδώ την επική δραματική ερωτική ιστορία, καταφέρνει πραγματικά να ξεπεράσει τον εαυτό του. Πρώτ’ απ’ όλα δε φαί-νεται να πτοείται από το ριψοκίνδυνο των θεμάτων του, αλλά τα αντιμετωπίζει «κατακέφαλα», ασκώντας απόλυτο έλεγχο ως σεναριογράφος και σκηνοθέτης και αντλώντας από τους πρωταγωνιστές του εξίσου δυνατές ερμηνείες. Έπειτα διακρίνεται για το πάθος και το νεύρο με το οποίο διευθύνει στοιχεία που γίνο-νται αισθητά σε όλο το φιλμ, έτσι που η υπερβολική του διάρκεια δεν ελαφρύνει τα συναισθήματα αλλά η πλοκή πάει τον θεατή από τη μία στην επόμενη δυνατή συγκίνηση. Το πιο σημαντικό ωστόσο είναι η ικανότητα του σκηνοθέτη να φτιάχνει κάδρα απί-στευτης ομορφιάς, αριστουργηματικά slow motion και υψηλή βιντεοκλιπίστικη αισθητική που συνδυά-ζει με προσεκτικά επιλεγμένο new wave soundtrack. Πρόκειται για μια πολύ φιλόδοξη ταινία που εύκολα θα μπορούσε να διολισθήσει στο camp και τη βαρε-μάρα αλλά παρά τις αστοχίες και τις επαναλήψεις πα-ραμένει περίεργα ιντριγκαδόρικη καθώς στηρίζεται σε πολύ δυνατούς χαρακτήρες για τους οποίους καλ-λιεργεί συμπάθεια και κατανόηση. Είναι σαφώς πολύ μεγάλο, υπάρχουν ατέλειες, αλλά πολύ δύσκολα θα βρείτε άλλον 23χρονο σκηνοθέτη με το όραμά του ντολάν...ΜιΧΑΛΗΣ ΚΩνΣΤΑνΤΕΛΛΗΣ Το MOVE IT δίνει:


Oκ, να μη σου «χαλάσουμε την ημέρα» (ελληνική μετάφραση του τίτλου) Άρνολντ, αλλά και εσύ μη μας χαλάς την γεύση που είχαμε από τον παλιό καλό Σβαρτς περασμένων δεκαετιών! Η επιστροφή του «εξολοθρευτή» σερίφη Σβαρ-

τσενέγκερ στις ταινίες δράσης (εξαιρούνται οι Expendables, διότι εκεί δεν έχει πρωταγωνιστικό ρόλο) είναι ένα αστικό γουέστερν - ξεκάθαρος φόρος τιμής στα ιταλικά σπαγγέτι, μόνο που δεν έχει τη νοστιμάδα της αντίστοιχης σάλτσας...Από τον σκηνοθέτη του ανατριχιαστικού «I saw the devil» θα περίμενε κανείς ένα πιο δυναμικό μπάσιμο στο Χόλιγουντ από μια ταινία-καρικατούρα που προσφέρει άφθονη ένοχη απόλαυση στους φαν του Σβαρτσενέγκερ μεν, αλλά σε μας τους υπόλοιπους αφήνει μια γεύση του λίγου, του μέτριου, του υποκοριστικού «εργάκι», «ταινιούλα». Με καλογυρισμέ-νες σκηνές υπερβολικής δράσης, έναν Άρνολντ να προκαλεί σχεδόν οίκτο όταν δέρνει ξεφυσώντας από τα γεροντόπαχα και τους γεροντοπόνους, παρ’όλα αυτά να αυτοσαρκάζεται με επιτυχία, με όλα (μα ΟΛΑ) τα κλισέ των παλιών γουέστερν συ-γκεντρωμένα, με αδέξιες προσπάθειες χιούμορ από το υπό-λοιπο άνισο καστ (διακοσμητικός Ουίτακερ, άκυρος νόξβιλ, ενδιαφέρον Tarantinesque χαρακτήρας του νοριέγκα) και σε-ναριακές ανατροπές και «κορυφώσεις» της πλάκας, αυτό που σου μένει είναι πως μπορεί όλο το crew να το καταδιασκέδασε στα γυρίσματα, εσύ όμως μάλλον ψιλοβαρέθηκες με αυτή την «χειροποίητη» μεν, ανούσια δε... περιπετειούλα..ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚιΤΣΟΣ

The Last StandΣπαγγέτι χωρίς σάλτσα


REVIEWS14


The Last Stand



INFO

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Κιμ Τζε Γουν

ΠΑΙΖΟΥΝ: Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ, Φόρεστ Ουίτακερ, Τζόνι νόξβιλ, Πίτερ ΣτορμάρεΧΩΡΑ: ΗΠΑ, 2013, 107’ΣΥΝΟΨΗ: Ο μόνος που μπορεί να εμποδίσει έναν βαρώνο της κοκαϊνης τα περάσει τα σύνορα και να αποδράσει στο Μεξικό, είναι ένας σερίφης και το απαίδευτο προσωπικό του...RELEASE: 7 Φεβρουαρίου

Περίληψη: Ιδιοκτήτες ξενοδοχείου ζητούν από φωτογράφο να τραβήξει ορισμένα πορτραίτα από τη νεκρή κόρη τους. >>

Τ ο να πυροβολείς με τη φωτογραφική σου μηχανή κάτι ήδη νεκρό ίσως μπορεί να γεννά τη ζωή.

Από δύο αρνητικά προκύπτει ένα θετικό, σε αυτό το πορτογαλικό μικρό διαμαντάκι του Manoel de Oliveira, τον βετεράνο με το ιδιαίτερο όσο και απλό και περιεκτικό ύφος. Από τις ταινίες που μοιάζουν με χειροτεχνία, όπου ο άνθρωπος που τη δημιούργησε είναι σα να έστησε τα σκηνικά με τα χέρια του και κάθε τι φαίνεται πως έχει δημιουργηθεί με φροντίδα.. Με φωτογραφία παλιά καρτ ποστάλ, φθαρμένη και νοσταλγική. Ο φωτογράφος κινείται σε διάφορα παράλληλα σύμπαντα, σημείο συνάντησης των οποίων είναι το μεταφυσικό του αντάμωμα με μία κοπέλα

που μόλις έφυγε από τη ζωή και η οικογένειά της επιχειρεί να ανάγει το γεγονός σε τέχνη, ίσως για να το ξορκίσει. Οι γύρω τους συμμετέχουν με το βλέμμα στην καλλιτεχνική τους συνάντηση αν και είναι ο φωτογράφος που κρατά τη μηχανή. Τα τοπία που παρεμβάλλονται στην απλωμένη δράση μαρτυρούν πως όσο και να συμβαίνουν γεγονότα, όσο κι αν άνθρωποι εργάζονται ή δουλεύουν, οι πέτρες θα είναι εκεί, υπεράνω αυτής της αγωνίας που μαρτυρά η εμμονή του φωτογράφου να πυροβολεί τους εργάτες. Η ανοιχότητα στο θάνατο που φέρνει την πιο ειλικρινή σχέση με τη ζωή είναι η γεύση που αφήνει η ταινία, κατορθώνοντας να μη μιλά για τον έρωτα αλλά να εκπέμπει από την αρχή ως το τέλος την υπόνοιά του ΕυΗ ΑΒΔΕΛιΔΟυ

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 4 στα 5

Πορτογαλλία/Ισπανία/Βραζιλία (2010) 97’

Σκηνοθεσία: Μανοέλ ντε Ολιβέιρα

Παίζουν: Πιλάρ Λόπεζ ντε Αγιάλα, Φελίπε Βάργκας, Ρικάρντο

Τρέπα

DVD Ψηφιακές κυκλοφορίες για σινεφίλ του καναπέ16


ΤHE STrAngE cASE of AngELicA Στο μεταίχμιο φωτογραφίας-ζωής

FlyING SWORDS OF DRAGON GATEΠιο ρηχό κι απ’ τη Λούτσα...

Περίληψη: Την εποχή Δυναστείας των Μινγκ, ένας από τους ισχυρούς του Ανατολικού Γραφείου διατάσσεται να εκτελέσει τον υπουργό των πέντε στρατιών. Μια ομάδα ανεξάρτητων πολεμιστών θα προσπαθήσει να τον εμποδίσει.>>

Έ να από τα τελευταία φιλμ στο περυσινό Φεστιβάλ στο Βερολίνο,

το οποίο είδαμε κυριολεκτικά λίγες ώρες πριν μπούμε στο αεροπλάνο. Ηρεμήστε, δεν ήταν στο Διαγωνιστικό. Εκτός συναγωνισμού προβλήθηκε, αν και πάντως οι εντυπώσεις ήταν πάνω κάτω θετικές. Έναν χρόνο μετά λοιπόν κυκλοφορεί straight –φυσικά- to dvd και όχι άδικα, διότι έχει το κοινό του αυτό το remake του Dragon Inn (1967). Όσοι λοιπόν «πεθαίνετε» για Wuxia, διασκεδαστικά stunts και εφέ που δεν σας υποτιμούν, είσαστε στο στοιχείο σας, στήστε πίτσες, μπύρες και όλα θα κυλήσουν μια χαρά.

Βέβαια, μη φανταστείτε ότι πρόκειται για αριστούργημα, έτσι; υπερβολική χρήση cgi σχεδόν σε όλες τις σκηνές ξύλου, κάτι που σημαίνει ότι τσάμπα πλήρωσαν ολόκληρο Τζετ Λι στο καστ. Και σε εκείνες που είναι «ρεαλιστικές», δεν προλαβαίνεις να δεις πολλά, με αστραπιαία cuts και μακρινές λήψεις. Διάρκεια αχρείαστα μεγάλη, σενάριο απλοϊκό που προσπαθεί να δείξει λίγο πιο κομπλικέ για ταινία κουνγκ φου (και γελάει ο κόσμος...), ερμηνείες τσάτρα πάτρα. Αλλά, είπαμε: έχει το κοινό του. Εγώ δεν ανήκω σε αυτό.ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚιΤΣΟΣ

Περίληψη: Η δεύτερη συνέχεια ασχολείται με τις δύο αδερφές στα παιδικά τους χρόνια, στα τέλη της δεκαετίας του 80, ώστε να καταλάβουμε γιατί αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα με τις δαιμονικές παρουσίες...>>

Τ ο τι σότο έχουμε φάει με δαύτο το Paranormal Activity, δεν λέγεται

(και δεν γράφεται). Είναι από εκείνες τις κλασσικές περιπτώσεις franchise τανιών τρόμου, όπου μια πετυχημένη ιδέα «αναλύεται» και αναζητούμε το πως και το γιατί (κάτι που πάνω κάτω συνέβη και με το εξαιρετικό Rec π.χ...), αντί να γίνουν αυτόνομες ταινίες (όπως ας πούμε στο Παρασκευή και 13). Και ενώ το πρώτο είναι όντως αποτελεσματικό διότι χρησιμοποιεί τις (όποιες) τεχνικές του για πρώτη φορά και σε πιάνει στον ύπνο, τα υπόλοιπα ενώ έχουν κάποιες συμπαθητικές ιδέες (η δαιμονική παρουσία μέσω των

παιδιών ή των ζώων), τις απλώνουν σε ισάριθμες ταινίες αντί να τις συγκεντρώσουν σε ένα δεύτερο και καλό sequel. Αφήστε που οι συνέχειες σκηνοθετούνται με αστραπιαία ταχύτητα (σε μερικές εβδομάδες κυκλοφορεί το νο 4 σε dvd, ενώ ετοιμάζεται το νο5...). Το συγκεκριμένο έχει ένα πραγματικά καλό τελευταίο τέταρτο (που όντως θυμίζει Blair Witch Project δωματίου), αλλά και αρκετές χαζοσκηνές (με κορυφαία αυτή με το σεντόνι). Κορυφαία κοροϊδία: αρκετές σκηνές από το τρέιλερ δεν υπάρχουν στην ταινία! ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΚιΤΣΟΣ

PARANORMAl AcTIVITy 3Τρόμος - φασόν...

Περίληψη: Ο Κάλβιν, ένας κάποτε επιτυχημένος συγγραφέας που έχει χάσει την έμπνευσή του, αποφασίζει να γράψει για την κοπέλα που βλέπει στα όνειρά του. Όταν, όμως, εκείνη εμφανίζεται ολοζώντανη μπροστά του, κανείς δεν είναι έτοιμος για όσα θα ακολουθήσουν… >>

O ι φήμες λένε πως ένα ζεστό καλοκαιρινό απόγευμα, η Ζόι Καζάν

(εγγονή του δικού μας Ελία) έτυχε να ακούσει στο ραδιόφωνο το «Get Outta My Dreams, Get Into My Car» του Billy Ocean και στο καπάκι το «If You Love Somebody, Set Them Free» του Sting. Τότε ήταν που εμπνεύστηκε το σενάριο του «Ruby Sparks», αναλογιζόμενη το τι θα μπορούσε να συμβεί στο μεσοδιάστημα των δύο τραγουδιών. OK, στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ τέτοια φήμη, ωστόσο, η εν λόγω rom-com του διδύμου που μας είχε δώσει το εξαιρετικά δημοφιλές «Little

Miss Sunshine», θα μπορούσε κάλλιστα να εμπνεύσει δεκάδες τραγούδια, με την φρέσκια, όσο και αντισυμβατική ματιά της πάνω στις σύγχρονες ερωτικές σχέσεις. ιδίως δε από τη στιγμή που το – αναμενόμενο, λίγο πολύ – happy end, δεν θα έρθει, προτού οι δύο κεντρικοί χαρακτήρες βρεθούν αντιμέτωποι με καταστάσεις που θα φλερτάρουν ακόμη και με τη διαστροφή (ο Κάλβιν αρχίζει να δυσανασχετεί… αγρίως, όταν η –τέλεια σε όλα της- Ρούμπι αποφασίζει να διεκδικήσει λίγη από την ελευθερία της). Ευτυχώς για όλους μας, οι ευφάνταστες ανατροπές και το άφθονο γλυκόπικρο χιούμορ δεν αφήνουν ποτέ το «Ruby Sparks» να κυλήσει σε δύσβατα μονοπάτια.

ΧΑΡΗΣ ΠΑΠΑΠΑνΑΓιΩΤΟυ

ruBy SPArkSΣτιλάτη rom-com με άφθονο ψαχνό

Κίνα (2011) 122’ Σκηνοθεσία: Xαρκ ΤσούιΠαίζουν: Τζετ Λι, Ξουν Ζου, Κουν Τσεν

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ 1,5 στα 5

Ψηφιακές κυκλοφορίες για σινεφίλ του καναπέ DVD 17



ΗΠΑ (2012) 104’Σκηνοθεσία: Τζόναθαν

ντέιτον, Βαλερί Φάρις Παίζουν: Πολ ντέινο, Ζόι

Καζάν, Ανέτ Μπένινγκ, Αντόνιο Μπαντέρας


ΗΠΑ (2011) 83’ Σκηνοθεσία: Άριελ Σούλμαν/Χένρι ΓιόστΕμφανίζονται: Τζέσικα Τάιλερ Μπράουν, Κλόι Τσέντζερι, Κρίστοφερ νίκολας Σμιθ

Περίληψη: Ένας roadie των Blue Oyster Cult επιστρέφει στα πάτρια εδάφη και προσπαθεί να προσαρμοστεί...>>

O Tζίμι Τεστάγκρος ήταν roadie των Blue Oyster Cult για μια ει-

κοσαετία... Μια ταινία που ξέρεις ότι θα πωρώσει το μουσικόφιλο κοινό, αρκεί να φορτώσεις την οθόνη τους με βαλίτσες, καλοκουρδισμένες Les Paul, καλώδια, tour busses, back stage στιγμιότυπα και soundchecks με απρόοτα και... συγκρούσεις... Τα έχουμε δει, τα ξανα βλέπουμε σε κάθε μουσικό ντοκυμαντέρ... Κι όμως, αυτή η ταινία ξεφεύγει από το «don’t fear the reaper» και το «Burnin’ for you», δεν είναι ροκσταριλίκι και κυρίως δεν έχει καμία σχέση με το ομότιτλο κάλτ «Roadie» του 1980 και του σκηνοθέτη Άλαν Ρούντολφ. Η ταινία του Κουέστα, δίνει ουσία στη στιγμή που ο ήρωας

επιστρέφει στα πάτρια εδάφη, στην άρρωστη μητέρα του.. Ουσιαστικά είναι ένας αντι-ήρωας που το μόνο που σου προκαλεί είναι συμπάθεια. Ο τύπος (Ρον Έλνταρντ, βλέπε Super 8, Sleepers) τα σπάει, είναι αληθινός, τα-πεινός, αφελής...μας θυμίζει τον πρω-ταγωνιστή του High Fidelity, Ρόμπ. Συγκρούσεις, φιλίες, ανεκπλήρωτοι έρωτες και όλα αυτά συν τις αναμνή-σεις ενός παρελθόντος που φαντάζει πολύ μακρύ… Σεβεντίλα παλαιάς σχολής στο σάουντρακ, δυνατές ερ-μηνείες, σταγόνες νοσταλγίας και κυρίως ροκ... Όχι αυτό που θεωρείται ροκ, αλλά το αληθινό ροκ πίσω από το ποζεριλίκι και τις νότες. Κι αν είναι ροκ... μη το φοβασαι!ΕιΡΗνΗ ΚΑΤΣΑΡΑ>> Bαθμολογία: 4 στα 5

BRAkE One man show για γερά νεύρα

chAINED Ταξιτζής αλά Ψυχώ

Περίληψη: Ένας μυστικός πράκτορας βρίσκεται όμηρος στα χέρια τρομοκρα-τών, κρυμμένος σε πορτ μπαγκάζ προκει-μένου να του αποσπάσουν πληροφορίες για το τρομοκρατικό τους εγχείρημα>>

Θυμάμαι στο «Buried» του Ροντρί-γκο Κορτέζ ήθελα να κόψω τις

φλέβες μου στο πρώτο μισάωρο... Αυτός ήταν ο πρώτος λόγος που απέ-φευγα σα το διάολο το «Brake». Δεν έχω κλειστοφοβία ρε παιδί μου, απλά βαριέμαι τα βαρετά πράγματα, τη σταθερή εικόνα, τα κλειστοφοβικά εν γένει. Θέλω χρώμα, κίνηση, δρά-ση... Αυτά. Επί της ουσίας τώρα. Ο Στίβεν ντόρφ ως μυστικός πρά-κτορας Τζέρεμι Ρέινς βρίσκεται όμηρος στα χέρια τρομοκρατών, που τον κρατούν κρυμμένο σε ένα πόρτ μπαγκάζ προκειμένου να του αποσπάσουν πληροφορίες που θα

βοηθήσουν το τρομοκρατικό τους εγχείρημα. Αν αντέξεις να φτάσεις στο δεύτερο μισό της ταινίας, πριν πατήσεις το στοπ βαρεμένος, έπαι-ξες bingo! Γιατί όπως λένε και οι φί-λοι μας οι AC/DC It’s a long way to the top, if you wanna rock and roll…. Το δεύτερο μισό είναι όλη η ταινία, γιατί εκεί παίζονται όλα, σε αυτό το κλειστοφοβικό θρίλερ με σαφείς επιρροές από το Saw. Το τέλος, θα σε στείλει αδιάβαστο και θα σε κάνει να κατεβάζεις «καντήλια». Ο ντόρφ πολύ δυνατός στο ρόλο του και δε-δομένου του one man show περιε-χομένου. Αν είσαι κλειστοφοβικός τύπος, απέφυγέ την...ΕιΡΗνΗ ΚΑΤΣΑΡΑ

>> Βαθμολογία: 2 στα 5

ΗΠΑ (2012), 92’ Σκηνοθεσία: Γκέιμπ ΤόρεςΠαίζουν: Στίβεν ντορφ, Τσάιλερ Λι, Τομ Μπέρεντζερ

ΗΠΑ (2011) 95’Σκηνοθεσία: Μάικλ ΚουέσταΠαίζουν: Ρον Έλνταρντ, Λόις Σμίθ , ντέιβιντ Μαργκούλις, Μπόμπι Κάναβεϊλ

ROADIE Kι αν είναι ροκ... μη το φοβάσαι

ΗΠΑ (2012) 94’ Σκηνοθεσία: Τζένιφερ Τσέιμπερ ΛιντςΠαίζουν: Βίνσεντ ντ’ Ονόφριο, Τζούλια Ορμόντ, Ίμον Φάρεν, Ίβαν Μπεντ

Περίληψη: Ένας παρανοϊκός και σα-διστής ταξιτζής, απαγάγει ένα 9χρονο αγόρι που κρατάει αιχμάλωτο για να τον μυήσει στα μυστικά του serial killing. >>

E πειδή είναι σκηνοθετημένο από την κόρη του ντέιβιντ Λιντς,

στην τρίτη μόλις ταινία της μετά το Surveillance/2008 και το περιβόητο cult ντεμπούτο της Boxing Elena/1993, ήμουν σχετικά προκατειλλημένος. Μετά την ταινία ωστόσο είναι φανερό πως πρόκει-ται για την καλύτερή της έως τώρα και το ίδιο το φιλμ ένα πολύ ατμοσφαιρικό creepy στόρι. Την πλοκή μεταφέρουν τρείς πρωταγωνιστές σε δύο ρόλους. Ο πολύ μπρουτάλ και τρομακτικός Βίνσεντ ντ’ Ονόφριο ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς χαρακτήρων της γενιάς του, ο πρωτοεμφανιζόμενος στο σινεμά μι-κρός Ίβαν Μπερτ και ο Ίμον Φάρεν που η περίεργη ομορφιά και η ερμηνεία του

αποδίδουν εξαιρετικά το δυσυπόστατο να είναι κανείς θύμα απαγωγής και συ-νένοχος στο έγκλημα. Το φιλμ ποντάρει στο στυλιζάρισμα και τη σκηνοθεσία, είναι σκληρό αλλά απορροφά την προ-σοχή στην πλοκή του, είναι creepy όσο δεν πάει μα τις σεναριακές του ατέλειες τις ξεπερνά με τη μελέτη χαρακτήρων. Η αμφιλεγόμενη κλιμάκωση προσφέρει μια ανατροπή που δεν μου ‘γυάλισε’ για τέλος, σα να προσπάθησε η Λιντς να χρυσώσει το χάπι, αν όμως είστε φαν του ατμοσφαρικού τρόμου, δε θα σας φανεί καθόλου. Κλειστοφοβικό γύρισμα, σκο-τεινή φωτογραφία και μια προσέγγιση πολύ ρεαλιστική που ξεγυμνώνει το μο-δάτο slasher τρόμο κι ένα κλείσιμο του ματιού στην ψυχολογία. Αρκετά original και πραγματικά τραυματικό... ΜιΧΑΛΗΣ ΚΩνΣΤΑνΤΕΛΛΗΣ>> Βαθμολογία: 3 στα 5

OUT ThERE Ταινίες εκτός διανομής. Ψάξε, βρες!18


ThE ThIEVES

Νότια Κορέα (2012) 135’Σκηνοθεσία: Τσόι ντονγκ ΧουνΠαίζουν: Τζιάνα Γιουν, Γιουν Σεκ Κιμ, Αντζέλικα Λι, Σάιμον Γιαμ, Γιανγκ Γιε Λι

Κορεάτικο heist μπλοκμπάστερ!

Ταινίες εκτός διανομής. Ψάξε, βρες! OUT ThERE 19

Βραζιλία (2010) 95’Σκηνοθεσία: Τόνικο ΜέλοΠαίζουν: Βάγκνερ Μούρα, Τζουλιάνο Καζαρέ, Εμιλιάνο Ράσελ

VIPS

Περίληψη: Η αληθινή ιστορία ενός από τους μεγαλύτερους οικονομικούς απατεώ-νες της Βραζιλίας>>

Σαφώς ακούγοντας την ιστορία ενός τύπου που έμαθε να πιλοτάρει βλε-

ποντας και ακούγοντας άλλους πιλό-τους, πήρε το αεροπλάνο να κάνει μια μεταφορά ναρκωτικών για τον βαρώ-νο της περιοχής, τον έπιασε η αστυνο-μία, δεν κάρφωσε, ανταμείφθηκε, στην συνέχεια υποδύθηκε τον ιδιοκτήτη της μεγαλύτερης αεροπορικής εταιρείας στην Βραζιλίας κλπ κλπ, σου έρχεται στο μυαλό το «Catch me if you can» του Στίβεν Σπίλμπεργκ και ο Λεονάρ-ντο ντι Κάπριο στον ρόλο του Φρανκ Αμπιγκνέιλ Τζ. Αυτός εδώ, ο Μαρσέλο, είναι μία από τα ίδια, μη σου πω και χειρότερος: στη ζωή του υποδύθηκε επίσης μεταξύ άλλων, ντετέκτιβ που έλαβε μέρος σε έρευνα για ανθρωπο-

κτονίες, σκάουτερ για ποδοσφαιρική ομάδα, ατζέντη διάσημων Βραζιλιά-νων μουσικών, εθνικό πρωταθλητή ζίου ζίτσου (για να έχει προνόμια στον στρατό...) και πολλά άλλα! Πρόσθεσε ένα λατινοαμερικάνικο μπρίο της μο-ναδικής αυτής χώρας, ορισμένες πολύ καλές ερμηνείες (ειδικά από τον πρω-ταγωνιστή), μια στιβαρή (και όχι χα-λαρή, όπως συνηθίζεται εκεί) σκηνο-θεσία και ένα διασκεδαστικό σενάριο που δεν κατάφερε να χωρέσει όλα όσα έκανε ο τύπος... Μάλιστα όσα θα δείτε και θα θεωρήσετε υπερβολικά, παρου-σιάστηκαν ακριβώς όπως έγιναν σύμ-φωνα με την μαρτυρία του ίδιου του σκηνοθέτη που μάλιστα δίνει και μια ενδιαφέρουσα εξήγηση για τα κίνητρα του πρωταγωνιστή του. Πάντως, περ-νάει η ώρα νεράκι...JOKER>> Bαθμολογία: 3,5 στα 5

Περίληψη: Ο Πόπαϊ και η ομάδα του ετοιμάζουν ένα με-γάλο κόλπο σε καζίνο του Μακάο. Οι κινέζοι συνεργοί τους, η αστυνομία, η μαφία κι ο καθένας τους ξεχωριστά ωστόσο, έχουν τη δική τους προσωπική ατζέντα...

Αυτό το Κορεάτικο box office χιτ παίρνει την ιδέα από το Ocean’s Eleven και το επεκτείνει στα όρια

της καταιγιστικής δράσης. Ένα σετ από διαφορετικούς χαρακτήρες με ηθοποιούς από την Κορέα, το Χονγκ Κονγκ και τη Μαλαισία, υποδύονται ομάδες επαγγελ-ματικών κλεφτών. Οι μεταξύ τους σχέσεις, το παρελ-θόν και οι προσωπικοί τυχοδιωκτισμοί βρίσκονται στη μέση ενός φιλόδοξου diamond heist και μερικές φο-ρές μπερδεύουν, αλλά ο ρυθμός και η χορογραφία της δράσης αποζημιώνουν ιδίως προς την κλιμάκωση του τελευταίου 20λέπτου. Η πλοκή με twists και αναμενό-μενες συμπτώσεις πάει από δω κι από κει, ποτέ όμως δε χαλαρώνει, αποκαλύπτοντας στην πορεία στοιχεία των χαρακτήρων, λίγο δράμα και κωμική ανακούφιση. Γυρίσματα σε κοσμοπολίτικα skylines, κουλτούρα τζό-γου, τεχνολογία διαρρήξεων, ακροβατικές καταδιώξεις και εξυπνακίστικες ατάκες, ένα τέτοιο μιξ περιέχει το φιλμ του Τσόι που είναι το τέταρτό του. Διασκεδαστι-κό όσο τα αντίστοιχα αμερικανικά, πετυχαίνει μια φίνα ισορροπία ανάμεσα σε ρομαντικά subplots και κωμικό relief, τα οποία διακόπτουν τη ροή της ίντριγκας και της παρανομίας. Από τους πρωταγωνιστές ξεχωρίζουν η Κορεάτισα τσαχπίνα Τζιάνα Γιουν και ο Γιουν Σεκ Κιμ τον οποίο έχουμε δει στο φοβερό The Chaser/2008 και στο Yellow Sea/2010 του Χονγκ Τζιν να. >> ΜιΧΑΛΗΣ ΚΩνΣΤΑνΤΕΛΛΗΣBαθμολογία: 3,5 στα 5

Catch me if you can αλά Brasil


DOcU20Αληθινή ζωή. Αληθινές ταινίες.

www.moveitmag.gr move it

The Housei Live in

Με τις αμερικανικές φυλακές να φι-λοξενούν το 25% του παγκόσμι-ου έγκλειστου πληθυσμού, το spot on ντοκιμαντέρ του Τζαρέκι (Freakonomics/2010) αποκαλύπτει

ένα φλέγον κοινωνικό πρόβλημα, απόδειξη της λαν-θασμένης οδού που έχει πάρει η πολιτική ενάντια στο εμπόριο ναρκωτικών, το γνωστό ως «war on drugs» που κήρρυξε ο Ρίτσαρντ νίξον τη δεκαετία του 1970 και συνέχισαν οι διάδοχοί του. Μέσα από συνεντεύξεις με εμπόρους, χρήστες, αστυνομικούς και δικαστές, από τις εμπειρίες που διηγούνται, φα-νερώνεται η πλήρης αποτυχία του σύστηματος κα-ταστολής που δεν έχει καταφέρει να αντιμετωπίσει το πρόβλημα εδώ και 4 δεκαετίες αλλά μόνο να κα-ταστρέψει τη ζωή ολόκληρων κοινοτήτων. Το φιλμ χτίζει το επιχείρημα ότι η δογματική καταστολή της χρήσης και εμπορίας έχει τις ρίζες της στις φυλετι-κές διακρίσεις που έχουν γίνει σταδιακά ταξικές. Στο τέλος την πληρώνουν οι αφροαμερικανοί και οι φτωχοί. Ένα φιλμ που πρέπει να δείτε αν σας ενδια-φέρουν οι έννοιες της ελευθερίας και της απονομής δικαιοσύνης και που πιθανότατα θα διαλύσει ενδε-χόμενη προκατάληψη και άγνοια που χαρακτηρίζει τη δημόσια συζήτηση περί ναρκωτικών. Must see! >>

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γιουτζίν ΤζαρέκιΣΥΝΟΨΗ: Ένα διαφωτιστικό φιλμ που παρουσιάζει την αποτυχία του πολέμου ενάντια στα ναρκωτικά και τα κοινωνικά προβλήματα που έχει διογκώσει.ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 4/5

του ΜιΧΑΛΗ ΚΩνΣΤΑνΤΕΛΛΗ

Ένα αργό ολοκαύτωμα...

7 Φεβρουαρίου 13

The Housei Live in

Αληθινή ζωή. Αληθινές ταινίες. DOcU 21


Detropia

Το ντιτρόιτ υπήρξε η πόλη σήμα κατα-τεθέν της αμερικανικής βιομηχανικής wonderland, έδρα της αυτοκινητοβιο-μηχανίας και της motown σόουλ μου-σικής. Μια πόλη που στην αποθέωσή

της φιλοξενούσε πάνω από ενάμισι εκατομμύριο κατοίκους είναι σήμερα το σπίτι για μόλις τους μισούς. Οι αλλαγές στην οικονομία, η αποβιομη-χάνηση της αμερικής την έχουν καταστήσει την πόλη το φάντασμα του παλαιού της εαυτού. Αλλά αυτή η ιστορία δεν είναι ακριβώς λυπητερή. Μέσα στα μετα-βιομηχανικά ερείπια με κοινωνικές υπη-ρεσίες να κλείνουν και κατοίκους να φεύγουν σβήνοντας τα φώτα, οι άνθρωποι που μένουν, μάχονται για την πόλη τους και αναπροσδιορί-ζουν τη σχέση τους με αυτήν. Η κάμερα του φιλμ διεισδύει στις τοπικές συνελεύσεις και μπαρ, τρι-γυρνάει στους έρημους δρόμους και κοιτά μέσα από τα εγκατελειμένα κτίρια με τρόπο λυρικό, αν-θρώπινο και δίχως να αναζητά εμμονικά απαντή-σεις για το πώς εξελίχθηκαν τα πράγματα. Οι εικό-νες πρωταγωνιστούν σ’ αυτή τη βόλτα στο πάλαι ποτέ motor city, μελαγχολικές αλλά παράξενα όμορφες μέσα στο σχεδόν μετα-αποκαλυπτικό περιβάλλον και την ποιητική όρεξη του έργου. >>

του ΜΙΧΑΛΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΕΛΛΗ

Ένα αργό ολοκαύτωμα...

Το τέλος της βιομηχανικής πόλης

ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Χάιντι Γιούινγκ, Ρέιτσελ ΓκρέιντιΣΥΝΟΨΗ: Ένα ντοκιμαντέρ για το ντιτρόιτ, την εμβληματική κάποτε πόλη της βιομηχανικής Αμερικής, τις συμφορές της και τους κατοίκους της. ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3,5/5

Αποκαλείται και το τελευταίο giallo της κλασικής εποχής. Ένας τέτοιος χαρα-

κτηρισμός ταιριάζει σε τού-το το horror διαμαντάκι, που χτύπησε τις κινηματο-γραφικές οθόνες το 1987, πολύ μετά τα πρωτότυπα του Μπάβα κι ενώ ο ντάριο Αρτζέντο είχε ήδη καταθέ-σει τα καλύτερά του έργα. Ο Σοάβι, βοηθός του τε-λευταίου στο Opera/1987, διέθετε την εμπειρία και στο ντεμπούτο του κατέ-θεσε όλα τα στοιχεία που κάνουν τον ιταλικό τρόμο τόσο θελκτικό θέαμα. Με τόπο της δράσης μια θεατρική σκηνή, οι πρω-

ταγωνιστές ξεπαστρεύο-νται από έναν δολοφόνο που φέρει το κεφάλι ενός πουλιού και που τους χρη-σιμοποιεί για τη δική του (;) γκροτέσκο παράσταση. Είναι ένα από τα καλύτερα φωτογραφημένα gialli των 80s, με απλή υπόθεση αλλά σφιχτή και στυλιζαρισμένη εκτέλεση, ένα gore slasher με φαντασία, καλλιτεχνική διάθεση, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και ευρημα-τικούς θανάτους που φέρ-νουν έντονες ανατριχίλες. Για περισσότερα σχετικά με τον Σοάβι - που σήμερα σκηνοθετεί στην τηλεόρα-ση - δείτε και το Dellamorte Dellamore/1994. >>

ΧΩΡΑ: ΙταλίαΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1987ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Μικέλε ΣοάβιΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ: Ντέιβιντ Μπράντον, Μπάρμπαρα Κουπίστι, Ντομένικο ΦιόρεΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: Η δυνατή σε ένταση κλασική μουσική που ακούγεται στη θεατρική σκηνή είναι από το soundtrack της ταινίας Stachka aka Strike/1925 του Σεργκέι Άϊζενστάιν.

Stage fright

“...Don’t just stand there, kill her..!” Πίτερ

FAMOUS LINES

του Mr Tibbs

cUlTORAMA Το MoVE iT ψάχνει στα αρχεία για τις πιο άτακτες, βρώμικες και super trash δημιουργίες22


ΧΩΡΑ: ΙταλίαΕΤΟΣ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: 1985ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Λαμπέρτο ΜπάβαΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ: Ουρμπάνο Μπαρμπερίνι, Νατάσα Χοβέι, Καρλ Ζίνι, Φαμπιόλα ΤολέδοΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: Ο κινηματογράφος Μετροπόλ, που αποτελεί το κέντρο της δράσης της ταινίας, χτίστηκε το 1906. Το κτίριο υπάρχει ακόμα στο Βερολίνο, αλλά η χρήση του άλλξε διαχρονικά σε ντίσκο, εκκλησία και αργότερα νάιτ κλαμπ...

“...There’s some kind of madman loose in here..!” Τόνι

Αυτήν την εβδομάδα ασχολούμαστε με τα κύκνεια άσματα του ιταλικού horror

κινηματογράφου. Έπειτα από μια περίοδο τριών και βάλε δεκαετιών ιταλικής υπεροχής στις ταινίες τρόμου (το αμερικανικό slasher δε θα υπήρχε χωρίς του ιταλούς) και λίγο πριν κατακλυστούν τα 90s από την αρρώστια της κινηματογραφικής πολιτικής ορθότητας, ο Λαμπέρτο Μπάβα (υιός του μεγάλου Μάριο) σκηνοθέτησε αυτό εδώ το φιλμ σε παραγωγή ντάριο Αρτζέντο. Η πλοκή εκτυλλίσεται στους χώρους ενός κινηματογράφου, καθώς οι θεατές έχουν πάει για να δουν μια ταινία τρόμου. Μια εξ αυτών τραυματίζεται ελαφρά σε μια από τις βιτρίνες του φουαγιέ και σύντομα μεταμορφώνεται σε άγριο τέρας που μεταδίδει μια δαιμονική επιδημία και σε άλλους. Όσοι υγιείς απομένουν πρέπει να βρουν έναν τρόπο να βγούν από την αίθουσα,

που τώρα όμως είναι κλειστή. Πέρα από τα πολύ επιτυχημένα gore εφέ, τη βλακεία και την ανεγκέφαλη διασκέδαση που συνοδεύει τις ταινίες του είδους, το σενάριο παρωδεί τις συμβάσεις του, κλείνοντας το μάτι στο θεατή του genre κινηματογράφου βάζοντάς τον στη θέση του θύματος και του θύτη στον κατεξοχήν χώρο της τρομολαγνικής τελετής, στους διαδρόμους και τις θέσεις δηλαδή της σκοτεινής αίθουσας. Δεν υπάρχει κάποιο άλλο βαθύτερο νόημα, ούτε κουβαλάει το φιλμ τις κοινωνικο-πολιτικές αναφορές των ταινιών ζόμπι. Πρόκειται για μια καθαρά πάρτι ταινία, από εκείνες που παρακολουθεί κανείς πίνοντας κουτάκια μπύρα με ανάλογη παρέα και που καταφέρνει συνδυασμό αηδίας και γέλιου όπως λίγα. Αναζητήστε την στα ελληνικά βίντεο-κλαμπ καθώς χαίρει εκτίμησης στη χώρα μας από την εποχή της προβολής της. >>

Demons

FAMOUS LINES

THE BAD TASTE FACTOR

Η εκμε-τάλλευση των φόβων μας

είναι μια από τις πρωταρχικές κινηματογραφικές απολαύσεις.

Φοβάμαι άρα υπάρχω. Πόσο λιγότερο νόημα έχει το ‘ασφαλές’ σινεμά και πόσο ριψοκίνδυνες είναι οι κινη-

ματογραφικές φαντασιώσεις των κίτρινων ταινιών δεν

υπάρχει αμβιβολία...

ΚΙ ΟΜΩΣ. ΤΟ Junk

ΑΝΑΚΥΚΛΩ-ΝΕΤΑΙ!!!

Οπε-ρέτα του τρόμου και σκηνοθετική

μαε-στρία στο κλασικό

opera/1987 του Ντάριο Αρτζέντο.

του Μιχάλη Κωνσταντέλλη

cUlTORAMA 23


λιανού χ

Η από καιρό αναμενόμενη πρώ-τη παραγωγή του Netflix έχει τοπ πρωταγωνιστές, πολιτική ίντριγκα και κυνισμό σε σκηνο-θεσία Ντέιβιντ Φίντσερ!

Και σε κερδίζει από το πρώτο επεισό-διο στη σειρά που έχει συμπληρώσει

εννιά με πολύ καλή κριτική απο-δοχή και μεγάλα ratings. Γι’ αυτό είναι φυσικά υπεύθυνοι κατ’αρχάς το πρωταγωνιστικό δίδυμο Κέβιν Σπέισι και Ρόμπιν Ράιτ. Ο πρώ-τος υποδύεται ένα γερουσιαστή που μετέρχεται όλα τα μέσα για να πετύχει τις πολιτικές του φι-λοδοξίες και στην πορεία απο-καλύπτει ένα σκηνικό πολιτικής ίντριγκας και χειραγώγησης του τύπου στα αδιάφανα παρασκήνια του Λευκού Οίκου. Τη σειρά έχει γράψει ο Μπο Ουίλιμον σεναριο-γράφος του Ides of March/2011 και πραγματικά είναι ο ιδανικός οδηγός για την κατανόηση της λειτουργίας του συστήματος δια-κυβέρνησης με όλο το δράμα, τις αποφάσεις και τα πισώπλατα μα-χαιρώματα που περιμένει κανείς. Η σκηνοθεσία του Φίντσερ είναι φυσικά αψεγάδιαστη, ο τηλεο-πτικός χρόνος έχει ροή σασπένς και ο τρόπος που ο Σπέισι απευ-θύνεται στην κάμερα μιλώντας μας και φιλοσοφώντας κυνικά, είναι καθηλωτικός και συναρ-παστικός. Επιβάλλεται! >>

HOUSE OF CARDS


TV SERIES Οι καλύτερες τηλεοπτικές σειρές και οι πρωταγωνιστές τους24

Του Μιχάλη Κωνσταντέλλη

λιανού χ

move it magazine

Documents

Transcript of move it magazine